ΤΙ ΚΟΜΜΑΤΙ ΘΕΕ ΜΟΥ...ΚΑΙ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΔΟ ΤΟ ΝΙΩΘΩ ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ ΑΥΤΟ ΤΟ ΚΟΜΜΑΤΙ!!!!Ο ΔΙΚΟΣ ΜΟΥ Ο ΔΡΟΜΟΣ ΜΕ ΕΧΕΙ ΧΡΟΝΙΑ ΔΙΑΛΕΞΕΙ..ΣΤΗΝ ΟΔΟ ΓΡΑΦΕΙ ΜΟΝΟΣ ΕΠΙΚΥΝΔΥΝΗ ΛΕΞΗ..Ο δικός μου ο δρόμος ΔΕ ΜΟΥ ΔΕΙΧΝΕΙ ΑΣΤΕΡΙ ΓΙΑ ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ ΔΙΝΕΙ ΜΙΑ ΒΑΛΙΤΣΑ ΣΤΟ ΧΕΡΙ...ΑΥΤΑ ΕΙΝΑΙ ΠΑΙΔΙΑ!!!!!!!ΤΟ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΜΟΝΟΣ ΚΑΙ ΕΡΗΜΟΣ ΝΑ ΜΗΝ ΕΧΕΙΣ ΤΙΠΟΤΑ..ΚΑΙ ΝΑ ΠΕΡΙΦΕΡΕΣΑΙ ΣΑΝ ΤΟ ΖΗΤΙΑΝΟ ΝΑ ΣΕ ΦΙΛΟΞΕΝΟΥΝ..ΜΙΑ ΕΔΩ ΜΙΑ ΕΚΕΙ...ΚΑΙ ΓΕΝΙΚΑ ΣΤΟ ΠΟΥΘΕΝΑ!!!!!! ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΤΟΣΟ ΒΑΡΥ..ΤΟ ΚΟΡΜΙ ΕΞΑΝΤΛΗΜΕΝΟ ΚΑΙ ΠΟΝΕΜΕΝΟ ΚΑΙ Η ΨΥΧΗ ΜΑΣ ΣΑΚΑΤΕΜΕΝΗ...ΤΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ ΜΑΣ ΠΑΝΩ /ΚΑΤΩ.. ΠΑΝΩ /ΚΑΤΩ...ΕΝΤΟΝΑ ΚΑΙ ΔΥΝΑΤΑ ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΟΙ ΧΤΥΠΟΙ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ!!!!!!!ΑΛΛΑ ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΑΥΤΑ ΕΧΕΙ Η ΖΩΗ!!!!!ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΥΚΟΛΗ...ΜΑΣ ΠΑΙΔΕΥΕΙ ΠΟΛΥ Η ΑΤΙΜΗ..ΤΙ ΠΡΑΜΑ ΚΑΙ ΑΥΤΟ..ΜΑΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙ ΤΟΣΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΙΚΑ..ΤΟΣΑ ΓΙΑΤΙ...ΚΙ ΟΛΑ ΑΝΑΠΑΝΤΗΤΑ..ΩΣΠΟΥ ΝΑ ΡΘΕΙ ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ ΚΑΙ ΝΑ ΠΟΥΜΕ ΜΜΜ ΑΥΤΟ ΤΟΤΕ ΜΑΛΛΟΝ ΣΥΝΕΒΗ ΓΙΑ ΝΑ ΣΥΜΒΕΙ ΑΥΤΟ ΤΩΡΑ..ΚΑΙ ΕΝ ΜΕΡΗ ΝΑ ,ΜΑΣ ΤΟ ΕΞΗΓΗΣΕΙ...ΙΣΩΣ ΚΑΙ ΟΧΙ!!!!!!
Ο ΣΤΙΧΟΣ ΤΑ ΛΕΕΙ ΟΛΑ.. ΓΙΑ ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ ΔΙΝΕΙ ΜΙΑ ΒΑΛΙΤΣΑ ΣΤΟ ΧΕΡΙ...
