Τετάρτη 21 Οκτωβρίου 2015

18+1 Πράγματα που πρέπει να ξέρετε για τον αθεϊσμό

18+1 Πράγματα που πρέπει να ξέρετε για τον αθεϊσμό
Πριν μερικές ημέρες, ένας αναγνώστης του μπλογκ, απάντησε σε ένα άρθρο, πολύ ευγενικά είναι αλήθεια, και ακολούθησε μεγάλη αλληλογραφία. Πέραν του κεντρικού θέματος της επικοινωνίας που ήταν το κατά πόσο πρέπει ένας Χριστιανός να προσβάλλεται από αυτά που γράφω, πρόσεξα πως ο συγκεκριμένος αναγνώστης έκανε συνεχώς λάθη σχετικά με τον αθεϊσμό.
Συνεπώς νιώθω την ανάγκη να ξεκαθαρίσω μερικά θέματα άλλη μια φορά.
1. Ο αθεϊσμός δεν είναι πολύπλοκο θέμα. Αντιθέτως είναι εξαιρετικά απλό. Απλώς δεν πιστεύω σε κανένα θεό. Αυτό είναι το μόνο χαρακτηριστικό που χρειάζεται να έχει κάποιος για να τον αποκαλέσουμε άθεο. ΤΟ ΜΟΝΟ!
2. Άθεος δεν σημαίνει πως η ζωή μου δεν έχει νόημα, γιατί έχει, δεν σημαίνει πως πιστεύω στην εξέλιξη των ειδών, αν και πιστεύω, δεν σημαίνει πως πιστεύω στον διάβολο, μιας και αν δεν πιστεύεις στον θεό τότε δεν πιστεύεις ούτε στον διάβολο που είναι δημιούργημά Του.
3. Άθεος δεν σημαίνει πως είμαι καλός άνθρωπος ή πως είμαι κακός άνθρωπος. Υπάρχουν καλοί και κακοί άθεοι.
4. Γιατί δεν πιστεύω στον θεό; Γιατί οι αποδείξεις που βλέπω και που μου έχουν δοθεί δεν είναι αρκετές για να με πείσουν.
5. Οι άθεοι δεν έχουμε όλοι τις ίδιες πεποιθήσεις. Κάποιοι είναι αριστεροί άθεοι, άλλοι φιλελεύθεροι, άλλοι φεμινιστές, άλλοι φιλόζωοι, άλλοι δημοκράτες, άλλοι φασίστες, οτιδήποτε.
6. Αυτές μας οι πεποιθήσεις ΔΕΝ προέρχονται από τον αθεϊσμό μας. Αν προέρχονταν θα είχαμε όλοι τις ίδιες πεποιθήσεις. Αντιθέτως ο ίδιος ο αθεϊσμός είναι προϊόν των πεποιθήσεών μας για την επιστήμη και τη προέλευση το ανθρώπου.
7. Κανένας λογικός άθεος δεν είναι δογματικά ταγμένος να μην πιστέψει στο Θεό. Απλώς οι αποδείξεις για την ύπαρξή του είναι ...χάλια μαύρα. Θα ήταν απίστευτα απλό για ένα παντοδύναμο Ον να γράψει ένα κεφάλαιο στο ιερό του βιβλίο με το οποίο θα έσβηνε όλες τις αμφιβολίες που έχει ένας άθεος. Θα μπορούσε να μας δώσει τις λύσεις για όλα τα σημαντικά προβλήματα του 21ου αιώνα, ή να ευθυγραμμίσει τα αστέρια ώστε να γράφουν «ΘΕΟΣ», ή «ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ» (το ίδιο είναι). Αυτό θα με έκανε και εμένα πιστό. Αντί για αυτό μας δίνει οδηγίες πως να σφάξουμε κατσίκες και να πουλήσουμε γυναίκες.
8. Δεν μπορείς να τσουβαλιάσεις όλους τους άθεους μαζί. Είμαστε διαφορετικοί. Το μόνο κοινό που έχουμε είναι πως δεν έχουμε πεισθεί για την ύπαρξη Θεού. Μπορεί να έχουμε και άλλα κοινά, μπορεί και όχι.
9. Οι περισσότεροι άθεοι μεγάλωσαν από τους γονείς του ως πιστοί. Το γεγονός πως μας μεγάλωσαν να πιστεύουμε σε κάτι δεν σημαίνει πως πρέπει να παραμείνουμε κολλημένοι σε αυτό το δόγμα.
10. Στη εκκλησία, αλλά και με τη θρησκεία είχα και καλές και κακές εμπειρίες. Αυτές σε μεγάλο βαθμό με έκαναν αυτό που είμαι σήμερα. Αλλά δεν είμαι θυμωμένος με τον Θεό. Είναι δύσκολο να θυμώσεις με κάτι που δεν πιστεύεις πως υπάρχει και αν το κάνεις, ίσως το πρόβλημά σου να είναι ...διαφορετικής φύσης.
11. Μπορεί να μην είμαι θυμωμένος με τον Θεό, αλλά είμαι εξαιρετικά τσαντισμένος με την οργανωμένη θρησκεία. Δεν αναφέρομαι μόνο στο Χριστιανισμό αλλά σε όλες τις θρησκείες, απλώς μιλάω για τον Χριστιανισμό μιας και αυτόν ξέρω καλύτερα.
12. Μερικά από τα προβλήματα που έχω με το Χριστιανισμό είναι πως είναι κατά των ίσων δικαιωμάτων των γυναικών, κατά της επιστήμης, κατά της προόδου, σεξιστικός, ομοφοβικός, υπέρ της δουλείας, βίαιος, υπέρ της ανθρωποθυσίας και επειδή χρησιμοποιεί το φόβο ως εργαλείο ελέγχου.
13. Το ότι είμαι άθεος δεν σημαίνει πως δεν έχω ηθική. Αυτό είναι μεγάλο θέμα το οποίο έχω αναλύσει σε προηγούμενο πρόσφατο άρθρο, οπότε απλώς να πω πως θεωρώ πως η ηθική της Βίβλου είναι εξαιρετικά προβληματική για να την ακολουθήσω. Δεν μπορώ να δεχθώ πως κάτι είναι καλό απλώς επειδή το είπε ο Θεός. Αν πιστεύετε πως αυτό είναι λάθος τότε υποθέτω πως είστε έτοιμοι να σκοτώσετε το παιδί σας αν σας το πει ο Θεός. Τι; Όχι; Χμμμ....
14. Ο αριθμός των ανθρώπων που πιστεύουν στο Θεό σε όλο τον κόσμο είναι τεράστιος, αυτό όμως δεν αποτελεί απόδειξη της ύπαρξης του Θεού. Αν ήταν απόδειξη, τότε ποιανού Θεού;
15. Ο αθεϊσμός δεν είναι μια πίστη. Πρόκειται για την άρνηση αυτής της πίστης για λόγους που προανέφερα.
16. Οι άθεοι δεν ισχυριζόμαστε πως έχουμε την υπέρτατη αλήθεια. Δεν έχουμε αλάνθαστα βιβλία. Δεν έχουμε ιερούς συγγραφείς. Ουδείς αλάνθαστος, ούτε ο Πάπας.
17. Αγνωστικιστής είναι αυτός που ζητάει γνώση για να λάβει θέση. Αυτό είναι διαφορετικό από την αθεϊα όπου απορρίπτουμε την ύπαρξη του Θεού. Αλλά μπορεί να υπάρξει αγνωστικιστής άθεος, σαν εμένα, ο οποίος λέει πως δεν γνωρίζει αν υπάρχει Θεός και επιλέγει να μη πιστέψει καθώς και γνωστικός άθεος που είναι βέβαιος πως δεν υπάρχει θεός.
18. Η αθεϊα δεν είναι πίστη (ξανά). Δεν είναι μια κοσμοθεωρία ώστε να σκοτώσεις στο όνομά της. Οι φόνοι έχουν πολλά κίνητρα, αλλά η έλλειψη πίστης δεν είναι ένα από αυτά.
Τέλος,
19. Οι άθεοι δεν τρώμε μωράκια. Σίγουρα δεν τρώμε μωράκια κάθε Πέμπτη και Σάββατο οπότε τρώμε γατάκια και σκυλάκια. Αυτό το πράγμα με τα μωράκια είναι μύθος.
Βάζω στοίχημα πως υπάρχουν πολλοί συνάνθρωποι που λένε πως δεν ξέρουν αν υπάρχει θεός, αλλά δεν έχουν συνειδητοποιήσει πως στην ουσία είναι άθεοι. Όποιος από αυτούς διαβάζει αυτό το άρθρο νομίζω πως είναι σημαντικό να καταλάβει πως η αθεϊα δεν είναι κάτι κακό, όπως ίσως του έχουν πει. Πρόκειται απλώς για την ουδέτερη στάση στον ισχυρισμό πως υπάρχει Θεός όπως αυτός περιγράφεται στα διάφορα ιερά βιβλία.
Ο αθεϊσμός όχι μόνο δεν είναι κακός αλλά προκειμένου να ξεμπλέξουμε με αρκετά από τα κακά τη θρησκείας θα πρέπει να μαζευτούμε πολλοί και να οργανωθούμε καλύτερα.
Το πρώτο βήμα όμως είναι να το καταλάβουμε.
 18-1-pragmata-pou-prepei-na-kserete-gia-ton-atheismo.png

