Μήπως πρέπει να ξανασυστήθουμε;

Πολλές φορές νομίζουμε ότι γνωριζόμαστε με τους δικούς μας ανθρώπους, αλλά τελικά δεν ισχύει αυτό.

Μπορεί να μοιραζόμαστε τον χώρο και τον χρόνο μας, αλλά στην ουσία ποιοι είναι όλοι αυτοί γύρω μας; Εμείς ποιοι είμαστε;

Ζούμε τόσο αφοσιωμένοι στην καθημερινότητά μας, που πολλές φορές ξεχνάμε τους ανθρώπους γύρω μας. Τους έχουμε δεδομένους. Την αγάπη τους, το ενδιαφέρον τους, τα συναισθήματά τους. «Έλα μωρέ τι ανάγκη έχει;», «Αφού τον ξέρω, θα του περάσει». Δεν ασχολούμαστε παραπάνω. Θα μπορούσε να πει κανείς πως ζούμε επιφανειακά.

Θυμηθείτε, πότε ήταν η τελευταία φορά που κάνετε μια ουσιαστική συζήτηση με τους φίλους σας, το σύντροφό σας, τα παιδιά σας; Πότε ήταν τότε που συνδεθήκατε συγκινησιακά; Πώς νιώθεις; Γυρνάς σπίτι με τι συναισθήματά έρχεσαι; Είμαι εδώ και θέλω να νιώσω όπως νιώθεις. Να έρθω κοντά σου και να σε καταλάβω.

Οι συνθήκες, η πορεία της ζωής αλλάζει, εμείς οι ίδιοι αλλάζουμε.Μαθαίνουμε νέα πράγματα, βλέπουμε διαφορετικά τη ζωή. Αν λοιπόν εμείς δεν τα επικοινωνήσουμε στους ανθρώπους μας και δεν ενδιαφερθούμε για τα δικά τους, τότε χάνουμε την επαφή και την επικοινωνία. Ξαφνικά, συμβαίνει κάτι και τότε συνειδητοποιείς το μέγεθος.

Αφήστε λοιπόν για λίγο τις υποχρεώσεις και το άγχος σας και επικοινωνήστε με τους ανθρώπους που έχετε στη ζωή σας. Μην αποξενώνεστε επειδή διανύουμε δύσκολες εποχές. Δεν θα πρέπει να αποτελεί δικαιολογία. Η ευτυχία που αναζητούμε βρίσκετε στην τριβή των σχέσεων και στην καθημερινή επαφή. Στο μοίρασμα όμορφων στιγμών.

Για την ήττα

Είναι γεγονός πως σε κανένα δεν αρέσει να χάνει. Ωστόσο, από την ήττα σου μαθαίνεις πολλά περισσότερα, αρκεί να ξέρεις να την αξιοποιήσειςσωστά. Ο Κώστας Τσόκλης εκφράζει την δική του άποψη για την ήττα.

Θα ΄πρεπε να κρατήσουμε την αξιοπρέπεια μας. Να δεχθούμε λοιπόν να γίνουμε λίπασμα, ώστε να τερατοποιηθούν κι άλλο αυτοί που βρέθηκαν στον σωστό τόπο και χρόνο; Δεν τους ζηλεύω. Ή, κι αν τους ζηλεύω αρνούμαι να το ομολογήσω. Βρέθηκα κι εγώ κάποτε ανάμεσά τους και γνωρίζω το κόστος. Τώρα ξέρω, όπως ξέρετε κι εσείς, ότι το παιχνίδι ου εντυπωσιασμού εμείς οι περιφερειακοί λαοί το έχουμε χάσει. Γι’ αυτό λέω πως αν εκμεταλλευτούμε την ήττα μας, μπορεί να μας βγει σε καλό.
Ας παίξουμε λοιπόν στο τραπέζι των συγκινήσεων,
με την ελπίδα να κερδίσουμε, έστω, τους κουρασμένους και ανήμπορους. Είναι πολλοί!

Πηγή: Portraitdocumentaries από τις εκδόσεις ΑΡΜΟΣ

Για την μελαγχολία της εποχής

Μπορεί να μην είμαστε έτοιμοι ακόμα να αποδεχθούμε πως το καλοκαιράκι αρχίζει να γίνεται μια μακρινή ανάμνηση, αλλά το φθινόπωρο είναι όλο και πιο κοντά μας. Τι μπορούμε να κάνουμε γι αυτό; 

Μια ανεξήγητη κακοκεφιά και κούραση μας κυριεύει. Μην ανησυχείτε είναι της εποχής. «Sad» όπως χαρακτηρίζουν οι Άγγλοι ένα θλιμμένο άτομο αλλά και όπως είναι και το ακρωνύµιο του ιατρικού όρου Seasonal Affective Disorder για τον ορισµό ενός τύπου κατάθλιψης που παρατηρείται κάθε χρόνο την ίδια εποχή. Για τους περισσότερους ανθρώπους τα συµπτώµατα της εποχιακής διαταραχής της διάθεσης ξεκινούν το φθινόπωρο και µπορεί να συνεχιστούν µέχρι και τους χειµερινούς µήνες αφήνοντάς τους χωρίς ενέργεια και σε κακή διάθεση. Το µειωµένο φως και οι πιο ψυχρές θερµοκρασίες, καθώς προχωράει ο χειµώνας, επηρεάζουν αρνητικά τα επιρρεπή άτοµα.

Όχι άδικα, καθώς το καλοκαίρι είναι μια από τις πιο όμορφες εποχές του χρόνου. Τα πάντα είναι διαφορετικά. Οι άνθρωποι είναι πιο χαλαροί και ευτυχισμένοι αντιμετωπίζοντας τη ζωή από μια διαφορετική οπτική. Από την μεριά αυτή φαίνεται λογικό οι άνθρωποι να νοσταλγούν ήδη το καλοκαίρι που φεύγει και να καλωσορίζουν με μελαγχολία την εποχή που έρχεται.

Γιατί όμως να βιώνεται τόσο έντονα από πολλούς ανθρώπους και μάλιστα μικρής ηλικίας; Τα ακριβή αίτια της διαταραχής αυτής παραµένουν άγνωστα. Είναι πιθανό, όµως, γενετικοί λόγοι, η ηλικία και, ίσως, η φυσική χηµική σύνθεση του σώµατος να παίζουν όλα ρόλο στην εµφάνιση της διαταραχής. Επιπλέον, το µειωµένο φως κατά τη διάρκεια του φθινοπώρου και του χειµώνα, µπορεί να διαταράξει το «βιολογικό µας ρολόι», δηλαδή τον εσωτερικό µηχανισµό του σώµατος που προσδιορίζει το πρόγραµµα του ύπνου. Η διατάραξη αυτή µπορεί µε τη σειρά της να οδηγήσει σε συναισθήµατα κατάθλιψης. Επίσης, η αλλαγή στην εποχή µπορεί να διαταράξει την ισορροπία της µελατονίνης, φυσικής ορµόνης του σώµατος που σχετίζεται µε το ρυθµό του ύπνου και τη διάθεση. Τέλος, η µικρότερη ηλιοφάνεια µπορεί να προκαλέσει µείωση της σεροτονίνης, χηµικής ουσίας του εγκεφάλου (νευροδιαβιβαστή) που επηρεάζει τη διάθεση, οδηγώντας πιθανώς σε κατάθλιψη.

Μπορεί λοιπόν να είναι ανησυχητικό;  

Η εποχιακή συναισθηµατική διαταραχή θεωρείται ένα είδος κατάθλιψης ή διπολικής διαταραχής και είναι µία επεισοδιακή, εποχιακή κατάσταση, δηλαδή τα συµπτώµατα εµφανίζονται και φεύγουν κάθε χρόνο την ίδια εποχή. Είτε τα συµπτώµατα εµφανιστούν το φθινόπωρο-χειµώνα είτε την άνοιξη-καλοκαίρι, µπορεί να είναι ήπια στην αρχή και να επιδεινώνονται µε το πέρασµα των µηνών κάθε εποχής. Δεν μοιάζει λοιπόν να είναι ανησυχητικό. Αντιθέτως, τείνει να είναι φυσιολογικό να έχουμε κάποιες μέρες που αισθανόμαστε πεσμένοι ψυχολογικά. Το θέμα είναι όταν φθάνει κανείς στο σημείο που η θλίψη της εποχής αρχίζει να γίνεται εμπόδιο στην κοινωνική του ζωή. Δεν έχει όρεξη για τίποτα και με δυσκολία μπορεί να επιστρέψει στη δουλειά του και τις υποχρεώσεις του. Τότε θα πρέπει να αναζητήσει βοήθεια από κάποιον ειδικό.

Ποια είναι τα συμπτώματα της εποχιακής διαταραχής της διάθεσης;

• απώλεια ενέργειας
• αίσθηµα κόπωσης
• κακή διάθεση
• συχνά ξεσπάσµατα κλάµατος
• ευερεθιστότητα
• άγχος
• κοινωνική απόσυρση
• δυσκολία στη συγκέντρωση κι επεξεργασία πληροφοριών
• διατάραξη ύπνου (αύξηση των ωρών ύπνου)
• χαµηλή ενεργητικότητα
• υπερφαγία, κυρίως υδατανθράκων και αύξηση βάρους.
• αυτοκτονικές τάσεις, σε βαριές περιπτώσεις.

