Τρίτη 6 Οκτωβρίου 2015

5 Πράγματα που πρέπει να θυμάστε αν έχετε μόνο ένα παιδί!

B-9
Το να είσαι μοναχοπαίδι είναι δύσκολο και ταυτόχρονα υπέροχο.
Πρέπει  λοιπόν να θυμάστε τα παρακάτω αν έχετε μόνο ένα παιδί:
Πρέπει να ξέρετε πως τα μοναχοπαίδια  θέλουν να νιώθουν πως τα λατρεύετε και τα εκτιμάτε.  Τα μοναχοπαίδια θέλουν να είναι το κέντρο της προσοχής και πως εκτιμάτε ότι κάνουν  αλλά να τους θυμίζετε πως ο κόσμος δεν περιστρέφεται μόνο γύρω  από εκείνα.
Είστε οι γονείς τους αλλά και οι καλύτεροι φίλοι τους.Δεν έχουν αδέρφια για να μοιράζονται τα μυστικά τους για αυτό εσείς θα είστε οι καλύτεροι φίλοι τους.Βοηθήστε τους να σας εμπιστευτούν και να συζητάνε μαζί σας ότι τους απασχολούν.
Δεν τους αρέσει να τα αποκαλείτε κακομαθημένα. Είναι το κέντρο της προσοχής σας και έχουν ιδιαίτερη μεταχείρηση αλλά αν είναι κακομαθημένα, αυτό οφείλεται σε εσάς. Προσπαθήστε να αλλάξετε την συμπεριφορά τους με πράξεις και όχι δίνοντάς τους μόνο έναν τίτλο.
Θέλουν χρόνο για τον εαυτό τους. Μπορεί ένα μοναχοπαίδι να μην έχει αδέφια αλλά δεν χρειάζεται να είστε συνεχώς από πάνω του για να μην νιώθει μόνο του. Ειδικά αυτά τα παιδιά θέλουν να μείνουν λίγο μόνα τους για να σκεφτούν. Αφήστε τα λοιπόν ελεύθερα και μην ανησυχείτε.
Θέλουν περισσότερες αγκαλιές. Όλα τα παιδιά εννοείται πως χρειάζονται την αγκαλιά από τον γονιό. Όμως τα παιδιά που έχουν αδέρφια αγκαλιάζονται και  μεταξύ τους ενώ εκείνα έχουν μόνο εσάς.
babyradio.gr- Γεωργία Τ.

