Τετάρτη 10 Φεβρουαρίου 2016

Πεντανόστιμη Μανιταρόπιτα πανεύκολη χωρίς φύλλο!

Τα μανιτάρια αποτελούν από τις πιο διαιτητικές αλλά και πολύτιμες τροφές στη φύση. Είναι πλούσια σε νερό και πρωτεΐνη. Μια συνταγή για μια εύκολη, νόστιμη και γρήγορη μανιταρόπιτα χωρίς φύλλο, για να απολαύσετε αγγαπημένα σας μανιτάρια.
Υλικά συνταγής
  • 400 γρ. ανάμικτα κίτρινα τυριά χαμηλών λιπαρών τριμμένα [γκούντα, ρεγγάτο, τσένταρ]
  • 200 γρ. λευκά μανιτάρια
  • 1 κ.σ. ελαιόλαδο
  • 1 κρεμμύδι μέτριο ξερό
  • 3 αυγά
  • 1 γιαούρτι στραγγιστό χαμηλών λιπαρών
  • 1 φλ. αλεύρι για όλες τις χρήσεις
  • 2 κ.γ. μπέικιν πάουντερ
  • 100 γρ. μαργαρίνη
Εκτέλεση συνταγής

  1. Τρίβουμε τα τυριά από χοντρό τρίφτη και ψιλοκόβουμε τα μανιτάρια.
  2. Σε ένα αντικολλητικό τηγάνι ζεσταίνουμε το ελαιόλαδο και προσθέτουμε το κρεμμύδι ψιλοκομμένο.
  3. Το ανακατεύουμε για 2-3 λεπτά και στη συνέχεια προσθέτουμε τα μανιτάρια. Τα ανακατεύουμε για 7-8 λεπτά και αποσύρουμε από τη φωτιά.
  4. Αφήνουμε να κρυώσουν ελαφρά και προσθέτουμε τα τυριά, τα αυγά καλά χτυπημένα και στη συνέχεια ρίχνουμε το γιαούρτι.
  5. Αφού ανακατέψουμε καλά, προσθέτουμε το αλεύρι μαζί με τo baking powder.
  6. Τελευταία ρίχνουμε τη μαργαρίνη την οποία έχουμε ζεστάνει ελαφρά ώστε να είναι πολύ μαλακή και να αναμιχθεί καλά με το μείγμα μας.
  7. Λαδώνουμε καλά ένα ταψί ή πυρέξ με ελαιόλαδο, ρίχνουμε μέσα το μείγμα της μανιταρόπιτας και ψήνουμε στους 180 βαθμούς μέχρι να ροδίσει.
Πηγή

Γιατί η αγάπη βρίσκεται στα μικρά πράγματα της ζωής

Το LoveByte βοηθάει πολλά ζευγάρια να είναι μαζί ακόμη κι όταν είναι μακριά από το 2014 αλλά δεν πρόκειται απλά για μια σχεδιαστική εφαρμογή. Η αγάπη είναι ένα… κόμικ στο ίντερνετ και έχει γίνει ένα από τα αγαπημένα για όσους έχουν χτυπηθεί από τα βέλη του Θεού Έρωτα.
«Η εφαρμογή έχει σκοπό να βοηθήσει ζευγάρια να μείνουν ενωμένα και να δημιουργήσουν τη δική τους ιστορία αγάπης, τεκμηριωμένη με ευτυχισμένες αναμνήσεις από τον δικό τους χώρο. Ξεκινήσαμε αυτές τις μικρές ιστορίες για να συλλάβουμε τις διαφορετικές ερμηνείες της αγάπης και τις ιδιαίτερες σχέσεις και στιγμές που μοιράζονται οι ερωτευμένοι.» δήλωσε το LoveByte.
Περισσότερες πληροφορίες lovebytes.us 
123456

789101112131415 copy
1617181920212223
24

Δευτέρα 8 Φεβρουαρίου 2016

Μάνος Χατζιδάκις - «Η επικινδυνότητα του έρωτα»

