13 πράγματα που πρέπει να μάθουμε στα παιδιά μέχρι τα 18 τους

Για να μεγαλώσουμε παιδιά με αυτοπεποίθηση που θα γίνουν ανεξάρτητοι ενήλικες!

Βασικές γνώσεις της καθημερινότητας, για να μπορούν τα παιδιά όταν μεγαλώσουν να ζήσουν μόνα τους, με αυτάρκεια και αυτονομία, χωρίς τη μανούλα να τρέχει από πίσω τους για να τους κάνει τη μπουγάδα και να τους θυμίζει να πληρώσουν τους λογαριασμούς τους!

Τι κάνουμε όταν το παιδί μας φέρνει σε δύσκολη θέση;

Πώς να διαχειριστούμε 4 φοβερά αμήχανες στιγμές της ζωή μας ως γονείς.

Το παιδί μας πιάνει να κάνουμε έρωτα. Ρωτάει δυνατά για τα ελαττώματα κάποιου άλλου ανθρώπου στο σούπερ μάρκετ. Ναι, όλοι μας έχουμε αντιμετωπίσει τέτοιες αμήχανες στιγμές ως γονείς, στιγμές που θα θέλαμε να έχει ανοίξει η γη να μας καταπιεί. Όμως, δεν θα έπρεπε να νιώθουμε έτσι. Αυτές οι καταστάσεις θα έπρεπε να αντιμετωπίζονται με τρόπο που να δίνουν ένα μάθημα στο παιδί και να το φέρνουν ακόμη πιο κοντά μας.

Με τα παιδιά πρέπει να προλαβαίνουμε τις καταστάσεις. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να προσπαθήσουμε να εξηγήσουμε στο παιδί τι επιτρέπεται και τι όχι.

Όταν το παιδί λέει κάτι αγενές για κάποιον δημοσίως, όπως «Γιατί αυτή η γυναίκα είναι χοντρή;»

Το βασικό είναι να παραμείνουμε ψύχραιμοι και να μην αντιδράσουμε. Το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνουμε είναι να μιλήσουμε με το παιδί για την άσχημη συμπεριφορά του, πράγμα που είναι προτιμότερο να γίνει ιδιωτικά. Μπορούμε να πούμε στη γυναίκα «Συγγνώμη», να πάμε κάπου πιο μακριά και να πούμε στο παιδί «Καρδιά μου, δεν λέμε τέτοια πράγματα. Δεν είναι ωραίο». Με αυτό τον τρόπο, μαθαίνουμε στο παιδί την έννοια της ενσυναίσθησης ώστε να μπορεί να καταλάβει ότι ο άλλος άνθρωπος πληγώθηκε με αυτό που είπε. Αν έχουμε την απόλυτη προσοχή του παιδιού, μπορούμε να του ζητήσουμε να ζητήσει συγγνώμη.

Όταν το παιδί συμπεριφέρεται με αγένεια ενώ είμαστε στο σπίτι φίλων για φαγητό, λέγοντας «Αυτό είναι αηδία».

Παρόλο που ανησυχούμε μήπως οι άλλοι σκεφτούν ότι η αγενής συμπεριφορά του παιδιού είναι μέρος της ανατροφής που του δίνουμε, δεν πρέπει να αντιδράσουμε και να του βάλουμε τις φωνές. Δεν χρειάζεται να πέσουμε στο επίπεδο του παιδιού. Πρέπει να απομακρυνθούμε με το παιδί μας για να το βοηθήσουμε να αλλάξει τα συναισθήματά του. Προσοχή: δεν πρέπει να διορθώσουμε το παιδί μπροστά στους άλλους, γιατί θα το κάνουμε να ντραπεί. Πρέπει να του εξηγήσουμε ότι με αυτό που είπε πλήγωσε την οικοδέσποινα και να το ρωτήσουμε αν νιώθει καλύτερα για να επιστρέψουμε στο τραπέζι. Πρώτα όμως πρέπει να κάνουμε το παιδί να μας εμπιστευτεί, διαβεβαιώνοντάς το ότι όταν επιστρέψουμε σπίτι, θα του φτιάξουμε εμείς κάτι να φάει.

Όταν το παιδί μας πιάνει να κάνουμε έρωτα

Ο τρόπος που θα αντιμετωπίσουμε αυτή την αμήχανη στιγμή εξαρτάται από την ηλικία του παιδιού. Ένα παιδί 2 ή 3 χρονών δεν θα χρειαστεί πολλές εξηγήσεις. Όμως, όσο τα παιδιά μεγαλώνουν, είναι πολύ δύσκολο να τους λέμε ψέματα. Μπορούμε να πούμε ότι «η μαμά και ο μπαμπάς κάνανε αγκαλιές γιατί όλες οι μαμάδες και οι μπαμπάδες κάνουν». Άρα το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε είναι να απαντήσουμε με ειλικρίνεια στις ερωτήσεις τους, γιατί τα παιδιά από εμάς παίρνουν παράδειγμα.

Όταν το παιδί αποκαλύπτει σε κόσμο μια ιδιωτική μας στιγμή, όπως «Η μαμά μου κοιμάται γυμνή»

Ως γονείς, αν θέλουμε να επιβιώσουμε, πρέπει να έχουμε χιούμορ. Μόνο με το χιούμορ μπορούμε να αντιμετωπίσουμε στιγμές σαν αυτή. Μπορούμε λοιπόν να αστειευτούμε και μετά να απομακρυνθούμε λίγο με το παιδί και να του εξηγήσουμε ότι υπάρχουν πράγματα που λέμε στην οικογένειά μας, αλλά δεν μπορούμε να τα λέμε και έξω από αυτή. Θα πρέπει να εξηγήσουμε στο παιδί ότι σε εμάς μπορεί να λέει ό,τι θέλει, αλλά ότι τα ιδιωτικά θέματα της οικογένειας είναι μόνο για την οικογένεια. Μετά, πρέπει να επιστρέψουμε και το παιδί να ζητήσει συγγνώμη.

Ως γονείς, είναι βέβαιο ότι θα ζήσουμε άπειρες τέτοιες αμήχανες στιγμές. Είναι όμως στο χέρι μας να τις χρησιμοποιήσουμε με τέτοιο τρόπο ώστε το παιδί να ωριμάσει μέσα από αυτές. Επιπλέον, μέσα από αυτές μπορούμε και εμείς να καταλάβουμε καλύτερα τον εαυτό μας, να δούμε ποια πράγματα μας ενοχλούν και να δουλέψουμε πάνω σε αυτά.

Το ωραιότερο λάθος σε σχολικό τεστ για τα ζώα

Δείτε τι απάντησε ένα 7χρονο κοριτσάκι στην ερώτηση «Τι χρειάζεται ένα ζώο για να μεγαλώσει και να ζήσει».

Στο επαναληπτικό τεστ της Μελέτης με θέμα τα ζώα, στην ερώτηση «Για να μεγαλώσει και να ζήσει κάθε ζώο χρειάζεται…», μια 7χρονη μαθήτρια συμπλήρωσε «νερό, τροφή και αγάπη»! Ο δάσκαλος πρόσθεσε τη λέξη «αέρα» που ήταν η απάντηση που ζητούσε το τεστ.

Μα ποιος μπορεί να αρνηθεί ότι η αυθόρμητη απάντηση του παιδιού είναι η αλήθεια που γνωρίζει όποιος μοιράζεται τη ζωή του με ένα ζωάκι; Όπως είπε και η μικρή στη μαμά της, όταν τη ρώτησε γιατί έδωσε αυτή την απάντηση: «Μα εμείς τα ταΐζουμε, τα ποτίζουμε και τα αγαπάμε. Δεν τα βγάζουμε έξω στον αέρα να κρυώσουν»!

Πηγή: istoriesadespoton.gr

Μάρω Βαμβουνάκη: "Μόνο από τον εαυτό μας κινδυνεύουμε.."

Από έναν έρωτα μπορείς να ξεφύγεις πιο εύκολα. Από τον οίκτο όχι.

Ο κίνδυνος της συμπόνιας, της συμπόνιας με την έννοια του ρυπαρού οίκτου και όχι της φιλαλληλίας που εξευγενίζει τη ζωή, είναι εξουθενωτικός, ευνουχιστικός, παραμορφωτικός.

Είναι αδύνατον να πιστέψει κανείς πόσο πολλές, στενές σχέσεις βασίζονται σε τούτο το νοσηρό αίσθημα και μόνο, επιβιώνουν μέσα στον δικό του εγκλωβισμό, γι' αυτό και είναι γεμάτες από ακατανόητα σκοτάδια, αρνητικά αισθήματα, συγκρούσεις και αντιφάσεις, παρανοϊκούς διαλόγους.

Κομποδένουν και κουρελιάζουν τη γνώμη μας και την εκτίμησή μας προς τον εαυτό μας, μας μεταβάλλουν στα μάτια μας σε ένα ανεξέλεγκτο, ρευστό πράγμα.

Τις σχέσεις αυτές τις διαρρέει ο οίκτος.