Ποιος πρέπει να είναι ο δάσκαλος; – Ε.Παπανούτσος

jan-steen-the-severe-teacherΗ φυσιογνωμία του δασκάλου
Δάσκαλος δεν είναι εκείνος πού μαθαίνει στα παιδιά μας τα σχολικά "γράμματα", καλούς τρόπους ή μουσική, κολύμπι, ξιφασκία και άλλα αθλητικά ή ψυχαγωγικά παιγνίδια. Αυτά τα "μαθήματα" είναι εξωτερικά, μένουν στην επιφάνεια, σαν τα ρούχα πού φορούμε (και τ’ αλλάζουμε ή τα πετούμε).
Δεν εισχωρούν παραμέσα, στην ψυχή μας, δεν μας πλάθουν, δεν διαμορφώνουν αυτό πού ονομάζουμε προσωπικότητά μας: το πνεύμα, το ήθος, το χαρακτήρα μας. (Πόσο εύκολα λέγονται άλλα δύσκολα εννοούνται αυτές οι κομψές λέξεις...).
Εκτός εάν εκείνοι πού τα προσφέρουν δεν περιορίζονται στην απλή μετάδοση εξωτερικών, επιδερμικών γνώσεων, άλλα αποβλέπουν σ’ αυτό το σκοπό και μεταχειρίζονται τα μαθήματα πού διδάσκουν ως μέσα για να τον επιτύχουν. Τότε πραγματικά ό φιλόλογος ή ό μαθηματικός, ό μουσικός ή ό γυμναστής είναι δάσκαλος και το έργο του αξίζει να λέγεται παιδευτικό. Διαφορετικά μοιάζουν με τούς ανύποπτους «βοηθούς» πού τούς παίρνει μαζί του ό «τεχνίτης», για να τού κουβαλούν τα υλικά, να τού δίνουν στο χέρι τα εργαλεία, ή και να εκτελούν μικροδουλειές, χωρίς πρωτοβουλία και ευθύνη, αφού άλλωστε δεν έχουν σαφή και πλήρη γνώση ούτε τού τελικού σκοπού ούτε της μεθόδου πού οδηγεί στην πραγμάτωσή του.
Τέτοια έργα, δευτερεύοντα και χωρίς βαθύτερη σημασία για την αγωγή των νέων ανθρώπων, οι αρχαίοι ’Αθηναίοι τα ανάθεταν σε δούλους — όπως και τα οικιακά, τα έργα του νοικοκυριού... Από το «δάσκαλο» περιμένουμε κάτι άλλο: ώριμος αυτός, γεμάτος από την πείρα της ζωής πού αποκτάται με κόπο και με πόνο, να σταθεί κοντά στον νέο, τον άπλερο άνθρωπο και να τον βοηθήσει να ωριμάσει, να ενηλικιωθεί πνευματικά, να γίνει ένας αυθύπαρκτος άνθρωπος.
'
O δάσκαλος - Gerrit Dou - 1645
O δάσκαλος - Gerrit Dou - 1645
Υπάρχει όμως και μια άλλη, πολύ σημαντική διαφορά πού χωρίζει το Δάσκαλο από τούς άλλους Επαγγελματίες, και τον πλησιάζει προς όσους ασκούν μέσα στην κοινωνία ευγενή, σοβαρά και για τούτο ευαίσθητα λειτουργήματα, όπως π.χ. είναι ό ιερέας, ό δικαστής, ό πολιτικός. "Όταν καλούμε ένα αρχιτέκτονα να μας σχεδιάσει το σπίτι πού θα χτίσουμε, ή πηγαίνουμε σ’ ένα γιατρό να μας χειρουργήσει ή διαπραγματευόμαστε ένα ζωγραφικό πίνακα πού μας αρέσει, δεν ρωτούμε (θα ήταν ανόητο να ρωτήσουμε) για το ήθος του αρχιτέκτονα, του γιατρού, του ζωγράφου, τί είδος άνθρωπος είναι, τι χαρακτήρα έχει, αν μπορούμε να έχουμε εμπιστοσύνη στην ευσυνειδησία, στην ευγένεια των αισθημάτων, στην αρετή του. Όλα αυτά — πιστεύουμε — αφορούν την ιδιωτική ζωή, είναι άσχετα με το έργο πού του ζητούμε, και επομένως δεν μας ενδιαφέρουν. Κι ένας ακόλαστος αρχιτέκτων, κι ένας υποκριτής ή αναξιόπιστος χειρουργός, κι ένας άτακτος στη ζωή του καλλιτέχνης μπορεί να κάνει άριστα τη δουλειά του.
Στο δάσκαλο όμως πού έχει αμφίβολο ήθος, εμπαθή και διαστρεμμένο χαρακτήρα, πως να παραδώσουμε το παιδί μας να το μορφώσει; Σ’ αυτόν (καθώς λέγει ό Πλάτων στο περίφημο προοίμιο του "Πρωταγόρα" με το στόμα του Σωκράτη) πάμε και δίνουμε όχι το σώμα, αλλά την ψυχή μας· είναι λοιπόν δυνατόν να αδιαφορήσουμε για τον ψυχικό του κόσμο, για το ποιόν της προσωπικότητάς του; —Μα είναι λαμπρός μαθηματικός, εξαίρετος φιλόλογος, θαυμάσιος γυμναστής... — Παρ’ όλες όμως αυτές τις ιδιότητες του μπορεί να μην είναι «άνθρωπος» στις ηθικές διαστάσεις του, οπότε κάνει για ερευνητής, για συγγραφέας, για συνδικαλιστής, άλλα δεν κάνει για δάσκαλος. Κάτι περισσότερο, κάτι πιο πέρα από τα προσόντα αυτά χρειάζεται ό δάσκαλος· μέταλλο ψυχής γνήσιο και υψηλής ποιότητας. (Ό αναγνώστης θα έχει, πιστεύω, καταλάβει άτι στη σειρά τούτων των σκέψεων η "αρετή" δεν εννοείται με στενή έννοια, ούτε προσδιορίζεται με τα κοινά μέτρα).
teach-aristotles-ethics-800X800Ποια ακριβώς είναι, μέσα στον χαρακτηρολογικό πίνακα, η ιδιομορφία του δασκάλου; Πολλάγνωρίσματά της έχουν επισημάνει όσοι έχουν συστηματικά μελετήσει το θέμα. Θα περιοριστώ σε τρία, τα κατά τη γνώμη μου σπουδαιότερα.
Στόφα δασκάλου έχει εκείνος πού παραμένοντας ενήλικος μπορεί να γίνεται παιδί — και κάθε χρόνο, με τα νέα παιδιά πού έρχονται στα χέρια του, να γίνεται ένα νέο παιδί. Τούτο μπορούμε να το διατυπώσουμε και αλλιώς: o αληθινός δάσκαλος ενηλικιώνεται παραμένοντας παιδί στην ψυχή άνθρωπος δηλαδή αγνός, δροσερός, εύπλαστος.
Αδύνατο να φαντασθεί κανείς πόσο δύσκολο, υπεράνθρωπο σχεδόν, είναι αυτό πού του ζητούμε: να συνθλίψει μέσα του το χρόνο, να γερνάει φυσιολογικά και όμως να μένει νέος στην ψυχή, για να μπορεί να έχει εύκολη την πρόσβαση στα αισθήματα, στις σκέψεις, στις επιθυμίες του νέου ανθρώπου πού θα διαπαιδαγωγήσει, να τον «καταλαβαίνει», να χαίρεται και να διασκεδάζει μαζί του, να σκέπτεται τις σκέψεις του, να επιθυμεί τις επιθυμίες του, να πονάει τον πόνο του. Να κατορθώνει δηλαδή εκείνο πού δεν μπορούν να επιτύχουν οι γονιοί (πιο πολύ ό πατέρας παρά ή μητέρα) όταν ή ηλικία έχει υπέρμετρα μεγαλώσει την απόσταση πού τούς χωρίζει από τα παιδιά τους. «Μιλούν» παραπονούνται «μιαν άλλη γλώσσα, ακατανόητη για μας».
Ο δάσκαλος λοιπόν πρέπει ακριβώς να καταλαβαίνει, να μιλεί αυτή τη γλώσσα, για να συνεννοείται με τούς νέους, για να μπορεί να έρχεται πολύ κοντά τους και να τούς παραστέκεται στις δυσκολίες πού θα βρουν πορευόμενοι την (ανώμαλη και επικίνδυνη) οδό της ζωής.
Όσοι βλέπουν με σκεπτικισμό τούτο το «πλησίασμα» και κάποτε ανησυχούν για τις συνέπειές του, θα αναθεωρήσουν τη στάση τους άμα σκεφτούν ότι, εάν δεν πάμε κοντά στο παιδί, δεν θα το φέρουμε ποτέ κοντά μας, και όσο μακριά του στεκόμαστε, τόσο κι εκείνο θα σταθεί ακόμα πιο μακριά από μας. Με αυτό το πρίσμα θεωρούμενο το έργο του δασκάλου είναι σήμερα πολύ πιο δύσκολο από όσο ήταν στις άλλες εποχές. Γιατί με τον ιλιγγιώδη ρυθμό πού εξελίσσονται σήμερα οι κοινωνίες μας,  η απόσταση (όχι χρόνου, αλλά αντιλήψεων και διαθέσεων, «νοοτροπίας») πού χωρίζει τη μια γενεά από την άλλη έχει γίνει εκπληκτικά μεγάλη. Ό κόσμος μας δεν είναι πια ό δικός τους και για να μετατεθεί κανείς στη δική τους «πραγματικότητα», όπως μόνο ό αληθινός δάσκαλος μπορεί να το κάνει, είναι σωστός άθλος. Ποτέ δεν ήταν το παιδευτικό λειτούργημα τόσο δύσκολο όσο σήμερα.
Το δεύτερο πού ζητούμε από το δάσκαλο είναι: στις σχέσεις του με το μαθητή σ’ ένα στόχο να βλέπει πάντοτε σταθερά — πώς να αχρηστέψει τον εαυτό του. Ξέρετε άλλο επάγγελμα πού αποκλειστική επιδίωξή του έχει να αχρηστεύει τις υπηρεσίες του; Ό νους μας πηγαίνει στο ιατρικό' όταν μας θεραπεύσει, ό γιατρός παύει να μας είναι χρήσιμος. "Αν όμως καλοεξετάσουμε τα πράγματα, δεν θα εξαιρέσουμε ούτε το γιατρό, γιατί και το σώμα πού υπερνίκησε μια νόσο, φθείρεται διαρκώς με την ηλικία και έχει πάντοτε την ανάγκη του γιατρού. Με το δάσκαλο συμβαίνει το αντίθετο. Επιτυχημένος είναι εκείνος ο δάσκαλος πού έκανε με το έργο του τόσο ώριμο το μαθητή του, ώστε εκείνος να μη τον χρειάζεται πια. Αυτό είναι το μεγάλο κατόρθωμα, ο θρίαμβος του δασκάλου: να κάνει τον νέο άνθρωπο σε τέτοιο βαθμό αυθύπαρκτο και ανεξάρτητο — στον τρόπο πού μεθοδεύει τις παρατηρήσεις και τις σκέψεις του, πού κάνει τις εκτιμήσεις του, πού καταρτίζει το πρόγραμμα της δράσης του, πού βλέπει και σημασιολογεί τον κόσμο και τη ζωή — ώστε να μην έχει πλέον ανάγκη από τη χειραγώγηση κανενός άλλου, ούτε φυσικά τού δασκάλου του.
daskalos_papanoutsos
Πώς γίνεται όμως αυτός ο διανοητικός και ηθικός απογαλακτισμός;
Πρώτα πρέπει να τον θελήσει και να τον επιδιώξει ό δάσκαλος, πράγμα πολύ σπάνιο, άμα συλλογιστεί κανείς πόσο εγωιστής και ματαιόδοξος, δεσποτικός και αδιάλλακτος γίνεται ό άνθρωπος όταν συμπεριφέρεται προς τούς άλλους από «θέσιν ισχύος».
Και έπειτα πρέπει να μπορεί να τον επιτύχει, γιατί πολύ λίγοι είναι ικανοί για ένα τέτοιο λεπτό και δύσκολο έργο.
Κλασικό και απαράμιλλο υπόδειγμα δασκάλου απ’ αυτή την άποψη θα παραμείνει ό αρχαίος Σωκράτης (όπως μας τον παρουσιάζουν τα κείμενα των μαθητών του, του Πλάτωνα και του Ξενοφώντα). Αυτός — έλεγε στους νέους πού ζητούσαν τα φώτα του — δεν ξέρει τίποτα και όπως ή μητέρα του, ή Φαιναρέτη ή μαμή, ξεγεννούσε τις επίτοκες μητέρες, δεν γεννούσε τα παιδιά πού έφερνε στον κόσμο, το μόνο πού μπορούσε κι εκείνος να τούς προσφέρει, είναι να τούς παρασταθεί στον πνευματικό τοκετό, για να γεννήσουν υγιείς Ιδέες, όχι ανάπηρα πλάσματα. Η «μαιευτική» είναι λοιπόν ή μέθοδος και ή τέχνη του αληθινού δασκάλου· με αυτήν ότι μαθαίνει ο νέος είναι δική του κατάκτηση, όχι ξένη εισφορά. Κάτι περισσότερο: με αυτήν μαθαίνει το «πώς να μαθαίνει», μόνος και αυτοδύναμος. Το πώς επομένως θα πάψει να χρειάζεται το δάσκαλο.
Άφησα τελευταία την κύρια ιδιότητα (ορθότερα: την πρώτη αρετή) του δασκάλου: την Αγάπη του στο παιδί. Στο παιδί πού δεν είναι δικό του, άλλα γίνεται δικό του όταν συνδεθεί μαζί του με την παιδευτική σχέση. Στο παιδί ως παιδί, ως ένα δηλαδή νέο και τρυφερό βλαστάρι, πού δεν έχει ακόμα ξεδιπλώσει τα φύλλα του, άλλα κλείνει μέσα του τόσους θησαυρούς — νοημοσύνης, ευαισθησίας, δραστηριότητας — και περιμένει τη δική του στοργή και φροντίδα για ν’ ανθοβολήσει, ν’ αναπτυχθεί και να ολοκληρωθεί. Είναι απίστευτο με πόση αγάπη (ανιδιοτελή, θερμή, αφειδώλευτη) αφοσιώνεται ό αληθινός δάσκαλος στους μαθητές του. Το παιδί πού τού εμπιστεύτηκαν να διδάξει, γίνεται ό άξονας της ζωής του, αυτό της δίνει το περιεχόμενο και το νόημά της.
Έχουμε και στο κεφάλαιο τούτο της ψυχολογίας τού δασκάλου ένα κλασικό και απαράμιλλο υπόδειγμα: την άγια μορφή τού Pestalozzi. Σ’ ένα ατελείωτο έργο του («ο άρρωστος Pestalozzi προς το υγιές Κοινόν», 1812) εξομολογείται: «'Όταν μέσα στη συναίσθηση της μεγάλης καταστροφής, μέσα στην πιο μεγάλη 'αγανάκτησή μου για όσα με περιτριγύριζαν, έβρισκα ένα παιδί στο δρόμο και τόβαζα κοντά στο στήθος μου και το μάτι τού εσωτερικού του ουρανού μόλις έστω άγγιζε το σκληρό μου βλέμμα, τότε χαμογελούσε αμέσως το μάτι μου όπως το μάτι τού παιδιού και ξεχνούσα ουρανό και γη, ξεχνούσα ακόμη — θάλεγα — και τού Θεού και των ανθρώπων τη δικαιοσύνη και ζούσα μέσα στη μακαριότητα της ανθρώπινης φύσης και της άγιας αθωότητας της, έτσι καθώς χανόμουν κυριολεκτικά, ή μάλλον ξανάβρισκα τον εαυτό μου μέσα στο παιδί πού κρατούσα πάνω στο στήθος μου, ξαναχαιρόμουν τότε πάλι με βαθιά συγκίνηση για την ύπαρξή μου με την άγια χαρά πού έβαζε μέσα στην ερημωμένη μου ψυχή ή ύπαρξη του παιδιού πού καθόταν απάνω μου». ’Άς προσέξουμε σ’ αυτή τη θαυμάσια σελίδα τη φράση του μεγάλου Ελβετού: «Ξανάβρισκα τον εαυτό μου μέσα στο παιδί». Με την αγάπη πού διεγείρει ανεξάντλητα την παιδαγωγική ακτινοβολία, o αληθινός δάσκαλος ξαναβρίσκει τον εαυτό του μέσα στο παιδί.
Ευαγ. Παπανούτσος - Οι δρόμοι της ζωής
by Αντικλείδι , http://antikleidi.com

