Τετάρτη 17 Ιουνίου 2015

Οι απάνθρωπες θεραπείες των ψυχικά ασθενών στα άσυλα ( Σκληρές Photos)

Οι ψυχικά ασθενείς γίνονταν στο παρελθόν πειραματόζωα στα χέρια των ψυχιάτρων, οι οποίοι δεν δίσταζαν να τους βασανίζουν αντί να τους θεραπεύουν. Κι αυτό δεν είναι ένα σενάριο ταινίας μυθοπλασίας, είναι η πραγματικότητα για τις θεραπείες των ψυχικά ασθενών από τον 17ο μέχρι και τον 20ο αιώνα.
Κατάλογος της χρονικής περιόδου 1864 - 1889 με συμπτώματα για την είσοδο σε άσυλο – Ανάμεσα σε αυτά είναι η τεμπελιά και ο αυνανισμός.
Ζουρλομανδύας
  
Αυτή η θεραπεία με ράδιοκύματα 
Η διαθερμία είναι μια θεραπεία κατά την οποία ηλεκτρικές εκκενώσεις στέλνονται στον εγκέφαλο του ασθενή. Αποδείχτηκε ότι είναι απρόβλεπτη και επιβλαβής.
Ανατριχιαστικός τοίχος από εγκαταλελειμμένο ψυχιατρικό ίδρυμα στην Ιταλία
Το 1800, οι γιατροί αποθήκευαν μικρά μέρη των εγκεφάλων των ασθενών σε κερί
Αυτή τη μάσκα του 17ου αιώνα φορούσαν οι βίαιοι ασθενείς για να μην δαγκώνουν ανθρώπους.
Οι ψυχίατροι πίστευαν ότι οι ψυχικές ασθένειες θα μπορούσαν να εξατμιστούν γι΄ αυτό κι έβαζαν τους ασθενείς τους στη σάουνα.
Εργαλεία για λοβοτομές
Η εικόνα είναι από ένα άσυλο στην Ισπανία το 1961 και πιθανότατα πρόκειται για κάποιο είδος σκληρής τιμωρίας.
Σε ορισμένα ψυχιατρικά άσυλα, εφαρμοζόταν η μέθοδος του «μασάζ του ύπνου» για να ηρεμήσουν οι ασθενείς.
Καρέκλα περιορισμού κινήσεων
Το σχέδιο αυτό δημιούργησε ένας σχιζοφρενής ασθενής
Απομόνωση

Τρίτη 16 Ιουνίου 2015

Η Ελλάδα του κώλου και τα πρότυπα που είναι εκεί και μας περιμένουν ...

8a9b7c16c70cb459bfcfa9022478fdd9_L


Γράφει ο Γιώργος Λαμπράκης
Σε μια Ελλάδα που αργοπεθαίνει, σε μια πατρίδα που χάνεται μαζί με τις παραδοσιακές τις αξίες, η αναζήτηση των κατάλληλων προτύπων που θα την βοηθήσουν να κάνει την περιβόητη επανεκκίνηση φαντάζει περισσότερο αναγκαία παρά ποτέ ...
Η πατρίδα μας χάνεται, όχι γιατί δεν υπάρχουν χρήματα, αλλά εξαιτίας μιας αρρώστιας που τρώει τα σωθικά της σαν καρκίνος εδώ και δεκαετίες. Η Ελλάδα πρέπει πρώτα να ψάξει για τις χαμένες τις ηθικές αξίες και τα χαμένα της ιδανικά σε επίπεδο κοινωνίας και στη συνέχεια να αναζητήσει λύσεις και να ερμηνεύσει τους δείκτες της οικονομίας ... Διαφορετικά, το μοιραίο δεν θα αργήσει να έρθει.
Ξεπέσαμε σαν κοινωνία, γίναμε φτηνοί, χυδαίοι, επιβραβεύουμε το άσχημο, το δήθεν, το ψεύτικο και το πρόστυχο. Το αναδεικνύουμε σαν το απόλυτο «ορθό», σαν κάτι το φυσιολογικό, σαν μια τάση "μόδας" που πρέπει να ακολουθηθεί πάση θυσία για να είναι κάποιος "σε" και "cool".
Τις τελευταίες ώρες κάνει το γύρο του διαδικτύου μια φωτογραφία από την πρόσφατη παρέλαση των ομοφυλοφίλων στην Αθήνα. Δείχνει δύο άτομα με φόντο το Σύνταγμα, τη Βουλή των Ελλήνων σε μια σκηνή που θα μπορούσε να είναι και ο ... καθρέπτης μας! Δύο άτομα του ίδιου φύλου, ημίγυμνα όπου ο ένας έχει το χέρι του στον κώλο του και από κάτω το φιλοθεάμον κοινό να χάσκει εκστασιασμένο ...
Τι διαφωνείτε? Μα αυτό δεν είναι το πρότυπο που θέλουν να λανσάρουν εδώ και χρόνια οι ψευτοπροοδευτικάριοι αυτής της χώρας? Αυτό δεν είναι το πρότυπο που σιγά - σιγά μπήκε σε όλα τα σπίτια μέσα από τις τηλεοράσεις, σε μαλακό εκδόσεις μέχρι να γίνει μια εικόνα οικία σε όλους, ώστε σε δεύτερη φάση να αποδεχτούμε και το hardcore ...?
Φυσικά και ο κάθε άνθρωπος είναι ελεύθερος να κάνει τις επιλογές του, καθορίζοντας ο ίδιος τη πορεία της ζωής του. Φυσικά και η ελευθερία της επιλογής είναι ιερό δικαίωμα για όλους τους ανθρώπους. Υπάρχουν όμως και όρια, τα οποία δεν θα πρέπει να παραβιάζονται, ειδικά όταν η διαφορετικότητα αυτή επιχειρεί να πλασαριστεί ως η εικόνα του ... ιδεατού.
Όσο για τα ξεκάθαρα πρότυπα, το αυτονόητο δηλαδή για μια κοινωνία που θέλει να διεκδικεί το μέλλον της με βάση τις αξίες και τις παραδοσιακές σταθερές της, δεν έχετε παρά να παρακολουθήσετε το παρακάτω βίντεο. Είναι αυτό που πολλές φορές έχει περιγραφεί ως «μια άλλη Ελλάδα". Η Ελλάδα των αξιών και των άξιων. Στη θέση των δύο πιλότων, θα μπορούσε να κάθεται όποιος αγωνίζεται γι αυτή την πατρίδα, όποιος μάχεται σε καθημερινή βάση για να προσφέρει, από οποιαδήποτε θέση κι αν έχει ταχθεί ... Μα δε μπορεί διάολε να μην καταλαβαίνουμε τη διαφορά! Ας την αναδείξουμε!

Εταιρεία ψάχνει δοκιμαστή μανό -Δίνει αμοιβή 48.000 ευρώ Πηγή: Εταιρεία ψάχνει δοκιμαστή μανό -Δίνει αμοιβή 48.000 ευρώ | iefimerida.gr http://www.iefimerida.gr/news/211943/etaireia-psahnei-dokimasti-mano-dinei-amoivi-48000-eyro#ixzz3dDJzcEu3

Εταιρεία ψάχνει δοκιμαστή μανό -Δίνει αμοιβή 48.000 ευρώ

-A+A
Πρόκειται ίσως για την πιο δελεαστική θέση εργασίας. Και όχι άδικα, γιατί 48.300 ευρώ για να δοκιμάζεις μανό δεν είναι λίγα. Το ακριβώς αντίθετο, είναι πάρα πολλά... 
Τι θα κληθεί να κάνει όποιος προσληφθεί από τη Nailbox, που έχει βάλει και τη σχετική αγγελία; Να δοκιμάζει βερνίκια νυχιών. 
Η εν λόγω δουλειά δεν είναι λαμπερή, αλλά είναι ονειρική. Η προσληφθείσα θα πρέπει να δοκιμάζει 50 μανό και αξεσουάρ νυχιών το μήνα, να τα τεστάρει και να γράφει τη γνώμη της για αυτά. Επίσης, θα πρέπει να φωτογραφίζει διαρκώς τα χέρια της.
Η δοκιμάστρια μανό που θα προσληφθεί θα πρέπει όσο διάστημα εργάζεται για τη Νailbox να αποφύγει κάθε είδους εργασία με τα χέρια, από πλύσιμο πιάτων και σκούπισμα, μέχρι την... κηπουρική. 
Στα θετικά περιλαμβάνεται και το γεγονός ότι δεν υπάρχει ωράριο, και ότι η δοκιμάστραια θα μπορεί να εργάζεται και από το σπίτι της. Συν του ότι πέρα από τον ασύλληπτο μισθό της, η δοκιμάστρια μανό θα λάβει και πολλά άλλα δώρα που έχουν να κάνουν με τη φροντίδα των νυχιών. 
Προφανώς η εν λόγω θέση έχει και κάποιες βασικές απαιτήσεις. Οπως ότι η υποψήφια θα πρέπει να είναι κάποια που προσέχει την εμφάνισή της και κυρίως τα νύχια της, να έχει ενθουσιασμό για τα προϊόντα ομορφιάς, αλλά και κριτική σκέψη για να διακρίνει τα καλύτερα προϊόντα και χρώματα. Θα πρέπει επίσης να έχει άποψη για τη μόδα, να είναι ενημερωμένη σχετικά δηλαδή αλλά και να δημιουργεί και η ίδια μόδα. 
Η σχετική αγγελία είναι διαθέσιμη ΕΔΩ


