Απολαυστικό βίντεο με μια γυναίκα να πετάει τα πράγματα του αγαπημένου της από το μπαλκόνι. Το φινάλε όμως δεν τη δικαιώνει…
Πέμπτη 30 Ιανουαρίου 2014
Ροχαλίζεις; πιες μια γουλιά λάδι!
Το ροχαλητό είναι ένα ενοχλητικό σύμπτωμα, που μπορεί να προκαλέσει πολλά προβλήματα – τόσο υγείας όσο και… συναισθηματικά. Αν υποφέρεις κι εσύ, υπάρχει ένας φυσικός τρόπος να το μειώσεις ή ακόμα και να το εξαλείψεις (εφόσον η αιτία που το προκαλεί δεν είναι σοβαρή):
Δοκίμασε λοιπόν λίγο πριν πέσεις για ύπνο να πεις μια γουλιά ελαιόλαδο. Αυτό ενδέχεται να σε σώσει, όπως εξηγούν οι ειδικοί, καθώς το ελαιόλαδο βοηθάει τους μαλακούς ιστούς στο εσωτερικό του λαιμού να παραμείνουν ελαστικοί όλο το βράδυ (και τον αέρα να κυκλοφορεί πιο αθόρυβα ανάμεσά τους) μειώνοντας το ροχαλητό.*
Και για τον ερεθισμένο λαιμό
Το ελαιόλαδο θα κάνει ένα επιπλέον καλό σε περίπτωση που ο λαιμός σου είναι ερεθισμένος και έχεις την αίσθηση ότι σε γδέρνει: Θα καταπραΰνει τον ερεθισμό και θα σε ανακουφίσει. Το πρωί θα ξυπνήσεις με πολύ καλύτερη αίσθηση. Και αυτό είναι φυσικό, αφού το ελαιόλαδο, εκτός των άλλων, είναι ένα αποτελεσματικό αντιφλεγμονώδες φάρμακο.
Πηγή
Δοκίμασε λοιπόν λίγο πριν πέσεις για ύπνο να πεις μια γουλιά ελαιόλαδο. Αυτό ενδέχεται να σε σώσει, όπως εξηγούν οι ειδικοί, καθώς το ελαιόλαδο βοηθάει τους μαλακούς ιστούς στο εσωτερικό του λαιμού να παραμείνουν ελαστικοί όλο το βράδυ (και τον αέρα να κυκλοφορεί πιο αθόρυβα ανάμεσά τους) μειώνοντας το ροχαλητό.*
Και για τον ερεθισμένο λαιμό
Το ελαιόλαδο θα κάνει ένα επιπλέον καλό σε περίπτωση που ο λαιμός σου είναι ερεθισμένος και έχεις την αίσθηση ότι σε γδέρνει: Θα καταπραΰνει τον ερεθισμό και θα σε ανακουφίσει. Το πρωί θα ξυπνήσεις με πολύ καλύτερη αίσθηση. Και αυτό είναι φυσικό, αφού το ελαιόλαδο, εκτός των άλλων, είναι ένα αποτελεσματικό αντιφλεγμονώδες φάρμακο.
Πηγή
Γιατί η ώρα έχει 60 λεπτά και η μέρα 24 ώρες;
Μια ιστορία που μάλλον δεν ξέρετε..
Χάρη σε αρχαίους πολιτισμούς αντιλαμβανόμαστε σήμερα το χρόνο Το πιο ευρέως χρησιμοποιούμενο σύστημα αρίθμησης στον κόσμο σήμερα είναι το δεκαδικό (με βάση το 10). Το σύστημα αυτό κατά πάσα πιθανότητα προήλθε από το γεγονός ότι ήταν πιο εύκολο στους ανθρώπους να μετράνε μέχρι το δέκα, χρησιμοποιώντας τα δάχτυλά τους.
Οι πρώτοι πολιτισμοί που «χώρισαν» την ημέρα σε μικρότερα κομμάτια, ωστόσο, χρησιμοποιούσαν διαφορετικά αριθμητικά συστήματα, είτε με βάση το 12 είτε με τη βάση το 60.
Χάρη σε αποδεικτικά στοιχεία που ανακάλυψαν οι επιστήμονες γνωρίζουμε σήμερα ότι οι Αιγύπτιοι χρησιμοποιούσαν ηλιακά ρολόγια. Πολλοί ιστορικοί «πιστώσουν» στους Αιγύπτιους ότι ήταν ο πρώτος πολιτισμός που «χώρισε» την ημέρα σε μικρότερα μέρη.