Πώς μπορείτε να αντιμετωπίσετε την εποχιακή κατάθλιψη;

• Φροντίστε τον εαυτό σας. Να ξεκουράζεστε αρκετά, να τρώτε τακτικά υγιεινά γεύµατα και να επιδιώκετε να έχετε χρόνο για προσωπική χαλάρωση.
• Διατηρήστε στοιχεία στο χώρο σας που σας θυμίζουν το καλοκαίρι ώστε να παρατείνετε την αγαπημένη σας εποχή. Ακόμα, φροντίστε να  ανοίγετε τις κουρτίνες και επιλέγετε να κάθεστε κοντά σε φωτεινά παράθυρα, στο σπίτι ή στο γραφείο.
• Βγαίνετε πιο συχνά. Κάνετε µακρινούς περιπάτους, ή καθίστε απλώς σε ένα παγκάκι και απολαύστε τον ήλιο. Ακόµα και όταν οι µέρες είναι κρύες ή συννεφιασµένες, το εξωτερικό φως βοηθάει. Κάντε μια βόλτα στη θάλασσα. Καθίστε στην παραλία και απολαύστε τη θέα.
• Βάλτε την άσκηση στο πρόγραμμά σας. Η σωµατική άσκηση βοηθάει στην ανακούφιση από τη πίεση και το άγχος που µπορεί να επιδεινώσουν τα συµπτώµατα της εποχιακής κατάθλιψης.
• Μην κλείνεστε στο σπίτι. Επικοινωνήστε με τους φίλους και πηγαίνετε μια βόλτα ή σε μια συναυλία.
• Μάθετε να διαχειρίζεστε το άγχος σας. Το συσσωρευµένο άγχος µπορεί να οδηγήσει σε κατάθλιψη, στην υπερβολική κατανάλωση φαγητού και γενικότερα σε συνήθειες που βλάπτουν την υγεία σας.
• Οργανώστε ένα ταξίδι. Μια σύντομη εξόρμηση που θα σας αλλάξει τη διάθεση.
• Βρείτε πράγματα που θα γεμίζουν το χρόνο σας και θα σας κάνουν να νιώθετε ευτυχία και πληρότητα.

Μην ξεχνάτε ζούμε στην πιο όμορφη χώρα του κόσμου!

Για τα όνειρα

Οι άνθρωποι βλέπουν όνειρα. Κάνουν όνειρα για το μέλλον. Ερμηνεύουν τα όνειρα τους. Ζουν με τα όνειρα τους. Ο Κώστας Τσόκλης σε μια ομιλία του στην Σαντορίνη με θέμα «Τα κινούμενα σύνορα της ευρωπαϊκής ταυτότητας» δίνει την δική του ερμηνεία για τα όνειρα:

«Είμαι υπέρ του εαυτού μου,
υπέρ της οικογένειάς μου
υπέρ της πόλης στην οποία γεννήθηκα και ζω,
υπέρ της πατρίδας μου,
υπέρ την Ενωμένης Ευρώπης,
είμαι υπέρ της πραγματικά ενωμένης Ευρώπης,
είμαι υπέρ μια ενωμένης ανθρωπότητας,
είμαι υπέρ του εαυτού μου.

Αλλά, αφού είμαι εγώ αυτός που καθορίζει τις αναγκαιότητες, αφού δεν μπορώ πια να αποφασίζω εγώ ο ίδιος για τη μοίρα μου, αφού πρέπει να ξεχάσω ένα μεγάλο μέρος αυτών που μέχρι τώρα έμαθα, αυτών που κατάλαβα κι αυτών που, αφελώς ίσως αλλά εκ των πραγμάτων, αγάπησα και μια και πρέπει να κατεδαφίσω το πατρικό μου σπίτι για να χτιστεί στη θέση του ένα νέο οικοδόμημα, που θα στεγάσει μεταξύ άλλων και τα δικά μου τα όνειρα (όνειρα που γεννήθηκαν όμως κάτω από άλλες συνθήκες και για άλλους λόγους), γι’ αυτό, η χαρά που ο νεοαποκτημένος πλούτος μου μου προσφέρει κρύβει μέσα του μια πικρή γεύση που δηλητηριάζει την υποθετική μου ευτυχία.

Κι όμως πρέπει να προχωρήσουμε.»

Πηγή: Portraitdocumentaries από τις εκδόσεις ΑΡΜΟΣ

Για την απόλαυση του φαγητού

5 πράγματα που μας διδάσκουν οι Ιταλίδες για τη σχέση μας με το φαγητό.

Το φαγητό για πολλούς είναι μια φυσική ανάγκη, ένα μέσο επιβίωσης. Για άλλους είναι κάτι παραπάνω. Είναι ένας τρόπος επικοινωνίας και διασκέδασης.

• Το φαγητό είναι κομμάτι του lifestyle: Είναι σημαντικό να αγαπάς την κουζίνα και το καλό φαγητό. Να γεύεσαι με όλες σου τις αισθήσεις απολαμβάνοντας το γεύμα σου.

• Είναι πολύ σημαντικό να επιλέγεις το φαγητό σου σύμφωνα με την εποχή του. Να ανυπομονείς για τις αγαπημένες σου γεύσεις και τις απολαμβάνεις όταν έρθει η σωστή στιγμή τους. Κάπως έτσι πρέπει να γίνεται και με τη ζωή. Μην πιέζετε τις καταστάσεις, αφήστε τα πράγματα να πάρουν το χρόνο τους και να ωριμάσουν.

• Αν μαγειρεύεις, κάν’ το όσο πιο εύκολα μπορείς. Δεν χρειάζεται να είσαι γνώστης ή σεφ. Αυτό που χρειάζεται είναι να αγαπάς την μαγειρική. Δημιουργείς τόσο για εσένα όσο και για τα αγαπημένα σου πρόσωπα.

• Απολαύστε το. Είναι σημαντικό να αφιερώνετε χρόνο και να μην τρώτε όσο πιο γρήγορα γίνεται.

• Μην τρώτε μόνοι σας. Επιλέξτε να απολαύσετε ένα από τα γεύματα της μέρας σας με καλή παρέα. Καλέστε τους φίλους σας, ετοιμάστε κάτι μαζί με το σύντροφό σας, φάτε με την οικογένειά σας. Την ώρα αυτή έχετε την ευκαιρία να μοιραστείτε τα νέα σας αλλά και τις εμπειρίες σας. Έρχεστε πιο κοντά διασκεδάζοντας και επικοινωνώντας.

Έχεις και δική σου ζωή κυρία μου

«Να είσαι ο εαυτός σου, όλοι οι άλλοι είναι κιόλας πιασμένοι», Oscar Wilde. 

Υπάρχουν στον κόσμο πάρα πολλοί άνθρωποι οι οποίοι προσπαθούν να ζήσουν μια ζωή που δεν είναι δική τους, είτε επειδή ακολουθούν τον δρόμο των γονιών τους είτε επειδή θέλουν να καλύψουν τις προσδοκίες που έχει από αυτούς η κοινωνία.

Συγνώμη, εσείς δεν μπορείτε να πάρετε θέση στη ζωή σας; Μήπως να σκεφτόσασταν την εναλλακτική να αναλάβετε το δικό σας ρόλο; Όταν αναλαμβάνουμε το δικό μας ρόλο, μας είναι πολύ πιο εύκολο να κινούμαστε με βάση τα σενάρια που μας παρέχει σταδιακά ο κόσμος, ίσως λόγω εκείνου του παλιού ρητού: «Αν πας στη Ρώμη, κάνε ότι και Ρωμαίοι χωρίς να πάψεις να είσαι ο εαυτός σου».

Το να ανακαλύψουμε ποιοι είμαστε και ποιες είναι οι προτεραιότητές μας είναι μία από τις αποστολές που μας έχει ανατεθεί στη ζωή αυτή. Πρέπει ο καθένας μας να βρει τη δική του ταυτότητα. Όπως έλεγε πριν από τέσσερις αιώνες ο Κεβέδο: «Να ζεις μόνο για σένα αν μπορείς γιατί, μόνο αν πεθάνεις, πέθανες».

Πολλές φορές είναι δύσκολο να το αντιληφθούμε στη διάρκεια της καθημερινότητας. Κάποιο γεγονός, μια άτυχη στιγμή, αρκούν για να αναρωτηθεί κανείς «Εγώ, τι έχω κάνει στη ζωή μου; Για μένα, τι έχω κάνει;» Μην περιμένετε να συμβεί κάτι για να ταράξει την ισορροπία σας. Προσπαθήστε να αλλάξετε μόνη σας τον τρόπο που αντιλαμβάνεστε και βλέπετε τον κόσμο γύρω σας. Προσοχή, το να βρει κάποιος το νόημα της ζωής του και το ρόλο που έχει στην κοινωνία γενικότερα, δεν σημαίνει να γίνει ατομιστής ή να μην ενδιαφέρεται για τους συνανθρώπους του, αλλά να δουλέψει με τον εαυτό του: 

• Να συνειδητοποιήσει πως έχει πάντοτε το δικαίωμα της επιλογής. Ακόμα, κι αν οι εξωτερικές συνθήκες δεν του το επιτρέπουν, εκείνος έχει το δικαίωμα να επιλέξει πως θα αντιμετωπίσει την κατάσταση.
• Να αναλαμβάνει τις συνέπειες των επιλογών του. Δεν ευθύνεται καμία μοίρα αλλά ούτε και η κακή τύχη.
• Να ενηλικιωθεί. Ενηλικιώνομαι δεν σημαίνει είμαι οικονομικά ανεξάρτητος ή παντρεύτηκα. Αλλά ενήλικας θεωρείται εκείνος που έχει καταφέρει να απογαλακτιστεί συγκινησιακά από την πατρική του οικογένεια, έχει αποκτήσει τη δική του θέση στην κοινωνία και έχει διαμορφώσει το δικό του ηθικό κώδικα.
• Ξέρει να θέτει όρια.

