Summer Hair: 7 ιδέες για τέλεια, καλοκαιρινά χτενίσματα στη στιγμή!

Δες τις πιο hot προτάσεις στο summer hairstyling…

Το καλοκαίρι δεν θέλει υπερβολές και ιδιαίτερο styling στα μαλλιά! Οι κότσοι, οι πλεξίδες και τα φυσικά, wavy hairstyles κλέβουν τις εντυπώσεις με τον πιο απλό τρόπο.

 Ξέχνα λοιπόν τη λακ, τα εργαλεία styling και δημιούργησε κοριτσίστικα και σέξι χτενίσματα στη στιγμή που θα αποθεώσουν τις summery εμφανίσεις σου! 

Δες τις πιο trendy προτάσεις για τέλεια μαλλιά αυτό το καλοκαίρι:

#1 Πλεξίδες- ψαροκόκαλο : 

 

#2 Beach Waves 

 

#3 Φυσικές μπούκλες:

 

Μετά το βραδινό σου μπάνιο, πιάσε 2 χοντρές πλεξίδες και το πρωί θα έχεις τις πιο εντυπωσιακές, φυσικές μπούκλες:

#4 Γαλλική πλεξίδα στο πλάι: 

 

#5 Χαμηλό σινιόν με πλεξίδες: 

 

#6 Girly κορδέλες και χαμηλοί κότσοι: 

 

#7 Άνθη στις πιο απλές πλεξίδες: 

 

Πηγή

Η Δύναμη της Θέλησης και οι Τεχνικές της Αυθυποβολής

Όταν η δύναμη εκδηλώνεται στον άνθρωπο, μπορεί να πάρει πολλές όψεις, ανάλογα με το επίπεδο στο οποίο αναφέρεται. Ανάμεσα στους δυο άγνωστους και άπειρους κόσμους, των φυσικών δυνάμεων που εκδηλώνονται στον άνθρωπο σαν ένστικτα και του πνεύματος που εκδηλώνεται σαν βούληση, υπάρχει ο χώρος που ανήκει στον άνθρωπο, ο ανθρώπινος κόσμος, ο κόσμος που συλλαμβάνεται με το νου και εκεί η Δύναμη γίνεται γνωστή σαν «θέληση». Σε αυτόν τον κόσμο, ο άνθρωπος έχει άμεση πρόσβαση και είναι σε θέση να τον διαμορφώσει. Η «θέληση» του λοιπόν αναπτύσσεται, καλλιεργείται, υποβάλλεται και ελέγχεται μέσα από τεχνικές. Οι τεχνικές αυτές είναι οι λεγόμενες «τεχνικές αυθυποβολής», μέσα από τις οποίες αυτός που τις εξασκεί γίνεται κύριος της προσωπικότητας του μέσω του νου, μέσω της χρήσης της φαντασίας.

ΘΕΛΗΣΗ
Αναζητώντας τον ορισμό της θέλησης διαπιστώνει κανείς ότι είναι ένας από τους όρους που είναι πολύ δύσκολο να δοθούν. Στη βιβλιογραφία που υπάρχει, υπάρχουν κάποιοι λογοτεχνικοί ορισμοί, αλλά ελάχιστοι από αυτούς δίνουν το βάθος της ιδέας. Ίσως επειδή η αρχή των πραγμάτων δύσκολα μπορεί να μπει σε καλούπι, δύσκολα μπορεί ο δημιουργός να γίνει αντιληπτός από το ίδιο του το δημιούργημα. Και η θέληση, απ’ ότι φαίνεται είναι στο βάθος ο δημιουργός κάθε ανθρώπινης δράσης, κι ακόμα, αν μεγεθύνουμε τα πράγματα, είναι ο δημιουργός και η κινητήρια δύναμη του Σύμπαντος. Είναι η σπίθα εκείνη που πυροδοτεί τα αποθέματα ενέργειας, «καυσίμων», που χρειάζεται κάθε δράση για να εκδηλωθεί.

Στα ανθρώπινα πλαίσια, είναι το σύνολο των νοητικών και συναισθηματικών ωθήσεων (αιτίες και κίνητρα) που οδηγούν προς ένα αντικείμενο-σκοπό. Η θέληση προϋποθέτει συνείδηση, δηλαδή γνώση του εαυτού, γνώση του πεδίου στο οποίο βρίσκεται ο εαυτός, και γνώση του πεδίου όπου θέλει να οδηγηθεί, δηλαδή του μέλλοντος. Αυτό δένει αναπόσπαστα την ικανότητα της θέλησης με την ικανότητα της φαντασίας. Μπορεί ο άνθρωπος να βρεθεί μόνο εκεί όπου μπορεί να φανταστεί ότι θα πάει, αλλιώς δεν θα ξεκινήσει ποτέ, ακόμα κι αν πρακτικά θα μπορούσαμε να πούμε ότι έχει τη δυνατότητα να το κάνει.

Δεν πρέπει να ταυτιστεί η θέληση με την επιθυμία, πράγμα που συχνά συμβαίνει, γιατί στον κόσμο των επιθυμιών, στο συναισθηματικό κόσμο δηλαδή, το χαρακτηριστικό είναι η μεταβλητότητα, η αστάθεια, η σύγκρουση μεταξύ παράλληλων αλλά αντίθετων επιθυμιών. Η θέληση αντίθετα χαρακτηρίζεται από τη σταθερότητα και καθαρότητα σκοπού, από διάρκεια, από έλεγχο, από υπέρβαση της σύγκρουσης αντίθετων επιθυμιών, από συνείδηση.

Η θέληση, έχει τη δυνατότητα να επιβάλλεται σε όλους τους ανθρώπινους φορείς. Με τη θέληση ελέγχουμε το σώμα μας, ακόμα και ζωτικές μας λειτουργίες, με τη θέληση ελέγχουμε τα συναισθήματα μας, με τη θέληση ελέγχουμε ακόμα και τις σκέψεις μας. Ταυτίζεται λοιπόν η ύπαρξη της θέλησης και είναι ανάλογη με τη συνειδητότητα του καθενός, εφόσον πρόκειται για τη δύναμη του όντος πέρα από φυσικές δυνατότητες, προτιμήσεις ή γνώσεις. Παρόλαυτα, αφού το κέντρο με το οποίο αντιλαμβανόμαστε τον κόσμο και τον εαυτό μας είναι ο νους, η φυσική έδρα της συνείδησης, αλλά και της θέλησης είναι ο νους. Η δυνατότητα ελέγχου του νου, από τη θέληση, συνειδητά και αποφασισμένα, είναι και η δυνατότητα ελέγχου όλης της ανθρώπινης προσωπικότητας.

ΥΠΟΒΟΛΗ ΚΑΙ ΑΥΘΥΠΟΒΟΛΗ

Χρησιμοποιούμε τη λέξη «υποβολή» για να περιγράψουμε την επίδραση στη συμπεριφορά μας ενός μηνύματος του νου, που η δύναμη του εξαρτάται από την άμεση επιρροή που έχει στα συναισθήματα και στη φαντασία μας. Έχει πολύ μικρή ή ανύπαρκτη σχέση με τη λογική. Είναι μια κατηγορηματική δήλωση που δεχόμαστε χωρίς σκέψη, χωρίς κριτική, αφού ανταποκρίνεται σε κάποια αισθήματα, που έχουν ήδη καλλιεργηθεί μέσα μας, πιθανό στο χώρο του υποσυνείδητου.
Η δύναμη της υποβολής δεν βρίσκεται στην ίδια αλλά στη δύναμη των συναισθημάτων που ξυπνάει, χωρίς απαραίτητα να τα δημιουργεί η ίδια, αλλά οι εικόνες που μας βομβαρδίζουν. Η επανάληψη εντυπώνει μέσα μας την υποβολή, τόσο ώστε και μια αδύνατη υποβολή, με την επανάληψη να γίνεται δυνατή.
Η φαντασία που λειτουργεί κατά τη διάρκεια της υποβολής καθορίζει την συμπεριφορά, πολύ περισσότερο από ότι η θέληση. Αυτή είναι που διεγείρεται από τις όποιες ιδέες μας βομβαρδίζουν και αυτή είναι που ουσιαστικά ελέγχεται, είτε από τη δική μας θέληση, είτε από τη θέληση των άλλων που μας υποβάλλουν.
Η διαφορά ανάμεσα στην υποβολή και αυθυποβολή είναι πολύ μικρή. Η πρώτη γίνεται από έξω, ή από άλλους, ενώ η αυθυποβολή είναι η υποβολή που κάνουμε εμείς οι ίδιοι στον εαυτό μας. Μια υποβολή για να γίνει αυθυποβολή, πρέπει πρώτα να έχει τη συναισθηματική μας «έγκριση».

Δεν μπορούμε να χαρακτηρίσουμε την υποβολή και την αυθυποβολή σαν βλαβερές ή ωφέλιμες. Θα πρέπει πρώτα να εξετάσουμε τα πλαίσια στα οποία γίνονται. Όλα εξαρτούνται από το πόσο μπορεί κάποιος να ελέγχει τα συναισθήματα του και να τα κατευθύνει εκεί που πρέπει. Οτιδήποτε μπορεί να επηρεάσει τα αισθήματα μας μπορεί να μας οδηγήσει σε δράση ακόμα και ενάντια στη λογική. Η λογική μας βοηθάει να αποφασίσουμε που και πότε θα εκφράσουμε τα συναισθήματα μας, δεν είναι σε θέση όμως να τα εξαφανίσει ούτε να τα καταπνίξει, πράγμα όχι μόνο δύσκολο αλλά ακόμα και επικίνδυνο.

Η ανθρώπινη συμπεριφορά χαρακτηρίζεται από υποβολές ή και αυθυποβολές που έχει υποστεί ο άνθρωπος από την ώρα που ήρθε στον κόσμο. Η πεποίθηση μας για τον κόσμο και κυρίως για τον εαυτό μας, δημιουργήθηκε με βάση τα μηνύματα που κατ’ αρχή δεχτήκαμε με το συναισθηματικό μας φορέα, μηνύματα-σοκ ή μηνύματα αδιόρατα αλλά με τη δύναμη της επανάληψης. Οτιδήποτε θα προσπαθήσει αργότερα να διαλύσει αυτή την εικόνα που μας έχει υποβληθεί θα πέσει πάνω σε ένα τοίχο.
Κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες η υποβολή μπορεί να πετύχει πολλά, σε όλο το φάσμα της προσωπικότητας μας.

Δηλαδή:
* Να μας βοηθήσει να βελτιώσουμε το σωματικό μας ρυθμό

* Να μας βοηθήσει να κυριαρχήσουμε στις διαθέσεις μας

* Να μας βοηθήσει να αλλάξουμε τις λαθεμένες μας πεποιθήσεις και τις έμμονες ιδέες μας

* Να μας βοηθήσει γενικά να αλλάξουμε συμπεριφορά.

ΥΠΟΒΟΛΗ ΚΑΙ ΦΑΝΤΑΣΙΑ
Όταν αναφερόμαστε στη φαντασία, μιλάμε για την ικανότητα να ξεφεύγουμε από το χώρο του πραγματικού και να βρισκόμαστε στο χώρο του φανταστικού, δημιουργώντας νέες

καταστάσεις, βρισκόμενοι στο ήδη υπάρχον υλικό που υπάρχει στη μνήμη μας, ανασυνθέτοντας το σε νέες μορφές. Συνήθως υποθέτουμε ότι αυτό συμβαίνει σε κάποιες ιδιαίτερες στιγμές και υπάρχουν άνθρωποι που ισχυρίζονται ότι δεν έχουν φαντασία. Όμως στην πραγματικότητα, δεν μπορούμε ούτε να μετακινήσουμε μια καρέκλα χωρίς να ακολουθήσουμε μια διανοητική εικόνα, που σχηματίστηκε στο μυαλό μας λίγο πριν αρχίσει η πράξη.

Συνεχώς πράττουμε σύμφωνα με εικόνες που σχηματίζονται από πριν στο νου μας, με τη βοήθεια της φαντασίας μας. Αυτό που διαφέρει όμως από άνθρωπο σε άνθρωπο είναι η ικανότητα ελέγχου αυτής της λειτουργίας. Όταν υπάρχει αυτός ο έλεγχος αυξάνεται η ενέργεια, ή ισχυροποιείται το κίνητρο για μελλοντικές ενέργειες. Αλλιώς η παρόρμηση της στιγμής καθορίζει τη συμπεριφορά.

Η φαντασία χρησιμεύει σαν το κιάλι του ναυτικού ή του οδοιπόρου. Για να προβλέψει δηλαδή τι είναι πιθανό να συμβεί στο μέλλον και να προετοιμαστεί. Ακόμα συχνά και για να αλλάξει αυτό που πρόκειται να έρθει.

Εφόσον τα συναισθήματα μας καθορίζουν τις περισσότερες φορές τις δράσεις μας, με τη φαντασία μπορούμε να δημιουργήσουμε εικόνες, που θα δημιουργήσουν με τη σειρά τους τα ανάλογα συναισθήματα, και με συνέπεια να αλλάξουμε ή να βελτιώσουμε ή να ελέγξουμε τη συμπεριφορά μας. Αυτό συμβαίνει γιατί με τη φαντασία μας φτιάχνουμε κάποιες καταστάσεις, όπου ξανά και ξανά μπορούμε να παίξουμε ένα ρόλο που θα έχει σαν σκοπό τη δημιουργία μιας καλής (αν το επιδιώξουμε) συνήθειας, μιας εμπειρίας που θα έχει προέρθει έστω και με τη φανταστική μας εξάσκηση.

Τη φαντασία μπορούμε να τη χρησιμοποιήσουμε είτε για να μας προετοιμάσει για μια χρήσιμη, σωστή και εποικοδομητική δράση είτε για να προσφέρουμε στον εαυτό μας την ηδονή και την ασφάλεια ενός ελεγχόμενου κόσμου, όπου θα αποφύγουμε τις δυσκολίες του πραγματικού. Στη δεύτερη περίπτωση μιλάμε βέβαια για φαντασιοπληξία. Όσο η φαντασία είναι κάτω από τον έλεγχο της συνείδησης μας, είναι η λεγόμενη «δημιουργική φαντασία».

Σε αυτή την περίπτωση η φαντασία είναι μια διανοητική μέθοδος προετοιμασίας του εαυτού μας για τη δράση, και όχι σαν υποκατάστατο της. Έτσι η ενέργεια αυξάνεται, γιατί η φαντασία μας βοηθάει να αποθηκεύουμε ενέργεια και ενθουσιασμό για ότι έχουμε αποφασίσει να κάνουμε.

Δεν μπορούμε να αλλάξουμε τα γεγονότα με τη δημιουργική φαντασία, αλλά μπορούμε να αποκτήσουμε μια εντελώς διαφορετική στάση για να τα αντιμετωπίζουμε, πράγμα το οποίο μπορεί να αλλάξει ακόμα και το μέλλον μας, αφού θα είμαστε σε θέση να οδηγηθούμε αλλού, με δική μας επιλογή.

ΓΕΝΙΚΕΣ ΟΔΗΓΙΕΣ ΓΙΑ ΑΥΘΥΠΟΒΟΛΗ

Η υποβολή και η αυθυποβολή, κάθε άλλο παρά μαγικές και μυστηριώδεις δράσεις είναι. Υπάρχει ένα μεγάλο πεδίο έρευνας ακόμα, πίσω από αυτές τις μεθόδους, όμως είναι κάθε άλλο παρά θαυματουργές. Για να λειτουργήσει όμως χρειάζεταινα ακολουθηθούν σωστά οι οδηγίες.

Ο πρώτος βασικός κανόνας είναι να θυμόμαστε πάντα ότι δεν μπορούμε να επιβάλλουμε στον εαυτό μας με επιτυχία τίποτα που δεν το επιθυμούμε αληθινά, κάτι που στο βάθος δεν θέλουμε να το δούμε να πραγματοποιείται. Δεν έχει σημασία τι θέλει να υποβάλει στον εαυτό του κανείς, αν πρόκειται για μια αλλαγή συνήθειας, ή για αλλαγή απόψεων ή του χαρακτήρα, ή κάποια υγιεινή του σώματος για την καλυτέρευση της φυσικής κατάστασης. Εφόσον η υποβολή έχει επίδραση καταρχήν στον συναισθηματικό κόσμο, αν εκεί υπάρχει ένα συναίσθημα αντίθετο από αυτό που δημιουργούμε με την τεχνική της αυθυποβολής, τότε στο τέλος θα αναρωτιόμαστε τι δεν πήγε καλά, αφού θα έχουμε ένα αντίπαλο «εκ των έσω». Όταν ζυγίζουμε τα υπέρ και τα κατά, μπορεί να είμαστε σίγουροι ότι η λογική είναι με το μέρος μας. Αυτό είναι πολύ καλό, αλλά δεν μπορούμε να φανταστούμε τον εαυτό μας να εκπληρώνει το σκοπό του και να χαίρεται γιʼ αυτό, τότε η υποβολή δεν θα βοηθήσει καθόλου.

ΤΑ ΒΑΣΙΚΑ ΒΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΤΕΧΝΙΚΗΣ ΤΗΣ ΑΥΘΥΠΟΒΟΛΗΣ

Για τη χρησιμοποίηση της τεχνικής της αυθυποβολής, καλό είναι να χρησιμοποιηθούν τα παρακάτω βήματα με τη σειρά που προτείνεται, όποιο κι αν είναι το αντικείμενο του στόχου.

* Φέρνουμε στο μυαλό μας την καθαρή εικόνα του τι θέλουμε να κάνουμε ή να γίνει. Σχηματίζουμε την πιο απλή και θετική πρόταση που εκφράζει την επιθυμία μας και την γράφουμε έτσι ώστε να μην την ξεχάσουμε. Ασχολούμαστε αρκετή ώρα με αυτή τη διαδικασία. Δεν σταματάμε παρά όταν αυτό που γράφουμε λέει με απόλυτη σαφήνεια και ακρίβεια αυτό που θέλουμε να πετύχουμε.

* Σκεφτόμαστε προσεκτικά τους λόγους που μας εμπόδισαν μέχρι τώρα να πετύχουμε το στόχο που βάλαμε. Ποια είναι τα συνηθισμένα συναισθήματα που το ανέτρεψαν, ή μας ανάγκασαν να κάνουμε άλλα πράγματα, διαφορετικά από αυτό που τώρα επιθυμούμε. Πως λειτούργησε μέχρι τώρα η φαντασία μας, ώστε να ικανοποιείται με το να μην κάνει αυτά που σκοπεύαμε η θέλαμε να κάνουμε; Η πρώτη και αυθόρμητη απάντηση θα είναι πως δεν παίρναμε καμία ικανοποίηση, έστω ενδόμυχη. Εμείς είμαστε που θα βρούμε ποια ακριβώς.

* Ρωτάμε τον εαυτό μας ειλικρινά αν η ικανοποίηση που θα νιώσουμε πραγματοποιώντας αυτό που επιθυμούμε είναι μεγαλύτερη (ή υγιέστερη, ή πιο ολοκληρωμένη…) από αυτήν που είχαμε μέχρι τώρα, κάτι που εντοπίσαμε στο σημείο 2.

* Εφόσον, μετά από αυτό εξακολουθούμε να βρίσκουμε τα θετικά σημεία της επιλογής μας, σκεφτόμαστε τον αυτοσεβασμό που θα ενισχύσουμε πραγματοποιώντας την, καθώς και το ενδιαφέρον και την ευχαρίστηση που θα έχουμε. Φανταζόμαστε τον εαυτό μας να συμπεριφέρεται σε διάφορες καταστάσεις έχοντας σαν δεδομένο την εικόνα μας με κατακτημένο το στόχο μας. Συνεχίζουμε μέχρι να αισθανθούμε πρόθυμοι και έτοιμοι να πραγματοποιήσουμε αυτό που ως τώρα υποβάλαμε στον εαυτό μας

* Όταν σιγουρευτούμε, και μόνο τότε, φτιάχνουμε το οριστικό πλάνο της υποβολής μας. Αν δεν μπορούμε να το κάνουμε, τότε ψάχνουμε κάτι άλλο που να είναι σύμφωνο με τις δυνατότητες μας και τις πραγματικές επιθυμίες μας. Μέχρι τότε θα πρέπει να αλλάξουμε ξανά και ξανά το γραπτό πλάνο της υποβολής του σημείου 1. Όταν οριστικοποιηθεί το γράφουμε με κατηγορηματικό τρόπο, που να βεβαιώνει στον εαυτό μας ότι «μπορούμε και θέλουμε να πραγματώσουμε το στόχο μας».

Πρέπει να θυμόμαστε ότι καμία υποβολή δεν μπορεί να αντικαταστήσει τις παλιές που έχουν ριζώσει με τη συνήθεια και αποτελούν τις βαθύτερες πεποιθήσεις μας. Καμία υποβολή δεν μπορεί να μας επηρεάσει αν είναι αντίθετη με το βασικό αίσθημα αυτοσεβασμού μας. Έτσι πριν προσπαθήσουμε να αλλάξουμε κάτι στον εαυτό μας με την υποβολή, πρέπει να προσπαθήσουμε προσεκτικά να καταλάβουμε τον εαυτό μας και τα βαθύτερα αισθήματα και προβλήματα μας.

Αφού αποφασίσουμε ποιο είδος υποβολής θα εφαρμόσουμε, πρέπει να καθορίσουμε ένα συγκεκριμένο και σταθερό χρόνο για τις ασκήσεις μας. Και να διατηρήσουμε το πρόγραμμα αυτό μέχρι να φτάσουμε στα επιθυμητά αποτελέσματα.

Και θα πρέπει να θυμόμαστε πάνω απʼ όλα πως η υποβολή, που λειτουργεί μέσω της φαντασίας, μπορεί να μας δημιουργήσει ευχάριστα συναισθήματα επιτυχίες και νίκες, χωρίς να το αξίζουμε ακόμα χωρίς να έχουμε πετύχει τίποτα. Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι είναι προτιμότερη μια πραγματική και συνειδητοποιημένη αποτυχία από μια φανταστική επιτυχία, που θα μας αφήσει σε ψεύτικες δάφνες, και χωρίς προοπτική βελτίωσης, αφού θα πιστεύουμε ότι την έχουμε πετύχει ήδη.

Η ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΗΣ ΑΥΘΥΠΟΒΟΛΗΣ

Το επόμενο και κύριο βήμα είναι η εφαρμογή στην πράξη της αυθυποβολής μας . Χρειάζεται να αφιερώσουμε δέκα λεπτά πριν αρχίσουμε τη μέρα μας το πρωί, και δέκα λεπτά το βράδυ πριν κοιμηθούμε. Βρίσκουμε ένα μέρος που στα λεπτά αυτά θα φροντίσουμε να είμαστε μόνοι μας και να μπορούμε να χαλαρώσουμε, σε μια αναπαυτική θέση, ξαπλωμένοι ανάσκελα αν είναι δυνατό. (Η χαλάρωση θα πρέπει να είναι πραγματική, αλλά γι αυτό το σκοπό υπάρχουν ειδικές ασκήσεις, γνωστές).

Ήσυχα και αναπαυτικά, χωρίς καμία διανοητική ένταση αφήνουμε τη σκέψη μας να συγκεντρωθεί στην υποβολή που έχουμε γράψει. Αφήνουμε τον εαυτό μας να σχηματίσει με τη φαντασία εικόνες μας, καθώς κάνουμε αυτό που θέλουμε να κατορθώσουμε στο μέλλον σαν να γίνεται τώρα.

Αισθανόμαστε έντονα τη χαρά και την ικανοποίηση από τις εμπειρίες μας αυτές που τις φανταζόμαστε όσο πιο ζωντανά μπορούμε. Φανταζόμαστε τον εαυτό μας σε κάθε περίσταση, στο σπίτι, στη δουλειά, στο δρόμο, οπουδήποτε, να συμπεριφέρεται σύμφωνα με την υποβολή μας. Το κάνουμε αυτό διασκεδάζοντας και με όσο μεγαλύτερο ενδιαφέρον μπορούμε για εννέα λεπτά. Το τελευταίο λεπτό επαναλαμβάνουμε στον εαυτό μας αργά και με όση συνείδηση διαθέτουμε τις λέξεις της υποβολής, μιλώντας φωναχτά και με σιγουριά, σαν να έχει ήδη πραγματοποιηθεί ο στόχος μας.

Στο τέλος του δεκάλεπτου, σηκωνόμαστε, βγάζουμε το σώμα μας και το μυαλό μας από την κατάσταση της χαλάρωσης και ξεχνάμε καθετί που αφορά τις εικόνες της φαντασίας μας και της υποβολής μας και τις αποφάσεις μας, μέχρι την επόμενη άσκηση υποβολής μας. Το να το ξεχάσουμε είναι τόσο σημαντικό όσο και η ίδια η υποβολή. Πολλοί καταστρέφουν την υποβολή τους γιʼ αυτόν ακριβώς το λόγο. Η φαντασία και το υποσυνείδητο πρέπει να αφεθούν να κάνουν τη δουλειά τους, χωρίς να επεμβαίνει ο κοινός νους, και να δημιουργεί περίπλοκες εικόνες, άγχος, στρες, αγωνία, ψευδαισθήσεις, κ.λ.π, που θα δημιουργήσουν ένα φράγμα στη δράση μας. Η αλλαγή θα έρθει ανεπαίσθητα, χωρίς άλλη επέμβαση. Δεν το καταλαβαίνουμε στην αρχή, αλλά θα παρατηρήσουμε σιγά-σιγά τη συμπεριφορά μας να αλλάζει σύμφωνα με την υποβολή μας.

Πρέπει να τηρηθεί το πρόγραμμα κανονικά, χωρίς παραλήψεις , μέχρι να πετύχουμε την αλλαγή που θέλουμε.

Δεν έχει σημασία ποιος θα είναι ο στόχος μας. Οι παραπάνω οδηγίες εφαρμόζονται σε όλα τα επίπεδα, με την ίδια ευκολία. Γιʼ αυτό και δεν έχει μεγάλη σημασία να έχουμε ξεχωριστές οδηγίες για κάθε περίσταση. Το σημαντικό είναι να μπορούμε να αποφασίσουμε με βάση τις δικές μας δυνατότητες και τις δικές μας ειλικρινείς επιλογές, ώριμα, υπεύθυνα και επιβεβαιωμένα. Το επίπεδο συνειδητότητας μας είναι που θα καθορίσει το πόσο ωφέλιμη ή βλαβερή ήταν η υποβολή που αποφασίσαμε να κάνουμε στον εαυτό μας.
Και κάτι ακόμη πιο σημαντικό: «Μια μικρή νίκη, είναι το καλύτερο και σταθερότερο βήμα για τη βελτίωση του εαυτού μας από ένα μεγάλο πόλεμο που θα τον χάσουμε επειδή δεν
ήμασταν έτοιμοι να τον κάνουμε».

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
Η δύναμη της θελήσεως» του P.L.Jagot, Εκδόσεις «Βιβλιοθήκη για όλους», Αθήνα 1960
Η δύναμη της αυθυποβολής» του Πήτερ Φλέτσερ, Εκδόσεις «Θυμάρι», Αθήνα 1982
Η δύναμη της σκέψης» της AnnieBesant, Εκδόσεις «Τηλορείτης», Αθήνα 1987
Έλεγχος του νου με τη μέθοδο Σίλβα», του Χοσέ Σίλβα, Εκδόσεις «Κονιδάρη», Αθήνα 1979Ψυχολογία Α΄»,

Θετική ψυχολογία: Γίνεται και καλύτερα!

Η αισιοδοξία, η χαρά και η ευδαιμονία δεν είναι άπιαστοι στόχοι. Μπορούμε να τις κατακτήσουμε, αρκεί να… εξασκηθούμε με τον σωστό τρόπο, υποστηρίζουν οι εκπρόσωποι της θετικής ψυχολογίας.

Όλοι είμαστε εξοικειωμένοι -ίσως και περισσότερο από όσο θα θέλαμε- με τα αρνητικά συναισθήματα, όπως είναι ο θυμός, η ζήλια, ο φόβος, η ντροπή και η λύπη. Η θετική ψυχολογία εστιάζει στην άλλη άκρη του φάσματος των συναισθημάτων, εκεί όπου κυριαρχούν η ελπίδα, η χαρά, το ενδιαφέρον και η ικανοποίηση. Δεν πρόκειται, ωστόσο, για μια απλοϊκή άποψη που μας προτρέπει να… χαμογελάμε, ζώντας μια υποτιθέμενα ανέφελη ζωή, χωρίς ίχνος θυμού ή θλίψης. Αντιθέτως, πρόκειται για έναν νέο κλάδο της ψυχολογίας που μελετά τις θετικές διαστάσεις της ανθρώπινης ύπαρξης, όπως η αισιοδοξία, το νόημα της ζωής και η ψυχική ανθεκτικότητα, οι οποίες μας ωθούν να εξελιχθούμε και να προοδεύσουμε.

Με πυξίδα τη χαράΌταν βιώνουμε και εκφράζουμε με συστηματικό τρόπο στη ζωή μας θετικά συναισθήματα, όπως η χαρά, το ενδιαφέρον, η ευχαρίστηση, η ευγνωμοσύνη και η ικανοποίηση, έχουμε και απτά αποτελέσματα που αφορούν στη σκέψη, τη διάθεση, αλλά και την υγεία μας. Ποια είναι αυτά;
* Διευρύνουμε τον ορίζοντα της σκέψης μας.
* Αντιμετωπίζουμε καλύτερα τις συνέπειες των αρνητικών συναισθημάτων, τα οποία εξακολουθούν να υπάρχουν μεν, αλλά τα διαχειριζόμαστε πιο αποτελεσματικά, χωρίς να τα αφήνουμε να μας εξουσιάζουν.
* Εξασφαλίζουμε καλύτερη ψυχική υγεία και μεγαλύτερες ψυχολογικές αντοχές απέναντι στις αντιξοότητες και τα προβλήματα της ζωής μας.
* Κινητοποιούνται οι μηχανισμοί που μας φέρνουν πιο κοντά στην ψυχική ισορροπία και την ευημερία.
* Ωφελείται η υγεία μας. (Σήμερα υπάρχουν έρευνες σε εξέλιξη που αφορούν τα θετικά συναισθήματα και τον ρόλο τους στη υγεία και ιδιαίτερα στην πρόληψη, αλλά και στην καλύτερη αντιμετώπιση των καρδιαγγειακών νοσημάτων.)

Τα «κλειδιά» της θετικότηταςΗ θετική στάση ζωής δεν εξαντλείται στο να έχουμε ένα μόνιμο χαμόγελο κολλημένο στα χείλη μας και να αγνοούμε ό,τι συμβαίνει γύρω μας. Υπάρχουν ορισμένα βασικά «κλειδιά» που ενισχύουν τα θετικά συναισθήματα και την ικανοποίηση που αυτά επιφέρουν. Ας δούμε ποια είναι τα κυριότερα σύμφωνα με τις θεωρίες της θετικής ψυχολογίας.

1. Το νόημα της ζωήςΣήμερα οι περισσότεροι τείνουμε να ερμηνεύουμε τη ζωή και τις εμπειρίες μας μέσα από ένα αρνητικό πρίσμα (π.χ. «Είμαι πάντα άτυχος», «Σε μένα συμβαίνουν όλα», «Είμαι αδικημένος»). Η θετική ψυχολογία μάς προτρέπει να αναζητήσουμε μια συνειδητά πιο θετική στάση ζωής. Να υιοθετήσουμε ένα θετικό μοτίβο, το οποίο μας κινητοποιεί, μας χαρίζει ικανοποίηση και μας ωθεί να προσπαθήσουμε για την προσωπική μας βελτίωση, αλλά και για σκοπούς πέρα και πάνω από εμάς. Το νόημα της ζωής μπορεί να είναι πολύ διαφορετικό για τον καθένα από εμάς. Ποια είναι τα συστατικά του, ωστόσο; Είναι η ύπαρξη ενός σκοπού (στη ζωή, την εργασία), η πίστη ότι ακολουθώντας τον σκοπό μας μπορούμε να κάνουμε κάποια διαφορά στον κόσμο, οι αξίες με τις οποίες πορευόμαστε, η αίσθηση της προσωπικής αξίας, αλλά και η ικανότητα αναγνώρισης μιας θετικής δυναμικής στα αρνητικά γεγονότα.
Με απλά λόγια, το μυστικό είναι να δώσουμε ένα θετικό νόημα στο σύνολο της ύπαρξής μας. Για παράδειγμα, ένας ερευνητής που δουλεύει 14 ώρες την ημέρα χωμένος στο εργαστήριό του νιώθει βαθιά ικανοποιημένος, επειδή η δουλειά του γίνεται για έναν σκοπό πέρα από το ιδιοτελές όφελος και σε εξυπηρέτηση του κοινωνικού συνόλου.

2. Η ψυχολογική ανθεκτικότηταΓιατί κάποιος καταρρέει μπροστά σε μια δυσκολία, ενώ κάποιος άλλος όχι; Η ικανότητά μας να αντιμετωπίζουμε με αποτελεσματικότητα τις αντιξοότητες της ζωής ονομάζεται ψυχική αντοχή ή ανθεκτικότητα. Σημαντική παράμετρο της ψυχολογικής αντοχής αποτελεί το δίκτυο των σχέσεών μας με φίλους και συγγενείς και η ικανότητά μας να «χρησιμοποιούμε» αυτό το δίκτυο ώστε να ενισχύουμε τη βίωση θετικών συναισθημάτων. Η ανθεκτικότητα είναι ένας προστατευτικός παράγοντας απέναντι στα δύσκολα και δεν σημαίνει ότι μπορούμε να «τα κάνουμε όλα μόνοι μας». Αντιθέτως, αποτελεί δείγμα ψυχολογικής ανθεκτικότητας το να καταλαβαίνουμε πότε χρειαζόμαστε βοήθεια και να την αναζητάμε. Ακόμη ένα στοιχείο του ψυχικού σθένους είναι η ικανότητά μας να αναγνωρίζουμε τα συναισθήματά μας και η πίστη ότι σε κάθε περίπτωση δεν είμαστε έρμαια των συνθηκών, αλλά υπάρχει έστω και κάτι που μπορούμε να κάνουμε.

3. Το απολαμβάνεινΗ ικανότητα να χαιρόμαστε με τα μικρά πράγματα που συμβαίνουν στην καθημερινή μας ζωή και να μην τα αφήνουμε να μας προσπερνούν είναι κάτι που, σύμφωνα με τους εκπροσώπους της θετικής ψυχολογίας, μπορούμε να καλλιεργήσουμε και να ενισχύσουμε. Η έννοια του «απολαμβάνειν» αφορά την ικανότητά μας να αναγνωρίζουμε αλλά και να εντείνουμε τα θετικά βιώματα της ζωής μας, δηλαδή να νιώθουμε πιο έντονα τη χαρά, την ευχαρίστηση, την ευγνωμοσύνη και την περηφάνια.

Αλλάζοντας στάση ζωήςΈχουμε γεννηθεί και μεγαλώσει σε ένα κοινωνικό περιβάλλον που μας έχει «εκπαιδεύσει» να εστιάζουμε διαρκώς σε ό,τι δεν πάει καλά. Επομένως, και η τάση των περισσοτέρων από εμάς να επικεντρωνόμαστε στα αρνητικά είναι αποτέλεσμα μάθησης, γεγονός που αποδεικνύει ότι μπορούμε να μάθουμε και… αλλιώς, δηλαδή έναν πιο θετικό τρόπο σκέψης. Η θετική ψυχολογία υποστηρίζει -και το αποδεικνύει βάσει ερευνών- ότι μπορούμε να υιοθετήσουμε μια θετική στάση ζωής με δεδομένο ότι θα κάνουμε μια συνειδητή προσπάθεια εξάσκησης.
* Καταρχήν απομακρυνόμαστε από τους ανθρώπους που σκέφτονται αρνητικά. Άλλωστε, τα συναισθήματα -θετικά και αρνητικά- είναι αποδεδειγμένα μεταδοτικά.
* Λέμε «ναι» στις τεχνικές χαλάρωσης και διαλογισμού, επειδή μας βοηθούν να αποκτήσουμε επίγνωση του σώματός μας και καλύτερο έλεγχο των σκέψεών μας.
* Εκτελούμε ασκήσεις θετικών συναισθημάτων (ευγνωμοσύνης, αλτρουισμού κ.λπ.) στη ζωή μας, όπως αυτές που αναλύουμε στις διπλανές στήλες.
* Γυμναζόμαστε. Η άσκηση συμβάλλει στην ψυχοσωματική υγεία.
* Εξασκούμαστε σε ασκήσεις νοερής απεικόνισης, όπως η επικέντρωση στην εικόνα μια ήσυχης παραλίας ή σε ασκήσεις ανάκλησης μιας όμορφης εμπειρίας ή επιτυχίας. Τέτοιες ασκήσεις βοηθούν στην εστίαση της προσοχής, τη μείωση της υπερέντασης και την ενίσχυση αισθημάτων ικανοποίησης.
* Με τη βοήθεια κάποιου ειδικού, μπορούμε να «αναπλαισιώσουμε» το νόημα που αποδίδουμε σε γεγονότα και εμπειρίες της ζωής μας που μέχρι τώρα τα αντιλαμβανόμασταν αποκλειστικά αρνητικά.

Ασκήσεις συναισθημάτωνΟι ασκήσεις που ακολουθούν είναι ενδεικτικές. Για να έχουν αποτέλεσμα, πρέπει να γίνονται συστηματικά και με υπομονή.

Για την ευγνωμοσύνη- Κάθε βράδυ καταγράφουμε 3 πράγματα που πήγαν καλά μέσα στην ημέρα μας για τα οποία είμαστε ευγνώμονες (π.χ. ότι ξυπνήσαμε χωρίς πονοκέφαλο, ότι κάποιος μας φέρθηκε ευγενικά).Έτσι εκπαιδεύουμε τον εαυτό μας σε έναν τρόπο σκέψης που εστιάζει σε ό,τι πάει καλά και το οποίο πριν το αγνοούσαμε ή το θεωρούσαμε δεδομένο.
- Σκεφτόμαστε τα πρόσωπα που μας βοήθησαν στη ζωή μας και τους απευθύνουμε ένα γράμμα ευγνωμοσύνης, το οποίο δεν είναι απαραίτητο να τους το δώσουμε. Το κάνουμε για εμάς.

Για την ενίσχυση της ικανοποίησηςΣκεφτόμαστε διεξοδικά ποια είναι τα πράγματα που μας κάνουν να νιώθουμε καλά, με την έννοια ότι ασχολούμενοι με αυτά χάνουμε την αίσθηση του χρόνου (ο χρόνος σταματά, γιατί αυτό που κάνουμε μας ικανοποιεί ή μας δίνει χαρά).
Μπορεί να είναι π.χ. η φροντίδα του κήπου, το παιχνίδι με τον σκύλο, κάποιες πλευρές της εργασίας (όλες είναι λίγο δύσκολο!), η τηλεφωνική συνομιλία με τους γονείς, κάποιο χόμπι, όπως η επίλυση σταυρολέξων ή η χειροτεχνία. Αφού εντοπίσουμε τις δραστηριότητες που μας ευχαριστούν, επιλέγουμε μία και φροντίζουμε να την κάνουμε επί 2 εβδομάδες καθημερινά. Στη συνέχεια, επιλέγουμε μια άλλη και ασχολούμαστε και πάλι καθημερινά για 2 εβδομάδες.
Πρόκειται για ασκήσεις ευχαρίστησης που έχουν ένα νόημα για εμάς προσωπικά, χωρίς να χρειάζεται να έχουν απαραίτητα έναν μεγαλειώδη στόχο. Συχνά, κάποιες ευχάριστες δραστηριότητες μπορούν ταυτόχρονα να είναι ευκαιρία ή τρόπος να ενισχύσουμε κάποιες δεξιότητες (όπως η επίλυση προβλημάτων και η αποτελεσματική διαχείριση του χρόνου), αυξάνοντας έτσι και την αυτοπεποίθησή μας.

Για τον αλτρουισμό και την αίσθηση νοήματοςΣτην ανατολίτικη φιλοσοφία, η οποία έχει δανείσει πολλά στοιχεία στη θετική ψυχολογία, η έννοια της αλληλεγγύης είναι ανεπτυγμένη και θεωρείται σημαντικός παράγοντας στον δρόμο για την ευτυχία. Σήμερα έχουν γίνει έρευνες που υποστηρίζουν ότι ο αλτρουισμός που εκφράζεται μέσα από τον εθελοντισμό και την προσφορά αυξάνει την αίσθηση της ικανοποίησης από τη ζωή, αλλά και το επίπεδο της υγείας. Φροντίζουμε, λοιπόν, να κάνουμε καθημερινά μια πράξη αλτρουισμού, που μπορεί να είναι κάτι απλό, όπως π.χ. να ταΐσουμε το σκυλάκι της γειτονιάς, να συμμετέχουμε στον σύλλογο γονέων του σχολείου, να δώσουμε τα παλιά βιβλία ή τα ρούχα που δεν φοράμε πια.