Πηγή: greeksceptic.com

...Πληγώνομαι,σημαίνει,κοντά στα άλλα αποκτώ γνώσεις... Ε, τώρα με λίγη παραπάνω μελέτη της ματαιότητας... ένα Lower Σοφίας κουτσά στραβά το παίρνεις..!! Κική Δημουλά

6 Απαραίτητες αρχές που πρέπει να διδάξετε στην κόρη σας!

5fd0020899fcbbd9ef55b6677c9c14b9
Το να μεγαλώνεις παιδιά είναι υπέροχο.
Το να μεγαλώνεις κόρες είναι επίσης υπέροχο!
Είτε μεγαλώνετε αγόρια είτε κορίτσια είναι απαραίτητο να τους διδάξετε τις σωστές αξίες.Όμως στα κορίτσια πρέπει να διδάξετε συγκεκριμένες αξίες
Διδάξτε στην κόρη σας…
Πως η αξία της βασίζεται σε κάτι παραπάνω από μια εξωτερική εμφάνιση.Αξίζει πολύ περισσότερο από αυτό που βλέπει το ανθρώπινο μάτι και έχει πολύ περισσότερα ταλέντα από όσα νομίζει.
Να προστατεύει την αθωότητά της. Ζούμε σε έναν κόσμο που προστάζει το ακριβώς αντίθετο. Γιατί να χάσει την παιδική τη ηλικία από νωρίς;
Να χειρίζεται τα » κακά κορίτσια». Δυστυχώς τα κακά παιδιά υπάρχουν παντού και η μόνιμη ενασχόλησή τους είναι να κάνουν την ζωή των άλλων παιδιών.Όσο νωρίτερα της μάθετε να τα αντιμετωπίζει τόσο καλύτερα.
Να μην είναι κακό κορίτσι.Πριν σκεφτείτε ότι αυτό δεν απευθύνεται στο δικό σας παιδί, πρέπει να της μάθετε να συμπεριφέρεται σωστά επειδή επειδή τα κακά παιδιά δεν γεννιούνται αλλά γίνονται στην πορεία.
Να προστατεύει τον εαυτό της.Πάνω από όλα έχει σημασία η σωματική και η πνευματική της προστασία.Πρέπει να μάθει να ξεχωρίζει από νωρίς τα σημάδια κινδύνου.
Να μάθει τι σημαίνει καλή σύζυγος και μητέρα.Ποιο είναι το καλύτερο πρότυπο για να τα μάθει όλα αυτά;Φυσικά εσείς!
babyradio.gr- Γκαλίτσιου Μαριάννα

