Τετάρτη 18 Μαρτίου 2015

Προγαμιαίο συμβόλαιο: Ναι ή Όχι;

Αν υπήρχε κλισεδόμετρο, ή κάτι σε μονάδα μέτρησης του κλισέ, η έκφραση «ιερός ο θεσμός του γάμου» θα κέρδιζε δίχως αμφιβολία την πρώτη θέση στο hall of fame. Όποια άποψη κι αν έχεις για το γάμο, στο άκουσμα του προγαμιαίου συμβολαίου, πρέπει να κλωτσήσεις. Κυριολεκτικά. Όχι στον αέρα, αλλά σ’ εκείνον τον άνθρωπο που σου πούλησε έρωτα και τώρα ετοιμάζεται να σε κάνει κορώνα στο κεφάλι του υπό τον όρο να δει την υπογραφή σου στο επίμαχο συμφωνητικό. Σκληρό κι απόλυτο; Ίσως. Όμως, ακόμη περισσότερο σκληρό -κι είμαι απόλυτη σ’ αυτό- είναι πριν της εκκλησιάς την πόρτα, να διαβείς εκείνη του δικηγόρου. Όχι, εκείνος που θα σου προτείνει με δήθεν γνώμονα το κοινό σας συμφέρον, να βάλεις μια υπογραφή σ’ ένα άψυχο χαρτί, δηλώνοντας πως στην αποφράδα περίπτωση διαζυγίου, τα (προ του γάμου) δικά σου, δικά σου και τα δικά του, δικά του, δεν είναι ο άνθρωπος της ζωής σου. Συζητώντας για την αποφράδα περίπτωση λίγο πριν την πιο ευτυχισμένη στιγμή της ζωής σου, όχι μόνο δεν ξορκίζεις τον σατανά του διαζυγίου, αλλά τον βάζεις με τα μπούνια μέσα στο παιχνίδι πριν καν το παίξεις. Όχι, ο γάμος δεν μπορεί ποτέ να ξεκινάει με «αν». Δεν του ταιριάζει καμιά αμφιβολία. Απόλυτος ο έρωτας. Όλα τα απαιτεί και όλα, μα όλα τα χαρίζει. Κι αν στον άνθρωπο που μαζί του επέλεξες να ζήσεις για πάντα, χαρίζεις απλόχερα το πολυτιμότερο αγαθό σου, την καρδιά σου, ούτε που σκέφτεσαι τον τραπεζικό σου λογαριασμό. Λεπτομέρεια είναι κι ο πραγματικά ερωτευμένος, εκείνος που περιμένει σα μικρό παιδί τη στιγμή της ένωσης και ενώπιων Θεού και ανθρώπων, δε διαθέτει χώρο ούτε στο κεφάλι, ούτε στην καρδιά του για τέτοιες σκέψεις. Ποιος το βάζει στο τραπέζι το προγαμιαίο; Μα φυσικά εκείνος που δεν ξέρει καν την ουσία του γάμου. Αν την ήξερε, δε θα παρασυρόταν ποτέ ούτε από τις σειρήνες της μάνας περί της «ξεβράκωτης» που θέλει να μας τα φάει, ούτε από την κατήχηση του πατέρα πως η πριγκίπισσά του θα έχει το πάνω χέρι στο σπίτι, αφού βγάζει περισσότερα «από τον ανεπρόκοπο που στραβώθηκε και κοίταξε.» Γάμος είναι η μαγική εκείνη στιγμή που από το μοναχικό «εγώ», περνάμε στο υπέροχο «εμείς». Εκείνη που ξαφνικά ζεις για δύο, σκέφτεσαι για δύο και βάζεις σε δεύτερη μοίρα τα δικά σου «θέλω», ώστε να χωρέσουν και τα δικά του. Βλέπεις πουθενά σ’ όλα αυτά να χωράει μια ψυχρή οικονομική-νομική διαδικασία, που μάλιστα αποθεώνει τον έναν, καθιστώντας τον κυρίαρχο της σχέσης; Τα προγαμιαία συμβόλαια, αυτά που μέχρι πριν λίγο καιρό βλέπαμε μόνο στις αμερικάνικες ταινίες και σκάγαμε στα γέλια, είναι μια διακήρυξη εγωισμού και έλλειψης εμπιστοσύνης, με βουλοκέρι δικηγόρου. Κι όλα αυτά στην αρχή μιας καινούργιας ζωής, η οποία απ’ αρχής του κόσμου σηματοδοτεί το μοίρασμα. Κι εσύ φοβάσαι για τα λεφτά