Πού εφαρμόζεται η θετική ψυχολογία* Στην ψυχοθεραπεία, όπου τα θετικά συναισθήματα δεν θεωρούνται μόνο ενδείξεις επιτυχίας της θεραπείας, αλλά αποτελούν από μόνα τους μηχανισμό αλλαγής.
* Στην εκπαίδευση, όπου διεξάγονται έρευνες στο πλαίσιο των οποίων τα παιδιά διδάσκονται πώς να είναι ανθεκτικά, να χειρίζονται το στρες και να αναπτύσσουν ένα νόημα ζωής.
* Στην εργασία, όπου σε εργασιακούς χώρους μεγάλων πολυεθνικών, όπως η Google, εφαρμόζονται προγράμματα με βάση τη θετική ψυχολογία.

ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΤΗΝ κ. ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΜΕΝΕΔΙΑΤΟΥ, ψυχολόγο, Μ.Α. Κλινικής Ψυχολογίας, πρόεδρο του Δ.Σ. και επιστημονική υπεύθυνη της Ελληνικής Εταιρείας Διαταραχών Διάθεσης «ΜΑΖΙ».

Πως να πείτε οριστικά αντίο σε ό,τι δεν είναι πια στη ζωή σας

Η Τέχνη του Αποχαιρετισμού

Εκείνο το βράδυ στο Μαρόκο καθώς ο Χάμφρευ Μπόγκαρντ αποχαιρετούσε την Ίνγκριτ Μπέργκμαν με την αγωνία του πολέμου στον αέρα γύρω τους και τον έρωτα μετέωρο στη ματιά τους γραφόταν μια από τις κλασσικότερες στιγμές στην ιστορία του κινηματογράφου. Καζαμπλάνκα. Οι δυο τους συμβόλιζαν όλους τους άντρες και όλες τις γυναίκες που ξαφνικά, εσπευσμένα και αθέλητα αναγκάστηκαν να αποχαιρετιστούν σπρωγμένοι από συνθήκες που δεν μπορούσαν να ελέγξουν. Την εμπειρία αυτή την έχει γευτεί σε άπειρες παραλλαγές ολόκληρη η ανθρωπότητα από τότε που πρωτάρχισε τα όρθια βήματά της. Πάντα κάποιος φεύγει , κάτι αλλάζει, κάτι χάνεται ή κάτι αρχίζει και πάντα υπάρχει ένα αίτημα αποχαιρετισμού. Συνήθως δεν το καλωσορίζουμε. Μάλλον το φοβόμαστε. Το συνδέουμε με το τέλος, με ένα είδος απώλειας. Όμως πέρα από την πρώτη βιαστική αντίδρασή μας, αν ξανακοιτάξουμε την εμπειρία του αποχαιρετισμού θα δούμε πως κανένα τέλος δεν έρχεται αζευγάρωτο. Συνοδεύεται πάντα από μια αρχή. Καμιά λήξη δεν έρχεται χωρίς να σηματοδοτεί ταυτόχρονα και μια έναρξη. Εξάλλου υπάρχουν αποχαιρετισμοί που ευχαρίστως θα κάναμε. Στις ρυτίδες λ.χ. ή στα παραπανίσια κιλά, σε μια κακοποιητική σχέση, σε μια μελαγχολική περίοδο ή σε μια ανεπιθύμητη παρέα. Όλες μπορούμε να φτιάξουμε μια λίστα από πρόσωπα και καταστάσεις που πρόθυμα θα αποχαιρετούσαμε. Αυτή λοιπόν είναι μια ευκαιρία να ξαναδούμε το θέμα του αποχωρισμού με νέα μάτια διακρίνοντας τις ευκαιρίες που κρύβονται πίσω του. Τότε θα ανακαλύψουμε πώς ο αποχαιρετισμός μπορεί από επίφοβος να γίνει τέχνη και τελετουργία που κρύβει μέσα της μια μαγική δύναμη απελευθέρωσης ακόμα και για εκείνους τους αποχωρισμούς που δεν επιθυμήσαμε. Αφού έτσι κι αλλιώς είναι αδύνατον να τους αποφύγουμε στη ζωή μας, τουλάχιστον ας τους αντιμετωπίσουμε με τον πιο μαλακό και ήπιο τρόπο, με το λιγότερη δυνατή αντίσταση και την με μεγαλύτερη αίσθηση ανακούφισης. Γιατί στην πραγματικότητα ο αποχαιρετισμός είναι μια πύλη. Μπορεί να μας βγάλει σε μια άλλη πραγματικότητα αν τη διαβούμε με το σωστό τρόπο.

Το Παιδί που Κλαίει

Αν και μόνο η λέξη αποχωρισμός φαίνεται τρομακτική ψάχνοντας κάτω από την πρώτη ενστικτώδη αντίδρασή μας θα ανακαλύψουμε θαυμάσιες αναμνήσεις αποχωρισμού. Ή πολύ κοινές αφού στην πραγματικότητα ο αποχωρισμός είναι τόσο ενταγμένος στην καθημερινότητά μας ώστε δεν τον αντιλαμβανόμαστε παρά μόνο όταν κάνει πολύ θόρυβο γύρω από τον εαυτό του. Η μέρα μας ξεκινάει καθώς αποχωριζόμαστε το κρεβάτι μας ,η «ιδιωτική ζωή» μας ξεκινά επίσης όταν αποχωριζόμαστε το απόγευμα την εργασία μας, η χαρά της ανταλλαγής και της σχέσης με τους άλλους αρχίζει τη στιγμή που αποχωριζόμαστε την απομόνωσή μας. Στ’ αλήθεια δεν υπάρχει κανένας αποχωρισμός που να μην έχει και τις θετικές πλευρές του. Όμως ο κάθε άνθρωπος έχει το δικό του τρόπο να νιώθει και να ερμηνεύει τα πράγματα. Η παιδική μας ηλικία και όσα νιώσαμε και βιώσαμε κατά τους πρώτους αποχωρισμούς από τη μητέρα διαμόρφωσαν με μυστικό και αθέατο τρόπο τη σχέση μας με την εμπειρία του αποχωρισμού. Αυτή είναι μια πολύ σημαντική πληροφορία αν καταφέρουμε να την ανιχνεύσουμε. Μερικοί άνθρωποι τα πάνε πολύ καλά με τους αποχωρισμούς. Άλλοι καθόλου. Κάποτε, σε κάποιο μεγάλο, διεθνές αεροδρόμιο είχα εντυπωσιαστεί με τον αριθμό των αποσκευών που είχε ένας επιβάτης. Ήταν ένας συμπαθητικός ,καλοντυμένος άνδρας που αποχαιρετούσε με εμφανή στενοχώρια τη γυναίκα και τον μικρό γιο του. Έδειχνε στενοχωρημένος, το ίδιο και η γυναίκα του. Έμοιαζε σαν να επρόκειτο να λείψει για καιρό. Ο γιος του όμως δεν έδειχνε να συμμερίζεται τη θλίψη τους. Είχε κάποιο παιχνιδάκι στα χέρια και όλη του η προσοχή ήταν στραμμένη σ’ αυτό , σαν να μην αντιλαμβανόταν τίποτα από όσα συνέβαιναν γύρω του. Όταν αναγγέλθηκε η πτήση η μητέρα του τον προέτρεψε να αποχαιρετίσει τον πατέρα του. Ο μικρός δεν της έδωσε καμιά σημασία. Συνέχισε να παίζει αδιάφορα. Εκείνη επανέλαβε στενοχωρημένα «πες αντίο στον μπαμπά». Και τότε ο μικρός βγήκε ξαφνικά από τη φαινομενική αδιαφορία του και χωρίς να σηκώσει καθόλου τα μάτια, όρμησε με το κεφάλι προτεταμένο σαν μικρό κριάρι και έπεσε με φόρα πάνω στον πατέρα του. Άρχισε να τον χτυπάει με τις μικρές γροθιές του και να φωνάζει βουτηγμένος στα δάκρυα «σε μισώ, σε μισώ». Την ίδια στιγμή βούρκωσε και ο πατέρας. Τον πήρε στην αγκαλιά του αλλά ο γιος του συνέχιζε να τον χτυπάει κατακόκκινος από τα δάκρυα και το θυμό. Προδοσία. Εγκατάλειψη. Οργή. Πιθανόν αυτού του τύπου ήταν οι ψυχικοί άνεμοι που φυσούσαν εκείνη τη στιγμή στον εσωτερικό κόσμο του παιδιού. Αν δεν βρει μεγαλώνοντας καλύτερους τρόπους να διαχειρίζεται καταστάσεις αποχωρισμού τότε η συμπεριφορά του θα είναι παρόμοια. Στην καλύτερη περίπτωση θα παριστάνει τον αδιάφορο ενώ μέσα του θα μαίνονται η οργή και ο πόνος. Στην χειρότερη μπορεί να έχει βίαια ξεσπάσματα. Θα είναι ένας μεγάλος άνδρας με αυτό το μικρό , έντρομο μπροστά στον αποχωρισμό, αγόρι μέσα του. Μια σημαντική μερίδα ψυχολόγων επιμένουν πως επαναλαμβάνουμε τα ίδια μοτίβα συμπεριφοράς όπως τότε που είμαστε παιδιά. Πάντα βέβαια υπάρχουν περιθώρια για αλλαγές εφόσον όμως συνειδητοποιήσουμε τον τρόπο που λειτουργούμε και αποφασίσουμε ότι δεν μας εξυπηρετεί πια. Υπάρχουν ορισμένοι σταθμοί στη ζωή μας:, γέννηση, εφηβεία, αλλαγές σχολείου , μετακομίσεις, γάμοι, ασθένειες, χωρισμοί, αλλαγές εργασίας, απολύσεις, προσλήψεις, σημαντικές προαγωγές, θάνατοι, ξαφνικές καταστροφές ή ξαφνικές επιτυχίες. Όλες αυτές οι εμπειρίες , ευχάριστες ή δυσάρεστες, σηματοδοτούν κάθε φορά το τέλος μιας εποχής στη ζωή μας και την αρχή μιας άλλης. Οι περισσότεροι είμαστε απρόθυμοι γι αυτές. Οι αλλαγές έστω κι ευχάριστες μας αναστατώνουν. Μας βγάζουν από τη βολή μας. Επειδή όμως είναι αναπόφευκτες οι άνθρωποι σε όλες τις εποχές ανέπτυξαν ιδιαίτερες τελετουργίες μετάβασης. Στην αρχαία Ελλάδα για παράδειγμα οι νεαρές «άρκτοι» ήταν κορίτσια προεφηβικής ηλικίας που αφιερώνονταν για κάποια χρόνια στο ναό της Αρτέμιδας και εκπαιδεύονταν ουσιαστικά για τα κατοπινά τους καθήκοντα ως γυναίκες. Αντίστοιχα για τα αγόρια υπήρχαν διάφορες τελετουργίες μετάβασης από την παιδική στην εφηβική ηλικία κι από την εφηβική σ’ εκείνη του νεαρού άνδρα. Η σοφία των λαών είχε ανακαλύψει τρόπους και τεχνικές που βοηθούσαν τους ανθρώπους να βιώνουν τις κάθε είδους μεγάλες μεταβολές με όσο το δυνατόν μεγαλύτερη προσαρμοστικότητα. Και στα πρόθυρα κάθε αλλαγής προέβλεπαν πάντα ένα τελετουργικό αποχαιρετισμού και ένα καλωσορίσματος.

