Όταν η πόλη γερνά το δέρμα

Ξηρότητα, πρόωρη γήρανση, ακμή, άτονη όψη, φραγμένοι ή διεσταλμένοι πόροι, ερεθισμοί και αλλεργίες. Μήπως πίσω από την προβληματική συμπεριφορά της επιδερμίδας μας κρύβεται η πόλη;

Σύμφωνα με έρευνα* που δημοσίευσε το βρετανικό ειδησεογραφικό site dailymail.co.uk, οι γυναίκες που ζουν στην επαρχία έχουν πιο υγιή επιδερμίδα σε σχέση με εκείνες που ζουν σε αστικό περιβάλλον, παρά το γεγονός ότι οι πρώτες εκτίθενται περισσότερο στις υπεριώδεις ακτίνες του ήλιου. Για την ακρίβεια, η ζωή στην πόλη επιταχύνει την πρόωρη γήρανση του δέρματος ως και 10%.
Ωστόσο, δεν είναι μόνο η μόλυνση που απειλεί την υγεία της επιδερμίδας μας, αλλά και οι γενικότερες συνθήκες διαβίωσης, όπως το άγχος, η κούραση, η έλλειψη ύπνου, η κακή διατροφή κ.λπ. Υπάρχει σωτηρία; Ναι, η μετακόμιση στην εξοχή. Αλλά επειδή δεν προβλέπεται να το κάνουμε σύντομα, ας δούμε τι άλλα μέτρα μπορούμε να λάβουμε προκειμένου να μειώσουμε τις επιπτώσεις της πόλης στο δέρμα μας.
*Η έρευνα πραγματοποιήθηκε στην Αγγλία, σε 200 γυναίκες μεταξύ 30-45 ετών, από την πολυεθνική εταιρεία καλλυντικών P&G.

Σαμποτέρ #1: Μόλυνση
Η μόλυνση είναι μία από τις κύριες αιτίες της φθοράς της επιδερμίδας, επισημαίνουν οι ειδικοί, και αποτελείται από δύο συνιστώσες: αφενός την ορατή, δηλαδή την αιθαλομίχλη και τη βρομιά, που επικάθονται στην επιφάνεια της επιδερμίδας και των μαλλιών (πρόκειται γι’ αυτό το γκρι χρώμα που μένει στον δίσκο ντεμακιγιάζ όταν καθαρίζουμε το πρόσωπό μας το βράδυ), και αφετέρου τη μη ορατή άμεσα, δηλαδή τα δηλητηριώδη αέρια, όπως το διοξείδιο του αζώτου, το διοξείδιο του θείου και το μονοξείδιο του άνθρακα, τα οποία ευθύνονται για τις ελεύθερες ρίζες, δηλαδή τα φορτισμένα μόρια οξυγόνου που βλάπτουν τα συστατικά του κυττάρου και αλλοιώνουν το DNA, αφαιρούν την υγρασία από το δέρμα, προκαλούν δυσχρωμίες, λεπτές γραμμές και ρυτίδες.
Σωτήρια λύση: ο σχολαστικός καθαρισμός
Είναι η κίνηση-«κλειδί» για την προστασία του δέρματος, από τη στιγμή που ζούμε σε αστικό περιβάλλον. Ωστόσο, για να βελτιστοποιήσουμε τα οφέλη της διαδικασίας, δεν αρκούμαστε μόνο σε ένα απλό σαπούνι ή γαλάκτωμα. Οι ειδικοί μάς προτρέπουν να αφιερώνουμε ένα λεπτό στο καθάρισμα και να συνδυάζουμε το καθαριστικό με ένα εργαλείο, που μπορεί να είναι ένα βουρτσάκι ή ένα βαμβακερό, απαλό ύφασμα, ώστε να ξεμπλοκάρουμε τους πόρους σε βάθος. Επίσης, για να βοηθήσουμε την επιδερμίδα να οξυγονωθεί και να μειώσουμε τις ατέλειες, χρησιμοποιούμε 1-2 φορές την εβδομάδα μία απολεπιστική μάσκα ή ένα σκραμπ με σύμπλεγμα οξέων (π.χ. γλυκολικό, σαλικυλικό) και βιταμίνες, όπως η Ε.

Σαμποτέρ #2: Στρες
«Το στρες γερνάει ως και 10 χρόνια την επιδερμίδα», δηλώνουν οι ερευνητές μιας γνωστής αμερικάνικης εταιρείας καλλυντικών. Δυστυχώς, η ζωή στην πόλη και το άγχος πάνε πακέτο. Η κίνηση στον δρόμο, οι μεγάλες αποστάσεις που πρέπει να διανύουμε συνεχώς, οι πυρετώδεις ρυθμοί εργασίας και οι αυξανόμενες υποχρεώσεις μας επηρεάζουν τον οργανισμό και κατά συνέπεια το δέρμα μας. Τι συμβαίνει: Το στρες διεγείρει την παραγωγή της κορτιζόλης, μιας ορμόνης που αποδυναμώνει τον επιδερμικό φραγμό, μειώνει την άμυνα του δέρματος και επιβραδύνει την ανανέωση των κυττάρων. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα την εμφάνιση συμπτωμάτων, όπως ξεσπάσματα ακμής, κοκκινίλες, αφυδάτωση και ξεφλούδισμα. Περιττό να πούμε ότι οι τυχόν κακές συνήθειες, όπως το τσιγάρο και η συστηματική κατανάλωση αλκoόλ, είναι έξτρα επιβαρυντικές.
Σωτήρια λύση: οι Αντιοξειδωτικές ουσίες
Στη θεωρία είναι εύκολο να καταπολεμήσουμε το στρες, στην πράξη όμως όχι και τόσο. Εκτός, λοιπόν, από τις μεθόδους αντιμετώπισής του, όπως η γυμναστική, η γιόγκα, ο διαλογισμός, η αρωματοθεραπεία, ποντάρουμε στη διατροφή και στην καλλυντική περιποίηση με αντιοξειδωτικούς παράγοντες, όπως η πανθενόλη, η πρόπολη, το εκχύλισμα άγριας τριανταφυλλιάς, αλλά και τα βλαστοκύτταρα πορτοκαλιού. Επιπλέον, το μέικ-απ με SPF, καθώς και οι ΒΒ και CC κρέμες, είναι δύο ακόμα τρόποι για να προστατεύουμε το δέρμα μας από το οξειδωτικό στρες κατά τη διάρκεια της ημέρας.

Σαμποτέρ #3: Κούραση και έλλειψη ύπνου
Αποδεδειγμένα, ο ύπνος από τα μεσάνυχτα μέχρι το πρωί είναι αναντικατάστατος, γιατί εκείνες τις ώρες κορυφώνεται η αναπλαστική ικανότητα του δέρματος. Αντίθετα, η έλλειψή του ή η κακή ποιότητά του έχει μια σειρά από καταστροφικές συνέπειες: Α) Μειώνεται η παραγωγή της μελατονίνης, μιας ισχυρής αντιοξειδωτικής ουσίας του οργανισμού που προστατεύει το DNA και επιδιορθώνει τις βλάβες της επιδερμίδας. Β) Ο μηχανισμός ανάπλασης δεν δουλεύει σωστά και οι ελεύθερες ρίζες αυξάνονται αντί να μειώνονται. Το αποτέλεσμα του κακού ύπνου φαίνεται στον καθρέφτη από το επόμενο κιόλας πρωί: θαμπή και άτονη όψη, τραχιά υφή, μαύροι κύκλοι και «σακούλες».
Σωτήρια λύση: Τι άλλο; Ο ύπνος
Για να διευκολύνουμε την έλευση του ύπνου και να επωφεληθούμε στον μέγιστο βαθμό από την ευεργετική του δράση υπάρχουν κάποιες χρήσιμες συμβουλές που μπορούμε να ακολουθήσουμε: Κατ’ αρχάς, αρκετές ώρες πριν κοιμηθούμε, αποφεύγουμε το αλάτι, που ανεβάζει την πίεση, καθώς και τον καφέ και το κάπνισμα, γιατί η καφεΐνη και η νικοτίνη διεγείρουν το νευρικό μας σύστημα. Επίσης, δημιουργούμε τις κατάλληλες συνθήκες στην κρεβατοκάμαρα, προκειμένου να έχουμε έναν ήσυχο ύπνο: φροντίζουμε τον φωτισμό, χρησιμοποιούμε μια μάσκα ύπνου, φοράμε ωτασπίδες. Μια έξυπνη ιδέα είναι το ηλεκτρικό υπόστρωμα, που ζεσταίνει τα σεντόνια, με αποτέλεσμα να χαλαρώνουν οι μύες και να παράγονται ηρεμιστικές ορμόνες, όπως η σεροτονίνη. Tέλος, πριν κοιμηθούμε, και μετά τον καθαρισμό, χρησιμοποιούμε μία κρέμα νύχτας με βιταμίνη Ε και ρετινόλη, που ενισχύουν τη σύνθεση κολλαγόνου, ενώ μία με δύο φορές την εβδομάδα εφαρμόζουμε μια μάσκα με αμυγδαλικό και λακτικό οξύ, που επιταχύνουν τον ρυθμό ανάπλασής του.
Tip: Για επιπλέον ενυδάτωση, εφαρμόζουμε πριν από την κρέμα ένα σέρουμ που αποτρέπει την απώλεια υγρασίας.

Tι συμβαίνει με τα μαλλιά;
Τα τρία τέταρτα των γυναικών θεωρούν εύστοχα ότι ο αγχωτικός ρυθμός της πόλης ευθύνεται για την απώλεια όγκου και το αδυνάτισμα της τρίχας. Οι ελεύθερες ρίζες, ή αλλιώς το οξειδωτικό στρες, εκφυλίζουν την τρίχα, καταστρέφοντας τις πρωτεΐνες που βρίσκονται στον φλοιό της. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα την εμφάνιση ρωγμών, που κάνουν την τρίχα εύθραυστη και επιρρεπή στο φριζάρισμα. Με άξονα τα παραπάνω, περιποιούμαστε τα μαλλιά μας με ειδικά συμπλέγματα ενδυνάμωσης, που απομακρύνουν από την τρίχα τους βλαβερούς ρύπους, οι οποίοι συσσωρεύονται με την πάροδο του χρόνου, και εμπλουτίζουν το εσωτερικό της με μικρο-ίνες, προκειμένου να την ενισχύσουν.

Τι συμβαίνει στον εγκέφαλο πριν τον θάνατο

Νέα έρευνα ανατρέπει αυτά που πιστεύαμε μέχρι σήμερα

Τις τελευταίες στιγμές πριν από το θάνατο, η καρδιά του ανθρώπου παίζει καθοριστικό ρόλο. Δηλαδή, η καρδιά σταματά να χτυπά και το αίμα σταματά να ρέει, οπότε όλο το σώμα καταρρέει. Ωστόσο, μία νέα μελέτη δείχνει ότι μπορεί τελικά να μη συμβαίνει αυτό που νομίζαμε μέχρι σήμερα.

Ερευνητές μελέτησαν τη δραστηριότητα της καρδιάς και του εγκεφάλου ποντικιών λίγες στιγμές πριν πεθάνουν από έλλειψη οξυγόνου και ανακάλυψαν ότι ο εγκέφαλος στέλνει πάρα πολλά σήματα στην καρδιά προκαλώντας μη αναστρέψιμες ζημιές στα όργανα και θάνατο.

Όταν οι ερευνητές μπλόκαραν αυτά τα σήματα, η καρδιά επιβίωσε για περισσότερη ώρα.

Σε περίπτωση που μία αντίστοιχη διαδικασία συνέβαινε και σε ανθρώπους, ίσως θα ήταν δυνατό να επιβιώσουν αφού σταματήσει η καρδιά, μπλοκάροντας ουσιαστικά τα σήματα του εγκεφάλου, σύμφωνα με τη μελέτη που δημοσιεύτηκε πριν από μερικές ημέρες.

Όπως εξηγεί ένας εκ των ερευνητών, οι άνθρωποι επικεντρώνονται στην καρδιά πιστεύοντας ότι αν σώσεις την καρδιά σώζεις και τον εγκέφαλο, όμως στην πραγματικότητα πρέπει να μπλοκάρεις τον εγκέφαλο από την καρδιά ώστε να σώσεις την καρδιά, σε αντίθεση με ό,τι γίνεται στα επείγοντα όλων των νοσοκομείων.

Έχει αποδειχτεί όταν ένας άνθρωπος παθαίνει καρδιακή ανακοπή χάνει τις αισθήσεις του και παρότι δε δίνει ζωτικά σημάδια, ο εγκέφαλος συνεχίζει να λειτουργεί. Από την έρευνα προκύπτει ότι όταν η καρδιά πεθαίνει γεμίζει σήματα από τον εγκέφαλο, πιθανότατα σε μία απελπισμένη προσπάθεια να σωθεί η καρδιά.