Μάνος Χατζιδάκις - «Η επικινδυνότητα του έρωτα»


Μάνος Χατζιδάκις - «Η επικινδυνότητα του έρωτα»
«Υπήρξε μια εποχή σ' αυτήν την πόλη που περπατώντας «πολλές φορές τη νύχτα», άκουγα τις αναπνοές των ανθρώπων απ' τα ανοιχτά παράθυρα.
Άκουγα τις ερωτικές τους συνομιλίες, τους ψιθυρισμούς τους, τις αγωνίες τους για τις ασήμαντες ή σπουδαίες υποθέσεις, κι όσο απομακρυνόμουνα στις συνοικίες τόσο πιο πολύ έμπαινα στη διαφάνεια του κόσμου τους.
Τότε η παρουσία του ανθρώπου στις γειτονιές και τα περίχωρα ήταν παντοδύναμη, όπως η παρουσία του έρωτα.
Ενός έρωτα που κυκλοφορούσε στον δρόμο και μετουσίωνε την πόλη ολόκληρη σ' ένα ερωτικό εργαστήρι.
Σήμερα δεν υπάρχουν δρόμοι, δεν υπάρχουν ούτε νέοι για να αισθανθούν τον έρωτα και να τον ενσαρκώσουν.
Κάποτε αυτός ο χώρος θα φθάσει σ' ένα βέβαιο αδιέξοδο, ακριβώς λόγω της ερωτικής απουσίας που εγκλείει.
Η επικινδυνότητα του έρωτα- το πιο σπουδαίο ίσως συστατικό του - είναι στο δόσιμο, στον χαμό.
Επικινδυνότητα δεν είναι το να βρεθείς σφαγμένος ένα πρωί, αλλά το να διαλύσεις τα όρια του εγωισμού σου, χωρίς να ξέρεις το σημείο που θα φτάσεις.
Δεν έχει αυτό σχέση με το αν κινδυνεύεις σε ύποπτες συνοικίες.
Ο έρωτας είναι συνυφασμένος με την έννοια «ζωή».
Δεν εξοφλείται με τίποτα.
Ούτε με τον γάμο ούτε με την τεκνοποιία. Αυτά είναι για τους αφελείς.
Ο έρωτας είναι μία συνεχής παρουσία υπό διάφορες μορφές κι όσο περισσότερη σκέψη διαθέτει ο άνθρωπος, σε όσο αυστηρότερο επίπεδο βρίσκεται, τόσο περισσότερο τον απασχολεί εσωτερικά ο έρωτας.
Είναι ανεξάντλητος και δεν εξωτερικεύεται σαν ένα ρομάντζο.»

Μάνος Χατζιδάκις
Πηγή: Οδός Πανός, τχ. 168, Οκτώβριος-Δεκέμβριος 2015 (Αφιέρωμα στον Μάνο Χατζιδάκι- 90 χρόνια από τη γέννησή του)