Πηγή: Εταιρεία ψάχνει δοκιμαστή μανό -Δίνει αμοιβή 48.000 ευρώ | iefimerida.grhttp://www.iefimerida.gr/news/211943/etaireia-psahnei-dokimasti-mano-dinei-amoivi-48000-eyro#ixzz3dDKNgnAG

Έρωτας, κουκλίτσα μου, δεν είναι το να κατεβάσεις το βρακί σου…

anapnoes.gr : 616197 400847676645109 658152743 o 1024x680 Έρωτας, κουκλίτσα μου, δεν είναι το να κατεβάσεις το βρακί σου...
Τις αναγνωρίζεις από μακριά. Τα ονόματά τους είναι γραμμένα σε άθλια greeklish, έχουν εκατοντάδες τετράποδους άνδρες φίλους, ενώ αρκετές φωτογραφίες τους είναι ρυθμισμένες «δημόσια» για να έχουμε ποικιλία οφθαλμόλουτρου μήπως και δεν εμπεδώσουμε τη σέξι φωτογραφία προφίλ με το μπλαζέ αισθησιακό υφάκι.
Συνήθως είναι επιμελώς ατημέλητες selfie με φόντο το πολλά υποσχόμενο κρεβάτι τους, ή άψογα ρετουσαρισμένες από τον φωτογράφο που τις τράβηξε σε ένα από τα δεκάδες clubs του Σαββατόβραδου, στα οποία είναι κι οι πρώτες γκόμενες.
Έχουν συλλέξει εκατοντάδες likes, κυρίως από φιλικούς φαλλούς, γιατί ως γνωστόν, το κουμπί του like είναι το αντικλείδι για τον παράδεισο του σεξ.
Για εσένα λέω, εσένα που πάντοτε κοιτάζεις τον φακό με το καλό σου προφίλ και σε όλες σου τις φωτογραφίες χαμογελάς αινιγματικά, αγκαλιά με κάποια φίλη. Εσύ που την αποκαλείς πάντοτε «αγάπη μου», και φωτογραφίζεσαι μαζί της μόνο και μόνο για να δεις ποια θα πάρει τα περισσότερα σχόλια στο τέλος της βραδιάς.
Εντάξει είσαι ωραία. Κι εσύ το έχεις καταλάβει κι εμείς.
Δεν πρόκειται να σου πω το αντίθετο, γιατί θα είναι ψέμα. Και η φίλη σου καλή είναι.
Θες να ακούσεις ότι είσαι καλύτερη; Ε, άντε να το πω κι αυτό, για να ικανοποιήσω τα αυτάκια σου.
Γιατί αυτό είναι το θεματάκι σου, ότι σε ενδιαφέρει μόνο το τι θα ακούσεις, όχι το αν το εννοώ. Άλλωστε, το σχόλιο κάτω από τη φωτογραφία δε μιλάει ώστε να καταλάβεις από τη χροιά ό, τι κρύβεται πίσω από τις λέξεις.
Μετά θα το παίξεις λίγο ιστορία και θα μου βάλεις προφίλ φωτογραφία με ατάκα «δε θέλω να ανήκω στη μάζα· είμαι μοναδική».
Ξέρεις, η λέξη μοναδική καθόλου δεν ταιριάζει με το ωμό, σαν κρεμασμένο στο χασάπικο, σχεδόν γυμνό σώμα που μοστράρεις στο προφίλ σου. Το θέμα είναι να είσαι μοναδική για έναν, όχι για όλους τους φίλους φίλων σου στα social media.
Αλλά τι σου λέω τώρα; Αυτό το τραίνο το έχεις χάσει εδώ και χρόνια.
Η κηδεία της αθωότητάς σου έγινε δημοσία facebookική δαπάνη.
Ο κόσμος είναι σαρκοβόρος κούκλα.
Διψάει για γυμνό, για εύκολο γυμνό, όσο ποτέ άλλοτε.
Κι εσύ άφησες να γίνεται το κορμί σου βορά των κάθε είδους αρσενικών αρπακτικών αντί να το φυλάξεις για εκείνες τις στιγμές που δε θα σε νοιάζει το διαδικτυακό like αλλά το «Ξέρεις… Μου αρέσεις..» ή το «Είμαι ερωτευμένος μαζί σου», από τα χείλη εκείνου που θα αποκαλέσεις «μοναδικό».
Κι αυτή η φωνή, αν την έχεις ξεχάσει, δεν είναι ο ήχος της ειδοποίησης στο facebook· δεν θέλει ανοιχτά ακουστικά. Είναι εκείνο που μπορείς να διακρίνεις με το βλέμμα. Και μερικές φορές, μπορείς να το διακρίνεις και στο σκοτάδι.
Το πρόβλημα είναι ότι είσαι στημένη κούκλα μου. Ότι είσαι κοπιαρισμένη, ίδια με άλλες χίλιες. Δήθεν τυχαίες φωτογραφίες στο γυμναστήριο με κολάν, σε παραλίες με μαγιό, δήθεν πειράζεις το μαλλί σου, δήθεν δήθεν δήθεν.
Αυτό είναι το πρόβλημα. Ότι δεν είσαι αληθινή. Κι αυτό το «και καλά» είναι που με ξενερώνει.
Δεν είσαι μόνο εσύ όμως στο παιχνίδι.
Είναι κι όλα τα φαλλοκραδαίνοντα ζώα τα οποία παραλίγο να ξεχάσω (οποία παράλειψις, αγαπητή μου!), που σχολιάζουν κάτω από τις φωτογραφίες σου, περιμένοντας από λεπτό σε λεπτό να σκάσεις στην πόρτα τους αποφασισμένη να τους κάτσεις.
Δεν έμαθες ακόμη ότι το να μείνεις γυμνή δε θέλει προσπάθεια.
Είναι το πιο εύκολο πράγμα. Αρχίζεις να καταλαβαίνεις λίγο την ξενέρα μου;
Οπότε συνέχισε να αναρωτιέσαι γιατί η Marilyn παραμένει το αιώνιο sex symbol των ανδρών. Ναι, ναι, αυτή η ξανθιά με το λευκό φόρεμα που ανεμίζει.
Ρίξε μια ματιά για να δεις τι σημαίνει γυναίκα. Αυτή που ήταν στο μυαλό των ανδρών συνεχώς χωρίς να χρειάζεται να υπενθυμίζει την παρουσία της ανεβάζοντας φωτογραφίες με τα βυζιά της.
Συγγνώμη κούκλα μου, μα όσο κι αν εκτιμώ την προσπάθειά σου να ντυθείς σαν πλαστική Barbie και να στηθείς μπροστά στον φακό δήθεν ανεπιτήδευτα, δε θα χαραμίσω το «προσθήκη στους φίλους» για σένα.
Όχι επειδή είσαι ένα αφελές πλάσμα που το μόνο προσόν σου είναι το φτιασιδωμένο κορμί σου και δεν μπορείς να μου δώσεις τίποτε άλλο, μα επειδή δε θέλω ούτε αυτό.
Ο Χριστιανόπουλος είχε πει κάποτε σε μια συνέντευξή του: «Έχουμε την εντύπωση, φοβούμαι, ότι το παν είναι ο έρωτας που γίνεται από τον αφαλό και κάτω· όλοι νομίζουν ότι έρωτας είναι να κατεβάσεις τα βρακιά».
Δεν είναι αυτό ο έρωτας. Είναι εκείνο που σε αρπάζει από τον λαιμό, εκείνο που σε αφήνει στη μέση του δρόμου με τα πόδια κομμένα, είναι αυτό που τρέχει από τα μάτια σου και δε σε νοιάζει αν θυμήθηκες να φορέσεις αδιάβροχη μάσκαρα ή αν σου μουτζούρωσε το πρόσωπο.
Όχι, δεν είναι ότι δε γουστάρω το κορμί σου.
Απλώς πεθαίνω για εκείνη τη φωτογραφία σου την τσαλακωμένη.
Γιατί έτσι σε θέλω. Να μπαίνεις στον έρωτα τσαλακωμένη και να σου ξακρίζει αυτός τα περιθώρια.
Συγγνώμη μωρό μου, αλλά έπαψες χρόνια να είσαι αυτή η κοπέλα.
Ξέρω, δε θα σου λείψει το like μου. Ούτε εσύ θα μου λείψεις. 
Γράφει ο Βασίλης Γιαννούλης.

