«Όταν μεγαλώσω, θέλω να γίνω ευτυχισμένη!»

Γράφει η Ζωή Χατζηθωμά-enallaktikidrasi.com

Έκθεση Νεφέλης, τρίτη τάξη Δημοτικού με θέμα τύπου επαγγελματικό προσανατολισμό.

Στο καταπιεστικό αυτό και ψυχοφθόρο θέμα, λοιπόν, το μικρό θαύμα με τα ροδαλά μαγουλάκια απαντά: ” Όταν μεγαλώσω, θέλω να γίνω ευτυχισμένη!”. Χαρές η μάνα της το μεσημέρι που γύρισε, καμάρι και κλάμα, ούτε στα βαφτίσια της τόσο! Το παιδί της έχει κατακτήσει το αληθινό νόημα της ζωής! Χαρές και η δασκάλα την άλλη μέρα: εκτός θέματος χαρακτηρίστηκε η έκθεση με συνοπτικές διαδικασίες. Λες και το ουσιαστικό είναι μόνο το επάγγελμα στη ζωή μας, ενώ η κατάκτηση της ευτυχίας το πιο απλό πράγμα στον κόσμο!

Από κάποια παιδικά όνειρα και σχέδια ξεκινάς και καταλήγεις πατημένα σαράντα κοιτάζοντας πίσω από την κουρτίνα με τρόμο. Την εφηβική σου μανία να έχεις κοντά σου μόνο όσους θα σε κάνουν να νιώθεις ξεχωριστή!Τι έγινε το όνειρο να κατακτήσεις την ευτυχία; Πώς έγινε και έγινε ”ολική αναισθησία” στη σκέψη σου; Δεν είσαι πια παιδί και ήδη εδώ και καιρό σου μιλάνε στον πληθυντικό. Ναι, σε σένα μιλάνε, μην κοιτάς πίσω! Καλώς τες και τις πρώτες άσπρες τρίχες. Είναι η πρώτη φορά που σε απασχολούν τόσο σοβαρά τρίχες! Οι λογαριασμοί τρέχουν, δρομείς, να τους πάρει η ευχή, οι υποχρεώσεις δεν είναι, για να σου ανεβάζουν τους παλμούς και την αδρεναλίνη, αλλά για να σου θυμίζουν ότι μεγάλωσες. Και συ εκεί να σκέφτεσαι αν έγινες τελικά ευτυχισμένος,όταν το ”θαύμα με τα μάγουλα” που λέγαμε, σου τραβά το μανίκι. Και ενώ ετοιμάζεσαι να γίνεις καλύτερος από τον Μέσι και το βλέπεις σαν ”τη στρογγυλή θεά”, σκύβεις και το φιλάς με πάθος και τρέλα!… Επειγόντως να ανοίξει κάποιος ένα παράθυρο, να μπει καθαρός αέρας!

Η ευτυχία δεν έχει αρχή, ούτε τέλος, δεν έχει ποσότητα, δεν μετριέται, είναι εντελώς υποκειμενική, αλλά έχει κάποιες σταθερές, που όταν τις προσεγγίσεις, πλησιάζεις και την ίδια. Οι στιγμές, για παράδειγμα. Όχι όλες οι στιγμές, αλλά αυτές που δικαιωματικά περνούν στην αιωνιότητα και σε κάνουν να νιώθεις μικρός Θεός. Δε μιλάμε για κάτι περίπλοκο και σύνθετο, αλλά για ό,τι κάνει την ψυχούλα του καθενός να αγαλλιάζει: ένα βλέμμα στο σκοτάδι, δυο χέρια που κρατούν τα δικά σου, μια ζακετούλα που έρχεται ουρανοκατέβατη στην πρώτη ψύχρα του Φθινοπώρου, ένας συγκλονιστικός καυγάς και μετά αγκαλιές και δάκρυα συγνώμης…ό,τι σου θυμίζει ότι είσαι άνθρωπος με συναισθήματα και ανάγκες.

Συχνά και από άμυνα γυρίζεις στην πρώτη σου νιότη, τότε που δε δεχόσουν εντολές ούτε από τον ίδιο τον Θεό! Πλέον σκύβεις το κεφάλι…από φόβο στο αφεντικό, θυμίζοντας ανά τακτά διαστήματα ότι έχει δίκιο, όπως πάντα εξάλλου(!) Από ψυχική κούραση: δεν έχεις το ίδιο σθένος να κάνεις τον επαναστάτη. Και σκύβεις το κεφάλι στην κοινή σας ζωή, στα παιδιά που σε κοιτάζουν στα μάτια, στον γείτονα, στις υποχρεώσεις…Γιατί; Γιατί πρέπει και γιατί οι άλλοι μόνο περιμένουν από σένα, αφού είσαι η τέλεια και καλοκουρδισμένη τους μηχανή, το μεγάλο τους δημιούργημα, είσαι εσύ που όλα τα κάνεις σωστά, μην τους απογοητεύσεις! Συνεχίζεις και το δάκρυ σου δεν θα το δει κανείς, το ”πρέπει” δεν αφήνει περιθώρια στα ξεψυχισμένα σου ”θέλω”.

Πώς έγινες έτσι; Το σπιτάκι σου, η δουλίτσα σου, το χαλάκι στην εξώπορτα και η ζωή συνεχίζεται και αναρωτιέσαι πότε η ζωή έγινε ζωούλα. Πού πάνε τα όνειρά μας όταν φεύγουν; Φυλακίζονται και θρηνούν σε κάστρο ψηλό ή κάνουν διακοπές σε νησιά εξωτικά περιμένοντας ξανά να τα φωνάξεις κοντά σου; Φοβάσαι, μα όλοι φοβούνται και ίσως αυτό είναι που μας θα μας δίνει ελπίδες: οι κοινοί φόβοι και τα κοινά όνειρα. Αρκεί να είμαστε μαζί στα δύσκολα και στα μποφόρ που έρχονται, για να μπορέσουμε να ταξιδέψουμε με ασφάλεια ακόμα και με απαγορευτικό δελτίο!

Το μυστικό είναι να έχουμε κοντά μας ανθρώπους, με πάθη, που θα κάνουν λάθη και θα τα παραδέχονται, χωρίς φόβο και με δύναμη. Χάσιμο χρόνου και ενέργειας είναι οι ” ατσαλάκωτοι” , ”του κουτιού” που λένε. Επειγόντως να απομακρυνθούν. Και αυτή θα είναι η καλύτερη ”κακή” πράξη στη ζωή σου! Γιατί η καρδιά μπορεί να χτυπά, αλλά δεν παίρνει τους δρόμους από ευτυχία, όταν ζεις στη σύμβαση και στο μέτριο, χωρίς όνειρα και στόχους ζωής. Το μυστικό είναι να μιλάμε και όχι να ψελλίζουμε. Να γελάμε και να κλαίμε με την ίδια ένταση, χωρίς να μας φοβίζουν οι ρυτίδες και η έκθεση των συναισθημάτων μας. Οι ρυτίδες αυτές είναι τα παράσημά μας! Είναι όμορφο να βλέπουμε τις χαραμάδες των ανθρώπων και όχι να μας πνίγουν τόσα ανείπωτα λόγια, πόνοι, χαρές, φόβοι. ”Όταν μεγαλώσω, θέλω να γίνω ευτυχισμένη!” είπε η μικρή στην έκθεσή της. Θυμάσαι ότι ήταν και το δικό σου όνειρο στην ηλικία αυτή; Να βλέπεις και να κάνεις ακόμα το ίδιο όνειρο και πολλές φορές. Λένε ότι έτσι μόνο θα γίνει πραγματικότητα!

