ΕΛΕΓΕΣ...

μες στης νύχτας τη σιωπή
κι εγώ κάθομαι, κοιτώ
τον απέραντο ουρανό
και φοβάμαι το πρωί
γιατί μόνο θα με βρει

όλα αρχίζουν ξαφνικά
και τελειώνουν βιαστικά
έτσι έφυγες κι εσύ
μες στης νύχτας τη σιωπή
κι εγώ κάθομαι, κοιτώ
τον απέραντο ουρανό
και φοβάμαι το πρωί
γιατί μόνο θα με βρει
έλεγες πως μ’ αγαπάς
μα ελπίδες μου χρωστάς
έλεγες να μη σ’ αφήσω
μόνο εσένα να αγαπήσω
μα σαν σύννεφο σκορπάς
και σιγά μου τραγουδάς
πόσο μπορείς να μ’ αγαπάς
τόσα δάκρια γυμνά
από λύπη και χαρά
έγινε ο πόνος πια
άλλη μια συνήθεια
έτσι εγώ θα συνεχίσω 
άλλη αγάπη θα γνωρίσω
μα στα βάθη της καρδιάς μου
μόνο εσένα θα κρατήσω