Πέμπτη 28 Αυγούστου 2014

Νικήστε την κυτταρίτιδα με… αλάτι: Δείτε πώς!


Νικήστε την κυτταρίτιδα με… αλάτι: Δείτε πώς!



Κυτταρίτιδα. Ναι, αυτός ο αιώνιος εχθρός. Όλες λίγο πολύ ξέρουμε βασικούς κανόνες για να την ξεφορτωθούμε. Ο βασικότερος όλων; Μακριά από το αλάτι. Είναι γεγονός. Οι τροφές που είναι πλούσιες σε αλάτι προκαλούν κατακράτηση υγρών κι έτσι επιδεινώνουν το πρόβλημα.
Μήπως όμως τελικά μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε το αλάτι έξυπνα και μάλιστα προς όφελός μας; Μπορεί το αλάτι από εχθρός μας να γίνει φίλος μας; Η απάντηση είναι ναι. Πάμε να δούμε πώς:
Η απολέπιση είναι το μυστικό της επιτυχίας. Μην ξεχνάτε να απολεπίζετε το σώμα σας ανά τακτά διαστήματα και φυσικά να εφαρμόζετε κατευθείαν αντικυτταριδικές κρέμες.

Διαδικασία: Βρέξτε το σώμα σας με ζεστό νερό. Πάρτε στα χέρια σας μια χούφτα χοντρό θαλασσινό αλάτι και κάνετε με αυτό μασάζ στα προβληματικά σημεία. Επιμείνετε για 3-4 λεπτά και έπειτα ξεπλύνετε με δροσερό και ζεστό νερό (γρήγορες εναλλαγές). Με αυτόν τον τρόπο θα τονώσετε την κυκλοφορία του αίματος και θα διώξετε τις τοξίνες από το σώμα σας. Τέλος, επιβάλλεται μασάζ με ειδική κρέμα. Δοκιμάστε το!
Πηγή: queen.gr

Όρια και πειθαρχία

Όρια και πειθαρχία

Μπορεί οι λέξεις «όρια» και «πειθαρχία» να παραπέμπουν σε παλιότερες και αυστηρότερες εποχές, αλλά όλοι οι ειδικοί υποστηρίζουν ότι επιβάλλοντας ήρεμα και σταθερά την πειθαρχία, ουσιαστικά προστατεύουμε το παιδί μας.
Οι περισσότεροι γονείς συμφωνούν ότι τα όρια είναι σημαντικά, αλλά δυσκολεύονται πραγματικά στο να τα θέσουν και να τα τηρήσουν γιατί:
-Φοβούνται μη «χάσουν» την αγάπη του παιδιού τους.
-Ανησυχούν μην περιορίσουν την ελευθερία έκφρασης και το πνεύμα του.
-Δεν θέλουν να εφαρμόσουν τους κανόνες πειθαρχίας που δέχτηκαν οι ίδιοι ως παιδιά από τους γονείς τους.
-Απουσιάζουν πολλές ώρες από το σπίτι και τις ελάχιστες ώρες που περνούν μαζί τους δεν θέλουν να βάζουν κανόνες πειθαρχίας.        
Αποτέλεσμα όλων αυτών είναι να χάνουν τη σταθερότητά τους στο μεγάλωμα του παιδιού και εκείνο να καταλήγει εκτός από ανεξέλεγκτο και συγχυσμένο.    

Πότε ξεκινάμε να βάζουμε όρια;
Όσο πιο νωρίς, τόσο το καλύτερο. Οι κανόνες που ορίζουμε βέβαια πρέπει πάντα να είναι ανάλογοι με την ηλικία του παιδιού. Οι ειδικοί μας λένε πως από τον όγδοο κιόλας μήνα οφείλουμε να  «δείχνουμε» στο μωρό ότι κάποια πράγματα πρέπει να γίνονται ή να μη γίνονται. Όταν αρχίσει, για παράδειγμα, το μωρό να μας γρατζουνάει ή να μας τραβάει τα μαλλιά (εξερευνώντας στην ουσία τόσο εμάς όσο και τις κινήσεις του), εμείς οφείλουμε να του δείχνουμε ότι αυτό δεν μας αρέσει. Πώς; Κρατώντας απαλά τα χέρια του και λέγοντας ήρεμα: «Αυτό δεν μου αρέσει, σε παρακαλώ μην το κάνεις». Είναι σίγουρο ότι θα το ξανακάνει και είναι και απόλυτα φυσιολογικό, αλλά εσείς οφείλετε να δείξετε τη δυσαρέσκειά σας, δίχως εκνευρισμό και φωνές. Όσο νωρίτερα διδάξετε στο παιδί σας ποιοι είναι οι κανόνες που ισχύουν στο σπίτι σας (και οι οποίοι ισχύουν για όλους σας), τόσο πιο εύκολα θα τους κατανοήσει και θα τους ακολουθήσει.

Μετά τον πρώτο χρόνο
Σε αυτήν την ηλικία το μωρό θέλει να μαθαίνει, να ακουμπάει, να δοκιμάζει, να εξερευνά τα πάντα. Τώρα είναι η κατάλληλη στιγμή να θέσετε τα πρώτα θεμέλια για τους κανόνες πειθαρχίας που θα το στηρίξουν στο μέλλον. Είναι σημαντικό να είστε απόλυτα συνεπείς και σταθεροί. Κι αυτό θα είναι πολλές φορές δύσκολο, γιατί θα είστε κουρασμένοι, εξαντλημένοι από άλλες υποχρεώσεις και θα πρέπει να επαναλαμβάνετε ξανά και ξανά τα ίδια πράγματα. Και κυρίως δείξτε σταθερότητα.  Σε κανένα γονιό δεν αρέσει να ακούει και να βλέπει το παιδί του να κλαίει, όταν όμως βάλει τα χέρια του στα μάτια της κουζίνας ή τρέξει στο δρόμο αφήνοντας το χέρι σας, οφείλετε να του δώσετε να καταλάβει πόσο επικίνδυνο είναι αυτό. Αφήστε το να κλάψει χωρίς να το πάρετε αμέσως αγκαλιά, διαφορετικά θα το μπερδέψετε. Όταν πρόκειται για τη σωματική του ακεραιότητα πρέπει να είστε απόλυτα σαφείς. Με την επιβράβευση για την καλή του συμπεριφορά και το μάλωμα για την κακή θα αρχίσει σιγά σιγά να καταλαβαίνει τη διαφορά του σωστού και του λάθους.

Δεύτερος χρόνος
 Ο δεύτερος χρόνος είναι ιδιαίτερα σημαντικός όσον αφορά τη συνέπεια στην τήρηση των κανόνων. Είναι η ηλικία που ξεκινάνε τα πείσματα και τα ξεσπάσματα και πολλές φορές θα απορείτε τι έχει συμβεί με το υπάκουο μωρό που ξέρατε μέχρι χθες. Ψυχραιμία. Θυμηθείτε πως αυτή είναι η ηλικία των πρώτων εκρήξεων. Σε αυτήν την ηλικία είναι σημαντικό να συνεχίσετε να του μιλάτε και να του εξηγείτε τα πρέπει και τα μη, ξανά και ξανά. Θα χρειαστεί αρκετός καιρός και αρκετά ξεσπάσματα και κλάματα μέχρι να καταλάβει και να είναι σε θέση να ελέγξει τα πείσματα και τις εκρήξεις του. Η αγάπη, η υπομονή και η σταθερότητά σας θα το βοηθήσουν. Επίσης, μην ξεχνάτε πόσο σημαντική είναι για το παιδί η επιβράβευση για την καλή συμπεριφορά του. Και βέβαια όσον αφορά εμάς η υπομονή είναι η λέξη-κλειδί. Γι' αυτό θυμηθείτε::
-Να παίρνετε μερικές βαθιές ανάσες πριν ξεσπάσετε άγρια
-Να θυμάστε πως ότι εσείς είστε οι ενήλικες.
-Να σκέφτεστε ότι η τιμωρία δεν πρέπει να στρέφετε προς το παιδί αλλά προς την πράξη του.  

Μετά τον τρίτο χρόνο
Οι βάσεις έχουν μπει, όμως βρίσκεται ακόμη στην ηλικία που δεν είναι εντελώς ξεκάθαρο ποιο είναι το σωστό και ποιο το λάθος, μια και τώρα διανύει τη φάση της αντίδρασης ανακαλύπτοντας ποια είναι τα δικά του και ποια τα δικά σας όρια. Θα ακούσετε πολλές φορές της λέξη «όχι» από το στόμα του. Εσείς δεν έχετε να ακολουθήσετε ό,τι κάνατε μέχρι τώρα (κι αν δεν το κάνατε δεν είναι αργά να το ξεκινήσετε τώρα), αγάπη, υπομονή και σταθερότητα. Το παιδί σας τώρα πρέπει να είναι σε θέση να καταλαβαίνει τι σημαίνει κοινωνική συμπεριφορά και ότι υπάρχουν κανόνες που πρέπει να ακολουθεί. Η «τιμωρία» του σε αυτή τη φάση μπορεί να είναι η απομόνωσή του στο δωμάτιό του (με ανοιχτή πόρτα) μέχρι να το φωνάξετε εσείς. Να είστε σίγουροι ότι σε δύο λεπτά από τη στιγμή που θα το στείλετε θα έχει ξεχάσει γιατί βρίσκεται εκεί και θα παίζει (ακόμη και κλαίγοντας).
Μέχρι την ηλικία των πέντε ετών μπαίνουν οι κανόνες για όλη την υπόλοιπη ζωή του. Τώρα γνωρίζει καλά ποια είναι τα πρέπει και ποιες οι επιπτώσεις των πράξεών του, μπορεί ποια να διακρίνει το σωστό από το λάθος. Σε αυτή την ηλικία εδραιώνονται ο σεβασμός, ο αυτοέλεγχος και η συνέπεια. Το να έχεις όρια σημαίνει πάνω απ' όλα να σέβεσαι τα όρια του άλλου. Και ένα παιδί που έχει μάθει να τηρεί τα όρια δεν θα επιτρέψει εύκολα να καταπατήσουν τα δικά του.

Με τη συνεργασία της Αναστασίας Φρόντζου-Χρηστίδη (σύμβουλος σχέσεων παιδιού και οικογένειας).

Η σωστή «τιμωρία» για κάθε ηλικία!

Η σωστή «τιμωρία» για κάθε ηλικία!

Πριν θέσετε του κανόνες πειθαρχίας στο παιδί σας, θα πρέπει να λάβετε υπ’ όψιν σας και την ηλικία του. Εννοείται πως δεν φερόμαστε το ίδιο σε ένα μωρό με ένα νήπιο. Η Ruth Peters παιδαγωγός και συγγραφέας του βιβλίου It's Never Too Soon to Discipline μας δίνει τους σωστούς κανόνες πειθαρχία σε κάθε ηλικία

1 έτους  
Στην ηλικία αυτή τα μωρά είναι περίεργα, δραστήρια κάποιες φορές υπερδραστήρια και βασική τους δουλειά είναι να εξερευνούν το περιβάλλον. 
Τι κάνουν 
Αρχίζουν να μιλάνε και προσπαθούν να βάλουν σειρά στις λέξεις.
Ακόμη κι αν δεν ξέρουν τι σημαίνει «όχι» το χρησιμοποιούν συνεχώς.
Τώρα αρχίζουν να καταλαβαίνουν πως λειτουργούν τα πράγματα γύρω τους. 
Και ότι το βάζο θα σπάσει αν το κλοτσήσουν. 