Ενδεχομένως τα σήματα αυτά να ευθύνονται για τις μεταθανάτιες εμπειρίες που έχουν κάποιοι άνθρωποι.

Βέβαια, όλη αυτή η έρευνα έγινε σε ποντίκια, οπότε και είναι άγνωστο αν το ανθρώπινο σώμα θα μπορούσε να συμπεριφερθεί με αυτόν τον τρόπο.

Αν ισχύει θα φέρει επανάσταση στον τρόπο που αντιμετωπίζονται οι ασθενείς στα επείγοντα.

Πηγή

- See more at: http://newsone.gr/ugeia/61440-ti-symbainei-ston-egkephalo-prin-ton-thanato#sthash.Hj9Rhor4.dpuf

ΘΑ ΜΕΙΝΕΙΣ! Ξέρεις τι φαντασιώνονται οι περισσότερες γυναίκες, όταν έχουν περίοδο;

Μελέτη αναφέρει ότι οι γυναίκες βιώνουν περισσότερες φαντασιώσεις κατά τη γόνιμη περίοδο του μήνα...
Επίσης, διεγείρονται περισσότερο στις φαντασιώσεις τους, σε σύγκριση με τους άνδρες.

Γράφει η Ειρήνη Καλαϊτζίδου, Σύμβουλος Στρες, επιστημονική συνεργάτιδα του
Ανδρολογικού Ινστιτούτου Αθηνών,

Η παρούσα έρευνα διεξήχθη από το πανεπιστήμιο Lethbridge του Καναδά. Κατά την διαδικασία, 27 ετεροφυλόφιλες γυναίκες, 18 έως 30 ετών, αξιολογήθηκαν, οι οποίες για έναν μήνα συμπλήρωναν ένα ερωτηματολόγιο για τις φαντασιώσεις τους.

Οι γυναίκες της μελέτης δεν ήταν σε σχέση και δεν λάμβαναν oρμόνες. Για να εντοπίσουν την ακριβή ημέρα της ωορρηξίας τους έκαναν εξέταση ούρων τις γόνιμες μέρες.

Κατά την ανάλυση των αποτελεσμάτων, φάνηκε ότι οι γυναίκες ανέφεραν κατά μέσο όρο 0,77 φαντασιώσεις την ημέρα. Ωστόσο, κατά τη διάρκεια των τριών ημερών γύρω από την ωορρηξία αυξήθηκαν σε 1,3 ανά ημέρα. Ως εκ τούτου, καθίσταται σαφές ότι οι γυναίκες βιώνουν περισσότερες φαντασιώσεις κατά τη διάρκεια της γόνιμης περιόδου της εμμήνου ρύσης συγκριτικά με τον υπόλοιπο μήνα.

Επιπλέον, κάποιες από τις φαντασιώσεις κατά τις γόνιμες μέρες, περιελάμβαναν σeξ με πολλούς άνδρες. Οι γυναίκες προτιμούν κάποιον από τον οποίο είναι δυνατόν να πάρουν γονίδια, γι αυτό και ο αριθμός των ανδρών, στις φαντασιώσεις, αυξάνει κατά την ωορρηξία.

Είχαν επίσης περισσότερες πιθανότητες να επικεντρωθούν στο συναισθηματικό περιεχόμενο της φαντασίωσής τους παρά το οπτικό. Τα αποτελέσματα αυτά στηρίζουν άλλες έρευνες που έχουν δείξει ότι η γονιμότητα συμπίπτει με την αυξημένη επιθυμία και το κίνητρο στις γυναίκες.

Η παρούσα έρευνα αντανακλά την επιθυμία των γυναικών, δεδομένου ότι οι φαντασιώσεις είναι «αμερόληπτες» αφού δεν επηρεάζονται από την παρουσία ή την απουσία συντρόφου. - See more at: http://newsone.gr/paraxena/62640-tha-meineis-xereis-ti-phantasionontai-oi-perissoteres-gynaikes-otan-echoyn-periodo#sthash.HD7p9zHE.dpuf

Αυτά είναι τα «λάθη» που κάνουν οι καλοί γονείς

Μερικές φορές οι καλές προθέσεις καταλήγουν στις χειρότερες επιλογές. Αυτά είναι μερικά από τα συχνότερα λάθη που κάνουν οι γονείς στην προσπάθειά τους να είναι όσο καλύτεροι γίνεται. Μάθετε να τα αναγνωρίζετε αλλά και πώς να τα διορθώσετε!

Είναι υπερπροστατευτικοί

Τα παιδιά θέλουν να μάθουν, να δοκιμάσουν τα όριά τους, να εξερευνήσουν τον κόσμο. Από την ηλικία των 2 ετών μέχρι και τα 7ς γενέθλιά τους περίπου αντιλαμβάνονται τα πράγματα μέσω της διαδικασίας της αιτίας και του αποτελέσματος. Όταν οι γονείς συνεχώς επεμβαίνουν προκειμένου να γλυτώσουν το παιδί από τα δυσάρεστα αποτελέσματα που γνωρίζουν ότι μπορεί να έχει μια πράξη, τότε εκείνο αρχίζει να φοβάται την εξερεύνηση και κατά συνέπεια τη μάθηση. Όταν εμποδίζουμε το παιδί να πάρει πρωτοβουλίες γιατί φοβόμαστε μην χτυπήσει ή μην πληγωθεί, το αναγκάζουμε να παραμένει εξαρτημένο από τους γονείς του, να νιώθει ανίκανο να συντηρήσει τον εαυτό του και να αναζητά αιωνίως τη βοήθεια άλλων σε ό,τι κάνει.

Είναι σημαντικό οι γονείς να αφήσουν στο παιδί περιθώρια ελευθερίας να εξερευνήσει τον μικρόκοσμό του και να κάνει τα δικά του λάθη. Μόνο έτσι θα νιώσει ενθουσιασμό για να μαθαίνει συνεχώς καινούρια πράγματα και να γίνει ανεξάρτητο.

Ενδίδουν στη γκρίνια και τις υστερίες

Όταν είναι σε πολύ μικρή ηλικία, είναι δύσκολο για  τα παιδιά να εκφράσουν ακριβώς αυτό που θέλουν ή που έχουν ανάγκη. Το μόνο που μπορούν να κάνουν είναι να βάλουν τα κλάματα. Και τότε, εμείς αναρωτιόμαστε εάν πεινάνε/διψάνε/κρυώνουν/ζεσταίνονται/έχουν λερωθεί και προσπαθούμε να ικανοποιήσουμε τις ανάγκες τους. Σ’ αυτή την ηλικία, λοιπόν, ενδίδουμε στο κλάμα τους, επειδή κατά κάποιο τρόπο από αυτό εξαρτάται η επιβίωσή τους.  Μετά την ηλικία των 2 ετών, όμως, οι γονείς οφείλουν να μπορούν να ξεχωρίζουν πότε το παιδί κλαίει ή γκρινιάζει επειδή υπάρχει κάποιος σοβαρός λόγος και πότε το κάνει χειριστικά. Αν και είναι πιο εύκολο απλά να κάνουμε αυτό που θέλει, στην πραγματικότητα τότε δεν ενεργούμε για το καλό του παιδιού! Με αυτό τον τρόπο δεν του επιτρέπουμε να μάθει τον αυτοέλεγχο και καλλιεργούμε μια συνήθεια (αυτή του «θέλω κάτι και το θέλω τώρα!») που μπορεί να συνεχιστεί και στην ενήλικη ζωή του.

Είναι σημαντικό να διδάξουμε στο παιδί πώς να συμβιβάζεται με κάτι πιο φτηνό, πιο μικρό ή λιγότερο άμεσο από αυτό που ζητάει. Επιπλέον, οι γονείς μπορούν να χρησιμοποιούν την επιβράβευση για καθετί καλό που κάνει το παιδί (όπως για παράδειγμα να του πάρουν ένα καινούριο παιχνίδι επειδή πήρε καλούς βαθμούς στο σχολείο), φροντίζοντας πάντα να αποφεύγουν να επιβραβεύουν αρνητικές συμπεριφορές (π.χ. να το αφήσουμε να μην μαζέψει τα παιχνίδια του, προκειμένου να σταματήσει να γκρινιάζει).

Ασκούν κριτική

Τα παιδιά χρειάζονται υπομονή και κατανόηση και όχι κριτική. Εάν συνεχώς επικρίνουμε τη συμπεριφορά τους, τότε αναπτύσσουν χαμηλή αυτοεκτίμηση και μπορεί στην ενήλικη ζωή τους να υποφέρουν από τελειομανία ή και ψυχαναγκασμό, γιατί συνεχώς αμφισβητούν τις ικανότητές τους.

Οι γονείς πρέπει να έχουν μια ρεαλιστική εικόνα της ανάπτυξης του παιδιού τους και να μην προβάλουν απατήσεις ή προσδοκίες που δεν ανταποκρίνονται σ’ αυτήν. Για παράδειγμα, δεν έχει νόημα να μαλώνουμε ένα νήπιο γιατί σκόρπισε φαγητό στο τραπέζι –αντίθετα, πρέπει να το συγχαρούμε που μπόρεσε να φάει μόνο του.

Αγνοούν τις ερωτήσεις τους

Τα παιδιά ρωτούν συνέχεια… και μερικές φορές αυτό είναι εκνευριστικό. Είναι επειδή θέλουν να μάθουν τα πάντα και για εκείνα ο πιο αξιόπιστος δάσκαλος είναι η μαμά και ο μπαμπάς τους. Οι γονείς όμως συχνά αγνοούν τις ερωτήσεις τους (π.χ. όσες τους φέρνουν σε δύσκολη θέση, όπως όταν αφορούν το σεξ) ή απαντούν με ένα «αμάν, πια σταμάτα»! Με αυτό τον τρόπο όμως μαθαίνουμε στο παιδί ότι δεν είναι σωστό να αναρωτιέται, να απορεί και να εκφράζει τις απορίες και κατά συνέπεια τις σκέψεις και τον εαυτό του –μια τακτική που σύντομα θα σαμποτάρει την εμπιστοσύνη που ανάμεσα στο παιδί και τους γονείς του και θα το κάνει να σταματήσει να ρωτάει εκείνους και να στραφεί σε άλλες πηγές, όπως οι φίλοι του ή το ίντερνετ.

Ακόμα κι όταν πρόκειται για ένα θέμα που δεν θέλετε να θίξετε με το παιδί, είναι προτιμότερο να πείτε «δεν γνωρίζω την απάντηση, θα τη βρω και θα σου εξηγήσω», παρά να κάνετε ότι δεν ακούσατε…
Βάζουν τις φωνές

Τα παιδιά αντιγράφουν τη συμπεριφορά μας. Και μέσα σ΄αυτή, το λεξιλόγιο και τον τόνο της φωνής μας. Εάν εμείς φωνάζουμε στο παιδί –ή σε άλλους ανθρώπους- θα μάθει να κάνει το ίδιο κι αυτό.

Οι γονείς μπορούν να χρησιμοποιήσουν τον τόνο και τη χροιά της φωνής τους για να δείξουν ότι αυτό που λένε είναι κάτι σημαντικό, σοβαρό , που δεν σηκώνει αντίρρηση. Αυτό όμως σε καμία περίπτωση δεν σημαίνει ότι μπορούν να ουρλιάζουν ή να μιλούν άσχημα στα παιδιά τους- εκτός εάν θέλουν κάποια στιγμή να ακούσουν τις ίδιες εκφράσεις από αυτά!

πηγή: mamamia.gr

Ποιοι και πως παίρνουν επίδομα ενοικίου 220 ευρώ, αναλυτικά οδηγίες;

Ενημερωτική αναλυτική εγκύκλιο για το επίδομα ενοικίου, εξέδωσε η Πανελλήνια Ομοσπονδία Ιδιοκτητών Ακινήτων, με σκοπό την ενημέρωση όσων κατέχουν σπίτια που μισθώνουν.

Οπως αναφέρεται στην εγκύκλιο, δικαίωμα για να πάρουν το επίδομα ενοικίου έχουν περί τους 30.000 και όχι όλοι οι ενοικιαστές ενώ ποσό δεν μπορεί να υπερβαίνει τα 220 ευρώ το μήνα.

