Δευτέρα 19 Νοεμβρίου 2018

Δε βρεθήκαμε τυχαία

Απόψε έχω κέφια, θέλω να πω μια ιστορία για μεγάλους. Θα μιλήσω για τον αριθμό «2». Το «δύο» ήταν πάντα μαγικός αριθμός. Το «δύο», που μπορεί να μετατραπεί στα ξαφνικά, το «δύο» που γίνεται «ένα». Το «εσύ» κι «εγώ», που γίνεται «εμείς». Δύο παράλληλες πορείες που έχουν έναν κοινό προορισμό, το «μαζί».


Μια φορά κι έναν καιρό, ένας αρχαίος κινέζικος μύθος λέει πως, κάποτε, οι θεοί έδεσαν τους ανθρώπους που ήταν γραφτό να συναντηθούν με μια αόρατη κόκκινη κλωστή. Η κλωστή αυτή δεν πρόκειται ποτέ να κοπεί. Αλλάζει πορεία, τεντώνεται, μπλέκεται, αλλά δε σπάει. Παραμένει άφθαρτη μέχρι το «δύο» να γίνει «ένα», μία ψυχή σε δύο σώματα. Εκείνοι που πρέπει να συναντηθούν, θα συναντηθούν, πέρα απ’ το χώρο, το χρόνο και τις καταστάσεις.

Ό,τι κι αν κάνεις, σε όποιο σημείο του πλανήτη και να βρίσκεσαι, αν η μοίρα το θελήσει –ή αλλιώς, η κόκκινη κλωστή της μοίρας που σε δένει με αυτόν τον άνθρωπο– θα βρει τον τρόπο να σε πάει εκεί. Ακόμα κι αν χαθείς, οι καταστάσεις θα σε πάνε πάλι πίσω. Φαντάσου το σαν έναν τεράστιο μαγνήτη που έλκει κι απωθεί μέχρι να βρεθεί στην κατάλληλη θέση, τότε η έλξη είναι τόσο δυνατή που η ένωση είναι αναπόφευκτη.

Έχω ακούσει να το λένε «αδελφή ψυχή», «άλλο μισό», «δίδυμη φλόγα». Έχω ακούσει να το λένε «μοίρα», «πεπρωμένο», «κισμέτ», «κάρμα». Έχω ακούσει να λένε ότι έχουν βρει έναν άνθρωπο που δε μοιάζει με τους άλλους. Άπειρες θεωρίες και σκευωρίες περί του θέματος.

Στο συμπόσιο του Πλάτωνα, ο άνθρωπος είχε τέσσερα χέρια, τέσσερα πόδια και δυο κεφάλια κι από τότε που χωρίστηκε, είναι καταδικασμένος να ψάχνει το άλλο του μισό.

Καταδικασμένοι, λοιπόν, είμαστε κι όλοι εμείς, να ψάχνουμε πάντα ο ένας τον άλλο και κανένα κομμάτι μας να μην ταιριάζει πουθενά, αν δεν ταιριάξει σωστά. Κάτι σαν να φτιάχνεις ένα παζλ, παλεύεις να βρεις τη σωστή θέση του κομματιού που κρατάς στα χέρια σου ή πάλι ψάχνεις να βρεις το κομμάτι που έχεις χάσει, χωρίς αυτό είναι αδύνατο να δεις το παζλ ολόκληρο. Κάτι τέτοιο συμβαίνει και με τους ανθρώπους. Ψάχνουμε πάντα τη σωστή θέση στη ζωή ενός άλλου ανθρώπου ή το χαμένο εκείνο κομμάτι για να νιώσουμε ολόκληροι.

Πολλοί θα περάσουν απ’ τις ζωές μας και πολλά είναι τα γεγονότα που θα συμβούν μέχρι να μας φέρουν κοντά, αλλά κάθε βήμα, κάθε σωστή ή λάθος απόφαση έχουν ένα και μόνο σκοπό∙ να μας φέρουν κοντά σε εκείνο το πολυπόθητο άλλο μισό, άλλωστε, δε λένε τυχαία ότι για κάποιο λόγο γίνονται όλα.

Εσύ πόσες φορές ένιωσες ότι όλα τα γεγονότα έγιναν μέχρι να βρίσκεσαι εκεί που είσαι τώρα; Ή πόσες φορές αναρωτήθηκες «γιατί συμβαίνουν όλα αυτά;» και ξαφνικά έρχεται η απάντηση απ’ το πουθενά; Βλέπεις, με βάση τη θεωρία του κάρματος, έχουμε μια προϊστορία, δε βρεθήκαμε τυχαία, τελικά. Είχαμε γνωριστεί χιλιάδες χρόνια πριν.

Για μας, τους αθεράπευτα ρομαντικούς, αυτό είναι μια υπεροχή ιστορία, γιατί το συναίσθημα δεν εκλογικεύεται. Δεν ξέρω, βέβαια, πώς ονομάζεται, αν είναι μοίρα, ή κάρμα, ή όπως αλλιώς κι αν το λένε.

Εγώ ξέρω για κάτι έpωτες ολοκαυτώματα, για βλέμματα που έπαιρναν φωτιά, για μοιραίες συναντήσεις, για έλξεις ακατανίκητες και για κάτι βράδια τίγκα στην αμαρτία. Για ανθρώπους που ίσως ήταν προορισμένοι να είναι μαζί, αλλά δεν είναι.