Οι καλύτερες στρατηγικές 

Ένας σταθερός τόνος στη φωνή και μια σοβαρή έκφραση στο πρόσωπό σας αρκεί για να τα «συμμορφώσει» μια που στην ηλικία αυτήν δεν κατανοούν ακριβώς την έννοια της τιμωρίας.
Μην αντιδράτε υπερβολικά και με φωνές, γιατί το μόνο που θα καταφέρετε είναι να τα τρομάξετε. Επειδή στην ηλικία αυτή δεν θυμούνται τι έκαναν πριν από δύο ώρες θα πρέπει να οπλιστείτε με υπομονή και να είστε έτοιμες για επανάληψη της σκανταλιάς τους.
Κάντε focus στην πρόβλεψη. Για να μην χρειαστεί να βγείτε εκτός εαυτού εξαφανίστε από το οπτικό τους πεδίο οποιοδήποτε εύθραυστο αντικείμενο. 
Χρησιμοποιήστε την τακτική του αντιπερισπασμού. Αν δηλαδή το μωρό σας επιμένει να τραβάει το τραπεζομάντιλο, για να δει πως σπάνε τα πιάτα στρέψτε την προσοχή του σε κάτι άλλο λιγότερο επικίνδυνο. 

2 ετών Η ζωή στην ηλικία αυτή θυμίζει συναισθηματικά τρενάκι του λούνα παρκ. Τώρα αρχίζει να κατανοεί τα συναισθήματά του και να πειραματίζεται με αυτά σε σχέση με τους άλλους. 

Τι κάνουν 
Τσεκάρουν αντιδράσεις. Τι θα συμβεί αν αρνηθώ να φορέσω τα παπούτσια μου; Είναι λίγο μπερδεμένα σε σχέση με τις δυνάμεις τους. Άλλοτε τις υπερεκτιμούν άλλοτε τις υποτιμούν και εκνευρίζονται. Ανακαλύπτουν πως δεν μπορούν να κάνουν ότι θέλουν και πάλι εκνευρίζονται.

Οι καλύτερες στρατηγικές 

Προσπαθήστε να του δώσετε να καταλάβει ότι δεν είναι εκείνος ο αρχηγός. 
Βάλτε όρια χωρίς πισωγυρίσματα. 
Δώστε του απλές επιλογές και μην υπερεκτιμάτε αυτά που μπορεί να κάνει. Το βασικό είναι να του δώσετε την ευκαιρία να συνεργαστεί μαζί σας.Επίσης πρέπει να κατανοήσετε πως ότι κάνει το κάνει για να σας τεστάρει.
Βοηθήστε το να αρχίσει να διαχειρίζεται τα συναισθήματά του. Αν αρχίσει να χτυπάει, μάθετέ το πώς η πράξη αυτή πονάει. 

3 ετών 
Είναι η ηλικία που αρχίζουν να διεκδικούν την ανεξαρτησία τους. Τώρα πρόκληση γι’ αυτό είναι να προσπαθεί να ελέγχει τα συναισθήματα του 

Τι κάνουν 

Έχουν άποψη για πολλά. Αρνούνται να κάνουν μπάνιο, να φορέσουν παπούτσια, να ντυθούν ή να φάνε κάποιο φαγητό. 
Αρχίζουν να κατανοούν τι είναι αιτία και τι αποτέλεσμα. Κάνουν μια ζημιά και περιμένουν την τιμωρία  Τα νεύρα ακόμη είναι συχνά, αλλά πιο σύντομα. 
Τώρα αρχίζουν να διαχειρίζονται κάπως τον θυμό τους.  

Οι καλύτερες στρατηγικές. Να τους δίνετε δικαιοδοσία και να τους βάζετε καθήκοντα.Εξηγήστε τους με απλά λόγια τι περιμένετε από αυτά.   
Αρχίστε το μάθημα της καλής συμπεριφοράς. Παίξτε μαζί τους κάποια παιχνίδια ρουτίνας. Για παράδειγμα βάλτε ένα τραγούδι και ζητήστε του να τελειώσει τη συγκεκριμένη δουλειά μόλις τελειώσει το τραγούδι. Και φυσικά επαναλάβετε την συγκεκριμένη διαδικασία 
Μην έχετε μεγάλες προσδοκίες. Ένα τρίχρονο δεν μπορεί να καταλάβει ακριβώς την έννοια του χρόνου 

4 ετών  
Μαθαίνει να αποδέχεται κανόνες. Μιμείται τη συμπεριφορά των σημαντικών ενηλίκων. Μπορεί να αναλάβει απλές ευθύνες και μπορεί τις περισσότερες φορές να κάνει κάτι εκ περιτροπής. Λατρεύει να χρησιμοποιεί τη λέξη «όχι» 

Τι κάνουν
 
Ενδιαφέρονται πολύ για τα παιχνίδια και τις δραστηριότητες. Εξαιτίας αυτού σταματούν να σας προσέχουν και να σας ακούν. 
Επιδεικνύουν μια τεράστια επιμονή, μια που τώρα είναι περισσότερο ικανά να σκεφτούν αυτό που θέλουν και να το υπερασπιστούν με σθένος. 
Καμιά φορά λένε ψέματα, όχι από πρόθεση, αλλά επειδή έχουν μια περίεργη αίσθηση της αλήθειας. Και δεν καταλαβαίνουν ότι το να λες ψέματα είναι κακό. 

Οι καλύτερες στρατηγικές
Αποφύγετε την επίδειξη δύναμης και υιοθετήστε μια στρατηγική ευγένειας 
Δώστε του τον χρόνο που χρειάζεται. Αν ας πούμε περνάει καλά με τους φίλους του μην τον παίρνετε βιαστικά. Αγνοήστε τις υστερίες του. 
Παραμείνετε ψύχραιμες και με χαμηλή φωνή θέστε και πάλι τους κανόνες σας. Μην επικεντρώνεστε ποτέ στις στριγκλιές του γιατί τότε θα γίνουν πιο δυνατές. 
Χειριστείτε ήρεμα τα ψέματα του.
Μην δείχνετε στους άλλους ότι ντρέπεστε γι’ αυτά. Και ποτέ μην του πείτε ότι ντρέπεστε για το ίδιο.   

5 ετών
Η κοινωνικότητα τους αρχίζει να αναπτύσσεται. Πρόκληση γι’ αυτά τώρα είναι να ισορροπήσουν τις δικές τους ανάγκες με αυτές των γύρω τους. 

Τι κάνουν 
Γενικά αρνούνται να κάνουν μπάνιο, να τηρήσουν οποιοδήποτε πρόγραμμα,  χρησιμοποιούν απρεπές λεξιλόγιο, αρνούνται να έρθουν μαζί σας στα μαγαζιά και όταν έρθουν αρνούνται να μείνουν. 

Οι καλύτερες στρατηγικές 
Τηρείτε ευλαβικά τις όποιες συνέπειες, παρά τις αντιδράσεις που θα αντιμετωπίσετε. Αν υποχωρήσετε από τις θέσεις σας, το παιδί θα καταλάβει πως με τον ένα ή τον άλλο τρόπο μπορεί να σας ξεφύγει. Αν όμως γνωρίζουν ακριβώς τι περιμένετε από αυτά και τι συνέπειες θα έχουν αν δεν το κάνουν, μπορούν να προβλέψουν το αποτέλεσμα των επιλογών τους. Και αυτό τους δίνει ένα αίσθημα ελέγχου. Αποφύγετε λοιπόν τον πειρασμό να κάνετε τα στραβά μάτια έστω και για μία φορά.  
Ίσως χρειαστεί να πείτε κάτι 50 φορές μέχρι να μάθει το παιδί σας να υπακούει. Αξίζει όμως τον κόπο αυτού του είδους η επανάληψη

Μια νέα μέθοδος πειθαρχίας χωρίς φωνές!

Μια νέα μέθοδος πειθαρχίας χωρίς φωνές!

Μπορεί να βελτιωθεί η συμπεριφορά ενός παιδιού δίχως φωνές και γκρίνιες; Η ψυχολόγος και οικογενειακή σύμβουλος Noël Janis-Norton, στο βιβλίο της «Calmer, Easier, Happier Parenting, The Revolutionary Programme That Transforms Family Life» μας αποκαλύπτει 7 απλούς τρόπους πειθαρχίας που υπόσχονται να φέρουν την πολυπόθητη γαλήνη στο σπίτι μας.

1. Αποφύγετε τους γενικευμένους και υπερβολικούς επαίνους 
Όλοι ξέρουμε ότι πρέπει να επαινούμε τα παιδιά μας, αλλά οι γενικές και οι υπερβολικές εκφράσεις τους κάνουν περισσότερο κακό παρά καλό. Αντί λοιπόν να λέτε «υπέροχα», «άψογα», «θαυμάσια», επιλέξτε τον συγκεκριμένο και συγκρατημένο έπαινο, όπως «βλέπω ότι διάβασες προσεκτικά τα μαθήματά σου, προσέχοντας την ορθογραφία σου και κάνοντας την αντιγραφή σου. Βλέπω επίσης ότι δεν άφησες κενά. Αυτό είναι πολύ καλό». Το κλειδί, κατά την Janis-Norton είναι να παρατηρείτε, να περιγράφετε με ακρίβεια και να μην χρησιμοποιείτε υπερθετικούς βαθμούς.

2. Προτιμήστε να επαινείτε το παιδί όταν συμπεριφέρεται καλά 
 Για να αντιμετωπίσετε μια ενοχλητική συμπεριφορά του παιδιού (π.χ. ότι μιλάει απότομα, τρώει τα νύχια του, σας διακόπτει όταν μιλάτε στο τηλέφωνο, ζητάει διαρκώς κάτι, δεν διαβάζει) προτιμήστε να δώσετε έμφαση στις περιπτώσεις που δεν το κάνει αυτό. Μπορείτε μάλιστα να χρησιμοποιείτε τον συγκεκριμένο έπαινο για να του τις επισημαίνετε μια θετική του συμπεριφορά. Για παράδειγμα μπορείτε να του πείτε «χαίρομαι που δε με διέκοψες και έκανες μόνο σου τα μαθήματα. Μπράβο σου».

3. Αφιερώστε σε κάθε παιδί «το δικό του» χρόνο 
Κάθε ένας από τους γονείς πρέπει να αφιερώνει σε κάθε ένα από τα παιδιά λίγο αποκλειστικό χρόνο, που θα περνάνε κάνοντας οι δυο τους κάποιες δραστηριότητες. Ο χρόνος αυτός πρέπει να είναι καθημερινός και να διαρκεί τουλάχιστον 10 λεπτά σε κάτι που αρέσει και στους δύο.

