6 βασικές αξίες της ζωής που πρέπει να διδάξουμε στα παιδιά μας

Κάθε γονιός θέλει τα παιδιά του να μεγαλώσουν με αρχές και ιδανικά, αλλά μέσα στο χάος της καθημερινότητας δεν είναι πάντα εύκολο να επικεντρωθεί απρόσκοπτος σε αυτό το έργο του.
   Τώρα που τα σχολεία έκλεισαν και υπάρχει περισσότερος ελεύθερος χρόνος με τα παιδιά, ήρθε η ώρα για τους γονείς να χαλαρώσουν για λίγο και να αναθεωρήσουν: Ο καλύτερος τρόπος για να κατακτήσουμε υψηλούς στόχους είναι να τους «σπάσουμε» σε μικρά βήματα. Αυτό τουλάχιστον προτείνει η συγγραφέας του βιβλίου «A Simple Guide to Pregnancy & Baby's First Year», ειδική σε θέματα παιδικής υγείας και μαμάIvana Maria Cortes. Μετατρέψτε, λοιπόν, την καθημερινότητα με τα παιδιά σας σε διδακτικές στιγμές και ενσταλάξτε τους με τρόπο δημιουργικό και ευχάριστο τις αξίες της ζωής…
1. Ενσυναίσθηση
Αν ένα παιδί δείχνει απομονωμένο σε φιλικό πάρτι, ενθαρρύνετε το δικό σας παιδί να του ζητήσει να παίξουν μαζί. Αργότερα στο σπίτι, σχολιάστε το γεγονός: «Είδες πόσο χαρούμενο έκανες τον Πέτρο όταν του πρότεινες να κάνετε παρέα;».
Μυήστε το παιδί σας στον εθελοντισμό. Μια επίσκεψη σε ένα γηροκομείο ή μια βόλτα στα ζωάκια μιας φιλοζωϊκής εταιρίας θα ενισχύσουν την κοινωνικότητα και τη συμπόνια του, και θα του διδάξουν ότι με τις καλές πράξεις του μπορεί να κάνει τη διαφορά!
2. Αυτοσυγκράτηση
Μην επιτρέπετε να διαιωνίζεται το «ακόμα 5 λεπτά» παιχνίδι. Όταν έρθει η ώρα να φύγετε από την παιδική χαρά και να πάτε σπίτι, αυτό πρέπει να γίνει. Φροντίστε να λέτε αυτό που εννοείτε, και να κάνετε αυτό που λέτε.
Σε ένα πάρτι, παροτρύνετε το παιδί σας να είναι λίγο πιο αποστασιοποιημένο από τις «ανάγκες» του. Ζητήστε του π.χ. να αφήσει τα υπόλοιπα παιδάκια να σερβιριστούν πρώτα από τον μπουφέ, και υπομονετικά να κεραστεί όταν εκείνα τελειώσουν. Επιμείνετε στο μοίρασμα. Διδάξτε στο παιδί σας να περιμένει να παίξει με ένα παιχνίδι, αφού το αφήσει το άλλο παιδάκι, ή να του ζητήσει ευγενικά αν θα μπορούσαν να παίξουν κι οι δύο μαζί του.
3. Περιβαλλοντική συνείδηση
Δημιουργήστε μια κατασκευή από ανακυκλωμένα υλικά. Μιλήστε μαζί του για το θέμα της ανακύκλωσης και τη σπουδαιότητά του, και αναθέστε του να κατασκευάσει κάτι δικό του, από υλικά όπως π.χ. το χαρτί τουαλέτας και το ρολό του.
Προσπαθήστε να το μυήσετε στις καθημερινές οικολογικές συμπεριφορές στο σπίτι. Μάθετέ του να μην αφήνει αναμμένα τα φώτα, να κλείνει τις πόρτες και τα παράθυρα, να μην αφήνει τη βρύση ανοιχτή όση ώρα πλένει τα δόντια του κτλ. Επιπλέον, μπορείτε να κάνετε ένα μικρό διαγωνισμό μεταξύ σας, για το ποιος μέσα στο σπίτι θυμάται να κάνει τα περισσότερα από αυτά!
Πηγαίνετε μαζί μια βόλτα στη φύση - θα κάνει καλό σε όλους σας! Όταν τα παιδιά καταφέρουν να αγαπήσουν και να «καταλάβουν» τη φύση, θα έχουν περισσότερα κίνητρα για να την προσέχουν, τόσο τώρα που είναι μικρά, όσο και αργότερα στη ζωή τους.  
4. Σωστή διατροφή
Παίξτε το παιχνίδι της αλφαβήτας των τροφών. Ξεκινήστε με το Α (αχλάδι, ανανάς, ακτινίδιο), προχωρήστε στο Β (βερίκοκο) και συνεχίστε με όλα τα γράμματα μέσα στη διάρκεια του καλοκαιριού. Για να μην ξεχνάτε τη σειρά, να κολλάτε ένα μαγνητάκι με το συγκεκριμένο γράμμα στο ψυγείο. Είναι ένας πολύ έξυπνος τρόπος να δοκιμάσουν τα παιδιά διάφορα τρόφιμα, ακόμα κι εκείνα που δεν συμπαθούν ιδιαίτερα!
Μετατρέψτε τις υγιεινές τροφές σε απολαυστική διασκέδαση. Αντί για παγωτό, καραμέλες ή πατατάκια, δώστε του μια φέτα καρπούζι, σπιτικό χυμό πορτοκάλι ή βατόμουρα με γιαούρτι. Μιλήστε μαζί του για τις υγιεινές διατροφικές επιλογές και μην ξεχάσετε να τονίσετε πόσο γευστικά είναι όλα αυτά!
5. Θετική σκέψη
Μάθετε στο παιδί σας να παρατηρεί καθημερινά τα όμορφα πράγματα γύρω του. Π.χ. Ενώ περπατάτε μαζί στο δρόμο, πείτε του: «Πόσο ωραία είναι αυτά τα λουλούδια! Για δες… δεν μυρίζουν υπέροχα; Κοίτα τι όμορφη που είναι η γειτονιά μας!».
Καθιερώστε μια νέα «τελετουργία» λίγο πριν από τον ύπνο. Ζητήστε από το παιδί σας να κατονομάσει όλα αυτά για τα οποία αισθάνεται ευγνωμοσύνη, και προσπαθήστε να υπογραμμίσετε τα στοιχεία του χαρακτήρα του τα οποία πρέπει να εκτιμά στον εαυτό του.
6. Αντιμετώπιση προβλημάτων
Αν το παιδί σας λέει: «Δεν θέλω να πιω γάλα», μη μείνετε απλά στο να το ρωτήσετε τι άλλο θα ήθελε να πιει. Μάθετέ του να σκέφτεται το επόμενο βήμα και να παίρνει πρωτοβουλία δηλώνοντας από μόνο του τι θα ήθελε: «Θα μπορούσα να έχω χυμό αντί για γάλα;».
Βάλτε το στη διαδικασία των ερωταπαντήσεων και της ανεύρεσης λύσης σε διάφορα προβλήματα. Αν το παιδί σας είναι νευριασμένο, επειδή δεν μπορεί να φτάσει ένα παιχνίδι στο ράφι, ρωτήστε το: «Πώς πιστεύεις ότι θα μπορούσες να το κατεβάσεις; Μήπως αν ανέβαινες στο σκαμνάκι να σε βοηθούσε;».

Τα 5 μυστικά των έξυπνων παιδιών

Μέχρι τώρα πιστεύαμε ότι οι μεγαλοφυΐες γεννιούνται, δεν γίνονται, και ότι το ταλέντο είναι κάτι που δεν διδάσκεται. Ο αμερικανός συγγραφέας και ειδικευμένος στη γενετική επιστήμη Ντέιβιντ Σενκ, στο βιβλίο του «Τhe Genius in all of us» (Η μεγαλοφυΐα μέσα μας), ανατρέπει την άποψη αυτή υποστηρίζοντας ότι οι ειδικές δεξιότητες κρύβονται σε 5 μυστικά.

Ο δόκτωρ Ντέιβιντ Σενκ πιστεύει ότι έχουμε υπερτιμήσει τη γενετική προδιάθεση για τα μεγάλα επιτεύγματα. Κανένας άνθρωπος δεν είναι εκ γενετής «φτωχός»  στο πνεύμα και η μετριότητα σαφώς και δεν αποτελεί αμετάκλητη καταδίκη.

Ο δόκτωρ Σενκ μας λέει ότι ελέγχοντας τις επιδράσεις του περιβάλλοντος μπορούμε να ξεπεράσουμε τα όρια που πιστεύουμε ότι μας έχει θέσει η φύση. Και ως παράδειγμα μας δίνει το μουσικό ταλέντο: «Πολλοί πιστεύουν ότι δεν είναι προικισμένοι με μουσικό αυτί, αλλά στην πραγματικότητα δεν υπάρχει άνθρωπος που να μην έχει κλίση στη μουσική. Και αυτό ισχύει σε όλες τις περιπτώσεις. Πάρτε ως παράδειγμα, τους Κενυάτες δρομείς, που θεωρούνται ασυναγώνιστοι στον μαραθώνιο. Τους έχει προικίσει η φύση με ειδικά γονίδια; Κάθε άλλο, η ανάγκη τους έκανε να τρέχουν τόσο καλά. Στην Κένυα πολλά παιδιά από την ηλικία των επτά ετών είναι αναγκασμένα να τρέχουν 8 ως 10 χιλιόμετρα κάθε μέρα για να πάνε στο σχολείο.

