Ντίνος Χριστιανόπουλος: «Δεν υπάρχουν ευτυχισμένοι έρωτες, μωρό μου!» - See more at: http://www.philenews.com/el-gr/politismos-anthropoi/389/197895/ntinos-christianopoulos-den-yparchoun-eftychismenoi-erotes-moro-mou#sthash.OmkCZvbg.dpuf

Ο σπουδαιότερος ποιητής της Θεσσαλονίκης και ένας από τους σημαντικότερους ποιητές της Ελλάδας, εξηγεί στον «Φιλελεύθερο» με ποιο τρόπο η τέχνη είναι μεγαλύτερη από την ζωή, ακόμη και όταν την εμπεριέχει.

 

Συνέντευξη-Φωτογραφίες: Γιάννης Χατζηγεωργίου

 

«Εσείς που βρήκατε τον άνθρωπό σας/κι έχετε ένα χέρι να σας σφίγγει τρυφερά/έναν ώμο ν’ ακουμπάτε την πίκρα σας/ένα κορμί να υπερασπίζει την έξαψή σας/κοκκινίσατε άραγε για την τόση ευτυχία σας, έστω και μια φορά; είπατε να κρατήσετε ενός λεπτού σιγή/για τους απεγνωσμένους;».

Η οδός Σκεπαστού, στις Σαράντα Εκκλησιές της Θεσσαλονίκης, είναι η συνέχεια της οδού Καβάφη-όχι του ποιητή, που έχει εικονοστάσι επάνω απ’ το κεφάλι του, στο γραφείο όπου κάθεται, με πλάτη στον έξω δρόμο, δίπλα από τον άλλον «μάρτυρα», τον Βασίλη Τσιτσάνη, ο κύριος Ντίνος-, αλλά ενός εμπόρου, με καταγωγή από τις Σαράντα Εκκλησιές, που πλούτισε στην Αμερική. «Ας είναι», που θα έλεγε και ο ίδιος-όπως, άλλωστε, μου απάντησε και στην επιμονή μου για μία συνέντευξη μαζί του, παρόλο που δεν θέλει πια να εκτίθεται δημόσια. 5:30 το απόγευμα του τελευταίου Σαββάτου του Απρίλη, και κάθομαι απέναντί του, μέσα στο μικρό δωματιάκι του γραφείου του, στο ισόγειο διαμέρισμα όπου ζει τα τελευταία χρόνια. Με κερνάει λεμονάδα φρέσκια. «Να την πιεις όλη!», με παρακινεί.  

Τι καινούργιο κάνετε τελευταία; 

Είμαι έγκλειστος και υπό παρακολούθηση, λόγω κάποιων προβλημάτων υγείας. 

Δεν βαριέστε όλη τη μέρα κλεισμένος στο σπίτι; 

Πως δεν βαριέμαι; Αλλά η αντοχή μου και η υπομονή μου να το αντέχω, είναι προς το καλό μου. Και αυτό το ξέρω. Δεν αρνιέμαι αυτό που για άλλους θα ήταν μια καταδίκη. Αλλά, ξέρεις, τραγουδάω!

Εσείς; 

Γιατί σου φαίνεται παράξενο; Τραγουδάω και με φανατικές μάλιστα θαυμάστριες. Συμπτωματικά. Από ‘δω κι από ‘κει. Τις προάλλες, λόγου χάρη, τραγούδησα στον «Ιανό», στο κέντρο της Θεσσαλονίκης, και έγινε χαμός. Δεν μπορείς να φανταστείς! Ήρθαν για να με ακούσουν από διάφορα μέρη, ακόμη και από το Λουξεμβούργο. Το φαντάζεσαι;

Υποθέτω πως ήδη θα σας προσκάλεσαν οι θαυμαστές σας που ζουν εκεί, για να τους επισκεφθείτε… 

Δεν έχω ταξιδέψει ποτέ. Και δεν θέλω να ταξιδέψω! Είμαι εχθρός των ταξιδιών.

Λένε πως ανοίγει το μυαλό με τα ταξίδια… Ούτε ανοίγει, ούτε κλείνει. Τα έχω ξεπεράσει προ πολλού όλα αυτά τα πράγματα. Δεν περιμένω από πουθενά, παρά μόνο από την αντοχή μου. 

Η οποία κρατάει μια χαρά… 

Κρατάει… Αυτό είναι το μυστικό.

Ούτε όταν ήσασταν νέος επιθυμούσατε να ταξιδέψετε; 

Ούτε.

Η μόνη σας αναφορά ήταν η Θεσσαλονίκη; 

Μάλιστα. Παλαιότερα υπήρχε και ένας σοβαρός λόγος, γιατί ήμουνα πάρα πολύ φτωχός. Αλλά και τώρα, που είμαι λίγο καλύτερα, δεν θέλω ούτε να ακούσω για ταξίδια. Τις προάλλες με κάλεσε ο διοικητής του Καναδά, να πάω εκεί και να με φιλοξενήσουν για μία εβδομάδα. Αρνήθηκα.

Για ποιο λόγο; 

Διότι μεσολαβεί η θάλασσα. 

Φοβάστε τη θάλασσα; 

Πάρα πολύ! Μόνο μία λέξη μπορεί να αποτυπώσει αυτό που παθαίνω με την θάλασσα: την κλάνω. Σ’ αρέσει δεν σ’ αρέσει έτσι όπως σου το λέω, αυτό συμβαίνει στην κυριολεξία. Αλλά, δεν είναι μόνο η θάλασσα, είναι και το αεροπλάνο.

Δεν μπήκατε ποτέ σε αεροπλάνο; 

Ποτέ. Και ούτε θα μπω βέβαια. Και χαίρομαι πάρα πολύ γι’ αυτό. Ούτε την περιέργεια έχω.

Γιατί ταυτίσατε σε ένα ποίημά σας την θάλασσα με τον έρωτα; «Η θάλασσα είναι σαν τον έρωτα: μπαίνεις και δεν ξέρεις αν θα βγεις…/Η θάλασσα είναι σαν τον έρωτα: χίλιοι τη χαίρονται – ένας την πληρώνει...»… 

Ποιητική αδεία, αλλά και στην πραγματικότητα πιστεύω ότι η απόσταση είναι πάρα πολύ λίγη. Και ο έρωτας και η θάλασσα είναι δύο ίδια πράγματα: πολύ γοητευτικά, αλλά και πολύ επικίνδυνα. Και δεν έχω πέσει έξω σε ό,τι έγραψα σχετικά μ’ αυτά τα πράγματα.

Το ξέρετε ότι πολλοί νέοι άνθρωποι σας «χρησιμοποιούν», επικαλούνται ποιήματά σας, για να κάνουν άλλους να τους ερωτευτούν;

Είμαι το εντελώς αντίθετο: έμενα θα με χρησιμοποιήσουν για να χαλάσουν έναν έρωτα. Γιατί ο έρωτας έχει και τα επικίνδυνά του. Αυτά τα επικίνδυνα, εγώ τα έχω επισημάνει. Και αν ένας είναι έξυπνος μπορεί, διαβάζοντας τα ποιήματά μου, να μπει σε υποψίες μήπως έχει δίκιο αυτός ο τύπος, μήπως είναι έτσι, «να προσέχω, να φυλάγομαι». Αν έχω συμβάλει στο να χαλάσουν κάποιοι έρωτες αυτό συνέβη όχι άδικα, γιατί αργότερα θα χαλούσαν από μόνοι τους.

Δεν υπάρχουν ευτυχισμένοι έρωτες; 

Βεβαίως και δεν υπάρχουν ευτυχισμένοι έρωτες, μωρό μου. Και μάλιστα είμαι σίγουρος και για τη διάρκειά τους. Ένας έρωτας βαστάει το πολύ πολύ δύο χρόνια. Στα δυόμιση δεν αντέχει, δεν πάει ποτέ. 

Και πως βλέπουμε τότε τόσα ζευγάρια να είναι αρκετά χρόνια μαζί; 

Υπάρχουν οι εξαιρέσεις, είναι κάποιοι που περνούν μια χαρά. Ο κανόνας όμως είναι να χωρίζουν οι άνθρωποι στο τσάκα τσάκα. Και αν είναι μαζί, πάλι σαν χωρισμένοι να ζουν.

Επομένως είναι συμβιβασμός οι γάμοι που διαρκούν αρκετό καιρό; 

Να κόψουν το κεφάλι τους! Πάντως, όσοι επηρεάζονται από τα ποιήματά μου, επηρεάζονται προς το καλύτερο: στο να είναι δύσπιστοι στα γλυκόλογα.

Εσείς δύσκολα λέγατε «σ’ αγαπώ»; 

Το θεωρώ γελοίο. Δεν δέχτηκα να το πω. Ποτέ δεν έχω πει τέτοιο πράγμα. Η επίδειξη αγάπης είναι και λίγο ενοχλητική.  

Δεν ερωτευτήκατε ποτέ τόσο δυνατά; 

Επειδή από τα ποιήματα δίνω την εντύπωση ότι ερωτεύτηκα πολύ, ε τότε ας σας διαψεύσω και μια φορά!

Και πολύ ερωτευτήκατε και βασανισμένα… Αυτό καταλαβαίνουν οι θαυμαστές των ποιημάτων σας. 

Μα με το δικαίωμα αυτό, λέω μερικά λογάκια παραπανίσια. 

Ερωτευτήκατε πολλές φορές στη ζωή σας, λοιπόν; 

Το να ερωτεύτηκα είναι πολύ φυσικό. Το θέμα είναι τι είδους έρωτα έκανα. Ήταν σοβαρά πράγματα; Ήταν αστεία πράγματα; Εκεί, το πράγμα παίζει. Άλλωστε, καθετί που αφορά τον έρωτα είναι και θετικό και αρνητικό την ίδια στιγμή.

Οι μεγαλύτεροι έρωτες είναι οι ανεκπλήρωτοι; 

Φοβούμαι ότι μάλλον ναι.

Εσείς δεν επιθυμήσατε ποτέ να είστε μαζί με έναν άνθρωπο για πολύ καιρό; 

Πάρα πολλές φορές! Επιθύμησα. Αλλά δεν ήμουν. Και καλύτερα. Κι’ είμαι απολύτως σίγουρος ότι έχω κερδίσει το παιχνίδι με το να είμαι περισσότερο αρνητικός του δέοντος. Διότι, αργά ή γρήγορα, το πράγμα θα εκφυλιστεί από μόνο του. Δεν έχω καμία αμφιβολία γι’ αυτό. Έρωτες διαρκείας, δεν υπάρχουν! 

Μήπως κατά βάθος φοβόμαστε μην πληγωθούμε; 

Ούτε που με νοιάζει! Με την πρώτη ευκαιρία οι άνθρωποι καταλαβαίνουν ότι δεν αγαπιούνται, ότι το πράγμα δεν πάει καλά και βάζουν παραίτηση.

Θα θυσιάζατε δέκα καλά σας ποιήματα για να ζούσατε έναν μεγάλο έρωτα, κύριε Χριστιανόπουλε; 

Όχι βέβαια! Ούτε ένα ποίημα! Ούτε γι’ αστείο να έκανα κάτι τέτοιο. Μα, έχω λίγα ποιήματα, τι νομίζεις;

350 περίπου δεν είναι; 

Ναι, αλλά ο Ρίτσος έχει 20 χιλιάδες! Εν πάση περιπτώσει, έχω 150 υποφερτά ποιήματα και 150 αποκηρυγμένα. Περίπου. Κι’ ό,τι είναι θα μείνει. Και θα μείνει, καλώς ή κακώς. 

Πότε γράψατε το τελευταίο σας ποίημα; 

Πριν από 8 χρόνια. Και έκτοτε δεν έγραψα τίποτε απολύτως. Ούτε γραμμή. Και έχω την ελπίδα πως μάλλον έληξε η ιστορία. Και μακάρι.

Γιατί το λέτε «ελπίδα»; Δεν είναι κατάρα για έναν ποιητή να μην μπορεί πια να γράψει; 

Δεν είναι. Ό,τι σοβαρό είχα να γράψω το έγραψα. Τώρα θα αρχίσω τις επαναλήψεις; Να βράσω, λοιπόν, τις επαναλήψεις. Όσο κι αν σου φαίνεται παράξενο, αυτά που σου λέω να τα παίρνεις τοις μετρητοίς. 

Μα, αυτό κάνω. Είστε ευτυχισμένος, κύριε Χριστιανόπουλε; 

Είμαι, πράγματι.

Αλήθεια; 

Βεβαίως!

Κι’ αυτοί που επικαλούνται την κατάθλιψη ή την μελαγχολία που κουβαλούν οι ποιητές; 

Αυτοί είναι εκείνοι που θέλουν πιο πολλά από όσα δίνουν. Άμα είναι έτσι, μπορώ να πω κι εγώ παχιά λόγια. Αλλά, δεν λέω.

Εσείς δίνατε πάντα περισσότερα; 

Εγώ δίνω και ταυτόχρονα σκίζω. Κι’ έτσι βγαίνει και μία ισορροπία στα ποιήματά μου. Σκίζω πολλά για το καλό μου. Κι’ είμαι ευχαριστημένος που ξεφορτώθηκα μέτρια ποιήματα. Άμα κάτι το κρατώ, δεν το δημοσιεύσω και έχω αμφιβολίες, χαίρομαι που έχω αυτές τις αμφιβολίες. Ένα ποίημα μισοτελειωμένο και μισοφτιαγμένο, έχει τις πιθανότητες κάποτε να βελτιωθεί και να γίνει ωραίο. Έχω τέτοιες περιπτώσεις. Από εκεί και πέρα όμως, είμαι αδέκαστος να κρατώ αυτά τα ποιήματα-έστω κακογραμμένα, έστω πρόχειρα-και να λέω «δεν ξέρεις καμιά φορά, μπορεί να μου ανοίξει η διάθεση και να τα βελτιώσω». Αλλά, έχω και ακραίες περιπτώσεις: ένα ποίημα το έγραφα 28 χρόνια. 

Ενώ κάποιο άλλο μέσα σε 5 λεπτά; 

Ναι. Και μερικά σε 5 λεπτά. Οι ακραίες περιπτώσεις, συμβαίνουν μέσα μου. 

Πως διακρίνατε αν ένα ποίημα που γράψατε είναι καλό ή για τα σκουπίδια; 

Αυτό το πράγμα είναι κάτι που ούτε εγώ το γνωρίζω. 