Ποιος πρέπει να είναι ο δάσκαλος; – Ε.Παπανούτσος

jan-steen-the-severe-teacherΗ φυσιογνωμία του δασκάλου
Δάσκαλος δεν είναι εκείνος πού μαθαίνει στα παιδιά μας τα σχολικά "γράμματα", καλούς τρόπους ή μουσική, κολύμπι, ξιφασκία και άλλα αθλητικά ή ψυχαγωγικά παιγνίδια. Αυτά τα "μαθήματα" είναι εξωτερικά, μένουν στην επιφάνεια, σαν τα ρούχα πού φορούμε (και τ’ αλλάζουμε ή τα πετούμε).
Δεν εισχωρούν παραμέσα, στην ψυχή μας, δεν μας πλάθουν, δεν διαμορφώνουν αυτό πού ονομάζουμε προσωπικότητά μας: το πνεύμα, το ήθος, το χαρακτήρα μας. (Πόσο εύκολα λέγονται άλλα δύσκολα εννοούνται αυτές οι κομψές λέξεις...).
Εκτός εάν εκείνοι πού τα προσφέρουν δεν περιορίζονται στην απλή μετάδοση εξωτερικών, επιδερμικών γνώσεων, άλλα αποβλέπουν σ’ αυτό το σκοπό και μεταχειρίζονται τα μαθήματα πού διδάσκουν ως μέσα για να τον επιτύχουν. Τότε πραγματικά ό φιλόλογος ή ό μαθηματικός, ό μουσικός ή ό γυμναστής είναι δάσκαλος και το έργο του αξίζει να λέγεται παιδευτικό. Διαφορετικά μοιάζουν με τούς ανύποπτους «βοηθούς» πού τούς παίρνει μαζί του ό «τεχνίτης», για να τού κουβαλούν τα υλικά, να τού δίνουν στο χέρι τα εργαλεία, ή και να εκτελούν μικροδουλειές, χωρίς πρωτοβουλία και ευθύνη, αφού άλλωστε δεν έχουν σαφή και πλήρη γνώση ούτε τού τελικού σκοπού ούτε της μεθόδου πού οδηγεί στην πραγμάτωσή του.
Τέτοια έργα, δευτερεύοντα και χωρίς βαθύτερη σημασία για την αγωγή των νέων ανθρώπων, οι αρχαίοι ’Αθηναίοι τα ανάθεταν σε δούλους — όπως και τα οικιακά, τα έργα του νοικοκυριού... Από το «δάσκαλο» περιμένουμε κάτι άλλο: ώριμος αυτός, γεμάτος από την πείρα της ζωής πού αποκτάται με κόπο και με πόνο, να σταθεί κοντά στον νέο, τον άπλερο άνθρωπο και να τον βοηθήσει να ωριμάσει, να ενηλικιωθεί πνευματικά, να γίνει ένας αυθύπαρκτος άνθρωπος.
'
O δάσκαλος - Gerrit Dou - 1645
O δάσκαλος - Gerrit Dou - 1645
Υπάρχει όμως και μια άλλη, πολύ σημαντική διαφορά πού χωρίζει το Δάσκαλο από τούς άλλους Επαγγελματίες, και τον πλησιάζει προς όσους ασκούν μέσα στην κοινωνία ευγενή, σοβαρά και για τούτο ευαίσθητα λειτουργήματα, όπως π.χ. είναι ό ιερέας, ό δικαστής, ό πολιτικός. "Όταν καλούμε ένα αρχιτέκτονα να μας σχεδιάσει το σπίτι πού θα χτίσουμε, ή πηγαίνουμε σ’ ένα γιατρό να μας χειρουργήσει ή διαπραγματευόμαστε ένα ζωγραφικό πίνακα πού μας αρέσει, δεν ρωτούμε (θα ήταν ανόητο να ρωτήσουμε) για το ήθος του αρχιτέκτονα, του γιατρού, του ζωγράφου, τί είδος άνθρωπος είναι, τι χαρακτήρα έχει, αν μπορούμε να έχουμε εμπιστοσύνη στην ευσυνειδησία, στην ευγένεια των αισθημάτων, στην αρετή του. Όλα αυτά — πιστεύουμε — αφορούν την ιδιωτική ζωή, είναι άσχετα με το έργο πού του ζητούμε, και επομένως δεν μας ενδιαφέρουν. Κι ένας ακόλαστος αρχιτέκτων, κι ένας υποκριτής ή αναξιόπιστος χειρουργός, κι ένας άτακτος στη ζωή του καλλιτέχνης μπορεί να κάνει άριστα τη δουλειά του.
Στο δάσκαλο όμως πού έχει αμφίβολο ήθος, εμπαθή και διαστρεμμένο χαρακτήρα, πως να παραδώσουμε το παιδί μας να το μορφώσει; Σ’ αυτόν (καθώς λέγει ό Πλάτων στο περίφημο προοίμιο του "Πρωταγόρα" με το στόμα του Σωκράτη) πάμε και δίνουμε όχι το σώμα, αλλά την ψυχή μας· είναι λοιπόν δυνατόν να αδιαφορήσουμε για τον ψυχικό του κόσμο, για το ποιόν της προσωπικότητάς του; —Μα είναι λαμπρός μαθηματικός, εξαίρετος φιλόλογος, θαυμάσιος γυμναστής... — Παρ’ όλες όμως αυτές τις ιδιότητες του μπορεί να μην είναι «άνθρωπος» στις ηθικές διαστάσεις του, οπότε κάνει για ερευνητής, για συγγραφέας, για συνδικαλιστής, άλλα δεν κάνει για δάσκαλος. Κάτι περισσότερο, κάτι πιο πέρα από τα προσόντα αυτά χρειάζεται ό δάσκαλος· μέταλλο ψυχής γνήσιο και υψηλής ποιότητας. (Ό αναγνώστης θα έχει, πιστεύω, καταλάβει άτι στη σειρά τούτων των σκέψεων η "αρετή" δεν εννοείται με στενή έννοια, ούτε προσδιορίζεται με τα κοινά μέτρα).
teach-aristotles-ethics-800X800Ποια ακριβώς είναι, μέσα στον χαρακτηρολογικό πίνακα, η ιδιομορφία του δασκάλου; Πολλάγνωρίσματά της έχουν επισημάνει όσοι έχουν συστηματικά μελετήσει το θέμα. Θα περιοριστώ σε τρία, τα κατά τη γνώμη μου σπουδαιότερα.
Στόφα δασκάλου έχει εκείνος πού παραμένοντας ενήλικος μπορεί να γίνεται παιδί — και κάθε χρόνο, με τα νέα παιδιά πού έρχονται στα χέρια του, να γίνεται ένα νέο παιδί. Τούτο μπορούμε να το διατυπώσουμε και αλλιώς: o αληθινός δάσκαλος ενηλικιώνεται παραμένοντας παιδί στην ψυχή άνθρωπος δηλαδή αγνός, δροσερός, εύπλαστος.
Αδύνατο να φαντασθεί κανείς πόσο δύσκολο, υπεράνθρωπο σχεδόν, είναι αυτό πού του ζητούμε: να συνθλίψει μέσα του το χρόνο, να γερνάει φυσιολογικά και όμως να μένει νέος στην ψυχή, για να μπορεί να έχει εύκολη την πρόσβαση στα αισθήματα, στις σκέψεις, στις επιθυμίες του νέου ανθρώπου πού θα διαπαιδαγωγήσει, να τον «καταλαβαίνει», να χαίρεται και να διασκεδάζει μαζί του, να σκέπτεται τις σκέψεις του, να επιθυμεί τις επιθυμίες του, να πονάει τον πόνο του. Να κατορθώνει δηλαδή εκείνο πού δεν μπορούν να επιτύχουν οι γονιοί (πιο πολύ ό πατέρας παρά ή μητέρα) όταν ή ηλικία έχει υπέρμετρα μεγαλώσει την απόσταση πού τούς χωρίζει από τα παιδιά τους. «Μιλούν» παραπονούνται «μιαν άλλη γλώσσα, ακατανόητη για μας».
Ο δάσκαλος λοιπόν πρέπει ακριβώς να καταλαβαίνει, να μιλεί αυτή τη γλώσσα, για να συνεννοείται με τούς νέους, για να μπορεί να έρχεται πολύ κοντά τους και να τούς παραστέκεται στις δυσκολίες πού θα βρουν πορευόμενοι την (ανώμαλη και επικίνδυνη) οδό της ζωής.