Πέρα όμως από τις ειδικές συνθήκες που συμβάλλουν στην ανάπτυξη δεξιοτήτων, υπάρχουν και 5 γενικοί παράγοντες οι οποίοι θα μπορούσαν να θεωρηθούν «συνταγή της ευφυΐας»,καθώς ενισχύουν τη νοημοσύνη και οξύνουν τον νου.

1. Η μουσική
Η επιστήμη έχει αποφανθεί ότι τα μαθήματα μουσικής είναι ένας πολύ ευχάριστος τρόπος για να εξασκήσει σωστά ένα παιδί τον εγκέφαλό του και, όπως φαίνεται, τα οργανωμένα μαθήματα όχι μόνο ενισχύουν τον δείκτη νοημοσύνης, αλλά συμβάλλουν και στη μετέπειτα ακαδημαϊκή απόδοση τού παιδιού. Έρευνα του Πανεπιστημίου του Τορόντο έδειξε ότι τα παιδιά που διδάσκονται μουσική έχουν πολύ ψηλότερο ΙQ στην ενήλικη ζωή τους.

2. Ο θηλασμός  
Το μητρικό γάλα αποτελεί βασική τροφή του εγκεφάλου και η σημασία του είναι τεράστια σε διάφορες εκφάνσεις της ζωής του μωρού. Δανοί ερευνητές ανακάλυψαν ότι ο θηλασμός κάνει τα μωρά όχι υγιέστερα, αλλά και πιο έξυπνα: μωρά που θήλασαν για εννέα μήνες είχαν υψηλότερο δείκτη νοημοσύνης.

3. Η γυμναστικήΈρευνες του Πανεπιστημίου του Ιλινόις (ΗΠΑ) σε παιδιά δημοτικού δείχνουν ισχυρή σχέση ανάμεσα στις αθλητικές επιδόσεις και στην ακαδημαϊκή απόδοση. Διότι η συμμετοχή σε ομαδικά αθλήματα ενισχύει την αυτοπεποίθηση, το ομαδικό πνεύμα και τις ηγετικές ικανότητες.

4. Η περιέργεια 
Οι ειδικοί λένε ότι γονείς που δείχνουν την περιέργειά τους για πράγματα, γεγονότα και καταστάσεις μαθαίνουν στα παιδιά τους να αναζητούν νέες ιδέες, δηλαδή τη γνώση και τη σημασία της. Το διάβασμα, δεν πρέπει να υποβαθμίζεται, και το παιδί πρέπει να εντρυφήσει από νωρίς στη μαγεία του.

5. Το παιχνίδι Αντίθετα από ότι πολλοί γονείς πιστεύουν, έχει διαπιστωθεί ότι ακόμα και τα ηλεκτρονικά παιχνίδια μπορούν να οξύνουν το πνεύμα, όχι βέβαια τα βίαια που κάνουν το παιδί μοναχικό και αφηρημένο, αλλά εκείνα που απαιτούν στρατηγική σκέψη, αναπτύσσουν οργανωτικές ικανότητες και ενισχύουν το ομαδικό πνεύμα και τη δημιουργικότητα. Ομοίως και τα εγκεφαλικά παιχνίδια, όπως το σκάκι, το sudoku, τα σταυρόλεξα, κτλ., αποτελούν μια πολύ καλή γυμναστική του εγκεφάλου, αφού ο παίκτης λύνει προβλήματα και παίρνει αποφάσεις.

Πώς να μιλήσουμε στα παιδιά για το σεξ ανάλογα με την ηλικία τους

Στα τρία τους χρόνια μας ρωτάνε γιατί τα κορίτσια δεν έχουν πουλάκι, στα πέντε πως γεννιούνται τα παιδιά και στα δέκα ανησυχούν για τις αλλαγές στο σώμα τους. Το έγκυρο Ινστιτούτο American Academy of Child and Adolescent Psychiatry μας δίνει μερικές χρήσιμες οδηγίες για το πώς να μιλήσουμε στα παιδιά για το σεξ, ανάλογα με την ηλικία που βρίσκονται.

Είναι γεγονός πως η  συζήτηση για θέματα σχετικά με το σεξ μπορεί να είναι δύσκολη και άβολη για κάποιους γονείς. Ωστόσο ανάλογα με το επίπεδο της ανάγκης και της ζήτησης των παιδιών εμείς οι γονείς οφείλουμε να προσφέρουμε όση πληροφόρηση «χρειάζεται» κατά καιρούς το παιδί μας. 

Τα παιδιά έχουν διαφορετικά επίπεδα περιέργειας και κατανόησης και αυτό εξαρτάται από την ηλικία τους και από το επίπεδο ωρίμανσης τους. Όσο μεγαλώνουν σε ηλικία τα παιδιά τόσο πιο συχνά θα ερωτούν λεπτομέρειες για το σεξ. Αρκετά παιδιά έχουν το δικό τους λεξιλόγιο για θέματα του σεξ. Είναι σημαντικό οι γονείς να βρούνε τις λέξεις που χρησιμοποιούν τα παιδιά τους και με τις οποίες αυτά νιώθουν άνετα. Μιλώντας με αυτό τον τρόπο η συζήτηση γίνεται πιο εύκολη.

2-3 ετών Οι πρώτες ερωτήσεις που κάνουν τα παιδιά είναι σε ηλικία 2-3 ετών περίπου όπου ενδιαφέρονται για τις σωματικές διαφορές που βλέπουν στο δικό τους σώμα και σε αυτό του αντίθετου φύλλου, ή των γονιών. Αυτή είναι η ευκαιρία για να βάλουμε τις σωστές βάσεις μιλώντας στο παιδί μας για τα μέρη του σώματός μας και να του εξηγήσουμε πως είναι το αρσενικό και πως το θηλυκό.

Στην ηλικία αυτή:

Δίνουμε σημασία στη σωστή ονομασία των εξωτερικών μερών του σώματος (στήθος, πέος, κόλπος, αιδοίο κ.λ.π)

Εξηγούμε στο παιδί τις σωματικές διαφορές ανάμεσα στα δύο φύλα

Αποδεχόμαστε τη συνήθεια του παιδιού να εξερευνά το σώμα του

Αρχίζουμε να συζητάμε θέματα σχετικά με την αυτοπροστασία του, όπως από ανεπιθύμητα αγγίγματα και άλλες συμπεριφορές που το κάνουν να νιώθει άβολα.

4-6 χρονών
Στην ηλικία αυτή τα παιδιά  αρχίζουν να εκφράζουν απορίες για το πώς γίνονται τα παιδιά, ή ρωτάνε για λέξεις που έχουν ακούσει από την τηλεόραση ή το σχολείο τους, όπως τι είναι το σεξ, τι είναι ο gay...Αυτό που θα πρέπει να αποφύγουμε είναι να δείξουμε σοκαρισμένοι, ή να αλλάξουμε κουβέντα. Με απλές λέξεις και κατανοητές εξηγούμε τη διαδικασία και έχουμε πάντα για βοήθεια βιβλία εικονογραφημένα που μας δείχνουν ανάλογα με την ηλικία του παιδιού.

Στην ηλικία αυτή: 
Συζητάμε με το παιδί για τη σύλληψη ενός μωρού, την εγκυμοσύνη και τον τοκετό, με απλή αλλά σωστή γλώσσα, χωρίς να πούμε σε ανιαρές λεπτομέρειες.  

Συζητάμε μαζί του ως προς το ποια γλώσσα και συμπεριφορά είναι κοινωνικά αποδεκτή (λεξιλόγιο, χειρονομίες, συνήθειες).

Συζητάμε για τα όρια του σε σχέση με το χειρισμό του σώματός του για το τι είναι ασφαλές και τι όχι, τι είναι αποδεκτό και τι όχι.

Επισημαίνουμε στο παιδί ότι το σώμα του ανήκει μόνο στο ίδιο και ότι μπορεί και πρέπει να αρνηθεί οποιαδήποτε συμπεριφορά προέρχεται από κάποιον άλλο και το κάνει να νιώθει άβολα και άσχημα, ακόμα και αν αυτός ο άλλος είναι μέλος της οικογένειας.

6-9 χρονών 
Στη σχολική ηλικία, και  κοντά στην εφηβεία τα παιδιά ρωτάνε περισσότερες λεπτομέρειες για το σεξ. Εδώ πρέπει το παιδί να το προσανατολίσουμε στο γονιό του ίδιου φύλλου για να του μιλήσει για τις επικείμενες αλλαγές στο σώμα του αλλά και για το σεξ πλέον, σκεπτόμενοι ότι έχουμε απέναντι μας ένα έφηβο που θα αρχίσει τους πειραματισμούς με το σώμα του και το αντίθετο φύλλο. Σε αυτή την ηλικία μιλάμε για την περίοδο, για το πώς η λειτουργία της σχετίζεται με την τεκνοποίηση και για τις προφυλάξεις απέναντι στην εγκυμοσύνη αλλά και τις ασθένειες που μεταδίδονται με το σεξ. Σε αυτήν την ηλικία χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή μια που τα παιδιά έχουν πλέον  πρόσβαση στο διαδίκτυο και είναι πιθανό να έρθουν σε επαφή με πορνογραφικό υλικό που θα τα τρομάξει ή θα τα μπερδέψει.

