Παρασκευή 16 Νοεμβρίου 2018

Αν θέλεις να γίνεις ένας καλός γονέας χρειάζεσαι πρώτα να γίνεις ένας καλός άνθρωπος

Πόσες φορές έχουμε αναρωτηθεί στα αλήθεια ποια είναι εκείνα τα χαρακτηριστικά που συνιστούν έναν καλό γονέα; Ποιες αρετές χρειάζεται να έχει; Ποια γνώση; Πόση γνώση; Τί “πρέπει ” να έχει; τί να μην έχει; Ψάχνουμε, ενημερωνόμαστε, διαβάζουμε τον έμπειρο ειδικό, ακούμε τη γνώμη του φίλου ή του συγγενή που σεβόμαστε ή εμπιστευόμαστε.

Όσες συμβουλές και αν πάρει κανείς δεν είναι από μόνες τους αρκετές για να γίνει ένας “καλός γονέας”. Και ο λόγος είναι απλός. Το παιδί δε θα μάθει από αυτό που θα του δείξουμε. Ό,τι και αν πούμε, όσο και αν προσπαθήσουμε να του εξηγήσουμε ή να δείξουμε το παιδί θα μάθει ακριβώς από αυτό που θα βιώσει το ίδιο και θα εισπράξει από μας.

Αν θέλεις, λοιπόν, να γίνεις ένας καλός γονέας τότε χρειάζεσαι πρώτα να γίνεις ένας καλός άνθρωπος. Και με τον όρο “καλός” εννοώ άρτιος. Ολοκληρωμένος, να μη χρειάζεσαι κάποιον να σε συμπληρώνει ή να στηρίζεσαι πάνω του για να αισθανθείς χαρούμενος και πλήρης, παρά να απολαμβάνεις την ακεραιότητά σου και όσα μπορείς να προσφέρεις ο ίδιος στον εαυτό σου όπως θα απολαύσεις σε άλλες στιγμές την παρουσία των γύρω σου και την συνδιαλλαγή μαζί τους.

Αν θέλεις να γίνεις ένας καλός γονέας τότε χρειάζεσαι πρώτα να γίνεις ένας καλός φίλος. Είναι σημαντικό να απολαμβάνεις τη συντροφιά του φίλου σου αλλά πιο σημαντικό είναι να τον βλέπεις χαρούμενο κι ευτυχισμένο. Ακόμη και τις φορές που εκείνος αποφασίζει να επενδύσει το χρόνο του χωρίς εσένα. Ή διαφορετικά από ότι εσύ θα επιθυμούσες. Ένας καλός φίλος αποδέχεται τον έτερο ακόμη και στα σημεία που διαφωνούν μεταξύ τους αφού δεν αισθάνεται απειλή από τη διαφορετικότητα.

Αν θέλεις να γίνεις ένας καλός γονέας τότε χρειάζεσαι πρώτα να γίνεις ένας καλός σύντροφος. Ένας σύντροφος που θα μπορεί να πληροφορεί τον άλλο για τις ανάγκες του και για ό,τι λαμβάνει χώρα εντός του δίχως να θεωρεί αυτονόητο ότι ο άλλος θα πρέπει να είναι ούτως ή άλλως ενήμερος ή να πληγώνεται και να θυμώνει αν αυτό δε συμβαίνει. Και είναι λογικό να μη συμβαίνει καθώς πρόκειται για δύο διαφορετικά άτομα… Ένας καλός σύντροφος, λοιπόν, γνωρίζει πώς να επιτύχει μία αποτελεσματική επικοινωνία, ξέρει να μιλάει για τον εαυτό του και ακούει με προσοχή ώστε να μάθει όταν του μιλάει το ταίρι του. Ένας καλός σύντροφος αντέχει τη σύγκρουση χωρίς να φοβάται ότι θα τον συνθλίψει. Γνωρίζει πόσο σημαντικό είναι να θέτει τα όρια του και πόσο καθοριστικής σημασίας είναι αυτή η διαδικασία για την προστασία της σχέσης.

