Τετάρτη 12 Μαρτίου 2014

Το τραγούδι της Ζωής! Τραγούδησέ το!

Το βρήκαμε θαυμάσιο, το μεταφράσαμε
και σας το προσφέρουμε με αγάπη!
www.e-fungus.gr
Υπάρχει μια φυλή στην Αφρική, όπου τα γενέθλια ενός παιδιού δεν υπολογίζονται από τη στιγμή που γεννήθηκε, ούτε καν από τη στιγμή της σύλληψης, αλλά από την ημέρα που το παιδί ήταν μόνο μια σκέψη στο μυαλό της μητέρας του.
Ετσι, όταν μια γυναίκα αποφασίζει ότι θα κάνει ένα παιδί, πάει μόνη της και κάθεται κάτω από ένα δέντρο, με τον εαυτό της, και περιμένει στην ηρεμία μέχρι να ακούσει το τραγούδι του παιδιού που πρόκειται να γεννηθεί...
Και μόλις το ακούσει, τότε πηγαίνει στον άντρα που θα γίνει ο πατέρας αυτού του παιδιού, του το τραγουδάει και του το διδάσκει. Και όταν κάνουν έρωτα για να συλλάβουν το παιδί τους, κάποιες φορές τραγουδούν το τραγούδι του για να το καλέσουν!
Και όταν πια η μητέρα είναι έγκυος, διδάσκει το τραγούδι του παιδιού της στις μαίες και τις ηλικιωμένες γυναίκες του χωριού, έτσι ώστε όταν το παιδί γεννιέται, να ξέρουν όλοι το τραγούδι του για να το υποδεχθούν!
Κι όταν το παιδί καθώς μεγαλώνει, πέφτει και χτυπάει το γόνατο του, κάποιος από το χωριό το παίρνει αγκαλιά και του τραγουδάει το τραγούδι του!
Ακόμα, όταν το παιδί κάνει κάτι θαυμάσιο, ή περνά μέσα από τις ιεροτελεστίες και τις δοκιμασίες της εφηβείας, στη συνέχεια, σαν ένας τρόπος για να τιμήσουν το άτομο αυτό και να το καλωσορίσουν στην κοινωνία των μεγάλων, οι κάτοικοι του χωριού  τραγουδούν και πάλι το τραγούδι του προς τιμήν του.
Σ' αυτήν την αφρικανική φυλή υπάρχει μια άλλη περίσταση κατά την οποία οι κάτοικοι του χωριού τραγουδούν στο παιδί, αγόρι ή κορίτσι: Αν σε οποιαδήποτε στιγμή κατά τη διάρκεια της ζωή του, διαπράξει κάποιο έγκλημα ή έχει παρεκκλίνουσα κοινωνική συμπεριφορά, τότε καλείται στο κέντρο του χωριού ενώπιον όλων των ανθρώπων της κοινότητας, η οποια βρίσκεται σε έναν κύκλο γύρω του. Τότε και πάλι, αντί για τιμωρία, τού τραγουδούν το δικό του τραγούδι για να του θυμίσουν ποιος είναι.
Η φυλή ξέρει πως η διόρθωση της αντικοινωνικής συμπεριφοράς δεν γίνεται με την τιμωρία, αλλά με την αγάπη και την ανάμνηση τής μοναδικής ταυτότητας του καθενός και της καθεμίας από εμας. Όταν κανείς ακούσει το δικό του μοναδικό τραγούδι, δεν έχει πια καμία επιθυμία ή ανάγκη να πράξει τίποτα που θα βλάψει κάποιον άλλον! Και πορεύονται με αυτόν τον τρόπο στη τη ζωή τους.
Στο γάμο δύο ανθρώπων, τα τραγούδια της ζωής τραγουδιούνται μαζί, ταυτόχρονα.
Και τέλος, όταν ο άνθρωπος είναι πια ξαπλωμένος στο κρεβάτι, έτοιμος να φύγει από αυτή τη ζωή, όλοι οι φίλοι του, οι συγγενείς του αλλά και όλοι οι άλλοι κάτοικοι του χωριού του που ξέρουν πολύ καλά πια το τραγούδι του (ή της) τού το τραγουδούν για μια τελευταία φορά σαν κατευόδιο.
Μπορεί να μην έχετε μεγαλώσει σε μια αφρικανική φυλή όπου τραγουδάει το τραγούδι σας σε κάθε κρίσιμη μετάβαση της ζωής σας, αλλά αν ακούσετε προσεκτικά, η ζωή θα σάς το υπενθυμίζει πάντα από μόνη της, είτε είστε σε αρμονία με τον εαυτό σας είτε δεν είστε. Όταν αισθάνεστε καλά, ό,τι κάνετε θα ταιριάζει μελωδικά με το τραγούδι σας κι όταν αισθάνεστε απαίσια, θα υπάρχει παραφωνία.
Στο τέλος, αν ακούσουμε προσεκτικά θα αναγνωρίσουμε όλοι το δικό μας, μοναδικό τραγούδι και θα μάθουμε να το τραγουδάμε καλά.
Μπορεί να αισθάνεστε λίγο έξω από τον τόνο σας αυτή τη στιγμή, αλλά μην ανησυχείτε το ίδιο συμβαίνει και σε όλους τους σπουδαίους τραγουδιστές καμμιά φορα.
Συνεχίστε να τραγουδάτε και θα βρείτε το δρόμο σας για το σπίτι...
Info:
Την ωραία αυτή ιστορία διαβάσαμε στο: thegodmolecule από όπου είναι και η φωτογραφία.
Μετάφραση: Αννυ Λιγνού
www.e-fungus.gr

Ο γιατρός των πέντε δολλαρίων!

Dr. Russell Döhner

Την ώρα που κάποιοι γιατροί εξευτελίζουν τον Ορκο του Ιπποκράτη παίρνοντας φακελλάκια, μίζες και υπέρογκες αμοιβές για τις υπηρεσίες τους, κάποιοι άλλοι με τη ζωή και τη στάση τους σε κάνουν να πιστεύεις ξανά στον άνθρωπο.
Ο λόγος για τον 88χρονο πια γιατρό Russell Döhner από το Rushville του Ιλινόις, ο οποίος για περίπου 60 χρόνια ασκεί την ιατρική χρεώνοντας την επίσκεψη 5 μόνο δολλάρια!
Ο Δρ. Russell Döhner, ήταν οικογενειακός γιατρός στην μικρή πόλη του Ράσβιλ από το 1955. Στις περίπου έξι δεκαετίες της καριέρας του, έφερε στον κόσμο πάνω από 3.500 μωρά και είχε τη φροντίδα ολόκληρων γενεών από τις τοπικές οικογένειες. Δεν έκανε ποτέ διακοπές, δεν δεχόταν ραντεβού αλλά έφευγε από το ιατρείο του μόνο όταν είχε φροντισθεί και ο τελευταίος ασθενής του κι όταν είχε καιρό πήγαινε και στο τοπικό νοσοκομείο να προσφέρει κι εκεί τις υπηρεσίες του! Οταν το ρώτησαν τι θα έκανε αν έπαιρνε μια μέρα ρεπό, εκείνος απάντησε ότι θα ήθελε να επισκευθεί το Μιζούρι (μια κοντινή πόλη!) αλλά προείχε η φροντίδα των ασθενών του.
Η αμοιβή του σε όλες αυτές τις δεκαετίες αναπροσαρμόστηκε μόνο μία φορά: Οταν τελείωσε την ιατρική και ανέλαβε γιατρός, κρέμασε μια ταμπελίτσα στο ιατρείο του που έλεγε: "Επίσκεψη 2 δολλάρια" και δεν την ξαναάλλαξε παρά είκοσι χρόνια μετά, στα τέλη του 1970 όπου ανέβασε το ποσό στα 5 δολλάρια προκειμένου να μπορεί να διατηρήσει την εύρυθμη λειτουργία του ιατρειου του που έχει μείνει απαράλλαχτο όλα αυτά τα χρόνια! Η ίδια επίπλωση, και οι πάμπολλοι πια φοριαμοί με τα ιατρικά ιστορικά των ασθενών του τα οποία κρατούσε πάντα χειρόγραφα!
Ο ίδιος, έλεγα πάντα ότι δεν ασκεί την ιατρική για τα χρήματα, αλλά για να βοηθήσει τους συνανθρώπους του. Τον απασχολούσε πολύ το γεγονός ότι η υγειονομική περίθαλψη ήταν τόσο ακριβή και ήθελε όλοι να έχουν πρόσβαση στο γιατρό, ανεξάρτητα με το αν είχαν ή όχι ασφαλιστήριο συμβόλαιο. Με τα ποσά που χρέωνε, ίσα ίσα κατάφερνε να πληρώνει την για πάρα πολλά χρόνια νοσοκόμα του Florence Bottorff, επίσης 88 ετών σήμερα και να ζει και ο ίδιος, με πολύ σεμνό και ταπεινό τρόπο.
Ολοι έχουν έναν καλό λόγο για τον αγαπημένο τους γιατρό ο οποίος είναι κάτι σαν τοπικός ήρωας. Λένε για αυτόν ότι έδινε σιγουριά και ασφάλεια στους φτωχούς ανθρώπους και τους έκανε να νοιώθουν χαρούμενοι και αξιοπρεπείς που μπορούσαν να τον πληρώσουν. "Ολα έχουν να κάνουν με την αγάπη" λένε οι συμπολίτες του που πρόσφατα τον τίμησαν τοποθετώντας ένα χάλκινο άγαλμά του στην πλατεία του χωριού τους.
Ο καλός γιατρός, τον Νοέμβριο κρέμασε το στηθοσκόπιό του και εισήχθη στο τοπικό γηροκομείο. "Είναι καιρός να αποσυρθώ", είπε, αλλά δεν ήθελε να δώσει συνεντεύξεις...
Οι κάτοικοι της πόλης του εκτιμούν ότι κανείς δεν θα μπορέσει να αναπληρώσει το κενό που αφήνει και να πάρει τη θέση του.
info:
Το κείμενο φτιάξαμε με πληροφορίες από τα sites:
η φωτογραφία είναι απο το people.com
www.e-fungus.gr

