ΚΑΛΑ ΝΑ ΠΕΡΑΣΕΤΕ!!!!

ΕΥΧΟΜΑΙ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΕΝΑ ΟΜΟΡΦΟ ΤΡΙΗΜΕΡΟ,ΞΕΚΟΥΡΑΣΤΟ,ΞΕΝΟΙΑΣΤΟ,ΧΑΡΟΥΜΕΝΟ...ΚΑΛΑ ΝΑ ΠΕΡΑΣΕΤΕ ΟΤΙ ΚΑΙ ΑΝ ΚΑΝΕΤΕ!!!!ΕΜΕΙΣ ΘΑ ΤΑ ΠΟΥΜΕ ΑΠΟ ΒΔΟΜΑΔΑ!!!!

ΚΑΣΟΣ: Μακροβούτια, καπετανόσπιτα, πετρωμένα πλοία και... αερικά! (PHOTOS)

Στο νοτιότερο άκρο του Ανατολικού Αιγαίου, ανάμεσα σε Κρήτη και Κάρπαθο, αναδύεται η βραχώδης Κάσος. Η άγρια ομορφιά της εντοπίζεται στους πέντε οικισμούς, στις κρυφές παραλίες και στα αμέτρητα ξωκλήσια και αποκαλύπτεται από τις διηγήσεις των κατοίκων, που είναι πάνω από 1.000 άτομα. Περιτριγυρισμένη από συστάδες βραχονησίδων, η Κάσος είναι ονομαστή για τη λαμπρή ναυτική της παράδοση που έχει συνυφανθεί με τη μακραίωνη ιστορία της, αλλά και για τα ξεχωριστά μουσικά ακούσματα στα οποία κυριαρχεί ο ήχος της δωδεκανησιακής λύρας και του λαούτου.

Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου και δείτε περισσότερες φωτογραφίες στοwww.travelstyle.gr

ΤΟ ΗΞΕΡΕΣ;;; Τα δάχτυλα των ποδιών προδίδουν τη.... φυλή στην οποία ανήκεις! (PHOTOS)

Το σχήμα των ποδοδάκτυλων αποκαλύπτει από πού ήρθαν οι πρόγονοί μας. Υπάρχουν έξι βασικοί τύποι δακτύλων ποδιού.

Υπάρχουν τα Αιγυπτικά, τα Ρωμαϊκά, τα Κέλτικα, τα Γερμανικά, τα Ασιατικά και τα Ελληνικά πόδια. Ακολουθεί ένα βίντεο, αποτέλεσμα έρευνας που αποδεικνύει ότι πίσω από τα δάκτυλά μας κρύβεται μια μακραίωνη ιστορία.

Tελειότερο όλων, το ελληνικό πόδι, το οποίο ύμνησαν οι αρχαίοι γλύπτες. Το ερώτημα είναι πόσοι από εμάς τους νεοέλληνες το έχουν:

iefimerida.gr

ΑΚΡΙΒΩΣ..

na xamogelas ...

ΜΕΓΑΛΗ ΔΙΑΦΟΡΑ!!!! ΤΙ ΝΑ ΛΕΜΕ...

ο χρόνος με επιβεβαιώνει συνεχώς

ΠΕΘΑΙΝΩ ΓΙΑ ΣΕΝΑ!!!! ΤΙ ΝΑ ΛΕΜΕ ΡΕ..ΠΟΛΥ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΜΟΥ ΚΟΜΜΑΤΙ!!!!!

Στον κόμβο Κηφισίας επάνω σου τρακάρω, 
σε ώρα απελπισίας, Χριστό είδα τον χάρο.
Χτύπησε καραμπόλα και η δόλια η καρδιά μου, 
τα παίζω όλα για όλα, άναψε την φωτιά μου.

Πεθαίνω για σένα και ας είσαι απάτη
δε πα να είσαι ψέμα εγώ σε λέω αγάπη

Τι να μας πει η φυσική οι νόμοι δε μετράνε, 
σε φάση μεταφυσική τα πάθη κυβερνάνε
Αν είσαι άνθος του κακού δεν ψάχνω αποδείξεις, 
στην αυταπάτη ενός τρελού θα ζω μέχρι να λήξεις.

Πεθαίνω για σένα και ας είσαι απάτη
δε πα να είσαι ψέμα εγώ σε λέω αγάπη

!!

Σε κάθε νίκη μου, σε κάθε μου γιορτή, 
σε κάθε μου όνειρο, σε κάθε Κυριακή.
Σε κάθε ζήτω μου, σε κάθε μου ευχή, 
σ’ό,τι καλό θυμάμαι ήσουν εκεί...