Δεν ξέρω αν υπάρχει, τελικά, αυτή η κλωστή, αλλά αν υπάρχει –για μένα– είναι αυτό το κάτι που μας δένει με τον κάθε άνθρωπο που πέρασε απ’ τη ζωή μας. Αυτό το κάτι που έζησες ή ζεις ακόμα, αυτό το κάτι που σε αναστατώνει στο άκουσμα κάποιου ονόματος. Αυτό το κάτι που σε κρατάει όμηρο των σκέψεών σου.

Για κάθε πυρκαγιά αρκεί μια μικρή σπίθα για να γίνουν και πάλι όλα μπουρλότο. Κάτι τέτοιο ίσως να ‘ναι κι η κόκκινη κλωστή της μοίρας. Ο άνθρωπος έχει την τάση να μην ξεχνάει, μπορεί να μπλέκει, να τεντώνει την κλωστή, αλλά το σώμα θυμάται το κάθε χάδι, το κάθε φιλί και την κάθε ιστορία. Έτσι, ο δεσμός σου με κάποια άτομα είναι αδιάρρηκτος.

Όλοι μισά είμαστε και κάποιες φορές γινόμαστε ολόκληροι, φτάνει κάποια απ’ τα κομμάτια μας να ταιριάζουν στα κομμάτια κάποιου άλλου, είτε για λίγο είτε για πολύ. Το «για πάντα» είναι παρεξηγημένη έννοια, όπως και το τέλειο άλλο μας μισό, γιατί τέλειο δεν υπάρχει.

Στο χέρι μας είναι να το κάνουμε ή απλά είναι θέμα οπτικής γωνίας. Ενώνουμε μοναξιές και μέσα από αυτές φτιάχνουμε στιγμές κι αυτό μας δένει.

Συντάκτης: Γεωργία Ιακώβου
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη

Πηγή: pillowfights.gr

Παρασκευή 16 Νοεμβρίου 2018

Ένα παιδί πρέπει να νιώθει ότι μπορεί να βασίζεται στους γονείς του

7σημασία της σταθερότητας και της συνέπειας στην ανατροφή των παιδιών!

Ας υποθέσουμε πως ένα μικρό παιδί αρχίζει να μαθαίνει απλές μαθηματικές πράξεις. Στην αρχή, η πρόσθεση και η αφαίρεση μπορεί να μοιάζουν έννοιες από άλλον πλανήτη, αλλά σιγά σιγά το παιδί αρχίζει να καταλαβαίνει πως δύο συν δύο μας κάνουν τέσσερα και συνεχίζει να χτίζει πάνω σε αυτήν τη γνώση. Τι θα γινόταν όμως αν δύο και δύο δεν έκαναν πάντα τέσσερα; Πώς θα μπορούσε να μάθει πρόσθεση το παιδί αν οι κανόνες άλλαζαν συνέχεια; Τι αντίκτυπο θα είχε αυτή η έλλειψη σταθερότητας τόσο στη μάθηση όσο και στον τρόπο που θα αντιλαμβανόταν τον κόσμο μιας και δεν θα μπορούσε ποτέ να προβλέψει με ακρίβεια το αποτέλεσμα;

Οι άνθρωποι μπορεί να φοβόμαστε πολλά πράγματα, αλλά το άγνωστο ίσως κατέχει μια από τις κορυφαίες θέσεις στη λίστα για τους περισσότερους από εμάς. Για τα παιδιά ο φόβος του αγνώστου περιλαμβάνει τα πάντα, από ένα ύποπτο νέο λαχανικό που θα φτάσει στο πιάτο τους στις τεράστιες αλλαγές που θα βρεθούν στο δρόμο τους καθώς θα μεγαλώνουν και θα έρχονται σε επαφή με νέες εμπειρίες. Για να καταφέρουν τα παιδιά να χειριστούν καλύτερα τις αλλαγές έχουν ανάγκη να αισθάνονται πως μπορούν να ελέγξουν ως ένα βαθμό τη ζωή τους.

Η προβλεψιμότητα είναι θεμέλιος λίθος της κοινωνίας μας, και όπως και στους μεγάλους, έτσι και στα παιδιά, η ασυνέπεια γεννά άγχος, ανασφάλεια, ενόχληση και εκνευρισμό. Η σταθερότητα και η συνέπεια είναι βασικές προϋποθέσεις για να μάθουν τα παιδιά να προβλέπουν πράγματα. Μπορώ να προβλέψω πόσο ισούται το δύο συν δύο; Πώς θα αντιδράσει η μαμά αν αρχίσω να πετάω πράγματα; Τι θα συμβεί αν δεν κάνω τα καθήκοντά μου;

Γιατί είναι σημαντική η συνέπεια και η σταθερότητα;



ΠΑΙΔΙ

Ένα παιδί πρέπει να νιώθει ότι μπορεί να βασίζεται στους γονείς του

THE MAMAGERS TEAM15 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ, 2018

Η σημασία της σταθερότητας και της συνέπειας στην ανατροφή των παιδιών!

