o cosmos mas

Παρασκευή 26 Ιουλίου 2013

Η ζωή είναι πολυ μικρή... γι αυτό ας ζήσουμε το κάθε λεπτό σαν να είναι το τελευταίο!!!

Τετάρτη 24 Ιουλίου 2013

Καλοκαίρι τι με πιάνει
και θυμάμαι το λιμάνι
που κι οι δυο κοιτούσαμε αγκαλιά.
Παραλίες και μπαράκια
σε νησιώτικα στενάκια,
παθιασμένα λόγια και φιλιά...

Τα καλύτερά μας χρόνια έντονα τα ζήσαμε,
με του έρωτα την τρέλα όλα τα νικήσαμε.
Τι συνέβει και μια μέρα έτσι ξαφνικά χωρίσαμε;
Τα καλύτερά μας χρόνια νυχτοπερπατήματα,
άδεια η τσέπη, μα λυμένα όλα τα προβλήματα.
Τώρα έχω από σένα αναπάντητα μηνύματα...

Καλοκαίρι τι με πιάνει
κι η ανάμνησή σου φτάνει
για να δω την άδεια μου ζωή.
Με μεθύσια και αλητείες
σε παγκάκια και πλατείες
όλα τα μπορούσαμε μαζί...

Τα καλύτερά μας χρόνια έντονα τα ζήσαμε,
με του έρωτα την τρέλα όλα τα νικήσαμε.
Τι συνέβει και μια μέρα έτσι ξαφνικά χωρίσαμε;
Τα καλύτερά μας χρόνια νυχτοπερπατήματα,
άδεια η τσέπη, μα λυμένα όλα τα προβλήματα.
Τώρα έχω από σένα αναπάντητα μηνύματα...

Τα καλύτερά μας χρόνια έντονα τα ζήσαμε,
με του έρωτα την τρέλα όλα τα νικήσαμε.
Τι συνέβει και μια μέρα έτσι ξαφνικά χωρίσαμε;
Τα καλύτερά μας χρόνια νυχτοπερπατήματα,
άδεια η τσέπη, μα λυμένα όλα τα προβλήματα.
Τώρα έχω από σένα αναπάντητα μηνύματα...

:( ΤΙ ΝΑ ΛΕΜΕ..ΚΑΠΟΙΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ ΑΠΛΑ ΔΕΝ ΠΕΡΙΓΡΑΦΟΝΤΑΙ...

ΑΧ ΜΠΟΥΝΙ ΜΟΥ ΠΕΡΑΣΑΝ 5 ΜΗΝΕΣ ΚΑΙ ΜΟΥ ΛΕΙΠΕΙΣ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΑΠΟ ΠΟΤΕ...ΤΙΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΜΕΡΕΣ ΣΕ ΒΛΕΠΩ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΕΙΜΑΙ ΣΙΓΟΥΡΗ ΠΩΣ ΚΑΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΑΥΤΟ ΓΙΑ ΜΑΣ..ΞΕΡΩ ΠΩΣ ΜΕ ΒΛΕΠΕΙΣ ΚΑΙ ΜΕ ΝΟΙΩΘΕΙΣ..ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙΣ ΤΙ ΕΧΩ ΚΑΙ ΘΕΣ ΝΑ ΜΕ ΚΑΝΕΙΣ ΚΑΛΑ ΟΠΩΣ ΕΚΑΝΕΣ 13 ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΥ ΕΙΜΑΣΤΑΝ ΜΑΖΙ ΕΜΕΙΣ...ΓΛΥΚΟ ΜΟΥ ΜΑΝΑΡΑΚΙ ΠΟΣΟ ΘΑ ΘΕΛΑ ΝΑ ΣΑΓΓΑΛΙΑΣΩ..ΣΦΙΧΤΑ..ΚΑΙ ΝΑ ΣΟΥ ΔΩΣΩ ΦΙΛΑΚΙΑ ΠΟΛΛΑ..ΚΑΙ ΧΑΔΑΚΙΑ ΚΑΙ ΠΑΙΧΝΙΔΑΚΙΑ..ΓΛΥΚΟ ΜΟΥ ΑΓΟΡΑΚΙ ΕΣΥ..ΠΟΣΟ ΜΟΥ ΛΕΙΠΟΥΝ ΤΑ ΜΑΤΑΚΙΑ ΣΟΥ ΤΑ ΟΜΟΡΦΑ..ΑΧ ΜΠΟΥΝΑΚΙ ΜΟΥ... <3

Θα με αγκαλιασεις???
-Τι μου δινεις?
-ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΑΝ ΧΡΕΙΑΣΤΕΙ !!!♥
-Για μια αγκαλια???
-Για μια αγκαλια ΔΙΚΗ ΣΟΥ...εχει διαφορα...