Πέμπτη 15 Οκτωβρίου 2015

Κατερίνα Μάτσα: Η αξιοπρέπεια δεν υπάρχει χωρίς την ελευθερία

Κατερίνα Μάτσα: Η αξιοπρέπεια δεν υπάρχει χωρίς την ελευθερία
ΨΧ : Σε τι συνίσταται κατά τη γνώμη σας η αξιοπρέπεια;
ΚΜ: Ο Pico della Mirandola, σπουδαίος φιλόσοφος του 15ου αιώνα, στο βιβλίο «Λόγος περί της αξιοπρέπειας του ανθρώπου» (εκδόσεις ΑΓΡΑ, 2014) συναρτά την ελευθερία με την αξιοπρέπεια. Στο μεγάλο θαύμα που είναι ο άνθρωπος, ως ο δημιουργός του εαυτού του, το πιο θαυμαστό είναι η ελευθερία του.
Αυτή είναι η αξιοπρέπεια (dignitas).Η αξιοπρέπεια, λοιπόν δεν υπάρχει χωρίς την ελευθερία. Η υπεράσπιση της αξίας και της ακεραιότητας του ανθρώπου είναι συνυφασμένη με την υπεράσπιση της ελευθερίας του. Και εδώ ως ελευθερία δεν νοείται απλά η απουσία καταναγκασμού, αλλά η συνείδηση της φυσικής αναγκαιότητας και των περιορισμών που αυτή θέτει. Η ελευθερία του ανθρώπου ανάγεται τελικά στη θετική δύναμη με την οποία μπορεί να αναπτύξει όλες του τις δυνατότητες μέσα από την κοινωνική πράξη, μέσα σε μια διαδικασία ελεύθερης δημιουργίας και ριζικής αλλαγής της σχέση του με την Φύση.
ΨΧ: Σχετίζεται η αξιοπρέπεια με την ψυχική ασθένεια;
ΚΜ:  Η αξιοπρέπεια είναι ό, τι πολυτιμότερο διαθέτει ο άνθρωπος είτε πάσχει ψυχικά είτε όχι. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι το δικαίωμα στην αξιοπρέπεια ταυτίζεται τελικά με το δικαίωμα στην ελευθερία, το δικαίωμα στη ζωή.
ΨΧ: Υπάρχει τρόπος να διαφυλαχθεί η αξιοπρέπεια του ψυχικά ασθενούς, του θεραπευόμενου;
Η διαφύλαξη της αξιοπρέπειας του ψυχικά ασθενούς ανάγεται τελικά στον σεβασμό των ατομικών και κοινωνικών δικαιωμάτων του. Στην πράξη όλα αυτά, σχεδόν κατά κανόνα, παραβιάζονται και η αξιοπρέπεια του πάσχοντος, του θεραπευόμενου προσβάλλεται, όπως συμβαίνει με την αναγκαστική νοσηλεία, την μηχανική καθήλωση, την απουσία θεραπευτικής σχέσης, την αυστηρή ιεραρχία μέσα στον αυταρχικό ψυχιατρικό θεσμό, την ιατρικοποίηση της ύπαρξής του στο σύνολό της. Ο μόνος τρόπος για να διαφυλαχθεί η αξιοπρέπεια του θεραπευόμενου είναι η διαμόρφωση και η εξασφάλιση των όρων ισοτιμίας στη σχέση θεραπευτή – θεραπευόμενου και στον ελεύθερο διάλογο ανάμεσά τους, η απουσία αυταρχισμού και καταπίεσης, ο σεβασμός στην δική του απόφαση να διαχειρισθεί όλα όσα τον αφορούν. Αυτό βεβαίως προϋποθέτει μια βαθιά τομή στα ψυχιατρικά πράγματα, μια επανάσταση, θα μπορούσαμε να πούμε σε σχέση με τη σημερινή πραγματικότητα της βαρβαρότητας στο χώρο της ψυχικής υγείας.
ΨΧ : Ποια είναι η κοινωνικοπολιτική διάσταση της αξιοπρέπειας;
ΚΜ: Η αξιοπρέπεια  με αυτούς τους όρους αφορά στο σεβασμό της μοναδικότητας και των δικαιωμάτων κάθε προσώπου σε όποια κατάσταση και αν βρίσκεται, σε όποια τάξη και αν ανήκει. Η προσβολή του προσώπου, στο όνομα της «δημόσιας τάξης» ή της «δημόσιας υγείας» συνιστά προσβολή της αξιοπρέπειας του. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, η διαπόμπευση των οροθετικών, τοξικομανών γυναικών το 2012 από τον τότε υπουργό υγείας Ανδρέα Λοβέρδο, στο όνομα της προάσπισης της «δημόσιας υγείας».
ΨΧ: Το στίγμα που συνοδεύει το λήπτη υπηρεσιών ψυχικής υγείας πλήττει την αξιοπρέπεια του; Πως μπορεί να καταπολεμηθεί αυτό το στερεότυπο;
ΚΜ: Το στίγμα της ψυχικής αρρώστιας πλήττει σοβαρά την αξιοπρέπεια του ανθρώπου που δέχεται φροντίδα στο χώρο της ψυχικής υγείας, τον απαξιώνει, τον καθιστά αντικείμενο περιθωριοποίησης και κοινωνικού αποκλεισμού. Η πάλη κατά του στιγματισμού προϋποθέτει μια άλλη προσέγγισης της ψυχικής οδύνης, μέσα από τη συλλογική δράση και την κοινωνική αλληλεγγύη.
ΨΧ:  Τι συνιστά κατά τη γνώμη σας αξιοπρεπή φροντίδα στο χώρο της ψυχικής υγείας;
ΚΜ: Η διαμόρφωση των όρων ισοτιμίας στο διάλογο θεραπευτή – θεραπευόμενου, με ενσυναίσθηση και απουσία αυταρχισμού του θεραπευτή.
ΨΧ: Θεωρείτε το αίσθημα της αξιοπρέπειας σημαντικό συστατικό για την επιτυχία των υπηρεσιών υγείας;
ΚΜ: Είναι απολύτως αναγκαίο συστατικό, θεμελιώδης αρχή οργάνωσης όλων των υπηρεσιών υ ψυχικής υγείας.
ΨΧ: Πώς επηρεάζεται η έννοια της αξιοπρέπειας από το σύστημα αξιών που χαρακτηρίζει μια κοινωνία και πώς αυτό επηρεάζει την ποιότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών υγείας;
Η μέθοδος προσέγγισης της ψυχικής αρρώστιας καθορίζεται σε μεγάλο βαθμό από τις αξίες που επικρατούν στην κοινωνία. Όταν επικρατεί ο ατομικισμός, ο πραγματισμός, οι αξίες της καπιταλιστικής αγοράς και του κέρδους, όταν η υγεία και η ψυχική υγεία εμπορευματοποιείται τότε ο ασθενής οδηγείται σε ένα καθεστώς παραβίασης των δικαιωμάτων του και προσβολής της αξιοπρέπειας του. Οι όροι της εμπορευματοποίησης της υγείας και της πραγμοποίησης των ασθενών, όπου οι υπηρεσίες ψυχικής υγείας οργανώνονται με γνώμονα τη μείωση – πάση θυσία – του κόστους και όχι τις ανάγκες των ασθενών, οδηγούν στην διαρκή υποβάθμιση της ποιότητας των παρεχόμενων υπηρεσιών.