6 τρόποι για να σταματήσει τη γκρίνια!

Γκρινιάζει για τα πάντα, ακατάπαυστα και όλες τις ώρες της ημέρας. Πού οφείλεται, όμως, η συνεχής του γκρίνια και πώς μπορείτε να τη διαχειριστείτε;

Τα παιδιά γκρινιάζουν για πολλούς και διαφορετικούς λόγους. Υπάρχουν παιδιά που κάποια περίοδο γίνονται αφόρητα γκρινιάρικα, και άλλα που απλά γεννήθηκαν έτσι. Το πρώτο, λοιπόν, που πρέπει να κάνετε είναι να παρατηρήσετε καλά τη συμπεριφορά του παιδιού. Γκρινιάζει όταν θέλει να πάρει κάτι από εσάς, όταν νευριάζει, όταν δεν μπορεί να καταφέρει κάτι, όταν είναι κουρασμένο, όταν φεύγετε από το οπτικό του πεδίο ή καθ' όλη τη διάρκεια της ημέρας; 

Είναι θέμα χαρακτήρα;

Σίγουρα θα σας έχει τύχει να γνωρίσετε ανθρώπους γκρινιάρηδες, οι οποίοι όταν μιλάνε για τον εαυτό τους λένε «έτσι είμαι εγώ, γκρινιάρης και ιδιότροπος!». Κάτι τέτοιο μπορεί να συμβαίνει και στη δική σας περίπτωση. Μπορεί δηλαδή το παιδί σας απλά να γεννήθηκε έτσι. Κάποια παιδιά αγχώνονται περισσότερο από άλλα ή, ακόμη χειρότερα, αγχώνονται με το παραμικρό! Αυτό που έχει ανάγκη ένα τέτοιο παιδί είναι να υπάρχει στο περιβάλλον και στην καθημερινότητά του σταθερότητα για να μπορεί να νιώθει ασφάλεια.

Η γκρίνια ως μίμηση

Η αγαπημένη συνήθεια των παιδιών είναι να μιμούνται τους άλλους. Προτού λοιπόν αρχίσετε να σκέφτεστε γιατί το παιδί έχει γίνει γκρινιάρικο, προσπαθήστε να σκεφτείτε καθαρά και αντικειμενικά αν υπάρχει στο σπίτι σας κάποιος με παρόμοια συμπεριφορά. Αφού τα παιδιά κάνουν ό,τι βλέπουν, είναι πολύ πιθανό η γκρινιάρικη συμπεριφορά τους να είναι μίμηση μιας ενήλικης γκρινιάρικης συμπεριφοράς. Κυρίως επειδή τα πιο ισχυρά πρότυπα για ένα παιδί είναι αυτά των γονιών του και της υπόλοιπης οικογένειάς του.

Οι σωστοί τρόποι για να αντιμετωπίσουμε το μικρό γκρινιάρη;

1. Κάνετε το να νιώσει ασφάλειαΟ τρόπος με τον οποίο μεγαλώνει ένα παιδί, καθώς και το περιβάλλον στο οποίο ζει παίζουν καθοριστικό ρόλο στην ανάπτυξη και στην εξέλιξη της προσωπικότητάς του. Ένα παιδί που από τη φύση του αναστατώνεται με τις αλλαγές πρέπει να ξέρει τι πρόκειται να συμβεί ανά πάσα στιγμή. Δημιουργήστε απλούς και βασικούς κανόνες για όλα, τους οποίους όμως θα τηρείτε. Φτιάξτε ένα σταθερό πρόγραμμα, έτσι ώστε να μη βγαίνει από τα νερά του. Προσπαθήστε να το προετοιμάζετε για τυχόν απρόσμενες καταστάσεις, όπως, για παράδειγμα, κάποια αλλαγή στο χώρο ή κάποια επίσκεψη. Έτσι θα μπορεί να νιώθει όσο γίνεται πιο ασφαλές.

2. Αποφύγετε τους χαρακτηρισμούςΕκφράσεις και χαρακτηρισμοί, όπως «είσαι πολύ γκρινιάρης» ή «είσαι ανυπόφορος» δεν θα βοηθήσουν καθόλου την κατάσταση. Αν θέλετε να του μιλήσετε για το πόσο σας ενοχλεί αυτό που συμβαίνει, αναφερθείτε στην πράξη του και όχι στο ίδιο. Μπορείτε να του πείτε, π.χ., «με το να γκρινιάζεις δεν θα σε αφήσω να παίξεις άλλο», αντί να του πείτε «σταμάτα πια να είσαι γκρινιάρης». Με τον τρόπο αυτό δείχνετε στο παιδί πως δεν χαρακτηρίζετε το ίδιο, αλλά τον τρόπο και τη συμπεριφορά που χρησιμοποιεί για να πετύχει το στόχο του.

3. Μη διακωμωδείτε τη συμπεριφορά τουΈνα παιδί γκρινιάρικο δεν είναι σε καμιά περίπτωση αστεία υπόθεση. Γελώντας με αυτή τη συμπεριφορά του, αυτόματα του δημιουργείτε την τάση να την επαναλάβει, γιατί νιώθει πως σας διασκεδάζει και σας ευχαριστεί. Υπάρχει όμως περίπτωση να έχετε και πιο άσχημα αποτελέσματα. Μπορεί να νιώσει πως γελάτε μαζί του για να το κοροϊδέψετε, πως το υποτιμάτε, πως δεν υπολογίζετε καθόλου αυτό που σας λέει εκείνη τη στιγμή. Έτσι η γκρίνια θα συνοδευτεί από συναισθήματα απόρριψης και απογοήτευσης.

4. Μην το κοροϊδεύετε μπροστά στους άλλους Πώς θα νιώθατε εσείς αν κάποιος σας κορόιδευε; Έτσι και πολύ χειρότερα θα νιώσει ένα παιδί, αφού ακόμα δεν έχει τη δική σας ωριμότητα για να σκεφτεί ποιος μπορεί να είναι ο απώτερος στόχος σας. Σε καμιά περίπτωση λοιπόν μην το κοροϊδέψετε μπροστά σε άλλους κάνοντάς το να νιώσει πως δεν το σέβεστε και δεν το αγαπάτε.