Τα πρώτα ηλιακά ρολόγια ήταν απλοί πάσσαλοι που τοποθετούνταν στο έδαφος και υποδήλωναν την ώρα χάρη στο μήκος και την κατεύθυνση της σκιάς.
Μέχρι το 1500 π.Χ. οι Αιγύπτιοι είχαν αναπτύξει ένα ακόμη πιο εξελιγμένο ηλιακό ρολόι. Μια ράβδος σε σχήμα Τ τοποθετούνταν στο έδαφος και χάρη σε κάποιες ρυθμίσεις διαιρούσε το χρονικό διάστημα από την ανατολή έως τη δύση του Ηλίου σε 12 μέρη.
Αυτός ο διαχωρισμός αντικατόπτριζε τη χρήση του δωδεκαδικού αριθμητικού συστήματος από τους Αιγύπτιους –η σημασία του αριθμού 12 έγκειται στο γεγονός ότι ισοδυναμεί με τον αριθμό των σεληνιακών κύκλων μέσα σε ένα χρόνο ή με τον αριθμό των αρθρώσεων σε κάθε χέρι (τρεις σε κάθε ένα από τα τέσσερα δάχτυλα, χωρίς να υπολογίζεται ο αντίχειρας), καθιστώντας δυνατό το μέτρημα μέχρι το 12 με τον αντίχειρα.
Η επόμενη γενιά ηλιακών ρολογιών, γράφει ο Michael A. Lombardi από το Scientific American στο salon.com, αποτέλεσε πιθανότατα τον «πρόγονο» αυτού που αποκαλούμε σήμερα «ώρα».
Παρότι οι ώρες μέσα σε μια δεδομένη ημέρα ήταν περίπου ίσες, η χρονική διάρκειά τους μεταβαλλόταν κατά τη διάρκεια του έτους, με τις καλοκαιρινές ώρες να είναι πιο μεγάλες από τις χειμερινές.
Χωρίς την ύπαρξη τεχνητού φωτός οι άνθρωποι εκείνης της περιόδου θεωρούσαν το φως της ημέρας και εκείνο της νύχτας ως δύο «αντίπαλα στρατόπεδα», αντί για δύο τμήματα της ίδιας ημέρας.
Χωρίς τη βοήθεια των ηλιακών ακτινών, το να διαχωρίσουν τα «σκοτεινά διαλείμματα» από τη δύση του Ηλίου μέχρι την ανατολή ήταν αρκετά περίπλοκη υπόθεση, συγκριτικά με το «μοίρασμα» των περιόδων ηλιοφάνειας.
Την εποχή που πρωτοχρησιμοποιήθηκαν τα ηλιακά ρολόγια, ωστόσο, οι αιγύπτιοι αστρονόμοι παρατήρησαν επίσης πρώτοι ένα σύστημα 36 άστρων που χώριζαν τον κύκλο των ουρανών σε ίσα μέρη.
Η διάρκεια της νύχτας μπορούσε να προσδιοριστεί από την εμφάνιση 18 αστεριών από αυτά, τρία από τα οποία συνδέθηκαν με κάθε μία από τις δύο περιόδους λυκόφωτος, όταν ήταν δύσκολο να δουν τα υπόλοιπα αστέρια.
Η περίοδος του απόλυτου σκοταδιού σηματοδοτούνταν από τα υπόλοιπα 12 αστέρια, που και πάλι διαιρούσαν τη νύχτα σε 12 τμήματα (ακόμη μία αναφορά στο δωδεκαδικό σύστημα).
Κατά την περίοδο του Νέου Βασιλείου (1550 – 1070 π.Χ.) αυτό το σύστημα μέτρησης απλοποιήθηκε και εγκαθιδρύθηκε η χρήση ενός συστήματος 24 άστρων, 12 από τα οποία σηματοδοτούσαν τη διάρκεια της νύχτας.
Η κλεψύδρα, ή το ρολόι νερού χρησιμοποιήθηκαν επίσης για να καταγράφουν το χρόνο κατά τη διάρκεια της νύχτας, και ήταν ίσως οι πιο ακριβείς μηχανισμοί μέτρησης του χρόνου στον αρχαίο κόσμο.
Το ρολόι –ένα τμήμα του οποίου βρέθηκε στο Ναό του Άμμωνα στο Karnak και χρονολογείται πίσω στο 1400 π.Χ.- ήταν ένα δοχείο με κεκλιμένες εσωτερικές επιφάνειες, που καθιστούσαν δυνατή τη μείωση της πίεσης του νερού, χαραγμένο με κλίμακες που διαιρούσαν τη νύχτα σε 12 μέρη κατά τη διάρκεια διαφόρων μηνών.
