Τετάρτη 24 Ιουλίου 2013

...



ΚΑΙ ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΤΟΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΚΑΙΡΟ ΟΙ ΠΛΗΓΕΣ ΑΠΟ ΜΙΚΡΕΣ ΜΕΓΑΛΩΝΟΥΝ ΚΑΙ ΑΝΟΙΓΟΥΝ ΚΙ ΑΛΛΟ ΚΑΙ ΔΥΣΚΟΛΕΥΟΝΤΑΙ ΝΑ ΚΛΕΙΣΟΥΝ..ΝΑ ΕΠΟΥΛΩΘΟΥΝ..ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΣΧΕΔΟΝ ΑΝΥΠΑΡΚΤΕΣ...ΝΑ ΕΞΑΦΑΝΙΣΤΟΥΝ ΤΑ ΣΗΜΑΔΙΑ ΤΟΥΣ ΑΠΟ ΠΑΝΩ ΜΑΣ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗ ΜΑΣ ΧΑΛΑΝΕ ΒΛΕΠΩΝΤΑΣ ΤΑ.. :(
ΚΙ ΑΝΑΡΩΤΙΕΜΑΙ ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΓΙΑΤΙ;;; ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΜΑΣ ΣΥΜΒΑΙΝΟΥΝ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΚΑΙ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΑΠΑΝΩΤΑ;;; ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ ΟΣΟ ΚΙ ΑΝ ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΜΕ ΝΑ ΜΗ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΤΑ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΟΥΜΕ;;;ΤΙ ΚΑΝΟΥΜΕ ΛΑΘΟΣ;;; ΤΙ ΔΕΝ ΚΑΝΟΥΜΕ ΣΩΣΤΑ;;; ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΜΑΣ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΟΥΝ ΟΙ ΑΛΛΟΙ;;; ΤΙ ΔΕΝ ΚΑΝΟΥΜΕ ΣΩΣΤΑ ΝΑ ΜΑΣ ΚΑΤΑΛΑΒΟΥΝ;;;ΠΟΣΟ ΔΥΣΚΟΛΟ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΣΟΥ ΑΦΙΕΡΩΣΟΥΝ ΛΙΓΗ ΩΡΑ;; ΛΙΓΑ ΛΕΠΤΑ ΓΙΑ ΝΑ ΑΚΟΥΣΟΥΝ ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΓΙΑ ΣΕΝΑ ΕΙΝΑΙ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ;;ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΣΕ ΣΤΕΝΑΧΩΡΕΙ ΚΑΙ ΜΙΛΩΝΤΑΣ ΓΙ ΑΥΤΟ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΒΟΥΡΚΩΝΟΥΝ ΚΑΙ Ο ΠΟΝΟΣ ΟΥΡΛΙΑΖΕΙ ΜΕΣΑ ΜΑΣ ΠΑΛΕΥΟΝΤΑΣ ΝΑ ΜΗ ΒΓΕΙ ΠΡΟΣ ΣΤΑ ΕΞΩ..ΚΑΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙΤΑΙ ΤΟ ΑΙΣΘΗΜΑ ΤΗΣ ΛΥΠΗΣΗΣ ΣΤΟΝ ΑΛΛΟΝ ΑΝΤΙ ΤΟ ΑΙΣΘΗΜΑ ΤΗΣ ΚΑΤΑΝΟΗΣΗΣ,ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΥΤΟΚΡΙΤΙΚΗΣ..ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ΣΕ ΚΑΠΟΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΚΑΠΟΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΟΛΟΙ ΕΧΟΥΜΕ ΜΕΡΙΔΙΟ ΕΥΘΥΝΗΣ ΚΑΙ ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΚΑΝΟΥΜΕ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΚΑΤΗΓΟΡΟΥΜΕ ΤΟΝ ΑΛΛΟΝ..ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΙΠΟΤΑ..ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΣΚΕΦΤΟΥΜΕ ΠΩΣ ΝΙΩΘΕΙ Ο ΑΛΛΟΣ ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΝΙΩΘΕΙ;;ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΟΥΜΕ ΝΑ ΤΟ ΔΙΟΡΘΩΣΟΥΜΕ;;;ΤΟΝ ΑΓΑΠΑΜΕ; ΜΑΣ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΙ;ΝΟΙΑΖΟΜΑΣΤΕ; ΕΔΩ ΔΕΝ ΝΟΙΑΖΟΝΤΑΙ ΑΛΛΟΙ ΚΑΙ ΑΛΛΟΙ ΠΟΥ ΘΑ ΠΡΕΠΕ..ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΚΑΝΟΥΜΕ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΑΔΙΑΦΟΡΟΥΜΕ ΚΑΙ ΝΑ ΝΟΙΑΖΟΜΑΣΤΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΤΥ ΜΑΣ..ΚΑΙ ΝΑ ΚΑΛΥΠΤΟΥΜΕ ΤΙΣ ΤΥΨΕΙΣ ΚΑΙ ΤΑ ΛΑΘΗ ΜΑΣ ΚΑΤΗΓΟΡΩΝΤΑΣ ΠΑΝΤΑ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΞΙΟΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΟΥΜΕ ΤΑ ΛΑΘΗ ΜΑΣ..ΤΙ ΝΑ ΠΕΙ ΚΑΝΕΙΣ...ΕΓΩ ΞΕΡΩ ΟΤΙ Η ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΑΝΑΠΑΡΑΓΕΙ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ..ΚΑΙ ΟΤΑΝ ΑΓΑΠΑΜΕ ΑΛΗΘΙΝΑ ΑΠΛΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΓΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΑΓΑΠΑΜΕ ΧΩΡΙΣ ΕΓΩΙΣΜΟΥΣ ΚΑΙ ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ..
ΝΑ ΑΓΑΠΑΜΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΑΣ..ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΘΑΡΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΑΦΗΝΟΥΜΕ ΝΑ ΕΞΑΦΑΝΙΖΕΤΑΙ Η ΠΙΟ ΟΜΟΡΦΗ ΚΑΜΠΥΛΗ ΤΟΥ ΠΡΟΣΩΠΟΥ ΜΑΣ (ΤΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΜΑΣ) ΓΙΑ ΚΑΝΕΝΑ ΛΟΓΟ..ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΓΕΛΑΝΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΣΥΝΗΘΩΣ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΠΟΝΑΝΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ..