5. Ακούστε τι σας λέειΔώστε του χρόνο για να σας μιλήσει, να σας πει τι θέλει. Μιλήστε διεξοδικά μαζί του γι' αυτά που το απασχολούν, το ανησυχούν, το δυσαρεστούν και το κάνουν να γκρινιάζει. Συζητώντας μαζί του και γνωρίζοντάς το καλύτερα, θα βρείτε τον τρόπο να μειώσετε τα καθημερινά του παράπονα.

6. Μην υποκύπτετε εύκολα στην γκρίνια τουΔεν είναι ανάγκη να τρέχετε κάθε φορά που σας ζητάει επίμονα κάτι. Σταματήστε να ασχολείστε τόσο πολύ με όλες του τις απαιτήσεις. Μην υποκύπτετε κάθε φορά που γκρινιάζει δίνοντάς του αυτό που θέλει. Βοηθήστε το να καταλάβει πως με το να γκρινιάζει δεν θα καταφέρει όλα όσα φαντάζεται. Αν πάλι κουράζεστε από την ασταμάτητη γκρίνια και τα τσιριχτά κλάματα, πάρτε το χρόνο σας και προσπαθήστε να ηρεμήσετε, χωρίς να νιώθετε ενοχές. Εξηγήστε του πως αυτό δεν είναι τιμωρία. Όπως όμως το παιδί σας έχει το δικαίωμα να γκρινιάζει, έτσι κι εσείς δικαιούστε να έχετε λίγο χρόνο για να ηρεμήσετε.

Με τη συνεργασία της Μαρίας Ποθητού (σύμβουλος γονέων, παιδαγωγός, συντονίστρια σχολών γονέων, μέλος του Πανελληνίου Συνδέσμου Σχολών Γονέων).

7 πράγματα που δεν ξέραμε για τα παιδιά που γεννιούνται χειμώνα!

1.Τα μωρά του χειμώνα συνήθως προέρχονται από λιγότερο προνομιούχες κοινωνικά οικογένειες
Σύμφωνα με στατιστική έρευνα που πραγματοποίησαν οικονομολόγοι από το Πανεπιστήμιο της Notre Dame (συγκρίνοντας στοιχεία των πιστοποιητικών γεννήσεως από το 1989-2001), το ποσοστό των παιδιών που γεννιούνται από ανύπαντρες μητέρες, έφηβες μητέρες, και μητέρες που δεν είχαν ολοκληρώσει το γυμνάσιο κορυφώνεται τον Ιανουάριο κάθε έτους.

2. Τα παιδιά του χειμώνα είναι πιο υγιή
Σύμφωνα με έρευνα του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ, τα παιδιά που γεννήθηκαν τους χειμερινούς μήνες γίνονται πιο δυνατά από τα υπόλοιπα. Οι επιστήμονες εκτιμούν ότι ο λόγος για τον οποίο συμβαίνει αυτό είναι ότι οι μητέρες τους διανύουν το μεγαλύτερο μέρος της εγκυμοσύνης τους κατά τους καλοκαιρινούς και φθινοπωρινούς μήνες και έτσι τρέφονται καλύτερα, αφού τότε τα φρέσκα φρούτα και λαχανικά περιέχουν περισσότερες βιταμίνες.

3. Τα παιδιά του χειμώνα έχουν περισσότερες πιθανότητες να γεννηθούν πρόωρα
Σύμφωνα με έρευνα που πραγματοποίησαν επιστήμονες του Princeton εξετάζοντας τα δεδομένα του Ευρωπαικού Προγράμματος Γεννητικότητας Vital Statistics Natality τα μωρά που γεννιούνται κατά τη  διάρκεια του χειμώνα έχουν 10%  περισσότερες πιθανότητες να γεννηθούν πρόωρα. Ένας από τους μεγαλύτερους παράγοντες κινδύνου φαίνεται πως είναι η γρίπη που το  χειμώνα βρίσκεται στο αποκορύφωμά της!

4. Τα παιδιά του χειμώνα έχουν καλύτερη όραση 
Όπως υποστηρίζουν επιστήμονες από το Πανεπιστήμιο του Τελ Αβίβ, το γεγονός ότι δεν εκτίθενται κατά τη νεογνική ηλικία στο έντονο ηλιακό φως έχει ως αποτέλεσμα τα παιδιά αυτά να έχουν καλύτερη όραση και λιγότερες πιθανότητες να αναπτύξουν αργότερα στη ζωή τους μυωπία.

5. Τα παιδιά του χειμώνα είναι πιο ευάλωτα σε τροφικές αλλεργίες
Σύμφωνα με έρευνα που δημοσιεύθηκε στο ιατρικό περιοδικό α Annals of Allergy, αυτό πιθανώς συμβαίνει επειδή συχνά παρουσιάζουν έλλειψη της βιταμίνης D, η οποία συντίθεται με τη βοήθεια της ηλιακής ακτινοβολίας.

6. Τα παιδιά του χειμώνα είναι μεγαλύτερα από τα παιδιά που γεννιούνται καλοκαίρι
Σύμφωνα με έρευνα που πραγματοποιήθηκε από το Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ τα παιδιά που γεννήθηκαν κατά τους χειμερινούς μήνες τείνουν να είναι πιο βαριά, πιο ψηλά και με μεγαλύτερη περίμετρο κεφαλιού από τους συνομηλίκους τους.

7. Τα παιδιά του χειμώνα είναι πιο ήρεμα 
Όπως μας πληροφορούν επιστήμονες από το  Πανεπιστήμιο του Queensland που πραγματοποίησαν έρευνα σχετική με τη συμπεριφορά των νηπίων κατέληξαν ότι τα παιδιά που γεννήθηκαν χειμώνα έχουν λιγότερα νεύρα και είναι σαφώς πιο υπάκουα από τους συνομήλικους τους που γεννήθηκαν καλοκαίρι 

Συνταγή:Φτιάξε τα δικά σου πεντανόστιμα ferrero μόνο με 4 υλικά!

Υπάρχει κάποιος μικρός ή αλλά μεγάλος δεν λατρεύει τα σοκολατάκια ferrero rocher;

Μια συνταγή για φανταστικά σοκολατάκια ferrero rocher που θα φτιάξετε μόνοι σας και θα ενθουσιάσουν με τη γεύση τους και την εμφάνισή τους εσάς και τους φίλους σας…

Υλικά

•120 γρ. φουντούκια
• 200 γρ. Νutella
• 70 γρ. γκοφρέτες με γέμιση κρέμας κακάο
• 350 γρ. κουβερτούρα γάλακτος

Εκτέλεση
Προθερμαίνουμε το φούρνο στους 175oC και βάζουμε λαδόκολλα στο ταψί του φούρνου. Απλώνουμε τα φουντούκια και τα ψήνουμε για 10 λεπτά. Αφού τα βγάλουμε από το φούρνο, βάζουμε στην άκρη 25 φουντούκια και τα υπόλοιπα τα αλέθουμε στο multi.