Αν θέλεις να γίνεις ένας καλός γονέας τότε χρειάζεσαι πρώτα να γίνεις ένας καλός συνεργάτης. Να αισθάνεσαι ένα ισότιμο μέλος της ομάδας που ανήκεις το οποίο σέβεται τον διπλανό του και θεωρεί αυτονόητο δικαίωμα την ελευθερία του. Στο λόγο, στις κινήσεις, στις επιλογές του. Να αναλαμβάνεις την ευθύνη των αποφάσεών σου, αλλά να γνωρίζεις πότε χρειάζεται να συναποφασίσεις με το υπόλοιπο σύνολο για το καλό της ομάδας.

Αν θέλεις να γίνεις ένας καλός γονέας τότε χρειάζεσαι πρώτα να γίνεις ένας καλός αδερφός. Χρειάζεται να ξέρεις πώς να διαχειρίζεσαι το άγχος σου χωρίς να αγγίζει τον διπλανό σου. Να μπορείς να σταθείς στη δυσκολία του χωρίς να “πρέπει” να γνωρίζεις ποια είναι αυτή ακριβώς. Αλλά και να χαίρεσαι με τη χαρά του, ακόμη και αν εσένα δε σε αγγίζει – πλην του ότι τον βλέπεις χαρούμενο.

Αν θέλεις να γίνεις ένας καλός γονέας τότε χρειάζεσαι πρώτα να γίνεις καλός για τον εαυτό σου. Να μπορείς να αντιληφθείς τις ανάγκες σου, αλλά και να γνωρίζεις με ποιους τρόπους θα τις ικανοποιήσεις. Να μπορείς να φροντίζεις τον εαυτό σου. Να τον φροντίζεις όπως του αξίζει, όχι παραβλέποντας τον υπόλοιπο κόσμο ούτε παραγνωρίζοντας τις δικές σου ανάγκες. Να μπορείς να θέσεις όρια ανάμεσα σε σένα και το περιβάλλον σου. Όρια που δε φαντάζουν απειλητικά ούτε για σένα ούτε για τον άλλο. Αλλά όρια που είναι αναγκαία για να υπάρχεις υγιώς, όρια που σε διαχωρίζουν από το περιβάλλον σου και καταδεικνύουν γιατί και σε ποια σημεία διαφοροποιείσαι από αυτό. Χρειάζεται να μπορείς να εξασφαλίζεις στον εαυτό σου χώρο και χρόνο για ξεκούραση, ενδοσκόπηση, ανασκόπηση και ηρεμία. Και τότε μπορείς να αντιληφθείς πόσο σημαντικό είναι για το παιδί σου να σέβεσαι την ατομικότητά του, τις ανάγκες του, το γεγονός ότι είναι ένα διαφορετικό πλάσμα από εσένα. Εξαρτημένο από εσένα, αλλά μόνο για να το μάθεις όλα αυτά που θα τον καταστήσουν έναν υγιή, ανεξάρτητο και αυτοδύναμο ενήλικα.

Ελένη Μπονέ, Ψυχολόγος MSc – Ψυχοθεραπεύτρια. Ευχαριστούμε το www.psycholozin.gr

Πώς μια μητέρα μπορεί να γίνει θετικό πρότυπο για την κόρη της

Αλήθεια, μήπως ανήκεις και εσύ στις μαμάδες που θέλουν να τις θαυμάζει η κόρη τους; Μήπως θέλεις να είσαι το πρότυπό της; Και αν ναι, θέλεις να είσαι για εκείνη το πρότυπο της καλής μάνας, της καλής νοικοκυράς, της καλής συζύγου, το γυναικείο της πρότυπο, της γυναίκας καριέρας, της … Έχεις αναρωτηθεί τι θέλεις να σημαίνεις για εκείνη και πως θέλεις να σε βλέπει;

Σίγουρα, είτε είσαι έτσι όπως θα ήθελες για εκείνη, είτε όχι, το μόνο σίγουρο είναι πως από εσένα παίρνει τα πρώτα μηνύματα του γυναικείου της φύλου. Το αν θα ταυτιστεί μαζί σου, αν θα προσπαθήσει να σε αντιγράψει ή να αποφύγει να σου μοιάσει – άσχετα από το αν τελικά θα τα καταφέρει ή όχι – εξαρτάται από την «δουλειά» που θα έχεις κάνει μαζί της…

