...

ΕΤΣΙ ΡΕ..

Από Σιωπή Σημαίνει Συνενοχή

Από Σιωπή Σημαίνει Συνενοχή

Όσοι μετανάστες σώθηκαν από την επιχείρηση εξόντωσής τους από το λιμενικό στο Φαρμακονήσι, έφτασαν πριν από λίγο στο λιμάνι του Πειραία. Ο άνθρωπος που βλέπετε έχασε τους 2 γιους του, την κόρη του (εννιά, έντεκα και δεκατριών χρονών) και την γυναίκα του. Όπως είπε, οι λιμενόμπατσοι τους πέταξαν στη θάλασσα, αναποδογυρίζοντας το αλιευτικό σκάφος στο οποίο επέβαιναν και τους έβριζαν. Άλλος διασωθείς είπε ότι προσπαθούσαν να ανέβουν στη βάρκα του λιμενικού και οι λιμενόμπατσοι τους χτυπούσαν με τα όπλα τους για να πέσουν πάλι στη θάλασσα. Το παιδί του ηλικίας ενός χρόνου, φώναζε ''βοήθεια'', ''μαμά'' και ''μπαμπά''. Έχασε τα τρία παιδιά του ηλικιών ενός, οκτώ και δέκα χρονών καθώς και τη γυναίκα του. Για να ακούσετε/διαβάσετε τις μαρτυρίες των ανθρώπων, εδώ-->http://www.youtube.com/watch?v=QRnT0l2ZOrI&feature=youtu.be και εδώ-->http://www.thepressproject.gr/article/55082/Ston-Peiraia-oi-16-metanastes-apo-to-Farmakonisi 

ΝΑΙ ΡΕ,..

ΧΑΜΟΣ ΝΑ ΠΟΥΜΕ...(ΕΣΥ ΔΕ ΖΕΙΣ ΠΟΥΘΕΝΑ..ΜΟΝΟ ΣΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΜΟΥ...)

Λογάκια ερωτικά στιχάκια μαθητικά μωρό εγώ δεν είμαι η παιδική σου χαρά...

Δε θέλω να μου μιλάς
δε θέλω να με κοιτάς
δε θέλω να σε ξέρω
δε θέλω να ' αγαπάς

Βάλ' το στο νου σου καλά
φεγγάρια υπάρχουν πολλά
μη προσποιείσαι άλλο
σταμάτα φύγε μακριά

Λογάκια ερωτικά
στιχάκια μαθητικά
μωρό εγώ δεν είμαι
η παιδική σου χαρά

Απελπισμένα κοιτάς
παλιό το κόλπο σε μας
δεν πιάνει όμως τώρα
συγγνώμη μη μου ζητάς

Δε θέλω να μιλάς
δε θέλω να κοιτάς
δε θέλω να σε ξέρω
δε θέλω να μ΄ αγαπάς

Μ' αυτό το στιλ το μπλαζέ
τελείως μπαναλιτέ
μ' αυτό το στυλ ξένο
θα υποφέρεις μικρέ

Στα λέω αυτά φιλικά
να τα θυμάσαι μετά
σ' αγάπησα λιγάκι
μα σε βαρέθηκα πια

Δε θέλω να μιλάς...
Δε θέλω να μιλάς...

Η Έμπνευση της Ημέρας

Έλαβα σήμερα ένα email  σχετικά με το «Νόμο της Έλξης» και με ένα νέο τρόπο να βλέπουμε τα πράγματα. Θέλησα λοιπόν να το μοιραστώ μαζί σας.

Επιλέγοντας συνειδητά σκέψεις και ανθρώπους…

Επιλέγοντας συνειδητά τις σκέψεις που κάνετε, τα πράγματα που κάνετε, ακόμα και τους ανθρώπους με τους οποίους περνάτε τον χρόνο σας, θα νιώσετε την ωφέλεια του Νόμου της Έλξης. Όσο περνάτε χρόνο με ανθρώπους που σας εκτιμούν ενεργοποιούνται και οι δικές σας σκέψεις αυτοεκτίμησης. Όσο περνάτε χρόνο με ανθρώπους αρνητικούς, που βλέπουν τα ελαττώματά σας, τότε η αντίληψη των ελαττωμάτων σας γίνεται συχνά τα σημείο έλξης σας. Έλκετε δηλαδή στη εμπειρία σας περιστατικά όπου εκφράζετε αυτά ακριβώς τα ελαττώματα και έτσι επιβεβαιώνεστε ότι αποτελούν μέρος σας και σας χαρακτηρίζουν.

Γιατί μοχθούμε να αρέσουμε στους ανθρώπους

Κάνουμε τα πάντα να γίνουμε αρεστοί σε ανθρώπους που τελικά δεν μας συμπαθούν. 