4. Ακούστε το παιδί 
Για να λύσετε κάποιο πρόβλημα, πρέπει πρώτα να ακούσετε τι έχει να πει το παιδί, και αναλόγως να προσαρμόζετε την απάντησή σας. Με τον τρόπο αυτό τα παιδιά ξεπερνούν πιο εύκολα και πιο γρήγορα τον θυμό ή τα αρνητικά συναισθήματά τους, ενώ έχουν και την ευκαιρία να επεξεργαστούν τα συναισθήματά τους, να τα νιώσουν πλήρως και μετά να τα ξεπεράσουν και να ηρεμήσουν. Μπορείτε να βρείτε μια γλώσσα επικοινωνίας, μέσα από την οποία θα συνεννοείστε και θα του δίνετε μαθήματα ζωής.  Για να ακούσετε το παιδί, βάλτε στην άκρη τα δικά σας συναισθήματα, σταματήστε ό,τι κι αν κάνετε, συγκεντρωθείτε σε ό,τι σας λέει κοιτάζοντάς το στα μάτια και αναλογισθείτε πως μπορεί να νιώθει το παιδί.

5. Προετοιμαστείτε για τις αρνητικές συμπεριφορές 
Αυτή είναι μια πανίσχυρη τεχνική για να εξασφαλίσετε ότι το παιδί θα ακολουθεί τους κανόνες του σπιτιού. Πρέπει να την εφαρμόσετε πριν συμβεί η αρνητική συμπεριφορά και οπωσδήποτε όχι εν ώρα αψιμαχίας ή όταν βιάζεστε.
Πως θα την εφαρμόσετε  
Διαλέξτε μια ουδέτερη στιγμή που θα έχετε άφθονο χρόνο στη διάθεσή σας. Καθίστε κάτω με το παιδί και θέστε του μερικά βασικά ερωτήματα (για κάθε ερώτημα και απάντηση, να αφιερώνετε έως 60 δευτερόλεπτα). Κάθε ερώτηση πρέπει να είναι λεπτομερής και να μην απαντιέται με «ναι» ή «όχι», αλλά να έχει συγκεκριμένη απάντηση. Επιπλέον, επειδή το παιδί ξέρει τις απαντήσεις, εσείς δεν πρέπει να του τις πείτε, αλλά να περιμένετε να τις πει μόνο του. Για παράδειγμα πείτε του: «Όταν γυρνάμε από το κολυμβητήριο, τι είναι το πρώτο που πρέπει να κάνουμε; Που θα βάλουμε την τσάντα; Που θα βάλουμε τα παπούτσια; Τι θα κάνουμε τα λερωμένα ρούχα;». Όσο πιο λεπτομερής είναι κάθε απάντηση του παιδιού, τόσο περισσότερο εντυπώνεται στη μνήμη του.

6. Απομακρύνετε ό,τι αποσπά την προσοχή του από αυτό που πρέπει να κάνει
Αν για παράδειγμα τα παιδιά σας καθυστερούν το πρωί να ετοιμαστούν για το σχολείο, βάλτε τα ρούχα τους σε ξεχωριστά δωμάτια ώστε να μην συναντηθούν πριν ντυθούν.

7. Μην ζητάτε ποτέ δεύτερη φορά το ίδιο πράγμα
Για να κάνει το παιδί ό,τι ζητάτε , χωρίς να χρειαστεί να επαναλαμβάνεστε εφαρμόστε την απλή μέθοδο που ακολουθεί:
1. Πηγαίνετε στο δωμάτιο όπου βρίσκεται το παιδί, σταθείτε δίπλα του και κοιτάξτε το.
2. Περιμένετε να γυρίσει να σας κοιτάξει και αυτό – αλλά να κοιτάει μόνο εσάς και πουθενά αλλού. 3. Πείτε στο παιδί τι θέλετε να κάνει – αργά, με απλά λόγια, με σαφήνεια και μόνο μία φορά.
4. Ζητήστε από το παιδί να επαναλάβει ό,τι του είπατε, λέγοντας «Πες μου σε παρακαλώ τι πρέπει να κάνεις» (μόλις το παιδί αρχίσει να το λέει, έχει αρχίσει να γίνεται δική του απόφαση και ευθύνη).
5. Περιμένετε στη θέση σας να κάνει το παιδί ό,τι του ζητήσατε – και κάθε τι σωστό που κάνει, να το επαινείτε συγκεκριμένα και συγκρατημένα.

Πειθαρχία: Οι φωνές έχουν το ίδιο αποτέλεσμα με το ξύλο!

Πειθαρχία: Οι φωνές έχουν το ίδιο αποτέλεσμα με το ξύλο!

Η επιβολή τιμωρίας από τους γονείς με φωνές και υποτιμητικές εκφράσεις (π.χ. βλάκας, τεμπέλης, κ.λπ.)  αυξάνει τον κίνδυνο το παιδί να εμφανίσει κατάθλιψη ή επιθετική συμπεριφορά, σύμφωνα με νέα έρευνα που δημοσιεύτηκε στην ψηφιακή επιστημονική επιθεώρηση Child Development.

Οι επιστήμονες επισημαίνουν ότι αυτές οι τεχνικές που χρησιμοποιούνται πολύ συχνά από γονείς προκειμένου να κάνουν τα παιδιά τους να πειθαρχήσουν, έχουν ακριβώς τον ίδιο αντίκτυπο στο παιδί με τη φυσική βία. «Τα αρνητικά αποτελέσματα που είχαν οι φωνές μέσα στα δύο χρόνια που διήρκεσε η έρευνα ήταν παρόμοια με αυτά που προέκυψαν σε ανάλογες έρευνες την ίδια περίοδο που μελετούσαν τις επιπτώσεις του ξύλου και της σωματικής βίας στα παιδιά«, εξηγεί ο επικεφαλής της έρευνας, καθηγητής ψυχολογίας Ming-Te Wang.


Για τις ανάγκες της έρευνας μελετήθηκαν οι συνήθειες 976 13χρονων και 14χρονων και των γονιών τους επί δύο συνεχόμενα χρόνια. Φάνηκε, λοιπόν, ότι συμπτώματα κατάθλιψης και κακής συμπεριφοράς ήταν πιο διαδεδομένα ανάμεσα στα παιδιά που ήταν εκτεθειμένα σε σκληρές πρακτικές λεκτικής πειθαρχίας.

«Φωνάζοντας, δεν λύνεις ένα πρόβλημα στη συμπεριφορά του παιδιού. Αντίθετα, το κάνεις χειρότερο», σχολιάζει ο επικεφαλής της έρευνας. Ειδικά στην εφηβεία, που είναι μια πολύ ευαίσθητη περίοδο όπου τα παιδιά αναπτύσσουν την ταυτότητά τους, οι φωνές μπορεί να βλάψουν την αυτοεικόνα τους και να τα κάνουν να νιώθουν ότι δεν αξίζουν τίποτα». Όπως επισημαίνει ο ίδιος, η έρευνα θα ήταν καλό να χρησιμεύσει σαν υπενθύμιση τους γονείς ώστε να θυμούνται ότι πρέπει να κρατούν την ψυχραιμία τους.

Ποια τιμωρία «πιάνει»;

Ποια τιμωρία «πιάνει»;

Ακόμα δεν «βγήκε από το αυγό» και θέλει να είναι το αφεντικό. Έχετε την εντύπωση ότι σας σέρνει από τη μύτη και δεν ξέρετε πώς να βάλετε όρια και ποια τιμωρία θα το συμμορφώσει. Το μυστικό είναι: ψυχραιμία και όχι βία.
Η αλήθεια είναι ότι υπάρχουν φορές που τα παιδιά είναι ικανά με την συμπεριφορά τους να μας φτάσουν στα όρια της απόγνωσης και στην κυριολεξία να μας εξαντλήσουν ψυχολογικά. Και εκεί, ο κάθε γονιός προσπαθεί να «εφεύρει» την πιο «αποτελεσματική»τιμωρία για να βάλει φρένο στο ατίθασο πιτσιρίκι του. Είτε με φωνές, είτε με σωματική βία, είτε με καλοπιάσματα, είτε με απαγορεύσεις, ακόμα και στέλνοντας το στην απομόνωση του δωματίου του για λίγο. Όπως θα έχετε αντιληφθεί και εσείς, το περίεργο είναι ότι τις περισσότερες φορές, ότι κι αν έχουμε σκεφτεί, απλά δεν φέρνει το επιθυμητό αποτέλεσμα, γιατί μετά από λίγη ώρα, εκείνο συνεχίσει απτόητο! Άρα, τι κάνουμε; Μήπως χρειάζεται κάποια πιο δραστική τιμωρία; Και ποια είναι η έννοια της τιμωρίας όπως την φαντάζεται ο καθένας μας; Ουσιαστικά αυτό που θέλουμε όλοι μας είναι να του μάθουμε να φέρεται σωστά και συνετά, από μόνο του, και όχι επειδή φοβάται την τιμωρία. Υπάρχει τρόπος να τα καταφέρουμε;

Διαχωρίστε την τιμωρία από την «εκδίκηση» 
Να βάζετε στο παιδί τιμωρίες οι οποίες έχουν άμεση και λογική σχέση με το παράπτωμά του, διαφορετικά το παιδί θα εκλαμβάνει την τιμωρία σας σαν μια καθαρή μορφή εκδίκησης και δεν θα έχει κανένα νόημα και αποτέλεσμα, παρά μόνο να δηλητηριάζουν μακροπρόθεσμα τις σχέσεις σας και δημιουργούν ένα άσχημο κλίμα μεταξύ σας. Για παράδειγμα: Δεν μπορούμε να πούμε σε ένα παιδί «δεν θα πάμε βόλτα το απόγευμα επειδή δεν τρως όλο σου το φαγητό». Ακούγεται παράλογο και είναι. Τι σχέση έχει το ένα με το άλλο; Αυτή η έλλειψη σύνδεσης μεταξύ της συμπεριφοράς του παιδιού και της τιμωρίας προκαλεί στα παιδιά σύγχυση και την αίσθηση πως τα εκδικούμαστε. Μπορούμε όμως να του πούμε «δεν θα φας γλυκό, αν δεν φας το φαγητό σου πρώτα». 

Μάθετε το παιδί ότι την έννοια της «συνέπειας των πράξεων μας» 
Αφήσετε το παιδί να υποστεί τις φυσικές συνέπειες των πράξεων του, χωρίς να του επιβάλλετε εσείς την τιμωρία του. Για παράδειγμα, το παιδί σας αρνείται να μαζέψει τα παιχνίδια του, παρά τη δική σας ενθάρρυνση και τις συμβουλές σας ότι κινδυνεύουν να χαθούν. Και δυστυχώς χάνει ένα παιχνίδι του. Δεν χρειάζεται να το τιμωρήσετε για να διορθωθεί, απλώς, αφήστε τα πράγματα να εξελιχθούν από μόνα τους. Δείξτε κατανόηση, με φράσεις τύπου «είναι λυπηρό να χάνεις ένα παιχνίδι σου. Τι κρίμα!», και παρηγορήστε το. Όταν σας ζητήσει όμως να του το αγοράσετε πάλι, εξηγήστε του ήρεμα και απλά ότι δεν ευθύνεστε εσείς για την απώλειά του και υπενθυμίστε του ότι ήταν δική του η απόφαση να μην μαζέψει τα παιχνίδια του, με κίνδυνο κάποιο να χαθεί. Έτσι, θα πρέπει να υποστεί τις συνέπειες της επιλογής του. Ουσιαστικά η έννοια της τιμωρίας είναι ότι καθετί έχει και το τίμημα του και ότι θα πρέπει να  υποστεί τις συνέπειες των πράξεών του και της συμπεριφοράς του. Μάθετέ του ότι οι συνέπειες ακολουθούν σχεδόν πάντα μία λάθος επιλογή ή συμπεριφορά και αυτό ισχύει για όλους –όχι  μόνο για τα παιδιά.