Στην ηλικία αυτή: Μιλάμε με το παιδί για τις διαφορές ανάμεσα στα δύο φύλα(συμπεριφορά, συνήθειες, κοινωνικά αποδεχτές τάσεις)

Του εξηγούμε τον μηχανισμό της αναπαραγωγής με περισσότερες λεπτομέρειες

Του θέτουμε όρια που σχετίζονται με το σεβασμό των προσωπικών στιγμών του ιδίου και των άλλων σε ιδιωτικό χώροn  

Συζητάμε μαζί του για θέματα που αποτελούν κοινωνικά ταμπού, καθώς και για θέματα που σχετίζονται με τα στερεότυπα των φύλων  

9-12 χρονών 
Στην ηλικία αυτή που οι ειδικοί ορίζουν ως εφηβεία είναι αρκετά δύσκολο να πλησιάσουμε τα παιδιά για αυτό το θέμα, αλλά καλό είναι να τους μιλήσουμε και σε αυτό το στάδιο να δείξουμε πως η σεξουαλική ζωή του καθενός επηρεάζει και το σύντροφό του.  Αν βλέπουμε ότι το παιδί μεγαλώνει και αλλάζει αλλά δε μας ρωτάει τίποτα  επιδιώκουμε να ξεκινήσουμε εμείς τη συζήτηση με αφορμή τις σωματικές αλλαγές που παρατηρούμε. Προσπαθούμε να μην αποτρέψουμε το παιδί από το να κάνει ερωτήσεις. Όσο μικρό και αν σας φαίνεται αν ρωτήσει έχει ερεθίσματα για αυτό και πρέπει να του μιλήσουμε. Δεν υπάρχει καταλληλότερος άνθρωπος να προστατεύσει και να ενημερώσει τα παιδιά για το σεξ από τους γονείς του. Προσέχουμε να μη τρομάξουμε το παιδί και να μη δώσουμε υπερβολικές λεπτομέρειες που δεν αντέχει, ανάλογα με την ηλικία του. Προμηθευόμαστε βιβλία που μας ταιριάζουν για να μας βοηθήσουν σε αυτή την εκπαίδευση, και αφήνουμε ανοιχτή την επικοινωνία μας να μας ρωτήσει ότι άλλο θέλει.

Στην ηλικία αυτή: 
Συζητάμε με το παιδί για τις σωματικές και  συναισθηματικές αλλαγές της προεφηβείας ή άλλα θέματα που τους απασχολούν με στόχο να τα διαφωτίσουμε αλλά κυρίως να τα καθησυχάσουμε

Συζητάμε μαζί τους για την ιδέα που έχουν για το σώμα τους(θέματα αυτοεικόνας, αυτοεκτίμησης κ.λπ)

Καθησυχάζουμε τους φόβους τους για το αν είναι φυσιολογικοί, εξαιτίας των ξαφνικών αλλαγών που νιώθουν ότι βιώνουν (περίοδος, ονείρωξη, αλλαγές στο σώμα, στη φωνή) Δείχνουμε κατανόηση στην αμηχανία τους να συζητήσουν θέματα που σχετίζονται με τη σεξουαλικότητα παρόλο που θα το ήθελαν πολύ.

Προσπαθούμε να θίξουμε θέματα που σχετίζονται με νέες σκέψεις και νέα συναισθήματα που τους απασχολούν όπως  φιλίες ή  φλερτ    

Προσπαθούμε να θέσουμε τη σχέση μας μαζί τους σε νέες βάσεις, με στόχο να καταφέρουμε να την διατηρήσουμε δυνατή κατά τη διάρκεια των δύσκολων χρόνων της εφηβείας.  

10 τρόποι για να «ξεκολλήσετε» το παιδί από τα videogames!

Η αγάπη των παιδιών για τα videogames κάποιες φορές αγγίζει τα όρια της εμμονής. Κι όμως υπάρχουν τρόποι να παρέμβετε στην εμμονή τους.

1. Καθορίστε εσείς πόσος χρόνος είναι αποδεκτός για να αφιερώνει το παιδί σας στα videogames
Αποφασίστε ένα αποδεκτό χρονικό διάστημα που θα παίζουν για κάθε ημέρα ή για την εβδομάδα. Μερικοί γονείς περιορίζουν ταvideogames στη μια ώρα την ημέρα, ενώ άλλοι τα απαγορεύουν εντελώς κατά τη διάρκεια της εβδομάδας και τα επιτρέπουν μόνο για λίγες ώρες τα Σαββατοκύριακα. Πολλοί αναπτυξιολόγοι υποστηρίζουν ότι ο χρόνος που μπορούν να περνούν τα παιδιά μπροστά από την οθόνη της τηλεόρασης ή του υπολογιστή δε θα πρέπει να ξεπερνάει την 1 ώρα την ημέρα.  

2. Παρακολουθήστε κατά πόσο τηρεί τους χρόνους που του βάλατε
Αν το όριο σας είναι μία ώρα την ημέρα και το παιδί σας διαθέτει τρεις ώρες, βάλτε του νέα όρια.

3. Αποφύγετε να το αποσπάσετε βίαια από το videogameΔηλαδή μην καταργήσετε τελείως τον υπολογιστή, ούτε να τραβήξετε βίαια τα καλώδια. Αυτές οι συγκρουσιακές μέθοδοι συνήθως έχουν αντίθετα αποτελέσματα, μια που δείχνουν ότι κατηγορείτε το παιδί ότι δεν έχει αυτοέλεγχο. Τραβώντας το βύσμα, ίσως το παιδί απευθυνθεί κάπου αλλού, ίσως στο σπίτι ενός φίλου όπου o έλεγχος είναι λιγότερο αυστηρός.

4. Παίξτε ένα videogame μαζί με το παιδίΑφήστε το παιδί σας να σας δείξει πώς παίζεται το αγαπημένο του βιντεοπαιχνίδι. Μπορεί να το βρείτε ευχάριστο, προκλητικό ή βαρετό. Σε κάθε περίπτωση δείχνετε όμως στο παιδί ότι είστε ανοιχτόμυαλοι και πρόθυμοι να δοκιμάσετε κάτι νέο. Μετά από μια συνεργασία στο παιχνίδι, το παιδί θα φανεί πιο πρόθυμο να συζητήσετε για το χρόνο που αφιερώνει σε αυτό.

5. Ασχοληθείτε με το να βρει το παιδί εναλλακτικές και πιο δημιουργικές δραστηριότητες Είναι πιο πιθανό να ανταποκριθεί το παιδί θετικά για κάποιες εναλλακτικές δραστηριότητες, αν τους προτείνετε κάποιες που έχει και το ίδιο εκδηλώσει ενδιαφέρον.  

6. Ελέγχετε καθημερινά αν το παιδί Για παράδειγμα, για το αν έχει ολοκληρώσει τα μαθήματα του πριν ασχοληθεί με τα video games.  

7. Τοποθετήστε το σύστημα βιντεοπαιχνιδιών σε ένα οικογενειακό δωμάτιο, ή κάπου που θα είναι σε θέση να το επιβλέπετε ενώ παίζειΈτσι θα είναι ευκολότερο για εσάς να επιβάλλετε τους κανόνες, και για το παιδί σας να τους ακολουθήσει. Αντίθετα τοποθετώντας μια κονσόλα παιχνιδιών στο υπνοδωμάτιο του παιδιού είναι σαν να του δίνετε τη δυνατότητα να παίζει όσο και όποτε θέλει.  

8. Προσπαθήστε να έχετε κοινές δραστηριότητες με το παιδί Πηγαίνετε για μια βόλτα με τα πόδια ή το ποδήλατο, παίξτε ένα επιτραπέζιο παιχνίδι, φτιάξτε μαζί ένα παζλ ή λύστε παρέα ένα σταυρόλεξο.

9. Ενθαρρύνετε το παιδί σας να συμμετάσχει σε υπαίθριες δραστηριότητες με άλλα παιδιά Ποδήλατο, βόλτες, ποδόσφαιρο, σινεμά,  είναι σαφώς καλύτερες δραστηριότητες από το οποιοδήποτε video game.

10. Ενημερωθείτε σχετικά με τα προειδοποιητικά σημάδια του εθισμού βιντεοπαιχνιδιών σε παιδιάΜερικά παιδιά είναι πιο επιρρεπή από άλλα στο να αναπτύξουν κάποιο εθισμό με τα video games. Παρατηρήστε αν το παιδί συμμετέχει και σε άλλες δραστηριότητες, ή με την πρώτη ευκαιρία αποσύρεται για να παίξει.  Προσοχή, μη βγάζετε εύκολα συμπεράσματα. Υπάρχουν και παιδιά που απλώς βαριούνται και βρίσκουν καταφύγιο στα παιχνίδια αυτά. Ωστόσο ένα κοινό σύμπτωμα του εθισμού είναι όταν το παιδί δείχνει να χάνει το ενδιαφέρον τους για μια δραστηριότητα που αγαπούσε πολύ κάποτε.  Αξιολογήστε τη συμπεριφορά του, δείτε αν γίνεται οξύθυμο, κυκλοθυμικό και αν παρατηρήσετε κάποια ενοχλητικά συμπτώματα, επικοινωνήστε με κάποιον ειδικό. 