Ας υποθέσουμε πως ένα μικρό παιδί αρχίζει να μαθαίνει απλές μαθηματικές πράξεις. Στην αρχή, η πρόσθεση και η αφαίρεση μπορεί να μοιάζουν έννοιες από άλλον πλανήτη, αλλά σιγά σιγά το παιδί αρχίζει να καταλαβαίνει πως δύο συν δύο μας κάνουν τέσσερα και συνεχίζει να χτίζει πάνω σε αυτήν τη γνώση. Τι θα γινόταν όμως αν δύο και δύο δεν έκαναν πάντα τέσσερα; Πώς θα μπορούσε να μάθει πρόσθεση το παιδί αν οι κανόνες άλλαζαν συνέχεια; Τι αντίκτυπο θα είχε αυτή η έλλειψη σταθερότητας τόσο στη μάθηση όσο και στον τρόπο που θα αντιλαμβανόταν τον κόσμο μιας και δεν θα μπορούσε ποτέ να προβλέψει με ακρίβεια το αποτέλεσμα;

Οι άνθρωποι μπορεί να φοβόμαστε πολλά πράγματα, αλλά το άγνωστο ίσως κατέχει μια από τις κορυφαίες θέσεις στη λίστα για τους περισσότερους από εμάς. Για τα παιδιά ο φόβος του αγνώστου περιλαμβάνει τα πάντα, από ένα ύποπτο νέο λαχανικό που θα φτάσει στο πιάτο τους στις τεράστιες αλλαγές που θα βρεθούν στο δρόμο τους καθώς θα μεγαλώνουν και θα έρχονται σε επαφή με νέες εμπειρίες. Για να καταφέρουν τα παιδιά να χειριστούν καλύτερα τις αλλαγές έχουν ανάγκη να αισθάνονται πως μπορούν να ελέγξουν ως ένα βαθμό τη ζωή τους.

Η προβλεψιμότητα είναι θεμέλιος λίθος της κοινωνίας μας, και όπως και στους μεγάλους, έτσι και στα παιδιά, η ασυνέπεια γεννά άγχος, ανασφάλεια, ενόχληση και εκνευρισμό. Η σταθερότητα και η συνέπεια είναι βασικές προϋποθέσεις για να μάθουν τα παιδιά να προβλέπουν πράγματα. Μπορώ να προβλέψω πόσο ισούται το δύο συν δύο; Πώς θα αντιδράσει η μαμά αν αρχίσω να πετάω πράγματα; Τι θα συμβεί αν δεν κάνω τα καθήκοντά μου;

Γιατί είναι σημαντική η συνέπεια και η σταθερότητα;

Για τα παιδιά η συνέπεια είναι βασικό εργαλείο μάθησης. Όταν κάτι λειτουργεί με συνέπεια, μπορούν να το επαναλάβουν και να το ενσωματώσουν μέσα τους μέχρι να γίνει κομμάτι τους. Όπως τα παιδιά πρέπει να είναι σε θέση να προβλέψουν ότι δύο και δύο μας κάνουν τέσσερα, έτσι θα πρέπει να είναι σε θέση να προβλέψουν τι ώρα θα πάνε στο κρεβάτι τους, τι έχουν να αντιμετωπίσουν όταν δεν φέρονται σωστά και τι πρόκειται να συμβεί αν δεν είναι εντάξει στις υποχρεώσεις τους.

Η συνέπεια και η σταθερότητα, δίνουν στα παιδιά την αίσθηση της ασφάλειας. Μαθαίνουν ότι μπορούν να βασιστούν στους γονείς τους και να τους έχουν εμπιστοσύνη προκειμένου να καλυφθούν οι ανάγκες τους. Έτσι, βιώνουν λιγότερο άγχος και γίνονται περισσότερο υπεύθυνα γιατί γνωρίζουν τι περιμένουν οι γονείς από αυτά.

Τα παιδιά που μεγαλώνουν με συνεπείς κανόνες και προβλέψιμες συνέπειες είναι λιγότερο πιθανό να ξεπερνούν τα όρια και να δοκιμάζουν τους γονείς με αρνητικές συμπεριφορές. Μαθαίνουν γρήγορα πως το “όχι” σημαίνει “όχι”, έχουν λιγότερες εκρήξεις θυμού και συνεργάζονται πιο εύκολα.

Η σταθερή διαπαιδαγώγηση έχει ένα ακόμα σημαντικό πλεονέκτημα. Βοηθάει τα παιδιά να αναλαμβάνουν την ευθύνη των δικών τους δραστηριοτήτων. Με την πάροδο του χρόνου μαθαίνουν να βουρτσίζουν τα δόντια τους, να συμμαζεύουν το δωμάτιό τους, να κάνουν τα καθήκοντά τους κ.α. , χωρίς συνεχείς υπενθυμίσεις. Τα παιδιά λατρεύουν να είναι υπεύθυνα για τον εαυτό τους και αυτή η αίσθηση αυξάνει την αυτοπεποίθησή τους.