Όχι η αγάπη, όχι η απολαυστική συνομιλία, όχι ο υγιής θαυμασμός και η γενναία αλληλοστήριξη, αλλά ο γλιστερός, σαν χυμένο βρώμικο λάδι, οίκτος και οι ενοχές που σέρνει μαζί του, αρρωστημένα και παραμορφωμένα τερατώδη μέλη.

Έτσι όπως κάποιοι ζητιάνοι, επιδεικνύοντας τους αποτρόπαιους ακρωτηριασμούς τους, μας κάνουν να νιώθουμε ένοχοι επειδή εμείς είμαστε γεροί και καταβάλλουμε το τίμημα που θα εξορκίσει την ατυχία.

Σ' αυτές λοιπόν τις σχέσεις δεν υφίσταται ισοτιμία.

Ο ένας πρέπει να είναι ισχυρός και ο άλλος αδύναμος, ώστε να προσφέρει ο ισχυρός και να απορροφάει, σαν αξεδίψαστη άμμος το νερό, ο διαρκώς αδύναμος.

Το δαιμονικό σ' αυτό το ζευγάρωμα είναι ότι στην πραγματικότητα η ισορροπία δυνάμεων είναι εντελώς ανάστροφη.

Δυνατός εδώ είναι ο αδύναμος και αδύναμο θύμα ο χαρακτηρισμένος – από τον αδύναμο – ισχυρός.

Τον ιστό της αράχνης τον πλέκει και τον τυλίγει ο δήθεν αδύναμος και μια μέρα θα ξυπνήσει ο δήθεν δυνατός, μυγάκι ακινητοποιημένο, αποδυναμωμένο και τυλιγμένο από την κολλώδη ουσία του.

Συμβαίνει συχνά σε ζευγάρια παντρεμένα, αλλά εκεί που κάτι τέτοιο φτάνει το έγκλημα είναι όταν συμβαίνει ανάμεσα σε παιδί και γονιό, παιδί και μάνα τις περισσότερες φορές.

Μια προσωπικότητα, όταν δεν αισθάνεται ισχυρή, ελεύθερη και αξιαγάπητη ώστε να εμπνεύσει αγάπη και αυθεντικούς δεσμούς, θα χρησιμοποιήσει στην πορεία το δόλωμα του οίκτου.

Θα προσπαθεί να είναι διαρκώς «αδύναμη», «δυστυχής», «άρρωστη», προκειμένου να κρατήσει κοντά της εκείνους που «είναι υποχρεωμένοι» να μένουν κοντά της και να τη νοιάζονται.

Ένα από τα μεγαλύτερα βασανιστήρια που έχει ανακαλύψει ο άνθρωπος, προκειμένου να δυναστεύει και να εκμεταλλεύεται το συνάνθρωπό του, είναι να του εμπνέει ενοχές.

Όταν αισθανόμαστε ενοχές, κατά βάθος θυμώνουμε με αυτόν που μας τις εμπνέει. Ακόμη και με το γονιό, ακόμη και με τον Θεό, εφόσον οι σχέσεις μαζί τους είναι τσιμεντωμένες με ενοχές.

Μπορεί να μη βρίσκουμε το σθένος να απομακρυνθούμε, ωστόσο τους θυμώνουμε διότι μας στερούν ό, τι πολυτιμότερο μας έχει χαριστεί: την ελευθερία μας. Μας κρατούν αλυσοδεμένους πάνω τους και μας ακινητοποιούν με απειλές.

Απειλές όχι εναντίον μας – αυτές θα ήταν πιο εύκολο να τις αντιμετωπίσουμε – αλλά εναντίον του κακόμοιρου του εαυτού τους.

Κυρίως: «Με βασανίζεις...» ή «Είσαι αχάριστος, αναίσθητος», ή «Θα με αρρωστήσεις, θα με πεθάνεις», ή «Εγώ για σένα θυσιάστηκα».

Μόνο από τον εαυτό μας κινδυνεύουμε, μόνο εκεί στο βυθό του βρίσκεται η Κόλαση και ο Παράδεισός μας, γι' αυτό και προς τα εκεί, προς τα μέσα, αξίζει να οδοιπορούμε.

Κάθε δρόμος, και ο πιο μακρινός, και ο πιο φιλόδοξος πνευματικά, από εκεί περνάει. Από εκεί περνάει ακόμη και η απάρνηση του εαυτού όταν την αποφασίσουμε.

Γι' αυτό θυμώνουμε όταν μας εμποδίζουν το μόνο δημιουργικό ταξίδι ζωής: να βρούμε τον εαυτό μας.

Μάρω Βαμβουνάκη

Η μοναχικότητα μοιράζεται. Η μοναξιά όχι.

Πριν μερικά χρόνια βρέθηκα να παρακολουθώ μια ταινία σε κινηματογράφο, έχοντας πάει μόνη. Είχε αρκετό κόσμο και περίμενα ότι θα χανόμουν μέσα στο πλήθος. Αλλά με το που μπήκα στην αίθουσα ένιωσα πως όλοι με κοίταζαν κάπως περίεργα. Ακόμα και ο υπάλληλος στο ταμείο. Όλοι ήταν με την παρέα τους και εγώ έψαχνα τριγύρω μήπως κάποιος ακόμα είχε την ίδια φαεινή ιδέα με εμένα να έρθει μόνος του στην προβολή.

Μπορεί να ήταν όμως η ιδέα μου καθώς αισθανόμουν και εγώ αρκετά περίεργα που πήγα μόνη μου σινεμά –πρώτη φορά βλέπετε.

Από τότε έχει επαναληφθεί αρκετές φορές.

Κάποιες φορές μόνη στο σινεμά.

Άλλες φορές μόνη για καφέ.

Μια φορά μόνη και σε διακοπές.

Παντού τα ίδια βλέμματα απορίας. Μα γιατί ο κόσμος απορεί τόσο όταν κάποιος είναι μόνος του; Γιατί το βλέμμα του, εκτός από απορία, έχει και οίκτο;

Το να είσαι μόνος σου δε σημαίνει πως νιώθεις και μόνος. Γιατί όπως καταλαβαίνετε, η μοναχικότητα μοιράζεται, η μοναξιά όχι.

Δεν απορούμε το ίδιο όταν κάποιος είναι με κόσμο αλλά κλείνεται μέσα στον μικρόκοσμο του κινητού του, του υπολογιστή ή της τηλεόρασης. Δε νιώθουμε οίκτο για κάποιον που έχει μεν παρέα, αλλά δε θέλει να έχει τη συγκεκριμένη παρέα. Προτιμάμε να συμβιβαζόμαστε με αυτόν που είναι δίπλα μας, από το να έχουμε το θάρρος να σταθούμε μόνοι μας απέναντι σε κάθε περίσταση. Επιλέγουμε ανούσιες στιγμές με άλλους και από την άλλη φοβόμαστε ουσιαστικές στιγμές με τον εαυτό μας.

Ο καθένας προφανώς έχει τους λόγους του.

Ίσως ο λόγος να είναι ένας: ο φόβος της μοναξιάς.

Πρόσφατα βρέθηκα ξανά σε έναν θερινό κινηματογράφο. Δεν είχε πολύ κόσμο. Περασμένες έντεκα. Ήμασταν πέντε άτομα όλα κι όλα. Και ο καθένας μας είχε έρθει μόνος του.

Κοίταξα γύρω μου και μια έντονα θετική αύρα με πλημμύρισε. Αλληλοκοιταχτήκαμε και αλληλοστηριχτήκαμε.

Ήταν σα να λέγαμε με κλειστό στόμα:

-Ε ναι, επιτέλους, είναι η δική μας ώρα. Η ώρα να γιορτάσουμε την παρέα με τον εαυτό μας.

Σα να θέλαμε να θέσουμε τα όριά μας αλλά και σαν καταλαβαίναμε από μόνοι μας ότι οι άλλοι έχουν όρια που οφείλουμε να σεβαστούμε, καθίσαμε ο καθένας μας σε άλλη πλευρά του χώρου, ο ένας μακριά από τον άλλον.

Ήταν η δική μας ώρα.

Και επιτέλους είχαμε κάποιους τριγύρω που το συμμερίζονταν.

Γελάσαμε πολύ. Συγκινηθήκαμε πολύ. Αλλά περισσότερο συμπονέσαμε ο ένας τον άλλον. Στη διάρκεια της προβολής κοιταζόμασταν και μοιραζόμασταν τα ίδια συναισθήματα.

Ίσως η αίσθηση του «ανήκειν» και η συντροφικότητα θα έπρεπε να περνάνε αναγκαστικά από τη μοναχικότητα. Ίσως να αξίζει να αφήνεις τη μοναχικότητά σου όταν ο άλλος σου προσφέρει πραγματική συντροφιά. Όταν υπάρχει πραγματική «συνάντηση».Ή ίσως να αξίζει μέσα από τη μοναχικότητα να ανακαλύψεις τον εαυτό σου, πριν συναντήσεις τον άλλον, τον οποιονδήποτε άλλον.

Φεύγοντας από εκεί ένιωθα πιο δυνατή. Είχα μαζί μου την ενέργεια πέντε ανθρώπων. Ανθρώπων που άντεχαν τη μοναχικότητα του εαυτού τους και μπορούσαν να την μοιραστούν.