Το Μανιφέστο των Διαφορετικών



"Προσοχή! Προσοχή: Όλοι εσείς οι Ανυπότακτοι, οι Απροσάρμοστοι και οι Ταραξίες, όλοι εσείς τα Ελεύθερα Πνεύματα και οι Πρωτοπόροι, όλοι εσείς οι Οραματιστές, και οι Ασυμβίβαστοι, οτιδήποτε σας έχει πείσει το σύστημα ότι είναι λάθος σε σας, είναι αυτό που έχει πραγματική αξία μέσα σας! Βλέπετε πράγματα που οι άλλοι δεν βλέπουν. Είστε προορισμένοι να αλλάξετε τον κόσμο!!!” The Wayseer Manifesto.
Μπείτε στον κόπο να δείτε αυτό το καταπληκτικό τραγούδι – μανιφέστο και αποφασίστε σε ποια μεριά ανήκετε; Με μας, ή με τους άλλους;



ΠΡΟΣΟΧΗ: Όλοι εσείς οι Ανυπότακτοι, οι Απροσάρμοστοι και Ταραξίες, όλοι εσείς Ελεύθερα Πνεύματα και Πρωτοπόροι, όλοι εσείς οι Οραματιστές, και οι Ασυμβίβαστοι...

_░▒███████
░██▓▒░░▒▓██
██▓▒░__░▒▓██___██████
██▓▒░____░▓███▓__░▒▓██
██▓▒░___░▓██▓_____░▒▓██
██▓▒░_______________░▒▓██
_██▓▒░______________░▒▓██
__██▓▒░____________░▒▓██
___██▓▒░__________░▒▓██
____██▓▒░________░▒▓██
_____██▓▒░_____░▒▓██
______██▓▒░__░▒▓██
_______█▓▒░░▒▓██
_________░▒▓██
_______░▒▓██
_____░▒▓██



Naomi Klein: Ελληνες σας εκπαιδεύουν να νοιώθετε ένοχοι!

«Η Ελλάδα θυσιάστηκε για να σωθεί η ευρωζώνη. Και για να γίνει, σας εκπαιδεύουν να αισθάνεστε ένοχοι γι΄ αυτό που είστε. Εχουν ήδη διαγνώσει ότι είστε άρρωστοι».
Η κυρία Κλάιν μένει μόνιμα στο Τορόντο του Καναδά, μαζί με τον σύζυγό της Αβι Λιούις. Σε λίγο καιρό θα κυκλοφορήσει στην ελληνική γλώσσα το τελευταίο βιβλίο της με τίτλο «Το δόγμα του σοκ» («Τhe Shock Doctrine»), το οποίο αποτελεί μια σκληρή πολεμική εναντίον του «καπιταλισμού της καταστροφής», όπως η ίδια τον αποκαλεί.
Στο βιβλίο «Το δόγμα του σοκ» της Ναόμι Κλάιν υπάρχει μια λεπτομερέστατη καταγραφή της δράσης του ΔΝΤ σε διάφορες χώρες την τελευταία 30ετία, όπου αποτυπώνονται οι δραματικές επιπτώσεις της παρέμβασής του, κυρίως στη Λατινική Αμερική (Αργεντινή, Βολιβία), αλλά επίσης στη Ρωσία.
Naomi Klein
«Παρακολουθώ από πολύ κοντά την ελληνική κρίση και φυσικά την παρέμβαση της τρόικας του ΔΝΤ, της Ευρωπαϊκής Ενωσης και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας» λέει στη συνέντευξη που παραχώρησε στο «Βήμα» η κυρία Κλάιν. «Αυτό που με εντυπωσίασε» σημειώνει, «ιδιαίτερα στην αρχή της κρίσης, ήταν ότι οι Ελληνες αντιστάθηκαν στα όσα πήγαιναν να τους επιβληθούν. Οταν μάλιστα και στις Ηνωμένες Πολιτείες είχαμε την κρίση με τις τράπεζες, επεσήμαινα το γεγονός αυτό σε αμερικανούς συνομιλητές μου». 

Μετά βέβαια το κλίμα σταδιακά άλλαξε. «Οταν τα πράγματα δυσκόλεψαν, άρχισε η “εκπαίδευση”. Κατ΄ αρχάς, το ΔΝΤ διέγνωσε ότι είστε άρρωστοι, ότι ο χαρακτήρας των Ελλήνων είναι άρρωστος. Και τώρα σας εκπαιδεύουν να αισθάνεστε ένοχοι γι΄ αυτό που είστε. Πρόκειται για μια τακτική κοινωνικής παθολογίας η οποία δεν περιορίζεται στην Ελλάδα. Επεκτείνεται και στις υπόλοιπες χώρες του μεσογειακού Νότου».«Πρόκειται» τονίζει η γνωστή συγγραφέας «για μια κλασική περίπτωση όπου οι κυβερνήσεις βρίσκουν το κατάλληλο άλλοθι. Αφού εμείς είμαστε ανίκανοι να τα καταφέρουμε μόνοι μας, ας φέρουμε κάποιους άλλους να το κάνουν για εμάς».