Να περπατήσεις εκεί που περπάτησα


Να περπατήσεις εκεί που περπάτησα

Λένε ότι για να μάθεις έναν τόπο πρέπει να τον περπατήσεις με τα παπούτσια του ντόπιου. Να προσπεράσεις τις επικεφαλίδες των ταξιδιωτικών οδηγών, να σνομπάρεις τα καφέ των παραλιακών, να μην ακολουθήσεις τις πινακίδες.
Θέλει να σηκωθείς νωρίς με την αυγούλα, να κολυμπήσεις σε απόμερες παραλίες, να κόψεις φασκόμηλο απ' το χωματόδρομο και να το φας.
Θέλει να καβαλήσεις μια μοτοσυκλέτα και ν'ακολουθήσεις τις μυρωδιές. Κάθε τόπος έχει τις δικές του. Κυπαρίσσι, μαστίχα, μανταρίνι, μποστάνια κι αμπέλια.
Λένε επίσης να προτιμήσεις παπούτσι απ'τον τόπο σου. Και προφανώς το συνιστούν για να γλυτώσεις τις συναισθηματικές γλίστρες. Άπαξ δε και η γειτονιά είναι μια σταλιά, τότε σου διασφαλίζεται μιας πρώτης τάξεως πληροφόρηση, μιας και όσα ξέρει η γειτονιά δεν τα ξέρει ο κόσμος όλος. Γειτονιά μπορεί να 'ναι και η Αθήνα, μη γελιέστε. 
Κι επειδή στα σίγουρα ο έρωτας δε λογαριάζει γεωγραφικές συντεταγμένες, είναι εξίσου πιθανό με το αίσθημα να μοιράζεσαι μεσοτοιχία, όσο πιθανό είναι να μεσολαβούν ναυτικά μίλια και οδικά χιλιόμετρα. Αν με ρωτούσες όμως, θα σου έλεγα ότι το δεύτερο είναι απείρως πιο ενδιαφέρον κι επιμορφωτικό. 
Όχι, το θέμα εδώ δεν είναι οι σχέσεις από απόσταση. Μπορεί να μοιράζεστε κοινή σταθερή βάση, μπορεί να μοιράζεστε ακόμα και κοινή στέγη σε μια πόλη «ξένη» και για τους δυο. Κάθε όμως που θα 'ρχεται καλοκαίρι, Πάσχα ή τριήμερο και θα 'χετε να επιλέξετε απόδραση στον τόπο καταγωγής του ενός ή του άλλου, τότε το ταξίδι αποκτά μια ταυτότητα προσωπική, βαθιά συναισθηματική και για τους δύο.
Δεν είστε πλέον τουρίστες, ακόμη κι αν είναι η πρώτη φορά που πατάτε το πόδι σας εκεί μαζί. Γίνεται ο ένας κομμάτι της ιστορίας του άλλου. Ένα τσιμεντένιο προαύλιο Λυκείου γίνεται αξιοθέατο κι ένα παγκάκι που κοιτάει σε φάρο εξομολογητήριο. Στα χρόνια που μεσολάβησαν μέχρι να γνωριστείτε, σε αυτά που είχες συνηθίσει να γνωρίζεις μόνο μέσα από αφηγήσεις, γίνεσαι ρόλος, αποκτάς υπόσταση, γεύση και μυρωδιά. Δεν ακούς απλώς, δε φαντάζεσαι· ξέρεις. Κι αυτή η γνώση γίνεται μαγνήτης που σε δένει όχι μόνο με τον άνθρωπο, αλλά και με τον τόπο. Ακόμη κι αν ο τόπος είναι ο δικός σου.
Με άλλη λαχτάρα περπατάς το χωριό σου όταν σφίγγεις το χέρι εκείνου που αγαπάς. Εκείνου που στα μάτια των υπόλοιπων ντόπιων είναι ξένος. Με άλλη όρεξη θα τα πιείτε στα «στέκια τα γνωστά» όταν ο μπάρμαν σου κλείσει συνωμοτικά το μάτι, πριν αρχίσει να εξιστορεί ευτράπελα της (μετ)εφηβείας σου. Με άλλο αέρα θα κολυμπήσεις στις παραλίες, θα επισκεφτείς για εικοστή φορά τα ίδια μουσεία, θα φωτογραφίσεις δέντρα και πολεμίστρες. Γιατί θα ξέρεις ότι κάθε κλικ δε θα είναι ίδιο με κανένα προηγούμενο.
Πάντα ήθελα να ταξιδέψω με τους έρωτές μου στο νησί μου. Να δουν τα polly pocket που έχει ακόμη φυλαγμένα η μάνα μου στην αποθήκη, να κάνουμε στάση για τσιγάρο στο δρόμο για τον Κούκο, να τσιμπήσουμε ψαρομεζέδες, να αρπάξουμε τα ποδήλατα στο Χαράκι, να τους δείξω πού χτύπησα το γόνατο και πού το σαγόνι.
Να με μάθουν σε κάθε ρόλο μου, κόρη, αδελφή και θεία, κακομαθημένο 16χρονο. Γιατί, δεν ξέρωαν συμβαίνει και σε εσάς, αλλά τρέφω την πεποίθηση ότι οι άνθρωποι είμαστε απαλλαγμένοι από κάθε ρόλο και υπόσταση που θέλουμε να προσδώσουμε με το έτσι θέλω στους εαυτούς μας, μόνο όταν βρισκόμαστε σε περιβάλλοντα που νιώθουμε απόλυτη ασφάλεια κι αποδοχή. Δηλαδή, στο σπίτι μας. Στο σπίτι της καρδιάς μας. Εκεί λοιπόν, απόλυτα εκτεθειμένη και μακριά απο περσόνες ντιβίστικες, ήθελα να ξαναγνωριστώ μαζί τους. Και με τον έρωτα και με μένα και με τον τόπο. 
Ένα ταξιδιωτικό crash test. Μια καλά κρυμμένη για χρόνια ανάγκη να επανασυστηθώ χωρίς πισινές, χωρίς φανφάρες. Και μια προσδοκία, μια βουβή έκκληση, να τους κάνω ν'αγαπήσουν τόσο εμένα, όσο και τη Ρόδο. Να γίνει η Ρόδος και τόπος δικός τους. Να τους εμπιστευτώ. Να μ'εμπιστευτούν. Και να με προσκαλέσουν στο δικό τους σπίτι, στα δικά τους παιδικά παιχνίδια, προαύλια, παγκάκια. Να αντιστραφεί το παιχνίδι, να ξεγυμνωθούν εκείνοι, να διαβάσω τους τίτλους της βιβλιοθήκης τους, να δοκιμάσω τις συνταγές της μάνας τους, να πιω ελληνικό καφέ στους πρόποδες ενός βουνού, άκρη Θεού, σε πλαστική καρέκλα.
Να 'ναι καλά οι έρωτες. Μαζί τους γνώρισα Χίο, Σπάρτη, Κέρκυρα. 
Κάθε μέρος που περπάτησα ερωτευμένη, το αγάπησα διπλά. Το έκανα δεύτερο, τρίτο και τέταρτο σπίτι μου. Και τα κρατάω μέχρι και σήμερα, όσοι άλλοι έρωτες κι αν μεσολάβησαν. Η αγάπη για τον τόπο δεν έχει ημερομηνία λήξης. Είναι ανεξάρτητη, δε λογαριάζει χωρισμούς, δεν παραγράφεται και δεν ξεχνιέται. 
Είναι μια αγάπη αυτόνομη, κι όταν το αίσθημα καταλαγιάσει, παύει να συνδέεται με το πρόσωπο που στον σύστησε.
Και τότε απλώς θες να ξαναπάς στα ίδια μέρη, με τον άνθρωπο που αγαπάς για να είσαι εσύ ο ντόπιος, εκεί που κάποτε ήσουν ξένος. 

Δευτέρα 15 Ιουνίου 2015

Αρκάς, ο μεγάλος διάσημος-αφανής σκιτσογράφος Τέσσερα πρόσωπα και ένα… σκίτσο μιλούν για τον άνθρωπο που έχουν δει ελάχιστοι