Αναλυτικά, οι οδηγίες της ΠΟΜΙΔΑ έχουν ως εξής: Επί των διατάξεων του άρθρου 2 του πρόσφατου ν. 4320/2015 περί επιδόματος ενοικίου, η ΠΟΜΙΔΑ διευκρινίζει προς τα μέλη της και όλους τους ενδιαφερομένους τα εξής:

Το επίδομα δεν θα χορηγηθεί σε όλους τους ενοικιαστές κατοικίας, αλλά μόνον σε 30.000 το πολύ, άτομα και οικογένειες που διαβιούν υπό «συνθήκες ακραίας φτώχειας», με κριτήρια το χαμηλό εισόδημα (το πολύ 2.400€ ετησίως για μεμονωμένα άτομα και 3.600€ ετησίως για το ζευγάρι, συν 1.200€ για κάθε ενήλικο εξαρτώμενο μέλος της οικογένειας και 600€ ετησίως για κάθε ανήλικο μέλος και μέχρι τις 6.000€), ακίνητη περιουσία έως 90.000-200.000€, αναλόγως των ατόμων, και τραπεζικές καταθέσεις έως το διπλάσιο του κατωτάτου εισοδήματος.

Το επίδομα το οποίο θα καταβληθεί για τους λοιπούς μήνες του 2015, με νομοθετική δυνατότητα ανανέωσής του και για το έτος 2016, θα ανέρχεται για μεμονωμένο άτομο σε 70€ το μήνα και 100€ για ζεύγος, προσαυξανόμενο κατά 30 ευρώ για κάθε τέκνο με όριο τα 220€.

Η παροχή του επιδόματος προϋποθέτει υπογραφή νέου συμφωνητικού μίσθωσης κύριας κατοικίας μεταξύ ιδιοκτήτη και ενοικιαστή, η οποία υπενθυμίζεται ότι έχει εκ του νόμου ελάχιστη τριετή διάρκεια ακόμη και αν συμφωνηθεί για μικρότερο διάστημα, ή ανανέωσης (στην ουσία συμφωνητικού παράτασης) προϋφιστάμενης μίσθωσης κατοικίας, με ημερομηνία υπογραφής του μετά τη δημοσίευση του νόμου (ήτοι από 20/3/2015 και μετά).

Για να χορηγηθεί το επίδομα, ο ενοικιαστής θα πρέπει από τις 20/4 έως τις 20/5/2015, μέσα από ειδική ηλεκτρονική εφαρμογή της ιστοσελίδας του Υπουργείου Εργασίας (www.ypakp.gr) ή στα ΚΕΠ να καταθέσει το μισθωτήριο (αρχικό ή παράταση), τη δήλωση των στοιχείων της μίσθωσης στην ηλεκτρονική βάση της ΓΓΠΣ και την ηλεκτρονική αποδοχή της εκ μέρους του, καθώς και πιστοποιητικό φορολογικής ενημερότητας του εκμισθωτή.

Από το κείμενο της διάταξης φαίνεται ότι το αφορολόγητο και ακατάσχετο καλύπτει μόνον το μισθωτή, ωστόσο το ορθό είναι αυτό να καλύψει ρητά και τον εκμισθωτή.

Επίσης το δικαίωμα του εκμισθωτή να προτείνει συμψηφισμό του επιδόματος με υπάρχουσες οφειλές του προς το Δημόσιο/ασφαλιστικούς οργανισμούς θα έπρεπε να είναι κατοχυρωμένο και όχι απλά δυνητικό («…μπορεί»), και άρα στην κρίση των οργάνων του Δημοσίου.

Τέλος επισημαίνουμε πως υπόχρεος για την καταβολή ολόκληρου του ενοικίου είναι σε κάθε περίπτωση ο ενοικιαστής και όχι το Δημόσιο το οποίο δεν συμβάλλεται στη μίσθωση, ούτε αποκτά συμβατικές υποχρεώσεις έναντι του εκμισθωτή. Εν τούτοις στην πράξη υπάρχει φόβος να προκύψουν σοβαρά προβλήματα και δικαστικές αντιδικίες, στις περιπτώσεις όπου: Α. Ο μισθωτής δεν καταβάλει το πέραν του ύψους του επιδόματος μίσθωμα, ισχυριζόμενος οικονομική αδυναμία του λόγω της δεδομένης «ακραίας φτώχειας» του, ή Β. Το Δημόσιο δεν καταβάλει στον εκμισθωτή το ποσό του επιδόματος, πράγμα διόλου απίθανο λόγω και της δικής του γνωστής αδυναμίας να ανταποκριθεί με συνέπεια στις οικονομικές του υποχρεώσεις προς τον ιδιωτικό τομέα…

πηγή: dikaiologitika.gr

Τεστ: Πόσο νέο είναι το μυαλό σας;

Στύβετε το μυαλό σας για να θυμηθείτε πού βάλατε τον τελευταίο λογαριασμό του τηλεφώνου, περάσατε όλο το πρωί αναζητώντας τα γυαλιά σας και ξεχάσατε τι φάγατε χθες; Ανησυχείτε μήπως χάνετε το μυαλό σας; Διαπιστώστε το κάνοντας το τεστ.

Μπορεί η χρονολογία στην ταυτότητά σας να μαρτυρά την πραγματική σας ηλικία, αλλά η ταχύτητα και η ακρίβεια με την οποία λειτουργεί ο νους σας αποκαλύπτουν την πραγματική του ηλικία, που μπορεί να είναι μικρότερη ή μεγαλύτερη της βιολογικής. Αν και δεν είναι εύκολο να μετρηθεί ο βαθμός στον οποίο τα χρόνια επιβαρύνουν το μυαλό μας, υπάρχουν ορισμένοι παράγοντες που επηρεάζουν την κατάσταση και τον ρυθμό φθοράς του νου μας. Κάντε το τεστ και διαπιστώστε πόσο νεανικό είναι το μυαλό σας και πόσο μακριά σας είναι ο κίνδυνος της άνοιας.


1. Κοιμάστε 7-8 ώρες κάθε νύχτα
o Ναι   o Όχι 
Ο καλός ύπνος θεωρείται σημαντικός για την προστασία της μνήμης, με τη φάση REM του ύπνου (τον βαθύ ύπνο, όπου ονειρευόμαστε) να χαρακτηρίζεται άκρως ευεργετική. Ο εγκέφαλός μας εισέρχεται στη φάση REM 60-90΄ αφότου αποκοιμηθούμε και κατά τη διάρκειά της, εκτός από το να  αναπαύεται, ανασυγκροτεί και ξεδιαλύνει τις πληροφορίες της ημέρας.

2. Σπανίως τρώτε πρόχειρο φαγητό
o Ναι  o Όχι  
Η αυξημένη κατανάλωση πρόχειρου φαγητού έχει συσχετιστεί με πολλά δεινά για την υγεία, ακόμη και με χημικές μεταβολές στον εγκέφαλο, παρόμοιες με αυτές που παρατηρούνται στους ασθενείς με Αλτσχάιμερ, σύμφωνα με έρευνα σε πειραματόζωα που διενεργήθηκε από το Ινστιτούτο Καρολίνσκα της Σουηδίας.

3. Η διατροφή σας είναι κατά βάση μεσογειακή
o Ναι   o Όχι  
Η μεσογειακή διατροφή (φρούτα και λαχανικά καθημερινά, ψάρια και όσπρια σε εβδομαδιαία βάση, άφθονο ελαιόλαδο) θεωρείται ευεργετική
για τον νου για πολλούς λόγους. Κατ’ αρχάς, λόγω των καλών ω-3 λιπαρών οξέων που περιέχονται στα ψάρια και τα καρύδια, τα οποία θεωρούνται ευεργετικά για την απομνημόνευση και τη μάθηση. Επίσης, η μεσογειακή διατροφή διασφαλίζει ικανοποιητικά επίπεδα της «καλής» HDL χοληστερίνης, τα χαμηλά επίπεδα της οποίας έχουν συνδεθεί βάσει ερευνών με διαταραχές της μνήμης.

4. Πίνετε κρασί με μέτρο (όχι πάνω από ένα ποτήρι την ημέρα οι γυναίκες και δύο οι άνδρες);
o Ναι   o Όχι 
Πολυάριθμες έρευνες συσχετίζουν τη μετρημένη κατανάλωση αλκοόλ με την καλύτερη λειτουργία της μνήμης. Σύμφωνα δε με πρόσφατη αμερικανική έρευνα, ένα ποτήρι μπίρα ή κρασί την ημέρα δυναμώνει τη μνήμη και απομακρύνει τον κίνδυνο άνοιας. Το αλκοόλ φαίνεται ότι ενισχύει τον ιππόκαμπο, την περιοχή του εγκεφάλου όπου εδράζεται η μνήμη. Από την άλλη μεριά όμως, η υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ αυξάνει τον κίνδυνο. Βάσει ερευνών, έχει φανεί ότι όσοι πίνουν 8-14 ποτά την εβδομάδα έχουν 37% λιγότερες πιθανότητες να αναπτύξουν προβλήματα άνοιας. Όσοι όμως καταναλώνουν περισσότερα από 14 ποτά τη βδομάδα διπλασιάζουν τον κίνδυνο να νοσήσουν.

5. Περπατάτε σχεδόν καθημερινά τουλάχιστον μισή ώρα τη φορά;
o Ναι   o Όχι 
Η ήπια άσκηση δεν βοηθά μόνο στη διατήρηση της φυσικής σας κατάστασης, αλλά και στην καλύτερη αγγειακή λειτουργία του εγκεφάλου. Αποτελεί αποτελεσματικό αντίδοτο στην καθιστική ζωή και τη συνακόλουθη νοητική αδράνεια στην οποία αυτή οδηγεί. Άλλωστε, οι έρευνες αποκαλύπτουν ότι οι μεγαλύτερης ηλικίας άνθρωποι που είναι σε καλή φυσική κατάσταση σημειώνουν καλύτερο σκορ σε τεστ μνήμης και λογικής συγκριτικά με όσους κάνουν καθιστική ζωή. Σε έρευνα που δημοσιεύτηκε στο επιστημονικό περιοδικό «Neurology», παρατηρήθηκε ότι η άσκηση στην ηλικία των 70 ετών μπορεί να αποτρέψει τη συρρίκνωση του εγκεφάλου και να καθυστερήσει τα συμπτώματα που σχετίζονται με την άνοια.

6. Λύνετε σταυρόλεξα και Sudoku;
o Ναι   o Όχι 
Οποιαδήποτε νοητική δραστηριότητα απαιτεί την εξάσκηση πολλών λειτουργιών ταυτόχρονα, όπως η ανάκληση, η οργάνωση και η ταξινόμηση των πληροφοριών, αποτελεί ιδανική γυμναστική για το μυαλό. Γι’ αυτό και τα σταυρόλεξα, που συνδυάζουν τα παραπάνω, θεωρούνται ότι προσφέρουν ιδανική εξάσκηση στο μυαλό και οι έρευνες αναφέρουν ότι η άνοια συνιστά μικρότερη απειλή για τους δυνατούς λύτες που λύνουν 4-5 σταυρόλεξα την εβδομάδα. Προσοχή, όμως: Μετά από ένα διάστημα, κάποια πράγματα γίνονται μηχανικά. Όταν αυτό συμβεί, είναι η ώρα να αλλάξουμε νοητική δραστηριότητα. Για παράδειγμα, κάποιος που επί μακρόν λύνει σταυρόλεξα, καλό είναι να αρχίσει να λύνει Sudoku.

7. Δεν καπνίζετε
o Ναι   o Όχι 
Το κάπνισμα έχει συσχετιστεί με την πρόκληση αγγειοπάθειας, η οποία είναι ακόμη πιο επιζήμια στην περίπτωση του εγκεφάλου, όπου προκαλούνται βλάβες στα μικρά αγγεία που τον αιματώνουν.

8. Διαχειρίζεστε αποτελεσματικά το στρες
o Ναι   o Όχι 
Η μνήμη, η συγκέντρωση και η προσοχή επηρεάζονται από το χρόνιο στρες, το οποίο μπορεί να αλλοιώσει ακόμη και τη δομή και τη λειτουργία του εγκεφάλου. Υπάρχουν ενδείξεις ότι ο ιππόκαμπος του εγκεφάλου, ο οποίος σχετίζεται με τη ρύθμιση της μνήμης, μπορεί να βλαφτεί και να συρρικνωθεί από τα υψηλά επίπεδα των ορμονών του στρες, όπως η κορτιζόλη και η αδρεναλίνη. Επομένως, είναι σημαντικό να ελέγχετε το στρες της καθημερινής ζωής για το καλό του κεφαλιού σας.