σου; Κι αν τα «συναισθηματικά» επιχειρήματα δε σε πείθουν, να στο θέσω κι αλλιώς. Αν έχεις έστω και στο πίσω μέρος του μυαλού σου πως ο άνθρωπος με τον οποίο συμφώνησες να μοιραστείς τη ζωή σου, έχει οικονομικά, άρα ταπεινά κίνητρα, γιατί να τον παντρευτείς; Δεν έχεις απάντηση, το ξέρω. Αν, όμως, σε παρεξηγώ κι όντως δε σκέφτεσαι στιγμή αρνητικά για τον άνθρωπό σου, παρότι βγάζει σαφώς λιγότερα χρήματα από ‘σένα, αλλά λόγοι εξωτερικοί σε οδήγησαν να του ζητήσεις το ποταπό χαρτί, θα σε διευκολύνω περαιτέρω. «Τα ζευγάρια που επιλέγουν μια γενναιόδωρη οπτική του γάμου τους κι εκείνα που σκέφτονται με θλίψη το διαζύγιο έχουν μεγαλύτερες πιθανότητες να ζήσουν ευτυχισμένα για πάντα», λέει ο δρ. Μπράντφορντ Γουίλκοξ, διευθυντής του Εθνικού Προγράμματος Γάμου των ΗΠΑ και διόλου τυχαία. Σύμφωνα με έρευνα του αμερικάνικου Εθνικού Κέντρου για την οικογένεια, τα ζευγάρια που διαθέτουν κοινό τραπεζικό λογαριασμό έχουν πολύ λιγότερες πιθανότητες να χωρίσουν. Και συγκεκριμένα, εκείνοι που κρατούν πισινές στα οικονομικά, μάλλον κρατούν πισινές και στην ίδια τους τη σχέση, αφού έχουν 145%(!) περισσότερες πιθανότητες να καταλήξουν στο διαζύγιο, από εκείνους που εννοούσαν τη διακήρυξη της αγάπης τους και μοιράζονται ζωές και ευρώ. Κι άντε, να δεχτούμε πως είσαι περίπτωση Χιου Χέφνερ και γουστάρεις τη μικρούλα σύζυγο, αλλά ξέρεις πως οι λόγοι που είπε το «ναι» σίγουρα δεν είναι ερωτικής φύσεως. Είσαι άραγε τόσο αφελής που να πιστεύεις πως το προγαμιαίο συμβόλαιο σε προστατεύει από όσα θα σου «μασήσει» και θα βάλει και στην άκρη η καλοβαλμένη σύζυγός σου, πριν πας στην επόμενη; Ή μήπως δεν έχεις ακουστά για τις ατέλειωτες δικαστικές περιπέτειες όσων μπήκαν σ’ ένα γάμο με pre-nup, αλλά παρά τις υπογραφές, έχασαν τα πάντα; Να σε πληροφορήσω, λοιπόν, πως τα δεσμευτικά συμβόλαια και προσβάλλονται νομικά και σπάνε. Άσε που δε ζούμε στις αμερικανιές των golden boys, αλλά στην Ελλάδα της κρίσης. Τι να μοιράσει ο άνεργος με την άνεργη; Τα δελτιάρια του ΟΑΕΔ; Μάστιγα της εποχής τα προγαμιαία συμβόλαια κι όχι μόνο δε μας πάνε στο μέλλον, αλλά μας γυρνάνε πίσω ολοταχώς. Στην εποχή που ο προπάππους σου πουλούσε τη γιαγιά σου στον παππού, με αντάλλαγμα 100 ρίζες ελιές κι ένα χωράφι. Κι αν θες σώνει και καλά συμβόλαιο, πάρε το λόγο του αγαπημένου σου ως τέτοιο. Ο λόγος σε συνδυασμό με την ανιδιοτελή αγάπη, είναι το πιο ισχυρό συμβόλαιο για μια ανέφελη ζωή μεταξύ ίσων.

Πηγή: http://www.pillowfights.gr/arena/item2583/Προγαμιαίο_συμβόλαιο:_Ναι_ή_Όχι
Copyright © pillowfights.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Γιατί οι άνθρωποι δυσκολεύονται να αποδεχτούν το διαφορετικό;

  Είναι γεγονός ότι οι άνθρωποι έχουν μία έμφυτη τάση να φοβούνται οτιδήποτε διαφορετικό, φοβούνται το άγνωστο, φοβούνται αυτό που δεν ξέρου...