Οι 4 Ερωτήσεις- Καθρέφτες

Όμως το μυστικό της ήπιας μετάβασης στις νέες καταστάσεις στις οποίες μας καλεί η ζωή βρίσκεται στον συνειδητό αποχαιρετισμό της παλιάς. Ακόμα και τα πιο αγαπητά και επιθυμητά χρειάζεται για διάφορους λόγους να τα αποχαιρετάμε κάποτε. Αν δεν μπορούμε να το κάνουμε σωστά, αν δεν το αντέχουμε ή απλά αν δεν έχουμε μάθει να το κάνουμε δεν μπορούμε να προχωρήσουμε μπροστά στη ζωή μας. Ένα κομμάτι του εαυτού μας καθηλώνεται και κοιτώντας προς το παρελθόν γίνεται σαν τη γυναίκα του Λωτ, απολιθώνεται. Ο αποχαιρετισμός είναι μια τέχνη που δεν γνωρίζουν όλοι. Γι αυτό μένουν προσκολλημένοι σε ληγμένες σχέσεις, περασμένες εμπειρίες και στιγμές ένδοξου παρελθόντος χάνοντας τις ευκαιρίες που φέρνει μαζί του το παρόν. Ίσως όμως δεν έχουμε καν συνειδητοποιήσει ότι μας συμβαίνει κάτι τέτοιο. Σκεφτείτε: πώς αντιδράτε στους αποχωρισμούς; Πώς αποχαιρετάτε φίλους ή αγαπημένους όταν πρόκειται να λείψουν για καιρό; Πώς αποχαιρετήσατε το σχολείο, ένα σπίτι όπου ζήσατε πολλά χρόνια, μια γειτονιά που αλλάζετε, μια σχέση που τελειώνει , έναν κύκλο ζωής που έκλεισε, μια δουλειά που εγκαταλείπετε, μια συνήθεια που κόβετε; Αν και εντελώς διαφορετικές, αν θυμηθείτε τον εαυτό σας σε όλες αυτές οι περιστάσεις θα ανακαλύψετε κάποια κοινά σημεία στις αντιδράσεις και τα συναισθήματά σας. Γι αυτό , η τέχνη του αποχαιρετισμού προϋποθέτει ως πρώτο βήμα τις ειλικρινείς απαντήσεις σε 4 ερωτήματα:

Πώς αντιμετώπισα τις διάφορες καταστάσεις απώλειας- αποχωρισμού στη ζωή μου;

Ποια συναισθήματα ήταν πιο ισχυρά στη διάρκεια της θλίψης εξ αιτίας αλλαγής ή της απώλειας;

Ποιος ή τι με βοήθησε να ξεπεράσω τη δύσκολη περίοδο;

Ποιος είναι ο πρωταρχικός τρόπος με τον οποίο αντιδρώ σε μια απώλεια;

Αν αφιερώσετε χρόνο για να απαντήσετε γραπτώς στα ερωτήματα αυτά ή ακόμα καλύτερα αν τα συζητήσετε από κοινού με κάποιο πρόσωπο που εμπιστεύεστε θα ανακαλύψετε σημαντικά στοιχεία για το βασικό τρόπο που αντιδράτε όταν βρίσκεστε μπροστά στην ανάγκη για έναν αποχαιρετισμό. Όσο πιο λεπτομερείς είναι οι απαντήσεις σας τόσο περισσότερα στοιχεία θα σας δώσουν για τους τρόπους που σας βοήθησαν στο παρελθόν να κάνετε πιο εύκολη τη μετάβαση από την παλιά στη νέα πραγματικότητα. Όμως υπάρχουν κι άλλοι τρόποι που η σοφία των λαών έχει συλλέξει μέσα στους αιώνες και που κάποτε διδάσκονταν παραδοσιακά από γενιά σε γενιά. Στη σημερινή εποχή που τα όρια της μεγάλης οικογένειας και της μικρής κοινότητας έχουν διαρραγεί οι αρχαίες γνώσεις βρίσκουν το δρόμο τους ως εμάς μέσα από άλλους δρόμους όπως το φενγκ σούι που τονίζει μια πολύ βασική αρχή: αν θέλεις να προσκαλέσεις το καινούργιο στη ζωή σου, κάνε του χώρο αποχαιρετώντας κάτι παλιό και με κάποιο τρόπο ληγμένο. Αυτή η αρχή ισχύει στα πάντα. Από τα τρόφιμα στο ράφι του ψυγείου έως τα ρούχα που έχουμε να φορέσουμε κάτι χρόνια αλλά αρνούμεθα να τα αποχωριστούμε. «Το πρώτο βήμα για την ανανέωση της γκαρνταρόμπας σας είναι να χαρίσετε τα αφόρετα για καιρό παλιά σας ρούχα. Θα δείτε τότε να απελευθερώνεται μια ενέργεια που διευκολύνει τη ροή καινούργιων αποκτημάτων προς τη ντουλάπα σας» συμβουλεύει ένας κινέζικος οδηγός φενγκ σούι. Το να κάνουμε χώρο στο καινούργιο απομακρύνοντας το παλιό είναι ο καλύτερος τρόπος για να προσκαλέσουμε την ανανέωση στη ζωή μας. Ωστόσο υπάρχει μια βασική λεπτομέρεια: ο αποχαιρετισμός. Ακόμα και με ένα αντικείμενο που χάλασε, έσπασε ή δεν το θέλουμε άλλο πια είχαμε δημιουργήσει ένα είδος «σχέσης». Μας συνόδευσε κάποιο διάστημα στη ζωή μας και του οφείλουμε ένα συμβολικό ευχαριστώ για την παρουσία του. Αυτό είναι ένα ακόμα σημαντικό στάδιο στην τέχνη του αποχαιρετισμού και είναι αναγκαίο είτε αφορά μια σχέση που τελειώνει είτε ένα σπίτι που αλλάζουμε.

Η Τελετουργία του Αποχαιρετισμού

Οι στατιστικές αναφέρουν ότι η μετακόμιση είναι από τις πιο στρεσογόνες εμπειρίες στη ζωή μας. Μάλιστα όσο μεγαλύτερο διάστημα ζήσαμε σε ένα σπίτι κι όσο μεγαλύτερη ηλικία έχουμε τόσο πιο δύσκολη είναι αυτού του τύπου η εμπειρία μετάβασης. Κι όμως, μπορεί να γίνει εντυπωσιακά ευκολότερη αν υιοθετήσει κανείς μια τελετουργία αποχαιρετισμού. Οι μεταφυσικές παραδόσεις λένε πως κολλάμε σε ορισμένα μέρη επειδή έχουμε δεσμεύσει ένα ποσοστό από την ενέργειά μας εκεί. Είναι λοιπόν σημαντικό να καλέσουμε την ενέργειά μας πίσω πριν αναχωρήσουμε. Μπορούμε να τριγυρίσουμε στο άδειο σπίτι από το οποίο φεύγουμε και να το ευχαριστήσουμε για τη στέγη και το καταφύγιο που μας πρόσφερε όσο το κατοικούσαμε. Για το ότι ήταν μάρτυρας της χαράς και της λύπης μας, της πλήξης και της ενεργητικότητάς μας, για το ότι φιλοξένησε τον ήχο του γέλιου μας ή του αναστεναγμού μας , αντήχησε από τις φωνές του θυμού ή του ενθουσιασμού μας, σιώπησε στη σιωπή μας και αντιλάλησε στα τραγούδια ή στα κέφια των φίλων και των προσκεκλημένων μας. Ήταν ένα είδος συντρόφου. Κι έναν σύντροφο δεν τον αφήνεις και φεύγεις κλείνοντας την πόρτα πίσω σου. Τον ευχαριστείς, του επιστρέφεις την ενέργειά του, παίρνεις πίσω τη δική σου και τον αποχαιρετάς. « Δεν μπορείς να φανταστείς πόσο απελευθερωτικό ήταν να τριγυρίζω από δωμάτιο σε δωμάτιο λέγοντας δυνατά «σ’ ευχαριστώ για τη συμπαράστασή σου όλα αυτά τα χρόνια» στο νοικιασμένο σπίτι από όπου έφευγα. Μολονότι ήταν μια μετακόμιση που την έκανα με χαρά αφού θα πήγαινα στο δικό μου σπίτι ένιωσα σαν να αποχαιρετούσα ένα φίλο και κάνοντάς το ένιωσα ξαφνικά σαν να αποδεσμεύτηκα και να ελευθερώθηκα για να προχωρήσω πάρα κάτω. Και βέβαια, την πρώτη βραδιά που ήταν να κοιμηθώ στο καινούργιο σπίτι τριγύρισα πάλι σε όλα τα δωμάτια και το καλωσόρισα στη ζωή μου. Αν και μοιάζει το σπίτι να μας υποδέχεται εγώ ήξερα πως εμείς είμαστε που το προσκαλούμε στη ζωή μας» αυτά σχολίαζε μια φίλη μυημένη στην τέχνη του αποχαιρετισμού. Κατά τον ίδιο τρόπο πολλές μεταφυσικές προσεγγίσεις επιμένουν πως πρέπει να «μιλάμε» και να αποχαιρετάμε ή να καλωσορίζουμε κάθε τι που μπαίνει ή βγαίνει από τη ζωή μας. Από ένα ζευγάρι παπούτσια μέχρι τη μοναξιά μας που αφήνουμε για μια νέα σχέση. Ή το καλοκαίρι που τελειώνει. Τη μέρα που πέρασε, την καινούργια που ξημερώνει. Mία δίαιτα που αρχίζουμε ή μια συνήθεια που κόβουμε. Στην πραγματικότητα δεν υπάρχει καλωσόρισμα που να μην συνεπάγεται ταυτόχρονα έναν αποχαιρετισμό και το αντίστροφο. Ο κανόνας μάλιστα είναι γενικός και δεν έχει εξαιρέσεις. Κόβοντας για παράδειγμα το κάπνισμα οφείλουμε όχι μόνο καλωσορίζουμε μια νέα πιο υγιή περίοδο αλλά και να αποχαιρετίσουμε αυτόν τον σύντροφο που μας συνόδεψε με τον τρόπο του- καπνός ήταν καπνό μας έδινε- σε πολλές στιγμές της ζωής μας. Εύκολες και δύσκολες. Αποτέλεσε ένα μέρος της καθημερινότητάς μας για κάποιο διάστημα. Τώρα δεν το χρειαζόμαστε πια και το αποχωριζόμαστε. Αποχαιρετώντας το συνειδητά είναι σαν να κλείνουμε επίσημα τη σχέση μας μαζί του και να δημιουργούμε ένα είδος ισορροπίας. Αναγνωρίζοντας πως μαζί με τις βλαβερές συνέπειές του μας πρόσφερε κι ένα είδος ανακούφισης , απόλαυσης ή παρέας συνειδητοποιούμε και τα θετικά στοιχεία που είχε η σχέση μας μαζί του και τα οποία μπορούμε στη συνέχεια να αναζητήσουμε με άλλους τρόπους λιγότερο βλαβερούς. Λένε για κάποιους σοφούς ότι αποδίδουν ευχαριστίες ακόμα και στις ασθένειες, όταν τις αποχαιρετούν θεραπευμένοι, γιατί μέσα από αυτές έμαθαν σημαντικά μαθήματα. Αναπτύσσοντας την ικανότητα να βλέπει κανείς και το καλό ακόμα και σ’ αυτά που θεωρούνται δυσάρεστα συνειδητοποιεί πως τα πάντα είναι ευκαιρίες εξέλιξης.