ΑΡΚΑΣ

ΑΡΚΑΣ
9
προσθήκη στα αγαπημένα

Μα ποιος είναι τέλος πάντων αυτός ο Αρκάς; Είναι κοντός, ψηλός, πληρώνει ΕΝΦΙΑ, πάει διακοπές στη Μύκονο, στην Αντίπαρο, στην Κέρκυρα, στην Αλόννησο; Του αρέσει ο κινηματογράφος; Τρώει τα σπαράγγια; Τα όσπρια πώς τα βρίσκει; Αδιάφορα, νόστιμα, υγιεινά; Γιατί δεν εμφανίζεται; Γιατί μας αποφεύγει και προτιμάει να κινείται μακριά από τις -ενίοτε- ανθρωποφάγες μασέλες της δημοσιότητας;
Γράφει ο Γιώργος Λαμπίρης
Μία πιθανή απάντηση σε όλα τα παραπάνω θα μπορούσε να είναι: «Ο Αρκάς ανήκει στις ελάχιστες εξαιρέσεις ανθρώπων που, επί δύο δεκαετίες, προκαλούν το γενικό θαυμασμό με το έργο τους, ενώ, ως πρόσωπα, παραμένουν απολύτως ανεπιφανή», σχολιάζει σε κείμενό του με τίτλο «Από το αβγό στον παράδεισο», ο προσωπικός φίλος και συγγραφέας, Πέτρος Μαρτινίδης.
«Κυρίες και κύριοι το όνομά μου είναι Αντώνης Ευδαίμων. Κάποιοι άλλοι πάλι αρέσκονται να με αποκαλούν Γεράσιμο Σπανοδημήτρη. Ή… Άρη Καστρινό (ΑΡ-ΚΑΣ)», θα μπορούσε ίσως να πει σοβαρολογώντας… αστειευόμενος αν μας συστηνόταν ο ίδιος.
Eπιλέγει στα 30 και κάτι χρόνια -από τη στιγμή που ο διάσημος «Κόκκορας», δημοσιευόταν στο περιοδικό Βαβέλ- να παραμένει αφανής. Το όνομα Αντώνης Ευδαίμων είναι ένα από τα ονόματα που του αποδόθηκαν κατά καιρούς. Το πιθανότερο όμως είναι ότι κανείς από όλους αυτούς που του αποδίδουν ονοματεπώνυμα και στοιχεία ληξιαρχικών πράξεων δεν έχει ανατρέξει επισήμως στα ληξιαρχικά κατάστιχα για να διασταυρώσει κατά πόσο αληθεύουν οι πληροφορίες του. Ο Αρκάς δεν προτιμάει ούτε να δηλώνει ούτε και να εμφανίζεται δημοσίως. Βρίσκεται ανάμεσά μας, και κατά κάποιον άγραφο κανόνα όσοι τον γνωρίζουν, σέβονται την επιθυμία του να μην γίνουν ποτέ γνωστές λεπτομέρειες για το βιογραφικό του.
Δύο πράγματα είναι βέβαια: Ο Αρκάς είναι άρρεν, έλληνας πολίτης, και δεν επιθυμεί να κυκλοφορεί ανάμεσά μας, δοξαζόμενος ή αποδοκιμαζόμενος από τα Μέσα Ενημέρωσης.
Στέκεται σε κάποια γωνιά, παρατηρεί, αφορίζει και αφορίζεται, σαρκάζει και σαρκάζεται μέσα από το χιούμορ του.
Τέσσερα πρόσωπα που είτε τον γνωρίζουν προσωπικά, είτε συνεργάστηκαν πρόσφατα μαζί του μιλούν για εκείνον...
Αύγουστος Κορτώ, συγγραφέας
magz6
Ο Αύγουστος Κορτώ - όπως υπογράφει τα βιβλία του απευθυνόμενα σε ενήλικες - ή Πέτρος Χατζόπουλος -το πραγματικό του όνομα, με το οποίο υπογράφει τα παιδικά του βιβλία- συνεργάστηκε πρόσφατα με τον Αρκά. Για την ακρίβεια, όντας ένας από τους πιο φανατικούς θαυμαστές του σκιτσογράφου, ο Κορτώ τον προσέγγισε, ζητώντας από εκείνον να του παραχωρήσει ένα σκίτσο του. Το σκίτσο αυτό θα κοσμούσε το εξώφυλλο του καινούργιου του βιβλίου με τίτλο «Έρως Ανίκατε Μάσαν».
«Ο Αρκάς ήταν και παραμένει ένας από τους πολύ αγαπημένους μου συγγραφείς και ευθυμογράφους. Όταν αποφάσισα να εκδώσω τη συγκεκριμένη συλλογή, επικοινώνησα μαζί του, Παρότι δεν σχεδιάζει για έργα τρίτων, με τρομερή γενναιοδωρία μου επέτρεψε να χρησιμοποιήσω κάποιο από τα υπάρχοντα σχέδιά του. Με δεδομένο ότι ο «Κόκκορας» ήταν από τα πρώτα βιβλία του που διάβασα, είχα ως ίνδαλμα το γουρούνι.
Το βιβλίο μου περιλαμβάνει ως επί το πλείστον αυτοβιογραφικές ιστορίες με έντονο το στοιχείο του αυτοσαρκασμού και παραληρηματικό τόνο.
Υπήρξα πάρα πολύ παχύς στα νιάτα μου. Κάποια στιγμή μάλιστα είχα φτάσει να ζυγίζω ακόμα και 150 κιλά, ενώ θυμάμαι αρκετές τραγελαφικές στιγμές από αυτό το διάστημα της ζωής μου. Ήμουν ένα ανεξάντλητο πεδίο καθημερινής κωμωδίας κυρίως στα μαθητικά μου χρόνια. Τα πολλά κιλά τα έχασα γύρω στα 22 μου, ήδη όμως είχα προλάβει να περάσω αρκετά "στραπάτσα"».
magz11
Πώς προσέγγισα τον Αρκά
«Η προσέγγιση του Αρκά έγινε μέσω της εκδότριάς μου, Άννας Πατάκη. Ήταν πολύ φιλικός και προσηνής. Ο ίδιος απέχει από την προσωπική έκθεση και μάλλον πολύ καλά κάνει. Άλλωστε είναι και αυτό ένα πολύ μεγάλο κομμάτι της γοητείας του», λέει ο Αύγουστος Κορτώ.
Πέτρος Μαρτινίδης. Διδάσκει θεωρία και κριτική της αρχιτεκτονικής και σχεδιασμό θεατρικών χώρων στο τμήμα Αρχιτεκτόνων του Α.Π.Θ
magz7
Ίσως είναι από εκείνους που έχουν ασχοληθεί περισσότερο από κάθε άλλον μαζί του, προσεγγίζοντας και αναλύοντας τον Αρκά. Ο Πέτρος Μαρτινίδης τον γνώρισε πολλά χρόνια πριν, όταν είχε αρχίσει να σχολιάζει για πρώτη φορά τα σκίτσα του.
«Για το χιούμορ του έχω ήδη γράψει αρκετά σε ένα παλαιότερο βιβλίο μου με τίτλο "Η υψηλή τέχνη της απελπισίας". Αργότερα ξαναδούλεψα πάνω στο βιβλίο και προσέθεσα μία νέα εισαγωγή, εκδίδοντας το βιβλίο: "Πώς πάνε στον παράδεισο του Αρκά" μέσω της ιστορίας του χιούμορ. Αν θέλετε να σας πω τώρα για το τι νούμερο παπούτσι φοράει ή ποιες ταινίες προτιμάει και ποιο είναι το βιογραφικό του, από τη στιγμή που ο ίδιος δεν θέλει να το κοινοποιήσει για ποιο λόγο να το κάνω;
Αυτό που μπορώ να σχολιάσω είναι ότι ο Αρκάς διαθέτει αυτόν τον ιδιότυπο σαρκασμό που αυτοκατεδαφίζει τους σαρκάζοντες. Αυτή είναι και η ουσία του χιούμορ απέναντι στην ειρωνεία, η οποία συνηθίζει να μιλάει με αυστηρό ή σπουδαιοφανές ύφος για τα πράγματα. Ας πούμε, όλος ο ΣΥΡΙΖΑ αυτό κάνει. Χιούμορ όμως σημαίνει, μιλάω για σοβαρά πράγματα αστειευόμενος».
«Ο Αρκάς είναι Έλληνας»
Σύμφωνα με τον Πέτρο Μαρτινίδη, ο διάσημος σκιτσογράφος «είναι Έλληνας κι όχι ξένος όπως νόμιζα κι εγώ κάποτε όταν είχε πρωτοεμφανιστεί ο "Κόκκορας" . Τότε είχα θεωρήσει ότι τα σκίτσα του μπορεί να ήταν μετάφραση από κάποια ιταλικά κόμιξ. Σε ό,τι αφορά την ηλικία του Αρκά, εάν υπολογίσουμε τα χρόνια που σχεδιάζει, πρέπει σήμερα να είναι 55, το πολύ 60 ετών.
Επίσης, εάν θέλετε να σας βεβαιώσω, σας βεβαιώνω: Ο Αρκάς είναι άνδρας, κάτι που μπορεί να τεκμαίρει κανείς και από ύφος του χιούμορ του.
Ανάλογα παραδείγματα "ανωνυμίας" υπάρχουν και στο εξωτερικό. Πολλοί συγγραφείς έχουν εμφανιστεί με ψευδώνυμα κατά καιρούς με δεδομένο ότι είναι γνωστοί στους ακαδημαϊκούς κύκλους. Στην "Ιστορία της Ο" ένα ελαφρώς πορνογραφικό μυθιστόρημα, το οποίο είχε προκαλέσει εντύπωση στα τέλη της δεκαετίας του ’60 - αρχές του ’70, λεγόταν ότι ήταν ενός διάσημου γάλλου γλωσσολόγου της εποχής, ονόματι Jean Paul Hand, ο οποίος εμφανιζόταν με γυναικείο ψευδώνυμο γιατί δεν ήθελε να φανεί ο ίδιος».
magz4
Γνωρίζεται με τους εκδότες που κλείνει συμφωνίες για την έκδοση ενός βιβλίου;
«Προφανώς! Μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι είναι και πολύ φίλος με το Βαγγέλη Τρικεριώτη, ιδιοκτήτη του βιβλιοπωλείου Πρωτοπορία και εκδότη. Απλώς προτιμάει να μην τον αναγνωρίζουν στο δρόμο ή να μην τον αναγνωρίζουν ως ένα συγκεκριμένο πρόσωπο, όπως κάνει για παράδειγμα ο Στάθης, πολύ καλός σκιτσογράφος μεν, ο οποίος όμως βρίσκεται πολιτικά ακόμη στο 19ο αιώνα με σύνθημα το «προλετάριοι όλοι της γης ενωθείτε». Είναι εντελώς διαφορετικό να καγχάζει κανείς το σύμπαν όπως κάνει ο Αρκάς, και διαφορετικό να χρησιμοποιεί κάποιος ένα είδος στρατευμένου χιούμορ, το οποίο παύει αυτομάτως να είναι χιούμορ καθώς γίνεται στράτευση».
«Πώς γνωριστήκαμε…»
Περιγράφοντας τη γνωριμία μαζί του, ο Πέτρος Μαρτινίδης θυμάται ότι πριν από αρκετά χρόνια -πρέπει να ήταν στη διάρκεια της δεκαετίας του 1980- όταν ο ίδιος ως αναγνώστης του Αρκά έτυχε να τον συναντήσει. «Ήμουν και είμαι φανατικός των κόμιξ. Είχε γράψει ένα βιβλίο γύρω στο 1980 με 1981 με τίτλο "Κόμιξ, τέχνη και τεχνικές της εικονογραφήγησης", όπου μιλούσα για τις διαφορές της γελοιογραφίας με το κόμιξ. Παρεμπιπτόντως σε μία ομιλία μου ανέλυα και μερικά από τα σκίτσα του Αρκά, καθώς είχαν μόλις αρχίσει να κυκλοφορούν τα πρώτα από αυτά. Μετά την ομιλία μου ήρθε ένας κύριος να με χαιρετήσει, λέγοντάς μου "Γεια είμαι ο Αρκάς". Αργότερα γίναμε φίλοι για διάφορους λόγους».
Γιατί δεν εμφανίζεται δημοσίως
«Αν θέλετε ένα σχόλιο πιο προσωπικό σε ότι αφορά την επιλογή του να μην εμφανίζεται -φαντάζομαι ότι αν το διαβάσει δεν θα μου κακιώσει- θα έλεγα ότι υπάρχει μία διάθεση να μην ανακατεύεται πολύ με τον κόσμο. Φαντάζομαι ότι είναι ένας άνθρωπος ο οποίος δεν θα στριμωχνόταν σε ένα λεωφορείο, δεν θα "πατιόταν" σε μία ουρά για να βγάλει εισιτήρια για μια καλή παράσταση ή κάτι τέτοιο. Είναι ένας άνθρωπος, ο οποίος προτιμάει να κρατάει μία απόσταση από τον κόσμο και ιδίως αυτή την περίοδο δεν είναι και ό,τι το θελκτικότερο υπάρχει. Πρόκειται για μία πιο φιλοσοφική στάση ζωής ή όπως αλλιώς θέλετε να την χαρακτηρίσετε…».
magz3
Γράφει ο ίδιος τα οπισθόφυλλα των βιβλίων του;
«Αν δείτε και τα οπισθόφυλλα των βιβλίων του, τα οποία είναι επίσης σε τρίτο πρόσωπο -παρά το γεγονός ότι δεν τον έχω ρωτήσει-, έχω την εντύπωση ότι πρέπει να τα γράφει ο ίδιος. Κι εγώ άλλωστε το ίδιο κάνω. Τα οπισθόφυλλα των μυθιστορημάτων ή άλλων βιβλίων μου τα γράφω ο ίδιος, δεν ζητάω να τα γράφει κάποιος άλλος. Και φαντάζομαι ότι εφόσον στα οπισθόφυλλά του γράφει σε τρίτο πρόσωπο για τον εαυτό του, δεν το κάνει μέσα σε κάποιο παραλήρημα μεγαλείου. Το κάνει όμως για να εκφράσει την κατάσταση, στην οποία εδώ και πολύ καιρό διατελεί, χωρίς να διατηρεί μία δημόσια προσωπική εικόνα μολονότι διαθέτει δημόσια εικόνα εξαιτίας των έργων του.
Δεν αγαπάει τη δημοσιότητα και κατά συνέπεια, μοιραία, και τους δημοσιογράφους. Μην ξεχνάτε ότι διάφορα ποιήματα του Πεσόα κυκλοφορούσαν όσο ζούσε με ψευδώνυμο και ο κόσμος θαύμαζε το συγκεκριμένο ποιητή χωρίς να γνωρίζει ποιος είναι. Αφού πέθανε, τον έψαξαν, τον προέβαλαν, βγήκαν φωτογραφίες του στη δημοσιότητα. Ο ίδιος υπέγραφε με ψευδώνυμο όχι επειδή μισούσε τον κόσμο, αλλά γιατί δεν ήθελε να έρχεται αντιμέτωπος με ερωτήματα όπως: "γιατί έγραψες αυτό και γιατί το έγραψες έτσι;". Εξάλλου, από τη στιγμή που δημοσιεύονται βιβλία ή κόμιξ είναι έκθετα σε οποιαδήποτε ανάγνωση ή κριτική. Ο αναγνώστης μπορεί να τα βρει θεϊκά, σιχαμένα ή οτιδήποτε άλλο», εξηγεί ο Πέτρος Μαρτινίδης.
fr
Η σχέση του Αρκά με τη ζωή και το θάνατο
«Η επιθανάτια αγωνία είναι ένα στοιχεία που συναντάει κανείς στα βιβλία του Αρκά. Στην προσωπική του ζωή πάντως είναι μια χαρά. Πηγαίνει διακοπές, σινεμά, θέατρο. Βρίσκεται ανάμεσά μας. Ένας κανονικός άνθρωπος. Δεν ξέρω πάντως εάν έχει και κάποια οπισθόβουλη διάθεση, η οποία υπαγορεύει ότι αυτή η διάθεση μυστηρίου του Αρκά κάνει πιο θελκτικό το έργο του. Δεν νομίζω όμως. Παραείναι γενναιόδωρος άνθρωπος στην προσωπική του ζωή για να κάνει τέτοιες μικρότητες. Έτσι κι αλλιώς όταν διαβάζει κανείς τα βιβλία του, τα χαίρεται, επομένως τι σημασία μπορεί να έχει ποιος είναι ο Αρκάς;», λέει ο Πέτρος Μαρτινίδης.
Γιώργος Μπαζίνας, εκδότης ΒΑΒΕΛ ιδιοκτήτης εκδοτικού οίκου Παρά Πέντε
magz8
Η γνωριμία του εκδότη του ιστορικού περιοδικού «ΒΑΒΕΛ» και μετέπειτα του περιοδικού «Παρά Πέντε» μετράει πάνω 30 χρόνια. Ο Αρκάς μφανίζεται για πρώτη φορά στη «ΒΑΒΕΛ» με τον… ανασφαλή «Κόκκορα» το 1981. Ο Γιώργος Μπαζίνας συνεργάστηκε με τον Αρκά και αργότερα στα περιοδικά που διαδέχθηκαν τη «ΒΑΒΕΛ»: στο «Παρα Πέντε» και στο «Μικρό Παραπέντε». Για τον ίδιο, ακόμα και στα πρώτα του βήματα, ο Αρκάς ήταν ένας από τους πιο ολοκληρωμένους καλλιτέχνες της εποχής του.
«Μεγάλο περιοδικό της εποχής τον είχε απορρίψει»
arkasvavel
«Αυτό που ενδεχομένως θα μπορούσε να σας βοηθήσει στη γενικότερη εικόνα του Αρκά, είναι πως όταν έφερε τα σκίτσα του για πρώτη φορά στη ΒΑΒΕΛ, είχε ήδη διαμορφώσει την καλλιτεχνική του αντίληψη. Είχε μελετήσει και είχε αναπτύξει την τεχνική που εμπεριέχει το comic-strip, τα σκιτσάκια του όπως εμφανίζονται στον Κόκκορα. Η δουλειά που συνήθως μας έφερναν οι νέοι καλλιτέχνες, ήταν τις περισσότερες φορές ατελής, πρωτόλεια και χρειαζόταν επεξεργασία για να λάβει δημοσιεύσιμη μορφή. Ο Αρκάς αντιθέτως ήταν ολοκληρωμένος δημιουργός. Όχι μόνο στην τεχνική, αλλά και στο διαβρωτικό του χιούμορ. Διέθετε εξαρχής πρωτότυπο και εφευρετικό υλικό, γι' αυτό άλλωστε κι έγινε αμέσως δημοφιλής ανάμεσα στους αναγνώστες μας, τους οποίους είχαμε συνηθίσει στα πιο προωθημένα ευρωπαϊκά κόμικς και τους μεγαλύτερους χιουμορίστες της εποχής. Ο ίδιος ήταν ιδιαίτερα σεμνός, δεν εμφανίστηκε ποτέ ο ίδιος, παρά έστειλε τη δουλειά του με μια φίλη του να μας τη δείξει. Τον γνώρισα όταν εξέφρασα την εκτίμησή μου για τη δουλειά του και ζήτησα την άμεση δημοσίευση των έργων του. Αυτό που είναι σημαντικό να ειπωθεί επίσης, είναι ότι η δουλειά του ήταν εκτός αποδεκτών πλαισίων της εποχής, ελευθερόστομη και αλογόκριτη στην έμπνευσή της. Γνωρίζω μάλιστα ότι πριν έρθει σε εμάς, είχε κάνει μια απόπειρα επαφής με μεγάλο εβδομαδιαίο περιοδικό της εποχής κι εκείνη τον απέρριψαν πανηγυρικώς ως μη συμβατό με τα χρηστά ήθη και τη σεμνοτυφία των αναγνωστών τους».
Άννα Πατάκη, εκδότρια - εκδόσεις Πατάκη
magz9
Η Άννα Πατάκη, γνώρισε πρόσφατα τον Αρκά μέσω τηλεφώνου με αφορμή το βιβλίο του Αύγουστου Κορτώ, «Έρως Ανίκατε Μάσαν», που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Πατάκη. Η γνωριμία της μαζί του περιορίστηκε στις τηλεφωνικές διαπραγματεύσεις που αφορούσαν στο εξώφυλλο του καινούργιου βιβλίου.
«Ο Πέτρος Χατζόπουλος, όπως είναι το πραγματικό όνομα του Αύγουστου Κορτώ, μου είπε κάποια στιγμή συζητώντας για το εξώφυλλο, ότι θα ήθελε πάρα πολύ να έχει ένα έργο του Αρκά. Έτσι, βρήκα το τηλέφωνό του και τον κάλεσα. Δεν σας κρύβω βέβαια ότι ήταν μία καλή αφορμή για να τον γνωρίσω κι εγώ, καθότι είμαι θαυμάστριά του. Μιλήσαμε στο τηλέφωνο και τον ρώτησα αν θα μπορούσαμε να χρησιμοποιήσουμε κάποιο από τα σκίτσα του. Ήταν πολύ ευγενικός, γνώριζε το έργο του Κορτώ και μου ζήτησε να του μεταφέρω ότι είναι θαυμαστής του. Στη συνέχεια με κάλεσε να διαλέξω μία εικόνα του με την προϋπόθεση να μην κοπεί, αλλά να τυπωθεί ολόκληρη στο εξώφυλλο. Διαλέξαμε τη συγκεκριμένη εικόνα, η οποία είναι εμβληματική για τον ίδιο τον Αρκά, και ταίριαζε απόλυτα στο συγκεκριμένο βιβλίο.
Αρχικά είχα σκεφτεί να του ζητήσω να σχεδιάσει κάτι ειδικά για το βιβλίο. Εκείνος όμως μου απάντησε ότι δεν σχεδιάζει για τρίτους. Άφησε όμως το ελεύθερο στην περίπτωση κατά την οποία μου άρεσε κάποιο από τα ήδη υπάρχοντα σκίτσα του, να επιλέξω ένα από αυτά».
Ως επιμύθιο στο αφιέρωμα που ποτέ εκείνος δεν θα ζητούσε, επιλέγοντας να εμφανίζεται μέσα από τα σκίτσα του και όχι μέσω της αδηφάγου δημοσιογραφικής διάθεσης για έκθεση προσώπων και πραγμάτων, αφήσαμε ένα σκίτσο.
Το σκίτσο αυτό ήρθε στη δημοσιότητα το 1982, μετά από επιθυμία των αναγνωστών του περιοδικού «ΒΑΒΕΛ» να δουν μία φωτογραφία του. Σε απάντησή τους, ακολούθησε δημοσίευση στο περιοδικό με ένα σκίτσο του Αρκά, στο οποίο εικάζεται ότι ο γενειοφόρος άνδρας που εικονίζεται είναι ο ίδιος. Το σχόλιο που συνόδευε τη φωτογραφία ανέφερε: «Πολλοί αναγνώστες μας ζήτησαν επίμονα μια παρουσίαση του Αρκά, πιστεύοντας πως μετά από ένα χρόνο και ένα μήνα ζωής στις σελίδες της βαβέλ είναι καιρός να γίνουν οι συστάσεις. Εμείς πιστεύουμε πως το αίτημα είναι λογικό και δίκαιο. Όμως ο Αρκάς είναι τύπος εξαιρετικά συνεσταλμένος για να δεχτεί οποιαδήποτε προβολή του. Χρειάστηκε ιδιαίτερη επιμονή για να υπερνικήσουμε αυτή την έμφυτη σεμνότητά του και ιδού το αποτέλεσμα:
magz10magz1
Ο επίσημος ιστότοπος του Αρκά: www.arkas.gr