Κατά μία έννοια, «η περίπτωση της Ελλάδας είναι εμβληματική. Στην πορεία, ο στόχος από την παρέμβαση της τρόικας άλλαξε» υπογραμμίζει. «Αν το δει κανείς σε παγκόσμιο επίπεδο, δεν μιλάμε πλέον απλώς για την ιδιωτικοποίηση μεγάλων τομέων της οικονομίας. O σκοπός είναι η απενοχοποίηση των τραπεζών, η μεταφορά του βάρους της αποτυχίας από τους ώμους των ελίτ σε εκείνους των απλών ανθρώπων» λέει η κυρία Κλάιν.
«Σώσατε το ΔΝΤ από τη χρεοκοπία»
«Στην Ουάσιγκτον υπάρχουν ορισμένα θέματα ταμπού και ο Ομπάμα δεν μπόρεσε να το ξεπεράσει αυτό» λέει η κυρία Κλάιν για τον αμερικανό πρόεδρο.
«Γιατί το κοστούμι του ΔΝΤ δεν προσαρμόζεται στις ανάγκες κάθε χώρας και είναι ίδιο για όλες;» ήταν μία από τις ερωτήσεις προς την κυρία Κλάιν. «Πραγματικά δεν μπορώ να σας δώσω ξεκάθαρη απάντηση» παραδέχεται με μια μικρή δόση ενοχής. «Είναι απορίας άξιο πώς δεν κατάλαβαν ας πούμε ότι, καθώς η Ελλάδα δεν μπορούσε να προχωρήσει σε υποτίμηση, ο πληθωρισμός λογικά θα ανέβαινε.
Υπάρχει επίσης και κάτι άλλο» προσθέτει. «Μετά το ξέσπασμα της οικονομικής κρίσης το 2008, οι περισσότεροι ανέμεναν ότι το ΔΝΤ θα άλλαζε μυαλά. Περιμέναμε ότι το ευρωπαϊκό μοντέλο θα υπερίσχυε του αμερικανικού. Τώρα γιατί δεν έγινε κάτι τέτοιο παραμένει άγνωστο. Ισως οι άνθρωποι του ΔΝΤ να έχουν πέσει όλα αυτά τα χρόνια σε μια ιδεολογική παγίδα».
Ωστόσο, όπως εξηγεί η κυρία Κλάιν, μετά και την εμπειρία της Αργεντινής, «το ΔΝΤ ήταν έτοιμο κυριολεκτικά να χρεοκοπήσει, τόσο ιδεολογικά όσο και χρηματικά. Σε αυτό είχε βοηθήσει και η οικονομική κρίση μετά το 2008. Μην ξεχνάτε ότι το ΔΝΤ είχε αναγκαστεί να πουλήσει ακόμη και χρυσό από τα αποθέματά του. Και βέβαια η εικόνα του στον αναπτυσσόμενο κόσμο ήταν τόσο κακή που οι ηγεσίες των χωρών αυτών δεν ήθελαν να το δουν μπροστά τους». «Τώρα όμως» επισημαίνει «το ΔΝΤ βρήκε μια νέα “αγορά”: την Ευρώπη. Κατά έναν περίεργο τρόπο, σώσατε το ΔΝΤ από τη χρεοκοπία».
Τι λέει για τον Ομπάμα
«Οι νέοι άνθρωποι έχουν χάσει πλέον τον ενθουσιασμό που είχαν για τον Μπαράκ Ομπάμα» δηλώνει η κυρία Κλάιν. «Ο Ομπάμα ήταν εκπληκτικός στην προεκλογική εκστρατεία του. Εκανε τους Αμερικανούς να αισθάνονται ότι μπορούν να γίνουν καλύτεροι. Ωστόσο, στην Ουάσιγκτον υπάρχουν ορισμένα θέματα που είναι ταμπού, όπως η Γουόλ Στριτ ή το Ισραήλ. Και ο Ομπάμα δεν μπόρεσε να το ξεπεράσει αυτό. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα οι Δημοκρατικοί να χάσουν την εμπιστοσύνη της βάσης τους. Πάρτε ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα. Τώρα που έφυγε από τον Λευκό Οίκο ο Λάρι Σάμερς οι φήμες λένε ότι θα τον αντικαταστήσει ένα στέλεχος της Γουόλ Στριτ. Ολα αυτά θα κριθούν στις επικείμενες εκλογές για το Κογκρέσο» καταλήγει.
Η «Πασιονάρια» του κινήματος κατά της παγκοσμιοποίησης
«Δεν αποφάσισα εγώ να γράψω αυτό το βιβλίο. “Εκείνο” το αποφάσισε για μένα» λέει για το «Το δόγμα του σοκ» η Ναόμι Κλάιν
Οταν ήταν μικρή, η Ναόμι Κλάιν συνήθιζε να ψωνίζει συνέχεια. Ποιος να φανταζόταν ότι αρκετά χρόνια αργότερα θα έγραφε ένα βιβλίο που από πολλούς χαρακτηρίστηκε η «Βίβλος» κατά των πολυεθνικών. Το «Νo Logo: Νo Space, no choice, no jobs: Η βίβλος του αντι-εταιρικού ακτιβισμού», που εκδόθηκε το 2000, τη μετέτρεψε ουσιαστικά σε «πασιονάρια» του κινήματος κατά της παγκοσμιοποίησης.
Γεννηθείσα το 1970 στο Μόντρεαλ από αριστερή οικογένεια που μετανάστευσε το 1967 από τις ΗΠΑ στον Καναδά λόγω αντίθεσης στον πόλεμο στο Βιετνάμ, η νεαρή Ναόμι μεγάλωσε σε ένα πολιτικοποιημένο περιβάλλον. Σήμερα ερευνά μανιωδώς διάφορα θέματα και προσφέρει μια εναλλακτική ματιά στα πράγματα.
Το 2007 εκδόθηκε «Το δόγμα του σοκ» και, όπως λέει η ίδια, «δεν αποφάσισα εγώ να γράψω αυτό το βιβλίο.“Εκείνο” το αποφάσισε για μένα. Είχα πάει στο Ιράκ όταν ο Πολ Μπρέμερ διοικούσε τη χώρα αμέσως μετά τον πόλεμο. Οι Αμερικανοί είχαν αποφασίσει να εφαρμόσουν την τακτική του “σοκ και δέους” με την οποία κέρδισαν τον πόλεμο και στην οικονομία. Αδιαφόρησαν πλήρως για το τι συνέβαινε στο Ιράκ και ήθελαν να ιδιωτικοποιήσουν αμέσως τα πάντα. Να φανταστείτε ότι ο διερμηνέας μου δεν γνώριζε να υπάρχει λέξη για την ιδιωτικοποίηση στα ιρακινά. Ετσι άρχισα να γράφω για τον καπιταλισμό της καταστροφής γνωρίζοντας από πρώτο χέρι και την εμπειρία της Αργεντινής». 

Το νέο βιβλίο της θα έχει θέμα την κλιματική αλλαγή και έχει ήδη αρχίσει έρευνα. Για αυτό και έχει περιορίσει τις διαλέξεις της ανά τον κόσμο αλλά προλαβαίνει να γράφει άρθρα για έντυπα όπως η βρετανική εφημερίδα «Guardian» και το αμερικανικό περιοδικό «Τhe Νation».
Info:
Η Naomi Klein, είναι καναδή δημοσιογράφος, από τις πιο μαχητικές της εποχής μας, με μεγάλη απήχηση στην αμερικάνικη Αριστερά. Έχει γράψει βιβλία τα οποία έγιναν best sellers. Το καινούργιο της βιβλίο αφορά στην κλιματική αλλαγή του πλανήτη.
Το άρθρο είναι του δημοσιογράφου Άγγελου Αθανασόπουλου και δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «ΤΟ ΒΗΜΑ».
www.e-fungus.gr

Να λυπάσαι το έθνος

Να λυπάσαι το έθνος
με το πλήθος τα δόγματα
και την κούφια θρησκεία.
Να λυπάσαι το έθνος 
όπου ρούχα φορεί
που δεν ύφανε το ίδιο
ψωμοτρώει από στάρι
που εκείνο δε θέρισε
το κρασί του δεν γίνηκε
απ’ τις δικές του πατούσες.
Να λυπάσαι το έθνος
που δοξάζει μ’ εγκώμια

τον τραμπούκο σαν ήρωα
και τον κατακτητή του
με την κίβδηλη λάμψη
θεωρεί ευεργέτη.

Να λυπάσαι το έθνος
που αψηφά τούς κινδύνους
μοναχά στα ονείρατα
μα και πάλι κιοτεύει
το πρωί σαν ξυπνήσει.
Να λυπάσαι το έθνος
που υψώνει φωνή σε κηδείες μονάχα
και φουσκώνει σα διάνος σε ερείπια αρχαία.
Και που δεν ξεσηκώνεται παρά μόνο αν ίσως
ο λαιμός του βρεθεί ανάμεσα σε σπαθί και τσεκούρι.
Να λυπάσαι το έθνος
που
 έχει πολιτικό την αλεπού
τον σαλτιμπάγκο για φιλόσοφό του
και που η τέχνη του είναι τέχνη
πιθηκισμού και μπαλωμάτων.

Να λυπάσαι το έθνος που δέχεται
κάθε νέο αφέντη με σάλπιγγες
και τον διώχνει πνιγμένο στα «γιούχα»
για να φέρει μετά τον επόμενο με σαλπίσματα πάλι.