Είναι πολύ σημαντικό αλλά και να ανακουφιστικό να γνωρίζει συνεχώς κανείς τον εαυτό του. 

Λατρεύουμε την κριτική για τους άλλους επειδή την τρέμουμε για μας

Ένα παλιό ρητό λέει πως «όποιος κάνει κριτική εξομολογείται.»

Το κακό με την κριτική δεν είναι μόνο η μνησικακία και άλλες απρόσκλητες συγκρούσεις που δημιουργεί αυτή η στάση, αλλά ο διανοητικός μηχανισμός που ενεργοποιούμε σε τρεις φάσεις:

• Η πρώτη είναι κρίση. Δεδομένου ότι υπάρχουν διαφορές από άνθρωπο σε άνθρωπο, όταν κρίνουμε τις πράξεις κάποιου άλλου, είναι αναπόφευκτο να βρίσκουμε πράγματα με το οποία δε συμφωνούμε.
• Εκείνο που δε μας αρέσει- ή που δεν καταλαβαίνουμε- στον άλλο ενεργοποιεί τη δεύτερη φάση, την κατηγόρια. Έχουμε την τάση να σκεφτόμαστε με όρους απολύτων αξιών και μας είναι δύσκολο να υποθέσουμε πως ο κόσμος φαίνεται διαφορετικά ανάλογα με το σημείο από το οποίο παρατηρεί κανείς.
• Η κατηγόρια οδηγεί στην τρίτη φάση, την εκδίκηση. Αυτή μπορεί να γίνει με πολύ πανούργο τρόπο και να περάσει απαρατήρητη ακόμα και από τον άνθρωπο που την πραγματοποιεί.

Για όσους συνειδητοποιούν πόσο ύπουλα λειτουργεί η κριτική και πόσο σαμποτάρει την ψυχική τους ηρεμία αλλά και τις ανθρώπινες σχέσεις, δεν χρειάζεται αν ανησυχούν. Υπάρχει αντίδοτο. Ποιο; Η συγνώμη και η ευγνωμοσύνη. Για την ακρίβεια, η συγνώμη είναι ένα ενδιάμεσο βήμα προς την ευγνωμοσύνη, όταν επιτυγχάνεται μια πιο βαθιά κατανόηση των γεγονότων που έχουμε ζήσει και η απουσία της μπορεί να γίνει αιτία πνευματικής ακινητοποίησης αν επιμένουμε να παραμένουμε θύματα ή δήμιοι των περιστάσεων.

H ζωή είναι «μάχη»

O πόλεμος κάνει τον νικητή «ηλίθιο».

Καθημερινά στη ζωή μας, λόγω του άγχους, των αυξημένων υποχρεώσεων, της πίεσης, όλα γύρω μας μοιάζουν εχθρικά. Γεμίζουμε τις ψυχές μας με θυμό και κούραση και αναζητούμε εχθρούς για να ξεσπάσουμε την πικρία και την αδικία που νιώθουμε μέσα μας. Όμως τα πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι. Αν δεχτούμε πως η ζωή εκεί έξω μοιάζει με πόλεμο, τότε θα πρέπει να μάθουμε την τέχνη του πολέμου.

«Η πλήρης νίκη επιτυγχάνεται όταν ο στρατός δεν πολεμάει, η πόλη δεν πολιορκείται για πολύ, η καταστροφή δεν παρατείνεται για πολύ καιρό, και σε κάθε περίπτωση ο εχθρός ηττάται μέσα από τη στρατηγική» είναι η άποψη ενός μεγάλου θεωρητικού της πολεμικής τέχνης, Σουν Τζου.

Ωστόσο, υπάρχουν κάποιες άλλες σκέψεις σχετικά με τη την «Τέχνη του πολέμου»:

• Όλα βασίζονται στην εξαπάτηση: Όταν μπορείς να επιτεθείς, πρέπει να φαίνεται ότι δεν μπορείς. Όταν τα στρατεύματα κινούνται, πρέπει να φαίνεσαι ακίνητος. Αν είσαι κοντά στον εχθρό, πρέπει να τον κάνεις να σε πιστέψει πως είσαι μακριά. Αν είσαι μακριά, να τον κάνεις να πιστέψει πως είσαι κοντά.

• Πρέπει να χτυπάς τον εχθρό προτού συνταχθεί και να προετοιμάζεσαι εναντίον του όταν είναι ασφαλής από όλα τα μέρη. Φυσικά, πρέπει να τον αποφεύγεις αν είναι πιο δυνατός.

• Είναι καλύτερα να κρατάς τον εχθρό ανέπαφο παρά να τον εξολοθρεύσεις. Κι αυτό για έναν πολύ απλό λόγο: Αν αιχμαλωτίσεις τους στρατιώτες του και τους κατακτήσεις, θα μπορέσεις να κυριαρχήσεις στους ηγέτες τους.

Η σημασία της αυτογνωσίας

Ξέρετε πόση δύναμη κρύβετε μέσα σας; 

Πόσες φορές σας έχει τύχει να πείτε «Αχ! Πολύ θα ήθελα να κάνω αυτό, αλλά δυστυχώς δεν μπορώ» ή έχετε ακούσει φίλους σας να λένε «Αυτά δεν είναι για εμάς, αν και θα θέλαμε πολύ να τα αποκτούσαμε». Πιθανότατα είναι πολύ οικίες οι φράσεις αυτές σ’ όλους. Ωστόσο, τι σας εμποδίζει από την υλοποίηση των πραγμάτων αυτών. Τι είναι αυτό που σταμάτα κάποιον από την προσπάθεια ή που κινητοποιεί αντίστοιχα κάποιον;

Οι περισσότεροι άνθρωποι πιστεύουν πως έχουν μια «Α» προσωπικότητα, με κάποιες ικανότητες αλλά και κάποιες αδυναμίες, και ότι ο υπόλοιπος κόσμος είναι καλύτερος ή χειρότερος ή ίδιος μ’ εμάς. Έχετε αναρωτηθεί ποτέ αν αυτό είναι αλήθεια;

Ο καθένας μας είναι ένα μοναδικό και ανεπανάληπτο δημιούργημα της φύσης, το όποιο για διάφορους λόγους, στο πέρασμα των αιώνων, έπεσε στην παγίδα της αφύσικης και διαστρεβλωμένης ζωής. Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν μπορούν να δουν ότι την επιτυχία την έχουν στα χέρια τους. Οι ίδιοι μπορούν να καθορίσουν τη ζωή τους από τις επιλογές που κάνουν.

Για το λόγο αυτό είναι σημαντικό να γνωρίζει κανείς τον εαυτό του και τις πραγματικές του δυνατότητες. Είναι σημαντικό να ρώτα κανείς τον εαυτό του, ποια είναι τα κίνητρά του; τι στόχους έχει; γιατί τότε αντέδρασε παρορμητικά; τι τον οδήγησε να επιλέξει την οδό εκείνη; Δεν είναι πολύ εύκολα να απαντά κανείς στα ερωτήματα αυτά, αλλά πρέπει να το κάνει όσο δύσκολα και αν είναι. Ο δρόμος της αυτοβελτίωσης και της αυτογνωσίας είναι ο μόνος που βοηθά να γινόμαστε καλύτεροι άνθρωποι με αξιόλογη παρουσία. Είναι πολύ σημαντικό να ψάχνει κανείς μέσα του. Πώς έχουν διαμορφωθεί οι πεποιθήσεις του; Ποιες είναι οι δυνατότητές του; Αν διαφοροποιήσει κάποια άποψή του μήπως αλλάξει τελείως η ζωή του; Ο δρόμος αυτός οδηγεί στη γνώση και στην αξιοποίηση της εσωτερικής μας δύναμης, της δύναμης εκείνης που με τη δική μας ικανότητα ενεργοποιείται και μας οδηγεί στην πραγμάτωση των ονείρων μας.

Tips! για ψυχανάλυση στο σπίτι

Δύσκολος καιρός για «ψυχαναλυτές».

Οι κοινωνικές και οικονομικές συνθήκες έχουν κάνει τα πράγματα ακόμη πιο δύσκολα. Ανασφάλεια, αβεβαιότητα, έλλειψη κινήτρων, φόβος, άγχος, θλίψη, πικρία, αγωνία, όλα έχουν μετατρέψει τους ανθρώπους σε σκυθρωπές φιγούρες που πλανιούνται μέσα στην πόλη. Πώς μπορεί κάποιος να βρει τη δύναμη να ανταπεξέλθει στην απαιτητική πραγματικότητα; Η απάντηση βρίσκεται μέσα σας. Όσο καλύτερα γνωρίζει κάποιος τον εαυτό του και αρχίζει να έρχεται σε επαφή με πτυχές του, τόσο πιο εύκολα μπορεί να διαχειρίζεται τις διάφορες καταστάσεις και να βρίσκει τις ισορροπίες του.

«Γνώθι σ” αυτόν» αυτή η ρήση που αποδίδεται στον Σωκράτη ήταν γραμμένη στην είσοδο του ναού των Δελφών και είχε στόχο να παροτρύνει τους επισκέπτες να γνωρίσουν τα όρια της φύσης τους, καθώς και να μην επιδιώκουν όσα προορίζονται μόνο για τους θεούς. Η συνείδηση της άγνοιάς μας είναι απαραίτητη συνθήκη για να δημιουργηθεί η πραγματική σοφία.

Πώς μπορείτε λοιπόν να γνωρίσετε τον εαυτό σας; 

• Εξερευνήστε τον εσωτερικό σας κόσμο, όπου βρίσκονται όλα όσα χρειαζόμαστε για να ζήσουμε με πληρότητα. 
• Να είστε ειλικρινείς με τον εαυτό μας και με τους άλλους.
• Να ζείτε έχοντας συνείδηση των πράξεων σας και των συνεπειών σας.
• Να είστε συνεπείς στη φύση σας, χωρίς να προσπαθείτε να φαίνεστε κάτι που δεν είστε.

Ακόμα, αντί να δίνετε σημασία στις επιφανειακές διαφορές που χρησιμεύουν μόνο για να σας απομακρύνουν, προσπαθήστε να δείτε τα κοινά που έχετε με τους άλλους: να ένα οικουμενικό μάθημα σοφίας που σας βοηθάει να πορεύεστε στον κόσμο. Μην προσπαθείτε να δείτε τις σας χωρίζει αλλά τι σας ενώνει.

«Έχεις πρόβλημα άνθρωπέ μου;»

Και συνεχίζει ο διάλογος κάπως έτσι:

-Εγώ;
-Ναι, εσύ. Να πας να κοιταχτείς.
-Να πας εσύ καλύτερα.
-Άντε ρε κομπλεξικέ που ασχολούμαι μαζί σου….

Σας θυμίζει κάτι ο διάλογος αυτός; Πόσο καθημερινός και οικείος μας είναι; Το θέμα όμως δεν είναι να επικεντρωθούμε στο διάλογο, αλλά σε μία λέξη του που θα αποτελέσει έναυσμα για να θίξουμε ένα κοινωνικό φαινόμενο. «Είσαικομπλεξικός άνθρωπε μου.»

Έχει γίνει πλέον συνήθεια στους περισσότερους ανθρώπους, όταν θέλουν να κατηγορήσουν ή να μειώσουν κάποιον, να τον ονομάζουν «κομπλεξικό». Η λέξη «κομπλεξ» έχει εδραιωθεί μια χαρά στη ζωή μας και χρησιμοποιείται ως βασικό στοιχείο κρίσης σε όποιο κοινωνικό ή μορφωτικό επίπεδο και αν βρισκόμαστε.

Όπως όλοι λοιπόν γνωρίζουμε, όταν αποκαλούμε κάποιον «κομπλεξικό», τον χαρακτηρίζουμε ως άτομο με «αίσθημα κατωτερότητας». Και αίσθημα κατωτερότητας σημαίνει πως σε κάποιο κομμάτι της προσωπικότητας μου πιστεύω ότι δεν αξίζω ή ότι δεν είμαι αρκετά καλός, έστω κι αν σε άλλους τομείς πιστεύω ότι αξίζω. Αυτός είναι και ο λόγος που ορισμένοι έχουν μεγάλη αυτοπεποίθηση στον επαγγελματικό τομέα, ενώ στον κοινωνικό νιώθουν μειονεκτικά ή το αντίθετο.

Εκείνο που ίσως δεν είναι γνωστό στον πολύ κόσμο είναι πως όλοι άνθρωποι έχουν κάποιο ή κάποια αισθήματα κατωτερότητας και γι αυτό το λόγο όλοι έχουν πρόβλημα αυτοπεποίθησης. Η ουσιαστική διαφορά όμως που υπάρχει μεταξύ τους, είναι ο βαθμός. Άλλοι άνθρωποι πιστεύουν πως το σύνολο της προσωπικότητας τους δεν αξίζει, δηλαδή έχουν μια σχεδόν ολοκληρωτική αυτοαπόρριψη, ενώ κάποιοι άλλοι έχουν περιορίσει το πρόβλημα σε κάποια μόνο σημεία.

Ένα σημαντικό στοιχείο που εντείνει αυτήν τη διαφορετικότητα μεταξύ των ανθρώπων είναι ο βαθμός αποδοχής της προσωπικότητάς τους. Όταν αποδεχθείς την ανθρώπινη ιδιότητά σου, δηλαδή ότι από τη φύση σου δεν είναι δυνατό να είσαι τέλειος. Τα λάθη, οι ατέλειες, οι αδυναμίες, οι φόβοι, είναι κομμάτι της ανθρώπινης φύσης. Ναι, όλοι οι άνθρωποι κάνουν λάθος επιλογές, ναι όλοι οι άνθρωποι φοβούνται μπροστά στο καινούριο, σε μια απόφαση που θα αλλάξει τη ζωή τους, ναι όλοι οι άνθρωποι νιώθουν άβολα όταν γνωρίζουν άγνωστους ανθρώπους. Η διάφορα λοιπόν ενός «κομπλεξικού» από έναν άλλον, είναι κατά πόσο ο καθένας μπορεί να διαχειριστεί τα συναισθήματα, τις σκέψεις του και να προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα. Κατά πόσο δηλαδή ο φόβος για αλλαγή στέκεται εμπόδιο σε κάθε πτυχή στη ζωή του, εγκλωβίζοντας τον σε καταστάσεις που λόγω χαμηλής αυτοπεποίθησης δεν μπορεί να ξεφύγει.

Το ζητούμενο είναι να πιστέψετε στον εαυτό σας και να δεχτείτε πως δεν θα πρέπει να κυνηγάτε το τέλειο αλλά την άπειρη δυνατότητα για βελτίωση. Κάθε μέρα μπορείς να γίνεσαι καλύτερος.

Βλέπε, άκου, νιώσε

Με απλά λόγια, επιτέλους μάθε να μπαίνεις στη θέση του άλλου προκειμένου να καταλάβεις τι σου λέει.

Πολλές ασκούμε έντονη κριτική στους άλλους για τις συμπεριφορές τους, χωρίς τις περισσότερες φορές να σκεφτούμε πως ένιωθε ή ποια ήταν τα κίνητρα που τον οδήγησαν να συμπεριφερθεί με τον συγκεκριμένο τρόπο. Πρέπει να θυμόμαστε πως είμαστε διαφορετικοί και πως ο κάθε άνθρωπος σκέφτεται και αντιδρά διαφορετικά στα ερεθίσματα. Πως μπορείτε να καταλάβετε τους άλλους και να τους κατανοήσετε;

• Την ώρα μιας διαφωνίας: Κατά τη διάρκεια μιας διαφωνίας με κάποιον δοκιμάστε να αλλάξετε ρόλους. Προτείνετε για λίγα λεπτά να μπει στη θέση τη δική σας και εσείς στη δική του. Μ’ αυτό τον τρόπο μπορείτε να καταλάβετε ο ένας τον άλλον αλλά και να ξανά δείτε την δική σας άποψη από μια άλλη οπτική.

• Επιστροφή του μηνύματος: Μόλις τελειώσει την άποψη του ο συνομιλητής σας, προσπαθήστε να του πείτε αυτό που καταλάβατε. Χρησιμοποιείστε εκφράσεις όπως «Αυτό που καταλαβαίνω ότι λες είναι… Σωστά;». Μόλις, επιβεβαιώσει ότι έχετε κατανοήσει σωστά την άποψη σας, τότε εκφράστε την δική σας και προτείνετε να κάνει και εκείνος το ίδιο.

• Προσπαθήστε να κατανοείτε πρώτα καλά και μετά να εκφέρετε την άποψη σας. Για παράδειγμα, όταν διαβάζετε ένα βιβλίο, αναρωτηθείτε τι εννοεί ο συγγραφέας. Εξηγήστε τον σε κάποιον άλλον.

Προσπαθήστε να ακούτε καλά όταν σας μιλάνε οι άλλοι, στην συνέχεια περάστε τα λόγια τους ως βίωμα σας και μετά εκφέρεται την γνώμη σας.

Έχεις αλλάξει τίποτα στη ζωή σου;

Πώς τα καταφέρατε; 

Κάποιοι θα πουν πως άλλαξα ως άνθρωπος. «Σκέφτομαι πλέον διαφορετικά». «Δεν με ενοχλούν τα πράγματα που με ενοχλούσαν παλιότερα, είμαι πιο διαλλακτικός». Κάποιοι άλλοι θα πουν πως «πλέον θα κοιτώ τον εαυτό μου, αφού κανένας δεν ενδιαφέρεται για εμένα, θα το κάνω εγώ». Άλλοι πάλι, δειλιάζουν. Φοβούνται τις αλλαγές. Προτιμούν να βιώνουν μια κατάσταση που τους στεναχωρεί και τους θλίβει, απλά και μόνο επειδή το άγνωστο τους τρομάζει.Δύσκολη αποστολή η ανακάλυψη του καινούριου.