Είναι χάρισμα; 

Είναι. Ξέρω πάντως ποιο είναι καλό και ποιο είναι κακό, από την αρχή. Δεν περιμένω να τελειώσει το πράγμα. Το τελειώνω βέβαια, καλό ή κακό το κρατάω σε μία μπάντα, δεν μου πολυγεμίζει το μάτι, αλλά έρχεται μια στιγμή που λέω «είναι λίγο καλύτερο από ό,τι φοβόμουνα κι’ έλεγα να το πετάξω. Στάσου, μήπως αξίζει τον κόπο να επιμείνω». Και επιμένοντας βγαίνει ένα πράγμα καλό.

Μήπως είναι λίγο ρετρό πια οι ποιητές σήμερα στον κόσμο μας, κύριε Χριστιανόπουλε; 

Αυτά είναι δύσκολα ερωτήματα. Και εγώ, που δεν πρόκειται να σώσω την ποίηση, τα παραμελώ, τα παρακάμπτω. Και έτσι ζήσανε αυτοί καβλά κι’ εμείς καβλύτερα.

Κάνατε ανέκαθεν ένα παιχνίδι με τις λέξεις… 

Με πολλές λέξεις. Όλα αυτά, ξέρεις, βοηθάνε πολύ: και εις το να ζήσω και εις το να κάνω καλαμπούρι. Αλλά και στα ίδια τα ποιήματα που δεν έχουν τίποτε ύποπτο ή πρόστυχο ή ανήθικο, ακόμη και εκεί μέσα χώνω πολλά πράγματα. Έχω μερικά ποιήματα, στα οποία γράφω εναντίον των ποιημάτων. Και βγαίνουν καλά εν τέλει, ενώ τα είχα ξεκινήσει με κακές διαθέσεις. Αυτό το πράγμα το κάνω συστηματικά και για σοβαρότερα ζητήματα. Λόγου χάρη για την μητέρα μου. Έχω ποίημα εναντίον της μητέρας μου. Είχαμε διαφορές, πολλές και μεγάλες, και έφτασα σε μία στιγμή που αγανάκτησα και μου ‘ρθε αυθόρμητα να γράψω ένα ποίημα εναντίον της. Και αυτό το ποίημα, που είναι γραμμένο με κακή διάθεση, βγήκε τελικά σε καλό μου. Είναι ποίημα και ενδιαφέρον.

Μήπως κάνατε και ένα είδος ψυχοθεραπείας γράφοντάς το; 

Αυτές τις ψυχολογίες τις γράφω εκεί που ξέρεις. 

Διαβάσατε κανέναν ποιητή τελευταία που να σας άρεσαν τα ποιήματά του; 

Πως! Μερικοί είναι καλοί. Και μάλιστα δεν έχω καμία αντίρρηση να τους παραδεχτώ, όταν είναι αρκετά καλοί. Λόγου χάρη, θαυμάζω πολύ έναν Κύπριο ποιητή, τον Κυριάκο Χαραλαμπίδη. Πρόκειται για μεγάλο ποιητή! Από τους εδώ που ζουν στην Ελλάδα, δεν είμαι και πολύ ευχαριστημένος, αλλά δεν είναι και για τα σκουπίδια. Κάτι σώζεται κι’ από αυτουνούς. 

Γιατί αρνηθήκατε τόσες πολλές φορές τα βραβεία και τις διακρίσεις που σας δίνονταν; 

27 φορές αρνήθηκα βραβείο. Από ό,τι σκατά θέλεις. Θέλω να είμαι λίγο ανώτερος, λίγο υπεράνω.

Άρα δεν είναι θέμα σεμνότητας. 

Είναι κάτι άλλο.

Περηφάνια; 

Περηφάνια; Πες το έπαρσις. Δεν χάλασε κι’ ο κόσμος. 

Αφού δεν έχετε ταξιδέψει ποτέ, πως φαντάζεστε ότι είναι η Κύπρος;

Πάντως την αποφεύγω. Φοβάμαι ότι άμα δω την Κύπρο θα πεθάνω!

Γιατί το λέτε αυτό; 

Διότι οι Τούρκοι έχουν μία σημαία τεράστια στον Πενταδάχτυλο και εγώ είμαι πάρα πολύ ευαίσθητος για πατριωτικά θέματα. Ενδέχεται, μόλις δω τη σημαία τους στον Πενταδάχτυλο, να κλατάρω και να πεθάνω εκείνη τη στιγμή. Και το λέω σοβαρότατα. Δεν το λέω σε κανέναν βέβαια αυτό, απλούστατα επικαλούμαι μία πιο εύκολη δικαιολογία, ότι δεν μπορώ να ταξιδέψω με αέρα και με θάλασσα. 

Γιατί σας πληγώνει αυτό το θέμα; 

Αστειεύεσαι; Το ίδιο έκανα και με την μάνα μου. Είχα μία μάνα, η οποία ήταν απ’ την Κωνσταντινούπολη-μετά ήρθαν με τον μπαμπά μου εδώ, ως πρόσφυγες. Η μάνα μου, λίγο πριν πεθάνει, όταν διαισθάνθηκε ότι τελείωσαν οι μέρες της, με παρακάλεσε και μου είπε: «παιδί μου, σε παρακαλώ πολύ, πάνε με στην Κωνσταντινούπολη, να την δω τελευταία φορά». Και της είπα: «μάνα, ζήτησέ μου ό,τι θέλεις, εκτός από αυτό. Δεν μπορώ. Γιατί, άμα δω την ημισέληνο, επάνω στην Αγιά Σοφιά, φοβούμαι ότι θα πεθάνω εκείνη τη στιγμή». Και η μάνα μου, η οποία καταλάβαινε πολύ καλά τις ευαισθησίες μου, το παραδέχτηκε και δεν δέχτηκε να πάμε. Και τελικά πέθανε, χωρίς να δούμε την Κωνσταντινούπολη.

Αισθάνεστε τύψεις γι’ αυτό; 

Εν μέρει λίγο αισθανόμουνα. Τώρα, λίγο το ξεπέρασα. Καλώς ή κακώς έχω κάποιες υπερευαισθησίες, που οι περισσότεροι κατά κανόνα δεν τις έχουν και δεν μπορούν καν να καταλάβουν γιατί τις έχω. Έτσι που λες. Είτε για την Κύπρο, είτε για την Κωνσταντινούπολη, η αιτία είναι η ίδια. Η μάνα μου μου έλεγε: «ξέρεις τι όμορφη που είναι η Κωνσταντινούπολη;». Και επειδή είναι όμορφη η Κωνσταντινούπολη, πρέπει εγώ να χεστώ;

Όλο μου αναφέρετε τη μητέρα σας. Με τον μπαμπά σας πως ήταν η σχέση σας; 

Με τον μπαμπά μου είχα μία πολύ μεγάλη διαφορά, από την αρχή μέχρι το τέλος. Ο μπαμπάς μου ήταν μπεκρής. Πολύ. Πάρα πολύ. Και εγώ το εντελώς αντίθετο. Ίσως γιατί είχα το κακό παράδειγμα.

Γινόταν και βίαιος κάποιες φορές; 

Αθώο αγγελούδι ήταν. Αλλά, ό,τι και να πεις, ήταν πολύ βαριά η περίπτωση. Πέθανε δε στο τέλος από 5-6 αρρώστιες. Όλα τα συστήματα του οργανισμού του είχαν εκφυλιστεί. Στο τέλος δεν έβλεπε, δεν άκουγε, πήγαινε στην ταβέρνα και γυρνούσε μεσάνυχτα και τον κουβαλούσαν τέσσερις. Φοβερό πράγμα!

Αυτά είναι τραύματα για ένα παιδί. 

Είναι. Μου έλεγαν οι γειτόνισσες: «Ντίνο, βγες έξω, φέραν τον μπαμπά σου!». Και τον φέρναν ένα πτώμα.

Ντρεπόσασταν για εκείνον; 

Ντρεπόμουν. Και όχι μόνο. Ό,τι μπορείς να φανταστείς. Ας είναι. Τέλοσπάντων. Μου φαίνεται ότι σου είπα πολλά, πιο πολλά από ό,τι ήλπιζα ότι θα σου πω. Ας τελειώσουμε μ’ αυτή την ιστορία. 

Πάντως, επειδή έχω παρακολουθήσει συνεντεύξεις σας, φοβόμουν ότι θα έφτανε η στιγμή που θα μου κάνατε επίθεση. Προς το παρόν, είμαι τυχερός μου φαίνεται... 

Δε βαριέσαι! Ίσως να φταίει το γεγονός ότι εκοινώνησα πριν από 10 μέρες. Τι σου έλεγα; Α, ναι… Πάντως η μάνα μου ήταν σκληρή γυναίκα. 

Δεν είναι λογικό με αυτά που έζησε με τον μπαμπά σας; 

Είναι.

Εσείς πως τα εισπράττατε όλα αυτά όταν ήσασταν παιδί; 

Τα εισπράττω ακόμη και τώρα, στα 84 μου. Διότι από τους γονείς δεν είδα τίποτε καλό. Δηλαδή, δεν μου άφησαν τίποτε σπουδαίο-είτε οικονομικά είτε μη οικονομικά. Τίποτε. Και επομένως, θα έπρεπε να είχα στεναχωρηθεί και να πω: «δες τι άνθρωποι με γέννησαν!». Δεν το είπα, όμως, ποτέ αυτό το πράγμα! Διότι, κακά τα ψέματα, και ο μπαμπάς μου και η μαμά μου, ήταν πολύ καλοί άνθρωποι. Ο μπαμπάς μου έβλαπτε τον εαυτό του, αλλά δεν έβλαπτε τους άλλους… Αυτά δεν τα ‘χω ξαναπεί, αλλά αφού με ρώτησες…

Μήπως γι’ αυτό γίνατε τελικά ποιητής; 

…Αυτό είναι πράγμα μυστήριο.

Πότε γράψατε το πρώτο σας ποίημα; 

Εννέα χρονών. 

Το κρατήσατε; 

Μου φαίνεται το πέταξα. Δεν ήταν και τίποτα σπουδαίο. Τότε ήταν γελοία πράγματα. Και μάλιστα το πρώτο αυτό ποίημα ήταν για τον ελληνοιταλικό πόλεμο. 

Το είχατε διαβάσει στους γονείς σας; 

Σε κανέναν. Ήταν μάλιστα επηρεασμένο από τα τραγούδια της Σοφίας Βέμπο. Αυτή ήταν η πρώτη που με επηρέασε. 

Ακούτε τραγούδια σήμερα στο σπίτι σας; 

Βαριέμαι. Έχω ένα ραδιοφωνάκι και όταν έρχονται φίλοι μπορεί να το ανοίξουν και να ακούσουμε κανένα τραγουδάκι. Τηλεόραση πάντως δεν έχει εδώ μέσα. 

Ρεμπέτικα είναι τα τραγούδια που ακούτε; 

Ρεμπέτικα φυσικά! Με το ρεμπέτικο ασχολούμαι ήδη από 7 ετών. Η μάνα μου ούτε που να τα ακούσει δεν ήθελε-ήταν «πρόστυχα», ήταν «βρόμικα», ήταν «χασικλίδικα», δεν ξέρω κι εγώ τι. Όσο κι’ αν σου φαίνεται αστείο αυτή η πρωιμότητα με ωφέλησε, διότι εγώ όταν λέω «ρεμπέτικο» το λέω σαν να ακούω ρεμπέτικα του 1940 ή και λίγο νωρίτερα. Μετά κάνανε κάτι αηδίες. 

Πότε καταλάβατε ότι είστε υπερευαίσθητος, κύριε Χριστιανόπουλε; 

…Αυτόματα και από πολύ νωρίς. 

Η μοναξιά σας, σας είναι απαραίτητη; 

Η μοναξιά μου είναι δύναμη! Το φαντάζεσαι; Τέλοσπάντων. Ο καημός μου δεν είναι τόσο η ζωή, όσο η τέχνη. Αστείο μεν, αλλά γεγονός. 

Γελάτε εύκολα; 

Δεν ξέρω. Μήπως δεν γελώ ποτέ; Μάλλον γελώ.

Κλαίτε το ίδιο εύκολα; 

Είτε γελώ είτε κλαίω, είναι το ίδιο πράγμα. 

Αν σας έλεγα να θυμηθείτε ένα ποίημά σας, ποιο θα σας ερχόταν τώρα στο μυαλό; 

Σε βεβαιώνω, τα έχω ξεχάσει. Και μην σου φαίνεται καθόλου παράξενο. Δεν είμαι καλός στο να θυμάμαι ποιήματά μου. Αντίθετα, άμα τα δω τυπωμένα ή γραμμένα, αμέσως τα θυμάμαι. 

Αν τελείωνε η ζωή σας ξαφνικά, θα λέγατε ότι φύγατε πλήρης, κύριε Χριστιανόπουλε; 

Αν είναι πεθάνω, θα πεθάνω ευχαριστημένος. Διότι, εκείνο που ήταν να γράψω, το ‘γραψα. 

Κι’ η ζωή σας; 

Η ζωή μου πήγε θυσία στην ποίηση…

…Σας κούρασα; 

Όχι. Να είσαι ευχαριστημένος που με πέτυχες στις καλές μου και κάναμε μία καλή κουβέντα… Και ζήσανε αυτοί καβλά κι εμείς καβλύτερα.

Η κάβλα είναι σημαντική, λοιπόν; 

Γιατί όχι; Και με το παραπάνω. Κάτι χειρότερο: την εκτιμώ. 

Τι ώρα ξυπνάτε το πρωί; 

Στις οκτώ. Γιατί; Ενδιαφέρεσαι για το ακανόνιστο;

Και τι ώρα κοιμάστε; 

Στις οκτώ. Οκτώ κοιμάμαι, οκτώ ξυπνώ.

Βλέπετε όνειρα τα βράδια; 

Καθόλου. 

Κάποιοι εμπνέονται απ’ αυτά. 

Αυτοί είναι γελοίοι. Εγώ ό,τι έγραψα, το έγραψα με πλήρη συνείδηση, μωρό μου.  