Όταν χωρίστηκε σε 12 μέρη τόσο η διάρκεια της ημέρας, όσο και της νύχτας, προέκυψε η «ιδέα» της 24ωρης ημέρας. Βέβαια, η έννοια των ωρών σταθερής χρονικής διάρκειας, δεν προέκυψε μέχρι την ελληνιστική περίοδο, όταν οι έλληνες αστρονόμοι άρχισαν να χρησιμοποιούν ένα τέτοιο σύστημα για τους θεωρητικούς υπολογισμούς τους.
Ο Ίππαρχος ο Ρόδιος (147 -127 π.Χ.) πρότεινε το διαχωρισμό της ημέρας σε 24 ισονύκτιες ώρες, με βάση τις 12 ώρες της ημέρας και τις 12 ώρες της νύχτας που παρατηρήθηκαν κατά τις ημέρες ισημερίας.
Ο λαός ωστόσο συνέχισε να χρησιμοποιεί εποχιακά διαφορετικές ώρες για πολλούς αιώνες, ενώ οι ώρες σταθερού μήκους άρχισαν να γίνονται συνήθεια μετά την εμφάνιση των μηχανικών ρολογιών στην Ευρώπη του 14ου αιώνα.
Ο Ίππαρχος και άλλοι έλληνες αστρονόμοι χρησιμοποίησαν αστρονομικές τεχνικές που είχαν προηγουμένως αναπτύξει οι Βαβυλώνιοι, στην περιοχή της Μεσοποταμίας.
Οι Βαβυλώνιοι έκαναν τους αστρονομικούς υπολογισμούς τους με βάση το 60, ένα σύστημα που «κληρονόμησαν» από τους Σουμέριους, οι οποίοι το είχαν αναπτύξει περίπου γύρω στο 2000 π.Χ.
Παρότι δεν είναι γνωστό γιατί επιλέχθηκε το 60, είναι ιδιαίτερα βολικό για την έκφραση κλασμάτων, καθώς ο αριθμός 60 είναι ο μικρότερος αριθμός διαιρετός από τους έξι πρώτους αριθμούς, όπως επίσης από το 10, το 12, το 15, το 20 και το 30.
Παρότι δε χρησιμοποιείται πια για γενικούς υπολογισμούς, το σύστημα με βάση το 60 χρησιμοποιείται ακόμη για τη μέτρηση γωνιών, γεωγραφικών συντεταγμένων και για τη μέτρηση του χρόνου.
Για την ακρίβεια, τόσο η κυκλική πρόσοψη των ρολογιών, όσο και η σφαίρα του πλανήτη οφείλουν τις διαιρέσεις τους σε ένα αριθμητικό σύστημα ηλικίας 4000 ετών από την εποχή των Βαβυλωνίων.
Ο έλληνας αστρονόμος Ερατοσθένης, ο οποίος έζησε περίπου στο 276 – 194 π.Χ., χρησιμοποίησε ένα αριθμητικό σύστημα με βάση το 60 για να χωρίσει έναν κύκλο σε 60 ίσα τμήματα, προκειμένου να διαμορφώσει ένα πρώιμο γεωγραφικό σύστημα γεωγραφικού πλάτους, με τις οριζόντιες γραμμές που «διέτρεχαν» γνωστά μέρη της Γης εκείνη την εποχή.
Έναν αιώνα μετά ο Ίππαρχος ομαλοποίησε τις γραμμές γεωγραφικού πλάτους, κάνοντάς τις παράλληλες και σύμφωνα με τη γεωμετρία της Γης. Επινόησε ακόμη ένα σύστημα γραμμών μήκους που περιλάμβανε 360 μοίρες και που «έτρεχαν» από το βόρειο στο νότιο πόλο.
Στην πραγματεία του («Αλμαγέστη» περίπου στο 150 μ.Χ.) ο Κλαύδιος Πτολεμαίος εξηγεί και προχωρά ακόμη παραπέρα το έργο του Ίππαρχου, υποδιαιρώντας κάθε μία από τις 360 μοίρες γεωγραφικού πλάτους και μήκους σε μικρότερα κομμάτια.
Κάθε μοίρα χωρίστηκε σε 60 τμήματα, κάθε ένα από τα οποία υποδιαιρέθηκε σε 60 ακόμη μικρότερα.
Η πρώτη κατηγορία, ή αλλιώς «πρώτο λεπτό» (partes minutae primae), έγινε γνωστή ως το «λεπτό». Η δεύτερη κατάτμηση, ή αλλιώς «δεύτερο λεπτό) (partes minutae secundae), έγινε γνωστή ως «δευτερόλεπτο».