Να λυπάσαι το έθνος
που οι σοφοί του από χρόνια βουβάθηκαν
κι οι σπουδαίοι του άντρες
είν’ ακόμα στην κούνια.
Να λυπάσαι το έθνος
που έχει γίνει κομμάτια
και που κάθε κομμάτι του
παριστάνει το έθνος.

Ποίηση: Khalil Gibran Ποιητής και στοχαστής, από τον Λίβανο (1883-1931).
Μετάφραση: Χ. Ε. Μαραβέλιας
Απ' την ποιητική συλλογή "Ο Κήπος τού Προφήτη" (1923)
Ευχαριστώ το φίλο Τραγουδόσαυρο που μου το θύμισε.
www.e-fungus.gr

α 104 δισ. της Apple και όλοι οι άλλοι – Δείτε πόσο κοστίζουν οι 20 κορυφαίες εταιρίες στον κόσμο (ΦΩΤΟ)

Οι μεγάλες ανακατατάξεις που συντελούνται στο παγκόσμιο εμπόριο καταγράφονται με το σαφέστερο τρόπο στον ετήσιο κατάλογο της εταιρείας Brand Finance στον οποίο εκτός από την εκτιμώμενη αξία των εμπορικών σημάτων το 2014, καταγράφεται τόσο η αξία των ίδιων εταιρειών το 2007, όσο και η θέση τους τότε στην παγκόσμια κατάταξη.
Με βάση αυτά τα στοιχεία διαπιστώνεται ότι για παράδειγμα η Coca Cola Που επί χρόνια δέσποζε στην αγορά των σημάτων βρίσκεται πλέον στη 12η θέση με σημαντικά μικρότερη αποτίμηση.
Αντιθέτως σχεδόν από το πουθενά, η Apple εκτοξεύθηκε από την 44η θέση και τα 12,8 δισ. δολάρια, στην κορυφή και τα 104 δισ. Κι όλα αυτά με μόλις δύο προϊόντα: Το ipad και το iphone.
Στο ίδιο μήκος κύματος και η Samsung που από την 30η θέση και τα 16 δισ. το 2007 βρίσκεται για το 2014 στη δεύτερη θέση και τα 78 δισ. Αποτελεί δε τη μοναδική μη αμερικανική εταιρεία μέσα στις 10 πρώτες, παγκοσμίως.
Αυτή που παρέμεινε σχετικά σταθερή είναι η Microsoft, που το 2007 βρισκόταν στη 2η θέση και σήμερα έχει υποχωρήσει ελαφρώς στην 4η θέση, έχοντας αυξήσει, όμως, την αξία της από τα 37 δισ. στα 62 δισ. Ακόμη καλύτερη ήταν η εξέλιξη της Google, που το 2007 βρισκόταν στη 15η θέση με αξία 24,6 δισ. και σήμερα η αξία της αποτιμάται στα 68,2 δισ. δολάρια.
Πόσο αυξήθηκαν σε σχέση με πέρυσι
Όπως αναφέρεται στην εφημερίδα Καθημερινή η Brand Finance δημοσιεύσει τον κατάλογο με τις εταιρείες που έχουν τη μεγαλύτερη αξία από το 2007, υπολογίζοντας πόσα θα είναι τα μελλοντικά της έσοδα και καθορίζοντας πόσα χρήματα θα ήταν διατεθειμένη να πληρώσει μια εταιρεία για να αγοράσει το brand.
Η Apple κατάφερε να αυξήσει την αξία της κατά 20% τον τελευταίο χρόνο, ενώ η δεύτερη Samsung τα πήγε ακόμη καλύτερα, αυξάνοντας την αξία της κατά 34%. Ακολουθούν οι αμερικανικές Google και Microsoft, που αύξησαν την αξία τους κατά 32% και 38% αντίστοιχα.
Αλμα πέντε θέσεων έκανε η αμερικανική εταιρεία τηλεπικοινωνιών Verizon, η οποία πέρυσι εξαγόρασε το μερίδιο της βρετανικής Vodafone στην εταιρεία κινητής τηλεφωνίας που είχαν από κοινού στις ΗΠΑ. Είναι πολύ ενδιαφέρον ότι ο τεχνολογικός τομέας εκπροσωπείται από έξι εταιρείες, ακολουθούν οι εταιρείες τηλεπικοινωνιών με πέντε εκπροσώπους, ενώ μόλις δύο τράπεζες, μία αμερικανική και μία κινεζική, κατατάσσονται στις 20 εταιρείες με τη μεγαλύτερη αξία.
Οι αυτοκινητοβιομηχανίες
Οι αυτοκινητοβιομηχανίες εκπροσωπούνται από τρεις εταιρείες, με πρώτη την ιαπωνική Toyota και ακολουθούν οι γερμανικές BMW και Volkswagen. Βέβαια, ανά τομέα οι τράπεζες εξακολουθούν να προηγούνται με συνολική αξία 633 δισ. δολαρίων και ακολουθούν οι τεχνολογικές εταιρείες με συνολική αξία 614 δισ. δολαρίων.
Σε επίπεδο χωρών, οι Ηνωμένες Πολιτείες προηγούνται με 185 εκπροσώπους και συνολικά τη μεγαλύτερη αξία εταιρειών και ακολουθούν Ιαπωνία, Γερμανία, Γαλλία και Βρετανία.
Στην έκτη θέση βρίσκονται οι κινεζικές εταιρείες. Σύμφωνα με τους συντάκτες της έκθεσης, η άνοδος της αξίας των ιαπωνικών εταιρειών οφείλεται σε σημαντικό βαθμό στην εξαιρετικά επιθετική νομισματική και οικονομική πολιτική που ακολουθεί από τα τέλη του 2012 ο νέος Ιάπωνας πρωθυπουργός, πολιτική που είχε ως συνέπεια την πολύ σημαντική εξασθένιση του ιαπωνικού γιεν, με αποτέλεσμα τα ιαπωνικά προϊόντα να γίνουν ελκυστικότερα.
Ενδεικτικό είναι το γεγονός ότι οι τρεις ιαπωνικές εταιρείες με τη μεγαλύτερη αξία, οι Toyota, Mitsubishi και Honda, αύξησαν το 2013 την αξία τους κατά περισσότερο από 30%. Μπορεί η κινεζική οικονομία να έχει εκθρονίσει τα τελευταία χρόνια την ιαπωνική και πλέον να είναι η δεύτερη μεγαλύτερη στον κόσμο, ωστόσο, συνολικά οι κινεζικές εταιρείες έχουν την έκτη μεγαλύτερη αξία στον κόσμο και ο λόγος είναι ότι ακόμη βρίσκονται στα πρώτα στάδια της εξέλιξής τους.

  • Click to enlarge image 20b.jpg
  •  

Πως πήραν το όνομα τους γνωστοί τεχνολογικοί όροι;