- See more at: http://www.philenews.com/el-gr/politismos-anthropoi/389/197895/ntinos-christianopoulos-den-yparchoun-eftychismenoi-erotes-moro-mou#sthash.OmkCZvbg.dpuf

Γάλα. Πλήρης τροφή και για το δέρμα

Αν και η φήμη της Κλεοπάτρας ακολουθείται πάντα από τις ιστορίες για τα ιστορικά λουτρά της, λίγοι γνωρίζουμε τις πλούσιες καλλυντικές ιδιότητες του γάλακτος. Γνωρίστε τις!

Tα λουτρά της βασίλισσας Kλεοπάτρας σε γάλα και συγκεκριμένα σε γάλα γαϊδούρας δεν θα ξεχαστούν ποτέ! Θεωρούνται μια από τις πιο διάσημες και διαχρονικές φροντίδες ομορφιάς σε όλο τον κόσμο. Παρά το γεγονός ότι οι καλλυντικές πρώτες ύλες εξελίσσονται διαρκώς, το γάλα, χάρη στις ενυδατικές, καθαριστικές και θρεπτικές ιδιότητές του, είναι και σήμερα ιδιαίτερα αγαπητό λόγω της πλούσιας σύνθεσής του και της εξαιρετικής συμβατότητάς του με την επιδερμίδα.

Oι ιδιότητές του
Oι πρωτεΐνες γάλακτος προσφέρουν αξιόλογες ενυδατικές και θρεπτικές ιδιότητες. H ενυδατική τους ικανότητα είναι αποτέλεσμα της εξαιρετικής απορρόφησής τους από την επιδερμίδα, καθώς και της δυνατότητάς τους να δεσμεύουν νερό. Aυτά τα χαρακτηριστικά προάγουν τη δημιουργία ενός υγροσκοπικού φιλμ στην κεράτινη στιβάδα της επιδερμίδας. Παράλληλα, οι πρωτεΐνες γάλακτος απελευθερώνουν συγκεκριμένα αμινοξέα, τα οποία είναι πολύ σημαντικά συστατικά του φυσιολογικού ενυδατικού παράγοντα του δέρματος (NMF). Oι πρωτεΐνες γάλακτος έχουν, επίσης, ιδιαίτερα θρεπτική δράση, καθώς προσφέρουν περισσότερο από 40% των απαραίτητων αμινοξέων για το δέρμα. Aυτά τα αμινοξέα είναι πολύ σημαντικά για τη διατήρηση της φυσιολογικής μεταβολικής δραστηριότητας των κυττάρων, καθώς συμμετέχουν στη σύνθεση του κολλαγόνου, της ελαστίνης και της κερατίνης.

Πώς χρησιμοποιείται
Oι πρωτεΐνες γάλακτος απαντώνται σε πολλά καλλυντικά καθημερινής περιποίησης της επιδερμίδας. Mπορείτε όμως να δημιουργήσετε και τις δικές σας συνταγές ομορφιάς με κύριο συστατικό το γάλα. Σας προτείνουμε κάποιες από αυτές.

3 συνταγές για μπάνιο με γάλα 

Eνυδατικό μπάνιο 
Για ξηρή επιδερμίδα
Yλικά : • 4 κουταλιές μέλι • 8 κουταλιές γάλα σε σκόνη • 1 κουταλάκι λάδι αβοκάντο • 6 σταγόνες αιθέριο έλαιο λεβάντα
Eκτέλεση : Σε ένα μεγάλο μπολ, αναμείξτε το μέλι με το γάλα (ελαφρά χλιαρό) μέχρι να γίνουν ένα ομοιογενές μείγμα. Προσθέστε το λάδι αβοκάντο και μετά μία κούπα καυτό νερό, ανακατεύοντας συνέχεια ώστε να μη σβoλιάσει. Pίξτε το μείγμα στην μπανιέρα τη στιγμή που τη γεμίζετε.

Σαμπουάν με γάλα 
Για κανονικά-ξηρά μαλλιά 
Yλικά : • 1/2 φλιτζάνι κρέμα γάλακτος • 1 φλιτζάνι αφέψημα χαμομήλι • 1 κουταλιά ουδέτερο ή παιδικό σαμπουάν
Eκτέλεση : Aναμείξτε όλα τα υλικά πολύ καλά, λουστείτε ως συνήθως και ξεβγάλτε επιμελώς.

Μάσκα προσώπου με γάλα 
Άτονη, θαμπή επιδερμίδα 
Yλικά : • 1 φλιτζάνι φρέσκο γάλα • 1 κουταλάκι κονιάκ • 1 κουταλάκι χυμό λεμονιού
Eκτέλεση : Pίχνετε τα υλικά στο κατσαρολάκι και τα ζεσταίνετε. Περιμένετε να κρυώσουν και βρέχετε με το μείγμα γάζες ή ροδέλες από βαμβάκι, που θα εφαρμόσετε στο πρόσωπο σαν κομπρέσες για 10-15 λεπτά.

3+1 βασικά tips για νεανικά χέρια

«Τραβάνε», σκάνε, ξεφλουδίζουν, εμφανίζουν πανάδες και ρυτίδες. Η περιοχή που προδίδει την ηλικία μας, δεν είναι το πρόσωπο, αλλά εκείνη που εκτίθεται περισσότερο στους εξωτερικούς παράγοντες.

#1
Χρησιμοποιούμε ήπιο σαπούνι
Ιδίως αν έχουμε την τάση να πλένουμε συχνά τα χέρια μας. Τι να προτιμάμε; Καθαριστικά με αντιβακτηριδιακούς παράγοντες αλλά και περιποιητικούς, όπως χαμομήλι, που δεν επηρεάζουν το λιπιδικό φιλμ της επιδερμίδας. Καλό είναι επίσης να πλένουμε τα πιάτα ή να κάνουμε δουλειές φορώντας γάντια. Έτσι προστατεύουμε τα χέρια από το σκάσιμο και τα νύχια από το σπάσιμο.

#2
Έχουμε πάντα μαζί μας μια ενυδατική
Όπου κι αν είμαστε. Σας φαίνεται υπερβολικό; Και όμως είναι σωτήριο. Μια καλή ιδέα είναι να έχουμε μια ενυδατική κρέμα (ιδανικά με αντλία) δίπλα στον νεροχύτη, ούτως ώστε να την απλώνουμε μετά το πλύσιμο των πιάτων. Επίσης, έχουμε μία ενυδατική μέσα στην τσάντα μας, ιδανικά σε σωληνάριο travel size για να μην πιάνει χώρο, αλλά και στο τραπεζάκι του καναπέ, για να βάζουμε κρέμα όποτε βλέπουμε τηλεόραση.

Bonus Tip: Βάζουμε ενυδατική κρέμα ΠΡΙΝ από το πλύσιμο των πιάτων, γιατί δημιουργεί ένα προστατευτικό στρώμα στην επιδερμίδα που εμποδίζει την απώλεια υγρασίας.

#3
Απλώνουμε πάντα αντηλιακό
Η επιδερμίδα των χεριών είναι πολύ πιο ανθεκτική από εκείνη του προσώπου, γι’ αυτό και δεν αντιλαμβανόμαστε εύκολα τη ζημιά που προκαλεί ο ήλιος, ακόμα και όταν είμαστε μέσα στο αυτοκίνητο. Έτσι πριν βγούμε έξω από το σπίτι απλώνουμε αντηλιακό με υψηλό SPF στο πάνω μέρος των χεριών και καλό είναι να το ανανεώνουμε συχνά.

«Στην μαμά που δεν θήλασε…»

Μπορεί να μην θήλασες γιατί…

Το παιδί σου μπορεί μην ήθελε,

Μπορεί να πονούσες τόσο πολύ και να μην άντεχες τον πόνο,

Ίσως να σου έδωσε κακές συμβουλές ο παιδίατρός σου, η μαμά σου, οι φίλοι σου, η πεθερά σου ή οι νοσοκόμες.

Ίσως να μην ήθελες να θηλάσεις.

Ίσως να μην είχες πολύ γάλα και να μην ξέρεις γιατί.

Μπορεί όλα τα προϊόντα που βοηθάνε στον θηλασμό να μην είχαν το αποτέλεσμα που περίμενες.

Μπορεί να χρειαζόταν να πάρεις κάποια φάρμακα με τα οποία απαγορεύεται να θηλάσεις.

Μπορεί το παιδί σου να είναι υιοθετημένο. 

Ίσως να  μην σου άρεσε να θηλάζεις.

Όμως δεν χρειάζεται να εξηγήσεις γιατί δεν θήλασες. Δεν χρειάζεται να πεις σε κανέναν τι συνέβη.

Μπορεί να αρχίσεις να αναρωτιέσαι τι θα είχε συμβεί διαφορετικά αν είχες πάρει και  μια δεύτερη γνώμη, ή αν είχες μια πιο εύκολη εγκυμοσύνη,  ή αν δεν είχες περάσει επιλόχειο κατάθλιψη ή…ή…

Όμως θα σε ακούσω αν θες να μιλήσεις σε κάποιον.

Όμως πρέπει να θυμάσαι πως δεν είσαι μόνη σου σ’αυτό.  Ακόμη δεν χρειάζεται να νιώθεις τύψεις που δεν θήλασες. Γιατί δεν είσαι η μόνη. Ο θηλασμός μπορεί να είναι ότι πιο θρεπτικό για το παιδί αλλά και για εσένα.

Το ξέρω πως θα κάνεις τα πάντα για να θρέψεις το παιδί σου και  πρέπει όλοι να σταματήσουν να σε κρίνουν. Το ότι δεν θήλασες δεν σημαίνει πως δεν θα δώσεις αγάπη σε αυτό το παιδί ή δεν θα δώσεις και την ψυχή σου αν χρειάζεται.

Για αυτό ζήτα βοήθεια από όποιον χρειαστείς, σήκωσε το κεφάλι ψηλά και προχώρα…

babyradio.gr-Κατερίνα Π.

Τι σκοτώνει τον έρωτα στην κρεβατοκάμαρα;

Μπορεί να φαίνονται αθώα, αλλά υπάρχουν τέσσερα αντικείμενα μέσα στην κρεβατοκάμαρα που μπορούν να τινάξουν τη σεξουαλική σας ζωή στο αέρα

Η τηλεόραση

Η μία μετά την άλλη οι έρευνες επιβεβαιώνουν ότι τα ζευγάρια που έχουν τηλεόραση στο υπνοδωμάτιο δεν κάνουν σεξ με την ίδια συχνότητα που κάνουν τα ζευγάρια που δεν έχουν τηλεόραση στο δωμάτιο. Ο λόγος; Εξαιτίας της τα ζευγάρια δεν μιλούν, χάνουν ώρες ύπνου, ενώ δεν τους επιτρέπει να ξεφύγουν από την πραγματικότητα.

Το iphone

Εάν τώρα πήρατε την τηλεόραση από την κρεβατοκάμαρα και την αντικαταστήσατε με μια άλλη συσκευή όπως το iphone, μην περιμένετε να βελτιωθεί το ρομαντικό σκηνικό. Σύμφωνα δε με πρόσφατη έρευνα όταν ο ένας σύντροφος χρησιμοποιεί συχνότερα την τεχνολογία, τότε το έτερο ήμισυ αισθάνεται παραμελημένο και ανασφαλές – δεν είναι και το καλύτερο συναισθηματικό έδαφος για σεξ.

Το κρεβάτι!

Εννοείται ότι κρεβατοκάμαρα χωρίς κρεβάτι δεν γίνεται, αλλά τι κρεβάτι; Με καλό στρώμα που δεν βουλιάζει και χωρίς επικίνδυνες γωνίες στις άκρες που μπορεί να προκαλέσουν τραυματισμούς. Επίσης είναι απαραίτητα και τα πολλά μαξιλάρια ώστε να διευκολύνεται το ζευγάρι στις διάφορες στάσεις.

 Οι πιζάμες

Οι χνουδωτές πιζάμες με κάθε λογής ζωάκι, γουρουνάκι και αγελαδίτσα πάνω τους μπορεί να χαρίζουν αίσθηση ζεστασιάς και άνεσης, σίγουρα όμως δεν τονώνουν την λίμπιντο. Δοκιμάστε κάτι λίγο πιο εφαρμοστό και κολακευτικό για το σώμα σας.

Φυσικό botox στο πρόσωπο... με γιαούρτι!

Οι περισσότερες από εμάς στη σκέψη- πόσο μάλλον στη θέα- της πρώτης ρυτίδας πανικοβαλόμαστε! Και επειδή, εκείνη την ώρα πολλές σκέψεις και ιδέες κυριεύουν το νου, με πρώτη, συνήθως, εκείνη της επίσκεψης στον πλαστικό χειρουργό, θα πρέπει σε πρώτη φάση να χαλαρώσουμε και να δούμε τα πράγματα από μια πιο φυσική... πλευρά!

Αν, λοιπόν, θέλετε να κάνετε την επιδερμίδα σας πιο λαμπερή και σφριγηλή από ποτέ, δεν έχετε παρά να δοκιμάσετε την τέλεια συνταγή για φυσικό botox με κύριο συστατικό το γιαούρτι.

Για τη συνταγή θα χρειαστείτε:

Μισή μπανάνα
1/4 φλιτζάνι γιαούρτι
Ένα κουταλάκι του γλυκού μέλι

Η προετοιμασία θα σας πάρει λιγότερο από 2 λεπτά. Λιώστε τη μισή μaπανάνα με ένα πιρούνι ή στο μπλέντερ (αν η μπανάνα είναι ώριμη, τόσο το καλύτερο). Αναμίξτε το 1/4 φλιτζάνι γιαούρτι και ένα κουταλάκι του γλυκού μέλι και ανακατέψτε καλά σε ένα μπολ, έως ότου το μείγμα ομογενοποιηθεί.

Απλώστε τη μάσκα στο πρόσωπό σας και αφήστε τη για 15 περίπου, λεπτά. Στο τέλος, ξεπλύνετε το πρόσωπό σας πολύ καλά και στεγνώστε ταμποναριστά με μια βαμβακερή πετσετούλα. Το γαλακτικό οξύ, που περιέχεται στο γιαούρτι βοηθά στην απολέπιση του δέρματος σας ενώ το μέλι ενυδατώνει σε βάθος.

Φυσικά μη ξεχνάτε πως το να πίνετε πολύ νερό σε καθημερινή βάση, το να φοράτε αντηλιακό ακόμη και το χειμώνα και να αποφεύγετε ανθυγιεινές συνήθειες, όπως το αλκοόλ, το κάπνισμα και τη μη ισορροπημένη διατροφή θα βοηθήσουν στο να διατηρήσετε την επιδερμίδα σας νεανική για μεγάλο χρονικό διάστημα!