9. Στην οικογένειά σας δεν έχετε ιστορικό άνοιας. Οι περισσότεροι πρόγονοί σας ξεπέρασαν τα 80 διατηρώντας τη νοητική τους διαύγεια
o Ναι   o Όχι 
Τυχόν βεβαρημένο οικογενειακό ιστορικό (συγγενής πρώτου βαθμού με άνοια) μπορεί να αυξάνει τις πιθανότητες εκδήλωσης άνοιας κατά 3-4 φορές συγκριτικά με τον γενικό πληθυσμό. Και πάλι όμως ο πιθανός κίνδυνος δεν είναι και τόσο υψηλός, σύμφωνα με τους ειδικούς. Με άλλα λόγια, σε ό,τι αφορά τη σποραδική μορφή της νόσου, που αποτελεί το 95% των περιπτώσεων και εκδηλώνεται με την πάροδο της ηλικίας (μετά τα 65), στους κυριότερους προδιαθεσικούς παράγοντες ανήκουν οι λεγόμενοι αγγειακοί παράγοντες κινδύνου και η ποιότητα του τρόπου ζωής, με την κληρονομικότητα να παίζει μικρό ρόλο.

10. Έχετε έναν ικανοποιητικό κοινωνικό κύκλο και περνάτε αρκετό χρόνο με φίλους και συγγενείς
o Ναι   o Όχι 
Το δίκτυο των φίλων σας αποκαλύπτει τον βαθμό της κοινωνικότητάς σας και ταυτόχρονα αποτελεί ένα αποδεδειγμένα αποτελεσματικό δίχτυ προστασίας κατά της άνοιας. Εκτιμάται ότι ο κίνδυνος άνοιας είναι κατά 60% μικρότερος για όσους απολαμβάνουν την παρέα και τη στήριξη των φίλων και των συγγενών τους.

Σκορ
Λιγότερα από 5 «ναι»   
Μάλλον πρέπει να προσθέσετε μία πενταετία στη βιολογική σας ηλικία για να ανακαλύψετε την ηλικία του μυαλού σας. Προσπαθήστε να αυξήσετε το σκορ σας φροντίζοντας περισσότερο την ποιότητα του τρόπου ζωής σας, τη διατροφή και τη συχνότητα της άθλησής σας, αλλά και τον τρόπο που διαχειρίζεστε το στρες και την κοινωνικότητά σας.

 5 «ναι»   
Η ηλικία του μυαλού σας συμβαδίζει με τη βιολογική σας ηλικία. Δώστε του μία επιπλέον ώθηση προσέχοντας περισσότερο τον τρόπο ζωής σας.

6-10 «ναι»   
Όσο περισσότερο πλησιάζετε το «10» τόσο πιο νεανικό είναι το μυαλό σας. Συνεχίστε να λύνετε σταυρόλεξα, να βγαίνετε με τους φίλους σας, να πίνετε λίγο κρασάκι και να βλέπετε τη ζωή… χαλαρά. Με αυτόν τον τρόπο, θα διατηρήσετε το μυαλό σας νέο μέχρι τα βαθιά σας γεράματα.

5 μυστικά για γερό μυαλό 
* Σπάμε τη ρουτίνα και δοκιμάζουμε καινούργιες δραστηριότητες.
*  Μειώνουμε τις ώρες που περνάμε παρακολουθώντας παθητικά τηλεόραση.
* Ακονίζουμε τις αισθήσεις μας (π.χ. παρατηρώντας λεπτομέρειες στο ντύσιμο των άλλων, κάνοντας μαστορέματα, διαβάζοντας φωναχτά κ.λπ.).
* Φροντίζουμε να μη λείπουν οι βιταμίνες του συμπλέγματος Β από τη διατροφή μας (κρέας, συκώτι, ψάρια, γαλακτοκομικά).
* Πίνουμε καφέ με μέτρο (1-2 φλιτζάνια θεωρούνται ευεργετικά για τη μνήμη). l
Σημ.: Το τεστ δεν αποτελεί εγκεκριμένο επιστημονικό εργαλείο και δεν μπορεί να υποκαταστήσει την επίσκεψη σε νευρολόγο.

ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΤΟΝ κ. ΜΙΧΑΛΗ ΒΙΚΕΛΗ, νευρολόγο, MSc in Headache Medicine, PhD, γενικό γραμματέα της Ελληνικής Εταιρείας Κεφαλαλγίας.

Η πόρνη που μπήκε στο Προεδρικό Μέγαρο και της απένειμαν τιμητική πλακέτα

Η Γαβριέλα Ουσάκοβα γεννήθηκε στη Ρωσία από αριστοκρατική οικογένεια και ήρθε στην Ελλάδα στα τέλη της δεκαετίας του ’30.

Για σαράντα ολόκληρα χρόνια άσκησε το αρχαιότερο επάγγελμα. Ήταν ιερόδουλη, διότι έτσι γεννήθηκε, όπως ανέφερε χαρακτηριστικά στη βιογραφία της.

Τις δεκαετίες ‘60, ‘70, ‘80, η Ουσάκοβα ήταν γνωστή όχι μόνο στους πελάτες της, αλλά και στον δημοσιογραφικό, καλλιτεχνικό και πολιτικό κόσμο. Οι πελάτες της ταξίδευαν ακόμα και από άλλες πόλεις της Ελλάδας για να την επισκεφθούν στο χώρο της, στον «ναό», όπως η ίδια αποκαλούσε το σπίτι της.

Στα εξήντα της χρόνια συνέχιζε να δουλεύει αδιάκοπα. Η Γαβριέλα Ουσάκοβα δεν ντράπηκε ποτέ για το επάγγελμά της.

Το 1991, βρέθηκε στραγγαλισμένη στο διαμέρισμά της, στην οδό Μάρκου Ευγενικού. Η βιαιότητα της δολοφονίας σόκαρε την ελληνική κοινωνία.

Δείτε στο βίντεο της «Μηχανής του Χρόνου», τη δολοφονία της διάσημης εταίρας των Αθηνών. Πολλοί υποστήριξαν ότι η Γαβριέλα ήταν «εύκολος στόχος», καθώς λόγω του επαγγέλματός της, η πόρτα της ήταν πάντα ανοιχτή. Ποιος ήταν όμως ο δολοφόνος;...

Γαβριέλα. Ο άγριος στραγγαλισμός της διασημότερης πόρνης στην Ελλάδα 14/02/2014 Κατηγορίες: WEB TV Ετικέτες: ανεξιχνίαστο, Γαβριέλα Ουσάκοβα, δολοφονία, έγκλημα, εταίρα, Μάρκου Ευγενικού, πόρτα, σπίτι, στραγγαλισμός Ένοχοι και Αθώοι Η Γαβριέλα Ουσάκοβα γεννήθηκε στη Ρωσία από αριστοκρατική οικογένεια και ήρθε στην Ελλάδα στα τέλη της δεκαετίας του ’30. Για σαράντα ολόκληρα χρόνια άσκησε το αρχαιότερο επάγγελμα. Ήταν ιερόδουλη, διότι έτσι γεννήθηκε, όπως ανέφερε χαρακτηριστικά στη βιογραφία της. Τις δεκαετίες ‘60, ‘70, ‘80, η Ουσάκοβα ήταν γνωστή όχι μόνο στους πελάτες της, αλλά και στον δημοσιογραφικό, καλλιτεχνικό και πολιτικό κόσμο. Οι πελάτες της ταξίδευαν ακόμα και από άλλες πόλεις της Ελλάδας για να την επισκεφθούν στο χώρο της, στον «ναό», όπως η ίδια αποκαλούσε το σπίτι της. Στα εξήντα της χρόνια συνέχιζε να δουλεύει αδιάκοπα. Η Γαβριέλα Ουσάκοβα δεν ντράπηκε ποτέ για το επάγγελμά της. Το 1991, βρέθηκε στραγγαλισμένη στο διαμέρισμά της, στην οδό Μάρκου Ευγενικού. Η βιαιότητα της δολοφονίας σόκαρε την ελληνική κοινωνία. Δείτε στο βίντεο της «Μηχανής του Χρόνου», τη δολοφονία της διάσημης εταίρας των Αθηνών. Πολλοί υποστήριξαν ότι η Γαβριέλα ήταν «εύκολος στόχος», καθώς λόγω του επαγγέλματός της, η πόρτα της ήταν πάντα ανοιχτή. Ποιος ήταν όμως ο δολοφόνος;...

Διαβάστε όλο το άρθρο: http://www.mixanitouxronou.gr/gavriela-o-agrios-strangalismos-tis-diasimoteris-pornis-stin-ellada/

Γαβριέλα. Ο άγριος στραγγαλισμός της διασημότερης πόρνης στην Ελλάδα 14/02/2014 Κατηγορίες: WEB TV Ετικέτες: ανεξιχνίαστο, Γαβριέλα Ουσάκοβα, δολοφονία, έγκλημα, εταίρα, Μάρκου Ευγενικού, πόρτα, σπίτι, στραγγαλισμός Ένοχοι και Αθώοι Η Γαβριέλα Ουσάκοβα γεννήθηκε στη Ρωσία από αριστοκρατική οικογένεια και ήρθε στην Ελλάδα στα τέλη της δεκαετίας του ’30. Για σαράντα ολόκληρα χρόνια άσκησε το αρχαιότερο επάγγελμα. Ήταν ιερόδουλη, διότι έτσι γεννήθηκε, όπως ανέφερε χαρακτηριστικά στη βιογραφία της. Τις δεκαετίες ‘60, ‘70, ‘80, η Ουσάκοβα ήταν γνωστή όχι μόνο στους πελάτες της, αλλά και στον δημοσιογραφικό, καλλιτεχνικό και πολιτικό κόσμο. Οι πελάτες της ταξίδευαν ακόμα και από άλλες πόλεις της Ελλάδας για να την επισκεφθούν στο χώρο της, στον «ναό», όπως η ίδια αποκαλούσε το σπίτι της. Στα εξήντα της χρόνια συνέχιζε να δουλεύει αδιάκοπα. Η Γαβριέλα Ουσάκοβα δεν ντράπηκε ποτέ για το επάγγελμά της. Το 1991, βρέθηκε στραγγαλισμένη στο διαμέρισμά της, στην οδό Μάρκου Ευγενικού. Η βιαιότητα της δολοφονίας σόκαρε την ελληνική κοινωνία. Δείτε στο βίντεο της «Μηχανής του Χρόνου», τη δολοφονία της διάσημης εταίρας των Αθηνών. Πολλοί υποστήριξαν ότι η Γαβριέλα ήταν «εύκολος στόχος», καθώς λόγω του επαγγέλματός της, η πόρτα της ήταν πάντα ανοιχτή. Ποιος ήταν όμως ο δολοφόνος;...

Διαβάστε όλο το άρθρο: http://www.mixanitouxronou.gr/gavriela-o-agrios-strangalismos-tis-diasimoteris-pornis-stin-ellada/

Γαβριέλα. Ο άγριος στραγγαλισμός της διασημότερης πόρνης στην Ελλάδα 14/02/2014 Κατηγορίες: WEB TV Ετικέτες: ανεξιχνίαστο, Γαβριέλα Ουσάκοβα, δολοφονία, έγκλημα, εταίρα, Μάρκου Ευγενικού, πόρτα, σπίτι, στραγγαλισμός Ένοχοι και Αθώοι Η Γαβριέλα Ουσάκοβα γεννήθηκε στη Ρωσία από αριστοκρατική οικογένεια και ήρθε στην Ελλάδα στα τέλη της δεκαετίας του ’30. Για σαράντα ολόκληρα χρόνια άσκησε το αρχαιότερο επάγγελμα. Ήταν ιερόδουλη, διότι έτσι γεννήθηκε, όπως ανέφερε χαρακτηριστικά στη βιογραφία της. Τις δεκαετίες ‘60, ‘70, ‘80, η Ουσάκοβα ήταν γνωστή όχι μόνο στους πελάτες της, αλλά και στον δημοσιογραφικό, καλλιτεχνικό και πολιτικό κόσμο. Οι πελάτες της ταξίδευαν ακόμα και από άλλες πόλεις της Ελλάδας για να την επισκεφθούν στο χώρο της, στον «ναό», όπως η ίδια αποκαλούσε το σπίτι της. Στα εξήντα της χρόνια συνέχιζε να δουλεύει αδιάκοπα. Η Γαβριέλα Ουσάκοβα δεν ντράπηκε ποτέ για το επάγγελμά της. Το 1991, βρέθηκε στραγγαλισμένη στο διαμέρισμά της, στην οδό Μάρκου Ευγενικού. Η βιαιότητα της δολοφονίας σόκαρε την ελληνική κοινωνία. Δείτε στο βίντεο της «Μηχανής του Χρόνου», τη δολοφονία της διάσημης εταίρας των Αθηνών. Πολλοί υποστήριξαν ότι η Γαβριέλα ήταν «εύκολος στόχος», καθώς λόγω του επαγγέλματός της, η πόρτα της ήταν πάντα ανοιχτή. Ποιος ήταν όμως ο δολοφόνος;...