Βέβαια, χρειάζεται να έχεις στο μυαλό σου πως καμία μαμά δεν είναι τέλεια. Αντίθετα, μπορεί να μοιάζει «τέλεια» όταν παραδέχεται την μη τέλεια εικόνα της! Έτσι λοιπόν, χρειάζεται να είσαι στο πλευρό της κόρης σου, να φροντίσεις να την μάθεις πώς να φροντίζει αλλά και να αγαπά τον εαυτό της, να της δείξεις πως θα μάθει να έχει ρεαλιστικές προσδοκίες, όχι μόνο από τους άλλους και από την ίδια. Να μην απαιτεί αλλά να διεκδικεί.

1. Φροντίδα εαυτού: Θα μάθεις την κόρη σου να φροντίζει τον εαυτό της, μέσα από τη δική σου φροντίδα εαυτού. Θα την μάθεις να αγαπάει τον εαυτό της, όταν βλέπει πως και εσύ αγαπάς τον εαυτό σου και τον φροντίζεις σωματικά και ψυχικά! Μην ξεχνάς πως από την μικρή παιδική της ηλικία σε μιμείται και σε αντιγράφει.

2. Ανάπτυξη ενδιαφερόντων: Άλλος ένας σημαντικός παράγοντας που η κόρη σου θα θυμάται όταν μεγαλώσει από εσένα. Είχες ενδιαφέροντα; Ήσουν κοινωνική; Είχες φιλίες; Απολάμβανες τη ζωή σου; Πόσες φορές έχεις ακούσει να λένε: «Στην οικογένειά μας, δεν μπανόβγαινε κόσμος στο σπίτι!» από άτομα που είναι και αυτά πιο κλειστά;

3. Ζητάω βοήθεια: Είναι πολύ σημαντικό αλλά και δύσκολο για πολλούς ανθρώπους να παραδεχτούν πως δεν μπορούν μόνοι τους να καταφέρουν τα πάντα και να μάθουν να ζητάνε βοήθεια. Δεν είναι ένδειξη αδυναμίας, αντιθέτως, θεωρείται ακόμα και σε εμάς τους ειδικούς ένδειξη δύναμης! Κανείς δεν είναι υπεράνθρωπος, ούτε και γνωρίζει τα πάντα!

4. Ζήτησε και τη δική της βοήθεια, ακόμα και για εσένα! Με αυτό τον τρόπο από τη μία ενισχύεις την αυτοεκτίμησή της, δείχνοντάς της πως την εμπιστεύεσαι και από την άλλη, της δείχνεις πως μπορεί να ζητήσει και η ίδια βοήθεια όταν χρειάζεται!

5. «Είσαι και καλή και κακιά»: Επίσης, σημαντική αποδοχή για τον εαυτό μας! Ναι, μπορώ να είμαι και καλή και κακιά, και ευγενική και αγενής, και να έχω θετικά σημεία αλλά και αρνητικά, όπως άλλωστε όλοι μας. Το θέμα είναι να μπορώ να τα αναγνωρίσω, να τα αποδεχτώ και θα δω μετά πως μπορώ να τα στρέψω θετικά προς εμένα και τους άλλους. Δεν σημαίνει λοιπόν πως για να είμαι αποδεκτή πρέπει πάντα να συμφωνώ με όλους, να μην διαφέρω καθόλου από εκείνους. Δεν είμαστε όλοι μας διαφορετικοί άλλωστε;

6. Θετική εικόνα σώματος: Οι ειδικοί υποστηρίζουν ότι, όταν η μητέρα είναι ευχαριστημένη με το σώμα της και ακολουθεί μία ισορροπημένη διατροφή, διδάσκει, με τη σειρά της την κόρη της να αγαπά και να αποδέχεται το δικό της σώμα, ακόμα και όταν δεν έχει τις τέλειες αναλογίες. Με πιο απλά λόγια, αντί να ασκείς κριτική ή να κάνεις κήρυγμα για το τι είναι σωστό να τρώει ή αν θα πρέπει να χάσει βάρος, τη βοηθάς να αποκτήσει πιο καλές διατροφικές συνήθειες μέσα από τη μίμηση προς εσένα. Επίσης, το δικό σου βάρος, ο τρόπος που εσύ αντιμετωπίζεις το σώμα σου, η στάση και οι συνήθειες που ακολουθείς, είναι ισχυροί δείκτες για το αν η κόρη σου θα είναι ικανοποιημένη με το σώμα της.