Η Κρίση είναι επιλογή Γράφει ο Άγης Βερούτης στις 07.02.2016, 13:32

Η Κρίση είναι επιλογή
Κρίση είναι όταν μέρος του πληθυσμού εξαθλιώνεται, ενώ θα μπορούσε να αποφευχθεί η εξαθλίωση.
Κρίση είναι η επιλογή να φτωχοποιήσεις τους μικρομεσαίους επιχειρηματίες και ελεύθερους επαγγελματίες και επιστήμονες, για να διατηρείς ανέπαφες άχρηστες θέσεις εργασίας στην κρατική μηχανή, διοικητικών συμβουλίων ανύπαρκτων οργανισμών και κηπουρών ανύπαρκτων κήπων.
Κρίση είναι να καταστρέφεις τους μισθωτούς του ιδιωτικού τομέα για να πληρώνεις 50άρηδες συνταξιούχους, συντάξεις των €1.700!
Κρίση είναι να πληρώνεις 1.000.000 ανθρώπους κάτω από την κανονική ηλικία συνταξιοδότησης, με χρήματα ανθρώπων που πληρώνονται μισθούς όσο κάθε μισή σύνταξη.
Κρίση είναι να εισπράττουν 800.000 προνομιούχοι με 15 χρόνια ένσημα, €250.000 έκαστος σε συντάξεις και περίθαλψη, σε βάθος 30ετίας, ενώ έβαλαν σε εισφορές λιγότερα από €25.000!
Κρίση είναι να διατηρείς 450 κλειστά επαγγέλματα όταν έχεις 1,5 εκατομμύριο ανέργους.
Κρίση είναι να έχεις την υψηλότερη διαφθορά του δημοσίου στην Ευρωπαϊκή Ένωση, και να μην ανανεώσεις την νόμιμη θητεία του Γενικού Επιθεωρητή Δημόσιας Διοίκησης για 6 συναπτά έτη, ώστε όσοι πιάσει στα 6 χρόνια να την γλυτώσουν.
Η κρίση στην Ελλάδα είναι επιλογή.
Επιλογή των κυβερνώντων που επέλεξαν οι ψηφοφόροι.
Οι κυβερνώντες επιλέγουν με τη σειρά τους ποιους θα ξεκοιλιάσουν, με κριτήριο "αυτοί δεν είναι ψηφοφόροι μας”, για να μην ξεβολέψουν τα δικά τους παιδιά.
Έχουμε για όλα αυτά τα παραπάνω business-run: δεκάδες χιλιάδες επιχειρήσεις μεταναστεύουν φορολογικά από την Ελλάδα σε χώρες του εξωτερικού όπως η Βουλγαρία, η Αλβανία και η Κύπρος. Business run που θα καταστρέψει εκατοντάδες χιλιάδες θέσεις εργασίας.
Γιατί φεύγουν οι επιχειρήσεις;
Διότι η πολιτεία τις διώκει με υπερφορολόγηση, διαφθορά, γραφειοκρατία και αστάθεια των κανόνων ώσπου να κλείσουν.
Έχουμε business-run γιατί οι επιχειρηματίες δεν θέλουν να μπουν φυλακή όταν το αποφασίσουν οι κρατιστές.
Είναι αυτοάμυνα.
Θέλουν και αυτοί να ζήσουν!
Όχι να ζήσουν μόνο οι 39χρονοι συνταξιούχοι του δημοσίου και του ιδιωτικού τομέα με τα 11 και τα 15 συντάξιμα!
Να ζήσουν κι αυτοί!
Το δικαιούνται!
Δεν γίνεται 2,8 εκατομμύρια εργαζόμενων της παραγωγικής οικονομίας να συντηρούν αγόγγυστα 11 εκατομμύρια πληθυσμού. Δεν γίνεται για πολύ τουλάχιστον.
Τα 8 χρόνια της κρίσης είναι πάρα πολλά.
Η Γερμανική Κατοχή του Β´ΠΠ κράτησε 3 χρόνια.
Ο Εμφύλιος κράτησε 4 χρόνια.
Η χούντα του ‘67 κράτησε 7 χρόνια.
Εμείς τώρα 8!
Αυτοί που κουβαλάνε στην πλάτη τους ολόκληρη τη χώρα, χρειάζονται απελευθέρωση από τα δεσμά του κρατισμού. Έχουν κουραστεί. Αν δεν τους απελευθερώσει για να δουλέψουν με ησυχία η ίδια η κοινωνία, τότε θα δούμε μαζική μετανάστευση των ΑΦΜ.
Όσοι μπορούν θα πάψουν να πληρώνουν τα σπασμένα και θα φύγουν!
Οι υπόλοιποι θα βάλουν λουκέτο και θα δουλεύουν με μαύρα ώσπου να καταρρεύσει το κατάπτυστο σύστημα που τους χρησιμοποιεί ως σκλάβους!
Η εξουσία πρέπει να δείξει πως έχει καταλάβει ποιος δημιουργεί πλούτο στην κοινωνία, και να τους καλοπιάσει για να μη γίνουν όλοι μπουχώς. Ο δρόμος τους, με την Ευρωπαϊκή Ένωση, είναι ανοιχτός. Εκτός βέβαια αν κάποιος καταφέρει να μας βγάλει από την ΕΕ και τη Σένγκεν.
Για να μείνει ο μικρομεσαίος στη χώρα και να συνεχίσει να δίνει τους πολύτιμους φόρους του, ως ο παραγωγός του πλούτου, πρέπει να εισπράττει σεβασμό από το κράτος, και όχι 45 φορολογικά νομοσχέδια εντός 5ετίας, που να αλλάζουν καθε φορά το επιχειρηματικό παιγνίδι προς το χειρότερο, μεταβάλλοντας κανόνες, συντελεστές και νόμους.
Οικονομία χωρίς τους μικρομεσαίους παραγωγούς πλούτου είναι σαν σώμα χωρίς κόκαλα. Είναι αδύνατον να επιζήσει. Ούτε καν να ανασάνει.
Όποιος το καταλαβαίνει και το διορθώνει έχει καλώς.
Αλλιώς θα εισπράξει θύελλες για τους ανέμους που έσπειρε, αλλά το χειρότερο είναι πως θα σπάσει την οικονομία πέρα από τη δυνατότητα επισκευής για δεκαετίες.
Πλην αν σκοπός είναι η Τσαβοποίηση.