Τορτελίνια με σάλτσα μπολονέζ Χορταστική μακαρονάδα με τορτελίνια και φρέσκια σάλτσα

sidagesrt5

Υλικά για 2-4 άτομα
- ½ κιλό άπαχο μοσχαρίσιο κιμά, περασμένο από τη μηχανή μία φορά
- 1 κιλό φρέσκια ντομάτα στον τρίφτη ή 2 κουτάκια κονκασέ
- 1 μεγάλο κρεμμύδι ψιλοκομμένο
- 2 σκελίδες σκόρδο ψιλοκομμένο
- 4 κουταλιές έξτρα παρθένο ελαιόλαδο
- 1 πρέζα ζάχαρη (μόνο αν χρησιμοποιήσετε φρέσκια ντομάτα)
- 1 ξυλαράκι κανέλας
- 1 ½ κουταλάκι του γλυκού θυμάρι
- 1 ½ κουταλάκι του γλυκού ρίγανη
- 1 ½ κοφτό κουταλάκι του γλυκού κύμινο
- αλάτι, φρεσκοτριμμένο πιπέρι
- 1 συσκευασία ζυμαρικά τορτελίνια γεμιστά με τυρί
Εκτέλεση
  1. Σε ένα τηγάνι ζεσταίνετε τον κιμά, το κρεμμύδι, το σκόρδο σε μέτρια προς δυνατή φωτιά, ενώ ανακατεύετε συνέχεια να μη σβολιάσει ο κιμάς. Συνεχίζετε το μαγείρεμα μέχρι να βγάλει ο κιμάς όλα του υγρά και αποκτήσει ένα καφετί χρώμα. Στη συνέχεια προσθέστε το ελαιόλαδο και σοτάρετε για ακόμη 3 λεπτά τον κιμά.
  2. Προσθέστε στο μείγμα κιμά τη ντομάτα ψιλοκομμένη μαζί με τη ζάχαρη και μόλις πάρει η σάλτσα μία βράση προσθέστε το αλάτι.
  3. Μισοσκεπάζετε με ένα καπάκι το τηγάνι και σιγοβράζεται τον κιμά για περίπου 45 λεπτά. Στο μέσο του χρόνου προσθέτετε τα μυρωδικά και την κανέλα.
  4. Ταυτόχρονα βράζουμε ξεχωριστά τα τορτελίνια σε αλατισμένο νερό για 10 λεπτά. Σερβίρουμε τα τορτελίνια με τη σάλτσα μπολονέζ.

Παραδοσιακός μουσακάς Η κλασική συνταγή για το διάσημο φαγητό

sidfag2

Υλικά για 6-8 άτομα:
- 6 μελιτζάνες φλάσκες
- 700 γραμμάρια κιμά μοσχαρίσιο
- 1 μεγάλο κρεμμύδι τριμμένο στον τρίφτη
- 1 κρασοπότηρο λευκό κρασί
- 1 φλιτζ. του καφέ ελαιόλαδο
- 1 κουτ. σούπας πελτέ ντομάτας
- 1 φύλλο δάφνης
- 1 πρέζα κανέλα
- 4 κόκκοι μπαχάρι
- αλάτι, πιπέρι
Για τη μπεσαμέλ
- 3 κουτ. σούπας φρέσκο βούτυρο
- 4 κουτ. σούπας αλεύρι
- 2 νεροπότηρα γάλα
- 2 αβγά
- 1 πρέζα μοσχοκάρυδο
- 1 φλιτζ. τσαγιού κασέρι ψιλοτριμμένο
- αλάτι, πιπέρι
Εκτέλεση
  1. Βγάζετε τα κοτσάνια από τις μελιτζάνες και τις κόβετε σε χοντρές φέτες πάχους 1 εκατοστού. Τις αλατίζετε και τις τοποθετείτε σε ένα σουρωτήρι για περίπου 30 λεπτά.
  2. Τις ξεπλένεται με αρκετό νερό και τις στύβετε με το χέρι σας να φύγουν τα πολλά νερά. Τις στεγνώνετε και τις τηγανίζετε σε άφθονο λάδι μέχρι να ροδοκοκκινίσουν (αν θέλετε να αποφύγετε τα πολλά λιπαρά, τότε θα αφού τις πλύνετε θα της βάλετε στο φούρνο με λίγο λαδάκι για να μαλακώσουν). Τις ακουμπάτε επάνω σε απορροφητικό χαρτί για να σουρώσουν (προαιρετικά).
  3. Έπειτα ετοιμάζετε τον κιμά σε ένα μεγάλο τηγάνι: Ζεσταίνετε το ελαιόλαδο και σοτάρετε το τριμμένο κρεμμύδι μέχρι να ασπρίσει. Ρίχνετε τον κιμά και μαγειρεύετε ανακατεύοντας συνέχεια να ανακατευτεί καλά με το κρεμμυδάκι και σβήνετε με το λευκό κρασί.
  4. Αφήνετε να μαγειρευτεί καλά το μείγμα μέχρι να εξατμιστεί το κρασί. Διαλύετε τον πελτέ σε λίγο νερό και τον ρίχνετε μέσα στον κιμά. Βάζετε το φύλλο δάφνης, την κανέλα, το μπαχάρι, αλατάκι και πιπεράκι. Ανακατεύετε και μαγειρεύετε μέχρι να εξατμιστούν τα υγρά και να στεγνώσει ο κιμάς. Τον αφήνετε να κρυώσει.