Βάλτε όρια και κανόνες
Για να καταλάβουν τα παιδιά τα όρια, απαραίτητη προϋπόθεση είναι οι δύο γονείς να έχετε κοινές απόψεις και αντιδράσεις για τη διαπαιδαγώγηση και να είστε σταθεροί. Δεν μπορεί τη μια μέρα για ένα θέμα να είστε αρνητικοί, και την άλλη για το ίδιο θέμα να είστε ελαστικοί. Οι κανόνες θα πρέπει να ισχύουν για όλα τα μέλη της οικογένειας και όχι μόνο για τα παιδιά. Φροντίστε να τηρούνται χωρίς πολλές-πολλές συζητήσεις και ελαφρύνσεις. Τα παιδιά δέχονται τους κανόνες, όταν εμείς οι γονείς δεν κάνουμε υπερβολές και είμαστε λογικοί στις απαιτήσεις μας. Όταν βάζουμε ένα κανόνα και εξηγούμε με επιχειρήματα γιατί πρέπει να τηρηθεί. Έτσι φαινόμαστε στα μάτια τους σταθεροί, υπολογίσιμοι, δυνατοί και άνθρωποι που μπορεί κανείς να εμπιστευτεί.

Διατηρήστε την αυτοκυριαρχία σας 
Ξεκινάμε από το γεγονός ότι κάθε παιδί όταν έχει μια ανάρμοστη συμπεριφορά ξέρει πολύ καλά ότι παραβαίνει κάποιους κανόνες. Κι έπειτα η έκφραση και οι κινήσεις σας (σοβαρεύετε, σηκώνεστε απότομα όρθιοι) του δείχνουν ξεκάθαρα ότι έκανε κάτι κακό. Το παιδί διαισθάνεται την ένταση, διαισθάνεται όμως και την ικανότητά σας να διατηρήσετε την ψυχραιμία σας ή και το αντίθετο. Και αυτό έχει μεγάλη σημασία. Εξάλλου με την κακή συμπεριφορά του το μόνο που επιθυμεί είναι να σας προκαλέσει. Ο στόχος του είναι να καταφέρει να σας κάνει να χάσετε την ψυχραιμία σας και μετά να ασχοληθείτε αποκλειστικά μαζί του και για περισσότερο χρόνο. Αντιδρώντας ψύχραιμα και συγκρατημένα, αποδεικνύετε τη δύναμή σας. Το παιδί αντιλαμβάνεται ότι δεν μπορεί να σας κάνει ό,τι θέλει. Και βαθιά μέσα του θα αισθάνεται περήφανο και ασφαλές που έχει έναν δυνατό γονιό. Γι’ αυτό, λοιπόν, μετρήσετε από μέσα σας ως το 20, πάρτε βαθιές ανάσες και προσπαθήστε να δείχνετε όσο το δυνατόν λιγότερο εκνευρισμό.

Πείτε «όχι» στο ξύλο  
Όταν ο γονιός απλώνει το χέρι πάνω στο παιδί, χωρίς δεύτερη σκέψη, για να δώσει ένα μικρό αθώο μπατσάκι ή ακόμη και ένα γερό ανεπιθύμητο χαστούκι, το  μόνο που καταφέρνει είναι ν’ αφήσει ξεκάθαρα σημάδια του στο μάγουλο αλλά και στην ψυχή του παιδιού. Η βία δεν πρέπει να χρησιμοποιείται σε καμία περίπτωση στη διαπαιδαγώγηση των παιδιών. Μην ξεχνάμε επίσης ότι τα παιδιά πολλές φορές έχουν ως πρότυπα είτε εμάς, είτε μεγαλύτερα αδέρφια, είτε ακόμη και ήρωες καρτούν που δυστυχώς στις μέρες μας είναι συνήθως πολύ βίαιοι. Κατ’ επέκταση αν εμείς δίνουμε το καλό παράδειγμα και αποτρέπουμε την ταύτιση των παιδιών με τέτοια πρότυπα, τότε θα καταφέρουμε να ελαχιστοποιήσουμε τη βία γενικότερα στην οικογένεια.

Μην βάζετε τις φωνές 
«Δεν ακούς που σου μιλάω;» Φυσικά και σας ακούει και καταλαβαίνει πολύ καλά τι λέτε αλλά και πως το λέτε. Όμως οι φωνές δεν θα κάνουν το παιδί πιο προσεκτικό και πιο ήσυχο, αντιθέτως το κάνουν αντιδραστικό και το στενοχωρούν. Και το κακό είναι ότι ο τόνος της φωνής μας μπορεί πολύ εύκολα να υψωθεί, χωρίς να συνειδητοποιήσουμε ότι εκείνη τη στιγμή ουσιαστικά φωνάζουμε στο παιδί μας. Και αυτό γιατί τα όρια μεταξύ μιας λογικής κουβέντας με τα παιδιά μας και των διαταγών, των κατηγοριών και των ταπεινωτικών σχολίων είναι πολύ ρευστά. Οι φωνές ντροπιάζουν τα παιδιά και τα ταπεινώνουν. Από την άλλη, μια έντονη σύντομη φωνή είναι πιο αποτελεσματική και σαφώς προτιμότερη από μια συνεχή γκρίνια, ένα διαρκές μάλωμα. Για παράδειγμα: το παιδί δεν έχει πιει το γάλα του και πρέπει να φύγει για το νηπιαγωγείο. Μια φωνή δυνατή με παιχνιδιάρικο αλλά και συνάμα αποφασιστικό ύφος «Τι; Ακόμα δεν ήπιαμε το γάλα μας; Γρήγορα!» μπορεί να κάνει θαύματα. Και μπορεί το παιδί να αναρωτιέται γιατί το λέτε με τόσο έντονη φωνή, αλλά το σημαντικό είναι ότι καταλαβαίνει ότι εκείνη τη στιγμή είστε σοβαροί, ότι δεν είναι παιχνίδι και πρέπει να συμμορφωθεί.

Προσπαθήστε να καταλάβετε τα αίτια της συμπεριφοράς του 
Υπάρχουν διάφορες αιτίες για την παιδική προκλητική συμπεριφορά. Γι’ αυτό λοιπόν είναι λάθος να τις προσπερνάτε έτσι απλά και σιωπηλά. Όταν το παιδί κάνει ανοησίες συνειδητά, τότε σημαίνει ότι κάτι μπορεί να το απασχολεί και πρέπει να το συζητήσετε με τον σύντροφό σας και με όλους τους ενήλικες που βρίσκονται κοντά στο παιδί (παππούδες, δασκάλα, babysitter). Και φυσικά θα μιλήσετε και με το ίδιο το παιδί. Θα πρέπει νααναρωτηθείτε τι κρύβεται πίσω από την προκλητική συμπεριφορά του παιδιού. Ασχολείστε αρκετά μαζί του; Του λείπετε; Ζηλεύει κάποιο αδελφάκι; Είστε χαλαροί και ευδιάθετοι όταν επιστρέφετε σπίτι; Μήπως η συμπεριφορά του είναι η «απάντησή» του στη δική σας στάση απέναντι του;

Δείξτε αδιαφορία 
Μερικές φορές, ακόμη και η αδιαφορία στην προκλητική του συμπεριφορά και ο προσανατολισμός του ενδιαφέροντος σε κάτι άλλο βοηθούν το αδιάλλακτο παιδί σημαντικά. Ακόμη και η αρνητική προσοχή (δηλαδή η τιμωρία) είναι πιο θεμιτή για κάποια παιδιά απ’ ό,τι η αδιαφορία μας. Ασχοληθείτε με το παιδί όσο περισσότερο μπορείτε, κάντε μαζί του πράγματα που αρέσουν και στους δύο ενισχύστε τις θετικές συμπεριφορές και θα δείτε τη διαφορά.

Επαινέστε την καλή του συμπεριφορά 
Πολλά παιδιά είναι εξαιρετικά ευαίσθητα στην κριτική. Ένας πολύ καλός τρόπος για να τους δείξετε το λάθος τους, χωρίς να τα πληγώνετε είναι η μέθοδος «έπαινος – κριτική - έπαινος». Για παράδειγμα, πείτε στο παιδί: «Η δασκάλα μου είπε ότι είσαι πολύ καλός στα μαθηματικά. Πρέπει όμως να κάνεις πιο μελετημένα τις ασκήσεις σου. Έχεις βελτιωθεί πολύ όμως». Έτσι, σταδιακά θα καταλάβει ότι μπορεί να κερδίζει το ενδιαφέρον σας με θετικό τρόπο και να εισπράττει τον έπαινο.

Με την συνεργασία της κας Βάσως Μακαρώνη (ψυχολόγος - παιδοψυχολόγος)

6 βασικοί κανόνες για να μεγαλώσετε ένα «καλό» παιδί

6 βασικοί κανόνες για να μεγαλώσετε ένα «καλό» παιδί

Σε όλη τους τη ζωή, τα παιδιά μας θα αντιμετωπίζουν μια σειρά ηθικών επιλογών. Η «δουλειά» μας είναι να τους δείξουμε τη σωστή κατεύθυνση.

Σαν γονείς, όλοι έχουμε διαφορετικές ελπίδες και όνειρα για τα παιδιά μας. Όμως κάθε μαμά και μπαμπάς θέλει να μεγαλώσει ένα παιδί με έναν δυνατό και ηθικό χαρακτήρα. Θέλουμε τα παιδιά μας να ξέρουν ποιό είναι το καλό και ποιό το κακό. Ελπίζουμε ότι θα μάθουν να συμπεριφέρονται με ήθος, και μεγαλώνοντας να είναι συνετοί, ειλικρινείς, να είναι φιλάνθρωποι και ευγενικοί. Με λίγα λόγια, θέλουμε τα παιδιά μας να αναπτύξουν συνείδηση - μια δυνατή εσωτερική φωνή που θα τους δείχνει τον σωστό δρόμο και θα τους παρέχει μικρές δόσεις ενοχής όποτε χρειάζεται.