Τι χρώμα έχει η λύπη;
Ρώτησε το αστέρι την κερασιά και παραπάτησε στο ξέφτι κάποιου σύννεφου που περνούσε βιαστικά.
Δεν άκουσες;
- Σε ρώτησα, τι χρώμα έχει η λύπη;
-Έχει το χρώμα που παίρνει η θάλασσα την ώρα που γέρνει ο ήλιος στην αγκαλιά της.
- Ένα βαθύ άγριο μπλε.
- Τι χρώμα έχουν τα όνειρα;
- Τα όνειρα;
- Τα όνειρα έχουν το χρώμα του δειλινού.
- Τι χρώμα έχει η χαρά;
- Το χρώμα του μεσημεριού, αστεράκι μου.
- Και η μοναξιά;
- Η μοναξιά έχει χρώμα μενεξελί.
- Τι όμορφα που είναι τα χρώματα!
- Θα σου χαρίσω ένα ουράνιο τόξο,
Να το ρίχνεις επάνω σου όταν κρυώνεις.
Το αστέρι έκλεισε τα μάτια του κι ακούμπησε στον φράχτη.
Έμεινε κάμποσο εκεί και ξεκουράστηκε.
- Και η αγάπη;
Ξέχασα να σε ρωτήσω, τι χρώμα έχει η αγάπη;
- Το χρώμα που έχουν τα μάτια του Θεού,
απάντησε το δέντρο
- Τι χρώμα έχει ο έρωτας;
- Ο έρωτας έχει το χρώμα του φεγγαριού,
όταν είναι πανσέληνος.
Έτσι ,ε, .... έρωτας έχει το χρώμα του φεγγαριού, είπε το αστέρι...
Κοίταξε μακριά στο κενό και δάκρυσε .....

Αλκυόνη Παπαδάκη "Το χρώμα του φεγγαριού"


ποτέ δε θα σε ξεχάσει ...
μπορεί να έχει σβήσει τα μηνύματά σου αλλά ...μα ποτέ δε θα ξεχάσει τι έγραφαν ...μπορεί να σε έχει σβήσει απο φίλη του ...μα δε θα ξεχάσει ποτέ τις φωτογραφίες σου ...μπορεί να έχει σταματήσει να σου μιλάει ...μα ποτέ δε θα ξεχάσει τη φωνή σου !!!! μπορεί να σε αγνοεί ...μα δε θα ξεχάσει ποτέ το πρόσωπό σου ...μπορεί να έχει σταματήσει να σε αγκαλιάζει ...αλλά δε θα ξεχάσει ποτέ το άρωμά σου ...μπορεί να μην είναι πια ένα κομμάτι της ζωής σου , μα ακόμα κι έτσι δε θα σε ξεχάσει ποτέ !!!!

όνειρα αληθινά , λοιπόν , για όλους Μας ... 
 




Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Γιατί οι άνθρωποι δυσκολεύονται να αποδεχτούν το διαφορετικό;

  Είναι γεγονός ότι οι άνθρωποι έχουν μία έμφυτη τάση να φοβούνται οτιδήποτε διαφορετικό, φοβούνται το άγνωστο, φοβούνται αυτό που δεν ξέρου...