Ακολουθήστε τον Αγη Βερούτη στο twitter @Agissilaos
agissilaos@gmail.com

«Η Mαλάκ και η βάρκα: To ταξίδι από τη Συρία» (video

«Η Mαλάκ και η βάρκα: To ταξίδι από τη Συρία» (video)
Η πραγματικότητα δεν είναι παραμυθένια για κάποια παιδιά.. Δεν είναι ένα κλασικό παραμύθι, είναι μια συγκινητική νέα σειρά κινουμένων σχεδίων που δημιούργηθηκε από τη UNICEF με στόχο την ευαισθητοποίηση όλων μας για τα δεινά που έχει προκαλέσει ο πόλεμος στη Συρία στα μικρά παιδιά που είναι το μέλλον αυτού του κόσμου.
Η πρώτη ιστορία, «Η Μαλάκ και η Βάρκα: Το ταξίδι από τη Συρία», ακολουθεί τη Μαλάκ, ένα 7χρονο κορίτσι, στο ταξίδι που κάνει από την Συρία προς την Ευρώπη, μέσα σε μια βάρκα, διασχίζοντας τα νερά της Μεσογείου.
Unfairy-Tales-Malak-and-the-Boat
Η σειρά κινουμένων σχεδίων με τίτλο «Unfairy Tales» είναι μέρος της ανθρωπιστικής εκστρατείας#NoLostGeneration για να σηματοδοτήσει τα 5 χρόνια εμφύλιου πολέμου στη Συρία.
Η επόμενη ταινία κινουμένων σχεδίων θα κυκλοφορήσει μέσα στον Μάρτιο με τίτλο: «Η Ivine και το μαξιλάρι».
Περισσότερα από 14 εκατομμύρια παιδιά σε όλη τη Συρία και το Ιράκ έχουν επηρεαστεί από την αιματηρή αυτή σύγκρουση που έχει στοιχίσει τη ζωή σε πάνω από 250.000 ανθρώπους, σύμφωνα με στοιχεία της UNICEF.