Το να είσαι μόνος σου δε σημαίνει πως νιώθεις και μόνος.

Γιατί όπως καταλαβαίνετε, η μοναχικότητα μοιράζεται, η μοναξιά όχι.

Ίσως η αίσθηση του «ανήκειν» και η συντροφικότητα θα έπρεπε να περνάνε αναγκαστικά από τη μοναχικότητα.

Ίσως να αξίζει να αφήνεις τη μοναχικότητά σου όταν ο άλλος σου προσφέρει πραγματική συντροφιά. Όταν υπάρχει πραγματική «συνάντηση».

Ή ίσως να αξίζει μέσα από τη μοναχικότητα να ανακαλύψεις τον εαυτό σου, πριν συναντήσεις τον άλλον, τον οποιονδήποτε άλλον.

Η μοναχικότητα είναι η παρουσία του εαυτού.
Η μοναχικότητα είναι πολύ θετική,
είναι αληθινή ελευθερία.
Είναι μια παρουσία που ξεχειλίζει.
(Όσσο)

Γράφει η Ψυχολόγος Ματίνα Σταθάκη

Πηγή: ThinkingPeople.gr

Έριχ Φρομ - Η ώριμη ερωτική αγάπη

Η παιδαριώδης αγάπη ακολουθεί την αρχή: «Αγαπώ επειδή με αγαπούν». Η ώριμη αγάπη ακολουθεί την αρχή «με αγαπούν επειδή αγαπώ». Η ανώριμη αγάπη λέει: «Σ’ αγαπώ επειδή σε χρειάζομαι». Η ώριμη αγάπη λέει: «Σε χρειάζομαι επειδή σ’ αγαπώ».

Αν ένα πρόσωπο αγαπά μονάχα ένα άλλο πρόσωπο και αδιαφορεί για τους άλλους συνανθρώπους του, η αγάπη του δεν είναι αγάπη, αλλά μεγενθυμένος εγωισμός. Αν αγαπώ πραγματικά έναν άνθρωπο, τότε αγαπώ όλους τους ανθρώπους, αγαπώ όλον τον κόσμο, αγαπώ τη ζωή. Αυτή είναι η αδελφική αγάπη και βρίσκεται στη βάση κάθε άλλης αγάπης.

Η σεξουαλική επιθυμία μπορεί να διεγερθεί από την αγωνία της μοναξιάς. Καμιά φορά από ματαιοδοξία. Η πηγή της μπορεί να είναι η επιθυμία για κατάκτηση, για εκδίκηση ή για καταστροφή. Η αγάπη είναι μόνο ένα από τα δυνατά συναισθήματα που μπορούν να προκαλέσουν σεξουαλική επιθυμία. Οι περισσότεροι άνθρωποι εύκολα ξεγελιούνται και πιστεύουν ότι είναι ερωτευμένοι όταν επιθυμούν ο ένας τον άλλον σεξουαλικά. Η αγάπη μ.π.ο.ρ.ε.ί να εμπνεύσει την επιθυμία για σεξουαλική ένωση κι όταν γίνει αυτό, η σωματική σχέση είναι ένα με την τρυφερότητα. Αν η επιθυμία για σωματική ένωση δεν έχει προκληθεί από αγάπη, τότε ποτέ δεν οδηγεί σε κάτι πέρα από μια φευγαλαία ένωση.

Η ώριμη ερωτική αγάπη θα πρέπει να είναι ουσιαστικά, μια πράξη θέλησης. Να δεσμεύει κανείς τη ζωή του απόλυτα στη ζωή ενός άλλου προσώπου. Το να αγαπά κανείς κάποιον δεν είναι απλώς ένα δυνατό συναίσθημα – είναι μια απόφαση, μια κρίση, μια υπόσχεση. Η αγάπη δεν είναι αποτέλεσμα σεξουαλικής ικανοποίησης. Αντίθετα, η σεξουαλική ευτυχία – ακόμα και η γνώση της λεγόμενης σεξουαλικής τεχνικής – είναι αποτέλεσμα της αγάπης. Αν ένα ανίκανο ή ψυχρό πρόσωπο μπορέσει να αναδυθεί από το φόβο ή το μίσος και να αγαπήσει, τότε τα σεξουαλικά προβλήματα του λύνονται. Αν δεν μπορέσει, τότε καμιά σεξουαλική τεχνική δεν θα τον βοηθήσει.

Οι πραγματικές συγκρούσεις δεν είναι καταστρεπτικές. Όταν αντιμετωπιστούν τίμια, οδηγούν σε ένα ξεκαθάρισμα από το οποίο και οι δύο βγαίνουν κερδισμένοι σε δύναμη και γνώση. Η αγάπη είναι εφικτή μόνο αν δυο πρόσωπα επικοινωνούν μεταξύ τους από το κ.έ.ν.τ.ρ.ο του είναι τους και αν δεν προσπαθούν να αποφύγουν τα προβλήματά τους.

Μόνον ο άνθρωπος που έχει πίστη στον εαυτό του μπορεί να είναι πιστός στους άλλους. Η αγάπη είναι μια δύναμη που παράγει αγάπη. Η ικανότητα να αγαπά κανείς σαν μια πράξη δοσίματος, εξαρτάται από το κατά πόσο ο χαρακτήρας του ανθρώπου έχει εξελιχτεί πέρα από την ανάγκη της εξάρτησης, από την αγάπη του εαυτού του, από την επιθυμία να χρησιμοποιεί και να εκμεταλλεύεται τους άλλους ή να συσσωρεύει. Αγαπώ σημαίνει εγκαταλείπομαι χωρίς καμία εγγύηση, δίνομαι εντελώς ελπίζοντας ότι η αγάπη μου θα αφυπνίσει την αγάπη στον άλλον.

Έριχ Φρομ – Η τέχνη της αγάπης

Ο Έριχ Φρομ (23 Μαρτίου 1900-18 Μαρτίου 1980) ήταν Γερμανός ψυχολόγος, ψυχαναλυτής, κοινωνιολόγος, φιλόσοφος και ανθρωπιστής.

Η Mελαγχολία της Eυφυΐας

Πριν από 2.500 χρόνια ο Αριστοτέλης υποστήριξε πως «δεν υπάρχει καμία μεγάλη ιδιοφυΐα χωρίς κάποια δόση παράνοιας». Σήμερα ο ισχυρισμός του αποδεικνύεται επιστημονικά καθώς πολυάριθμες μελέτες αποδεικνύουν πως η ευφυΐα σχετίζεται με την μελαγχολία.

Η μελαγχολία θεωρείται από την αρχαιότητα, στοιχείο διάκρισης.

O πρώτος ορισμός της δόθηκε από τον Iπποκράτη τον 5ο π.X. αιώνα που τη συσχέτιζε με τη «μέλαινα χολή», ένα από τα τέσσερα υγρά συστατικά του ανθρώπινου σώματος. Ο Aριστοτέλης πρώτος παρατήρησε ότι εξέχουσες μορφές της φιλοσοφίας, της πολιτικής και των τεχνών συνέβαινε να είναι μελαγχολικοί. Υποστηρίζει ότι οι «περιττοί», όσοιδηλαδή διέπρεψαν στη φιλοσοφία, στην πολιτική, στην ποίηση και τις τέχνες ήταν μελαγχολικοί.

Στον δειγματολογικό κατάλογο πρώτος μνημονεύεται ο Ηρακλής, και ακολουθούν ο Λύσανδρος ο Λακεδαιμόνιος, ο Αίας ο Τελλαμώνιος, ο Βελλεροφόντης, ο Εμπεδοκλής, ο Πλάτων και ο Σωκράτης. Ο Ηρακλής έζησε τα δυο παροξυσμικά περιστατικά του κράματος της μαύρης χολής. Ένα παθολογικό του χαρακτηριστικό αφορά στο φόνο των παιδιών του τα οποία διαπέρασε με βέλος σε μια κρίση μανίας (εξ ου και η τραγωδία του Ευριπίδη «Ηρακλής μαινόμενος» στην οποία ο Ηρακλής σκοτώνει και τη γυναίκα του).

Ο Ιπποκράτης μιλάει επίσης για την «Ηράκλεια Νόσο». Ο Κικέρων στο Tusculanae disputations αποδίδει στον Αριστοτέλη την άποψη ότι όλοι οι ιδιοφυείς είναι μελαγχολικοί, αλλά και ο Σενέκας στο De tranquillitate animae αναφέρει πως κατά τον Αριστοτέλη η ιδιοφυία είναι ανάμικτη με την παραφροσύνη.

Κατά τους σύγχρονους ερευνητές ο Αριστοτέλης άντλησε στοιχεία από το έργο του Θεοφράστου «Περί μελαγχολίας» το οποίο όμως έχει χαθεί. Υπάρχουν επίσης ενδείξεις και για τη μελαγχολία του ίδιου του Αριστοτέλη. Εν κατακλείδι, κατά τον Αριστοτέλη όλοι οι άνθρωποι που έχουν διακριθεί σε κάποιο τομέα ήταν μελαγχολικοί. Η μαύρη χολή είναι ηθοποιός (ηθοποίηση). Διαμορφώνει συμπεριφορές και χαρακτήρες.