Διαβάστε όλο το άρθρο: http://www.mixanitouxronou.gr/gavriela-o-agrios-strangalismos-tis-diasimoteris-pornis-stin-ellada/

Γαβριέλα. Ο άγριος στραγγαλισμός της διασημότερης πόρνης στην Ελλάδα 14/02/2014 Κατηγορίες: WEB TV Ετικέτες: ανεξιχνίαστο, Γαβριέλα Ουσάκοβα, δολοφονία, έγκλημα, εταίρα, Μάρκου Ευγενικού, πόρτα, σπίτι, στραγγαλισμός Ένοχοι και Αθώοι Η Γαβριέλα Ουσάκοβα γεννήθηκε στη Ρωσία από αριστοκρατική οικογένεια και ήρθε στην Ελλάδα στα τέλη της δεκαετίας του ’30. Για σαράντα ολόκληρα χρόνια άσκησε το αρχαιότερο επάγγελμα. Ήταν ιερόδουλη, διότι έτσι γεννήθηκε, όπως ανέφερε χαρακτηριστικά στη βιογραφία της. Τις δεκαετίες ‘60, ‘70, ‘80, η Ουσάκοβα ήταν γνωστή όχι μόνο στους πελάτες της, αλλά και στον δημοσιογραφικό, καλλιτεχνικό και πολιτικό κόσμο. Οι πελάτες της ταξίδευαν ακόμα και από άλλες πόλεις της Ελλάδας για να την επισκεφθούν στο χώρο της, στον «ναό», όπως η ίδια αποκαλούσε το σπίτι της. Στα εξήντα της χρόνια συνέχιζε να δουλεύει αδιάκοπα. Η Γαβριέλα Ουσάκοβα δεν ντράπηκε ποτέ για το επάγγελμά της. Το 1991, βρέθηκε στραγγαλισμένη στο διαμέρισμά της, στην οδό Μάρκου Ευγενικού. Η βιαιότητα της δολοφονίας σόκαρε την ελληνική κοινωνία. Δείτε στο βίντεο της «Μηχανής του Χρόνου», τη δολοφονία της διάσημης εταίρας των Αθηνών. Πολλοί υποστήριξαν ότι η Γαβριέλα ήταν «εύκολος στόχος», καθώς λόγω του επαγγέλματός της, η πόρτα της ήταν πάντα ανοιχτή. Ποιος ήταν όμως ο δολοφόνος;...

Διαβάστε όλο το άρθρο: http://www.mixanitouxronou.gr/gavriela-o-agrios-strangalismos-tis-diasimoteris-pornis-stin-ellada/

10 Λόγοι που αγαπώ τον άντρα μου!

Τώρα τελευταία ακούω όλο και πιο συχνά για διαζύγια, χωρισμούς και ευτυχισμένους γάμους που έληξαν άδοξα.

Έχω βαρεθεί να ακούω για απατημένες συζύγους και διαλυμένες οικογένειες.Σκέφτομαι λοιπόν που πήγαν τα ευτυχισμένα ζευγάρια  που λατρεύουν ο ένας τον άλλο;  Εγώ τι νιώθω τελικά; Σε ποια κατηγορία ανήκω;

Αυτή είναι η δική μου οικογένεια και ο δικός μου γάμος. Δεν είναι τέλειος αλλά είμαι μια χαρούμενη παντρεμένη σύζυγος. Ναι γιατί να μην το πω;

Λατρεύω τον άντρα μου και είμαι ευτυχισμένη. Είμαστε μαζί από το σχολείο και έχουμε αποκτήσει 2 παιδιά και θέλω να μοιραστώ μαζί σας γιατί τον λατρεύω.

Για να μην σας κουράσω συγκέντρωσα τους 10 πιο επικρατέστερους λόγους αλλά πιστέψτε με έχω πολύ  περισσότερους!

• Με κάνει να γελάω ακόμη και αν είμαι νευριασμένη και αγχωμένη πάντα θα βρει ένα τρόπο να με κάνει να χαμογελάσω.

• Με αγαπάει ενώ είμαι νευρωτική, τρελή και καμιά φορά εγωίστρια.

• Μου δίνει ένα φιλί για καληνύχτα και καλημέρα.

• Στηρίζει τις αποφάσεις μου και με ενθαρρύνει να κάνω ακόμη περισσότερα πράγματα.

• Δουλεύει πολλές ώρες για να κάνει το καλύτερο που μπορεί για την οικογένειά μας.

• Αγαπάει τα παιδιά μας και ασχολείται και παίζει μαζί τους όσο κουρασμένος και να είναι.

• Με ακούει όταν πραγματικά χρειάζομαι να μιλήσω σε κάποιον.

• Είναι ο πρώτος άνθρωπος που θέλω να μιλήσω όταν μου συμβαίνει κάτι συναρπαστικό.

• Με κάνει να νιώθω μοναδική και σημαντική.

• Με έχει δει στα καλύτερά μου και στα χειρότερά μου και παρ” όλα αυτά μ’αγαπάει…

babyradio.gr- Άννα Κ.

Μια εκδρομή μόνο εγώ κι εσύ

Μια εκδρομή μόνο εγώ κι εσύ

«Να είχαμε μιαν άνοιξη. Μη γελάς. Με πράγματα που δεν υπάρχουν μη γελάς. Ας λένε τα πουλιά κι οι μυρωδιές στα πλάγια πως είναι Απρίλης. Το λένε τα πουλιά κι οι έρωτες των άλλων.» Κική Δημουλά

Πάμε μια εκδρομή, να υποδεχτούμε μαζί την άνοιξη. Να διαπιστώσουμε ιδίοις όμμασι αν όντως άνθισαν οι αμυγδαλιές. Δεν γίνεται να το μαθαίνουμε κάθε φορά από μερικά ποστ στο facebook. Θέλω να νιώσω στα ακροδάχτυλά μου την υφή του άνθους, να μυρίσω το άρωμά του. Να διαλέξω το πιο όμορφο και να το κόψω για να το πάρουμε μαζί μας. Μπορεί κόβοντάς το να γδάρω το δάχτυλό μου, αλλά δεν πειράζει, θα μου το κάνεις «μα» και θα περάσει.

Μη μπεις στο internet να βρεις το πιο σούπερ ντούπερ ξενοδοχείο με τζακούζι, σπα και άλλα τέτοια facilities που γεμίζουν το χρόνο μας με μια ψευδαίσθηση πολυτέλειας. Θέλω τις άδειες ώρες μου να τις γεμίσεις μόνο εσύ.  Εσύ είσαι η δική μου μικρή πολυτέλεια και σε δικαιούμαι. Δεν χρειάζεται να μου κάνει κάποιος ξένος μασάζ. Θέλω μόνο τα δικά σου χέρια πάνω στο κορμί μου. Μόνο αυτά μπορούν και να με χαλαρώσουν και να με τσιτώσουν. Μόνο αυτά επιτρέπω να με ελέγχουν.

Μη διανοηθείς να έχει το ξενοδοχείο μας wifi, ούτε καν τηλεόραση. Δεν έχω την ανάγκη να κάνω check in στο βουνό και να με ρωτάνε οι κοινοί μας φίλοι αν είναι ωραία. Μου αρκεί να ξέρουμε εγώ και εσύ πού πάμε και γιατί.

Ας μην ανεβάσουμε φωτογραφίες της κάθε δροσοσταλίδας στο instagram. Δεν είμαστε εξάλλου φωτογράφοι, ούτε και θέλαμε ποτέ να γίνουμε – άλλα όνειρα είχαμε. 

Θα προτιμούσα να μη βάλεις μουσική στο αυτοκίνητο. Θέλω να τραγουδάμε τα αγαπημένα μας τραγούδια όπως τα θυμόμαστε. Να γελάμε με τις παραφωνίες, να μη θυμόμαστε τους στίχους, να λες ό,τι σου κατέβει και να καταλήγουμε σε λα-λα-λα! Να τσακωνόμαστε για το ποια ήταν η πρώτη εκτέλεση του τραγουδιού και να μη το googlαρει κανείς για να δούμε ποιος έχει δίκιο. Δεν θέλω να κερδίσω, ούτε να χάσω, θέλω να παίξουμε σαν να μην έχει σημασία το αποτέλεσμα.

Ας μη προγραμματίσουμε τον πλοηγό στο GPS να μας πάει στο ξενοδοχείο. Ας αφήσουμε τους δορυφόρους να ξεκουραστούν. Ας χαθούμε, έστω και για λίγο. Θα φοβηθούμε πως δεν ξέρουμε πού πάμε. Ότι μπορεί να πηγαίνουμε εντελώς αντίθετα. Ίσως και να χρειαστεί να γυρίσουμε πίσω και να το πάρουμε ξανά από την αρχή. Μπορεί και να πρέπει να αλλάξουμε ρότα, αλλά άσε να το καταλάβουμε μόνοι μας. Δεν έχουμε ανάγκη να μας καθορίζει κανείς το επόμενό μας βήμα.  

Μπορείς και να ανοίγεις το τζάμι να ρωτάς ντόπιους αν πάμε καλά. Εκείνοι μπορεί και να μας πουν την αλήθεια. Μετά θα σχολιάζουμε το βλέμμα τους και ίσως και να γελάσουμε με τον τρόπο που μιλάνε. Αν είμαστε τυχεροί είναι πιθανό ένας από αυτούς να μας καλέσει στην αυλή του να μας τρατάρει έναν καφέ ή ένα τσίπουρο. Θα πει και στην κυρά του να βγάλει και λίγο τυρί. Θα είναι ωραία να βλέπω στο βλέμμα σου τι σκέφτεσαι για αυτούς. Να δω αν θα 'θελες να δεις και εμάς κάποτε έτσι.

Υπάρχει και η πιθανότητα να μας προτείνουν να μείνουμε εκεί για λίγο. Θα θέλουν παρέα και εκείνοι. Και εμείς έχουμε τόση ανάγκη από κάτι αυθεντικό. Βαρέθηκα να συνομιλούμε με σχόλια και likes με ένα μάτσο κοινούς αγνώστους. Τώρα θα λέμε ολοκληρωμένες προτάσεις με υποκείμενο, ρήμα, αντικείμενο. Λέξεις που θα κρύβουν συναίσθημα και όχι εύκολες συντομογραφίες lol και omg.

Θέλω να ξυπνήσουμε νωρίς από το φως του ήλιου και από τις λαλιές του κόκορα. Να μην έχουμε ρολόγια, ξυπνητήρια, υπενθυμίσεις, deadlines. Να ταΐσουν οι άντρες τα ζωντανά και οι γυναίκες να μαζέψουν χόρτα και να ανοίξουν φύλλο να φτιάξουν πίτα. Να με κοιτάς από το παράθυρο, να γελάς όταν δεν τα καταφέρνω.

Μετά θα πάμε οι δυο μας βόλτα στο βουνό, αφήνοντας πίσω μας τα κινητά τηλέφωνα και όλες τις δικλείδες ασφαλείας. Μη φοβάσαι. Δε σχεδιάζω να σε σπρώξω στο γκρεμό και να γυρίσω μόνη μου. Θέλω όμως να σου κρυφτώ πίσω από ένα δέντρο και να περιμένω να με αναζητήσεις. Με όλο σου το σώμα. Δεν θέλω να με ψάχνεις με κλήσεις, με messenger και με viber βάζοντάς μου εικονίδια έντρομα, λυπημένα, σκεφτικά. Θέλω το δικό σου πρόσωπο να πάρει επιτέλους μια έκφραση που θα δείχνει πραγματικά πώς νιώθεις. Βαρέθηκα να κρύβεσαι! Έχω ανάγκη να γεμίσεις τα πνευμόνια σου αέρα και να φωνάξεις το όνομά μου με όλη σου τη ψυχή. Επειδή φοβάσαι να με χάσεις και έχεις ανάγκη πραγματικά να ‘μαι δίπλα σου.

Ίσως τότε βρω λόγο κι εμφανιστώ.

Μαθαίνοντας στο παιδί να αγαπάει

Μαθαίνοντας στο παιδί να αγαπάει

Ας μη γελιόμαστε. 

Παιδιά που ξυπνάνε χωρίς γκρίνια και γονείς που είναι πάντα χαμογελαστοί και όλοι μαζί κάθονται πρωί-πρωί γύρω από το τραπέζι και αλείφουν το βούτυρο στο ψωμί τους τρισευτυχισμένοι… υπάρχουν μόνο στις διαφημίσεις. 