Όσοι βλέπουν με σκεπτικισμό τούτο το «πλησίασμα» και κάποτε ανησυχούν για τις συνέπειές του, θα αναθεωρήσουν τη στάση τους άμα σκεφτούν ότι, εάν δεν πάμε κοντά στο παιδί, δεν θα το φέρουμε ποτέ κοντά μας, και όσο μακριά του στεκόμαστε, τόσο κι εκείνο θα σταθεί ακόμα πιο μακριά από μας. Με αυτό το πρίσμα θεωρούμενο το έργο του δασκάλου είναι σήμερα πολύ πιο δύσκολο από όσο ήταν στις άλλες εποχές. Γιατί με τον ιλιγγιώδη ρυθμό πού εξελίσσονται σήμερα οι κοινωνίες μας,  η απόσταση (όχι χρόνου, αλλά αντιλήψεων και διαθέσεων, «νοοτροπίας») πού χωρίζει τη μια γενεά από την άλλη έχει γίνει εκπληκτικά μεγάλη. Ό κόσμος μας δεν είναι πια ό δικός τους και για να μετατεθεί κανείς στη δική τους «πραγματικότητα», όπως μόνο ό αληθινός δάσκαλος μπορεί να το κάνει, είναι σωστός άθλος. Ποτέ δεν ήταν το παιδευτικό λειτούργημα τόσο δύσκολο όσο σήμερα.
Το δεύτερο πού ζητούμε από το δάσκαλο είναι: στις σχέσεις του με το μαθητή σ’ ένα στόχο να βλέπει πάντοτε σταθερά — πώς να αχρηστέψει τον εαυτό του. Ξέρετε άλλο επάγγελμα πού αποκλειστική επιδίωξή του έχει να αχρηστεύει τις υπηρεσίες του; Ό νους μας πηγαίνει στο ιατρικό' όταν μας θεραπεύσει, ό γιατρός παύει να μας είναι χρήσιμος. "Αν όμως καλοεξετάσουμε τα πράγματα, δεν θα εξαιρέσουμε ούτε το γιατρό, γιατί και το σώμα πού υπερνίκησε μια νόσο, φθείρεται διαρκώς με την ηλικία και έχει πάντοτε την ανάγκη του γιατρού. Με το δάσκαλο συμβαίνει το αντίθετο. Επιτυχημένος είναι εκείνος ο δάσκαλος πού έκανε με το έργο του τόσο ώριμο το μαθητή του, ώστε εκείνος να μη τον χρειάζεται πια. Αυτό είναι το μεγάλο κατόρθωμα, ο θρίαμβος του δασκάλου: να κάνει τον νέο άνθρωπο σε τέτοιο βαθμό αυθύπαρκτο και ανεξάρτητο — στον τρόπο πού μεθοδεύει τις παρατηρήσεις και τις σκέψεις του, πού κάνει τις εκτιμήσεις του, πού καταρτίζει το πρόγραμμα της δράσης του, πού βλέπει και σημασιολογεί τον κόσμο και τη ζωή — ώστε να μην έχει πλέον ανάγκη από τη χειραγώγηση κανενός άλλου, ούτε φυσικά τού δασκάλου του.
daskalos_papanoutsos
Πώς γίνεται όμως αυτός ο διανοητικός και ηθικός απογαλακτισμός;
Πρώτα πρέπει να τον θελήσει και να τον επιδιώξει ό δάσκαλος, πράγμα πολύ σπάνιο, άμα συλλογιστεί κανείς πόσο εγωιστής και ματαιόδοξος, δεσποτικός και αδιάλλακτος γίνεται ό άνθρωπος όταν συμπεριφέρεται προς τούς άλλους από «θέσιν ισχύος».
Και έπειτα πρέπει να μπορεί να τον επιτύχει, γιατί πολύ λίγοι είναι ικανοί για ένα τέτοιο λεπτό και δύσκολο έργο.
Κλασικό και απαράμιλλο υπόδειγμα δασκάλου απ’ αυτή την άποψη θα παραμείνει ό αρχαίος Σωκράτης (όπως μας τον παρουσιάζουν τα κείμενα των μαθητών του, του Πλάτωνα και του Ξενοφώντα). Αυτός — έλεγε στους νέους πού ζητούσαν τα φώτα του — δεν ξέρει τίποτα και όπως ή μητέρα του, ή Φαιναρέτη ή μαμή, ξεγεννούσε τις επίτοκες μητέρες, δεν γεννούσε τα παιδιά πού έφερνε στον κόσμο, το μόνο πού μπορούσε κι εκείνος να τούς προσφέρει, είναι να τούς παρασταθεί στον πνευματικό τοκετό, για να γεννήσουν υγιείς Ιδέες, όχι ανάπηρα πλάσματα. Η «μαιευτική» είναι λοιπόν ή μέθοδος και ή τέχνη του αληθινού δασκάλου· με αυτήν ότι μαθαίνει ο νέος είναι δική του κατάκτηση, όχι ξένη εισφορά. Κάτι περισσότερο: με αυτήν μαθαίνει το «πώς να μαθαίνει», μόνος και αυτοδύναμος. Το πώς επομένως θα πάψει να χρειάζεται το δάσκαλο.
Άφησα τελευταία την κύρια ιδιότητα (ορθότερα: την πρώτη αρετή) του δασκάλου: την Αγάπη του στο παιδί. Στο παιδί πού δεν είναι δικό του, άλλα γίνεται δικό του όταν συνδεθεί μαζί του με την παιδευτική σχέση. Στο παιδί ως παιδί, ως ένα δηλαδή νέο και τρυφερό βλαστάρι, πού δεν έχει ακόμα ξεδιπλώσει τα φύλλα του, άλλα κλείνει μέσα του τόσους θησαυρούς — νοημοσύνης, ευαισθησίας, δραστηριότητας — και περιμένει τη δική του στοργή και φροντίδα για ν’ ανθοβολήσει, ν’ αναπτυχθεί και να ολοκληρωθεί. Είναι απίστευτο με πόση αγάπη (ανιδιοτελή, θερμή, αφειδώλευτη) αφοσιώνεται ό αληθινός δάσκαλος στους μαθητές του. Το παιδί πού τού εμπιστεύτηκαν να διδάξει, γίνεται ό άξονας της ζωής του, αυτό της δίνει το περιεχόμενο και το νόημά της.
Έχουμε και στο κεφάλαιο τούτο της ψυχολογίας τού δασκάλου ένα κλασικό και απαράμιλλο υπόδειγμα: την άγια μορφή τού Pestalozzi. Σ’ ένα ατελείωτο έργο του («ο άρρωστος Pestalozzi προς το υγιές Κοινόν», 1812) εξομολογείται: «'Όταν μέσα στη συναίσθηση της μεγάλης καταστροφής, μέσα στην πιο μεγάλη 'αγανάκτησή μου για όσα με περιτριγύριζαν, έβρισκα ένα παιδί στο δρόμο και τόβαζα κοντά στο στήθος μου και το μάτι τού εσωτερικού του ουρανού μόλις έστω άγγιζε το σκληρό μου βλέμμα, τότε χαμογελούσε αμέσως το μάτι μου όπως το μάτι τού παιδιού και ξεχνούσα ουρανό και γη, ξεχνούσα ακόμη — θάλεγα — και τού Θεού και των ανθρώπων τη δικαιοσύνη και ζούσα μέσα στη μακαριότητα της ανθρώπινης φύσης και της άγιας αθωότητας της, έτσι καθώς χανόμουν κυριολεκτικά, ή μάλλον ξανάβρισκα τον εαυτό μου μέσα στο παιδί πού κρατούσα πάνω στο στήθος μου, ξαναχαιρόμουν τότε πάλι με βαθιά συγκίνηση για την ύπαρξή μου με την άγια χαρά πού έβαζε μέσα στην ερημωμένη μου ψυχή ή ύπαρξη του παιδιού πού καθόταν απάνω μου». ’Άς προσέξουμε σ’ αυτή τη θαυμάσια σελίδα τη φράση του μεγάλου Ελβετού: «Ξανάβρισκα τον εαυτό μου μέσα στο παιδί». Με την αγάπη πού διεγείρει ανεξάντλητα την παιδαγωγική ακτινοβολία, o αληθινός δάσκαλος ξαναβρίσκει τον εαυτό του μέσα στο παιδί.
Ευαγ. Παπανούτσος - Οι δρόμοι της ζωής
by Αντικλείδι , http://antikleidi.com