Όμως τα παιδιά δεν γεννιούνται με συνείδηση, γι' αυτό η δουλειά του "χτισίματος" είναι δική μας. Είναι μια διαδικασία που οι γονείς χρειάζονται να δουλέψουν μέρα με τη μέρα, χρόνο με το χρόνο. Πρέπει να διαχωρίζετε συνεχώς το καλό από τα κακό και να αναφέρετε το μοντέλο της σωστής συμπεριφοράς. Σιγά σιγά  το παιδί σας θα αφομοιώσει τα μηνύματά σας και θα γίνουν ο πυρήνας του χαρακτήρα του.
Τα μαθήματα πρέπει να παραδίδονται σταδιακά: τα παιδιά ενός έτους περίπου αντιλαμβάνονται ότι η καλή συμπεριφορά κάνει τους γονείς τους ευτυχισμένους, τα παιδιά προσχολικής ηλικίας ακολουθούν τους κανόνες για να μην μπλέξουν. Πώς μπορείτε να βεβαιωθείτε ότι τα παιδιά σας θα ακολουθήσουν τους κανόνες σας - και της κοινωνίας - όταν δεν θα είσαστε δίπλα τους για να τους θυμίζετε τι να κάνουν;

Πλημμυρίστε το μωρό σας με αγάπη και προσοχή.
Τα παιδιά δεν μπορούν να κατανοήσουν την ιδέα του καλού και του κακού μέχρι την ηλικία των δύο περίπου. Αν όμως δημιουργήσετε έναν δυνατό δεσμό με το μωρό σας από την αρχή, θα είναι πιο εύκολο να του μάθετε την έννοια όταν έρθει η ώρα. Αν συντονιστείτε με το μωρό σας και ανταποκρίνεστε στις ανάγκες του από νωρίς, θα είναι πιο πρόθυμο να σας ακούει και να το καθοδηγείτε καθώς θα μεγαλώνει.
Μια μακροχρόνια μελέτη που έγινε, απέδειξε ότι τα μωρά που είχαν δεσμό ασφάλειας με τη μητέρα τους μέχρι τον δέκατο τέταρτο μήνα, ήταν πιο πειθαρχημένα - οφειλόταν σε μεγάλο βαθμό στην διδασκαλία των βασικών κανόνων ηθικής, όπως: «Μην χτυπάς τους άλλους», «Βοήθησέ με να μαζέψουμε τα παιχνίδια» και «Ας το μοιραστούμε». Στις ηλικίες των  τεσσάρων και πέντε, αυτά τα παιδιά έδειξαν αξιοσημείωτη ανάπτυξη της συνείδησής τους. Δεν ήθελαν να παραβούν τους κανόνες που τους είχαν βάλει οι μαμάδες τους όταν αφέθησαν μόνα σε ελκυστικές καταστάσεις.
Επιπλέον, ένα παιδί που νιώθει ότι το υπολογίζουν, παίρνει το σημαντικό μήνυμα ότι όλοι αξίζουν τον ίδιο σεβασμό και ευγένεια. Αντιλαμβάνονται ότι είναι λάθος να κάνουν πράγματα που πληγώνουν τους άλλους. Και αυτή είναι η ουσία της ευσυνειδησίας.

Να απαιτήσετε σεβασμό από την αρχή.
Αν αφήσετε τα παιδιά σας να τη γλυτώσουν έχοντας συμπεριφερθεί ασεβώς, ακόμα και σε πολύ μικρή ηλικία, θα αγνοούν την ηθική σας εξουσία πολύ γρήγορα. Αν δεν σέβονται την «εξουσία» σας, δεν θα σεβαστούν τους κανόνες σας και  τα παραδείγματά σας. Γι' αυτό λοιπόν, απαιτείστε σεβασμό από την αρχή και ξεκάθαρα. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να θέτετε κανόνες και να μην κάνετε πίσω όταν βλέπετε τα παιδιά σας να στεναχωριούνται.
Μπορείτε να αρχίσετε να ζητάτε τον σεβασμό πριν ακόμα ξεκινήσουν να μιλάνε. Αν το δεκαέξι μηνών παιδί σας δώσει σφαλιάρα, η απάντησή σας με ένα δυνατό όχι, θα του στείλει το μήνυμα. Αν το τρίχρονο παιδί σας φωνάζει ότι σας μισεί ή αν το επτάχρονο βλαστάρι σας σας αντιμιλήσει, να τα επαναφέρετε στην τάξη. Μπορείτε να πείτε: «Δεν σου επιτρέπεται να μου μιλάς με αυτόν τον τρόπο ακόμα και αν είσαι εκνευρισμένος».
Είναι εξίσου σημαντικό να νιώθει και το παιδί σας ότι το σέβεστε. Εξηγείστε του γιατί θέτετε τους κανόνες. Ακούστε αυτά που έχει να  σας πει πριν το τιμωρήσετε και να είσαστε πρόθυμοι να παραδεχτείτε το λάθος σας όταν το κάνετε. Προσπαθήστε - σε κάθε ευκαιρία - να κάνετε το παιδί σας να νιώθει ότι είσαστε δίκαιη μαζί του. Τα παιδιά που έχουν μεγαλώσει με αυτόν τον τρόπο, έχουν την τάση να είναι πιο υπάκουα, ίσως επειδή δεν νιώθουν αδικημένα και πικρία.

Δώστε βάρος στην ενσυναίσθηση.
Με το να προσπαθείτε να καλλιεργήσετε τη συνείδηση σε ένα παιδί χωρίς να του μάθετε την έννοια του να προσπαθεί να μπαίνει στη θέση των άλλων, είναι σαν να προσπαθείτε να φυτέψετε ένα λουλούδι σε άγονο έδαφος. Εξάλλου, αν δεν μπορείτε να μπείτε στη θέση των άλλων, ποτέ δεν θα νιώσετε την ανάγκη να συμπεριφερθείτε στους άλλους με τον τρόπο που θα θέλατε να συμπεριφερθούν σε σας. Τα μωρά δείχνουν σημάδια ενσυναίσθησης από την αρχή της ζωής τους - κλαίνε όταν κλαίνε και άλλα μωρά, ανταποδίδουν το χαμόγελο όταν τους χαμογελάτε. Είναι στο χέρι σας να αναπτύξετε αυτή την ιδιότητα με το να κάνετε τα παιδιά σας να μπαίνουν στη θέση των άλλων. Αν το παιδί σας που είναι σε προσχολική ηλικία χτυπήσει τη φίλη της στο κεφάλι με την κούκλα της, φροντίστε να την κάνετε να καταλάβει γιατί η φίλη της κλαίει. Ρωτήστε τη πώς θα ένιωθε αν τη χτύπαγε η φίλη της.
Με τα μεγαλύτερα παιδιά, μπορείτε να χρησιμοποιήσετε τρέχοντα γεγονότα τα οποία  θα τα βοηθήσουν να γίνουν πιο ευαίσθητα απέναντι στους άλλους. Αφήστε το παιδί σας (που πάει ήδη σχολείο) να παρακολουθήσει τις καταστροφές που προκάλεσε μια καταιγίδα στην τηλεόραση και ρωτήστε το πως θα μπορούσε να νιώθει κάποιος ο οποίος έζησε ένα τέτοιο γεγονός. Βοηθώντας το να καταλάβει τι περνάνε οι άλλοι, θα μάθει γιατί είναι καλό να τηλεφωνήσει στον άρρωστο φίλο του ή να πάει κουλουράκια στον ηλικιωμένο γείτονα. 

Κάντε πράξη αυτά που πιστεύετε.
Αν θέλετε να είναι τα παιδιά σας ειλικρινή, ηθικά ανθρώπινα όντα, θα πρέπει να προχωρήσετε βήμα βήμα. Αν λέτε ψέματα  ή αν λέτε κακά πράγματα για τους γείτονες πίσω από την πλάτη τους, πώς περιμένετε να συμπεριφερθεί το παιδί σας διαφορετικά; Όμως το να δίνετε το καλό παράδειγμα δεν είναι αρκετό. Πρέπει να λέτε ξεκάθαρα στα παιδιά ποιο είναι το σωστό.
Για να κάνετε ξεκάθαρες τις ηθικές απαίτησης σας, θα πρέπει να τους τις θυμίζετε συνεχώς. Να χρησιμοποιείτε εκφράσεις, όπως: «Στην οικογένειά μας, είμαστε πάντα ειλικρινείς μεταξύ μας» ή «Συμπεριφερόμαστε στους άλλους όπως θέλουμε να μας συμπεριφέρονται». Να τους δίνετε καθημερινά παραδείγματα ειλικρίνειας, επιμονής και ευγενείας  και να συζητάτε γιατί είναι σημαντικές αυτές οι αξίες.
Να προσέχετε και τη δική σας συμπεριφορά επίσης. Πείτε: «Ξέρεις, είναι πολύ δελεαστικό να οδηγήσω λίγο πιο γρήγορα από το όριο ταχύτητας, αλλά προτιμώ να καθυστερήσω να πάω στο μάθημα μουσικής, παρά να προκαλέσω ατύχημα και να χτυπήσω κάποιον άλλον». Το πιο σημαντικό είναι να γνωρίζει το παιδί σας τις καλές πράξεις. Για παράδειγμα: «Πόσο ωραίο ήταν που θυμήθηκες να μαζέψεις τα παιχνίδια σου! Είμαι πολύ περήφανη για σένα».

Να του μάθετε την τέχνη της πειθαρχίας.
Όταν το παιδί σας κάνει κάτι κακό μην πείτε απλά στα παιδιά σας ότι οι πράξεις τους ήταν λάθος. Πρέπει να τα βοηθήσετε να καταλάβουν και τον λόγο. Πείτε στο τεσσάρων ή πέντε χρονών παιδί σας ότι έκανε την φίλη του να κλάψει όταν της είπε ότι το φόρεμά της ήταν άσχημο. Μετά μεταφέρετε τον κανόνα στο σπίτι: «Δεν λέμε άσχημα πράγματα στον κόσμο. Αυτό δεν ήταν καλό». Αν το τιμωρήσετε, να ξαναναφέρετε το γεγονός μετά την τιμωρία. Αν νομίζετε ότι το παιδί σας θα το καταλάβει, μπείτε πιο βαθειά. Ρωτήστε τη πώς θα ένιωθε η ίδια αν η φίλη της της έλεγε άσχημα πράγματα. Δεν πειράζει αν νιώσει ενοχές. Όταν ένα παιδί έχει την ευαισθησία ότι δεν θα έπρεπε να κάνει κάτι, είναι σημάδι καλής λειτουργίας της συνείδησής του. Τέλος, βοηθήστε το να καταλάβει πώς μπορεί να διορθώσει τα πράγματα. Ίσως να χρειάζεται να ζητήσει απλά συγγνώμη. Ή να κάνει ένα κομπλιμέντο για τα μαλλιά ή τα παπούτσια της φίλης της. Αυτό το σημαντικό βήμα της μετάνοιας δεν δείχνει μόνο ότι το παιδί σας μπορεί να απαλύνει τα «άσχημα» συναισθήματα κάποιου κάνοντας κάτι καλό, αλλά και το βοηθάει να καταλάβει ότι είναι ικανό να λύνει τα προβλήματα - έτσι χτίζει την αυτοεκτίμησή του.

Αφιερώστε χρόνο στα παιδιά σας.
Ο καλύτερος τρόπος για να έχετε πολλές ευκαιρίες για να σχηματίσετε την συνείδηση του παιδιού σας είναι να περνάτε όσο περισσότερο χρόνο μπορείτε μαζί του.
Όταν είσαστε μαζί, ψάξτε για αυθόρμητες ευκαιρίες για να του διδάξετε τις αξίες σας: στο σουπερμάρκετ, παραχωρείστε τη σειρά σας στο ταμείο σε μια ηλικιωμένη κυρία. Στο πρωινό, δείξτε του το άρθρο στην εφημερίδα που λέει για τον οδηγό ταξί που βρήκε στο αυτοκίνητό του ένα πορτοφόλι με εκατό ευρώ και το επέστρεψε στον ιδιοκτήτη του. Όταν βάζετε το μικρό σας για  ύπνο, πείτε του ότι εκτιμάτε πολύ το γεγονός που συμπεριφέρθηκε με ευγένεια το πρωί και πώς είσαστε σίγουρη ότι θα συνεχίσει να συμπεριφέρεται το ίδιο καλά και στο μέλλον. Με τέτοιου είδους υποστήριξη και ενθάρρυνση να αποκτήσουν συνείδηση - και θα θριαμβέψουν.