Κύματα και Κύκλοι Ανάγκης και Ελευθερίας

Ο αποχαιρετισμός λοιπόν μετατρέπεται σε αληθινή τέχνη και είναι πλήρης όταν περιλαμβάνει κι ένα είδος αναγνώρισης κάποιου θετικού στοιχείου ακόμα και στις πιο δυσάρεστες περιστάσεις. Είναι στην πράξη το ουδέν κακόν αμιγές καλού. Αν ανατρέξουμε στην προσωπική ιστορία της εξέλιξής μας θα ανακαλύψουμε πως μερικά από τα σημαντικότερα βήματά μας τα κάναμε όταν πήραν τα ρούχα μας φωτιά! Όταν δηλαδή ήρθαμε αντιμέτωπες με δυσάρεστες και επώδυνες εμπειρίες που σαν ξυπνητήρια μας ανάγκασαν να αναπτύξουμε ιδιότητες και δραστηριότητες που θα παρέμεναν ανενεργές. Μερικοί λένε πως το σύμπαν χρησιμοποιεί κάθε είδους αγγελιαφόρους για να μας στείλει τα μηνύματά του. Καμιά φορά βέβαια αναρωτιόμαστε τι είδους μήνυμα μεταφέρει ένας ανεπιθύμητος χωρισμός ή μια σημαντική απώλεια. Τότε φαίνεται πραγματικά δύσκολο να ασκήσουμε την τέχνη του αποχαιρετισμού. Μερικά πράγματα , ανθρώπους και καταστάσεις είμαστε κάθε άλλο παρά πρόθυμοι να τα αποχαιρετίσουμε. Αντίθετα μας πονάει η έλλειψή τους, η απουσία τους από τη ζωή μας. Υπάρχουν στιγμές που κατακλυζόμαστε από αυτή την έλλειψη και νιώθουμε ότι δεν θα καταφέρουμε να τα βγάλουμε πέρα. Εδώ υπάρχει μια εξαιρετικά σημαντική πληροφορία που είναι καλό να την ξέρουμε: οι κρίσεις έλλειψης αυτού που με το ζόρι αναγκαστήκαμε να αποχωριστούμε έρχονται σε κύματα. Δεν έχουν την ίδια οξύτητα όλες τις ώρες. Είναι σαν τις ωδίνες του τοκετού έχουν μια περιοδικότητα. Δεινή καπνίστρια μια φίλη, πρόσθεσε τη δική της εμπειρία σ’ αυτό όταν αποφάσισε να κόψει το κάπνισμα. « Στην αρχή με έπιανε κρίση να καπνίσω κάθε δέκα λεπτά και διαρκούσε περίπου δύο. Ύστερα από μερικές μέρες η κρίση ερχόταν κάθε μισή ώρα, καθώς περνούσαν οι εβδομάδες έφτασα να επιθυμώ έντονα το τσιγάρο κάθε δυο τρεις ώρες και αυτό το διάστημα όλο και αραίωνε ενώ η κρίση διαρκούσε όλο και λιγότερο. Ήξερα πως αν αντέξω για ένα , ενάμιση λεπτό αυτή την πιεστική έλλειψη ύστερα θα ησύχαζα για μερικές ώρες. Είχα διαπιστώσει πως υπήρχε μια περιοδικότητα που όσο πήγαινε και αραίωναν οι κύκλοι της πιεστικής ανάγκης για τσιγάρο.» Ένα είδος εσωτερικού ρυθμού υπάρχει στα πάντα. Από τον τρόπο που χτυπάει η καρδιά μας μέχρι τους κύκλους της αναπνοής μας. Αυτοί οι κύκλοι περιοδικότητας είναι παρόντες και στις κρίσεις πόνου εξαιτίας της απώλειας προσώπων, σχέσεων ή σημαντικών για μας καταστάσεων . Μπορεί να υπάρχει ένα γενικό υπόβαθρο θλίψης αλλά η οξύτητα του πόνου έρχεται σε κύματα. Και φεύγει. Και ξανάρχεται. Και σταδιακά όλο και γλυκαίνει, μαλακώνει και αραιώνει τη συχνότητα της επανεμφάνισής της. Με αυτόν τον τρόπο ο καιρός γίνεται γιατρός. Στο μεταξύ αν έχουμε πάρει την απόφαση να αποχαιρετήσουμε ό,τι ή όποιον έφυγε μπορούμε να κάνουμε ουσιαστικά βήματα προς την αποδοχή της κατάστασης. Αν το αρνηθούμε είναι σαν να αφήνουμε ανοιχτούς τους λογαριασμούς μας, άταφους τους νεκρούς και σαν να μην μπορούμε να τιμήσουμε αυτό που υπήρχε και έφυγε από τη ζωή μας. Ο Καβάφης προτρέπει έτσι τον Αντώνιο να αποχαιρετίσει με αξιοπρέπεια την Αλεξάνδρεια που χάνει αλλά που την αξιώθηκε. Ο αποχαιρετισμός είναι αυτό ακριβώς, αποδοχή και αναγνώριση όσων ανταλλάχθηκαν. Κάνοντας τον απολογισμό μας, ευχαριστώντας για ό,τι πήραμε και δώσαμε είναι σαν να κλείνουμε συμβολικά αλλά κυρίως συνειδητά ένα κεφάλαιο της ζωής μας. Μόνο τότε μπορούμε να προχωρήσουμε μπροστά και να κάνουμε αποφασιστικά το βήμα μας στο παρόν ανοίγοντας τον εαυτό μας στα δώρα που φέρνει μαζί του.

Πηγή

7 κόλπα των επιτυχημένων ατόμων… κατά του άγχους!

Πείτε «αντίο» στο άγχος και ανοίξτε την πόρτα στη ψυχραιμία. Αυτή τη φιλοσοφία ακολουθούν οι επιτυχημένοι άνθρωποι ανά τον κόσμο, σύμφωνα με έρευνα της “TalentSmart” σε πάνω από 1 εκατ. άτομα. Πάνω από το 90% αυτών των ανθρώπων έχουν «εκπαιδεύσει» το μυαλό τους, ώστε να παραμένουν ήρεμοι… ακόμα και όταν όλα έρχονται τα πάνω… κάτω! Μπορεί ο εγκέφαλος να είναι καλωδιωμένος με το άγχος, αλλά στην πράξη υπάρχουν τρόποι για να το κρατάμε σε υγιή επίπεδα.

«Το άγχος δεν αδειάζει το αύριο από τις λύπες του, αλλά αδειάζει το σήμερα από τη δύναμή του», είχε πει κάποτε ο Βρετανός ιεροκήρυκας Charles Haddon Spurgeon.

Έρευνα: Υπάρχει και «υγιές» στρες για τον εγκέφαλο

Νέα μελέτη από το Πανεπιστήμιο της California αποκαλύπτει ότι το μέτριο άγχος (μικρής διάρκειας) οδηγεί τον εγκέφαλο προς την ανάπτυξη νέων κυττάρων που ευθύνονται για τη βελτίωση της μνήμης. Ωστόσο, αυτό συμβαίνει μόνο όταν το άγχος σταματά μετά από λίγα λεπτά, καθώς σε αντίθετη περίπτωση τα αποτελέσματα είναι «καταστροφικά». Πιο συγκεκριμένα, πειράματα πάνω σε αρουραίους αποκαλύπτουν ότι το υγιές στρες ενισχύει το ανοσοποιητικό σύστημα και προστατεύει ακόμα και από το Αλτσχάιμερ. Με άλλα λόγια, θεωρείται ως μια μικρή «έκρηξη» ενέργειας που ενεργοποιεί το νου…

«Το υγιές στρες κρατά σε εγρήγορση τον εγκέφαλο, με αποτέλεσμα αυτός να αποδίδει πιο αποτελεσματικά. Σε αντίθετη περίπτωση, βέβαια, αυξάνει τον κίνδυνο για καρδιακή νόσο, κατάθλιψη και παχυσαρκία», δηλώνει η Elizabeth Kirby, επικεφαλής της έρευνας.

Διατηρήσετε τη ψυχραιμία σας… όπως οι επιτυχημένοι άνθρωποι!