Στις ωραιότερες με διαφορά στιγμές όλης μου της ζωής
είδα πως τελικά εσύ ήσουν ο κοινός τους παρονομαστής, 
κι ό,τι καλύτερο συνέβη μέχρι σήμερα σε μένανε, 
μωρό μου οφείλεται κατ’ αποκλειστικότητα σε σένανε...

Σε οτιδήποτε μπορώ να θυμηθώ
που να `ναι υπέροχο, που να `ναι μαγικό, 
που θα `θελα να ξαναζήσω απ’ την αρχή, 
μέσα σ’ αυτό μωρό μου είσαι εσύ...

Στις ωραιότερες με διαφορά στιγμές όλης μου της ζωής
είδα πως τελικά εσύ ήσουν ο κοινός τους παρονομαστής, 
κι ό,τι καλύτερο συνέβη μέχρι σήμερα σε μένανε, 
μωρό μου οφείλεται κατ’ αποκλειστικότητα σε σένανε...

Απέναντι σου εγώ για ώρες να κοιτώ
Ποτέ δεν έχω ξαναδεί κάτι πιο όμορφο
Απέναντι σου εγώ για ώρες να απορώ
Άραγε υπάρχει πιο πολύ απ’ όσο σ’ αγαπώ

Αν Θεός γινόμουν για λίγο
Θ’ άλλαζα πολλά δε σου κρύβω
Ένα όμως θ’ άφηνα ίδιο εσένα αγάπη μου
Απ’ το Α ως και το Ω δημιούργημα είσαι μέγα
Άραγε ο Θεός τι να είχε δει
Και τον έκανε να σε εμπνευστεί

Απέναντι σου εγώ να σου χαμογελώ
Δεν κρύβεται η χαρά μου
Που είσαι εδώ κοντά μου
Απέναντι σου εγώ τι τέλεια περνώ
Θεός αισθάνομαι κοντά σου στον ουρανό πετώ

Αν Θεός γινόμουν για λίγο
Θ’ άλλαζα πολλά δε σου κρύβω
Ένα όμως θ’ άφηνα ίδιο εσένα αγάπη μου
Απ’ το Α ως και το Ω δημιούργημα είσαι μέγα
Άραγε ο Θεός τι να είχε δει
Και τον έκανε να σε εμπνευστεί

Πιστεύω στον εαυτό μου

Η αυτοπεποίθηση έχει να κάνει με την αυτογνωσία και την πίστη στον εαυτό μας και όχι με την αυτοπροβολή μας προκειμένου να γίνουμε αποδεκτοί στους άλλους, όπως εσφαλμένα πιστεύουμε συχνά. Ας δούμε πώς μπορούμε να την αποκτήσουμε.

Όλοι έχουμε κάποια όνειρα και επιθυμίες -συχνά όχι άπιαστα, ούτε ιδιαίτερα τολμηρά-, όπως να αλλάξουμε δουλειά, να προτείνουμε σε αυτόν ή αυτήν που μας αρέσει να βγούμε ραντεβού, να ξεκινήσουμε τη δική μας επιχείρηση… Τι μας σταματάει συνήθως από το να τα πραγματοποιήσουμε; Όχι η οικονομική στενότητα, όχι κάποια φυσική μας αδυναμία, ούτε καν η λογική. Το εμπόδιο ανάμεσα σε εμάς και στα όσα θέλουμε είναι κατά κανόνα η έλλειψη αυτοπεποίθησης. Η αυτοπεποίθηση που, αντίθετα με τα όσα συχνά θεωρούμε στη σύγχρονη κοινωνία, έχει να κάνει με την πίστη στον εαυτό μας και στις ικανότητές μας και όχι με τη συνεχή προσπάθεια να προωθούμε και να προβάλλουμε τον εαυτό μας και τα επιτεύγματά μας στους άλλους προκειμένου να γίνουμε αποδεκτοί. Το σημαντικό είναι, λοιπόν, να έχουμε αυτογνωσία, να γνωρίζουμε ποιες είναι οι ικανότητές μας, σε τι είμαστε αρκετά καλοί και σε τι λιγότερο και, παρά τις όποιες αδυναμίες μας, να πιστεύουμε στον εαυτό μας και στο ότι θα καταφέρουμε να επιτύχουμε ένα θετικό αποτέλεσμα στα όσα προσπαθούμε. Για να θεωρήσουμε, λοιπόν, ότι έχουμε αυτοπεποίθηση, χρειάζεται να έχουμε ισχυρό το αίσθημα ότι είμαστε ικανοί να αντεπεξέλθουμε στις καταστάσεις που αντιμετωπίζουμε καθημερινά.

