Πέμπτη 2 Ιουλίου 2015

Δεκάδες καλλιτέχνες λένε «ΟΧΙ»

Δεκάδες καλλιτέχνες υπογράφουν υπέρ του ΟΧΙ στο δημοψήφισμα της Κυριακής 5ης Ιουλίου - Διαβάστε τις σχετικές δηλώσεις τους

Οι νεότερες δηλώσεις βρίσκονται στο επάνω μέρος:
OTAN ΞΕΡΕΙΣ ΟΤΙ Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΓΡΑΦΕΤΑΙ ΚΑΙ ΜΕ ΤΟ ΔΙΚΟ ΣΟΥ ΧΕΡΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΠΑΣΕΙΣ ΤΙΣ ΑΛΥΣΙΔΕΣ ΠΟΥ ΤΟ ΒΑΡΑΙΝΟΥΝ ΓΙΑ ΝΑ ΜΠΟΡΕΙΣ  ΝΑ ΚΟΙΤΑΖΕΙΣ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΟΥ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΝΤΡΕΠΕΣΑΙ!
ΥΡΩ ΜΑΝΕ - ΗΘΟΠΟΙΟΣ
ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΣΙΩΠΗ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ
 
Όποιος φοβάται ν’ απολέσει την ζωή του,
θα ζήσει την απώλειά του.
Κι όποιος δείχνει
στον τύραννο τα στήθη του άλλου,
με την ανάσα του μολύνει τον αέρα
που θα τον φαρμακώσει.
Πιστέψτε με, έχουν γνώση
οι λέξεις: τρέφονται με Ιστορία –
με Ιστορία, Έλληνες·
πάλι και πάλι απ’ την αρχή
μέσα στην γλώσσα:
ΟΧΙ, ΟΧΙ στην σιωπή της Ιστορίας.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΠΛΑΝΑΣ – ΠΟΙΗΤΗΣ
----------------------------------------------------
Όχι εδώ και 5 χρόνια! Όχι εδώ και τώρα!...
Μανώλης Γιούργος,  εκπαιδευτικός/ηθοποιός
---------------------------------------------------
Ουρανέ, όχι δε θα πω το ναι!
Μάρθα Φριντζήλα
----------------------------------------------------------------
Λέμε ΟΧΙ, για να μπορούμε και στο μέλλον να λέμε ναι ή όχι. Λέμε ΟΧΙ, για να μπορούμε και στο μέλλον να έχουμε την επιλογή εμείς.         
Επίκ. καθ. Γεώργιος Παπαϊωάννου
Μουσειολογία - Σύνθεση και Αξιοποίηση Μουσειακών Χώρων με χρήση Ψηφιακής Τεχνολογίας
Τμήμα Αρχειονομίας, Βιβλιοθηκονομίας και Μουσειολογίας
Ιόνιο Πανεπιστήμιο
-------------------------------------------------------------------------
Λέω ΟΧΙ σε μια εχθρική Ευρώπη,
Λέω ΝΑΙ στην Αλληλεγγύη των λαών.
ΙΩΣΗΦ ΙΩΣΗΦΙΔΗΣ – ΗΘΟΠΟΙΟΣ
---------------------------------------------------------------------------------------
Εμείς αγαπάμε την Ευρώπη, τη Δημοκρατία, την Ισότητα, τον Πολιτισμό.
Λέμε ΟΧΙ στους βρικόλακες των αγορών, στους σωσίες των ανθρώπων και στους υποταγμένους.
Λέμε ΝΑΙ στην Ελπίδα, ΝΑΙ στην αξιοπρέπεια κι αποδεικνύουμε ότι την αξίζουμε.
Γι' αυτό ψηφίζουμε ΟΧΙ!
ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΛΔΑΡΑΣ – ΣΥΝΘΕΤΗΣ
----------------------------------------------------------------------
Στη μια και μοναδική ζωή μου δεν είχα και δεν βλέπω να έχω  χρήματα,  αλλά αυτό δεν με ενοχλεί καθόλου,  δεν μάχομαι για αυτό, μάχομαι όμως για να συνεχίσω να έχω το δικαίωμα στην ελευθερία της σκέψης και της έκφρασης , την ελευθερία στη διακίνηση των ιδεών μου, την ελευθερία της βούλησης .
ΟΧΙ λοιπόν στη δουλοπρέπεια και την υποτέλεια. 
Ναι στην αξιοπρέπεια.
Ναι στην Ευρώπη των ίσων.
ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ ΠΑΠΑΛΕΞΙΟΥ- ΗΘΟΠΟΙΟΣ
---------------------------------------------------------------------------
Με ευλάβεια,  ΟΧΙ!
ΓΙΑΝΝΗΣ ΣΠΥΡΟΠΟΥΛΟΣ – ΜΠΑΧ – Συνθέτης, Στιχουργός, Μουσικός παραγωγός
-------------------------------------------------------------------------------------
Την Κυριακή παίρνουμε τη ζωή μας πίσω. Τους λέμε ΟΧΙ!!!!!!!!!!!
Βασίλης Παπακωνσταντίνου – Τραγουδιστής
---------------------------------------------------------------------------------------
Ψηφίζουμε ΟΧΙ, ενωμένοι για τη χώρα. Με καθαρό μυαλό και καθαρή συνείδηση.
Σοφία Παπάζογλου – Τραγουδίστρια
-------------------------------------------------------------------
Την Κυριακή ψηφίζουμε
ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΥΠΟΤΕΛΕΙΑ
ΟΧΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ ΜΑΣ!
-----------------------------------------------------------------
Λένα Πλάτωνος – Μουσικός
--------------------------------------------------------------------
Tα ΝΑΙ είναι αποδοχή, συγκατάβαση, αλλά (κυρίως) υποταγή. 
Το ΟΧΙ της Κυριακής 5 Ιουλίου 2015 είναι για άλλη μια 
 φορά η πολιτική και κοινωνική ευαισθησία της Αριστεράς.
 Είναι η άρνηση γονυκλισίας στις προσταγές της ολιγαρχίας,
 είναι η στήριξη της πρώτης Αριστερής κυβέρνησης στην Ευρώπη.
 Το ΟΧΙ της Κυριακής είναι η περηφάνια του λαού μας και ο αγώνας
 για ένα φιλότιμο.
Δημήτρης Αρβανίτης - Γραφίστας
----------------------------------------------------------------------------
Ψηφίζω «Όχι» στο όνομα της Ευρώπης της Γαλλικής Επανάστασης, του Διαφωτισμού και της Δημοκρατίας: Επειδή δεν υπάρχει ευρωπαϊκό ιδεώδες που να μην είναι δημοκρατικό ιδεώδες. Επειδή η Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει να είναι ένωση των λαών της Ευρώπης και όχι της  ολιγαρχίας. Επειδή ο Γιούνγκερ και ο Σουλτς, με ύφος Πιουριφόι, προσέβαλαν βαναύσως τη συνταγματική αυτονομία της  χώρας υποδεικνύοντας τι να ψηφίσουμε. Επειδή θέλω να υπάρχουν εργασιακά δικαιώματα, ώστε να μη μπορούν εργοδότες να νοικιάζουν εργαζόμενους, δηλαδή άνθρωποι να νοικιάζουν ανθρώπους. Επειδή η ευρωπαϊκή προοπτική δεν είναι η νεοφιλελεύθερη βαρβαρότητα, αλλά η αλληλεγγύη και η κοινωνική δικαιοσύνη. Επειδή είμαι υπερήφανος για τη χώρα μου και τον Πρωθυπουργό της. Ψηφίζω « Όχι», για να μείνουν αλώβητα τα πρωτεία της Δημοκρατίας και της λαϊκής κυριαρχίας. Ψηφίζω «Όχι», επειδή κυρίαρχος λαός είναι μόνον ο αξιοπρεπής λαός.
Στέφανος Δημητρίου - Αναπληρωτής Καθηγητής Πολιτικής Φιλοσοφίας - Φιλοσοφική Σχολή Πανεπιστημίου Ιωαννίνων
-----------------------------------------------------------------------
Σήμερα είναι Τρίτη 30 Ιουνίου του 2015. 
Από το βράδυ του προηγούμενου Σαββάτου έχουν διακινηθεί οι πρωτόγνωρες πολιτικές και κοινωνικές διαδικασίες ενός δημοψηφίσματος, κάτι που δεν έχει ξανασυμβεί όσο είμαι ζωντανός. 
Διατηρούσα και εξακολουθώ να διατηρώ την πεποίθηση ότι ο διάλογος έχει την δυνατότητα να επιλύει εκείνο που μπορεί να φαίνεται άλυτο, να κατορθώνει εκείνο που μπορεί να μοιάζει ακατόρθωτο. 