Συνέντευξη της Κατερίνας Μάτσα, Ψυχίατρου, τ. διευθύντριας της Μονάδας Απεξάρτησης 18 ΑΝΩ
Λίγα λόγια για την  Κατερίνα Μάτσα:
Η Κατερίνα Μάτσα, σύζυγος Σάββα Μιχαήλ, είναι Ψυχίατρος, τ. διευθύντρια της Μονάδας Απεξάρτησης 18 ΑΝΩ, που ανήκει διοικητικά στο Ψυχιατρικό Νοσοκομείο Αττικής και στο ΕΣΥ.
Είναι επίτιμη πρόεδρος της Επιστημονικής Ένωσης ΨΝΑ. Επίσης επίτιμη πρόεδρος της Ομοσπονδίας Ενώσεων Νοσοκομειακών Γιατρών Ελλάδας (ΟΕΝΓΕ). Πρόεδρος του Σωματείου Υποστήριξης του Επιστημονικού και Κοινωνικού έργου του 18 ΑΝΩ.
Υπεύθυνη έκδοσης του ιστορικού, ψυχιατρικού περιοδικού «Τετράδια Ψυχιατρικής» που εκδίδεται από το 1984 μέχρι σήμερα. Ανήκει στη γενιά των λειτουργών ψυχικής υγείας, που αγωνίστηκαν ενάντια στην βαρβαρότητα του θεσμού του ψυχιατρικού ασύλου, στον απόηχο των ιδεών του Μάη του ’68, και εξακολουθούν να δίνουν τη μάχη για μια χειραφετητική Ψυχιατρική και ενάντια στη φιλελεύθερη κατεδάφιση του δημόσιου συστήματος υγείας και ψυχικής υγείας.
Μαζί με μια μικρή ομάδα λειτουργών της ψυχικής υγείας, εργαζόμενων στο Δαφνί,  έδωσε τη μάχη για τη δημιουργία, στη δεκαετία του 1980, του 18 ΑΝΩ, ενός  στεγνού θεραπευτικού προγράμματος απεξάρτησης που στηρίζεται στην ψυχοθεραπεία, την τέχνη και την συμμετοχή του απεξαρτημένου στο κοινωνικό γίγνεσθαι και εγκαθιδρύει τη συλλογικότητα της θεραπευτικής ομάδας ως θεμέλιο της θεραπευτικής διαδικασίας. Αυτό το πρόγραμμα αναπτύχθηκε μέσα από σκληρούς αγώνες, ιδιαίτερα τις δύο τελευταίες δεκαετίες, με τις κυβερνητικές πολιτικές και τους κατασταλτικούς μηχανισμούς αλλά και με το ακαδημαϊκό κατεστημένο, το βιοϊατρικό μοντέλο της εξάρτησης ως «χρονίας, εγκεφαλικής νόσου» και την επιβολή της πολιτικής της υποκατάστασης ως μέσον κοινωνικού ελέγχου και αποκλεισμού. Σήμερα αριθμεί πάνω από 30 δομές στην Αττική με πρότυπα προγράμματα για εξαρτημένες μητέρες με τα παιδιά τους, για εφήβους, για νέες γυναίκες, για άτομα με συννοσηρότητα, προβληματική χρήση διαδικτύου, διατροφικές διαταραχές κ.α.
Έχει εκδώσει 5 βιβλία («Ψάξαμε ανθρώπους και βρήκαμε σκιές. Το αίνιγμα της τοξικομανίας», «Η περίπτωση Ευρυδίκη. Η κλινική της τοξικομανίας», «Ψυχοθεραπεία και Τέχνη στην απεξάρτηση. Το παράδειγμα του 18 ΑΝΩ», «Το αδύνατο πένθος και η κρύπτη. Ο τοξικομανής και ο θάνατος», «Ταπείνωση και ντροπή. Γυναίκες τοξικομανείς») και έχει συμμετάσχει σε πολλούς συλλογικούς τόμους με θέματα ψυχικής υγείας και εξαρτήσεων.
Μετά τη συνταξιοδότησή της από το ΕΣΥ, το 2013, συμμετέχει στο συλλογικό έργο που προσφέρουν τα ιατρεία Κοινωνικής Αλληλεγγύης, ως μια μορφή αντίστασης στην ανθρωπιστική καταστροφή.

Eckhart Tolle: H συνήθεια του παραπόνου

Eckhart Tolle: H συνήθεια του παραπόνου


Eckhart Tolle: H συνήθεια του παραπόνου
Τίποτα δεν είναι προσωπικό. Ο κάθε άνθρωπος συμπεριφέρεται σύμφωνα με το επίπεδο της συνειδητότητάς του. Όταν λες “ο τάδε μου έκανε αυτό” δεν σημαίνει ότι ο άλλος απηύθυνε σε σένα προσωπικά αυτό που έκανε. Αλλά μερικοί άνθρωποι τα κάνουν όλα προσωπικά.
Για παράδειγμα, εκεί που οδηγείς το αυτοκίνητό σου μπαίνει κάποιος μπροστά σου και σου κλείνει το δρόμο. Γιατί να το πάρεις προσωπικά; Ο άλλος δεν σε ξέρει καν. Το Εγώ όμως θα ερμηνεύσει την κατάσταση και θα πει “αυτός μου έκλεισε τον δρόμο, εμένα”, ενώ ο άλλος οδηγεί πάντα έτσι.
Στο Εγώ αρέσει πολύ να παραπονιέται και να λέει “οι άλλοι μου έκαναν αυτό κι αυτό”. Και όσο περισσότερο παραπονιέσαι για το τι σου έκαναν οι άλλοι, τόσο περισσότερο δυναμώνει το “μου (έκαναν)”, δηλαδή το Εγώ. Αυτός ο μηχανισμός είναι ασυνείδητος.
Οι αφορμές μπορεί να είναι πολλές και διάφορες, αλλά το Εγώ ερμηνεύει πάντα τα πράγματα σαν να μην είναι ικανοί οι άλλοι να μας ικανοποιήσουν -είτε κάνουν κάτι που δεν έπρεπε, είτε δεν κάνουν κάτι που έπρεπε, αλλά πάντα σε σχέση με “εμένα”. Γι’ αυτό το Εγώ λατρεύει να παραπονιέται για διάφορα πράγματα που κάνουν οι άλλοι. Και όσο περισσότερο παραπονιέται, τόσο αυξάνεται μέσα μας η αίσθηση ότι εμείς είμαστε οι σωστοί και οι άλλοι λάθος.
Ο κόσμος είναι γεμάτος από ανθρώπους που μας δίνουν αφορμές να παραπονιόμαστε. Και η ζωή το κάνει αυτό, όχι για να σου σπάσει τα νεύρα, αλλά για να σε κάνει πιο συνειδητό. Δεν είναι ότι κάποιο κακό δαιμόνιο έβαλε τους ανθρώπους αυτούς γύρω σου για να σε κάνουν δυστυχισμένο.
Οι προσδοκίες σου να συμπεριφέρονται οι άλλοι με έναν συγκεκριμένο τρόπο είναι που σε κάνει δυστυχισμένο.
Πρέπει όμως να “πιάσεις” τον εαυτό σου να παραπονιέται για τους άλλους τη στιγμή που το κάνεις για να εξέλθεις από αυτό το μοτίβο. Το Εγώ τότε θα νιώσει ότι δεν το τάισες ‐και όντως αυτό συμβαίνει‐ και θα αισθανθεί σαν να συρρικνώνεται. “Αν δεν παραπονεθώ”, θα έλεγε το Εγώ, “θα γίνω μικρότερο και λιγότερο”, γιατί κάθε φορά που παραπονιέσαι το Εγώ σου φουσκώνει και αισθάνεσαι ότι γίνεσαι “περισσότερος”.
Και όσο πιο συναισθηματικά φορτισμένο είναι το παράπονο, τόσο πιο πολύ αισθάνεσαι να φουσκώνεις σαν μπαλόνι. Και πολλές φορές ο θυμός μπορεί να συνοδεύει το παράπονο. Μπορείς λοιπόν να εξασκηθείς στο να μην παραπονιέσαι. Στην αρχή θα σου φανεί σαν να λείπει κάτι από τη ζωή σου, αλλά μετά θα νιώσεις μια γαλήνη μέσα σου.
Βέβαια, τώρα πολλοί θα αναρωτηθούν “πρέπει να αφήνω τους άλλους να με εκμεταλλεύονται και να με κάνουν ό,τι θέλουν;”. Φυσικά και όχι. Αν χρειαστεί να πεις κάτι στον άλλον θα το πεις, αλλά χωρίς παράπονο. Ας πούμε ότι περιμένεις κάποιον τεχνικό να έρθει στο σπίτι σου για να επιδιορθώσει μια βλάβη. Τον παίρνεις μια φορά τηλέφωνο, σου λέει ότι θα έρθει την τάδε ώρα και δεν έρχεται. Μετά μπορείς να τον πάρεις τηλέφωνο και να του πεις “σε περίμενα να έρθεις αλλά δεν ήρθες, θα πάρω κάποιον άλλον, ευχαριστώ που με άκουσες”. Αν του παραπονεθείς δεν θα τον βοηθήσεις. Δεν θα τον κάνεις πιο συνειδητό. Και το μόνο “όφελος” που θα έχεις εσύ από το παράπονο είναι ότι θα δυναμώσεις την ταύτισή σου με τον ψεύτικο εαυτό σου.
Μπορείς να είσαι πραγματικά ευγνώμων για όλους αυτούς τους ανθρώπους που σε κάνουν πιο συνειδητό. Όταν συνειδητοποιείς ότι παραπονιέσαι μπορείς να παρατηρείς τον νου σου, να στρέφεις την προσοχή σου μέσα σου, και να εξετάζεις αν υπάρχει κάποιο όφελος από αυτές τις σκέψεις. Δηλαδή, ακόμα και αν δεν εκφράζεις ανοιχτά κάποιο παράπονο, δες αν ο νους σου συνεχίζει να παραπονιέται κάνοντας τις αντίστοιχες σκέψεις. Γιατί μπορεί να μην το λες, αλλά να το σκέφτεσαι.
Αν εντοπίσεις τέτοιες σκέψεις, αναρωτήσου αν σε κάνουν πιο ευτυχισμένο ή πιο χαρούμενο, ή αν η ζωή σου θα ήταν καλύτερη και πιο ανάλαφρη χωρίς αυτές.

