Ο ρόλος του πατέρα στην διαπαιδαγώγηση του παιδιού

Από την: Δημουλή Σίλεια   Ψυχολόγος, MSc

Είναι γνωστό ότι σήμερα δεν αφήνουμε εύκολα τρίτα πρόσωπα να εμπλακούν στη διαπαιδαγώγηση των παιδιών μας. Αυτό συμβαίνει χάρη στο φαινόμενο της πυρηνικής οικογένειας και της απομάκρυνσης των γιαγιάδων και των παππούδων από την κυρίως οικογένεια.

Μήπως, όμως, στη φρενίτιδα της διαδικασίας αυτής, απομακρύνουμε τελικά και τον σύζυγο;;;

Έρευνες έχουν αποδείξει ότι η εμπλοκή του πατέρα στην διαδικασία της παιδικής διαπαιδαγώγησης προσφέρει:

Καλύτερη συγκέντρωση

Σαφέστερη αυτοεικόνα

Ενίσχυση και τόνωση της αυτοπεποίθησης

Μικρότερες πιθανότητες εμφάνισης ψυχολογικής πίεσης

Παιδιά σχολικής ηλικίας έχουν απαντήσει ότι :

Νιώθουν ευτυχισμένα

Και σημειώνονται πιο υψηλοί βαθμοί

Η προσωπική εμπλοκή του πατέρα έχει θετικά αποτελέσματα για τις επιδόσεις και την απόκτηση των γνωστικών ικανοτήτων, όχι μόνο όταν πρόκειται για τον βιολογικό πατέρα του παιδιού, αλλά και κάποιο άτομο το οποίο δείχνει έμπρακτα το ενδιαφέρον του και έχει καθημερινή αλληλεπίδραση με το παιδί. Σε περιπτώσεις παιδιών που ανήκουν σε ομάδες ψηλού κινδύνου, λόγω οικογενειακών ή άλλων προβλημάτων, η παρουσία μιας πατρικής προσωπικότητας που εμπλέκεται και ενδιαφέρεται για το παιδί, βελτιώνει τη συνολική εικόνα που θα παρουσιάσει το παιδί στο σχολείο. Ακόμη και όταν υπάρχουν οικονομικά προβλήματα στην οικογένεια ή περιορισμένες σχολικές δυνατότητες, η πατρική παρουσία βελτιώνει τη μάθηση, την απόδοση και τις κοινωνικές δεξιότητες των παιδιών.

Το πιο σημαντικό είναι ο πατέρας να μην αρκείται στη μεταφορά του παιδιού στο σχολείο ή στην απλή και επιφανειακή του ενασχόληση με το παιδί, αλλά να αποτελεί ένα καθημερινό πρότυπο ζωής για το παιδι.

Πολλές έρευνες μέχρι σήμερα εξέτασαν κυρίως το ρόλο της μητέρας στη σχολική απόδοση των παιδιών. Ο ρόλος του πατέρα δεν είχε μελετηθεί στο βαθμό που έπρεπε και του είχε καταχωρηθεί περισσότερο ένας χαρακτήρας δευτερεύουσας σημασίας.

Παρακάτω ακολουθούν μερικά μυστικά για την καλύτερη σχέση μας με το παιδί μας:

Η προσεκτική ακρόαση και η τακτική συνομιλία είναι ο το βασικότερο στοιχείο της καλής επικοινωνίας των γονιών με τα παιδιά τους.

Προβλήματα λόγω απουσίας καλής επικοινωνίας παιδιών και γονιών, εμφανίζονται με έντονο τρόπο στη δύσκολη, γεμάτη προκλήσεις εφηβική ηλικία. Εάν δεν κτισθούν καλές γέφυρες επικοινωνίας από νωρίς στη ζωή των παιδιών, τα προβλήματα στις σχέσεις γονιών και παιδιών, κινδυνεύουν να παραμείνουν για όλη τη ζωή.

Τι μπορούμε να κάνουμε οι γονείς για να προλάβουμε τέτοιες ανεπιθύμητες και δυσάρεστες καταστάσεις;

Υπάρχουν μερικές βασικές αρχές που οπωσδήποτε οι γονείς πρέπει να σέβονται εάν θέλουν μια εποικοδομητική και καρποφόρα για όλους σχέση με τα παιδιά τους.

Αρχικά είναι απαραίτητο να προσφέρουμε χρόνο στα παιδιά μας όταν αυτά θέλουν να μιλούν μαζί μας.