Από την άλλη πλευρά, όταν τα παιδιά μεγαλώνουν σε ένα περιβάλλον ασυνέπειας μαθαίνουν να ζουν στο άγχος και στο χάος. Μαθαίνουν πως ο κόσμος δεν είναι προβλέψιμος και λειτουργούν σε σύγχυση μιας και δεν μπορούν να εκτιμήσουν τις αντιδράσεις των ενηλίκων. Πρέπει καθημερινά να “μαντεύουν” ποιες συμπεριφορές είναι κατάλληλες και αποδεκτές. Ως αποτέλεσμα, κάποια παιδιά μπορεί να γίνουν εχθρικά και επιθετικά, ενώ άλλα μπορεί να γίνουν συγκαταβατικά και παθητικά. Όλα όμως μαθαίνουν να αντιμετωπίζουν το απρόβλεπτο, το οποίο και πάλι δημιουργεί άγχος.

Τι μπορούν να κάνουν οι γονείς;

Αρχικά οι γονείς είναι σημαντικό να συμφωνήσουν μεταξύ τους ποιες αξίες είναι σημαντικές για την οικογένειά τους και να διαμορφώσουν τους ανάλογους κανόνες. Οι κανόνες είναι καλό να διαμορφώνονται ανάλογα με την ηλικία των παιδιών έτσι ώστε να μπορούν να ανταποκριθούν. Για αρχή, μπορούν να επιλεγούν τρεις ή τέσσερις και να αυξάνουν καθώς τα παιδιά ωριμάζουν. Σε κάθε περίπτωση, οι γονείς θα πρέπει να επιλέξουν κανόνες και συνέπειες που είναι έτοιμοι και μπορούν να επιβάλουν. Όταν αφήνουν κάποια πράγματα να ξεγλιστρούν ή να μην τηρούνται, δίνουν κίνητρο στα παιδιά να δοκιμάζουν τα όρια και τους γονείς.

Στη συνέχεια, πρέπει να εξηγήσουν στα παιδιά τους κανόνες με σαφήνεια. Τα παιδιά χρειάζονται σταθερά όρια για να νιώσουν ασφάλεια και ανταποκρίνονται καλύτερα στους κανόνες όταν τους κατανοούν και αντιλαμβάνονται τη σημασία τους. Μπορεί να φανεί χρήσιμο αν ζητήσουν από το παιδί να επαναλάβει αυτό που κατάλαβε ή μεγαλώνοντας να συμμετέχει και να συμβάλλει το ίδιο στη διαμόρφωσή τους.

Είναι επίσης σημαντικό τα παιδιά να εισπράττουν τη συνέπεια των γονιών και για τις θετικές τους συμπεριφορές. Με αυτό τον τρόπο διδάσκονται τι είναι αυτό που ευχαριστεί τους γονείς και παράλληλα ενισχύονται οι κατάλληλες συμπεριφορές.

Τέλος, οι γονείς δεν θα πρέπει να ξεχνούν πως το κάθε παιδί έχει το δικό του μοναδικό ταμπεραμέντο. Μερικά παιδιά καθοδηγούνται εύκολα, ενώ κάποια άλλα μπορεί να είναι κάπως επίμονα και πεισματάρικα. Αυτό σημαίνει πως η προσέγγισή των γονιών θα πρέπει να προσαρμόζεται ανάλογα.

Όσο μεγάλη υπομονή, προσπάθεια, αποφασιστικότητα και αν χρειάζεται από τους γονείς η εφαρμογή της σταθερότητας και της συνέπειας στην ανατροφή των παιδιών τους, όταν θα τα βλέπουν να μεγαλώνουν με ασφάλεια, υπευθυνότητα και αυτοπεποίθηση, στο τέλος αυτό που θα πουν είναι πως τελικά άξιζε τον κόπο!

Ελένη Σίγκου, parentshelp.gr

Οι τέχνες είναι παιδεία – πώς θα βοηθήσεις τα παιδιά σου να τις αγαπήσουν

Οι καλές τέχνες, η ζωγραφική, η μουσική, ο χορός, το θέατρο, ο κινηματογράφος είναι βασικά μέσα έκφρασης και πολιτισμού στη ζωή μας. Για τα παιδιά όμως και την προσωπικότητά τους που αναπτύσσεται στα πρώτα χρόνια της ζωής τους η επαφή με τις τέχνες είναι ιδιαίτερα σημαντική.

Παιδιά και τέχνες: Απαραίτητες για την ανάπτυξη των παιδιών

Μέσα από την επαφή τους με την τέχνη, τα παιδιά αναπτύσσουν πολλές και απαραίτητες ικανότητες για τη ζωή τους. Ικανότητες που τους επιτρέπουν να αναλύουν, να εκφράζονται, να κρίνουν, να ερμηνεύουν και να περιγράφουν και παράλληλα μυούνται στη δημιουργική διαδικασία μέσα από την πράξη.

Η πράξη της δημιουργίας προσφέρει στα παιδιά ένα νέο τρόπο όρασης των καθημερινών πραγμάτων, κινητοποιώντας τη φαντασία τους, τις γνώσεις και τις δεξιότητες τους. Ταυτόχρονα, οι τέχνες δρουν βοηθητικά στην ανάπτυξη των κοινωνικών δεξιοτήτων, αποτελώντας έναν χώρο ελευθερίας έκφρασης, συνάντησης και συνεργασίας με τους άλλους. Μας επιτρέπουν να αντιληφθούμε ότι υπάρχουν πολλοί τρόποι να ερμηνεύσουμε τον κόσμο και να ανακαλύψουμε το εύρος και την ποικιλία των πραγμάτων που είμαστε ικανοί να κάνουμε.