7. Διάλογος: Είναι ίσως το πιο σημαντικό συστατικό σε όλες τις σχέσεις. Πόσο εύκολο λοιπόν είναι να κάνεις διάλογο; Πόσο εύκολο σου είναι να «ακούς» χωρίς να διακόπτεις, να εκφράζεις τις απόψεις σου χωρίς να προσβάλλεις τον άλλον; Μάθε την τέχνη του διαλόγου!

8. Επικοινωνία: Επικοινώνησε με την κόρη σου ανοίγοντας και θίγοντας θέματα που αισθάνεσαι πως χρειάζεται να γνωρίζει. Μην ξεχνάς ότι καθημερινά βομβαρδίζεται από μεγάλη πληροφόρηση, χωρίς όμως να μπορεί να «κρατήσει» την χρήσιμη πληροφορία. Δώσε της λοιπόν αυτή την δυνατότητα! Τα κορίτσια χρειάζεται να έχουν τακτικές συζητήσεις με τη μητέρα τους.

9. Ποιοτικός χρόνος μαζί: Η καθημερινότητα μπορεί να είναι πιεστική, είναι σημαντικό όμως να αφιερώσεις χρόνο στην κόρη σου, κυρίως για θέματα που την απασχολούν και ιδιαίτερα στην εφηβική ηλικία. Μπορείς επίσης, να της πεις πως και εσύ πέρασες από τη δική της ηλικία – σε διαφορετική εποχή βέβαια – και έτσι μπορείς να καταλάβεις τις δικές της ανησυχίες και τα συναισθήματα. Οι συζητήσεις αυτές μπορούν να τερματίζονται με θετικά σχόλια σχετικά με τις ικανότητές της και τις μελλοντικές δυνατότητες.

10. Βοήθεια ειδικού: Αν αισθάνεσαι ότι δεν ξέρεις πως να φερθείς, πως να την αντιμετωπίσεις, σε μία δύσκολη φάση της ζωής σου ή της δικής της ζωής, τότε η βοήθεια ειδικού θα είναι χρήσιμη και στις δυο σας, εφόσον όλοι μας χρειαζόμαστε σε κάποια φάση της ζωής μας να δούμε και μία άλλη οπτική ή να μπούμε για λίγο στα «παπούτσια του άλλου».

Μαρίνα Μόσχα, κλινική ψυχολόγος

Πρωτότυπος τίτλος: Μαμά, να πως θα γίνεις πρότυπο στην κόρη σου!

Ξέρετε ποια 8 πράγματα χρειάζεται κάθε μαμά;

Το έχετε σκεφτεί ποτέ; Τι να είναι αυτό ή αυτά που χρειάζεται κάθε μαμά; Γιατί όλοι έχουμε συνηθίσει τη μαμά που δίνει απλόχερα και ξεχνάμε ότι και η μαμά χρειάζεται να παίρνει!


Ξέρετε ποια 8 πράγματα χρειάζεται κάθε μαμά;

THE MAMAGERS TEAM

Το έχετε σκεφτεί ποτέ; Τι να είναι αυτό ή αυτά που χρειάζεται κάθε μαμά; Γιατί όλοι έχουμε συνηθίσει τη μαμά που δίνει απλόχερα και ξεχνάμε ότι και η μαμά χρειάζεται να παίρνει!