Βάζουμε τη Νutella σε ένα μπολ και ρίχνουμε μέσα τα μισά από τα αλεσμένα φουντούκια. Ανακατεύουμε καλά με ένα κουτάλι και βάζουμε στο ψυγείο για 1 ώρα.
Αλέθουμε τις γκοφρέτες και τις αναμιγνύουμε μαζί με τα υπόλοιπα αλεσμένα φουντούκια. Βάζουμε το μείγμα σε ένα βαθύ μπολ.

Πλάθουμε τη nutella παίρνοντας με ένα κουταλάκι τη nutella (να γεμίσει το κουταλάκι), βάζουμε στη μέση ένα ολόκληρο φουντούκι (από αυτά που κρατήσαμε στην άκρη) και μετά μαζί με ένα δεύτερο κουταλάκι καλύπτουμε το φουντούκι με nutella (αυτήν που ήδη υπάρχει στο ένα κουταλάκι, δεν χρειάζεται να προσθέσουμε κι άλλη).

Ρίχνουμε την μπαλίτσα μέσα στο μείγμα με τις γκοφρέτες και πάλι χρησιμοποιώντας δύο καθαρά κουταλάκια την καλύπτουμε με το μείγμα ενώ ταυτόχρονα πιέζοντας την ελαφρά με τα κουταλάκια της δίνουμε και ένα πιο σφαιρικό σχήμα. Δουλεύουμε κατ΄ αυτό τον τρόπο μέχρι να μας τελειώσει η νουτέλα αραδιάζοντας τις μπαλίτσες σε ένα μεγάλο πιάτο στο οποίο έχουμε στρώσει ασημόχαρτο.

Βάζουμε στο ψυγείο για μισή ώρα ενώ στο μεταξύ λιώνουμε σε μπεν μαρί την κουβερτούρα. Βουτάμε μία μία τις μπαλίτσες μέσα στη λιωμένη κουβερτούρα και χρησιμοποιώντας δύο κουταλάκια τις καλύπτουμε προσεχτικά με τη σοκολάτα. Τοποθετούμε τα σοκολατάκια σε ασημόχαρτο και αφήνουμε στο ψυγείο μέχρι να στερεοποιηθεί η σοκολάτα .

sintayes.gr

Παιδιά με ηθικό IQ

Σε μια εποχή που εστιάζει στα επιτεύγματα και τις επιδόσεις, τα παιδιά χρειάζονται να μάθουν να προσφέρουν, να μοιράζονται και να συμπάσχουν. Χωρίς γονεϊκά κηρύγματα με βαρετά ηθικά διδάγματα. «Ποιoς ενδιαφέρεται σήμερα να μεγαλώσει ηθικά παιδιά;».

Το ερώτημα το λαθράκουσα από μια παρέα γονέων στην παιδική χαρά. Εμεινε εκεί να αιωρείται ανάμεσα στην αμμοδόχο και τις κούνιες. Το ίδιο απόγευμα, την ώρα που διάβαζα στα παιδιά μου την αγαπημένη (μου) σειρά παιδικών βιβλίων – «Ο μικρός φιλόσοφος» (εκδ. Μεταίχμιο) – το ερώτημα σαν να επανήλθε. Φυσικά, δεν έδωσα απάντηση. Άλλωστε, στο «ηθικός» κάθε γονιός προσδίδει το νόημα που θέλει.

Οπως έγραφε προ καιρού στους «New York Times» o Ανταμ Γκραντ, καθηγητής μάνατζμεντ και ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο της Πενσιλβάνια, παρότι οι δυτικοί γονείς δείχνουμε μια κάποια εμμονή με τις επιδόσεις των παιδιών μας (θυμάμαι έναν γνωστό που ολοφυρόταν επειδή η κόρη του δεν κατόρθωσε να πάρει το Proficiency στην Α΄ Γυμνασίου), η επιτυχία δεν είναι τελικά το Νο 1 στις προτεραιότητες που έχουμε για το μεγάλωμά τους. Ανθρωποι από 50 χώρες που μετείχαν σε πρόσφατη έρευνα για το ποιες είναι οι βασικές αρχές στη ζωή τους, περιέργως δεν προέταξαν τα επιτεύγματα αλλά το ουσιαστικό ενδιαφέρον για τους άλλους, αυτό που λέμε «ενσυναίσθηση». Στο άρθρο του αυτό («Raising a Moral Child»), το οποίο προκάλεσε, είναι η αλήθεια, μεγάλο διαδικτυακό κουσκούς, ο Γκραντ υπογραμμίζει ότι η «ηθική ανάπτυξη» του παιδιού δεν είναι εύκολη υπόθεση (αρκεί μια ματιά στις στρατιές ηθικά υπανάπτυκτων ενηλίκων). Εδώ δεν επαρκούν τα εντατικά ιδιαίτερα μαθήματα, ούτε τα ηθικοπλαστικά γονεϊκά κηρύγματα. Ούτε καν οι μύθοι του Αισώπου. Εδώ μιλούν οι πράξεις.

Σε ένα παλαιό κλασικό πείραμα, ο διαβόητος καναδός ψυχολόγος Τζέι Φίλιπ Ράστον κάλεσε 140 παιδιά (δημοτικού και γυμνασίου) να παίξουν με ένα παιχνίδι, το οποίο στη συνέχεια καλούνταν είτε να κρατήσουν είτε να χαρίσουν σε ένα μη προνομιούχο παιδί. Στο πρώτο μέρος του πειράματος διαφορετικές ομάδες παιδιών παρακολούθησαν έναν δάσκαλο να παίζει το παιχνίδι. Σε κάποιες ομάδες παιδιών ο δάσκαλος εξήρε τη γενναιόδωρη συμπεριφορά, σε κάποιες άλλες πάλι σιωπούσε εντελώς. Μπροστά σε κάποιες ομάδες, ο δάσκαλος χάριζε το παιχνίδι στο φτωχό παιδί, μπροστά σε κάποιες άλλες κρατούσε το παιχνίδι για τον εαυτό του. Τα αποτελέσματα του πειράματος ήταν πραγματικά εντυπωσιακά. Η επίδραση του ενήλικου ήταν βεβαίως καταλυτική στη συμπεριφορά των ανηλίκων. Πιο γενναιόδωρη ομάδα αποδείχθηκε όμως εκείνη με τα παιδιά που απλώς είδαν τον δάσκαλο να χαρίζει το παιχνίδι. Χωρίς συμβουλές. Πρωτίστως, χωρίς την κουραστική παρλάτα: «Είναι σημαντικό να μοιράζεσαι με τους άλλους και ιδιαίτερα με εκείνους που έχουν ανάγκη…».