Όταν κάποιος εφεύρει ένα προϊόν και όχι μόνο, καλείται να του δίνει όνομα. Άλλες φορές αυτό είναι ευχάριστο, άλλες απλό, ενώ πολλές φορές είναι τόσο έξυπνο που κάνει το κλικ στο κοινό.
Το ίδιο συμβαίνει και στους τεχνολογικούς όρους, οι οποίοι κρύβουν μια συναρπαστική ιστορία.
Δείτε πώς πήραν τα ονόματα τους έξι πασίγνωστες τεχνολογικές ανακαλύψεις, σύμφωνα με την iefimerida:
1. Ποντίκι
Υπάρχου δυο διαφορετικές εκδοχές για το λόγο που το απαραίτητο καθημερινό μας εργαλείο έχει πάρει το όνομά του. Η πρώτη έρχεται από τον εφευρέτη του, Ντάγκλας Ενγκελμπαρντ ο οποίος στις αρχικές του δηλώσεις κατά τη παρουσίαση του προϊόντος είχε δηλώσει πως «Δεν ξέρω γιατί το λέμε ποντίκι. Μερικές φορές θέλω να ζητήσω συγγνώμη. Απλά πήρε αυτό το όνομα στην αρχή και δεν άλλαξε ποτέ». Ωστόσο, σε επόμενες δηλώσεις παραδέχτηκε πως κάποιος από το εργαστήριο το ονόμασε ποντίκι λόγω του καλωδίου που παρέπεμπε σε ουρά.
Από την άλλη, ο σχεδιαστής Ρότζερ Μπέις είχε δηλώσει πως στα αρχικά στάδια ο κέρσορας ονομαζόταν CAT. Οπότε, το προϊόν που προκαλούσε τις κινήσεις του δεν θα μπορούσε να πάρει διαφορετικό όνομα από το «ποντίκι».
2. Cookies
Οταν επισκεπτόμαστε μια ιστοσελίδα, τότε μερικές πληροφορίες αποθηκεύονται αυτόματα στον υπολογιστή μας. Γιατί όμως να ονομάζονται cookies; Σε ένα παλιό βιντεοπαιχνίδι υπήρχε ο όρος «magic cookie». Το... μαγικό μπισκότο ήταν απαραίτητο ώστε ο παίκτης να μπορέσει να συνεχίσει να παίζει. Ο Λου Μοντούλι, εφευρέτης των cookies, από ο,τι φαίνεται ήταν φαν του συγκεκριμένου παιχνιδιού. Ετσι, όταν κλήθηκε να «βαπτίσει» τον συγκεκριμένο όρο, το πρώτο που σκέφτηκε ήταν η λέξη «cookies». Εξηγώντας την επιλογή του στο πρωσοπικό του μπλογκ είχε δηλώσει πως: «Ηταν το πρώτο πράγμα που μου ήρθε στο μυαλό. Είχα συναντήσει τον όρο magic cookies στο πανεπιστήμιο, σε κάποιο λειτουργικό σύστημα.»
3. Spam
Οι άχρηστες πληροφορίες, τα ενοχλητικά email και οι επαναλαμβανόμενες ειδοποιήσεις εντάσσονται στον όρο του «spam». Η έμπνευση για τη δημιουργία του συγκεκριμένου όρου ήρθε από τη κωμική σειρά Μόντι Πάιθον. Συγκεκριμένα, η ένα σκίτσο παρουσίαζε ένα δείπνο, όπου σε κάθε πιάτο υπήρχε μόνο Spam. Οι χαρακτήρες τραγουδούσαν συνεχώς φωνάζοντας τη λέξη «Spam» και έτσι ο όρος συνδέθηκε με κάτι το ενοχλητικό. Σιγα σιγα, άρχισε η λέξη να εμφανίζεται σε χώρους του διαδικτύου, σε chat rooms και κατέληξε να γίνει παγκοσμίως γνωστός.
4. Meme
Οι πιο δημοφιλείς εικόνες, τα γνωστότερα σκίτσα που συνοδεύονται από κάποια περιγραφή ή ένα έξυπνο λογοπαίγνιο ονομάζονται Memes. Ο όρος αυτός προκύπτει από ένα βιβλίο του επιστήμονα Ρίτσαρντ Ντόκινς γραμμένο το 1976. Ο συγγραφέας ήθελε να περιγράψει την πράξη μιας πολιτιστικής απομίμησης. Οι ρίζες του ορισμού προέρχονται από τη λέξη «μίμηση». Στα γαλλικά, η λέξη même σημαίνει «ίδιος». Ο ορισμός του Ντόκινς σύντομα πέρασε στο κόσμο του διαδικτύου και έγινε πασίγνωστος.
5. Hacker
To Hacking δεν είχε πάντα αρνητική σημασία στο χώρο του διαδικτύου. Για την ακρίβεια, hacker θεωρούταν κάποιος με ιδιαίτερο... τεχνολογικό ταλέντο. Η λέξη «hack» σημαίνει «άμαξα προς μίσθωση». Στο βιβλίο Piracy Cultures, χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά ο όρος με την έννοια του «εργάτη της τεχνολογίας». Δηλαδή, hackers θεωρούνταν αυτοί που συνεχώς πειραματίζονταν σε νέα λογισμικά και είχαν ευχέρεια με το... ποντίκι στο χέρι. Με το καιρό, ο όρος άρχισε να αποκτά αρνητική έννοια. Ο σημερινός ορισμός του «καλού» hacker έχει αντικατασταθεί με τη λέξη «cracker».
6. Firewall
Ο συγκεκριμένος όρος υπάρχει εδώ και εκατοντάδες χρόνια και περιγράφει ένα τοίχο ειδικά κατασκευασμένο ώστε να προστατεύει τα κτίρια από την εξάπλωση φωτιών. Ετσι, όταν κυκλοφόρησαν τα προστατευτικά προγράμματα, που απομακρύνουν κακόβουλους ιούς από τον υπολογιστή, πήραν ακριβώς το ίδιο όνομα.

ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ VIDEO: Έτσι θα είναι το iPhone Air;

Νέο κόνσεπτ κυκλοφορεί το τελεταίο διάστημα στο Διαδίκτυο, που προβάλει πως θα είναι το νέο δημιούργημα της Apple, το iPhone Air.
Ο δημιουργός του συγκεκριμένου βίντεο, Σαμ Μπέκετ έχει σημειώσει μεγάλη επιτυχία στο παρελθόν, αφού έχει μαντέψει σωστά και με ακρίβεια την μορφή του iPhone 5, ενώ λόγο έχει κάνει και για άλλα χαρακτηριστικά που εμφανίστηκαν αργότερα, όπως τα δαχτυλικά αποτυπώματα.
Για τον λόγο αυτό, το βίντεο αποκτά μια ιδιαίτερη βαρύτητα. Ο προγραμματιστής αυτη την φορά κάνει λόγο για ένα κινητό με οθόνη 4,7 ιντσών και πιο λεπτό κατά 9% από τον προκάτοχο του. Επίσης θεωρεί ότι θα δωθεί το όνομα Air στο κινητό.
Επίσης, ο Μπέκετ πιστεύει ότι το επόμενο κινητό της Apple δεν θα ονομάζεται iPhone 6, αλλά iPhone Air.
)


....ΠΩΣ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΑΝΤΡΑΣ...


ΧΑ ΧΑ


Η ιστορία του Λευκού Πύργου

Ο Λευκός Πύργος της Θεσσαλονίκης είναι ένας οχυρωματικός πύργος του 15ου αιώνα, που χρησιμοποιήθηκε στη συνέχεια σαν κατάλυμα φρουράς Γενιτσάρων και σαν φυλακή θανατοποινιτών.