Για να γίνει πιο κατανοητή η άποψη αυτή, σας παραθέτω το συλλογισμό του Γκάρντνερ:

«Αυτά που μαθαίνουμε στην ωριμότητα δεν είναι απλά πράγματα, όπως το να αποκτάμε δεξιότητες και πληροφορίες. Μαθαίνουμε να μην υποπίπτουμε σε αυτοκαταστροφικές συμπεριφορές, να μη σπαταλάμε ενέργεια εξαιτίας του άγχους. Ανακαλύπτουμε πώς να κυριαρχούμε στις πιέσεις, κι ότι η δυσθυμία και η αυτολύπηση απαντώνται ανάμεσα στα πιο τοξικά ναρκωτικά. Μαθαίνουμε πως ο κόσμος λατρεύει το ταλέντο, ανταμείβει όμως τον χαρακτήρα. Καταλαβαίνουμε πως οι περισσότεροι άνθρωποι δεν είναι ούτε υπέρ ούτε εναντίον μας, αλλά έχουν απορροφηθεί από τον εαυτό τους. Μαθαίνουμε, τέλος, πως όσο μεγάλη και να είναι προσπάθειά μας να ευχαριστήσουμε τους άλλους πάντα θα υπάρχουν άτομα που δε θα μας θέλουν. Αυτό είναι ένα σκληρό μάθημα στην αρχή, στο τέλος, όμως, καταλήγει να είναι πολύ καθησυχαστικό».

«Μόλις αφυπνιστεί το αφεντικό μέσα σας…

Με αφορμή τη Διεθνή Εβδομάδα βιβλίου θέλησα να μοιραστώ μαζί σας ένα απόσπασμα από το βιβλίο«Συναισθηματική Ευδαιμονία», του Osho. Ο Χαλίλ Γκιμπράν διηγείται μια όμορφη ιστορία για το πως επιλέγει κανείς να ζει αλλά και τι στάση επιλέγει να κρατήσει απέναντι στους ανθρώπους. Με τι κριτήρια επιλέγει το σκοπό για τον οποίο ζει; 

Οι αγρότες στα χωριά, για να προστατέψουν τη σοδειά στα χωράφια τους, δημιουργούν ένα ψεύτικο άνθρωπο, ένα σκιάχτρο. Είναι απλώς ένα ξύλο, δεμένο σ” ένα άλλο ξύλο, μοιάζει σχεδόν με σταυρό. Και ύστερα του φοράνε κάποια ρούχα, και ίσως ένα πήλινο τσουκάλι στη θέση του κεφαλιού. Αυτό αρκεί για να κρατήσει τα πουλιά και τα ζώα μακριά, από τον φόβο ότι κάποιος βρίσκεται εκεί. Τα ρούχα και δύο χέρια κάνουν τα ζώα να πιστέψουν ότι κάποιος παρακολουθεί. Για τα ζώα αυτό αρκεί, μένουν μακριά από το χωράφι.

Ο Γκρίμπραν λέει: Κάποτε ρώτησα ένα τέτοιο σκιάχτρο, «Μπορώ να καταλάβω τον αγρότη που σ΄έφτιαξε- σε χρειάζεται. Μπορώ να καταλάβω τα καημένα τα ζώα -δεν έχουν αρκετή ευφυΐα για να δουν ότι είσαι κάτι ψεύτικο. Αλλά στη βροχή, στον ήλιο, στο καυτό καλοκαίρι, στον κρύο  χειμώνα, παραμένεις εδώ: για ποιόν λόγο;» 

Και το σκιάχτρο απάντησε: «Δεν γνωρίζεις τη χαρά μου. Απλώς και μόνο το να κάνω αυτά τα ζώα να με φοβούνται μου δίνει τόση χαρά, που αξίζει να υποφέρω τη βροχή, τον ήλιο, τη ζέστη, τον χειμώνα, τα πάντα.Κάνω χιλιάδες ζώα να φοβούνται! Γνωρίζω ότι είμαι κάτι ψεύτικο, ότι μέσα μου δεν υπάρχει τίποτε, αλλά δεν με νοιάζει. Η χαρά μου είναι να κάνω τους άλλους να φοβούνται».

Θέλω να σας ρωτήσω: Προτιμάτε να είστε ένα σκιάχτρο-χωρίς τίποτα στο εσωτερικό, να κάνετε κάποιον να φοβάται, να κάνετε κάποιον ταπεινωμένο, να κάνετε κάποιον σεβαστό; Η ζωή σας είναι μόνο για άλλους; Θα κοιτάξετε ποτέ στο εσωτερικό; Υπάρχει κάποιος μέσα στο σπίτι ή όχι; Σας ενδιαφέρει ν΄αναζητήσετε το αφεντικό του σπιτιού; Το αφεντικό είναι εδώ- ίσως κοιμάται, αλλά μπορεί να αφυπνιστεί. Και μόλις αφυπνιστεί το αφεντικό μέσα σας, ολόκληρη η ζωή σας αποκτά νέα χρώματα, νέα ουράνια τόξα, νέα λουλούδια, νέα μουσική, νέους χορούς. Είστε ζωντανοί, για πρώτη φορά.