Με την συνεργασία της κας Ειρήνης Αργύρη (ψυχολόγος - παιδοψυχολόγος MSc UCLan UK)

ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟ: Οι τελευταίες ημέρες ενός χρήστη ΝΑΡΚΩΤΙΚΩΝ μέσα από τα μάτια της μάνας του!

Μάθετε στο παιδί να ζητά «συγγνώμη»


Η «αξία της συγγνώμης» είναι μεγάλη για την ψυχοσυναισθηματική ανάπτυξη των παιδιών μας. Εμείς οι  γονείς με τη δική μας συμπεριφορά μπορούμε να μάθουμε στο παιδί μας να ζητά συγγνώμη όταν η συμπεριφορά του δεν είναι αποδεκτή. Θυμηθείτε: τονίζουμε στο παιδί την μη αποδοχή της συγκεκριμένης συμπεριφοράς του και όχι του ίδιου. «Αυτό που κάνεις είναι κακό….» και όχι «είσαι κακό παιδί…».

Για τα παιδιά της νηπιακής ηλικίας 2 - 5 χρονών βέβαια, δεν είναι τόσο απλό. Το να προσπαθούν να μάθουν πώς να περιμένουν τη σειρά τους για να παίξουν και πώς να παίζουν ομαδικά, κάτι που μπορεί σε εμάς τους ενήλικες να φαίνεται απλό, είναι για εκείνα πολύ μεγάλη απαίτηση. Ο τρόπος ή αλλιώς το «κλειδί»  βρίσκεται στην συμπεριφορά των ίδιων των γονιών.

1. Δείξτε του πώς γίνεται. Μπορείτε να ζητήσετε συγγνώμη στο θιγμένο άτομο εξ'ονόματος του παιδιού σας, για να του δείξετε τη σωστή συμπεριφορά. Όταν χάνετε την ψυχραιμία σας, μην ξεχνάτε να ζητάτε και εσείς συγγνώμη. Μπορείτε να πείτε «Συγγνώμη που σου φώναξα, ήταν λάθος μου που έχασα την ψυχραιμία μου». Αλλά και στην αλληλεπίδρασή σας με τους γύρω σας να είστε ευγενικοί, να σέβεστε και να ζητάτε συγγνώμη όταν έχετε κάνει λάθος. Γίνετε το πρότυπο της καλής συμπεριφοράς για το παιδί σας.

2. Θυμίστε του τους κανόνες. Το να του επαναλαμβάνετε γιατί είναι απαραίτητη η συγγνώμη, μπορεί να βοηθήσει πολύ ένα παιδί προσχολικής ηλικίας. Επίσης μπορείτε να βάλετε εσείς τους κανόνες του παιχνιδιού. Για παράδειγμα αν το παιδάκι σας αρπάξει το ποδήλατο από τον φίλο του μπορείτε να πείτε: «Συγγνώμη Νικόλα που ο Πέτρος σου πήρε το ποδήλατο. Ξέρω ότι δεν είχες τελειώσει τον γύρο». Μετά πείτε στο παιδί σας: «Η δική σου η σειρά είναι μετά τον Πέτρο. Ο κανόνας είναι να κάνετε ποδήλατο ο ένας μόλις τελειώσει ο άλλος».

3. Να κάνετε μια χαριτωμένη χειρονομία. Η ιδέα της συγγνώμης είναι πολύ αφηρημένη. Το να τη συνδυάζετε με μια χειρονομία, όπως μια αγκαλιά, την κάνει πιο οικεία. Σε πολλά παιδιά οι λέξεις από μόνες τους δεν λειτουργούν και τόσο. Αν πείτε στο παιδί σας που έδειρε το αδελφάκι του «πες συγγνώμη και δώστου ένα φιλί», θα του είναι πιο εύκολο επειδή οι λέξεις συνδυάζονται με πράξεις.

4. Να επιβραβεύετε την καλή συμπεριφορά. Όταν δέχεστε τη συγγνώμη κάποιου, αποδεικνύετε την αποτελεσματικότητά της. Αν το παιδάκι σας ζητήσει συγγνώμη για κάτι που έκανε, επιβραβεύστε το και πείτε του ότι εντυπωσιαστήκατε  με τους καλούς του τρόπους.

5. Να παίζετε με τις κούκλες. Δημιουργήστε σενάρια όπου ακούγεται το συγγνώμη. Μπορείτε να πείτε: «Το αρκουδάκι σου τρέχει να δει τα πουλάκια που πετούν στον κήπο. Ούπς! Πέφτει πάνω σε ένα μικρό αρκουδάκι. Τι λέει η αρκουδίτσα; Συγγνώμη! Δεν ήθελα να σε ρίξω...»


6. Υιοθετείστε τη στρατηγική 'δεν φταίει κανείς'. Πολλά παιδιά προσχολικής ηλικίας δυσανασχετούν όταν πρέπει να ζητήσουν συγγνώμη, επειδή είναι πολύ απασχολημένα στο να κατηγορούν το ένα το άλλο για τη ζημιά. Από το να πιέσετε το παιδί σας να ζητήσει συγγνώμη, μιλήστε για το πρόβλημα και στις δύο πλευρές.  Μπορείτε να τους πείτε ότι «δεν φταίει κανένας από τους δύο. Δεν είναι σωστό να τσακώνεστε και να διαφωνείτε με τέτοιο τρόπο. Δώστε τα χέρια και συμφωνήστε και οι δύο ότι λυπάστε για αυτό που έγινε και από εδώ και πέρα θα παίζετε με αγάπη και σεβασμό».

Αν και δεν είναι πάντοτε εύκολο να μάθετε στα παιδιά, σε αυτή την ηλικία, να ζητούν συγγνώμη, είναι σημαντικό να κάνετε μια προσπάθεια. Τα παιδιά σιγά σιγά θα καταλάβουν ότι παίζουν πολύ σημαντικό ρόλο οι καλοί τρόποι. Για να επιβιώσουν σε αυτόν τον κόσμο, πρέπει να λαμβάνουν υπόψη τους όχι μόνο τα δικά τους συναισθήματα, αλλά και των άλλων.Μεγαλώστε συναισθηματικά ώριμα παιδιά που σέβονται τα συναισθήματά τους και τα συναισθήματα των γύρω τους και μαθαίνουν να οριοθετούν και να οριοθετούνται. Η μάθηση του σεβασμού των δικαιωμάτων των άλλων θα οδηγήσει τα παιδιά σας και στην καλλιέργεια του δικού τους αυτοσεβασμού.

Με την συνεργασία της κας Δήμητρας Μιχαλοπούλου(ψυχολόγος)

ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟ: Οι τελευταίες ημέρες ενός χρήστη ΝΑΡΚΩΤΙΚΩΝ μέσα από τα μάτια της μάνας του!

28 Αυγούστου 2014
ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟ: Οι τελευταίες ημέρες ενός χρήστη ΝΑΡΚΩΤΙΚΩΝ μέσα από τα μάτια της μάνας του!
Η μητέρα του δημοσιοποίησε τις εικόνες ελπίζοντας ότι οι τελευταίες στιγμές του αγώνα του γιου της κατά τους τελευταίους μήνες της ζωής του, θα αποτρέψουν μελλοντικούς χρήστες.
Αυτές οι συγκλονιστικές εικόνες δείχνουν τις τελευταίες ημέρες ενός φοιτητή ο οποίος έπεσε σε κώμα από υπερβολική δόση μεθαδόνης αφού ήταν εθισμένος στα παυσίπονα και πέθανε μόλις μια εβδομάδα αφού γιόρτασε τα 22α γενέθλιά του.
Ο Kealan Burke ήταν στη δεύτερη χρονιά του στο Πανεπιστήμιο του Ulster στη Βόρεια Ιρλανδία, όταν έμεινε φυτό μετά τη λήψη του υποκατάστατου της ηρωίνης για ένα χρόνο.
Ο μαθητής που ξεκίνησε το κάπνισμα κάνναβης όταν ήταν 17, είχε συλληφθεί από την αστυνομία για τη λήψη έκσταση ενώ ήταν εθισμένος σε συνταγογραφούμενα φάρμακα - συμπεριλαμβανομένης της διαζεπάμης - από τη στιγμή που ήταν 21 ετών.
Η μητέρα του δήλωσε: «Έμεινε τετραπληγικός, είχε ακράτεια, δεν μπορούσε να δει ή να ακούσει ακόμα και να καταπιεί. Πιστεύω ότι τελικά δεν ήταν σε θέση να αισθανθεί τίποτα.»
Τον τελευταίο χρόνο της ζωής του τον πέρασε σε ένα οίκο ευγηρίας...
Δείτε τις συγκλονιστικές εικόνες



 

Μάθετε στο παιδί να παίζει μόνο του

Μάθετε στο παιδί να παίζει μόνο του

Εκείνο απαιτεί την παρουσία σας, κι εσείς δέκα λεπτά ησυχίας. Εάν βοηθήσετε το μωρό σας να μάθει να διασκεδάζει για λίγο μόνο του, θα επωφεληθείτε και οι δύο.

Μαθαίνοντας στο μωρό σας να περνάει καλά χωρίς να χρειάζεται να αναλαμβάνετε εσείς το ρόλο του διασκεδαστή του δίνετε ένα σπουδαίο μάθημα ανεξαρτησίας - και ταυτόχρονα έχετε την πολυτέλεια να απολαύσετε ένα μικρό διάλειμμα από τις μητρικές σας υποχρεώσεις. Άλλωστε, μην ξεχνάτε ότι κρατώντας το όλη μέρα στα χέρια σας του στερείτε τη δυνατότητα να εξασκήσει τους μυς και τον εγκέφαλό του ώστε να μπορέσει την κατάλληλη στιγμή να κατακτήσει σημαντικές δεξιότητες όπως το μπουσούλημα και το περπάτημα.

Για να καταφέρετε να απαγκιστρώσετε το μικρό σας «χταπόδι» από την αγκαλιά σας, ακολουθήστε τα εξής βήματα:
1. Δώστε του προσοχή όταν πραγματικά τη χρειάζεται.Βεβαιωθείτε ότι είστε πραγματικά εκεί για να καλύψετε τις ανάγκες του αρκετές ώρες την ημέρα, χαϊδεύοντάς το, παίζοντας μαζί του και διαβάζοντάς του ιστορίες. Φανταστείτε τον συναισθηματικό του κόσμο σαν μια δεξαμενή: Αν γεμίσει με την απαραίτητη ποσότητα χρόνου με τη μαμά, τότε θα μπορεί να παίξει και μόνο του τον υπόλοιπο χρόνο.

2. Αποκρυπτογραφήστε τις ανάγκες του. Είστε σίγουρη ότι κλαίει επειδή φύγατε από το δωμάτιο χωρίς να το πάρετε μαζί σας; Ή μήπως είναι πεινασμένο, λερωμένο ή κουρασμένο; Σίγουρα αν πειραματιστείτε λίγο θα βρείτε τι είναι αυτό που του φταίει.