Η κούκλα που γκουγκλάρει τις ερωτήσεις του παιδιού σας…

… και στη συνέχεια του λέει τις απαντήσεις!
Αυτό είναι το ξεχωριστό χαρακτηριστικό αυτής της κούκλας, που η βρετανική εταιρεία «Vivid Toys and Games» πιστεύει ότι θα την κάνει ιδιαίτερα δημοφιλή! Μπορεί να απαντάει στις ερωτήσεις του παιδιού σας κάνοντας αναζήτηση στο Ίντερνετ. Κι αυτό ακριβώς είναι που την καθιστά την πρώτη «ζωντανή» διαδραστική κούκλα στον κόσμο.
Και πώς το καταφέρνει; Συγχρονίζεται με μια «έξυπνη» συσκευή μέσω bluetooth και, με τη βοήθεια της τεχνολογίας speech-to-text που έχει αναπτύξει η Google, αναγνωρίζει την ερώτηση του παιδιού, ψάχνει στο Διαδίκτυο για την απάντηση και απλά του τη λέει!
Το όνομά της είναι Cayla και γνωρίζει τα πάντα, αφού μπορεί να απαντήσει σε οποιαδήποτε ερώτηση. Φυσικά, ο μηχανισμός λειτουργίας της προστατεύεται από την τεχνολογία «Ασφαλούς Αναζήτησης» της Google, προκειμένου να αποκλείει ενδεχόμενα ακατάλληλα σχόλια και λέξεις, ώστε το παιδί να μπορεί να μάθει με ασφάλεια. Επιπλέον, έχουν και οι γονείς τη δυνατότητα να επέμβουν με μια εφαρμογή και να προσθέσουν φράσεις ή λέξεις στη λίστα, για ακόμη μεγαλύτερη ασφάλεια.
Η «έξυπνη» κούκλα, που υπόσχεται ότι θα γίνει η «καλύτερη φίλη» των παιδιών, πρόκειται να κυκλοφορήσει στην αγορά της Μεγάλης Βρετανίας στις αρχές του καλοκαιριού 2014 και το κόστος της θα είναι περίπου 60 λίρες. 

5 μύθοι για την εξυπνάδα των παιδιών

Στο σημερινό ανταγωνιστικό μας κόσμο, όλοι  οι γονείς θέλουμε να δώσουμε στα παιδιά μας τα απαραίτητα «όπλα» για να αντιμετωπίσουν τη ζωή. Και σαφώς η εφυιά είναι ένα από αυτά τα δυνατά όπλο. Μπορούμε άραγε εμείς οι γονείς να βοηθήσουμε τα παιδιά να αυξήσουν την ευφυία τους;
5 επιστημονικές μελέτες απαντούν.

1. Τα έξυπνα παιδιά έχουν έξυπνους γονείς  
Πολλοί γονείς πιστεύουν ( ή θέλουν να πιστεύουν) ότι η νοημοσύνη είναι ως επί το πλείστον κληρονομική. Οι επιστήμονες μας λένε ότι ναι μεν η εφυία βρίσκεται και στα γονίδια αλλά σημαντικό ρόλο για την επιτυχία παίζουν το περιβάλλον, η φροντίδα, αλλά και η σκληρή δουλειά του παιδιού. Σύμφωνα με τον Richard Nesbitt, καθηγητή ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο του Μίσιγκαν και συγγραφέα του βιβλίουIntelligence and How to Get It , η ανθρώπινη νοημοσύνη είναι απείρως «ευέλικτη». Και η  κληρονομικότητα είναι βοηθητική γιατί κυρίως «προδιαθέτει» ένα παιδί να είναι πιο ευαίσθητο στις επιδράσεις του περιβάλλοντος. Μερικά παιδιά αποκτούν κάποιες  δεξιότητες γρηγορότερα από άλλα. Για παράδειγμα, μερικά παιδιά μαθαίνουν να διαβάζουν με ελάχιστη βοήθεια, ενώ άλλα απαιτούν περισσότερη προσπάθεια από τους γονείς και το δάσκαλό τους. Συνεπώς  αυτό που πρέπει να ξέρουν οι γονείς είναι ότι η εκπαίδευση του κάθε παιδιού θα πρέπει να είναι προσαρμοσμένη στις ατομικές του ανάγκες.

2. Τα παιδιά που μαθαίνουν να διαβάζουν νωρίς είναι εξυπνότερα 
Πολλοί γονείς πιστεύουν ότι αν το παιδί τους μάθει να διαβάζει νωρίς θα αποκτήσει γρήγορα και άλλες δεξιότητες. Στην πραγματικότητα αυτό δεν ισχύει. Η εκμάθηση της ανάγνωσης πρέπει να γίνεται σε ένα στάδιο ανάπτυξης όπου το παιδί θα κατανοεί αυτό που διαβάζει. Μελέτες έχουν δείξει ότι τα παιδιά που μαθαίνουν από τους γονείς τους να διαβάζουν νωρίς παρουσιάζουν με την πάροδο του χρόνου περισσότερες μαθησιακές δυσκολίες σε σύγκριση με τα παιδιά που έμαθαν αργότερα ανάγνωση.

3. Αν επαινείς τα παιδιά για κάτι έξυπνο που είπαν ή έκαναν θα συνεχίσουν να είναι έξυπνα
Εννοείται ότι ο έπαινος έχει πολλές θετικές επιπτώσεις στην οικοδόμηση μιας ισχυρής σχέσης γονέα-παιδιού. Ωστόσο, οι ειδικοί μας λένε ότι ο υπερβολικός και σε λάθος κατεύθυνση έπαινος, μπορεί να φέρει αντίθετα αποτελέσματα. Αυτό μας διαβεβαιώνει η Carol Dweck , καθηγήτρια ψυχολογίας στο πανεπιστήμιο του Stanford, η οποία ερευνά εδώ και 40 χρόνια το πώς «επιτυγχάνουν» οι άνθρωποι και ποιοι παράγοντες συμβάλουν στην επιτυχία αυτή. Στην τελευταία της έρευναParent Praise η Carol Dweck και οι συνεργάτες της δούλεψαν με παιδιά 14-38 μηνών, με σκοπό να μελετήσουν το πως αυτά επηρεάζονται από τους επαίνους των γονιών τους. Συγκεκριμένα μελέτησαν το πόσο διαφορετικά μπορεί να επηρεάσει τα παιδιά ο έπαινος που εστιάζει στην προσπάθεια («πρέπει να προσπάθησες πολύ για να τα καταφέρεις», «συγκεντρώθηκες τόση ώρα για να έχεις αυτό το αποτέλεσμα») σε σύγκριση με εκείνον τον έπαινο που εστιάζει στις ικανότητες ή  χαρακτηριστικά («είσαι πραγματικά πολύ έξυπνος, ικανός »). 'Όταν τα παιδιά που συμμετείχαν στην έρευνα συμπλήρωσαν τα 7 τους χρόνια, οι ερευνητές προσπάθησαν να διαπιστώσουν σε ποιο βαθμό ήταν πρόθυμα να πάρουν ρίσκα και πώς αξιοποιούσαν την εξυπνάδα τους, στην προσπάθεια τους να επιτύχουν διάφορους στόχους. Τα αποτελέσματα έδειξαν πως παιδιά που οι γονείς τους τα επαινούσαν για την προσπάθεια που κατέβαλαν και όχι για την εξυπνάδα τους, τα κατάφερναν ασύγκριτα καλύτερα από τα άλλα. «Το να επαινεί κάποιος τα παιδιά για την εξυπνάδα τους τα κάνει να φοβούνται τις δυσκολίες, διότι ταυτίζουν την αποτυχία με την ανικανότητα και την ανοησία», παρατηρεί η καθηγήτρια Carol Dweck και συμπληρώνει «είναι σαν να τους λέμε, πως ο κανόνας του παιχνιδιού είναι να φαίνονται έξυπνα, οπότε δεν πρέπει να ρισκάρουν να κάνουν λάθη». Τα παιδιά αυτά όταν αποτυγχάνουν σε κάτι, θεωρούν ότι απέτυχαν λόγω ανικανότητας (κάτι που θεωρούν πως δεν αλλάζει) και έτσι προσπαθούν όλο και λιγότερο στο μέλλον. Τέλος, τα παιδιά που ακούνε συνέχεια πόσο έξυπνα είναι, φαίνεται να αγωνιούν πολύ για τις επιδόσεις τους, χάνοντας την ουσία, που είναι η ίδια η μάθηση. Από την άλλη τα παιδιά που επαινούνται για την προσπάθεια που καταβάλουν, φαίνεται να πιστεύουν πως η εξυπνάδα, όπως και άλλες ικανότητες, μπορούν να βελτιωθούν και έτσι έχουν την τάση να προσπαθούν περισσότερο για τους στόχους τους και να παίρνουν περισσότερα ρίσκα.

4. Ο Μότσαρτ  κάνει τα παιδιά πιο έξυπνα 
Μία παλαιότερη επιστημονική έρευνα, που είχε δημοσιευθεί στο περιοδικό Nature, ήταν η πρώτη που είχε καταλήξει στο συμπέρασμα ότι, μετά από την ακρόαση μουσικών συνθέσεων του Μότσαρτ, οι συμμετέχοντες στο πείραμα τα πήγαιναν καλύτερα σε κάποια νοητικά τεστ. Κι όμως μια νέα αμερικανική μελέτη καταρρίπτει την ευρέως διαδεδομένη αντίληψη ότι η μουσική παιδεία μεταξύ άλλων προάγει ευφυΐα. Οι ερευνητές του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ σε άρθρο τους που δημοσιεύεται στο επιστημονικό έντυπο PLoS One, εξηγούν ότι, η μουσική εκπαίδευση ενισχύει τη δημιουργικότητα του παιδιού, την πνευματική καλλιέργειά του και την αυτοπεποίθησή του, αλλά όχι τη νοημοσύνη του. Οι επιστήμονες, με επικεφαλής την καθηγήτρια Ψυχολογίας Ελίζαμπεθ Σπέλκε και τον Σάμουελ Μερ, διεξήγαγαν πειράματα σε ομάδα παιδιών, ηλικίας τεσσάρων ετών και τις οικογένειές τους, τα οποία χωρίστηκαν σε δύο ομάδες, μία που έκανε μαθήματα μουσικής και μία που έκανε μαθήματα εικαστικών τεχνών. Μετά από μια χρονική περίοδο, οι ερευνητές έκαναν τέσσερα τεστ για να ελέγξουν αν στο μεταξύ είχε βελτιωθεί το επίπεδο νοημοσύνης των παιδιών. Το συμπέρασμά τους ήταν ότι η μουσική δεν παρέχει νοητικά-γνωστικά οφέλη, καθώς στην ουσία και οι δύο ομάδες εμφάνισαν παρόμοιες επιδόσεις στα τεστ. 