Πηγή: http://www.queen.gr/OMORFIA/diy/item/107456-fysiko-botox-sto-prosopo-me-giaoyrti#ixzz3SjkIgmUm

5+1 ερωτήσεις για το σουτιέν

Τελικά, γιατί φοράμε σουτιέν; Είναι ανάγκη ή συνήθεια; Κινδυνεύει η υγεία μας από τη χρήση του; Συγκεντρώσαμε τις πιο συχνές απορίες των γυναικών για το σουτιέν και σας παρουσιάζουμε τις απαντήσεις των ειδικών.

1. Έχω μικρό στήθος. Είναι απαραίτητο να φοράω σουτιέν; 
Το αν φοράει μια γυναίκα σουτιέν ή όχι σχετίζεται με την προσωπική της επιλογή. Βέβαια, κυρίως όταν το στήθος είναι μεγάλο, το σουτιέν παρέχει υποστήριξη, διατηρώντας τους μυς του θώρακα και της ράχης σε καλή κατάσταση και προλαμβάνοντας προβλήματα στον αυχένα και στη σπονδυλική στήλη.

2. Συνδέεται η χρήση του σουτιέν με καρκίνο του μαστού; 
Παλαιότερα, η χρήση σουτιέν -και ιδιαίτερα με μπανέλα- είχε κατηγορηθεί ακόμα και για συμβολή στη ανάπτυξη καρκίνου του μαστού. Ωστόσο, οι ερευνητές πλέον μας καθησυχάζουν ότι όλα τα είδη στηθόδεσμου, αλλά και το χρονικό διάστημα χρήσης τους, δεν αποτελούν παράγοντες που αυξάνουν τον κίνδυνο για καρκίνο του μαστού.

3. Είναι επικίνδυνη η μπανέλα;
Ο μόνος κίνδυνος που ενδεχομένως να προκληθεί από την μπανέλα είναι κάποιος τραυματισμός στο σημείο του στήθους που πιθανώς πιέζει. Αυτό μπορεί να αποφευχθεί με το να επιλέγουμε σουτιέν στο σωστό νούμερο, ώστε να μην είναι στενό και μας πιέζει.

4. Να φοράω σουτιέν στον ύπνο μου; 
Δεν είναι απαραίτητο, αφού στην ύπτια θέση το στήθος δεν χρειάζεται υποστήριξη.

5. Είναι απαραίτητο το αθλητικό σουτιέν στην άσκηση; 
Γυναίκες που κάνουν κυρίως αεροβική άσκηση είναι σημαντικό να φοράνε ένα σουτιέν που να στηρίζει τους μυς του στήθους, ώστε να μην υπάρξουν τραυματισμοί στην περιοχή λόγω κραδασμών. Οι σύνδεσμοι που στηρίζουν το στήθος δεν είναι ελαστικοί και είναι πιθανό κατά τη διάρκεια αναπηδήσεων ή έντονης άσκησης να τραυματιστούν. Ένα αθλητικό σουτιέν με φαρδιές τιράντες και κατά προτίμηση σε σχήμα «Χ» στο πίσω μέρος είναι μια ιδανική επιλογή, κυρίως για γυναίκες με μεγάλο στήθος, ώστε να μην αισθάνονται τους κραδασμούς και να διατηρείται η σωστή στάση του σώματος.

6.Το σουτιέν βοηθάει να παραμένει το στήθος στητό; 
Γαλλική μελέτη ήρθε να ανατρέψει όσα γνωρίζαμε μέχρι σήμερα, αποκαλύπτοντας ότι το σουτιέν όχι μόνο δεν βοηθάει το στήθος να παραμείνει σφιχτό, αλλά μπορεί η ίδια η χρήση του να προκαλέσει αυξημένη χαλάρωση με τα χρόνια. Ο καθηγητής Jean-Denis Rouillon μελέτησε μέσα σε διάστημα 15 ετών 130 γυναίκες με διαφορετικό μέγεθος στήθους. Στόχος, να δει αν η απουσία σουτιέν επιβαρύνει ή βελτιώνει το στήθος. Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της έρευνάς του, οι γυναίκες που δεν φοράνε σουτιέν έχουν πιο στητό και σφριγηλό στήθος. Ωστόσο, ο καθηγητής Rouillon δεν συστήνει στις γυναίκες να πετάξουν τα σουτιέν τους, αφού -όπως τονίζει- απαιτούνται πολλές ακόμα μελέτες για να διαπιστωθεί αν πράγματι η χρήση τους έχει βλαβερές συνέπειες.

Top tip: Κατά την κύηση και τον θηλασμό δεν ενδείκνυται η χρήση σουτιέν με μπανέλα για την αποφυγή τραυματισμού του θωρακικού τοιχώματος από την αυξημένη πίεση.

ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ την κ. ΧΡΙΣΤΙΝΑ Π. ΒΑΝΤΖΟΥ, μαιευτήρα-χειρουργό γυναικολόγο.

Η δεύτερη γυναίκα του μπαμπά

Όλοι βέβαια θυμόμαστε πόσο η «μητριά» στα παραμύθια των παιδικών μας χρόνων ήταν σχεδόν συνώνυμη με την κακία, την δολιότητα και τη ραδιουργία. Σήμερα ευτυχώς τα δεδομένα έχουν αλλάξει πολύ. Η «άλλη μητέρα» είναι ένα πρόσωπο που συναντάμε συχνά, κάτι που οφείλεται στα συχνά διαζύγια και στους γάμους που ακολουθούν.

Μια φορά κι ένα καιρό… Εάν παρατηρήσουμε τις συνθήκες που επικρατούσαν τα παλιά τα χρόνια και την ανασφάλεια  που είχαν οι γυναίκες της εποχής, ίσως καταλάβουμε τη συμπεριφορά της «μητριάς», χωρίς φυσικά να την δικαιολογούμε. Τότε, οι συνθήκες ήταν δυσάρεστες. Ο δεύτερος γάμος του πατέρα γινόταν, συνήθως μετά τον θάνατο της πρώτης του γυναίκας και η επιλογή της δεύτερης γινόταν κυρίως με κριτήριο την βοήθεια που αυτή θα ήταν ικανή να προσφέρει τόσο στο νοικοκυριό όσο και στο μεγάλωμα των παιδιών. Έτσι, όταν η νέα σύζυγος αποκτούσε δικά της παιδιά, άρχιζε ο αγώνας για το ποια παιδιά θα αποκτούσαν περισσότερα δικαιώματα, κυρίως στην περιουσία του πατέρα. Ήταν θέμα επιβίωσης και γι’ αυτό η κατάσταση διακρινόταν από μια ιδιαίτερη σκληρότητα. 

Πόσο μπορεί να επηρεάσει το παιδί; 
Εξαρτάται από την υπάρχουσα κατάσταση. Η βιολογική μητέρα του παιδιού έχει πεθάνει ή οι γονείς του είναι χωρισμένοι;  Στην πρώτη περίπτωση, έχουμε ένα παιδάκι που έχοντας χάσει την βιολογική του μητέρα, περνά όλες εκείνες τις οδυνηρές διαδικασίες που περνά ο άνθρωπος, όταν χάνει ένα αγαπημένο του πρόσωπο. Στη συνέχεια, η γυναίκα που έρχεται στο σπίτι σαν σύζυγος του μπαμπά, έχει πολλές πιθανότητες να γίνει για το παιδί μια άλλη μητέρα. Το παιδί μπορεί να νιώσει ότι θα έχει την φροντίδα και την προσοχή μιας γυναίκας, που μπορεί σιγά σιγά να «αντικαταστήσει» τη  μητέρα που χάθηκε. Αυτή η περίπτωση διαφέρει πολύ από την περίπτωση του παιδιού που έχει θρηνήσει το διαζύγιο των γονιών του και έχει περάσει το στάδιο όπου ελπίζει ότι οι γονείς του θα ξανασμίξουν.  Είναι πολύ σημαντικό για το παιδί, για όσο χρονικό διάστημα διαρκεί αυτό το στάδιο, να  μη γνωρίσει την «άλλη» γυναίκα του μπαμπά, την αντικαταστάτρια, δηλαδή, της μητέρας του. Θα πρέπει να έχετε υπομονή μέχρι να καταλάβει το παιδί και να αποδεχτεί το γεγονός ότι οι γονείς του δεν πρόκειται να είναι ξανά μαζί. Τότε θα είναι πιο εύκολα τα πράγματα για όλους. Το διαζύγιο είναι εξ ορισμού μια οδυνηρή διαδικασία για τα παιδιά γιατί ανατρέπεται η δεδομένη οικογενειακή τους κατάσταση που τους παρείχε ασφάλεια. Ασφαλώς και χρειάζονται χρόνο για να προσαρμοστούν στη νέα τάξη πραγμάτων. Το πόσο χρόνο θα χρειαστούν, εξαρτάται από τον χειρισμό των γονέων και το στηρικτικό πλαίσιο που αυτοί θα προσφέρουν. Όσο πιο ξεκάθαροι είναι οι ίδιοι οι γονείς χωρίς διλήμματα και επιπόλαιες κινήσεις και όσο πιο δυναμικά μπαίνουν διεκδικώντας  τη χαρά στη ζωή τους,  θα διευκολύνουν τη διαδικασία πένθους των παιδιών τους.

Ποιες είναι οι πιθανές αντιδράσεις του παιδιού; 
Το πώς θα αντιδράσει κάθε παιδί εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τις σχέσεις των δύο πρώην συζύγων, του γενικότερου οικογενειακού και συγγενικού περιβάλλοντος (παλιού και νέου) και κυρίως από την ωριμότητα των ενηλίκων. Εάν λοιπόν όλα κινούνται στα πλαίσια της λογικής, της υπομονής και της ωριμότητας, το παιδί θα έχει την ευκαιρία να δημιουργήσει μια καλή σχέση μ’ έναν άλλο ενήλικα, ο οποίος μπαίνει στην ζωή του και που στην προκειμένη περίπτωση είναι η νέα σύντροφος του πατέρα του. Ένα πολύ λεπτό σημείο είναι κατά πόσο η βιολογική μητέρα του παιδιού είναι έτοιμη ν’ αποδεχτεί τη νέα σχέση που θα δημιουργηθεί με την νέα γυναίκα. Και αυτό γιατί, αν παρακολουθήσουμε τη φυσική μητέρα, θα δούμε ότι μόλις καταλάβει πως το παιδί της αρχίζει ν’ αποδέχεται, ακόμα και να συμπαθεί, τη νέα γυναίκα, νιώθει μια τεράστια ανασφάλεια μήπως γοητεύσει τόσο πολύ το παιδί που τελικά το «χάσει». Είναι λοιπόν φυσικό ότι αν αφεθεί σε τέτοιες σκέψεις και συναισθήματα, θα αναστατώνει το παιδί της ψυχολογικά, χωρίς να το θέλει βέβαια. 

Τι λέει η νέα σύντροφος; 
Η νέα κατάσταση για την νέα σύντροφο, όταν υπάρχει ένα παιδί  (ή και περισσότερα παιδιά) δεν είναι καθόλου εύκολη, πράγμα που της δημιουργεί πολλά άγχη. Κατ’ αρχήν, πρέπει ν’ αντιμετωπίσει το παιδί που υπάρχει. Καλείται να γίνει φίλη του χωρίς όμως αυτό να θεωρηθεί ως μέσο να «κερδίσει» ακόμα περισσότερο τον πατέρα. Καλείται, παράλληλα, χωρίς ν’ αντικαταστήσει τη μητέρα να παίξει σημαντικό ρόλο στην ζωή του παιδιού. Πρέπει να καταφέρει να τονίσει την παρουσία της, χωρίς να είναι αυταρχική με το παιδί και, κυρίως, χωρίς να περιμένει – τουλάχιστον στην αρχή – από το παιδί να την αποδεχτεί και να την υπακούσει. Κάθε γυναίκα έχει κάποιες αρχές στην ζωή της. Κάποιες αρχές σύμφωνα με τις οποίες μεγάλωσε και τις οποίες, βέβαια θέλει να τηρεί. Σκεφτείτε πόσο δύσκολο είναι αν αυτές οι αρχές δεν ταυτίζονται με εκείνες που είχε η βιολογική μητέρα του παιδιού. Πρέπει να θυμόμαστε ότι αυτό που χρειάζεται από τη θετή μητέρα το παιδί είναι να το αποδεχτεί, να το αναγνωρίσει με άλλα λόγια  να το αγαπήσει. Τα παιδιά καταλαβαίνουν πολλά περισσότερα από αυτά που θεωρούμε εμείς οι ενήλικες! Οι αρχές και το πώς θα ακολουθηθούν είναι κάτι που έπεται. Γενικά, χρειάζονται εξαιρετικά λεπτοί χειρισμοί, για να προσεγγίσει η νέα σύζυγος το παιδί, αλλά και να γίνει αποδεχτή η παρουσία της από την πρώην σύζυγο, ώστε να μην δημιουργεί προβλήματα! Γι’ αυτό το καινούργιο ζευγάρι θα πρέπει να διακρίνεται για την ψυχραιμία, την υπομονή και την ωριμότητά του. 
Η θετή μητέρα: 
- Δεν θα πρέπει να προσπαθήσει να αντικαταστήσει την μητέρα, αλλά να κερδίσει την αγάπη, την εμπιστοσύνη και μια έντιμη σχέση με το παιδί. 
- Να κρατήσει την θέση της, εκείνη της δεύτερης συζύγου του μπαμπά. Αυτό σημαίνει ότι η σχέση με το παιδί πρέπει να είναι περισσότερο φιλική και όχι μητρική. 
- Να προσπαθήσει να τιμήσει και να σεβαστεί τις οδηγίες και τις αρχές της βιολογικής μητέρας. 
- Να δώσει με υπομονή και κατανόηση το χρονικό περιθώριο στο παιδί να την πλησιάσει και να τη συνηθίσει. 
- Να μάθει να έχει μια καλή και ειλικρινή συνεργασία με τον πατέρα, χωρίς να κρύβει ή να διαστρεβλώνει  κάποιες αλήθειες. 
- Εάν σκοπεύει να κάνει ένα παιδί να μην βιαστεί καλό θα ήταν  να δίνεται προτεραιότητα στο παιδί που ήδη υπάρχει και που αντιμετωπίζει προβλήματα ψυχολογικά και συναισθηματικά. 
- Να σέβεται τον χρόνο του συζύγου της με το παιδί του ή τα παιδιά του χωρίς να νιώθει απειλή. Αντίθετα, αν αγαπάει τον σύντροφό της οφείλει να ενισχύει τέτοιες επαφές , όχι υποκριτικά αλλά ουσιαστικά. Γιατί αν η ίδια μπει στερημένα στη σχέση με το σύζυγο, θα αναπτύξει ανταγωνιστική σχέση με τα παιδιά του και τότε όλοι είναι χαμένοι. 