Η περιστολή του διαλόγου, που πέντε ολόκληρα χρόνια επικράτησε ως πρακτική και υπηρετήθηκε από διάφορους ανθρώπους και σε διάφορες συνθήκες, ευτυχώς έχει αρχίσει να ξεθωριάζει. 
Ο κοινωνικός διάλογος που προκαλεί το δημοψήφισμα φέρνει τον καθέναν από εμάς αντιμέτωπο με την σκέψη του και με την σκέψη του διπλανού του. 
Και διαμορφώνει τους δεσμούς ανάμεσα στους συνομιλητές.
Γιατί, κατά την άποψή μου, το βαθύ ζήτημα των τελευταίων χρόνων είναι η ίδια η Δημοκρατία, τόσο ως έννοια όσο και ως πρακτική. 
Η Δημοκρατία, που στέκεται μακριά από δομές που λαμβάνουν αποφάσεις με μοναδικό κριτήριο την οικονομική ισχύ, που επιθυμεί και διεκδικεί την συναντίληψη και την συνδιαμόρφωση, που επιλέγει να μοιράζεται και να επερωτά, που τοποθετεί στον διάλογο όλες τις πτυχές και δεν φοβάται να ακούσει. 
Δεν γνωρίζω ποιες μπορεί να είναι οι πολιτικές εξελίξεις των επόμενων ημερών. 
Γνωρίζω όμως πως το κεκτημένο της Δημοκρατίας είναι, ακριβώς, κεκτημένο και όχι δεδομένο. Και εύκολα περιορίζεται και καταπατείται όπως αποδείχθηκε τα τελευταία πέντε χρόνια. 
Και πως ο αγώνας για την υπεράσπιση αυτού του κεκτημένου αξίζει πάντοτε τον κόπο και δεν τελειώνει ποτέ.
( Χρειάζεται άραγε να πω πως η απάντηση μου στο ερώτημα του δημοψηφίσματος είναι όχι ; Φαντάζομαι ...όχι. 
Άλλωστε δεν θέλω να φοβάμαι πλέον το ότι κάποτε θα πεθάνω ή ότι μπορεί να πεθάνω ανά πάσα ώρα και στιγμή. 
Αλλά φοβάμαι το να περάσει η ζωή και εγώ να μην έχω κατορθώσει να υπάρξω ζωντανός. ) 
ΟΜΗΡΟΣ ΠΟΥΛΑΚΗΣ – ΗΘΟΠΟΙΟΣ
--------------------------------------------------------------------------------------
   Την Κυριακή ψηφίζουμε για τη ζωή μας, την ελπίδα, την υπερηφάνειά μας, την αξιοπρέπεια!!
Ένα βροντερό ΟΧΙ 
    ΕΝΑ ΒΡΟΝΤΕΡΟ ΟΧΙ ΘΑ ΘΕΣΕΙ ΤΕΡΜΑ ΣΤΟΥΣ ΕΚΒΙΑΣΜΟΥΣ ΚΑΙ ΘΑ ΣΠΑΣΕΙ ΤΟ ΦΑΥΛΟ ΜΝΗΜΟΝΙΑΚΟ ΚΥΚΛΟ.
    ΤΟ ΟΧΙ ΘΑ ΑΝΑΠΤΕΡΩΣΕΙ ΤΗΝ ΕΛΠΙΔΑ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΜΑΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ ΛΑΩΝ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ.
 ΚΑΛΛΙΟΠΗ  ΒΕΤΤΑ   ΤΡΑΓΟΥΔΙΣΤΡΙΑ.
 ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΗ ΣΥΜΒΟΥΛΟΣ.
----------------------------------------------------------------------------------
Είναι καθηκον καθε δημοκρατη να δωσει τη μαχη για δημοκρατια και ανεξαρτησια μεσα στην Ευρωπαϊκη Ενωση ψηφίζοντας ΟΧΙ.
Οχι στην Ευρώπη των ιδιοκτητών και των ενοικιαστών.
Ελευθερια Δημοκρατια Πολιτισμος
Βαγγ. Χατζησιμος
Λυρικος Καλλιτεχνης
-----------------------------------------------------------------
Βρισκόμαστε μέσα σε μια λάσπη από υποχρεώσεις. Μοιάζει σαν να πρέπει για τα επόμενα χρόνια της ζωής μας μόνο να δίνουμε. Σε ποιους; Για ποιο πράγμα ακριβώς;   Κανείς δεν κατάφερε να μας πείσει  τα τελευταία 5 χρόνια των μνημονίων πως υπάρχει κάποια λογική σ αυτή τη σκυταλοδρομία χρεών! Τώρα με την κυβέρνηση της αριστεράς των 5 τελευταίων μηνών αποκαλύφθηκε περίτρανα πως το πρόβλημα δεν είναι εσωτερικό είναι  πανευρωπαικό Πρόκειται για μια νεοφιλελεύθερη συμπαιγνία που ζητά να  στερήσει από τους λαούς  όλες τις κοινωνικές παροχές  για να  προστατέψει τα υπερκέρδη των τραπεζών! Ο αγώνας αποκαλύπτεται πως είναι ταξικός και αφορά όλα τα κράτη της Ευρώπης! Ότι σε μας έχει φτάσει στο μη περαιτέρω εκεί τώρα ξεκινά!  Την Κυριακή είναι η στιγμή να πούμε το Ο Χ Ι που θα δείξει την αντίδραση του λαού μας  πάνω  σ αυτό που απειλεί να καταστρέψει για πάντα , ο τι θεωρήθηκε κατάκτηση του ανθρωπισμού και της δημοκρατίας  στην γηραιά ήπειρο  τους τελευταίους αιώνες!  Η θελα να πώ  στην αρχή ότι το ΟΧΙ είναι ένα χρέος απέναντι  στον  εαυτό μας αλλά καλύτερα θα πώ:
  Το ΟΧΙ δεν είναι χρέος! Χρέη έχουμε αρκετά!
Το ΟΧΙ της Κυριακής είναι  δικαίωμα !
Είναι ηδονή να βλέπεις τους δανειστές να έχουν μπελάδες!
Και  η ηδονή είναι το καλύτερο αντίδοτο στο φόβο!
  ΜΑΝΙΑ ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ – ΗΘΟΠΟΙΟΣ
---------------------------------------------------------------------------------
Το ΟΧΙ είναι ο ανηφορικός μονόδρομος της εθνικής αξιοπρέπειας. Που όμως χρειάζεται κατεπειγόντως οραματικό στρατηγικό ορίζοντα και διαχείριση με όρους ιστορικής ευθύνης.
Λαοκράτης Βάσσης φιλόλογος-συγγραφέας,
--------------------------------------------------------------------------------------
Όστις ετέρους δέδοικε, δούλος ων λέληθεν εαυτόν!  (Αντισθένης)
Μαρία Ιω. Σίδερη
-----------------------------------------------------------------------------
ΟΧΙ στην Ευρώπη των λίγων = ναι στην Ευρώπη των λαών
ΟΧΙ στην Ευρώπη της "λιτότητας"​ = ναι στην Ευρώπη της Δημοκρατίας
ΟΧΙ στον φαύλο κύκλο των μνημονίων = ναι στην ανάπτυξη της χώρας
ΟΧΙ στη βαραβαρότητα = ναι στον πολιτισμό
Αννίτα Δεκαβάλλα και Τάκης Βουτέρης, Θέατρο Εξαρχείων
-------------------------------------------------------------------------
Ψηφίζω ΟΧΙ με 2 χέρια !!!
Βούρος Γιώργος, ηθοποιός-σκηνοθέτης
--------------------------------------------------------------------
ΟΧΙ στην αλητεια των εκβιαστων και στα τελεσιγραφα τους
ΝΑΙ στα ονειρα μας, στην αξιοπρεπεια μας
ΑΝΑΣΤΑΣΟΠΟΥΛΟΣ ΝΙΚΟΣ- ηθοποιος
-------------------------------------------------------------------
Δεν έχουμε καμία αυταπάτη.
Τα νέα γερμανικά Πάντζερ είναι τα ΑΤΜ των τραπεζών
Εως τώρα το γνωρίζαμε θεωρητικά. Σήμερα που η επίθεση κλιμακώνεται, το ζούμε στην πραγματικότητα.
Τώρα οι μάσκες έπεσαν.
Αυτό είναι το περίφημο "ευρώ" τους.
Το μήνυμα είναι σαφές:
Θα το διαθέτουν οι Τράπεζες, μόνο αν παραιτηθείτε από κάθε δημοκρατικό σας δικαίωμα.
