Παρασκευή 20 Φεβρουαρίου 2015
...
Μην ερωτεύεστε εγωιστές, εκτός από κακομαθημένοι, είναι κι επικίνδυνα λογικοί. Αυτοί μετράνε με το στανιό τι δώσανε, μη δώσουν κάτι παραπάνω και θίξουν τον εγωισμό τους.
Μονάχα τους τρελούς να ερωτεύεστε, αυτοί θα διέσχιζαν χιλιόμετρα για σας, θα σκαρφάλωναν βουνά, μόνο για ένα χαμόγελό σας.
Μονάχα τους τρελούς να ερωτεύεστε, αυτοί θα διέσχιζαν χιλιόμετρα για σας, θα σκαρφάλωναν βουνά, μόνο για ένα χαμόγελό σας.
Από την Πωλίνα Πανέρη.
Μην ερωτεύεστε τους εγωιστές Ας πάρουμε ως δεδομένο πως οι άνθρωποι δεν είμαστε όντα αψεγάδιαστα. Κανείς δεν είναι τέλειος, όλοι έχουμε τα μικρά και μεγάλα ελαττώματά μας. Ως εδώ όλα κατανοητά και λογικά. Υπάρχουν όμως και κάποια ελαττώματα που δεν είναι μικρά, ούτε χαριτωμένα, που δεν είναι το αλάτι κι η νοστιμιά σε μία σχέση αλλά μάλλον η ταφόπλακα. Μια σχέση αφορά πάντα δύο άτομα, δύο διαφορετικούς ως και άκρα αντίθετους χαρακτήρες κι ο μόνος τρόπος για να επιβιώσει είναι αυτή η προσωπική «συμφωνία», αυτό που ονομάζουμε «αμοιβαίοι συμβιβασμοί». Υπάρχουν όμως κι άτομα που ο εγωισμός τους δεν τους επιτρέπει καμία υποχώρηση κι η εμπειρία μου με κάνει πια να πιστεύω πως εκεί που μπαίνει ο εγωισμός, ο έρωτας φεύγει τρέχοντας. Οι εγωιστικές προσωπικότητες πέρα από εγωκεντρισμό συνήθως διακατέχονται από ναρκισσισμό κι αλαζονεία. Αγαπούν τον εαυτό τους τόσο που αφήνουν περιθώρια αμφιβολίας αν μπορούν πραγματικά να αγαπήσουν κάποιον άλλον. Επιδιώκουν να έχουν πάντα τον έλεγχο, το «πάνω χέρι». Συχνά τείνουν να γίνονται καταπιεστικοί κι εμμονικοί. Επικαλούνται το δύσκολο παρελθόν τους που τους σκλήρυνε ενώ στην ουσία απλώς λειτουργούν με μία ιεραρχία όπου στην κορυφή βασιλεύει η αφεντιά τους. Απαιτούν να ακολουθήσεις το δικό τους πρόγραμμα, ικανοποιούν τις δικές τους ανάγκες, καλύπτουν τα δικά τους κενά, αδιαφορούν για τα δικά σου «θέλω» κι ανάγκες και στην ουσία σε χρησιμοποιούν ως εργαλείο για την επίτευξη της δικής τους ισορροπίας. Ο εγωισμός τους αναγάγει τον εαυτό τους σε κάτι ανώτερο με άμεση συνέπεια τη δική σου ηθική υποβάθμιση. Προτεραιότητα αδιαμφισβήτητη το δικό τους συμφέρον, γαλήνη κι ευημερία, αδιαφορώντας για τις δικές σου ψυχικές ανάγκες. Δε θα τρέξουν πίσω σου φυσικά, δε θα σηκώσουν το ακουστικό τους ούτε θα στείλουν πρώτοι αυτό το μήνυμα που τόσο περιμένεις, δε θα παραδεχτούν το λάθος τους ή μάλλον θα περιμένουν τη δική σου «συγγνώμη» ακόμη κι αν δε φταις. Δε θα σε σταματήσουν όταν πας να φύγεις, δε θα κλείσει την πόρτα για να μη βγεις, ούτε θα χτυπήσει το δικό σου κουδούνι. Η συμπεριφορά του αυτή θα του χαρίσει μια στιγμιαία υπεροχή, μια αίσθηση εξουσίας ή και ανωτερότητας, ο εγωιστής θα νιώσει μια περηφάνια για το υπερυψωμένο «εγώ» του που δε λύγισε. Δε θα αργήσει όμως να ακολουθήσει η μοναξιά και το κενό ως συνέπεια όσων έκανε ή δεν έκανε. Και το σκηνικό αυτό θα επαναληφθεί πολλές φορές, με τους πρωταγωνιστές να αλλάζουν, τα στόρι όμως να μένει ίδιο. Όσο για το αν θεραπεύεται ο εγωισμός, είναι σα να ρωτάμε αν οι άνθρωποι αλλάζουν. Αλλάζουν, αρκεί να το συνειδητοποιήσουν και κυρίως να το θελήσουν. Ίσως να μην είναι και το τέρας που παρουσιάζω, ίσως να κάνει και κάποια υποχώρηση. Είσαι