ΔΗΜΟΣΙΕΥΟΥΜΕ 2 ΒΙΝΤΕΟ ΜΕ ΚΙΝΔΥΝΟ ΝΑ ΜΑΣ ΚΑΝΟΥΝ ΜΗΝΥΣΗ!!!ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΚΑΙ ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΩΝ!!!ΔΙΑΔΩΣΤΕ ΤΟ ΝΑ ΜΑΘΟΥΝ ΟΛΟΙ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ!!!!

OpenMind Δημοσιεύουμε άρθρο προκαλώντας να μας κάνουν μήνυση ώστε να μαθευτεί σε όλους η αλήθεια Διαδώστε! Δεν υπάρχει άλλος τρόπος για να μαθευτεί σε όλους τους Έλληνες η αλήθεια... Ο ερευνητής Ιωάννης Λαμπρόπουλος, ασχολείται επί χρόνια με ένα θέμα που “καίει” την ηγεσία του τόπου μας και έχει βιώσει την προσπάθεια συγκάλυψης των όσων καταγγέλλει. Του εκδηλώσαμε προ ημερών το ενδιαφέρον μας για τις σοκαριστικές αποκαλύψεις που κάνει όλα αυτά τα χρόνια… Η απάντηση άμεση και αποστομωτική! “Θέλουν να θάψουν το θέμα… στις εκπομπές παρουσίαζαν άλλες εικόνες από αυτές που είχαμε συνεννοηθεί… μετά την παρέμβασή μου στη δεύτερη εκπομπή, με έκοψαν στον αέρα… στο τέλος παραδέχτηκαν ότι πρόκειται για όπλα ελέγχου συνείδησης!” ήταν κάποια από όσα μας είπε ο κ. Λαμπρόπουλος.

Το μόνο που απομένει, είναι να μας κάνουν μήνυση -στην ιστοσελίδα μας και στον κ. Λαμπρόπουλο- ώστε έτσι να μαθευτεί όλη η αλήθεια..!!

Άλλος τρόπος, είναι να κάνει ερώτηση στη βουλή κάποιος Ελληνόψυχος βουλευτής -το παρών δημοσίευμα θα κοινοποιηθεί σε όλους τους βουλευτές-
Διαβάστε τι γράφει ο κ. Λαμπρόπουλος…

“ΟΜΙΧΛΟΠΑΓΙΔΑ” ΝΑΤΟΪΚΗ ΕΠΙΘΕΣΗ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ ΜΕ ΧΗΜΙΚΑ ΝΕΦΗ ΚΑΙ ΚΥΜΜΑΤΑ ELF.
ΜΕ ΟΠΛΑ ΥΠΟΤΑΓΗΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΕΩΣ ΠΟΛΕΜΟΥΝ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ. ΟΙ ΕΘΝΟΠΡΟΔΟΤΕΣ, ΜΑΣ ΕΧΟΥΝ ΠΑΡΑΔΩΣΕΙ .
Αποκαλύπτει την εθνική προδοσία ο συγγραφέας-ερυνητής Ιωάννης Λαμπρόπουλος.

Όταν ξεκίνησα αυτήν την έρευνα το 2007, με αφορμή κάποια “περίεργα” σύννεφα που εντελώς αδικαιολόγητα σχηματίζονταν στον καλοκαιριάτικο γαλανό ουρανό, ούτε μπορούσα να φανταστώ που θα με οδηγούσε.

Και με οδήγησε σε κάτι που έμοιαζε με “όνειρο”. Σε κάτι που θα μπορούσε να ήταν ένα σενάριο, σε έργο επιστημονικής φαντασίας της δεκαετίας του 80. Η πραγματικότητα όμως ειναι αμείλικτη και τα χαστούκια που δίνει είναι αληθινά.

Τόσα χρόνια αυτά τα χαστούκια τα δεχόμουν μόνος μου. Σήμερα θα τα δεχθούμε όλοι και δύο πράγματα μπορεί να συμβούν. Ή να μας ξυπνήσουν όπως ξύπνησαν εμένα ή να κλείσουμε τους υπολογιστές και να συνεχίσουμε τον ύπνο μας.

Δεν γνωρίζω πόσοι θα αντιληφθούν και θα συνειδητοποιήσουν σήμερα αυτά που θα διαβάσουν, γιατί δεν γνωρίζω, πόσοι έχουν μείνει ακόμα σ’ αυτή την έρημη πατρίδα, που δεν έχουν υποταχθεί και έχουν ακόμα τον έλεγχο της συνείδησής τους, αφού μας πολεμούν με όπλα υποταγής συνειδήσεως από το 2005 και εντατικά από το 2008.

Όσοι νομίζετε, ότι αυτή η αδιαφορία που δείχνουν οι Έλληνες, απέναντι σε όλα αυτά τα αισχρά και απίστευτα που συμβαίνουν στη χώρα τα τελευταία χρόνια, είναι συνειδητή επιλογή, σίγουρα δεν γνωρίζετε, τι προκαλούν στον άνθρωπο οι ουσίες καταστολής και τα κύμματα ELF. (χαμηλές συχνότητες)

Η Ελλάδα δέχεται μία κατά μέτωπον επίθεση, με όπλα υποταγής συνειδήσεως και δυστυχώς τα όπλα τους έχουν επιδράσει στον ελληνικό λαό. Βλέπουμε να οδηγούν απροκάλυπτα τη χώρα στον όλεθρο και την καταστροφή και τον ελληνικό λαό να κάθετε απλά και να παρακολουθεί τα γεγονότα. Έχει υποστεί ο λαός μια ψυχική και πνευματική καθήζηση, σε σημείο να μην μπορεί να αντιδράσει. Όχι επειδή έχει χάσει τη ψυχική του δύναμη και την αγάπη του για την πατρίδα, αλλά επειδή έχουν επιδράσει και τον έχουν επηρεάσει, όλες αυτές οι ουσίες καταστολής, που ρίχνουν στην ατμόσφαιρα με τα χημικά σύννεφα και το θόλωμα του εγκεφάλου, που επιτυγχάνεται με τα κύμματα ELF των χαμηλών συχνοτήτων. Αυτό φταίει και τίποτε άλλο. Αν δεν καταλάβουμε ότι δεχόμαστε πραγματική επίθεση, με όπλα υποταγής συνειδήσεως και δεν αντισταθούμε, τότε δυστυχώς πολύ σύντομα, εμείς οι ίδιοι θα παραδώσουμε την πατρίδα μας αμαχητί. Aυτό θέλουν και αυτό επιδιώκουν, με τα όπλα υποταγής συνειδήσεως που μας πολεμούν. Nα τους παραδώσουμε εμείς την Ελλάδα χωρίς να αντιδράσουμε.

“Γη και ύδωρ” θέλουν.

Όλοι οι επίδοξοι κοσμοκράτορες στο παρελθόν “γη και ύδωρ” ζήτησαν απο την Ελλάδα. Και πήραν “Μολών λαβέ” και Θερμοπύλες. Πήραν “Νενικήκαμεν” και Μαραθώνιους. Πήραν Δερβενάκια και Μανιάκι. Πήραν “Οχι” και “αέρα” στα χιονισμένα βουνά της Πίνδου από ξυπόλυτους Έλληνες. Πήραν “Ρούπελ” και “Μάχη της Κρήτης”. Και μετάνιωσαν την ώρα και την στιγμή που το ζήτησαν.

Η ιστορία λοιπόν έχει δείξει, ότι όλες οι στρατιωτικές υπερδυνάμεις της κάθε εποχής, πάντα νικήθηκαν, όταν τόλμησαν να αντιμετωπίσουν στρατιωτικά τους Έλληνες.

Και σήμερα έχουν ξεπροβάλει νέοι επίδοξοι κοσμοκράτορες. Είναι ο Διεθνής Σιωνισμός, που προσπαθεί να επιβληθεί στον κόσμο, με τον οικονομικό εκβιασμό και την στρατιωτική υπερδύναμη της Αμερικής και του ΝΑΤΟ. Φοβούνται όμως και δεν θέλουν να εμπλακούν στρατιωτικά με την Ελλάδα.

Θέλουν όμως “Γη και ύδωρ”, αλλά δεν το ζητούν φανερά, γιατί ξέρουν τι θα πάρουν από τον ελληνικό λαό. Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΟΜΩΣ ΕΝ ΑΓΝΟΙΑ ΤΟΥ ΛΑΟΥ, ΤΟ ΔΙΝΕΙ ΣΤΟ ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ.

Προσπαθούν λοιπόν να πάρουν τη γη, δια της δικαστικής οδού. Οι “Ελληνες” βουλευτές προδίδουν την πατρίδα και τους την παραδίδουν, ψηφίζοντας νόμους “αμετάκλητα”.

Προσπαθούν να παρουν και το ύδωρ, με την αποκλειστική εκμετάλευση όλων των υδάτινων πόρων της Ελλάδος, αφού θα τους το παραδώσουν και αυτό, οι προδότες της βουλής και της τοπικής “αυτοδιοίκησης”.

Για να συμβούν όμως αυτά, ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙ ο Ελληνικός λαός. Και αυτή την τόσο κρίσημη στιγμή για την Ελλάδα και το μέλλον των παιδιών μας, βλέπουμε να συμβαίνει κάτι τραγικό αλλά και πρωτόγνωρο. Ο Ελληνικός λαός να μην συμφωνεί και να είναι εξαγριωμένος με αυτή την προδοσία, αλλά να μην μπορεί να αντιδράσει. Και ενώ βλέπουμε να κατηγορούμε ο ένας τον άλλο για απάθεια και ενώ λέμε ο ένας στον άλλον “ξύπνα ρε, τι έχεις πάθει”, αισθανόμαστε όλοι, σαν “κάτι” να μας κρατάει και να τα περιμένουμε ο ένας απο τον άλλο.