5. Τα «εκπαιδευτικά» βίντεο κάνουν τα παιδιά πιο έξυπνα
Το «εκπαιδευτικό» βίντεο ή οι εκπαιδευτικές σειρές, για μωρά και τα μικρά παιδιά είναι απλώς εμπορικά προϊόντα. Στην πραγματικότητα, αυτά τα βίντεο και οι σειρές σύμφωνα με τον Δόκτορα Vic Strasburger, καθηγητή Παιδιατρικής στο Πανεπιστήμιο του Νέου Μεξικού και εκπρόσωπο της Αμερικανικής Ακαδημίας Παιδιατρικής είναι ίσως και επιβλαβή. « Τα μωρά χρειάζονται την πρόσωπο με πρόσωπο επαφή καθώς και την αλληλεπίδραση για να μάθουν. Σύμφωνα με τιςέρευνες που έγιναν σε μωρά από  8-16 μηνών, όσα περισσότερα βίντεο παρακολουθούσαν  τόσο λιγότερες λέξεις ήξεραν.  

 Από την παιδοψυχολόγο Chacha Tumbokon, www.raisesmartkid.com

10 λόγοι που τα παιδιά χρειάζονται τους καλούς τρόπους!

Δυστυχώς μερικοί νομίζουν ότι η καλή αγωγή είναι μόνο τυπικότητες και καθόλου ουσία, αλλά ισχύει ακριβώς το αντίθετο: το να είναι κανείς ευγενικός σημαίνει ότι τρέφει σεβασμό για τους άλλους ανθρώπους. Γιατί τελικά το να συμπεριφερόμαστε καλά σημαίνει ότι μαθαίνουμε να φερόμαστε στους ανθρώπους όπως θα θέλαμε να μας φέρονται!


1. Οι καλοί τρόποι δεν είναι καθωσπρεπισμός είναι ο τρόπος που σκεφτόμαστε
Οι καλοί τρόποι αφορούν το να λαμβάνουμε υπόψη μας τα συναισθήματα των άλλων ανθρώπων και να γίνουμε εκείνοι που οι άλλοι θα σέβονται. Ανάμεσα στον καθωσπρεπισμό και την τυπολατρία, υπάρχει ένας «χώρος» που μπορούμε να κινηθούμε και να διδάξουμε τα παιδιά μας. Αυτός ο «χώρος» ονομάζεται σεβασμός. 

2. Οι καλοί τρόποι είναι πολύ σημαντικοί, ακριβώς γιατί οι περισσότεροι τους θεωρούν ασήμαντους
Το να στέκεσαι σε μια απόσταση από τον συνομιλητή σου ώστε να μη νιώθει απειλή, το να λες ευχαριστώ όταν σε εξυπηρετούν, το να μην κουνάς ενοχλητικά τα χέρια σου μπροστά στο πρόσωπο του άλλου, το να κοιτάζεις τον άλλον στα ,μάτια όταν σου μιλάει αποτελούν αυτές τις μικρές λεπτομέρειες που διαχωρίζουν τον συναισθηματικό από τον συναισθηματικά αδιάφορο!  

3. Η πρώτη εντύπωση μετράει από τα πρώτα κιόλας δευτερόλεπτα Σε όλη μας τη ζωή συναντάμε εκατοντάδες-χιλιάδες ανθρώπους και οι περισσότεροι από αυτές τις συναντήσεις είναι σύντομες και επιφανειακές. Πάντα όμως θυμόμαστε ένα γνήσιο χαμόγελο, ένα καθαρό πρόσωπο, έναν συνομιλητή ευγενικό και όχι επικριτικό που ακούει ειλικρινά τον άλλον.

4. Κάποια μέρα, κάπου ίσως χρειαστείτε τη βοήθεια κάποιου 
Για παράδειγμα να συνδιαλλαγείτε με μια τράπεζα ή μια δημόσια υπηρεσία…Αυτό δε σημαίνει φυσικά ότι χρησιμοποιούμε τους καλούς μας τρόπους για να κερδίσουμε κάτι! Απλώς η ευγένεια είναι μια ανταποδοτική πράξη. Αν δώσετε ευγένεια, ευγένεια θα πάρετε!  

5. Υπάρχουν πολλοί ενήλικες, που έχουν κάνει θαυμάσια πράγματα για τα παιδιά μας  Παππούδες γιαγιάδες, θείες, θείοι, φίλοι,  δάσκαλοι έχουν δώσει πολλά από τον εαυτό τους για να βελτιώσουν τα παιδιά τη ζωή τους. Το να ξεχνάμε μπροστά τους τους καλούς μας τρόπους δείχνει τουλάχιστον ασέβεια προς αυτούς που μας αφγάπησαν.  μας Μη δείχνετε ασέβεια ασέβεια παραλείποντας να χρησιμοποιήσει τις καλές τρόπους.  

6. Οι καλοί τρόποι είναι ακόμη πιο απαραίτητοι σε μια κοινωνία όπου πρωταγωνιστούν τα social media
Κάθε μέρα συναναστρεφόμαστε ανθρώπους μέσω facebook, twitter, στέλνουμε mail γενικά «μιλάμε» με ανθρώπους που δεν έχουμε ακούσει ποτέ τη φωνή τους ή δεν έχουμε καν δει το πρόσωπο τους. Αυτό σήμερα. Σε μερικά χρόνια τα παιδιά μας θα συναναστρέφονται πολλούς περισσότερους ανθρώπους με αυτόν τον τρόπο. Ας θυμούνται λοιπόν από εμάς την ευγένεια μας.

7. Οι καλοί τρόποι είναι κάτι που οι άνθρωποι θα θυμούνται για σας, ακόμη κι αν δεν σας... θυμούνται
Ακόμη κι αν κάνετε κάτι σε κάποιον και το ξεχάσει  δε θα ξεχάσει ποτέ ότι υπήρξατε ευγενής

8. Οι καλοί τρόποι είναι πάντα ένα κλειδί που ανοίγει τις σωστές πόρτες Ο ευγενικός άνθρωπος κυριαρχεί στην παρέα και τους κερδίζει όλους με τους τρόπους του και τη συμπεριφορά του. Ο άνθρωπος που αντιμετωπίζει με ηρεμία και χωρίς θυμό τους κακούς τρόπους των άλλων, τους  βοηθά να δουν τα λάθη τους.

9. Οι καλοί τρόποι μάς βοηθούν να αποδεχτούμε ότι δεν είμαστε εμείς οι κυρίαρχοι του κόσμου Και ότι οι κανόνες αποτελούν κομμάτι της ζωής.

10. Οι καλοί τρόποι αντικατοπτρίζουν τους τρόπους της οικογένειας σου 
Δηλαδή την ανατροφή που δίνουμε στα παιδιά μας. Γι’ αυτό παιδιά μη με κάνετε να δείχνω κακιά  ω

Μια νέα μέθοδος πειθαρχίας χωρίς φωνές!

Μπορεί να βελτιωθεί η συμπεριφορά ενός παιδιού δίχως φωνές και γκρίνιες; Η ψυχολόγος και οικογενειακή σύμβουλος Noël Janis-Norton, στο βιβλίο της «Calmer, Easier, Happier Parenting, The Revolutionary Programme That Transforms Family Life» μας αποκαλύπτει 7 απλούς τρόπους πειθαρχίας που υπόσχονται να φέρουν την πολυπόθητη γαλήνη στο σπίτι μας.

1. Αποφύγετε τους γενικευμένους και υπερβολικούς επαίνους 
Όλοι ξέρουμε ότι πρέπει να επαινούμε τα παιδιά μας, αλλά οι γενικές και οι υπερβολικές εκφράσεις τους κάνουν περισσότερο κακό παρά καλό. Αντί λοιπόν να λέτε «υπέροχα», «άψογα», «θαυμάσια», επιλέξτε τον συγκεκριμένο και συγκρατημένο έπαινο, όπως «βλέπω ότι διάβασες προσεκτικά τα μαθήματά σου, προσέχοντας την ορθογραφία σου και κάνοντας την αντιγραφή σου. Βλέπω επίσης ότι δεν άφησες κενά. Αυτό είναι πολύ καλό». Το κλειδί, κατά την Janis-Norton είναι να παρατηρείτε, να περιγράφετε με ακρίβεια και να μην χρησιμοποιείτε υπερθετικούς βαθμούς.

2. Προτιμήστε να επαινείτε το παιδί όταν συμπεριφέρεται καλά 
 Για να αντιμετωπίσετε μια ενοχλητική συμπεριφορά του παιδιού (π.χ. ότι μιλάει απότομα, τρώει τα νύχια του, σας διακόπτει όταν μιλάτε στο τηλέφωνο, ζητάει διαρκώς κάτι, δεν διαβάζει) προτιμήστε να δώσετε έμφαση στις περιπτώσεις που δεν το κάνει αυτό. Μπορείτε μάλιστα να χρησιμοποιείτε τον συγκεκριμένο έπαινο για να του τις επισημαίνετε μια θετική του συμπεριφορά. Για παράδειγμα μπορείτε να του πείτε «χαίρομαι που δε με διέκοψες και έκανες μόνο σου τα μαθήματα. Μπράβο σου».

3. Αφιερώστε σε κάθε παιδί «το δικό του» χρόνο 
Κάθε ένας από τους γονείς πρέπει να αφιερώνει σε κάθε ένα από τα παιδιά λίγο αποκλειστικό χρόνο, που θα περνάνε κάνοντας οι δυο τους κάποιες δραστηριότητες. Ο χρόνος αυτός πρέπει να είναι καθημερινός και να διαρκεί τουλάχιστον 10 λεπτά σε κάτι που αρέσει και στους δύο.