Κάντε όσες εκλογές και δημοψηφίσματα θέλετε. Εάν εμείς όμως δεν εγκρίνουμε την Κυβέρνησή σας ή το αποτέλεσμα του Δημοψηφίσματος, τα κλειδιά του "θησαυροφυλακίου" τα κρατάμε εμείς.
Αυτό που "παίζεται" λοιπόν την επόμενη Κυριακή, ξεπερνάει κατά πολύ το ΝΑΙ ή ΟΧΙ στο υποτιθέμενα γενναιόδωρο πακέτο Γιουνκέρ. Ξεπερνάει ακόμα και το "ποια πολιτική" επιθυμούν οι πολίτες να ασκηθεί στη χώρα. Ξεπερνά ακόμα και το ζωτικό "λιτότητα ή όχι"
Αυτό που κρίνεται παίρνει ασύλληπτα ιστορική διάσταση.
Είναι η προάσπιση και εφαρμογή του άρθρου 120 του Συντάγματος.
Είναι το νέο 114
Θα το υπερασπιστούμε λοιπόν ή όχι;
"Επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων"
Ναι λοιπόν στην υπεράσπιση της εθνικής και λαϊκής κυριαρχίας.
ΨΗΦΙΖΩ ΟΧΙ
ΟΛΓΑ ΜΟΣΧΟΧΩΡΙΤΟΥ – ΚΡΙΤΙΚΟΣ ΘΕΑΤΡΟΥ
-------------------------------------------------------------------------------
Συνυπογράφω και στηρίζω με όλες μου τις δυνάμεις τον αγώνα για ένα καλύτερο αύριο. Για Δημοκρατία - Λαϊκή Κυριαρχία - Εθνική Ανεξαρτησία. Θυμάμαι κάτι απλό από τον Σοφοκλή: μικρού δ' αγώνος ου μέγα έρχεται κλέος.
ΔΕΔΕΣ ΛΙΩΝΗΣ – ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΟΣ
---------------------------------------------------------------
"Το άγριο, σκληρό  θέατρο που παίχτηκε αυτούς τους πέντε μήνες, με ρόλους μοιρασμένους ανάμεσα στους "κακούς"(θεσμοί) και στους "καλούς" (πολιτικοί),  με στόχο τη φθορά του ΣΥΡΙΖΑ και την οικονομική εξόντωση  του ελληνικού λαού, έφτασε στο τέλος του: Οι μάσκες έπεσαν και ο ελληνικός λαός καλείται  να πάρει την πραγματικότητα στα χέρια του, να συνεχίσει να γράψει τη δική του  Ιστορία: ΟΧΙ στην υποτέλεια, ΟΧΙ  στη μαφία των χρηματαγορών,  των ολιγαρχών. και των παρατρεχάμενών τους πολιτικών. Οι αγώνες καθορίζουν το μέλλον των λαών.
Τζίνα Πολίτη - Πανεπιστημιακός
Θα ψηφίσω ΟΧΙ. Γιατί η Αξιοπρέπεια, εδώ έχει λόγους και με αφορούν. Θέλω η φωνή μου ν΄ακούγεται όχι σαν του τραυλίζοντος επαίτη, αλλά καθαρά και ισότημα, όπως επιτάσσει η Ιστορία και οι αγώνες ενός λαού που υπάρχει ακόμα και ορθώνει το ανάστημά του στις δικτατορίες των αγορών. Ζώ απο παιδί την δίνη των πολιτικών -έξωθεν- παρεμβάσεων και προσπαθειών υποδούλωσης αυτού του λαού. Βλέπω λοιπόν, ποιός μου έδωσε την ''χαμένη μου ελπίδα'' πίσω και πώς με αντιπροσωπεύει, για μιά Ευρώπη των Λαών, της Δημοκρατίας και της Αλληλεγγύης. Είμαι μαζί τους.  
ΘΕΜΗΣ ΑΝΔΡΕΑΔΗΣ – ΤΡΑΓΟΥΔΙΣΤΗΣ
-------------------------------------------------------------------------
ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΥΠΟΤΕΛΕΙΑ 
ΟΧΙ ΣΤΗ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΩΝ ΛΑΩΝ
ΝΑΙ ΣΤΗΝ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΤΩΝ ΛΑΩΝ
ΝΑΙ ΣΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΒΟΥΛΗΣΗ ΤΩΝ ΛΑΩΝ
ΦΑΙΗ ΤΖΑΝΕΤΟΠΟΥΛΟΥ - ΣΚΗΝΟΘΕΤΗΣ
---------------------------------------------------------------------
      ΌΧΙ
Όχι στον περαιτέρω εξευτελισμό.
Οχι στη μιζέρια.
Οχι στο κάθε αιμοδιψές ανθρωπόμορφο παρτάκι.
Οχι στην αγένεια.
Οχι στο ο,τι του φανεί του λωλοστεφανή.
Όχι στην προπαγάνδα των ξεπουλημένων απο καιρό.
Οχι στην κατάντια των δρόμων που ναι γεμάτοι με τρελλαμένους παραμιλούντες ανθρώπους,σαν τα αδεσποτα που καιρο τριγυρνάνε και κανεις δεν δίνει σημασία..
Γιατι γίναμε ολοι αδέσποτοι στη βία των καιρών..
Σημασία εχει να παραμείνουμε άνθρωποι..
´Ανθρωπος:παράγωγο
Του άνω θρώσκω:κοιτάω ψηλά.
"Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
δεν θα πάψεις ούτε στιγμή ν΄αγωνίζεσαι για την ειρήνη και
για το δίκαιο.
Θα βγείς στους δρόμους, θα φωνάξεις, τα χείλια σου θα
ματώσουν απ΄τις φωνές
το πρόσωπό σου θα ματώσει από τις σφαίρες – μα ούτε βήμα πίσω."
Διαβάστε το ποίημα του Τάσου Λειβαδίτη "Άν θελεις να λέγεσαι άνθρωπος" και 
Subcomandante Marcos, IV Το λιοντάρι σκοτώνει κοιτάζοντας, από το βιβλίο Ιστορίες του Γερο-Αντόνιο.
Με το κεφάλι ψηλά..
ΜΑΤΟΥΛΑ ΖΑΜΑΝΗ - ΤΡΑΓΟΥΔΙΣΤΡΙΑ
----------------------------------------------------------------------------
ΛΕΩ ΟΧΙ!!!
ΓΙΩΡΓΟΣ ΧΡΑΝΙΩΤΗΣ – ΗΘΟΠΟΙΟΣ        
-----------------------------------------------------------------------------
Το ΟΧΙ ειναι η απαντηση της αξιοπρεπειας και της ευθυνης!
Οχι στην Νεοφιλελευθερη αποικιοκρατια!
ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΧΑΤΖΗΣΙΜΟΣ - ΛΥΡΙΚΟΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ
------------------------------------------------------------
Υπερασπίζομαι το   Ο Χ Ι   για  :
την "χαμένη αξιοπρέπεια" που σημαίνει:
 1.500.000    άνεργοι
    500.000    κλειστές επιχειρήσεις
        8.000    που  αυτοκτόνησαν
    200.000     νέους επιστήμονες που μετανάστευσαν
     και  άλλα πολλά ....!!
ΜΑΚΗΣ ΣΠΕΤΣΙΕΡΗΣ – ΠΡ. ΣΩΜ. ΕΡΓΑΖ. ΕΘΝΙΚΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ
-------------------------------------------------------------------------------
Το ερώτημα του δημοψηφίσματος είναι σαφέστατο.
ΝΑΙ ή ΟΧΙ στις προτάσεις των θεσμών. 
α) Θέλουμε να καταργηθεί το ΕΚΑΣ από τις συντάξεις των μικροσυνταξιούχων; Σας πληροφορώ, πως έχω φίλο, που η 86χρονη μητέρα του παίρνει σύνταξη χηρείας 650 ευρώ. Από αυτά, τα 500 ευρώ, είναι ΕΚΑΣ. Αν θέλουμε, να μείνει αυτή η γυναίκα με μηνιαία σύνταξη 150 ευρώ, ψηφίζουμε ΝΑΙ, αν δεν θέλουμε, ψηφίζουμε ΟΧΙ.
β) Θέλουμε να αυξηθεί η εισφορά των συνταξιούχων υπέρ του ταμείων υγείας;
Πρακτικά σημαίνει πως η πιο πάνω γυναίκα θα πληρώνει 6% από τα 150 ευρώ που θα παίρνει, για ασφαλιστική κάλυψη υγείας. Αν θέλουμε να της μειωθεί η πετσοκομμένη πλέον σύνταξη των 150 ευρώ, κατά 6%, ψηφίζουμε ΝΑΙ. Αν δεν θέλουμε, ψηφίζουμε, ΟΧΙ.