Ο Philip Pullman επισημαίνει την αναγκαιότητα της τέχνης στη ζωή των παιδιών: «Τα παιδιά χρειάζονται τέχνη και ιστορίες και ποιήματα και μουσική, όσο χρειάζονται αγάπη και φαγητό και καθαρό αέρα και παιχνίδι».

Πώς καλλιεργώ την αισθητική αντίληψη του παιδιού μου;

Η αισθητική αντίληψη των παιδιών διαμορφώνεται μέσα από το καθημερινό τους περιβάλλον. Ένας τρόπος για να καλλιεργήσουμε την αντίληψη αυτή στα παιδιά, είναι να εμπλουτίσουμε όσο τις εικόνες που λαμβάνει καθημερινά το παιδί μας, φέρνοντάς το σε επαφή με αντικείμενα ή καταστάσεις που του προκαλούν μια «αισθητική εμπειρία»


Φύση, φύση και φύση!

Η επαφή με τη φύση, ένα ηλιοβασίλεμα, ένα πράσινο τοπίο, μια όμορφη ακρογιαλιά, είναι από μόνη της μια ολοκληρωμένη αισθητική εμπειρία. Μας ηρεμεί, μας προκαλεί θαυμασμό και αποτυπώνεται στη μνήμη μας. Εξορμούμε στη φύση και συζητάμε με τα παιδιά μας τις ομορφιές και την αξία της. Δοκιμάστε να κάνετε κάτι διαφορετικό από τα συνηθισμένα όπως ιππασία ή μια βόλτα στο βουνό.

Μειώνουμε την τηλεόραση!

Ελέγχουμε όσο μπορούμε το περιεχόμενο όσων βλέπουν τα παιδιά, μειώνοντας παράλληλα την ώρα που περνούν τα παιδιά μας μπροστά από την τηλεόραση. Ας μην ξεχνάμε ότι τα παιδιά λειτουργούν μιμητικά στις μικρές ηλικίες.

Ακούμε και πειραματιζόμαστε με τη μουσική

Τα παιδιά λατρεύουν τη μουσική ήδη από βρέφη! Η εκμάθηση απλών τραγουδιών καθώς και η ρυθμική απαγγελία βοηθά και στην καθαρή και εκφραστική προφορά λέξεων. Στην καθημερινότητά μας μπορούμε να εντάξουμε τη μουσική σε πολλές δραστηριότητες, όπως το πρωινό μας, η βόλτα με το αυτοκίνητο, ο χρόνος που παίζουν τα παιδιά μας, το μεσημεριανό φαγητό κ.λπ.

Πλήθος ερευνών έχουν αποδείξει ότι η ενασχόληση με τη μουσική από μικρή ηλικία βελτιώνει τη μνήμη των παιδιών, επηρεάζοντας θετικά την εγκεφαλική τους ανάπτυξη και τις μετέπειτα σχολικές επιδόσεις. Ας αποφύγουμε ακούσματα με αμφίβολη ποιότητα, που δεν είναι κατάλληλα για παιδιά.

Επιλέγουμε τα κατάλληλα βιβλία

Η επιλογή του κατάλληλου βιβλίου μπορεί να έχει πολλά πλεονεκτήματα για τα παιδιά μας. Αναφορικά με την αισθητική τους καλλιέργεια, η καλής ποιότητας εικονογράφηση αιχμαλωτίζει το ενδιαφέρον των μικρών αναγνωστών και τροφοδοτεί τη φαντασία τους.

Πάμε στο μουσείο

Πολλά μουσεία οργανώνουν εκπαιδευτικά προγράμματα και βιωματικά εργαστήρια για παιδιά.

Πάμε θέατρο

Διαλέξτε προσεκτικά μεταξύ παραστάσεων θεάτρου, κουκλοθεάτρου, μουσικής, για παιδιά. Δώστε προσοχή στο ηλικιακό επίπεδο των παιδιών και το περιεχόμενο κάθε παράστασης. Είναι μια ευκαιρία να μάθουν για τις ηθικές αξίες και γίνονται ένα ισχυρό διδακτικό εργαλείο. Συζητήστε με τα παιδιά την παράσταση – τι τους άρεσε, γιατί, πώς ένιωσαν και το ηθικό δίδαγμα.

Πάμε κινηματογράφο

Διαλέξτε προσεκτικά την παιδική ταινία με κριτήριο τόσο το ηλικιακό επίπεδο του παιδιού όσο και την αποφυγή των σκηνών βίας.

Το πιο σημαντικό είναι να θυμόμαστε ότι η αισθητική καλλιέργεια αφορά την καθημερινή ζωή μας και αφορά όλες τις απλές δραστηριότητές μας, από το στρώσιμο ενός όμορφου τραπεζιού για φαγητό, το φύτεμα μιας γλάστρας με λουλούδια για να ομορφύνει το μπαλκόνι μας, τη διακόσμηση του σπιτιού μας και την εν γένει συμπεριφορά μας. Οι αισθητικά καλλιεργημένοι άνθρωποι γίνονται υπεύθυνοι πολίτες που προσέχουν και αγαπούν το μέρος στο οποίο ζουν.