Τα λεπτά αι τα δευτερόλεπτα, ωστόσο, δεν χρησιμοποιήθηκαν για τη διάρκεια του χρόνου κατά τη διάρκειας της ημέρας παρά μόνο αρκετούς αιώνες μετά την Αλμαγέστη.
Τα ρολόγια της εποχής χώριζαν την ώρα σε μισά, σε τρίτα, τέταρτα, μερικές φορές μέχρι και σε 12 μέρη, αλλά ποτέ σε 60.
Η ώρα δεν είχε συνδεθεί με τη χρονική διάρκεια των 60 λεπτών.
Δεν ήταν πρακτικό για το γενικό πληθυσμό μέχρι την εμφάνιση των πρώτων μηχανικών ρολογιών, που εμφάνιζαν τα λεπτά, προς το τέλος του 16ου αιώνα.
Ακόμη και σήμερα, πολλά ρολόγια (τοίχου ή χειρός) δείχνουν μόνο τα λεπτά και όχι τα δευτερόλεπτα.
Χάρη στους αρχαίους πολιτισμούς που προσδιόρισαν και διατήρησαν τις υποδιαιρέσεις του χρόνου, οι σύγχρονες κοινωνίες αντιλαμβάνονται την ημέρα ως χρονικής διάρκειας 24 ωρών, ότι μια ώρα αποτελείται από 60 λεπτά και πως ένα λεπτό είναι ίσο με 60 δευτερόλεπτα.
Πηγή
Χάρη σε αρχαίους πολιτισμούς αντιλαμβανόμαστε σήμερα το χρόνο Το πιο ευρέως χρησιμοποιούμενο σύστημα αρίθμησης στον κόσμο σήμερα είναι το δεκαδικό (με βάση το 10). Το σύστημα αυτό κατά πάσα πιθανότητα προήλθε από το γεγονός ότι ήταν πιο εύκολο στους ανθρώπους να μετράνε μέχρι το δέκα, χρησιμοποιώντας τα δάχτυλά τους.
Οι πρώτοι πολιτισμοί που «χώρισαν» την ημέρα σε μικρότερα κομμάτια, ωστόσο, χρησιμοποιούσαν διαφορετικά αριθμητικά συστήματα, είτε με βάση το 12 είτε με τη βάση το 60.
Χάρη σε αποδεικτικά στοιχεία που ανακάλυψαν οι επιστήμονες γνωρίζουμε σήμερα ότι οι Αιγύπτιοι χρησιμοποιούσαν ηλιακά ρολόγια. Πολλοί ιστορικοί «πιστώσουν» στους Αιγύπτιους ότι ήταν ο πρώτος πολιτισμός που «χώρισε» την ημέρα σε μικρότερα μέρη.
Τα πρώτα ηλιακά ρολόγια ήταν απλοί πάσσαλοι που τοποθετούνταν στο έδαφος και υποδήλωναν την ώρα χάρη στο μήκος και την κατεύθυνση της σκιάς.
Μέχρι το 1500 π.Χ. οι Αιγύπτιοι είχαν αναπτύξει ένα ακόμη πιο εξελιγμένο ηλιακό ρολόι. Μια ράβδος σε σχήμα Τ τοποθετούνταν στο έδαφος και χάρη σε κάποιες ρυθμίσεις διαιρούσε το χρονικό διάστημα από την ανατολή έως τη δύση του Ηλίου σε 12 μέρη.
Αυτός ο διαχωρισμός αντικατόπτριζε τη χρήση του δωδεκαδικού αριθμητικού συστήματος από τους Αιγύπτιους –η σημασία του αριθμού 12 έγκειται στο γεγονός ότι ισοδυναμεί με τον αριθμό των σεληνιακών κύκλων μέσα σε ένα χρόνο ή με τον αριθμό των αρθρώσεων σε κάθε χέρι (τρεις σε κάθε ένα από τα τέσσερα δάχτυλα, χωρίς να υπολογίζεται ο αντίχειρας), καθιστώντας δυνατό το μέτρημα μέχρι το 12 με τον αντίχειρα.
Η επόμενη γενιά ηλιακών ρολογιών, γράφει ο Michael A. Lombardi από το Scientific American στο salon.com, αποτέλεσε πιθανότατα τον «πρόγονο» αυτού που αποκαλούμε σήμερα «ώρα».