ΔΩΣΕ ΜΟΥ ΤΟ ΧΕΡΙ ΣΟΥ, ΤΟ ΕΧΩ ΠΟΛΥ ΑΝΑΓΚΗ..ΚΡΑΤΗΣΕ ΜΕ, ΣΕ ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΙ, ΞΕΡΩ ΠΩΣ ΜΟΝΟ ΡΣΥ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΜΕ ΚΑΝΕΙΣ ΝΑ ΧΑΜΟΓΕΛΑΩ ΚΑΙ ΝΑ ΓΙΝΩ ΠΙΟ ΔΥΝΑΤΗ..ΚΡΑΤΗΣΕΜΕ, Σ΄ΕΧΩ ΑΝΑΓΚΗ..!

...

ΚΑΙ ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΤΟΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΚΑΙΡΟ ΟΙ ΠΛΗΓΕΣ ΑΠΟ ΜΙΚΡΕΣ ΜΕΓΑΛΩΝΟΥΝ ΚΑΙ ΑΝΟΙΓΟΥΝ ΚΙ ΑΛΛΟ ΚΑΙ ΔΥΣΚΟΛΕΥΟΝΤΑΙ ΝΑ ΚΛΕΙΣΟΥΝ..ΝΑ ΕΠΟΥΛΩΘΟΥΝ..ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΣΧΕΔΟΝ ΑΝΥΠΑΡΚΤΕΣ...ΝΑ ΕΞΑΦΑΝΙΣΤΟΥΝ ΤΑ ΣΗΜΑΔΙΑ ΤΟΥΣ ΑΠΟ ΠΑΝΩ ΜΑΣ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗ ΜΑΣ ΧΑΛΑΝΕ ΒΛΕΠΩΝΤΑΣ ΤΑ.. :(
ΚΙ ΑΝΑΡΩΤΙΕΜΑΙ ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΓΙΑΤΙ;;; ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΜΑΣ ΣΥΜΒΑΙΝΟΥΝ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΚΑΙ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΑΠΑΝΩΤΑ;;; ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ ΟΣΟ ΚΙ ΑΝ ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΜΕ ΝΑ ΜΗ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΤΑ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΟΥΜΕ;;;ΤΙ ΚΑΝΟΥΜΕ ΛΑΘΟΣ;;; ΤΙ ΔΕΝ ΚΑΝΟΥΜΕ ΣΩΣΤΑ;;; ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΜΑΣ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΟΥΝ ΟΙ ΑΛΛΟΙ;;; ΤΙ ΔΕΝ ΚΑΝΟΥΜΕ ΣΩΣΤΑ ΝΑ ΜΑΣ ΚΑΤΑΛΑΒΟΥΝ;;;ΠΟΣΟ ΔΥΣΚΟΛΟ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΣΟΥ ΑΦΙΕΡΩΣΟΥΝ ΛΙΓΗ ΩΡΑ;; ΛΙΓΑ ΛΕΠΤΑ ΓΙΑ ΝΑ ΑΚΟΥΣΟΥΝ ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΓΙΑ ΣΕΝΑ ΕΙΝΑΙ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ;;ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΣΕ ΣΤΕΝΑΧΩΡΕΙ ΚΑΙ ΜΙΛΩΝΤΑΣ ΓΙ ΑΥΤΟ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΒΟΥΡΚΩΝΟΥΝ ΚΑΙ Ο ΠΟΝΟΣ ΟΥΡΛΙΑΖΕΙ ΜΕΣΑ ΜΑΣ ΠΑΛΕΥΟΝΤΑΣ ΝΑ ΜΗ ΒΓΕΙ ΠΡΟΣ ΣΤΑ ΕΞΩ..ΚΑΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙΤΑΙ ΤΟ ΑΙΣΘΗΜΑ ΤΗΣ ΛΥΠΗΣΗΣ ΣΤΟΝ ΑΛΛΟΝ ΑΝΤΙ ΤΟ ΑΙΣΘΗΜΑ ΤΗΣ ΚΑΤΑΝΟΗΣΗΣ,ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΥΤΟΚΡΙΤΙΚΗΣ..ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ΣΕ ΚΑΠΟΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΚΑΠΟΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΟΛΟΙ ΕΧΟΥΜΕ ΜΕΡΙΔΙΟ ΕΥΘΥΝΗΣ ΚΑΙ ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΚΑΝΟΥΜΕ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΚΑΤΗΓΟΡΟΥΜΕ ΤΟΝ ΑΛΛΟΝ..ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΙΠΟΤΑ..ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΣΚΕΦΤΟΥΜΕ ΠΩΣ ΝΙΩΘΕΙ Ο ΑΛΛΟΣ ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΝΙΩΘΕΙ;;ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΟΥΜΕ ΝΑ ΤΟ ΔΙΟΡΘΩΣΟΥΜΕ;;;ΤΟΝ ΑΓΑΠΑΜΕ; ΜΑΣ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΙ;ΝΟΙΑΖΟΜΑΣΤΕ; ΕΔΩ ΔΕΝ ΝΟΙΑΖΟΝΤΑΙ ΑΛΛΟΙ ΚΑΙ ΑΛΛΟΙ ΠΟΥ ΘΑ ΠΡΕΠΕ..ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΚΑΝΟΥΜΕ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΑΔΙΑΦΟΡΟΥΜΕ ΚΑΙ ΝΑ ΝΟΙΑΖΟΜΑΣΤΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΤΥ ΜΑΣ..ΚΑΙ ΝΑ ΚΑΛΥΠΤΟΥΜΕ ΤΙΣ ΤΥΨΕΙΣ ΚΑΙ ΤΑ ΛΑΘΗ ΜΑΣ ΚΑΤΗΓΟΡΩΝΤΑΣ ΠΑΝΤΑ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΞΙΟΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΟΥΜΕ ΤΑ ΛΑΘΗ ΜΑΣ..ΤΙ ΝΑ ΠΕΙ ΚΑΝΕΙΣ...ΕΓΩ ΞΕΡΩ ΟΤΙ Η ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΑΝΑΠΑΡΑΓΕΙ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ..ΚΑΙ ΟΤΑΝ ΑΓΑΠΑΜΕ ΑΛΗΘΙΝΑ ΑΠΛΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΓΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΑΓΑΠΑΜΕ ΧΩΡΙΣ ΕΓΩΙΣΜΟΥΣ ΚΑΙ ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ..
ΝΑ ΑΓΑΠΑΜΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΑΣ..ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΘΑΡΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΑΦΗΝΟΥΜΕ ΝΑ ΕΞΑΦΑΝΙΖΕΤΑΙ Η ΠΙΟ ΟΜΟΡΦΗ ΚΑΜΠΥΛΗ ΤΟΥ ΠΡΟΣΩΠΟΥ ΜΑΣ (ΤΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΜΑΣ) ΓΙΑ ΚΑΝΕΝΑ ΛΟΓΟ..ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΓΕΛΑΝΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΣΥΝΗΘΩΣ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΠΟΝΑΝΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ..

