25 ερωτήσεις για να κάνετε το παιδί να σας μιλήσει ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ για το σχολείο!

Σας θυμίζει κάτι η παραπάνω «συζήτηση»; Δεν είστε η μόνη! Οι περισσότεροι γονείς των οποίων τα παιδιά πάνε στον παιδικό σταθμό ή στο σχολείο παραπονιούνται ότι κάθε φορά που αυτά επιστρέφουν από το σχολείο και τα ρωτούν πώς πέρασαν την ημέρα τους δεν παίρνουν την παραμικρή απάντηση. Κι όμως, τόσο εσείς όσο και οι υπόλοιποι γονείς ΘΕΛΕΤΕ ΝΑ ΜΑΘΕΤΕ ΤΑ ΠΑΝΤΑ! Λογικό δεν είναι; Πρόκειται για παιδάκι σας, το οποίο πέρνα τόσες ώρες μακριά σας, σε ένα νέο περιβάλλον που αποτελεί για εκείνο έναν νέο κύκλο ζωής μακριά από εσάς! Μήπως το πρόβλημα έγκειται στον τρόπο που ρωτάτε;

Η μαμά-blogger Liz Evans, η οποία απηύδησε από την «μουγκαμάρα» και των τριών παιδιών της, έκατσε και ετοίμασε μία λίστα των 25 πιο... ελκυστικών ερωτήσεων, με τις οποίες θα καταφέρετε να αποσπάσετε κάπως πιο ολοκληρωμένες απαντήσεις από τα παιδιά προκειμένου να μάθετε τι πραγματικά συμβαίνει στον κόσμο του σχολείου!

1. Ποιο ήταν το καλύτερο πράγμα που έγινε στο σχολείο σήμερα; (Ποιο ήταν το χειρότερο πράγμα που έγινε στο σχολείο σήμερα;)
2. Πες μου κάτι που σε έκανε να γελάσεις σήμερα.
3. Αν μπορούσες να διαλέξεις, με ποιον συμμαθητή σου θα ήθελες να κάθεσαι στο ίδιο θρανίο; (Με ποιον ΔΕΝ θα ήθελες να κάθεσαι μαζί στο θρανίο; Γιατί;)
4. Ποιο είναι το πιο ωραίο μέρος του σχολείου;
5. Πες μου μία περίεργη λέξη που άκουσες σήμερα; (Ή κάτι περίεργο που είπε κάποιος.)
6. Αν τηλεφωνούσα στην δασκάλα σου απόψε, τι θα μου έλεγε για εσένα;
7. Βοήθησες κάποιον να κάνει κάτι σήμερα;
8. Σε βοήθησε κάποιος να κάνεις κάτι σήμερα;

9. Πες μου κάτι που έμαθες σήμερα.
10. Ποια ήταν η πιο ευχάριστη στιγμή της ημέρας σήμερα;
11. Πότε βαρέθηκες σήμερα;

12. Αν ερχόντουσαν εξωγήινοι στην τάξη σήμερα για να απαγάγουν κάποιον, ποιος θα ήθελες να είναι αυτός;
13. Με ποιον θα ήθελες να παίξεις στο διάλειμμα, που δεν έχεις ξαναπαίξει μαζί του;
14. Πες μου κάτι καλό που έγινε σήμερα!
15. Ποια λέξη είπε περισσότερες φορές η δασκάλα σου σήμερα;
16. Τι νομίζεις ότι θα έπρεπε να κάνεις / να μαθαίνεις περισσότερο στο σχολείο;
17. Τι νομίζεις ότι θα έπρεπε να κάνεις / να μαθαίνεις λιγότερο στο σχολείο;
18. Με ποιον συμμαθητή σου πιστεύεις ότι θα έπρεπε να είσαι περισσότερο ευγενικός;
19. Σε ποιο μέρος του σχολείου παίζεις περισσότερο στο διάλειμμα;
20. Ποιος είναι ο πιο αστείος συμμαθητής σου; Γιατί είναι τόσο αστείος;
21. Τι έφαγες σήμερα στο σχολείο; Τι σου άρεσε περισσότερο από αυτά που έφαγες;
22. Αν ήσουν εσύ η δασκάλα / ο δάσκαλος της τάξης, τι θα έκανες;

23. Υπάρχει κάποιος στην τάξη σου που πρέπει να μπει τιμωρία;
24. Με ποιον θα άλλαζες θέση στην τάξη αν μπορούσες; Γιατί;
25. Πες μου τρεις διαφορετικές φορές που χρησιμοποίησες το μολύβι σήμερα στο σχολείο;

Η Evans σημειώνει στο τέλος της λίστας της ότι τις πιο ωραίες απαντήσεις της έχει πάρει από τις ερωτήσεις 12, 15 και 21. Ειδικά η ερώτηση με τους «εξωγήινους» είναι ιδιαίτερα έξυπνη γιατί καλεί τα παιδιά να πουν, με μη απειλητικό τρόπο, ποιον δεν συμπαθούν στο σχολείο και έτσι να ξεκινήσει μια συζήτηση που μπορεί να αποκαλύψει πράγματα που δεν γνωρίζατε.

Θα δείτε πως όσο μεγαλώνουν τα παιδιά θα σας είναι όλο και πιο δύσκολο να διατηρείτε την επαφή μαζί τους και να μαθαίνετε πράγματα για την ζωή τους εκτός σπιτιού. Αξίζει, όμως, τον κόπο και οι παραπάνω ερωτήσεις αποτελούν μια καλή αρχή.