Όταν υπάρχουν κι άλλα παιδιά 
Αυτό που σίγουρα θα πρέπει να προσέξουμε να μην κάνουμε, είναι να υποτιμήσουμε την αντιληπτική ικανότητα ενός παιδιού. Τα παιδιά μπορούν να καταλάβουν , όταν εμείς οι ενήλικες έχουμε την ειλικρίνεια, την εντιμότητα και τη διάθεση να συνδιαλλαγούμε μαζί τους. Είναι δύσκολο για το παιδί να αντιμετωπίσει όχι μόνο μία άλλη γυναίκα στο σπίτι του μπαμπά του, αλλά και άλλα παιδιά που μένουν κάτω από τη ίδια με τον πατέρα τους στέγη, ενώ αυτό κατοικεί αλλού. Είναι μια κατάσταση που μπορεί να κάνει το παιδί να αντιδράσει άσχημα. Κυρίως εναντίον «αυτής της γυναίκας που ήρθε στην ζωή του και έφερε τα πάνω κάτω». Χρειάζονται χιλιάδες πρακτικές και άλλες τόσες συναισθηματικές κινήσεις απ’ όλους, για να οδηγηθούν τα πράγματα σ’ ένα σωστό δρόμο. Όπως για παράδειγμα, αν ένα νέο παιδί έρθει να προστεθεί στην οικογένεια. Σ’ αυτή την περίπτωση το παιδί νιώθει, κυριολεκτικά, ότι χάνει το έδαφος κάτω από τα πόδια του. Το νέο μωρό είναι το μωρό της νέας σχέσης και το γεγονός αυτό κάνει το παιδί –από τον προηγούμενο γάμο- να νιώθει ότι η θέση του στο σπίτι του μπαμπά είναι άκρως επισφαλής. Χρειάζεται τεράστια προσπάθεια τόσο από την πλευρά του βιολογικού γονιού, όσο και από αυτή του θετού, για να πείσουν το παιδί ότι η φροντίδα, η στοργή και η αγάπη θα εξακολουθήσουν να υπάρχουν και ότι τίποτα δεν θα τ’ αλλάξει αυτό. 

Η πρώην σύζυγος που έμεινε πίσω 
Μια πολύ σημαντική παράμετρος είναι πώς ζει η φυσική μητέρα του παιδιού. Εάν  έχει κλειστεί στον εαυτό της, εάν «τα φέρνει δύσκολα», αν έχει προβλήματα επιβίωσης ή ψυχολογικά, ο αντίκτυπος στο παιδί είναι μεγάλος. Έχει τεράστια σημασία ο χειρισμός που θα κάνει η φυσική μητέρα. Αν υιοθετήσει μια μίζερη στάση για τη ζωή, αυτή της παραίτησης και της θυματοποίησης, θα πρέπει να είναι ενήμερη ότι και το παιδί που μεγαλώνει δεν θα έχει κίνητρο για ζωή αλλά αντίθετα θα αναλάβει το μεγάλο βάρος να στηρίζει τη μητέρα του. Θα θεωρεί δηλαδή χρέος του να την ευχαριστεί και να της δίνει νόημα στη ζωή της ενώ εκείνο θα παραιτηθεί από τη δική του ζωή και θα μείνει εγκλωβισμένο και άρα καταδικασμένο σε μια αιώνια δυαδική σχέση με τη μητέρα. Το παιδί σε μια τέτοια περίπτωση, γεμίζει ενοχές και ανασφάλειες διαπιστώνοντας ότι η μαμά του δεν περνάει καλά, ενώ ο μπαμπάς με την νέα του σύντροφο ή ακόμα και το ίδιο, είναι μια χαρά. Και έτσι ταυτίζεται με τη μητέρα του και νιώθει θυμό για τον πατέρα. Και βέβαια αυτά τα σχήματα (patterns) διαιωνίζονται. Η μητέρα οφείλει στον εαυτό της να τα πάει καλά και όχι να προσποιείται για χάρη του παιδιού της ότι έχει βρει την ισορροπία της. Αν η ίδια αποφασίσει να μπει δυναμικά στη ζωή, τότε  εκπαιδεύει και το παιδί της να αντιμετωπίζει θετικά τις δυσκολίες. Και επειδή είναι ανθρωπίνως δύσκολο να έχουμε το ιδανικό, που στην προκειμένη περίπτωση θα ήταν η βιολογική μητέρα να γίνει πολύ καλή φίλη με την νέα σύντροφο, τουλάχιστον καλό θα ήταν ν’ αποκτήσουν μια πολιτισμένη σχέση συνεργασίας και σύμπνοιας για χάρη του παιδιού. 

Ο ρόλος του πατέρα
Ο ρόλος του πατέρα είναι, κυριολεκτικά, ρόλος «κλειδί». Από τον πατέρα και τη στάση που θα κρατήσει θα πάρει δύναμη το παιδί, θα νιώσει ασφάλεια, θα καταλάβει ότι είναι πάντα αποδεκτό και αγαπημένο. Αυτός είναι που σιγά σιγά θα του δώσει να καταλάβει ότι έχει δικαίωμα να αγαπάει την βιολογική του μαμά και την θετή χωρίς να έχει τύψεις, ενοχές και άγχος. Τελικά ο πατέρας είναι σημείο αναφοράς και σταθερότητας για ένα παιδί. Οφείλει να είναι συνεπής στο παιδί του και παρών στις ανάγκες του. Να είναι δίπλα του, στήριγμα και καθοδηγητής, να αγαπάει, να θέτει όρια , να καμαρώνει, να ακούει το παιδί του. Εάν λοιπόν, παίξει σωστά τον ρόλο του, γρήγορα θα διαπιστώσει πόσο σημαντικός, σπουδαίος και ουσιαστικός υπήρξε για το παιδί του. 

Με την συνεργασία της κας Μαρίας Τουλιάτου (ψυχολόγος – οικογεν

ειακή θεραπεύτρια)

Πώς, (πότε και πού) να γνωρίσω στα παιδιά το νέο μου σύντροφο

Ο μπαμπάς έχει ήδη φύγει από το σπίτι, η επίπονη διαδικασία του διαζυγίου είναι ένας μακρινός εφιάλτης κι εσείς προσπαθείτε ξανά να κολλήσετε τα κομμάτια του παζλ της νέας σας ζωής με έναν καινούργιο σύντροφο. Ένα σύντροφο που, αφού νομιμοποιήθηκε στην καρδιά σας, πρέπει να «επικυρωθεί» και από τα παιδιά σας!

Ο φόβος του αν θα έπρεπε να γνωρίσουν και το πώς τα παιδιά σας τον καινούργιο σας σύντροφο είναι ο πιο συνηθισμένος για μια σύγχρονη διαζευγμένη μητέρα. Πώς θα δεχτούν τα παιδιά τον άνθρωπο αυτό; Ως πατέρα ή ως κάποιον που μπορεί να είναι φίλος της οικογένειας; Ποιος θα είναι ο δικός του ρόλος; Είναι άραγε έτοιμα να συγκατοικήσουν μαζί του; Είναι αυτός έτοιμος να συγκατοικήσει με μια γυναίκα που έχει παιδιά κι έναν πρώην σύζυγο ο οποίος θα είναι μπλεγμένος στη ζωή της με το ρόλο του φυσικού πατέρα; Και πώς θα αντιμετωπίσετε την πιθανή ζήλια και την άρνηση του πρώην σας να μπει ένα νέο άτομο στη ζωή του παιδιού αλλά και στη δική σας; Οι περισσότερες διαζευγμένες γυναίκες διακατέχονται από τον ίδιο φόβο: πώς θα αξιολογήσουν τα παιδιά τους την ερωτική τους επιλογή. Η μητρότητα έτσι κι αλλιώς είναι μια κατάσταση που εμπεριέχει ευθύνη. Όμως μια μητέρα οφείλει, εκτός από υπεύθυνη, να νιώθει και ελεύθερη. Με το να αποζητάμε μονίμως την αποδοχή των παιδιών μας ή την έγκρισή τους σε οτιδήποτε κάνουμε ουσιαστικά είναι σαν να τους παραχωρούμε την εξουσία, γεγονός που τους προκαλεί από τη μια αγωνία, από την άλλη τεράστια ευθύνη την οποία και δεν μπορούν να αντέξουν οι μικροί τους ώμοι. Έτσι κι αλλιώς, ένα παιδί δεν γνωρίζει ακριβώς τι είναι καλό και τι κακό για τη μητέρα του. Δεν έχει ούτε την κρίση ούτε την εμπειρία για να γνωρίζει. Από την άλλη, είναι και η ψευδαίσθηση ότι μπορούν να ορίζουν τη ζωή της μητέρας τους… Αν η μητέρα παρουσιάσει το νέο της σύντροφο τρέμοντας, ή σαν κάποιο δύσκολο τεστ που πρέπει η ίδια να περάσει, τότε τοποθετεί αυτόματα τα παιδιά της στο ρόλο του δικαστή. Πάντως, οι θεραπευτές επιμένουν πως συνήθως οι αρνητικές αντιδράσεις είναι μέσο για να δείξουν πως έχουν θέση στην οικογένεια και πως δεν θα αφήσουν κανέναν να τους πάρει αυτό το ρόλο. Όταν νιώθουν ασφαλή, σίγουρα για την αγάπη σας και τους απαντάτε σε όλες τις ερωτήσεις, τότε κερδίζετε πίστα.

Ποια είναι η κατάλληλη στιγμή να τους μιλήσεις γι' αυτόν;

Η αναγγελία ενός καινούργιου προσώπου στη ζωή του παιδιού έτσι κι αλλιώς είναι κάτι που θα τους προκαλέσει ταραχή. Για τους ενηλίκους η νέα γνωριμία σημαίνει μεταβατική περίοδο. Αλλά τα παιδιά δεν μπορούν να αναγνωρίσουν τη λέξη μετάβαση, πολύ απλά γιατί δυσκολεύονται να αναγνωρίσουν (και να δεχτούν) το «μετά». Η καινούργια γνωριμία, λοιπόν, θα δημιουργήσει ένα μεγάλο ωστικό κύμα αλλαγών στη συμπεριφορά του παιδιού. Οι γονείς, έχοντας συνείδηση του ωστικού κύματος που συνεπάγεται μια τέτοια αλλαγή, αναρωτιούνται ποια είναι η πιο κατάλληλη στιγμή. Το ιδανικό θα ήταν να αρχίσουμε λέγοντας πως έχουμε συναντήσει κάποιον πολύ σημαντικό για εμάς άνθρωπο, χωρίς όμως να προχωρήσουμε αμέσως σε πολλές λεπτομέρειες. Δεν υπάρχει λόγος τα παιδιά να έχουν ανοιχτό παράθυρο στην ιδιωτική ζωή των γονιών τους. Τα βάζουμε μόνο σε εκείνο το κομμάτι που τα περιλαμβάνει και τα αφορά. Το σωστό τάιμινγκ είναι όταν υπάρχει ανάμεσα στη μητέρα και στο παιδί συναισθηματική άνεση και ασφάλεια. Όσον αφορά τον τρόπο που θα πρέπει να το πούμε, σε γενικές γραμμές, υπάρχουν οι εξής δύο: Ο πρώτος είναι ο επίσημος, ο οποίος είναι πιο αγωνιώδης και σχετικά δραματικός, και ο δεύτερος είναι ο πιο αυθόρμητος και αφελής, αλλά ενέχει το ρίσκο το παιδί να μην το πάρει στα σοβαρά και να μην αντιμετωπίσει το γεγονός με τον απαιτούμενο σεβασμό. Πάντως, επειδή τα παιδιά έχουν ένστικτο, αυτό που θα πρέπει να ξέρουν οι γονείς είναι ότι τα μικρά σας μπορούν να διακρίνουν την αγωνία και το άγχος σας ακόμη και όταν υπάρχει επιφανειακή ηρεμία στο πρόσωπό σας.

Οι κατάλληλες λέξεις για να το πεις

Η τάση για ωραιοποίηση των καταστάσεων είναι εμφανής σε όλους τους γονείς, μια που κανείς δεν θέλει να δείχνει την άσχημη πλευρά της ζωής στα παιδιά. Η Μαρίνα, μητέρα του 8χρονου Γιώργου, παραδέχτηκε κάποια στιγμή πως δεν έπρεπε να υπερβάλει για τα προσόντα του νέου συντρόφου. «Στην αρχή, ο Γιώργος με άκουσε με προσοχή και μετά έβαλε τα κλάματα. Δηλαδή, αν ο Φάνης είναι ευγενικός, αστείος και καλός, ο μπαμπάς είναι ένας άχρηστος;» Προσοχή, λοιπόν, στα πολύ κολακευτικά προφίλ, γιατί κάποιες φορές λειτουργούν δυσφημιστικά σε σχέση με τον άλλο γονιό, τον απόντα. Και το παιδί, για να δημιουργήσει μια ολοκληρωμένη εικόνα για τη ζωή, χρειάζεται να έχει σωστή εικόνα και για τους δυο γονείς του. Γι' αυτό και το καινούργιο πρόσωπο θα πρέπει να αντιμετωπίζεται με σύνεση και λεπτότητα. Όσα λιγότερα λέμε, τόσα περισσότερα κερδίζουμε. Κάθε χωρισμένος γονιός έχει το δικαίωμα να συνεχίσει τη ζωή του και να αναζητήσει ένα νέο σύντροφο, χωρίς να είναι απαραίτητη η συγκατάθεση των παιδιών του. Όταν ο ίδιος νιώσει έτοιμος για τα συναισθήματα αλλά και τις προθέσεις του νέου του συντρόφου, μπορεί να εξηγήσει στο παιδί πως έχει ανάγκη από κάποιο πρόσωπο στη ζωή του. Στην αρχή, εκείνο μπορεί να αντιδράσει, αφού πάντα τρέφει κάποια κρυφή ελπίδα επανασύνδεσης των γονιών του. Αυτό λοιπόν που θα πρέπει να κάνει η μητέρα (ή ο πατέρας) είναι να δώσει στο παιδί την ευκαιρία να εκφράσει τις σκέψεις και τα συναισθήματά του χωρίς να το πιέσει να δεχτεί το νέο σύντροφο αμέσως.