Ο Δημόκριτος και ο Πλάτων υποστήριζαν ότι κανείς δε μπορεί να είναι καλός ποιητής χωρίς μια θεία πνοή που να μπορεί να παραβληθεί με την τρέλα. Οι μελαγχολικοί είναι κατ’ ουσίαν ποιητές χάρη στην ένταση των διαθέσεων τους. Κατά τον Πλάτωνα οι ιδιοφυείς άνθρωποι είναι παρορμητικοί και έξαλλοι. Το ίδιο υποστηρίζει και ο Δημόκριτος αλλά και ο γιατρός Ρούφος από την Έφεσο (ειδικός στην μελαγχολία). Ο τελευταίος υποστηρίζει ότι αυτοί που έχουν οξύ πνεύμα και μεγάλη ευφυΐα πέφτουν εύκολα στην μελαγχολία επειδή έχουν γρήγορεςμεταβολές και μεγάλη ικανότητα πρόβλεψης και φαντασίας (Κοπιδάκης Μιχάλης, Καθηγητής Κλασσικής Λογοτεχνίας Πανεπιστημίου Αθηνών,«Βελλεροφόντης, Ευριπίδης, Αριστοτέλης: περιττοί και μελαγχολικοί» στο «Ορώμενα, τιμή στον Αριστοτέλη», Συλλογικό έργο εκδόσεις Καστανιώτη, Αθήνα 2002).

Η μελαγχολία στάθηκε λοιπόν μια από τις «αριστοκρατικές» εκείνες ασθένειες που γονιμοποίησαν την τέχνη, τη λογοτεχνία και τον φιλοσοφικό στοχασμό. Ο I. Kant κατέταξε τη μελαγχολία στη σφαίρα του Υψηλού ενώ ο W. Benjamin ανακάλυψε την αριστερή μελαγχολία. O Eμπεδοκλής, ο Σωκράτης και ο Πλάτων συγκαταλέγονται ανάμεσα στους επιφανείς μελαγχολικούς.

Για τους καλλιτέχνες, της Αναγέννησης και του Διαφωτισμού η εκκεντρικότητα ιδιοφυών δημιουργών, όπως του Μιχαήλ Άγγελου, του Γκόγια και του Μπετόβεν συνδέεται με μια βαθιά και διάχυτη μελαγχολία. Οι Σ. P. Kόλεριτζ και Tζον Kητς και ο Mποντλέρ- που για να εκφράσει τη μελαγχολία επιλέγει την αγγλική λέξη «spleen-και ο Φρίντριχ Σέλινγκ στο βιβλίο του «Περί της ουσίας της ανθρώπινης ελευθερίας» θεωρούν τη μελαγχολία θεμέλιο της γνώσης. Το 1621 ο Pόμπερτ Mπέρτον δημοσιεύει την «Aνατομία της Mελαγχολίας», την πρώτη εμπεριστατωμένη σπουδή πάνω στο θέμα της μελαγχολίας.

Η μελέτη της Αλεξάνδρας Ρασιδάκη με τίτλο «Περί μελαγχολίας» (εκδ. Κίχλη, 2012) αντιμετωπίζει τη μελαγχολία ως πηγή δημιουργίας. Η σημαντική αυτή μελέτη κινείται μεταξύ της ιστορίας των ιδεών, της πολιτισμικής ιστορίας και της συγκριτικής γραμματολογίας και επιχειρεί να παρουσιάσει την πλούσια περί μελαγχολίας γραμματειακή και εικαστική παράδοση. Αντλώντας παραδείγματα από την ευρωπαϊκή ζωγραφική της Αναγέννησης και του Μπαρόκ, καθώς και από τη λογοτεχνία του 19ου και του 20ού αιώνα, αναδεικνύει την πολιτισμική διάσταση αλλά και τη διαχρονική αίγλη της μελαγχολίας.

Η Μελαγχολία νοείται ως κεντρικό θέμα της διανόησης των φιλοσόφων του Μεσαίωνα και της Ρομαντικής εποχής, ως στάση ζωής και ως δημιουργική ευφυḯα, συχνά δε ιδιοφυḯα. Η τρέλα του Αίαντα στο ομώνυμο έργο του Σοφοκλή, αλλά και η μανία του Ηρακλή στον Ευριπίδη, μεγάλα αποσπάσματα από τους πλατωνικούς διαλόγους, το έργο του Εμπεδοκλή, τα Ηθικά Νικομάχεια του Αριστοτέλη διαβάζονται με κέντρο τη Μελαγχολία.

Η μελαγχολία συσχετίζεται με τον μονόλογο του Άμλετ, τα νέγρικα spirituals, το tango argentino, την παράδοση της flamenco, τα blues, τον Adorno και τον Freud, τη Julia Kristeva, ή και με το έργο του Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες ή τον Γεώργιο Βιζυηνό, τον Παπαδιαμάντη, τον Καρυωτάκη, τον Λαπαθιώτη και άλλους μεγάλους Έλληνες συγγραφείς.

Συνδέεται επίσης με τους Χένρι Τζέιμς, Ουίλιαμ Φώκνερ, Σκοτ Φιτζέραλντ, Χέρμαν Έσσε, Γκράχαμ Γκριν, Άγκαθα Κρίστι, Στίβεν Κινγκ, Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι, Τ.Σ. Έλλιοτ, Νικολάι Γκόγκολ, Μάξιμ Γκόρκι, Κερτ Βόνεγκατ, Τενεσί Γουίλιαμς, Εμίλ Ζολά, Ιβάν Τουργκένιεφ, Αύγουστο Στρίνμπεργκ, Τ. Ουίλιαμς, Ε. Α. Πόε, Λέοντα Τολστόι, Μαίρη Σέλλεϋ, Τσαρλς Ντίκενς, Χέρμαν Μελβίλ, Μαρκ Τουέιν, Ονορέ ντε Μπαλζάκ, την Έμιλυ Ντίκινσον, την Σύλβια Πλαθ, τη Βιρτζίνια Γουλφ, τη Μαργκερίτ Ντυράς, τον John Keats, τον Λόρδο Byron αλλά και με ζωγράφους, όπως ο Vincent Van Gogh, ο Edvard Munch και πάρα πολλούς άλλους.

Ως δείγματα της ιδιαιτερότητας, ο ζωγράφος Σαλβαντόρ Νταλί μεγαλουργούσε μόνον σε ένα ακατάστατο περιβάλλον. Η θεϊκή έμπνευση εκφραζότανε μέσα από το απόλυτο χάος: αναποδογυρισμένα έπιπλα και διάσπαρτα ρούχα. Κι αν κάποιος είχε το θράσος να… συμμαζέψει την Αίθουσα Ζωγραφικής του, ο Νταλί κατεχόταν από απίστευτες εκρήξεις θυμού, εκσφενδονίζοντας βρισιές κι αντικείμενα, ώσπου η Θεά Έμπνευση να τον επισκεφτεί ξανά.

Η Σύλβια Πλαθ έγραφε: «…Ο ήχος του τίποτα – που ήσουν εσύ τρέλα; …Έχω υποφέρει τη φρικαλεότητα του ηλιοβασιλέματος… Καμένη μέχρι ρίζα… Τρομοκρατούμαι απ’ αυτό το μαύρο πράγμα – που κοιμάται μέσα μου…». Τελικά αυτό το μαύρο πράγμα την καταπίνει όπως και τη Βιρτζίνια Γουλφ που έβαλε πέτρες στην τσέπη του παλτό της, μπήκε και περπάτησε στη θάλασσα ώσπου πνίγηκε…

Γιατί πρέπει να θεωρήσουμε την Ντίκινσον «τρελή», όπως και η ίδια περιπαιχτικά αυτοαποκαλείται και όχι σοφή, αφού επέλεξε μια ζωή που της επέτρεπε να δημιουργεί; Γιατί να υποθέσουμε ότι έχασε απέχοντας, αντί να σκεφτούμε ότι επέλεξε να απέχει;

Ο ψυχολόγος Daniel Nettle γράφει, «Είναι δύσκολο τελικά να αρνούμαστε ότι τα ισχυρότερα θεμέλια της δυτικής κουλτούρας έχουν χτιστεί από ανθρώπους με κάποια προδιάθεση τρέλας». Η διάνοια συχνά πορεύεται τόσο μπροστά από την εποχή της, ώστε συχνά ο φωτισμένος άνθρωπος παρεξηγείται ή παρερμηνεύεται από τους συγχρόνους του, ενώ αποθεώνεται από τις επόμενες γενιές. Χρειάζονται αιώνες γνώσης και πνευματικής εξέλιξης, για να κατανοηθεί το επίπεδο της διάνοιας.

Κλείνοντας παραπέμπω στον μεγάλο Έλληνα ποιητή Μ. Παπανικολάου:

Ήταν αλήθεια πως εζούσα κάποια ζωή ξεχωριστή,

ζούσα όπως ήθελεν η Μούσα κι όπως δεν ήθελε η ζωή.

Λοξά με κοίταζαν οι άλλοι σα να με παίρναν για τρελό,

κι ήταν για με χαρά μεγάλη μαζί τους πάντα να γελώ.