Ομως τo ηθικό IQ του παιδιού δεν βρίσκεται πάντα ψηλά στη γονεϊκή ατζέντα. «Δίνοντας προτεραιότητα στην ευτυχία των παιδιών μας, συχνά αποφεύγουμε να τα “στριμώξουμε” όταν δεν πάρουν την ευθύνη που τους αναλογεί απέναντι στους συνομηλίκους τους» θα γράψει ο Ρίτσαρντ Βάισμπουρντ, παιδοψυχολόγος και ειδικός σε θέματα εκπαίδευσης στο Harvard Graduate School of Education (HGSE), στο βιβλίο του «The Parents We Mean to Βe» (2009). Είναι, π.χ., ένας αμερικανός έφηβος που έχει πια βαρεθεί την ποδοσφαιρική ομάδα στην οποία παίζει και θέλει να ξεκινήσει βόλεϊ. Η μητέρα του τον προτρέπει να κάνει αυτό που τον ευχαριστεί. Ο πατέρας του, πάλι, προσπαθεί να τον αποτρέψει, το ποδόσφαιρο είναι καλό για το CV του στο κολέγιο. Και οι δύο γονείς ενδιαφέρονται για το παιδί, αλλά κανείς δεν ασχολείται με το «ηθικά» προφανές: Πώς θα επηρεάσει η ξαφνική αποχώρηση του παιδιού τους την υπόλοιπη ποδοσφαιρική ομάδα; Αξίζει να σημειωθεί ότι ο ίδιος ο Βάισμπουρντ, που εδώ και χρόνια ανατέμνει το ζήτημα της ηθικής στην ανατροφή των παιδιών, μεγάλωσε με έναν πατέρα (μεσίτη στο επάγγελμα) που αγαπούσε να φέρνει «τροφή για σκέψη» στο μεσημεριανό τραπέζι. Είχε μάλιστα αδυναμία στα κλασικά ηθικά αινίγματα. Ανάμεσά τους το «δίλημμα του Χάινζ»: πρέπει ο αφοσιωμένος σύζυγος να κλέψει το πανάκριβο φάρμακο που αδυνατεί να πληρώσει αλλά που θα σώσει τη ζωή της βαριά άρρωστης γυναίκας του;».

«Ολα έχουν ένα ηθικό δίδαγμα, αρκεί να μπορέσεις να το βρεις» γράφει ο Λιούις Κάρολ στην «Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων». Στην εποχή της βιομηχανοποιημένης παιδικής ηλικίας, με τη σύγχρονη οικογένεια να λειτουργεί σαν εταιρεία που παράγει «τέλεια παιδιά», το ηθικό δίδαγμα είναι ότι οι γονείς επιβάλλεται να δώσουν στα παιδιά τους όχι κηρύγματα περί ηθικής αλλά ηθικό σθένος.

Δημοσιεύθηκε στο BHmagazino

Ο ρόλος του πατέρα στην εγκυμοσύνη αλλά και αργότερα

Αναμφισβήτητα, ο χρόνος της εγκυμοσύνης, οι ώρες του τοκετού και οι πρώτοι μήνες της ζωής του παιδιού είναι περίοδοι και στιγμές μοναδικές αλλά και δύσκολες, τόσο για την μέλλουσα μητέρα όσο και για τον πατέρα. Ο ρυθμός της ζωής αλλάζει, το ίδιο και οι ρόλοι μέσα στο σπίτι. Το μεγαλύτερο «σοκ» το παθαίνουν οι μπαμπάδες, οι οποίοι, αν και θεωρητικά είναι ενημερωμένοι και εξοικειωμένοι με το θέμα, στην πράξη, όμως βιώνουν τα πράγματα πολύ διαφορετικά, ακόμη κι αν το προσδοκούσαν με λαχτάρα.

Είναι λίγοι εκείνοι οι άντρες που πραγματικά έχουν συνειδητοποιήσει ότι τους 9 μήνες που η γυναίκας τους κυοφορεί, μπαίνει σε μια τελείως διαφορετική ψυχολογική κατάσταση, γίνεται κυρίως πιο ευαίσθητη και έχει ανάγκη από ιδιαίτερη μεταχείριση από τους ανθρώπους που βρίσκονται γύρω της και ιδιαίτερα από τον πατέρα του μωρού. Ένα πατέρα που συμμετέχει και συμπαρίσταται, βιώνει με χαρά την πατρότητα και είναι έτοιμος να δώσει ένα χέρι βοηθείας όποτε χρειαστεί.

Πόσο έτοιμος είστε  λοιπόν να παρέχετε την ηρεμία και την εμπιστοσύνη που χρειάζεται η γυναίκα σας αυτές τις δύσκολες περιόδους; Τελικά, πόσο, πραγματικά, θέλετε να αναλάβετε τις ευθύνες σας;

Οι 9 μήνες της αναμονής

-  Η συναισθηματική ανασφάλεια του πρώτου τριμήνου αλλά και οργανικά προβλήματα, όπως η ναυτία, εμετοί και αλλαγή σχήματος του σώματος, δημιουργούν στην έγκυο κάποια ταραχή ή κατάθλιψη. Ένας σύζυγος ενημερωμένος γι' αυτές τις μεταβολές, με κατανόηση και αγάπη, μπορεί να προσφέρει μεγάλη βοήθεια και να συμπαρασταθεί με τρυφερότητα στην γυναίκα του.

-  Καθώς πλησιάζει η μέρα του τοκετού, η γυναίκα ετοιμάζει πυρετωδώς το σπίτι, το δωμάτιο του μωρού και φροντίζει τα άλλα παιδιά (αν υπάρχουν).  Συγχρόνως, όμως, αισθάνεται εκνευρισμό, αγωνία και κόπωση, ιδιαίτερα το τελευταίο τρίμηνο που ο οργανισμός αναγκάζεται να υπερλειτουργεί. Γι' αυτό ο σύντροφος πρέπει να δραστηριοποιείται και δεν θα πρέπει να αισθάνεται μειονεκτικά αν θα πλύνει τα πιάτα ή θα σιδερώσει ή θα μαγειρέψει.

-  Ένα άλλο θέμα που απασχολεί τα ζευγάρια είναι το σεξ. Βέβαια, είναι γνωστό ότι το σεξ δεν απαγορεύεται και δεν είναι επικίνδυνο, εφ' όσον ο γιατρός σας έχει δώσει το πράσινο φως. Αλλά και εδώ, ο πρώτος λόγος ανήκει  στην έγκυο γυναίκα και πρέπει να γίνεται απόλυτα σεβαστός από τον σύντροφό της. Γιατί μερικές φορές, οι ορμόνες και οι συναισθηματικές της αλλαγές την οδηγούν σε άρνηση και χρειάζεται απέραντη κατανόηση, τρυφερότητα και κατάλληλη συμπεριφορά εκ μέρους του συντρόφου.

- Τέλος, ένας από τους πιο βασικούς ρόλους του μελλοντικού πατέρα είναι να ξέρει ποιες είναι οι σωστές κινήσεις που πρέπει να κάνει από την στιγμή που θα πιάνουν την γυναίκα του οι πόνοι και θα πρέπει να μεταφερθεί στο μαιευτήριο.  Είναι πολύ σημαντικό να κρατήσει την ψυχραιμία του, να την εμψυχώσει και να την βοηθήσει να ετοιμαστεί.