Tags: Ψυχολογία, Επιστροφή στο σχολείο

10 tips για να μεγαλώσετε χαρούμενα παιδιά

Υπάρχουν πολλοί και διαφορετικοί τρόποι για να καταφέρει ένας γονιός να κάνει τα παιδιά του ευτυχισμένα και ισορροπημένα. Με τη βοήθεια της επιστήμης, το τοπίο ξεκαθαρίζει ακόμα περισσότερο.
Σύμφωνα με τη Stephanie Pappas, επιστημονική αρθρογράφο στο «LiveScience», οι ειδικοί, μέσα από μακροχρόνιες έρευνες, έχουν να καταθέσουν τη δική τους επιστημονική εμπειρία, προτείνοντάς μας ορισμένα δοκιμασμένα και αποτελεσματικά tips για το μεγάλο ρόλο της ζωής μας. Ας δούμε, λοιπόν, το 10λογο του «καλού» γονιού…
1. Το χιούμορ βοηθάει
Το να αστειεύεστε με τα παιδιά σας τα βοηθάει να γίνουν κοινωνικά, σύμφωνα με έρευνα που παρουσιάστηκε στο«Economic and Social Research Councils’ Festival of Social Science». Όταν οι γονείς έχουν χιούμορ και μπορούν να αυτοσαρκάζονται ή να υποδύονται ρόλους, δίνουν στα παιδιά τους το έναυσμα και τα εργαλεία για να σκέφτονται δημιουργικά, να κοινωνικοποιούνται κάνοντας φίλους και να διαχειρίζονται το στρες. Οπότε χαλαρώστε και παίξτε μαζί τους «κλέφτες και αστυνόμους» - τα παιδιά σας θα σας ευγνωμονούν για όλη τους τη ζωή!
2. Να είστε θετικοί
Οι γονείς που εκφράζουν αρνητικά συναισθήματα στα μωρά τους ή τους φέρονται με σκληρότητα, είναι πολύ πιθανό να έρθουν αντιμέτωποι με επιθετικά νήπια. Αυτά δεν είναι καθόλου καλά νέα, μιας και η επιθετική συμπεριφορά στην ηλικία των 5 ετών συνδέεται με την εκδήλωση εγκληματικότητας στην ενήλικη ζωή, ακόμα και στο επίπεδο των διαπροσωπικών σχέσεων με το άλλο φύλο, σύμφωνα με σχετική έρευνα. Οπότε, αν αντιληφθείτε ότι εγκλωβίζεστε στο φαύλο κύκλο «θυμωμένος γονιός = θυμωμένο παιδί = πιο θυμωμένος γονιός» κ.ο.κ., προσπαθήστε να τον σπάσετε και να απεγκλωβιστείτε. Είναι σίγουρο ότι θα σας απαλλάξει από ανούσιες αλλά και επικίνδυνες καταστάσεις!
3. Καλλιεργήστε την αυτο-συμπόνια
Η ενοχικότητα των γονιών είναι μια πραγματικότητα, αλλά αποφύγετε τις υπερβολές. έρευνες έχουν δείξει ότι η αποδοχή και η αγάπη μας για τον εαυτό μας είναι από τις πιο σημαντικές αξίες στη ζωή ενός ανθρώπου, που τον βοηθούν να μπορεί να αντεπεξέρχεται στις διάφορες προκλήσεις. Η αυτό-συμπόνια είναι αποτέλεσμα βαθιάς περισυλλογής και αποτελεί κατάκτηση ενός συγκροτημένου μυαλού, που έχει την ικανότητα να διαχειρίζεται τις σκέψεις και τα συναισθήματά του χωρίς να χρειάζεται να τα καταπιέζει ή να τα αγνοεί. Είναι η δυνατότητα του να αντιλαμβάνεται κάποιος πότε υποφέρει ο ίδιος, προκειμένου να μπορεί να βγει από τη δυσάρεστη κατάσταση. Οπότε, ως γονείς, μπορείτε να δείχνετε την αγάπη σας για τον εαυτό σας μέσα από τη διαδικασία της ανατροφής των παιδιών σας, ώστε να αποτελείτε για εκείνα το πρότυπο παράδειγμα.     
4. Αφήστε τα να ανοίξουν τα φτερά τους
Όταν έρχεται η στιγμή τα παιδιά να πάρουν το δρόμο τους, οι ειδικοί συνιστούν να τα διευκολύνουμε να το κάνουν. Σύμφωνα με έρευνες, οι πρωτοετείς φοιτητές που έχουν υπερπροστατευτικούς και παρεμβατικούς γονείς είναι πιο πιθανό να είναι στρεσαρισμένοι, αμήχανοι και «κλειστοί» σε νέες εμπειρίες συγκριτικά με τους συμφοιτητές τους που έχουν πιο χαλαρούς γονείς. Αυτό, βέβαια, δεν σημαίνει ότι θα αναγκάσετε το παιδί σας στα 18 του χρόνια να κόψεις τους οικογενειακούς δεσμούς, αλλά, αν πιάσετε τον εαυτό σας να τηλεφωνεί τους καθηγητές του κάνοντας παράπονα για τους βαθμούς του, τότε μάλλον πρέπει να τον φρενάρετε και να κάνετε ένα βήμα πίσω!
5. Μην παραμελείτε το γάμο σας
Εάν μεγαλώνετε τα παιδιά σας από κοινού με το σύντροφό σας, μη βάλετε τη σχέση σας μαζί του σε δεύτερη μοίρα μετά τη γέννησή τους. Οι γονείς με μωρά που βιώνουν συναισθηματική αστάθεια στο γάμο τους, όπως π.χ. είναι ένα συναινετικό διαζύγιο, ενδέχεται να προκαλέσουν προβλήματα ύπνου στη νηπιακή ζωή τους, σύμφωνα με έρευνα που δημοσιεύτηκε στην επιστημονική επιθεώρηση«Child Development». Όπως κατέδειξαν τα ευρήματα της μελέτης, ένας προβληματικός γάμος όταν το παιδί είναι 9 μηνών μπορεί να προκαλέσει δυσκολία στον ύπνο του όταν πλέον θα έχει γίνει 18 μηνών. Μια πιθανή αιτία είναι το έντονο στρες που δημιουργείται σε τέτοιες καταστάσεις και το οποίο είναι ικανό να διαταράξει τη διαδικασία του ύπνου.  
6. Φροντίστε την ψυχική σας υγεία
Αν υποψιάζεστε ότι μπορεί να είστε καταθλιπτικοί, ζητήστε βοήθεια - για το καλό το δικό σας και των παιδιών σας. Έρευνες υποστηρίζουν ότι οι καταθλιπτικές μαμάδες αγωνίζονται να μεγαλώσουν τα παιδιά τους. Μάλιστα, συχνά αντιδρούν με αδιαφορία στα κλάματά τους συγκριτικά με τις υγιείς μαμάδες. Επιπλέον, οι μαμάδες που υποφέρουν από κατάθλιψη, προκαλούν άγχος στα παιδιά τους ακόμη κι από τη νηπιακή τους ηλικία, όπως φάνηκε σε σχετική έρευνα. Τα ευρήματα αυτά μπορεί να είναι απογοητευτικά, αλλά οι ερευνητές είναι αισιόδοξοι καθώς πιστεύουν ότι ακόμα και αυτοί οι γονείς μπορούν -αν προσπαθήσουν- να υιοθετήσουν ένα θετικό γονεϊκό πρότυπο συμπεριφοράς.
7. «Μαμάδες, να είστε καλές με τους γιους σας»
Ένας δυνατός δεσμός με τη μαμά τους μπορεί να βοηθήσει τα αγόρια της οικογένειας να μην παρεκκλίνουν σε παραβατικές συμπεριφορές, σύμφωνα με έρευνα. Μια ζεστή και συναισθηματική σχέση ανάμεσα στη μαμά και το γιο της είναι πολύ πιο καθοριστική συγκριτικά με εκείνη που αναπτύσσεται ανάμεσα στη μαμά και την κόρη. Τα συγκεκριμένα ευρήματα, που δημοσιεύτηκαν στην επιστημονική επιθεώρηση «Child Development», υπογραμμίζουν τη σπουδαιότητα του «ασφαλούς δεσμού» ανάμεσα στα παιδιά και τους γονείς τους, ώστε να μπορεί το παιδί να καταφύγει στο γονιό του ως «ασφαλή βάση», νιώθοντας σιγουριά απέναντι σε οτιδήποτε το αναστατώνει. Επιπλέον, ο δεσμός μαμάς-γιου είναι καθοριστικός και για τη μελλοντική ερωτική σχέση του παιδιού, όπως αναφέρεται σε παλαιότερη μελέτη. «Η σχέση των γονιών με τα παιδιά τους είναι άκρως σημαντική και αποτελεί το προπύργιο για τις μετέπειτα διαπροσωπικές σχέσεις στη ζωή μας, ως ενήλικοι, αφού οι γονείς μας αποτελούν τα πρότυπά μας», εξηγεί ο δρ. Constance Gager, ερευνητής στο Montclair State University του Νιου Τζέρσεϊ.    
8. Μη σπουδαιολογείτε την αντιδραστικότητά τους
Οι έφηβοι που αντιμιλούν στους γονείς τους μπορεί να είναι εξοργιστικοί, αλλά η αντιδραστικότητά τους συνδέεται άμεσα με την ικανότητά τους να αντιστέκονται στην ενδεχόμενη πίεση που μπορεί να δεχτούν από τρίτους. Με άλλα λόγια, η αίσθηση αυτονομίας μέσα στο σπίτι θα τους εξασφαλίσει και την αυτονομία στον έξω κόσμο, ανάμεσα στους φίλους κ.ο.κ. Όπως υποστηρίζουν οι ερευνητές, οι έφηβοι χρειάζεται να εξασκηθούν στην υπεράσπιση του εαυτού τους, αλλά πάντα με τη βοήθεια και τη συναίνεση των γονιών τους.
9. Μην ποντάρετε στην τελειότητα
Κανείς δεν είναι τέλειος, οπότε δεν είναι ανάγκη να βάζετε τον πήχη τόσο ψηλά ώστε να μην μπορείτε τελικά να αγγίξετε το στόχο. Σύμφωνα με έρευνα που δημοσιεύτηκε στην επιστημονική επιθεώρηση «Personality and Individual Differences», οι νέοι γονείς που πιστεύουν ότι πρέπει να αποδείξουν στην κοινωνία πως είναι ικανοί -άρα τέλειοι- στον καινούργιο ρόλο τους, είναι υπερβολικά στρεσαρισμένοι κι έχουν λιγότερη πίστη στον εαυτό τους και στις ικανότητές τους. Οπότε, προσπαθήστε να αγνοήσετε αυτή την πίεση του κοινωνικού κατεστημένου, και να είστε βέβαιοι ότι θα είστε πολύ πιο ήρεμοι και αποτελεσματικοί γονείς.
10. «Διαβάστε» τα παιδιά σας
Κάθε γονιός έχει την εντύπωση ότι μεγαλώνει τα παιδιά του με τον καλύτερο τρόπο. Όμως, τελικά, αποδεικνύεται ότι ηανατροφή των παιδιών δεν είναι κάτι που γίνεται με δύο μέτρα και δύο σταθμά. Στην πραγματικότητα, όπως υποστηρίζει έρευνα που δημοσιεύεται στην επιστημονική επιθεώρηση «Journal of Abnormal Child Psychology» και πραγματοποιήθηκε από τοΠανεπιστήμιο της Ουάσινγκτον, τα παιδιά των οποίων οι γονείς προσαρμόζουν τους κανόνες διαπαιδαγώγησης ανάλογα με την προσωπικότητα των παιδιών τους έχουν κατά 50% λιγότερες πιθανότητες να εκδηλώσουν άγχος και κατάθλιψη, συγκριτικά με εκείνα που έχουν κάθετους στη συμπεριφορά τους γονείς. Φαίνεται, λοιπόν, ότι ορισμένα παιδιά, ιδιαίτερα εκείνα που παρουσιάζουν δυσκολία στο χειρισμό των συναισθημάτων τους, έχουν ανάγκη από μια μικρή επιπλέον βοήθεια του μπαμπά και της μαμάς. Ωστόσο, συχνά οι γονείς πληγώνουν ακούσια τα παιδιά τους από την υπερπροστασία. Σύμφωνα με την επικεφαλής της έρευνας,δρ. Liliana Lengua, «το κλειδί βρίσκεται στην υποστήριξη του γονιού που θα καθορίζεται από την προτροπή του ίδιου του παιδιού».     