γ) Θέλουμε να αυξηθεί ο ΦΠΑ στην εστίαση, στα συσκευασμένα τρόφιμα, και στα τιμολόγια των ΔΕΚΟ, στο 23%. Αυτό σημαίνει πως, τα μειωμένα 150 ευρώ της παραπάνω γυναίκας, μειώνονται ακόμη. Αν, λοιπόν, θέλουμε να εξαφανισθεί και το υπόλοιπο της σύνταξης αυτής της γυναίκας, ψηφίζουμε ΝΑΙ, αν δεν θέλουμε, ψηφίζουμε ΟΧΙ.
δ) Οι θεσμοί δεν θέλουν να επιβληθεί έκτακτη εισφορά στις επιχειρήσεις που έχουν ετήσια κέρδη (ΚΕΡΔΗ όχι ΤΖΙΡΟ) πάνω από 500.000 ευρώ, αλλά το βάρος αυτό να επιβαρύνει μισθωτούς και συνταξιούχους (περικοπές). Αν θέλουμε το βάρος αυτό να πέσει στους ώμους των μισθωτών και συνταξιούχων, ψηφίζουμε ΝΑΙ, αν θέλουμε να το πληρώσουν οι μεγάλες κερδοφόρες πολυεθνικές επιχειρήσεις (οι περισσότερες Γερμανικές), ψηφίζουμε ΟΧΙ.
ε) Οι Θεσμοί δεν δέχονται να επιβληθεί φόρος στον τζόγο (φρουτάκια). Αλλά τα έσοδα αυτά να εξευρεθούν με τον τρόπο της προηγούμενης παραγράφου. Αν θέλουμε αυτά να τα πληρώσει ο Λαός, ψηφίζουμε ΝΑΙ, αν θέλουμε να τα πληρώσουν οι εταιρίες του τζόγου (πολυεθνικές-Γερμανικές), ψηφίζουμε ΟΧΙ στ) Αςθυμηθούμε και κάτι ακόμη. Ποιοι κυβερνούσαν αυτή την χώρα τα τελευταία 40 χρόνια; Ποιοι ευθύνονται για την χρεοκοπία της χώρας μας; Γίνεται άλλοι να κυβερνούν και άλλοι να ευθύνονται; Θυμηθείτε τους χαρακτηρισμούς του ενός για τον άλλον; Βλέπετε τώρα πως ενώνονται μπροστά στον κίνδυνο; Βλέπετε που ζητάνε με ομοψυχία να ψηφίσουμε ΝΑΙ; 
Το σημαντικό είναι ότι ενώθηκαν μπροστά στον κίνδυνο, αλλά το τραγικό είναι ότι ενώθηκαν μπροστά στον ΔΙΚΟ ΤΟΥΣ κίνδυνο, και όχι στον κίνδυνο της χώρας. Κάνουν αυτά που έκαναν επί 40 χρόνια, που είχαν καταντήσει την ΕΛΛΑΔΑ, προτεκτοράτο της Γερμανίας. 
Τέλος
ΑΝ ΠΙΣΤΕΥΕΤΕ, ΟΤΙ ΜΕΡΚΕΛ, ΣΟΙΜΠΛΕ,, ΛΑΓΚΑΡΝΤ κλπ, αγαπούν την Ελλάδα και θέλουν να την σώσουν, τότε ψηφίζουμε ΝΑΙ.
ΝΤΙΝΟΣ ΚΑΡΥΔΗΣ – ΗΘΟΠΟΙΟΣ
-----------------------------------------------------------------
Το ΌΧΙ είναι Επανάσταση που Φέρνει την Ανάσταση! 
Για Τίποτα μη Φοβηθείτε!
Ο Έλληνας έχει Φωνή που είχε Χρόνια να Ακουστεί!
Και Τώρα ήρθε η στιγμή να Οραματιστείτε σε τι κόσμο θέλετε να ζείτε ! 
Κάντε ένα Διαλογισμό και μέσα εκεί θα βρείτε όλα αυτά που θέλετε να δείτε ! Χαμογελάστε ...Γελάστε... Βάλτε το Χέρι στην Καρδιά... και μέσα εκεί στο Παραβάν... τραγουδήστε "Θέλω να πιω όλο το Βόσπορο, Αλλάζουνε Εντός μου, τα Σύνορα του Κόσμου"
Από Καρδιάς με Συνειδητότητα
ΒΕΤΑ ΜΠΕΤΙΝΗ – ΗΘΟΠΟΙΟΣ - ΣΤΙΧΟΥΡΓΟΣ
---------------------------------------------------------------------------
Στηριζω την Ελληνικη κυβερνηση,και προσωπικα τον πρωτο Ελληνα πρωθυπουργο που μιλαει " τη δικη μας φωνη". στον αγωνα για την αξιοπρεπεια και την Δημοκρατια.Σε κεινους που αναρωτιουνται "μετα το ΟΧΙ τι;" απανταμε;Γνωρισαμε τα τελευταια  χρονια τι σημαινει το ΝΑΙ σε Ολα. Η Ιθακη βρισκεται σε αχαρτογραφητα νερα,ΟΧΙ στις σειρηνες του νεοφιλελευθερισμου,ουτε βημα πισω!
ΝΙΚΟΣ ΣΟΥΛΗΣ – ΣΚΗΝΟΘΕΤΗΣ
--------------------------------------------------------------------------------------
Είμαι ο Γιώργος Χρανιώτης και ψηφίζω ΟΧΙ!
ΓΙΩΡΓΟΣ ΧΡΑΝΙΩΤΗΣ – ΗΘΟΠΟΙΟΣ
-------------------------------------------------------------------------------
ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ - ΑΜΕΣΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ- ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ
ΚΩΣΤΑΣ ΑΝΑΣΤΑΣΟΠΟΥΛΟΣ
------------------------------------------------------------------
ΟΧΙ για ένα και μόνο λόγο: Θέλω πίσω την ΖΩΗ μου.
Βαγγέλης Παπαδόπουλος
Τρία χρόνια άνεργος Σκηνοθέτης μετά από 30 χρόνια δουλειάς.
--------------------------------------------------------------------------
Για να να μην συνεχισουν να πληρωνουν μονο οι φτωχοι, για να τελειωσει επιτελους η χουντα ολων των ιδιωτικων καναλιων, που προσπαθουν  να μας εμποδισουν να ψηφισουμε, για να μην επανελθουν οι βρυκολακες που μας κυβερνουσαν εδω και μισο αιωνα εγκαθιστωντας μεθοδικα το πελατειακο και διαπλεκομενο κρατος που μας πτωχευσε, για να στειλουμε ενα μηνυμα σε ολοκληρο τον κοσμο, οτι η δημοκρατια σε αυτην την ηπειρο δεν πεθανε ακομα, αλλα κυριως για μπορω να συνεχισω να κοιταζω την κορη μου στα ματια, ψηφιζω   οχι!
Κλεων γρηγοριαδης ηθοποιος.
---------------------------------------------------------------------------
Για να συνεχίσουμε την προσπάθεια να
 ξαναφτιάξουμε μια Ευρώπη της δημοκρατίας και όχι των τραπεζών και για μια Ελλάδα της ευθύνης και της αξιοπρέπειας και όχι της υποταγής. 