Τα καλύτερα μέρη για να γνωριστούν

Μια άλλη στρατηγική ερώτηση που πρέπει να θέσουν στον εαυτό τους οι γονείς είναι το πού να γίνουν οι συστάσεις. Οι περισσότεροι από αυτούς ποντάρουν πολύ στο σωστό μέρος, το οποίο πιστεύουν πως θα απαλύνει την αμηχανία της πρώτης συνάντησης. Ένα γεύμα σε εστιατόριο, μια βόλτα στο πάρκο, ένα σνακ στο οικογενειακό περιβάλλον, γιατί όχι; Όλα είναι δεκτά, αρκεί το παιδί να μπορεί να αισθάνεται καλά και πως δεν τον απορρίπτουν οι ενήλικοι. Και μην ξεχνάτε πως τα παιδιά έχουν κεραίες οι οποίες μπορούν να αντιληφθούν την ψεύτικη συμπεριφορά, την ψεύτικη χαρά και όλους του χειρισμούς που μπορούν να κάνουν οι μεγάλοι.

Πρέπει να γνωρίσουμε τον νυν μας στον πρώην μας;

Η σχέση ανάμεσα στον πρώην και στον νυν πρέπει να είναι αν όχι καλή τουλάχιστον ισορροπημένη, αλλιώς ενδεχομένως να δημιουργηθεί μια εμπόλεμη κατάσταση στην οποία ο πλέον ανίσχυρος αποδέκτης θα είναι το παιδί. Αν οι σχέσεις σας δεν είναι καλές, ίσως στο παιδί δημιουργηθούν αισθήματα αγωνίας, ενοχής και φόβου. Αν πάντως οι σχέσεις της μητέρας με τον πρώην είναι καλές, τότε η γνωριμία αυτή θα καθησυχάσει κατά πολύ τον πρώην σύντροφο, ιδιαίτερα για θέματα που αφορούν τη σωματική και ψυχική ακεραιότητα του παιδιού.  

Γιατί τα παιδιά αντιστέκονται;

Αρνούμενα να δουν και να αναγνωρίσουν το καινούργιο ή την καινούργια, τα παιδιά έχουν μια συμπεριφορά επιθετική ή καταθλιπτική. Πρέπει όμως να θυμάστε πως είναι απαραίτητο να καταστήσετε σαφές πως δεν πρόκειται να αλλάξετε γνώμη.  

Να περιμένω να μεγαλώσει;

Η ηλικία του παιδιού παίζει πολύ μεγάλο ρόλο στο πώς θα αντιμετωπίσει τη νέα σχέση της μητέρας του. Τα μικρά παιδιά είναι πολύ πιο δεκτικά, αντίθετα με τους εφήβους, που μέσα από τη θέση της παντοδυναμίας τους νιώθουν να χάνουν το έδαφος κάτω από τα πόδια τους και αντιδρούν πολύ πιο απόλυτα και επιθετικά.

Με τη συνεργασία της Δήμητρας Σφήκα (ψυχολόγος, οικογενειακή θεραπεύτρια).

Μόνο ο έρωτας αλλάζει τους ανθρώπους

Τελικά αλλάζουν οι άνθρωποι; Αυτός ποτέ δεν συγχωρούσε, αποτελούσε εξαίρεση, ήταν στρατιώτης. Δεν ήταν σαν τους άλλους, τους φλώρους, όπως τους έλεγε. Ήταν απόλυτος και σκληρός στις απόψεις του, ο λόγος του συμβόλαιο, τα λόγια του σταράτα. Ειλικρινής αλλά αγροίκος, πλήγωνε αγαπημένους με τον τρόπο του, χωρίς να το γνωρίζει. Ήρθε όμως αυτός και τον άλλαξε, τι ποίος μωρέ, ο έρωτας φυσικά. Ξέχνα τα κλισέ που λένε οτι δεν αλλάζει ο άνθρωπος. Εκείνος άλλαξε, ριζικά. Γλύκανε τους τρόπους του, δεν πλήγωνε με τη γλώσσα του πλέον. Έχοντας χάσει μεγάλο μέρος της ειλικρίνειάς του, τα ψέματα σε γνωστούς και φίλους ήταν φυσικό επακόλουθο. Ψέματα για να μην τους πικράνει, για να μην τους απογοητεύσει, για να μην τους χάσει από κοντά του. Πονάει η αλήθεια βλέπεις. Ψέματα για να την καλύψει και να την κουκουλώσει. Στημένα ραντεβού που δεν πραγματοποιήθηκαν ποτέ, κρυφά σχόλια, κλεφτές ματιές. Δεν ήταν πλέον στρατιώτης. Νόμιζε πως μόνο η γλώσσα πλήγωνε, φρόντισε και την χρύσωσε, βρήκε όμως άλλο τρόπο. Πλέον πλήγωνε με πράξεις, χωρίς να το ξέρει, άλλη μια φορά. Του ζητούσαν χρόνο και χάριζε χαμόγελα, του ζητούσαν αλήθεια και χάριζε μνήμες, μνήμες για το μέλλον τους, για να τον θυμούνται πως άλλαξε. Και ο έρωτας ήρθε και πέρασε και κάπως άγαρμπα, τον ξύπνησε. Η στολή του στρατιώτη, ξεχασμένη καιρό στα συρτάρια του είχε πια ξεθωριάσει, δεν περνούσε η μπογιά της. Οι δικοί του περίμεναν πίσω τον παλιό, τον γνωστό εαυτό του, αυτός είχε τώρα πια χαθεί, είχε αλλάξει. Δεν πλήγωνε με κανέναν τρόπο, ούτε λόγια, ούτε πράξεις. Στα ραντεβού του κύριος, στον λόγο του βουνό, ακίνητος. Του ζητούσαν αγάπη και πρόσφερε λατρεία, έπαιρνε χαρά και μοίραζε χαμόγελα. Ο,τι τον πικραίνει το προσπερνάει, ο,τι τον πληγώνει του χαμογελάει, δεν σκάει άλλο. Αλλάζουν οι άνθρωποι όσο και δεν το πιστεύεις. Υπό τις κατάλληλες συνθήκες όλα αλλάζουν. Είναι νόμος της φύσης, εξέλιξη το λένε, το έχουν αναλύσει παλαιότεροι και πιο μεγάλοι άντρες από εμένα. Δεν είναι ουτοπία και γραφικότητα, το πλήρωμα του χρόνου είναι. Η γη, το χώμα που πατάς, με την κατάλληλες πιέσεις και αρκετό χρόνο μετατρέπεται σε διαμάντι ή σε κάρβουνο. Εσύ θα επιλέξεις πόσο θα πιεστείς και πόσο χρόνο θα αντέξεις. Αν βιάζεσαι, κάρβουνο, στα τραίνα. Αν έχεις υπομονή, διαμάντι, να στολίζεις χαρές και να ανυπομονείς για τις δικές σου. Υπομονή λοιπόν και όλα αλλάζουν.

Πηγή: http://www.pillowfights.gr/kati_na_kaiei/item1889/Μόνο_ο_έρωτας_αλλάζει_τους_ανθρώπους
Copyright © pillowfights.gr

Η μαγεία ενός φιλιού

Το φιλί είναι πιο σημαντικό και από την ερωτική πράξη. Ξέρω ακούγομαι συντηρητική, ξενέρωτη, παραπάνω ρομαντική, ίσως τελείως ντεκαβλέ, αλλά δεν με απασχολεί καθόλου.
Το σεξ δείχνει την τρυφερότητα, την οικειότητα, τη συντροφικότητα και την «υγεία» ενός ζευγαριού.
Αντιστρόφως, όταν υπάρχουν σοβαρά προβλήματα στη σχέση, το πρώτο πράγμα που αρχίζει να είναι απωθητικό στον άλλον δεν είναι τόσο το σώμα, όσο το στόμα του και τα φιλιά.

Από την Άννα-Μαρία Μαρίνου.

Το φιλί με τη μεγαλύτερη διάρκεια κράτησε 17 μέρες και 10 ½ ώρες και πραγματοποιήθηκε στο Σικάγο το 1984.  Όταν το διάβασα δεν το πίστευα.  Ένα φιλί είναι φαινομενικά μια απλή πράξη αγγίγματος των χειλιών μεταξύ δύο ερωτευμένων ανθρώπων (θέλω να πιστεύω τις περισσότερες φορές τουλάχιστον), η οποία είναι ιδιαίτερη και σημαντική στον έρωτα. Τα πράγματα δεν είναι τόσα απλά. Ένα φιλί περιέχει πολλές εκπλήξεις, τις οποίες πολύ πιθανόν να μη γνωρίζετε. Το σώμα μεταμορφώνεται. Σίγουρα θα θυμάσαι, ιδιαίτερα αν είσαι γυναίκα, το πιο διάσημο φιλί όλων των εποχών στη μεγάλη οθόνη μεταξύ του Κλαρκ Γκέιμπλ και της Βίβιαν Λι στην ταινία «Όσα παίρνει ο άνεμος». Έρευνες αποκαλύπτουν ότι τη στιγμή ενός παθιασμένου φιλιού, ενεργοποιούνται περισσότεροι από εκατό μύες σε ολόκληρο το σώμα και οι εικοσιτέσσερις από αυτούς είναι στο πρόσωπο. Η κυκλοφορία του αίματος αυξάνεται και οι σιαλογόνοι αδένες γυμνάζονται ακατάπαυστα. Αμέσως αρχίζει να απελευθερώνεται αδρεναλίνη, οι παλμοί της καρδιάς αυξάνονται, η ανάσα γίνεται πιο βαριά και οι παλάμες αρχίζουν να ιδρώνουν.  Ο εγκέφαλος με τη σειρά του εκκρίνει ντοπαμίνη η οποία σχετίζεται άμεσα με το αίσθημα της απόλαυσης. Πολλά τμήματα του εγκεφάλου «απενεργοποιούνται» παροδικά, απομακρύνοντας κάθε αρνητικό συναίσθημα, κάθε έγνοια και προβληματισμό. Όταν φιλιόμαστε απελευθερώνεται η λεγόμενη «ορμόνη της αγάπης», γνωστή και ως οξυτοκίνη ή ωκυτοκίνη, η οποία εντείνει το δέσιμο και την οικειότητα μεταξύ των δύο συντρόφων. «Όπως σε ξέρει το φιλί, κανένας δε σε ξέρει» είχε γράψει ο Οδυσσέας Ελύτης.  Κάτι τόσο απλό, να μεταμορφώνεται σε κάτι τόσο σύνθετο. Υπάρχουν τόσα πολλά που δε ξέρουμε για το φιλί. Για παράδειγμα, ο εγκέφαλός μας διαθέτει ειδικούς νευρώνες που μας βοηθούν να εντοπίζουμε τα χείλη του συντρόφου μας στο σκοτάδι.  Ακόμη, αν το φιλί σας το μοιράζεστε με ένα άτομο που έχει το ίδιο χρώμα μαλλιών με εσάς, το αποτέλεσμα είναι πιο παθιασμένο. Το φιλί είναι πιο σημαντικό και από την ερωτική πράξη. Ξέρω ακούγομαι συντηρητική, ξενέρωτη, παραπάνω ρομαντική, ίσως τελείως ντεκαβλέ, αλλά δεν με απασχολεί καθόλου. Το σεξ δείχνει την τρυφερότητα, την οικειότητα, τη συντροφικότητα και την «υγεία» ενός ζευγαριού. Αντιστρόφως, όταν υπάρχουν σοβαρά προβλήματα στη σχέση, το πρώτο πράγμα που αρχίζει να είναι απωθητικό στον άλλον δεν είναι τόσο το σώμα, όσο το στόμα του και τα φιλιά. Σίγουρα θα ξέρετε ζευγάρια που δεν τα πάνε καλά, που έχουν απομακρυνθεί με αποτέλεσμα να έχει χαθεί η οικειότητα που προϋπήρχε μεταξύ τους, αλλά συνεχίζουν να έχουν σεξουαλική επαφή από συνήθεια, με έναν σιχαμένο μηχανικό τρόπο.  Το σεξ μπορεί να γίνει με χίλιες προφυλάξεις, ενώ το φιλί είναι αυτό καθ’ αυτό, αλλιώς δε λέγεται φιλί. Ένα φιλί απαιτεί συναισθηματική επαφή, γι 'αυτό και είναι πιο δύσκολη υπόθεση. Όπως είπε και η Ράινα Μελισσηνού στο άρθρο της «Δώσ'μου τα φιλιά!», «Σύμφωνα με έρευνα, οι περισσότεροι άντρες και γυναίκες θυμούνται το πρώτο τους φιλί, κάτι που δεν συμβαίνει με την πρώτη φορά που έκαναν σεξ. Ακόμα και αν αυτό συνέβη πριν από τα 14 τους χρόνια, όπως παραδέχεται η πλειοψηφία των ερωτηθέντων, είναι κάτι που δεν πρόκειται να το ξεχάσουν ποτέ.» Όσες φωτογραφίες με τολμηρό περιεχόμενο και να δεις, καμιά δε θα σου μεταφέρει τόσο αισθησιασμό και τέτοια ερωτική ατμόσφαιρα όσο εκείνη η περίφημη ασπρόμαυρη φωτογραφία στο Παρίσι του Μεσοπολέμου, ενός ερωτευμένου ζευγαριού που φιλιέται καθώς περπατάει στη μέση του δρόμου. Ας σταματήσουμε, όμως, να γινόμαστε θεατές στα παθιασμένα φιλιά άλλων, κι ας γίνουμε επιτέλους πρωταγωνιστές στα δικά μας. Κάθε άνθρωπος στη ζωή του, βάσει ερευνών, υπολογίζεται ότι θα δεχτεί περίπου 25.000 φιλιά. Από «πεταχτά» στο μάγουλο, μέχρι παθιασμένα ερωτικά φιλιά.  Μπορούμε και καλύτερα, δε νομίζετε; Ας τους διαψεύσουμε λοιπόν.

