Κάποιοι που παραπονιούνται για έλλειψη ιδεών, ενός καινοτόμου σχεδίου, κρύβουν μια λαχτάρα για σταθερότητα που είναι βαθιά ανθρώπινη, όσο παράλογο κι αν είναι να επιδιώκεις τη σταθερότητα σ’ έναν ασταθή κόσμο.
Η κοινωνία μας στηρίζεται στην κίνηση: το χρήμα αλλάζει συνεχώς χέρια, οι υπολογιστές απαρχαιώνονται κάθε δύο χρόνια, οι μόδες διαδέχονται η μία την άλλη με ταχύτητα αστραπής. Μας τρομάζει η σύλληψη νέων ιδεών, η εξέλιξη, η έξοδος από τα παλιά χαρακώματα επειδή φοβόμαστε να μην κάνουμε λάθος ή να μην πάρουμε λανθασμένες αποφάσεις.
Όμως ο φόβος της αποτυχίας είναι χειρότερος από την ίδια την αποτυχία. Ο λόγος είναι πως η αποτυχία μας μαθαίνει και μας βοηθά να βελτιωθούμε. Αντίθετα, ο φόβος μας αδρανοποιεί.
Ο Paulo Coelo κάνει τις εξής σκέψεις γύρω από τον φόβο μας να διακινδυνεύσουμε:
«Ο άνθρωπος που φοβάται να αναλάβει κινδύνους είναι αξιολύπητος. Ίσως ο άνθρωπος αυτός να μην απογοητευτεί ή να μην αποκαρδιωθεί ποτέ, μπορεί να μην υποφέρει όπως υποφέρουν όσοι κυνηγούν ένα όνειρο. Όταν όμως θα κοιτάζει πίσω στη ζωή του, το μόνο που θα εξακολουθεί να έχει θα είναι οι χτύποι της καρδιάς του.»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου