Παρασκευή 17 Ιανουαρίου 2014

Γιατί οι γυναίκες βρίσκουν το πυγοράπισμα – κοινώς χαστούκια στα οπίσθια – διεγερτικό

Γιατί οι γυναίκες βρίσκουν το πυγοράπισμα – κοινώς χαστούκια στα οπίσθια – διεγερτικό [βίντεο]

Γιατί οι γυναίκες βρίσκουν το πυγοράπισμα – κοινώς χαστούκια στα οπίσθια – διεγερτικό [βίντεο]


Δεν αρέσει σε όλες, αλλά σε αρκετές, ίσως μάλιστα σε πολλές και σίγουρα σε περισσότερες απ' όσες θα πίστευε κανείς και απ' όσες θα το παραδέχονταν ανοικτά.

Σε παλαιότερες φαλλοκρατικές εποχές και λαούς προηγούμενων αιώνων, σε ανατολή και δύση, μέχρι σχετικά πρόσφατα, αποτελούσε προνόμιο των αρχόντων κυρίων, των δεσποτών και της βιτσιόζικης επιθυμίας τους για κυριαρχία.
Σήμερα, η πρακτική του πυγοραπίσματος έχει μετουσιωθεί σε ευρέως διαδεδομένη πρακτική κατά μίμηση της ανθίζουσας μαζικής βιομηχανίας της πορνογραφίας και της εικονογραφίας της που θέλει την ερωτική συνεύρεση δέσμια ενός βαρετού γραμμικού τελετουργικού: ξεγύμνωμα, πυγοράπισμα, στοματικό αμφοτέρωθεν, εκ νέου πυγοράπισμα, διείσδυση σε ιεραποστολική στάση, διείσδυση σε πλάγια στάση, διείσδυση με εκείνη από πάνω υποκείμενη σε ανά τακτά διαστήματα πυγοράπισμα, εκείνη στα τέσσερα υποκείμενη σε εκτενές πυγοράπισμα, τέλος εκείνη γονυκλινής και εκείνος όρθιος με το πρόσφορο να ρέει.
Τι κάνει, λοιπόν, αυτή την τόσο διαδεδομένη πρακτική τόσο θελκτική για τους εμπλεκόμενους και ιδιαιτέρως για το θηλυκό αντισυμβαλλόμενο μέρος – μια και για τον άρρενα τα πράγματα είναι πιο απλά ως προς την εξήγησή τους;
Η επιστήμη αποφαίνεται:
Πρώτον, στην «πυγή» (αρχαία ορολογική εκδοχή των γλουτών) συγκεντρώνονται ευάριθμες δέσμες νευρικών απολήξεων που καθιστούν την όποια – κατά προτίμηση δριμεία και τσουχτερή – επαφή άκρως διεγερτική.
Δεύτερον, το οπίσθιο μέρος της γυναικείας λεκάνης, αποτελούμενη από μεγάλη μάζα σαρκός και ανθεκτική επιδερμίδα υποδέχεται καλύτερα τον πόνο από οποιοδήποτε άλλο σημείο του σώματος.
Τρίτον, ανταποκρίνεται στην αρχέγονη ζωική φύση που θέλει τον άνδρα ενστικτωδώς εξουσιαστικό και κατακτητή και τη γυναίκα τρόπαιο προς κατάκτηση. Όχι βέβαια ότι δεν υπάρχουν και εξαιρέσεις στον κανόνα με αντιστροφή των γενετήσιων ρόλων.
Τέταρτον, το πυγοράπισμα μας επιστρέφει ασυνείδητα στη διεστραμμένη εποχή των παιδικών μας χρόνων, όπου η τιμωρία υπό τη μορφή φυσικής βίας με ράπισμα στα οπίσθια ξυπνά μνήμες ενοχής ανάμεικτης με απόλαυση (εκατό και κάτι χρόνια ψυχανάλυσης έχουν αποδείξει επαρκώς τη σύνδεση των δύο).
Πέμπτον, ανταποκρίνεται στη φαντασίωση όλων των καλών κοριτσιών – που μεγάλωσαν με πιάνο και γαλλικά – ότι κρύβουν μέσα τους ένα «κακό κορίτσι». Και τι άλλο μπορεί να επιβεβαιώσει καλύτερα τη φαντασίωση τους και την «κακότητά» τους από την απειλή μιας επερχόμενης τιμωρίας;
Έκτον, ο ήχος του ραπίσματος δημιουργεί ένα επιπλέον ερέθισμα, ακουστικό αυτή τη φορά, το οποίο δημιουργεί ένα ολόκληρο κολασμένο ηχητικό περιβάλλον: το θηλυκό που υπόκειται στο πυγοράπισμα δεν υφίσταται απλά την πράξη, αλλά «την ακούει» κιόλας, με τη διπλή σημασία του ρήματος.
Πώς πρέπει, όμως, να εκτελείται το σωστό πυγοράπισμα;
Καθώς περνάει από μπροστά σας, κάνοντας δουλειές, γραπώστε τη και ξαπλώστε τη στα πόδια σας. Εγκλωβίστε το κορμί της, κρατώντας το με το ένα χέρι σφιχτά από τη μέση, ενώ με το άλλο σηκώστε τη φούστα. Να είστε ήρεμος και αποφασιστικός, με το βλέμμα άτεγκτα, αλλά νηφάλια καρφωμένο στο βλέμμα της.
Μαλάξτε απαλά το σημείο που θα υποστεί την τιμωρία και σε ανύποπτο χρόνο ρίξτε το πρώτο χαστούκι με τρόπο ώστε να ακουστεί πεντακάθαρα και η κυρία σας να λάβει το μήνυμα.
Να είστε τρυφερά σκληρός και σκληρά τρυφερός. Το μέτρο είναι το παν. Τόσο όσο...
Για κάθε χαριτωμένο σφάλμα που κάνει εις το εξής (αργοπορία σε ραντεβού, καυγαδάκι κ.ο.κ.) προειδοποιήστε τη με το βλέμμα σας ότι επίκειται να πέσει πέλεκυς. Θα την κάνει να αισθανθεί κακό κορίτσι και δεν θα βλέπει την ώρα να υποστεί το τρυφερό μένος σας.
Ενδείκνυται το ράπισμα να γίνεται με κατεβασμένο το κυλοτάκι, αλλά επ' αυτού και των προεκτάσεών του δεν μπορούμε να πούμε πολλά πράγματα εδώ.
Βάλτε τη φαντασία σας να δουλέψει. Όσο φεμινίστρια ή αντιδραστική κι αν είναι σιγά-σιγά η μεταστροφή της θα είναι πανηγυρική.
Σημαντικό: όλα γίνονται για το παιχνίδι και την απόλαυση, οπότε μην το παρακάνετε με τον πόνο, εκτός κι αν σας το ζητήσει εκείνη κι εφόσον σας θέλγει κι εσάς η εν λόγω προοπτική.
Πάρτε για παράδειγμα το παρακάτω διάσημο ζευγάρι από την χολιγουντιανή ταινία «The Secretary»:
Διαβάστε περισσότερα

ΤΙ ΝΑ ΠΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΡΕ ΓΑΜΩΤΟ...ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΕΙΝΑΙ ΠΕΡΙΤΤΑ!!

ΑΧ ΑΧ ΑΧ...

Το μυστικό μιας δεμένης οικογένειας

mam kid
Η διαπροσωπική επαφή σε μια οικογένεια είναι πολύ σημαντική καθώς ενισχύει τους δεσμούς ανάμεσα στα μέλη.
Τι σημαίνει διαπροσωπική επαφή; Είναι ο ποιοτικός και προσωπικός χρόνος που περνάτε μ” ένα άλλο άτομο ή αλλιώς ο χρόνος «ένας προς ένα». Είναι πολύ σημαντικό για το δέσιμο της οικογένειας οι γονείς να περνάνε προσωπικό χρόνο με τα παιδιά τους ξεχωριστά. Ακούγεται δύσκολο στις μέρες μας λόγω του περιορισμένου χρόνου και των αυξημένων υποχρεώσεων. Αυτό, όμως, που έχει σημασία δεν είναι πόσες ώρες θα περάσετε μαζί αλλά η ποιότητα του χρόνου. Είναι πολύ σημαντικό να βρείτε με το παιδί σας μια ώρα μέσα στην εβδομάδα που θα ξέρετε ότι είναι ο προσωπικός σας χρόνος. Η σχέση του κάθε γονέα με το κάθε του παιδί είναι διαφορετική. Σαφώς, η αγάπη είναι αδιαμφισβήτητη ωστόσο το δέσιμο με το κάθε παιδί, η επικοινωνία, οι ανησυχίες για το κάθε παιδί είναι διαφορετικές. Ο λόγος έγκειται στην διαφορετικότητα και στην μοναδικότητα του κάθε ατόμου. Προσπαθήστε λοιπόν να περνάτε χρόνο με το κάθε παιδί σας ξεχωριστά και επιλέξτε να είναι εκτός σπιτιού. Το σπίτι είναι συναισθηματικά φορτισμένο. Όταν είστε έξω, νιώθετε διαφορετικά, πιο χαλαροί και ανοιχτοί στο συζητήσετε. Να θυμάστε, ότι ο ποιοτικός χρόνος είναι για να διασκεδάσετε και να επικοινωνήσετε ουσιαστικά, δεν είναι χρόνος για γκρινιάξετε και να κάνετε κήρυγμα. Μιλήστε για τα συναισθήματα σας και για τις σκέψεις, χωρίς να προσπαθήσετε να επιβάλετε την άποψη, ακούστε το παιδί σας με ειλικρινή κατανόηση και αποδοχή.

Γιορτές και παιδιά με χωρισμένους γονείς

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ
Οι ευθύνες των γονιών προς το παιδί.
Οι γιορτινές ημέρες είναι ιδιαίτερα δύσκολες για τα παιδιά χωρισμένων γονιών αλλά και για τους ίδιους τους γονείς. Είτε ο χωρισμός είναι παλιός, είτε πρόσφατος, οι μέρες συγκέντρωσης της οικογενείας πάντα προκαλούν μελαγχολία σε όλα τα εμπλεκόμενα μέλη.
Βέβαια, οι γονείς είναι εκείνοι που θα πρέπει να βάλουν στην άκρη όσες διαφωνίες και πικρίες δεν έχουν ακόμα κοπάσει και να βοηθήσουν τα παιδιά τους να απολαύσουν τις γιορτές.
Μερικές συμβουλές που πρέπει να ακολουθήσουν είναι οι παρακάτω:
Οι δύο γονείς καθορίζουν από πριν με ποιόν θα περάσει το παιδί τις μέρες των γιορτών. Ύστερα, συζητούν- ανακοινώνουν στο παιδί τις προτάσεις τους. Αν το παιδί έχει να αντιπροτείνει ή να ρωτήσει οτιδήποτε, πρέπει να του απαντήσουν σε όλα. Δεν πρέπει το παιδί (ειδικά αν είναι πάνω από 6-7 ετών), να νιώθει ότι η γνώμη του δεν έχει σημασία.
Αν ο χωρισμός είναι πρόσφατος οι γονείς θα πρέπει να κάνουν ότι καλύτερο μπορούν για να ηρεμήσουν και να καθησυχάσουν το παιδί για την αγάπη τους αλλά και την παρουσίας τους στη ζωή του. Επιπλέον, πρέπει να μιλούν με σεβασμό για τον άλλο γονέα, καθώς και οι δύο είναι κομμάτι του παιδιού. Είναι δυσβάσταχτο για το παιδί να ακούει και να νιώθει τόση απόρριψη και πικρία για κάποιον που αγαπά τόσο.
Αν οι προσφάτως χωρισμένοι γονείς έχουν καλές σχέσεις και αποφασίσουν να περάσουν αυτές τις μέρες μαζί για να είναι ομαλή η μετάβαση για το παιδί πρέπει να προσέχουν, γιατί οι ελπίδες για επανασύνδεση των γονιών θα αναπτερωθούν. Είναι σκόπιμο στην αρχή μια καινούριας κατάστασης το παιδί να μείνει και λίγο μόνο του με τον κάθε γονιό, ώστε να συνειδητοποιήσει τις αλλαγές.
Είναι, επίσης, πολύ σημαντικό οι γονείς να μην ανταγωνίζονται για το ποιος πήρε το καλύτερο δώρο ή με ποιον πέρασε καλύτερα το παιδί γιατί αυτή η προσπάθεια γίνεται αντιληπτή και από το ίδιο. Επίσης, σε καμία περίπτωση δε βάζουμε το παιδί να μας απαντήσει σε κανένα τέτοιο δίλλημα.
Το κυριότερο είναι οι γονείς, μέσα από αυτή τη δύσκολη και επίπονη κατάσταση,να βοηθήσουν το παιδί να αποδεχτεί τη νέα πραγματικότητα και να νιώσει μέσα από τις θετικές εμπειρίες πως πάλι θα έχει και τους δύο γονείς του, να περνούν και να δημιουργούν μαζί του όμορφες αναμνήσεις.
Ευχαριστούμε την ψυχολόγο Σαρρή Καλλιόπη, Ειδικευμένη στην Παιδαγωγική Ψυχολογία.

Παιδιά και μαγειρική

ΠΑΙΔΙΑ ΣΤΗ ΚΟΥΖΙΝΑ
Μαγειρεύοντας με τα παιδιά σας.
Είναι μια καλή ευκαιρία τώρα τις γιορτές να περάσετε χρόνο μαζί με τα παιδιά σας και να διασκεδάσετε. Ζητήστε τους να σας βοηθήσουν με το Χριστουγεννιάτικο μενού. Η κουζίνα είναι ένας χώρος που ενθαρρύνει την φαντασία και τη δημιουργικότητα. Ακόμα, θα τους προσφέρει ένα πραγματικό αίσθημα επιτυχίας. Με την μαγειρική τα παιδιά χαίρονται να αναμειγνύουν τα υλικά, να φτιάχνουν γλυκά και φαγητά με βάση τη ζύμη ανυπομονώντας να γευτούν το αποτέλεσμα.
Η μαγειρική δεν είναι απλώς η προετοιμασία για ένα γεύμα αλλά είναι μια διαδικασία πιο σύνθετη. Τα παιδιά έχουν την ευκαιρία να γευτούν γεύσεις και αρώματα, να γνωρίσουν την κουλτούρα και τον πολιτισμό άλλων χωρών καθώς επίσης να μάθουν μαθηματικά, χημεία και γεωγραφία με ένα ευχάριστο και δημιουργικό τρόπο. Μαθαίνουν να δουλεύουν ομαδικά και να έχουν στόχο. Σαφώς, η κουζίνα είναι ένας χώρος που τρομάζει τους γονείς αλλά αν πάρετε σωστά μέτρα ασφάλειας δεν έχετε κάποιο λόγο να ανησυχείτε, εξάλλου όλα θα γίνονται υπό την επίβλεψη σας. Είναι μια τέλεια ευκαιρία να επικοινωνήσετε με τα παιδιά σας και να περάσετε ποιοτικό χρόνο μαζί τους. Τα παιδιά σίγουρα θα ξετρελαθούν αλλά και θα νιώσουν ικανοποίηση και αυτοπεποίθηση για το δημιούργημα τους. Ακόμα, μην ξεχνάτε πως είναι και ένας έξυπνος τρόπος να βάλετε στο μενού τους τροφές που πριν απέφευγαν να δοκιμάσουν καθώς τώρα θα έχουν κίνητρο να φάνε όλο τους το φαγητό.

Ποια πρέπει να είναι η σχέση του παιδιού με τα χρήματα;

ΠΑΙΔΙΑ ΚΑΙ ΧΡΗΜΑΤΑ
Πότε μπορεί να έχει το δικό του χαρτζιλίκι;
Τα παιδιά καθημερινά ακούν για την οικονομική κρίση και το θέμα αυτό μονοπωλεί στις οικογένειες. Ωστόσο, από ποια ηλικία μπορούν τα παιδιά να καταλάβουν τη σημασία των χρημάτων; Πως μπορούν να έρθουν σε επαφή και να μάθουν να διαχειρίζονται το χαρτζιλίκι τους; Τι γίνεται με το χαρτζιλίκι της γιαγιάς και του παππού;
Αρχικά, τα παιδιά αντιλαμβάνονται τις έννοιες ανάλογα με την ηλικία τους, θέλουν λοιπόν διαφορετικό χειρισμό από ηλικία σε ηλικία. Από τα 3-4 χρόνια του, το παιδί είναι έτοιμο να δεχτεί τα πρώτα του χρήματα. Σε μια κατάλληλη στιγμή μπορείτε να του δώσετε χρήματα για να αγοράσει κάτι. Το μικρό σας θα αρχίσει να αισθάνεται πολύ περήφανο και σημαντικό ενώ συγχρόνως θα αντιληφθεί την έννοια της ανταλλαγής. Ακόμα, μπορείτε μέσα από το παιχνίδι να αρχίσει να αναγνωρίζει τα χρήματα και να μπορεί να τα ξεχωρίζει. Μπορείτε να στείσετε ένα μέγαλο παζάρι και να παιξέτε τους πωλήτες και τους πελάτες. Είναι ένας εύκολος και διασκεδαστικός τρόπος μάθησης.
Όταν το παιδί ξεκινήσει να πηγαίνει σχολείο, 5-6 ετών, είναι πλέον αρκετά ώριμο να χειρίζεται μόνο του ένα μικρό χαρτζιλίκι. Εξάλλου σε αυτή την ηλικία είναι απαραίτητο να έχει κάποια χρήματα μαζί του, αφού πιθανόν να χρειαστεί να αγοράσει κάτι π.χ. από το κυλικείο. Είναι η κατάλληλη στιγμή ώστε να αρχίσετε να συζητάτε με το παιδί σας τις ανάγκες που μπορούν να καλυφθούν από τα χρήματα. Στη φάση αυτή καλό θα είναι το παιδί να αποκτήσει το δικό του κουμπαρά για να μάθει για την αποταμίευση. Εξηγείστε του πως μπορεί να μαζεύει χρήματα για να αποκτήσει ένα παιχνίδι που θέλει ή ακόμα να τα πρόσφερει για κάποιο φιλανθρωπικό σκοπό.
Μεγαλώνοντας το παιδί κατανοεί ακριβώς την αγοραστική δύναμη και είναι σε θέση να διαχειριστεί το χαρτζιλίκι του. Οι γονείς καλό θα ήταν να αφήσουν το παιδί να είναι υπέυθυνο για τα χρήματα του και να μπορεί να τα διαχειριστεί όπως θέλει εκείνο, δείχνοντας του εμπιστοσύνη. Εξάλλου, ως γονείς αποτελείτε πρότυπο και στο κομμάτι αυτό. Ο τρόπος που διαχειρίζεστε τα χρήματα αλλά και η σχέση σας μ΄ αυτά υιοθετείται από τα παιδιά σας μέσω της παρατήρησης και της μίμησης. Προσπαθήστε να είστε συνεπής με το χαρτζιλίκι τους αλλά και να είναι ανάλογο με την ηλικία του παιδιού, ώστε να καλύπτει τις ανάγκες του.

Διάβασες για αύριο;

ΔΙΑΒΑΣΜΑ
Πώς να προσεγγίσετε το παιδί σας για να κάνει τα μαθήματά του:
 Η ερώτηση για τα μαθήματα της ημέρας, είναι μία ερώτηση που από τη μία δείχνει το άγχος των γονιών για την εκπαίδευση των παιδιών, από την άλλη όμως, συχνά, προκαλεί τσακωμούς και τριβές. Το πιο σημαντικό είναι να γίνει το διάβασμα με ηρεμία και όσο πιο αποδοτικά γίνεται. Τι να κάνετε για να δημιουργήσετε ένα πιο ευχάριστο περιβάλλον:
  • Ξεκινήστε να του διαβάζετε παραμύθια και ιστορίες από την προσχολική ιστορία. Έτσι το παιδί σας θα είναι πιο εξοικειωμένο με τα βιβλία, όταν θα πάει σχολείο.
  • Βοηθήστε τον στην αρχή αλλά μετά τονίστε του πως πρέπει να διαβάζει μόνο του. Όπως η μαμά και ο μπαμπάς δουλεύουν, έτσι το διάβασμα είναι προσωπική του δουλειά.
  • Βάλτε του πρόγραμμα. Όταν γυρνάει από το σχολείο πρέπει να φάει και να χαλαρώσει για λίγο. Μετά καλό θα είναι να ξεκινήσει το διάβασμα για να έχει έπειτα ελεύθερο χρόνο. Οι ώρες διαβάσματος δε χρειάζεται να είναι πολλές. Για παράδειγμα, 1 ώρα διαβάσματος για ένα παιδί Α’ Δημοτικού είναι αρκετή.
  • Καλό θα είναι να ξεκινάει με τα δύσκολα μαθήματα, ώστε τελειώνοντας που θα είναι ήδη κουρασμένο να έχει τα πιο εύκολα μαθήματα.
  • Πρέπει να διαβάζει μόνο του στο δωμάτιο ή στο γραφείο και όχι στην κουζίνα ή το σαλόνι, όπου βρίσκεται η υπόλοιπη οικογένεια.
  • Δημιουργήστε ένα χώρο φωτεινό και ήσυχο για να μπορεί να διαβάζει με ηρεμία.
  • Όταν τελειώσει με τα μαθήματα, τσεκάρετέ τα μαζί. Αν δείτε λάθη μη του τα πείτε και αποφύγετε εκφράσεις που προκαλούν εντάσεις και στεναχώρια τύπου «Πού έχεις το μυαλό σου;». Παρακινήστε το να ξαναδεί τα γραπτά του για να εντοπίσει μόνο του τα λάθη.

«Εγώ θέλω να το κάνω αυτό μαμά»

ΠΑΙΔΙ ΚΑΙ ΑΥΤΟΝΟΜΙΑ
Πως σας ακούγεται η φράση αυτή του παιδιού σας όταν προσπαθείτε να το βοηθήσετε και εκείνο αρνείται;
Η αλήθεια είναι πως οι μαμάδες θέλουν τόσο πολύ να βοηθήσουν τα παιδιά τους όταν είναι μικρά. Ωστόσο,  πολλές φορές η πρόθεση τους αυτή δεν γίνεται αποδεκτή. Ήδη στους πρώτους 8 μήνες γίνονται οι πρώτες απόπειρες ανεξαρτησίας. Το μωρό σας αρχίζει να κατανοεί τη χρησιμότητα των καθημερινών αντικειμένων και προσπαθεί να τα χρησιμοποιήσει ανάλογα, για παράδειγμα θέλει να πιάνει το μπιμπερό του και σε λίγους μήνες μπορεί να πίνει μόνο του το γάλα ή το νερό του. Ειδικά, μετά το πρώτο χρόνο τα παιδιά αρχίζουν να προσπαθούν να αυτονομηθούν. Στους 15 μήνες περίπου συνειδητοποιεί ότι είναι το είδωλό του αυτό που βλέπει στον καθρέφτη και δεν προσπαθεί πλέον να αγγίξει το άλλο μωράκι που είναι απέναντί του. Κάπου εκεί ξεκινά το ανένδοτο και ανυποχώρητο «όχι» για τα πάντα. Αυτός είναι ο πιο αποτελεσματικός τρόπος που διαθέτει για να διακηρύξει την ανεξαρτησία του.
Όσο μεγαλώνει η επιθυμία να ικανοποιεί μόνο του τις ανάγκες τους γίνεται πιο έντονη. Δεν θέλει να το ταΐζετε, προσπαθεί να ντύνεται μόνο του, να θέλει να κάνει μπάνιο κ.τ.λ. Στο σημείο αυτό, θα πρέπει να του αφήσετε την πρωτοβουλία καθώς και να ενθαρρύνετε την προσπάθεια του παιδιού σας.Τροποποιήστε το περιβάλλον του σπιτιού σας ώστε να είναι εύκολα προσβάσιμα τα πράγματα που χρησιμοποιεί στην καθημερινότητα του. Ακόμα, μην ξεχνάτε να επαινείτε κάθε του προσπάθεια για αυτονομία. Με τον τρόπο αυτό το παιδί γινέται ανεξάρητο , υπεύθυνο και με αυτοπεποίθηση.

Παιδί και «άσχημες» λέξεις

ΠΑΙΔΙ
Πολλές φορές τυχαίνει τα παιδιά μικρής ηλικίας να μεταφέρουν κάποια άσχημη λέξη που άκουσαν αλλά δεν ξέρουν τι σημαίνει. Συχνά οι γονείς αναρωτιούνται που την άκουσαν αλλά και πώς μπορούν να τα αποτρέψουν από να τις επαναλάβει.
• Αποφύγετε να είστε το πρότυπο: Τα παιδιά μικρής ηλικίας στην προσπάθεια τους να μάθουν τον κόσμο, μιμούνται τις συμπεριφορές των μεγάλων. Προσπαθήστε λοιπόν να μιλάτε ευγενικά όταν είναι μπροστά τα παιδιά σας. Ακόμα, μπορείτε να αποφεύγετε κάποια τηλεοπτικά προγράμματα που χρησιμοποιούν ακατάλληλο λεξιλόγιο.
• Έχει ανάγκη από προσοχή: Πολλά παιδιά βρίζουν προκείμενου να τραβήξουν τα βλέμματα των γονιών τους. Με τον τρόπο αυτό θέλουν να τους δώσετε προσοχή και να ασχοληθείτε μαζί τους. Προσπαθήστε λοιπόν να μην αντιδράτε υπερβολικά όταν το παιδί σας λέει μια άσχημη λέξη. Αν εσείς γελάτε, περνάτε το μήνυμα στο παιδί όχι μόνο δε σας ενοχλεί αυτό που ακούτε αλλά το βρίσκετε και ευχάριστο. Το αποτέλεσμα είναι φυσικά να επαναλαμβάνει τις καινούριες κουβεντούλες πιστεύοντας πως λέει κάτι αστείο ή σπουδαίο. Ξεχάστε τιμωρίες, απειλές ή εκβιασμούς. Τέτοιου είδους μέθοδοι απλώς ενισχύουν την κακή συμπεριφορά.
• Ενημερωθείτε για την πηγή του «κακού»: Ρωτήστε το παιδί σας που άκουσε την κουβέντα και αν ξέρει τι σημασία της. Συνήθως, τα παιδιά σας χρησιμοποιούν τις λέξεις για να εκφράσουν ανάλογα συναισθήματα που είχατε εσείς ή το άτομο που είπε την λέξη. Για παράδειγμα, αν κατά λάθος πείτε μια άσχημη λέξη την ώρα που είστε εκνευρισμένη, πιθανότατα το παιδί σας να την χρησιμοποιήσει όταν κάτι το ενοχλήσει. Δεν ξέρει τη σημασία της αλλά το βοηθά να εκτονώσει το συναίσθημά του.
• «Μέθοδος της απόσβεσης»: Οι ψυχολόγοι χρησιμοποιούν την μέθοδο αυτή όταν θέλουν να τροποποιήσουν ή να εξαλείψουν μια αρνητική συμπεριφορά. Με απλά λόγια, αδιαφορήστε, κάντε σαν να μην ακούσατε τίποτα. Μ’ αυτή τη στάση το παιδί πείθεται πως μιλώντας άσχημα, δεν κάνει κάτι αξιοπρόσεκτο και το πιθανότερο είναι να μην την επαναλάβει. Αν ωστόσο συνεχίζει να βρίζει, προσπαθήστε να συνεχίσετε και εσείς με τη σειρά σας να αδιαφορείτε διατηρώντας πάντα την ψυχραιμία σας. Σύμφωνα με τους ειδικούς το παιδί έτσι φτάνει στην κορύφωση της κακής συμπεριφοράς και στη συνέχεια την μειώνει.

Τα 5 «ΜΗ» των γονιών

ΓΟΝΕΙΣ
Τι θα πρέπει να αποφεύγουν οι γονείς.
Οι γονείς κατηγορούνται για την διαπαιδαγώγηση των παιδιών τους άλλα δεν ξέρουν πολλές φορές πώς να αντιδράσουν όταν έρχονται αντιμέτωποι με διάφορες καταστάσεις. Υπάρχουν όμως 5 πράγματα που δεν θα πρέπει να κάνουν οι γονείς γιατί επηρεάζουν αρνητικά την ψυχολογία των παιδιών τους και φέρνουν τα αντίθετα αποτελέσματα από την πρόθεσή τους.
  • Αποφύγετε τις συγκρίσεις: Από την πρώτη κιόλας στιγμή που παίρνετε το μωρό σας αγκαλιά ξεκινάτε τις συγκρίσεις ασυναίσθητα. Σαφώς, δεν γνωρίζετε πράγματα για εκείνο και μέσα από ερωτήσεις ή παρατηρώντας τα μωρά φίλων και συγγενών προσπαθείτε να δείτε τι συμβαίνει με το δικό σας. Για παράδειγμα, το δικό μου μωρό γιατί δεν κοιμάται τη νύχτα; ή γιατί παίρνει λιγότερο βάρος από το ξαδελφάκι του; Προσπαθήστε να μην μπαίνετε στην διαδικασία των συγκρίσεων αλλά και να μην επιτρέπετε στους άλλους να σας επηρεάζουν, καθώς αρχίζετε να νιώθετε μειονεκτικά για το παιδί σας επειδή δεν μιλάει ακόμα ή γιατί δεν περπατάει. Μην πέφτετε οι ίδιοι στην παγίδα της σύγκρισης. Μεγαλώνοντας το παιδί σας, αποφύγετε να το συγκρίνετε με άλλα παιδιά. Συχνά οι γονείς, προκειμένου να το κινητοποιήσουν να κάνει πράγματα ή να πάρει καλούς βαθμούς αρχίζουν τις συγκρίσεις «είδες που ο Γιαννάκης, πήρε 10» ή «είδες πόσο καλό παιδί είναι ο αδελφός σου, δεν μπορείς να είσαι και εσύ έτσι;»Αυτομάτως, γεμίζετε το παιδί σας ενοχές γιατί δεν ανταποκρίνεται στις προσδοκίες σας. Ακόμα, νιώθει ανασφάλεια επειδή δεν το αποδέχεστε όπως είναι. Σεβαστείτε τις δυνατότητές και τις αντοχές του μικρού σας χωρίς να τις υποτιμάτε ή να τις κατακρίνετε. Αν νομίζετε πως μπορεί να πάει καλύτερα στη αριθμητική, σταθείτε δίπλα του στηρίζοντάς το και βοηθώντας το να πιστέψει πως μπορεί να τα καταφέρει. Ενισχύστε τα ταλέντα και τις δεξιότητες κάθε παιδιού ξεχωριστά και εξηγήστε τους πώς οι άνθρωποι έχουν διαφορετικές ικανότητες και ταλέντα και αναπτύσσονται με διαφορετικούς ρυθμούς.
  • Βάλτε μέτρο στις υποσχέσεις: Στην ηλικία των 3 ετών τα παιδιά αρχίζουν να καταλαβαίνουν τι θα πει υπόσχεση και πως είναι κάτι που πρέπει να τηρείται. Προσπαθήστε λοιπόν να είστε προσεκτικοί με τις υποσχέσεις που δίνετε και να είστε συνεπείς ως προς την τήρησή τους. Κάθε φορά που κρατάτε την υπόσχεσή σας, βοηθάτε τα παιδιά να εξασφαλίσουν και να «σφραγίσουν» την εμπιστοσύνη που πρέπει να αισθάνονται στο πρόσωπό σας. Αν κάποια στιγμή δεν καταφέρετε να τηρήσετε μια υπόσχεση που δώσατε, τότε εξηγήστε στο παιδί σας τι ακριβώς συνέβη που σας εμπόδισε να κρατήσετε το λόγο σας. Οι γεροί οικογενειακοί δεσμοί δεν χτίζονται πάνω στην τελειότητα, αλλά στην εμπιστοσύνη που νιώθουν τα παιδιά όταν ξέρουν πόσο σημαντικά είναι για τους γονείς τους.
  • Να τους δείχνετε την αγάπη σας: Οι άνθρωποι συχνά ξεχνούν να δείχνουν την αγάπη τους στους δικούς τους γιατί είναι κάτι που θεωρούν αυτονόητο. Το παιδί έχει ανάγκη να νιώθει ότι το αγαπάτε, ότι νοιάζεστε για εκείνο όσο τίποτα άλλο στον κόσμο. Η αγάπη είναι ο σημαντικότερος παράγοντας για να αναπτυχθεί σωστά το παιδί σας γεμάτο αυτοπεποίθηση και σιγουριά. Μην ξεχνάτε λοιπόν να δείχνετε την αγάπη και την τρυφερότητά σας με κάθε τρόπο. Αγκαλιάστε το, φιλήστε το, πείτε του «σ’ αγαπώ», χωρίς να σκέφτεστε πως αυτές οι εκδηλώσεις αγάπης είναι περιττές αφού ξέρει πως είναι τα πάντα για εσάς. Αποδεικνύετε καθημερινά με πράξεις και λόγια πως το λατρεύετε, πως είναι όλος σας ο κόσμος. Άλλωστε το περιμένει.
  • Περιορίστε τις φωνές: Τα παιδιά σας φέρνουν εκτός εαυτού προκειμένου να δοκιμάσουν τα όρια σας και να ανακαλύψουν τον κόσμο. Στην προσπάθειά σας να τα συνετίσετε καταφεύγετε στις φωνές, όταν δεν βρίσκετε έναν πιο αποτελεσματικό τρόπο για να τα πειθαρχήσετε. Η αντίδρασή όμως αυτή ανεβάζει το επίπεδο της έντασης στο σπίτι αλλά και στη σχέση με το παιδί, δημιουργώντας περισσότερα προβλήματα από όσα λύνει. Όσο και να σας έχει εκνευρίσει η συμπεριφορά του μικρού σας, όσο και να ενοχλείστε από την επανάληψη της μη αποδεκτής συμπεριφοράς παρά τις παρατηρήσεις, πρέπει να φανείτε ψύχραιμες. Οι φωνές θα τρομάξουν το παιδί και σίγουρα θα σταματήσει. Όμως, δεν θα καταλάβει ποιο είναι το λάθος τους και τι ακριβώς σας έχει ενοχλήσει. Όταν του κάνετε μια παρατήρηση με φωνές ή όταν το μαλώνετε, τρομοκρατείται και ο φόβος του δεν του επιτρέπει να συγκρατήσει τα λόγια σας. Προτιμήστε να συζητήσετε μαζί του ήρεμα αυτό που δεν κρίνετε σωστό να λέει ή να κάνει, ρωτώντας το πού άκουσε την κακιά λέξη ή για ποιο λόγο έσπρωξε το αδερφάκι του, πάντα σε ήρεμο τόνο. Έτσι του μαθαίνετε να εκφράζει και εκείνο τα αρνητικά του συναισθήματα μέσα από την κουβέντα. Άλλωστε, αυτό που θέλετε από το παιδί είναι να σας σέβεται και όχι να σας φοβάται.
  • Όχι σε όλα «ναι»: Τα παιδιά χρειάζονται να έχουν όρια αλλιώς νιώθουν ανασφάλεια και πως δεν νοιάζεστε για αυτά. Προσπαθήστε λοιπόν να θέσετε κάποια όρια στις απαιτήσεις των παιδιών σας και να περιορίσετε την ικανοποίηση των παραλόγων επιθυμιών τους. Επίσης, μη διστάζετε να το βάλετε τιμωρία όταν κρίνετε ότι πρέπει, εξηγώντας του πως η τιμωρία αφορά τη συγκεκριμένη πράξη και όχι το ίδιο προσωπικά. Έχετε υπόψη σας πως ένα παιδί που έχει συνηθίσει να έχει πάντα ότι θέλει μελλοντικά θα αντιμετωπίσει μεγάλο θέμα στις διαπροσωπικές του σχέσεις και όχι μόνο.

Βοήθεια…το παιδί μου είναι «κακομαθημένο»

ΚΑΚΟΜΑΘΗΜΕΝΟ ΠΑΙΔΙ
Πόσοι γονείς νιώθουν αβοήθητοι μπροστά στα παιδιά τους, όταν επιμένουν κλαίγοντας να αποκτήσουν το παιχνίδι που θέλουν, όταν δεν υπακούν στις συμβουλές ή τις απαγορεύσεις των γονιών τους;
Ωστόσο, τι φταίει και τα παιδιά παρουσιάζουν τη συμπεριφορά αυτή;
Οι περισσότεροι γονείς στην προσπάθεια τους να κάνουν το παιδί τους πάντα χαρούμενο ικανοποιούν τις επιθυμίες και τα θέλω του χωρίς δεύτερη σκέψη. Οι συνθήκες της σύγχρονης κοινωνίας τους αναγκάζουν να υποκύπτουν όλο και πιο πολύ σ’ αυτή την παγίδα. Ο λόγος είναι πως οι γονείς λείπουν πολλές ώρες από το σπίτι και προσπαθούν να αναπληρώσουν την απουσία τους χαρίζοντας υλικά αγαθά στα παιδιά ή προσπαθώντας να μην τους χαλάσουν κανένα χατίρι. Έχοντας όμως υπόψη πως η δική σας συμπεριφορά του δίνει ερεθίσματα που το βοηθούν να διαμορφώσει το χαρακτήρα του, σκεφτείτε μήπως και κανένα «όχι» κάπου-κάπου δεν κάνει και τόσο κακό.
Δεν είναι θέμα τύχης να επιλέξετε το παιδί με το «λάθος» DNA.
Κανένα παιδί δεν γεννιέται απαιτητικό και κακομαθημένο. Αυτό που πρέπει να καταλάβετε είναι να ξεχωρίζετε τις επιθυμίες από τις ανάγκες. Ένα μωρό, που κλαίει επειδή πεινάει ή φοβάται, προσπαθεί να εκφράσει την ανάγκη του. Ένα βρέφος έχει απαιτήσεις μόνο αναφορικά με τις ανάγκες του και επομένως ο χαρακτηρισμός «κακομαθημένο μωρό» δεν υφίσταται. Αντίθετα, όταν λέμε πως ένα παιδί είναι κακομαθημένο εννοούμε πως επιδιώκει αδιάκοπα το ενδιαφέρον των γύρω του, εμφανίζει εγωιστικές τάσεις, για παράδειγμα δεν αφήνει άλλο παιδάκι να παίζει με τα παιχνίδια του, ζηλεύει αυτά που ανήκουν στους άλλους και θέλει συνεχώς να περνά «το δικό του».
Οι απαιτήσεις αυτές του παιδιού και ο εγωιστικός τρόπος συμπεριφοράς είναι αποτέλεσμα της λανθασμένης συμπεριφοράς των γονιών. Είναι πολύ δύσκολο, τα παιδιά που δεν έχουν μάθει να έχουν όρια, ξαφνικά να υπακούσουν ή να σεβαστούν αυτό, που τους λένε οι γονείς τους. Αν οι κανόνες δεν τεθούν και δεν εφαρμοστούν από μικρή ηλικία, τα παιδιά αποκτούν σταδιακά την αίσθηση πως έχουν εξουσία, πως κάνουν ό,τι θέλουν και πως πάντα θα ικανοποιούνται οι επιθυμίες τους. Ένας «υπερπροστατευτικός» γονιός που στερεί από το παιδί την πρωτοβουλία να ικανοποιήσει μόνο του τις ανάγκες του, έχει τις ίδιες πιθανότητες να γίνει το παιδί του κακομαθημένο, με τον «ελαστικό» γονιό.
Η συμπεριφορά ενός κακομαθημένου παιδιού πολλές φορές παραξενεύει τους γονείς του. Είναι πολύ πιθανό στην προσπάθεια του μικρού σας να επιβάλει την γνώμη του να παρατηρήσετε πως προσποιείται ότι κλαίει, αρνείται να φάει, υψώνει τον τόνο της φωνής του, ενώ δεν αποκλείεται να σας απειλεί με φράσεις όπως «αν δεν πάμε βόλτα, θα φύγω από το σπίτι». Ίσως γίνει επιθετικό προς εσάς επειδή του φέρνετε αντίρρηση τη δεδομένη στιγμή, πετώντας πράγματα ή πέφτοντας στο πάτωμα κλαίγοντας προκειμένου να ικανοποιήσετε τα θέλω του.
Πως μπορείτε να μάθετε στα παιδιά σας να πειθαρχούν;
Τα παιδιά καθώς μεγαλώνουν και ανακαλύπτουν τον κόσμο, έχουν ανάγκη να ξέρουν ποια είναι τα όρια τους. Έτσι μπορούν να μάθουν ποιες είναι οι αποδεκτές και μη συμπεριφορές.
• Δώστε στο παιδί μια λίστα με 10-12 σταθερούς και κατανοητούς κανόνες, όπως «καθόμαστε στο ειδικό καρεκλάκι στο αυτοκίνητο, δεν δαγκώνουμε, πηγαίνουμε για ύπνο μόλις το λέει ο μπαμπάς ή η μαμά κ.λπ. Μεγαλόντας μπορείτε να φτιάξετε την λίστα με τους κανόνες μαζί με τα παιδιά. Τα μικρότερα παιδιά επείδη δεν ξέρουν να διαβάζουν, τότε χρησιμοποιήστε εικόνες. Τοποθετήστε τους σε εμφανές σημείο, ώστε τα παιδιά να μπορούν να τους βλέπουν και να τους τηρούν. Δεν τους διαπραγματεύεστε και προσπαθήστε να είστε συνεπείς ως προς την τήρηση τους.
• Κατανοήστε τη διαφορά μεταξύ επιθυμιών και αναγκών. Σε καταστάσεις όπως η πείνα, ο πόνος, ο φόβος υπάρχει ανάγκη να αντιδράσετε άμεσα. Αν όμως το παιδί κλαίει για άλλους λόγους, πιθανότατα εξαιτίας μιας απογοήτευσης ή για μια επιθυμία που δεν πραγματοποιήθηκε, δεν χρειάζεται να το μαλώνετε ή να του φωνάζετε. Πείτε του απλώς πως καταλαβαίνετε πώς νιώθει.
 Μην αρκείστε σε μια απαγόρευση. Το παιδί πρέπει να ξέρει το λόγο για τον οποίο του απαγορεύετε να κάνει κάτι, διότι μόνο έτσι δεν θα το επαναλάβει. Αντί να πείτε «μην παίζεις με το μαχαίρι», εξηγήστε το γιατί: «μην παίζεις με το μαχαίρι, γιατί μπορεί να κοπείς και μετά θα πονάς». Ακόμα, οι απαντήσεις «έτσι» ή «γιατί το λέω εγώ» δεν βοηθούν το παιδί σας να καταλάβει.
• Πολλές φορές τα παιδιά σας προκαλούν προκείμενου να μάθουν τα όρια σας. Είναι μέρος της ανάπτυξής τους. Προσπαθήστε λοιπόν στις απαγορεύσεις να έχετε το ανάλογο ύφος και τόνο της φωνής σας όταν λέτε «ΟΧΙ».
 Μην υποχωρήσετε σε πείσματα, θυμούς ή επιθετικές συμπεριφορές. Αν το παιδί είναι σε μέρος που δεν μπορεί να βλάψει τον εαυτό του, αγνοήστε το.
• Προσπαθήστε να εξηγήσετε στο παιδί σας πως όταν φωνάζει ή κλαίει προκειμένου να αποκτήσει αυτό που θέλει, εσείς δεν μπορείτε να το καταλάβετε. Εκφράστε τα συναισθήματά σας κάθε φορά που συμπεριφέρεται με τον τρόπο αυτό.
• Όταν το παιδί σας συμπεριφέρεται παράλογα διεκδικώντας τις επιθυμίες του,προσπαθήστε να το ηρεμήσετε και ελάτε σε διάλογο μαζί του. Ρωτήστε πως νιώθει και ζητήστε του να σας εξηγήσει γιατί πέταξε το τηλεκοντρόλ στο πάτωμα ή το παιχνίδι που κρατούσε στα χέρια του. Το παιδί θα προσπαθήσει να εκφράσει τα συναισθήματά του. Εξηγήστε του τότε με ήρεμο τόνο πως όταν θέλουμε κάτι θα πρέπει να το ζητάμε ευγενικά και πως δεν γίνεται να έχουμε πάντα όλα. Με τον τρόπο αυτό το βοηθάτε να εκφράζει τα θέλω του και συνειδητοποιεί το λάθος του.
• Να θυμάστε πως το ξύλο ή οι φωνές δεν αποτελούν μέσο πειθαρχίας. Μπορεί το παιδί σας να σας βγάζει εκτός εαυτού αλλά δείξτε ψυχραιμία και διατηρήστε τον έλεγχο σας. Αποφύγετε, να χρησιμοποιήσετε σωματική βία (ξυλιές στον ποπό, χαστούκια, τράβηγμα μαλλιού κ.λπ.). Το ξύλο αποτελεί τη χειρότερη μορφή άσκησης βίας και σε καμία περίπτωση δεν αποτελεί μέσο διαπαιδαγώγησης, αφού το παιδί δεν καταλαβαίνει τι ακριβώς σας ενόχλησε στη συμπεριφορά του και συνεπώς μπορεί να το επαναλάβει. Έχετε κατά νουν πως χτυπώντας το του περνάτε το μήνυμα πως αυτή η συμπεριφορά είναι ένας αποδεκτός τρόπος εκδήλωσης του θυμού, ενώ ταυτόχρονα «γκρεμίζεται» η εμπιστοσύνη του προς εσάς. Την επόμενη φορά λοιπόν που το μικρό σας «παίξει» με τα νεύρα σας, προσπαθήστε να συγκρατηθείτε επιλέγοντας πιο αποτελεσματικούς τρόπους για να του εξηγήσετε πως αυτό που έκανε δεν πρέπει να επαναληφθεί.

Όταν οι γονείς δημιουργούν άθελα τους «ψυχολογικά» στα παιδιά τους Part 1

problimata
Πόσες φορές έχετε πιάσει τον εαυτό σας να νιώθει ενοχές για κάτι που είπατε στο παιδί σας πάνω στα νεύρα ή την κούρασή σας; Δεν έχει νόημα να αρχίσετε να μετράτε.
Φορτωμένοι με τις υποχρεώσεις και τις ευθύνες της καθημερινότητας, πολλοί γονείς μιλούν συχνά απότομα στα παιδιά τους, αγνοώντας ότι κάποιες από τις εκφράσεις που μπορεί να χρησιμοποιήσουν πάνω στα νεύρα τους ή στην κούρασή τους, μπορούν να τραυματίσουν το παιδί. Σίγουρα, η επικοινωνία με τα παιδιά είναι μια δύσκολη αποστολή, που γίνεται δυσκολότερη σε μία κάθε άλλο παρά εύκολη καθημερινότητα. 
Οι λέξεις που χρησιμοποιούμε είναι τα κριτήρια μέσα από τα οποία ένα παιδί αναπτύσσει την ταυτότητα και την προσωπικότητά του. Μια λέξη ή μια πολύ μικρή φράση μπορεί να μείνει αξέχαστη σε ένα παιδί και να κάνει να αισθανθεί το αίσθημα της απόρριψης, να το κάνει να πάρει διαφορετικά μηνύματα από αυτά που πρέπει και, γενικά, να έχει αρνητικά αποτελέσματα στη διαμόρφωση της προσωπικότητάς του.
Πώς όμως ένας γονιός μπορεί τελικά να επικοινωνήσει ουσιαστικά με το παιδί του;
Δεν είναι εύκολο για ένα γονιό καθώς πρέπει να προσπαθήσει να καταλάβει όσο είναι δυνατό τον τρόπο που σκέπτεται και αισθάνεται τον κόσμο το μικρό του.
Ωστόσο, οι μέρες που διανύουμε δεν καθιστούν εφικτό τον παραπάνω τρόπο επικοινωνίας με αποτέλεσμα να ακούγονται περισσότερο απ” ότι θα έπρεπε άσχημες φράσεις που πληγώνουν και δημιουργούν πρόβλημα τόσο στο ψυχικό κόσμο του παιδιού όσο και στη μεταξύ τους σχέση.
Ποιες είναι αυτές; 
«Είσαι κακό παιδί»: Με το να επαναλαμβάνει ένας γονιός αυτή τη φράση, το παιδί θα πιστέψει ότι όντως είναι κακό και θα φροντίσει να ανταποκριθεί στην εικόνα που έχει ο γονιός για αυτό, υιοθετώντας την αντίστοιχη συμπεριφορά. Είναι ακριβώς αυτό που λέμε «προεκπληρούμενη προφητεία». Είναι πολύ σημαντικό, οι γονείς να εξηγήσουν με ήρεμο τρόπο στο παιδί ποια είναι τα λάθη του και γιατί θα πρέπει να σέβεται ορισμένους κανόνες. Η απλή κριτική, χωρίς καμία εξήγηση, είναι καταστροφική. Γιατί απλά δεν έχει καταλάβει το παιδί γιατί το μαλώνετε. Ειδικά, αν η φράση αυτή συνοδεύεται από φωνές που το μπλοκάρουν και δεν το βοηθούν να καταλάβει. Μπορεί προσωρινά να σταματήσει να συμπεριφέρεται με μη αποδεκτό τρόπο, αλλά μελλοντικά πιθανόν να επαναλάβει την ίδια πράξη. 
«Πάρ’ το μέσα, είμαι κουρασμένος»: Πολλές φορές, ένα παιδί περιμένει με ανυπομονησία όλη μέρα τη μαμά ή τον μπαμπά να γυρίσει από τη δουλειά, για να παίξουν μαζί. Όταν λοιπόν γυρνάει στο σπίτι, και το μόνο που ζητά είναι να μείνει το παιδί μακριά του, το παιδί απογοητεύεται. Δεν έχει τη δυνατότητα να μπει στη θέση του γονιού και να νιώσει τα αισθήματά γιατί απλά δεν έχει βιώσει την κατάσταση που βρίσκεται ο γονιός, ώστε να έχει εμπειρία. Πώς μπορούν να το χειριστούν οι γονείς; Το κλειδί βρίσκεται στην οργάνωση.
Οι γονείς που οργανώνουν την καθημερινότητα και τις δουλειές τους με τέτοιον τρόπο, ώστε να τους μένει ώρα για παιχνίδι και ποιοτικό χρόνο με το παιδί. Η αδιαφορία προς το παιδί μπορεί να βιωθεί ως απόρριψη. Φυσικά, το παιδί είναι πιθανόν να τραβήξει την προσοχή των γονιών του με αταξίες, άσχημη συμπεριφορά, φασαρία κτλ.
Ωστόσο, οι γονείς είναι και αυτοί άνθρωποι και έχουν δικαίωμα στην κούραση. Πρέπει λοιπόν να επικοινωνήσουν στα παιδιά τους πως ακριβώς νιώθουν. Έτσι, τους δίνετε την ελευθερία να τροποποιήσουν τη συμπεριφορά τους προκειμένου να σεβαστούν την κούρασή σας. Από την άλλη μαθαίνουν πως να επικοινωνούν τα ίδια τα συναισθήματά τους. 
«Αν δεν φας το φαγητό σου, θα έρθει ο μπαμπούλας (ο δράκουλας, η αλεπού, ο κακός ο λύκος κτλ.)»: Όλες οι φράσεις που επικαλούνται την παρουσία ενός τέρατος ή ενός φανταστικού τιμωρού έχουν αρνητικό αντίκτυπο στην ψυχολογία του παιδιού. Οι γονείς δεν θα πρέπει να μιλάνε ποτέ στα παιδιά τους για μάγισσες και άλλες τρομακτικές υπάρξεις προκειμένου να τα πείσουν να σέβονται τους κανόνες. Με αυτές τις εκφράσεις, αυτό που «διδάσκετε» στο παιδί είναι την τακτική του χειρισμού, του ψέματος και του εκβιασμού.
Ακολουθεί συνέχεια με τις υπόλοιπες φράσεις.

Γιατί οι άνθρωποι δυσκολεύονται να αποδεχτούν το διαφορετικό;

  Είναι γεγονός ότι οι άνθρωποι έχουν μία έμφυτη τάση να φοβούνται οτιδήποτε διαφορετικό, φοβούνται το άγνωστο, φοβούνται αυτό που δεν ξέρου...