Έτσι, επιλέγουν να μένουν σε μια σχέση που δεν τους προσφέρει τίποτα πια, αλλά και οι ίδιοι δεν μπορούν να δώσουν τίποτα πίσω. Ζουν σε ένα σπίτι βυθισμένοι στη δυστυχία τους, απλά και μόνο επειδή φοβούνται ανοίξουν την πόρτα και να φύγουν. Το ίδιο βέβαια ισχύει και σ” άλλους τομείς της ζωής τους. Ανέχονται μία δουλειά που τους προσφέρει «καλά χρήματα» για την εποχή, χωρίς όμως να είναι ευχαριστημένοι, ούτε από την απόδοση τους αλλά ούτε από τις συνθήκες εργασίας. Ζουν ένα συμβατικό τρόπο ζωής, χωρίς έντονες συγκινήσεις και ανατροπές. Δεν ρισκάρουν. Ζουν όσο το δυνατόν πιο προστατευμένα και ακίνδυνα.

Σας μελαγχολεί η παραπάνω περιγραφή; Σας θυμίζει κάτι από τη ζωή σας;Έχετε πει ποτέ πως θέλετε να αλλάξετε κάτι στη ζωή σας και τα καταφέρατε; Τι έγινε τότε που σας έκανε να συνειδητοποιήσετε πως χρειάζεστε κάτι άλλο; Κάτι νέο. Ένα άσχημο γεγονός, μια αναγκαστική αλλαγή που δεν ήταν επιλογή σας, συσσωρευμένα συναισθήματα σας οδήγησαν να πείτε «ως εδώ, φτάνει, κάτι πρέπει να αλλάξει». Και τότε τι;

Μήπως, τότε είναι η στιγμή που πιστέψατε στον εαυτό σας. Καταλάβατε πως μέσα σας υπάρχουν τεράστια αποθέματα ενέργειας και δύναμης, τα οποία αγνοούσατε εν γνώσει σας. Ο φόβος, η ανασφάλεια, το άγχος, η «βολή» που κανείς δεν θέλει να χάνει, επισκιάζουν και σαμποτάρουν τη δύναμη μας. Ο κάθε άνθρωπος είναι υπεύθυνος για τη δική του μοίρα και μπορεί να την αλλάξει όποτε το αποφασίσει και το πιστέψει. Ναι, είναι δύσκολο. Κανένας δεν μπορεί να σου εγγυηθεί πως το μετά θα είναι καλύτερο ή ότι το να το ρισκάρεις είναι σοφό αλλά κανένας δεν μπορεί να σου πει πως και η στασιμότητα, ο συμβιβασμός, τα καταπιεσμένα συναισθήματα και θέλω, είναι σοφότερα. Διάλεξε εσύ, όχι η τύχη, όχι οι άλλοι, όχι οι συγκυρίες. Μη φοβάσαι απλά τόλμησε και πάλεψε για όσα έχεις ονειρευτεί. Γιατί απλά μπορείς.

Το χρήμα στη ζωή μας

Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα για την Εξάλειψη της Φτώχειας, θα θέλαμε να εκφράσουμε μερικές σκέψεις για τη θέση που έχει το χρήμα στη ζωή μας.

Τα χρήματα μπορούν να αγοράσουν την ευτυχία;

Ίσως. Αν όμως δεχτούμε πως δεν μπορούν, δεδομένου ότι η ανθρώπινη επαφή, η αγάπη, τα ασήμαντα πράγματα γύρω μας, μας κάνουν ευτυχισμένους, χωρίς χρήματα, τότε τί μας προσφέρουν; Άγνωστο. Ίσως, μία αίσθηση τόσο παρεμφερή που μόνο ένας κορυφαίος ειδικός μπορεί να διαπιστώσει τη διαφορά.

Ο Άλεξ Ροβίρα, συγγραφέας των βιβλίων «Η εσωτερική πυξίδα» και «Η καλή τύχη», εξηγεί πολλές φορές στις συνεντεύξεις του πως τα χρήματα δε διαφθείρουν τους ανθρώπους, απλώς μεγεθύνουν τις αρετές και τα ελαττώματά τους. Ένας άνθρωπος με ευγενές υπόβαθρο, θα χρησιμοποιήσει την ευμάρεια για να ωφελήσει τους δικούς του και τον περίγυρό του, ενώ όποιος δεν έχει αναστολές θα διοχετεύσει τα χρήματα σε δραστηριότητες καθαρά κερδοσκοπικές, ή ακόμα και σαφώς καταστροφικές.

Για να το πούμε αλλιώς: το χρήμα καθ’αυτό δεν είναι ούτε καλό ούτε κακό, είναι μόνο ένα όχημα που μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε καλά ή άσχημα.Κάθε πρόσοδος έχει, σε κάθε περίπτωση, την ικανότητα να μας κάνει να βλέπουμε ποιες είναι προτεραιότητές μας. Όταν κάποιος αποκτά αναπάντεχα ένα σημαντικό χρηματικό πόσο, μπορεί να βάλει τα επιπλέον χρήματα σ΄έναν αποταμιευτικό λογαριασμό, αν προτεραιότητά του είναι η ασφάλεια ή να τα χρησιμοποιήσει για ένα ταξίδι με τον σύντροφό του, αν θέτει ως προτεραιότητα τη διασκέδαση ή ακόμα και για μια επέμβαση αισθητικής χειρουργικής, αν βάζει σε πρώτο πλάνο την προσωπική του εικόνα. Ένας επιχειρηματίας θα επενδύσει τα χρήματα με στόχο να τα πολλαπλασιάσει. Ένας φιλάνθρωπος μπορεί να τα διοχετεύσει προς ένα ίδρυμα που δουλεύει για τους λιγότερο προνομιούχους. 

Ανακεφαλαιώνοντας: το χρήμα και ο τρόπος με τον οποίο το κινούμε αποκαλύπτει ποιοι είμαστε. 

Γιατί οι εντυπωσιακοί άνθρωποι έχουν εχθρούς;

Σκεφτόμασταν, πόσο περίεργο είναι, που αντί να θαυμάζουμε το ωραίο, το φθονούμε. Είναι λίγο περίεργο, αν το σκεφτεί κανείς. 

Κάθε φορά που κάποιος εντυπωσιάζει, αποκτά και έναν εχθρό. Για να είναι δημοφιλής κανείς πρέπει να είναι μέτριος. Την μετριότητα τη δέχονται οι περισσότεροι άνθρωποι, με την «τελειότητα» αντιμετωπίζουν ένα θέμα. Κάποτε, ο ψυχιάτρος Ενρίκε Ρόχας, είχε πει πως «όσοι νιώθουν ότι αποτελούν αντικείμενο του φθόνου συναδέλφων, συμμαθητών, γειτόνων, φίλων, ακόμα και συγγενών, πρέπει να ξέρουν πως το πιο σημαντικό είναι να προφυλάσσονται, να μην εκτίθενται σε καταστάσεις που προκαλούν και οξύνουν αυτό το συναίσθημα».

Για το τόσο ανθρώπινο ελάττωμα του φθόνου, μια παραδοσιακή ιστορία αναφέρει πως μια φορά ένα φίδι άρχισε να κυνηγάει μια πυγολαμπίδα, σταματήστε και μίλησε στο φίδι:

-Μπορώ να σου κάνω μια ερώτηση;
-Δε συνηθίζω ν΄ακούω τα θηράματά μου, αλλά μια που θα σε καταβροχθίσω, μπορείς να ρωτήσεις…
-Ανήκω στην τροφική σου αλυσίδα;
-Όχι.
-Σου έκανα κανένα κακό;
-Τότε γιατί θέλεις να με σκοτώσεις;
Αφού σκέφτηκε λίγο, το φίδι απάντησε:
-Επειδή δεν αντέχω να σε βλέπω να λάμπεις.

Πόσο αλήθεια κρύβει η παραπάνω ιστορία; Αντί να θαυμάσουμε το ξεχωριστό, το ζηλεύουμε; Δεν χαιρόμαστε με τα όμορφα πράγματα και τα επιτεύγματα των άλλων, αλλά προσπαθούμε να βρούμε τα ψεγάδια τους προκειμένου να τα απομυθοποιήσουμε. Γιατί απλά χωρίς αυτή την «λάμψη» μπορούμε να το δούμε καλύτερα και να το καταλάβουμε. Το ζητούμενο όμως δεν είναι να φέρουμε κάτι κοντά μας, βρίσκοντας τις ατέλειες του αλλά να ακολουθήσουμε την αντίστροφη διαδικασία.

Σοκαριστικό! 800 παιδόφιλοι κυκλοφορούν ανάμεσά μας!

Ελεύθεροι κυκλοφορούν 800 «παιδόφιλοι της διπλανής πόρτας», όπως χαρακτηρίζονται από τους αστυνομικούς της Δίωξης Οικονομικού Εγκλήματος, καθώς ενώ συνελήφθησαν τα τελευταία πέντε χρόνια για κατοχή και διακίνηση σκληρού υλικού  παιδικής πορνογραφίας, δεν προφυλακίστηκαν από τις δικαστικές αρχές.

 Σύμφωνα με στοιχεία του Τύπου της Κυριακής, από τους 810 κατηγορούμενους για παιδοφιλία έχουν δικαστεί μόλις οι 80 και από αυτούς έχουν προφυλακιστεί μόνο 10.

Τα βασικότερα προβλήματα για αυτό είναι ο υπερπληθυσμός των φυλακών, η έλλειψη απαιτούμενων γνώσεων από τους δικαστικούς, που τους οδηγεί σε δισταγμούς, οι οποίοι φαίνονται από το πόσο πολλοί παιδόφιλοι απελευθερώνονται «λόγω αμφιβολιών», εξηγεί αρμόδια πηγή.

Οι παιδόφιλοι, σύμφωνα με τους αρμόδιους αστυνομικούς, είναι συνήθως άνδρες ηλικίας από 16 έως 70 ετών, οι οποίοι μπορεί να βλέπουν βίντεο με θύματα ακόμα και νεογέννητα μωρά. Ανάμεσα τους πολίτες υπεράνω υποψίας, όπως δικαστικοί, αξιωματικοί των Ενόπλων Δυνάμεων, δικηγόροι, επιχειρηματίες, γιατροί και εκπαιδευτικοί. Στο πρόσφατο παρελθόν είχε συλληφθεί δικαστής, ο οποίος φερόταν να κακοποιεί σεξουαλικά το ίδιο του το 5χρονο παιδί.

Στην περίπτωση του, επειδή υπήρξε κατηγορία για κακοποίηση και όχι για διακίνηση βίντεο παιδικής πορνογραφίας, ο δράστης οδηγήθηκε στη φυλακή, ύστερα όμως από πρωτοφανή καθυστέρηση. Και αυτό γιατί η πρωτόδικη απόφαση για 13 χρόνια κάθειρξη δεν ήταν αρκετή και χρειάστηκε να εκδοθεί η απόφαση του εφετείου (6 χρόνια κάθειρξη), για να καταλήξει σε σωφρονιστικό ίδρυμα.

Το αποτέλεσμα ήταν να κυκλοφορεί και αυτός ελεύθερος για αρκετό καιρό παρότι υπήρχαν ακράδαντα στοιχεία ότι είχε κακοποιήσει το ίδιο του το παιδί.

Σταλόνε: Σπούδαζα ζωγραφική προτού γίνω ηθοποιός

Στο Ρωσικό Μουσείο Αγίας Πετρούπολης εγκαινιάστηκε έκθεση ζωγραφικής του Σταλόνε. Ο Σιλβέστερ Σταλόνε έχει εκπλήξει τους λάτρεις της τέχνης και τους κριτικούς με τους πίνακες, που έχει ζωγραφίσει τα τελευταία σαράντα χρόνια.

Ο ανταποκριτής της «Φωνής της Ρωσίας» πήγε στην Αγία Πετρούπολη για να δει με τα μάτια του τα καλλιτεχνικά έργα ανθρώπου, γνωστού για τους ακραίους και επιθετικούς ρόλους του στις ταινίες του Χόλυγουντ.

Στην έκθεση, 30 έργα του Σταλόνε, καθώς και έγγραφα, φωτογραφίες και αυτοπροσωπογραφίες, εκτίθενται μαζί με έργα «συγχρόνων του» - του Ζαν Μισέλ Μπασκιά και ο Άντι Γουόρχολ. Σε συνέντευξη που παραχώρησε στη «Φωνή της Ρωσίας» ο Σταλόνε είπε ότι έχει υποστεί μεγάλη επίδραση από τους Γερμανούς και τους Ρώσους καλλιτέχνες:

- Το πρώτο ρωσικό έργο ζωγραφικής που αγόρασα, όταν άρχισα να κερδίζω χρήματα, ήταν του Σαγκάλ. Πάντα με ενέπνεαν οι τολμηροί καλλιτέχνες, τα δραματική έργα ζωγραφικής, έχει πάρει πάρα πολλά από τη γερμανική παράδοση χρησιμοποίησης τολμηρών χρωμάτων. Μου αρέσουν πολύ ο Γκέρχαρντ Ρίχτερ, Πικάσο, Σαλβαντόρ Νταλί και ούτω καθεξής. Σήμερα, όμως, κυριολεκτικά με συγκλονίζει το νέο αίμα στις τέχνες. Αναμιγνύουν τα στυλ και προσφέρουν διαφορετικές ερμηνείες, και είμαι κάτω από τη μόνιμη επίδρασή τους.

Οι πίνακες του Σταλόνε είναι τολμηροί και ακόμη και επιθετικοί, καθώς και πλούσιοι σε δράση, όπως και οι ταινίες του, που είναι φωτεινές, εκφραστικές και αφηρημένες. Ο ηθοποιός χρησιμοποιεί τα θέματα με τα οποία είναι εξοικειωμένος, η πυγμαχία και τα πορτρέτα των συναδέλφων του ηθοποιών καταλαμβάνουν μεγάλο μέρος της έκθεσης. Ελάχιστοι όμως ξέρουν ότι ο Σταλόνε σπούδαζε ζωγραφική προτού γίνει ηθοποιός. Ο αστέρας, υποψήφιος για Όσκαρ, λέει ότι αν είχε τη δυνατότητα επιλογής, θα προτιμούσε να τη ζωγραφική από τους ρόλους στον κινηματογράφο:

- Ξεκίνησα ως ένας νεαρός άνδρας, χωρίς συγκεκριμένο σκοπό. Εγώ, όπως και πολλοί από εμάς, είχα προβλήματα στο σπίτι. Όταν έγινα 11χρονών είπα: «Υπάρχει κάτι που πραγματικά λείπει από τη ζωή μου, το έχω ανάγκη». Όμως δεν ήξερα τι ακριβώς. Δεν μπορούσα να το βρω στην επικοινωνία με τους φίλους ή στον αθλητισμό. Όμως σταδιακά ανακάλυψα για τον εαυτό μου την τέχνη, και σε αυτήν έχω βρει ένα φίλο που είναι πάντα μαζί μου. Με τις ταινίες φάνηκα πολύ τυχερός που έχω παίξει σ΄αυτές, και ίσως γι΄ αυτό είμαι εδώ τώρα. Όμως θεωρώ τον εαυτό μου πρώτα απ΄ όλα άνθρωπο, ο ανακάλυψε για τον εαυτό του την τέχνη, και η τέχνη τον έχει βρει και ακριβώς με αυτό θα ήθελα να ασχολούμαι σε όλη την υπόλοιπη ζωή μου.

Παρόλο που ο Σταλόνε ποτέ δεν επιδίωκε να εκθέσει τα έργα του σε δημόσια θέα, αυτή δεν είναι η πρώτη του έκθεση. Μερικά έργα του Σταλόνε πωλήθηκαν έναντι 50 έως 120 χιλιάδων δολαρίων, όταν εκτέθηκαν στην γκαλερί Art Beyzl στην παραλία του Μαϊάμι (Miami Beach) το 2009. Παρόλ΄ αυτά η είδηση ότι το Ρωσικό Μουσείο διοργανώνει έκθεση έργων του Σταλόνε, έγινε δεκτή με σκεπτικισμό. Κατά τα εγκαίνια της έκθεσης, ο Διευθυντής του Μουσείου Βλαντίμιρ Γκούσεφ είπε ότι τα έργα του Σταλόνε δείχνουν το χαρακτήρα ανθρώπου με πάθος και ότι δεν είναι απλώς έργα κάποιου ερασιτέχνη. Όπως φαίνεται, οι λάτρεις της τέχνης στη Ρωσία συμμερίζονται αυτή τη γνώμη. Στα εγκαίνια της έκθεσης παρευρέθηκαν περίπου χίλια άτομα, τα οποία αναγκάστηκαν να σταθούν στην ουρά, για να μπορέσουν να δουν τους πίνακές του. Η έκθεση έργων του Σταλόνε στο Ρωσικό Μουσείο θα παραμείνει ανοικτή ολόκληρο μήνα.

Στην Ελλάδα που όλα επιτρέπονται απαγόρευσαν το μάζεμα της ρίγανης!

Σύμφωνα με αστυνομική διάταξη, οι κάτοικοι των Δωδεκανήσων μπορούν να μαζεύουν αρωματικά-ιαματικά φυτά, μόνον για ιδική τους χρήση.

Για εμπορικούς λόγους, επιτρέπεται μόνον έπειτα από έγγραφη άδεια της διευθύνσεως Δασών Δωδεκανήσου!

Η ίδια διάταξη προβλέπει ότι οι κάτοικοι των νησιών αυτών επιτρέπεται να μαζεύουν μέχρι 2 κιλά μανιτάρια, ενώ για την μεταφορά φυλλοχώματος από τα δάση, απαιτείται πρώτα άδεια.

Ειδικότερα, στην απόφαση του Δασαρχείου αναφέρονται τα εξής:

«Ι. Απαγορεύουμε

α) Την εκρίζωση, κοπή, συλλογή και μεταφορά παντός είδους αρωματικού, φαρμακευτικού, βαφικού, αρτυματικού, μελισσοκομικού, ανθοκομικού και διακοσμητικού φυτού, δενδρυλλίου, θάμνου, φρυγάνου ή πόας, από δημόσια ή ιδιωτικά δάση και δασικές εκτάσεις, καθώς και από δημόσιες χορτολιβαδικές-βραχώδεις εκτάσεις, χωρίς την προηγούμενη άδεια της Διεύθυνσης Δασών Δωδεκανήσου. Εξαιρούνται της απαγόρευσης τα είδη που αναφέρονται στην παρακάτω παρ. ΙΙ της παρούσας, με τους όρους αυτής.

β) Την εκρίζωση, την συλλογή ανθέων, βολβών ή την αποκοπή βλαστών, συνολικά και χωρίς εξαίρεση φυτών της οικογένειας των Oρχεοειδών (Orchidaceae), της οικογένειας των Κρινοειδών (Liliaceae) και της οικογενείας των Παιωνιιδών (Paeoniaceae).