Γι' αυτό, φροντίστε να:

-      Έχετε πρόχειρα τα τηλέφωνα  του γιατρού, της μαίας και του μαιευτηρίου

-      Ξέρετε που είναι όλα τα απαραίτητα που θα πάρει η γυναίκα σας στο μαιευτήριο, τα οποία πρέπει είναι όλα έτοιμα από πριν.

-      Γνωρίζετε την πιο σύντομη διαδρομή για το μαιευτήριο.

-      Γνωρίζετε τις τυπικές διαδικασίες που χρειάζονται (βιβλιάριο υγείας, ασφάλεια, χρήματα, κλπ) για την εισαγωγή της εγκύου στο μαιευτήριο.

Τοκετός: μπροστά στο μεγάλο γεγονός

Η μεγάλη στιγμή έφτασε και εσείς αποφασίζετε να τη ζήσετε «ζωντανά». Δεν είναι εύκολη υπόθεση. Ίσως θα πρέπει να μιλήσετε και με τον γιατρό σας για να σας ενημερώσει με κάθε λεπτομέρεια για το τι θα αντιμετωπίσετε την ώρα του τοκετούώστε και η συμπαράσταση προς την σύντροφό σας να είναι διακριτική και ουσιαστική. Θα πρέπει να είστε κατάλληλα προετοιμασμένος ώστε να μπορέσετε να υποδεχτείτε τονεογέννητο  με ηρεμία και ψυχραιμία, έχοντας χαλιναγωγήσει τον συγκινησιακό παράγοντα.

Αν είστε παρόν, φροντίστε να:

-      Δείξτε τρυφερότητα στην σύντροφό σας την δύσκολη ώρα του τοκετού, χωρίς να την εμποδίζετε να εκφραστεί όπως εκείνη θέλει.

-      Βοηθήστε την να εκτελέσει σωστά τις αναπνοές, αν έχετε κάνει κάποια μαθήματα μαζί της.

-      Επιτρέψτε της να σας κρατήσει το χέρι, να σας σφίξει, να σας τσιμπήσει ακόμα και να σας δαγκώσει αν αυτό την ανακουφίσει.

-      Υπακούστε στις οδηγίες που θα σας δοθούν από τον γιατρό και το εξειδικευμένο προσωπικό.

-      Μην εμποδίζετε και μην παρεμβαίνετε στο έργο του εξειδικευμένου προσωπικού και κυρίως μην αναγκάσετε τον γιατρό ν' ασχολείται μαζί σας την ώρα εκείνη.

-      Αν αισθανθείτε άσχημα, είναι καλύτερα να βγείτε αμέσως από την αίθουσα τοκετού.

Επιστροφή στο σπίτι 
Τώρα αρχίζουν τα δύσκολα! Η στιγμή, που ένα καινούργιομωρό μπαίνει στην οικογένεια γίνεται η αφορμή ν' αλλάξουν ριζικά πολλές από τις παλιές συνήθειες της οικογένειας, πρακτικές και συναισθηματικές. Το νεογέννητο «απαιτεί» την αποκλειστικότητα της μητέρας του και αυτό είναι ένα σημείο που χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή.  Γιατί όταν στην ψυχή του πατέρα δημιουργηθεί η ψευδαίσθηση ότι υπάρχει μια διεκδίκηση της γυναίκας του από έναν καινούργιο και πολύ  δυνατό «αντίπαλο», τότε χάνεται όλη η μαγεία και η ομορφιά του ρόλου της πατρότητας.  Και κατ' επέκταση δημιουργεί και προβλήματα στην συμπεριφορά του. Εδώ ο σύζυγος πατέρας δεν ζηλεύει το παιδί του, αλλά διεκδικεί το ενδιαφέρον και τις εκδηλώσεις αγάπης, που κάθε μέρα χάνει από την σύζυγό του.  Σε τέτοιες καταστάσεις η καλή και ουσιαστική επικοινωνία του ζευγαριού θα παίξει καθοριστικό ρόλο, πριν το σύμπλεγμα «μητέρα- πατέρας-παιδί» υποστεί κλονισμό.

Από την άλλη, η καθημερινή φροντίδα του παιδιού, όπως το τάισμα, το άλλαγμα, το πλύσιμο και το νανούρισμα συμπεριλαμβάνονται στο ρόλο του πατέρα. Γιατί, μέσα από αυτές τις διαδικασίες του δίνεται η ευκαιρία, τις πρώτες μέρες να καλλιεργήσει μια πιο ουσιαστική, ενστικτώδη επικοινωνία με το νεογέννητο και να χτίσει γέφυρες αγάπης που τον συνδέουν με το παιδί του.

Και φυσικά η ενασχόλησή του με τις καθημερινές φροντίδες του παιδιού είναι μεγάλη ανακούφιση για την μητέρα..  Ας μην ξεχνάμε ότι οι πρώτες μέρες μετά τον τοκετό και η περίοδος του θηλασμού είναι οι πιο κοπιαστικές και δύσκολες για την γυναίκα. Πώς μπορεί, λοιπόν να υποστηρίξει  ψυχολογικά την γυναίκα του σε αυτές τις κρίσιμες καμπές της κοινής τους ζωής;

Φροντίστε να δείξετε τον…

-      θαυμασμό σας για την ιερή αυτή διαδικασίας της  ζωής.

-      θαυμασμό για την αντοχή της

-      θαυμασμό για την θηλυκότητα και την ομορφιά της

-      θαυμασμό για το γεγονός ότι θυμήθηκε να σας ρωτήσει «τι κάνετε;» μετά την 3ωρη περιγραφή του πως αισθάνθηκε όταν κλώτσησε το μωρό στην κοιλιά της.

Τέλος, η συμπεριφορά και η παρουσία  του πατέρα δεν επιδρά μόνο στην μητέρα, επηρεάζει και το παιδί, από την στιγμή της σύλληψής του και μετά. Η σχέση γονέων - βρέφους είναι μια δυναμική τριάδα, που το κάθε μέλος συμβάλλει και ενισχύει την συμπεριφορά του άλλου με θετικό ή αρνητικό τρόπο. Στην πραγματικότητα ο πατέρας είναι εκείνος προς τον οποίο αργότερα το παιδί θα μπορεί να μεταφέρει τις ανάγκες εξάρτησής του και την ανάγκη του για αγάπη και στοργή. Ουσιαστικά τρία είναι τα βασικά σημεία της επίδρασης του πατέρα στην εξέλιξη του παιδιού:

-      Η διαδικασία κατά την οποία το παιδί προσπαθεί να φτιάξει το «εγώ» σύμφωνα με εκείνα που παίρνει ως πρότυπο.

-      Το άγχος που μπορεί να αποκτήσει το παιδί, γιατί η πατρική αποστέρησης είναι δυνατόν να αποβεί η κύρια αιτία άγχους του.