Μην κατηγορούμε ο ένας τον άλλο. Δεχόμαστε σαν έθνος μία επίθεση, με όπλα που δεν έχουν ξαναχρησιμοποιηθεί στην ιστορία της ανθρωπότητας. Όπλα οικονομικού πολέμου, όπλα ψυχολογικού πολέμου για καταράκωση ηθικού και όπλα ελέγχου και υποταγής συνειδήσεως, με κύμματα ELF χαμηλών συχνοτήτων.

Αυτό έχει καθηλώσει την αντίδραση του Ελληνικού λαού και τίποτα άλλο. Αλλά έχω την βεβαιότητα, οτι τώρα που θα παρουσιαστούν και οι αποδείξεις, όλα θα αλλάξουν. Γιατί πρέπει να τους δείξουμε, ότι τα όπλα τους όποια κι’ αν είναι, ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΔΑΜΑΣΟΥΝ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΨΥΧΗ.

Τα πρώτα στοιχεία αναρτήθηκαν, σε ένα άρθρο του Τρίφωνα Τιπούρτη στο “Ηπειρος Ελλάς” για την περίεργη εγκατάσταση του ραντάρ “εμβρύου”, με τίτλο “επιχείρηση ομιχλοπαγίδα. Μυστικά πειράματα των Γερμανών κάνουν τους Ελληνες πειραματόζωα”. Μετά από αυτή την πολύ σοβαρή καταγγελία, αντί να με καλέσουν κρατικές υπηρεσίες υγείας και ασφάλειας της χώρας, με κάλεσε ο δημοσιογράφος Βασίλης Μπαντίδης από το “Astra tv” του Βόλου και εκεί ακούστηκαν οι πρώτες αποκαλύψεις για κάποιες περίεργες εγκαταστάσεις αγνώστου ταυτότητος. Αυτό το λέω διότι μέχρι και σήμερα δεν έχει υπάρξει επίσημος κρατικός φορέας ή υπηρεσία που να διεκδικεί τη νόμιμη ιδιοκτησία των εγκαταστάσεων αυτών.





Ο δημοσιογράφος Βασίλης Μπαντίδης και μπράβο του, έδωσε συνέχεια στις αποκαλύψεις και σε δεύτερη εκπομπή που έγινε στις 6/2/2013 κάλεσε και δύο πιο ειδικούς πάνω σε θέματα άμυνας και τεχνολογίας, τον κ. Χρήστο Κασταμονίτη, δημοσιογράφο τον οποίο χαρακτήρισε ως ειδικό στη μυστική στρατιωτική τεχνολογία και τον κ. Θεοφάνη Ράπτη, φυσικό στο “Δημόκριτο” ο οποίος μου απέστειλε και εργασία του πάνω σε προηγμένα οπλικά συστήματα μαγνητικού παλμού.





Αυτό που πρέπει να γίνει απόλυτα κατανοητό, είναι το εξής: Όταν μιλάμε για το ΝΑΤΟ ενοούμε τις ΗΠΑ. Αυτή είναι η δοιήκηση και ο στρατός του ΝΑΤΟ στο 90% .

Σε αυτή την εκπομπή ακούστηκαν οι μεγαλύτερες αλήθειες που επιβεβαίωσαν την έρευνα και τις αποκαλύψεις μου.Αποδείχθηκε ότι έχει καταλυθεί η εθνική κυριαρχία, ότι υπάρχουν πολλά μέρη της ελληνικής επικράτειας που δεν βρίσκονται υπό την αιγίδα της Ελληνικής Δημοκρατίας αλλά υπό την αιγίδα του ΝΑΤΟ. Ότι υπάρχουν χημικές εγκαταστάσεις του ΝΑΤΟ στην Ριτσώνα και ότι υπάρχουν πυρινικές κεφαλές στο Άκτιο. Ο κ. Κασταμονίτης είπε όπως θα ακούσετε στο βίντεο, ότι το 2000 στο ατύχημα που έγινε στο Ένσκεντε της Ολλανδίας, που στοίχησε τη ζωή 500 ανθρώπων και ισοπέδωσε μία έκταση 10 Ολυμπιακών σταδίων Αθήνας, τότε είχαν πει ότι επρόκειτο για εργοστάσιο πυροτεχνημάτων. Τώρα, μετά από 13 χρόνια, είπαν ότι επρόκειτο για αποθήκες χημικών του ΝΑΤΟ.

Να ρωτήσω μήπως αντιλαμβάνεται κανείς, τι συνέπειες θα έχει αν συμβεί ένα παρόμοιο ατύχημα στις αποθήκες χημικών στην Ριτσώνα; Ή μήπως αντιλαμβάνετε κανείς, τις συνέπειες ενός πυρινικού ατυχήματος στο Άκτιο;

Και εγώ σαν “υποψιασμένος” ερευνητής, θα πω ότι κάτι τέτοιο δεν θα είναι ατύχημα, αλλά μεθοδευμένη επίθεση κατά της χώρας με χημικά ή πυρινικά. Μήπως θυμάστε τι έγινε στην Κύπρο το 2011 με εκείνη την βόμβα των 1200 τόνων, που τοποθέτησαν δίπλα από το στρατόπεδο και το εργοστάσιο ενέργειας, και εξεράγει από “ατύχημα”;

Ποιοι έχουν δώσει την άδεια στο ΝΑΤΟ να δημιουργούν όπου θέλουν τέτοιες εγκαταστάσεις στην Ελλάδα; Δεν γνωρίζουν ότι αυτό είναι παράδοση εθνικής κυριαρχίας; Δεν γνωρίζουν ότι αυτό είναι παραβίαση του Συντάγματος και των νόμων και αυτό τους καθιστά και επίορκους και προδότες;

Δηλαδή απ’ ότι φαίνεται, το ΝΑΤΟ κυβερνάει την Ελλάδα και έχει στον έλεγχό του την Ελληνική επικράτεια, αφού όπου θέλει χτίζει εγκαταστάσεις και χρησιμοποιεί όπλα χημικά και όπλα υποταγής συνειδήσεως κατά των Ελλήνων.

Ο κ. Θεοφάνης Ράπτης είπε, ότι υπάρχουν θέματα ασφάλειας τα οποία χαρακτηρίζονται υπερεθνικά όταν αφορούν την ασφάλεια των ΗΠΑ. Σε αυτή την περίπτωση είπε, παρακάμπτεται η εθνική ασφάλεια και τα συμφέροντα της Ελλάδος μπροστά στα συμφέροντα των ΗΠΑ. Και η ερώτηση η δική μου είναι ξεκάθαρη. Αν τα συμφέροντα των ΗΠΑ, είτε είναι οικονομικά, είτε γεωγραφικά, είτε στρατιωτικά, είναι αντίθετα προς τα συμφέροντα της Ελλάδος, τότε πως ενεργεί η Ελληνική κυβέρνηση και οι κρατικές υπηρεσίες ;

Δυστυχώς και η απάντηση είναι ξεκάθαρη. ΟΠΩΣ ΑΚΡΙΒΩΣ ΕΝΕΡΓΟΥΝ ΤΩΡΑ. ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΩΝ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΛΑΟΥ. ΚΑΙ ΤΟ ΙΔΙΟ ΚΑΝΕΙ ΚΑΙ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ. ΕΝΕΡΓΕΙ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΩΝ ΤΗΣ ΜΑΡΤΥΡΙΚΗΣ ΝΗΣΟΥ ΚΑΙ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΑΔΕΛΦΩΝ ΕΛΛΗΝΟΚΥΠΡΙΩΝ. ΕΙΝΑΙ ΟΛΟΙ ΕΘΝΟΠΡΟΔΟΤΕΣ

Ο κ. Κασταμονίτης, ο οποίος ήταν – όπως είπε – και στην ΕΥΠ, επιβεβαίωσε την έρευνα, καθώς και τα αποκαλυπτικά της στοιχεία. Προσπαθώντας όμως να τα “ωραιοποιήσει”, έλεγε την μία ανακρίβεια πάνω στην άλλη.

Είπε οτι είναι στρατιωτικές εγκαταστάσεις του ελληνικού στρατού. Είπε ότι είναι μία υπερτεχνολογία, που έχουν γνώση μόνο 50 άνθρωποι στον κόσμο. Είπε επίσης, να μην πάει κανείς κοντά σε τέτοιες εγκαταστάσεις , εκτός αν είναι τρελός ή εθελοντής . Και στο τέλος είπε, ότι είναι όπλα υποταγής συνειδήσεως.

Τώρα πως γίνεται, η Ελλάδα των σισσιτίων να έχει τέτοια υπερτεχνολογία, που την γνωρίζουν 50 άνθρωποι στον κόσμο, να έχει τις εγκαταστάσεις αφύλακτες, ώστε να μπορεί να τις προσεγγίσει οποιοσδήποτε χωρίς να βρεί κάποιο εμπόδιο, συρματόπλεγμα, τοίχο ή φυλάκιο και να την χρησιμοποιεί εντός της χώρας και κατά του λαού της, είναι ένα ερώτημα που δεν βρίσκει απάντηση μέσα στην λογική.
Γιατί η λογική λέει, ότι την υπερτεχνολογία των όπλων υποταγής συνειδήσεως, την έχουν οι ΗΠΑ γιατί ουσιαστικά, αυτή είναι το ΝΑΤΟ. Η λογική επίσης λέει, ότι για να έχουν εγκαταστήσει 62.000 μηχανήματα-όπλα, της υπερτεχνολογίας υποταγής συνειδήσεως , πάνω σε Ελληνικό έδαφος, ΑΥΤΟΙ ΚΥΒΕΡΝΑΝΕ ΚΑΙ ΚΑΝΟΥΝ ΟΤΙ ΘΕΛΟΥΝ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ και οι ΣαμαροΒενιζελοΚουβέληδες ΣΚΥΜΕΝΟΙ ΣΤΑ ΤΕΣΣΕΡΑ, ΤΟΥΣ ΓΛΕΙΦΟΥΝ ΤΑ…παπούτσια.

Για όλα όμως έρχεται η ώρα τους και οι εθνοπροδότες τώρα θα μάθουν, ότι τις προδοσίες όπως τις ακαθαρσίες, όσο και αν προσπαθείς να τις κρατάς κάτω από το νερό, έρχεται η ώρα που βγαίνουν στην επιφάνεια. Αν τους είχα μπροστά μου, έτσι σκυμένους στα τέσσερα, θα τους έφτυνα και θα τους μιλούσα όπως θα τους μιλούσε ο Θ. Κολοκοτρώνης και ο Γ. Καραϊσκάκης . Δεν τους αξίζει τίποτα καλύτερο.
Θα δώσουμε λοιπόν στοιχεία και συντεταγμένες εγκαταστάσεων, για να γνωρίσουν και να ενημερωθούν οι Ελληνες και τα αδέλφια μας της Κύπρου, για την προδοσία που εχουν διαπράξει οι κυβερνήσεις μας.

Πρίν από αυτό όμως, πρέπει να πούμε λίγα λόγια για τα κύμματα ΕLF, διότι αυτά είναι και τα πιο επικίνδυνα. Τις ουσίες καταστολής που ρίχνουν στον αέρα με τα τεχνητά σύννεφα, μπορούμε να τις εξουδετερώσουμε, πίνοντας 0.5 l. γάλα την ημέρα, 4 κουταλιές ελαιόλαδο, 1 ασπιρίνη και ζεόλιθο σε σκόνη (απο το φαρμακείο). Αλλά τα κύμματα ELF τραντάζουν τον εγκέφαλο και δημιουργούν πονοκεφάλους. Μία μικρή προστασία προσφέρουν τα ακουστικά και οι ωτοασπίδες.

Θα μιλήσουμε όσο πιο απλά γίνεται και θα επικεντρωθούμε στην ουσία και όχι στις επιστημονικές διατυπώσεις. Τα κύμματα ELF είναι οι πολύ χαμηλές ακουστικές συχνότητες, δηλαδή τα πιο δυνατά μπάσα. Λέγονται υπόηχοι και δεν τους αντιλαμβάνεται ως ήχους το ακουστικό νεύρο του ανθρώπου. Μπορεί όμως να μην τον ακούμε ως ήχο, ο εγκέφαλός μας όμως τον λαμβάνει ως ενόχληση. Παράδειγμα . Αν κάποιον κουφό, τον βάλουμε να καθήσει σε μια συναυλία μπροστά στο ηχείο και δέχεται ήχο με ένταση 150 db, χωρίς να ακούει τίποτα θα γίνει το κεφάλι του κουδούνι και θα τον πιάσει πονοκέφαλος. Το ίδιο ακριβώς μας κάνουν αλλά με πολύ πιο δυνατές και πιο επικίνδυνες συχνότητες που δεν είναι για τον άνθρωπο.

Τα κύμματα ELF λοιπόν αφού είναι ήχος, δημιουργούνται και μεταδίδονται με τον ίδιο τρόπο που λειτουργούν τα μηχανήματα ήχου. Χρειάζεται ηλεκτρισμός , ενισχυτής με απόκριση πολύ χαμηλής συχνότητας και ηχείο, για να μετατρέψει το ηλεκτρικό ενισχημένο σήμα των δισεκατομμυρίων Watt, σε ηχητική, πολύ χαμηλή συχνότητα. Ποιό εκλαϊκευμένα είναι μία μπασομηχανή, με γιγάντια ισχύ σήματος που παράγει έναν χαμηλό ήχο, που δεν τον λαμβάνει το αυτί του ανθρώπου, αλλά το αυτί της φάλαινας. Μεταφέρεται με την ταχύτητα του ήχου και σε πολύ μεγαλύτερες αποστάσεις, από τις μεσαίες συχνότητες που ακούμε. Είναι πολύ επικίνδυνες για τον άνθρωπο, γιατί τραντάζουν τον εγκέφαλο και δημιουργούν σοβαρά προβλήματα. Ο πονοκέφαλος είναι το μικρότερο. Δημιουργούν νευρικούς σπασμούς και εγκεφαλικά επεισόδια.

Αυτές οι χαμηλές συχνότητες λοιπόν, που τραντάζουν τον εγκέφαλο και δεν τον αφήνουν να λειτουργήσει σωστά, σέ συνδιασμό με τις ουσίες καταστολής που σκορπούν στον αέρα με τα τεχνητά σύννεφα, είναι όπλα υποταγής συνειδήσεως, γιατί κάνουν τον άνθρωπο, ενώ δεν συμφωνεί με αυτό που του συμβαίνει, ΑΝΙΚΑΝΟ ΝΑ ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙ.

Σας είπα σήμερα θα τα φάμε μαζί τα χαστούκια και από σήμερα θα μάθουμε όλοι και τους πατριώτες και τους προδότες. Θα δούμε ποιοί θα τό δημοσιεύσουν, ποιοί θα προσπαθούν να το συγκαλλείψουν καί ποιοί,- όπως εγώ – θά νοιώσουν ότι προδώθηκαν.

Ο κ. Θεοφάνης Ράπτης , προς το τέλος τής εκπομπής όπως θα δείτε, είπε, ότι οι ΗΠΑ στο Αφγανιστάν χρησιμοποίησαν το συγκεκριμένο όπλο με διαμόρφωση ελίκωσης. Αυτήν την διαμόρφωση, που βασίζεται πάνω στον αρχαιοελληνικό σχεδιασμό μετάδοσης του ήχου, όπως αυτός εφαρμοζόταν στα αρχαία θέατρα με τα διαζώματα θα τη δούμε στις περισσότερες εγκαταστάσεις, όχι στο Αφγανιστάν αλλά στην Ελλάδα και την Κύπρο.

Οι εγκαταστάσεις αυτές έχουν δημιουργηθεί από τους γνωστούς μεγαλοεργολάβους και τους μόνιμους εργολήπτες των δημοσίων έργων. Σε αυτούς έχουν δωθεί τα λατομεία, το έτοιμο σκυρόδεμα και αυτοί έχουν τις δυνατότητες για να πραγματοποιούν τέτοιες κατασκευές γιγαντίου μεγέθους. Είναι οι “δικοί μας άνθρωποι” και η κάθε τοπική κοινωνία και ο κάθε νομός έχει τους δικούς του.

Θα ξεκινήσουμε την παρουσίαση των αποδείξεων από τη μαρτυρική μας Κύπρο, με εγκαταστάσεις που βρίσκονται γύρω από τη Λευκωσία και την Πάφο. Βρίσκονται πάνω σε γη του δημοσίου σε εδάφη της Κύπρου και όχι του ψευδοκράτους.

Στις συντεταγμένες: 350318 Β 330518 Ε - 350401 Β 330554 Ε βλέπουμε σε ολόκληρη την περιοχή εγκαταστάσεις που υποστηρίζουν είτε με παροχή ενέργειας είτε με ενίσχυση σήματος τα κύματα ELF.

Στις συντεταγμένες: 350419 Β 330621 Ε – 345627 Β 330818 Ε βλέπουμε διαμορφώσεις ελίκωσης και διαζωμάτων αρχαίου θεάτρου.Από αυτά τα σημεία εκπέμπονται τα ηχητικά κύματα ELF.

Στις Συντεταγμένες: 350421 Β 332533 Ε σε αυτή την εγκατάσταση εκτός από ενίσχυση σήματος γίνεται και εκπομπή κυμάτων ΕLF.
Στις Συντεταγμένες: 350428 Β 332518 Ε 350509 Β 332539 Ε και όλες οι εγκαταστάσεις γύρω του 350526 Β 332558 Ε και όλες οι εγκαταστάσεις γύρω του υποστηρίζουν την εκπομπή κυμάτων ELF.

Στις συντεταγμένες: 350344 Β 332534 Ε βλέπουμε εξκαφή μικρής ελίκωσης από όπου γίνονται εκπομπές ηχητικών κυμάτων ELF.
Στις Συντεταγμένες: 344705 Β 330911 Ε -350530 Β 325343 Ε βλέπουμε διαμορφωμένες εγκαταστάσεις με διαμόρφωση ελίκωσης και διαζωμάτων από όπου γίνονται εκπομπές ηχητικών κυμάτων ELF.

Τα αδέλφια της Κύπρου να ξέρουν ότι βρισκόμαστε στην ίδια μοίρα, δεχόμαστε τον ίδιο πόλεμο από τον ίδιο εχθρό. Αν δεν αντιδράσετε άμεσα, με μαθηματική ακρίβεια, θα βρεθείτε σε ίδια και χειρότερη κατάσταση από εμάς.

Στην Αθήνα θα αποφύγω καταρχήν να δείξω εγκαταστάσεις σε περιοχές όπως στο Ρέντη, στη Νίκαια, στην Αγία Παρασκευή, Παπάγου, Βύρωνα, Αχαρναί, Θρακομακεδόνες, γιατί είναι πυκνοκατοικημένες. Θα δούμε εγκαταστάσεις περιφερειακά της Αθήνας.
Στις συντεταγμένες: 380427 Β 233906 Ε βλέπουμε διαμόρφωση γιγάντιας ελίκωσης. Όλες αυτές οι διαμοφώσεις που χρησημοποιούνται ως ηχεία για τις εκπομπές των ηχητικών κυμάτων ELF έχουν γίνει από “λατομιούχους”. Σε κοντινή απόσταση και στις συντεταγμένες: 380441 Β 233851 Ε

380446 Β 233857 Ε

380422 Β 233935 Ε

380419 Β 233934 Ε

380414 Β 233932 Ε

380414 Β 233936 Ε

380412 Β 233924 Ε

380400 Β 233814 Ε

380409 Β 233922 Ε

380407 Β 233918 Ε

380319 Β 233911 Ε

380309 Β 233859 Ε

380345 Β 233755 Ε
βρίσκονται εγκαταστάσεις ενίσχυσης και υποστήριξης των ηχητικών κυμάτων ELF. Στη συγκεκριμένη ευρύτερη περιοχή που την περνάει η “λεωφόρος ΝΑΤΟ” οι εγκαταστάσεις ενέργειας και ενίσχυσης σήματος είναι εκατοντάδες.

Στις συντεταγμένες: 380840 Β 233416 Ε - 380646 Β 232825 Ε -380805 Β 233459 Ε - 380654 Β 233829 Ε σε αυτές βλέπουμε εξκαφές σε διαμόρφωση ελίκωσης και διαζωμάτων. Με τον ίδιο τρόπο εξκαφών έχουν διαμορφωθεί όλες οι εγκαταστάσεις που χρησιμοποιούνται για εκπομπές ηχητικών κυμάτων ELF.

Στις συντεταγμένες: 380720 Β 233347 Ε βλέπουμε ένα ηχείο γιγαντιαίων διαστάσεων από όπου εκπέμπονται ηχητικά κύματα ELF. Άλλο ένα παρόμοιο γιγάντιο ηχείο χαμηλών συχνοτήτων ELF βλέπουμε στην Θεσσαλονίκη και στις συντεταγμένες 404257 Β 224850 Ε και στην ευρύτερη περιοχή γύρο του υπάρχουν τα μηχανήματα και οι εγκαταστάσεις ενίσχυσης και υποστήριξης των κυμάτων ELF. Για τη συμπροτεύουσα όμως θα δώσουμε στοιχεία σύντομα.

Στη δυτική Αττική η υποστήριξη των κυμάτων γίνεται με εκατοντάδες μηχανήματα και εγκαταστάσεις. Δίνουμε τις συντεταγμένες από μερικές.

380607 Β 233240 Ε
380607 Β 233219 Ε 380620 Β 233154 Ε 380655 Β 233358 Ε 380608 Β 233234 Ε 380538 Β 233246 Ε 380503 Β 233141 Ε 380152 Β 232151 Ε 380155 Β 232145 Ε Στην Σαλαμίνα και στις συντεταγμένες 375857 Β 233044 Ε βλέπουμε τη γνωστή εξκαφή λατομείου με διαμόρφωση ελίκωσης. Στην ευρύτερη περιοχή υπάρχουν μηχανήματα ενίσχυσης των ηχητικών κυμάτων.

Στο Κορωπί οι εκπομπές των χαμηλών συχνοτήτων γίνονται στις συντεταγμένες: 375254 Β 235109 Ε όπου πάλι βλέπουμε εξκαφή λατομείου με διαμόρφωση διαζωμάτων. Στην ευρύτερη περιοχή προς τη λεωφόρο Βάρης Κορωπίου υπάρχουν δεκάδες εγκαταστάσεις ενίσχυσης σήματος 375247 Β 235235 Ε
375246 Β 235238 Ε
375247 Β 235240 Ε
375247 Β 235234 Ε
375302 Β 235244 Ε
375304 Β 235253 Ε
375313 Β 235229 Ε
375258 Β 235214 Ε

Έχω στη διάθεση μου περισσότερες από 62000 συντεταγμένες για αντίστοιχες εγκαταστάσεις χημικών νεφών και ηχητικών κυμάτων ELF στο σύνολο της ελληνικής επικράτειας και της Κύπρου.Αυτό το είπα και στην εκπομπή απέναντι στους ειδικούς και αυτό που έκαναν ήταν να κατεβάσουν το κεφάλι.

Οι εθνοπροδότες έχουν παραδώσει την εθνική κυριαρχία της πατρίδα μας εν αγνοία μας και χωρίς τη συγκατάθεση μας στις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ που μας πολεμούν με όπλα υποταγής συνειδήσεως. Όπως είπα από σήμερα θα μάθουμε όλοι και τους πατριώτες και τους προδότες.
Θα συνεχίσω να δημοσιοποιώ στοιχεία και συντεταγμένες για περιοχές της Ελλάδος. Όσο για τους εθνοπροδότες κάποια στιγμή θα τους μιλήσω, όπως θα τους μίλαγε ο Κολοκοτρώνης και ο Καραϊσκάκης.


Ιωάννης Λαμπρόπουλος

συγγραφέας-ερευνητής

giannis_lampropoulos@yahoo.com

πηγη

Ένρι Τσανάι: Αυτοί που ζουν από το πουθενά

Οι φωτογραφίες του Ένρι Τσανάι από την Αθήνα της κρίσης, κάνουν τον τελευταίο καιρό τον γύρο του κόσμου. Δημοσιεύονται σε έντυπα και ηλεκτρονικά μέσα, προβάλλονται σε ντοκυμαντέρ για την Ελλάδα, ή ακόμα και σε πανεπιστημιακές αίθουσες στην άλλη άκρη του Ατλαντικού. Απεικονίζουν την απόγνωση μιας κοινωνίας που καταρρέει, φτωχοποιείται και διχοτομείται, που δεν βρίσκει ελπίδα, και που όμως δεν σταματά να την αναζητά.

Οι πρωταγωνιστές του είναι άνθρωποι που ζουν στο περιθώριο, αλλά και άνθρωποι της διπλανής πόρτας που βρέθηκαν στο δρόμο, άνθρωποι που κλείνονται στον εαυτό τους και προσπαθούν να αντιμετωπίσουν τη ζωή με όσο περισσότερη αξιοπρέπεια μπορούν, και άλλοι που βρίσκουν δύναμη να "ζουν από το πουθενά". Τους αντικρίζει σαν ένας απ´ αυτούς, μετανάστης κι ο ίδιος στην ίδια πόλη. Δεν εξωραΐζει, ούτε θυματοποιεί. Το βλέμμα του, το βλέμμα του "άλλου", καθρέφτης απέναντι σε μια κοινωνία ολόκληρη που άφησε αφρόντιστες τις πληγές της, μέχρι που οι πληγές μεγάλωσαν.

Θυμάται με εικόνες, μιλάει με εικόνες, αντιλαμβάνεται με εικόνες τη ζωή και τον κόσμο γύρω του. Έτσι μπορούσε από μικρός να αποτυπώνει και να κρατάει μέσα του αυτά που δε μπορούσε αλλιώς να διατυπώσει. Εκεί άλλωστε που η γλώσσα διαχωρίζει, η εικόνα γεφυρώνει. Τέτοιες γέφυρες είναι οι φωτογραφίες του.

(Δρομάκια πίσω απ' την Ομόνοια, δημοφιλή στους χρήστες)

(Άντρας μετά τον ξυλοδαρμό του στο κέντρο της πόλης, από ομάδα νεαρών)

Οδοιπορικό στην πόλη

Διασχίζουμε το κάτω μισοφέγγαρο της πλατείας και μπαίνουμε στα στενά: "Κοσμοπολίτ" σινεμά σεξ, ρυζόγαλο μισό-μισό στη "Στάνη", οδός Σατωβριάνδου, ΑΤ Ομονοίας, το απέναντι κατάστημα ξεπουλάει το εμπόρευμά του, "όλα κάτω του κόστους", παντελόνια με 1€. Μέσα στη στοά, σβησμένο σχεδόν από το χρόνο, το "Ξενοδοχείον Πριγκηπικόν". Λίγο παρακάτω, άλλο, "Hotel Easy Access". Στον ίδιο δρόμο, σε άλλη εποχή. Και τριγύρω άλλα, αμέτρητα ξενοδοχεία. Τί πριγκίπισσες τα κατοικούν;  Της μιας ώρας, όλες τις ώρες της μέρας, για 5-10€. Μόνο το κραγιόν θυμίζει κάτι από πριγκίπισσα. Και η προσδοκία στο βλέμμα. Όταν δεν είναι θολωμένο, ή ίσως, ακόμα περισσότερο όταν είναι. Ζωές προσωρινές σε μισοάδεια δωμάτια, λιγοστά υπάρχοντα, ουλές παλιές και φρέσκες, τραύματα από διαλυμένες οικογένειες, άφαντους γονείς, κακοποιήσεις, κακοτυχίες, εθισμούς, που και που ένας έρωτας που σέρνεται βασανιστικά μέσα στις ίδιες εξαρτήσεις, κάτω από την ίδια στέγη φθηνού ξενοδοχείου. Και η ελπίδα ότι μια μέρα, κάπως, θα βγεις απ´αυτό. Το τηλέφωνο χτυπάει, είναι η Μαρία -"άλλο όνομα μου είπε στην αρχή"- βγήκε ο φίλος της από τη φυλακή, είναι χαρούμενη, θέλει να του το πει.

"Εχουμε γίνει κάτι σαν φίλοι, μιλάμε, τα λέμε και με τη Μαρία, και με άλλα κορίτσια. Είναι ευαίσθητοι άνθρωποι, με πολλά προβλήματα, συχνά με κατεστραμμένες οικογένειες πίσω τους. Καμιά φορά σου δίνουν την εντύπωση ότι κανείς δεν νοιάστηκε ποτέ για αυτές. Μερικές φορές που κουβεντιάζουμε, αισθάνομαι ότι θέλουν να ανοίξουν την ψυχή τους σε κάποιον, να βγουν κάπως απ´ αυτό που ζουν. Σαν να ψάχνουν κάποιον να μιλήσουν. Να βγάλουν κάτι από μέσα τους. Να σου πουν τα σχέδιά τους. Σαν εξομολόγηση. Μερικές φορές μιλάνε σαν να σε ξέρουν. Άλλες φορές μιλάνε για δύσκολα, σκληρά πράγματα, πράγματα που τους εχουν συμβεί, σαν να πρόκειται για κάποιον άλλο. Μου κάνει εντύπωση αυτό. Λες και είναι πιο εύκολα έτσι. Υπάρχουν φορές που δε φωτογραφίζω. Κι άλλες πάλι που προκύπτει από μόνο του. Εκεί που μιλάμε. Ή όταν ξαφνικά μπορεί να συμβεί κάτι στο δρόμο δίπλα μας. Οι εικόνες που μένουν στο τέλος, για μένα είναι πιο δυνατές εξαιτίας της ιστορίας που υπάρχει από πίσω".

(Κοντά στο κέντρο της Αθήνας)

Στρίβουμε στη Σωκράτους, και περνάμε μπροστά από τα Ασιατικά φωτογραφεία. Οι εικόνες της βιτρίνας κάθε άλλο παρά αντανακλούν τις εικόνες του δρόμου. Καλοντυμένοι, καλοχτενισμένοι, χαμογελαστοί μελαμψοί άντρες μπροστά σε ολάνθιστες αυλές και πολυτελή σπίτια. Η επιθυμία μέσα σε πλαστική κορνίζα αντικρίζει τη ζωή εκεί έξω, κι αυτή της ανταποδίδει ειρωνικά το βλέμμα. Ξούθου, Σύλλογος Σουδανών, περνάμε απέναντι, πίσω από την εκκλησία ο Σύλλογος Αιτωλοακαρνάνων. Ξένοι παλιοί και νέοι. Πιο πέρα, το ξενοδοχείο "Αθηναία" κλειστό. Ανάμεσα στις ξεραμένες γλάστρες της εισόδου κάποιος έχει στήσει ένα υπαίθριο σπίτι: μικροέπιπλα, σκεπάσματα, ένα παραβάν. Όταν ήταν μικρός δούλευε στο μπακάλικο της Ζήνωνος, στην άλλη γωνία. 

(Δωμάτιο, στο κέντρο της Αθήνας)

(Το σπίτι μετανάστη από το Μπανγκλαντές, στην Αθήνα. Μοιραζόταν το μικρό του δωμάτιο, με ακόμη 5 μετανάστες από το Μπανγκλαντές)

(Μετανάστες από το Αφγανιστάν, σε ένα εγκαταλελειμμένο εργοστάσιο)

(Σε κτίριο, κοντά στο κέντρο της Αθήνας)

"Το κέντρο της Αθήνας τότε ήταν γεμάτο ζωή. Όταν πρωτοήρθαμε, πιάσαμε ένα δωμάτιο στην Ευριπίδου, σ´ένα παλιό ξενοδοχείο. Εμείς ήμασταν στον τρίτο όροφο, ο αγαπημένος μου όμως ήταν ο δεύτερος, που έμεναν μερικές κοπέλες. Ήταν Ελληνίδες, πολύ όμορφες. Δούλευαν στο δρόμο. Οι γονείς μας δούλευαν από νωρίς το πρωί μέχρι αργά το βράδυ. Εμάς αυτές μας πρόσεχαν, μας βοηθούσαν και με τα Ελληνικά. Ήταν οι πρώτοι φίλοι που κάναμε. Μπαινοέβγαινα στα δωμάτιά τους μαγεμένος, τις κοίταζα να ετοιμάζονται, να βάφονται... Μου χαϊδεύανε το κεφάλι και μου δίνανε χαρτζιλίκι. Παίρναμε παγωτό με την αδερφή μου, ήτανε σαν διακοπές.

Μετά νοικιάσαμε δικό μας σπίτι. Πήγα στο σχολείο, με βοηθούσαν οι δασκάλες, περισσότερο από όλες με είχε βοηθήσει η δασκάλα των Θρησκευτικών, μου έδινε βιβλία να διαβάζω για να μαθαίνω τη γλώσσα.

Νοσταλγούσα όμως και τα Τίρανα, θυμόμουν τα πάρκα, τις φαρδιές λεωφόρους, τους ανθρώπους που έβγαιναν περίπατο πιασμένοι χέρι-χέρι. Τη μητέρα μου και τον πατέρα μου να πηγαίνουν καμιά φορά σε κοντσέρτα και να επιστρέφουν χαρούμενοι. Εδώ τους έβλεπα να επιστρέφουν πάντα κουρασμένοι, κατάκοποι. Δεν είχα καταλάβει γιατί φύγαμε. Δε μπορούσα να δω τα προβλήματα και τις δυσκολίες. Εμένα όλα εκεί μου φαίνονταν ωραία.

Το ταξίδι μου είχε φανεί ατελείωτο. Θυμάμαι ότι οι γυναίκες έκλαιγαν και οι άντρες κάπνιζαν αμίλητοι. Κουβαλούσαν όλα τα υπάρχοντά τους. Εμείς πουλήσαμε ότι είχαμε. Πήραμε μόνο μια τσάντα με ρούχα και κάτι ασπρόμαυρες οικογενειακές φωτογραφίες. Δεν μπορούσα να καταλάβω ακριβώς τι συνέβαινε. Μετά ξαφνιάστηκα όταν είδα μπροστά μου ένα δρόμο γεμάτο φώτα, αφίσες, μαγαζιά, μπαρ... Δοκίμασα και πρώτη φορά κόκα-κόλα. Μέσα μου δεν ήξερα τί προτιμούσα. Στην αρχή νομίζαμε πως πολύ σύντομα θα ξαναγυρνούσαμε. Η Ελλάδα ήταν σκληρή για μας, μερικές φορές και άδικη. Αλλά τα χρόνια περνούσαν και μαζί περνούσαν και τα προβλήματα, οι δυσκολίες, ακόμα και ο ρατσισμός που αντιμετωπίζαμε. Δεν είναι ότι δεν υπήρχαν πια, αλλά έρχονταν τη μια στιγμή, και την άλλη έφευγαν, γιατί συνέβαινε κάτι καινούριο".

(Άστεγος κάτω από την Ακρόπολη. Αυτή η σπηλιά είναι το σπίτι του, όπως λέει)

(Περιμένοντας στην ουρά για συσσίτιο)

(Συσσίτιο της Εκκλησίας)

(Καφέ μπαρ, στο κέντρο της Αθήνας)

"Η φωτογραφία ήτανε για μένα βάρκα σωτηρίας. Μπορούσα να ταξιδεύω όπου ήθελα, στον κόσμο της φαντασίας ή στις αναμνήσεις μου. Η σκέψη μου ήταν εκεί, εδώ όμως ήταν η ζωή μου. Πέρασαν δέκα χρόνια μέχρι να βγάλω τα χαρτιά μου να μπορέσω να ξαναπάω στην Αλβανία. Είχε αλλάξει πολύ, και το ίδιο κι εγώ. Δε μπορούσα να αναγνωρίσω την πόλη μου, τη γειτονιά μου, μόνο ήξερα ότι εκεί είχα ζήσει. Οταν φωτογραφίζω εκεί, ψάχνω τις εικόνες που έχω κρατήσει στη μνήμη μου, ξαναβλέπω με τα μάτια που είχα όταν ήμουνα μικρός.

Η Αθήνα τότε έσφυζε από ζωή, παντού ξεφύτρωναν καινούρια πράγματα, άνοιγαν μαγαζιά, ξενοδοχεία, εστιατόρια, κόσμος παντού. Όταν πλησίαζαν οι Ολυμπιακοί Αγώνες, ήταν σαν να βάζει τα καλά της. Τις μέρες εκείνες θυμάμαι ότι δεν έβλεπες πουθενά το γνώριμο πλήθος, ούτε τα κορίτσια, ούτε πρεζάκια, ούτε μετανάστες, ούτε πλανόδιους μικροπωλητές. Σαν να ήταν άλλος τόπος. Έτσι φαινόταν στα μάτια μου. Μετά ξαναεμφανίστηκαν σιγά-σιγά."

Κατηφορίζουμε, απέναντί μας τρεις άνδρες συζητούν, ο ένας ανακούρκουδα. Σύριγγες, γκραφίτι στους τοίχους, τα κορίτσια στη γωνία, φανάρια στα σπίτια της Ιάσωνος, οδός Κεραμεικού, τρεις άντρες στον ακάλυπτο -είναι οι ίδιοι;- χωρίζουν, παίρνει μόνος του ο καθένας το δρόμο του, βρίσκει μπροστά του ο καθένας άλλο τοίχο.

(Τρεις άνδρες σε εγκαταλελειμμένη περιοχή, κοντά στο κέντρο της Αθήνας)

(Η αστυνομία συλλαμβάνει μετανάστη, στο κέντρο της Αθήνας)

(Διαδηλώσεις στην Αθήνα)

"Ο καιρός περνάει γρήγορα. Έπειτα ήρθε η κρίση. Τώρα βλέπεις την πόλη να μαραίνεται. Πολλοί φεύγουν, τα μαγαζιά κλείνουν, δε σου κάνει κέφι για βόλτες όπως παλιά. Πολλοί φοβούνται ακόμα και να βλέπουν τη φτώχεια και τη δυστυχία, ακόμα κι αν δεν τους αγγίζει. Ομως αυτοί οι άνθρωποι υπήρχαν πάντα για μένα. Τους βρήκα εδώ τότε που πρωτοήρθα. Η συναναστροφή μαζί τους ήταν συνηθισμένη. Σαν να ήταν κρυμμένοι πίσω από ένα σεντόνι και τους έβλεπες μόνο άμα έψαχνες από κάτω. Τώρα που έχει φύγει το σεντόνι τους βλέπεις παντού. Εχουν τρομερή δύναμη αυτοί οι άνθρωποι, ζούνε από το πουθενά. Στις φωτογραφίες μου θέλω να πηγαίνω πέρα από τη φτώχεια και τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν, να βρίσκω αυτή τη δύναμη, την απλότητα, την καλοσύνη και την αξιοπρέπεια που έχουν μέσα τους.

Θυμάμαι παλιά που μαζεύαμε με τα άλλα παιδιά κάτι λουλούδια -εδώ νομίζω τα λένε κλέφτες- τα φυσούσαμε και κάναμε ευχές: να πάμε στην Ιταλία ή στην Ελλάδα. Χωρίς να καταλαβαίνουμε ακριβώς γιατί. Τελικά έπιασε. Ήρθαμε. Σ´αυτή τη χώρα είναι πια η ζωή μου. Εδώ γνώρισα το καλό και το κακό, εδώ έμαθα από μικρός να δουλεύω, εδώ ενηλικιώθηκα. Εδώ είναι το σπίτι μου και ο πόλεμός μου".

(Εστιατόριο στο κέντρο της Αθήνας)

(Η Μ. 28 ετών, ζει με τα 4 παιδιά της, σε έναν μικρό χώρο, που της έχει παραχωρήσει η Πολιτεία)

*Ο Ένρι Τσανάι γεννήθηκε στη Αλβανία το 1980 και ήρθε με την οικογένειά του στην Ελλάδα το 1991. Τελείωσε το σχολείο στο Παγκράτι και σπούδασε φωτογραφία στη Leica Academy. Την περίοδο 2006-8 συμμετείχε στο City Streets Project (British Council/Ινστιτούτο Μεταναστευτικής Πολιτικής), ένα "φωτογραφικό οδοιπορικό στην πολυπολιτισμική Αθήνα", με την καθοδήγηση του φωτογράφου του Magnum Νίκου Οικονομόπουλου, που επιμελήθηκε και την ομαδική έκθεση η οποία παρουσιάστηκε στην Αθήνα, τη Θεσσαλονίκη, τις Βρυξέλλες και την Κωνσταντινούπολη και έγινε βιβλίο από τις εκδόσεις ΜΙΕΤ. Από το 2007 συνεργάζεται με τον Δημοσιογραφικό Οργανισμό Λαμπράκη, και παράλληλα φωτογραφίζει στην Ελλάδα, την Αλβανία και τα υπόλοιπα Βαλκάνια. Η πρόσφατη δουλειά του Shadows in Greece παρουσιάστηκε στην Τεχνόπολη του Δήμου Αθηναίων στο πλαίσιο του ATHENS Photo Festival (11/2013), και δημοσιεύθηκε μεταξύ άλλων στα αμερικανικά φωτογραφικά περιοδικά Vice και Burn.

*Η Ναντίνα Χριστοπούλου είναι ανθρωπολόγος. Συνεργάστηκε για πρώτη φορά με τον ΕΤ το 2006-8 όταν είχε την επιστημονική επιμέλεια του City Streets Project.

Πέρα απο την Ακρόπολη και τα λοιπά αξιοθέατα του υπουργείου τουρισμού, υπάρχουν και άλλες εικονες για την Ελλαδα του σημερα. Εδώ βλέπουμε ρουφηγμα φαγητού μεχρι την τελευταία στάλα απο το σισίτιο της εκκλησίας. Για περισσότερες φωτογραφίες απο την Αθήνα της κρίσης:

ΚΑΛΗΜΕΡΑ!!

Σάμπως τὰ μάτια της νὰ μοῦ εἶπαν ὅτι
δὲν εἶμαι πλέον ὁ ναυαγὸς κι ὁ μόνος,
κι ἐλύγισα σὰν ἀπὸ τρυφερότη,
ἐγὼ ποὺ μ᾿ εἶχε πέτρα κάνει ὁ πόνος.

Το νανούρισμα της κρίσης

Κοιμήσου, αγγελούδι μου. Θα βρω και θα σου πω λεξούλες, λογάκια τρυφερά, για να σε πάρει ο ύπνος. Ξέρεις, όταν ήμουν πιο μικρός, πριν γίνω ο μπαμπάς σου, δεν έβρισκα καθόλου ενδιαφέρον στα νανουρίσματα. Δεν ήταν λίγες οι φορές που με πιάνανε τα γέλια, τα θεωρούσα λιγάκι ξενέρωτα όλα αυτά. Ναι, είναι εκείνη η φάση που περνάει κάθε άνθρωπος στη ζωή του, τότε που τα αμφισβητείς όλα, καθώς μυθοποιείς κι απομυθοποιείς τους πάντες και τα πάντα μέσα σε λίγα μόλις δευτερόλεπτα. Είναι τότε που αφήνεις πίσω σου μια και καλή τη μωρουδιακή σου κατάσταση, καθώς εισβάλλεις στην κοινωνία μέσα για πρώτη φορά και θες να φωνάξεις, να σκληρύνεις, να επαναστατήσεις για έναν κόσμο καλύτερο, έναν κόσμο που πιστεύεις ακράδαντα ότι θα τον αλλάξεις εσύ μαζί με τους φίλους σου. Ναι, είναι τότε που αν πιάσεις τον εαυτό σου να μωρουδίζει, να του ξεφεύγουν μερικά χαϊδεμένα λόγια, νιώθεις ενοχές, λες μέσα σου ότι δεν γίνεται, πρέπει να πάψεις να μιλάς έτσι, πάει, μεγάλωσες πια, τέρμα οι αγκαλίτσες με τη μανούλα και τον πατερούλη, τέρμα τα κλάματα για να πετυχαίνεις τα κάθε λογής χατίρια, τέρμα η πιπίλα της αγνότητάς σου που αρνείσαι πεισματικά να σταματήσεις να τη μασουλάς, κοτζάμ άντρας. Τι κι αν λες συνέχεια για τότε που την πέταξες μπροστά στους γονείς σου για να κάνεις επίδειξη δύναμης, να υπερηφανευτείς ότι τα κατάφερες κι απεξαρτήθηκες από την πρώτη μεγάλη εξάρτηση της ζωής σου. Αφού κρύβεις απ’ όλους ότι εκείνη τη νύχτα μυξόκλαιγες κάτω από τα σκεπάσματα γιατί, παρά τη γενναία σου πράξη, σε ξενυχτούσε η έλλειψη που ένιωθες στο στόμα. Ησυχία, είπαμε! Πιπίλες, νανουρίσματα, παιδικότητα. Κοιμήσου.

Ναι, ματάκια μου, κοιμήσου, όσο εγώ μονολογώ και λέω όλα αυτά που ευτυχώς εσύ ακόμα δεν καταλαβαίνεις. Τώρα που το καλοσκέφτομαι, ίσως εκείνη η επίπονη, σχεδόν τραυματική διαδικασία ωρίμανσης να ήταν ο βασικός λόγος που δεν ήθελα για μεγάλο χρονικό διάστημα ούτε να ακούω για νανουρίσματα, παιδικά τραγουδάκια και μωρουδίλες. Είναι σαν να επιδιώκεις διαρκώς να απομακρύνεσαι από το σημείο όπου βρίσκεται η πληγή σου, από εκεί που νιώθεις ότι πονάς κάθε φορά που πλησιάζεις, χωρίς καν να το συνειδητοποιείς ότι αντιδράς έτσι, σχεδόν αντανακλαστικά. Είναι όπως όταν μιλάς για εικόνες, τοπία και βουνά σε κάποιον που έχει χάσει την όρασή του, σε έναν που δεν πρόκειται να περπατήσει ξανά να περιγράφεις βόλτες και χορούς και ιδρωμένα πέλματα από τα κυνηγητά. Θα δεις και θα διαβάσεις σε αμέτρητες περιγραφές, σε στίχους, σε βιβλία και σε αναλύσεις ότι με έναν παρόμοιο ψυχολογικό μηχανισμό ο καθένας μας πενθεί μονίμως για τη χαμένη παιδικότητά του, λες και κάποια στιγμή ξεριζώνεται οριστικά ένα κομμάτι από τον εαυτό του. Ακόμα και όταν αυτή η παιδικότητα επανέρχεται συχνά-πυκνά σε ανύποπτες στιγμές, ποτέ δεν θα ακούσεις να τη λένε πλέον έτσι, τη βαφτίζουν αλλιώτικα, τη λένε “ανωριμότητα”, “παλιμπαιδισμό” και με τόσα άλλα ονόματα ή και αργότερα, όταν σε πετύχουν να παρασύρεσαι ψάχνοντάς την, σε γελοιοποιούν και σου λένε ότι κάνεις σα μωρό παιδί. Λες και δεν μπορούμε πια να διανοηθούμε ότι υπάρχει η παραμικρή πιθανότητα το παιδί εκείνο μέσα μας να διασώθηκε, να ξέφυγε μέσα από τα σκουπίδια της μαμάς, από εκεί που βρίσκεται πεταμένη και η αγαπημένη μας, πολύχρωμη πιπίλα.

Κοιμήσου, εσύ παιδάκι μου. Υπάρχει βέβαια και η άλλη φάση, δηλαδή να μη βιώσεις απλά το θάνατο της παιδικότητάς σου, αλλά να αναγκαστείς να σκοτώσεις εσύ ο ίδιος το παιδί που κρύβεις μέσα σου και που σε ταλαιπωρεί κάθε φορά που αντιμετωπίζεις τις προκλήσεις με τις οποίες γέμισε ένα κρύο απόγευμα η άγουρη ζωή σου. Είναι τότε που, για παράδειγμα, δεν έχεις γονείς πια να σε νταντέψουν και να σου δείξουν το δρόμο το σωστό, τότε που όλα απότομα πέφτουν πάνω στις πλάτες και τους ώμους σου και πρέπει να βγεις στο πεζοδρόμιο από τόσο δα πιτσιρικάς, να μάθεις το πώς βγαίνει το μεροκάματο, να ψηθείς, όπως αρέσκονται οι Έλληνες να λένε, λες και είσαι κανένα κομμάτι από κοτόπουλο που πρέπει να ψηθεί πρώτα και ύστερα να φαγωθεί. Τότε που δεν έχεις κανέναν να σου δώσει χαρτζιλίκι και αναγκάζεσαι να παρατήσεις μέχρι και το σχολείο για να τρέχεις στις καφετέριες και να σερβίρεις ώσπου να βράσει η σπονδυλική σου στήλη από τους πολλούς δίσκους και τα ελάχιστα μπουρμπουάρ. Τότε που πρέπει μόνος σου να μάθεις να αυτοπροστατεύεσαι και να προσέχεις μη σε πάρει από κάτω και πέσεις χαμηλά και παρασυρθείς σε ουσίες και ψευδαισθήσεις ότι τάχα όλοι κατά βάθος είμαστε σκοτωμένα παιδιά μικρά, τι είμαστε μωρέ, τίποτα δεν είμαστε, και καταπίνεις τζούρες για να ξεχαστείς και φτιάχνεις καπνούς με το μυαλό και το στόμα, νομίζοντας πως βλέπεις μπροστά σου τη φιγούρα της μάνας σου, τη μανούλα σου που έχασες από τη φτώχεια και που τώρα λείπει και ρίχνεις αναθέματα για την ώρα και τη στιγμή που σε γέννησε και σ’ έφερε σ’ έναν κόσμο που μοιάζει με τραμπάλα την ώρα που κανονικά εσύ έπρεπε να κάνεις τραμπάλα στην παιδική σου τη χαρά.

Σώπα, σώπα. Κι έρχεται μια στιγμή που λες σώπα και ότι δεν μπορείς να το πιστέψεις. Θα γίνω πατέρας εγώ; Μα πως; Εγώ ακόμα είμαι μικρό παιδί. Αλλά, ναι, ξέχασα, με συγχωρείς, τα είπαμε αυτά, τα ξεκαθαρίσαμε, εκείνο το παιδί τελείωσε, πέθανε, σκοτώθηκε, όπως θες πες το, στο διάολο πήγε εκείνο το παιδί. Γονιός λοιπόν, χωρίς να το προγραμματίσεις, όπως σχεδόν όλα όσα συνέβησαν στη ζωή σου, απρογραμμάτιστα, να γίνονται τότε που δεν τα περιμένεις και εκείνα που τα περιμένεις να μη γίνονται ποτέ. Πάνω στην ορμή του έρωτός μου, στην έξαψη της έλξης, αφέθηκα, χωρίς να σκεφτώ να πάρω προφυλάξεις από το μέλλον μου κι αποκοιμήθηκα σε ύπνο γλυκό. Κι όταν ξύπνησα, έμαθα ότι έφερα στο φως μια ζωή που τώρα θέλει να νιώσει όλα εκείνα που ένιωθα κι εγώ, τις παραδεισένιες αγκαλιές, τα φιλιά στα απαλά τα μάγουλα και το ζεστό λαιμό, τα μικρά τα δαχτυλάκια που ενστικτωδώς σφίγγουν δυνατά τον μεγάλο, ενήλικό σου δείκτη, σαν να θέλουν με αυτόν τον τρόπο να σου πουν να μην τα αφήσεις ποτέ, να είσαι εκεί από την αρχή και για πάντα, μπαμπά, γιατί σε αυτό το στάδιο ο άνθρωπος νιώθει την επιθανάτια αγωνία, αισθάνεται τον αέρα ως το κενό ενός ατέλειωτου γκρεμού και έχει την αγωνία της διαρκούς πτώσης και σε περιμένει να τον πάρεις αγκαλιά χιλιάδες φορές και να έχει τη γαλήνη ότι τον σώζεις χιλιάδες φορές, μπαμπά, τι θα πει ότι νιώθεις ανέτοιμος, ότι δεν ξέρεις αν μπορείς να προσφέρεις στο παιδί σου όσα χρειάζεται, ότι ξέχασες ακόμα και τα λόγια από τα νανουρίσματα και ότι λες τα ίδια και τα ίδια στιχάκια και ότι δεν μπορείς να βρεις τρόπους για να το κάνεις να σταματήσει να κλαίει. Τι θα πει ότι νιώθεις γονιός για κλάματα.

Νάνι του να κοιμηθεί και καλά να σηκωθεί. Και προσπαθείς να μην πέσεις αλλά να σηκωθείς και να σταθείς στα πόδια σου, ειδικά σε τούτη τη χώρα της ατέλειωτης κρίσης. Είχες την εντύπωση ότι αυτός ο τόπος είχε αναπτυχθεί αρκετά, είχε μεγαλώσει, ότι είχε μείνει μακριά από τις παιδικές του τις ασθένειες. Ότι είχε τελειώσει με την παιδικότητά του, ότι είχε ωριμάσει και σου παρείχε ασφάλεια, όπως ο κάθε πατέρας θα έκανε στη θέση του πατέρα σου. Ότι δεν θα υπήρχε περίπτωση ποτέ να ζουν παιδιά σκελετωμένα εδώ, βρέφη ημιλιπόθυμα, ότι μόνο στον κινηματογράφο θα βλέπαμε γονείς να πουλάνε τα σπλάχνα τους γιατί δεν μπορούν να τα μεγαλώσουν στη σύγχρονη, ανεπτυγμένη Ελλάδα, ότι αν σου τύχει και γίνεις γονέας σε μικρή ηλικία, γονέας junior, δεν έχεις κανέναν να σε στηρίξει αλλά μόνο τα πόδια και τα χέρια σου τα ίδια. Κι εξοργίζεσαι, νιώθεις να χάνεις τον αυτοέλεγχό σου, τις στιγμές εκείνες που σε κατακλύζουν όλες αυτές οι σκέψεις και λες ότι φεύγει η ζωή μαζί με το μωρό που δεν ξέρεις ακόμα αν κρατάς σωστά στην αγκαλιά σου, αναρωτιέσαι σε τι έφταιξες και τώρα ντρέπεσαι και λυπάσαι κάθε φορά που περνάς έξω από τα παιχνιδομάγαζα και σφίγγεσαι γιατί δεν μπορείς να πάρεις δωράκια στο παιδί σου, σου λένε ότι η αγάπη κοστίζει, ότι η αγάπη εξαρτάται από πολλούς αστάθμητους παράγοντες, ότι αγάπη δεν μπορεί να παρέχει ο καθένας, ότι με την αγάπη δεν γεμίζει το στομάχι. Κι είναι κι αυτό το νανούρισμα που πρέπει κάποια στιγμή να μάθεις να το λες σωστά. Φτιάξε ένα δικό σου στην τελική. Με αισιοδοξία. Για ένα καλύτερο μέλλον. Για τη χώρα σου. Για το παιδί σου. Σώπα, καρδούλα μου. Νάνι, νάνι.

Η ανάπτυξη φτάνει.

Μοιραστείτε το!

Τα 13 "ΔΕΝ" των επιτυχημένων ανθρώπων!

Έχετε αναρωτηθεί ποτέ τι είναι αυτό που κάνει τους επιτυχημένους επιχειρηματίες ικανούς να ανταποκρίνονται και να αντεπεξέρχονται σε οποιαδήποτε δυσκολία βρεθεί μπροστά τους;


Σύμφωνα με ένα δημοσίευμα στο Forbes, πέρα από την καλή κατάσταση της υγείας, η ψυχική και διανοητική δύναμη κρίνεται πιο σημαντικός παράγοντας, καθώς οι ψυχικά δυνατοί άνθρωποι καταφέρνουν να ελέγχουν τα συναισθήματά τους, τις σκέψεις τους και τη συμπεριφορά τους με τέτοιο τρόπο, ώστε να επιτυγχάνουν τους στόχους τους.


Δείτε, λοιπόν, τι ΔΕΝ κάνουν οι «ισχυροί» άνθρωποι:





- Δεν χάνουν χρόνο με το λυπούνται για λάθος κινήσεις, αλλά αναλαμβάνουν την ευθύνη των πράξεών τους και αντιλαμβάνονται ότι η ζωή δεν είναι πάντα δίκαιη.


- Δεν επιτρέπουν σε άλλους να κλέψουν τον έλεγχο των καταστάσεων από τα χέρια τους και δεν επιτρέπουν σε κανένα να ασκεί εξουσία πάνω τους.


- Δεν προσπαθούν να αποφύγουν τις αλλαγές, αλλά πιστεύουν στις ικανότητές τους να προσαρμόζονται στις καταστάσεις.


- Δεν σπαταλούν ενέργεια σε οτιδήποτε δεν μπορούν να ελέγξουν και επικεντρώνονται σε ό,τι περνάει από το χέρι τους.


- Δεν προσπαθούν να ευχαριστούν τους πάντες και δεν φοβούνται να εκφράσουν ανοιχτά τη γνώμη τους.


- Δεν φοβούνται να ρισκάρουν όταν έχουν υπολογίσει όλους τους κινδύνους.


- Δεν μετανιώνουν για το παρελθόν, αλλά προσπαθούν να μάθουν από τα λάθη.


- Δεν επαναλαμβάνουν ξανά τα ίδια λάθη και φροντίζουν να παίρνουν πιο σωστές αποφάσεις στο μέλλον.


- Δεν ζηλεύουν την επιτυχία των άλλων και αναγνωρίζουν όταν αυτή είναι αποτέλεσμα σκληρής δουλειάς.


- Δεν τα παρατάνε αν αποτύχουν, αλλά το βλέπουν σαν ευκαιρία για βελτίωση.


- Δεν φοβούνται να μείνουν μόνοι, αλλά αξιοποιούν τον χρόνο αυτό για να γίνουν πιο παραγωγικοί.


- Δεν θεωρούν ότι τους «οφείλεται» τίποτα. Αντίθετα, αναζητούν ευκαιρίες, ανάλογες των ικανοτήτων τους.




- Δεν περιμένουν άμεσα αποτελέσματα. Γνωρίζουν ότι η επιτυχία απαιτεί χρόνο και προσπάθεια.

η αγάπη έχει μια πλευρά που πληγώνει

Οι άνθρωποι πιστεύουν ότι η Αγάπη είναι συναίσθημα, ηπιότητα, τρυφερότητα, γλυκύτητα ή επικοινωνία. Κι όμως, το φως της Αγάπης έχει την ιδιότητα να καταφέρνει βίαια και ισχυρά ρήγματα στη σκοτεινιά των ανθρώπων, ρήγματα που αυτοί τα ερμηνεύουν σαν σκληρότητα, τραχύτητα, οργή, απονιά, σαν πλήγματα ενάντια στην τρυφερή αισθαντικότητά τους. Κι όμως αυτή ακριβώς η «τραχύτητα», είναι μια πλευρά Αγάπης, που παίρνει τη μορφή της «επίθεσης» ενάντια στο σκοτεινό, αδρανές, αντιδραστικό στοιχείο μέσα τους.

Η Αγάπη, λοιπόν, έχει μια πλευρά που λαβώνει, σαν βέλος, σαν σπάθη, σαν ρομφαία. Λαβώνει τον δράκο, το κτήνος, το φίδι, όπως ο Αι-Γιώργης λάβωσε και σκότωσε το δράκο. Η Αγάπη φέρεται αυστηρά, επιθετικά, μαχητικά στον σκοτεινό παράγοντα και μαλακά και τρυφερά στον φωτεινό. Αλλά οι άνθρωποι, βουτηγμένοι καθώς είναι στον σκοτεινό, εγωκεντρικό παράγοντα, απαιτούν τρυφερή μεταχείριση του εγωκεντρισμού τους. Και αυτό το λένε αγάπη. Αν η Αγάπη επιτεθεί σ’ αυτόν, τότε δεν την αναγνωρίζουν για Αγάπη. Δεν βλέπουν ότι ζουν στο ψεύτικο, ούτε ότι η Αγάπη δεν ανέχεται το ψεύτικο, ότι ο σκοπός της είναι να το χτυπά και να το διαλύει όπου το συναντήσει. Θυμάμαι τον Χριστό και τη δόνηση της ιερής οργής που τον κατέκλυσε όταν κατηγορούσε του υποκριτές Φαρισαίους, ή όταν έδιωχνε τους εμπόρους από τον Οίκο του Θεού.

Σοφία Άντζακα

ΤΡΕΙΣ ΜΕΡΕΣ ΣΤΗΝ ΕΡΗΜΟ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ (Ντοκιμαντέρ)

Η πληρότητα που εκπέμπουν τα λαμπερά προσωπά τους, η απόλυτη ηρεμία και γαλήνη μαρτυρούν ότι σε αυτό τον άγριο τόπο κάτι ιδιαίτερο συμβαίνει.

Η έρημος του Αγίου Όρους ''μιλά'' σε όσους την επισκέπτονται.

Τα απόκρυμνα μέρη με τα πυκνόφυτα δάση αλλά και τα γυμνά τοπία χωρίς να ακούς τον παραμικρό θόρυβο παρά μόνο το κελαϊδημα των πετεινών του ουρανού, σε ταξιδεύουν σε άλλους κόσμους.


Ντοκιμαντέρ...



πηγή

Πράσινο φως για τον σολομό Φρανκενστάιν

Λίγο πιο κοντά στα πιάτα των βορειοαμερικανών (διότι οι Ευρωπαίοι είναι σαφώς πιο εχθρικοί...)καταναλωτών μοιάζει να φέρνει τον γενετικά τροποποιημένο σολομό η απόφαση της Περιβαλλοντικής Υπηρεσίας του Καναδά να επιτρέψει στην αμερικανική εταιρεία βιοτεχνολογίαςAquaBounty Technologies Inc να παράγει σε εμπορική κλίμακα τα μεταλλαγμένα αυγά σολομού που παράγει πειραματικά εδώ και χρόνια. Με τη δημοσιοποίηση της απόφασης αυτής αναζωπυρώθηκε και η γνωστή μεγάλη συζήτηση: είναι τα μεταλλαγμένα ζώα η λύση για την πείνα στον πλανήτη; Ή είναι ένας μέγας κίνδυνος για το περιβάλλον και τον ίδιο τον άνθρωπο, συνέπεια της αλαζονικής του τάσης να σφετεριστεί τον πλανήτη;

Η AquaBounty παλεύει εδώ και 20 χρόνια για την άδεια να φέρει τον μεταλλαγμένο σολομό στα πιάτα των Αμερικανών.

Η απόφαση της Περιβαλλοντικής Υπηρεσίας του Καναδά είναι η πρώτη, μικρή έστω, νίκη της. Εφεξής, η εταιρεία θα μπορεί να εξάγει κάθε χρόνο έως και 100.000 γενετικά τροποποιημένα αυγά σολομού από το εκκολαπτήριο που διαθέτει στη Νήσο του Πρίγκιπα Εδουάρδου, στις (ετοιμόρροπες, πάντως, σύμφωνα με την «Γκάρντιαν»)εγκαταστάσεις που διαθέτει κάπου μέσα στο τροπικό δάσος του Παναμά.

Μεταλλαγμένα αυγά της εταιρείας κάνουν την ίδια διαδρομή εδώ και χρόνια, απλώς η παραγωγή τους γινόταν σε πειραματική κλίμακα. Το τέλος της διαδρομής τους ωστόσο θα παραμείνει υποχρεωτικά το ίδιο, ακόμα και αν δώσει και ο Παναμάς στην εταιρεία, όπως απαιτείται, άδεια για παραγωγή σε εμπορική κλίμακα: αφού πάρουν το πλήρες τους μέγεθος μέσα στις δεξαμενές, τελικά θα καταστραφούν.

«Κανένα γενετικά τροποποιημένο ψάρι ή αυγό δεν έχει εγκριθεί επί του παρόντος στον Καναδά για κατανάλωση από τον άνθρωπο», επεσήμαναν οι Αρχές της χώρας. Οσο για την αρμόδια Αρχή των ΗΠΑ, την Υπηρεσία Τροφίμων και Φαρμάκων, αυτή αναμένεται να αποφανθεί επί του μεταλλαγμένου σολομού «στο εγγύς μέλλον».





ΑΓΡΙΟ... ΚΕΡΔΟΣ. Τι σημαίνει όμως «μεταλλαγμένος σολομός»; Η AquaBounty αφαιρεί από τον σολομό Σινούκ του Ειρηνικού το γονίδιο που παράγει μια αυξητική ορμόνη και τροποποιεί την έκφρασή του με τη βοήθεια ενός αντιψυκτικού γονιδίου από το προβατόψαρο (Zoarces americanus).

Κατόπιν, εγχύει το αποτέλεσμα σε αυγά σολομού του Ατλαντικού ο οποίος, κανονικά, δεν παράγει την αυξητική ορμόνη παρά μόνο όταν βρίσκεται σε ζεστά νερά. Η μεταλλαγμένη εκδοχή του την εκκρίνει όλο τον χρόνο. Ως εκ τούτου, ο μεταλλαγμένος σολομός AquAdvantage αναπτύσσεται δύο φορές πιο γρήγορα από τον απλό σολομό του Ατλαντικού και μπορεί να φτάσει στην αγορά μέσα σε 16 με 18 μήνες έναντι τριών ετών για τον μη μεταλλαγμένο σολομό.

Είναι προφανές ότι το κόστος παραγωγής του μεταλλαγμένου σολομού είναι πολύ μικρότερο και το περιθώριο κέρδους πολύ μεγαλύτερο. Επιπλέον, άγριος και μεταλλαγμένος σολομός έχουν ακριβώς την ίδια εμφάνιση. Αν πιστέψουμε την AquaBounty, έχουν και την ίδια γεύση.

Η εταιρεία δίνει ιδιαίτερη έμφαση στο γεγονός ότι τα αυγά που παράγει είναι θηλυκά και στείρα - είναι το μήνυμά της στους οικολόγους ότι, ακόμα και αν διαφύγουν στο φυσικό περιβάλλον, δεν υπάρχει κίνδυνος διασταύρωσης των ειδών.

ΠΕΙΝΑΣΜΕΝΟΣ ΓΙΓΑΝΤΑΣ.
Σύμφωνα πάντως με τον καναδό βιολόγο δρα Ρόμπερτ Ντέβλιν, άγριος και μεταλλαγμένος σολομός έχουν διαφορετική συμπεριφορά και διαφορετικό οργανισμό. Οπως λέει, ο μεταλλαγμένος σολομός χρειάζεται περισσότερο οξυγόνο από το άγριο ψάρι. Και είναι επιθετικός, σε σημείο να νοιάζεται περισσότερο για το φαγητό παρά για τον κίνδυνο.

«Ο μεταβολισμός τους είναι ιδιαίτερα αυξημένος, πεινούν συνέχεια» και πρέπει να ταΐζονται έως και 20 φορές την ημέρα.

Σε κάθε περίπτωση, ο γαλλικός εξειδικευμένος ιστότοπος Terra Eco θεωρεί την άδεια εμπορευματοποίησής του AquAdvantage στη Βόρεια Αμερική «υπόθεση μηνών». Εφόσον έχει δίκιο, θα είναι το πρώτο μεταλλαγμένο πλάσμα που παίρνει το«ΟΚ» να διατεθεί για ανθρώπινη κατανάλωση.

Παίρνουν σειρά γουρούνια και κοτόπουλα
Ο σολομός AquAdvantage δεν είναι το μόνο μεταλλαγμένο ζώο που περιμένει άδεια να διατεθεί στην αγορά.

Από κοντά περιμένουν μεταξύ άλλων ο χοίρος Enviropigs, τα λιγότερο πλούσια σε φωσφορικά άλατα περιττώματα του οποίου είναι πιο φιλικά προς το περιβάλλον, καθώς και ένα κοτόπουλο που δεν μεταδίδει τη γρίπη των πτηνών.