Πάρτε το χρόνο σας και εκτιμήστε όσα έχετε

Απομακρυνθείτε λίγο από τη ρουτίνα και αναλογιστείτε για πόσα πράγματα είστε ευγνώμονες στη ζωή σας. Υγεία, αγάπη, φίλοι… Να είστε σίγουροι, ότι έτσι θα βελτιωθεί η διάθεσή σας, καθώς αυτόματα θα μειωθεί κατά 23% η ορμόνη του στρες, η κορτιζόλη. Σύμφωνα με το Πανεπιστήμιο Davis στην Καλιφόρνια, όσοι σκέφτονται καθημερινά με ευγνωμοσύνη, βελτιώνουν τη διάθεση, τη σωματική ευεξία και την ενέργεια τους.

Αποφύγετε το σκεπτικό: «Τι θα συμβεί εάν…»

Η φράση «Τι θα συμβεί εάν…» είναι ικανή να ρίξει λάδι στη φωτιά και να απογειώσει το άγχος και τις ανησυχίες σας. Αφήστε στην άκρη τις υποθέσεις, καθώς τα πράγματα μπορούν να οδηγηθούν σε ένα εκατομμύριο διαφορετικές κατευθύνσεις! Άλλωστε, όσο περισσότερο ανησυχείτε για το «εάν…», τόσο λιγότερος χρόνος σας μένει για να ηρεμήσετε και να αναλάβετε δράση.

Θετικές σκέψεις: Η λύση απέναντι στο άγχος

Εάν θέλετε να «καταστρέψετε» το άγχος, βοηθήστε τον εγκέφαλό σας να σκεφτεί συνειδητά κάτι θετικό. Κάθεαισιόδοξη σκέψη θα στρέψει την προσοχή του μυαλού σας. Ακόμα και εάν έχετε «πλημμυριστεί» από αρνητικές σκέψεις, εντοπίστε μια θετική στιγμή των προηγούμενων 24ωρων… που δεν της δώσατε την κατάλληλη σημασία. Τις περισσότερες φορές, ο αρνητισμός προέρχεται μόνο από τις σκέψεις και όχι από τα πραγματικά γεγονότα. Γι’ αυτό, δοκιμάστε να γράψετε τις σκέψεις σας σε ένα χαρτί και να δείτε κατάματα την αλήθεια.

«Αποσυνδεθείτε» για λίγο από την τεχνολογία

Πατήστε το κουμπί του “offline” στο Facebook, κλείστε το email και απενεργοποιήστε το κινητό, ώστε να απομακρυνθείτε για λίγο από μια σταθερή πηγή άγχους. Αυτό αποδεικνύουν οι μελέτες που αναφέρουν ότι η τεχνολογία και η συνεχής επικοινωνία σας στερούν την απόλαυση της ζωής και οδηγούν τη σκέψη προς το άγχος. Τουλάχιστον, το Σαββατοκύριακο βγείτε για καφέ, αφήστε το laptop έξω από την κρεβατοκάμαρα και χαλαρώστε.

Κάντε ένα διάλειμμα από την καφεΐνη

Η καφεΐνη απελευθερώνει την αδρεναλίνη στο σώμα, μια ουσία που σας αναγκάζει να σηκωθείτε και να «παλέψετε» με μια απειλή. Έτσι, ενεργοποιείται ένας μηχανισμός που αρνείται τη λογική σκέψη και προκαλεί τους ταχύτερους ρυθμούς.«Πολλοί όταν αισθάνονται αγχωμένοι, κάνουν ένα διάλειμμα από τη δουλειά και κατευθύνονται προς τα Starbucks για να αγοράσουν καφέ. Αυτό, όμως, τους κατευθύνει προς το επιπρόσθετο άγχος», υποστηρίζει ο δρ. Μπλάτνερ, συγγραφέας του βιβλίου “The Flexitarian Diet”.

Κοιμηθείτε τις «σωστές» βραδινές ώρες

Ο ύπνος επαναφορτίζει το μυαλό και βάζει μια «τάξη» στις πληροφορίες της ημέρας, αποθηκεύοντας ή απορρίπτοντας διάφορες αναμνήσεις. Έτσι, λοιπόν, όταν κοιμάστε μόνο τέσσερις ώρες το βράδυ, μειώνετε τον αυτοέλεγχο, την προσοχή και τη μνήμη σας. Άλλωστε, η έλλειψη ύπνου αυξάνει από μόνη της τα επίπεδα της ορμόνης του στρες…

Πάρτε βαθιές αναπνοές για να συγκεντρωθείτε

Ο πιο άμεσος τρόπος για να χαλαρώσετε, είναι να πάρετε μια βαθιά αναπνοή. Κλείστε την πόρτα, απομακρυνθείτε από τους περισπασμούς, καθίσετε σε μια καρέκλα και αναπνεύστε. Επικεντρωθείτε στην αναπνοή σας, καθώς έτσι θα εμποδίσετε το μυαλό σας να «περιπλανηθεί» ανάμεσα στις αγχώδεις σκέψεις. Σημαντικό είναι να κάνετε 20 εισπνοές και εκπνοές και στη συνέχεια, να ξεκινήσετε πάλι από την αρχή. Θα εκπλαγείτε από το πόσο ήρεμοι θα νιώθετε μετά από 10 λεπτά.

Κυτταρίτιδα και “ψωμάκια”: Οι πιο σύγχρονες μέθοδοι καταπολέμησης

Αντιστέκονται στη δίαιτα και τη διατροφή, μας χαλάνε τη διάθεση αλλά και την εικόνα μας στον καθρέφτη. Τα «ψωμάκια» και η κυτταρίτιδα είναι ο μόνιμος πονοκέφαλος για εμάς τις μεσογειακές. Μπορούμε να απαλλαγούμε από αυτά ή πρόκειται για όνειρο (κυριολεκτικά) καλοκαιρινής νυχτός; Και αν ναι, με ποιον τρόπο; Μια ειδικός μάς εξηγεί.

α. Μεσοθεραπεία

Κάνουμε έγχυση λιπολυτικών συστατικών μέσα στο δέρμα, είτε ενέσιμα είτε μη ενέσιμα με τη χρήση ειδικού μηχανήματος. Αυτά διεισδύουν στα βαθύτερα στρώματα του δέρματος και βοηθούν στη διάσπαση του λίπους και όχι μόνο.

β. Cavitation

Είναι κάτι σαν ανώδυνη, αναίμακτη και σύντομη λιποαναρρόφηση, που μας επιτρέπει να χάσουμε ως και 2 πόντους τη συνεδρία. Το επίμονο λίπος που έχει παγιδευτεί στην περιφέρεια, τους μηρούς και τους γλουτούς, υγροποιείται με τη βοήθεια υπερήχων και απομακρύνεται από τον οργανισμό μέσω της λέμφου.

γ. Λιπομασάζ

Μια εξελιγμένη, μη επεμβατική λιπογλυπτική που είναι δημοφιλής σε πολλά ινστιτούτα ανά τον κόσμο. Πρόκειται για μασάζ με ένα ειδικό μηχάνημα που εγκλωβίζει το λιποκύτταρο μεταξύ δύο κυλίνδρων και το λιώνει. Η διαδικασία είναι εύκολη και ευχάριστη και βελτιώνει συγχρόνως την αιματική και λεμφική κυκλοφορία. Έχει έγκριση από το αμερικάνικο FDA.

δ. Διοξείδιο του άνθρακα

Η καύση του λίπους γίνεται μέσω της οξυγόνωσης. Σε αυτό το δεδομένο βασίζεται η τεχνική αυτή που κερδίζει ολοένα και περισσότερο έδαφος στις προτιμήσεις των γυναικών. Το διοξείδιο του άνθρακα διοχετεύεται στις επίμαχες περιοχές και αναγκάζει τον οργανισμό να στείλει γρήγορα μεγάλη ποσότητα οξυγόνου. Η καύση του λίπους αρχίζει αμέσως και πολύ σύντομα βλέπουμε θεαματικά αποτελέσματα.

ε. Μασάζ με βιολογικά φύκια από μεγάλα θαλάσσια βάθη

Προφέρουν αύξηση του οξυγόνου στην περιοχή με περιττό λίπος και μεγιστοποίηση των καύσεων. Σύμφωνα με μετρήσεις, βελτιώνουν την πυκνότητα του συνδετικού ιστού και έχουν εξαιρετική δράση στην αποβολή τοξινών.

Στο σπίτι

Τι μπορούμε να κάνουμε για να βοηθήσουμε μόνες μας την κατάσταση;

Tips:

1. Αρχικά σωστή διατροφή. Τα φρούτα και λαχανικά θα δυναμώσουν τον συνδετικό ιστό.

2. Στη συνέχεια πίνουμε νερό. Η καλή ενυδάτωση και η τακτική κίνηση βοηθούν στο να μεταβολίσουμε καλύτερα το λίπος.

3. Η χρήση της σωστής κρέμας που περιέχει δραστικά λιπολυτικά συστατικά βοηθάει  άμεσα την όψη του δέρματος.

Λάδι για σύσφιξη στήθους και σώματος

Θα χρειαστείτε:

2 κ.σ. λάδι αργκάν

2 κ.σ. ηλιέλαιο

2 κ.σ. καστορέλαιο

2 κ.σ. σιτέλαιο

3 σταγόνες αιθέριο έλαιο λεβάντα

3 σταγόνες αιθέριο έλαιο θυμάρι

3 σταγόνες αιθέριο έλαιο δεντρολίβανο

3 σταγόνες αιθέριο έλαιο νερολί

Ψιλοκομμένη φλούδα από 1 λεμόνι

Οδηγίες

Ρίξτε στο μπλέντερ όλα τα υλικά και ανακατέψτε. Βάλτε τα σε βαζάκι και αφήστε το για 10-15 μέρες. Σουρώστε περνώντας από γάζα και αποθηκεύστε το σε φιμέ μπουκαλάκι.
Ιδιότητες: Το λάδι αργκάν είναι πλούσιο σε βιταμίνη Ε, με αντιοξειδωτικές ιδιότητες και επιβραδύνει τη γήρανση του δέρματος. Τα συστατικά του διατηρούν το τέλειο σχήμα του στήθους και προσθέτουν απαλότητα στην επιδερμίδα. Για να γίνει πλήρης θεραπεία, θα χρειαστούν περίπου 3-4 μήνες συνεχούς εφαρμογής. Θα σας χαρίσει σφριγηλότητα στο στήθος