* Το κείμενο αποτελεί απόσπασμα από μαγνητοσκοπημένη ομιλία του Έκχαρτ Τόλλε.
Μετάφραση: Ν. Μπάτρας
Πηγή: doctv.gr

Τα χαρακτηριστικά του ψυχικά υγιούς ατόμου

Τα χαρακτηριστικά του ψυχικά υγιούς ατόμου
Θα δώσω ένα λειτουργικό ορισμό της ψυχικής υγείας ο οποίος βασίζεται στα χαρακτηριστικά που  ενθαρρύνεται να αποκτήσει ένα άτομο κατά την διάρκεια της Συνθετικής Ψυχοθεραπείας του.
Τα χαρακτηριστικά αυτά δεν είναι θεωρητικά αλλά προϊόν συστηματικών επιστημονικών παρατηρήσεων (evidence-based) όλων των ψυχοθεραπευτών, τουλάχιστο στον δυτικό πολιτισμό, οι οποίοι αποδέχονται τους κοινούς ψυχοθεραπευτικούς παράγοντες σε όλες ανεξαρτήτως τις ψυχοθεραπευτικές προσεγγίσεις (δηλαδή την ψυχαναλυτική, την συμπεριφοριστική, την ανθρωπιστική/υπαρξιστική, την ψυχοθεραπεία Gestalt, την ψυχοθεραπεία κατά Kelly και την συστημική).
Το ψυχικά υγιές άτομο διαθέτει τα ακόλουθα χαρακτηριστικά:  
Θεωρεί φυσιολογικό και αναμενόμενο ότι, εάν δεν φροντίσει από μόνο του για κάτι να γίνει, πιθανότατα αυτό που θέλει και επιθυμεί απλώς δεν θα γίνει.
Το περιβόητο Αμερικάνικο slogan “There is no free lunch” (ελεύθερη μετάφραση «εάν δεν δουλέψεις, δεν τρως», που θυμίζει την  Ελληνική παροιμία «ότι σπείρεις θα θερίσεις» ή «πριν πεινάσεις, μαγειρεύεις») σε όλες τις παραλλαγές και εκφάνσεις που τονίζουν την ατομική μαςευθύνη για αυτά που συμβαίνουν στην ζωή μας. Χωρίς να σημαίνει ότι πάντα αυτό ισχύει(δηλαδή δεχόμαστε την πραγματικότητα ότι συχνά για αυτά που μας συμβαίνουν ευθύνονται κάποιοι άλλοι), καλό είναι να αναζητούμε πάντα τι μπορούμε εμείς να κάνουμε για να αντιμετωπισθεί ένα πρόβλημα, παρά να περιοριζόμαστε στην τοποθέτηση της ευθύνης και του ελέγχου της κατάστασης έξω από τον εαυτό μας.
Για την αποφυγή του υπερβολικού άγχους που θα μπορούσε να προέρχεται από μία κακώς εννοούμενη τελειομανία (κατάσταση στην οποία το άτομο αγχώνεται υπερβολικά εάν δεν μπορεί να προβλέψει επακριβώς και να ελέγξει τι θα συμβεί στο περιβάλλον του), καλό είναι να θυμόμαστε την πραγματικότητα ότι η ζωή συχνά εξελίσσεται απροσδόκητα και ενάντια στα σχέδια και στις προσπάθειές μας.
Αυτό όμως δεν πρέπει να αποτελεί πρόσχημα για να σταματήσουμε τις προσπάθειες, ούτε για να απογοητευτούμε,  γιατί, εάν  αφήσουμε τα κακά πράγματα να εξελιχθούν από μόνα τους χωρίς δική μας παρέμβαση, τότε «ενός κακού μύρια έπονται».
Συνεπώς λειτουργεί καλύτερα τελικά το άτομο που έχει αντιληφθεί ότι «η ζωή είναι ένας διαρκής αγώνας».
Είναι όμως ένας αγώνας που μπορεί να κερδισθεί με μεγάλη υπομονή και επιμονή ή τουλάχιστον αξίζει και δίνει νόημα στην ζωή μας να αγωνιστεί κανείς με τον ορθό και ωραίο τρόπο («η Ιθάκη δεν σε γέλασε»… σου χάρισε «τ’ ωραίο ταξείδι»).
Βασικό συστατικό του να λειτουργήσει κάποιο άτομο με τον πάρα πάνω τρόπο είναι η διαπίστωση ότι η ποιότητα της ζωής μας δεν επηρεάζεται μόνο από τις ευχάριστες εμπειρίες.
Οι δυσάρεστες εμπειρίες σχεδόν πάντοτε μας πλουτίζουν περισσότερο από τις ευχάριστες. Εξ ου και το πασίγνωστο «τα λάθη μου είναι η περιουσία μου». Σαν στάση ζωής στον υπογράφοντα αρέσει και το Κρητικό γνωμικό «Τα βάσανά μου χαίρομαι, τις πίκρες μου γλεντίζω».
Από τα πάρα πάνω προκύπτει ένας ορισμός ψυχικής υγείας που δεν δίνει έμφαση στο πόσο ήρεμο και ευτυχισμένο είναι ένα άτομο, ούτε σε πόσες από τις δυνατότητες και τα ταλέντα του έχει βρει την ευκαιρία να εκφραστεί, ούτε στο πόσο αγαπά και εργάζεται.
Η έμφαση δίνεται στην στάση του ατόμου να αρνείται να σταματήσει την μάχη της ζωής, όσο αντίξοες και εάν είναι οι συνθήκες.
Ένα τέτοιο άτομο αρνείται να απελπισθεί και να παραιτηθεί.
Βρίσκει τρόπους να επιβιώνει και να ισορροπεί εκεί που οι άλλοι το θεωρούν αδύνατο.
Πιστεύει στον εαυτό του και στην ανθρώπινη φύση του ότι μπορεί να τα καταφέρει παντού και πάντοτε.
Και εάν καταλήξει να αποτύχει, το άτομο αυτό θα πει στον εαυτό του «άξιζε ο ωραίος αγώνας».
Το ότι «ειλικρινά κάνει ότι καλύτερο μπορεί» του είναι αρκετό και το γεμίζει, γιατί είναι μυημένο στην παραίνεση: «Για θέματα που μπορείς να παρέμβεις και να τα αλλάξεις, δεν χρειάζεται να ανησυχείς. Όπως δεν χρειάζεται να ανησυχείς για θέματα που δεν μπορείς να αλλάξεις.
Εννοείται ότι διαθέτεις την σοφία να ξεχωρίζεις πότε ισχύει η πρώτη περίπτωση και πότε η δεύτερη».   
Έτσι, δευτερογενώς, κάτω από τις οποιεσδήποτε συνθήκες, το άτομο που διαθέτει τα χαρακτηριστικά του ψυχικά υγιούς ατόμου που περιέγραψα, θα έχει την μέγιστη δυνατή ψυχική ηρεμία και αισιοδοξία, θα βρίσκει συνεχώς δημιουργικούς τρόπους να εκδηλώνει τις δυνατότητες και τα ταλέντα του και θα αγαπά και θα εργάζεται πολύ περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο άτομο στην θέση του.
Εάν σε κάποιον αναγνώστη δημιουργηθεί ο συνειρμός των όσων προανέφερα με το έργο του Ηράκλειτου, αυτό αποδεικνύει για μία ακόμη φορά ότι η σύγχρονη επιστήμη επιβεβαιώνει τις ρύσεις των αρχαίων φιλοσόφων. Μάλιστα, πολλοί σύγχρονοι επιστήμονες, όταν βρίσκονται σε αδιέξοδα στο επιστημονικό γνωστικό τους αντικείμενο (Μαθηματικά, Φυσική, Αστρονομία κλ.π.),καταφεύγουν για ιδέες στους αρχαίους Έλληνες.
 xaraktiristika-psychika-ygious-atomou.jpg
Από τον Ιωάννη Ν. Νέστορος, Ψυχίατρο, Διδάκτορα της Νευροφυσιολογίας, Συνθετικό Ψυχοθεραπευτή, Καθηγητή Κλινικής Ψυχολογίας του Τμήματος Ψυχολογίας του Πανεπιστημίου Κρήτης, Επιστημονικό Διευθυντή του Τεχνοβλαστού του Πανεπιστημίου Κρήτης «Σύγχρονα Αμφιαράεια, Α.Ε.»