4. Ακούστε το παιδί 
Για να λύσετε κάποιο πρόβλημα, πρέπει πρώτα να ακούσετε τι έχει να πει το παιδί, και αναλόγως να προσαρμόζετε την απάντησή σας. Με τον τρόπο αυτό τα παιδιά ξεπερνούν πιο εύκολα και πιο γρήγορα τον θυμό ή τα αρνητικά συναισθήματά τους, ενώ έχουν και την ευκαιρία να επεξεργαστούν τα συναισθήματά τους, να τα νιώσουν πλήρως και μετά να τα ξεπεράσουν και να ηρεμήσουν. Μπορείτε να βρείτε μια γλώσσα επικοινωνίας, μέσα από την οποία θα συνεννοείστε και θα του δίνετε μαθήματα ζωής.  Για να ακούσετε το παιδί, βάλτε στην άκρη τα δικά σας συναισθήματα, σταματήστε ό,τι κι αν κάνετε, συγκεντρωθείτε σε ό,τι σας λέει κοιτάζοντάς το στα μάτια και αναλογισθείτε πως μπορεί να νιώθει το παιδί.

5. Προετοιμαστείτε για τις αρνητικές συμπεριφορές 
Αυτή είναι μια πανίσχυρη τεχνική για να εξασφαλίσετε ότι το παιδί θα ακολουθεί τους κανόνες του σπιτιού. Πρέπει να την εφαρμόσετε πριν συμβεί η αρνητική συμπεριφορά και οπωσδήποτε όχι εν ώρα αψιμαχίας ή όταν βιάζεστε.
Πως θα την εφαρμόσετε  
Διαλέξτε μια ουδέτερη στιγμή που θα έχετε άφθονο χρόνο στη διάθεσή σας. Καθίστε κάτω με το παιδί και θέστε του μερικά βασικά ερωτήματα (για κάθε ερώτημα και απάντηση, να αφιερώνετε έως 60 δευτερόλεπτα). Κάθε ερώτηση πρέπει να είναι λεπτομερής και να μην απαντιέται με «ναι» ή «όχι», αλλά να έχει συγκεκριμένη απάντηση. Επιπλέον, επειδή το παιδί ξέρει τις απαντήσεις, εσείς δεν πρέπει να του τις πείτε, αλλά να περιμένετε να τις πει μόνο του. Για παράδειγμα πείτε του: «Όταν γυρνάμε από το κολυμβητήριο, τι είναι το πρώτο που πρέπει να κάνουμε; Που θα βάλουμε την τσάντα; Που θα βάλουμε τα παπούτσια; Τι θα κάνουμε τα λερωμένα ρούχα;». Όσο πιο λεπτομερής είναι κάθε απάντηση του παιδιού, τόσο περισσότερο εντυπώνεται στη μνήμη του.

6. Απομακρύνετε ό,τι αποσπά την προσοχή του από αυτό που πρέπει να κάνει
Αν για παράδειγμα τα παιδιά σας καθυστερούν το πρωί να ετοιμαστούν για το σχολείο, βάλτε τα ρούχα τους σε ξεχωριστά δωμάτια ώστε να μην συναντηθούν πριν ντυθούν.

7. Μην ζητάτε ποτέ δεύτερη φορά το ίδιο πράγμα
Για να κάνει το παιδί ό,τι ζητάτε , χωρίς να χρειαστεί να επαναλαμβάνεστε εφαρμόστε την απλή μέθοδο που ακολουθεί:
1. Πηγαίνετε στο δωμάτιο όπου βρίσκεται το παιδί, σταθείτε δίπλα του και κοιτάξτε το.
2. Περιμένετε να γυρίσει να σας κοιτάξει και αυτό – αλλά να κοιτάει μόνο εσάς και πουθενά αλλού. 3. Πείτε στο παιδί τι θέλετε να κάνει – αργά, με απλά λόγια, με σαφήνεια και μόνο μία φορά.
4. Ζητήστε από το παιδί να επαναλάβει ό,τι του είπατε, λέγοντας «Πες μου σε παρακαλώ τι πρέπει να κάνεις» (μόλις το παιδί αρχίσει να το λέει, έχει αρχίσει να γίνεται δική του απόφαση και ευθύνη).
5. Περιμένετε στη θέση σας να κάνει το παιδί ό,τι του ζητήσατε – και κάθε τι σωστό που κάνει, να το επαινείτε συγκεκριμένα και συγκρατημένα.

7 πράγματα που δεν ξέρατε για τα μοναχοπαίδια!

Επτά αλήθειες για τα μοναχοπαίδια που τις επιβεβαιώνουν οι επιστήμονες!
1. Είναι πιο ευτυχισμένα  
Πολλά παιδιά αγαπούν τα αδέλφια τους, αλλά όχι όλα! Στην πραγματικότητα, όπως μας λέει έρευνα που πραγματοποίησαν επιστήμονες του Ινστιτούτου Κοινωνικών και Οικονομικών Ερευνών, η αντιπαλότητα μεταξύ των αδελφών κάνει δυστυχισμένα τα παιδιά ! Σύμφωνα με τη μελέτη, περισσότερα από τα μισά παιδιά με αδέλφια ανέφεραν ότι κάποια στιγμή στη ζωή τους έπεσαν θύματα εκφοβισμού ... από τον αδελφό ή και την αδελφή τους! Επίσης τα μοναχοπαίδια έχουν κατά κανόνα ζήσει πιο ήσυχη ζωή!

2. «Παλεύουν» περισσότερο στο νηπιαγωγείο  
Έτσι κι αλλιώς τα μοναχοπαίδια παλεύουν περισσότερο στη ζωή τους, ωστόσο σύμφωνα με έρευνα του Ohio State University, μας πληροφορεί ότι τα παιδιά χωρίς αδέλφια, δυσκολεύονται περισσότερο στο να δημιουργήσουν φιλίες, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι στο τέλος δεν δημιουργούν.    
3. Έχουν περισσότερες πιθανότητες να πάρουν διαζύγιο 
Τα παιδιά χωρίς αδέλφια, έχουν περισσότερο χρόνο να «μελετήσουν» τη σχέση μεταξύ των γονιών τους. Σύμφωνα μάλιστα με έρευνα του Ohio State University, όσα περισσότερα αδέλφια έχει ένα παιδί, τόσο λιγότερες πιθανότητες να πάρει στη ζωή του διαζύγιο. Στην πραγματικότητα, κάθε επιπλέον αδελφός ή αδελφή μειώνει την πιθανότητα διαζυγίου κατά 2%.

4. Τα μοναχοπαίδια παίρνουν υψηλότερους βαθμούς
Σύμφωνα με μια μελέτη που δημοσιεύθηκε στην επιθεώρηση American Sociological Review, τα αδέλφια βλάπτουν το επαγγελματικό μέλλον των αδελφών τους. Σύμφωνα με τους ερευνητές, όσο περισσότερα παιδιά υπάρχουν σε μια οικογένεια, τόσο λιγότερες οι πιθανότητες να σπουδάσουν τα παιδιά, μια που οι γονείς αποταμιεύουν λιγότερα για τις σπουδές των παιδιών τους.  

5. Τα μοναχοπαίδια δεν είναι καθόλου μοναχικά  
Σύμφωνα με τους ερευνητές, αν και δυσκολεύονται στο να αποκτήσουν φίλους, τα μοναχοπαίδια εντέλει αποκτούν πιστούς και πολλούς φίλους κατά την ενήλικη ζωή τους.

6. Έχουν περισσότερες πιθανότητες να «περάσουν» κατάθλιψη κατά την εφηβεία 
Όπως μας πληροφορούν οι μελέτες  τα αδέλφια μπορούν να προστατεύσουν τους εφήβους από τα αισθήματα μοναξιάς, ενοχής και φόβου.

7. Έχουν συνήθως καλύτερη συμπεριφορά από τους συνομηλίκους τους 
Σύμφωνα με την κοινωνική ψυχολόγος Susan Newman, που έχει ειδικευτεί σε μελέτες σχετικές με τη συμπεριφορά των παιδιών τα μοναχοπαίδια έχουν καλύτερους τρόπους και συμπεριφέρονται καλύτερα από τους συνομηλίκους τους εξαιτίας της έντονης ανάγκης τους να «ανήκουν» κάπου.

Από την Jeanne Sager και το blog The Stir

10 πράγματα που δεν ξέρατε για τα πρωτότοκα παιδιά!

10 «επιστημονικές» αλήθειες που δε γνωρίζαμε για τα πρωτότοκα παιδιά!
1. Τα πρωτότοκα παιδιά έχουν περισσότερες πιθανότητες να ακολουθήσουν ανώτατες σπουδές Σύμφωνα με τους έρευνα του τμήματος Κοινωνικών και Οικονομικών Ερευνών του Πανεπιστημίου του Essex, που πραγματοποιήθηκε σε δείγμα 3.553 ατόμων από 1.503 ομάδες αδελφών διαπιστώθηκε ότι τα μεγαλύτερα παιδιά, έχουν 16 % μεγαλύτερη πιθανότητα να ακολουθήσουν πανεπιστημιακές σπουδές σε σύγκριση με τα μικρότερα αδέρφια τους.

2. Τα πρωτότοκα παιδιά είναι γεννημένα για να «μαθαίνουν» 
Σύμφωνα με μελέτη που δημοσιεύθηκε στην επιστημονική επιθεώρηση Journal of Research in Personality του Πανεπιστημίου της Γάνδης του Βελγίου, τα πρωτότοκα παιδιά, έχουν μια τάση στο να μάθουν, ενώ τα δευτερότοκα στο να «κερδίσουν

3. Τα πρωτότοκα παιδιά έχουν αυξημένο κίνδυνο να εμφανίσουν διαβήτη 
Μελέτη από τη Νέα Ζηλανδία που δημοσιεύεται στην επιστημονική επιθεώρηση Journal of Clinical Endocrinology & Metabolism υποστηρίζει ότι τα πρωτότοκα παιδιά,  έχουν μεγαλύτερη δυσκολία στην απορρόφηση σακχάρων, αλλά και υψηλότερη ημερήσια πίεση του αίματος από τα δευτερότοκα.

4.Τα πρωτότοκα παιδιά είναι πιο ψηλά και πιο αδύνατα 
Σύμφωνα με την παραπάνω επίσης μελέτη της Journal of Clinical Endocrinology & Metabolism, τα πρώτα παιδιά τείνουν να είναι πιο ψηλά και πιο λεπτά από ό, τι τα μικρότερα αδέλφια τους

5. Τα πρωτότοκα παιδιά παίρνουν περισσότερη προσοχή από τους γονείς τους 
Σύμφωνα με ερευνητές του Cornell University το μεγαλύτεροπαιδί παίρνει 20 έως 30 λεπτά  περισσότερο ποιοτικό χρόνο καθημερινά από την οικογένειά του, από τα υπόλοιπα παιδιά μιας οικογένειας.

6. Τα πρωτότοκα παιδιά είναι πιο δημιουργικά ... μερικές φορές 
Η συγκεκριμένη μελέτη παραμένει υπό συζήτηση μια που σύμφωνα με επιστήμονες του Washington University στο St. Louis,τα πρωτότοκα παιδιά είναι πιο δημιουργικά αν αποκτήσουν αργότερα αδερφό διαφορετικού φύλου. 

7. Τα πρωτότοκα παιδιά είναι εξυπνότερα 
Σύμφωνα με το επιστημονικό περιοδικό Science τα πρωτότοκα παιδιά έχουν καλύτερες επιδόσεις στα τεστ νοημοσύνης.

8. Τα πρωτότοκα παιδιά είναι πιο αυταρχικά, ιδιαίτερα τα κορίτσια! 
Σύμφωνα με μελέτη του Southern California Child Study Center η αυταρχικότητα είναι πιο συχνή στα πρωτότοκα, και κυρίως στα πρωτότοκα κορίτσια

9. Τα πρωτότοκα παιδιά είναι πιο επιρρεπή στο άσθμα και τις αλλεργίες  
Σύμφωνα με έρευνα που παρουσιάστηκε στο Διεθνές ΣυνέδριοThe American Thoracic Society, τα γονίδια που ευθύνονται για άσθμα και αλλεργίες επιδρούν διαφορετικά στα πρωτότοκα παιδιά!

10. Τα πρωτότοκα παιδιά είναι λιγότερο επιρρεπή στο σύνδρομο μετατραυματικού στρες
Έρευνα από το Πανεπιστημίου του Sheffield, μας λέει ότι τα πρωτότοκα παιδιά ξεπερνούν πιο γρήγορα τις συναισθηματικές διαταραχές που αναπτύσσονται εξαιτίας ενός τρομακτικού γεγονότος. Και αυτό πιθανώς να συμβαίνει επειδή τα μικρότερα αδέλφια είναι πιο πιθανό να πάρουν ρίσκα και να βάζουν τον εαυτό τους σε τραυματικές καταστάσεις!

7 εύκολοι τρόποι για να μάθει το παιδί να βρίσκει τα παιχνίδια του!

Δοκιμάστε αυτές τις απλές στρατηγικές για να μάθει το ανοργάνωτο παιδάκι σας τρόπους για να βρίσκει τα πράγματά του.

Ο μικρός Αλέξης κλαίει γοερά γιατί δεν μπορεί να βρει το αγαπημένο του δεινοσαυράκι. Νομίζει ότι το έχει αφήσει στο σούπερ-μάρκετ και παρακαλεί το μπαμπά του να πάνε εκεί και να το ψάξουν. Και ενώ ψάχνουν ανάμεσα από τα καροτσάκια, η μαμά του ψάχνει στο σπίτι. Και τελικά το βρίσκει...να «κοιμάται ήσυχο» δίπλα στο μαξιλάρι του γιου της. «Ο Αλέξης σκορπάει μονίμως τα πράγματά του και μετά περιμένει από εμάς να παρατήσουμε ό,τι κι αν κάνουμε για να ψάξουμε να τα βρούμε», παραπονιέται η μαμά του.

Σε αυτή την ηλικία (3 με 5 ετών) είναι φυσικό το παιδί σας να χάνει τα πράγματά του. Παρότι σε αυτή τη φάση αναπτύσσονται η μνήμη και η ικανότητα συγκέντρωσης, εύκολα η προσοχή του στρέφεται σε κάτι άλλο. Αυτό δεν σημαίνει ότι θαείναι ανοργάνωτο και ξεχασιάρικο σε όλη την υπόλοιπη ζωή του. Είναι, όμως, μια καλή στιγμή για να το βοηθήσετε να μάθει να βρίσκει τα πράγματά του.

Το γιατί τα παιδιά χάνουν τα πράγματά τους εξηγείται πολύ εύκολα. Στην ηλικία των τεσσάρων και των πέντε ετών συμβαίνουν πολλά στη ζωή τους. Πηγαίνουν στον παιδικό σταθμό ή στο νηπιαγωγείο, παρακολουθούν εξωσχολικά μαθήματα και παίζουν. Καλούνται, λοιπόν, να κουβαλάνε μαζί τους ένα σωρό αντικείμενα: τις ζωγραφιές τους, τα μολύβια τους, το κολατσιό τους, τα τετράδιά τους και επιπλέον τις κούκλες και τις κάρτες από το αγαπημένο τους επιτραπέζιο που επιμένουν να περιφέρουν πάντα μαζί τους. Οι προτεραιότητες του παιδιού είναι εντελώς διαφορετικές από τις δικές μας. Η Αννούλα, 5 ετών, αδιαφορεί πλήρως για το πού αφήνει τις κάλτσες και τα τσιμπιδάκια της. «Όταν τη ρωτάω πού είναι ανασηκώνει τους ώμους και μου λέει ότι δεν ξέρει», παραπονιέται η μητέρα της. «Όμως, η κουβερτούλα της που είναι πολύ σημαντική γι' αυτήν, είναι πάντα δίπλα της και δεν την έχει χάσει ξεχάσει κάπου ποτέ».

Οι έξυπνες κινήσεις

Όπως πολλές ανώριμες συμπεριφορές, η τάση του παιδιού σας να σκορπάει τα πράγματά του θα περιοριστεί όταν βελτιωθούν οι γνωστικές του ικανότητες. Στο μεταξύ, ας δούμε πώς μπορούν να μειωθούν οι...απώλειες.

.     Δημιουργήστε μια θέση για το κάθε τι. Ορίστε μια θέση για το μπουφάν, το σάκο, τα παιχνίδια και τα υπόλοιπα πράγματά του. Φτιάξτε ένα ειδικό ράφι για τα πιο αγαπημένα του πράγματα, όπως τη μικρή φωτογραφική του μηχανή ή τις ολοκληρωμένες κατασκευές Lego ή την συλλογή με τις κάρτες του. Έτσι, θα ξέρει πάντα πού βρίσκονται.

∙      Δώστε του αρμοδιότητες σταδιακά. Ζητήστε του να σας βοηθήσει να φτιάξετε ετικέτες για τα καλάθια και τα κουτιά αποθήκευσης. Ζητήστε του να τακτοποιεί εκεί τα παιχνίδια του όταν σταματάει να παίζει. Εάν πετάει το παλτό στο πάτωμα, να του θυμίζετε ευγενικά να το κρεμάσει. Αυξήστε σιγά-σιγά τον αριθμό των αντικειμένων για τα οποία είναι το ίδιο υπεύθυνο. Τα παιδιά σε αυτή την ηλικία δεν μπορούν να μάθουν αμέσως τη θέση όλων των πραγμάτων, όποτε δείξτε κάποια υπομονή.

∙      Κεντρίστε τη μνήμη του. Πριν το μικρό φύγει για το σχολείο ρωτήστε το: «Ποια τρία πράγματα πρέπει να θυμηθείς να φέρνεις πίσω όταν γυρίσεις;». Δέστε ένα κομματάκι κόκκινη κλωστή στη ζώνη του, για να το θυμάται.

∙      Αφήστε στο σπίτι ό,τι έχει αξία για εκείνο.  Μην του επιτρέπετε να παίρνει μαζί του -εκτός σπιτιού- το αγαπημένο του αντικείμενο. Εξηγήστε του ότι αν το χάσει  ή το ξεχάσει κάπου δεν θα είναι εύκολο να το ξαναβρείτε, κάτι που θα το στενοχωρήσει πολύ.

∙      Σταματήστε να ψάχνετε μαζί του. Εάν το μικρό σας αφήνει πάντα τα πράγματά του δεξιά και αριστερά, αφήστε το να τα ψάχνει μόνο του πριν το βοηθήσετε. Εάν πάντα βρίσκετε εσείς τα πράγματα του, δεν θα έχει κίνητρο να σταματήσει να τα χάνει.

∙      Αφήστε το να νιώσει τις συνέπειες. Αφήστε το να δει τον αρνητικό αντίκτυπο της αμέλειάς του. Εάν χάσει ένα παιχνίδι, μην τρέξετε να του πάρετε καινούργιο και φυσικά κάντε το χωρίς να φανεί σαν τιμωρία αυτή κίνησής σας.