Είναι ένα από πιο γνωστά κτίσματα-σύμβολα πόλεων στην Ελλάδα. Είναι μια κυλινδρική κατασκευή με ύψος 33,9 μ., περίμετρο 70 μ. και διάμετρο 22,7 μ. Έχει 6 ορόφους, που επικοινωνούν με εσωτερική σκάλα, που ελίσσεται κοχλιωτά και σε επαφή με τον εξωτερικό τοίχο. Έτσι, σε κάθε όροφο υπάρχει μια κεντρική κυκλική αίθουσα με διάμετρο 8,5 μ, με την οποία επικοινωνούν μικρότερα τετράπλευρα δωμάτια, ανοιγμένα στο πάχος του εξωτερικού τοίχου. Ο 6ος όροφος έχει μόνον κεντρική αίθουσα κι έξω από αυτήν ένα δώμα με θέα το τοπίο γύρω από τον πύργο. Η ύπαρξη αφοδευτηρίων, τζακιών και καπναγωγών δείχνει ότι ο πύργος προοριζόταν όχι μόνο σαν αμυντικό έργο, αλλά και για στρατιωτικό κατάλυμα.
Η τοποθεσία
Η Θεσσαλονίκη τοπογραφικά συχνά οριζόταν από τους πολλούς χείμαρρους της. Ένας τέτοιος ξεκινούσε από ένα λατομείο στον Άγιο Παύλο, ανατολικά του οποίου υπάρχει σήμερα το νεκροταφείο της Ευαγγελίστριας και συνεχίζοντας παράλληλα με την οδό Εθνικής Άμυνας κατέληγε, μέσω των προσχώσεων, στη δημιουργία ενός μικρού ακρωτηρίου. Πάνω σ' αυτό το ακρωτήριο πιθανολογείται ότι υπήρχε κάποιος μικρός οχυρωματικός πύργος ήδη από το 1185, έργο Βυζαντινών, αν και υπάρχουν αμφιβολίες για το αν ο πύργος του 1185 βρίσκονταν στο ακρωτήρι ή πιο δυτικά, περίπου στο ύψος του Βασιλικού Θεάτρου. Άλλοι πιστεύουν ότι δεν είναι ο χείμαρρος της Ευαγγελίστριας υπεύθυνος για το ακρωτήρι, αλλά ο χείμαρρος που περνούσε ανατολικά από το εβραϊκό νεκροταφείο και διακλαδιζόταν στο Goz Dere (Λάκκο του Ματιού) και στο Kirishane (Χορδοποιείο). Υπάρχει όμως μια κοινή συμφωνία για την προσχωματική φύση του ακρωτηρίου και των δυο ορμίσκων που διέθετε, που αποτέλεσαν τη φυσική τοποθεσία όπου δημιουργήθηκε ο Πύργος. Άλλωστε αυτή η λειτουργία διατηρήθηκε και τους μετέπειτα αιώνες με τη λειτουργία της τεχνητής αποβάθρας, όταν οι προσχώσεις αλλοίωσαν τον φυσικό του χαρακτήρα.
Η οικοδόμηση του Πύργου
Μετά την κατάληψη της Θεσσαλονίκης από τους Τούρκους, έγιναν προσθήκες και τροποποιήσεις στα τείχη της πόλης. Μια σειρά οχυρωματικών έργων δημιούργησαν νέα φρούρια στην πόλη και στα πλαίσια αυτής της δραστηριότητας εντάσσεται η δημιουργία του Λευκού Πύργου, μαζί με το Επταπύργιο και τον Πύργο Τριγωνίου (χρονολογείται τον 16ο αιώνα). Δεν είναι γνωστό πότε ακριβώς χτίστηκε, στη θέση του βυζαντινού πύργου που προϋπήρχε και ο οποίος συνέδεε το ανατολικό τμήμα της οχύρωσης της πόλης (σώζεται και σήμερα), με το θαλάσσιο (κατεδαφίστηκε το 1867).
Σύμφωνα με μία εκδοχή, η χρονολογία κατασκευής του Πύργου τοποθετείται περί το 1450-1470, λίγο μετά την κατάληψη της πόλης από τους Τούρκους (1430) και πρόκειται για ένα από τα πιο πρώιμα δείγματα οθωμανικής οχυρωματικής που λαμβάνει υπόψη της το πυροβολικό.Κυριότερη πηγή για το έτος δημιουργίας είναι μια υπέρθυρη μαρμάρινη επιγραφή που υπήρχε στην είσοδο του εξωτερικού περιβόλου, που πρώτος ανέφερε ο περιηγητής Εβλιγιά Τσελεμπή. Η επιγραφή αυτή δεν υπάρχει σήμερα κι άλλοι λένε ότι σβήστηκε από τον Σουλτάνο Χαμίντ, ενώ άλλοι από την ελληνική διοίκηση το 1937. Ανάλογα με τον μεταφραστή (υπάρχουν μικρές διαφορές), στην επιγραφή διαβάζαμε με αραβική γραφή: 
«Κτισθέν κατά διαταγή του λέοντος των ανδρείων Σουλεϊμάν, έγινε ο λέων όλων των φρουρίων. Με τα λεανταροπρόσωπα δρακόντεια πυροβόλα γύρω του, αρμόζει να ονομαστεί το φρούριο αυτό λιοντάρι των οχυρών. Έτος 942 της Εγίρας του Προφήτου». Με άλλα λόγια ο πύργος κτίσθηκε από τον Σουλεϊμάν τον Νομοθέτη (ή Μεγαλοπρεπή) το έτος 942 της Εγίρας, δηλαδή το 1535 μ.Χ., αν και η επιγραφή πολύ πιθανόν να αναφερόταν στη χρονολογία κατασκευής του περιβόλου και όχι του ίδιου του Πύργου. Μια άλλη χρονολογία που αναφέρεται είναι το 974 της Εγίρας, δηλαδή το 1566 μ.Χ. Χρονολόγηση κορμών ξύλου που χρησιμοποιήθηκαν στο Λευκό Πύργο για τα ξύλινα υποστηρίγματα έδειξε ότι είναι βαλανιδιές της Πίνδου κομμένες περίπου τον 15ο αιώνα, αλλά υπάρχει πιθανότητα οι κορμοί αυτοί να χρησιμοποιήθηκαν σε εκτεταμένη επισκευή του μνημείου. Όλα αυτά φανερώνουν τις δυσκολίες στη χρονολόγηση μνημείων της οθωμανικής στρατιωτικής αρχιτεκτονικής της εποχής της Αναγέννησης.
Παλιότερα πίστευαν ότι ήταν έργο Ενετών τεχνιτών, κάτι που έχει πια απορριφθεί οριστικά από τη σύγχρονη ιστοριογραφία. Η πεποίθηση αυτή διαψεύδεται και από μια άλλη εσωτερική επιγραφή που αναφέρει για μια μεγάλη ανακατασκευή (με υποχρεωτική συμμετοχή του λαού), το 1619. Άλλωστε, η τοιχοδομία συνάδει με άλλες οθωμανικές κατασκευές της περιόδου για τις οποίες έχουμε περισσότερες πληροφορίες.
Έχει διατυπωθεί η υπόθεση ότι αρχιτέκτονας του Πύργου ήταν ο Μιμάρ Σινάν, ο διάσημος αρχιτέκτονας του Σουλεϊμάν, λόγω της ομοιότητας με ανάλογο πύργο στη Valona (Αυλώνα) της Αλβανίας που κτίστηκε τη δεκαετία του 1530. Πολύ πιθανόν όμως αυτό να αποτελεί απλή φήμη, επειδή δεν έχουμε κάποια σχετική μαρτυρία, ενώ συνολικά στον Σινάν αποδίδονται εκατοντάδες έργα.
Η μορφή του
Αρχικά ο Πύργος χτίσθηκε χωρίς το περίφημο περιτοίχισμα του. Αντίθετα είχε μια κωνική μολυβδαίνια σκεπή και ανάμεσα στις σημερινές πολεμίστρες ξεπρόβαλλαν τα κανόνια που έλεγχαν τον Θερμαϊκό Κόλπο και έριχναν βλήματα «40 οκάδων σε μήκος 8 μιλίων». Πολύ πιθανόν, η υπέρθυρη μαρμάρινη επιγραφή στην είσοδο του εξωτερικού περιβόλου να αναφέρονταν μάλλον στο πυροβολοστάσιο, που ήταν η κύρια αποστολή του. Ο ίδιος ο Πύργος είναι κυλινδρικός με ύψος 33,9 μ., περίμετρο 70 μ. και διάμετρο 22,7 μ.
Έχει ισόγειο και 6 ορόφους, που επικοινωνούν με εσωτερική σκάλα μήκους 120 μ., που ελίσσεται κοχλιωτά και σε επαφή με τον εξωτερικό τοίχο, αφήνοντας στο κέντρο έναν κυκλικό πυρήνα διαμέτρου 8,5 μ. Έτσι, σε κάθε όροφο σχηματίζεται μια κεντρική κυκλική αίθουσα, με την οποία επικοινωνούν μικρότερα τετράπλευρα δωμάτια, ανοιγμένα στο πάχος του εξωτερικού τοίχου. Ο τελευταίος όροφος έχει μόνο την κεντρική αίθουσα και έξω από αυτήν δημιουργείται ένα δώμα, που προσφέρει εξαιρετική θέα του γύρω τοπίου της πόλης και της θάλασσας. Γύρω από τον πύργο υπήρχε χαμηλός οκταγωνικός περίβολος (προτείχισμα), που δεν γνωρίζουμε το πότε χτίσθηκε, αλλά γνωρίζουμε τη μορφή του. Είχε σχήμα οκταγώνου, ύψος περίπου 5 μέτρα και είχε 3 οκταγωνικούς πυργίσκους σε 3 ακμές του, εξοπλισμένοι και αυτοί με τηλεβόλα. Αυτός ο περίβολος χρησίμευε κυρίως για να προστατεύει τον Πύργο από τη θάλασσα, αλλά θεωρείται πιθανή η χρήση του και για την τοποθέτηση βαρέων πυροβόλων, που θα έλεγχαν την ακτογραμμή και το λιμάνι.
Είναι ενδιαφέρον να παρατηρήσουμε ότι στρέφονταν προς την πόλη, ενώ ο Πύργος βασιζόταν στο ίδιο του το μέγεθος για άμυνα προς το εξωτερικό. Ο περίβολος αυτός κατεδαφίστηκε στις αρχές του 20ου αιώνα. Υπήρχε κι ένας ακόμη διώροφος πυργίσκος και διάφορα άλλα κτίσματα στο εσωτερικό. Η είσοδος του περιτοιχίσματος, από το βορρά και σε ευθεία με την είσοδο του Πύργου, λεγόταν Πύλη του Ντιβάν Χανέ.
Μερικές πηγές αναφέρουν το διοικητή των γενίτσαρων ως Divan Efendi, ενώ άλλες με τον τίτλο αυτόν αναφέρουν το διοικητή της Ακρόπολης, δηλαδή του συγκροτήματος του Επταπυργίου (γνωστού και ως Kucuk Selanik, μικρή Θεσσαλονίκη). Αυτό είναι ενδεικτικό της πολυπολικότητας της οθωμανικής εξουσίας και των ανταγωνισμών μεταξύ γενίτσαρων και κεντρικής εξουσίας. Ο Πύργος διέθετε κι άλλες συμπληρωματικές κατασκευές, απαραίτητες για τη λειτουργία του ως κατάλυμα, όπως τζάκια και αφοδευτήρια, μέσα στο κυρίως κτίσμα και αποθήκες, δεξαμενές νερού, έξω από το κυρίως κτίσμα.
Η ιστορία του
Στην αρχή λοιπόν, ονομαζόταν «Πύργος του Λέοντος», όπως αναφέρει η τουρκική επιγραφή του 1535. Από τον 17ο αιώνα και μετά ονομαζόταν ανεπίσημα «Φρούριο της Καλαμαριάς» (Kelemeriye Kal'asi) και «Πύργος των Γενιτσάρων». Καλαμαριά λεγόταν παλιά η περιοχή του σημερινού Ευκλείδη, μέχρι την παραλία. Μέχρι το 1826 χρησιμεύει σαν φρούριο (όπου σταθμεύει το μεγαλύτερο μέρος της φρουράς των Γενίτσαρων) και ως φυλακή, αλλά μόνο συμπληρωματικά για τις ανάγκες των ίδιων των γενίτσαρων. To φρούριο της Καλαμαριάς, που αναφέρει ο Εβλιγιά Τσελεμπή, διέθετε κι ένα διώροφο πυργίσκο που λειτουργούσε ως mescid (τζαμί χωρίς μιναρέ). Επίσης γνωρίζουμε ότι διέθετε τον Mahmud Aga Zeviye (τον τεκέ του Μαχμούντ Αγά),[1] επειδή οι γενίτσαροι είχαν μια ιδιαίτερη σχέση με το τάγμα των Μπεκτασήδων, αν και ο συγκεκριμένος συνδεόταν μάλλον με τους Kadiri. Το ανώνυμο αυτό τέμενος, που επέζησε τουλάχιστον μέχρι το 1906, κατεδαφίστηκε από τις ίδιες τις οθωμανικές αρχές της πόλης. Αξίζει επίσης να σημειωθεί ότι οι γενίτσαροι είχαν μετατραπεί, από ένα επίλεκτο στρατιωτικό σώμα, σ' ένα ημιαυτόνομο και ανεξέλεγκτο τάγμα, που μέχρι τον 18ο αιώνα είχε μετατραπεί σε ένοπλη τάξη εμπόρων, στρατιωτών, που παράλληλα υποχρέωναν σε καταβολή προστασίας, ανεξαρτήτως θρησκεύματος κι ουσιαστικά έλεγχαν τις αγορές δέρματος, τροφίμων και τσόχας. Η Θεσσαλονίκη ήταν ένα σημαντικό κέντρο με περίπου 6.000 γενίτσαρους, οργανωμένους σε 3 ορτάδες.
Η παράλογη βία και απληστία τους προς τους κατοίκους της πόλης, ανεξαρτήτως θρησκείας και η δημιουργία δομών παράλληλων με το οθωμανικό κράτους ήταν μόνιμη πληγή σε κάθε Σουλτάνο. Άλλωστε, όλες οι θρησκευτικές ομάδες της πόλης τονίζουν ότι αυτές ήταν ο ιδιαίτερος στόχος των γενίτσαρων. Αποκαλυπτικό είναι ότι τις περισσότερες πληροφορίες για τις συνθήκες κράτησης έχουμε από τον φιλέλληνα δικαστή Χαϊρουλάχ, που φυλακίστηκε ο ίδιος λόγω των προσπαθειών του να θέσει τέρμα στις σφαγές των γενίτσαρων, το 1821, μετά την επανάσταση στη Χαλκιδική. Τελικά στις 16 Ιουνίου 1826, ο Μαχμούντ ο Β' διατάζει την εξόντωση τους και με επίκεντρο τη Θεσσαλονίκη οργανώνεται η εξόντωση τους σε όλη την Οθωμανική Αυτοκρατορία. Περίπου 3.000 επιβιώνουν και συλλαμβάνονται μετά από σκληρές μάχες με τον οθωμανικό στρατό και μεταφέρονται στον Πύργο όπου κι εκτελούνται μαζικά. Μετά τη διάλυση του τάγματος των Γενίτσαρων, ο Πύργος αποκτά το όνομα «Kanli Kule», δηλαδή «Πύργος του Αίματος», που διατηρήθηκε λόγω της μετέπειτα χρήσης του Πύργου σαν φυλακή και τόπο εκτελέσεων, που κοινοποιούνταν με έναν κανονιοβολισμό.