Μανώλης Μαυροματάκης - Ηθοποιός
------------------------------------------------------------------------
Από τότε που γεννήθηκα άκουγα πως οι Έλληνες αν και μια χούφτα λαός ξέρουν να αντιστέκονται, ξέρουν να παλεύουν, ξέρουν να αγωνίζονται. Κι ας μου παρερμήνευσαν στα σχολεία μας την ιστορία. Εγώ έμαθα μετά πως το ΟΧΙ του '40 το είπε ο λαός κι όχι ο Μεταξάς. Είμαστε μια χούφτα λαός. Από τότε που γεννήθηκα άκουγα για πείνα στην Κατοχή, για διχασμό στον εμφύλιο, για ξερονήσια, εξορίες και χούντα αλλά για αντίσταση του λαού . Από τότε που γεννήθηκα άκουγα για αίμα που χύθηκε στο Πολυτεχνείο γιατί κάποια παιδιά αντισταθήκανε και μαζί τους κι ο λαός. Μετά είδα σε φωτογραφία τον Καραμανλή να κατεβαίνει από τη σκάλα του αεροπλάνου και όλοι να ζούνε με την ελπίδα της ελεύθερης Ελλάδας. Είδα με τα μάτια μου στη μεταπολίτευση έναν λαό να προσπαθεί να διώξει την φτώχεια από πάνω του. Είδα να με ταΐζουν γάλα με τον φόβο της φτώχιας, να με ταΐζουν σιωπές με τον φόβο του μη, μην μπλέξεις, μην μιλήσεις, μην ανακατευτείς, μην φωνάξεις, μην αντιδράσεις, δεν ξέρεις τι γίνεται, δεν ξέρεις τι θα γίνει. Είδα να μου λένε να κοιτάζω μόνο τη δουλειά μου. Έμαθα τι σημαίνει ΕΟΚ και γιατί "πρέπει" να είμαστε εκεί. Και λίγο αργότερα είδα έναν ολόκληρο λαό να φωτίζεται στο πνεύμα της αλλαγής του Αντρέα. Κι εμένα να με ταΐζουν όνειρα, υποσχέσεις, μια θέση στο δημόσιο, αντιπαροχές, μεγαλύτερα σπίτια. Είδα να μπαίνουμε στην ΕΕ, είδα τον Σημίτη να παίζει τις τύχες μας στο χρηματιστήριο, είδα να μου λένε πως το χρήμα & η επιτυχία είναι το παν και πως όποιος δεν τα έχει όλα αυτά είναι ανίκανος, άχρηστος. Και μετά είδα την πείνα να γίνεται δίψα για να γίνω όλα αυτά, να αποκτήσω λεφτά, ευημερία, καλή διάθεση, να ακούσω μπράβο τα κατάφερες. Είδα λαμόγια βουτηγμένα στις ξαπλώστρες της Μυκόνου σε θέσεις κλειδιά, είδα ανθρώπους να ζηλεύουν την τύχη τους, είδα διαπλοκές. Είδα όνειρα Σαββατοκύριακου με πιστωτικές κάρτες και Τειρεσία να τις μαυρίζει, είδα καινούρια σπίτια, μεζονέτες, με δάνεια και είδα και πλειστηριασμούς, είδα στο Καστελόριζο τις βαρκούλες που αρμένιζαν πίσω από τον Γιωργάκη που έλεγε πως ότι έκανα μέχρι εκείνη την στιγμή ήταν λάθος. Ευημερία, κάρτες, δάνεια, αδιαφορία, παρτακισμός, όλα λάθος. Ότι μου μάθανε ήταν λάθος. Και είδα να μου ρίχνουν την ευθύνη. Είδα να μην ζητάνε μια συγνώμη. Είδα τρόμο, είδα πάλι τον φόβο που με ταίσανε. Έμαθα τι είναι μνημόνιο. Είδα την ΕΕ, τους "εταίρους" να μας γονατίζουν και την κυβέρνηση να τους εξυπηρετεί με πολύ καλό σέρβις μαζί με την τρομοκρατία των μίντια, τις απειλές και τους εκβιασμούς. Είδα τον Πρετεντέρη, την Τρέμη και τα άλλα παιδιά να αναψοκοκκινίζουν για να με πείσουν πως το μνημόνιο είναι για το καλό μου. Είδα μεγάλες συγκεντρώσεις, είδα αγανάκτηση, ξύλο, κρατική καταστολή, είδα φασίστες να δέρνουν, να σκοτώνουν, μια χώρα να βουλιάζει στο κενό και η κυβέρνηση να παίζει το παιχνίδι της ΕΕ ταΐζοντας μου και πάλι σιωπή. Σωπάστε θα σας σώσω, μονάχα σωπάστε. Κι ας έβλεπα ανεργία και ουρές στον ΟΑΕΔ κι ας έβλεπα φίλους να φεύγουν έξω εγκαταλείποντας κάθε ελπίδα κι ας έβλεπα πείνα και συσσίτια κι ας έβλεπα βλέμματα σκοτεινιασμένα, απόγνωση, κλείσιμο μικρών επιχειρήσεων, συνταξιούχους να ζητάνε στον δρόμο ένα ευρώ, φίλους να χάνονται στην κατάθλιψη, ζαναξ να πουλιούνται στη μαύρη αγορά, γνωστούς να μας αφήνουν, να αυτοκτονούν. Κι ας έβλεπα μια χώρα ενοικιάζεται και πωλείται. Την αξιοπρέπεια να λυγίζει. Τα κεφάλια να σκύβουν, την ελπίδα να στρίβει. Και ο σωτήρας με καινούριο μνημόνιο να μου τάζει, να μου τάζει, να μου τάζει "ανάπτυξη", "καλύτερη ζωή". Είδα αυτή η χούφτα λαός να του γυρνάει την πλάτη. Να βγάζει φωνή, δειλά- δειλά στην αρχή, πιο θαρραλέα αργότερα. Και μετά είδα χαμόγελα και ελπίδα. Πρώτη φορά αριστερά; Για μένα Αριστερά. Αλλά όπως και να το πεις, είδα κάποιους να αγωνίζονται για μένα, να ξενυχτάνε στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης για μένα. Είδα να μην πετυχαίνει η διαπραγμάτευση, είδα αδιέξοδο, είδα το πραγματικό πρόσωπο των "εταίρων" μας, της "ισότιμης Ευρώπης", είδα συμφωνία με μέτρα αδίστακτα. Που λυγίζουν και πλατάνια, όχι ανθρώπους. Είδα αυτούς που αγωνίζονται για μένα για πρώτη φορά να βάζουν πλάτη, να αντιστέκονται, να μου ζητάνε να αντισταθώ κι εγώ μαζί με αυτούς για το καλό όλων μας για την εθνική μας κυριαρχία. Είδα ότι η ιστορία δεν είναι το βιβλίο που διαβάζαμε στα σχολεία, αλλά αυτό που ζούμε τώρα. Η ιστορία που γράφεται αυτές τις μέρες και είμαστε και μείς κομμάτι της. Είδα ανθρώπους να φοβούνται και να τρέχουν στα ΑΤΜ και στα σούπερ μάρκετ, δικοί μας άνθρωποι, δικοί μας φόβοι. Είδα το ΟΧΙ και το ΝΑΙ να διχάζεται στα στόματα όλων. Είδα να φοβόμαστε μπροστά στην έννοια της δημοκρατίας που για πρώτη φορά καταλαβαίνουμε τι σημαίνει. Η δύναμη του λαού. Αυτό είμαστε εμείς. Αυτό είναι το δημοψήφισμα. Και για πρώτη φορά θα αποφασίσουμε εμείς. Ήρθε η ώρα της ενηλικίωσης. Δεν θα πάρει πια κανείς την ευθύνη για μας και τη ζωή μας. Αλλά μόνο εμείς. Μετά δεν θα έχουμε να κατηγορούμε κανέναν για το ποιός έσπασε το πιάτο. Εμείς το κάναμε! Είδα και πάλι τα παιδιά των μίντια να αναψοκοκκινίζουν, να στηρίζουν το ΝΑΙ με πάθος και θα το στηρίζουν όλες αυτές τις μέρες με λύσσα. Αλλά αυτοί δεν ταΐστηκαν με τον ίδιο φόβο που ταΐστηκα εγώ. Και που τον νίκησα. Αυτοί έχουν συμφέροντα που εγώ μήτε τα φαντάζομαι και δεν θέλουν να τα χάσουν. Αυτοί που λένε ΝΑΙ στην πρόταση της ΕΕ, λένε ναι στην ταπείνωση, ναι στο καινούριο μνημόνιο, ναι στην εξαθλίωση, ναι στην υποταγή. Ξεπουλάνε και προδίδουν μια χώρα. Εγώ δεν έχω θέση ανάμεσα τους. Θα πω ΟΧΙ σ΄ όλα αυτά, ΟΧΙ σε μια συμφωνία που διογκώνει τις κοινωνικές ανισότητες, ΟΧΙ στην οικονομική ασφυξία, όχι στον στραγγαλισμό και στην εξαθλίωση του λαού μας, όχι στην ταπείνωση. Και θα το πω με μεγάλη χαρά και περηφάνια, ένα συναίσθημα που χρόνια είχα να το νοιώσω. Ήρθε η ώρα να γράψουμε τη δική μας ιστορία γα μας, τα παιδιά μας και τις γενιές που έρχονται. Ας πάρουμε την ευθύνη στα χέρια μας για την εθνική μας κυριαρχία. Μια χούφτα λαός!
ΣΑΡΑ ΓΑΝΩΤΗ – ΗΘΟΠΟΙΟΣ – ΣΕΝΑΡΙΟΓΡΑΦΟΣ
--------------------------------------------------------------------
Λέω όχι στις μεταρρυθμιστικές προτάσεις των θεσμών, γιατί το παρελθόν εδειξε ότι η ζωή των πολιτων της Ελλαδας λόγω των σκληρών μέτρων λιτότητας  χειροτερεψαν.Χρειάζονται ένα νέο προγραμμα οι συνθήκες ζωής των πολιτών.