Μάρω Βαμβουνάκη - Η Ηδονή της Θυματοποίησης

Μάρω Βαμβουνάκη - Η Ηδονή της Θυματοποίησης
...Υπάρχει μια κοφτή και καθαρή σαν όμορφος κρύσταλλος κουβέντα του Αριστοτέλη που συμβουλεύει: «Πίσω από κάθε πόνο σου στέκει ένα λάθος σου».
Η θεωρία πως η ζωή είναι μια ατέλειωτη, βασανιστική και ανερμήνευτη περιπέτεια δεν είναι πάντα μια τίμια θεωρία. Έχω προσέξει πως γύρω μου οι πιο γκρινιάρηδες είναι συνήθως εκείνοι που έχουν τα περισσότερα αγαθά, τις μεγαλύτερες ευκολίες.
Επίσης είναι οι πιο τεμπέληδες. «Τεμπελιάζω», κατά τη γνώμη μου, σημαίνει κυρίως «αρνούμαι να δω και να αναλάβω την ευθύνη μου». Τον πραγματικό ρόλο μου στο «δράμα» που «κάθε τόσο με καταδιώκει».
Τα παντρεμένα ζευγάρια, μέσα στα άλλα βολικά ψευδοτεχνάσματα που προσφέρει ο γάμος, εύκολα αποδίδουν ο ένας στον άλλον όσα δυσάρεστα συμβαίνουν στη ζωή τους. Όταν χωρίσεις κι απομείνεις μόνος, τότε ανακαλύπτεις το νέο κενό. Το κενό έδρανο του φταίχτη! Ξαφνικά δεν υπάρχει εκεί κοντά ο σύζυγος να του πετάξεις το ανάθεμα και να ανακουφίσεις, ρίχνοντας πάνω του σαν κάδο σκουπιδιών, τον μπελά της συνείδησής σου. Στέκεσαι ολομόναχη πια στο άδειο σπίτι, κρατώντας το πρόβλημα σαν αναμμένο κάρβουνο στην παλάμη σου. Υπάρχει δηλαδή η τρομαχτική πιθανότητα να αναγκαστείς να δεις ότι φταις εσύ!
Οι άνθρωποι που έχουν χωνέψει την παραπάνω κουβέντα του Αριστοτέλη: «Πίσω από κάθε πόνο σου στέκει ένα λάθος σου», που την έχουν κάνει βίωμα και τρόπο σκέψης, στάση και έξοδο, είναι τελικά οι πιο αισιόδοξοι άνθρωποι. Γιατί αισθάνονται πως κρατούν στα χέρια τους τη ζωή τους. Τα συμβάντα που έρχονται δεν κρύβουν την απειλή του απρόβλεπτου, οι ταλαιπωρίες τους δεν είναι διαστροφές μιας τυφλής μοίρας. Γι' αυτούς υπάρχει νομοτέλεια και, το πιο χαρούμενο, υπάρχει δικαιοσύνη. Τι ανακούφιση να ζω σε έναν κόσμο δίκαιο και συνετό, ακόμα κι όταν λειτουργεί αυστηρά εναντίον μου αυτός ο δίκαιος αόρατος κριτής!
Όταν πάψεις να παραπονιέσαι για ότι δεν έχεις, έκθαμβος θα ανακαλύψεις πόσα πολλά έχεις. Προσέξτε γύρω σας πως εκείνοι που προκόβουν που εργάζονται, που δημιουργούν, που ονειρεύονται είναι τελικά οι πιο αισιόδοξοι.
Μέσα στην οικογένεια – αυτό το καζάνι ανακύκλωσης και βρασμού των υπεκφυγών μας – άνετα, σχεδόν αυτόματα, εκτοξεύονται οι κατηγορίες πως είναι ο άλλος σύζυγος ο υπαίτιος για κάθε αναποδιά, πως τα ελαττώματα του παιδιού είναι κληρονομημένα από τα ελαττώματα του άλλου, έτσι όπως τα προτερήματά του προέρχονται όλα «από εμένα».
Αρκετοί από πολύ νωρίς, αρκετοί με τα χρόνια και με τα δύσκολα του βίου, καταφεύγουν να θυματοποιούν τον εαυτό τους. Να μοιρολογούν για μια ζωή άδικη που κερδίζεται μονάχα από τους αναίσθητους, από τους δόλιους, τους απατεώνες και τους αδίστακτους. Για ότι δηλαδή δεν μπορούν και δεν καταδέχονται να γίνουν ποτέ οι ίδιοι.
Και η ηδονή της θυματοποίησης είναι η μέγιστη ηδονή της γκρίνιας.
Ο εγωισμός έχει δυο δρόμους να ακολουθήσει, προκειμένου να ξεδιψάσει τις αξεδίψαστες ανάγκες του.
Πρώτο: Με το να είμαι αξιοθαύμαστος.
Και δεύτερο, στην περίπτωση που δεν κατορθώνω το πρώτο: Με το να είμαι αξιολύπητος.
Η θυματοποίησή μου, η έκθεση και η περιφορά του πόνου μου, της ατυχίας μου, της συμφοράς μου, ελκύει την προσοχή, τη φροντίδα και τον ποθητότατο θαυμασμό των άλλων. Όσο πιο άτυχος και βασανισμένος καταντώ, τόσο και πιο ηρωικός στα μάτια των τρίτων.
Είναι μια ύπουλη εναλλακτική για να γίνω τελικά το κέντρο του μικρόκοσμού μου. Του μίζερου μικρόκοσμου όπου έχω συρρικνώσει το άπειρο σύμπαν σαν βραστή πατάτα μες στη χούφτα μου και το ελέγχω κατά βούληση.
Ο ναρκισσισμός άλλωστε δεν ηδονίζεται μόνο με την έπαρση, ηδονίζεται εξίσου και με τις ταπεινολογίες.