Στην πραγματική ζωή, τα περισσότερα παιδιά νομίζουν ότι το όνομά τους είναι «γρήγορα» και το επώνυμό τους «αργήσαμε», καθώς αυτές είναι οι λέξεις που ακούνε συχνότερα.

Είναι αλήθεια πως η ανατροφή των παιδιών για να γίνει σωστά είναι από μόνη της μια πολύ δύσκολη αποστολή.

Αυτά που πρέπει να μάθει κάθε γονιός στο παιδί του δεν είναι μόνο λέξεις, χρώματα και αριθμοί. Η ικανότητα εκδήλωσης της στοργής και ανταπόδοσης της αγάπης ίσως μοιάζει έμφυτη, αλλά έχει επιστημονικά αποδειχθεί ότι μπορεί να βελτιωθεί μα και να διδαχθεί.

Όσοι μεγαλώνουν παιδιά σύντομα συνειδητοποιούν πως για να τα βοηθήσουν να αναπτύξουν τη συναισθηματική τους νοημοσύνη, τα λόγια δεν έχουν και πολύ σημασία. Τα «δέκα λεπτά κήρυγμα» είναι μια παλιά μέθοδος που έχει πλέον στις μέρες μας αποδειχθεί αναποτελεσματική. Τα περισσότερα λόγια που λέει κάποιος στο παιδί του, προκειμένου να το διδάξει, πάνε χαμένα. Όπως έλεγαν και οι παλιοί, από το ένα αφτί μπαίνουν και από το άλλο βγαίνουν, την ίδια στιγμή.

Στη συναισθηματική ανάπτυξη των παιδιών, οι πράξεις είναι αυτές που παίζουν τον πρωταγωνιστικό ρόλο.

Τα παιδιά αντιγράφουν αυτό που βλέπουν και όχι τα ηθικοπλαστικά λόγια. Δεν πάει να τους προτρέπεις κάθε μέρα να μοιράζονται τα παιχνίδια με τους φίλους τους; Δε θα σε ακούσουν. 

Αν όμως σε δουν να δανείζεις στη φίλη σου μια ζακέτα επειδή κρυώνει ή να της χαρίζεις το μανόν που της άρεσε, θα το κάνουν και εκείνα με την ψυχή τους. Χωρίς πολλές εξηγήσεις. Χωρίς καθόλου κήρυγμα.

Σε ένα ψυχολογικό πείραμα, ο Καναδός ψυχολόγος John Philippe Rushton, κάλεσε τα παιδιά να παίξουν με ένα παιχνίδι, το οποίο στη συνέχεια μπορούσαν είτε να το κρατήσουν, είτε να το χαρίσουν σε ένα μη προνομιούχο παιδί. Σε κάποιες ομάδες, ο δάσκαλος χάριζε ο ίδιος το παιχνίδι στο φτωχό παιδί, ενώ σε κάποιες άλλες το κρατούσε για τον εαυτό του.

Τα αποτελέσματα του πειράματος ήταν πραγματικά εντυπωσιακά: τα παιδιά που απλώς είδαν τον δάσκαλο να χαρίζει το παιχνίδι έκαναν και αυτά το ίδιο. Χωρίς περαιτέρω εξηγήσεις και συμβουλές. 

Κάπως έτσι είναι και με την αγάπη. Δεν μπορείς να τους τη διδάξεις. Μπορείς, όμως, να τα αφήσεις να καταλάβουν πώς την εννοείς εσύ. Να δουν τις πράξεις του γονιού απέναντι στα ίδια και κυρίως απέναντι στον σύντροφό του.

Στα κανονικά σπίτια, η αγάπη φαίνεται μέσα από μικρές καθημερινές πράξεις και αυτή είναι που θα θέλαμε να βιώνει τελικά μια οικογένεια. 

Μια κουβέρτα σε αυτόν που τον πήρε ο ύπνος στον καναπέ, μια αυθόρμητη αγκαλιά, ένα πείραγμα είναι μερικές στιγμές που δεν μπορούν να χωρέσουν σε λόγια, παρά μόνο σε εικόνες. Είναι καταπληκτικό το πώς αντιδρούν σε κάθε ηλικία.

Όταν ένα μωρό, που ακόμα δεν περπατάει, δει τους γονείς του να αγκαλιάζονται, θα φωνάξει σηκώνοντας τα χέρια του για να το σηκώσουν και να μπει και εκείνο στην αγκαλιά. Όταν περπατήσει θα τρέχει μόνο του με ανοιχτά τα χεράκια του και θα πέφτει άγαρμπα πάνω τους. Αργότερα θα φωνάζει και το αδερφάκι του να έρθει και εκείνο την ώρα της αγκαλιάς.

Στην εφηβεία, που θα έχει αρχίσει να έχει σεξουαλικές ανησυχίες δε θα πηγαίνει να χωθεί, αλλά θα κοιτάει από μακριά με ζήλια, πονηριά αλλά και κατανόηση. Αργότερα, ίσως και να «την λέει» στους γονείς που ερωτοτροπούν ακόμα μετά από τόσα χρόνια.

Εξάλλου «πώς να κρυφτείς απ' τα παιδιά; Έτσι κι αλλιώς τα ξέρουν όλα!».

Jean Paul Sartre - 4 μεγάλες αλήθειες της ζωής

Ήταν 15 Απριλίου του 1980, όταν ο Jean Paul Sartre άφησε την τελευταία του πνοή στο Παρίσι εξαιτίας ενός οιδήματος που είχε στον πνεύμονα. Περισσότεροι από 50.000 Παριζιάνοι τον συνόδευσαν την επόμενη ημέρα μέσα από τους δρόμους της πόλης στην τελευταία του κατοικία, το κοιμητήριο του Montparnasse, στο οποίο βρίσκονται μέχρι και σήμερα θαμμένες οι στάχτες του μεγάλου Γάλλου φιλόσοφου, λογοτέχνη και κριτικού.

η Κηδεία Στο Παρίσι

Ο Sartre γεννήθηκε το 1905 στο Παρίσι, στο οποίο και πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του. Ο πατέρας του, καπετάνιος του Ναυτικού, πέθανε όταν ο Sartre ήταν μωρό και η μητέρα του ξαναπαντρεύτηκε όταν ο ίδιος ήταν 12 χρονών -προς μεγάλη του απογοήτευση, καθώς είχε αναπτύξει μια πολύ στενή σχέση μαζί της. Χαρακτηριστικό του Sartre ήταν ο στραβισμός από τον οποίο έπασχε και έκανε το ένα του μάτι να «φεύγει», με αποτέλεσμα να φορά όλη του τη ζωή ένα ζευγάρι τεράστια, βαριά γυαλιά. Επίσης ήταν πολύ κοντός και συχνά περιέγραφε τον εαυτό του ως «άσχημο». Όταν βραβεύτηκε με το Νόμπελ λογοτεχνίας το 1964, αρνήθηκε να το παραλάβει λέγοντας πως το βραβείο αυτό είναι σύμβολο καπιταλισμού και αστισμού.

Πέρα από κάθε ιδιαιτερότητα και εξωτερικό χαρακτηριστικό, όμως, ο Jean Paul Sartre ήταν ένας από τους σπουδαιότερους φιλόσοφους που έχουν περάσει από αυτόν τον κόσμο και ένας από τους κυριότερους εκπροσώπους του Υπαρξισμού, αφιερώνοντας τη ζωή και το έργο του στην στρατευμένη τέχνη προς όφελος της κοινωνίας. Για την ακρίβεια, ήταν αυτός που έκανε «μόδα» τη βαθιά σκέψη και τη φιλοσοφία.

Το πυκνογραμμένο, δυσνόητο βιβλίο του «Το Είναι και το Μηδέν», ενίσχυσε σημαντικά τη φήμη του όχι τόσο επειδή οι άνθρωποι μπορούσαν να καταλάβουν τις ιδέες και τον τρόπο σκέψης τους, αλλά ακριβώς επειδή, στην πλειοψηφία τους, δεν μπορούσαν. Άλλωστε ο Sartre ήταν αυτός που ξεκίνησε την ιδέα -η οποία έγινε ιδιαίτερα δημοφιλής στο δεύτερο μισό του 20ου αιώνα- πως πρέπει να σεβόμαστε τα βιβλία για το μυστήριο που φαίνεται πως πάνε να αγγίξουν και όχι και τη σαφήνεια των ισχυρισμών τους.

Το κίνημα του Υπαρξισμού δεν θα ήταν το ίδιο χωρίς τη συνεισφορά του έργου του Sartre, ο οποίος έκανε αρκετά ξεκάθαρες μερικές ουσιαστικές αλήθειες για τη ζωή -όσο παράδοξο κι αν είναι να βάζεις τις λέξεις «ξεκάθαρο», «Υπαρξισμός» και «Sartre» στην ίδια πρόταση.

1. Τα πράγματα είναι πάντα πολύ πιο παράξενα από όσο πιστεύουμε

Ο Sartre δίνει πάντα ιδιαίτερη προσοχή στις στιγμές που ο κόσμος γύρω μας αποκαλύπτεται ως πολύ πιο παράξενος και πονηρός από όσο τον έχουμε συνηθίσει. Εκείνες τις στιγμές που η λογική που χρησιμοποιούμε κάθε μέρα για να αντιμετωπίσουμε όσα συμβαίνουν δεν είναι διαθέσιμη, μετατρέποντας έτσι την πραγματικότητα σε ένα παράλογο, ακόμα και τρομακτικό μέρος. Το μυθιστόρημά του «Η Ναυτία» του 1938, είναι γεμάτο με τέτοιες ιστορίες. Όποιος είναι «Σαρτρικός» έχει γνώση της ύπαρξης του ανθρώπου όταν αυτή έχει απογυμνωθεί από κάθε προκατάληψη και σταθεροποίηση παραδοχών που μας έχει κάνει να πιστεύουμε η καθημερινή μας ρουτίνα.

2. Είμαστε ελεύθεροι

Οι παράξενες στιγμές στη ζωή μας είναι σίγουρα άβολες, τρομακτικές και πολλές φορές μας αποπροσανατολίζουν, όμως ο Sartre τραβά την προσοχή μας σε αυτές λόγω των απελευθερωτικών διαστάσεων που μπορούν να πάρουν. Η ζωή είναι πολύ πιο αλλόκοτη από όσο μπορεί να πιστεύουμε (το να πηγαίνεις στη δουλειά, να τρως μαζί με ένα φίλο, να επισκέπτεσαι τους γονείς σου -τίποτα από αυτά δεν είναι προφανές ή έστω και κοντά στο «φυσιολογικό»), ταυτόχρονα όμως λειτουργεί ως μία επίπτωση με άπειρες πιθανότητες.

Τα πράγματα δεν χρειάζεται να είναι ακριβώς όπως φαίνονται. Είμαστε περισσότερο ελεύθεροι από όσο αφήνουμε τους εαυτούς μας να φαντάζονται μέσα στην πιεστική ρουτίνα δεσμεύσεων και υποχρεώσεων που μας απασχολούν κάθε μέρα. Μόνο αργά το βράδυ ή όταν είμαστε άρρωστοι στο κρεβάτι ή ταξιδεύουμε με τρένο σε έναν άγνωστο προορισμό, δίνουμε την άδεια στον εαυτό μας να ονειροπολήσει προς λιγότερο συμβατικές κατευθύνσεις. Εκείνες οι στιγμές είναι ταυτόχρονα ανησυχητικές και απελευθερωτικές.
Μπορεί να χωρίσουμε από το σύντροφό μας, να μετοικήσουμε σε μια νέα χώρα, να επανεφεύρουμε τους εαυτούς μας, αλλά συνήθως σκεφτόμαστε λόγους για να μην το κάνουμε.

Ο Sartre, μέσα από τις περιγραφές στιγμών αποπροσανατολισμού, θέλει να μας δώσει πρόσβαση σε ένα διαφορετικό τρόπο σκέψης. Θέλει να μας ωθήσει μακριά από την εφησυχασμένη, κανονική προοπτική και να απελευθερώσει τη φαντασία μας: ίσως να μη χρειάζεται να παίρνουμε το λεωφορείο για τη δουλειά, ίσως να μη χρειάζεται να λέμε πράγματα που δεν εννοούμε σε ανθρώπους που δε συμπαθούμε ή να θυσιάζουμε την ενέργεια και τη ζωτικότητά μας για ψευδαισθήσεις ασφάλειας και σιγουριάς.

3. Δεν πρέπει να ζούμε «κακή τη πίστει»

Ο Sartre έδωσε έναν όρο στο φαινόμενο του να ζούμε χωρίς να χρησιμοποιούμε την ελευθερία μας όπως πρέπει. Το ονόμασε «κακή πίστη».