Κάθε μαμά, λοιπόν, χρειάζεται:

1. Ένα φιλί και μία αγκαλιά

Ναι, τα κλασικά, φιλάκι-αγκαλίτσα, από το παιδί και τον σύζυγο έχουν τεράστια σημασία! Όλες οι τελευταίες επιστημονικές έρευνες μας λένε ότι το αγκάλιασμα έχει χαλαρωτικές και θεραπευτικές ιδιότητες. Φανταστείτε λοιπόν πόσο καλό κάνει στη στρεσαρισμένη και πιεσμένη μαμά να δεχτεί μια αγκαλίτσα από τα αγαπημένα της πρόσωπα.

2. Μια καλή κουβέντα από την οικογένειά της

Προσοχή! Δεν εννοώ το τυπικό «ευχαριστώ». Ή, ακόμα χειρότερα, το μούγκρισμα «μμμ» που είναι κάτι ανάμεσα στο «ευχαριστώ» και στο «παράτα μας ήσυχους». Εννοώ πραγματικά μια καλή κουβέντα, ένα κομπλιμέντο, ένα «κάτι» που δείχνει ότι οι φροντίδες και οι κόποι της δεν περνάνε απαρατήρητοι.

3. Χρόνο με τις φίλες της

Κάθε μαμά χρειάζεται το δικό της υποστηρικτικό σύστημα. Τους ανθρώπους εκείνους με τους οποίους μιλάει, γκρινιάζει, μοιράζεται τις χαρές και τις λύπες της, γελάει, περνάει ωραία…

4. Χρόνο με τον εαυτό της

Έχει επικρατήσει η εικόνα της μαμάς που διαρκώς τρέχει με τα χίλια. Είναι αφιερωμένη 100% στην οικογένειά της. Γίνεται χίλια κομμάτια και θυσιάζεται για τους άλλους, παραμελώντας τον εαυτό της… Πόσο λάθος είναι αυτό! Η καλή μαμά ξέρει να αφιερώνει χρόνο στον εαυτό της για να πάει στο γυμναστήριο. Να φτιάξει τα μαλλιά ή τα νύχια της. Να ασχοληθεί με κάτι που αγαπάει… Με αυτό τον τρόπο η μαμά γεμίζει τις μπαταρίες της και γίνεται ακόμα καλύτερη μαμά!

5. Ξεκούραση

Ναι! Λίγο παραπάνω ύπνο το σαββατοκύριακο. Μια βοήθεια από τα μέλη της οικογένειας να συμμαζέψουν όλοι μαζί το σπίτι. Έναν ωραίο καφέ και χρόνο να τον απολαύσει…

6. Μία δημιουργική δραστηριότητα

Κάτι που της άρεσε να κάνει παλαιότερα. Κάτι που μόλις ανακάλυψε ή ακόμα και κάτι που δεν έχει βρει ακόμα τι είναι!

7. Χιούμορ και μια δόση χαράς στη ζωή της, καθημερινά

Τόσο απλά!

8. Και ένα καλό βιβλίο για να το απολαύσει…

με χρόνο και με τον καφέ της ή ένα ποτήρι κρασί και χωρίς διακοπή!

Από την Δρ. Λίζα Βάρβογλη

Αυτό ακριβώς!

Όλη η ουσία σε λίγες μόνο γραμμές...

Τι κάνουν οι γονείς που μεγαλώνουν «καλά» παιδιά σύμφωνα με ψυχολόγους του Harvard

Οι επιστήμονες του Harvard μας παρέχουν τις πληροφορίες και τις γνώσεις που χρειαζόμαστε για να μεγαλώσουμε ευτυχισμένα παιδιά.

THE MAMAGERS TEAM

Οι επιστήμονες του Harvard μας παρέχουν τις πληροφορίες και τις γνώσεις που χρειαζόμαστε για να μεγαλώσουμε ευτυχισμένα παιδιά.

Παρακάτω δίνεται ένας οδηγός των 5 βασικών στόχων μας ως γονείς.

1. Ποιοτικός χρόνος

Όταν μιλάμε για ποιοτικό χρόνο, δεν αναφερόμαστε σε δραστηριότητες όπως τα ψώνια, η τηλεόραση ή τα βιντεοπαιχνίδια. Αντιθέτως, χρειάζεται να περνάμε το χρόνο μας μαζί τους με τρόπο που θα μας δέσει περισσότερο συναισθηματικά, θα εγκαθιδρύσει μια πιο ανοιχτή επικοινωνία και θα γεννήσει λύσεις για προβλήματα ή απαντήσεις σε ερωτήματα.