Mαλβίνα - "Αν θέλεις να χάσεις τους ανεπιθύμητους θεατές, ζήσε δημόσια"

Mαλβίνα - "Αν θέλεις να χάσεις τους ανεπιθύμητους θεατές, ζήσε δημόσια"
Προσπαθώντας αυτόν τον αιώνα να ορίσουν τι ειναι ιδιωτική ζωή, οξυδερκέστατοι άνθρωποι κατέληξαν στο συμπέρασμα: ιδιωτική ζωή είναι μάλλον το δικαίωμα να κλειδώνουμε τις πόρτες μας.
Έλα όμως που η προδοσία έρχεται σχεδόν πάντα από μέσα.
Από εκείνους που βρέθηκαν μαζί σου για λίγο.
Από ανάξιους που εμπιστεύτηκες.
Από ανθρωπάρια που σε φακέλωσαν πάνω στις πιο εξομολογητικές σου ώρες.
[...]
Κάποτε ταραζόμουν με αυτά που έλεγε ο Μπρετον. Για το γυάλινο σπίτι όπου έπρεπε όλοι να ζούμε. Και οι απέξω να χαζεύουν.
Νόμιζα πως αυτός ο εφιάλτης της διαφάνειας είχε να κάνει μόνο με το επιλήψιμο της ζωής μας.
Δεν μπορούσα ακόμα να καταλάβω πως το σκάνδαλο το τροφοδοτεί η περιφρούρηση της ιδιωτικότητας.
Αν δεν τραβήξεις την κουρτίνα του άλλου, αν την εχει ανοίξει μόνος του, δεν εχει γούστο.
Η αποκάλυψη σου αξίζει στο βαθμό που έβαλες το μάτι σου στη ξένη κλειδαρότρυπα.
[...]
Εδω και καιρό προσπαθώ.
Για γυάλινα σπίτια και πόρτες ξεκλείδωτες.
Έτσι ώστε να μη χρειαστεί να τις παραβιάσει κανείς.
Έτσι ώστε να προστατεύσεις ακόμα και τους ανάξιους από τον απόλυτο διασυρμό: του να διαδίδουν ξένα μυστικά.
Εδώ και καιρό συντάσσομαι απολύτως με την Σούζαν Μπρέγκερ που λέει: "Όσοι λιγότερη αυθεντικότητα έχουν οι ζωές των ανθρώπων, τόσο πιο ιδιωτικές είναι καταδικασμένες να παραμείνουν. Όσο πιο συμβατικές και άδειες είναι οι ζωές τόσο πιο καταδικασμένες να παραμένουν μυστικές. Αδιάφορες. Χωρίς καν να αξιωθούν το πρώτο στοιχείο του μύθου: την παραμόρφωση."
Από τη στιγμή που προφυλλάσουμε τόσο την ιδιωτική μας ζωή, συναινούμε στο να στηθεί το προσωπείο του σκανδάλου.
Για να το πω αλλιώς, διάσημε φίλε μου: Αν σκοπεύεις να πάρεις στα σοβαρά την ιδιωτική σου ζωή, πάψε να την καλύπτεις με μυστήριο. Αν θέλεις να χάσεις τους ανεπιθύμητους θεατές, ζήσε δημόσια.
Άλλον τρόπο πιο κρυπτικό να ζει κανείς δεν ξέρω.

Μαλβίνα Κάραλη, Σαββατογεννημένη
Εκδοσεις Τσαγκαρουσιάνος

Παρασκευή 2 Οκτωβρίου 2015

Παγκόσμια Ημέρα Ηλικιωμένων: Μην ξεχνάς να τους λες «Σ' αγαπώ»



Παγκόσμια Ημέρα Ηλικιωμένων: Μην ξεχνάς να τους λες «Σ' αγαπώ»



Ένα μεγάλο «Σε αγαπώ» στην ηρωίδα της ζωής μου

Ποτέ δεν είχα δώσει ιδιαίτερη σημασία σε αυτή τη μέρα. Ίσως γιατί ποτέ μέχρι τώρα δεν είχα αισθανθεί τη ζωή μου χωρίς αυτή τη γυναίκα. Ξέρετε, μερικές φορές κάποιους ανθρώπους τους θεωρείς πολύ δεδομένους στη ζωή σου και είσαι πεπεισμένη πως θα είναι πάντα δίπλα σου. Ξεχνάς την ηλικία τους ή μάλλον καλύτερα θες να την ξεχάσεις. Η γιαγιά και ο παππούς είναι οι άνθρωποι που μας έχουν μεγαλώσει. Είναι τα πρόσωπα που κρύβονται πίσω από κάθε ελληνική οικογένεια και ευελπιστούμε να φτάσουν τα... χίλια.
Μέχρι, λοιπόν, να μάθω πως «χτυπήθηκε» από την επάρατο νόσο, δεν είχε ποτέ περάσει από το μυαλό μου πως η γιαγιά μου δε θα είναι για πάντα εδώ. Εκεί άρχισα να σκέφτομαι και βασικά να αισθάνομαι τύψεις. Την είχα πάντα τόσο δεδομένη στη ζωή μου που ξεχνούσα να κάνω τα απαραίτητα. Ανέβαλα διαρκώς τις επισκέψεις μου, της μιλούσα με εκνευρισμό όταν δε με άκουγε καλά και ποτέ δε φανταζόμουν πόσο ανάγκη είχε μία αγκαλιά. Μακάρι να μπορούσα να γυρίσω πίσω το χρόνο, να μπω στο σπίτι, να την αγκαλιάσω και να της υπενθυμίσω πόσο πολύ την αγαπώ. Δυστυχώς, δεν ξέρω αν την τελευταία φορά που της το είπα με άκουσε. Έδωσε μεγάλη «μάχη», φάνηκε πολύ δυνατή μέχρι το τέλος και μέχρι το τελευταίο λεπτό σιγοψιθύριζε πως είναι καλά. Ξέρεις, στην πραγματικότητα δεν ήταν, πονούσε, αλλά ακόμη και τότε ήθελε να μας διδάξει πως στη ζωή πρέπει να είμαστε αισιόδοξοι και δυνατοί.
Αν δεν ήταν η γιαγιά Ευθαλία, τίποτα δε θα ήταν τώρα ίδιο. Μεγαλώνοντας μέσα σε μία κλασσική ελληνική οικογένεια, ήμουν από τα παιδιά που περνούσαν τις περισσότερες ώρες της ημέρας με τον παππού και τη γιαγιά. Εκείνη με φρόντιζε, εκείνη με πήγαινε βόλτα στην παιδική χαρά και σε εκείνης την αγκαλιά έτρεχα, όποτε με μάλωναν οι γονείς μου. Μη μου πεις πως και εσύ δεν έχεις ξεστομίσει χιλιάδες φορές τη φράση: «Εγώ θα πάω να μείνω με τη γιαγιά και τον παππού, που με αγαπούν πιο πολύ». Και πόσες ακόμη φορές δεν την έχεις ακούσεις να σου λέει: «Δεν τρως παιδί μου, αδυνάτισες πάλι». Εσύ από την άλλη μπορεί να είχες πάρει και μερικά κιλάκια παραπάνω. Η γιαγιά όμως σε έβλεπε και συνεχίζει να σε βλέπει πάντα... αδυνατισμένη.
Είναι η γυναίκα που κάθε φορά που θα σε δει θα ρωτήσει αν έχεις λεφτά ή αν χρειάζεσαι κάτι. Θα σου βάλει κρυφά κάποια χρήματα μέσα στην τσέπη και θα σου ζητήσει να μην το πεις σε κανέναν. Είναι το δικό σας μυστικό. Ξέρεις, έχει περάσει πολλά στην ηλικία σου και τώρα θέλει να κάνεις ό,τι δεν κατάφερε να κάνει εκείνη στα νιάτα της. Θέλει να σε δει φοιτήτρια, επιτυχημένη επαγγελματία και μετά από χρόνια να φτιάχνεις τη δική σου οικογένεια. Μη τη συμμερίζεσαι, λοιπόν, όταν σε ρωτάει διαρκώς γιατί δεν έχεις παντρευτεί ακόμη. Αυτή είναι η χαρά της.
Να της λες, λοιπόν, συχνά «σε αγαπώ» γιατί αυτή σε αγαπά αληθινά. Δε έχει ζητήσει ποτέ αντάλλαγμα για όλα όσα σου έχει προσφέρει τόσα χρόνια, ίσα ίσα πιστεύει ότι δεν έχει κάνει απολύτως τίποτα.
Να της λες «σε αγαπώ» γιατί αισθάνεται ήδη κουρασμένη από τα χρόνια και το μόνο που χρειάζεται είναι... ασφάλεια. Να την αγκαλιάζεις, γιατί αυτό είναι το μεγαλύτερο δώρο για εκείνη.
Να της λες «σε αγαπώ» γιατί είναι ο άνθρωπος που δε σε μάλωσε ποτέ. Δε σου χάλασε ποτέ χατίρι και σε υπερασπιζόταν πάντα.
Να της λες «σε αγαπώ» γιατί σε γέμιζε και σε γεμίζει με αυτοπεποίθηση. Στις αποτυχίες σου λέει δεν πειράζει, στους χωρισμούς σου υπενθυμίζει πως θα βρεθεί κάποιος καλύτερος για εσένα και γενικώς βρίσκει πάντα μία καλή δικαιολογία για να χαμογελάσεις.
Μη τα θεωρείς, λοιπόν, όλα δεδομένα! Να της λες σε αγαπώ, όπου και να είναι. Μην ανησυχείς, σε ακούει!
Σε αγαπώ και μας λείπεις!