Συμβουλές για γυναίκες

1.Πήγαινε με νεότερους άντρες. Έτσι κι αλλιώς, μένουν πάντα παιδιά !
2.Ποτέ δεν θα μπορέσεις να αλλάξεις έναν άντρα. Εκτός αν φοράει πάνες.
3.Τι θα κάνεις αν φύγει από το σπίτι? Κάνεις νόημα στον επόμενο να έρθει !
4. Ποτέ μην αφήσεις το μυαλό του να αναρωτιέται. Είναι πολύ μικρό και θα το χάσει.
5. Ο Μωυσής ταλαιπωρούσε τον λαό του Ισραήλ: επί 40 έτη κάνανε σουλάτσα στην έρημο. Βλέπεις, ακόμα και τότε οι άντρες δεν ζητούσαν οδηγίες στο δρόμο. Εξ'ου και 'Δεν ήξερες, δεν ρώταγες???'
6. Αν σε ρωτήσει ποια βιβλία προτιμάς, πες του τα

βιβλιάρια καταθέσεων.
7. Για να του δείξεις ότι έχεις καταπληκτικό χιούμορ, δεν χρειάζεται να του λες ανέκδοτα. Απλά να γελάς με τα αστεία του !
8. Όλοι οι άνδρες είναι ίδιοι. Απλώς έχουν άλλη φάτσα για να μην τους μπερδεύουμε.
9. Εργένης: Ένας άντρας που έχασε την ευκαιρία να κάνει μία γυναίκα δυστυχισμένη.
10. Ο Έρωτας είναι τυφλός, αλλά ο γάμος σου ανοίγει τα μάτια μία και καλή.
11. Αν ζητάς έναν σταθερό άντρα, ψάξε σε αναπηρική καρέκλα.
12. Αν ζητάς έναν σπιτόγατο, ψάξε στις φυλακές της περιοχής σου.
13. Αν ζητάς έναν μονογαμικό αλλά ευτυχισμένο άνδρα, ξεζούμισε τον. Αν επιμένει στην άστατη ζωή, ευνούχισε τον. (Δεν φταίει ο καημένος είναι θέμα ανδρικής ορμόνης).

Οι σωστές στάσεις στο σεξ για προβλήματα στη μέση

Το «κουτάλι» δεν κάνει καλό

Είναι σύνηθες να ακούσεις από τον ερωτικό σου σύντροφο, ότι πονάει η μέση του την ώρα που κάνετε σεξ. Και αυτό είναι σοβαρό διότι είναι αρκετοί άνδρες που αντιμετωπίζουν πρόβλημα – κυρίως αυτοί που κάνουν καθιστικές δουλειές και δεν ασκούνται. Σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα, αποδεικνύεται ότι υπάρχουν στάσεις που επιβαρύνουν τη μέση – όπως το «κουτάλι».

Ερευνητές από το Πανεπιστήμιο του Waterloo ασχολήθηκαν με το θέμα και διαπίστωσαν ότι κάποιες στάσεις στο σεξ δεν επιβαρύνουν τη μέση και δεν πονάς κατά την ερωτική πράξη. Ένας εκ των ερευνητών εξηγεί ότι παλιότερα οι φυσιοθεραπευτές πρότειναν τη στάση «κουτάλι» σε όσους είχαν πόνο στη μέση και τελικά αποδείχθηκε ότι αυτή η στάση επιβαρύνει τη μέση και αυξάνει τον πόνο.