    Για την μπεσαμέλ
  5. Ζεσταίνετε το φρέσκο βούτυρο μέσα σε μια κατσαρόλα, ρίχνετε το αλεύρι και το σοτάρετε μέχρι να σκουρύνει. Ρίχνετε το γάλα ζεστό, ανακατεύοντας συνέχεια για να μη κάνει γρομπαλάκια.
  6. Μόλις πήξει η μπεσαμέλ την αποσύρετε από τη φωτιά και ρίχνετε μέσα το μοσχοκάρυδο, ελάχιστο αλάτι και μπόλικο πιπέρι. Αδειάζετε το κασέρι, ανακατεύετε και ρίχνετε τα αβγά, ανακατεύετε γρήγορα μέχρι να απορροφηθούν από το μείγμα. Την αφήνετε να περιμένει.
  7. Παίρνετε ένα ταψί του φούρνου και ακουμπάτε στον πάτο του μια στρώση από μελιτζάνες στριμωχτά να μη μείνουν κενά. Αδειάζετε τον κιμά από πάνω και τον ισιώνετε να πάει παντού. Κατόπιν, κάνετε μια δεύτερη στρώση με τις υπόλοιπες μελιτζάνες. Περιχύνετε με τη μπεσαμέλ. Την ισιώνετε με ένα μαχαίρι και φουρνίζετε το ταψί στο φούρνο για περίπου 1 ώρα και μέχρι από πάνω να σχηματιστεί μια χρυσή κρούστα. Πριν κόψετε τον μουσακά σε κομμάτια αφήστε τον να ηρεμήσει για ½ ώρα.

Surface Hub 84 ιντσών από τη Microsoft Ο νέος υπολογιστής θα κοστίζει περίπου 17.800 ευρώ

SURFACE HUB MICROSOFT

Τον επόμενο μήνα η Microsoft σκοπεύει να διαθέσει στην αγορά έναν υπολογιστή Surface Hub 84 ιντσών, η τιμή του οποίου θα φτάνει τα 20.000 δολάρια (περίπου 17.800 ευρώ).
Ο Surface είναι ένας «επιτραπέζιος» υπολογιστής με οθόνη αφής και αισθητήρες, οι οποίοι έχουν τη δυνατότητα να αναγνωρίζουν τα αντικείμενα που τοποθετούνται πάνω στην επιφάνεια της οθόνης. Όπως ανακοίνωσε η εταιρεία, θα διατεθούν δύο νέα μοντέλα 55 και 84 ιντσών τον Ιανουάριο, ωστόσο οι επιχειρήσεις θα είναι σε θέση να τα παραγγείλουν από την 1η Ιουλίου.
«Σήμερα είναι μια σημαντική ημέρα για εμάς», αναφέρεται σε σχετική ανακοίνωση που εξέδωσε η Microsoft. «Πριν από 3 χρόνια αρχίσαμε να αναπτύσσουμε ένα εντελώς νέο είδος εμπειρίας, μία συσκευή που σχεδιάστηκε με κύριο γνώμονα την ομαδική παραγωγικότητα. Σήμερα είναι μια σημαίνουσα στιγμή σε αυτό το ταξίδι. Η ανακοίνωση ότι θα ξεκινήσουμε να λαμβάνουμε παραγγελίες για τα μοντέλα Surface Hub από την 1η Ιουλίου, μας φέρνει ένα βήμα πιο κοντά στο να εισαγάγουμε ένα νέο τρόπο με τον οποίο θα εργάζονται οι πελάτες μας, ενώ παράλληλα θα εισαγάγουμε ένα εργαλείο το οποίο θα φέρει κοντά τις εκάστοτε ομάδες μια έναν πιο αποδοτικό και αποτελεσματικό τρόπο», αναφέρεται στην ανακοίνωση.
Όπως αναφέρεται σε δημοσίευμα της ιστοσελίδας τεχνολογίας «The Inquirer», στις ΗΠΑ, το μοντέλο των 55 ιντσών θα κοστίζει 7.000 δολάρια (περίπου 6.200 ευρώ), ενώ των 84 ιντσών θα κοστίζει 20.000 (περίπου 17.800 ευρώ). Οι συσκευές θα έχουν ενσωματωμένες ασύρματες τεχνολογίες WiFi, Bluetooth 4.0 και NFC, ενώ θα είναι εξοπλισμένες με «πληθώρα θυρών για εύκολη ενσύρματη και ασύρματη σύνδεση».
Η αποστολή των Hub θα ξεκινήσει τον Σεπτέμβριο.

Φόρτιση κινητών μέσω Wi-Fi Τεχνολογία χρησιμοποιεί ραδιοκύματα για να «γεμίζουν» οι συσκευές

Πόσες φορές έχει χρειαστεί να περιμένετε να φορτίσει για λίγη ώρα το κινητό σας μέχρι να έχει τη «δύναμη» να στείλει ένα μήνυμα ή να «αντέξει» μια τηλεφωνική κλήση; Πόσες φορές έχετε ανέβει σε… καρέκλες για να πιάσετε σήμα;
Όλα αυτά τα «κόλπα», στα οποία καταφεύγουν πολλοί χρήστες «έξυπνων» συσκευών μπορεί σύντομα να αποτελούν μια αστεία ανάμνηση του παρελθόντος.
Αμερικανοί ερευνητές ανέπτυξαν πρόσφατα μια νέα τεχνολογία, γνωστή ως «ambient backscatter», η οποία χρησιμοποιεί τα ραδιοκύματα από το Wi-Fi και τα μετατρέπει σε… ενέργεια για τη φόρτιση συσκευών.
Όπως αναφέρει δημοσίευμα της βρετανικής εφημερίδας Daily Mail, οι ερευνητές έχουν δημιουργήσει και ένα πρωτότυπο ρούτερ (PoWiFi). Στο πλαίσιο πειραμάτων που διεξήγαγαν, τα ρούτερ PoWiFi κατάφεραν να τροφοδοτήσουν με ενέργεια κάμερες χωρίς μπαταρίες από απόσταση 5 μέτρων και μάλιστα, χωρίς να παρεμβληθεί με τις ταχύτητες ιστού του ιδιοκτήτη του σπιτιού.
Η τεχνολογία παρουσιάστηκε για πρώτη φορά από ερευνητές του πανεπιστημίου της Ουάσινγκτον τον περασμένο Αύγουστο, όμως ο επικεφαλής μηχανικός Shyam Gollakota παρουσίασε πρόσφατα τον πρωτότυπο ρούτερ στο συνέδριο EmTech Digital.
Η ομάδα του εγκατέστησε τους PoWiFi ρούτερ σε έξι σπίτια και ζήτησε από τους ιδιοκτήτες των σπιτιών να το χρησιμοποιούν για την πρόσβαση τους στο διαδίκτυο επί 24ωρου βάσης.
Οι ρούτερ που χρησιμοποιήθηκαν στα πειράματα έστειλαν ραδιοκύματα, τα οποία στη συνέχεια μετατράπηκαν σε συνεχές ρεύμα τάσης, χρησιμοποιώντας αυτό που είναι γνωστό ως «rectifier, κάτι παρόμοιο με τον τρόπο με τον οποίο τα ηλιακά πάνελ μετατρέπουν την ηλιακή ενέργεια σε ηλεκτρική.
Στην ερευνητική τους εργασία οι επιστήμονες αναφέρουν, ότι «η τεχνολογία αυτή θα μπορούσε να οδηγήσει σε δίκτυα συσκευών και αισθητήρων που αποστέλλουν δεδομένα αντανακλώντας υπάρχοντα σήματα για την ανταλλαγή πληροφοριών, χωρίς την ανάγκη για μπαταρίες».