Πώς χτίζεται η αυτοπεποίθηση
Όπως όλα τα χαρακτηριστικά της προσωπικότητας, έτσι και η αυτοπεποίθηση χτίζεται από την παιδική ηλικία, μέσα από την αποδοχή των γονέων και από την προτροπή τους να παίρνει το παιδί πρωτοβουλίες και να αποκτά εμπειρίες. Οι γονείς θα πρέπει να το υποστηρίζουμε συναισθηματικά και να του λέμε συχνά ότι το εμπιστευόμαστε, ότι είναι ικανό και έχει πολλά θετικά στοιχεία. Επίσης, χρειάζεται να εστιάζουμε στα προτερήματα του παιδιού μας, να προσπαθούμε να τα αναπτύσσουμε και να εξισορροπούμε τα μειονεκτήματά του. Ακόμη, είναι σημαντικό να επιβραβεύουμε το παιδί όταν τα καταφέρνει, αλλά κυρίως να συζητάμε μαζί του τη σημασία της προσπάθειας, είτε το αποτέλεσμα είναι τελικά θετικό είτε αρνητικό. Αυτό που πρέπει να μάθουν τα παιδιά είναι ότι αν προσπαθήσουμε, έχουμε μία πιθανότητα να πετύχουμε, ακόμα και αν αυτή είναι μικρή˙ διαφορετικά, αν μείνουμε άπραγοι, δεν έχουμε καμία.
Συχνά, όμως, οι γονείς κάνουμε ένα μεγάλο λάθος: Χάνουμε το μέτρο και προσπαθούμε να υπερενισχύσουμε την αυτοεκτίμηση των παιδιών, θεωρώντας ότι έτσι θα τα κάνουμε πιο δυνατά και με μεγαλύτερη πίστη στον εαυτό τους. Πολλές φορές τα αφήνουμε να κερδίζουν στα παιχνίδια (ενώ τα παιδιά είναι απαραίτητο να μάθουν ότι υπάρχουν κανόνες, ακόμα και αν τα βοηθήσουμε λίγο), τα εμπιστευόμαστε σε υπερβολικό βαθμό, τα ενθαρρύνουμε περισσότερο από όσο πρέπει, τους κάνουμε συνέχεια κομπλιμέντα και τους λέμε πόσο αξίζουν. Αυτό μπορεί να γυρίσει μπούμερανγκ και να καταλήξουν τα παιδιά μας να αισθάνονται τόσο έντονο το βάρος τού να αποδείξουν την αξία τους και να καταφέρουν αυτό που οι άλλοι θεωρούν ότι αξίζουν, που τελικά να πιέζονται πολύ και η αυτοεκτίμησή τους να είναι χαμηλή. Το απαραίτητο για άλλη μία φορά είναι το μέτρο. Να τονίζουμε δηλαδή τα θετικά, αλλά να μην υπερβάλλουμε, και να διορθώνουμε χωρίς να υποδεικνύουμε, αλλά με έμμεσο τρόπο. Αν, για παράδειγμα, ένα παιδί κάνει λάθος σε μία λέξη και θέλουμε να το διορθώσουμε, δεν πρέπει να του πούμε «Έκανες λάθος», αλλά να χρησιμοποιήσουμε τη λέξη σωστά σε μία πρόταση με την πρώτη ευκαιρία.