Με την πάροδο του χρόνου ο ρόλος του Πύργου άλλαξε και από προστασία από εξωτερικές απειλές, έγινε μέρος του σχεδίου ελέγχου της ίδιας της πόλης. Η ύπαρξη του περιβόλου, μόνο προς τη μεριά της πόλης, επιβεβαιώνει τη σοβαρότητα των ταραχών που ξεσπούσαν στην πόλη μέχρι και τον 18ο αιώνα, λόγω επισιτιστικών προβλημάτων. Μάλιστα όπως ισχυρίζονται ορισμένοι ιστορικοί, ο Πύργος των Γενίτσαρων ήταν ένα αντίβαρο στην εξουσία του νόμιμου Οθωμανού διοικητή της πόλης που η έδρα του ήταν στο Γεντί Κουλέ.
Το επίσημο όνομά του σαν Πύργος του Λέοντος και το ανεπίσημο σαν Kanli Kule συνυπήρχαν μέχρι το 1891. Το σύγχρονο όνομά του το πήρε όταν ένας Εβραίος κρατούμενος, ο Νατάν Γκιντιλί (Nathan Guidili), καταδικασμένος για ένα ερωτικό έγκλημα, τον ασβεστώνει, το 1891, με αντάλλαγμα τη μείωση της ποινής του και άρα την απελευθέρωση του. Ο λόγος δεν είναι γνωστός. Η λαϊκή εκδοχή λέει ότι ήταν επιθυμία του Σουλτάνου για να φανεί ότι κάτι αλλάζει μετά τη Συνθήκη του Αγ. Στεφάνου ή με το τέλος του Tanzimat.