2. Ηθικό πρότυπο μίμησης

Τα παιδιά μας λειτουργούν σαν σφουγγάρια και μιμούνται- ταυτίζονται εύκολα- γι’ αυτό να επιλέγετε τις λέξεις και τις πράξεις σας σοφά. Ρίξτε το βάρος στους τρόπους, στη μετριοφροσύνη, τη δικαιοσύνη, την ειλικρίνεια και τη θετικότητα. Αν κερδίσετε την εμπιστοσύνη και το σεβασμό των παιδιών σας, τότε το πιο πιθανό είναι και εκείνα να σέβονται τον εαυτό τους, αλλά να γίνουν και έμπιστοι ενήλικες.

3. Ενσυναίσθηση και ηθικές αξίες

Βεβαιωθείτε ότι παρέχετε στα παιδιά σας το περιβάλλον που χρειάζονται για να κοινωνικοποιηθούν και να δεθούν σωστά με τους συνομηλίκους τους. Επιπλέον, δείξτε ότι δεν είστε εγωιστές και τα παιδιά θα δείτε πως θα υιοθετήσουν την ίδια στάση στη ζωή τους. Σύμφωνα με τις έρευνες του Harvard, «είναι πολύ σημαντικό τα παιδιά να ακούνε από τους γονείς και φροντιστές τους ότι το ενδιαφέρον και η φροντίδα προς τους άλλους είναι μια από τις κύριες προτεραιότητες στη ζωή και είναι τόσο σημαντικό για τους άλλους, όσο και για τη δική τους ευτυχία. Παρόλο που οι περισσότεροι γονείς λένε ότι είναι δική τους προτεραιότητα, τα παιδιά συχνά δεν παίρνουν το μήνυμα, επειδή δεν βλέπουν πράξεις».

4. Εκτίμηση και ευγνωμοσύνη

Χρειάζεται να αποφύγετε να κακομαθαίνετε τα παιδιά σας, ώστε να μπορέσουν στη συνέχεια να αναγνωρίσουν τους ρόλους των άλλων με υγιείς τρόπους· πρέπει να εκτιμήσουν τα άτομα που συνεισφέρουν στην ευτυχία τους και αυτό δεν θα το καταφέρουν, αν είναι υπερβολικά κακομαθημένα.

Πιο συγκεκριμένα, τα παιδιά πιθανότατα να καταλήξουν να είναι πιο υγιή, πιο χαρούμενα και πιο φροντιστικά, αν μάθουν να εκτιμούν τους άλλους και την ίδια την ύπαρξη της ευτυχίας.

Σύμφωνα με την έρευνα του Harvard, «τα παιδιά είναι καλό να βοηθούν τακτικά, για παράδειγμα, στις δουλειές του σπιτιού και να επαινούνται για μη συνηθισμένες πράξεις καλοσύνης. Όταν αυτές οι πράξεις της καθημερινότητας απλά αναμένονται και δεν επιβραβεύονται συνεχώς σαν κάτι περίεργο, είναι πιο πιθανό να ενσωματωθούν και στην υπόλοιπη ζωή των παιδιών.

5. Ευρύτερη οπτική

Για να το θέσουμε αλλιώς, χρειάζεται να διδάξετε τα παιδιά σας πώς να βλέπουν την ευρύτερη εικόνα- και πώς να αξιολογούν τη σημασία της. Πιο συγκεκριμένα, τα περισσότερα παιδιά χρειάζονται βοήθεια στο να επεκτείνουν τον κύκλο των φίλων και γνωριμιών τους, ώστε να αναπτύξουν πλήρως την προσωπικότητα και τον χαρακτήρα τους.