Παρότι οι ώρες μέσα σε μια δεδομένη ημέρα ήταν περίπου ίσες, η χρονική διάρκειά τους μεταβαλλόταν κατά τη διάρκεια του έτους, με τις καλοκαιρινές ώρες να είναι πιο μεγάλες από τις χειμερινές.
Χωρίς την ύπαρξη τεχνητού φωτός οι άνθρωποι εκείνης της περιόδου θεωρούσαν το φως της ημέρας και εκείνο της νύχτας ως δύο «αντίπαλα στρατόπεδα», αντί για δύο τμήματα της ίδιας ημέρας.
Χωρίς τη βοήθεια των ηλιακών ακτινών, το να διαχωρίσουν τα «σκοτεινά διαλείμματα» από τη δύση του Ηλίου μέχρι την ανατολή ήταν αρκετά περίπλοκη υπόθεση, συγκριτικά με το «μοίρασμα» των περιόδων ηλιοφάνειας.
Την εποχή που πρωτοχρησιμοποιήθηκαν τα ηλιακά ρολόγια, ωστόσο, οι αιγύπτιοι αστρονόμοι παρατήρησαν επίσης πρώτοι ένα σύστημα 36 άστρων που χώριζαν τον κύκλο των ουρανών σε ίσα μέρη.
Η διάρκεια της νύχτας μπορούσε να προσδιοριστεί από την εμφάνιση 18 αστεριών από αυτά, τρία από τα οποία συνδέθηκαν με κάθε μία από τις δύο περιόδους λυκόφωτος, όταν ήταν δύσκολο να δουν τα υπόλοιπα αστέρια.
Η περίοδος του απόλυτου σκοταδιού σηματοδοτούνταν από τα υπόλοιπα 12 αστέρια, που και πάλι διαιρούσαν τη νύχτα σε 12 τμήματα (ακόμη μία αναφορά στο δωδεκαδικό σύστημα).
Κατά την περίοδο του Νέου Βασιλείου (1550 – 1070 π.Χ.) αυτό το σύστημα μέτρησης απλοποιήθηκε και εγκαθιδρύθηκε η χρήση ενός συστήματος 24 άστρων, 12 από τα οποία σηματοδοτούσαν τη διάρκεια της νύχτας.
Η κλεψύδρα, ή το ρολόι νερού χρησιμοποιήθηκαν επίσης για να καταγράφουν το χρόνο κατά τη διάρκεια της νύχτας, και ήταν ίσως οι πιο ακριβείς μηχανισμοί μέτρησης του χρόνου στον αρχαίο κόσμο.
Το ρολόι –ένα τμήμα του οποίου βρέθηκε στο Ναό του Άμμωνα στο Karnak και χρονολογείται πίσω στο 1400 π.Χ.- ήταν ένα δοχείο με κεκλιμένες εσωτερικές επιφάνειες, που καθιστούσαν δυνατή τη μείωση της πίεσης του νερού, χαραγμένο με κλίμακες που διαιρούσαν τη νύχτα σε 12 μέρη κατά τη διάρκεια διαφόρων μηνών.
Όταν χωρίστηκε σε 12 μέρη τόσο η διάρκεια της ημέρας, όσο και της νύχτας, προέκυψε η «ιδέα» της 24ωρης ημέρας. Βέβαια, η έννοια των ωρών σταθερής χρονικής διάρκειας, δεν προέκυψε μέχρι την ελληνιστική περίοδο, όταν οι έλληνες αστρονόμοι άρχισαν να χρησιμοποιούν ένα τέτοιο σύστημα για τους θεωρητικούς υπολογισμούς τους.
Ο Ίππαρχος ο Ρόδιος (147 -127 π.Χ.) πρότεινε το διαχωρισμό της ημέρας σε 24 ισονύκτιες ώρες, με βάση τις 12 ώρες της ημέρας και τις 12 ώρες της νύχτας που παρατηρήθηκαν κατά τις ημέρες ισημερίας.
Ο λαός ωστόσο συνέχισε να χρησιμοποιεί εποχιακά διαφορετικές ώρες για πολλούς αιώνες, ενώ οι ώρες σταθερού μήκους άρχισαν να γίνονται συνήθεια μετά την εμφάνιση των μηχανικών ρολογιών στην Ευρώπη του 14ου αιώνα.
Ο Ίππαρχος και άλλοι έλληνες αστρονόμοι χρησιμοποίησαν αστρονομικές τεχνικές που είχαν προηγουμένως αναπτύξει οι Βαβυλώνιοι, στην περιοχή της Μεσοποταμίας.