Πιο πιθανό είναι να συνδέεται με την απόφαση για χρησιμοποίηση μόνο του Γεντί Κουλέ, σαν φυλακές της πόλης, την έναρξη της κατεδάφισης του περιβόλου και μια συνειδητή προσπάθεια αποσύνδεσης του Πύργου από το αιματηρό παρελθόν του. Από διάφορες πηγές μαθαίνουμε ότι σύντομα ο πύργος από Kanli-Kule (όνομα με το οποίο ο χριστιανικός πληθυσμός συνεχίζει να τον αναφέρει μέχρι το 1912) μετονομάζεται σε Beyaz-Kule, δηλαδή Άσπρος Πύργος. Δεν υπάρχουν όμως πηγές που να υποστηρίζουν ότι η υιοθέτηση του Torre Blanca από την εβραϊκή κοινότητα οδήγησε στην υιοθέτηση του ονόματος και από τις άλλες μειονότητες, Ορθόδοξους και Μουσουλμάνους, αν και οι Έλληνες της πόλης ήξεραν λαντίνο (Ισπανοεβραϊκά) για να μπορούν να κινούνται στην πόλη. Πάντως, η χρήση του Λευκός, αντί του Άσπρος, μοιάζει με επίσημη μετάφραση και όχι με αυθόρμητη λαϊκή ονοματοδοσία.
Η νεώτερη ιστορία
Το 1905 μπαζώνεται ο ανατολικός ορμίσκος και σε συνδυασμό με την κατεδάφιση του περιτειχίσματος, δημιουργείται η Πλατεία Προόδου, στην περιοχή της Εταιρίας Μακεδονικών Σπουδών και οι κήποι του Torre Blanca. Ο Λευκός Πύργος συνεχίζει να ασβεστώνεται τακτικά, ειδικά με την ευκαιρία της επίσκεψης του Σουλτάνου το 1911, όταν και ολοκληρώνεται η καταστροφή του περιτειχίσματος κατεδαφίζονται το τζαμί κι ο τεκές για να είναι άνετο το πέρασμα της πομπής. Ο Πύργος κι οι κήποι αποτέλεσαν το επίκεντρο της κοσμικής και πολιτικής δράσης της Θεσσαλονίκης: Από την παρέλαση του Ελληνικού στρατού το 1912, τη συγκέντρωση των οπαδών της Εθνικής Άμυνας το 1916, τα καταρριφθέντα ζέπελιν κατά τη διάρκεια του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, τον θίασο νάνων της Κωνσταντινούπολης του 1921, την αναβίωση του Πύργου ως φυλακή Τούρκων αιχμαλώτων, μετά την απόβαση στη Σμύρνη κατά τη Μικρασιατική Εκστρατεία, το πρώτο τραμ το 1927, τη γιορτή του Προσφυγικού Φοίνικα το 1929, μέχρι και τη χρησιμοποίησή του από τους Ναυτοπροσκόπους το 1934. Η βαφή του Πύργου με βαφή παραλλαγής κατά τον Β' Παγκοσμίου Πολέμου αποτέλεσε μια επιπλέον σελίδα στις χρωματικές αλλαγές του κτιρίου.
Μετά την απελευθέρωση της πόλης (1912), το μνημείο περιήλθε στο ελληνικό δημόσιο και έως το 1983 φιλοξένησε την αεράμυνα της πόλης, το εργαστήριο Μετεωρολογίας του Πανεπιστημίου. Τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο, ο Λευκός Πύργος στέγαζε το κέντρο διαβιβάσεων των Συμμάχων, ενώ το 1916 χρησιμοποίησαν έναν όροφό του για τη φύλαξη αρχαιοτήτων από αρχαιολογικές εργασίες, στη ζώνη ευθύνης του βρετανικού εκστρατευτικού σώματος. Από το 1983 έως το 1985 η Αρχαιολογική Υπηρεσία συντήρησε και αναστήλωσε το μνημείο και το διαμόρφωσε σε εκθεσιακό χώρο. Από το 1985 έως το 1994 λειτούργησε η μόνιμη έκθεση «Θεσσαλονίκη: Ιστορία και Τέχνη». Το 1994, άνοιξε το Μουσείο Βυζαντινού Πολιτισμού και τα εκθέματα άρχισαν να μεταφέρονται σταδιακά σ' αυτό. Το 2001, παρουσιάστηκε στο Λευκό Πύργο η έκθεση «Καθημερινή ζωή στο Βυζάντιο», στο πλαίσιο του δικτύου τριών εκθέσεων με το γενικό τίτλο: «Ώρες Βυζαντίου, Έργα και Ημέρες στο Βυζάντιο». Το 2002 παρουσιάστηκε έκθεση έργων του ζωγράφου και συντηρητή αρχαιοτήτων Φώτη Ζαχαρίου με τον τίτλο «Άθως: Αποτυπώσεις και Μνήμες». Ανήκει διοικητικά στο Μουσείο Βυζαντινού Πολιτισμού κι από το 2006 λειτουργεί μόνιμα ως Μουσείο Πόλης της Θεσσαλονίκης.

Συγχώρα με, αγάπη μου - Τάσος Λειβαδίτης!!! (Στὴν πιὸ μικρὴ στιγμὴ μαζί σου ἔζησα ὅλη τη ζωή...)


Ἤξερες νὰ δίνεσαι ἀγάπη μου...
Δινόσουνα ὁλάκερη
καὶ δὲν κράταγες γιὰ τὸν ἑαυτό σου
παρὰ μόνο τὴν ἔγνοια
ἂν ὁλάκερη ἔχεις δοθεῖ...
Ὅλα μπορούσανε νὰ γίνουνε
στὸν κόσμο ἀγάπη μου
τότε πού μου χαμογελοῦσες...
Γιατί πρὶν μπεῖς ἀκόμα στὴ ζωή μου
εἶχες πολὺ ζήσει μέσα στὰ ὄνειρά μου
ἀγαπημένη μου..
Μὰ καὶ τί νὰ πεῖ κανείς...
Ὅταν ὁ κόσμος εἶναι τόσο φωτεινὸς
καὶ τὰ μάτια σου τόσο μεγάλα...
Στὴν πιὸ μικρὴ στιγμὴ μαζί σου
ἔζησα ὅλη τη ζωή...
Θὰ ξαναβρεθοῦμε μία μέρα
καὶ τότε ὅλα τὰ βράδια
κι ὅλα τὰ τραγούδια θάναι δικά μας...
Θάθελα νὰ φωνάξω τ'ὀνομά σου,ἀγάπη,
μ' ὅλη μου τὴ δύναμη...
Νὰ τὸ φωνάξω τόσο δυνατὰ
ποῦ νὰ μὴν ξανακοιμηθεῖ κανένα ὄνειρο στὸν κόσμο,
καμιὰ ἐλπίδα νὰ μὴ πεθάνει...
Θέ μου πόσο ἦταν ὄμορφη
σὰν ἕνα φωτισμένο δέντρο
μία παλιὰ νύχτα τῶν Χριστουγέννων
Συχώρα μέ, ἀγάπη μου,
ποῦ ζοῦσα πρὶν νὰ σὲ γνωρίσω...
Μισῶ τὰ μάτια μου,
ποῦ πιὰ δὲν καθρεφτίζουν τὸ χαμόγελό σου...
Θὰ σ' ἀκούω σὰν τὸν τυφλὸ ποὺ κλαίει,
ἀκούγοντας μακριὰ τὴ βουὴ μίας μεγάλης γιορτῆς
σ' ἀναζητάω σὰν τὸν τυφλό,
ποῦ ψάχνει νὰ βρεῖ τὸ πόμολο τῆς πόρτας
σ'ἕνα σπίτι που' πιάσε φωτιά,
ἅ, γιὰ νὰ γεννηθεῖς ἐσὺ
κι ἐγὼ γιὰ νὰ σὲ συναντήσω
γὶ αὐτὸ ἔγινε ὁ κόσμος...
Κι ἐσύ, ἀγαπημένη, ὅταν μὲ διώχνεις,
κλείνεις ἔξω ἀπ' τὴν πόρτα σου
ἕναν ὁλάκερο πικραμένο κόσμο...
Κι ὅταν δὲν πεθαίνει ὁ ἕνας γιὰ τὸν ἄλλον,
εἴμαστε κιόλας νεκροί...
Ἂν βροῦν ἕναν ἄνθρωπο νεκρὸ
ἔξω ἀπ' τὴν πόρτα σου,
ἐσὺ θὰ ξέρεις,
πῶς πέθανε σφαγμένος
ἀπ' τὰ μαχαίρια τοῦ φιλιοῦ,
ποῦ ὀνειρευότανε γιὰ σένα...
Ποδοπάτησε μέ,
νὰ ἔχω τουλάχιστον τὴν εὐτυχία
νὰ μ'ἀγγίζεις...

Νονοι και δωρα (ιδεες)

  Ένα από τα πιο σημαντικά  δώρα  που πρέπει να κάνετε στα βαφτιστήρια σας είναι η πασχαλινή λαμπάδα. Συμβολίζει την Ανάσταση του Κυρίου, τη...