Είναι καλό να παρατηρούμε πότε τα παιδιά έχουν την περισσότερη διάθεση για να μιλούν μαζί μας. Για παράδειγμα την ώρα του φαγητού, στο αυτοκίνητο ή όταν πρόκειται να πάνε στο κρεβάτι.

Να δείχνουμε ενδιαφέρον για το τι συμβαίνει στη ζωή των παιδιών μας, τα κάνει να είναι πιο πρόθυμα να μιλήσουν για τον εαυτό τους, τα προβλήματα και τις σκέψεις τους. Αρχίζοντας εμείς τη συνομιλία διευκολύνουμε το παιδί στο να μιλά ελεύθερα.

Μια φορά τη βδομάδα είναι καλό το να κάνουμε χωριστά με το κάθε μας παιδί κάτι ιδιαίτερο.

Η ένδειξη ενδιαφέροντος για τις δραστηριότητες του παιδιού, δημιουργεί ένα θετικό κλίμα για την ανάπτυξη καλής επικοινωνίας. Το παιδί μιλώντας για τα χόμπι, τα μαθήματα, το σχολείο και τους φίλους του, νιώθει πιο κοντά στους γονείς του. Έτσι μπορεί να μας εμπιστεύεται και να μας λεει πράγματα που διαφορετικά δεν θα έλεγε.

Οι γονείς είναι καλό να δείχνουμε έμπρακτα το ενδιαφέρον ακούγοντας προσεκτικά αυτά που τους λένε τα παιδιά, ακόμη και εάν είναι δύσκολο, είναι καλό να ακούν με προσοχή μέχρι τέλους όλα όσα έχει να πει το παιδί και να μην το διακόπτουν. Συχνά είναι καλύτερα να επαναλαμβάνουμε αυτά που ακούσαμε ρωτώντας το παιδί εάν καταλάβαμε σωστά αυτά που ήθελε να πει.

Ενδιαφέρον δεν σημαίνει παρείσφρηση στο τι λεει το παιδί. Πρέπει να αφήνεται να εκφράζεται ελεύθερα. Εάν το διακόπτουμε ή δείχνουμε θυμό ή απουσία προσοχής, τότε πολύ πιθανόν το παιδί να τηρεί αμυντική θέση και να αποτραβιέται.

Συχνά τα παιδιά προχωρούν ανιχνεύοντας. Λένε αρχικά μερικά πράγματα από μια κατάσταση που τα απασχολεί για να δουν τις αντιδράσεις των γονιών τους. Εάν νιώσουν σιγουριά, τότε παρουσιάζουν την όλη εικόνα.

Για τους λόγους αυτούς, οι γονείς ας αποφεύγουμε να δείχνουμε θυμό ή να εκνευριζόμαστε σε περιπτώσεις διαφωνίας. Αντίθετα, μένοντας ήρεμοι και ψάχνοντας να κατανοήσουν τα συναισθήματα του παιδιού τους, θα βρίσκουν πιο εύκολα λύσεις στα προβλήματα που προκύπτουν.

Τα παιδιά κατά γενικό κανόνα, παίρνουν παράδειγμα από τους γονείς τους και τους μιμούνται. Συχνά αντιδρούν με τον ίδιο τρόπο που αντιδρούν οι γονείς τους στο θυμό, στην επίλυση προβλημάτων και στην αντιμετώπιση δύσκολων συναισθηματικών καταστάσεων.

Συνοπτικά βλέπουμε ότι η δημιουργία καλών βάσεων επικοινωνίας μεταξύ παιδιών και γονιών, είναι θεμελιώδης προϋπόθεση για τη σχέση που θα υπάρχει για όλη τη ζωή μεταξύ τους.

Η προσεκτική ακρόαση, η τακτική συνομιλία και η διάθεση χρόνου στα παιδιά τους, είναι βασικές αρχές που οι γονείς δεν πρέπει να παραβλέπουμε.

Σε όλα αυτά συμβάλλει η καλή σχέση ζευγαριού και η δική μας δυνατότητα να δίνουμε στον πατέρα χώρο.

SOS μυστικά :

Ας μην συγκρίνουμε ή παραλληλίζουμε τον σύζυγο με τον πατέρα μας

Ας μην πιστεύουμε ότι μόνο εμείς γνωρίζουμε το «καλό» των παιδιών μας

Ας μην βάλουμε το παιδί και τις ανάγκες του πάνω από όλα αφήνοντας τη σχέση με τον σύζυγο

Babyradio.gr – Δημουλή Σίλεια   Ψυχολόγος, MSc. website:www.logotherapeia-agiosstefanos.gr