Η δύναμη της φαντασίας

Συχνά, ξεχνάμε τη δύναμη που κρύβουμε μέσα μας. Ζούμε μέσα στην έντονη καθημερινότητα, αναλώνοντας την ενέργεία μας πολλές φορές χωρίς νόημα. Έχουμε σταματήσει να ονειρευόμαστε και να φανταζόμαστε το μέλλον μας. Πώς θα θέλαμε να είναι η ζωή μας μετά από μερικά χρόνια;

Ο Ιούλιος Βερν είχε δηλώσει κάποτε «όλα όσα μπορεί ο άνθρωπος να φανταστεί οι άλλοι θα το κάνουν πραγματικότητα». Και βέβαια η περίπτωσή του είναι το τέλειο παράδειγμα ως προς αυτό, αφού πολλές εφευρέσεις των βιβλίων του, το υποβρύχιο ή ο πύραυλος, για να μην πάμε πιο μακριά,κατέληξαν πραγματικότητες. Ο Αϊνστάιν διαβεβαίωνε πως όποιος έχει φαντασία βγάζει από το τίποτα έναν ολόκληρο κόσμο με τη μεγαλύτερη ευκολία. Ο Ισπανός ποιητής Gustavo Adolfo Bécquer έλεγε με τη σειρά του πως «η φαντασία χρησιμεύει για να ταξιδεύεις και κοστίζει λιγότερο».

Αν θέλετε να ξαναβρείτε την φαντασία σας και να την όρεξη σας για ζωή, διαβάστε μερικές συμβουλές παρακάτω:

• Συντονιστείτε με τη διαίσθηση και την πλάγια σκέψη
• Απαλλαχτείτε από μονότονες συνήθειες που δεν χρησιμεύουν σε τίποτα
• Τροφοδοτήστε το μυαλό σας με βιβλία, ταινίες και παιχνίδια.
• Φυλάξτε χρόνο ώστε η φαντασία να μπορέσει να περιπλανηθεί όπως της αρέσει.
• Σκεφτείτε το υπερθετικά απίθανο.
• Εφαρμόστε το brainstorming.
• Έχετε πάντα επάνω σας ένα μπολάκι για τις ιδέες σας.
• Σημειώστε τα πιο ενδιαφέροντα όνειρα.

Άραγε πώς ένας ψυχίατρος μιλά για τον έρωτα;

To προηγούμενο Σάββατο ήταν τοTedxAcademy με κεντρικό θέμα την «Ανακάλυψη».

Η φετινή διοργάνωση, προσκάλεσε επιστήμονες, οραματιστές, ανθρώπους διαφόρων ειδικοτήτων να παρουσιάσουν τις δικές τους ιδέες και όλοι μαζί να ανακαλύψουν κάτι νέο ή κάτι παλιό που παραμένει ακόμα στη σφαίρα του άγνωστου. Δυστυχώς δεν κατάφερα να παρακολουθήσω από κοντά τις ομιλίες αλλά παρακολούθησα live με ιδιαίτερο ενδιαφέρον την ομιλία του Δημήτρη Καραγιάννη, καθηγητή του Frederick University της Κύπρου.

Μίλησε για τον έρωτα και πώς έχει αλλάξει η «ιεροτελεστία» του σήμερα. Σύμφωνα με έρευνες που είχαν γίνει στο παρελθόν, ο έρωτας είχε διάρκεια 2-3 χρόνια. Φλερτ, προσπάθειες για να γοητεύσει ο ένας τον άλλον, ρομαντισμός, ερωτισμός, συναισθήματα που ήθελαν το χρόνο τους να ωριμάσουν. Δήλωσε λοιπόν πως του είχε φανεί λίγο τότε το διάστημα αυτό. Δυστυχώς, η επικαιροποίηση εκείνων των ερευνών έδειξε πως ο έρωτας κρατάει πλέον μόνο 6 μήνες.

Ακόμα και στον έρωτα βιαζόμαστε πια. Να ερωτευτούμε γρήγορα γίνεται; Το πρόβλημα επίσης στον έρωτα όπως τον αντιλαμβανόμαστε, λέει ο Καραγιάννης, είναι ότι θέλουμε να είμαστε ερωτευμένοι, σαν δηλαδή ο έρωτας να είναι κάτι που παθαίνουμε και όχι κάτι για το οποίο ενεργούμε. «Ερωτευμένος είσαι όταν συναντάς την αιθέρια ύπαρξη, ερωτικός είσαι πριν συναντήσεις αυτή την ύπαρξη». Όλοι οι άνθρωποι εκπέμπουμε ερωτισμό, απλά τα προβλήματα, το άγχος, οι απαιτήσεις μας έχουν κάνει να το ξεχνάμε.