Απόσπασμα από το βιβλίο «Ο παλιάτσος και η Άνιμα» της Μάρως Βαμβουνάκη – εκδ. ΨΥΧΟΓΙΟΣ

Μην ταλαιπωρείς τους ανθρώπους

Μην ταλαιπωρείς τους ανθρώπους
Μην ταλαιπωρείς τους ανθρώπους.
Να είσαι φίλος, όπως πρέπει, όχι όπως σε βολεύει.
Να λες την αλήθεια όμως να ξέρεις να την λες όταν πρέπει και όπως πρέπει.
Μην λες πράγματα που για εκείνους σημαίνουν πολλά περισσότερα από εσένα που τα λες.
Μην τους στερείς το "σ'αγαπώ" και το "συγγνώμη" σου.
Μην τους κάνεις να περιμένουν για πάντα, γιατί είναι ικανοί να το κάνουν.
Ποτέ μη φτάνεις τους ανθρώπους στα όριά τους γιατί μετά δεν υπάρχουν όρια.
Μην είσαι εκεί μόνο όταν δεν έχεις κάτι άλλο να κάνεις. Να είσαι πάντα εκεί.
Όταν σου μιλάνε άκου. Άκου πραγματικά. Όταν σου γράφουν μήνυμα αν χρειαστεί διάβασέ το ξανά και ξανά. Μην πεις μετά πως δεν σε προειδοποίησαν, δεν είχες καταλάβει, δεν το ήξερες.
Μάθε πως χρωστάς σε όσους αγαπάς και σε αγαπάνε.

Δέσποινα Πολυχρονίδου
Πηγή: exostispress.gr

Περί Τρέλας

Περί Τρέλας
Ces sont des imbéciles.
Un imbécile est avant tout un homme qu' on ne comprend pas.
(Πρόκειται για παράφρονες.
Παράφρων είναι ο άνθρωπος τον οποίο οι άλλοι δεν καταλαβαίνουν.)
Ζούμε μια ζωή παράλογη, εντελώς παράλογη, εξωφρενική, κι αυτά δεν είναι μόνο λόγια, κάποιο ρητορικό σχήμα, μια υπερβολή, αλλά η απλή διαπίστωση του τι συμβαίνει.
Τις προάλλες, είχα την ευκαιρία να επισκεφτώ δύο μεγάλα ιδρύματα για ψυχικά αρρώστους, κι αποκόμισα την εντύπωση ότι βρισκόμουν σε άσυλα που έχτισαν άνθρωποι ψυχικά ασθενείς, οι οποίοι χαρακτηρίζονται από μία γενικευμένη, πανδημική μορφή τρέλας, προκειμένου να περιθάλπουν ασθενείς οι οποίοι πάσχουν από διάφορες μορφές τρέλας, με συμπτώματα όμως που δεν ταιριάζουν μ' αυτά της πανδημικής.
Όλες αυτές οι ποικίλες μορφές τρέλας χωρίζονται σε κατηγορίες, καθώς εκείνοι που έχουν καταληφθεί απ' την πανδημική τρέλα διακρίνουν πληθώρα από υπομορφές και υποδιαιρέσεις. Έτσι, έχουμε την ταξινόμηση των Γκυλαίν, Τσέλλερ, Γκρίζινγκερ, Κραφφτ-Έμπινγκ, Μορέλ, Μάυνερτ, Λουί, Μανιάν, Κρέπελιν, Μορσέλλι, Κλούστον, Χακ Τιούκ, Κόρσακοφ, Ιγκνάτιεφ και πολλών πολλών άλλων.
Όλοι τους εμφανίζονται διχασμένοι, υποστηρίζοντας μάλιστα αλληλοαντικρουόμενες απόψεις. Κάθε ψυχίατρος ορίζει τις δικές του ψυχονευρώσεις, μανίες, παράνοιες και τις διάφορες vesaniae, κατανονικές και άλλες, την psychopathia degenerativa και λοιπές ψυχοπάθειες.
Σε γενικές γραμμές, όπως αναφέρει στο σύγγραμμά του ένας επιστήμονας, όσον αφορά τις περισσότερες ψυχώσεις δεν έχει βρεθεί ακόμα το παθογνωμονικό και ανατομοπαθολογικό υπόστρωμά τους (sic), γι' αυτό και δεν μπορεί να γίνει ακριβής ταξινόμησή τους.
Όσο για τις υπάρχουσες ταξινομήσεις, η μόνη χρησιμότητά τους είναι να τις αποστηθίζουν οι φοιτητές και, στις εξετάσεις, ν' απαντούν χρησιμοποιώντας τα ίδια λόγια που ακούνε και απ' τους καθηγητές τους ούτως ώστε να πάρουν το πτυχίο τους και χάρη σ' αυτό να διοριστούν σ' ένα πόστο μ' απολαβές που υπερβαίνουν 20, 30, 50 φορές τον μισθό ενός εργάτη, ο οποίος κάνει μια δουλειά αναμφίβολα ωφέλιμη για την κοινωνία.
Ουσιαστικά, υπάρχει μόνο μία σαφής και κατανοητή ταξινόμηση των ψυχικά ασθενών: αυτή με βάση την οποία τοποθετούνται στις ανάλογες πτέρυγες των νοσοκομείων και η οποία καθορίζει το είδος της μεταχείρισης που τυγχάνουν. Έτσι λοιπόν διακρίνονται στους:
α) ανήσυχους (παλιότερα ονομάζονταν βίαιοι)
β) μετρίως ανήσυχους
γ) ήσυχους
δ) υποκείμενα πειραμάτων.
Η ίδια ακριβώς ταξινόμηση ισχύει και για το τεράστιο πλήθος ανθρώπων που έχουν κυριευτεί απ' την τρέλα του λεγόμενου πολιτισμού της εποχής μας.