Ψητές πατάτες με αλλαντικά και τυριά

Ψητές πατάτες με αλλαντικά και τυριά

Υλικά

  • 8-10 μέτριες πατάτες
  • 100 γρ. βούτυρο
  • 180 γρ. προσούτο Ευρυτανίας ή ζαμπόν κομμένο σε λεπτές λωρίδες
  • 200 γρ. κασέρι τριμμένο σε χοντρό τρίφτη
  • 100 γρ. κεφαλογραβιέρα τριμμένη σε χοντρό τρίφτη
  • ½ κουταλιά της σούπας μουστάρδα σε σκόνη
  • 4 κουταλιές της σούπας κρέμα γάλακτος
  • αλάτι χοντρό
  • πιπέρι φρεσκοτριμμένο
  • ροδέλες από αρωματικό βούτυρο για το γαρνίρισμα

Εκτέλεση

  1. Ανοίγετε κατόπιν με ένα μαχαίρι τις πατάτες στο μέρος που τις χαράξατε και αφαιρείτε μια ποσότητα από τη σάρκα τους. Σε ένα μπολ ανακατεύετε τα 2/3 από τα τυριά με τη μουστάρδα, το μισό προσούτο, λίγο πιπέρι και την κρέμα γάλακτος.
  2. Μεταφέρετε τις πατάτες σε ένα ταψάκι. Τις γεμίζετε με το μείγμα των τυριών. Ψήνετε τις πατάτες στο φούρνο 3΄-4΄ στους 220ο C, μέχρι να λιώσουν τα τυριά. Σκορπίζετε από πάνω το υπόλοιπο προσούτο και τα υπόλοιπα τυριά (ωμά), γαρνίρετε με αρωματικό βούτυρο και σερβίρετε.
  3. Μεταφέρετε τις πατάτες σε ένα ταψάκι. Τις γεμίζετε με το μείγμα των τυριών. Ψήνετε τις πατάτες στο φούρνο 3΄-4΄στους 220° C, μέχρι να λιώσουν τα τυριά. Σκορπίζετε από πάνω το υπόλοιπο προσούτο και τα υπόλοιπα τυριά (ωμά), γαρνίρετε με αρωματικό βούτυρο και σερβίρετε.

Συμβουλή

Για να φτιάξετε το αρωματικό βούτυρο, βάζετε 150 γρ. βούτυρο, 1 κουταλιά της σούπας μαϊντανό ψιλοκομμένο, λίγο αλάτι και λίγο ροζ και πράσινο πιπέρι σε ένα μπολ. Χτυπάτε καλά με το μίξερ όλα τα υλικά μέχρι να ομογενοποιηθούν. Κατόπιν πλάθετε το μείγμα σε κυλινδρικό σχήμα και το αφήνετε στο ψυγείο μέχρι να σφίξει. Όταν γίνει συμπαγές, το κόβετε σε ροδέλες.

Πέμπτη 1 Οκτωβρίου 2015

Η σωστή φροντίδα της ευαίσθητης περιοχής

vaginal-hair-removal
Είναι πολύ σημαντικό για εμάς τις γυναίκες να μην ξεχνάμε τους βασικούς κανόνες υγιεινής και τη χρήση προϊόντων περιποίησης για την ευαίσθητη περιοχή. Η καθημερινή και σωστή ατομική υγιεινή και φροντίδα της ευαίσθητης περιοχής, συντελεί στη διατήρηση της υγείας της.
Η σωστή περιποίηση της ευαίσθητης περιοχής με τα κατάλληλα προϊόντα, δε γίνεται μόνο για λόγους υγιεινής (π.χ. δυσοσμία) αλλά και για να προφυλάξουμε τη χλωρίδα και την επιδερμίδα της περιοχής – που αποτελούν ασπίδα προστασίας του βλεννογόνου κόλπου- από το να καταστραφεί. Με αυτό τον τρόπο ισχυροποιείται η άμυνα της περιγεννητικής περιοχής και προστατεύει από τυχόν ερεθισμούς, ευαισθησίες ή μολύνσεις (π.χ. κολπίτιδες, μυκητιάσεις, κ. ά).
Είναι βασικό, λοιπόν, να γνωρίζουμε κάποιους «κανόνες» και το σωστό τρόπο με τον οποίο όλες οι γυναίκες πρέπει να φροντίζουμε και να προστατεύουμε την ευαίσθητη περιοχή.
Συμβουλές για την υγιεινή και φροντίδα ευαίσθητης περιοχής
1. Καθαριότητα: Το πιο βασικό, όπως ξέρουμε, για την υγιεινή και φροντίδα της ευαίσθητης περιοχής δεν είναι άλλο από τη σωστή καθαριότητα. Για να γίνει λοιπόν αυτό, αρχικά πρέπει να επιλέξεις -κυρίως αφού συμβουλευτείς γυναικολόγο ή και δερματολόγο-, το κατάλληλο για τις ανάγκες σου προϊόν καθαρισμού για την ευαίσθητη περιοχή. Σε αυτό θα ληφθεί υπόψη τόσο η ηλικία σου όσο και η φάση στην οποία βρίσκεσαι (π.χ. εφηβεία, εγκυμοσύνη, εμμηνόπαυση, κ.λ.π.). Τα κοινά σαπούνια και τα αφρόλουτρα σώματος είναι καλό να αποφεύγονται.
Από κει και πέρα, καλό είναι να ακολουθείς έναν σχολαστικό καθαρισμό καθημερινά αλλά χωρίς υπερβολές (μία φορά την ημέρα είναι αρκετή). Αν ο καθαρισμός της περιοχής καθημερινά γίνει υπερβολικά τακτικός θα οδηγηθούμε σε καταστροφή της φυσικής χλωρίδας της περιοχής. Να αναφέρουμε σε αυτό το σημείο, ότι ο σωστός καθαρισμός πρέπει να γίνεται με κατεύθυνση από τον κόλπο προς τα πίσω και όχι το ανάποδο, για την αποφυγή μολύνσεων.
Τελειώνοντας με το θέμα του καθαρισμού, να πούμε ότι καλύτερο είναι να προτιμάς το όρθιο μπάνιο (ντους) και να αποφεύγεις το αφρόλουτρο μουλιάζοντας μες στη μπανιέρα, γιατί υπάρχει πιθανότητα διάφοροι ρύποι και βακτήρια από το σώμα να προκαλέσουν διαταραχές στην ευαίσθητη περιοχή ή και να εισχωρήσουν στον κόλπο.
2. Αποφυγή υγρασίας: Κάθε φορά που καθαρίζεις την ευαίσθητη περιοχή, είναι βασικό μετά τον καθαρισμό να σκουπίζεις πολύ καλά την περιοχή με βαμβακερή πετσέτα, γιατί αν παραμένει υγρασία επιτρέπει την ανάπτυξη μικροβίων. Γι’ αυτό και το καλοκαίρι όταν πηγαίνουμε στη θάλασσα δεν πρέπει να μένουμε με βρεγμένο μαγιό που στεγνώνει πάνω μας αλλά είναι βασικό να αλλάζουμε με κάτι στεγνό και να σκουπίζουμε την υγρασία.
3. Εσώρουχα-ρούχα: Είναι σημαντικό για την υγιεινή και φροντίδα της ευαίσθητης περιοχής να προσέχουμε το εσώρουχο αλλά και τα ρούχα που φοράμε. Γι’ αυτό καλό είναι να προτιμάς τα βαμβακερά εσώρουχα που επιτρέπουν στο δέρμα να αναπνέει και συνήθως πλένονται σε υψηλότερες θερμοκρασίες και να αποφεύγεις τα άλλα υφάσματα. Επίσης, είναι καλύτερο να αποφεύγεις τα πολύ στενά και σφιχτά ρούχα ειδικά τους καλοκαιρινούς μήνες με τη ζέστη που ιδρώνουμε περισσότερο.
4. Περίοδος: Κατά τη διάρκεια της περιόδου είναι καλό να αλλάζεις σε τακτά χρονικά διαστήματα τη σερβιέτα ή το ταμπόν σου (ανά 3-4 ώρες περίπου ) και μετά το τέλος της περιόδου μπορείς να κάνεις μια κολπική πλύση για την απομάκρυνση υπολειμμάτων.
5. Θάλασσα: Τους καλοκαιρινούς μήνες όταν επισκέπτεσαι τις παραλίες πρέπει να είσαι αρκετά προσεκτική και να μην έρχεσαι σε άμεση επαφή με την άμμο, την ψάθα ή την ξαπλώστρα. Είναι βασικό να χρησιμοποιείς πετσέτα όχι μόνο για την αποφυγή υγρασίας όπως αναφέραμε και παραπάνω αλλά και για να κάθεσαι πάνω σε αυτή, εφόσον είναι καθαρή και στεγνή, και να μην κάθεσαι απευθείας στην άμμο ή σε άλλα σημεία που μπορεί να σε γεμίσουν μικρόβια και να προκαλέσουν μολύνσεις, κ.ά.
6. Ερωτική επαφή: Στη διάρκεια της ερωτικής επαφής μην ξεχνάς να χρησιμοποιείς κάθε φορά προφυλακτικό (πέρα από τους σοβαρούς και γνωστούς λόγους) για την αποφυγή μετάδοσης λοιμώξεων και μετά την επαφή φρόντισε πάντα να ακολουθεί καθαρισμός της περιοχής.
7. Ιατρικός έλεγχος-πρόληψη: Τέλος, για να είσαι σίγουρη για την υγιεινή και φροντίδα της ευαίσθητης περιοχής, φρόντισε να επισκέπτεσαι τακτικά το γυναικολόγο σου όχι μόνο αν έχεις κάποια ενόχληση και κάποιο πρόβλημα αλλά προληπτικά και για έναν γενικό έλεγχο. Μην αμελείς τις επισκέψεις σου και μην τις αναβάλλεις επειδή τρέχεις με την καθημερινότητα ή επειδή νιώθεις άβολα!
Πηγή:govastileto.gr