Τι χρώμα έχει η λύπη;
Ρώτησε το αστέρι την κερασιά και παραπάτησε στο ξέφτι κάποιου σύννεφου που περνούσε βιαστικά.
Δεν άκουσες;
- Σε ρώτησα, τι χρώμα έχει η λύπη;
-Έχει το χρώμα που παίρνει η θάλασσα την ώρα που γέρνει ο ήλιος στην αγκαλιά της.
- Ένα βαθύ άγριο μπλε.
- Τι χρώμα έχουν τα όνειρα;
- Τα όνειρα;
- Τα όνειρα έχουν το χρώμα του δειλινού.
- Τι χρώμα έχει η χαρά;
- Το χρώμα του μεσημεριού, αστεράκι μου.
- Και η μοναξιά;
- Η μοναξιά έχει χρώμα μενεξελί.
- Τι όμορφα που είναι τα χρώματα!
- Θα σου χαρίσω ένα ουράνιο τόξο,
Να το ρίχνεις επάνω σου όταν κρυώνεις.
Το αστέρι έκλεισε τα μάτια του κι ακούμπησε στον φράχτη.
Έμεινε κάμποσο εκεί και ξεκουράστηκε.
- Και η αγάπη;
Ξέχασα να σε ρωτήσω, τι χρώμα έχει η αγάπη;
- Το χρώμα που έχουν τα μάτια του Θεού,
απάντησε το δέντρο
- Τι χρώμα έχει ο έρωτας;
- Ο έρωτας έχει το χρώμα του φεγγαριού,
όταν είναι πανσέληνος.
Έτσι ,ε, .... έρωτας έχει το χρώμα του φεγγαριού, είπε το αστέρι...
Κοίταξε μακριά στο κενό και δάκρυσε .....

Αλκυόνη Παπαδάκη "Το χρώμα του φεγγαριού"

ποτέ δε θα σε ξεχάσει ...
μπορεί να έχει σβήσει τα μηνύματά σου αλλά ...μα ποτέ δε θα ξεχάσει τι έγραφαν ...μπορεί να σε έχει σβήσει απο φίλη του ...μα δε θα ξεχάσει ποτέ τις φωτογραφίες σου ...μπορεί να έχει σταματήσει να σου μιλάει ...μα ποτέ δε θα ξεχάσει τη φωνή σου !!!! μπορεί να σε αγνοεί ...μα δε θα ξεχάσει ποτέ το πρόσωπό σου ...μπορεί να έχει σταματήσει να σε αγκαλιάζει ...αλλά δε θα ξεχάσει ποτέ το άρωμά σου ...μπορεί να μην είναι πια ένα κομμάτι της ζωής σου , μα ακόμα κι έτσι δε θα σε ξεχάσει ποτέ !!!!

όνειρα αληθινά , λοιπόν , για όλους Μας ...