Ο καθηγητής είπε πολλά ενδιαφέροντα πράγματα για τον έρωτα. Για το κυνήγι του άλλου μας μισού, το οποίο μάταια το αναζητάμε. Γιατί τελικά δεν υπάρχει το άλλο μισό. «Δεν είμαστε το μισό που αναζητεί το έτερον ήμισυ, είμαστε ολόκληροι άνθρωποι που αναζητούμε από τον άλλο αμοιβαία εμπιστοσύνη και εμπλουτισμό». Με λίγα λόγια, τόσο καιρό αναλωνόμασταν σε λάθος αναζήτηση.

Τέλος, μίλησε και για τον έρωτα όπως τον αντιλαμβάνονται τα παιδιά. Μαθαίνουμε να ερωτευόμαστε, να αγαπάμε και λειτουργούμε σε μια σχέση, με τον τρόπο που μας έδειξαν οι γονείς μας. Ο τρόπος που συμπεριφέρονται ως ζευγάρι, είναι ο ίδιος τρόπος που υιοθετήσαμε εμείς αλλά και αυτός που θα κληρονομήσουν τα παιδιά μας. Για να κατανοήσουμε πως δουλεύει το μοντέλο αυτό της μίμησης, χρησιμοποίησε το κουκλοθέατρο. Μέσα από το συμβολικό παιχνίδι έγινε αμέσως κατανοητό το πόσο επηρεαζόμαστε από τους γονείς μας αλλά και πόσο επηρεάζουμε τα παιδιά μας ακόμη και στην ιδέα του έρωτα. 

Πώς να κρατήσουμε ζωντανές τις αναμνήσεις των μικρών μας;

Θυμάσαι τότε…που ήσουν μωρό; 

Εσείς το θυμάστε; 

Πόσες φορές αναφερόμαστε σε στιγμές της ζωής μας; Η ευτυχία λένε πως δεν είναι ένα συναίσθημα που κράτα για πάντα. Έρχεται, φεύγει, ξανά έρχεται. Κι αν το δει κάποιος καλύτερα, θα έλεγε πως πράγματι, ευτυχία είναι κάποιες στιγμές της ζωής μας. Πώς μπορεί να κρατήσει κανείς τις στιγμές αυτές για πάντα; Οι αναμνήσεις ζωντανεύουν αλλά όχι πολύ καλά όλες τις φόρες. Μοιάζουν περισσότερο με θολές εικόνες.

Πώς μπορούμε να τις κρατήσουμε ζωντανές; 

Μία έξυπνη ιδέα είναι το ημερολόγιο. Καταγράψτε τις στιγμές που πιστεύετε πως είναι σημαντικές για εσάς και την οικογένεια σας. Σκανταλιές, κατορθώματα, συναισθήματα, σκέψεις, ιδέες, μια ιστορία. Αποτυπώστε τα στο χαρτί για να μείνουν για πάντα αναλλοίωτα. Καθώς, τα μικρά σας μεγαλώνουν, μπορείτε να τους τα διαβάζουν ή να τα διαβάζουν μόνα τους. Με τον τρόπο αυτό, τα βοηθάτε να ξέρουν που ανήκουν. Νιώθουν ασφάλεια και σιγουριά για την οικογένεια τους. Δύο πολύ σημαντικά «συστατικά» για την ζωή τους.

Επιλέξτε λοιπόν ένα μεγάλο μπλοκ, ντύστε το με χαρτόνι περιτυλίγματος της επιλογής σας και διακοσμήστε με ό,τι άλλο θέλετε. Όσο τα μικρά σας μεγαλώνουν, μπορούν να καταγράφουν κι εκείνα τις εμπειρίες τους στο βιβλίο των αναμνήσεων.

Αλλάξτε για μια στιγμή τον κόσμο σας

Από την στιγμή της γέννησής μας, υπάρχουν μέσα μας τα βασικά συναισθήματα, εκείνα που φέρουμε γενιές τώρα και βοηθούν στην επιβιώση μας. Ο θυμός, ο φόβος, είναι μερικά από αυτά. Τί γίνεται όμως με τα υπόλοιπα συναισθήματα;

Πόσο εύκολα μπορούν τα  παιδιά μας να πουν ότι νιώθουν αδικία ή ντροπή. Να μας μιλήσουν για όλα εκείνα που φοβούνται ή ονειρεύονται. Δύσκολο για εμάς πόσο μάλλον για εκείνα. Ειδικά, όταν η λεκτική επικοινωνία δεν είναι ανεπτυγμένη τα πράγματα είναι χειρότερα. Ένας τρόπος λοιπόν έκφρασης είναι η ζωγραφική. Είναι ο πιο οικείος τρόπος έκφρασης των παιδιών. Μέσα από την ζωγραφική νιώθουν λιγότερη αμηχανία και περισσότερη ασφάλεια να μιλήσουν για το πως βιώνουν μια κατάσταση.