Πηγή: http://www.pillowfights.gr/ola_i_tipota/item2074/Η_μαγεία_ενός_φιλιού
Copyright © pillowfights.gr

Τα όρια του καθένα

Έρχεται κάποια στιγμή, που ένα παπουτσάκι σού πατάει το όριο.

Αυτή τη μικρή διαχωριστική γραμμή, που ξεχωρίζει το απεριόριστο όριο της υπομονής σου, από εκείνο το 2% που κρατάς ως άβατο της ψυχής σου.

Εκείνη τη στιγμή που κάποιος πατάει τη διαχωριστική γραμμή και εισέρχεται το παπουτσάκι στη λάθος περιοχή, γίνεται η έκρηξη.

Όχι έκρηξη μόνο. Ηφαίστειο με λάβα που καίει τα πάντα στο πέρασμα της.

Και εσένα σε μεταμορφώνει σε άλλον άνθρωπο.

Σε θηρίο ανήμερο, που μόλις του πήρανε την τελευταία μπουκιά μέσα από το στόμα, του ήπιανε την τελευταία σταγόνα δροσερό νερό.

Όταν η λάβα κατεβαίνει το βουνό, καίει τα πάντα.

Κι αυτούς που πατήσανε, και τους υπόλοιπους που τριγυρνούσαν φλερτάροντας τη γραμμή.

Πόσο λάθος! Αφού σας είχε προειδοποιήσει. Σας το είχε πει: "Ναρκοπέδιο-Mην πατάτε!".

Τόσος χώρος γύρω δεν σας έφτασε;

Τόσες ευκαιρίες, τόσες υποχωρήσεις, τόσα "δεν πειράζει", τόσα "αντέχω".

Τι περιμένατε; Ότι θα 'χει άλλο ένα εκατοστό;

Ε, δεν έχει, και όχι απλώς δεν έχει, αλλά τώρα πλέον δεν έχει τίποτα.

Ούτε τα κεκτημένα, τα πατημένα, τα επιτρεπτά.

Έτσι είναι οι άνθρωποι. Έχουν τις αντοχές τους. Τα όρια τους.

Ο καθένας ανάλογα με το χαρακτήρα του, τα βιώματά του, τις πεποιθήσεις της ζωής του.

Γραμμές παράλληλες η μία στην άλλη, αλλά και γραμμές διαχωριστικές.

Κάποιες φορές ευδιάκριτες, κάποιες φορές όχι.

Και όταν αυτές οι γραμμές κόβονται, σβήνονται, καίγονται, καλύπτονται, τότε έρχεται αυτή η αντοχή και γίνεται χίμαιρα.

Διαφορετική η λογική των ανθρώπων.

Κάποιοι βάζουν τα όρια κοντά, για να μπορούν να έχουν τον έλεγχο.

Ευδιάκριτα, bold, για να τα δει ο καθένας που θα προσπαθήσει να τους πλησιάσει.

Αντοχές μηδενικές σε ανθρώπους, καταστάσεις, συναισθήματα, ζόρια, και κάθε λογής "ζητιάνους".

Με την παλάμη προτεταμένη μπροστά σε σχήμα ταμπέλας και γράμματα που γράφουν «Μέχρι εδώ».

Οι άνθρωποι που έρχονται αντιμέτωποι μ' αυτά, αποδέχονται την τόσο ευδιάκριτη ταμπέλα και υποχωρούν χωρίς εντάσεις και από τις δυο πλευρές.

Συνήθως δε, απομακρύνονται χωρίς να ξαναπροσπαθήσουν. Η «γειτονιά» αυτή δεν τους σηκώνει.

Η μηδενική αντοχή και ανοχή του ανθρώπου βεβαίως, συνοδεύεται συνήθως από μετριοπαθή συναισθήματα σε όλα τα επίπεδα: δεν ξεπερνούν τα όριά του, δεν τα ξεπερνάει όμως κι αυτός, για κανέναν και τίποτα.

Και είναι και οι άλλοι. Αυτοί με τα ξεχειλωμένα όρια και τις μεγάλες αντοχές.

Αυτοί που δείχνουν κατανόηση στα λάθη και στις φοβίες των ανθρώπων.

Αυτοί που πιστεύουν σε δεύτερες ευκαιρίες όταν αξίζει ο κόπος, αυτοί που θεωρούν ότι η ζωή δεν είναι φτιαγμένη στις αποχρώσεις του γκρι, αλλά στις αποχρώσεις του γαλάζιου.

Που περιμένουν να δουν, να ακούσουν, γίνονται αυτιά και μάτια προσφέροντας βοήθεια όταν χρειαστεί, μπαίνουν στη θέση του άλλου, αρνούνται να πληγώσουν κάποιον τόσο εύκολα.

Και υπομένουν, περιμένουν, αγωνίζονται και απολαμβάνουν τις περισσότερες φορές τους καρπούς των κόπων τους, ταΐζοντας τη δική τους πείνα, ξεδιψώντας τη δική τους δίψα, χωρίς να περιμένουν τίποτα από κανέναν.

Γιατί έτσι έχουν επιλέξει να ζουν, αγωνιζόμενοι με την καρδιά τους δοτική.

Οι άνθρωποι αυτοί, κρατάνε μόνο ένα πολύ μικρό κομμάτι για την ψυχή τους.

Όμως, αλίμονο αν το διαβείς. Εκεί συμβαίνει το μοιραίο λάθος.

Ενώ μέχρι εκείνη τη στιγμή είχαν ακόμα το κουράγιο να δώσουν, μεταμορφώνονται σε κάτι διαφορετικό.

Έχεις τελειώσει πια για αυτούς. Ο θεός ο ίδιος να κατέβει να τους πει να αλλάξουν γνώμη, τζάμπα κόπος, τζάμπα η διαδρομή.

Τόσο δα κράτησαν για τον εαυτό τους, έπρεπε να το σεβαστείς.

Θα πετάξουν όλες τις προσπάθειες, όλες τις αγωνίες, όλο το χρόνο που σπατάλησαν για σένα.

Χωρίς να μετανιώσουν ούτε δευτερόλεπτο. Χωρίς τύψεις και όνειρα τη νύχτα.

Ο σεβασμός στα όρια του άλλου, είναι το δικό τους όριο.

Έτσι, έρχεται κάποια στιγμή ένα παπουτσάκι και σου πατάει το όριο.

Και τότε απλώς το κόβεις, μαζί με τα δάκτυλα

Μόνο εμένα θέλω να φιλάς

Γράφει η Μαρία Λάμπρου. Μόνο εμένα θέλω να φιλάς. Στο μέτωπο, στα χέρια, στα χείλη. Να με φιλάς και να με ηλεκτρίζεις. Να ξεκινά η γλώσσα σου απ’τον καρπό μου, να περνάει τον ώμο, να καταλήγει στο λαιμό. Γλωσσοφιδάκι, θα σου πω για να γελάσεις. Μόνο εμένα θέλω να φιλάς τις ώρες που λείπεις. Τις φωτογραφίες μου, τα βιβλία, την κούπα του καφέ μου. Αποτύπωμα τα χείλη σου, πάνω στο δικό μου.  Και κάθε που θα με φιλάς ο χωροχρόνος θα μας κοροϊδεύει. Μια Αλάσκα, μια Κονγκό, μια Γουαδελούπη. Κάθε ταβάνι που θα βλέπουμε κι άλλο χρώμα. Και κάθε φιλί την αμέσως επόμενη στιγμή, θα ‘ναι παρελθόν και ξέρεις πόσο αγαπώ το παρόν. Δώσ’μου κι άλλο, άλλο ένα. Μόνο εμένα θέλω να φιλάς. Δεν ανέχομαι ούτε τα φιλιά του αέρα, των λόγων, της πλάκας. Τα φιλιά που θα γράψεις στην πρώην συμμαθήτρια στο τσάτ, αυτά με τα οποία θα τελειώσεις την κλήση στην κολλητή. Τα φιλιά σου μου ανήκουν. Και κάθε που σε βλέπω να τα ξοδεύεις αλόγιστα, εντελώς επιπόλαια κι εγωιστικά, θέλω να σε κλειδώσω στο σπίτι να μη σε ξαναδεί ανθρώπου μάτι. Μόνο εμένα θέλω να φιλάς, να μην ξεχνάει το στόμα μου τη γεύση σου λεπτό. Να σε κουβαλάω πάνω μου, να σε μυρίζω, να σουφρώνω και ν’ανασηκώνω τα χείλη μου, να φέρω το άρωμά σου στα ρουθούνια μου, να γεμίσει ο κόσμος ευτυχία. Να με φιλάς και να σε καταριέμαι, που βρέθηκε στο σύμπαν τέτοια δύναμη, ικανή να με κατατρέξει, να με παλιμπαιδίσεί, να της είμαι παντελώς παραδομένη και καθόλου να μη με κόφτει. Σκέτη εξουσία τα φιλιά σου κι αμαρτία ουκ έχω που παρασύρθηκα. Γι’αυτό σου λέω ότι μόνο εμένα θέλω να φιλάς. Δεν τη μοιράζομαι τη μαστούρα μου μωρό μου. Δεν τη δωρίζω, δεν τη σκοτώνω, δεν κάνω τα στραβά μάτια στο ξόδεμά της. Δεν είμαι κουλ κι απελευθερωμένη. Είμαι μια κομπλεξική του κερατά, εξαρτημένη από δυο εκατοστά δέρματος που ευτυχώς, είχα την επιφώτηση ένα βράδυ να αρπάξω και να κολλήσω στον τοίχο. Σπουδαία στιγμή, ίσως η σπουδαιότερη του βιογραφικού μου. Γι’αυτό μην ξεχνάς, να με φιλάς στον ύπνο σου, στο νεροχύτη, στην ουρά της ΔΕΗ. Να με φιλάς και να γελάμε. Να μη σηκωνόμαστε απ’το κρεβάτι. Να είμαστε ασυνεπείς, ασόβαροι, απρογραμμάτιστοι. Αστείοι. Έφηβοι ως τα εβδομήντα μας, χωμένοι σε παπλώματα, έξω να βρέχει κι ένα πράγμα να σου ζητώ ακόμη. Μόνο εμένα να φιλάς.

Πηγή: http://www.pillowfights.gr/yourstories/item2140/Μόνο_εμένα_θέλω_να_φιλάς
Copyright © pillowfights.gr

Κάτι να καίει - Βασίλης Δεμιρτζόγλου Οι fake γκόμενες δεν πουλάνε πια

Πέμπτη βράδυ. Βρίσκομαι με παρέα σε γνωστό μπαρ της Θεσσαλονίκης. Λίγο το ποτό, λίγο το χαρούμενο κλίμα, λίγο η αγαμία που με βαρούσε εκείνο το διάστημα, γυρνάω το κεφάλι μου και την βλέπω. Σαν από ταινία, Barbie. Μετράω τρία δευτερόλεπτα και όπως μόνο εγώ ξέρω, πάω και της ανοίγω κουβέντα, με στυλ «δεν είν’ του γούστου μου κοπέλες σαν κι εσένα αλλά, κάτι έχω πάθει τελευταία και δεν είμαι καλά», που λέει και ο Μαζώ. Και όντως δεν ήταν του γούστου μου, αλλά ο πούτσος είναι απίστευτα πεισματάρης. Όσο μιλάμε, πέρα από την ψεύτικη βλεφαρίδα και το gel νύχι, μου έχει κάνει εντύπωση το πόσο βλήμα ήταν. Και όταν λέω βλήμα, εννοώ πως πέρα από την εμφάνισή της, δεν την ένοιαζε τίποτε άλλο, μόνο για τον εαυτό της είχε να πει. Ενδιαφέροντα μηδέν. Μην τα πολυλογώ αλλάζουμε τηλέφωνα και την κάνω με ελαφρά προς τους κολλητούς. Την επομένη, τα ρεμάλια φαγώθηκαν, «ρε πάρ'το τηλέφωνο το κορίτσι, ρε σαν ψεύτικη ήταν, ρε δεν χάνονται τέτοια κελεπούρια». Εγώ στο ψεύτικη κολλούσα. Έπειτα από στενό μαρκάρισμα σηκώνω το κινητό μου και της τηλεφωνώ. Ακόμα και η φωνή της ψεύτικη μου έμοιαζε. «Τι κάνεις, Χριστίνα;», «Καλά μωρέ», χλάτς η μαστίχα. «Είχα πολύ κουραστική μέρα, αλλά για εσένα μπορώ το βράδυ.»  Ρώτησα και ‘γώ με απορία τι μπορεί να έκανε που την κούρασε τόσο. «Πήγα λίγο από τα hondos, γιατί τελείωσε η mascara μου και δεν την βρίσκω παντού, μετά πέρασα από τη Σοφία να μου κάνει τα μαλλιά, γιατί με αυτήν την υγρασία φριζάρουν και δεν την παλεύω και τελικά ήπια και ένα καφέ με την Τίνα την νυχού μου, γιατί έπρεπε να κάνω πεντικιούρ, ξέρεις κάνω κάθε τρεις μέρες. Εσύ, τι έκανες σήμερα;» «Τίποτα το σημαντικό, θα τα πούμε από κοντά, στις δέκα, είναι καλά;»  Είμαι στο αμάξι, κάτω από το σπίτι της δέκα παρά πέντε, σωστός κύριος. Δεν παίρνω τηλέφωνο, περιμένω να πάει δέκα και μετά. Παίρνω τηλέφωνο στην ώρα μου και με ενημερώνει πως θα κατέβει σε δύο. Τα δύο έγιναν δέκα, αλλά άξιζαν τον κόπο. Εκθαμβωτική, ξανθό ολόισιο μαλλί, νύχι στην πένα, ντύσιμο και βάψιμο στην τρίχα. Ένιωσα σαν το φτωχό συγγενή. «Έχεις κανονίσει κάτι για μετά;», τη ρωτάω. «Όχι, μου λέει, είμαι όλη δική σου, γιατί ρωτάς;» «Μου φαίνεσαι πολύ ντυμένη βρε Χριστινάκι, γι’ αυτό.» «Ε, όχι και πολύ, σιγά τι έβαλα;» Μόνο την Άρτα, τα Γιάννενα τα κρατάω για το Σάββατο που θα πάω Βέρτη. Γενικά το γκομενάκι ήταν πολύ μπάνικο, ζάχαρη ψιλή, αλλά όσο πιο πολύ την κοιτούσα, τόσο πιο fake μου έμοιαζε. Ένιωθα σαν να με κοροϊδεύει. Κάθε πέντε λεπτά πήγαινε τουαλέτα. Την ρωτούσα άμα την πείραζε κάτι και εν τέλει πήγαινε για να φρεσκάρει το κραγιόν της, γιατί έμενε πάνω στο ποτήρι. Όλα όμως πήγαιναν καλά, γούσταρε την παρέα μου, γελούσε με τα αστεία μου, μου έριχνε και κοπλιμάν, έτοιμο το μωρό. Έλα όμως που ο πεισματάρης είχε άλλη άποψη. Αυτός βλέπεις τις γουστάρει αλλιώς τις γυναίκες. Τις γουστάρει όμορφες, αλλά φυσικές, δε θέλει να τον χαϊδεύεις με τις βλεφαρίδες σου. Θέλει να του χαμογελάς και να βλέπει τα φυσικά σου δοντάκια, όχι την κιμωλία που τα κάλυψε. Θέλω να μπορώ να σου σφίξω το χέρι και να μην ανησυχώ πως θα σπάσει το γαλλικό. Να σου πιάσω τα μπούτια και να το απολαύσεις, όχι να σκέφτεσαι μήπως αφήσει μελανιά. Σε θέλω φυσική, με τις ατέλειές σου. Μη προσπαθείς να κρύψεις τις φακίδες σου με ένα κιλό make up, είναι σκέτη γλύκα οι φακίδες σου μάτια μου. Και αυτή η ενίσχυση στο στήθος σου, φωνάζει από μακριά ανασφάλεια. Κι εμένα ξέρεις μου αρέσουν πολύ τα φυσικά σου μικρά βυζάκια. Κράτα την τέλεια εμφάνιση για την ημέρα του γάμου σου και έλα στο ραντεβού μας φυσική, με τα ψεγάδια σου. Δεν είμαι ο Brad, δεν είσαι η Jolie, χώνεψέ το. Αν θες να στρώσεις κάτι, δώσε λίγο βάση στο μέσα σου μπας και κάνουμε και καμιά κουβέντα της προκοπής. Βαρέθηκα να περιμένω να έρθεις από την τουαλέτα και να μου μιλάς για την νέα τάση με τα smokey eyes. Δεν με καυλώνουν οι πειραγμένες σου φωτογραφίες στο instagram με τα 2000 like, απεχθάνομαι το duck face που προσπαθείς να μου λανσάρεις σαν την φυσική έκφραση του προσώπου σου. Δεν έχεις τόσο μεγάλα χείλη, μάθε να ζεις με αυτό. Πάψε να προσποιείσαι. Αν δεν είσαι ο εαυτός σου, χαρά στα σκέλια σου δε θα δεις ποτέ, στο υπογράφω. Το ραντεβού τελείωσε άδοξα, καθώς την πήγα σπίτι της και ενώ περίμενε να την φιλήσω, κλασικά, εγώ σφύριζα ρυθμικά. «Να το ξανακάνουμε», μου λέει, «πέρασα πολύ όμορφα, λίγοι άντρες ξέρουν να ακούνε.» Δεν την ξαναπήρα ποτέ, δεν απάντησα ποτέ στα μηνύματα της. Είχα ξενερώσει. Πάρ' το χαμπάρι κοπελιά. Ο κόσμος δεν γυρίζει γύρω από το κραγιόν σου και εγώ δεν έχω υπομονή. Ή θα γίνεις φυσιολογική κοπέλα και όχι Βarbie, ή γκόμενο δε θα σταυρώσεις ποτέ. Χαμήλωσε λίγο την μύτη σου και βάλε λιγότερο άρωμα, και τότε τα ξαναλέμε