Από τη Βάνα Ρόζου, Υποψήφια Διδάκτωρ ΕΚΠΑ, Διδάσκουσα Σχολής Εκπαίδευσης Mediterranean Collegeshape.gr

Αν θέλεις να γίνεις ένας καλός γονέας χρειάζεσαι πρώτα να γίνεις ένας καλός άνθρωπος

Πόσες φορές έχουμε αναρωτηθεί στα αλήθεια ποια είναι εκείνα τα χαρακτηριστικά που συνιστούν έναν καλό γονέα; Ποιες αρετές χρειάζεται να έχει; Ποια γνώση; Πόση γνώση; Τί “πρέπει ” να έχει; τί να μην έχει; Ψάχνουμε, ενημερωνόμαστε, διαβάζουμε τον έμπειρο ειδικό, ακούμε τη γνώμη του φίλου ή του συγγενή που σεβόμαστε ή εμπιστευόμαστε.

Όσες συμβουλές και αν πάρει κανείς δεν είναι από μόνες τους αρκετές για να γίνει ένας “καλός γονέας”. Και ο λόγος είναι απλός. Το παιδί δε θα μάθει από αυτό που θα του δείξουμε. Ό,τι και αν πούμε, όσο και αν προσπαθήσουμε να του εξηγήσουμε ή να δείξουμε το παιδί θα μάθει ακριβώς από αυτό που θα βιώσει το ίδιο και θα εισπράξει από μας.

Αν θέλεις, λοιπόν, να γίνεις ένας καλός γονέας τότε χρειάζεσαι πρώτα να γίνεις ένας καλός άνθρωπος. Και με τον όρο “καλός” εννοώ άρτιος. Ολοκληρωμένος, να μη χρειάζεσαι κάποιον να σε συμπληρώνει ή να στηρίζεσαι πάνω του για να αισθανθείς χαρούμενος και πλήρης, παρά να απολαμβάνεις την ακεραιότητά σου και όσα μπορείς να προσφέρεις ο ίδιος στον εαυτό σου όπως θα απολαύσεις σε άλλες στιγμές την παρουσία των γύρω σου και την συνδιαλλαγή μαζί τους.

Αν θέλεις να γίνεις ένας καλός γονέας τότε χρειάζεσαι πρώτα να γίνεις ένας καλός φίλος. Είναι σημαντικό να απολαμβάνεις τη συντροφιά του φίλου σου αλλά πιο σημαντικό είναι να τον βλέπεις χαρούμενο κι ευτυχισμένο. Ακόμη και τις φορές που εκείνος αποφασίζει να επενδύσει το χρόνο του χωρίς εσένα. Ή διαφορετικά από ότι εσύ θα επιθυμούσες. Ένας καλός φίλος αποδέχεται τον έτερο ακόμη και στα σημεία που διαφωνούν μεταξύ τους αφού δεν αισθάνεται απειλή από τη διαφορετικότητα.

Αν θέλεις να γίνεις ένας καλός γονέας τότε χρειάζεσαι πρώτα να γίνεις ένας καλός σύντροφος. Ένας σύντροφος που θα μπορεί να πληροφορεί τον άλλο για τις ανάγκες του και για ό,τι λαμβάνει χώρα εντός του δίχως να θεωρεί αυτονόητο ότι ο άλλος θα πρέπει να είναι ούτως ή άλλως ενήμερος ή να πληγώνεται και να θυμώνει αν αυτό δε συμβαίνει. Και είναι λογικό να μη συμβαίνει καθώς πρόκειται για δύο διαφορετικά άτομα… Ένας καλός σύντροφος, λοιπόν, γνωρίζει πώς να επιτύχει μία αποτελεσματική επικοινωνία, ξέρει να μιλάει για τον εαυτό του και ακούει με προσοχή ώστε να μάθει όταν του μιλάει το ταίρι του. Ένας καλός σύντροφος αντέχει τη σύγκρουση χωρίς να φοβάται ότι θα τον συνθλίψει. Γνωρίζει πόσο σημαντικό είναι να θέτει τα όρια του και πόσο καθοριστικής σημασίας είναι αυτή η διαδικασία για την προστασία της σχέσης.

Αν θέλεις να γίνεις ένας καλός γονέας τότε χρειάζεσαι πρώτα να γίνεις ένας καλός συνεργάτης. Να αισθάνεσαι ένα ισότιμο μέλος της ομάδας που ανήκεις το οποίο σέβεται τον διπλανό του και θεωρεί αυτονόητο δικαίωμα την ελευθερία του. Στο λόγο, στις κινήσεις, στις επιλογές του. Να αναλαμβάνεις την ευθύνη των αποφάσεών σου, αλλά να γνωρίζεις πότε χρειάζεται να συναποφασίσεις με το υπόλοιπο σύνολο για το καλό της ομάδας.

Αν θέλεις να γίνεις ένας καλός γονέας τότε χρειάζεσαι πρώτα να γίνεις ένας καλός αδερφός. Χρειάζεται να ξέρεις πώς να διαχειρίζεσαι το άγχος σου χωρίς να αγγίζει τον διπλανό σου. Να μπορείς να σταθείς στη δυσκολία του χωρίς να “πρέπει” να γνωρίζεις ποια είναι αυτή ακριβώς. Αλλά και να χαίρεσαι με τη χαρά του, ακόμη και αν εσένα δε σε αγγίζει – πλην του ότι τον βλέπεις χαρούμενο.