Πηγή: familyinaction.gr
Κατηγορία Gallery

Το σχολείο δεν αποτελεί οικονομικό μοντέλο

Το σχολείο δεν αποτελεί οικονομικό μοντέλο
Πέρασαν ήδη τρεις εβδομάδες από τη στιγμή που τυπικά άνοιξε το σχολείο. Ένα σχολείο πλήρως απαξιωμένο, ένα σχολείο υποχρηματοδοτούμενο, που ελέγχεται όχι για το εκπαιδευτικό του έργο και το κατά πόσο ανταποκρίνεται στις ανάγκες της κοινωνίας, αλλά για τις οικονομικές του επιδόσεις.
Αξίζει όμως να σημειώσουμε ότι οι αντιλήψεις που υποτάσσουν την εκπαίδευση σε οικονομικά μοντέλα, δεν είναι και τόσο πρόσφατες. Ήδη από δεκαετίες πριν το σχολείο αντιμετωπίζεται ως μία οικονομική μονάδα. Όχι ως επένδυση, αλλά ως μονάδα που οφείλει να παράγει άμεσα οικονομικό κέρδος. Βέβαια, όλες αυτές οι οικονομικές (και πολιτικές κατά συνέπεια) θεωρήσεις δεν εξετάζουν την παιδεία ως μια συνεχή διαδικασία κοινωνικοποίησης και μεταφοράς γνώσης σε ανηλίκους. Αδιαφορούν για τις ψυχοπαιδαγωγικές ανάγκες των παιδιών και τούτες αντικαθίστανται από μαθηματικούς τύπους εξόδων κι εσόδων.
Έτσι, σε μία στενά πρισματική οικονομική διάθλαση, τα σχολεία στα χωριά συγχωνεύονται (κλείνουν). Κι ενώ στις μικρότερες σχολικές μονάδες, οι εκπαιδευτικές ανάγκες είναι μεγαλύτερες, τούτες στην πραγματικότητα μειώνονται φορτώνοντας το -οικονομικό και ψυχικό- βάρος μεταφοράς στους γονείς και τους μαθητές. Αξίζει δε να σημειωθεί ότι σε μαθητές που υποχρεώνονται σε μεγάλες χρονικά μετακινήσεις προκειμένου να φτάσουν στο σχολείο, οι βαθμοί επίδοσης παρουσιάζουν κατακόρυφη πτώση (τούτο αποδεικνύεται πρωτίστως και από μαθητές ιδιωτικών σχολείων και στην ύπαιθρο).
Η παιδευτική διαδικασία μαζί με τις προωθούμενες αλλαγές και τον νέο εκπαιδευτικό νόμο αποκαλύπτουν μια αδιανόητα ρηχή και διαχειριστική πρόσληψη του εκπαιδευτικού αγαθού, η οποία οδηγεί σε ανούσιες εξετασιοκεντρικές πρακτικές, σε πλήρη περιφρόνηση των εκπαιδευτικών αναγκών, των διδακτικών μηχανισμών και των παιδαγωγικών μεθόδων.
Μα ένα εκπαιδευτικό σύστημα που λειτουργεί αντιπαιδαγωγικά κι ενάντια στην παιδική και εφηβική ψυχολογία, μαθηματικά, ενισχύει το μίσος του μαθητή για το σχολείο, που το βιώνει ως εργασία και καταναγκαστικό έργο. Εμφανές αποτέλεσμα θα είναι η ένταση της σχολικής εγκατάλειψης και μάλιστα αποκλειστικά σχεδόν σε βάρος των λαϊκών κοινωνικών στρωμάτων. Και όσα παιδιά τελικά κατορθώσουν να ολοκληρώσουν το 12χρονο σχολείο, θα οδηγηθούν αναπόδραστα ίσως, στην ιδιωτική, επαγγελματική εκπαίδευση προκειμένου να καταφέρουν να αποκτήσουν ένα πιστοποιητικό αποσπασματικής κατάρτισης προσωρινής απασχόλησης.
Και το ΥΠΑΙΘ οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια το σύνολο της εκπαιδευτικής πολιτικής στα χέρια ιδιωτών. Αν και ο νεοφιλελευθερισμός (στην κλασική του μορφή, της Σχολής του Σικάγο), έβλεπε την παιδεία ως υποχρέωση του κράτους στα ελάχιστα (κτιριακή υποδομή, βασική εκπαίδευση, κλπ.), και ως βάρος για τον ιδιώτη στο σύνολό της, από τότε κύλησε πολύ νερό στο αυλάκι. Σήμερα πια η αρχή γίνεται με τα διάφορα κολέγια/ιδιωτικά πανεπιστήμια που συχνά συνεργάζονται με ξένα ιδρύματα χαμηλότερης ταξινόμησης από πολλά ελληνικά δημόσια ιδρύματα. Η συνέχεια δόθηκε με την κατάργηση δημοφιλών τεχνικών κι επαγγελματικών κατευθύνσεων σε ΚΕΚ και Τεχνικά/Επαγγελματικά Λύκεια και την υποχρεωτική φοίτηση σε ιδιωτικά εκπαιδευτήρια (σημειώνουμε ότι τα δημόσια ΙΕΚ έχουν δίδακτρα).