-      Οι διαταραχές της συμπεριφοράς που μπορεί να παρουσιάσει ένα παιδί, όπως είναι η αντικοινωνική συμπεριφορά, κλπ.

Με την συνεργασία της κας Ιωάννας Τσιαούση (μαιευτήρας - γυναικολόγος) και της κας Βάσως Μακαρόνη (ψυχολόγος - παιδοψυχολόγος)

ΕΤΣΙ!!!

!!!

...

ΟΤΕ Θέσεις Εργασίας

Ο Οργανισμός Τηλεπικοινωνιών της Ελλάδος (ΟΤΕ A.E.) είναι ο μεγαλύτερος τηλεπικοινωνιακός πάροχος στην Ελλάδα, ενώ ο όμιλος δραστηριοποιείται στην ευρύτερη Νοτιοανατολική Ευρώπη.

Ο Όμιλος παρέχει ευρυζωνικές υπηρεσίες, σταθερή/κινητή τηλεφωνία, επικοινωνία δεδομένων υψηλών ταχυτήτων και υπηρεσίες μισθωμένων γραμμών. Ταυτόχρονα, δραστηριοποιείται στην Ελλάδα και στους τομείς των δορυφορικών επικοινωνιών, των ακινήτων και της εκπαίδευσης. Ο Όμιλος ΟΤΕ απασχολεί περίπου 30.000 άτομα σε 4 χώρες!

Στην ιστοσελίδα της εταιρείας μπορείτε να βρείτε κατά καιρούς ευκαιρίες απασχόλησης. Επίσης, μπορείτε να επικοινωνήσετε με την εταιρεία με βάση τα στοιχεία που θα βρείτε εδώ.

Παράλληλα, ο ΟΤΕ δίνει τη δυνατότητα στους σπουδαστές των ΑΕΙ, ΤΕΙ και ΙΕΚ να κάνουν την πρακτική τους άσκηση στην εταιρεία, στα πλαίσια του προγράμματος Εταιρικής Υπευθυνότητας. Έτσι, δίνεται η ευκαιρία σε νέους φοιτητές και σπουδαστές να απασχοληθούν σε διάφορες ειδικότητες και να αποκτήσουν την εργασιακή εμπειρία σε μιας μεγάλη επιχείρηση. Σε περίπτωση που επιθυμείτε να κάνετε την πρακτική άσκηση σας στον ΟΤΕ, συμπληρώστε την φόρμα εκδήλωσης ενδιαφέροντος.

Καλή σας επιτυχία!

«Οι μπαμπάδες πεθαίνουν νωρίς…» Για όλους τους μπαμπάδες!

Πριν μερικές μέρες πήγα στην κηδεία του τελευταίου πατέρα φίλου μου που είχε μείνει ζωντανός. Και εδώ και χρόνια στην εξαώροφη πολυκατοικία της μάνας μου κατοικούν μόνο χήρες. Ναι, οι μπαμπάδες δεν φτουράμε.

Και αυτό είναι μεγάλο πρόβλημα. Ειδικά αν έχεις κόρη.

Εδώ και μερικές μέρες έχω ξεκινήσει δίαιτα. Η πρώτη φορά στη ζωή μου που σκοπεύω να πάρω στα σοβαρά το συγκεκριμένο “άθλημα’. Επίσης έχω κανονίσει να κάνω εξετάσεις αίματος, έχω ξεσκονίσει τον διάδρομο στο καθιστικό που χρησιμοποιώ εδώ και χρόνια ως καλόγερο και γενικώς έχω αρχίσω να προσέχω καλύτερα τον εαυτό μου. Ο λόγος; Το γέλιο που έριξε η 4χρονη κόρη μου όταν με είδε να βγαίνω από το μπάνιο και γύρισε και μου είπε ότι “Έχεις πολύ μεγάλη κοιλίτσα. Είναι αστεία. Αλλά μην ανησυχείς, δεν θα το πω στις φίλες μου στο σχολείο’.

Θα μου πεις, το παιδί σου είναι 4 χρονών, και εσύ μόλις τώρα συνειδητοποίησες ότι η βασική σου ευθύνη απέναντί της είναι το να είσαι δίπλα της όσο μεγαλώνει; Και θα σου απαντήσω ότι άλλο είναι να το ξέρεις (ότι δεν έχεις -λόγω φύλου- πολλά ψωμιά) και άλλο να το βλέπεις μπροστά σου, στο κοιμητήριο Καλλιθέας, που το συγκεκριμένο μεσημέρι Δευτέρας έμοιαζε με reunion σχολείου θηλέων, όπου το dress code ήταν total black.Όπως και να το κάνεις, το να βρίσκεσαι σε μια κηδεία όπου υπάρχουν μόνο γυναίκες (γιατί οι πατεράδες έχουν πεθαίνει εδώ και χρόνια) και να επιστρέφεις στην πολυκατοικία όπου μεγάλωσες, η οποία και πάλι είναι γεμάτη ως τα μπούνια με χήρες, σε κάνει να συνειδητοποιείς ότι το πιο πιθανόν είναι να μην καταφέρεις να χαρείς το παιδί σου για όσο διάστημα επιθυμείς.

Σε αναγκάζει να συνειδητοποιήσεις ότι κάθε ανεγκέφαλη επιλογή που κάνεις, από το να καπνίσεις ένα τσιγάρο παραπάνω ως το να μην φορέσεις την ζώνη ασφαλείας επειδή “έλα μωρέ, ως το ψιλικατζίκο πάω’, έχει άμεσο αντίκτυπο στη ζωή ενός πλάσματος του οποίου φέρεις την ευθύνη. Όχι την αποκλειστική, αλλά το 50%. Για να μην σου πω και παραπάνω, στις περιπτώσεις που έχεις κόρη.

Ξέρω τι σου λέω. Γιατί έχω δει τι συμβαίνει όταν ένας πατέρας φεύγει νωρίς. Τα τραύματα που κουβαλάει το κορίτσι μετά. Και πως επηρεάζει αυτό τις σχέσεις που επιλέγει να κάνει. Συνήθως με μεγαλύτερους σε ηλικία “αντικαταστάτες” αυτού που έχασε.Άσε που μετά από μια γεμάτη δεκαετία στα αντρικά περιοδικά μπορώ να σου επιβεβαιώσω ότι οι χειρότερες τσούλες εκεί έξω, οι πιο τραυματισμένες υπάρξεις, οι πιο επιρρεπείς σε καταχρήσεις, εκμετάλλευση και γενικώς ηλιθιότητα επιλογών, είναι εκείνες που ο πατέρας τους υπήρξε απών. Είτε επειδή πέθανε νωρίς, είτε επειδή την έκανε με ελαφρά πηδηματάκια.