Έχουμε κακή πίστη κάθε φορά που λέμε στον εαυτό μας πως πρέπει να συμπεριφερόμαστε υπό ένα συγκεκριμένο τρόπο και κλείνουμε μάτια και αυτά σε εναλλακτικές. Είναι κακή πίστη το να επιμένουμε πως πρέπει να κάνουμε ένα συγκεκριμένο είδος δουλειάς ή να ζούμε με ένα συγκεκριμένο άτομο ή να φτιάχνουμε το σπίτι μας σε ένα συγκεκριμένο μέρος. Μην μπερδεύετε, ωστόσο, την υπαρξιακή αυτή στάση του Sartre με αυτές που γράφονται στα βιβλία αυτό-βοήθειας, του τύπου «μπορείς να γίνεις ό,τι θες, αρκεί να το πιστέψεις». Η λογική του Sartre είναι πολύ πιο στενάχωρη, θλιβερή και τραγική από αυτούς τους απλοϊσμούς. Θέλει απλώς να επισημάνει πως έχουμε περισσότερες επιλογές από όσες πιστεύουμε συνήθως πως έχουμε, ακόμα και αν σε κάποιες περιπτώσεις η επιλογή αυτή είναι η αυτοκτονία -την οποία και ο Sartre υποστήριζε ένθερμα.

4. Είμαστε ελεύθεροι να διαλύσουμε τον καπιταλισμό

Ο μεγαλύτερος παράγοντας που αποτρέπει τους ανθρώπους από το να είναι ελεύθεροι, είναι τα λεφτά. Οι περισσότεροι από εμάς αποκλείουμε μια μεγάλη γκάμα επιλογών -μετανάστευση σε μια καλύτερη χώρα, αλλαγή καριέρας, διαζύγιο- με τη δικαιολογία πως αν είχαμε λεφτά θα το κάναμε, τώρα όμως δε γίνεται.

Αυτή η παθητική συμπεριφορά μπροστά στη δύναμη του χρήματος εξόργιζε τον Sartre σε πολλά επίπεδα αλλά κυρίως σε αυτό της πολιτικής. Σκεφτόταν τον καπιταλισμό ως ένα τεράστιο μηχάνημα σχεδιασμένο να δημιουργεί μια αίσθηση ανάγκης που δεν υπάρχει στην πραγματικότητα. Μας κάνει να πιστεύουμε πως πρέπει να δουλέψουμε ένα συγκεκριμένο αριθμό ωρών, να αγοράσουμε ένα συγκεκριμένο προϊόν ή υπηρεσία, να πληρώνουμε τους ανθρώπους ένα συγκεκριμένο χαμηλό αντίτιμο για την εργασία τους. Σε όλα αυτά, όμως, υπάρχει μόνο η άρνηση για ελευθερία και η άρνηση να πάρουμε όσο σοβαρά πρέπει την πιθανότητα να ζήσουμε διαφορετικά τις ζωές μας.

1 Δεκεμβρίου 1969: ο Γάλλος συγγραφέας και φιλόσοφος Ζαν-Πολ Σαρτρ κάνει μια παύση προβληματισμένος κατά τη διάρκεια μιας ομιλίας στο Παρίσι σχετικά με τα εγκλήματα πολέμου του Βιετνάμ. (Φωτογραφία από τον Καν Lancaster / Express / Getty Images)

Ο Sartre μας έθεσε μερικά πολύ σημαντικά ερωτήματα (Μπορούμε να αλλάξουμε την πολιτική ώστε να ανακτήσουμε επαφή με τις θεμελιώδεις ελευθερίες μας; Πώς μπορεί να αλλάξει η συμπεριφορά μας απέναντι στο κεφάλαιο; Πόσες ώρες πρέπει να δουλεύει κάποιος μέσα στην εβδομάδα; Πώς μπορούν να αλλάξουν τα τοξικά, γεμάτα προπαγάνδα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης που διαθέτουμε; κλπ) χωρίς όμως να τα απαντήσει. Μας παρέθεσε τις πιθανότητες, αφήνοντας σε εμάς το έργο της εκπλήρωσής τους.

Πηγή: huffingtonpost

Οι Εραστές της Τερουέλ... Les amants de Teruel

Στις αρχές του 13ου αιώνα στο Teruel της Αραγονίας στην Ισπανία ερωτεύονται δύο νέοι, ο Juan Diego Marcilla και η Isabel Segura. Ο Juan ζητάει το χέρι της Isabel αλλά ο πατέρας της αρνείται εξαιτίας της κοινωνικής διαφοράς των δύο οικογενειών. Παρόλα αυτά συμφωνεί να δώσει μια ευκαιρία στον Juan και του δίνει πέντε χρόνια διορία να γίνει πλούσιος.

Ο Juan προκειμένου να πλουτίσει γίνεται σταυροφόρος. Στην διάρκεια των πέντε χρόνων ο πατέρας προσπαθεί να πείσει την κόρη να παντρευτεί αλλά εκείνη αρνείται. Στο τέλος έχει πεισθεί ότι ο αγαπημένος της δεν θα επιστρέψει ποτέ και δίνει την συγκατάθεση της να παντρευτεί τον εκλεκτό του πατέρα της, όμως ο Juan επιστρέφει πλούσιος. Έχοντας πληροφορηθεί για το γάμο της αγαπημένης του το βράδυ μπαίνει κρυφά στο δωμάτιο της και απελπισμένος της ζητά το αποχαιρετιστήριο φιλί αλλά εκείνη αρνείται, διότι «ο θεός δεν θα ήθελε να ξεγελάσει τον σύζυγό της». Ο Juan από την συγκίνηση και την απελπισία πέφτει μπροστά της νεκρός.

Στην κηδεία του την επομένη η Isabel αποφασίζει να πάει στην εκκλησία, ντυμένη το νυφικό της, και να δώσει το αποχαιρετιστήριο φιλί που αρνήθηκε. Η συγκίνηση και η θλίψη της, όμως, είναι τόσο μεγάλη που την στιγμή του ασπασμού δεν άντεξε και πέθανε κι αυτή από τη θλίψη της».

Έκτοτε, από τον 13ο αιώνα, βρίσκονται θαμμένοι δίπλα-δίπλα στο παρεκκλήσι του καθεδρικού της Τερουέλ στην Αραγονία. Είναι οι θρυλικοί «εραστές της Τερουέλ».....Όταν το ''Για πάντα'' αποκτά νέα διάσταση και ουσία.

 

Η ιστορία έγινε ταινία το 1962 από τον Raymond Rouleau και Ο Μίκης Θεοδωράκης έντυσε μουσικά την ταινία με ερμηνεύτρια την Edith Piaf (click here to listen) και στίχους του Jacques Plantes.

 

Πηγή: artcellar.gr

Albert Einstein: Ο Κόσμος όπως τον βλέπω εγώ.

"Μόνο το άτομο έχει αίσθηση υπεθυνότητας"
- Nietzsche

Αλβέρτος Αϊνστάιν (1925) χωρίς περαιτέρω σχολιασμό:

Ο Κόσμος όπως τον βλέπω εγώ.

Σε τι παράξενη κατάσταση βρισκόμαστε εμείς οι θνητοί! Καθένας από εμάς βρίσκεται εδώ για μια σύντομη επίσκεψη· δεν γνωρίζει για ποιο σκοπό, αν και μερικές φορές νομίζει ότι τον αισθάνεται. Αλλά από την οπτική γωνία της καθημερινής ζωής, χωρίς να εμβαθύνουμε, υπάρχουμε για τον συνάνθρωπο μας - καταρχάς για αυτούς στων οποίων τα χαμόγελα και την ευημερία στηρίζεται όλη η ευτυχία μας και αμέσως μετά για όλους αυτούς που δεν γνωρίζουμε προσωπικά και με την μοίρα των οποίων είμαστε ενωμένοι με τον δεσμό της συμπόνοιας. Εκατό φορές κάθε μέρα, θυμίζω στον εαυτό μου ότι η εσωτερική και εξωτερική ζωή μου εξαρτάται από την εργασία των άλλων ανθρώπων, ζωντανών και νεκρών, και ότι πρέπει να υπερβάλω εαυτόν για να μπορέσω να δώσω στο ίδιο μέτρο με το οποίο έχω λάβει και συνεχίζω να λαμβάνω. Με ελκύει η απλή ζωή και συχνά καταπιέζομαι από το αίσθημα ότι απορροφώ μια μη αναγκαία ποσότητα από την εργασία των συνανθρώπων μου. Θεωρώ τις ταξικές διαφορές αντίθετες προς την δικαιοσύνη και, σε τελική ανάλυση, βασισμένες στον εξαναγκασμό. Θεωρώ επίσης ότι η απέριττη ζωή κάνει καλό σε όλους, φυσικά και πνευματικά.

Σίγουρα δεν πιστεύω στην ανθρώπινη ελευθερία με την φιλοσοφική έννοια. Όλοι δρουν όχι μόνο υπό την επιρροή ενός εξωτερικού καταναγκασμού αλλά επίσης σύμφωνα και με μια εσωτερική ανάγκη. Η ρήση του Σοπενχάουερ, ότι "ο άνθρωπος μπορεί να δρα όπως αυτός θέλει, αλλά όχι να θέλει όπως αυτός θέλει" αποτέλεσε πηγή έμπνευσης για εμένα από την νεότητα μου και μια συνεχή παρηγοριά και μια αμείωτη πηγή υπομονής στις δυσκολίες της ζωής, της δικιάς μου και των άλλων. Αυτό το συναίσθημα φιλεύσπλαχνα μετριάζει την αίσθηση υπευθυνότητας που τόσο εύκολα μπορεί να σε παραλύσει, και μας εμποδίζει στο να πάρουμε τους εαυτούς μας και τους άλλους ανθρώπους πολύ σοβαρά· συντελεί σε μια άποψη της ζωής στην οποία το χιούμορ, προπαντός, έχει την θέση που του αρμόζει.
Το να αναρωτιέσαι το νόημα ή το αντικείμενο της ύπαρξης σου ή της δημιουργίας γενικά μου έμοιαζε πάντα παράλογο από αντικειμενικής απόψεως. Και όμως ο καθένας έχει συγκεκριμένα ιδανικά που καθορίζουν την κατεύθυνση των προσπαθειών του και των κρίσεων του. Υπό αυτήν την έννοια ποτέ δεν κοίταξα την ευκολία και την ευτυχία σαν αυτοσκοπούς - μια τέτοια ηθική βάση βρίσκω ως πιο αρμόζουσα για ένα κοπάδι γουρούνια. Τα ιδανικά που φώτισαν τον δρόμο μου και κατ' επανάληψη μου έδωσαν κουράγιο να αντιμετωπίζω την ζωή πρόσχαρα, ήταν η Αλήθεια, η Καλοσύνη και η Ομορφιά. Χωρίς την αίσθηση συντροφικότητας με ανθρώπους του ιδίου πνεύματος, της ενασχόλησης με τον στόχο, τον αιώνια ανέφικτο στον τομέα της τέχνης και της επιστημονικής έρευνας, η ζωή θα μου φαινόταν κενή. Τα συνηθισμένα αντικείμενα της ανθρώπινης προσπάθειας - ιδιοκτησία, εξωτερική επιτυχία, πολυτέλεια - μου φαινόντουσαν πάντα άξια περιφρονήσεως.

Η παθιασμένη αίσθηση της κοινωνικής δικαιοσύνης και υπευθυνότητας πάντα αντιπαραβαλλόταν παράξενα με την σαφή μου ελευθερία από την ανάγκη για απευθείας επαφή με άλλα ανθρώπινα όντα και κοινότητες. Βαδίζω το δικό μου δρόμο και ποτέ δεν άνηκα στη χώρα μου, το σπίτι μου, τους φίλους μου ή ακόμα και στην οικογένεια μου, με όλη μου την καρδιά· αντιμέτωπος με όλους αυτούς τους δεσμούς ποτέ δεν έχασα το επίμονο αίσθημα της απόσπασης, της ανάγκης για μοναξιά - ένα αίσθημα που αυξάνεται με τα χρόνια. Οι άνθρωποι αποκτούν απότομα συνείδηση, χωρίς να το μετανιώσουν, των ορίων της πιθανότητας για αμοιβαία κατανόηση και συμπόνοια με τους συνανθρώπους τους. Ένας τέτοιος άνθρωπος χωρίς αμφιβολία χάνει ένα μέρος της εγκαρδιότητας και της αθωότητας· από την άλλη, είναι κατά πολύ περισσότερο ανεξάρτητος από απόψεις, συνήθειες και κρίσεις των συνανθρώπων του και αποφεύγει τον πειρασμό να βασιστεί σε τέτοια ανασφαλή θεμέλια.