Ταυτόχρονα, πρέπει να υπογραμμίσουμε ότι από καιρό αναπτύσσεται ο ιδιωτικός δάκτυλος στις κτιριακές υποδομές των σχολείων. Τα λιγοστά κονδύλια προς τους ΟΤΑ για τις επιδιορθώσεις των σχολικών συγκροτημάτων καθιστούν τα σχολεία κέντρα αυξημένης επικινδυνότητας. Παρατηρούμε εδώ και λίγα χρόνια την υλοποίηση ενός σχεδιασμού –αργός μεν, αλλά σταθερού βηματισμού- ώστε ιδιώτες να αναλάβουν τις επισκευές σχολείων (άμεσα) ή οι δήμοι να επιβάλουν ειδικούς φόρους, ώστε να έχουν επαρκή χρηματοδότηση για να γίνουν εργασίες συντήρησης. Η ανάγκη των δήμων να αναλάβουν τις ευθύνες τους για τις κτιριακές υποδομές, θα "υποχρεώσει" τους πρόθυμους Δημάρχους στην επιβολή τελών με διάφορα ονόματα (δίδακτρα, συμβολικό τέλος, ειδικό τέλος ανά σχολείο, κλπ.). Και φυσικά οι πλουσιότερες συνοικίες θα έχουν καλύτερα σχολεία (μέσα από υψηλότερα δίδακτρα ή τέλη) και τα σχολεία των υποβαθμισμένων συνοικιών, αδύνατων οικονομικά πολιτών, θα εγκαταλείπονται. Προς το παρόν απολαμβάνουμε μόνο χορηγίες...
Σύντομα θα δούμε και την ιδιωτική επέμβαση στα προγράμματα σπουδών των δημόσιων σχολείων, ανάλογα με τις ανάγκες των τοπικών επιχειρήσεων σε ειδικό προσωπικό. Με το πρόσχημα της άμεσης απασχόλησης των ικανότερων/καλύτερων, ακόμα και οι τοπικές κοινωνίες θα δέχονται τέτοιες παρεμβάσεις μπροστά στον τρόμο της ανεργίας. Βέβαια μόνο λίγοι θα προσλαμβάνονται (όπως βλέπουμε, για παράδειγμα, στη δημοσιογραφική σχολή του ΑΝΤ1). Οι πολλοί θα ζουν με το όνειρο μιας σίγουρης εργασίας έστω και λίγων ετών, μέχρι να λήξει η κατάρτισή τους και να βγουν νέες ανάγκες της επιχείρησης για αναζήτηση νέων μαθητών. Ήδη ένα πρώτο βήμα προς αυτήν την κατεύθυνση γίνεται με την εισαγωγή της μαθητείας στην Τεχνική Εκπαίδευση.
Το σχολείο ωστόσο, δεν είναι οικονομικό μοντέλο. Αποτελεί επένδυση της κοινωνίας στο μέλλον. Η επένδυση όμως τούτη δεν αποδίδει άμεσα. Όποιος επιμένει σε μετρήσιμα αποτελέσματα, παραβλέπει εσκεμμένα και τις ψυχοπαιδαγωγικές ανάγκες των μαθητών και τις ιδιαίτερες εθνικές και τοπικές συνθήκες που περιβάλλουν τη μαθητική κοινότητα. Αψηφά ότι η Παιδεία στόχο έχει, όχι απλά τη μετάδοση γνώσης και δεξιοτήτων, αλλά την ανάπτυξη της προσωπικότητας του παιδιού ως αυριανού πολίτη καθώς και της κριτικής του ικανότητας. Ξεχνά ότι το σχολείο είναι χώρος κοινωνικοποίησης. Έτσι, ουσιαστικά η Παιδεία αποτελεί επένδυση στον Άνθρωπο, στο ανθρώπινο κεφάλαιο.
Η επιμονή μόνο στη γνώση και η υπαγωγή της παιδευτικής διαδικασίας σε μαθηματικά μοντέλα, από μόνη της καταδεικνύει τους στόχους και τα αποτελέσματα. Τη δημιουργία μιας ελεγχόμενης κοινωνίας με άτομα που αδυνατούν να κρίνουν και θα λειτουργούν ως καταναλωτές συνθημάτων και επιφανειακών προσεγγίσεων μακριά από την επιστημονική τεκμηρίωση και πάντα υπό τη σκιά του λαϊκισμού. Τη δημιουργία μιας κοινωνίας αποσπασματικά καταρτισμένων μόνο για τις ανάγκες της αγοράς, κωφεύοντας στις ανάγκες του Ανθρώπου ως κοινωνικού όντος.