Οι ερευνητές του Harvard υποστηρίζουν ότι είναι σημαντικό τα παιδιά να μάθουν να εστιάζουν, να ακούνε προσεκτικά και να διατηρούν τον άμεσο κύκλο τους, αλλά είναι εξίσου σημαντικό να βλέπουν και την μεγάλη εικόνα, να υπολογίζουν και τα άτομα με τα οποία αλληλεπιδρούν κάθε μέρα».

enallaktikidrasi.com


Μαμά, εγώ γιατί δεν πήρα τα μάτια σου;



Μαμά, εγώ γιατί δεν πήρα τα μάτια σου;

ΚΛΑΙΡΗ ΤΖΩΡΤΖΑΚη

– Μαμά, εγώ γιατί δεν πήρα τα μάτια σου;

Καθόμουν στον καναπέ και η κόρη μου, γύρω στα εννέα, είχε γονατίσει μπροστά μου και με κοίταζε κατευθείαν στα μάτια.

– Γιατί εγώ να έχω τόσο συνηθισμένα μάτια;

Ποτέ δεν κατάλαβα αυτό που έλεγαν διάφοροι για τον ανταγωνισμό μεταξύ μητέρας και κόρης και έλεγα, μα πώς είναι δυνατόν μια μητέρα να φτάνει στο σημείο να ανταγωνίζεται την κόρη της; Την ομορφιά της; Την εξυπνάδα; Τα νιάτα της;

Ευτυχώς, στη ζωή μου συνάντησα πολύ λίγες γυναίκες (μετριούνται στα δάχτυλα του ενός χεριού) που προσπαθούσαν με νύχια και με δόντια να παρατείνουν τη νεότητά τους σε βάρος των ανυποψίαστων θυγατέρων τους. Γυναίκες όμορφες, γυναίκες μορφωμένες, γυναίκες βυθισμένες, χωρίς προφανείς λόγους, σε βαθύτατα κόμπλεξ που μάλλον άθελά τους έβγαζαν στις κόρες τους ή ακόμα πιο έξω. Έβλεπα, στο σχολείο κυρίως ή σε πάρτι παιδικά, μητέρες αυστηρές, ντυμένες με την τελευταία λέξη της μόδας (της μόδας για δεκαοκτάχρονα όμως) να συνοδεύουν δεκατετράχρονες κόρες χωμένες σε ρούχα μεσοπολέμου (!) και να κοιτάνε με μισό μάτι τα κολάν και τα κοντά μπλουζάκια που φορούσαν οι συμμαθήτριες.

Και μου έκανε τρομερή εντύπωση.

Για ποιο λόγο μια μάνα να θέλει να ζει, η ίδια και όχι η κόρη της, στην εποχή της άλλης γενιάς; Είναι ζήλια; Ανασφάλεια; Ο χρόνος που περνάει; Ο χρόνος που δεν πέρασε τόσο καλά στην αντίστοιχη ηλικία;

Είναι υπέρμετρος εγωισμός;

Πάντως δυστυχία είναι σίγουρα. Και φυλακή. Φυλακή για μικρές και μεγάλες γιατί οι μικρές δε μεγαλώνουν ποτέ και οι μεγάλες θέλουν να μείνουν για πάντα μικρές.

Δε σου τέλειωσα, όμως, την ιστορία.

– Γιατί, μαμά, εγώ δεν πήρα τα μάτια σου;

– Θα σου πω αγάπη μου. Κοίτα με ξανά. Εγώ έχω αυτά τα ξεπλυμένα, σχεδόν κίτρινα μάτια. Η αδελφή μου έχει γαλαζοπράσινα. Ο αδελφός μου πράσινα και η μαμά μου λαδί. Ο πατέρας μου μπλε και του παππού μου ήταν, σχεδόν, γαλάζια. Τα είχα βαρεθεί όλα αυτά τα χρώματα και έτσι μόλις έμεινα έγκυος, προσευχήθηκα με όλη μου τη δύναμη να γεννηθεί το παιδί μου με φωτεινά, λαμπερά, υπέροχα καστανά μάτια! Όπως τα δικά σου. Κατάλαβες τώρα;

– Αλήθεια, μαμά; Εσύ ζήτησες να γεννηθώ έτσι;

– Εγώ, αγάπη μου. Και βλέποντάς σε σήμερα, ξέρω ότι είχα απόλυτο δίκιο.