ΚΑΙ ΜΕΙΣ ΦΥΣΙΚΑ ΝΑ ΜΗΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΧΑΡΙΣΤΟΙ..ΑΦΟΥ ΕΧΟΥΜΕ ΥΓΕΙΑ ΚΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΠΟΥ ΜΑΣ ΑΓΑΠΑΝΕ ΠΟΛΥ ΚΑΙ ΜΑΣ ΤΟ ΔΕΙΧΝΟΥΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ ΜΕ ΚΑΘΕ ΠΡΑΞΗ ΤΟΥΣ..(ΔΙΝΟΝΤΑΣ ΜΑΣ ΕΝΑ ΦΙΛΙ ΤΟ ΠΡΩΙ ΠΟΥ ΞΥΠΝΑΜΕ Ή ΤΟ ΒΡΑΔΥ ΠΡΙΝ ΚΟΙΜΗΘΟΥΜΕ..ΜΕ ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΤΟΥΣ..ΜΕ ΤΗ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΤΟΥΣ..ΜΕ ΚΑΤΙ ΑΠΛΟ ΚΑΙ ΣΥΓΧΡΟΝΩΣ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ..ΠΟΥ ΜΑΣ ΓΕΜΙΖΕΙ ΠΛΗΡΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΕΥΤΥΧΙΑ!!!!! ΠΟΥ ΜΑΣ ΠΛΥΜΜΗΡΙΖΕΙ ΧΑΜΟΓΕΛΟ..ΑΥΤΑ ΤΑ ΑΠΛΑ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΕΙΝΑΙ ΠΟΥ ΚΑΝΟΥΝ ΤΗ ΔΙΑΦΟΡΑ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ!!!!!
ΣΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥ ΚΑΘΕΝΟΣ ΜΑΣ ΜΕΝΟΥΝ ΜΟΝΟ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΑΞΙΖΟΥΝ ΝΑ ΜΕΙΝΟΥΝ...ΟΙ ΥΠΟΛΟΙΠΟΙ ΑΠΛΑ ΑΠΟΒΑΛΛΟΝΤΑΙ ΓΙΑΤΙ ΤΑ ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ ΜΑΣ ΒΡΩΜΙΖΟΥΝ ΚΑΙ ΜΑΣ ΑΛΛΟΙΩΝΟΥΝ ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ ΔΕΝ ΤΟ ΘΕΛΟΥΜΕ ΑΥΤΟ!!!!!!!!
ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΤΟ ΚΟΜΜΑΤΙ ΛΟΙΠΟΝ ΑΠΟ ΜΕΝΑ ΣΕ ΕΜΕΝΑ!!!!!!
Τ’ όνομά μου μες στις λίστες απ’ τα πλοία,
στα αεροπλάνα, στα φτηνά ξενοδοχεία.
Η φυγή στο πρόσωπό μου χαραγμένη,
και μου λες εσύ πως είμαστε δεμένοι.
Δεν μπορεί να με κρατήσει ο εαυτός μου,
σε κανέναν δεν ανήκω, είμαι δικός μου.
Το σπασμένο ουρανό σου μη μου δώσεις,
σ’ αγαπώ κι έτσι μπορεί να μ’ εξοντώσεις,
σ’ αγαπώ κι έτσι μπορεί να μ’ εξοντώσεις.
Ο δικός μου ο δρόμος
μ’ έχει χρόνια διαλέξει,
στην οδό γράφει "μόνος",
επικίνδυνη λέξη.
Ο δικός μου ο δρόμος
δε μου δείχνει αστέρι,
για αγάπη μου δίνει
μια βαλίτσα στο χέρι.
Στον αέρα τριγυρνάω δίχως λόγο
κι αγκαλιάζομαι τις νύχτες με το φόβο.
Ποιο κομμάτι γης μπορεί να με κρατήσει
αφού η σκέψη μου με έχει εξορίσει;
Διαδρομές πάντα στις ίδιες υποσχέσεις,
μη μου λες πως μ’ αγαπάς και θα με δέσεις.
Θα ξεφύγω απ’ της ζωής τις χαραμάδες,
πάντα μόνος θα ’μαι μέσα σε χιλιάδες,
πάντα μόνος θα ’μαι μέσα σε χιλιάδες.
Ο δικός μου ο δρόμος
μ’ έχει χρόνια διαλέξει,
στην οδό γράφει "μόνος",
επικίνδυνη λέξη.
Ο δικός μου ο δρόμος
δε μου δείχνει αστέρι,
για αγάπη μου δίνει
μια βαλίτσα στο χέρι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου