Νόμος 4000 - Τεντιμποϊσμός

Η πινακίδα έγραφε: "Είμαι τεντυμποϊς γιατί γιαούρτωσα μια γυναίκα"...

Το 1958 θα εφαρμοστεί για πρώτη φορά ένας νόμος που τάραξε την ελληνική κοινωνία επί πολλά χρόνια. Η τότε κυβέρνηση Καραμανλή θα ψηφίσει τον περίφημο νόμο περί τεντυμποϊσμού, δηλ. το Νόμο 4000. Σύμφωνα με αυτόν οι νεαροί ταραχοποιοί που κατηγορούνταν για το αδίκημα της εξύβρισης θα τιμωρούνταν αφού συλλαμβάνονταν με κούρεμα (τους έπαιρναν τα μαλλιά με την ψιλή) και σκίσιμο των ρεβέρ στα παντελόνια τους.

Το ημερολόγιο έγραφε 4 Σεπτεμβρίου του 1958 όταν η φοβερή αυτή παιδαγωγική διάταξη πρωτοεφαρμόστηκε σε τέσσερις τεντυμποϊς. Οι αστυνομικοί κούρεψαν με την ψιλή τα αγόρια, έσκισαν τα ρεβέρ και τους διαπόμπευσαν ρίχνωντας τους στον δρόμο υποχρεώνοντας τους να κρατάνε μια πινακίδα που έγραφε "Είμαι τεντυμποις γιατί γιάουρτωσα μια γυναίκα". Η διαδικασία υπήρξε αμφιλεγόμενη και δίχασε την ελληνική κοινωνία για χρόνια για τον παιδευτικό της ρόλο.

Σκοπός της πολιτείας ήταν η σύμμορφωση, η πειθαρχία και ο παραδειγματισμός των νέων απέναντι σε απρεπείς συμπεριφορές των συνομιλίκων τους. Μιλάμε βέβαια για μια εποχή που η νεολαία έχει αρχίζει να αμφισβητεί γενικώς την κοινωνία και τους θεσμούς της. Ο όρος τεντυμποις άλλωστε προέρχεται από την αγγλική έκφραση teddy boy, όρος με τον οποίο στην Αγγλία χαρακτηρίζονταν τότε οι νέοι με ακριβό ή μοντέρνο ντύσιμο και κούρεμα. Στην μεταπολεμική και μετεμφυλιακή Ελλάδα βέβαια όλα αυτά είναι σχετικά αλλά η αμφισβήτηση υπήρξε και εδώ κομματάκι ανησυχητική για την συντηριτική κοινωνία της εποχής. Το γιαουρτάκι που έπεφτε (κυρίως σε δασκάλους) άρχισε να γίνεται μόδα και μέτρο έκφρασης αυτής αντίδρασης και ο συγκεκριμένος Νόμος θεωρήθηκε ότι θα νουθετούσε τη νεολαία της εποχής.

Χαρακτηριστική αναπαράσταση αυτής της αμφιβόλου εκπαιδευτικής διαδικασίας υπάρχει βέβαια στην ταινία του Γιάννη Δαλιανίδη "Νόμος 4000". Εκεί ο σκηνοθέτης παίζει με αυτό το ρεύμα αμφισβήτησης και ανησυχίας της νεολαίας, που ισσοροπεί ανάμεσα στην ανεμελιά, την αθώα πλάκα, την παραβατικότητα, την ηθική της εποχής. Υπάρχει βέβαια μια ολόκληρη σκηνή αναπαράστασης αυτού του Νόμου. Για τον Δαλιανίδη ο Νόμος 4000 υπήρξε πρόεκταση μιας παλιότερης επιτυχίας του, που το 1961 σόκαρε με την τόλμη της για ελληνική ταινία. Ήταν ο "Κατήφορος". Έχοντας σαν βασική επιρροή τους Ζαβολιάρηδες του Μαρσέλ Καρνέ ο Δαλιανίδης χτίζει ένα σκληρό πορτραίτο για τη νεολαία της εποχής.

Παρά την τόλμη της και στην μια και στην δεύτερη ταινία, όπως γενικά ισχύει στον εμπορικό ελληνικό κινηματογράφο της περιόδου 1950-1970 λειτουργούν ακλόνητα στερεότυπα και ηθογραφικές φιγούρες της εποχής. Για το ζήτημα της νεολαίας πάντως έχει ενδιαφέρον με ποιον τρόπο υπήρξε προσέγγιση και ανάλυση στα μέτρα της εποχής. Ζώντας σε ένα περιβάλλον κατά κύριο λόγο αστικό με τις πολιτικές, οικονομικές και κοινωνικές ανησυχίες και ανισότητες της εποχής είναι σαφές πως τέτοια φαινομενα βρίσκουν αιτία εκδήλωσης. Υπάρχει βέβαια και η ανάποδη πλευρά. Παρά τον προσδιορισμό και την εμφάνιση του τεντυμποισμού ωστόσο η αμφισβήτηση και η αντίδραση που υπήρξε συγκριτικά με την υπόλοιπη νεολαία της Δύσης ήταν εμφανώς περιορισμένη ή σε αναντίστοιχο βαθμό τελοσπάντων. Σημειώνει ο Γιάννης Πετρίδης πάνω σε αυτό και σε σχέση με τα πρώτα χρόνια που ξεκίνησε το ραδιόφωνο (μην ξεχνάμε πως η ροκ εν ρολ μουσική υπήρξε λάβαρο αυτής της αμφισβήτησης) :

"Τη στιγμή που στο εξωτερικό συνέβαινε μια πραγματική μουσική επανάσταση, στη χώρα μας, τους «γιεγιέδες» τους είχαν εντάξει στις ταινίες σαν καρικατούρα μιας εποχής. Ναι, υπήρχε ο νόμος 4000 περί τεντυμποϊσμού και τα γιαουρτώματα και ο χλευασμός σε όποιον τολμηρό έβγαινε με κυκλοφορήσει με μακριά μαλλιά στην Αθήνα. Οι χίπις ατύχησαν στη χώρα μας στο δεύτερο μισό της δεκαετίας του ’60, να συμπέσουν με τη δικτατορία. Δεν μαθαίναμε τίποτα εδώ…

Τις αναστατώσεις τις κοινωνικοπολιτικές στην Αμερική, με τον Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, τις εξεγέρσεις, δεν τις μαθαίναμε. Δούλευα στη Music Box και ήμουν συνδρομητής σε μουσικά περιοδικά από τις ΗΠΑ, που έπαψαν να μου έρχονται επειδή τα λογόκρινε το καθεστώς, για λόγους ασύλληπτους, π.χ. επειδή ένα από αυτά είχε εξώφυλλο τον Gary Packett και τους Union Gap ντυμένους στρατιωτικά και γελοιοποιούσε λέει το στρατό. Τα κείμενα τα στέλναμε στο Υπουργείο Τύπου να τα εγκρίνει η επιτροπή λογοκρισίας… Ωστόσο, τίποτε από τα σπουδαία πράγματα που συνέβαιναν έξω, ακόμη και οι Beatles, δεν έφτασαν στην Ελλάδα στην ώρα τους. Και θυμίζω βέβαια και τα γεγονότα της συναυλίας των Rolling Stones στην Ελλάδα, που διακόπηκε. Ήταν 4 μέρες πριν το πραξικόπημα… Αυτά αποτέλεσαν προάγγελο του τι έμελλε να συμβεί."

ΥΓ: Για την ιστορία να αναφέρουμε πάντως πως το 1958 που εφαρμόστηκε ο Νόμος 4000 κυκλοφόρησε μια ταινία που επέδρασε καταλυτικά στη νεολαία της εποχής (τουλάχιστον στα κοριτσούδια). "Το ξύλο βγήκε από τον παράδεισο" παρουσιάζει ένα κολλέγιο θηλέων της μεγαλοαστικής τάξης. Οι νεαρές μαθήτριες του σπάνε πλάκα με τους καθηγητές τους με την ανοχή τους αλλά και την οικονομική ισχύ των γονιών τους. Μέχρι που θα έρθουν οι αεροπλανικές σφαλιάρες του καθηγητή Φλωρά...

Αξίζει να αναφερθεί ότι ο Νόμος 4000 καταργήθηκε το 1983. Η τελευταία φορά που εφαρμόστηκε ήταν το 1981.

Πηγή topaliatzidiko.com

"Δεν υπάρχουν ευτυχισμένοι έρωτες, μωρό μου!", Ντίνος Χριστιανόπουλος

«Εσείς που βρήκατε τον άνθρωπό σας κι έχετε ένα χέρι να σας σφίγγει τρυφερά, έναν ώμο ν’ ακουμπάτε την πίκρα σας, ένα κορμί να υπερασπίζει την έξαψή σας, κοκκινίσατε άραγε για την τόση ευτυχία σας, έστω και μια φορά; είπατε να κρατήσετε ενός λεπτού σιγή για τους απεγνωσμένους;»

Ο σπουδαιότερος ποιητής της Θεσσαλονίκης και ένας από τους σημαντικότερους ποιητές της Ελλάδας, εξηγεί με ποιο τρόπο η τέχνη είναι μεγαλύτερη από την ζωή, ακόμη και όταν την εμπεριέχει.

Η οδός Σκεπαστού, στις Σαράντα Εκκλησιές της Θεσσαλονίκης, είναι η συνέχεια της οδού Καβάφη-όχι του ποιητή, που έχει εικονοστάσι επάνω απ’ το κεφάλι του, στο γραφείο όπου κάθεται, με πλάτη στον έξω δρόμο, δίπλα από τον άλλον «μάρτυρα», τον Βασίλη Τσιτσάνη, ο κύριος Ντίνος-, αλλά ενός εμπόρου, με καταγωγή από τις Σαράντα Εκκλησιές, που πλούτισε στην Αμερική. «Ας είναι», που θα έλεγε και ο ίδιος-όπως, άλλωστε, μου απάντησε και στην επιμονή μου για μία συνέντευξη μαζί του, παρόλο που δεν θέλει πια να εκτίθεται δημόσια. 5:30 το απόγευμα του τελευταίου Σαββάτου του Απρίλη, και κάθομαι απέναντί του, μέσα στο μικρό δωματιάκι του γραφείου του, στο ισόγειο διαμέρισμα όπου ζει τα τελευταία χρόνια. Με κερνάει λεμονάδα φρέσκια. «Να την πιεις όλη!», με παρακινεί.  

Τι καινούργιο κάνετε τελευταία; 
Είμαι έγκλειστος και υπό παρακολούθηση, λόγω κάποιων προβλημάτων υγείας.

Δεν βαριέστε όλη τη μέρα κλεισμένος στο σπίτι; 
Πως δεν βαριέμαι; Αλλά η αντοχή μου και η υπομονή μου να το αντέχω, είναι προς το καλό μου. Και αυτό το ξέρω. Δεν αρνιέμαι αυτό που για άλλους θα ήταν μια καταδίκη. Αλλά, ξέρεις, τραγουδάω!

Εσείς; 
Γιατί σου φαίνεται παράξενο; Τραγουδάω και με φανατικές μάλιστα θαυμάστριες. Συμπτωματικά. Από ‘δω κι από ‘κει. Τις προάλλες, λόγου χάρη, τραγούδησα στον «Ιανό», στο κέντρο της Θεσσαλονίκης, και έγινε χαμός. Δεν μπορείς να φανταστείς! Ήρθαν για να με ακούσουν από διάφορα μέρη, ακόμη και από το Λουξεμβούργο. Το φαντάζεσαι;

Υποθέτω πως ήδη θα σας προσκάλεσαν οι θαυμαστές σας που ζουν εκεί, για να τους επισκεφθείτε… 
Δεν έχω ταξιδέψει ποτέ. Και δεν θέλω να ταξιδέψω! Είμαι εχθρός των ταξιδιών.
Λένε πως ανοίγει το μυαλό με τα ταξίδια… Ούτε ανοίγει, ούτε κλείνει. Τα έχω ξεπεράσει προ πολλού όλα αυτά τα πράγματα. Δεν περιμένω από πουθενά, παρά μόνο από την αντοχή μου.

Η οποία κρατάει μια χαρά… 
Κρατάει… Αυτό είναι το μυστικό.

Ούτε όταν ήσασταν νέος επιθυμούσατε να ταξιδέψετε; 
Ούτε.

Η μόνη σας αναφορά ήταν η Θεσσαλονίκη; 
Μάλιστα. Παλαιότερα υπήρχε και ένας σοβαρός λόγος, γιατί ήμουνα πάρα πολύ φτωχός. Αλλά και τώρα, που είμαι λίγο καλύτερα, δεν θέλω ούτε να ακούσω για ταξίδια. Τις προάλλες με κάλεσε ο διοικητής του Καναδά, να πάω εκεί και να με φιλοξενήσουν για μία εβδομάδα. Αρνήθηκα.

Για ποιο λόγο; 
Διότι μεσολαβεί η θάλασσα.

Φοβάστε τη θάλασσα; 
Πάρα πολύ! Μόνο μία λέξη μπορεί να αποτυπώσει αυτό που παθαίνω με την θάλασσα: την κλάνω. Σ’ αρέσει δεν σ’ αρέσει έτσι όπως σου το λέω, αυτό συμβαίνει στην κυριολεξία. Αλλά, δεν είναι μόνο η θάλασσα, είναι και το αεροπλάνο.

Δεν μπήκατε ποτέ σε αεροπλάνο; 
Ποτέ. Και ούτε θα μπω βέβαια. Και χαίρομαι πάρα πολύ γι’ αυτό. Ούτε την περιέργεια έχω.

Γιατί ταυτίσατε σε ένα ποίημά σας την θάλασσα με τον έρωτα; «Η θάλασσα είναι σαν τον έρωτα: μπαίνεις και δεν ξέρεις αν θα βγεις…/Η θάλασσα είναι σαν τον έρωτα: χίλιοι τη χαίρονται – ένας την πληρώνει...»… 
Ποιητική αδεία, αλλά και στην πραγματικότητα πιστεύω ότι η απόσταση είναι πάρα πολύ λίγη. Και ο έρωτας και η θάλασσα είναι δύο ίδια πράγματα: πολύ γοητευτικά, αλλά και πολύ επικίνδυνα. Και δεν έχω πέσει έξω σε ό,τι έγραψα σχετικά μ’ αυτά τα πράγματα.

Το ξέρετε ότι πολλοί νέοι άνθρωποι σας «χρησιμοποιούν», επικαλούνται ποιήματά σας, για να κάνουν άλλους να τους ερωτευτούν;
Είμαι το εντελώς αντίθετο: έμενα θα με χρησιμοποιήσουν για να χαλάσουν έναν έρωτα. Γιατί ο έρωτας έχει και τα επικίνδυνά του. Αυτά τα επικίνδυνα, εγώ τα έχω επισημάνει. Και αν ένας είναι έξυπνος μπορεί, διαβάζοντας τα ποιήματά μου, να μπει σε υποψίες μήπως έχει δίκιο αυτός ο τύπος, μήπως είναι έτσι, «να προσέχω, να φυλάγομαι». Αν έχω συμβάλει στο να χαλάσουν κάποιοι έρωτες αυτό συνέβη όχι άδικα, γιατί αργότερα θα χαλούσαν από μόνοι τους.

Δεν υπάρχουν ευτυχισμένοι έρωτες; 
Βεβαίως και δεν υπάρχουν ευτυχισμένοι έρωτες, μωρό μου. Και μάλιστα είμαι σίγουρος και για τη διάρκειά τους. Ένας έρωτας βαστάει το πολύ πολύ δύο χρόνια. Στα δυόμιση δεν αντέχει, δεν πάει ποτέ.

Και πως βλέπουμε τότε τόσα ζευγάρια να είναι αρκετά χρόνια μαζί; 
Υπάρχουν οι εξαιρέσεις, είναι κάποιοι που περνούν μια χαρά. Ο κανόνας όμως είναι να χωρίζουν οι άνθρωποι στο τσάκα τσάκα. Και αν είναι μαζί, πάλι σαν χωρισμένοι να ζουν.

Επομένως είναι συμβιβασμός οι γάμοι που διαρκούν αρκετό καιρό; 
Να κόψουν το κεφάλι τους! Πάντως, όσοι επηρεάζονται από τα ποιήματά μου, επηρεάζονται προς το καλύτερο: στο να είναι δύσπιστοι στα γλυκόλογα.

Εσείς δύσκολα λέγατε «σ’ αγαπώ»; 
Το θεωρώ γελοίο. Δεν δέχτηκα να το πω. Ποτέ δεν έχω πει τέτοιο πράγμα. Η επίδειξη αγάπης είναι και λίγο ενοχλητική.

Δεν ερωτευτήκατε ποτέ τόσο δυνατά; 
Επειδή από τα ποιήματα δίνω την εντύπωση ότι ερωτεύτηκα πολύ, ε τότε ας σας διαψεύσω και μια φορά!

Και πολύ ερωτευτήκατε και βασανισμένα… Αυτό καταλαβαίνουν οι θαυμαστές των ποιημάτων σας. 
Μα με το δικαίωμα αυτό, λέω μερικά λογάκια παραπανίσια.

Ερωτευτήκατε πολλές φορές στη ζωή σας, λοιπόν; 
Το να ερωτεύτηκα είναι πολύ φυσικό. Το θέμα είναι τι είδους έρωτα έκανα. Ήταν σοβαρά πράγματα; Ήταν αστεία πράγματα; Εκεί, το πράγμα παίζει. Άλλωστε, καθετί που αφορά τον έρωτα είναι και θετικό και αρνητικό την ίδια στιγμή.

Οι μεγαλύτεροι έρωτες είναι οι ανεκπλήρωτοι; 
Φοβούμαι ότι μάλλον ναι.

Εσείς δεν επιθυμήσατε ποτέ να είστε μαζί με έναν άνθρωπο για πολύ καιρό; 
Πάρα πολλές φορές! Επιθύμησα. Αλλά δεν ήμουν. Και καλύτερα. Κι’ είμαι απολύτως σίγουρος ότι έχω κερδίσει το παιχνίδι με το να είμαι περισσότερο αρνητικός του δέοντος. Διότι, αργά ή γρήγορα, το πράγμα θα εκφυλιστεί από μόνο του. Δεν έχω καμία αμφιβολία γι’ αυτό. Έρωτες διαρκείας, δεν υπάρχουν!

Μήπως κατά βάθος φοβόμαστε μην πληγωθούμε; 
Ούτε που με νοιάζει! Με την πρώτη ευκαιρία οι άνθρωποι καταλαβαίνουν ότι δεν αγαπιούνται, ότι το πράγμα δεν πάει καλά και βάζουν παραίτηση.

Θα θυσιάζατε δέκα καλά σας ποιήματα για να ζούσατε έναν μεγάλο έρωτα, κύριε Χριστιανόπουλε; 
Όχι βέβαια! Ούτε ένα ποίημα! Ούτε γι’ αστείο να έκανα κάτι τέτοιο. Μα, έχω λίγα ποιήματα, τι νομίζεις;

350 περίπου δεν είναι; 
Ναι, αλλά ο Ρίτσος έχει 20 χιλιάδες! Εν πάση περιπτώσει, έχω 150 υποφερτά ποιήματα και 150 αποκηρυγμένα. Περίπου. Κι’ ό,τι είναι θα μείνει. Και θα μείνει, καλώς ή κακώς.

Πότε γράψατε το τελευταίο σας ποίημα; 
Πριν από 8 χρόνια. Και έκτοτε δεν έγραψα τίποτε απολύτως. Ούτε γραμμή. Και έχω την ελπίδα πως μάλλον έληξε η ιστορία. Και μακάρι.

Γιατί το λέτε «ελπίδα»; Δεν είναι κατάρα για έναν ποιητή να μην μπορεί πια να γράψει; 
Δεν είναι. Ό,τι σοβαρό είχα να γράψω το έγραψα. Τώρα θα αρχίσω τις επαναλήψεις; Να βράσω, λοιπόν, τις επαναλήψεις. Όσο κι αν σου φαίνεται παράξενο, αυτά που σου λέω να τα παίρνεις τοις μετρητοίς.

Μα, αυτό κάνω. Είστε ευτυχισμένος, κύριε Χριστιανόπουλε; 
Είμαι, πράγματι.

Αλήθεια; 
Βεβαίως!

Κι’ αυτοί που επικαλούνται την κατάθλιψη ή την μελαγχολία που κουβαλούν οι ποιητές; 
Αυτοί είναι εκείνοι που θέλουν πιο πολλά από όσα δίνουν. Άμα είναι έτσι, μπορώ να πω κι εγώ παχιά λόγια. Αλλά, δεν λέω.

Εσείς δίνατε πάντα περισσότερα; 
Εγώ δίνω και ταυτόχρονα σκίζω. Κι’ έτσι βγαίνει και μία ισορροπία στα ποιήματά μου. Σκίζω πολλά για το καλό μου. Κι’ είμαι ευχαριστημένος που ξεφορτώθηκα μέτρια ποιήματα. Άμα κάτι το κρατώ, δεν το δημοσιεύσω και έχω αμφιβολίες, χαίρομαι που έχω αυτές τις αμφιβολίες. Ένα ποίημα μισοτελειωμένο και μισοφτιαγμένο, έχει τις πιθανότητες κάποτε να βελτιωθεί και να γίνει ωραίο. Έχω τέτοιες περιπτώσεις. Από εκεί και πέρα όμως, είμαι αδέκαστος να κρατώ αυτά τα ποιήματα-έστω κακογραμμένα, έστω πρόχειρα-και να λέω «δεν ξέρεις καμιά φορά, μπορεί να μου ανοίξει η διάθεση και να τα βελτιώσω». Αλλά, έχω και ακραίες περιπτώσεις: ένα ποίημα το έγραφα 28 χρόνια.

 

Ενώ κάποιο άλλο μέσα σε 5 λεπτά; 
Ναι. Και μερικά σε 5 λεπτά. Οι ακραίες περιπτώσεις, συμβαίνουν μέσα μου.

Πως διακρίνατε αν ένα ποίημα που γράψατε είναι καλό ή για τα σκουπίδια; 
Αυτό το πράγμα είναι κάτι που ούτε εγώ το γνωρίζω.

Είναι χάρισμα; 
Είναι. Ξέρω πάντως ποιο είναι καλό και ποιο είναι κακό, από την αρχή. Δεν περιμένω να τελειώσει το πράγμα. Το τελειώνω βέβαια, καλό ή κακό το κρατάω σε μία μπάντα, δεν μου πολυγεμίζει το μάτι, αλλά έρχεται μια στιγμή που λέω «είναι λίγο καλύτερο από ό,τι φοβόμουνα κι’ έλεγα να το πετάξω. Στάσου, μήπως αξίζει τον κόπο να επιμείνω». Και επιμένοντας βγαίνει ένα πράγμα καλό.

Μήπως είναι λίγο ρετρό πια οι ποιητές σήμερα στον κόσμο μας, κύριε Χριστιανόπουλε; 
Αυτά είναι δύσκολα ερωτήματα. Και εγώ, που δεν πρόκειται να σώσω την ποίηση, τα παραμελώ, τα παρακάμπτω. Και έτσι ζήσανε αυτοί καβλά κι’ εμείς καβλύτερα.

Κάνατε ανέκαθεν ένα παιχνίδι με τις λέξεις… 
Με πολλές λέξεις. Όλα αυτά, ξέρεις, βοηθάνε πολύ: και εις το να ζήσω και εις το να κάνω καλαμπούρι. Αλλά και στα ίδια τα ποιήματα που δεν έχουν τίποτε ύποπτο ή πρόστυχο ή ανήθικο, ακόμη και εκεί μέσα χώνω πολλά πράγματα. Έχω μερικά ποιήματα, στα οποία γράφω εναντίον των ποιημάτων. Και βγαίνουν καλά εν τέλει, ενώ τα είχα ξεκινήσει με κακές διαθέσεις. Αυτό το πράγμα το κάνω συστηματικά και για σοβαρότερα ζητήματα. Λόγου χάρη για την μητέρα μου. Έχω ποίημα εναντίον της μητέρας μου. Είχαμε διαφορές, πολλές και μεγάλες, και έφτασα σε μία στιγμή που αγανάκτησα και μου ‘ρθε αυθόρμητα να γράψω ένα ποίημα εναντίον της. Και αυτό το ποίημα, που είναι γραμμένο με κακή διάθεση, βγήκε τελικά σε καλό μου. Είναι ποίημα και ενδιαφέρον.

Μήπως κάνατε και ένα είδος ψυχοθεραπείας γράφοντάς το; 
Αυτές τις ψυχολογίες τις γράφω εκεί που ξέρεις.

Διαβάσατε κανέναν ποιητή τελευταία που να σας άρεσαν τα ποιήματά του; 
Πως! Μερικοί είναι καλοί. Και μάλιστα δεν έχω καμία αντίρρηση να τους παραδεχτώ, όταν είναι αρκετά καλοί. Λόγου χάρη, θαυμάζω πολύ έναν Κύπριο ποιητή, τον Κυριάκο Χαραλαμπίδη. Πρόκειται για μεγάλο ποιητή! Από τους εδώ που ζουν στην Ελλάδα, δεν είμαι και πολύ ευχαριστημένος, αλλά δεν είναι και για τα σκουπίδια. Κάτι σώζεται κι’ από αυτουνούς.

Γιατί αρνηθήκατε τόσες πολλές φορές τα βραβεία και τις διακρίσεις που σας δίνονταν; 
27 φορές αρνήθηκα βραβείο. Από ό,τι σκατά θέλεις. Θέλω να είμαι λίγο ανώτερος, λίγο υπεράνω.

Άρα δεν είναι θέμα σεμνότητας. 
Είναι κάτι άλλο.

Περηφάνια; 
Περηφάνια; Πες το έπαρσις. Δεν χάλασε κι’ ο κόσμος.

Αφού δεν έχετε ταξιδέψει ποτέ, πως φαντάζεστε ότι είναι η Κύπρος;
Πάντως την αποφεύγω. Φοβάμαι ότι άμα δω την Κύπρο θα πεθάνω!

Γιατί το λέτε αυτό; 
Διότι οι Τούρκοι έχουν μία σημαία τεράστια στον Πενταδάχτυλο και εγώ είμαι πάρα πολύ ευαίσθητος για πατριωτικά θέματα. Ενδέχεται, μόλις δω τη σημαία τους στον Πενταδάχτυλο, να κλατάρω και να πεθάνω εκείνη τη στιγμή. Και το λέω σοβαρότατα. Δεν το λέω σε κανέναν βέβαια αυτό, απλούστατα επικαλούμαι μία πιο εύκολη δικαιολογία, ότι δεν μπορώ να ταξιδέψω με αέρα και με θάλασσα.

Γιατί σας πληγώνει αυτό το θέμα; 
Αστειεύεσαι; Το ίδιο έκανα και με την μάνα μου. Είχα μία μάνα, η οποία ήταν απ’ την Κωνσταντινούπολη-μετά ήρθαν με τον μπαμπά μου εδώ, ως πρόσφυγες. Η μάνα μου, λίγο πριν πεθάνει, όταν διαισθάνθηκε ότι τελείωσαν οι μέρες της, με παρακάλεσε και μου είπε: «παιδί μου, σε παρακαλώ πολύ, πάνε με στην Κωνσταντινούπολη, να την δω τελευταία φορά». Και της είπα: «μάνα, ζήτησέ μου ό,τι θέλεις, εκτός από αυτό. Δεν μπορώ. Γιατί, άμα δω την ημισέληνο, επάνω στην Αγιά Σοφιά, φοβούμαι ότι θα πεθάνω εκείνη τη στιγμή». Και η μάνα μου, η οποία καταλάβαινε πολύ καλά τις ευαισθησίες μου, το παραδέχτηκε και δεν δέχτηκε να πάμε. Και τελικά πέθανε, χωρίς να δούμε την Κωνσταντινούπολη.

Αισθάνεστε τύψεις γι’ αυτό; 
Εν μέρει λίγο αισθανόμουνα. Τώρα, λίγο το ξεπέρασα. Καλώς ή κακώς έχω κάποιες υπερευαισθησίες, που οι περισσότεροι κατά κανόνα δεν τις έχουν και δεν μπορούν καν να καταλάβουν γιατί τις έχω. Έτσι που λες. Είτε για την Κύπρο, είτε για την Κωνσταντινούπολη, η αιτία είναι η ίδια. Η μάνα μου μου έλεγε: «ξέρεις τι όμορφη που είναι η Κωνσταντινούπολη;». Και επειδή είναι όμορφη η Κωνσταντινούπολη, πρέπει εγώ να χεστώ;

Όλο μου αναφέρετε τη μητέρα σας. Με τον μπαμπά σας πως ήταν η σχέση σας; 
Με τον μπαμπά μου είχα μία πολύ μεγάλη διαφορά, από την αρχή μέχρι το τέλος. Ο μπαμπάς μου ήταν μπεκρής. Πολύ. Πάρα πολύ. Και εγώ το εντελώς αντίθετο. Ίσως γιατί είχα το κακό παράδειγμα.

Γινόταν και βίαιος κάποιες φορές; 
Αθώο αγγελούδι ήταν. Αλλά, ό,τι και να πεις, ήταν πολύ βαριά η περίπτωση. Πέθανε δε στο τέλος από 5-6 αρρώστιες. Όλα τα συστήματα του οργανισμού του είχαν εκφυλιστεί. Στο τέλος δεν έβλεπε, δεν άκουγε, πήγαινε στην ταβέρνα και γυρνούσε μεσάνυχτα και τον κουβαλούσαν τέσσερις. Φοβερό πράγμα!

Αυτά είναι τραύματα για ένα παιδί. 
Είναι. Μου έλεγαν οι γειτόνισσες: «Ντίνο, βγες έξω, φέραν τον μπαμπά σου!». Και τον φέρναν ένα πτώμα.

Ντρεπόσασταν για εκείνον; 
Ντρεπόμουν. Και όχι μόνο. Ό,τι μπορείς να φανταστείς. Ας είναι. Τέλοσπάντων. Μου φαίνεται ότι σου είπα πολλά, πιο πολλά από ό,τι ήλπιζα ότι θα σου πω. Ας τελειώσουμε μ’ αυτή την ιστορία.

Πάντως, επειδή έχω παρακολουθήσει συνεντεύξεις σας, φοβόμουν ότι θα έφτανε η στιγμή που θα μου κάνατε επίθεση. Προς το παρόν, είμαι τυχερός μου φαίνεται... 
Δε βαριέσαι! Ίσως να φταίει το γεγονός ότι εκοινώνησα πριν από 10 μέρες. Τι σου έλεγα; Α, ναι… Πάντως η μάνα μου ήταν σκληρή γυναίκα.

Δεν είναι λογικό με αυτά που έζησε με τον μπαμπά σας; 
Είναι.

Εσείς πως τα εισπράττατε όλα αυτά όταν ήσασταν παιδί; 
Τα εισπράττω ακόμη και τώρα, στα 84 μου. Διότι από τους γονείς δεν είδα τίποτε καλό. Δηλαδή, δεν μου άφησαν τίποτε σπουδαίο-είτε οικονομικά είτε μη οικονομικά. Τίποτε. Και επομένως, θα έπρεπε να είχα στεναχωρηθεί και να πω: «δες τι άνθρωποι με γέννησαν!». Δεν το είπα, όμως, ποτέ αυτό το πράγμα! Διότι, κακά τα ψέματα, και ο μπαμπάς μου και η μαμά μου, ήταν πολύ καλοί άνθρωποι. Ο μπαμπάς μου έβλαπτε τον εαυτό του, αλλά δεν έβλαπτε τους άλλους… Αυτά δεν τα ‘χω ξαναπεί, αλλά αφού με ρώτησες…

Μήπως γι’ αυτό γίνατε τελικά ποιητής; 
…Αυτό είναι πράγμα μυστήριο.

Πότε γράψατε το πρώτο σας ποίημα; 
Εννέα χρονών.

Το κρατήσατε; 
Μου φαίνεται το πέταξα. Δεν ήταν και τίποτα σπουδαίο. Τότε ήταν γελοία πράγματα. Και μάλιστα το πρώτο αυτό ποίημα ήταν για τον ελληνοιταλικό πόλεμο.

Το είχατε διαβάσει στους γονείς σας; 
Σε κανέναν. Ήταν μάλιστα επηρεασμένο από τα τραγούδια της Σοφίας Βέμπο. Αυτή ήταν η πρώτη που με επηρέασε.

Ακούτε τραγούδια σήμερα στο σπίτι σας; 
Βαριέμαι. Έχω ένα ραδιοφωνάκι και όταν έρχονται φίλοι μπορεί να το ανοίξουν και να ακούσουμε κανένα τραγουδάκι. Τηλεόραση πάντως δεν έχει εδώ μέσα.

Ρεμπέτικα είναι τα τραγούδια που ακούτε; 
Ρεμπέτικα φυσικά! Με το ρεμπέτικο ασχολούμαι ήδη από 7 ετών. Η μάνα μου ούτε που να τα ακούσει δεν ήθελε-ήταν «πρόστυχα», ήταν «βρόμικα», ήταν «χασικλίδικα», δεν ξέρω κι εγώ τι. Όσο κι’ αν σου φαίνεται αστείο αυτή η πρωιμότητα με ωφέλησε, διότι εγώ όταν λέω «ρεμπέτικο» το λέω σαν να ακούω ρεμπέτικα του 1940 ή και λίγο νωρίτερα. Μετά κάνανε κάτι αηδίες.

Πότε καταλάβατε ότι είστε υπερευαίσθητος, κύριε Χριστιανόπουλε; 
…Αυτόματα και από πολύ νωρίς.

Η μοναξιά σας, σας είναι απαραίτητη; 
Η μοναξιά μου είναι δύναμη! Το φαντάζεσαι; Τέλοσπάντων. Ο καημός μου δεν είναι τόσο η ζωή, όσο η τέχνη. Αστείο μεν, αλλά γεγονός.

Γελάτε εύκολα; 
Δεν ξέρω. Μήπως δεν γελώ ποτέ; Μάλλον γελώ.

Κλαίτε το ίδιο εύκολα; 
Είτε γελώ είτε κλαίω, είναι το ίδιο πράγμα.

Αν σας έλεγα να θυμηθείτε ένα ποίημά σας, ποιο θα σας ερχόταν τώρα στο μυαλό; 
Σε βεβαιώνω, τα έχω ξεχάσει. Και μην σου φαίνεται καθόλου παράξενο. Δεν είμαι καλός στο να θυμάμαι ποιήματά μου. Αντίθετα, άμα τα δω τυπωμένα ή γραμμένα, αμέσως τα θυμάμαι.

Αν τελείωνε η ζωή σας ξαφνικά, θα λέγατε ότι φύγατε πλήρης, κύριε Χριστιανόπουλε; 
Αν είναι πεθάνω, θα πεθάνω ευχαριστημένος. Διότι, εκείνο που ήταν να γράψω, το ‘γραψα.

Κι’ η ζωή σας; 
Η ζωή μου πήγε θυσία στην ποίηση…

…Σας κούρασα; 
Όχι. Να είσαι ευχαριστημένος που με πέτυχες στις καλές μου και κάναμε μία καλή κουβέντα… Και ζήσανε αυτοί καβλά κι εμείς καβλύτερα.

Η κάβλα είναι σημαντική, λοιπόν; 
Γιατί όχι; Και με το παραπάνω. Κάτι χειρότερο: την εκτιμώ.

Τι ώρα ξυπνάτε το πρωί; 
Στις οκτώ. Γιατί; Ενδιαφέρεσαι για το ακανόνιστο;

Και τι ώρα κοιμάστε; 
Στις οκτώ. Οκτώ κοιμάμαι, οκτώ ξυπνώ.

Βλέπετε όνειρα τα βράδια; 
Καθόλου.

Κάποιοι εμπνέονται απ’ αυτά. 
Αυτοί είναι γελοίοι. Εγώ ό,τι έγραψα, το έγραψα με πλήρη συνείδηση, μωρό μου.  

Συνέντευξη-Φωτογραφίες: Γιάννης Χατζηγεωργίου
Πηγή philenews.com

Εάν καπνίζεις πρέπει να δεις αυτό το πείραμα-βίντεο! Περιέχει σοκαρίστηκες εικόνες όμως θα καταλάβεις πόσο κακό σου κάνει το τσιγάρο! (βίντεο)

Εάν καπνίζεις πρέπει να δεις αυτό το βίντεο. Περιέχει σοκαρίστηκες εικόνες όμως θα καταλάβεις πόσο κακό σου κάνει το τσιγάρο!

ΜΕΓΑΛΗ ΔΙΑΦΟΡΑ!

Ο ΧΕΙΡΟΤΕΡΟΣ ΑΓΡΑΜΜΑΤΟΣ!

ΕΤΣΙ!!!!!

!!!!!!!!!!!

.. ΚΑΛΗΜΕΡΑ!!!!!!!!!!!

ΑΚΡΙΒΩΣ!!!!!

8 (σίγουροι) τρόποι για να καταστρέψετε τα παιδιά σας!

Είναι οι λάθος τρόποι που μας επισημαίνουν πέντε ειδικοί, ώστε να τους αποφύγουμε!
1. Απειλείτε το παιδί ότι θα το εγκαταλείψετε 
Έχει συμβεί σε όλους μας. Φτάνει η ώρα να φύγετε από το πάρκο και τα παιδιά τρέχουν, κρύβονται, και γενικά αρνούνται να φύγουν. Η τακτική αυτή του εκβιασμού, λέει ο δόκτωρ L. Alan Sroufe, καθηγητής ψυχολογίας στο University of Minnesota’s Institute of Child Development, μας φαίνεται κάποιες φορές πολύ «δελεαστική» για να συμμορφωθούν αλλά θυμηθείτε ότι η απειλή της εγκατάλειψης είναι εξαιρετικά επιζήμια για τα παιδιά. Η αίσθηση του δεσίματος με τους γονείς, είναι ένα από τα πιο σημαντικά πράγματα στην ανάπτυξη του παιδιού, ιδιαίτερα στα πρώτα χρόνια. Η απειλή εγκατάλειψης, ακόμα και με φαινομενικά ανάλαφρο τρόπο, μπορεί να ταρακουνήσει τα θεμέλια της ασφάλειας που αντιπροσωπεύετε στα μάτια του. Έτσι, την επόμενη φορά προσπαθήσετε με απλά λόγια να του εξηγήσετε πως έχει η κατάσταση. Αν ήρθε η ώρα να φύγετε από το πάρκο, προετοιμάστε το πρώτα, δεδομένου ότι οι απότομες αλλαγές είναι δύσκολες για τα παιδιά. Στη συνέχεια υπενθυμίστε το κάθε λεπτό που περνάει, έτσι ώστε να προετοιμαστεί ψυχολογικά.

2. Τους λέτε ψέματα 
Ένας απλός, αλλά εξαιρετικά σημαντικό κανόνας στηνανατροφή των παιδιών είναι: Μην λέτε στα παιδιά ποτέ ψέματα, ακόμη κι αν πιστεύετε ότι κάποια ψέματα προστατεύουν τον συναισθηματικό τους κόσμο, λέει ο δόκτωρAlan Sroufe.  Ακόμη κι όταν δεν είμαστε σίγουροι, πώς να χειριστούμε κάποιες δύσκολες καταστάσεις, είναι πολύ σημαντικό, να λέμε την αλήθεια. Αρκεί η εξήγηση που θα δώσουμε να είναι κατάλληλη για την ηλικία του παιδιού. Ένα πολύ μικρό παιδί δεν έχει ανάγκη από μια λεπτομερή εξήγηση του θανάτου. Λέγοντάς του ότι ήταν πολύ ηλικιωμένο το ζώο, και  οι γιατροί δεν μπορούσαν να το κάνουν καλά, μπορεί να είναι αρκετό για το παιδί. Την επόμενη λοιπόν φορά που θα σκεφτείτε να του πείτε ένα μικρό ψέμα, προτιμήστε να πείτε την αλήθεια και παράλληλα όμως βοηθήστε το να τα βγάλει πέρα με «την πάλη των συναισθημάτων του». Μακροπρόθεσμα θα είναι πολύ καλύτερα για την ψυχική υγεία του.

3. Αγνοείτε τη δική σας άσχημη συμπεριφορά
Να θυμάστε ότι τα παιδιά μαθαίνουν με βάση αυτά που βιώνουν, λέει ο David Elkind, ειδικός αναπτυξιολόγος στο Tufts University. Απορροφούν σαν σφουγγάρια τα πάντα γύρω τους, και είναι εξαιρετικά ικανά να μαθαίνουν και να αντικατοπτρίζουν τις καλές και κακές συμπεριφορές, ακόμα και από τότε που είναι πολύ μικρά. Αντανακλώντας στον εαυτό μας, την συμπεριφορά που περιμένουμε από τα παιδιά μας, είναι ένα από τα καλύτερα πράγματα που μπορούμε να κάνουμε ως γονείς. Θυμηθείτε ότι αυτά που κάνετε, επηρεάζουν πολύ περισσότερο το παιδί, σε σχέση με αυτά που λέτε. Έτσι για παράδειγμα, εάν θέλετε το παιδί σας να σέβεται τον άλλον και να είναι ευγενικό, να δείχνετε και εσείς ανάλογη συμπεριφορά, ακόμα και όταν είστε θυμωμένοι ή διαφωνείτε με κάποιον.

4. Υποθέτετε ότι αυτό που «δούλεψε» στο πρώτο σας παιδί, θα λειτουργήσει και στο δεύτερο Ένα  από τα μεγαλύτερα προβλήματα με τις συμβουλές ανατροφής, είναι ότι η ίδια μέθοδος δεν ταιριάζει σε όλους, λέει χαρακτηριστικά ο Dr. Elkind. Υπάρχει μάλιστα μια χαρακτηριστική παροιμία  που λέει ότι «το ίδιο βραστό νερό που σκληραίνει το αυγό, μαλακώνει το καρότο».  Η  ίδια συμπεριφορά, μπορεί να έχει διαφορετικά αποτελέσματα ανάλογα με την προσωπικότητα του κάθε παιδιού. Γι’ αυτό και είναι πολύ σημαντικό να θυμόμαστε ότι αυτό που λειτούργησε καλά για ένα παιδί, δεν σημαίνει ότι απαραίτητα θα λειτουργήσει το ίδιο  και για τα άλλα.

5. Πανικοβάλλεστε όταν το παιδί δεν τηρεί κάποιον κανόνα 
Οι περισσότεροι γονείς έχουν διαμορφωμένες απόψεις  για τα πράγματα που είναι για το καλό των παιδιών τους, μας λέει ο George Scarlett, παιδοψυχίατρος στο Eliot-Pearson Department of Child Development του Tufts University.Έτσι, όταν  το παιδί κάνει κάτι που το θεωρούν κακό, στεναχωριούνται και εκνευρίζονται πολύ. Όμως μια «κακή» δραστηριότητα που γίνεται αραιά (όπως η ενασχόληση με βιντεοπαχνίδια) , δεν θα είναι πολύ επιζήμια για την ανάπτυξη του παιδιού σας, εάν το υπόλοιπο 99 % των δραστηριοτήτων του είναι ευθυγραμμισμένες με τις πεποιθήσεις σας. Να θυμάστε ότι αν ένα παιδί μεγαλώνει με αγάπη, σε ένα καλό οικογενειακό περιβάλλον, τότε  οι «κακές» δραστηριότητες δεν θα έχουν αρνητικό αντίκτυπο στην ανάπτυξη του.

6. Τιμωρείτε το παιδί επειδή συμπεριφέρεται ανώριμα 
Εννοείται πως ακόμη κι όταν τα παιδιά γίνονται νήπια μπορεί να εκφράσουν το θυμό τους χτυπώντας ένα παιδάκι, ή πετώντας πράγματα. Αυτή είναι μια απόλυτα φυσιολογική συμπεριφορά για ένα παιδί, μας λέει ο δόκτωρ Tovah Klein, διευθυντής στο τμήμα ανάπτυξης Barnard Toddler Center του Columbia University. Ιδιαίτερα όταν το παιδί αυτό δεν έχει ωριμάσει συναισθηματικά .Αντί λοιπόν να τιμωρείτε τις συναισθηματικές εξάρσεις του, βοηθήστε το να καταλάβει τους λόγους που κάνει ότι κάνει και εξηγήστε του, ότι υπάρχουν καλύτεροι τρόποι να εκφράζει τα συναισθήματα του.

7. Είστε περισσότερο φίλοι με τα παιδιά, παρά γονείς!
Αυτό είναι ένα συχνό λάθος που κάνουν οι γονείς, ιδίως όσο μεγαλώνουν τα παιδιά τους λέει η παιδίατρος Sue Hubbard. Όλοι οι γονείς θέλουν τα παιδιά τους να τους επιζητούν και να τους αγαπάνε , οπότε είναι εύκολο να διολισθήσουν στο ρόλο του φίλου, παρά στο ρόλο του γονέα. Είναι όμως πολύ σημαντικό να παραμείνουν γονείς και να βρουν τη σωστή ισορροπία στη σχέση τους με το παιδί.

8. Πιστεύετε ότι είστε απόλυτα υπεύθυνοι (ή καθόλου υπεύθυνοι) για τη ανάπτυξη  του παιδιού σας
Όλοι έχουμε επίγνωση της σημασίας που έχει η ανατροφή που δίνουμε στα παιδιά.Όμως μερικές φορές δίνουμε μυθικές διαστάσεις  στο πόσο μπορούμε να επηρεάσουμε την πορεία ενός παιδιού, λέει ο Hans Steiner, υπεύθυνος του ψυχιατρικού τμήματος στο Stanford University. Το να γίνετε ένας γονιός γεμάτος άγχος και ενοχές  είναι ένας σίγουρος τρόπος για να χαλάσετε τα παιδιά σας.  Υπάρχουν πολλοί άλλοι παράγοντες εκτός από εσάς που επηρεάζουν την προσωπικότητα και την ανάπτυξή των παιδιών: τα γονίδια, άλλα μέλη της οικογένειας, το σχολείο, οι φίλοι. Έτσι, αν κάτι πάει στραβά, μην το πάρετε προσωπικά , δεδομένου ότι δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι φταίτε εσείς. Από την άλλη όμως,  μην θεωρήσετε ότι δεν  έχετε κανένα ρόλο στην ανάπτυξη του παιδιού σας. Μερικοί άνθρωποι το βλέπουν ανάποδα, ότι οι επιτυχίες και τα προβλήματα των παιδιών οφείλονται κυρίως στα γονίδια ή στους δάσκαλους στο σχολείο, και όχι στους ίδιους. Και οι δύο ακραίες απόψεις, είναι λάθος. Η ανατροφή που θα του δώσετε είναι σημαντική στη ζωή του παιδιού, αλλά δεν είστε ο μόνος παράγοντας που θα καθορίσει την πορεία του.

...

Πρώτο, δεύτερο ή τρίτο παιδί; Πώς επηρεάζει η σειρά γέννησης τον χαρακτήρα

Αν έχετε αδέλφια, είτε μικρότερα είτε μεγαλύτερα, θα έχετε σίγουρα παρατηρήσει πως υπάρχουν στοιχεία στον χαρακτήρα σας που σας κάνουν να διαφέρετε τρομερά μεταξύ σας. Τόσο που μπορεί συχνά να αναρωτιέστε αν έχετε γεννηθεί από τους ίδιους γονείς. Πώς γίνεται παιδιά που έχουν μεγαλώσει στην ίδια οικογένεια, με λίγο έως πολύ τον ίδιο τρόπο, να αναπτύσσουν τόσο διαφορετική μεταξύ τους ψυχοσύνθεση;

Ορισμένοι ερευνητές πιστεύουν ότι η σειρά με την οποία έχει γεννηθεί το κάθε παιδί στην οικογένεια είναι εξίσου σημαντική με τα γονίδια, αναφορικά με την διαμόρφωση του χαρακτήρα του. «Η σειρά γέννησης παίζει σημαντικό ρόλο, όπως έλεγε και ο Adler, καθώς και οι ταυτίσεις με τον κάθε γονιό. Για αυτό δυο παιδιά μέσα σε μια οικογένεια δεν είναι ποτέ ίδια», λέει η παιδοψυχολόγος κ. Μαρία Σαράντη.

Όπως χαρακτηριστικά εξηγεί η οικογενειακή σύμβουλος-παιδοψυχολόγος Dr. Gail Gross «η εμπειρία μου μού έχει δείξει ότι ο λόγος που δύο αδέρφια είναι τόσο διαφορετικά μεταξύ τους είναι το γεγονός ότι οι ίδιοι οι γονείς είναι διαφορετικοί στον τρόπο που μεγαλώνουν το κάθε παιδί. Έτσι ποτέ δύο αδέρφια δεν αναλαμβάνουν τον ίδιο ρόλο μέσα στην οικογένεια. Για παράδειγμα, αν είστε το παιδί που φροντίζει για όλα, τότε ο ρόλος αυτός είναι 'πιασμένος', άρα ο αδερφός ή η αδελφή σας θα αναλάβει έναν άλλο ρόλο, π.χ. αυτόν του παιδιού που κατορθώνει πράγματα».

Διαφορετικοί γονείς με κάθε παιδί

Οι περισσότεροι γονείς θυμούνται τα πάντα από το πρώτο τους παιδί: Το παρατηρούσαν κάθε λίγο στην κούνια του, για να δουν αν αναπνέει, φρόντισαν να το θηλάσουν όσο περισσότερο γινόταν, να αποστειρώνουν τα πράγματά του όσο καλύτερα μπορούσαν, να το έχουν συνέχεια στην αγκαλιά τους. Το πρώτο παιδί θα είναι πάντα αυτό που για κάμποσο καιρό είχε τους γονείς του αποκλειστικά για τον εαυτό του. Όλα τα επόμενα παιδιά, αναγκαστικά τους μοιράζονται.

Αν το καλοσκεφτείτε, τα πρώτα παιδιά «έρχονται» σε μία οικογένεια ενηλίκων, οι οποίοι είναι υπερήφανοι για κάθε τους πρόοδο και τρομοκρατούνται από κάθε μικροατύχημα. Το δεύτερο παιδί συχνά «κυριαρχείται» από το πρώτο, το οποίο είναι μεγαλύτερο, σοφότερο και ικανότερο. Όταν γεννιέται το δεύτερο μωρό στην οικογένεια, οι γονείς είναι συνήθως δοκιμασμένοι -έως και «κουρασμένοι»- από το πρώτο και δε δίνουν τόση σημασία στις λεπτομέρειες. Έχουν μάθει ότι το μωρό δεν είναι τόσο εύθραυστο και είναι πιο ελαστικοί τόσο στην προσοχή τους όσο και στους κανόνες πειθαρχίας. Έτσι, το δεύτερο παιδί μαθαίνει νωρίς να αποπλανά και να ψυχαγωγεί για να κερδίσει τις εντυπώσεις.

Δείτε τα πιο κοινά χαρακτηριστικά του πρώτου, δεύτερου και τρίτου παιδιού:

Πρώτο παιδί: Ο κατακτητής

Το μεγαλύτερο παιδί μιας οικογένειας είναι πιθανό να έχει περισσότερο κοινά με άλλα πρωτότοκα παιδιά από τα αδέρφια του. Επειδή έχει δεχτεί τόσο πολύ έλεγχο και προσοχή από τους -για πρώτη φορά- γονείς του, αναπτύσσει χαρακτήρα ιδιαίτερα υπεύθυνο, προσεκτικό και με καλούς τρόπους, αποτελώντας ουσιαστικά μικρογραφία των γονιών του.

Αν είστε πρωτότοκο παιδί, πιθανότατα είστε άτομο που πετυχαίνει τους στόχους του, που αναζητά συχνά την επιδοκιμασία των άλλων και είστε τελειομανής, επιδιώκοντας να εκμεταλλευτείτε ό,τι μπορεί να σας προσφερθεί. Είναι πιθανό να έχετε αναλάβει κάποια ηγετική θέση στην καριέρα σας ή να έχετε ασχοληθεί με την δικηγορία ή την ιατρική. Μάλιστα, ως μικρο-γονιός, μπορεί να έχετε την τάση να κυριαρχείτε στα αδέρφια σας. Το πρόβλημα είναι ότι όταν ήρθε το μικρό αδερφάκι σας, πιθανώς νιώσατε κάποιου είδους απώλεια –σα να σας έκλεψαν το στέμμα. Σίγουρα χάσατε τη μοναδικότητά σας στα μάτια των γονιών σας, καθώς η προσοχή τους έπρεπε πλέον να μοιράζεται.

Μεσαίο παιδί: Ο ειρηνοποιός

Αν είστε το μεσαίο παιδί στην οικογένεια, πιθανότατα είστε άτομα με κατανοήση, συνεργάσιμα και ελαστικά, ωστόσο αρκετά ανταγωνιστικά. Σας ενδιαφέρει η δικαιοσύνη. Για την ακρίβεια, ως μεσαίο παιδί, είναι πιθανό να έχετε δημιουργήσει έναν στενό κύκλο φίλων που αποτελούν για εσάς δεύτερη οικογένεια. Σε αυτούς θα βρείτε την προσοχή που σας έλειψε από την φυσική σας οικογένεια. Και παρόλο που αργείτε, σε σύγκριση με το πρώτο παιδί, να «ανθίσετε», δεν αποκλείεται να βρεθείτε σε θέσεις ισχύος στην καριέρα σας, οι οποίες σας επιτρέπουν να χρησιμοποιείτε τα διπλωματικά σας ταλέντα.

Εσείς και ο μεγαλύτερος αδερφός / μεγαλύτερη αδερφή σας δεν θα αριστεύσετε ποτέ στο ίδιο πράγμα. Και αυτό γιατί το χαρακτηριστικό της προσωπικότητάς σας που σας προσδιορίζει -αυτό της διαπραγμάτευσης και της πλοήγησης στη δομή της οικογένειας-είναι εντελώς αντίθετο από των άλλων αδελφών σας.

Μικρότερο παιδί: Η ψυχή του πάρτι

Αν είστε το «μωρό» της οικογένειας, οι γονείς σας είχαν πλέον την απαραίτητη αυτοπεποίθηση ως «φροντιστές» σας, με αποτέλεσμα να σας μεγαλώσουν με περισσότερη επιείκεια και χωρίς απαραίτητα να παρατηρούσαν κάθε σας κίνηση ή κάθε ορόσημο της ζωής σας. Έτσι, μάθατε να γοητεύετε τους γύρω σας με την χάρη σας και τη συμπαθητική σας παρουσία.

Ως μικρότερο παιδί είχατε σίγουρα περισσότερη ελευθερία και ανεξαρτησία από τα μεγαλύτερα αδέρφια σας. Έχετε, όμως, και κάτι κοινό με το μεγαλύτερο παιδί της οικογένειας: Τον τίτλο του "ξεχωριστού"! Επίσης, έχοντας δεχτεί επιρροές από όλα τα μέλη της οικογένειας, έχετε χτίσει έναν δυνατό συναισθηματικό και ψυχικό κόσμο. Άλλωστε, χάρη σε όλα αυτά τα άτομα νιώθετε πάντα ασφάλεια και σιγουριά.

Έχει παρατηρηθεί ότι τα μικρότερα παιδιά μιας οικογένειες μπορεί επαγγελματικά να ασχοληθούν με την καλλιτεχνία ή την ψυχαγωγία (να γίνουν, για παράδειγμα, ηθοποιοί ή σκηνοθέτες), αλλά μπορεί να γίνουν ακόμα καλοί γιατροί και δάσκαλοι. Καθώς οι γονείς ήταν πιο διαλλακτικοί στην ανατροφή σας, είναι πιθανό να σας επέτρεψαν να ακολουθήσετε τον δικό σας δρόμο, ανάλογα με τα δημιουργικά σας ταλέντα. Και ως «μωρό της οικογένειας» πιθανώς να είχατε πάντα λιγότερες ευθύνες, άρα οι εμπειρίες που απαιτούν υπευθυνότητα δεν σας γοητεύουν ιδιαίτερα.

Το μοναχοπαίδι

Αν είστε μοναχοπαίδια μεγαλώσατε περικυκλωμένοι από ενήλικες, άρα γίνατε ομιλητικοί και ίσως λίγο πιο ώριμοι. Αυτό μπορεί να σας έδωσε ένα προβάδισμα ευφυΐας, συγκριτικά με ανθρώπους που έχουν αδέρφια. Έχοντας περάσει πολύ χρόνο μόνοι σας, είστε άτομα πολυμήχανα, δημιουργικά και με εμπιστοσύνη στην ανεξαρτησία σας. Μπορεί, πάντως, να έχετε πολλά κοινά με τα πρώτα ή τα μικρότερα παιδιά μιας οικογένειας.

*Ευχαριστούμε την παιδοψυχολόγο κ. Μαρία Σαράντη για τη συμβολή της στην επιμέλεια του άρθρου.

Tags: Ψυχολογία

- See more at: http://www.mama365.gr/14241/proto-deftero-h-trito-paidi-pos-ephreazei-h-seira.html#sthash.pi4LwVxP.dpuf

5 tips για να μη θέλει να ξανακάνει σεξ με άλλη γυναίκα

Για να (ξε)τρελαίνεται μόνο με σένα.

Το γεγονός ότι είσαι με ένα αγόρι δε σημαίνει πως δεν πρέπει να προσπαθείς συνέχεια για να τον κρατήσεις δίπλα σου. Υπάρχουν πολλά κόλπα που μπορείς να σκεφτείς για να διατηρείς αμείωτο το ενδιαφέρον του.. εμείς καταλήξαμε στα εξής πέντε!

Μη φέρεσαι ποτέ ως δεδομένη. Ωραίες οι ζουζουνιές και οι γλύκες και τα ερωτόλογα, αλλά μην το παρακάνεις. Δεν λέμε να μην εκφράζεις το συναισθηματικό σου δέσιμο μαζί του, αλλά κάντο με τρόπο που να μη το θεωρήσει δεδομένο.

Μην παραμελείς τον εαυτό σου. Το να είσαι σέξι πριν τη σχέση δε σημαίνει τίποτε. Το σημαντικό και το πιο δύσκολο είναι να διατηρήσεις αναλλοίωτη τη σέξι πλευρά σου και κατά τη διάρκεια αυτής. Επιστράτευσε τη φαντασία σου για να τον εκπλήσσεις συνέχεια.

Ικανοποίησέ τον στο έπακρο. Όλοι έχουμε τα ταμπού μας, αλλά καλό είναι να πέφτουν κάποιοι τοίχοι πού και πού. Δεν εννοούμε πως θα ήταν καλή ιδέα να συμμετάσχεις σε ερωτικό βίντεο, αλλά το να είσαι ευέλικτη και πρόθυμη να ικανοποιείς τις ερωτικές φαντασιώσεις του συντρόφου είναι μέγα προσόν.

Κάνε τον να ζηλεύει. Όχι σε βαθμό άρρωστο, αλλά αν του δείχνεις κάποιες φορές πόσο επιθυμητή είσαι και από άλλα αγόρια, αυτό θα τον κάνει να καίγεται ακόμα περισσότερο. Προσοχή απλά στα όρια και στους κανόνες.

Δείξε πρωτοτυπία στο σεξ. Role play, ερωτικά βοηθήματα, ταινίες πορνό κλπ κλπ .. τόλμησε να προτείνεις εσύ εναλλακτικές και το μόνο σίγουρο είναι πως θα γίνει φωτιά. Λίγα αγόρια αφήνουν τις συντρόφους τους όταν εκείνες είναι τόσο ανοιχτές στο θέμα του σεξ.

5 σίγουροι τρόποι να κάψεις λίπος από τις επίμαχες περιοχές!

Υπάρχει τρόπος να αγαπήσεις ξανά την ζυγαριά και τον καθρέφτη σου. Τα παρακάτω tips θα σε βοηθήσουν να πετύχεις τους στόχους σου!

Μέτρα τα βήματα σου!

Αγόρασε ένα μηχάνημα που μετρά τα βήματα που κάνεις κατά τη διάρκεια μιας μέρας. Σύμφωνα με το πανεπιστήμιο Cooper που έκανε έρευνες σχετικά με την αερόβια άσκηση, 10.000 βήματα την ημέρα είναι ένας καλός αριθμός για απώλεια λίπους και καλής καρδιοαγγειακής κατάστασης. Ξεκίνησε από αύριο λοιπόν! Αντί να πάρεις το ασανσέρ, προτίμησε να ανέβεις από τις σκάλες.

Κάνε πολλά και μικρά γεύματα

Σίγουρα το έχεις ξανακούσει, αλλά η επανάληψη είναι η μήτηρ της μαθήσεως! Απέφυγε να τρως μόνο μια ή δυο φορές τη μέρα. Αντίθετα προσπάθησε να κάνεις 6 μικρά γεύματα. Με αυτό τον τρόπο ελέγχεις πιο αποτελεσματικά την ημερήσια θερμιδική πρόσληψη.

Κοιμήσου περισσότερο

Οκ, καλά είναι και τα ξενύχτια, αλλά προσπάθησε να τα περιορίσεις. Σύμφωνα με έρευνες υπάρχουν δυο ορμόνες που ελέγχουν την όρεξή σου για φαγητό: Η γκρελίνη και η λεπτίνη. Η γκρελίνη ειδοποιεί το σώμα σου όταν έχει ανάγκη για φαγητό, ενώ η λεπτίνη σε ειδοποιεί να σταματήσεις το φαγητό όταν έχεις χορτάσει. Συνεπώς όταν δεν κοιμάσαι, μένει ξύπνια η γκρελίνη και παράλληλα σου ξυπνά την όρεξη για τσιμπολόγημα! Συμπέρασμα: Η "βιταμίνη" του ύπνου είναι η πιο ωφέλιμη!

Σήκωσε βάρη!

Οι υγιείς και δυνατοί μύες θα σε βοηθήσουν να καταπολεμήσεις αποτελεσματικά το λίπος. Η προπόνηση με βάρη αυξάνει τον μεταβολισμό, ενώ παράλληλα διασπά το λίπος και βοηθά το σώμα να κάνει περισσότερες καύσεις κατά τη διάρκεια της ημέρας.

Κατανάλωσε τροφές πλούσιες σε πρωτεΐνες και φυτικές ίνες

Ο συγκεκριμένος συνδυασμός είναι ότι καλύτερο για την απώλεια του λίπους. Το άπαχο κρέας και οι σαλάτες σε χορταίνουν, ενώ παράλληλα διατηρούν χαμηλά τα επίπεδα πρόσληψης λίπους. Όσο για το απογευματινό σου σνακ, δεν υπάρχει τίποτα καλύτερο από μερικά αποξηραμένα φορύτα.

Τελικά πόσο σεξ είναι αρκετό;

Το σεξ είναι τόσο σημαντικό, όσο η αναπνοή και το φαγητό. Μπορεί να είναι ένα από τα μεγαλύτερα ζητήματα σε ένα γάμο. Ωστόσο πόσο σεξ είναι αρκετό για να είναι όλοι ευτυχισμένοι;

Μία έρευνα έδειξε ότι το 13% των παντρεμένων ζευγαριών κάνουν σεξ λίγες φορές το χρόνο, το 45% μερικές φορές το μήνα, το 34% δύο έως τρεις φορές την εβδομάδα και το 7% πάνω από τέσσερις φορές την εβδομάδα . Αυτό σημαίνει ότι δεν υπάρχει μαγικός αριθμός στη συχνότητα που ένα ζευγάρι "πρέπει" να κάνει σεξ. Για να παραμείνει υγιής μία σχέση για μεγάλο χρονικό διάστημα, οι δύο σύντροφοι θα πρέπει να γνωρίζουν τις σεξουαλικές ανάγκες του άλλου και να έχουν ως στόχο την κάλυψη αυτών των αναγκών .

Μία από τις βασικότερες αιτίες που τα ζευγάρια μειώνουν τη συχνότητα των επαφών τους, είναι η γέννηση του πρώτου παιδιού ή ακόμα και του δεύτερου και μερικοί δεν ανακάμπτουν ποτέ. Είναι σημαντικό για το ζευγάρι να είναι ειλικρινείς μεταξύ τους σχετικά με το πόσο σεξ πραγματικά θα τους ικανοποιήσει. Δεν υπάρχει καμία συχνότητα που να είναι λάθος. Το πρόβλημα είναι όταν οι επιθυμίες και οι ανάγκες του ζευγαριού, δεν ταιριάζουν. Όταν και οι δύο σύντροφοι είναι ευχαριστημένοι, τότε είναι αρκετό.

Βάλτε το σεξ ως μία προτεραιότητα μέσα στο πρόγραμμά σας, τουλάχιστον μερικές φορές το μήνα, ακόμα και αν αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να το προγραμματίσετε. Μην περιμένετε μέχρι το πρόβλημα να σας "χτυπήσει" την πόρτα και σας διαλύσει τη σχέση, συμβουλευτείτε κάποιο σύμβουλο γάμου ή θεραπευτή σεξ (ναι, ναι υπάρχουν και τέτοιοι!!) για να σας βοηθήσει.

Ποια είναι η καλύτερη στάση για να μείνεις έγκυος; Υπάρχει;

Υπάρχει μια συγκεκριμένη στάση με την οποία μπορείς να μείνεις έγκυος πιο εύκολα;

Υπάρχουν πολλοί μύθοι ανά τον κόσμο και τους αιώνες που φέρονται να εξασφαλίζουν την κύηση της γυναίκας ή τουλάχιστον υποστηρίζουν πως μπορούν να αυξήσουν σημαντικά το ποσοστό των πιθανοτήτων.

Πιο συγκεκριμένα ακούγεται ότι μόνο η ιεραποστολική στάση είναι αυτή που έχεις ως αποτέλεσμα την κύηση ή ότι η γυναίκα μετά το σεξ πρέπει να κάτσει σε μια συγκεκριμένη στάση έτσι ώστε να βοηθήσει τα σπερματοζωάρια να βρουν τον δρόμο τους πιο εύκολα. Κανείς από αυτούς τους μύθους δεν είναι αληθής επακριβώς αλλά δεν είναι απαραίτητα και ψέμα.

«Το καλύτερο που έχετε να κάνετε είναι να κάνετε σεξ κάθε δεύτερη μέρα κοντά  στην ωορρηξία ώστε να δώσετε την δυνατότητα στον αγαπημένο σας να «επαναφορτίσει» το σπέρμα του», δηλώνει η Δρ. Donnica Moore.

Βέβαια είναι πιθανό μια γυναίκα να μείνει έγκυος με οποιαδήποτε στάση χωρίς να υπάρχει ένας συγκεκριμένος κανόνας απλά καλό θα ήταν να δοκιμάσετε και τον τρόπο που προτείνει η Δρ. Moore.