Αντί του «κουταλιού»,που αναγκάζει τη μέση να «δουλέψει», προτείνουν στους άνδρες με πόνους να προτιμούν τη στάση που η ερωτική παρτενέρ είναι «στα τέσσερα» και γενικά να «δουλεύουν» περισσότερο οι γοφοί και τα γόνατα κατά τη διάρκεια του σεξ (σ.σ. αν έχεις μηνίσκο τι γίνεται;).

Κατά την έρευνα 10 ζευγάρια (γύρω στα 30) προσφέρθηκαν εθελοντικά να κάνουν έρωτα -με τα απαραίτητα επιστημονικά όργανα- ώστε να διαπιστωθεί η θέση της σπονδυλικής στήλης σε πέντε επικρατούσες στάσεις. Σύμφωνα με την έρευνα, 84% των ανδρών και 73% των γυναικών αναφέρουν ότι μειώνεται η σεξουαλική τους δραστηριότητα εξαιτίας πόνων χαμηλά στη μέση. Επίσης οι ερευνητές τονίζουν ότι τώρα πια υπάρχουν τα επιστημονικά δεδομένα που θα βοηθήσουν γιατρούς, φυσιοθεραπευτές και ασθενείς να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα
.

Πώς θα κάνετε το παιδί σας να μοιράζεται τα πράγματά του;

Το παιδί σας μεγάλωσε και δεν ξέρει πώς να μοιράζεται τα πράγματά του;Υπάρχουν πολλοί τρόποι να διδάξετε στο παιδί σας να μοιράζεται χωρίς καβγάδες και κλάματα.

• Διδάξτε του να μοιράζεται μέσα από το παιχνίδι

Μπορείτε να του μάθετε να μοιράζεται μέσα από ένα παιχνίδι συνεργασίας με πολλούς παίκτες και έναν κοινό στόχο. Κάντε μαζί ένα παζλ και μοιραστείτε τα κομμάτια και μοιράστε αρμοδιότητες.Η κάντε ένα κυνήγι θησαυρού με ένα έπαθλο που πρέπει να το μοιραστούν ομαδικά.

• Μην το τιμωρείτε

Μην το κατηγορείτε ότι έχει εγωισμό και μην προσπαθείτε να του το επιβάλλετε με φωνές γιατί το μόνο που θα καταφέρετε είναι να γίνει αρνητικό και να μην δέχεται τις υποδείξεις σας. Καλό θα ήταν λοιπόν να το ενθαρρύνετε θετικά και με ευγένεια.Ακόμη πρέπει να έχετε υπόψη σας ότι δεν είναι κακό να επιτρέπετε στο παιδί σας να κρατάει κάποια συγκεκριμένα πράγματα.

• Συζητήστε μαζί

Όταν το παιδί σας δεν θέλει να μοιραστεί τα παιχνίδια του ρωτήστε το τι συμβαίνει και τι νιώθει.Μπορεί να είναι συναισθηματικά δεμένο με το συγκεκριμένο αντικείμενο και να μην μπορεί να το αποχωριστεί.

• Στήστε το σκηνικό του παιχνιδιού

Πριν την ώρα του παιχνιδιού ρωτήστε το παιδί σας αν υπάρχει κάτι που δεν θέλει να μοιραστεί και βοηθήστε το να βρει ένα μέρος για να κρατάει τα ιδιαίτερα παιχνίδια του.Μετά ρωτήστε το αν νομίζει ότι θα ήταν διασκεδαστικό να μοιραστεί κάποιο από τα άλλα παιχνίδια με έναν φίλο του.Έτσι θα μπει από μόνο του στην διαδικασία να μοιράζεται μόλις έρθει ο φίλος του.Ακόμη μπορείτε να ζητήσετε από τον φίλο/η του να φέρει και ένα δικό του παιχνίδι για να υπάρχει αμοιβαία ανταλλαγή.

• Σεβαστείτε τα πράγματα του παιδιού σας

Αν το παιδί σας νιώθει ότι του παίρνετε τα πράγματά του και εσείς και τα αδέρφια του είναι σίγουρο πως δεν πρόκειται να τα μοιραστεί με κανέναν. Για αυτό καλό θα ήταν να ζητάτε την άδειά του πριν πάρετε κάτι και δώστε του την επιλογή να πει όχι. Πείτε και στα αδέρφια του να κάνουν το ίδιο και να φροντίζουν να επιστρέφουν σε καλή κατάσταση αυτό που πήραν.

• Λειτουργήστε με ζωντανά παραδείγματα.

Ο καλύτερος τρόπος για να γίνει το παιδί σας γενναιόδωρο είναι να ακολουθήσει το δικό σας παράδειγμα. Για αυτό μοιραστείτε μαζί του το παγωτό σας η ρωτήστε το αν μπορείτε να φορέσετε το καπέλο του. Μην ξεχνάτε να χρησιμοποιείτε την λέξη μοιράζομαι κάθε φορά που του διδάσκετε κάτι. Επίσης τονίστε του πως εκτός από τα πράγματά του μπορεί να μοιράζεται και τα συναισθήματά του, τις ιδέες του αλλά και τις ιστορίες του.Το πιο σημαντικό είναι να αφήνετε το παιδί σας να σας βλέπει να παίρνετε, να δίνετε και να συμβιβάζεστε.Μόνο τότε θα αρχίσει το παιδί σας να μοιράζεται.

babyradio.gr-Γκαλίτσιου Μαριάννα

Οι Φοβεροί 33 Βαθμοί της Κόλασης...

Γράφει ο Μασόνος στις 20.11.2013, 09:38

Καλέ μου φίλε και μοναδικέ εναπομείναντα αναγνώστη της φτωχής αυτής στήλης, Θανάση, μια και πήρα φόρα, αποφάσισα να σου αποκαλύψω τα μυστικά των περίφημων 33 βαθμών του Συμβολικού και Σκωτικού Τεκτονισμού.

Όπως πολύ καλά γνωρίζεις, Θανάση μου, οι έχοντες τον 33^ο βαθμό είναι οι κύριοι υπεύθυνοι για τη δυστυχία όλων των λαών της Γης, μια και συνωμοτούν αδιάκοπα για την έλευση του Αντίχριστου, όπως ένθερμα θα σε διαβεβαίωνε και ο Άγιος Πειραιώς, που ο Θεός να μου κόβει μέρες και να του τις δίνει μπούκλες στα μουστάκια του.

Αλλά, ας τα πάρουμε όλα από την αρχή. Όπως σου είχα πει και παλαιότερα, δεν είναι όλοι οι βαθμοί «ενεργοί», δηλαδή από τον 4^ο βαθμό πηγαίνεις κατευθείαν στον 9^ο και πάει λέγοντας, γιατί οι μασόνοι βιάζονται να δημιουργήσουν την υποδομή για να υποδεχθούν τον Ακατονόμαστο.

Στην πορεία όμως, διδάσκονται τα μιαρά μυστικά της Μασονίας, πράγματα που ακόμα και ο μακαρίτης μετρ του τρόμου, Χ.Λάβκραφτ δεν θα έβρισκε λόγια για να τα περιγράψει. Όμως, ο καλός σου μπλογκοσυντάκτης, μπασμένος όπως είναι στα κόλπα, θα σου τα αποκαλύψει, ακόμα κι αν βρεθεί να κρέμεται ανάποδα, αλειμμένος με πίσσα και πούπουλα.

Στον 1^ο βαθμό λοιπόν, τίποτα συνταρακτικό δεν συμβαίνει. Οι Μαθητές μαθαίνουν τα μυστικά για το πώς δένεται σωστά ένας φιόγκος στο περίζωμά τους, έτσι ώστε να μην τους ανεβαίνει στο στήθος όταν κάθονται και μοιάζει με σουτιέν. Επίσης μαθαίνουν την υψηλή τέχνη να παραγγέλνουν φαγητό και μπύρες στο υπόγειο της στοάς τους.

Στον 2^ο βαθμό του Εταίρου τους αποκαλύπτεται το μυστικό ότι όταν φοράς μαύρα παπούτσια και μαύρο κουστουμάκι, καλό είναι να μην φοράς κόκκινες κάλτσες και μοιάζεις με τον Γιάννη Μπουτάρη, εκτός κι αν έχεις και μια σαύρα τατουάζ στο λαιμό σου ή σε άλλο (εμφανές) σημείο του σώματός σου. Επίσης σού δίνεται ψιθυριστά η οδηγία να βγάζεις το περίζωμά σου πριν φύγεις από το Τεκτονικό Μέγαρο, για να γλυτώσεις κάποιες καρπαζιές στο δρόμο από περαστικούς Χρυσαυγίτες και θεούσες.

Στον 3^ο βαθμό του Διδασκάλου αρχίζεις και μπαίνεις στα πραγματικά μυστικά της Μασονίας. Πριν μυηθείς εξετάζεσαι για το αν ξέρεις ολόκληρο το μενού του κυλικείου, αν μπορείς να πεις «με λένε Φανούρη και προχτές βούλωσε το μπιντέ στο σπίτι μου» με τη μυστική χειραψία και το αν μπορείς να βρεις σε ποια πλευρά της στοάς πέφτει η Μεσημβρία, ώστε να καθίσεις και να μη μείνεις όρθιος σε όλες τις εργασίες της Στοάς σου.

Τώρα πια είσαι έτοιμος για τους «επιγενόμενους» βαθμούς του Αρχαίου και Αποδεδεγμένου Σκωτικού Τύπου ή αν σου αρέσουν τα σπαθιά και τα αλογάκια, μπορείς να πας στον τύπο της Υόρκης και να φτάσεις γίνεις Ναϊτης Ιππότης, αν και δεν θα σε συμβούλευα να βγεις έξω με τη στολή σου, αν δεν θέλεις να σε μαζέψουν σούμπιτο  για το Δρομοκαϊτειο. Για να αποφύγουμε λοιπόν αυτό το ζοφερό ενδεχόμενο, θα περιοριστούμε στους φοβερούς και τρομερούς 33 βαθμούς του Σκωτικού τύπου, κι εσύ κάνε ό,τι σε φωτίσει ο Μεγαλοδύναμος.

Στον 4^ο βαθμό λοιπόν, ανακηρύσσεσαι «Μυστικός Διδάσκαλος» (secret master). Αυτό έχει πολλαπλά οφέλη αν είσαι καθηγητής μέσης εκπαίδευσης, γιατί εκεί μαθαίνεις να κάνεις στη ζούλα φροντιστήρια σε διάφορα τούβλα και να τα πιάνεις μαύρα κάτω από το τραπέζι χωρίς το ΣΔΟΕ να παίρνει χαμπάρι τίποτα.

Στον 5^ο βαθμό σου απονέμεται ο τίτλος του Τέλειου Διδασκάλου (Perfect Master), διότι πια έχεις μάθει όλα τα κόλπα και μπορείς να χρεώνεις ένα σκασμό λεφτά για ιδιαίτερα.

Στον 6^ο βαθμό ονομάζεσαι «Γραμματέας εξ' απορρήτων» (Intimate Secretary), διότι (κάνοντας κάποιες παραχωρήσεις για χάρη της Τεκτονικής σου προόδου) μαθαίνεις να κάθεσαι στα γόνατα του Σοφότατου και να του κάνεις ναζάκια.

Στον 7^ο βαθμό είσαι πλέον «Πρεβώτος και Δικαστής» (Provost and Judge), αλλά μη βιάζεσαι να χαρείς, γιατί αν ποτέ κληθείς να δικάσεις θα είναι για κάποιον Μαθητή που έφτυσε την τσίχλα του στα σκαλιά του Τεκτονικού Μεγάρου.

Στον 8^ο βαθμό γίνεσαι «Επόπτης Οικοδομών» (Intendant of the Building) και αυτό είναι πολύ χρήσιμο αν αποφασίσεις να κάνεις καριέρα στο τοπικό πολεοδομικό γραφείο.

Και με τα πολλά φτάνεις στον 9^ο βαθμό του «Εκλεκτού Διδασκάλου των Εννέα» (Elu of the Nine), με την προϋπόθεση βέβαια ότι θα καταφέρεις να βρεις εννέα αδελφούς που θα είναι πρόθυμοι να ακούσουν τη διδασκαλία σου, χωρίς να πέσουν ξεροί από πλήξη και ανία.

Αν δε καταφέρεις να βρεις τους εννιά, σου απονέμουν τον 10^ο βαθμό και σε ονομάζουν «Ένδοξο Εκλεκτό των Δεκαπέντε», γεγονός που σημαίνει ότι πρέπει να βρεις άλλα έξη θύματα με τα ίδια προσόντα που είχαν οι προηγούμενοι.

Ο 11^ος βαθμός είναι μία από τα ίδια, μια και ονομάζεσαι «Έξοχος Εκλεκτός Ιππότης, Αρχηγός των 12 Φυλών» (Elu of the Twelve) και πρέπει να μοιράσεις τη σοφία σου στα σόγια 12 αδελφών, πράγμα ιδιαίτερα κοπιαστικό, μια και προσπαθείς συνέχεια να βρεις ποιος είναι μπατζανάκης ποιού.

Αν καταφέρεις λοιπόν να επιβιώσεις από όλες αυτές τις δοκιμασίες, είσαι πλέον άξιος για τον 12^οβαθμό του «Μεγάλου Διδασκάλου Αρχιτέκτονος». Μπορεί να καμαρώνεις με το βαθμό αυτό αλλά αν δεν έχεις και το αντίστοιχο δίπλωμα από το ΕΜΠ θα σε συμβούλευα να μην ξεκινήσεις τα σχέδια καμιάς οικοδομής, γιατί θα σου πέσει στο κεφάλι.

Στον 13^ο βαθμό της «Βασιλικής Αψίδος» (Royal Arch of Solomon) δεν σου διδάσκουν τίποτα και μένεις να περιφέρεσαι μέσα στη Στοά χωρίς να ξέρεις τι πρέπει να κάνεις. Είναι βλέπεις βαθμός-παγίδα για να δοκιμάσουν την ψυχική αντοχή σου πριν αρχίσεις να κατεβάζεις καντήλια.

Αν λοιπόν αποδειχτεί ότι είσαι πράος και ανεκτικός Τέκτων, σου απονέμεται ο 14^ος βαθμός του «Μεγάλου, Εκλεκτού, Τελείου και Εξόχου Τέκτονος» και αν δεν έχεις κάτι άλλο να γράψεις στις κάρτες σου μπορείς να γράψεις αυτό και να εξασφαλίσεις τη γενική θυμηδία του κοινωνικού σου κύκλου.

Η Τεκτονική σου Πρόοδος συνεχίζεται με τον 15^ο βαθμό του «Ιππότη της Ανατολής, του Ξίφους και του Αετού», αν και αμφιβάλλω αν θα δεις ποτέ αετό να ίπταται πάνω από την οδό Αχαρνών χωρίς να τον τουφεκίσουν για μεζεδάκι οι περίοικοι.

Στον 16^ο βαθμό είσαι πλέον «Πρίγκιπας της Ιερουσαλήμ» και ποιος τη χάρη σου, με την προϋπόθεση βέβαια ότι δεν θα πας στο Ισραήλ για να διεκδικήσεις τον τίτλο σου από τους ντόπιους Παλαιστίνιους και Εβραίους.

Αν λοιπόν καθίσεις ήσυχος στα αυγά σου, ο 17^ος βαθμός επιφυλάσσει για σένα τον τίτλο του «Ιππότη της Ανατολής και της Δύσεως», κι έτσι καλό θα ήταν να παραγγείλεις ένα άλογο που μπορεί να κάνει πολλά χιλιόμετρα καθημερινά.

Με τα πολλά λοιπόν σου απονέμεται ο 18^ος βαθμός και γίνεσαι «Ιππότης του Πελεκάνου και του Αετού και Κυρίαρχος Πρίγκηψ Ροδόσταυρος του Ερεδώμ». Τώρα πια τίποτα δεν μπορεί να σκιάσει τη δόξα σου, με την προϋπόθεση ότι θα καταφέρεις να βρεις κατά που πέφτει αυτό το ρημάδι το Ερεδώμ για να διεκδικήσεις τα πριγκιπικά σου δικαιώματα, πριν το καταφέρουν οι υπόλοιποι Ροδόσταυροι αδελφοί σου.

Η Ιθάκη του 33^ου βαθμού βρίσκεται ακόμα πίσω από τον ορίζοντα, καλέ μου Θανάση. Κι όμως, δες τι σου έχει προσφέρει το ταξίδι σου…Τίτλους, δύναμη, παράσημα και άλλα καλούδια, τα οποία όμως είναι λίγο δύσκολο να τα εξαργυρώσεις στην ελεύθερη αγορά. Κι όμως, αποφασισμένος να βρεις το μυστικό του Τεκτονισμού, βάζεις το κεφάλι κάτω και συνεχίζεις ακάθεκτος τη συλλογή Τεκτονικών τίτλων και αξιωμάτων.

Φτάνοντας στον 19^ο βαθμό σε ονομάζουν «Μέγα Ποντίφικα, Έξοχο Σκώτο της Ουράνιας Ιερουσαλήμ», αλλά μη βιαστείς να διεκδικήσεις ισοτιμία με τον Πάπα, εκτός κι αν η φύση έκανε το λάθος να σε φτιάξει έτσι ώστε να σου αρέσουν τα μικρά αγοράκια.

Στον 20^ο βαθμό γίνεσαι «Σεβάσμιος Διδάσκαλος όλων των Κανονικών Στοών», αλλά ο τίτλος αυτός δεν έχει αντίκρισμα στις Κανονικές (Συμβολικές) Στοές, όπου εξακολουθείς να παραμένεις ένας ταπεινός διδάσκαλος, ανεξάρτητα από τους φανταχτερούς τίτλους που έχεις μαζέψει μέχρι τώρα.

Ο 21^ος βαθμός είναι αυτός του «Νοαχίτη ή Πρώσου Ιππότη», γεγονός που σου δίνει πλέον το δικαίωμα να καλείς την Άγγελα Μέρκελ στο κόκκινο τηλέφωνο και να την κατσαδιάζεις γιατί τα μέτρα της Τρόικας είναι πολύ χαλαρά και θέλουν εντατικοποίηση (ε, τι νόμιζες, ότι η Μέρκελ ήθελε να μας σφίξει τόσο πολύ τα λουριά;).

Στον 22^ο βαθμό, ως «Ιππότης του Βασιλικού Πέλεκυ και Πρίγκηψ του Λιβάνου» καλείσαι από τον Στουρνάρα να αποφασίσεις περαιτέρω περικοπές στις συντάξεις, στην προσπάθεια της Διεθνούς Μασονίας να κάνει την Ελλάδα Λίβανο.

Στον 23^ο βαθμό γίνεσαι «Αρχηγός της Σκηνής του Μαρτυρίου» και τίθεσαι αποκλειστικά υπεύθυνος για όλα όσα θα τραβήξει μια χώρα του Ευρωπαϊκού Νότου κατά την επόμενη πενταετία.

Στον 24^ο βαθμό, ως «Πρίγκιπας της Σκηνής του Μαρτυρίου» αποκτάς πλέον αρμοδιότητες περιφερειακής εμβέλειας κι έτσι σε βρίζουν όχι μόνο οι Έλληνες, αλλά και οι Ισπανοί, οι Ιταλοί και οι Πορτογάλοι πολίτες. Υπομονή! Η μέρα της δόξας δεν είναι πια μακρινή.

Στον 25^ο βαθμό, ως «Ιππότης του Χαλκού Όφεως» εφαρμόζεις μέτρα που σε όποια χώρα επιβληθούν, Μαύρο Φίδι που τους έφαγε! Διατάζεις πια μεγαλοτραπεζίτες, πετρελαιάδες και βαρώνους διαμαντιών και χρυσού και όπου πέφτει η σκιά σου το Σύμπαν παγώνει.

Ως «Τριαδικός Σκώτος, Πρίγκηψ του Ελέους», στον 26^ο βαθμό, ανακαλύπτεις ότι μόνο τέτοιος δεν είσαι. Η λέξη «έλεος» δεν έχει πια κανένα νόημα για σένα, ρώτα και τον Άγιο Πειραιώς να σου το επιβεβαιώσει.

Στον 27^ο βαθμό ανακηρύσσεσαι «Μέγας Ταξίαρχος του Ναού» και αποκτάς επίσημα πρόσβαση στο στοκ των παρθένων προς διακόρευση που κάθε Τεκτονικό Μέγαρο διαθέτει στα υπόγειά του. Στη γυναίκα σου λες ότι πάτε με τους αδελφούς σου να πιείτε κανένα ποτηράκι κρασί και να οργανώσετε φιλανθρωπικές δραστηριότητες.

Ως «Ιππότης του Ηλίου», στον 28^ο βαθμό, ασχολείσαι με την τρύπα του όζοντος και πως θα τη διευρύνεις, τους αεροψεκασμούς και τα αλογίσια κεφτεδάκια του ΙΚΕΑ.

Στον 29^ο βαθμό, ως «Μέγας Σκώτος του Αγ. Ανδρέου», αλλά και στον 30^ο βαθμό ως «Ιππότης Καντός» δεν κάνεις τίποτα, πέρα από το να εξασφαλίζεις αίμα νηπίων για τους επόμενους βαθμούς.

Ο 31^ος βαθμός είναι αυτός του «Μεγάλου Ταξίαρχου, Ανακριτή Επιθεωρητή» και είσαι πια εξουσιοδοτημένος να επιθεωρείς ό,τι σου καπνίσει (με την προϋπόθεση βέβαια ότι θα σε αφήσουν να το κάνεις χωρίς πολλά ζόρια).

Είσαι πια στον 32^ο βαθμό, τόσο ψηλά που από κάτω σου αντικρίζεις μόνο σύννεφα. Έχεις ονομαστεί «Ύψιστος Πρίγκιπας του Βασιλικού Μυστικού» και γνωρίζεις και τις 666 επικλήσεις προς τον άρχοντα του σκότους, καθώς και το κινητό του τηλέφωνο. Η γη τρέμει όπου πατείς και τα λουλούδια μαραίνονται από το βλέμμα σου. Τι άλλο πια να ζητήσεις από τη ζωή; Τα έχεις όλα!

Έφτασε πια η ώρα να μπεις στον πολύ μικρό κύκλο των ισχυρών αυτού του πλανήτη, αυτών που καθορίζουν τις τροχιές των άστρων και εργάζονται ακατάπαυστα για την έλευση του Εωσφόρου. Κατάλαβες για ποιους σου λέω Θανάση μου, τους Κυρίαρχους Μεγάλους Γενικούς Επιθεωρητές του 33^ου και Τελευταίου Βαθμού. Αυτούς που μπορούν να έχουν κάθε απόλαυση στο τραπέζι ή στο κρεβάτι τους, ανεξάρτητα από το γεγονός ότι ο γιατρός τους έχει πια απαγορεύσει τα περισσότερα από αυτά.

Μην κωλώνεις Θανάση μου, τα συρτάρια τους είναι γεμάτα παράσημα, οι τοίχοι τους στολισμένοι με κάθε λογής τιμητικό δίπλωμα και η τσέπη τους ξέχειλη από μαύρο χρήμα που αποκόμισαν από την πολύχρονη καταπίεση και εκμετάλλευση της Ανθρωπότητας. Έχουν ανεβάσει και έχουν καταβαραθρώσει δυναστείες ολόκληρες, έχουν ψεκάσει χημικά μέχρι τα πέρατα της Οικουμένης και έχουν τραντάξει συθέμελα τις οικονομίες κραταιών κυβερνήσεων. Είναι οι 33αρηδες, άσχετα αν οι ταυτότητές τους λένε ότι είναι 80αρηδες, συνταξιούχοι δάσκαλοι, δικηγόροι, ναυτικοί, δημοτικοί υπάλληλοι ή τμηματάρχες της ΔΕΗ.

Εσύ πρέπει να πιστέψεις εμένα, τον Τσαρούχα, τον Χαρδαβέλλα, την Ελένη Λουκά και τον Άγιο Πειραιώς. ΑΥΤΟΙ είναι ο Εχθρός, Θανάση μου. Τσάκισέ τους, αλλά πρόσεξε μην πάρει η πέτρα το κεφάλι του παππούλη σου….

http://mason100.blogspot.com

Μασόνος

Διάσημοι Άθεοι στην αρχαία Αθήνα

Γράφει η Αθηνά Ταρλά στις 31.03.2014, 10:56

Στις Ευμενίδες του Αισχύλου (στ. 151), ο Χορός αποκαλεί τον Ορέστη «άθεον άνδρα», επειδή σκότωσε τη μητέρα του, μολονότι είναι φανερό πως εκείνος δεν αμφιβάλλει για την ύπαρξη των θεών, συνομιλεί μάλιστα με τον Απόλλωνα. Και δεν είναι η μόνη περίπτωση, όπου άθεος χαρακτηρίζεται από τους αρχαίους κι εκείνος που παραβαίνει τους νόμους των θεών ή ασεβεί με κάποιον άλλον τρόπο.

Πρόσωπα που αρνούνται ευθαρσώς την ύπαρξη οποιονδήποτε θεοτήτων, εμφανίζονται στο δεύτερο μισό του 5ου αιώνα. Αποκαλούνται άθεοι, επίθετο που εξακολουθεί να συγχέεται με τον ασεβή, μία κατηγορία που οδήγησε στη φυλακή, στην εξορία, ακόμα και στον θάνατο αρκετούς Αθηναίους δίκαια ή άδικα.

Οι γνωστοί σε εμάς άθεοι της εποχής, που πίστευαν πως οι θεοί είναι επινόηση των ανθρώπων, είναι ο Πρόδικος από την Κέα, ο Κριτίας ο Αθηναίος, ο Διαγόρας ο Μήλιος και ο Κινησίας. Αυτοί, κάτω από την επίδραση της σοφιστικής κίνησης, που έθεσε υπό αμφισβήτηση, όχι μόνο τις καθιερωμένες θρησκευτικές αντιλήψεις, αλλά και την εγκυρότητα του ίδιου του Νόμου και την ύπαρξη των θεών, για πρώτη φορά, είτε υπονοούν είτε απερίφραστα διακηρύττουν ότι θεοί δεν υπάρχουν. Κάποιοι από αυτούς, μάλιστα, συμπεριφέρονται με αναίδεια και προβαίνουν σε απρέπειες που προκαλούν την αντιπάθεια των συμπολιτών τους.

Ο Πρόδικος ο Κεῖος ήταν φυσικός φιλόσοφος και Σοφιστής, στενός φίλος του Σωκράτη. Το όνομά του συνδέεται με τον μύθο του Ηρακλή που καλείται να επιλέξει ανάμεσα στην Αρετή και στην Κακία, αφήγηση που υπήρχε στο έργο του «Ὥραι» και την οποία επανέλαβε πολλές φορές στις διαλέξεις του. Στην εποχή του ήταν διάσημος για δύο πράγματα: την εμμονή του στην ακριβή χρήση των λέξεων και τις αθεϊστικές του αντιλήψεις.

Ο Πρόδικος, εξετάζοντας το θέμα ανθρωπολογικά, ισχυρίστηκε πως ο άνθρωπος επινόησε τις θεότητες, από ευγνωμοσύνη για τα αγαθά που του παρείχε η φύση. Δεν είναι τυχαίο, έλεγε, πως οι αρχαιότεροι θεοί σχετίζονται άμεσα με τη διατροφή, όπως είναι η Δήμητρα ή την απόκτηση ευημερίας, όπως ο Διόνυσος. Και κάθε φορά που αντιλαμβάνονταν την αξία κάποιου πράγματος και τη συνεισφορά του στην επιβίωση και στην πρόοδο, το θεοποιούσαν και γιόρταζαν λατρεύοντάς το. Έτσι έγινε με τον ήλιο, τη σελήνη, τα ποτάμια, τη φωτιά.

Αυτή η ορθολογική ερμηνεία της θρησκευτικότητας του ανθρώπου, ρίχνει φως στο φαινόμενο να ταυτίζεται η ονομασία ενός ωφέλιμου πράγματος με το όνομα του αντίστοιχου θεού, ο οποίος θεωρείται και ο εφευρέτης του πράγματος αυτού (για παράδειγμα, η φωτιά ονομάζεται και Ήφαιστος, το τζάκι Εστία, η Γη ταυτίζεται με τη θεά Γαία). Παράλληλα αντικρούει την ερμηνεία του Δημόκριτου, που ισχυριζόταν πως κίνητρο για την επινόηση των θεών ήταν ο φόβος για τα φαινόμενα της φύσης που απειλούσαν την ανθρώπινη ζωή.