Εκείνες που, μεταξύ άλλων, το θεωρούν ένδειξη αγάπης και αφοσίωσης όταν ένας γκόμενος προσφέρεται να τις πάει να κάνουν πλαστική στο στήθος. Κάτι που έχω δει να συμβαίνει τουλάχιστον 8 φορές με τα μάτια μου. Αν και τις 4 υπεύθυνος ήταν ο ίδιος γκόμενος που προφανώς κάποιο “στα 3 ζευγάρια το ένα δωρεάν” ντιλ είχε κλείσει με τον συγκεκριμένο πλαστικό.

Τι τα θες, είναι μεγάλη ευθύνη να είσαι πατέρας. Η πρώτη φορά για πολλούς από εμάς, όσους τουλάχιστον μεγαλώσαμε χωρίς να χρειάζεται να βγούμε στη βιοπάλη από τα 12 μας, που νιώθουμε ως πραγματικοί άντρες. Η πρώτη φορά που δεν έχουμε το δικαίωμα να τα σκατώσουμε. Που δεν έχουμε το δικαίωμα να είμαστε εντελώς εγωιστές και παρτάκηδες.

Από την άλλη, οι άνθρωποι βασικά δεν αλλάζουν. Ότι και να τους συμβεί. Καλό ή κακό. Το πιστεύω ακράδαντα αυτό. Εμένα π.χ. δεν θα σταματήσουν να μου τρέχουν τα σάλια κάθε φορά που περνάω μπροστά από ένα ζαχαροπλαστείο. Ή στον φίλο μου τον Κώστα το ίδιο όταν περνάει μπροστά από στριπτιζτάδικο.Ούτε αντέχεις να ζεις τη ζωή σου για κάποιον άλλο. Ακόμη και αν αυτός ο άλλος έχει προσωπάκι αγγέλου και κουβαλάει εμφανώς τον ίδιο χαρακτήρα και το ίδιο γαιδουρο-πείσμα με εσένα.

Οπότε, τι μένει; Tο ίδιο με πάντα. Το ίδιο βασικό μάντρα που οφείλει να έχει κάθε πατέρας εκεί έξω. Το να προσπαθείς να είσαι κάθε στιγμή η καλύτερη εκδοχή του εαυτού σου που γίνεται. Και να εύχεσαι να αργήσει η μέρα που το παιδί σου θα καταλάβει ότι είσαι ατελής, λίγοτερος από ότι πιστεύει, ένας κοινός θνητός όπως όλοι οι άλλοι. Με την λέξη κλειδί εδώ, προφανώς, να είναι το θνητός.

Πάνος Κοκκίνης-oneman.gr

Τα 10 πράγματα που μας κάνουν ευτυχισμένους

Επιστήμονες από το τμήμα ψυχολογίας του πανεπιστημίου του Καντέρμπουρι στη Νέα Ζηλανδία, προσπάθησαν να ομαδοποιήσουν και να κατηγοριοποιήσουν τα 10 απλά καθημερινά πράγματα που υπόσχονται ευτυχία. 

Η παραπάνω έρευνα πραγματοποιήθηκε με κριτήρια:  την ευχαρίστηση, το νόημα και τη χαλάρωση που προσφέρουν. Ο επικεφαλής της έρευνας Σάιμον Κεμπ, τα παρουσίασε με σειρά προτεραιότητας.

1. Το σεξ
2. Τα πάρτυ
3. Ο εθελοντισμός και να φροντίζουμε τους άλλους
4. Η προσευχή και ο διαλογισμός
5. Η φροντίδα των παιδιών μας και το παιχνίδι μαζί τους
6. Το να ακούμε μουσική και να ταξιδεύουμε με τη φαντασία μας
7. Οι χαλαρές συζητήσεις με φίλους για διάφορα θέματα
8. Η ενασχόληση με κάποιο χόμπι
9. Τα ψώνια
10. τα βιντεοπαιχνίδια

Στην ίδια έρευνα οι ψυχολόγοι εντόπισαν άλλα 10 πράγματα τα οποία ουσιαστικά είναι άχρηστα. Δηλαδή ακόμη και αν τα κάνουμε καθημερινά, δεν προσφέρουν κάτι στον ψυχικό μας κόσμο και την ευτυχία μας. Αυτά είναι:

1. Οι ασθένειες
2. Το Facebook
3. Οι δουλειές του σπιτιού
4. Η μελέτη
5. Η αποστολή SMS και email
6. Τα υποχρεωτικά μαθήματα για το σχολείο ή το πανεπιστήμιο
7. Η εργασία επί πληρωμή
8. Η μετακίνηση με τα μέσα μαζικής μεταφοράς
9. Η ενασχόληση με το Ίντερνετ και το κομπιούτερ
10. Το πλύσιμο, το ντύσιμο και η προσωπική φροντίδα γενικότερα


Μια ακόμη όμως έρευνα που πραγματοποίησε ο καθηγητής του Πανεπιστημίου του Ρότερνταμ Ρούουτ Βεενχόβεν καταλήγει πωςοι άνθρωποι μπορούν να γίνουν πιο ευτυχισμένοι όχι με βάση τις συνθήκες της ζωής τους, αλλά από το πώς την χειρίζονται οι ίδιοι.

Σύμφωνα με τον Βεενχόβεν,  οι άνθρωποι είναι πιο ευτυχισμένοι όταν:

1. Βρίσκονται σε μακροχρόνιες σχέσεις

2. Είναι δραστήριοι , βγαίνουν έξω για δείπνο και έχουν καλούς φίλους.

3. Οι άνδρες έχουν την τάση να νιώθουν πιο ευτυχισμένοι σε κοινωνίες στις οποίες οι γυναίκες απολαμβάνουν μεγαλύτερη ισότητα.  

4. Πιο ευτυχισμένοι είναι οι άνθρωποι που θεωρούν ότι είναι όμορφοι παρά εκείνοι που είναι πραγματικά ευπαρουσίαστοι με αντικειμενικά κριτήρια.

5. Τα παιδιά μειώνουν το επίπεδο ευτυχίας, αλλά αυτό αυξάνεται όταν εκείνα μεγαλώνουν και φεύγουν από το σπίτι.

6. Υπάρχει άμεση συνάρτηση ανάμεσα στην ευτυχία και τη διαδρομή προς τον εργασιακό χώρο. Όσο πιο μακριά δουλεύει κανείς, τόσο λιγότερο ευτυχισμένος είναι. Αποτέλεσμα που δεν επηρεάζεται ούτε αν αυτό σημαίνει και αυξημένες αποδοχές.

Τέλος, αυτό που κάνει εντύπωση είναι πως η λύπη δεν είναι απαραίτητα ανεπιθύμητο συναίσθημα. Σύμφωνα με τον καθηγητή Βεενχόβεν, αν κάποιος νιώθει έτσι στο 10% του χρόνου του μπορεί να ωφεληθεί, καθώς η λύπη είναι σαν ένας κόκκινος σηματοδότης που σταματά την κακή συμπεριφορά. 

KAΛΗΜΕΡΑ!!!