Η γέννηση του παιδιού και η σχέση ανάμεσα στο ζευγάρι

800parents88
Της Μαρίας Κωνσταντινοπούλου
Η γέννηση ενός παιδιού αλλάζει σημαντικά τη σχέση του ζευγαριού.
Ο ερχομός ενός νέου μέλους συνήθως επηρεάζει τους νέους γονείς, γι” αυτό και είναι πολύ σημαντικό να επικοινωνεί το ζευγάρι τα συναισθήματα και τους φόβους που προκύπτουν. Η σχέση από μόνη της μπορεί να αποτελέσει πηγή δύναμης και υποστήριξης για τα άτομα.
Το ζευγάρι έχει να αντιμετωπίσει τις απαιτήσεις της εγκυμοσύνης, της γέννας, την ανατροφή του παιδιού, καθώς και την αλλαγή της καθημερινότητας και της σχέσης με τον/την σύντροφο.
Πέρα από τις αλλαγές εντός της οικογένειας, προκύπτουν και άλλες σημαντικές αλλαγές στις σχέσεις με τους υπόλοιπους συγγενείς (κυρίως παππούδες-γιαγιάδες), των οποίων η βοήθεια σε πολλές περιπτώσεις είναι πολύτιμη, όμως υπάρχουν και οι περιπτώσεις όπου η υπερεμπλοκή τους δημιουργεί τελικά άλλου είδους θέματα ανάμεσα στο ζευγάρι.
Οι κοινωνικές αλληλεπιδράσεις με φίλους και γνωστούς αλλάζουν λόγω των απαιτήσεων της φροντίδας του μωρού, και των νέων προτεραιοτήτων. Το σίγουρο είναι πως όλα τα είδη των σκέψεων και των συναισθημάτων θα προκύψουν τόσο για τη μητέρα όσο και τον πατέρα κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης καθώς και το πρώτο διάστημα μετά τη γέννηση του παιδιού. Είναι σημαντικό να έχουν το χρόνο και τη δυνατότητα να μιλήσουν γι “αυτό, καθώς είναι μέρος του σχηματισμού των πρώτων οικογενειακών δεσμών.
Ο καθένας βιώνει διααφορετικά την εμπειρία αυτή κατά τους πρώτους μήνες μετά τη γέννηση του παιδιού. Για κάποιους, η μετάβαση στην ιδιότητα του γονέα είναι εύκολη και ενισχύει τη σχέση με τον/τη σύντροφο. Για κάποιους άλλους, μπορεί να είναι ένα διάστημα  κούρασης και στρες που τους απομακρύνει και ορισμένες φορές τους οδηγεί και σε απόσυρση τόσο από τα γονε’ι’κά καθήκοντα όσο και από τα συζυγικά. Δεν είναι όλοι έτοιμοι να αντιμετωπίσουν την αλλαγή στη ζωή τους, να δεχτούν πως εκ των πραγμάτων θα υπάρχει λιγότερος ελεύθερος χρόνος για τους ίδιους και για τους άλλους. Είναι σημαντικό να αναγνωρίσουμε και να επικοινωνήσουμε τα όποια συναισθήματά προκύπτουν.
Συχνά αλλάζει και η σεξουαλική ζωή του ζευγαριού και ορισμένοι το βιώνουν σαν απώλειας της αποκλειστικής σχέσης που είχαν με τον/την σύντροφο. Πιθανόν να θεωρούν ότι οι νέες απαιτήσεις επηρεάζουν τις σεξουαλικές τους ανάγκες και προτεραιότητες, κάτι που πιθανόν να ισχύει το πρώτο διάστημα, μιας και η δομή της οικογένειας άλλαξε και προστέθηκε ένας άνθρωπος που έχει ανάγκη την πλήρη φροντίδα και αφοσίωσής μας.
Το σίγουρο είναι πως αν η σχέση του ζευγαριού είναι ειλικρινής και τα άτομα ανοιχτά σε συζήτηση, το πρώτο διάστημα της προσαρμογής θα μπορέσει να ξεπεραστεί ανώδυνα και με μεγαλύτερη ευκολία έως ότου τα πράγματα μπορέσουν να μπουν και πάλι στους κανονικούς τους ρυθμούς.
Μαρία Κωνσταντινοπούλου-Ψυχοπαιδαγωγός-Συντονίστρια Σχολών Γονέων
Ψυχολογία (BA), Ειδική αγωγή (BTEC), Παιδοψυχολογία (MSc)
6971935747- 2114014768
babyradio.gr

Πώς να αφαιρέσετε τα μαύρα στίγματα από τη μύτη σας με 2 μόνο υλικά!

Επειδή είναι ενοχλητικά και αντιαισθητικά, ψάξαμε και βρήκαμε τον καλύτερο τρόπο να αφαιρέσετε τα μαύρα στίγματα από τη μύτη σας, με υλικά που έχουμε όλοι στο σπίτι μας.
Αυτό που στην ουσία θα κάνετε είναι να απλώσετε λεμόνι και αλάτι, αλλά ας δούμε και τις λεπτομέρειες.
Το κιτρικό οξύ θα καθαρίσει και θα δώσει λάμψη στο δέρμα, ενώ ταυτόχρονα σκοτώνει τα μικρόβια που ζουν στους ανοιχτούς πόρους. Το αλάτι έχει επίσης αντιβακτηριακές ιδιότητες και αποφράσει τους πόρους.
Υλικά:
1 κουταλιά θαλασσινό αλάτι 1/2 κουταλάκι λεμόνι 1 κουταλιά νερό
Ανακατέψτε καλά όλα τα υλικά σε ένα μπολ και στη συνέχεια απλώστε το μείγμα όπου έχετε πρόβλημα με μαύρα στίγματα. Κάντε κυκλικό μασάζ για 2-4 λεπτά και ξεπλύνετε καλά το πρόσωπό σας.
Προσοχή: μην επαναλαμβάνετε τη διαδικασία περισσότερο από 1-2 φορές την εβδομάδα και αποφύγετε τις ακτίνες του ηλίου μετά την εφαρμογή.
Πηγή

