Ερευνητές από το Humboldt State University και το Πανεπιστήμιο του Colorado εξέτασαν ενήλικες μεγαλύτερους από 65 χρονών, ορισμένοι εκ των οποίων για να γυμνάζονται περπατούσαν (30 λεπτά τη φορά 3 φορές την εβδομάδα), ενώ οι υπόλοιποι έτρεχαν (30 λεπτά τη φορά 3 φορές την εβδομάδα).
Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι εκείνοι που έτρεχαν τουλάχιστον 30 λεπτά τη φορά, 3 φορές την εβδομάδα ήταν λιγότερο πιθανό να εμφανίσουν πρόβλημα στην ικανότητά τους να περπατάνε μεγαλώνοντας, από ότι εκείνοι που είχαν επιλέξει το περπάτημα ως άσκηση. Μάλιστα φάνηκε από εξετάσεις που τους έκαναν την ώρα που περπατούσαν (σχετικά με το πόσο οξυγόνο κατανάλωναν και πόσο διοξείδιο του άνθρακα παρήγαγαν) ότι όσοι γυμνάζονταν κάνοντας τζόκινγκ ήταν 7-10% πιο ικανοί στο περπάτημα από όσους γυμνάζονταν κάνοντας περπάτημα. Επιπλέον, η ικανότητα των ηλικιωμένων δρομέων στο περπάτημα ήταν αντίστοιχη με εκείνη ανθρώπων που ήταν 20 ετών.
Αυτό που ουσιαστικά παρατήρησαν οι επιστήμονες ήταν ότι όσοι ηλικιωμένοι έτρεχαν ή έκαναν άλλες έντονα αεροβικές δραστηριότητες είχαν χαμηλότερο μεταβολικό κόστος όσον αφορά στο περπάτημα από ότι άλλοι ηλικιωμένοι. Το μεταβολικό κόστος είναι το ποσό της ενέργειας που χρειαζόμαστε για να κινηθούμε και αυξάνεται καθώς μεγαλώνουμε. Το υψηλό μεταβολικό κόστος κάνει το περπάτημα δύσκολο και κουραστικό. Το να αρνείται ένας ηλικιωμένος μάλιστα να περπατάει είναι δείκτης αυξημένης πιθανότητας θνησιμότητας.