Νέο πληκτρολόγιο για έλεγχο του PC μέσω τηλεόρασης Το Logitech Wireless Touch K400 Plus φτιαγμένο ειδικά για το living room

Ένα νέο πληκτρολόγιο, σχεδιασμένο για χρήση στο living room, παρουσίασε η Logitech, το Logitech Wireless Touch K400 Plus, για άμεσο και άνετο έλεγχο του υπολογιστή που είναι συνδεδεμένος με την τηλεόρασή μας. Το Κ400 Plus είναι ασύρματο, με ακτίνα δράσης έως 10 μέτρα, και διαθέτει ενσωματωμένο touchpad, οπότε μπορούμε από τον καναπέ μας να απολαμβάνουμε άμεσα στην τηλεόραση ψηφιακό ψυχαγωγικό περιεχόμενο (όπως ταινίες, μουσική, τηλεοπτικά σώου) αποθηκευμένο στον υπολογιστή μας.
«Το living room είναι ο χώρος που χαλαρώνουμε, ψυχαγωγούμαστε και βρισκόμαστε με τους φίλους και την οικογένειά μας», σχολίασε η Charlotte Johs, αντιπρόεδρος της Logitech διεθνώς, για περιφερειακά υπολογιστών, για να συνεχίσει «…το πληκτρολόγιο Logitech Wireless K400 Plus, ακριβώς σε αυτό το χώρο, διευκολύνει τη σύνδεση PC και τηλεόρασης και την αναζήτηση στο διαδίκτυο».
Το Κ400 Plus είναι η εξέλιξη του δημοφιλούς Logitech Wireless Touch K400, και διαθέτει ενσωματωμένο touchpad άμεσης απόκρισης με ρυθμιζόμενο έλεγχο του κέρσορα, οπότε είναι μια συμπαγής ολοκληρωμένη λύση ποντικιού και πληκτρολογίου. Τα πλήκτρα συντομεύσεων μας δίνουν πρόσβαση στη ρύθμιση της έντασης του ήχου και στην πλοήγηση σε μενού, ενώ τα ιδιαίτερα πλήκτρα-βέλη επιτρέπουν τη γρήγορη πρόσβαση στην ψηφιακή μας ψυχαγωγία.
Σχεδιασμένο για το σύγχρονο living room, το Logitech Wireless Touch K400 Plus έχει ένα ουδέτερο γκρι χρώμα, είναι ιδιαίτερα λεπτό ώστε να αποθηκεύεται εύκολα, ενώ έχει στρογγυλεμένες γωνίες για μεγαλύτερη άνεση, οπότε ταιριάζει σε όλους τους χρήστες. Τέλος, οι προ-εγκατεστημένες μπαταρίες έχουν διάρκεια έως 18 μήνες, οπότε θα μας προσφέρει ατελείωτες ώρες ψυχαγωγίας χωρίς διακοπή.
Τιμή και διαθεσιμότητα
Το πληκτρολόγιο Logitech Wireless Touch K400 Plus αναμένεται να είναι διαθέσιμο στις ΗΠΑ από τον Ιούνιο, με προτεινόμενη λιανική τιμή τα 46,99 ευρώ και σε όλο τον κόσμο από τον Ιούλιο. Για περισσότερες πληροφορίες επισκεφθείτε την εταιρική ιστοσελίδα www.logitech.com/K400Plus ή το blog.

logit2logit3logit1PLHTR

Ξύπνησε» επτά μήνες μετά την προσεδάφισή του το Philae Το ρομπότ άρχισε και πάλι να «μιλάει» με την ομάδα του στη Γη

PHILAE


Το ρομπότ Philae, που θεωρούνταν χαμένο, "ξύπνησε" επτά μήνες μετά την προσεδάφισή του σ' έναν κομήτη, ανακοίνωσε σήμερα η Ευρωπαϊκή Διαστημική Υπηρεσία (ESA).
Η ESA ανακοίνωσε πως αργά την Πέμπτη έλαβε σήματα από το ρομπότ, το οποίο άρχισε να «μιλάει» με την ομάδα του στη Γη για πρώτη φορά αφότου έπεσε σε νάρκη μετά την προβληματική προσεδάφισή του στον κομήτη τον Νοέμβριο.
«Το Philae είναι πολύ καλά», ανέφερε ο διευθυντής του προγράμματος Στέφαν Ουλαμέκ σε δήλωσή του στον ιστότοπο της ESA. «Είναι έτοιμο για επιχειρήσεις».
Οι επιστήμονες πιστεύουν πως το ρομπότ δέχεται αυξημένες ποσότητες ηλιακού φωτός καθώς ο κομήτης πλησιάζει στον ήλιο, με αποτέλεσμα οι ηλιακοί συλλέκτες του να μπορούν να παράγουν την ενέργεια που χρειάζεται για να στέλνει δεδομένα.
Καθώς βρισκόταν έως τώρα στη σκιά, οι ηλιακοί συλλέκτες του Philae, που επρόκειτο να τροφοδοτούν με ενέργεια το ρομπότ μετά την εξάντληση των μπαταριών του μερικές ημέρες μετά την προσεδάφιση, δέχονταν ηλιακό φως για πολύ λιγότερες από τις έξι με επτά ώρες την ημέρα που χρειαζόταν.
Οι επιστήμονες ελπίζουν πως δείγματα που θα εξορύξει το Philae από τον κομήτη θα αποκαλυψουν λεπτομέρειες για την εξέλιξη των πλανητών και ενδεχομένως και της ζωής. Οι βράχοι και οι πάγοι που αποτελούν τους κομήτες διατηρούν αρχαία οργανικά μόρια σαν μια χρονοκάψουλα.

Ο πολύτιμος χρόνος των ώριμων ανθρώπων

Μέτρησα τα χρόνια μου και συνειδητοποίησα, ότι μου υπολείπεται λιγότερος χρόνος ζωής απ’ ό,τι έχω ζήσει έως τώρα…
polytimosxronos1

Ένα απόσπασμα από έργο του Βραζιλιάνου Ποιητή, Συγγραφέα, δοκιμιογράφου, φωτογράφου και μουσικολόγου, του Mario de Andrade (1893 – 1945).

«Αισθάνομαι όπως αυτό το παιδάκι που κέρδισε μια σακούλα καραμέλες: τις πρώτες τις καταβρόχθισε με λαιμαργία αλλά όταν παρατήρησε ότι του απέμεναν λίγες, άρχισε να τις γεύεται με βαθιά απόλαυση.

Δεν έχω πια χρόνο για ατέρμονες συγκεντρώσεις όπου συζητούνται, καταστατικά, νόρμες, διαδικασίες και εσωτερικοί κανονισμοί, γνωρίζοντας ότι δε θα καταλήξει κανείς πουθενά.

Δεν έχω πια χρόνο για να ανέχομαι παράλογους ανθρώπους που παρά τη χρονολογική τους ηλικία, δεν έχουν μεγαλώσει.

Δεν έχω πια χρόνο για να λογομαχώ με μετριότητες.

Δε θέλω να βρίσκομαι σε συγκεντρώσεις όπου παρελαύνουν παραφουσκωμένοι εγωισμοί.

Δεν ανέχομαι τους χειριστικούς και τους καιροσκόπους.

Με ενοχλεί η ζήλια και όσοι προσπαθούν να υποτιμήσουν τους ικανότερους για να οικειοποιηθούν τη θέση τους, το ταλέντο τους και τα επιτεύγματα τους.

Μισώ να είμαι μάρτυρας των ελαττωμάτων που γεννά η μάχη για ένα μεγαλοπρεπές αξίωμα. Οι άνθρωποι δεν συζητούν πια για το περιεχόμενο… μετά βίας για την επικεφαλίδα.

Ο χρόνος μου είναι λίγος για να συζητώ για τους τίτλους, τις επικεφαλίδες. Θέλω την ουσία, η ψυχή μου βιάζεται… Μου μένουν λίγες καραμέλες στη σακούλα…

Θέλω να ζήσω δίπλα σε πρόσωπα με ανθρώπινη υπόσταση.

polytimosxronos2
Που μπορούν να γελούν με τα λάθη τους.

Που δεν επαίρονται για το θρίαμβό τους.

Που δε θεωρούν τον εαυτό τους εκλεκτό, πριν από την ώρα τους.

Που δεν αποφεύγουν τις ευθύνες τους.

Που υπερασπίζονται την ανθρώπινη αξιοπρέπεια.

Και που το μόνο που επιθυμούν είναι να βαδίζουν μαζί με την αλήθεια και την ειλικρίνεια.

Το ουσιώδες είναι αυτό που αξίζει τον κόπο στη ζωή.

Θέλω να περιτριγυρίζομαι από πρόσωπα που ξέρουν να αγγίζουν την καρδιά των ανθρώπων…

Άνθρωποι τους οποίους τα σκληρά χτυπήματα της ζωής τους δίδαξαν πως μεγαλώνει κανείς με απαλά αγγίγματα στην ψυχή.

Ναι, βιάζομαι, αλλά μόνο για να ζήσω με την ένταση που μόνο η ωριμότητα μπορεί να σου χαρίσει.

Σκοπεύω να μην πάει χαμένη καμιά από τις καραμέλες που μου απομένουν…Είμαι σίγουρος ότι ορισμένες θα είναι πιο νόστιμες απʼόσες έχω ήδη φάει.

Σκοπός μου είναι να φτάσω ως το τέλος ικανοποιημένος και σε ειρήνη με τη συνείδησή μου και τους αγαπημένους μου.

Εύχομαι και ο δικός σου να είναι ο ίδιος γιατί με κάποιον τρόπο θα φτάσεις κι εσύ…»


Πηγή εδώ

Thessaloniki Arts and Culture  http://www.thessalonikiartsandculture.gr/

Νονοι και δωρα (ιδεες)

  Ένα από τα πιο σημαντικά  δώρα  που πρέπει να κάνετε στα βαφτιστήρια σας είναι η πασχαλινή λαμπάδα. Συμβολίζει την Ανάσταση του Κυρίου, τη...