3. Αντιμετωπίστε την ανία. Μπορεί να μην είναι ακόμα σε θέση να το εκφράσει, όμως ακόμα κι ένα μωρό αρκετά συχνά απλώς… βαριέται. Δεν αποκλείεται αυτός να είναι ο λόγος που διαμαρτύρεται όταν το εγκαταλείπετε μόνο στην κούνια του. Δοκιμάστε να αλλάξετε το «σκηνικό». Στρώστε του μια κουβέρτα στο πάτωμα του σαλονιού και δώστε του μερικά παιχνίδια για να παίξει εκεί ή πάρτε το μαζί σας στην κουζίνα όταν μαγειρεύετε και δώστε του ένα σουρωτήρι ή μια κουτάλα. Θα ενθουσιαστεί.

4. Διδάξετε του τους «κανόνες του παιχνιδιού». Αν δεν δείχνει κανέναν ενθουσιασμό για την καινούργια του κουδουνίστρα ίσως είναι γιατί δεν έχει ακόμα καταλάβει πώς να την κάνει να κουδουνίσει. Δείξτε του για λίγο πώς λειτουργεί κάθε καινούργιο παιχνίδι πριν το αφήσετε να παίξει μόνο του.

5. Αποδείξτε του ότι θα επιστρέψετε κοντά του. Όταν ένα μωρό βλέπει τη μαμά του να εξαφανίζεται από το οπτικό του πεδίο δεν μπορεί να καταλάβει ότι πηγαίνει μέχρι το μπάνιο. Φοβάται ότι τη χάνει για πάντα. Γι' αυτό, όταν δείτε πως έχει αρχίσει να διασκεδάζει με τα παιχνίδια του, πείτε του πως θα φύγετε για λίγο. Πριν όμως πάτε σε άλλο δωμάτιο, φροντίστε να εξαφανιστείτε και να εμφανιστείτε ξανά πίσω από την πόρτα του μερικές φορές, για να συνειδητοποιήσει ότι μπορεί να φεύγετε αλλά επιστρέφετε σε αυτό.

Τα 4 βασικά κλειδιά για την ανάπτυξη του βρέφους!

Τα 4 βασικά κλειδιά για την ανάπτυξη του βρέφους!

Κίνηση, όραση, ακοή, συναισθήματα αποτελούν τα κλειδιά για τη φυσιολογική ανάπτυξη του μωρού. Μάθετε τα στάδια ανάπτυξης του μήνα με το μήνα.


1ος μήναςΗ πρώτη προσαρμογή. Το μωρό βλέπει μόνο αχνές σκιές και το βλέμμα του στρέφεται προς εσάς όταν σας ακούει. Το πρώτο χαμόγελο οφείλεται σε συσπάσεις του προσώπου.
ΚινητικότηταΔεν είναι ακόμη σε θέση να στηρίξει το κεφάλι, προτιμά την εμβρυακή στάση (με χέρια και πόδια λυγισμένα όπως ήταν στη μήτρα), ενώ έχει σφιγμένες τις γροθιές.
Γλώσσα και κοινωνικότηταΚλαίει απαιτητικά και δυνατά, χαμογελάει όταν κοιμάται, ξεχωρίζει τη φωνή των οικείων του προσώπων και βλέπει θολά σε απόσταση 25 εκ.
Αντίληψη Κλαίει όταν πεινάει ή θέλει αγκαλιά, ενώ η συμπεριφορά του είναι αυτόματη ή αντανακλαστική.
Τι του αρέσειΗ επαφή με το γυμνό δέρμα, η αγκαλιά, και να ακούει τις οικείες φωνές.

2ος  μήναςΗ πρώτη επαφή. Τώρα θα ακούσουμε τη φωνή του, θα το δούμε να μας παρατηρεί, ή να δηλώνει την δυσαρέσκειά του όταν δεν ικανοποιούμε τις ανάγκες του.
ΚινητικότηταΟι σύνδεσμοι χαλαρώνουν, τα χέρια και τα πόδια αρχίζουν να ξεδιπλώνονται. Τώρα μπορεί να στρίψει το κεφάλι 45 μοίρες, ενώ οι μυϊκές συσπάσεις μειώνονται.
Γλώσσα και κοινωνικότηταΒγάζει άναρθρους ήχους και δείχνει τα συναισθήματα του, όπως ικανοποίηση ή άγχος. Πλέον παρατηρεί το πρόσωπο ή κάποιον που κινείται και κλαίει αν το αφήσεις στην κούνια.
ΑντίληψηΔιαμαρτύρεται αν δεν καλυφθούν οι ανάγκες του, ενώ αρχίζει να συνδέει την ενέργεια με το αποτέλεσμα, όπως για παράδειγμα να κλαίει όταν το αφήνουν στην κούνια.
Τι του αρέσει Η αγκαλιά, να παρατηρεί ό,τι κινείται (όπως κρεμαστά παιχνίδια). Επίσης η χαλαρή μουσική και οι χειρονομίες.

3ος μήνας. Η χαλάρωση. 
Το κορμί είναι πλέον χαλαρό, ενώ χέρια και παλάμες μένουν και ανοιχτά. Αντιλαμβάνεται αρκετά και αρχίζει να δείχνει περιέργεια για τον περιβάλλοντα χώρο.
ΚινητικότηταΞεδιπλώνει εντελώς χέρια και πόδια, κάνει ελεύθερες και κυκλικές κινήσεις, στηρίζει το κεφάλι του καθώς και (για λίγο) το βάρος του στα πόδια. Επίσης γυρίζει από μπρούμυτα στο πλάι με άνεση, κρατάει και κουνάει την κουδουνίστρα του, πιάνει σφιχτά τα χέρια των άλλων και πιπιλάει το δάχτυλο του.
Γλώσσα και κοινωνικότηταΒγάζει ήχους από φωνήεντα, φωνάζει πιο δυνατά, κλαίει για κάθε ανάγκη του και αρχίζει να γελάει.
Αντίληψη Συνειδητοποιεί την αιτία και το αποτέλεσμα: χτυπάς το μόμπιλο και κουνιέται. Μαθαίνει την ανταπόδοση, ότι δηλαδή μπορεί να προκαλέσει την αντίδραση κάποιου αν γελάσει ή κλάψει.
Τι του αρέσειΝα στέκεται στην αγκαλιά μας, να ξαπλώνει στο στήθος και να κοιτάζει πίσω από τον ώμο. Να παίζει με τα χέρια του ξαπλωμένο και να περιεργάζεται τα παιχνίδιά του.

4ος Μήνας. Ο μήνας της ανακάλυψης. 
Ερευνά, ψάχνει και ανακαλύπτει. 
ΚινητικότηταΣτέκεται και κάθεται υποστηριζόμενο. Σηκώνει το κεφάλι και στηρίζεται στους αγκώνες του. Αγκαλιάζει με τα δυο χέρια,  πιάνει με ακρίβεια το παιχνίδι που του έπεσε, εξερευνά και ψαχουλεύει.
Γλώσσα και κοινωνικότηταΣχηματίζει διαφορετικούς ήχους με το στόμα, κάνει φούσκες, γελάει δυνατά όταν το γαργαλάνε και απλώνει τα χέρια για να το σηκώσουν. Επίσης βλέπει καλύτερα και πιο μακριά.
Αντίληψη Ξέρει τι περιμένει όταν ζητάει κάτι, για παράδειγμα φαγητό. Αρχίζει να αντιλαμβάνεται ποιος είναι ο μπαμπάς και η μαμά.
Τι του αρέσειΧαιρετάει και αρχίζει τα παιχνίδια. Παίζει με βραχιόλια, κρίκους, και οτιδήποτε του τραβάει την προσοχή.

5
ος Μήνας: Ο μήνας της αναγνώρισης. Το μωρό αναγνωρίζει πλέον όλα τα μέλη της οικογένειας. Τους χαμογελάει συνειδητά, ενώ μπορεί να κλάψει μπροστά σε αγνώστους.
ΚινητικότηταΚάθεται στο καρεκλάκι φαγητού, στέκεται όρθιο όταν το βοηθάμε, γυρίζει από μπρούμυτα ανάσκελα, τεντώνει το κεφάλι με περιέργεια για να δει, κρατάει πράγματα με το ένα χέρι και μεταφέρει τα παιχνίδια από το ένα χέρι στο άλλο.
Γλώσσα και κοινωνικότηταΚάνει «μπαμπαμπα», γυρίζει το κεφάλι προς το πρόσωπο που του μιλάει, προσπαθεί να μιμηθεί ήχους και κινήσεις, αρχίζει να δείχνει ενδιαφέρον για τα χρώματα.
ΑντίληψηΜαθαίνει με ποιους ήχους και χειρονομίες ανταποκρίνονται οι άλλοι ή σπρώχνει το χέρι της μαμάς του όταν δε θέλει άλλο φαγητό.
Τι του αρέσειΝα σπρώχνει με τα πόδια, να τραβάει τα μαλλιά, να πιέζει και να ζουλάει τα παιχνίδια, να παίζει κρυφτούλι.

6ος Μήνας
 Ο μήνας των κατακτήσεων. Παρατηρεί τα πάντα, στέκεται και «έχει άποψη» για όλα.
Κινητικότητα
Κάθεται για λίγο μόνο του, χρησιμοποιεί τα χέρια για ισορροπία, πέφτει μπροστά, κάθεται άνετα στο καρεκλάκι του φαγητού. Γυρίζει με άνεση και από τις δυο πλευρές και προσπαθεί να κινηθεί μπροστά για να πιάσει κάτι.
Γλώσσα και κοινωνικότηταΒγάζει κραυγές και ποικιλία ήχων. Δοκιμάζει τη φωνή του, παρατηρώντας τις αντιδράσεις των γύρω του. Φωνάζει, γελάει, σκυθρωπιάζει και μιμείται τις εκφράσεις καλύτερα.
ΑντίληψηΠερνάει ώρα μελετώντας τα παιχνίδια του και τι κάνουν.
Τι του αρέσειΝα κάνει φασαρία, να παίζει με τουβλάκια, να κάνει κούνια, να κάνει «βαρελάκια» στο πάτωμα.

7ος Μήνας
Η περίοδος της εξερεύνησης. Το μωρό πλέον  μπορεί να καθίσει χωρίς τη δική μας υποστήριξη ή βοήθεια.
ΚινητικότηταΚάθεται χωρίς βοήθεια και κρατάει το κεφάλι ψηλά. Σηκώνει τα χέρια και βγάζει φωνές για αγκαλιά, χτυπάει παλαμάκια, κουνάει πράγματα και με τα δυο χέρια.
Γλώσσα και κοινωνικότηταΑρχίζει να δείχνει προσκόλληση προς την μητέρα, παράγει διάφορους ανάμεικτους ήχους και βιώνει για πρώτη φορά το άγχος προς τα ξένα πρόσωπα.
ΑντίληψηΑκούει το όνομά του, συνδέει ονόματα με πράγματα και ψάχνει κάτι αν το χάσει από το οπτικό του πεδίο.
Τι του αρέσειΝα περιεργάζεται τα μικρά αντικείμενα, να ακούει τραγουδάκια, το πλατσούρισμα στο νερό και το μπάνιο και να βάζει οτιδήποτε στο στόμα.