ΙΙ. Επιτρέπουμε

α) αποκλειστικά και μόνο για κάλυψη των ατομικών αναγκών, την συλλογή μετά την εποχή της ανθοφορίας, με κοπή του στελέχους (απαγορευμένης αυστηρά της εκρίζωσης) ειδών των φυτών τα οποία δεν προστατεύονται από διεθνείς Συμβάσεις ή την Εθνική Νομοθεσία, όπως, Ρίγανη (Origanum sp.), Φασκόμηλο ή Αλιφασκιά (Salvia.sp.), Θρούμπι (Satureja sp.), Θυμάρι (Thymus sp.), Μέντα (Mentha sp.), Ασφάκα ή Παπουλιά (Phlomis sp.). Καθώς και των ειδών Κάππαρη (Capparis sp.) και Κρίταμο (Crithmum sp.) κατά το κατάλληλο ανά είδος στάδιο συλλογής. Η επιτρεπόμενη ποσότητα συλλογής των παραπάνω ειδών ανέρχεται μέχρι του ποσού του μισού κιλού κατ’ άτομο την ημέρα.

β) για εμπορική χρήση και μόνο μετά από έγγραφη άδεια της Διεύθυνσης Δασών Δωδεκανήσου, την συλλογή και μεταφορά των παραπάνω ειδών σε μεγαλύτερες ποσότητες, η οποία θα εκδίδεται κατόπιν αιτήσεως από τον ενδιαφερόμενο και στην οποία θα καθορίζονται επακριβώς η ποσότητα, η περιοχή και το χρονικό διάστημα συλλογής ανά είδος.

Σημειώνεται ότι δεν ικανοποιούνται αιτήματα όταν οι περιοχές συλλογής εμπίπτουν σε ειδικό καθεστώς προστασίας βάσει συγκεκριμένων διατάξεων (περιοχές απόλυτης προστασίας, Natura, κ.α.) οι οποίες απαγορεύουν τη συλλογή όλων ή κάποιων ειδών της αυτοφυούς χλωρίδας ή όπου υπάρχει κίνδυνος υποβάθμισης της βιοποικιλότητας και της λειτουργίας του οικοσυστήματος.

ΙΙΙ. Επιτρέπουμε καθ ́ όλο το έτος, τη συλλογή μανιταριών (μυκήτων), μέχρι του ποσού των 2 κιλών κατ ́ άτομο και ανά ημέρα και μόνο με κοπή του υπέργειου τμήματος του μανιταριού.

Απαγορεύεται η συλλογή με εκρίζωση καθώς και η συλλογή ποσού μεγαλύτερου των 2 κιλών χωρίς προηγούμενη άδεια της Δ/νσης Δασών Δωδεκανήσου.

Τονίζεται ότι η εδωδιμότητα και η επιλογή των συλλεγόμενων μανιταριών γίνεται με απόλυτη και αποκλειστική ευθύνη του συλλέκτη.

ΙV. Επιτρέπουμε την απόληψη και μεταφορά φυτοχώματος (φυλλόχωμα), από δημόσια και ιδιωτικά δάση και δασικές εν γένει εκτάσεις, μόνο μετά από έγκριση της Δ/νσης Δασών Δωδεκανήσου.

ΙV. Επιτρέπουμε καθ ́ όλο το έτος τη συλλογή άγριων εδώδιμων καρπών ή καρπών για φαρμακευτική χρήση, απαγορευμένης της κλάδευσης των θάμνων και δένδρων, μέχρι του ποσού των 2 κιλών κατ’ άτομο και ημέρα.

Απαγορεύεται η συλλογή ποσοτήτων πέραν των παραπάνω χωρίς την άδεια της Δ/νσης Δασών Δωδεκανήσου.

Γενικοί όροι:

Η παρούσα ΔΑΔ ρυθμίζει τις δευτερεύουσες καρπώσεις σε δάση που:

α. δεν υπάρχουν εγκεκριμένες διαχειριστικές μελέτες ή πίνακες υλοτομίας,

β. υπάρχουν εγκεκριμένες διαχειριστικές μελέτες ή πίνακες υλοτομίας χωρίς πρόβλεψη δευτερευουσών καρπώσεων,

γ. αιτείται η συλλογή ειδών της αυτοφυούς χλωρίδας που δεν περιλαμβάνονται στις δευτερεύουσες καρπώσεις της διαχειριστικής μελέτης ή του πίνακος υλοτομίας, δεν είναι δυνατόν να ικανοποιηθούν αιτήματα για συλλογή ειδών τα οποία:

α. περιλαμβάνονται στον πίνακα Α του Π.δ.67/1980 (ΦΕΚ Α ́ 23) και είναι απόλυτης προστασίας

β. δεν περιλαμβάνονται στον πίνακα διατίμησης δασικών προϊόντων του τρέχοντος έτους και συνεπώς δεν υπάρχει καθορισμένο μίσθωμα

1. Δεν ικανοποιούνται αιτήματα όταν οι περιοχές συλλογής εμπίπτουν σε ειδικό καθεστώς προστασίας βάσει συγκεκριμένων διατάξεων (περιοχές απόλυτης προστασίας, Natura κ.α.) οι οποίες απαγορεύουν τη συλλογή όλων ή κάποιων ειδών της αυτοφυούς χλωρίδας ή όπου υπάρχει κίνδυνος υποβάθμισης της βιοποικιλότητας και προστασίας του οικοσυστήματος.

2. Η παρούσα ΔΑΔ ισχύει για τις εκτάσεις της περιοχής αρμοδιότητας της δ/νσης δασών Δωδεκανήσου για τα είδη και τις περιοχές συλλογής που δεν εμπίπτουν στους περιορισμούς που τίθενται στην παρ. 2 και 3 των γενικών όρων.

3. Η χρονική διάρκεια ισχύος των εγκρίσεων της Υπηρεσίας μας θα καθορίζεται κατά περίπτωση.

Σημειώνεται ότι όπου στην παρούσα αναφέρεται η έκφραση «άδεια της Δ/νσης Δασών Δωδεκανήσου», αυτή εκδίδεται μετά από αίτηση του ενδιαφερόμενου και όπου απαιτείται καταβάλλεται το αντίστοιχο μίσθωμα του ισχύοντος πίνακα διατίμησης δασικών προϊόντων. Στις περιπτώσεις που απαιτείται άδεια, προτεραιότητα έχουν οι μόνιμοι κάτοικοι της περιοχής συλλογής και του νομού Δωδεκανήσου.

Τα δασικά προϊόντα της παρούσας, των οποίων η συλλογή επιτρέπεται χωρίς την προηγούμενη άδεια της δασικής αρχής, προορίζονται μόνο για τη κάλυψη ατομικών αναγκών, απαγορευμένης της χρήσης τους για εμπορικούς σκοπούς.

Οι παραβάτες της παρούσας και εκείνοι κατ’ εντολή των οποίων ενεργούν, διώκονται και τιμωρούνται σύμφωνα με τις διατάξεις της δασικής Νομοθεσίας, άρθρο 268 §3 και άρθρο 287 §22 του Ν.δ. 86/1969 όπως ισχύουν καθώς και με το άρθρο 28 του Ν.1650/86 όπως τροποποιήθηκε και ισχύει με το Ν. 4042/12. Τα δε παρανόμως συλλεγμένα προϊόντα κατάσχονται σύμφωνα με το άρθρο 271 του Ν.δ.86/1969 όπως τροποποιήθηκε και ισχύει με το Ν. 4138/2013.

Η ισχύς της παρούσας αρχίζει από τη δημοσίευσή της και ισχύει μέχρι της ανακλήσεώς ή τροποποιήσεώς της και καταργεί κάθε προηγούμενη που ρυθμίζει τα ίδια θέματα, η δε τήρησή της ανατίθεται στα όργανα της δ/νσης δασών Δωδεκανήσου, της Ελληνικής Αστυνομίας, της δημοτικής Αστυνομίας και σε κάθε φιλόνομο πολίτη.

Η Δ/ντρια Δασών Δωδ/σου

Μπαλατσούκα Αικατερίνη

δασολόγος MSc».

Όπως αναφέρει ο δημοσιογράφος-λαογράφος Γιώργος Λεκάκης μετά την παρούσα, που εξεδόθη και μάλιστα στο νησαίο σύμπλεγμα που ο Ιπποκράτης συνέλεγε βότανα για να φτιάξει φάρμακα για να ασκήσει την ιατρική του – τυχαίο; – η Κερκόπορτα ανοίγει… Δεκάδες παρόμοιες διατάξεις θα εισρεύσουν και θα εκδοθούν στην χώρα, με το προφανές πρόσχημα της προστασίας της φύσεως, των δασών, της οικολογίας, κλπ.