Αν θέλεις να γίνεις ένας καλός γονέας τότε χρειάζεσαι πρώτα να γίνεις καλός για τον εαυτό σου. Να μπορείς να αντιληφθείς τις ανάγκες σου, αλλά και να γνωρίζεις με ποιους τρόπους θα τις ικανοποιήσεις. Να μπορείς να φροντίζεις τον εαυτό σου. Να τον φροντίζεις όπως του αξίζει, όχι παραβλέποντας τον υπόλοιπο κόσμο ούτε παραγνωρίζοντας τις δικές σου ανάγκες. Να μπορείς να θέσεις όρια ανάμεσα σε σένα και το περιβάλλον σου. Όρια που δε φαντάζουν απειλητικά ούτε για σένα ούτε για τον άλλο. Αλλά όρια που είναι αναγκαία για να υπάρχεις υγιώς, όρια που σε διαχωρίζουν από το περιβάλλον σου και καταδεικνύουν γιατί και σε ποια σημεία διαφοροποιείσαι από αυτό. Χρειάζεται να μπορείς να εξασφαλίζεις στον εαυτό σου χώρο και χρόνο για ξεκούραση, ενδοσκόπηση, ανασκόπηση και ηρεμία. Και τότε μπορείς να αντιληφθείς πόσο σημαντικό είναι για το παιδί σου να σέβεσαι την ατομικότητά του, τις ανάγκες του, το γεγονός ότι είναι ένα διαφορετικό πλάσμα από εσένα. Εξαρτημένο από εσένα, αλλά μόνο για να το μάθεις όλα αυτά που θα τον καταστήσουν έναν υγιή, ανεξάρτητο και αυτοδύναμο ενήλικα.

Ελένη Μπονέ, Ψυχολόγος MSc – Ψυχοθεραπεύτρια. Ευχαριστούμε το www.psycholozin.gr

Πώς μια μητέρα μπορεί να γίνει θετικό πρότυπο για την κόρη της

Αλήθεια, μήπως ανήκεις και εσύ στις μαμάδες που θέλουν να τις θαυμάζει η κόρη τους; Μήπως θέλεις να είσαι το πρότυπό της; Και αν ναι, θέλεις να είσαι για εκείνη το πρότυπο της καλής μάνας, της καλής νοικοκυράς, της καλής συζύγου, το γυναικείο της πρότυπο, της γυναίκας καριέρας, της … Έχεις αναρωτηθεί τι θέλεις να σημαίνεις για εκείνη και πως θέλεις να σε βλέπει;

Σίγουρα, είτε είσαι έτσι όπως θα ήθελες για εκείνη, είτε όχι, το μόνο σίγουρο είναι πως από εσένα παίρνει τα πρώτα μηνύματα του γυναικείου της φύλου. Το αν θα ταυτιστεί μαζί σου, αν θα προσπαθήσει να σε αντιγράψει ή να αποφύγει να σου μοιάσει – άσχετα από το αν τελικά θα τα καταφέρει ή όχι – εξαρτάται από την «δουλειά» που θα έχεις κάνει μαζί της…

Βέβαια, χρειάζεται να έχεις στο μυαλό σου πως καμία μαμά δεν είναι τέλεια. Αντίθετα, μπορεί να μοιάζει «τέλεια» όταν παραδέχεται την μη τέλεια εικόνα της! Έτσι λοιπόν, χρειάζεται να είσαι στο πλευρό της κόρης σου, να φροντίσεις να την μάθεις πώς να φροντίζει αλλά και να αγαπά τον εαυτό της, να της δείξεις πως θα μάθει να έχει ρεαλιστικές προσδοκίες, όχι μόνο από τους άλλους και από την ίδια. Να μην απαιτεί αλλά να διεκδικεί.

1. Φροντίδα εαυτού: Θα μάθεις την κόρη σου να φροντίζει τον εαυτό της, μέσα από τη δική σου φροντίδα εαυτού. Θα την μάθεις να αγαπάει τον εαυτό της, όταν βλέπει πως και εσύ αγαπάς τον εαυτό σου και τον φροντίζεις σωματικά και ψυχικά! Μην ξεχνάς πως από την μικρή παιδική της ηλικία σε μιμείται και σε αντιγράφει.

2. Ανάπτυξη ενδιαφερόντων: Άλλος ένας σημαντικός παράγοντας που η κόρη σου θα θυμάται όταν μεγαλώσει από εσένα. Είχες ενδιαφέροντα; Ήσουν κοινωνική; Είχες φιλίες; Απολάμβανες τη ζωή σου; Πόσες φορές έχεις ακούσει να λένε: «Στην οικογένειά μας, δεν μπανόβγαινε κόσμος στο σπίτι!» από άτομα που είναι και αυτά πιο κλειστά;

3. Ζητάω βοήθεια: Είναι πολύ σημαντικό αλλά και δύσκολο για πολλούς ανθρώπους να παραδεχτούν πως δεν μπορούν μόνοι τους να καταφέρουν τα πάντα και να μάθουν να ζητάνε βοήθεια. Δεν είναι ένδειξη αδυναμίας, αντιθέτως, θεωρείται ακόμα και σε εμάς τους ειδικούς ένδειξη δύναμης! Κανείς δεν είναι υπεράνθρωπος, ούτε και γνωρίζει τα πάντα!