Ένα κείμενο γροθιά, για όλους εκείνους τους γονείς που υποτίμησαν τη νοημοσύνη και την αντίληψη των παιδιών τους…

Ένα κείμενο γροθιά, για όλους εκείνους τους γονείς που υποτίμησαν τη νοημοσύνη και την αντίληψη των παιδιών τους…

Πρόλογος…

Ένα κείμενο γροθιά, για όλους εκείνους τους γονείς που υποτιμώντας τη νοημοσύνη και την  αντίληψη των παιδιών τους, συγχωρούν όλα εκείνα τα λάθη που χαράσσονται με ανεξίτηλα σκούρα χρώματα στις παιδικές ψυχές τους, στον βωμό του «τα παιδιά είναι μικρά» και «δεν ακούν ή δεν καταλαβαίνουν»…


Όταν νόμιζες πως δεν καταλαβαίνω…

Γιατί ήμουν μικρή.. Και σύντομα θα ξεχνούσα όλα εκείνα που ήσουν σίγουρη πως δεν άκουγα, γιατί έπαιζα σε έναν δικό μου κόσμο…
Γιατί ήμουν μικρή… και σύντομα θα ξεχνούσα όλους εκείνους τους τσακωμούς και τις φωνές που μετά σε έκαναν πάντα να κλαις..
Γιατί ήμουν μικρή.. Και σύντομα θα έσβηνε με κάποιον μαγικό τρόπο η δακρυσμένη σου εικόνα από τη μνήμη μου…
Γιατί ήμουν μικρή… Και δεν ήξερα ακόμη τη σημασία της λέξης «πονάω»,  «ματώνω» και «άδειασα»…

Μαμά… Όταν νόμιζες πως δεν καταλαβαίνω όλη μου η προσοχή ήταν επάνω σου στραμμένη, γιατί σε είχα έγνοια που δεν χαμογελούσες… Ήθελα βλέπεις πάντα να σε βλέπω να γελάς μαμά…

Όταν νόμιζες πως δεν καταλαβαίνω, έκανα τον κλόουν ώστε να σου αποσπάσω την προσοχή και να τραβήξω λίγο τη σκέψη σου από όλα εκείνα που σε βασάνιζαν… Και ίσως αν ήμουν τυχερή, να μου χάριζες ένα σου χαμόγελο…

Όταν νόμιζες πως δεν καταλαβαίνω, εγώ προσπαθούσα να σε καταλάβω μαμά… Το μυαλουδάκι μου όμως ήταν πολύ πολύ μικρό, και νόμιζα πως έφταιγα εγώ για όλο αυτό…

Θυμάμαι μαμά… Θυμάμαι να τραβάω το πρόσωπο σου ώστε για λίγο να με κοιτάξεις και να σε δεις μέσα από τα δικά μου μάτια, μαμά… Πόσο όμορφη και πόσο μοναδικά τέλεια ήσουν… Πόσο ήθελα να μπορούσες να σε δεις μέσα από εμένα μαμά…

Θυμάμαι μαμά… Θυμάμαι… Δυστυχώς…
Θυμάμαι όλες εκείνες τις φωνές, το άδειασμα, το μηδένισμα… 
Θυμάμαι όλη εκείνη την ανασφάλεια, την απορία, την ενοχή.. Την άρνηση, το «γιατί»… Θυμάμαι όλα εκείνα τα «εγώ ποτέ» που ορκίστηκα στον εαυτό μου…
Θυμάμαι μαμά… Θυμάμαι… Δυστυχώς…
Θυμάμαι τα πάντα… Και πιο πολύ εκείνα που ήσουν σίγουρη πως δεν καταλαβαίνω… 

Για το babyradio: AVRA FOUKOU


Δευτέρα 5 Νοεμβρίου 2018

Γιατί οι άνθρωποι δυσκολεύονται να αποδεχτούν το διαφορετικό;

  Είναι γεγονός ότι οι άνθρωποι έχουν μία έμφυτη τάση να φοβούνται οτιδήποτε διαφορετικό, φοβούνται το άγνωστο, φοβούνται αυτό που δεν ξέρου...