όμως σίγουρος πως κι αυτή δεν την κάνει για να αντιστρέψει τους ρόλους και να ‘χει πάλι τον έλεγχο; Ένας εγωιστής άνθρωπος δεν μπορεί να ερωτευτεί. Μπορεί να διεκδικήσει με σκοπό να κατακτήσει. Αυτό ναι, μπορεί να το κάνει με επιτυχία καθώς αποτελεί μια πρόκληση και μία νίκη για τον εαυτό του. Είναι αδύναμος όμως στην πραγματικότητα και δειλός. Αυτή του τη δειλία προσπαθεί να καλύψει όταν επιδιώκει τον έλεγχο και το «ατσαλάκωτο» σκληρό πρόσωπό του. Κι οι δειλοί άνθρωποι είναι ανίκανοι να ζήσουν τον έρωτα, αδυνατούν να ερωτευτούν, εξάλλου δεν τον αξίζουν. Ο έρωτας θέλει θυσίες κι αμοιβαίες υποχωρήσεις. Θέλει να πέφτεις με τα μούτρα κι ας έχεις πιθανότητες να τα σπάσεις. Ο έρωτας δε γουστάρει τον έλεγχο. Κανείς δεν έχει το «πάνω χέρι» εδώ. Έχουν κι οι δύο χέρια ενωμένα, ακόμα κι όταν σφάζονται. Πρέπει να είσαι έτοιμος όχι να βρεις τον άλλον στη μέση της διαδρομής, αλλά να τη κάνεις ολόκληρη μόνος σου για να τον βρεις, όσο μεγάλη και δύσκολη κι αν είναι. Δεν έχει μέτρο η αγάπη, δεν υπολογίζεται. Δεν μπορείς να βάλεις τα συναισθήματά σου σ’ ένα σακί, να τα μετρήσεις στη ζυγαριά μαζί με τα δικά του να δεις αν είναι ίσα. Και να μπορούσες όμως, δεν θα ήθελες να το κάνεις, δε θα σ’ ένοιαζε. Μην ερωτεύεστε λοιπόν εγωιστές, εκτός από κακομαθημένοι, είναι κι επικίνδυνα λογικοί. Αυτοί μετράνε με το στανιό τι δώσανε, μη δώσουν κάτι παραπάνω και θίξουν τον εγωισμό τους. Μονάχα τους τρελούς να ερωτεύεστε, αυτοί θα διέσχιζαν χιλιόμετρα για σας, θα σκαρφάλωναν βουνά, μόνο για ένα χαμόγελό σας.
Πηγή: http://www.pillowfights.gr/agapate_katallilous/item2318/Μην_ερωτεύεστε_τους_εγωιστές
Copyright © pillowfights.gr
Μην ερωτεύεστε τους εγωιστές Ας πάρουμε ως δεδομένο πως οι άνθρωποι δεν είμαστε όντα αψεγάδιαστα. Κανείς δεν είναι τέλειος, όλοι έχουμε τα μικρά και μεγάλα ελαττώματά μας. Ως εδώ όλα κατανοητά και λογικά. Υπάρχουν όμως και κάποια ελαττώματα που δεν είναι μικρά, ούτε χαριτωμένα, που δεν είναι το αλάτι κι η νοστιμιά σε μία σχέση αλλά μάλλον η ταφόπλακα. Μια σχέση αφορά πάντα δύο άτομα, δύο διαφορετικούς ως και άκρα αντίθετους χαρακτήρες κι ο μόνος τρόπος για να επιβιώσει είναι αυτή η προσωπική «συμφωνία», αυτό που ονομάζουμε «αμοιβαίοι συμβιβασμοί». Υπάρχουν όμως κι άτομα που ο εγωισμός τους δεν τους επιτρέπει καμία υποχώρηση κι η εμπειρία μου με κάνει πια να πιστεύω πως εκεί που μπαίνει ο εγωισμός, ο έρωτας φεύγει τρέχοντας. Οι εγωιστικές προσωπικότητες πέρα από εγωκεντρισμό συνήθως διακατέχονται από ναρκισσισμό κι αλαζονεία. Αγαπούν τον εαυτό τους τόσο που αφήνουν περιθώρια αμφιβολίας αν μπορούν πραγματικά να αγαπήσουν κάποιον άλλον. Επιδιώκουν να έχουν πάντα τον έλεγχο, το «πάνω χέρι». Συχνά τείνουν να γίνονται καταπιεστικοί κι εμμονικοί. Επικαλούνται το δύσκολο παρελθόν τους που τους σκλήρυνε ενώ στην ουσία απλώς λειτουργούν με μία ιεραρχία όπου στην κορυφή βασιλεύει η αφεντιά τους. Απαιτούν να ακολουθήσεις το δικό τους πρόγραμμα, ικανοποιούν τις δικές τους ανάγκες, καλύπτουν τα δικά τους κενά, αδιαφορούν για τα δικά σου «θέλω» κι ανάγκες και στην ουσία σε χρησιμοποιούν ως εργαλείο για την επίτευξη της δικής τους ισορροπίας. Ο εγωισμός τους αναγάγει τον εαυτό τους σε