Αλλά οι δασάρχες και τα δασαρχεία που δεν έκαμαν τίποτε για την προστασία και καταγραφή των δασών μας…

Που δεν φρόντισαν να γίνουν οργανωμένα και σηματοδοτημένα μονοπάτια στα δάση, να τα χαίρεται ο ελληνικός λαός, περιουσία του οποίου είναι, και έτσι να τα σεβαστεί και να τα εκτιμήσει…

Που δεν φρόντισαν να κάνουν ομιλίες, διαλέξεις, εκδρομές και ξεναγήσεις σε σχολεία και παιδιά, για να καταλάβουν οι μικροί Έλληνες, η ελπίδα των δασών μας, την σημασία του δάσους και της προστασίας του…

Που οι ίδιοι αποχαρακτήρισαν περιοχές με υπουργικές αποφάσεις ή χειρότερα κατόπιν υπουργικών ή βουλευτικών «τηλεφωνημάτων»…

…Τώρα έρχονται να αποστερήσουν από πένητες νησιώτες, ένα βασικό μέσον προσπορισμού και επιβίωσης, που είναι η απλή συλλογή ρίγανης και κάππαρης σε σακκουλάκια, για να κυνηγήσουν ένα μεροκάματαο πείνας, αν την πωλήσουν το καλοκαίρι σε κάποιους διερχόμενους τουρίστες…

Θα ήθελα να ξέρω πώς θα καταφέρουν να πείσουν την ριγανοπώλησσα της Ψερίμου να μην το κάνει αυτό; Με τι καρδιά θα της πουν «τώρα πήγαινε και πέθανε»;Πώς θα σταματήσουν τους πτωχούς μεροκαματιάρηδες που αναρριχώνται πάνω στην Στρογγυλή να γεμίσουν το καΐκι περίφημη αλιφασκιά;Κι αν δεν το κάνουν αυτοί οι μεροκαματιάρηδες, το κράτος είναι άξιο να το κάνει; Όχι! Τότε πώς το κράτος αποστερεί από παραδοσιακά ιαματικά μέσα τους κατοίκους του – τους οποίους έχει ήδη αποστερήσει από την απρόσκοπτη πρόσβαση στην υγεία, στην φαρμακευτική αγωγή, την οποία ο φτωχός δεν μπορεί πια να πάρει, και στον ιατρό του; Και ποιον ιατρό; Αυτόν που δεν έχουν τα (μικρά) Δωδεκανήσια;

Όλα αυτά είναι προς προβληματισμό… Και δεν εξετάζονται στην στυγνή αστυνομική απόφαση μιας δασολόγου, που δεν έχει ιδέα τι θα πει λαογραφία, ήθη κι έθιμα ενός τόπου… Που δεν ξέρει πως το εθιμικό δίκαιο υπερτερεί του νομικού… Που δεν ξέρει, εν τέλει, πως η αποστέρηση ενός λαού από την παραδοσιακή του θεραπευτική αγωγή, τα βότανα, και γενικά την αποκοπή του από την παράδοσή του, τα βασικά μέσα επιβιώσής τους, αποτελούν στοιχεία γενοκτονίας του, βάσει διεθνών συνθηκών, που έχει υπογράψει και η χώρα μας και έχουν αυξημένη νομική ισχύ…

Προσοχή, γιατί εάν ανοίξει αυτή η κερκόπορτα, μιας φαινομενικά απλής, αφελούς και εν τέλει «προστατευτικής» αστυνομικής διατάξεως ενός δασαρχείου, έρχονται ορδές οι υπόλοιπες…

Τα αρωματικά βότανα φύονται και υπάρχουν στην ελληνική φύση εδώ και εκατομμύρια χρόνια! Και για να εξακολουθούν να υπάρχουν, να φύονται και να προσφέρουν τις ιαματικές τους δυνατότητες στους κατοίκους αυτών των περιοχών, σημαίνει πως ο λαός γνωρίζει καλύτερα από τον κάθε σπουδαγμένο την χρήση και χρησιμότητά τους, την προστασία και την σημασία τους… Αφήστε λοιπόν τον βοτανοσυλλέκτη λαό μας ελεύθερο να κάνει αυτό που χρόνια γνωρίζει και κοιτάξτε να σώσετε τα δάση από τους καταπατητές με τις επαύλεις, γιατί η Ιστορία καταγράφει τα πάντα και τιμωρεί από μόνη της… Χωρίς καν ψηφισθεί κανένας νόμος…

Και σε κάθε περίπτωση, αυτά είναι επιστημονικά θέματα που λύνονται σε επιστημονικούς διαλόγους και όχι με αστυνομικές-τρομοκρατικές διατάξεις… Πρώτα θα ενημερώσει κανείς τον λαό, θα του εξηγήσει γιατί είναι κακό αυτό που κάνει, και εάν συνεχίσει να το κάνει, τότε εκδίδει αστυνομικές διατάξεις… Αυτό λέει η δημοκρατία… Όλα τα άλλα (τα «απαγορεύουμε», τα «επιτρέπουμε», κλπ.) είναι πρακτικές που μόνο δημοκρατικές δεν είναι…

http://www.katohika.gr/

Ποιός είναι μορφωμένος; Δείτε τι απάντησε ο Σωκράτης!!!

Όταν ρωτήσανε τον Σωκράτη να τους δώσει τον ορισμό του μορφωμένου ανθρώπου, δεν ανέφερε τίποτε για την συσσώρευση γνώσεων. «Η μόρφωση είπε, είναι θέμα συμπεριφοράς…

Ποιους ανθρώπους λοιπόν θεωρώ μορφωμένους;

1. Πρώτα απ’όλους αυτούς που ελέγχουν δυσάρεστες καταστάσεις , αντί να ελέγχονται από αυτές…

2. Αυτούς που αντιμετωπίζουν όλα τα γεγονότα με γενναιότητα & λογική..

3. Αυτούς που είναι έντιμοι σε όλες τους τις συνδιαλλαγές..

4. Αυτούς που αντιμετωπίζουν γεγονότα δυσάρεστα και ανθρώπους αντιπαθείς καλοπροαίρετα..

5. Αυτούς που ελέγχουν τις απολαύσεις τους..

6. Αυτούς που δεν νικήθηκαν από τις ατυχίες & τις αποτυχίες τους..

7. Τελικά αυτούς που δεν έχουν φθαρεί από τις επιτυχίες και την δόξα τους…»

Τελικά, μήπως η μόρφωση δεν είναι τόσο θέμα πανεπιστημίων όσο..παιδείας…Και η παιδεία μεταλαμπαδεύεται κυρίως στα παιδικά χρόνια, από την οικογένεια, τις κοινωνικές συναναστροφές, το σχολείο και ό,τι άλλο μαθαίνει το παιδί..

Μόρφωση είναι να ξέρεις να χειρίζεσαι ανόμοιες καταστάσεις, να γίνεσαι σοφότερος και να μπορείς να διαχειρίζεσαι τα πάθη σου..Αλλά ας μείνουμε σε αυτά που είπε ο Σωκράτης, προς το παρόν..

http://ellinonpaligenesia.blogspot.gr

O Δίσκος της Φαιστού αρχίζει να αποκαλύπτει την ερμηνεία του!

Ένα από τα ευρήματα της Μινωικής εποχής που ασκούν μεγάλη γοητεία είναι ο Δίσκος της Φαιστού ο οποίος ανακαλύφτηκε στις 3 Ιουνίου 1908 στην αρχαία πόλη Φαιστός. Η πρόκληση ήταν πάντα το να αρχίσουμε και να τον κατανοούμε.

Ένα καλά φυλαγμένο μυστικό των Μινωικών χρόνων, ο δίσκος της Φαιστού που αποτελεί παγκόσμιο αίνιγμα αν και κρατούσε καλά κρυμμένο το περιεχόμενο του εδώ και χιλιετίες, τώρα πλέον με τις επιστημονικές προσπάθειες των ειδικών έχει αρχίσει να αποκαλύπτεται. Ο Δήμος Φαιστού αγκαλιάζει κάθε αυστηρά επιστημονική προσπάθεια προς την κατεύθυνση αυτή.

Έχοντας διαγράψει μία μακρόχρονη έρευνα πάνω στη φύση και τη δομή της Μινωικής Γλώσσας, ο Δρ. Γκάρεθ Όουενς μελετά εντατικά το κείμενο του Δίσκου της Φαιστού μέσα από την επιστήμη της Γλωσσολογίας την τελευταία πενταετία, με τη συμβολή του Καθηγητή Φωνητικής του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης Τζον Κόουλμαν.

Οι «καρποί» αυτής της αυστηρά επιστημονικής προσπάθειας έχουν δώσει την ανάγνωση του Δίσκου της Φαιστού στο 95% του συνολικού κειμένου του, όπως επίσης και τη βεβαιότητα ότι ο Δίσκος είναι κείμενο θρησκευτικού χαρακτήρα, με τον Δρ. Όουενς μάλιστα να υποστηρίζει ότι πρόκειται για Ύμνο προς τη Μητέρα, υποστηρίζοντας και αποδεικνύοντας γλωσσικά τις θεωρίες παλαιότερων επιστημόνων όπως ο Σερ Άρθουρ Έβανς στις αρχές του 20ου αιώνα και ο Καθηγητής Στυλιανός Αλεξίου κατά τις δεκαετίες 1950-60.

Η Δήμαρχος κα. Μαρία Πετρακογιώργη δήλωσε: «105 χρόνια από την ανακάλυψη του Δίσκου της Φαιστού, εντείνεται η προσπάθεια για την πλήρη αποκρυπτογράφησή του. Πίσω από το δίσκο της Φαιστού, κρύβεται η μινωική γλώσσα. Ευχόμαστε στον Δρ. Owens, ότι καλύτερο στην αποκρυπτογράφηση του Δίσκου και να είσαστε σίγουροι ότι ο Δήμος θα είναι αρωγός σε αυτήν την προσπάθεια με όποιο μέσο διαθέτει.»

Σημειωτέον ότι όλες οι ερευνητικές δημοσιεύσεις του Δρ. Όουενς δημοσιεύονται δίγλωσσα στην ιστοσελίδα του ΤΕΙ Κρήτης www.teicrete.gr/daidalika, καθιστώντας τες ελεύθερα προσβάσιμες σε όλους.

http://www.tsantiri.gr/