Αδαμ Μπουσδουκος. Ηθοποιος απο Γερμανια
--------------------------------------------------------------------
ΟΧΙ. Με λογισμό και με όνειρο.
Έλενα Χριστούλη, Σκηνογράφος, Αντιδήμαρχος Οικονομικών Δ. Χαλανδρίου
--------------------------------------------------------------------
 
Παράδοξο! Η μεγάλη κατάφαση είναι φορές που  γράφεται ΟΧΙ.
  Νίκος Κορνήλιος, σκηνοθέτης
- See more at: https://left.gr/news/dekades-kallitehnes-lene-ohi#sthash.CsYCkf4X.dpuf

Εμείς λέμε ΟΧΙ Παρέμβαση του γνωστού ηθοποιού Πασχάλη Τσαρούχα, οποίος τάχθηκε υπέρ του ΟΧΙ, τονίζοντας λέγοντας ότι «παλεύουμε για το μέλλον όλων των λαών της Ευρώπης».


Ο νομπελίστας οικονομολόγος Κρούγκμαν εξηγεί γιατί θα ψήφιζε ΟΧΙ στο δημοψήφισμα

Ο νομπελίστας οικονομολόγος Κρούγκμαν εξηγεί γιατί θα ψήφιζε ΟΧΙ στο δημοψήφισμα
Τους δύο λόγους για τους οποίους ο ίδιος θα ψήφιζε «όχι» στο ελληνικό δημοψήφισμα εξηγεί ο νομπελίστας οικονομολόγος Πολ Κρούγκμαν, σε νέο του άρθρο.
  Συγκεκριμένα, αναφέρει:   «ΟΚ, είναι πραγματικότητα: Οι ελληνικές τράπεζες έκλεισαν, τα capital controls επιβλήθηκαν. To Grexit δεν είναι πάρα πολύ μακριά από εδώ – η "μητέρα" όλων των bank runs που πολλοί φοβούνταν έχει ήδη συμβεί, πράγμα που σημαίνει ότι η ανάλυση κόστους-οφέλους που ξεκινά από εδώ και πέρα είναι πολύ πιο ευνοϊκή για την έξοδο από το ευρώ από ό,τι ήταν ποτέ άλλοτε στο παρελθόν.
Σαφώς, όμως, ορισμένες αποφάσεις πρέπει να περιμένουν το δημοψήφισμα.
Εγώ θα ψήφιζα «όχι», για δύο λόγους.
Πρώτον, όσο και εάν η προοπτική εξόδου από το ευρώ τρομάζει τους πάντες -συμπεριλαμβανομένου και εμένα– η τρόικα ουσιαστικά απαιτεί τώρα συνεχιστεί επ' αόριστον το καθεστώς της πολιτικών των τελευταίων πέντε ετών. Πού είναι η ελπίδα σε αυτό;   Ίσως, απλώς ίσως, η προθυμία για έξοδο θα εμπνεύσει την επανεξέταση του θέματος, αν και μάλλον όχι. Ακόμη και έτσι όμως, η υποτίμηση δεν θα μπορούσε να δημιουργήσει πολύ μεγαλύτερο χάος απ' αυτό που ήδη υπάρχει, και θα άνοιγε τον δρόμο για την επακόλουθη ανάκαμψη, όπως ακριβώς έγινε πολλές φορές σε πολλά μέρη. Η Ελλάδα δεν είναι διαφορετική.
Δεύτερον, οι πολιτικές επιπτώσεις της ψήφου υπέρ του «ναι» θα ήταν βαθιά ανησυχητικές. Η τρόικα έκανε σαφώς έναν "αντίστροφο Κορλεόνε" - έκανε μία προσφορά στον Τσίπρα που δεν μπορεί να δεχθεί και πιθανώς το έκανε αυτό ενσυνείδητα. Έτσι, το τελεσίγραφο ήταν ουσιαστικά μια κίνηση για αντικατάσταση της ελληνικής κυβέρνησης. Ακόμη και εάν δεν σου αρέσει ο ΣΥΡΙΖΑ, αυτό πρέπει να είναι ενοχλητικό για οποιονδήποτε πιστεύει στα ευρωπαϊκά ιδεώδη.»
Πηγή: www.lifo.gr

ΤΕΡΑΤΑ

  Είναι εξαιρετικά δύσκολο και απαιτείται ταυτόχρονα μεγάλη πνευματική εγρήγορση τούτες τις ώρες , για να καταφέρει ο σύγχρονος σκεπτόμενος άνθρωπος  να καταλήξει σε λογικά συμπεράσματα, πολύ περισσότερο δε, είναι αδύνατο σχεδόν να υποστηριχθεί η μία ή η άλλη άποψη με απόλυτη βεβαιότητα και με τη σιγουριά που παρέχουν τα έως τώρα μορφωτικά μας εφόδια.
    Αυτή την πνευματική αβεβαιότητα την προκαλούν το δίχως από τη μία πλευρά τα ιδιωτικά τηλεοπτικά κανάλια –οποία έκπληξις- που ολημερίς και με απίστευτο συγχρονισμό διασπείρουν τον πανικό και από την άλλη πλευρά οι πολιτικοί των κομμάτων της Ν.Δ., του ΠΑ.ΣΟ.Κ, του Ποταμιού και –το χειρότερο από όλα, πλην όμως αναμενόμενο- του Κ.Κ.Ε.
    Η απάντηση στο ερώτημα γιατί τα ιδιωτικά κανάλια μετέρχονται τέτοιων προπαγανδιστικών μέσων είναι αυτονόητη: αρκεί να σκεφτεί κανείς πρώτον, ποιοι είναι οι ιδιοκτήτες αυτών των μέσων και δεύτερον ποια συμφέροντα υπηρετούν και πόσο θα ήταν σε τεράστιο βαθμό εκτεθειμένο όλο αυτό το σύστημα εάν η κυβέρνηση πετύχαινε τελικώς τον σκοπό της για μια βιώσιμη συμφωνία. Θυμίζω με πόσο μεγάλο πάθος και περισσή πειστικότητα οι δημοσιογράφοι των άνω καναλιών –με κορυφαίο όλων τον μέγιστο διδάσκαλο Πρετεντέρη- διατυμπάνιζαν καθημερινά την ανάγκη εφαρμογής των μέτρων της Τρόϊκας, στηλιτεύοντας ταυτόχρονα την λαϊκίστικη στάση των κομμάτων που υποστήριζαν ότι τα μέτρα αυτά δεν βγάζουν την χώρα από το αδιέξοδο και ότι τα μνημόνια εξυπηρετούν κυρίως τους εμπνευστές τους.
     Το πράγμα πράγμα που αναρωτιέται ο υγιής νους είναι τι θα συνέβαινε στην απίθανη και άκρως θεωρητική περίπτωση που τα πολιτικά κόμματα σύσσωμα και με μακροπρόθεσμη εθνική στρατηγική προέτασσαν το ανάστημά τους έναντι της Τρόϊκας και απαιτούσαν μία βιώσιμη συμφωνία και περικοπή του χρέους. Η απάντηση είναι νομίζω αυτονόητη: οι πιθανότητες να επιβληθεί η θέληση των συμφερόντων της Ευρώπης σε έναν ενωμένο λαό είναι μηδαμινές. Ίδια είναι ασφαλώς η απάντηση και στο ερώτημα τι θα συνέβαινε όλα αυτά τα χρόνια εάν οι πολιτικές δυνάμεις –συμπεριλαμβανομένης και της αριστεράς- μπορούσαν να συμφωνήσουν έστω στα βασικά ζητήματα διάρθρωσης του κράτους, δηλαδή υγεία, παιδεία, ασφάλιση.
    Τους τελευταίους μήνες όμως η ελληνική κυβέρνηση με επικεφαλής τον Αλέξη Τσίπρα έχει καταβάλει προσπάθειες να πείσει τους εταίρους μας για μια βιώσιμη συμφωνία. Τούτο το έπραξε τονίζοντας από την πρώτη στιγμή δύο σημεία: α)  ότι ο ελληνικός λαός είναι διατεθειμένος να αποπληρώσει τα οφειλόμενα στο βαθμό ασφαλώς που μπορεί και β) ότι η Ελλάδα ανήκει στην Ευρώπη. Ουδέποτε η ελληνική κυβέρνηση αμφισβήτησε τις δύο αυτές βασικές αρχές και ουδέποτε προέβη σε κάποια μονομερή ενέργεια διαγραφής χρέους ή μέρος αυτού, αφού αυτό θα σήμαινε αυτόματη έκπτωση από κάθε μελλοντική συμφωνία. Αυτό που αντίθετα έπραξε ήταν να ταράξει τα λιμνάζοντα ύδατα μιας Ευρώπης νεκρής ιδεολογικά, παραδομένης σε  καπιταλιστές, σε κοινούς  λογιστές και σε αποστεωμένους τεχνοκράτες, οι οποίοι έχουν πλέον την αντίληψη ότι η οικονομία της Ε.Ε. πρέπει αναγκαστικά να ομοιάζει και να λειτουργεί, όπως ακριβώς μία επικερδής επιχείρηση του ιδιωτικού τομέα, λησμονώντας ότι μια τέτοια Ευρώπη έχει κοντό μέλλον.