κάτι ανώτερο με άμεση συνέπεια τη δική σου ηθική υποβάθμιση. Προτεραιότητα αδιαμφισβήτητη το δικό τους συμφέρον, γαλήνη κι ευημερία, αδιαφορώντας για τις δικές σου ψυχικές ανάγκες. Δε θα τρέξουν πίσω σου φυσικά, δε θα σηκώσουν το ακουστικό τους ούτε θα στείλουν πρώτοι αυτό το μήνυμα που τόσο περιμένεις, δε θα παραδεχτούν το λάθος τους ή μάλλον θα περιμένουν τη δική σου «συγγνώμη» ακόμη κι αν δε φταις. Δε θα σε σταματήσουν όταν πας να φύγεις, δε θα κλείσει την πόρτα για να μη βγεις, ούτε θα χτυπήσει το δικό σου κουδούνι. Η συμπεριφορά του αυτή θα του χαρίσει μια στιγμιαία υπεροχή, μια αίσθηση εξουσίας ή και ανωτερότητας, ο εγωιστής θα νιώσει μια περηφάνια για το υπερυψωμένο «εγώ» του που δε λύγισε. Δε θα αργήσει όμως να ακολουθήσει η μοναξιά και το κενό ως συνέπεια όσων έκανε ή δεν έκανε. Και το σκηνικό αυτό θα επαναληφθεί πολλές φορές, με τους πρωταγωνιστές να αλλάζουν, τα στόρι όμως να μένει ίδιο. Όσο για το αν θεραπεύεται ο εγωισμός, είναι σα να ρωτάμε αν οι άνθρωποι αλλάζουν. Αλλάζουν, αρκεί να το συνειδητοποιήσουν και κυρίως να το θελήσουν. Ίσως να μην είναι και το τέρας που παρουσιάζω, ίσως να κάνει και κάποια υποχώρηση. Είσαι όμως σίγουρος πως κι αυτή δεν την κάνει για να αντιστρέψει τους ρόλους και να ‘χει πάλι τον έλεγχο; Ένας εγωιστής άνθρωπος δεν μπορεί να ερωτευτεί. Μπορεί να διεκδικήσει με σκοπό να κατακτήσει. Αυτό ναι, μπορεί να το κάνει με επιτυχία καθώς αποτελεί μια πρόκληση και μία νίκη για τον εαυτό του. Είναι αδύναμος όμως στην πραγματικότητα και δειλός. Αυτή του τη δειλία προσπαθεί να καλύψει όταν επιδιώκει τον έλεγχο και το «ατσαλάκωτο» σκληρό πρόσωπό του. Κι οι δειλοί άνθρωποι είναι ανίκανοι να ζήσουν τον έρωτα, αδυνατούν να ερωτευτούν, εξάλλου δεν τον αξίζουν. Ο έρωτας θέλει θυσίες κι αμοιβαίες υποχωρήσεις. Θέλει να πέφτεις με τα μούτρα κι ας έχεις πιθανότητες να τα σπάσεις. Ο έρωτας δε γουστάρει τον έλεγχο. Κανείς δεν έχει το «πάνω χέρι» εδώ. Έχουν κι οι δύο χέρια ενωμένα, ακόμα κι όταν σφάζονται. Πρέπει να είσαι έτοιμος όχι να βρεις τον άλλον στη μέση της διαδρομής, αλλά να τη κάνεις ολόκληρη μόνος σου για να τον βρεις, όσο μεγάλη και δύσκολη κι αν είναι. Δεν έχει μέτρο η αγάπη, δεν υπολογίζεται. Δεν μπορείς να βάλεις τα συναισθήματά σου σ’ ένα σακί, να τα μετρήσεις στη ζυγαριά μαζί με τα δικά του να δεις αν είναι ίσα. Και να μπορούσες όμως, δεν θα ήθελες να το κάνεις, δε θα σ’ ένοιαζε. Μην ερωτεύεστε λοιπόν εγωιστές, εκτός από κακομαθημένοι, είναι κι επικίνδυνα λογικοί. Αυτοί μετράνε με το στανιό τι δώσανε, μη δώσουν κάτι παραπάνω και θίξουν τον εγωισμό τους. Μονάχα τους τρελούς να ερωτεύεστε, αυτοί θα διέσχιζαν χιλιόμετρα για σας, θα σκαρφάλωναν βουνά, μόνο για ένα χαμόγελό σας.
Πηγή: http://www.pillowfights.gr/agapate_katallilous/item2318/Μην_ερωτεύεστε_τους_εγωιστές
Copyright © pillowfights.gr
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
Νονοι και δωρα (ιδεες)
Ένα από τα πιο σημαντικά δώρα που πρέπει να κάνετε στα βαφτιστήρια σας είναι η πασχαλινή λαμπάδα. Συμβολίζει την Ανάσταση του Κυρίου, τη...
-
Γιατί οι γυναίκες βρίσκουν το πυγοράπισμα – κοινώς χαστούκια στα οπίσθια – διεγερτικό [βίντεο] Δεν αρέσει σε όλες, αλλά σε α...