Παναγιώτα Ψυχογιού - Διδάκτορας Φιλοσοφίας του ΕΚΠΑ, καθηγήτρια στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση

Πηγή: artinews.gr

Δέκα πράγματα που έμαθα ταξιδεύοντας

Είναι γνωστό, όσο ζούμε μαθαίνουμε, το ξέρεις, το ξέρω, το ξέρουμε. Ξέρεις όμως πώς όσο ταξιδεύουμε μαθαίνουμε...ακόμα περισσότερα;

Ναι, ναι! Κάποιες φορές μάλιστα, όχι απλά μαθαίνουμε περισσότερα αλλά αναιρούμε πράγματα που στο παρελθόν θεωρούσαμε πως έχουν ας πούμε...μαύρο χρώμα και τελικά συνειδητοποιούμε πως τώρα τα βλέπουμε άσπρα ή γκρι ή ροζ.

Κάθε ταξίδι μικρό ή μεγάλο είναι ένα μάθημα και έτσι πρέπει να το βλέπεις και συ εκτός αν σε ενδιαφέρει μόνο να πας σε κάποια παραλία, σε κάποιο ξενοδοχείο στην άλλη άκρη του κόσμου και να μην κουνηθείς από εκεί ούτε λεπτό. Οκ, μπορώ να το δεχθώ και αυτό αλλά σίγουρα το συγκεκριμένο post δε θα σε ενδιαφέρει αν είσαι τέτοιος τύπος ταξιδιώτη. :)

Για σενα όμως που αγαπάς τα ταξίδια, αγαπάς να μπλέκεσαι στα άγνωστα δρομάκια μιας μακρινής πόλης, να πιάνεις κουβέντα με ντόπιους και να μαθαίνεις πράγματα που δε σου λένε οι ταξιδιωτικοί οδηγοί, τότε εδώ είσαι! Βέβαια, ξέρω πως είσαι και συ που ενώ σου αρέσει η ιδέα «της βουτιάς» στον πολιτισμό μιας άλλης χώρας, δεν το έχεις τολμήσει μέχρι στιγμής γιατί χρειάζεσαι κάποιον να σε σπρώξει ή ακόμα και να σου κρατήσει το χέρι όπως θα βουτάς... Ακόμα και να ανήκεις σε αυτή την κατηγορία, δικός μου είσαι και να ξέρεις πως θα προσπαθήσω τόσο με αυτό το post όσο και με τα επόμενα, να σε κάνω να πεις «Δώσε μου βατραχοπέδιλα και βουτάω».

Άκου να δεις 10 πράγματα που έμαθα λοιπόν ταξιδεύοντας... αν και είμαι σίγουρη πως έχω ακόμα πολλά να μάθω και συνεπώς πολλά ακόμα να προσθέσω στη συγκεκριμένη λίστα.

1. Έμαθα πως αν βρίσκω πάντα δικαιολογίες δε θα καταφέρω να δω ποτέ το ηλιοβασίλεμα στην άλλη άκρη του κόσμου

Αν περιμένω να κερδίσω το τζόκερ/ βρω πλούσιο άντρα/ αποκτήσω κληρονομιά από κάποιον θείο στο Αμέρικα για να πάω στην άλλη άκρη του κόσμου και να απολαύσω τον ήλιο να βουτάει στα νερά κάποιας τροπικής χώρας...θα πρέπει να περιμένω μια ζωή. Αλλά καθώς η ζωή μας είναι πολύ μικρή, έκανα οικονομίες, μάζεψα λεφτά και ορίστε... η παρακάτω φωτογραφία. Μην κάνεις όνειρα λοιπόν και τα αφήνεις όνειρα! Η μεγαλύτερη χαρά είναι να τα βλέπεις να υλοποιούνται και εσύ να είσαι ο πρωταγωνιστής φυσικά!

2. Έμαθα πως αν δεν πιάσεις κουβέντα με ντόπιους δεν έχεις γνωρίσει πραγματικά ένα μέρος

Πώς θα είχα μάθει για εκείνο το υπέροχο μέρος λίγο πιο έξω από τον Παναμά αν δεν έμενα στο σπίτι του Alejandro και δε μου εξηγούσε πως να πάω και αν φυσικά δε μου έβρισκε εκείνο τον φίλο του για να με ξεναγήσει εκεί; Πώς θα μάθαινα για τον καλύτερο φούρνο της Καρταχένα αν δεν είχα πιάσει κουβέντα με τον Γιώργο, μόνιμο κάτοικο Κολομβίας;

3. Έμαθα να μην είμαι ντίβα με το φαγητό μου

Πριν αρχίσω να ταξιδεύω συστηματικά, ήμουν πολύ δύσκολη με την επιλογή του φαγητού μου. Δε μου άρεσε να δοκιμάζω νέες γεύσεις και έκρινα τα φαγητά καθαρά και μόνο από την εξωτερική τους εμφάνιση. Ταξιδεύοντας, έμαθα να μην κρίνω κανέναν και τίποτα από την εξωτερική του εμφάνιση, έμαθα πως μπορώ να φάω και με τα χέρια χωρίς να με κοιτάνε οι γύρω μου περίεργα και πως για να μπορώ να έχω γνώμη για όλα, πρέπει πρώτα να τα δοκιμάσω, έστω και αν χρειαστεί να καθίσω σταυροπόδι στο πάτωμα και να φάω με τα χέρια χωρίς να τα έχω πλύνει πριν και χωρίς να έχω χαρτοπετσέτα για να τα σκουπίσω μετά. χα

4. Έμαθα να αντιμετωπίζω τους φόβους μου

Πολλές φορές θα έχεις αναρωτηθεί πώς είναι δυνατό να μη φοβάμαι όταν πηγαίνω στην άλλη άκρη μόνη μου ή χωρίς να γνωρίζω τι ακριβώς θα βρω εκεί. Δεν είναι εύκολο το ομολογώ αλλά τη στιγμή που αποφασίζω να βάλω τους φόβους μου στην άκρη και να ζήσω τη στιγμή σαν να είναι η τελευταία, τότε και μόνο τότε συνειδητοποιώ πως η καρδιά μου χτυπά τόσο δυνατά που πάει να σπάσει. Και όμως, εκείνα τα λεπτά δεν είναι ο φόβος που την κάνει να χτυπάει έτσι αλλά η χαρά, η ανυπομονησία, η αδρεναλίνη.

Πρώτη φορά ιππασία 4 ολόκληρες ώρες πάνω σε ένα όχι και τόσο εξημερωμένο άλογο στη μέση του πουθενά στη Μογγολία, ήταν για μενα από τις πιο έντονες εμπειρίες της -μέχρι τώρα- ζωής μου. Τα 30 λεπτά χαμένη στα στενάκια -hutongs του Πεκίνου χωρίς χάρτη, η λάθος διαδρομή στο μετρό της Μόσχας, η στιγμή που συνειδητοποίησα πως είμαι μόνη μου σε ένα νησάκι της Καραϊβικής με 5 ντόπιους, χωρίς άλλους τουριστές, χωρίς σήμα στο κινητό. Ε ναι, επιστρέφοντας στην Αθήνα όλα τα άλλα φαίνονται παχνιδάκι. Τόλμησε και συ να κάνεις βουτιά... στους φόβους σου και να είσαι σίγουρος πως θα βγεις πιο σίγουρος για τον εαυτό σου και πιο αποφασισμένος να Ζήσεις!

5. Έμαθα να δέχομαι πως η θρησκεία έχει πολλά πρόσωπα

Κάποτε θυμάμαι μου έλεγαν «κοίτα αυτός είναι καθολικός» και νόμιζα πως αυτός ο άνθρωπος ήταν κακός. Στο σχολείο βλέπεις μας τάισαν από νωρίς με πράγματα και ιδεολογίες που ως μωρά παιδιά δεν είχαμε τα δικά μας κριτήρια και τη γνώμη ώστε να σχηματίσουμε μια σφαιρική άποψη για την θρησκεία.

Ταξιδεύοντας γνώρισα βουδιστές, ινδουιστές, μουσουλμάνους, προτεστάντες, χριστιανούς καθολικούς αλλά και άθεους και συνειδητοποίησα πως δεν υπάρχει ΜΙΑ μόνο θρησκεία, πως δεν υπάρχει μόνο άσπρο ή μαύρο, πως δεν υπάρχουν καλές και κακές θρησκείες. Ο καθένας μας είναι ελεύθερος να πιστεύει εκεί που θέλει, ο καθένας μας είναι ελεύθερος να μην πιστεύει πουθενά και ακόμα περισσότερο ο καθένας μας πρέπει να σέβεται τη θρησκεία του διπλανού του όποια και αν είναι ή δεν είναι αυτή.

6. Έμαθα πως στη μέση του πουθενά βρίσκεις τον εαυτό σου

Ναι, αυτή η φράση είναι χιλιοφορεμένη. Είμαι σίγουρη πως την έχεις διαβάσει σε πολλά περιοδικά και websites αμπελοφιλοσοφιών. Και όμως φίλε μου, έχω να σου πω πως αυτή ακριβώς η φράση είναι πέρα για πέρα αληθινή και το συνειδητοποίησα μόλις ένα μήνα πριν όταν κάπου στις στέπες της Μογγολίας, βρέθηκα να περπατάω μόνη μου χωρίς να έχω κάποιο συγκεκριμένο προορισμό.