Οι Βαβυλώνιοι έκαναν τους αστρονομικούς υπολογισμούς τους με βάση το 60, ένα σύστημα που «κληρονόμησαν» από τους Σουμέριους, οι οποίοι το είχαν αναπτύξει περίπου γύρω στο 2000 π.Χ.
Παρότι δεν είναι γνωστό γιατί επιλέχθηκε το 60, είναι ιδιαίτερα βολικό για την έκφραση κλασμάτων, καθώς ο αριθμός 60 είναι ο μικρότερος αριθμός διαιρετός από τους έξι πρώτους αριθμούς, όπως επίσης από το 10, το 12, το 15, το 20 και το 30.
Παρότι δε χρησιμοποιείται πια για γενικούς υπολογισμούς, το σύστημα με βάση το 60 χρησιμοποιείται ακόμη για τη μέτρηση γωνιών, γεωγραφικών συντεταγμένων και για τη μέτρηση του χρόνου.
Για την ακρίβεια, τόσο η κυκλική πρόσοψη των ρολογιών, όσο και η σφαίρα του πλανήτη οφείλουν τις διαιρέσεις τους σε ένα αριθμητικό σύστημα ηλικίας 4000 ετών από την εποχή των Βαβυλωνίων.
Ο έλληνας αστρονόμος Ερατοσθένης, ο οποίος έζησε περίπου στο 276 – 194 π.Χ., χρησιμοποίησε ένα αριθμητικό σύστημα με βάση το 60 για να χωρίσει έναν κύκλο σε 60 ίσα τμήματα, προκειμένου να διαμορφώσει ένα πρώιμο γεωγραφικό σύστημα γεωγραφικού πλάτους, με τις οριζόντιες γραμμές που «διέτρεχαν» γνωστά μέρη της Γης εκείνη την εποχή.
Έναν αιώνα μετά ο Ίππαρχος ομαλοποίησε τις γραμμές γεωγραφικού πλάτους, κάνοντάς τις παράλληλες και σύμφωνα με τη γεωμετρία της Γης. Επινόησε ακόμη ένα σύστημα γραμμών μήκους που περιλάμβανε 360 μοίρες και που «έτρεχαν» από το βόρειο στο νότιο πόλο.
Στην πραγματεία του («Αλμαγέστη» περίπου στο 150 μ.Χ.) ο Κλαύδιος Πτολεμαίος εξηγεί και προχωρά ακόμη παραπέρα το έργο του Ίππαρχου, υποδιαιρώντας κάθε μία από τις 360 μοίρες γεωγραφικού πλάτους και μήκους σε μικρότερα κομμάτια.
Κάθε μοίρα χωρίστηκε σε 60 τμήματα, κάθε ένα από τα οποία υποδιαιρέθηκε σε 60 ακόμη μικρότερα.
Η πρώτη κατηγορία, ή αλλιώς «πρώτο λεπτό» (partes minutae primae), έγινε γνωστή ως το «λεπτό». Η δεύτερη κατάτμηση, ή αλλιώς «δεύτερο λεπτό) (partes minutae secundae), έγινε γνωστή ως «δευτερόλεπτο».
Τα λεπτά αι τα δευτερόλεπτα, ωστόσο, δεν χρησιμοποιήθηκαν για τη διάρκεια του χρόνου κατά τη διάρκειας της ημέρας παρά μόνο αρκετούς αιώνες μετά την Αλμαγέστη.
Τα ρολόγια της εποχής χώριζαν την ώρα σε μισά, σε τρίτα, τέταρτα, μερικές φορές μέχρι και σε 12 μέρη, αλλά ποτέ σε 60.
Η ώρα δεν είχε συνδεθεί με τη χρονική διάρκεια των 60 λεπτών.
Δεν ήταν πρακτικό για το γενικό πληθυσμό μέχρι την εμφάνιση των πρώτων μηχανικών ρολογιών, που εμφάνιζαν τα λεπτά, προς το τέλος του 16ου αιώνα.
Ακόμη και σήμερα, πολλά ρολόγια (τοίχου ή χειρός) δείχνουν μόνο τα λεπτά και όχι τα δευτερόλεπτα.
Χάρη στους αρχαίους πολιτισμούς που προσδιόρισαν και διατήρησαν τις υποδιαιρέσεις του χρόνου, οι σύγχρονες κοινωνίες αντιλαμβάνονται την ημέρα ως χρονικής διάρκειας 24 ωρών, ότι μια ώρα αποτελείται από 60 λεπτά και πως ένα λεπτό είναι ίσο με 60 δευτερόλεπτα.