8ος Μήνας
 Η περίοδος του πειραματισμού. Τώρα το μωρό αρχίζει να πειραματίζεται όλο και πιο εντατικά με τον κόσμο γύρω του.
ΚινητικότηταΣτέκεται όρθιο, υποβασταζόμενο, σκύβει μπροστά για να πιάσει κάτι, προσπαθεί να χρησιμοποιήσει το κουτάλι. Μπουσουλάει προς τα μπρος και προς τα πίσω. Επίσης πιάνει τα  αντικείμενα μόνο με την παλάμη και τα βάζει μικρότερα αντικείμενα μέσα στα μεγαλύτερα.
Γλώσσα και κοινωνικότηταΑνταποκρίνεται όταν ακούει τους γονείς του. Κινεί τη γλώσσα του για να αλλάξει τον ήχο.
ΑντίληψηΞεκινάει η μίμηση και αναγνωρίζει πλέον το όνομά του όταν το καλούν.
Τι του αρέσειΝα χορεύει και να τινάζεται προς τα πάνω όταν το κρατάμε στην αγκαλιά μας, τα κρεμαστά παιχνίδια και αυτά που παράγουν ήχους, να του τραγουδάμε ρυθμικά.

9ος Μήνας
Η εποχή της λεπτομέρειας. Αρχίζει να αντιλαμβάνεται τις έννοιες «μαμά», «μπαμπάς». Κινεί με ακρίβεια τα χέρια και συγκεντρώνεται περισσότερο στα παιχνίδια του.
Κινητικότητα 
Ο αντίχειρας και τα δάχτυλα συνεργάζονται και το παιδί πιάνει αντικείμενα με σταθερότητα. Κινεί με ακρίβεια τα χέρια του Τα βήματά του είναι μεν ελεύθερα αλλά ασταθή και συνοδεύονται από συχνές πτώσεις και στέκεται στηριζόμενο σε έπιπλα.
Γλώσσα και κοινωνικότητα
Συχνά κλαίει για να εκφραστεί, μιμείται ήχους και δείχνει τα συναισθήματά του με εκφράσεις του προσώπου.
ΑντίληψηΑρχίζει να αντιλαμβάνεται τις έννοιες «μαμά» και «μπαμπάς», μιμείται λέξεις και συγκεντρώνεται στο παιχνίδι του.
Τι του αρέσειΝα τρέχει μπουσουλώντας και  να στοιβάζει 2-3 τουβλάκια.

10
ος Μήνας Ο μήνας του ελέγχου. Αυτό το μήνα ελέγχει τις κινήσεις του σώματός του, τρέχει μπουσουλώντας, αλλά και ανασηκώνεται. Επίσης, οι πρώτες λέξεις εμφανίζονται.
ΚινητικότηταΞεκινάει το μπουσούλημα, μετακινείται στον χώρο κατά βούληση, γαντζώνεται μόνο του από τα έπιπλα και ανασηκώνεται. Ακόμα χτυπάει παλαμάκια, χαιρετάει με το χέρι, στέλνει φιλάκια, κρατάει το ποτήρι του.
Γλώσσα και κοινωνικότηταΛέει τις πρώτες του  λέξεις, λέει συλλαβές και τις ενώνει μεταξύ τους π.χ. μα-μά και επαναλαμβάνει ήχους ή συλλαβές.
ΑντίληψηΚατανοεί κάποιες από τις λέξεις που ακούει, αντιδρά στους έντονους ήχους, ξεχωρίζει τις γεύσεις και τις μυρωδιές.
Τι του αρέσειΝα βάζει καπάκι στο σκεύος που του λείπει, να ψαχουλεύει τσέπες και ντουλάπια, να περιεργάζεται τα μικρά αντικείμενα.

11
ος Μήνας Η καθοριστική περίοδος Η αντιληπτική του ικανότητα βρίσκεται σε διαρκή εξέλιξη και πλέον καταλαβαίνει πολλά περισσότερα από εκείνα που είναι σε θέση να εκφράσει.
ΚινητικότηταΚάνει τα πρώτα βήματα οδηγούμενο, σηκώνεται όρθιο μόνο του, στέκεται χωρίς να κρατιέται, προσπαθεί να σκαρφαλώσει, αρχίζει να κλωτσάει και να έρπει. Ακόμη, πετάει τα παιχνίδια και τα βλέπει να πέφτουν, πίνει  από ποτηράκι με άνεση.
Γλώσσα και κοινωνικότηταΜιμείται ήχους, τον βήχα, τα παιχνίδια με τη γλώσσα.
ΑντίληψηΚατανοεί πολύ περισσότερα από όσα μπορεί να εκφράσει, δίνει κάτι που θα του ζητήσουν μαθαίνει να χρησιμοποιεί το κουτάλι και να τρώει μόνο του.
Τι του αρέσειΝα κοιτάζεται στον καθρέφτη, να πετάει τη μπάλα, να παίζει με άλλα παιδάκια, να χορεύει όταν ακούει μουσική.

12ος Μήνας: Ο μήνας των μεγάλων κατακτήσεων. 
Τώρα  βηματίζει με ευκολία, λέει «μαμά» και «μπαμπά» και οι κινήσεις του γίνονται όλο και πιο σταθερές.
ΚινητικότηταΠερπατάει μόνο του ή υποβασταζόμενο, σηκώνεται όρθιο μόνο του, τα βήματά του είναι λεύθερα αλλά ασταθή και συνοδεύονται από συχνές πτώσεις. Μπορεί να βάλει και να βγάλει αντικείμενα από ένα κουτί και να αλλάξει χέρια για να βολέψει καλύτερα ένα αντικείμενο που κρατάει.
Γλώσσα και κοινωνικότηταΜπορεί να πει 2-3 λέξεις, Λέει «μαμά» και «μπαμπά» γνωρίζοντας ποιοι είναι, μιμείται ήχους ζώων.
ΑντίληψηΑντιλαμβάνεται το «μέσα» και το «έξω» ή το «όχι», είναι δραστήριο και έχει όρεξη για εξερευνήσεις.
Τι του αρέσειΝα κυνηγάει τις σαπουνόφουσκες, να παίζει κρυφτό, να χορεύει όταν ακούει μουσική, να παρακολουθεί συζητήσεις ενηλίκων, να εκτελεί απλές εντολές.

Με τη συνεργασία του Μάριου Ανδρέου (παιδίατρος).

Πρέπει να μιλάμε «μωρουδίστικα» ή κανονικά στα μωρά;

Πρέπει να μιλάμε «μωρουδίστικα» ή κανονικά στα μωρά;



Πολλοί γονείς αναρωτιούνται αν είναι σωστό να μιλάνε στα μωρά με λέξεις «μωρουδίστικες» όπως «νάνι» αντί για ύπνο, «άτα» αντί για βόλτα, ή «μαμ» αντί για φαγητό.  Οι γονείς θεωρούν ότι με αυτόν τον τρόπο βελτιώνουν την επικοινωνία με το παιδί τους και ότι γίνονται πιο κατανοητοί.

Η επιστήμη όμως φαίνεται να έχει διαφορετική άποψη. Η χρήση της γλώσσας των ενηλίκων, μας λένε οι ειδικοί, βοηθά στην ανάπτυξη του εγκεφάλου του παιδιού. Η χρήση μεγάλων και σύνθετων προτάσεων, αντί της «μωρουδίστικης» γλώσσας, βοηθούν στην ανάπτυξη του εγκεφάλου του παιδιού από τα πρώτα χρόνια της ζωής του, ενώ ταυτόχρονα ενισχύουν και τους δεσμούς με τους γονείς του, επισημαίνουν Αμερικανοί ψυχολόγοι.

Μπορεί όταν οι γονείς μιλάνε στο μωρό τους τραγουδιστά και «μωρουδίστικα» να κερδίζουν την προσοχή του, όμως ο καλύτερος τρόπος εκπαίδευσης του παιδιού είναι να του απευθύνονται ως ενήλικα--τουλάχιστον σε ό,τι αφορά το λεξιλόγιο και τη δομή των προτάσεων, υποστηρίζουν οι ψυχολόγοι.

«Η ανάπτυξη του λεξιλογίου του δεν συνδέεται με το πόσο πολύ του μιλάτε, αλλά με το τι του λέτε. Ο λόγος πρέπει να είναι πλούσιος και σύνθετος», εξηγεί η Έρικα Χοφ, ψυχολόγος στοΠανεπιστήμιο Florida Atlantic. Οι επιστήμονες υποστηρίζουν ότι το να μιλάμε στα μωρά έχει τόσο μεγάλη σημασία, ώστε τα παιδιά που προέρχονται από λιγότερο προνομιακό κοινωνικό περιβάλλον, όπου ο λόγος δεν είναι αρκετά ανεπτυγμένος τείνουν να έχουν χειρότερες σχολικές επιδόσεις.

Ποια «μωρουδίστικη» ομιλία είναι αποδεκτή και ποια όχι; 
Κάποιοι  ειδικοί υποστηρίζουν ότι ο «μωρουδίστικος» τόνος που συχνά χρησιμοποιούμε δημιουργεί στα μωρά μια αίσθηση άνεσης και ασφάλειας. Η «μωρουδίστικη» επικοινωνία δεν κρατάει πάντα πίσω αναπτυξιακά τα μωρά. Σύμφωνα μάλιστα με τους λογοθεραπευτές, υπάρχει μια σημαντική διαφορά, στο  σημαίνει «μιλάω τηλεγραφικά» και στο «μιλάω μωρουδίστικα». Ο τηλεγραφικός λόγος είναι αυτός που εμποδίζει την εκμάθηση της γραμματικής και της σημασιολογίας των λέξεων καθώς στερεί από τα παιδιά την εξοικείωση με τη σύνταξη τη γραμματική και τη μορφολογία. Για παράδειγμα όταν του λέμε «κάνε  ντέι – ντέι και μαμ , σίγουρα δεν τα βοηθάμε να αναπτύξουν και να εμπλουτίσουν το λόγο τους. Η σωστή λοιπόν «μωρουδίστικη» ομιλία που είναι λογοθεραπευτικά αποδεκτή και βοηθάει στη γλωσσική ανάπτυξη του παιδιού είναι η εξής:

Ομιλία με ποικιλία στην ένταση της φωνής μας και συχνή εναλλαγή επιτονισμού και χροιά της φωνής μας.

Αργός ρυθμός ομιλίας με αρκετές παύσεις, ώστε να δίνεται χρόνος στο μωρό να αντιδράσει.

Χρήση απλού λεξιλογίου με πολλές επαναλήψεις δίνοντας έμφαση στις σημαντικές λέξεις και έντονες θετικές εκφράσεις προσώπου κυρίως στους πρώτους μήνες.

Και να θυμάστε: Απλούστερο λεξιλόγιο σημαίνει λέω τις λέξεις με τον σωστό τρόπο και όχι χρησιμοποιώ «ψευδολέξεις», όπως άτα, μαμ, ντει ντει κτλ.

Νονοι και δωρα (ιδεες)

  Ένα από τα πιο σημαντικά  δώρα  που πρέπει να κάνετε στα βαφτιστήρια σας είναι η πασχαλινή λαμπάδα. Συμβολίζει την Ανάσταση του Κυρίου, τη...