Βάλθηκα να περπατάω στη μέση του πουθενά ανοίγοντας τα κουτάκια του μυαλού μου ένα ένα και βάζοντάς τα σε τάξη. Ποιοι μου λείπουν αυτή τη στιγμή; Ποιοι δε με ενδιαφέρουν; Τι θέλω να κάνω στη ζωή μου; Πού θέλω να βρίσκομαι σε 2 χρόνια; Ποιες είναι οι προτεραιότητες μου; Και ναι, εκεί στη μέση του πουθενά μπήκαν όλα στη θέση τους, τόσο απλά. Το μόνο που χρειάστηκα τελικά ήταν ο ορίζοντας, ο εαυτός μου και ένα μπουκαλάκι νερό. Τίποτα άλλο.

7. Έμαθα πως χρειαζόμαστε ελάχιστα πράγματα για να επιβιώσουμε

Είμαστε όλοι παθιασμένοι με τα ψώνια, με τα νέα gadgets, με τα ακριβά ρούχα και τα πανάκριβα αυτοκίνητα, γεμίζουμε τα σπίτια και τις ζωές μας με αντικείμενα που μας κάνουν ευτυχισμένους προσωρινά και μετά απλά καταφέρνουν να μας έχουν δέσμιούς τους.

Ζώντας με λιγότερα υλικά αγαθά ζούμε καλύτερα, πιο ήρεμα. Δεν έχουμε το άγχος μη μας κλέψουν τη μηχανή, δεν έχουμε το άγχος μη μας σπάσουν τα πανάκριβα γυαλιά ηλίου, δεν έχουμε το άγχος τι να πρωτοχωρέσουμε στη βαλίτσα. Ζούμε καλύτερα με πολύ λιγότερα, ζούμε πιο καλά και χωρίς εκείνη την πορτοκαλί τσάντα, χωρίς εκείνο το τόσο γλυκούλι κάδρο για τον τοίχο, χωρίς το φωτιστικό δαπέδου με την ξύλινη επένδυση.

8. Έμαθα πως ο παράδεισος είναι low cost

Την επόμενη φορά που θα δεις κάποιον εξωτικό προορισμό και θα ευχηθείς να μπορούσες να βρεθείς εκεί, πριν αρχίσεις να ψάχνεις σε μεγάλα ταξιδιωτικά γραφεία... για να μην πάθεις καρδιακό από τα ποσά που θα σου ζητήσουν, στείλε μου email να σου πω περισσότερα για το πως να κάνεις διακοπές σε εξωτικούς προορισμούς πληρώνοντας πραγματικά ελάχιστα.

Προϋπόθεση, να μην ορίζεις το εξωτικό με το «βρίσκομαι σε λουξ καμπάνα» πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας και τρέφομαι με αστακούς και λούζομαι με σαμπάνιες. Όχι, σε τέτοια περίπτωση, δε μπορώ να σε βοηθήσω φίλε μου. Λυπάμαι.

9. Έμαθα πως η τρέλα δεν πάει στα βουνά αλλά παντού

Πολλές φορές όταν μιλάω για τα ταξίδια μου υπάρχει κόσμος που με κοιτάει περίεργα και με ρωτάει «Μα καλά πώς το έκανες αυτό; Είσαι τρελή;».

Και όμως, ταξιδεύοντας γνώρισα κόσμο με την ίδια τρέλα σαν τη δική μου, ίσως και με περισσότερη. Γνώρισα κόσμο από την Αμερική μέχρι και την Κίνα που ταξιδεύει σα να μην υπάρχει αύριο, που ονειρεύεται και επιδιώκει να πραγματοποιεί αυτά τα όνειρα όση τρέλα και αν κουβαλάνε μέσα τους. Γνώρισα ανθρώπους που μοιράζονται την ίδια αγάπη για το άγνωστο, την ίδια αγάπη για τον κόσμο γύρω τους, την ίδια αγάπη για τον συνάνθρωπό τους. Ένιωσα τόσο ξεχωριστή και παράλληλα τόσο όμοια με ανθρώπους που μπορεί να μη μιλούν την ίδια γλώσσα με τη δική μου αλλά καταλαβαίνουν πολλά περισσότερα σε σχέση με πολλούς συντοπίτες μου. Και αν τελικά αυτό που ζω είναι τρέλα, τότε αφήστε με να ζήσω ελεύθερη μαζί με όλους εκείνους τους τρελούς που παίρνουν ένα σακίδιο στον ώμο και ανακαλύπτουν τον κόσμο.

10. Έμαθα πως το άλλο μου μισό είμαι εγώ η ίδια

Ο μοναδικός άνθρωπος που δε θα σε πληγώσει ποτέ είναι ο ίδιος σου ο εαυτός. Ο μοναδικός άνθρωπος που θα σε αγαπήσει πραγματικά είσαι εσύ ο ίδιος. Ο μοναδικός άνθρωπος που θα σε προστατέψει είσαι εσύ και μόνο εσύ. Ναι ναι, έτσι ακριβώς, όπως τ'ακούς!

Ταξιδεύοντας έμαθα να εμπιστεύομαι τον εαυτό μου, το ένστικτό μου. Έμαθα να χαίρομαι τις στιγμές μοναξιάς χωρίς να έχω την ανάγκη να έχω κάποιον δίπλα μου για να μου πει πως όλα θα πάνε καλά. Ταξιδεύοντας μόνη μου έμαθα να είμαι ανεξάρτητη, να φτιάχνω το πρόγραμμά μου σύμφωνα με τις δικές μου ανάγκες και απαιτήσεις, έμαθα να αγαπώ εμένα και να με προσέχω, έμαθα να είμαι ευτυχισμένη και συμβιβάστηκα με την ιδέα πως το άλλο μου μισό είναι λάθος να το ψάχνω έξω... γιατί πολύ απλά βρίσκεται μέσα μου.

*Το άρθρο δημοσιεύθηκε αρχικά στο blog travelstoriesfromyworld. Περισσότερα στη σελίδα του στο Facebook.

**photo credits: Μαρία Κόφου

Πηγή: travelstoriesfromyworld.com

...

20 ΧΡΟΝΙΑ ΧΑΜΟΓΕΛΟ!

Η ΔΙΑΙΤΑ που θα λατρέψεις!! – Έτσι θα χάσεις 10 κιλά σε λιγότερο από ένα μήνα!! -

Η δίαιτα του γρήγορου μεταβολισμού ή αλλιώς όπως είναι και ο αγγλικός της τίτλος The Fast Metabolism Diet, της αμερικανίδας διαιτολόγου, Haylie Pomroy, υπόσχεται θαύματα! Θαύματα τα οποία είναι δυνατό να επιτευχθούν.

Σύμφωνα με το συγκεκριμένο πρόγραμμα χάνεις 10 κιλά μέσα σε λιγότερο από ένα μήνα, μια που η συγκεκριμένη διατροφή ενισχύει το μεταβολισμό και να τον κάνει να λειτουργεί στο maximum ώστε να γίνονται σωστά όλες οι καύσεις. Μοναδικό προαπαιτούμενο της δίαιτας είναι τα 20 λεπτά άσκηση κάθε μέρα-οποιουδήποτε είδους και οποιαδήποτε έντασης ταιριάζει στον κάθε οργανισμό!

Η συγκεκριμένη δίαιτα είναι κατάλληλη από διαβητικούς και παιδιά, μέχρι χορτοφάγους!

Η δίαιτα είναι απλή και αποτελείται από 3 στάδια τα οποία επαναλαμβάνονται σαν κύκλος. Έπειτα το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι να το διατηρήσουμε σαν πλάνο διατροφής το λιγότερο για 3 με 4 εβδομάδες.

Στάδιο 1
Δευτέρα & Τρίτη: Πολλούς υδατάνθρακες και φρούτα

Στάδιο 2
Τετάρτη & Πέμπτη: Πολλές πρωτεϊνες και λαχανικά κάθε είδους

Στάδιο 3
Παρασκευή, Σάββατο & Κυριακή: Όλα τα παραπάνω, και επιπλέον καλά λιπαρά και έλαια

Τροφές που πρέπει να αποφεύγουμε στη δίαιτα γρήγορου μεταβολισμού
Σιτάρι
Αποφύγετε το σιτάρι και τα τρόφιμα που το περιέχουν όπως ψωμί, κράκερ, πίτες, δημητριακά, κέικ, μπισκότα, κ.λπ.

Καλαμπόκι
Αποφύγετε το καλαμπόκι σε όλες τις μορφές – π.χ. tortillas καλαμποκιού, τσιπς καλαμποκιού, σιτηρών, καλαμποκιού, άμυλο καλαμποκιού, γλυκό καλαμπόκι, ποπ κορν, τα μεταποιημένα τρόφιμα που περιέχουν καλαμπόκι, κλπ.