Πηγή
Αυτά είναι τα 10 πιο σέξι πράγματα που οι άνδρες κάνουν χωρίς καν να το συνειδητοποιούν
Oρισμένοι άνδρες προσπαθούν υπερβολικά να το παίξουν σέξι δήθεν βαραίνοντας τη φωνή τους ή κάνοντας πικάντικο χιούμορ αλλά το αποτέλεσμα είναι μάλλον τραγελαφικό. Ισως γιατί το να είναι ένας άνδρας ελκυστικός είναι τελικά κάτι πολύ απλό και αυθόρμητο που συχνά το πετυχαίνει «κατά λάθος».
Το Reddit έκανε ένα διαδικτυακό γκάλοπ και αποκαλύπτει τα 10 καθημερινά πράγματα που κάνει από συνήθεια ένας άνδρας κι όμως οι γυναίκες τα βρίσκουν απίστευτα σέξι.
Να είστε ευγενικοί, ειδικά με τους ξένους
Είτε δίνοντας περισσότερο πουρμπουάρ στο παιδί που έφερε τη πίτσα, είτε βοηθώντας κάποιον που έμεινε με το αμάξι, είτε ανοίγοντας την πόρτα σε κάποιον που περνάει φορτωμένος, το να μοιάζετε «ευγενικός σουπερήρωας» στα μάτια της σας κάνει απίστευτα ελκυστικό.
Είτε δίνοντας περισσότερο πουρμπουάρ στο παιδί που έφερε τη πίτσα, είτε βοηθώντας κάποιον που έμεινε με το αμάξι, είτε ανοίγοντας την πόρτα σε κάποιον που περνάει φορτωμένος, το να μοιάζετε «ευγενικός σουπερήρωας» στα μάτια της σας κάνει απίστευτα ελκυστικό.
Γελάστε δυνατά
Δεν υπάρχει τίποτα πιο σέξι από έναν χαρούμενο άνθρωπο. Το ανεξέλεγκτο γέλιο που βγαίνει πραγματικά από τη καρδιά σας προσδίδει μία ευχάριστη αύρα.
Δεν υπάρχει τίποτα πιο σέξι από έναν χαρούμενο άνθρωπο. Το ανεξέλεγκτο γέλιο που βγαίνει πραγματικά από τη καρδιά σας προσδίδει μία ευχάριστη αύρα.
Σηκώνετε τα μανίκια σας
Οσο ελκυστικό είναι το μπούστο για τους άνδρες, άλλο τόσο είναι και τα δυνατά μπράτσα για τις γυναίκες. Ετσι, αμα τα έχετε, μην τα κρύβετε.
Οσο ελκυστικό είναι το μπούστο για τους άνδρες, άλλο τόσο είναι και τα δυνατά μπράτσα για τις γυναίκες. Ετσι, αμα τα έχετε, μην τα κρύβετε.
Κοιτάξτε την στα μάτια
Τα μάτια είναι ο καθρέφτης της ψυχής λένε και ο τρόπος που κάποιος κοιτάζει μπορεί να είναι πολύ αποκαλυπτικός. Ενα βλέμμα με νόημα που πετάει σπίθες σίγουρα δεν περνάει απαρατήρητο.
Τα μάτια είναι ο καθρέφτης της ψυχής λένε και ο τρόπος που κάποιος κοιτάζει μπορεί να είναι πολύ αποκαλυπτικός. Ενα βλέμμα με νόημα που πετάει σπίθες σίγουρα δεν περνάει απαρατήρητο.
Ενθουσιαστείτε
Οπως ανέφεραν οι ερωτηθέντες, όταν ένας άνδρας μιλάει με ενθουσιασμό για κάτι που τον ενδιαφέρει πολύ είναι τρομερά ελκυστικό.
Οπως ανέφεραν οι ερωτηθέντες, όταν ένας άνδρας μιλάει με ενθουσιασμό για κάτι που τον ενδιαφέρει πολύ είναι τρομερά ελκυστικό.
Εξυπνες συζητήσεις
Η ικανότητα ενός άνδρα να κάνει έξυπνο διάλογο είναι ένα σοβαρά υποτιμημένο στοιχείο γοητείας.
Η ικανότητα ενός άνδρα να κάνει έξυπνο διάλογο είναι ένα σοβαρά υποτιμημένο στοιχείο γοητείας.
Μαγειρέψτε
Είναι πολύ σημαντικό να φαίνεται ότι είστε αυτάρκεις και ανεξάρτητοι και μάλιστα ότι μπορείτε να καταπλήξετε ακόμη και μία γυναίκα με τις μαγειρικές σας ικανότητες.