Τινάζεστε στον ύπνο σας; Δείτε γιατί

Σίγουρα έχει συμβεί και σε εσάς να ξυπνήσετε μέσα στη νύχτα επειδή το χέρι ή το πόδι σας τινάχτηκε ξαφνικά...
Οι επιστήμονες πλέον γνωρίζουν πού οφείλονται αυτοί οι ακούσιοι νυχτερινοί σπασμοί που μας χαλάνε τον ύπνο.
Ο ύπνος χαρακτηρίζεται από διάφορα στάδια, κατά τη διάρκεια των οποίων ο εγκέφαλος και το σώμα μας αντιδρούν με συγκεκριμένο τρόπο. Στην αρχή ο ύπνος είναι ελαφρύς, μετά γίνεται πιο βαθύς και μετά, περίπου 45-60 λεπτά αφού αποκοιμηθούμε, περνάμε σε αυτό που ονομάζεται ύπνος γρήγορων κινήσεων των ματιών (ύπνος REM).
Κατά το στάδιο REM βλέπουμε τα όνειρα και οι μύες του σώματος βρίσκονται σε κατάσταση παράλυσης, ώστε να μην μπορούμε να αντιδράσουμε σε αυτά που βλέπουμε στον ύπνο μας. Ωστόσο, το στρες, η υπερβολική κούραση ή το ακανόνιστο πρόγραμμα ύπνου διαταράσσουν την ομαλή διαδοχή των σταδίων και πέφτουμε σε ύπνο REM ενώ το σώμα μας δεν είναι ακόμη έτοιμο.
Βλέπουμε επομένως όνειρα, όμως οι μύες δεν έχουν χαλαρώσει εντελώς και αντιδρούν. Αυτές οι νυχτερινές ακούσιες συσπάσεις έχουν πάρει την ονομασία υπνική μυοκλονία.
Η υπνική μυοκλονία είναι παντελώς ακίνδυνη και μπορεί να αντιμετωπιστεί με την υιοθέτηση ενός πιο αυστηρού προγράμματος ύπνου.

15 πράγματα που δεν γνωρίζετε για το γυναικείο στήθος

γυναικείο στήθος
Χθες λοιπόν που βρισκόμουν στο γυμναστήριο για να κάνω το βραδινό μου τρέξιμο, ήρθα αντιμέτωπη για πολλοστή φορά με τον εφιάλτη του αθλητικού σουτιέν, το οποίο δεν κρατάει και πολλά πράγματα, να πω την αλήθεια μου.
Γυρίζοντας στο σπίτι και scrollάροντας στο Newsfeed του Facebook, έπεσα πάνω σε ένα σχετικό post του Buzzfeed για το γυναικείο στήθος. Κάποια από αυτά που διάβασα τα ήξερα. Τα περισσότερα όμως είναι αλήθεια πως όχι!
Εσείς πόσα από αυτά ξέρετε;
1. Με τη διέγερση των θηλών ενισχύεται η επιθυμία της γυναίκας να δεθεί με τον ερωτικό της σύντροφο.
γυναικείο στήθος1
Τουλάχιστον αυτό ήταν το αποτέλεσμα μιας έρευνας που είχε διεξαχθή το 2012 από το Δρ. Λάρι Γιάνγκ, καθηγητή Ψυχιατρικής στο Πανεπιστήμιο Emory, στην Ατλάντα. Σκοπός της έρευνας ήταν να βρεθεί ο λόγος που οι άντρες «κολλάνε» με το γυναικείο στήθος και η απάντηση που βρήκαν σχετίζεται άμεσα με την εξέλιξη του ανθρώπου.
Επιπλέον, λέει ο δρ Γιανγκ, όταν ένας ερωτικός σύντροφος αγγίζει ή χαϊδεύει το στήθος μιας γυναίκας, ο εγκέφαλός της παράγει οξυτοκίνη, ακριβώς όπως συμβαίνει όταν την θηλάζει το μωρό της. Στην προκειμένη περίπτωση, όμως, η οξυτοκίνη βοηθεί τη γυναίκα να εστιάσει στον ερωτικό της σύντροφο, ενισχύοντας την επιθυμία της να δεθεί μαζί του.
2. Ορισμένες γυναίκες μπορούν να έρθουν σε οργασμό μόνο από τη διέγερση των θηλών τους.
γυναικείο στήθος2
Μια μελέτη του 2009 που διεξήχθη μεταξύ 213 γυναικών, έδειξε ότι το 29% αυτών είχε έρθει σε οργασμό μόνο με τη διέγερση των θηλών τους. Κι αυτό γιατί η αίσθηση φτάνει στον εγκέφαλο, ταξιδεύοντας μέσα από μερικά νεύρα που είναι τα ίδια, τόσο για τα γεννητικά όργανα όσο και για τις θηλές.
3. Στο Λονδίνο, υπάρχει ποτήρι σαμπάνιας, το οποίο σχεδιάστηκε με βάση το σχήμα του αριστερού στήθους της Kate Moss.
γυναικείο στήθος3
Η διάσημη γλύπτρια Jane McAdam Freud σχεδίασε αυτό το ποτήρι για το «34 Restaurant», ένα μοδάτο εστιατόριο του Λονδίνου, στο οποίο συχνάζουν διασημότητες, για τα 40ά γενέθλια της Kate Moss. Μάλιστα, το ποτήρι φέρει και την υπογραφή του μοντέλου.
4. Οι άντρες έχουν στήθος και ρώγες, καθώς αρχικά όλα τα ανθρώπινα έμβρυα είναι θηλυκά..
γυναικείο στήθος4
Όλα τα έμβρυα ξεκινούν ως θηλυκά, και στην πορεία “αρσενικοποιούνται” κρατώντας όμως πολλά χαρακτηριστικά της ίδιας ανατομίας. Οι ρώγες είναι το ίδιο πράγμα στους άντρες και τις γυναίκες, μόνο που χωρίς τα οιστρογόνα, επιτελούν απλά διακοσμητικό χαρακτήρα στα αρσενικά.
5. To μεγαλύτερο μέγεθος σουτιέν είναι το L, ενώ το μικρότερο το ΑΑΑ.
γυναικείο στήθος5
Το σουτιέν μεγέθους L έκανε την εμφάνιση του το 2011 από την εταιρία εσωρούχων «Bravissimo», με σκοπό να λύσει το… extra large πρόβλημα των προικισμένων γυναικών.
6. Καθημερινά παράγονται πάνω από 4.000.000 σουτιέν.
γυναικείο στήθος6
7. Το 2013 μια μελέτη έδειξε πως οι άντρες που προτιμούν τα μεγάλα στήθη χαρακτηρίζονται από οικονομική αστάθεια.
γυναικείο στήθος7
Επιπλέον, αποδείχθηκε ότι όταν οι άντρες πεινάνε προτιμούν τα μεγάλα στήθη, καθώς επίσης και όταν θέλουν να κάνουν οικογένεια, μιας και τα μεγάλα στήθη τους θυμίζουν τη μητρότητα.
8. Η ίδια μελέτη έδειξε πως οι άντρες που έχουν οικονομική ευχέρεια προτιμούν τα μικρά στήθη.
γυναικείο στήθος8
Επίσης, δεν ενδιαφέρονται να κάνουν οικογένεια και είναι λιγότερο σeξιστές.
9. Όταν μια γυναίκα κοιμάται μπρούμυτα το σχήμα του στήθους της αλλάζει με την πάροδο του χρόνου.
γυναικείο στήθος9
Μπορεί να χρειαστούν μερικά χρόνια για να αλλάξει, όμως αν μια γυναίκα κοιμάται συχνά μπρούμυτα, υπάρχει περίπτωση να της συμβεί. Η καλύτερη θέση για ύπνο είναι να είναι ξαπλωμένη στο πλάι.
10. Υπάρχουν 8 διαφορετικά σχήματα θηλών.
γυναικείο στήθος0
Τι καλύτερο από το να υπάρχει ποικιλία;
11. Και σε περίπτωση που αναρρωτιέστε, η Annie Hawkins – Turner έχει το μεγαλύτερο φυσικό στήθος στον κόσμο, σύμφωνα με το ρεκόρ Γκίνες.
γυναικείο στήθος11
12. Μελέτες έχουν δείξει πως ο θηλασμός έχει μακροπρόθεσμα οφέλη για τις μητέρες, όπως η μείωση του κινδύνου καρδιακών παθήσεων και εμφάνισης καρκίνου.
γυναικείο στήθος12
13. Επιπλέον, ο θηλασμός επιφέρει κάποιες αλλαγές στον εγκέφαλο της μητέρας, ώστε να ανταποκρίνεται στο κλάμα του δικού της παιδιού.
γυναικείο στήθος13
14. Στην Αρχαία Ρώμη, καθώς τα σουτιέν δεν είχαν ανακαλυφθεί ακόμα, οι γυναίκες έδεναν το στήθος τους με επιδέσμους, όταν ήθελαν να εξασκηθούν σε διάφορα αθλήματα.
γυναικείο στήθος14
15. Κατά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο οι γυναίκες σταμάτησαν να φορούν κορσέδες, οι οποίοι φτιάχνονταν από μέταλλο, καθώς ο στρατός το είχε περισσότερο ανάγκη.

Γιατί οι άνθρωποι δυσκολεύονται να αποδεχτούν το διαφορετικό;

  Είναι γεγονός ότι οι άνθρωποι έχουν μία έμφυτη τάση να φοβούνται οτιδήποτε διαφορετικό, φοβούνται το άγνωστο, φοβούνται αυτό που δεν ξέρου...