Πώς αποκτούμε αυτοπεποίθηση στην ενήλικη ζωή
Αν, όπως συμβαίνει συχνά, δεν έχουμε καταφέρει να χτίσουμε την αυτοπεποίθησή μας κατά την παιδική μας ηλικία, θα πρέπει να προσπαθήσουμε να το πετύχουμε στην ενήλικη ζωή μας. Ας δούμε πώς:
* Παίρνουμε δύναμη από το παρελθόν
Τα όσα έχουμε καταφέρει μέχρι σήμερα, όλα όσα κάνουμε καλά και αποτελεσματικά, μπορούν να αποτελέσουν την πηγή της αυτοπεποίθησής μας. Αν δεν μπορούμε μόνοι μας να εστιάσουμε στα προτερήματά μας και στα επιτεύγματά μας, μπορούμε να απευθυνθούμε στους γύρω μας ή να ζητήσουμε τη βοήθεια των ανθρώπων που μας ξέρουν και μας αγαπάνε, προκειμένου να μας θυμίσουν όλα όσα ξεχνάμε ή δυσκολευόμαστε να αναγνωρίσουμε. Άλλωστε, την αυτοπεποίθηση τη χτίζουμε μέσα από τα δικά μας μάτια, αλλά και από τις συμπεριφορές που διακρίνουμε στους άλλους.
* Τολμάμε
Η αυτοπεποίθηση χτίζεται όταν τολμάμε και τα καταφέρνουμε. Γι’ αυτό, θέτουμε στόχους. Στην αρχή δοκιμάζουμε οργανωμένα και σταδιακά να επιτύχουμε απλούς στόχους, έτσι ώστε να αποκτήσουμε αυτοπεποίθηση ότι μπορούμε να τα καταφέρουμε, και συνεχίζουμε με πιο δύσκολους.
* Εστιάζουμε σε αυτά που είμαστε καλοί
Ο καλύτερος τρόπος για να κατακτήσουμε την αυτοπεποίθηση είναι να εστιάσουμε στις ικανότητές μας και να τις «δουλέψουμε». Αυτό που είναι βέβαιο είναι ότι νιώθουμε πιο εύκολα αυτοπεποίθηση όταν κάνουμε κάτι στο οποίο είμαστε καλοί. Ας βρούμε, λοιπόν, αυτά στα οποία τα πάμε καλά και ας συνεχίσουμε να τα κάνουμε χρησιμοποιώντας και βελτιώνοντας τις ικανότητές μας. Ας αφήσουμε αυτά στα οποία δεν είμαστε τόσο καλοί στους άλλους, εκτός και αν είναι απαραίτητο να τα κάνουμε. Για παράδειγμα, γιατί να πιέζουμε τον εαυτό μας να κάνουμε zumba αν δεν μας αρέσει και δεν τα πάμε καλά, όταν περνάμε καλύτερα πηγαίνοντας για κολύμπι στην πισίνα;
* Ποντάρουμε στην αυθεντικότητα
Η πραγματική αυτοπεποίθηση πηγάζει από την αυτογνωσία. Και σε αυτήν συμπεριλαμβάνονται και τα ελαττώματά μας. Πρέπει να δεχτούμε ότι δεν είμαστε καλοί σε όλα, άλλωστε είναι κάτι που συμβαίνει σε όλους τους ανθρώπους. Αυτό μπορούμε να το δείξουμε και να το αποκαλύψουμε στους άλλους. Να φανερώσουμε ποιοι είμαστε πραγματικά. Αν είμαστε αυθεντικοί, δεν θα έχουμε το άγχος ότι μπορεί να μας ανακαλύψουν και να σταματήσουν να μας εκτιμούν, σαν να ήμασταν απατεώνες.
* Σταματάμε να μειώνουμε συνέχεια τον εαυτό μας
Η αυτοπεποίθηση δεν ενέχει την έννοια της συνεχούς απολογητικότητας. Το να μειώνουμε τις δικές μας ικανότητες ή/και να δίνουμε τα εύσημα συνέχεια στους άλλους είναι μία λανθασμένη πρακτική που πολλές φορές πολλοί ακολουθούμε. Πρέπει να μάθουμε να δεχόμαστε τα κομπλιμέντα, την αναγνώριση και τις καλές κουβέντες από τους άλλους. Θα μας βοηθήσει να ενισχύσουμε την καλή εικόνα που έχουμε για τον εαυτό μας. Άλλωστε, όταν έχουμε αυτοπεποίθηση, μπορούμε και είμαστε έτοιμοι να δεχτούμε τον έπαινο χωρίς ενοχές.
* Νιώθουμε τον φόβο και προχωράμε με την απόφασή μας
Δεν είναι δυνατόν να μη νιώθουμε καθόλου φόβο όταν προσπαθούμε να κάνουμε κάτι καινούργιο, δύσκολο ή ριψοκίνδυνο˙ αυτό που πρέπει να προσπαθήσουμε είναι να τον δαμάσουμε και να προχωρήσουμε σε αυτό που θέλουμε.
* Δεχόμαστε την κριτική
Οι άνθρωποι με αυτοπεποίθηση δέχονται την κριτική των άλλων χωρίς να νευριάζουν, να παρεξηγούνται ή να καταρρέουν. Αν μπορούμε να δεχτούμε την κριτική για τις πράξεις ή τις αποφάσεις μας, είμαστε σε θέση να πάρουμε ρίσκα, γιατί δεν φοβόμαστε πια τόσο το να κάνουμε λάθη και το να ρισκάρουμε είναι ο καλύτερος-ασφαλέστερος δρόμος για την επιτυχία. Έχουμε πολλές φορές ακούσει ότι ό,τι δεν μας σκοτώνει μας κάνει δυνατότερους, ε, λοιπόν, μας γεμίζει και με αυτοπεποίθηση.
* Κάνουμε αυτό που θέλουμε
Το πιο αγχωτικό πράγμα είναι να προσπαθούμε να προσαρμόζουμε τη συμπεριφορά μας σε αυτό που θέλει η κοινωνία, οι γύρω μας, η οικογένειά μας. Μπορούμε να κάνουμε θαύματα με την αυτοπεποίθησή μας αν απλώς πούμε ότι θα κάνουμε αυτό που θέλουμε εμείς χωρίς να μας νοιάζει για το τι λένε οι άλλοι. Ήρθε η ώρα να σταματήσουμε να συγκρίνουμε τον εαυτό μας με τους άλλους. Η πιο απελευθερωτική απόφαση που μπορούμε να πάρουμε στη ζωή μας είναι να κάνουμε αυτό που πραγματικά θέλουμε και μας αρέσει χωρίς να λάβουμε υπόψη μας τα στερεότυπα ή αυτό που πιστεύουν ή κάνουν οι άλλοι.
* Εμπιστευόμαστε το ένστικτό μας
Συμβαίνει σε όλους μας συχνά να μπερδευόμαστε και να μην μπορούμε να πάρουμε αποφάσεις. Σε τέτοιες περιπτώσεις, χρειάζεται να δείχνουμε εμπιστοσύνη στο ένστικτό μας. Δεν ξέρουμε τι μας λέει το ένστικτό μας; Ας δοκιμάσουμε το εξής: Ας πούμε ότι θέλουμε να πάρουμε μία απόφαση, για παράδειγμα να παραιτηθούμε ή όχι από τη δουλειά μας. Ας κάτσουμε σε ένα ήσυχο απομονωμένο δωμάτιο και ας σκεφτούμε και τα δύο ενδεχόμενα ξεχωριστά, εκτιμώντας τα θετικά και τα αρνητικά και παρατηρώντας ταυτόχρονα πώς νιώθουμε. Αν αισθανόμαστε σφίξιμο, άγχος, ταχυπαλμία, τότε δεν είναι η σωστή απόφαση. Αν αντίθετα νιώθουμε ηρεμία και ζεστασιά, τότε είναι. Σημασία έχει να εστιάσουμε στο πώς φαίνεται σε εμάς τους ίδιους μία τέτοια προοπτική και όχι στο πώς θα φαινόταν στους άλλους ή τι θα ήθελαν να κάνουμε.
* Και αν μας έμαθαν ότι δεν μπορούμε;
Ίσως έχουμε ακούσει ή διαβάσει την ιστορία του αλυσοδεμένου ελέφαντα του Χόρχε Μπουκάι, ενός πολυγραφότατου γιατρού και ψυχοθεραπευτή από την Αργεντινή, που μιλάει για έναν μεγάλο και δυνατό ελέφαντα που τον έδεναν κάθε βράδυ στο τσίρκο σε ένα μικρό πασσαλάκι και αυτός πίστευε  ότι δεν μπορεί να φύγει (ούτε προσπαθούσε να σπάσει τα δεσμά του). Γιατί; Επειδή τον έδεναν εκεί από όταν ήταν μικρός, δεν μπορούσε να φύγει και μεγάλωσε πιστεύοντας ότι έτσι είναι τα πράγματα. Τι θέλει να πει αυτή η ιστορία; Ότι επειδή κάποτε μας είπαν ότι δεν μπορούμε και το πιστέψαμε, αυτό δεν σημαίνει ότι θα πρέπει να συνεχίσουμε να σκεφτόμαστε έτσι. Χρειάζεται να βρούμε μία ισορροπία ανάμεσα σε αυτά που μας είπαν οι γονείς μας και οι άλλοι για εμάς και στα όσα εμείς θέλουμε να πιστέψουμε για τον εαυτό μας και την αξία του. Χρειάζεται, δηλαδή, να συμβιβάσουμε τις δύο εικόνες και να απαλύνουμε τη σύγκρουση.

ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΤΗΝ κ. ΝΑΤΑΛΙΑ ΚΟΥΤΡΟΥΛΗ, MSc, ψυχολόγο υγείας, με εκπαίδευση στη Γνωσιακή Ψυχοθεραπεία και τη Συμβουλευτική, διευθύντρια στο Κέντρο Εφαρμοσμένης Ψυχοθεραπείας και Συμβουλευτικής.

...

ΕΤΣΙ!!!!

ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΗ ανακάλυψη!! Φάε σουβλάκια και όση πίτσα θέλεις χωρίς να πάρεις... γραμμάριο!

Θα ήθελες να τρώς πίτσα, σουβλάκια ή σοκολάτες και να μην παχαίνεις σίγουρα ε; Σουηδοί επιστήμονες έκαναν μια απίστευτη ανακάλυψη που θα αλλάξει σίγουρα τα δεδομένα των λιπαρών τροφών...

Συγκεκριμένα, ερευνητές από το Πανεπιστήμιο της Λουντ, στη Σουηδία, ανακάλυψαν ότι η κατανάλωση ενός υπερ-σνακ, μας προστατεύει από τα περιττά κιλά, όταν καταναλώνουμε τροφές με πολλά λιπαρά!

Ποιο είναι αυτό;

Ονομάζεται κόκκινο μύρτιλλο ή αλλιώς θαμνόμουρο και είναι ιδιαίτερα δημοφιλές στις σκανδιναβικές χώρες. Παράλληλα, αποδείχθηκε ότι μειώνει τη χοληστερόλη, όπως επίσης και τα επίπεδα της γλυκόζης στο αίμα.

Στο πλαίσιο της μελέτης, η ερευνητική ομάδα έδωσε στα ποντίκια οκτώ διαφορετικά είδη μούρων: lingonberry, bilberry, βατόμουρο, crowberry, blackberry, δαμάσκηνο, blackcurrant και acai berry.

Μετά από τρεις μήνες, η ομάδα του κόκκινου μύρτιλλου είχε τα καλύτερα αποτελέσματα με μεγάλη διαφορά.

Μάλιστα, τα ποντίκια δεν είχαν πάρει περισσότερο βάρος από τα ποντίκια που κατανάλωναν τροφές με λιπαρά.

Σύμφωνα με όσα υποστηρίζουν οι ερευνητές, τα οφέλη του κόκκινου μύρτιλλου πιθανότατα οφείλονται στις πολυφαινόλες.

Ωστόσο, να θυμάστε ότι ευρήματα της μελέτης δεν είναι σε καμία περίπτωση δικαιολογία να μην προσέχουμε τη διατροφή μας!
tromaktiko

Μηχανή του Χρόνου: Κάνγκα. Η συσκευή διαπόμπευσης και τιμωρίας

Η σανίδα Κάνγκα, το βασανιστήριο που "γεννήθηκε" στη Μεσαιωνική Ευρώπη και οδηγούσε ακόμα και στον θάνατο

news247 Ιούνιος 05 2014 09:03

Ακούγεται εξωφρενικό και απάνθρωπο, αλλά αυτός ο πρωτόγονος τρόπος ακινητοποίησης του κεφαλιού ή των ποδιών ήταν πολύ διαδεδομένος στις χώρες της Ασίας μέχρι τα πρώτα χρόνια του 20ου αιώνα. Επιβαλλόταν ως τιμωρία και οδηγούσε τους παραβάτες σε δημόσια ταπείνωση.

Οι σανίδες ονομάζονταν «cangue» και είχαν ένα άνοιγμα για το κεφάλι που επέτρεπε στους συλληφθέντες να μπορούν να τρώνε και να αναπνέουν, αλλά δεν μπορούσαν να διαφύγουν. Το βάρος και το μέγεθος της σανίδας εξαρτιόταν από τη σοβαρότητα του αδικήματος που είχαν διαπράξει. Το 1937 ο νομικός κώδικας στην Κίνα καθόρισε το βάρος της σανίδας να κυμαίνεται από 7,5 ως 12,5 κιλά.

Πολλές φορές στη σανίδα αναγράφονταν τα προσωπικά στοιχεία του παραβάτη, αλλά και τα αδικήματα που διέπραξε λεπτομερώς. Οι παραβάτες ήταν υποχρεωμένοι να περιφέρονται σε δημόσιους χώρους για παραδειγματισμό και η επιβίωσή τους εξαρτιόταν αποκλειστικά από την ελεημοσύνη των περαστικών, αφού σε πολλές περιπτώσεις τα χέρια τους δεν έφταναν το στόμα τους.

Εκείνοι που τύχαινε να μην έχουν φίλους ή συγγενείς για να τους βοηθήσουν κινδύνευαν να χάσουν τη ζωή τους από εξάντληση ή πείνα. Η ταπεινωτική αυτή τιμωρία διαρκούσε από 15 ως 30 μέρες. Παρόμοιες σανίδες τιμωρίας υπήρχαν και στις χώρες της δύσης, κάτι το οποίο μαρτυρά και η λέξη «cangue» που είναι γαλλική. Προέρχεται από την πορτογαλική «κάνγκα», που σημαίνει ζυγός.

Το βασανιστήριο «γεννήθηκε» στη Μεσαιωνική Ευρώπη

Στον Μεσαίωνα οι σανίδες ήταν σταθερές και οι παραβάτες τοποθετούνταν σε κοινή θέα πάνω σε εξέδρα . Πλήθος κόσμου συγκεντρωνόταν για να ταπεινώσει τους συλληφθέντες. Πολλές φορές τους πετούσαν λάσπη, χαλασμένα φαγητά, νεκρά ζώα, ακόμη και τα περιττώματα.

Σε πιο σοβαρά αδικήματα τους βασάνιζαν, τους ξύριζαν τα κεφάλια και τους μαστίγωναν ή τους έκοβαν το αυτί. Στη συνέχεια το ασυγκράτητο πλήθος, εάν δεν παρεμποδιζόταν από τις αρχές, πετούσε πέτρες και άλλα αιχμηρά αντικείμενα με αποτέλεσμα πολλοί να ακρωτηριάζονται ή να χάνουν τη ζωή τους. Η αρχική φωτογραφία είναι του William Saunders και εκτιμάται ότι η λήψη της έγινε στην Κίνα την περίοδο 1870-1880.

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ των Βραζιλιάνων για τέλεια επιδερμίδα χωρίς κυτταρίτιδα!

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ των Βραζιλιάνων για τέλεια επιδερμίδα χωρίς κυτταρίτιδα...

Το καλοκαίρακι έφτασε...

Ένα μικρό αφιέρωμα στις φίλες γυναίκες που μας διαβάζουν!!
Οι γυναίκες της Βραζιλίας, συνηθίζουν να τρίβουν το σώμα τους στην παραλία με άμμο για να διώξουν τα νεκρά κύτταρα και να αποκτήσουν λαμπερή επιδερμίδα, χωρίς ίχνος κυτταρίτιδας!!!
Τι κάνουν ακριβώς;
Απλά παίρνουν μια ποσότητα άμμου στο χέρι τους, και κάνουν κυκλικές κινήσεις σε όλο τους το σώμα, δίνοντας μεγαλύτερη προσοχή στα σημεία που εμφανίζουν

κυτταρίτιδα.
Έπειτα ξεπλένουν το σώμα τους στη θάλασσα και η επιδερμίδα τους γίνεται στο λεπτό πιο μαλακή και λαμπερή.
Γιατί αυτή η μέθοδος έχει αποτέλεσμα;
Oι κόκκοι της άμμου κάνουν πράγματι ένα είδος απολέπισης στο δέρμα και το βοηθούν να λάμψει. Eπιπλέον, λόγω της μηχανικήςτριβής, αυξάνεται και η αιμάτωση της περιοχής, βοηθώντας κάπως το πρόβλημα της κυτταρίτιδας.
Extra tip:

Αν έχεις απλώσει προηγουμένως ένα λάδι ή μια λιπαρή κρέμα στο δέρμα, τα αποτελέσματα θα είναι καλύτερα, αρκεί να μην τρίβετε πολύ δυνατά...

Το καλύτερο μήνυμα που διάβασα ποτέ…

Η γυναίκα μου μού πρότεινε να βγω με άλλη γυναίκα.
‘Γνωρίζεις πολύ καλά πως την αγαπάς’ μου είπε μια μέρα ξαφνιάζοντάς με.

‘Η ζωή είναι πολύ σύντομη, αφιέρωσέ της χρόνο.’
‘Μα εγώ ΕΣΕΝΑ αγαπώ’ της είπα έντονα.
‘Το ξέρω. Εξίσου όμως αγαπάς κι εκείνη.’

Η άλλη γυναίκα, την οποία η γυναίκα μου ήθελε να επισκεφθώ, ήταν η μητέρα μου, χήρα εδώ και χρόνια. Όμως οι απαιτήσεις της δουλειάς και των παιδιών με ανάγκαζαν να την επισκέπτομαι αραιά και που.’
Εκείνο το βράδυ της τηλεφώνησα και την προσκάλεσα έξω σε δείπνο και μετά για κινηματογράφο.
‘Τι συμβαίνει; Είσαι καλά;’ με ρώτησε.
Η μητέρα μου είναι από τους ανθρώπους που εκλαμβάνει ένα νυχτερινό τηλεφώνημα ή μια αναπάντεχη πρόσκληση ως αρχή κακών μαντάτων.
‘Νόμιζα πως θα ήταν καλή ιδέα να περνούσαμε λίγο χρόνο μαζί’ της απάντησα. ‘Οι δυο μας μόνοι… Τί λες;’
Σκέφθηκε λιγάκι και απάντησε: ‘Θα το ήθελα πολύ.’
Εκείνη την Παρασκευή, καθώς οδηγούσα μετά το γραφείο για να πάω να την πάρω, αισθανόμουν περίεργα. Ήταν ο εκνευρισμός που προηγείται ενός ραντεβού… Και πώς τα φέρνει η ζωή, όταν έφθασα στο σπίτι της, παρατήρησα πως και η ίδια ήταν φοβερά συγκινημένη!
Με περίμενε στην πόρτα φορώντας το παλιό καλό παλτό της, είχε περιποιηθεί τα μαλλιά της και ήταν ντυμένη με το φόρεμα με το οποίο είχε εορτάσει την τελευταία επέτειο του γάμου της. Το πρόσωπό της χαμογελούσε, ακτινοβολούσε φως, όπως το πρόσωπο ενός αγγέλου.
‘Είπα στις φίλες μου ότι θα βγω με το γιο μου και όλες τους συγκινήθηκαν’ μου είπε καθώς έμπαινε στο αυτοκίνητό μου. ‘Δεν μπορούν να περιμένουν μέχρι αύριο για να μάθουν τα πάντα για τη βραδυνή έξοδό μας.’
Πήγαμε σε ένα εστιατόριο όχι από τα καλά, αλλά με ζεστή ατμόσφαιρα. Η μητέρα μου με έπιασε από το μπράτσο σαν να ήταν ΄Η Πρώτη Κυρία της χώρας.΄
Μόλις καθήσαμε, έπρεπε εγώ να της διαβάσω τον κατάλογο με τα φαγητά. Το μόνο που ΄έπιαναν΄ τα μάτια της ήταν κάτι μεγάλες φιγούρες.
Μόλις έφθασα στη μέση του καταλόγου, σήκωσα το πρόσωπό μου. Η μαμά μου καθόταν στην άλλη άκρη του τραπεζιού και με χάζευε. Ένα νοσταλγικό χαμόγελο πέρασε από τα χείλη της.

‘Εγώ ήμουν αυτή που σου διάβαζε τον κατάλογο, όταν ήσουν μικρός, θυμάσαι;’
‘Ήρθε η ώρα, λοιπόν, να ξεκουραστείς και να μου επιτρέψεις να σου ανταποδώσω τη χάρη’ απάντησα.
Κατά τη διάρκεια του γεύματος είχαμε μια ευχάριστη συζήτηση, τίποτα το εξαιρετικό, απλά το πώς περνάει ο καθένας μας κάθε μέρα.
Μιλούσαμε για ώρες, που τελικά χάσαμε την ταινία στον κινηματογράφο.
‘Θα βγω μαζί σου την επόμενη φορά, αν μου επιτρέψεις να κάνω εγώ την πρόταση’ μου είπε η μητέρα μου καθώς την επέστρεφα στο σπίτι. Την φίλησα, την αγκάλιασα.
‘Πώς πήγε το ραντεβού;’ θέλησε να μάθει η γυναίκα μου μόλις μπήκα στο σπίτι εκείνο το βράδυ.
‘Πολύ όμορφα, σ΄ευχαριστώ. Περισσότερο κι απ΄ό,τι περίμενα.’ της απάντησα.

Μερικές μέρες αργότερα η μητέρα μου ΄έφυγε΄ από ανακοπή της καρδιάς. Όλα συνέβησαν τόσο γρήγορα, δεν μπόρεσα να κάνω τίποτα.
Λίγο καιρό μετά, έλαβα έναν φακέλο από το εστιατόριο όπου είχαμε δειπνήσει η μητέρα μου κι εγώ. Μέσα είχε ένα σημείωμα που έγραφε:

‘Το δείπνο είναι προπληρωμένο. Ήμουν σχεδόν βέβαιη πως δεν θα μπορούσα να παρευρεθώ, κι έτσι πλήρωσα για δύο άτομα, για σένα και τη σύζυγό σου. Δεν θα μπορέσεις ποτέ σου να αισθανθείς τί σήμαινε εκείνη η βραδιά για μένα. Σε αγαπώ!’

Εκείνη τη στιγμή συνειδητοποίησα τη σπουδαιότητα του να είχα πει εγκαίρως ‘ΣΕ ΑΓΑΠΩ’.
Συνειδητοποίησα ακόμη τη σπουδαιότητα του να δίνουμε στους αγαπημένους μας το χρόνο που τους αξίζει. Τίποτα στη ζωή δεν είναι και δεν θα είναι πιο σημαντικό από την οικογένεια σου. Αφιέρωσε χρόνο σ΄αυτούς που αγαπάς, γιατί αυτοί δεν μπορούν να περιμένουν.

Εάν ζει η μητέρα σου
………. Απόλαυσε τη στιγμή.

Εάν δεν ζει
…………………….. Να τη θυμάσαι.

Εάν έχεις μητέρα
……………. Προώθησε αυτό κείμενο.
Αμέσως θα κάνεις κάποιον να αισθανθεί κάτι για κάποια που ξέχασε, για αυτό το υπέροχο ον που αποκαλείται… ΜΗΤΕΡΑ!

Και να θυμάσαι πάντοτε:

Ο χρόνος ποτέ δεν συγχωρεί!

Να τα λεμε κι αυτα!! Καλη σας μέρα!!

ΕΤΣΙ!!!

ΕΤΣΙ...

ΑΧ ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΔΙΔΥΜΟΙ ΤΙ ΕΙΜΑΣΤΕ!!!!!