Είναι πολύ σημαντικό να φαίνεται ότι είστε αυτάρκεις και ανεξάρτητοι και μάλιστα ότι μπορείτε να καταπλήξετε ακόμη και μία γυναίκα με τις μαγειρικές σας ικανότητες.
Δώστε όλη σας την προσοχή
Είναι υπέροχο συναίσθημα για μία γυναίκα, να γνωρίζει ότι ενώ υπάρχουν ένα σωρό όμορφα κορίτσια γύρω, ο αγαπημένος της δεν έχει μάτια για άλλη.
Είναι υπέροχο συναίσθημα για μία γυναίκα, να γνωρίζει ότι ενώ υπάρχουν ένα σωρό όμορφα κορίτσια γύρω, ο αγαπημένος της δεν έχει μάτια για άλλη.
Καθημερινή σκέψη
Οι γυναίκες ελκύονται και κολακεύονται από έναν άνδρα που φαίνεται πώς νοιάζεται γι' αυτές. Το να της στείλετε μήνυμα το πρωί για καλημέρα, ή μέσα στη μέρα γιατί απλά την σκέφτεστε, ή κάτι που είδατε και σας τη θύμισε, ανεβάζει το σκορ σας στα ύψη.
Οι γυναίκες ελκύονται και κολακεύονται από έναν άνδρα που φαίνεται πώς νοιάζεται γι' αυτές. Το να της στείλετε μήνυμα το πρωί για καλημέρα, ή μέσα στη μέρα γιατί απλά την σκέφτεστε, ή κάτι που είδατε και σας τη θύμισε, ανεβάζει το σκορ σας στα ύψη.
Αγκαλιάστε την κρυφά από πίσω
Είναι μία χαριτωμένη έκπληξη και αυτού του είδους η αγκαλιά κάνει τις γυναίκες να νιώθουν ασφάλεια.
Είναι μία χαριτωμένη έκπληξη και αυτού του είδους η αγκαλιά κάνει τις γυναίκες να νιώθουν ασφάλεια.
H πανέμορφη “Σπηλιά των Θαυμάτων”! (βίντεο)
Όταν άνοιξε για πρώτη φορά τις πύλες της στο κοινό όλοι πίστεψαν ότι έμπαιναν σε ένα κινηματογραφικό σκηνικό! Κι όμως η Gruta de las Maravillas ή αλλιώς η περίφημη» Σπηλιά των Θαυμάτων» είναι πέρα για πέρα αληθινή και απλώς ανοίγει μια πόρτα στον εκπληκτικό κόσμο που υπάρχει στο εσωτερικό της Γης. Το εντυπωσιακό σπήλαιο βρίσκεται στην πόλη Aracena της Ισπανίας και αποτελείται από πολλές «γαλάζιες» λίμνες που εκτείνονται σε μήκος 2.130 μέτρα.
Η «Σπηλιά των Θαυμάτων» απλώνεται σε τρία επίπεδα ενώ η θερμοκρασία στο εσωτερικό κυμαίνεται μεταξύ 16-19 βαθμών όλον το χρόνο, με την υγρασία να χτυπά κόκκινο, προσεγγιζοντας το 98%-100%! Ολόκληρη η περιοχή έχει αποτελέσει πολλές φορές σκηνικό για διάφορες κινηματογραφικές ταινίες, καθώς οι υπόγειες αίθουσες του σπηλαίου προσφέρονται για κάτι τέτοιο, καθώς η καθεμία εμφανίζει και διαφορετική εικόνα. Σταλακτίτες και σταλαγμίτες, λευκά και άσπρα πετρώματα, γαλάζια και πρασινογάλαζα νερά δημιουργούν τις ιδανικές κινηματογραφικές συνθήκες. Το σπήλαιο συγκεντρώνει πλήθοςεπισκεπτών και αποτελεί ένα από τα δημοφιλή αξιοθέατα της περιοχής. Μια ονειρική κατάδυση 8 περίπου λεπτών στο βίντεο που ακολουθεί θα σας πείσει για το συγκλονιστικό τοπίο…
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
Νονοι και δωρα (ιδεες)
Ένα από τα πιο σημαντικά δώρα που πρέπει να κάνετε στα βαφτιστήρια σας είναι η πασχαλινή λαμπάδα. Συμβολίζει την Ανάσταση του Κυρίου, τη...
-
Γιατί οι γυναίκες βρίσκουν το πυγοράπισμα – κοινώς χαστούκια στα οπίσθια – διεγερτικό [βίντεο] Δεν αρέσει σε όλες, αλλά σε α...