∙      Μην δίνετε υπερβολική σημασία. Την επόμενη φορά που το παιδί σας θα αφήσει το βιβλιαράκι του στο λεωφορείο, πείτε του ότι και οι μεγάλοι ξεχνούν πράγματα. Πείτε του πόσο στενοχωρηθήκατε όταν αφήσατε τον αγαπημένο σας στιλό στο ταμείο του σούπερ-μάρκετ ή όταν χάσατε το κινητό σας. Και την επόμενη φορά που δεν θα μπορείτε να βρείτε τα κλειδιά ή τα γυαλιά σας, ζητήστε του να σας βοηθήσει. Αναζητήστε μαζί τον καλύτερο τρόπο για να βρίσκετε αυτά που χάνετε. Και κυρίως, μην δείχνετε ταραχή. Αυτό που θέλετε είναι να καταλάβει το παιδί σας ότι όταν δεν βρίσκουμε ένα αντικείμενο αυτό δεν σημαίνει ότι το έχουμε χάσει για πάντα.

Με την συνεργασία της κας Βάσως Μακαρώνη (ψυχολόγος - παιδοψυχολόγος)

Τα 5 μυστικά των ευτυχισμένων γονιών (και των ευτυχισμένων παιδιών)!

Πρόκειται για 5 απλά βήματα που μπορεί να ακολουθήσει κάθε γονιός προκειμένου να εξασφαλίσει την δική του ευτυχία αλλά και τη μελλοντική ευτυχία των παιδιών του.  
1. Να είστε πάντα δίπλα στα παιδιά σας 
Τα παιδιά μας χρειάζονται δίπλα πάντα, ακόμη κι όταν μας σπρώχνουν και μας ζητούν να μείνουμε μακριά. Χρειάζονται να είμαστε «εκεί», πάντα ήρεμοι όταν εκείνα είναι αναστατωμένα, ή σιωπηλοί όταν είναι θυμωμένα. Αυτό δε σημαίνει απαραίτητα πως πρέπει να διαθέτετε όλο σας το χρόνο. Απλώς θα πρέπει να νιώθουν πάντα ότι τα αγαπάτε και τα στηρίζετε. Οπότε να τους το θυμίζετε συχνά.

2. Αφήστε τα παιδιά να «εκφραστούν»
Ακόμη κι αν αυτή η έκφραση σημαίνει ότι δείχνουν το θυμό τους! Όταν τα παιδιά δείχνουν το θυμό τους, μαθαίνουν και να τον διαχειρίζονται. Γι’ αυτό μην τα αποτρέπετε από καβγάδες για να έχετε την ησυχία σας, και μην τα βοηθάτε όταν καταπιάνονται με κάτι δύσκολο. Η διαχείριση του θυμού και η προσπάθεια είναι δύο μεγάλα βήματα που οφείλουν να κάνουν προς την ωρίμανση

3. Να είστε συνεπής (τουλάχιστον όσο περισσότερο μπορείτε) 
Και βέβαια η λέξη συνέπεια δεν σημαίνει ακαμψία! Ωστόσο όλοι ξέρουμε πως τα παιδιά έχουν ανάγκη από την καθημερινή ρουτίνα. Μέσα από αυτήν νιώθουν ασφάλεια. Από την άλλη μπορείτε τα Σαββατοκύριακα να δείχνετε μια κάποια ευελιξία. Δεν πειράζει αν θέλουν να κοιμηθούν στους φίλους τους, στους παππούδες τους ή αν θέλουν να χαλαρώσουν στην τηλεόραση. Αρκεί το πρόγραμμα να τηρείτε όλες τις υπόλοιπες ημέρες της εβδομάδας.

4. Να είστε ρεαλιστές
Που σημαίνει ότι δε θα πρέπει να έχετε υπέρμετρες προσδοκίες από ένα παιδί. Μην περιμένετε από ένα δίχρονο να κόψει την πιπίλα επειδή του το είπατε, ούτε από ένα τρίχρονο να δέσει τα κορδόνια του και μάλιστα γρήγορα επειδή βιάζεστε. Τα παιδιά θέλουν τους χρόνους τους και βέβαια μέχρι να μάθουν κάτι ή να το κατανοήσουν χρειάζονται προπόνηση. Και βέβαια μέσα σε όλο αυτό να περιμένετε και τα πισωγυρίσματα. Μπορεί ηεκπαίδευση του γιο-γιο να στεφθεί με επιτυχία αλλά κάποια βράδυ το παιδί να κάνει τσίσα στο κρεβάτι του είτε επειδή τρόμαξε είτε επειδή ξεχάστηκε. Δε χρειάζεται να απελπίζεστε. Και τα πισωγυρίσματα είναι ένας τρόπος να μάθουν. 

5. Και το πιο σημαντικό: Το δικό σας παρελθόν δεν είναι αυτό που θα καθορίσει το μέλλον του παιδιού σας!
Θυμηθείτε: τα παιδιά μας δεν είναι «εμείς». Μπορεί να μας μοιάζουν σε πολλά αλλά έχουν την δική τους προσωπικότητα. Πολλοί γονείς μπερδεύονται και απογοητεύουν όταν τα παιδιά τους δείχνουν ότι διαφέρουν σημαντικά στην ιδιοσυγκρασία και την προσωπικότητα από τους ίδιους. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα όταν το παιδί μας έχει ένα χαρακτηριστικό ή ένα ύφος που δεν καταλαβαίνουμε. Είναι αυτό που όλοι οι γονείς λένε με λύπη κάποια στιγμή: «μα να μην πάρει τίποτε από εμένα αυτό το παιδί;». Κι όμως δεν συντρέχει κανένας λόγος ανησυχίας. Απλώς θα πρέπει να θυμάστε ότι «το παιδί σας δεν είστε εσείς» Και το κυριότερο: Το δικό σας παρελθόν δεν μπορεί να καθορίσει το δικό του μέλλον.

Απόσπασμα από το βιβλίο της παιδοψυχολόγου Δόκτωρ Tovah P. Klein: What Parents Can Do Today for Children Ages 2-5 to Plant the Seeds of Lifelong Success (: Τι μπορούν να κάνουν οι γονείς σήμερα για παιδιά ηλικίας 2-5 προκειμένου να εξασφαλίσουν τη δια βίου επιτυχία τους)  

10 συμβουλές για να μην καταντήσετε ένας « γονιός χούλιγκαν»

Σίγουρα τους έχετε συναντήσει. Ζουν ανάμεσα μας και βρίσκονται παντού όπου δηλαδή υπάρχουν αθλητικές εγκαταστάσεις. Στα κολυμβητήρια, στα γήπεδα μπάσκετ, τα γήπεδα βόλει, τα τερέν και οπουδήποτε δηλαδή αθλούνται τα παιδιά τους. Κάθονται στις κερκίδες και «ζουν τον αγώνα» με ένταση, φανατίζονται, φωνάζουν (ενίοτε και βρίζουν, η αδρεναλίνη τους χτυπάει κόκκινο και νομίζουν ότι συμπαραστέκονται στα παιδιά τους. Ναι είναι αυτοί οι γονείς – οπαδοί» και όχι φίλαθλοι, παρόλο που οι ίδιοι δηλώνουν το αντίθετο! 

1. Θυμηθείτε ότι το παιδί σας κάνει κάποιο σπορ ΚΑΙ για να διασκεδάσει Και δεν τον περιμένει στην είσοδο κανένας μάνατζερ με συμβόλαιο εκατομμυρίων αν κερδίσει! Και περνάω στο επόμενο 

2. Πιθανόν το παιδί σας να μη λάβει ποτέ μέρος στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα Στίβου ή στο NBA
Οπότε και σταματήστε να συμπεριφέρεστε σαν να παίρνει ήδη μέρος. 

3. Μην τσακώνεστε λεκτικά (και εννοείται ούτε σωματικά) με: 
το διαιτητή, με άλλους γονείς στις κερκίδες, στο parking ή οπουδήποτε αλλού! Θα  μπορούσαν να σας πετάξουν έξω. Αλλά και αυτό να μη συμβεί, σκεφτείτε και μόνο την αμηχανία που θα νιώσουν οι διπλανοί σας 

4. Ο προπονητής γνωρίζει τη δουλειά τουΓι’ αυτό απλώς αφήστε τον να την κάνει! 

5. Και μιλώντας για προπονητές εσείς δεν είστε ένας από αυτούς!  Το να φωνάζετε συνεχώς το όνομα του παιδιού σας ή να κάνετε απρεπείς χειρονομίες δε σας κάνει προπονητή!.

6. Αφήστε τη μαμά να «φανατίζεται» 
Σίγουρα θα το κάνει με πολύ μεγαλύτερη αξιοπρέπεια από εσάς.

7. Θέλετε να εκτονωθείτε; Εκτονωθείτε με ευγενικό τρόπο! 
Που σημαίνει, αποφύγετε άσεμνες χειρονομίες και άσχημα σχόλια, ιδιαίτερα προς τους γονείς άλλων παιδιών που έχουν καλύτερες επιδόσεις . 

8. Μην αναλύετε κάθε πράξη ή κάθε κίνηση του παιδιού σας φωνάζοντας του τι να κάνει! 
Και κυρίως μη σχολιάζετε ποτέ αρνητικά τις επιδόσεις του. Ούτε μπροστά στους άλλους, ούτε κατ΄ ιδίαν. 

9. Η ενθάρρυνση είναι σπουδαία πράξη, η κριτική πάλι όχι!  

10. Εάν το παιδί σας δεν θέλει να παίξει άλλο μην το πιέζετε 
Αφήστε το να ζήσει το όνειρό του για όσο θέλει αυτό. Και θυμηθείτε. Είναι το δικό του όνειρο. Όχι το δικό σας!