Το πολιτικό ιδεώδες μου είναι αυτό της δημοκρατίας. Ας είναι ο κάθε άνθρωπος σεβαστός σαν άτομο και κανένας να μην γίνεται είδωλο. Είναι μια ειρωνεία της μοίρας ότι εγώ ο ίδιος έχω γίνει αποδέκτης υπερβολικού θαυμασμού και σεβασμού από τους συνανθρώπους μου χωρίς εγώ ούτε να ευθύνομαι και ούτε να το αξίζω. Η αιτία για αυτό ίσως να είναι η επιθυμία, ανέφικτη για τους πολλούς, να κατανοήσουν την μία ή δύο ιδέες τις οποίες έχω με τις ασθενικές δυνάμεις μου επιτύχει μέσω ακατάπαυστου αγώνα. Γνωρίζω πολύ καλά ότι είναι απαραίτητο για την επιτυχία κάθε σύνθετου εγχειρήματος, ότι ένας άνθρωπος θα πρέπει να κάνει την σκέψη και να κατευθύνει και γενικά να φέρει την ευθύνη. Αλλά αυτοί που καθοδηγούνται δεν πρέπει να αναγκάζονται, θα πρέπει να μπορούν να διαλέγουν τον αρχηγό τους. Ένα αυταρχικό σύστημα καταναγκασμού, κατά την άποψη μου, σύντομα αποσυντίθεται. Γιατί η δύναμη πάντα έλκει ανθρώπους χαμηλής ηθικής, και πιστεύω ότι είναι ένας αμετάβλητος κανόνας ότι τους ιδιοφυείς τυράννους, τους διαδέχονται αχρείοι. Γι' αυτό το λόγο πάντα εναντιώθηκα σε συστήματα όπως αυτά που βλέπουμε στην Ιταλία και την Ρωσία σήμερα. Αυτό το οποίο έχει επιφέρει δυσφήμιση στην επικρατούσα σημερινή μορφή δημοκρατίας της Ευρώπης δεν μπορεί να αποδοθεί στην ιδέα της δημοκρατίας, αλλά στην έλλειψη σταθερότητας των αρχηγών των κυβερνήσεων και στον απρόσωπο χαρακτήρα του εκλογικού συστήματος. Πιστεύω ότι από αυτήν την άποψη οι ΗΠΑ έχουν οργανωθεί καλύτερα. Έχουν ένα υπεύθυνο Πρόεδρο που εκλέγεται για μια επαρκή περίοδο και έχει επαρκή αρμοδιότητα για να είναι υπεύθυνος στις πράξεις του. Από την άλλη, αυτό που εκτιμώ στο δικό μας πολιτικό σύστημα είναι η πιο εκτεταμένη πρόνοια που υπάρχει για το άτομο σε περίπτωση ασθένειας ή ανάγκης. Αυτό που πραγματικά αξίζει στην παρέλαση της ανθρώπινης ζωής μου φαίνεται ότι δεν είναι η Πολιτεία αλλά το δημιουργικό, ευαίσθητο άτομο, η ατομικότητα· αυτή μόνη της δημιουργεί το ευγενές και το μεγαλειώδες, ενώ το κοπάδι σαν τέτοιο παραμένει αμβλύ στη σκέψη και αμβλύ στο συναίσθημα.

Αυτό το θέμα με φέρνει στο χειρότερο γνώρισμα της φύσης του κοπαδιού, το στρατιωτικό σύστημα, το οποίο απεχθάνομαι. Το ότι ένας άνθρωπος μπορεί να αντλήσει ευχαρίστηση στο να παρελαύνει σε σχηματισμό στον τόνο μιας μπάντας είναι αρκετό για να με κάνει να τον περιφρονήσω. Ο μεγάλος εγκέφαλος του, του δόθηκε από λάθος· μια σπονδυλική στήλη ήταν όλο κι όλο ότι χρειαζόταν. Αυτό το σημάδι πανώλης του πολιτισμού θα έπρεπε να καταργηθεί όσο το δυνατόν γρηγορότερα. Ηρωισμός από διαταγή, παράλογη βία, και όλες οι δηλητηριώδεις ανοησίες που κάνει στο όνομα του πατριωτισμού - πόσο τα μισώ όλα αυτά! Ο πόλεμος μου φαίνεται ένα πρόστυχο και ποταπό πράγμα: Καλύτερα να με κόβανε κομμάτια από το να πάρω μέρος σε τέτοιο αποτροπιασμό. Και όμως, παρ' όλα αυτά, τόσο υψηλή είναι η άποψη μου για την ανθρώπινη φυλή που πιστεύω ότι αυτή η λάμια θα είχε από καιρό εξαφανιστεί, αν ο υγιής νους των εθνών δεν είχε συστηματικά διαφθαρεί από τα εμπορικά και πολιτικά συμφέροντα που ενεργοποιούνται μέσω των σχολείων και του Τύπου.

Το ωραιότερο πράγμα που μπορούμε να έχουμε την εμπειρία του είναι το μυστηριώδες. Είναι το θεμελιώδες συναίσθημα το οποίο βρίσκεται στο λίκνο της αληθινής τέχνης και της αληθινής επιστήμης. Αυτός που το γνωρίζει και δεν μπορεί πια να το θαυμάσει, να αισθανθεί έκπληξη, είναι σαν νεκρός, ένα σβησμένο κερί. Η εμπειρία του μυστηρίου - ακόμα κι αν ήταν αναμεμειγμένη με φόβο - ήταν αυτή που προκάλεσε την θρησκεία. Η γνώση της ύπαρξης πραγμάτων στα οποία δεν μπορούμε να διεισδύσουμε, των εκδηλώσεων της βαθύτερης λογικής και της πιο αστραποβολούσας ομορφιάς , τα οποία είναι προσβάσιμα στη λογική μας στις πιο βασικές τους μορφές - είναι αυτή η γνώση και αυτό το συναίσθημα που συνιστούν την πραγματικά θρησκευτική συμπεριφορά· υπό αυτήν την έννοια και μόνο υπό αυτήν, είμαι ένας βαθύτατα θρησκευόμενος άνθρωπος. Δεν μπορώ να συλλάβω ένα Θεό που ανταμείβει και τιμωρεί τα δημιουργήματα του, ή έχει θέληση του ίδιου είδους μ' αυτή που εμείς αντιλαμβανόμαστε στους εαυτούς μας. Ένας άνθρωπος που μπορεί να επιζήσει του φυσικού θανάτου του είναι επίσης πέρα από την κατανόηση μου, ούτε θα επιθυμούσα να ήταν αλλιώς· τέτοιες ιδέες είναι για τους φόβους ενός παράλογου εγωισμού αδύναμων ψυχών. Είναι αρκετό για εμένα το μυστήριο της αιωνιότητας της ζωής, και ο υπαινιγμός της θαυμαστής δομής της πραγματικότητας, μαζί με την ειλικρινή προσπάθεια να κατανοήσω ένα μέρος, που δεν μπορεί ποτέ να είναι τόσο μικρό, του λόγου που αποκαλύπτει τον εαυτό του στη φύση.

The World as I see it

What an extraordinary situation is that of us mortals! Each of us is here for a brief sojourn; for what purpose he knows not, though he sometimes thinks he feels it. But from the point of view of daily life, without going deeper, we exist for our fellow-men — in the first place for those on whose smiles and welfare all our happiness depends, and next for all those unknown to us personally with whose destinies we are bound up by the tie of sympathy. A hundred times every day I remind myself that my inner and outer life depend on the labours of other men, living and dead, and that I must exert myself in order to give in the same measure as I have received and am still receiving. I am strongly drawn to the simple life and am often oppressed by the feeling that I am engrossing an unnecessary amount of the labour of my fellow-men. I regard class differences as contrary to justice and, in the last resort, based on force. I also consider that plain living is good for everybody, physically and mentally.

In human freedom in the philosophical sense I am definitely a disbeliever. Everybody acts not only under external compulsion but also in accordance with inner necessity. Schopenhauer's saying, that "a man can do as he will, but not will as he will," has been an inspiration to me since my youth up, and a continual consolation and unfailing well-spring of patience in the face of the hardships of life, my own and others'. This feeling mercifully mitigates the sense of responsibility which so easily becomes paralyzing, and it prevents us from taking ourselves and other people too seriously; it conduces to a view of life in which humour, above all, has its due place.

To inquire after the meaning or object of one's own existence or of creation generally has always seemed to me absurd from an objective point of view. And yet everybody has certain ideals which determine the direction of his endeavours and his judgments. In this sense I have never looked upon ease and happiness as ends in themselves — such an ethical basis I call more proper for a herd of swine. The ideals which have lighted me on my way and time after time given me new courage to face life cheerfully, have been Truth, Goodness, and Beauty. Without the sense of fellowship with men of like mind, of preoccupation with the objective, the eternally unattainable in the field of art and scientific research, life would have seemed to me empty. The ordinary objects of human endeavour — property, outward success, luxury — have always seemed to me contemptible.

My passionate sense of social justice and social responsibility has always contrasted oddly with my pronounced freedom from the need for direct contact with other human beings and human communities. I gang my own gait and have never belonged to my country, my home, my friends, or even my immediate family, with my whole heart; in the face of all these ties I have never lost an obstinate sense of detachment, of the need for solitude — a feeling which increases with the tears. One is sharply conscious, yet without regret, of the limits to the possibility of mutual understanding and sympathy with one's fellow-creatures. Such a person no doubt loses something in the way of geniality and light-heartedness; on the other hand, he is largely independent of the opinions, habits, and judgments of his fellows and avoids the temptation to take his stand on such insecure foundations.

My political ideal is that of democracy. Let every man be respected as an individual and no man idolized. It is an irony of fate that I myself have been the recipient of excessive admiration and respect from my fellows through no fault, and no merit, of my own. The cause of this may well be the desire, unattainable for many, to understand the one or two ideas to which I have with my feeble powers attained through ceaseless struggle. I am quite aware that it is necessary for the success of any complex undertaking that one man should do the thinking and directing and in general bear the responsibility. But the led must not be compelled, they must be able to choose their leader. An autocratic system of coercion, in my opinion, soon degenerates. For force always attracts men of low morality, and I believe it to be an invariable rule that tyrants of genius are succeeded by scoundrels. For this reason I have always been passionately opposed to systems such as we see in Italy and Russia to-day. The thing that has brought discredit upon the prevailing form of democracy in Europe to-day is not to be laid to the door of the democratic idea as such, but to lack of stability on the part of the heads of governments and to the impersonal character of the electoral system. I believe that in this respect the United States of America have found the right way. They have a responsible President who is elected for a sufficiently long period and has sufficient powers to be really responsible. On the other hand, what I value in our political system is the more extensive provision that it makes for the individual in case of illness or need. The really valuable thing in a pageant of human life seems to me not the State but the creative, sentient individual, the personality; it alone creates the noble and the sublime, while the herd as such remains dull in thought and dull in feeling.

This topic brings me to that worst outcrop of the herd nature, the military system, which I abhor. That a man can take pleasure in marching in formation to the strains of a band is enough to make me despise him. He has only been given his big brain by mistake; a backbone was all he needed. This plague-spot of civilization ought to be abolished with all possible speed. Heroism by order, senseless violence, and all the pestilent nonsense that goes by the name of patriotism — how I hate them! War seems to me a mean, contemptible thing: I would rather be hacked in pieces than take part in such an abominable business. And yet so high, in spite of everything, is my opinion of the human race that I believe this bogey would have disappeared long ago, had the sound sense of the nations not been systematically corrupted by commercial and political interests acting through the schools and the Press.

The fairest thing we can experience is the mysterious. It is the fundamental emotion which stands at the cradle of true art and true science. He who knows it not and can no longer wonder, no longer feel amazement, is as good as dead, a snuffed-out candle. It was the experience of mystery — even if mixed with fear — that engendered religion. A knowledge of the existence of something we cannot penetrate, of the manifestations of the profoundest reason and the most radiant beauty, which are only accessible to our reason in their most elementary forms — it is this knowledge and this emotion that constitute the truly religious attitude; in this sense, and in this alone, I am a deeply religious man. I cannot conceive of a God who rewards and punishes his creatures, or has a will of the type of which we are conscious in ourselves. An individual who should survive his physical death is also beyond my comprehension, nor do I wish it otherwise; such notions are for the fears or absurd egoism of feeble souls. Enough for me the mystery of the eternity of life, and the inkling of the marvelous structure of reality, together with the single-hearted endeavour to comprehend a portion, be it never so tiny, of the reason that manifests itself in nature.

Πηγή: sobaresapopseis