Κολμάρ: Μια πόλη της Γαλλίας που μοιάζει να βγήκε από παραμύθι..!

Κολμάρ: Μια πόλη της Γαλλίας που μοιάζει να βγήκε από παραμύθι..!
Το Κολμάρ (γαλλ. Colmar, αλσατικά Colmer, γερμανικά Colmar και Kolmar) είναι πόλη του διαμερίσματος του Άνω Ρήνου της περιφέρειας της Αλσατίας στη βορειοανατολική Γαλλία. Αποτελεί την πρωτεύουσα του διαμερίσματος αυτού και έδρα του Ανωτάτου Δικαστηρίου του.
Είναι μία από τις ομορφότερες πόλεις της Γαλλίας και ίσως η ομορφότερη της Ευρώπης. Είναι φημισμένη για την καλά διατηρημένη παλιά πόλη της και τα πολλά αρχιτεκτονικά μνημεία και μουσεία. Η πόλη βρίσκεται στο Δρόμο του Κρασιού (Route de Vin), αποτελώντας την "πρωτεύουσα" των αλσατικών κρασιών (capitale des vins d'Alsace).
 colmar15
Η πόλη ιδρύθηκε τον 9ο μ.Χ. αιώνα. Βασιζόμενη στην αμπελοκαλλιέργεια, αλλά και στην βιομηχανική της ανάπτυξη ευημερεί από τον Πόλεμο έως σήμερα. Σε αυτό συμβάλλει και ο συνεχώς αυξανόμενος τουρισμός της.
 Colmar06
Ο ποταμός Ρήνος περνάει 15 χλμ. ανατολικά της, αλλά η πόλη συνδέεται με αυτόν μέσω ενός καναλιού που συνδέει τον ποταμό Ρήνο με τον ποταμό Λάουχ, που διασχίζει την πόλη. Στα δυτικά της βρίσκεται η οροσειρά των Βοσγίων. Μουσεία, καθεδρικοί ναοί, αρχιτεκτονικά μνημεία, συντριβάνια, αγάλματα κοσμούν την πόλη και την κάνουν μοναδική!
Colmar05
Colmar
Colmar02
Colmar01
colmar
colmar
colmar
colmar
colmar
colmar
colmar
colmar
colmar
colmar
colmar
colmar
 colmar
colmar

Πηγή: kopanakinews

Γιατί οι άνθρωποι δυσκολεύονται να αποδεχτούν το διαφορετικό;

  Είναι γεγονός ότι οι άνθρωποι έχουν μία έμφυτη τάση να φοβούνται οτιδήποτε διαφορετικό, φοβούνται το άγνωστο, φοβούνται αυτό που δεν ξέρου...