     Ας μην ξεχνάμε στο σημείο αυτό –και όσοι είναι νομικοί μπορούν να το επιβεβαιώσουν- ότι στο μνημόνιο επιλέχθηκε ως εφαρμοστέο δίκαιο το αγγλικό (παρόλο που κανένα από το εμπλεκόμενα μέρη δεν είναι άγγλος!)  και καθόλου μάλιστα τυχαία, αφού στο αγγλικό δίκαιο  ο δανειστής βρίσκεται σε ισχυρότερη θέση από τον οφειλέτη. Ταυτόχρονα προβλέφθηκε στο μνημόνιο η δυνατότητα αναγκαστικής είσπραξης των οφειλομένων, ενώ ταυτόχρονα επιβλήθηκε ληστρικό επιτόκιο 5% στη δανειακή σύμβαση (η Γερμανία δανείζεται με 3%), πράγμα που σημαίνει ότι οι εταίροι μας έχουν ασφαλώς κέρδος από την ομαλή εφαρμογή της σύμβασης αυτής, της οποίας η αποπληρωμή –σημειωτέον- δεν έχει καν ξεκινήσει ακόμα, αλλά η αποπληρωμή του θα ταλανίζει τους έλληνες πολίτες για πολλές δεκαετίες, καθηλώνοντας την χώρα στην ύφεση και συντηρώντας μια Ελλάδα έρμαιο των αγορών και των «golden boys».
     Από τις αρχές της περασμένης εβδομάδας και συγκεκριμένα από την ημέρα Δευτέρα έγινε γνωστό σε όλα τα Μ.Μ.Ε., ότι η ελληνική κυβέρνηση κατέθεσε μία πρόταση η οποία, όπως οι ίδιοι οι πιστωτές μας ανέφεραν αποτελούσε «μία καλή βάση διαπραγμάτευσης». Αυτό είναι ένα αδιαμφισβήτητο γεγονός που έχει καταγραφεί ιστορικά και ερμηνεύεται ασφαλώς σαν μία κίνηση της κυβέρνησής μας διακατεχόμενη από πνεύμα μετριοπάθειας και συμβιβασμού, αφού ελάμβανε υπόψιν τόσο τα ελληνικά συμφέροντα όσο και αυτά των εταίρων μας. Στη συνέχεια όμως μεσολάβησαν –όπως παγίως συνέβαινε τους τελευταίους μήνες- εκείνοι οι οποίοι δεν επιθυμούν την επίτευξη βιώσιμης συμφωνίας για πολλούς λόγους, οι οποίοι είναι ασφαλώς ο Υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας και η Διευθύντρια του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου.
   Λογικά σκεπτόμενος κανείς εύκολα κατανοεί την αρνητική στάση των άνω παραγόντων και πολλών άλλων, αφανών, που δρούν παρασκηνιακά. Η πεισματική άρνησή  τους δεν έχει ασφαλώς να κάνει με την ελληνική κυβέρνηση και με τα όποια λάθη τακτικής, συνεννόησης ή συντονισμού έχει κάνει αυτή, αφού πρέπει να ξέρουμε, ότι αυτό που αποκλειστικά παίζει ρόλο στις διαπραγματεύσεις είναι τα συμφέροντα των μερών και μόνον αυτά. Οι παράγοντες αυτοί λοιπόν έχουν ως μοναδικό σκοπό τους την διατήρηση του παρόντος συσχετισμού δυνάμεων στην Ευρώπη, αφού πάντοτε η συντήρηση ευνοεί, όπως είναι λογικό, εκείνους οι οποίοι κατέχουν την όποια δεδομένη χρονική στιγμή το κεφάλαιο στα χέρια τους, το οποίο δεν θέλουν να χάσουν, ούτε φυσικά να τεθεί ως ενδεχόμενο η αναδιανομή του. Είναι λογικό έτσι, ότι σε περίπτωση που η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ παρουσιάσει μια επιτυχία στην διαπραγμάτευση, αυτό θα αποτελεί καταφανή ήττα για τον κ.Σόϊμπλε και τους υπόλοιπους ισχυρούς της Ευρώπης, αφού πλέον θα αρχίσουν μετά από αυτή την εξέλιξη να ενισχύονται σε όλη την Ευρώπη φωνές όπως αυτή ελληνικής κυβέρνησης και ο συσχετισμός δυνάμεων, που προανέφερα, θα κινδυνεύσει να αλλάξει.
    Αυτή είναι η αιτία αποτυχίας των διαπραγματεύσεων και μόνον αυτή. Οι πιο μετριοπαθείς φωνές, όπως αυτή του κ.Γιούνκερ, Προέδρου της Κομισιόν, ναι μεν θεωρούν  ότι οι όροι που προτάθηκαν στην Ελλάδα ήταν ευνοϊκοί, αδυνατούν όμως, παγιδευμένοι στην επί χρόνια συντηρητική τακτική τους, να αντιληφθούν αφενός μεν το άτοπο των προτάσεών τους , αφετέρου δε την αδιάλλακτη στάση μέρους της Ευρώπης, την οποία και έχουν υιοθετήσει απολύτως ως δεδομένη, θαρρείς και υπάρχει μόνο μία άποψη στους κύκλους των οικονομολόγων –αυτή του κ.Σόϊμπλε- ενώ αντιθέτως θα έπρεπε να έχει προβεί ο κ.Γιούνκερ και οι ομόλογοί του σε μια στοιχειώδη αυτοκριτική.
     Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και ο πρωθυπουργός μας δεν είχε κανένα λόγο να αποχωρήσει από το τραπέζι των διαπραγματεύσεων όσο υπήρχε ελπίδα να επιτευχθεί συμφωνία. Φυσικά, ακόμη και τώρα, αυτή την συμφωνία επιθυμεί και η προκήρυξη του Δημοψηφίσματος της 5ης Ιουλίου αποτελεί, όπως είπε «μέρος της διαπραγματευτικής τακτικής». Αυτό με απλά λόγια σημαίνει ότι «προκήρυξα το Δημοψήφισμα για να πιέσω του εταίρους για μια καλύτερη συμφωνία έχοντας στο πλευρό μου ένα ηχηρό ΟΧΙ του λαού» Εννοείται βεβαίως ότι αυτά τα πράγματα δεν μπορούν να ειπωθούν ξεκάθαρα για να μην δώσεις στο αντίπαλο μέρος τη δυνατότητα να σε κατηγορήσει για εκβιασμό, για αυτό το λόγο άλλωστε και επιμένει η κυβέρνηση ότι δεν υπάρχει περίπτωση το Δημοψήφισμα να ακυρωθεί γιατί τότε θα ήταν σα να προέτασσε η κυβέρνηση το εκβιαστικό επιχείρημα «δεχτείτε την πρότασή μας και θα αποσυρθεί το δημοψήφισμα».
     Ασφαλώς αυτά είναι γνωστά στην αντιπολίτευση, η οποία όμως προσποιείται ότι δεν καταλαβαίνει το νόημα της προκήρυξης δημοψηφίσματος  και προσπαθεί, όπως οι δανειστές, να αποδείξει ότι αυτό είναι προσχηματικό, διευκολύνοντας έτσι την στάση των δανειστών, οι οποίοι ασφαλώς έχουν την ελπίδα ότι σε περίπτωση αποτυχίας του ΣΥΡΙΖΑ υπάρχουν στην Ελλάδα έτοιμες δυνάμεις να αποδεχθούν ο,τιδήποτε κι αν ζητήσουμε. Αυτό φυσικά σκληραίνει τη στάση τους, προκειμένου μετά από αφόρητες πιέσεις να καταφέρουν να ρίξουν την αριστερή κυβέρνηση που τόσο πολύ τους έχει ενοχλήσει εδώ και πέντε μήνες.