Γαλακτοκομικά
Αποφύγετε τα γαλακτοκομικά σε όλες τις μορφές – π.χ. γάλα, τυρί, τυρί cottage, βούτυρο, γιαούρτι. Η χειρότερη μορφή γαλακτοκομικών προϊόντων είναι αυτά τα χωρίς λιπαρά, τα οποία επιβραδύνουν το μεταβολισμό του λίπους επιθετικά

Ραφιναρισμένη ζάχαρη
Αποφύγετε όλα τα είδη της ραφιναρισμένης ζάχαρης. Μόλις 2 κουταλάκια του γλυκού ραφιναρισμένης ζάχαρης μπορεί να αναστείλει την απώλεια βάρους σας για 3-4 ημέρες

Αλκοόλ

Αποξηραμένα φρούτα και χυμοί φρούτων

Τεχνητές γλυκαντικές ουσίες
Αποφύγετε τις τεχνητές γλυκαντικές ουσίες. Εάν πρέπει να χρησιμοποιήσετε μια γλυκαντική ουσία, χρησιμοποιήστε Stevia

Τροφές που επιτρέπονται στη δίαιτα γρήγορου μεταβολισμού
Λαχανικά: Φρέσκα, σε κονσέρβα ή κατεψυγμένα
ρόκα, χόρτα, φασολάκια, παντζάρια, μπρόκολο, λάχανο (όλα τα είδη), καρότα, σέλινο, αγγούρια, μελιτζάνες, φρέσκα κρεμμυδάκια, λάχανο , πράσα, μαρούλια, μανιτάρια, κρεμμύδια, πιπεριές, κολοκύθα, σπανάκι, ντομάτες, γογγύλια.

Φρούτα
Μήλα, βερίκοκα, αχλάδια, μούρα, πεπόνι, κεράσια, σύκα, γκρέιπφρουτ, πεπόνι, ακτινίδια, πορτοκάλια, λεμόνια, λάιμ, μάνγκο, πορτοκάλια , ανανά, ρόδια, φράουλες, μανταρίνια, καρπούζι

Κρέας και ψάρι έως 200 γραμμάρια
Άπαχο βόειο κρέας (φιλέτο, άπαχο μοσχαρίσιο), χοιρινό (ψαρονέφρι), άπαχα πουλερικά: κοτόπουλο γαλοπούλα, άπαχο ψάρι ( μπακαλιάρος φιλέτο), σαρδέλες (συσκευασμένη σε νερό), τόνος

Ασπράδια αβγού

Όσπρια
Φασόλια, φασόλια γίγαντες, μαυρομάτικα, ρεβίθια, φάβα, φακές

Άμυλο
καστανό ή άγριο ρύζι, ζυμαρικά ολικής άλεσης, βρώμη, κινόα.

Επίσης επιτρέπονται
βότανα, μπαχαρικά, καρυκεύματα, μουστάρδα, φυσικά καρυκεύματα , πάστα ντομάτας, το εκχύλισμα βανίλιας, εκχύλισμα μέντας, ξύδι (κάθε είδους), σκόρδο, μαύρο και άσπρο πιπέρι, σκόνη τσίλι, κανέλα, νιφάδες κόκκινο πιπέρι, κύμινο, κάρι σκόνη, μοσχοκάρυδο, κρεμμύδι, αλάτι, θαλασσινό αλάτι

imommy.gr

- See more at: http://www.redder.gr/redder-web/47542/i-diaita-pou-tha-latrepseis-etsi-tha-xaseis-10-kila-se-ligotero-apo-ena-mina#sthash.IYaSZE2V.dpuf

20 απλά βήματα για χάσιμο κιλών

Tα κακά νέα. Ο μέσος ανθρώπους κερδίζει μισό με ένα κιλό το χρόνο. Τα καλά νέα. Η κατανάλωση 100 θερμίδων λιγότερο κάθε ημέρα είναι αρκετή για να αποτρέψει την αύξηση βάρους.

ΠΗΓΗ:iatronet.gr

Αν θέλετε να χάσετε βάρος, θα πρέπει να το μειώσετε κατά 500 θερμίδες την ημέρα. Μπορείτε να τρώτε 250 λιγότερες και στη συνέχεια να κάψετε 250 περπατώντας για 30-45 λεπτά.

Σε μια εβδομάδα θα παραχθεί περίπου μισό κιλό απώλειας βάρους, δήλωσε η Dr. Holly Wyatt, του Center for Human Nutrition, στο Ντένβερ.

Δεν θα δείτε αμέσως σημαντικές αλλαγές, αλλά μικρά τρικ σαν αυτά που ακολουθούν θα σας ανταμείψουν μελλοντικά.

Ελέγξτε τη διατροφή

1. Αρχίστε με σαλάτα και φάτε λιγότερο κατά το υπόλοιπο του γεύματος, αναφέρει έρευνα του Pennsylvania State University.Όταν πάνω στη σαλάτα υπάρχει μοτσαρέλα, χαμηλή σε λιπαρά και αντίστοιχο ιταλικό ντρεσιγκ, αντί για εναλλακτικές λύσεις με υψηλά λιπαρά, οι γυναίκες καταναλώνουν 10% λιγότερες θερμίδες κατά τη διάρκεια της ημέρας.

2. Βάλτε πιρούνι. Αν προτιμάτε το ντρέσιγκ της σαλάτας δίπλα, μπήξτε το πιρούνι σας σε αυτή πριν φάτε τα λαχανικά. Η συγκεκριμένη κίνηση μπορεί να αφαιρέσει εκατοντάδες θερμίδες.

3. Επιλέξτε 2 ορεκτικά. Σύμφωνα με έρευνα του University of North Carolina, το μέσο χάμπουργκερ είναι 23% μεγαλύτερο σήμερα σε σχέση με το 1977. Επιλέξτε πιάτο ζυμαρικών και σαλάτα ή σούπα για ορεκτικό, αντί για χάμπουργκερ.

4. Επισκεφτείτε την αυτόματη μηχανή πωλήσεων. Ο ατομικές συσκευασίες είναι καλύτερες από το να σκάβετε..μέσα στη μεγάλη σακούλα με τα πατατάκια.

Κινηθείτε

5. Περπατήστε και μιλήστε. Όταν χτυπά το κινητό σας περπατήστε στον εργασιακό σας χώρο ή έξω. Αν το κάνετε για 10 λεπτά κάθε εργάσιμη ημέρα, σε μέτριο ρυθμό, θα κάψετε περίπου 1.000 θερμίδες τον μήνα και θα χάσετε 1,5 κιλό το χρόνο.

6. Προσέξτε τις θερμίδες του καφέ. Οι μοντέρνοι καφέδες που στις μέρες μας επιλέγουν πολλοί άνθρωποι μπορεί να περιλαμβάνουν τόσες θερμίδες όσο και ένα ολόκληρο γεύμα.

7. Επιλέξτε ξηρούς καρπούς. ‘Ερευνα του Harvard University έδειξε ότι όσοι έκαναν δίαιτα και κατανάλωναν μια χούφτα φιστίκια ή ανάμεικτους ξηρούς καρπούς καθημερινά είχαν περισσότερες πιθανότητες να χάσουν βάρος σε σχέση με ομάδα που δεν κατανάλωναν ξηρούς καρπούς.

8.Μην κάθεστε απλώς. Ο μέσος άνθρωπος καίει 100 θερμίδες την ώρα όταν κάθεται και 140 την ώρα όρθιος. Σηκωθείτε 2 ώρες την ημέρα όσο δουλεύετε, για να χάσετε ως 2 επιπλέον κιλά το χρόνο.
Προσαρμόστε τις συνήθειες

9. Κοιμηθείτε καλά, χάστε περισσότερα. Ο ανεπαρκής ύπνος φαίνεται να αυξάνει την παραγωγή της κορτιζόλης, που ελέγχει την όρεξη. Υψηλά επίπεδα κορτιζόλης, φαίνεται πως χειροτερεύουν την υπερβολική κατανάλωση και την πείνα. Επιπλέον, ο πολύ λίγος ύπνος μπορεί να οδηγήσει το σώμα σας να μην καίει υδατάνθρακες, που μπορεί να μεταφραστεί σε περισσότερο αποθηκευμένο σωματικό λίπος.

10. Διπλασιάστε την πρωτεΐνη. Η προσέγγιση, υψηλή πρωτεΐνη, χαμηλοί υδατάνθρακες, μπορεί ενδεχομένως να βοηθήσει να μη χάσετε μυς μαζί με λίπος, σύμφωνα με έρευνα που δημοσιεύεται στο περιοδικό The Journal of Nutrition. Σύμφωνα με τον ερευνητή Donald K. Layman, του University of Illinois, η λευκίνη που βρίσκεται στο μοσχάρι, τα πουλερικά, τα γαλακτοκομικά, το ψάρι και τα αυγά μπορεί να βοηθήσει ενδεχομένως στη διατήρηση του μυϊκού ιστού.

11. Κρατήστε ημερολόγιο άσκησης. Η καταγραφή των επιτευγμάτων σας όσον αφορά τη φόρμα σας είναι υπέροχος τρόπος να παρακολουθήσετε την πρόοδό σας, να δώσετε θετική ενθάρρυνση στον εαυτό σας και να διατηρήσετε εστιασμένο το ενδιαφέρον στους στόχους.