Βοηθήστε τα παιδιά σας λοιπόν να έρθουν πιο κοντά με το πως νιώθουν και να αναπτύξουν τη συναισθηματική νοημοσύνη. Μπορείτε να πάρετε χαρτόνια και δημιουργήσετε διάφορους ήρωες. Χρησιμοποιήστε την φαντασία σας και φτιάξτε διαφορετικά πρόσωπα με αστεία μαλλιά ή περίεργα χαρακτηριστικά. Κάθε ήρωας θα εκφράζει και ένα συναίσθημα. Προτείνετε λοιπόν στα παιδιά σας την επόμενη φορά που θα νιώσουν χαρά, φόβο, λύπη να σας πουν ή να σας δείξουν πως νιώθουν. Με τον τρόπο αυτό η σχέση σας και η αυτοπεποίθηση του παιδιού σας δυναμώνει.

Ακόμα, η επαφή με τα χρώματα και το χαρτί βοηθάει και εμάς να ξεχαστούμε και νιώσουμε αυτό το παιδικό ενθουσιασμό. Την χαρά της δημιουργίας. Είναι σαν να έχουμε την ευκαιρία να αλλάξουμε τον κόσμο για μια στιγμή. Μπορούμε να επιλέξουμε τα χρώματα που θέλουμε, να δώσουμε τη μορφή που έχουμε στο μυαλό μας και να φτιάξουμε μια άλλη πραγματικότητα. Τι δική μας. Γι” αυτό, τις μέρες αυτές δημιουργήστε και ελάτε σε επαφή μέσα από έναν αλλιώτικο τρόπο. 

Καλή διασκέδαση!

Αισιοδοξία vs απαισιοδοξία

Εσείς τι διαλέγετε; 

Γιατί είναι καθαρά προσωπική επιλογή το πώς θα αντιμετωπίζει κανείς τα πράγματα στη ζωή του. Μπορεί να τα βλέπει όλα θετικά και αισιόδοξα ή μαύρα και μίζερα. Θα λέγαμε πως είναι μια διανοητική στάση. Κάθε άνθρωπος έχει δικαίωμα να φορέσει τα γυαλιά που θέλει για να βλέπει τον κόσμο. Πριν αποφασίσετε τι θα επιλέξετε, θυμηθείτε πως…

• τα πράγματα που μας συμβαίνουν είναι το 50% της ζωής, ενώ το άλλο 50% είναι το πώς παίρνουμε αυτά τα πράγματα, τι κάνουμε μ΄αυτά.
• κάθε μέρα μπορεί να είναι η τελευταία της ζωής μας, αλλά και η πρώτη: μια καινούρια αφετηρία για να ξεκινήσουμε.
• η απαισιοδοξία είναι η επιλογή αυτών που ψάχνουν πρόφαση για να μην κάνουν τίποτα.
• αισιοδοξία σημαίνει να ξέρεις πως τα πράγματα μπορούν να πάνε καλύτερα και πως αξίζει τον κόπο να ξαναπροσπαθήσεις.

Για την τέχνη της αντιπαράθεσης

 

Η τέχνη της αντιπαράθεσης είναι η τέχνη του να λογομαχεί κανείς με τέτοιο τρόπο ώστε να υπερασπίζεται επαρκώς τις θέσεις του είτε έχει δίκιο είτε άδικο. Διότι κάποιος μπορεί να έχει αντικειμενικά δίκιο και εντούτοις οι ακροατές, ή και ο ίδιος ακόμη, να σχηματίσουν την εντύπωση ότι υστερεί.

Για παράδειγμα, καθώς προχωρώ στην απόδειξη ενός ισχυρισμού, μπορεί ο αντίπαλος μου να διαψεύσει την απόδειξη και να φανεί έτσι ότι διαψεύδει και τον ίδιο τον ισχυρισμό μου. Ενδέχεται ωστόσο να υπάρχουν και άλλες αποδείξεις. Στην περίπτωση αυτή, ο αντίπαλος μου και εγώ αλλάζουμε θέσεις: Εκείνος φαίνεται σαν να έχει δίκιο, παρόλο που αντικειμενικά έχει άδικο.

Αν με ρωτήσετε γιατί συμβαίνει αυτό, θα σας απαντήσω απλά πως οφείλεται στην εγγενή ποταπότητα της ανθρώπινης φύσης.

Αν η ανθρώπινη φύση δεν ήταν ποταπή, αλλά απόλυτα έντιμη, θα έπρεπε σε κάθε αντιπαράθεση να αποβλέπουμε μόνο στην αποκάλυψη της αλήθειας. Δεν θα έπρεπε να μας απασχολεί ούτε στο ελάχιστο αν η αλήθεια θα αποδειχτεί υπέρ της άποψης που εκφράσαμε αρχικά ή υπέρ της άποψης του αντιπάλου μας.  Αυτό δεν θα έπρεπε να θεωρείται σημαντικό ζήτημα ή, εν πάση περιπτώσει, θα έπρεπε να θεωρείται δευτερεύουσας σημασίας.

Όμως, όπως έχουν τα πράγματα, αποτελεί πρωταρχικό μέλημα. Η έμφυτη ματαιοδοξία μας, που είναι ιδιαίτερα εύθικτη όταν πρόκειται για τη νοητική μας ικανότητα, δεν επιτρέπει να δεχτούμε πως η αρχική μας τοποθέτηση ήταν εσφαλμένη και ότι η θέση του αντιπάλου μας ήταν η σωστή.

Η λύση σε αυτήν τη δύσκολη κατάσταση θα ήταν να μπαίνουμε πάντα στον κόπο να σχηματίζουμε σωστές απόψεις.

Γι’ αυτό και θα έπρεπε κανείς να σκέφτεται προτού μιλήσει. Όμως, στους περισσότερους ανθρώπους η έμφυτη ματαιοδοξία συνοδεύεται από φλυαρία και εγγενή ανειλικρίνεια. Οι περισσότεροι άνθρωποι μιλούν προτού σκεφτούν, και μάλιστα, αν αργότερα αντιληφθούν πως έχουν άδικο, επιθυμούν να αποδειχτεί το αντίθετο. Το ενδιαφέρον για την αλήθεια, που υποτίθεται ότι ήταν το μοναδικό τους κίνητρο όταν άρχισαν να αναπτύσσουν την άποψη που θεωρούσαν ορθή, παραχωρεί πλέον τη θέση στη ματαιοδοξία.

Από το βιβλίο «Η τέχνη του να έχεις πάντα δίκιο» -  Άρτουρ Σοπενχάουερ

«H τέχνη της αγάπης»

Κυκλοφόρησε το 1956, είναι από τα πιο πολυδιαβασμένα κείμενα, γύρω από ένα θέμα που απασχολεί την τεράστια πλειοψηφία των ανθρώπων.

Για την εκμάθηση αυτού που υπονοεί ο τίτλος, ο Γερμανός ψυχολόγος και ανθρωπιστής αναρωτιέται τι σημαίνει ο έρωτας για τη σύγχρονη κοινωνία:

«Για τους περισσότερους ανθρώπους, το πρόβλημα του έρωτα συνίσταται κυρίως στο «αγαπιέμαι» παρά στην πράξη του «αγαπώ», στην ίδια τους την ικανότητα να αγαπούν. Γι” αυτό, το πρόβλημά τους είναι να καταφέρουν να αγαπηθούν, να είναι αξιέραστοι...»

Ένας άνθρωπος μπορεί να αγαπήσει έναν άλλον άνθρωπο μόνο αν έχει γνωρίσει πρώτα τον εαυτό του και σέβεται την ίδια του την ατομικότητα. Μόνο τότε θα είναι έτοιμος να κατανοήσει το ταίρι του και να σεβαστεί την ατομικότητά του. Για να να μπορούν οι δύο σύντροφοι να συζητούν μεταξύ τους όλη τους τη ζωή, εγγυάται ότι θα μπορούν και θα επιθυμούν να γνωρίζουν και να πλησιάζουν ο ένας τον άλλον ολοένα και πιο πολύ.

H τέχνη της ευγνωμοσύνης

Μήπως κάποιες φορές ξεχνάει κανείς να πει ευχαριστώ γι΄όσα έχει; 

Η ευγνωμοσύνη προς τη ζωή είναι απαραίτητος όρος για να εκτιμήσει κανείς την ομορφιά του κόσμου. Υπάρχουν άνθρωποι που μπορεί να τα έχουν όλα αλλά να αισθάνονται μίζερα. Άλλοι πάλι, μπορεί να μαγεύονται από τα μικρά μεγάλα δώρα που τους φέρνει η κάθε μέρα. Η Hellen Kelen προσπάθησε να εξήγησει τη σήμασια της ευγνωμοσύνης για ότι είχε, ενώ η ίδια έμεινε τυφλή και κωφάλαλη. Προσπάθησε λοιπόν να αναπτύξει και να καλλιεργήσει τις αισθήσεις που της απόμεναν απολαμβάνοντας εμπειρίες σχεδόν μυστικιστικές: «Χρησιμοποίησε τα μάτια σαν να πρόκειται αύριο να μείνεις τυφλός…Άκου τη μουσική των φωνών, το τραγούδι του πουλιού, τις δυνατές νότες μιας ορχήστρας, σαν να πρόκειται αύριο να μείνεις κουφός. Άγγιξε κάθε αντικείμενο, σαν να πρόκειται η αίσθηση της αφής να σου λείψει αύριο. Μύρισε το άρωμα των λουλουδιών, γεύσου κάθε μπουκιά, σάμπως αύριο να μην μπορέσεις να μυρίσεις ή να γευτείς ξανά».