     Το επιχείρημα όλων τις μέρες αυτές είναι ότι η κοινωνία μας έχει φτάσει σε σημείο εξαθλίωσης και ότι τελικά «ήμασταν καλύτερα πριν, άρα να ψηφίσουμε όλοι ΝΑΙ στο δημοψήφισμα». Αναρωτιέται κανείς δύο πράγματα πάνω σε αυτή την θέση. Πρώτον, πώς έγινε και φτάσαμε στο σημείο σαν λαός να θεωρούμε ότι τόσα χρόνια με τα μνημόνια ζούσαμε καλά σε ανεκτό βαθμό, τη στιγμή που όλοι μας ανεξαιρέτως γκρινιάζαμε καθημερινά ότι δεν βρίσκεται μια πολιτική δύναμη να αντισταθεί στους άθλιους αυτούς, όπως τους αποκαλούσαμε, εκμεταλλευτές. Η απάντηση είναι αυτονόητη: όσο βρίζεις κάποιον, στην αρχή εκείνος απαιτεί να μην τον βρίζεις, όταν όμως στην συνέχεια τον δέρνεις, εκείνος φτάνει στο σημείο να λαχταρά την εποχή που απλώς τον έβριζες. Δεύτερον, αναρωτιέται κανείς πώς φτάσαμε τελικά στο σημείο να πιστεύουμε τα λεγόμενα των εταίρων μας, που στο κάτω κάτω εξυπηρετούν τα συμφέροντα των δικών τους πολιτών και να μην εμπιστευόμαστε τον δικό μας 40άρη πρωθυπουργό, που είναι εμφανές –πέραν από κάποιες ανόητες θεωρίες συνωμοσίας  που πάντα υπάρχουν-  ότι έχει καταβάλει τόσους μήνες πολύ σκληρή προσπάθεια για να αλλάξει τα πράγματα με μια πιο ευνοϊκή συμφωνία, εντός της Ευρωζώνης βέβαια. Φυσικά και η αντιπολίτευση δεν πάει πίσω, αφού επιθυμεί διακαώς την πτώση του ΣΥΡΙΖΑ πριν επιτευχθεί συμφωνία, αφενός μεν για να μην αποδειχθεί η δική τους επί σειρά ετών ανεπάρκεια, αφετέρου δε για να ξαναπάρουν την εξουσία στα χέρια τους με κάποια ασφαλώς κυβέρνηση συνεργασίας.
    Είναι εμφανές λοιπόν ότι ούτε οι ξένοι αλλά ούτε και οι εγχώριες δυνάμεις δεν έχουν συμφέρον να υπογραφεί συμφωνία, από την οποία να προκύπτει μια κάποια έστω κατάκτηση της ελληνικής κυβέρνησης.
   Η πίεση των δανειστών, αλλά και της καθεκυστίας εν Ελλάδι τάξης  θα είναι δεδομένη, όχι όμως γιατί δεν υπάρχει ελπίδα για συμφωνία ή γιατί μια τέτοια συμφωνία είναι παράλογη και  ανεδαφική, αλλά πολύ απλά, επειδή μια επιτυχία του ΣΥΡΙΖΑ θα αλλάξει τα πράγματα όπως αυτά έχουν στην Ευρώπη. Τόσο απλά.
   Το επιχείρημα συνεπώς που απομένει να αντικρουστεί  σε αυτό το σημείο και προέρχεται από το στόμα των άκρως συντηρητικών συμπολιτών μας είναι:  «ε ωραία, αφού εκείνοι είναι ισχυροί και μπορούν να μας καταστρέψουν, ας καθίσουμε ήσυχοι και ας υπογράψουμε μια συμφωνία επιτέλους με όποιους όρους θέλουν».
    Στο επιχείρημα αυτό έχω να κάνω την εξής παρατήρηση:
    Η συνέχιση της εποχής των μνημονίων κανέναν μας δεν εξυπηρετεί. Είναι προτιμότερη η ολική λιμοκτονία για κάποιο χρονικό διάστημα από την  μερική απλώς λιμοκτονία χωρίς όμως  ελπίδα ανάκαμψης επ’ αόριστον. Είναι προτιμότερο να δαγκώσεις το χέρι που σε ταίζει, όταν βεβαίως αυτό σου πετάει καθημερινά απλά ξεροκόμματα, αφαιρώντας σταδιακά όλα σου τα δικαιώματα. Από τον αγώνα αυτό ασφαλώς θα υπάρξουν και συνέπειες, αφού ο αντίπαλος είναι ισχυρότερος και εξίσου έξυπνος με εμάς, μετερχόμενος προπαγανδιστικά μέσα και καταφεύγοντας στην τρομοκράτησή μας. Εμείς όμως σαν λαός έχουμε το ισχυρότερο όπλο στα χέρια μας, που είναι ότι έχουμε το δίκαιο με το μέρος μας, τούτο δε το δίκιο μας το αναγνωρίζουν πολλές φωνές σε ολόκληρη την Ευρώπη, φωνές οι οποίες προς το παρόν δεν εισακούονται, αφού, όπως προανέφερα, τα Μ.Μ.Ε. είναι λογικό να υπερασπίζονται τους τωρινούς οικονομικούς συσχετισμούς, όπως ακριβώς έχουν συμφέρον οι καναλάρχες τους, εκτός εάν πιστεύει κάποιος ότι οι δημοσιογράφοι ασκούν το λειτούργημά τους χωρίς να κατευθύνονται και χειραγωγούνται από κανένα αφεντικό, κάτι τέτοιο όμως το θεωρώ προσωπικά κακόγουστο αστείο.
    Η κυβέρνηση έχει κάνει τρομακτικά λάθη. Ένα από αυτά όμως μου φαίνεται ότι ήταν και το σοβαρότερο: υπήρξε όχι αδιάλλακτη-όπως αναφέρουν κάποιοι- αλλά, αντίθετα, υπέρ του δέοντος συγκαταβατική με τους πιστωτές μας, οι οποίοι τελικά μας οδήγησαν με ψεύτικες ελπίδες στο σημείο που ήθελαν, δηλαδή στην έξοδο από το προγραμμα, αφού ήξεραν ότι το σημαντικότερο όπλο τους είναι ότι ενώ εκείνοι απολαμβάνουν την ευμάρειά τους, εμείς την ίδια στιγμή ξεμένουμε από ρευστό και συνεπώς γνώριζαν ότι όσο τραβούσαν χρονικά τις διαπραγματεύσεις, τόσο εμείς ερχόμασταν σε ολοένα και πιο δυσχερή θέση. Εκτός εάν πιστεύει κανείς την προπαγάνδα ότι τόσον καιρό η διαπραγματευτική μας ομάδα πηγαινοερχόταν στις Βρυξέλλες χωρίς να παρουσιάζει καμία πρόταση!
    Για το Κ.Κ.Ε. τι να πεί κανείς; Έχει καταντήσει πραγματικά ο περίγελως της πολιτικής ζωής, ένα κόμμα που πραγματικά δεν προσφέρει τίποτα απολύτως και που απώλεσε την ευκαιρία, για μία μοναδική φορά, να κάνει την υπέρβαση και να ξεφύγει από τις αγκυλώσεις του και το οποίο πάσχει από οστεοπόπωση σε προχωρημένο στάδιο, που έχει καταστρέψει την ραχοκοκκαλιά του, είναι δε θέμα χρόνου να πέσει και -όπως ο γέρος- να μην ξανασηκωθεί ποτέ από το κρεβάτι του πόνου.
    Στο δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου ο ελληνικός λαός δεν απαντά στο ερώτημα μέσα ή έξω από το Ευρώ. Αυτό ήδη έχει απαντηθεί από τον ελληνικό λαό και δεν το αμφισβητεί ούτε το επιδιώκει κανείς, πόσο μάλλον ο πρωθυπουργός μας. Το ερώτημα θα είναι εάν θέλουμε να υπογράψουμε μια συμφωνία με την οποία θα συνεχιστεί η ύφεση, με την οποία έχουν καταπατηθεί όλα τα εργασιακά μας κεκτημένα και με την οποία έχουμε απωλέσει κάθε ευκαιρία για πρόοδο και ανάπτυξη και άρα την περηφάνειά μας ως λαός της Ευρώπης.
    Το τι θα συμβεί μετά το ΟΧΙ κανείς δεν μπορεί  με σιγουριά να το γνωρίζει.
    Ευτυχώς όμως γνωρίζουμε ήδη με βεβαιότητα τι θα συμβεί εάν επικρατήσει το ΝΑΙ. 

Νονοι και δωρα (ιδεες)

  Ένα από τα πιο σημαντικά  δώρα  που πρέπει να κάνετε στα βαφτιστήρια σας είναι η πασχαλινή λαμπάδα. Συμβολίζει την Ανάσταση του Κυρίου, τη...