12.Καταναλώστε καθημερινά, γαλακτοκομικά. Ένα κομμάτι τυρί ή ένα φλιτζάνι γάλα ή γιαούρτι μπορεί να αναζωογονήσει το μεταβολισμό σας, ανακάλυψε έρευνα του University of Tennessee. Άνθρωποι που μείωσαν 500 θερμίδες την ημέρα τη διατροφή τους ενώ έτρωγαν γιαούρτι 3 φορές την ημέρα έχασαν 6 κιλά σε 12 εβδομάδες, περισσότερο βάρος και λίπος σε σχέση με ομάδα ελέγχου που μείωσε μόνο τις θερμίδες.
Ενυδατωθείτε

13. Πίνετε νερό. Ο οργανισμός σας συχνά μπερδεύει τη δίψα με την πείνα, επομένως η ενυδάτωση σημαίνει ότι ενδεχομένως δεν θα πεινάτε.

14. Προσέξτε τις λευκές τροφές. Αυτό είναι το χρώμα των περισσότερων υδατανθράκων με πολλές θερμίδες-πατάτες, ψωμί, ρύζι κλπ.

15. Μήλο πριν το δείπνο. Πώς 346 άνθρωποι σε μικρή πόλη της πολιτείας Ουάσιγκτον έχασαν 6 κιλά κάθε 3 μήνες; Με τακτική άσκηση, ισορροπημένη διατροφή και ένα μήλο πριν το δείπνο. Το μήλο έχει 5 γρ. ινών που βοηθούν στο αίσθημα του κορεσμού.

16. Δράστε σαν παιδί. Να επεκτείνετε τον ορισμό της δραστηριότητας ώστε να περιλαμβάνει το παιχνίδι με τα παιδιά.
Πρωινό του πρωταθλητή

17. Φάτε πρωινό. Έρευνα του Harvard, ανακάλυψε ότι άνθρωποι που το κάνουν καθημερινά, μειώνουν τις πιθανότητες να γίνουν παχύσαρκοι και να εμφανίσουν διαβήτη μέχρι την ηλικία των 35-50 ετών σε σύγκριση με όσους καταναλώνουν πρωινό μόνο μια φορά την εβδομάδα.

18. Να είστε επιλεκτικός στο ψωμί. Επιλέξτε ολικής αλέσεως ως πρώτο υλικό και σιγουρευτείτε ότι κάθε φέτα περιέχει τουλάχιστον 2 γρ. ινών.

19. Φάτε μια χούφτα σοκολατένιες καραμέλες. Μισό πακέτο καραμελών προσθέτει μόνο 100 θερμίδες στον καθημερινό αριθμό και μπορεί να ικανοποιήσει την όρεξη για γλυκό.

20. Bουρτσίστε τα δόντια σας μετά από κάθε γεύμα. Το βούρτσισμα δεν καταπολεμά μόνο την τερηδόνα. Χρησιμεύει και ως σωματικό και ψυχολογικό εργαλείο για να σταματήσετε να τρώτε.

• Tags: δίαιτα, διατροφή, υγεία

4 ιδέες για χειμωνιάτικα πρωινά με γιαούρτι

Με τη θρεπτικότητα και τις βιταμίνες των ξηρών φρούτων και καρπών, των δημητριακών, του μελιού και των εσπεριδοειδών.

Το γιαούρτι θεωρείται τροφή-φάρμακο για το γαλακτικό οξύ που περιέχει (ενισχύοντας την απορρόφηση του ασβεστίου από το έντερο), για τα βακτήρια που έχει αποδειχτεί ότι συμβάλλουν στην καλή λειτουργία του εντέρου και το προφυλάσσουν από διάφορες παθογόνες καταστάσεις και για τις βιταμίνες του (Α, Β1, Β2, Β6, C). Αν προσθέσουμε το ασβέστιο, το φώσφορο και το γεγονός ότι είναι μια από τις καλύτερες ποιοτικά ζωικές πρωτεΐνες της φύσης, δε θα δυσκολευτούμε να καταλάβουμε για ποιο λόγο πρέπει να σκαρφιστούμε τρόπους να εντάξουμε το γιαούρτι και στο χειμωνιάτικο πρωινό μας.

Οι ωμοί, ανάλατοι ξηροί καρποί όπως τα καρύδια, τα αμύγδαλα, τα φιστίκια, τα φουντούκια κ.λπ. είναι πλούσιοι σε ακόρεστα λιπαρά οξέα, βιταμίνες και φυτικές πρωτεΐνες. Επίσης περιέχουν αντιοξειδωτικές πολυφαινόλες που βοηθούν στη μάχη του οργανισμού κατά των ελευθέθων ριζών.

Οι νιφάδες βρώμης είναι κορυφαία επιλογή -και το μούσλι επίσης-για να ενισχύσουμε το πρωινό σε φυτικές ίνες και τον οργανισμό σε ενέργεια, για να αντεπεξέρθει στις αυξημένες απαιτήσεις της καθημερινότητας αλλά και του κρύου. Έχουν χαμηλό γλυκαιμικό δείκτη, απορροφώνται αργά απ' το σώμα και είναι πλούσιες σε βιταμίνες του συμπλέγματος Β, μεταλλικά στοιχεία και πολύτιμα ιχνοστοιχεία.

Το μέλι, δώρο της φύσης, είναι το μόνο γλυκαντικό που συνεισφέρει ευρύτερα με πολύτιμα μέταλλα και στοιχεία στην ομαλή λειτουργεία του οργανισμού, ενώ ταυτόχρονα τονώνει και χαρίζει άμεση ενέργεια.

Τα ξηρά φρούτα, σταφίδες, βερίκοκα, χουρμάδες, δαμάσκηνα κ.λπ. είναι πλούσια σε αντιοξειδωτικές βιταμίνες, όπως η E και η C, αλλά και επιπλέον αντιοξειδωτικά όπως τα φλαβονοειδή και καροτενοειδή. Επίσης είναι καλή πηγή μετάλλων και ιχνοστοιχείων, όπως ο σίδηρος, ο χαλκός, το σελήνιο και το κάλιο. 

Πάρτε ιδέες για αναμείξεις, οι ποσότητες είναι σχετικές, αυτοσχεδιάστε με βάση τις δικές ανάγκες και τις δικές σας γευστικές προτιμήσεις, αλλά μην προσπερνάτε ένα υγιεινό πρωινό. Καταλήξτε σε ένα δυο συνδυασμούς που σας αρέσουν και σας βολεύουν και εντάξτε τους στην καθημερινότητά σας. Θέμα συνήθειας είναι.

Γιαούρτι με μέλι, καρύδια και σταφίδες

Υλικά: 1 1/2 κεσεδάκι γιαούρτι στραγγιστό, 1/2 κουταλιά της σούπας καρυδόψιχα, 1/2 κουταλιά της σούπας σταφίδες, 1 κουταλιά της σούπας μέλι

Εκτέλεση: Ρίχνετε το γιαούρτι στο μπολ, προσθέτετε τα κυρίδια, τις σταφίδες και το μέλι και ανακατεύετε.

Γιαούρτι με μέλι, χουρμάδες, σύκα και καρύδια

Υλικά: 1 1/2 κεσεδάκι γιαούρτι στραγγιστό, 1/2 μπανάνα σε ροδέλες, 2 σύκα ψιλοκομμένα (φρέσκα, κομπόστα ή ξηρά), 1/2 κουταλιά της σούπας καρυδόψιχα χονδροκομμένη, 2-3 χουρμάδες ψιλοκομμένους, 1 γεμάτη κουταλιά της σούπας μέλι

Εκτέλεση: Ρίχνετε το γιαούρτι και τα 2/3 των υλικών στο μπολ σερβιρίσματος και ανακατεύετε. Προσθέτε τα υπόλοιπα τα υλικά από πάνω και σερβίρετε.

Γιαούρτι με μήλα και μούσλι

Υλικά: 1 1/2 κεσεδάκι γιαούρτι στραγγιστό, 1 μήλο σε κομματάκια, 1 κουταλιά μούσλι με καρπούς, 1 κουταλιά της σούπας μέλι

Εκτέλεση: Ρίχνετε το γιαούρτι στο μπολ, προσθέτετε τα μήλα, το μούσλι και το μέλι και ανακατεύετε.

Όλα στο μπλέντερ Δημιουργούμε τις δικές μας συνθέσεις για υγιεινό, θρεπτικό και πολυβιταμινούχο πρωινο, «φυλακίζοντας» όλη τη δύναμη και την ενέργεια της φύσης σε ένα ποτήρι. Χρησιμοποιούμε ως βάση το γιαούρτι και ως συνεκτικό υλικό την μπανάνα και το μήλο. Προσθέτουμε ανάλογα με τις γευστικές μας προτιμήσεις ακτινίδιο ή χυμό πορτοκαλιού, λεμονιού, μανταρινιού για αντιοξειδωτικά, νιφάδες βρόμης για ενέργεια και ίνες, μέλι για σούπερ φυσικό γλυκαντικό ή ταχίνι για θρέψη. Φτιάχνουμε υγιεινά γιαουρτοποτά για τον εαυτό μας και την οικογένειά μας.