Σκέφτειτε λοιπόν την τέχνη της ευγνωμοσύνης και προσπαθήστε να την εφαρμόζετε κάθε φορά που τα πράγματα είναι δύσκολα. Προσπαθήστε να βρείτε μια ισορροπία που θα σας επιτρέπει να ξεπερνάτε τις σκληρότερες δοκιμασίες. 

Σε τι ωφελεί η τέχνη;

Η τέχνη αιχμαλωτίζει το νόημα στην κοινωνία του κενού. 

Ένας πίνακας δείχνει κάποιο ιδιαίτερο στιγμιότυπο του κόσμου μέσα από τα μάτια του ζωγράφου. Ένας συνθέτης αφυπνίζει συναισθήματα και συγκινήσεις στην κοιμισμένη καρδιά του ακροατή της μουσικής του.

Σ” όλη τη διάρκεια της ιστορίας, ο άνθρωπος είχε ανάγκη να εκφραστεί καλλιτεχνικά ή να απολαύσει μια καλλιτεχνική εμπειρία για να αντισταθμίσει την υπερβολική πεζότητα της καθημερινότητάς του.

Ο Έρμαν Έσσε παρουσιάζει την τέχνη στα έργα του ως κινητήρια δύναμη μεταμόρφωσης. Για παράδειγμα,  στο μυθιστόρημά του «ο λύκος της στέπας» αναφέρει:

«Πολύ ψιλή κι ασθενική βροχή, πλαγιασμένη από τον παγερό άνεμο, έτρεμε γύρω από τα φανάρια κι έλαμπε τρεμοσβήνοντας παγωμένη, όταν βγήκα στον έρημο πια δρόμο. Τώρα, πού; Αν είχα εκείνη τη στιγμή ένα μαγικό ραβδάκι, θα παρουσιαζόταν μπροστά μου αυτοστιγμεί ένα μικρό καλόγουστο σαλόνι σε ρυθμό Λουδοβίκου ΙΔ’, όπου ένα ζευγάρι καλών μουσικών θα μου έπαιζαν δυο τρία κομμάτια του Χαίντελ και του Μότσαρτ. Για ένα τέτοιο πράγμα ήταν το πνεύμα μου έτοιμο εκείνη τη στιγμή, και θα ρούφαγα την ευγενική και γαλήνια μουσική όπως οι θεοί έπιναν το νέκταρ».

Έχουμε την τύχη να ζούμε σε μια εποχή όπου αρκεί να επιλέξουμε ένα μουσικό αρχείο και οι μεγάλοι μουσικοί να παίξουν για μας τις συνθέσεις τους. Δεν έχουμε δικαιολογία ώστε να μην αφηνόμαστε στο χάδι και στην έμπνευση που μας χαρίζει η τέχνη, φέρνοντας στην ψυχή μας αρμονία και δίνοντας φτερά στα όνειρά  μας.

Θέλεις μυαλό ξυράφι; Να τι πρέπει να διαβάζεις…

Μια έρευνα αποδεικνύει πως πρέπει να επιστρέψουμε στις κλασσικές αξίες…

Νέα έρευνα του Πανεπιστημίου του Λίβερπουλ απέδειξε το εξής: Όσοι διαβάζουν κλασικά λογοτεχνικά έργα όπως του Σαίξπηρ, καθώς και ποίηση υψηλού επιπέδου, ωφελούν περισσότερο τον εγκέφαλό τους από ό,τι αν διάβαζαν τα διάφορα βιβλία αυτο-βοήθειας. Οι ερευνητές του πανεπιστημίου παρακολούθησαν την εγκεφαλική δραστηριότητα σε εθελοντές που διάβαζαν έργα του Ουίλιαμ Σαίξπηρ, ποιήματα του Τ.Σ. Έλιοτ κι άλλων γνωστών λογοτεχνών.

Οι επιστήμονες, σύμφωνα με τη βρετανική «Τέλεγκραφ» διαπίστωσαν ότι όσο πιο απαιτητικά ήσαν τα αναγνώσματα, τόσο πιο έντονη ήταν η ηλεκτρική δραστηριότητα στον εγκέφαλο, βοηθώντας έτσι στην αναζωογόνησή του, στην τόνωση της προσοχής των αναγνωστών και στην καλλιέργεια της ικανότητας στοχασμού (μιας μάλλον ξεχασμένης ιδιότητας στη γρήγορη ηλεκτρονική εποχή μας), όπως μετέδωσε το .