Πηγή: http://www.pillowfights.gr/kati_na_kaiei/item2185/Οι_fake_γκόμενες_δεν_πουλάνε_πια
Copyright © pillowfights.gr

απομυθοποίηση το λένε ... όταν φύγουν τα "κουρτινάκια" (έρωτας/θαυμασμός/ενθουσιασμός/καύλα) , τότε έχεις τον άλλον απέναντι σου γυμνό και ατόφιο και τότε ξεκινάει το πανηγύρι της αποδοχής ή της αποσύνδεσης..!

ΚΑΛΗΜΕΡΑ!!!!

Επιλέγω το μαζί σου, τι δεν καταλαβαίνεις; Ό,τι χροιά κι αν έχει, όποια σημασία κι αν θελήσεις να του δώσεις, εγώ επιλέγω το μαζί σου. Από την Έλλη Πράντζου.

Όσο πιο ηφαιστειώδης γίνεται η επιθυμία μου να βγάλω από μέσα μου ό,τι με βασανίζει εδώ και κάμποσο καιρό, τόσο πιο μουδιασμένη αισθάνομαι απέναντι στην ιδέα του να σου εξομολογηθώ επιτέλους τα πάντα. Ναι, λοιπόν, κατάφερα και σε ερωτεύτηκα. Και μη διανοηθείς να με ρωτήσεις πώς μου συνέβη αυτό, δε θα άντεχα να ξαναδώσω μια απάντηση πανομοιότυπη με αυτές που διαβάζουμε ή ακούμε από όσους αποφασίζουν να μιλήσουν κατά καιρούς για τον έρωτα. Άσε που την ξέρεις ήδη κι εσύ ο ίδιος, οπότε δε μας χρειάζονται τα ρητορικά ερωτήματα στην παρούσα φάση. Πάμε παρακάτω. Τι είναι αυτό που με κάνει να φοβάμαι και μόνο στη σκέψη ότι θα σε βάλω απέναντι μου, όπως τόσες φορές τόλμησα να κάνω στη φαντασία μου, και θα σου πω όλα αυτά που σωρεύω μέσα μου μήνες τώρα; Γιατί παραμένω να βασανίζομαι εγκλωβισμένη στην κλειστοφοβία των ανέκφραστων συναισθημάτων μου αντί να τ’ αφήσω ελεύθερα ν’ αναπνεύσουν; Η πρώτη μου σκέψη είναι, πως με αποτρέπει η ιδέα της απόρριψης. Ξέρω, όμως, μέσα μου πως αυτό από μόνο του δεν αποτελεί τον βασικό λόγο για να μη σου μιλήσω. Εκείνο που με τρομάζει πιο πολύ είναι το τι θα έφερνε η απόρριψη και το σοβαρό ενδεχόμενο να σε χάσω μετά από μια τέτοια εξομολόγηση. Και σε αυτό το σημείο έρχεται η αφελής απορία μιας ερωτευμένης που ηχεί παραπονιάρικα στ’ αυτιά μου όταν σε σκέφτομαι να στέκεσαι αμήχανα απέναντί μου μην ξέροντας πώς ν’ αντιμετωπίσεις το ότι εγώ σε θέλω: Γιατί θα πρέπει να με απομακρύνεις μόλις μάθεις πως τα δικά μου συναισθήματα δεν περιορίζονται στο επίπεδο της φιλίας; Δε θα με καλύψεις αν απαντήσεις πως θα το έκανες για να με προστατεύσεις. Αν ποτέ σου ερωτεύτηκες πραγματικά ή τουλάχιστον όπως εγώ έχω στο νου μου ότι νιώθει ένας πραγματικά ερωτευμένος, θα γνωρίζεις πως ο «παθών» επιλέγει να έχει δίπλα του με κάθε τρόπο και κόστος εσένα που τόλμησε να ξεχωρίσει μέσα του από όλους τους άλλους. Ακόμη κι αν αυτό σημαίνει ότι πρέπει να σταθεί πλάι σου μόνο σα φίλος. Ακόμη κι αν αυτό σημαίνει πως είναι καταδικασμένος να φτάνει κάθε μέρα στην πηγή και να ξαναφεύγει στο τέλος αφυδατωμένος. Ακόμη κι αν ξέρει ότι μπορεί ανά πάσα στιγμή να βρεθεί στην ισοπεδωτική θέση να σε δει να μοιράζεσαι με άλλον, όσα δε θέλησες να δώσεις σ’ εκείνον και δεν τον άφησες να σου δώσει. Προτιμά να είναι εκεί, φίλος για σένα δήμιος για τον εαυτό του, γιατί ξέρει πως η απουσία σου δε συγκρίνεται με τους μικρούς ακαριαίους θανάτους που θα βιώνει κάθε μέρα μαζί σου. Ξέρει πως η απουσία σου θα είναι αιώνιο βασανιστήριο που θ’ αναγκαστεί να αντιμετωπίσει μόνος, χωρίς καν την ανταμοιβή του να σε βλέπει απλά να του χαμογελάς. Γι’ αυτό κι εγώ σου λέω ότι προτιμώ να τρελαίνομαι δίπλα σου παρά να τυραννιέμαι μακριά σου! Δε θα με κάλυπτε, λοιπόν, η καλή σου πρόθεση ως απάντηση γιατί πολύ απλά δεν έχεις το δικαίωμα να αποφασίσεις εσύ το τι θα πονούσε εμένα πιο πολύ. Μήπως είσαι εσύ αυτός που δε θα κατάφερνε τελικά να διαχειριστεί την αλήθεια, γι’ αυτό θα με απομάκρυνες αν αποφάσιζα να σου μιλήσω ανοιχτά; Μήπως είσαι εσύ αυτός που δε θα άντεχε να ξέρει πως όταν είμαι πλάι του δε λιώνω σα φίλη αλλά σαν όλα όσα θα μπορούσε να είναι ένας άνθρωπος για έναν άλλον; Μα γιατί σ’ ενοχλεί το παραπάνω μου αν δεν το θέλεις; Άφησέ το απλώς να θεριεύει μόνο μέσα μου, όπως έκανε τόσον καιρό· και πάρε το λιγότερο που μπορώ να σου δώσω. Είμαι ίσως εγωίστρια που θέλω να υπάρχω στη ζωή σου όπως εσύ επιλέξεις και το ξέρω. Εμπεριέχει ένα είδος μαζοχιστικού ανιδιοτελούς εγωισμού το να ζητάς να είσαι έστω φίλος με κάποιον που ερωτεύτηκες, όσο οξύμωρο κι αν ακούγεται… Επιλέγω το μαζί σου, τι δεν καταλαβαίνεις; Ό,τι χροιά κι αν έχει, όποια σημασία κι αν θελήσεις να του δώσεις, εγώ επιλέγω το μαζί σου. Ξέρω ότι θα σου πούνε πως δε γίνεται. Άκου λοιπόν κάτι που μάλλον σου διαφεύγει: Θα το κάνω εγώ να γίνει! Γιατί μάτια μου, έτσι είναι όσα αισθάνομαι για ‘σένα. Γεννημένα έξω από καθετί που θ’ ακούσεις να σου λένε πως δε γίνεται…

Πηγή: http://www.pillowfights.gr/devil_angel/item2365/Προτιμώ_να_τρελαίνομαι_δίπλα_σου_παρά_να_τυραννιέμαι_μακριά_σου
Copyright © pillowfights.gr

Οι 5 συνήθειες που μας ασχημαίνουν Μικρές καθημερινές συνήθειες που κάνουν κακό στην υγεία αλλά και την ομορφιά μας.

Το τσιγάρο

Αν δεν το έχετε ακόμη συνειδητοποιήσει, το τσιγάρο είναι καταστροφικό όσο και να το μειώσετε. Προκαλεί περισσότερα μακροπρόθεσμα προβλήματα υγείας απ' όσα μπορούμε να φανταστούμε μεταξύ των οποίων καρκίνο του πνεύμονα, καρδιαγγειακές παθήσεις και οστεοπόρωση. Όμως εκτός από τα χημικά, τις τοξίνες και τις καρκινογόνα στοιχεία, ο καπνός του τσιγάρου που πηγαίνει στο πρόσωπο μας φράζει τους πόρους και μπορεί να δημιουργήσει λεκέδες στην επιδερμίδα που την κάνουν να μοιάζει κουρασμένη και γερασμένη. Επίσης το τσιγάρο ξεραίνει το δέρμα μας στερώντας του κάθε ενυδατικό στοιχείο αποχρωματίζοντας το ακόμη περισσότερο.

Ηλιοθεραπεία χωρίς αντηλιακό

Με τόσες έρευνες και μελέτες που έχουν γίνει για τις βλαβερές συνέπειες των UV ακτίνων του ήλιου για το δέρμα μας, κανείς θα πίστευε ότι όλοι θα φορούσαμε αντηλιακό όταν είμαστε εκτεθειμένοι στον ήλιο. Δεν έχει σημασία αν το δέρμα μας δεν καίγεται και μόνο μαυρίζει. Ο ήλιος κάνει μακροπρόθεσμα ζημιά θέτοντας μας σε κίνδυνο για μελάνωμα αλλά και κάνοντας το να γερνά με πιο γρήγορους ρυθμούς.  

Η υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ

Το οινόπνευμα έχει και βραχυπρόθεσμες και μακροπρόθεσμες αρνητικές επιδράσεις. Αν και σαν υπερβολική ορίζεται η κατανάλωση πάνω από πέντε ποτά σε ένα βράδυ, αυτό μπορεί να διαφέρει από σωματότυπο σε σωματότυπο. Πέρα από τις σημαντικές αρνητικές επιδράσεις στην υγεία η υπερβολική δόση αλκοόλ επηρεάζει την εμφάνιση μας προσθέτοντας μας κιλά αφού τα οινοπνευματώδη έχουν πολλές θερμίδες.

Η χαλαρή στάση σώματος

Το να καμπουριάζουμε για μεγάλες περιόδους μπορεί να επιβαρρύνει πολύ την σπονδυλική μας στήλη όμως και σε επίπεδο εμφάνισης όσο λιγότερο καμπουριάζουμε τόσο οι μυς σας φαίνονται σφιχτοί και δυνατοί. Επίσης μελέτες έχουν δείξει ότι οι άνθρωποι που καμπουριάζουν δίνουν μια άσχημη εικόνα για τον εαυτό τους και το σώμα τους ενώ ταυτόχρονα  φαίνονται ιδιαίτερα ανασφαλείς.

Το να αγγίζουμε συνεχώς το πρόσωπό μας

Με το να μεταφέρουμε στο πρόσωπο την σκόνη και τα βακτήρια που έχουμε στα χέρια μας κατά την διάρκεια της μέρας γινόμαστε επιρρεπείς σε μολύνσεις που μας κάνουν να μην δείχνουμε φρέσκοι και υγιείς.