Λέων Τολστόι, Περί Τρέλας – VIII (εκδ. Ροές) – απόσπασμα

Πηγή: to23ogramma

Ingmar Bergman: "Είμαστε συναισθηματικά αναλφάβητοι..."

Ingmar Bergman: "Είμαστε συναισθηματικά αναλφάβητοι..."
Είμαστε συναισθηματικά αναλφάβητοι. Όχι μόνο εσύ κι εγώ, όλοι μας είμαστε κι αυτό είναι το πιο θλιβερό.
Μας δίδαξαν για την ανατομία, για τις γεωργικές μεθόδους στην Αφρική.
Ξέρουμε απ'έξω μαθηματικούς τύπους.
Αλλά δεν μας έμαθαν τίποτα για τις ψυχές μας.
Είμαστε τρομακτικά ανίδεοι για τον εαυτό μας και τους άλλους.
Πολλά λέγονται σήμερα για το ότι τα παιδιά θα πρέπει να διδάσκονται από νωρίς για την αλληλεγγύη, την κατανόηση, τη συνύπαρξη, την ισότητα και όλες αυτές τις έννοιες για τις οποίες συζητάμε συνέχεια.
Αλλά κανείς δεν σκέφτεται ότι πρώτα θα πρέπει να μάθουμε για τον εαυτό μας και τα συναισθήματά μας.
Για τους δικούς μας φόβους, για τη μοναξιά μας, για το θυμό.
Είμαστε εγκαταλειμμένοι, ανίδεοι και θυμωμένοι μέσα στα ερείπια της φιλοδοξίας μας.
Το να βοηθήσεις ένα παιδί να αποκτήσει επίγνωση της ψυχής του ακούγεται σχεδόν ανήθικο.
Αλλά πώς είναι δυνατό να καταλάβεις τους άλλους, όταν δεν γνωρίζεις τίποτα για τον εαυτό σου;

Ingmar Bergman
Πηγή: 23oGramma

Γιάννης Ρίτσος - "Βρες χρόνο"

Γιάννης Ρίτσος - "Βρες χρόνο"
Βρες χρόνο για δουλειά -
αυτό είναι το τίμημα της επιτυχίας.
Βρες χρόνο για σκέψη -
αυτό είναι η πηγή της δύναμης.
Βρες χρόνο για παιχνίδι -
αυτό είναι το μυστικό της αιώνιας νιότης.
Βρες χρόνο για διάβασμα -
αυτό είναι το θεμέλιο της γνώσης.
Βρες χρόνο να είσαι φιλικός -
αυτό είναι ο δρόμος προς την ευτυχία.
Βρες χρόνο για όνειρα –
αυτά θα τραβήξουν το όχημά σου ως τ' αστέρια.
Βρες χρόνο ν' αγαπάς και ν' αγαπιέσαι -
αυτό είναι το προνόμιο των Θεών.
Βρες χρόνο να κοιτάς ολόγυρα σου -
είναι πολύ σύντομη η μέρα για να 'σαι εγωιστής.
Βρες χρόνο να γελάς -
αυτό είναι η μουσική της ψυχής.
Βρες χρόνο να είσαι παιδί -
για να νοιώθεις αυθεντικά ανθρώπινος.

Γιάννης Ρίτσος
CoverPhoto: Βακιρτζής Γιάννης

37 Βιβλία παιδικής λογοτεχνίας online και με αφήγηση…για όλους!

childrenbookstore
Μερικά βιβλία online για τους μικρούς μας φίλους. Στα περισότερα από αυτά υπάρχει αφήγηση.
girevo-ton-diogeni.pbiogs.gr-thekids.gr

Τετάρτη 14 Οκτωβρίου 2015

...

ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ.
ΟΥΣΙΑ ΚΑΙ ΣΥΜΒΕΒΗΚΟΤΑ.
Ισως η λεξη Ουσια (εκ της θηλ μετοχης ΟΥΣΑ του ρ.ΕΙΜΙ :ειμαι)να αποτελει την πλεον πολυσημαντη ελληνικη λεξη που εχει καθοριζει την πορεια του παγκοσμιου φιλοσοφουντος Πνευματος 
Την πληρη οριοθετηση της βεβαια την οφειλει στον Αριστοτελη ο οποιος διαχωρισε το Ον σε Ουσια και Συμβεβηκοτα. 
Συμβεβηκοτα ειναι οι ΔΕΥΤΕΡΕΥΟΥΣΕΣ ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ ενος πραγματος (που ενδεχομενη μεταβολη τους δεν επηρεαζει την υπαρξη του) ,ενω Ουσια το ΒΑΣΙΚΟ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΟ ΠΟΥ ΑΝ ΧΑΘΕΙ ή μεταποιηθει ΠΑΥΕΙ ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΤΟ ΕΝ ΛΟΓΩ ΠΡΑΓΜΑ ΩΣ ΤΕΤΟΙΟ.
Ολα αυτα βεβαια τα υποστηριξε ο Αριστοτελης για να δειξει οτι καθε πραγμα υπαρχει οχι χαρη σε μια αιτια ΕΞΩ απο αυτο (οπως η Πλατωνικη ΙΔΕΑ),αλλα χαρη στην Ουσια του στο ΒΑΣΙΚΟ δηλ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΟ του που το κανει να ειναι ο,τι ειναι.
Κατα τον Αριστοτελη δηλ ,αντιθετα απ τον Πλατωνα, Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΕΙΝΑΙ ΕΝΣΩΜΑΤΩΜΕΝΗ ΣΤΟΝ ΑΙΣΘΗΤΟ ΚΟΣΜΟ.

Γιατί οι άνθρωποι δυσκολεύονται να αποδεχτούν το διαφορετικό;

  Είναι γεγονός ότι οι άνθρωποι έχουν μία έμφυτη τάση να φοβούνται οτιδήποτε διαφορετικό, φοβούνται το άγνωστο, φοβούνται αυτό που δεν ξέρου...