4. Ζήτησε και τη δική της βοήθεια, ακόμα και για εσένα! Με αυτό τον τρόπο από τη μία ενισχύεις την αυτοεκτίμησή της, δείχνοντάς της πως την εμπιστεύεσαι και από την άλλη, της δείχνεις πως μπορεί να ζητήσει και η ίδια βοήθεια όταν χρειάζεται!

5. «Είσαι και καλή και κακιά»: Επίσης, σημαντική αποδοχή για τον εαυτό μας! Ναι, μπορώ να είμαι και καλή και κακιά, και ευγενική και αγενής, και να έχω θετικά σημεία αλλά και αρνητικά, όπως άλλωστε όλοι μας. Το θέμα είναι να μπορώ να τα αναγνωρίσω, να τα αποδεχτώ και θα δω μετά πως μπορώ να τα στρέψω θετικά προς εμένα και τους άλλους. Δεν σημαίνει λοιπόν πως για να είμαι αποδεκτή πρέπει πάντα να συμφωνώ με όλους, να μην διαφέρω καθόλου από εκείνους. Δεν είμαστε όλοι μας διαφορετικοί άλλωστε;

6. Θετική εικόνα σώματος: Οι ειδικοί υποστηρίζουν ότι, όταν η μητέρα είναι ευχαριστημένη με το σώμα της και ακολουθεί μία ισορροπημένη διατροφή, διδάσκει, με τη σειρά της την κόρη της να αγαπά και να αποδέχεται το δικό της σώμα, ακόμα και όταν δεν έχει τις τέλειες αναλογίες. Με πιο απλά λόγια, αντί να ασκείς κριτική ή να κάνεις κήρυγμα για το τι είναι σωστό να τρώει ή αν θα πρέπει να χάσει βάρος, τη βοηθάς να αποκτήσει πιο καλές διατροφικές συνήθειες μέσα από τη μίμηση προς εσένα. Επίσης, το δικό σου βάρος, ο τρόπος που εσύ αντιμετωπίζεις το σώμα σου, η στάση και οι συνήθειες που ακολουθείς, είναι ισχυροί δείκτες για το αν η κόρη σου θα είναι ικανοποιημένη με το σώμα της.

7. Διάλογος: Είναι ίσως το πιο σημαντικό συστατικό σε όλες τις σχέσεις. Πόσο εύκολο λοιπόν είναι να κάνεις διάλογο; Πόσο εύκολο σου είναι να «ακούς» χωρίς να διακόπτεις, να εκφράζεις τις απόψεις σου χωρίς να προσβάλλεις τον άλλον; Μάθε την τέχνη του διαλόγου!

8. Επικοινωνία: Επικοινώνησε με την κόρη σου ανοίγοντας και θίγοντας θέματα που αισθάνεσαι πως χρειάζεται να γνωρίζει. Μην ξεχνάς ότι καθημερινά βομβαρδίζεται από μεγάλη πληροφόρηση, χωρίς όμως να μπορεί να «κρατήσει» την χρήσιμη πληροφορία. Δώσε της λοιπόν αυτή την δυνατότητα! Τα κορίτσια χρειάζεται να έχουν τακτικές συζητήσεις με τη μητέρα τους.

9. Ποιοτικός χρόνος μαζί: Η καθημερινότητα μπορεί να είναι πιεστική, είναι σημαντικό όμως να αφιερώσεις χρόνο στην κόρη σου, κυρίως για θέματα που την απασχολούν και ιδιαίτερα στην εφηβική ηλικία. Μπορείς επίσης, να της πεις πως και εσύ πέρασες από τη δική της ηλικία – σε διαφορετική εποχή βέβαια – και έτσι μπορείς να καταλάβεις τις δικές της ανησυχίες και τα συναισθήματα. Οι συζητήσεις αυτές μπορούν να τερματίζονται με θετικά σχόλια σχετικά με τις ικανότητές της και τις μελλοντικές δυνατότητες.

10. Βοήθεια ειδικού: Αν αισθάνεσαι ότι δεν ξέρεις πως να φερθείς, πως να την αντιμετωπίσεις, σε μία δύσκολη φάση της ζωής σου ή της δικής της ζωής, τότε η βοήθεια ειδικού θα είναι χρήσιμη και στις δυο σας, εφόσον όλοι μας χρειαζόμαστε σε κάποια φάση της ζωής μας να δούμε και μία άλλη οπτική ή να μπούμε για λίγο στα «παπούτσια του άλλου».

Μαρίνα Μόσχα, κλινική ψυχολόγος

Πρωτότυπος τίτλος: Μαμά, να πως θα γίνεις πρότυπο στην κόρη σου!

Γιατί οι άνθρωποι δυσκολεύονται να αποδεχτούν το διαφορετικό;

  Είναι γεγονός ότι οι άνθρωποι έχουν μία έμφυτη τάση να φοβούνται οτιδήποτε διαφορετικό, φοβούνται το άγνωστο, φοβούνται αυτό που δεν ξέρου...