Όσο πιο ασυνήθιστες λέξεις, πιο αναπάντεχες φράσεις, προτάσεις με δύσκολη σύνταξη και με βαθιά νοήματα συναντούσαν οι εθελοντές αναγνώστες, τόσο περισσότερο «άναβαν» συγκεκριμένα κέντρα του εγκεφάλου τους, ο οποίος φαινόταν να «ανεβάζει ταχύτητα» για να ανταποκριθεί στις προκλήσεις του βιβλίου.

Ιδίως η ανάγνωση έργων ποίησης (που στην εποχή μας φαίνεται να χάνει έδαφος μεταξύ του αναγνωστικού κοινού), σύμφωνα με τους ερευνητές, τονώνει σημαντικά τη δραστηριότητα στο δεξί ημισφαίριο του εγκεφάλου, το οποίο, μεταξύ άλλων, σχετίζεται με την λεγόμενη «αυτοβιογραφική μνήμη» βοηθώντας έτσι τον αναγνώστη να κάνει αναδρομές στο παρελθόν και να στοχαστεί ξανά για τις δικές του εμπειρίες υπό το φως των όσων διαβάζει.

Όλα αυτά, σύμφωνα με τον καθηγητή Φίλιπ Ντέιβις, δείχνουν ότι η ποιοτική λογοτεχνία είναι σαφώς πιο χρήσιμη από τα αυτοδιαφημιζόμενα βιβλία αυτο-βοήθειας, που είναι γεμάτα με απλές πρακτικές συμβουλές προς τους ανθρώπους για να κάνουν τη ζωή τους καλύτερη. «Η έρευνα δείχνει τη δύναμη της λογοτεχνίας να μεταβάλει τις νοητικές διαδρομές, να δημιουργεί νέες σκέψεις και διασυνδέσεις τόσο στους νέους, όσο και στους ηλικιωμένους» όπως είπε.

Οι ερευνητές παρακολούθησαν τον εγκέφαλο 30 εθελοντών που σε πρώτη φάση διάβασαν το πρωτότυπο κείμενο διαφόρων έργων του Σαίξπηρ (Βασιλιάς Ληρ, Οθέλλος, Μάκβεθ, Κοριολανός), ενώ σε δεύτερο στάδιο διάβασαν τα ίδια έργα, αλλά σε απλούστερη γλωσσική μορφή. Το πείραμα έδειξε μία σαφή διαφορά στην εγκεφαλική δραστηριότητα ανάμεσα στις δύο φάσεις, καθώς η ανάγνωση του πρωτότυπου Σαίξπηρ τόνωσε σημαντικά την ηλεκτρική δραστηριοποίηση συγκεκριμένων εγκεφαλικών κέντρων, προκειμένου να αντεπεξέλθουν στην κατανόηση του κειμένου, με το οποίο -αντίθετα με το κείμενο στην καθομιλουμένη γλώσσα- δεν ήσαν εξοικειωμένοι οι αναγνώστες-εθελοντές.

Σύμφωνα με τους ερευνητές, αυτή η δυσκολία είναι που εξασκεί την προσοχή και τη συγκέντρωση του νου και, τελικά, την ικανότητα στοχασμού και αυτοπαρατήρησης. Κάτι που δεν μπορούν να κάνουν τα σκοπίμως εύκολα βιβλία αυτο-βοήθειας και γενικότερα η εύπεπτη λογοτεχνία.

Οι Βρετανοί ερευνητές σχεδιάζουν, μεταξύ άλλων, σε συνεργασία με συναδέλφους τους από το University College του Λονδίνου, μια νέα μελέτη για τις επιπτώσεις της ανάγνωσης λογοτεχνικών βιβλίων σε ασθενείς με άνοια.

Πηγή
Real.gr

Η τρυφερή φωτογραφία που ανάρτησε η Σ. Χρηστίδου!(φωτό)

Μια συγκινητική στιγμή ανάρτησε στο instagram.

Μία τρυφερή στιγμή δύο ανθρώπων που νίκησε το χρόνο με την αγάοη και την αφοσίωση του πόσταρε η Σίσσυ Χρηστίδου στο instagram, σχολιάζοντας:"Τι συνάντησα σήμερα...Χεράκι-χεράκι σε όλο το σούπερ μάρκετ. Την έλεγε "κορίτσι μου"...Δεν μπορούσα να μην στο δείξω". Πράγματι, πρόκειται για μια ιδιαιτέρως συγκινητική στιγμή δύο ανθρώπων που η σχέση τους άντεξε και βγήκε νικήτρια στο χρόνο! Μια ειόνα χίλιες λέξεις!

Δες τη φωτογραφία που συγκίνησε τη Σίσσυ και όχι μόνο...