Επόμενος άθεος, ο Κριτίας, ο αριστοκράτης μαθητής του Σωκράτη και συγγενής του Πλάτωνα, που έβλεπε την πίστη στους θεούς ως ένα πολύ αποτελεσματικό, πολιτικό εργαλείο που επινόησαν οι ηγεμόνες για να πειθαναγκάσουν τους υπηκόους τους να είναι πειθαρχημένοι. Η ανάγκη αυτή προέκυψε, υποστηρίζει ο Κριτίας, επειδή η νομοθεσία, μπορεί να απέτρεπε τους κακούς από τη διάπραξη εγκλημάτων φανερά, αλλά εξακολουθούσαν τον άνομο βίο τους όταν κανείς δεν τους έβλεπε. Επινοήθηκαν λοιπόν οι θεοί που τα βλέπουν όλα και πάντα, ώστε να περιοριστεί η παρανομία στα κρυφά. 

 Το 415 π.Χ κατηγορήθηκε μαζί με τον Αλκιβιάδη για τη βεβήλωση των Ερμών και καταδικάστηκε σε φυλάκιση, ενώ οκτώ χρόνια αργότερα εξορίστηκε. Επέστρεψε το 405 και λίγο μετά εξελέγη μέλος των τριάκοντα τυράννων στην Αθήνα. Με την εξουσία αυτή εξόντωσε τους πολιτικούς του αντιπάλους χωρίς έλεος, άρπαξε περιουσίες συμπολιτών του, ενώ απαγόρευσε στον δάσκαλό του, τον Σωκράτη να διδάσκει. Σκοτώθηκε έναν χρόνο αργότερα, κατά τη διάρκεια της επανάστασης των δημοκρατικών του Θρασύβουλου.

Ο Διαγόρας ο Μήλιος ήταν ποιητής και έγραφε κυρίως διθυράμβους. Αιχμαλωτίστηκε από τους Αθηναίους, όταν κατέλαβαν την Μήλο και ο Δημόκριτος πλήρωσε ένα μεγάλο ποσό για τον ελευθερώσει.  

Σχεδόν παντού όπου γίνεται αναφορά σε αυτόν, τον συνοδεύει το επίθετο «άθεος». Μιλούσε περιπαιχτικά και χωρίς κανέναν σεβασμό για τα μυστήρια, αποκαλύπτοντας μάλιστα τα άρρητα των τελετών. Δικάστηκε ερήμην για ασέβεια, την εποχή που οι Αθηναίοι ετοιμάζονταν για τη Σικελική εκστρατεία. Κατά πάσα πιθανότητα είχε αναμειχθεί σε πολιτικές ταραχές, ενέργεια που μαζί με την καταγωγή του από εχθρική για την Αθήνα πόλη, συνέβαλαν στην καταδίκη του. Εκείνος πάντως φρόντισε να εγκαταλείψει εγκαίρως την πόλη και να καταφύγει στην Κόρινθο, όπου και έζησε ως το τέλος της ζωής του. 

Στο «Περί της φύσης των θεών» του Κικέρωνα, διασώζεται μία αφήγηση που μας δίνει μία ιδέα για την επιχειρηματολογία του Διαγόρα: Ένας φίλος του προσπαθεί να τον πείσει για την ύπαρξη των θεών, λέγοντάς του ότι υπάρχουν πολλές εικόνες ανθρώπων που σώθηκαν από φουρτούνες, επειδή επικαλέστηκαν τους θεούς. Ο Διαγόρας του απαντά «πουθενά, όμως, δεν υπάρχουν οι εικόνες εκείνων που δεν σώθηκαν».

 

 

 

Ένας λιγότερο γνωστός σε εμάς, αλλά διαβόητος εκείνη την εποχή, ήταν ο Κινησίας (450-390 π.Χ περ.), ένας Αθηναίος ποιητής και μουσικός (πολύ κακός, μάλιστα). Οι πολύ εξεζητημένες χορογραφίες του, οι συγκεχυμένες μελωδίες του, που ο κόσμος δυσκολευόταν να τραγουδήσει, η άσχημη εμφάνισή του και η πρωτότυπη ιδέα του να καταργήσει τα χορικά στις κωμωδίες (με νόμο που πρότεινε και ψηφίστηκε το 400 π.Χ) τον έκαναν αγαπημένο στόχο των κωμικών. Το τελευταίο μάλιστα, του χάρισε το διόλου κολακευτικό επίθετο «χοροκτόνος». Η ίδια η Μουσική, σε μία κωμωδία του Φερεκράτη, τον αποκαλεί «κατάρατο Αττικό» και διαμαρτύρεται γι’ αυτόν στη Δικαιοσύνη.

Αυτός, λοιπόν, ο Κινησίας ήταν μέλος ενός συλλόγου ασεβών, των «κακοδαιμονιστών», οι οποίοι έκαναν οτιδήποτε μπορούσε να προκαλέσει το θρησκευτικό συναίσθημα των Αθηναίων. Η αγαπημένη τους απασχόληση ήταν να οργανώνουν δείπνα τις αποφράδες ημέρες*, κατά τη διάρκεια των οποίων χλεύαζαν τους θεούς και τους νόμους. Ο Λυσίας αναφέρει πως ο Κινησίας ήταν ο δράστης μίας πράξης βεβήλωσης του αγάλματος της Εκάτης (παρόμοια πράξη με εκείνη της κοπής των Ερμών). Δεν γνωρίζουμε τίποτ’ άλλο γι’ αυτόν, εκτός του ότι πέθανε πάμπτωχος.

Όπως μας ενημερώνει ο Θουκυδίδης, οι Αθηναίοι, μετά την φρικτή εμπειρία του Πελοποννησιακού Πολέμου «αποφάσιζαν να χαρούν τη ζωή τους όσο ταχύτερα μπορούσαν, επιδιδόμενοι στις απολαύσεις, διότι θεωρούσαν και τη ζωή και τον πλούτο εξ ίσου εφήμερα. [….], έκριναν ότι δεν υπήρχε καμία διαφορά μεταξύ ευσεβείας και ασεβείας […] επειδή κανείς δεν πίστευε πως θα επιζήσει, για να δώσει λόγο για τα εγκλήματά του και τιμωρηθεί γι’ αυτά.»  Η γοργή εξάπλωση της ανηθικότητας και της απολίτιστης συμπεριφοράς. οδήγησε τους Αθηναίους να ψηφίσουν την πρόταση του Διοπείθη περί ασεβείας, το 431 π.Χ. 

Δεν θα πρέπει, ακόμα, να μας διαφεύγει το γεγονός πως πρόκειται για μία εποχή έντονων πολιτικών ταραχών και συχνά πίσω από την κατηγορία περί ασεβείας, κρύβονταν πολιτικές σκοπιμότητες. Τέτοια ήταν η περίπτωση του Σωκράτη, που ενώ ήταν βαθύτατα θρησκευόμενος, εκτελέστηκε το 399 ως ασεβής. 

Κάπως έτσι, μία κοινωνία που ήταν πάντα ανοιχτή στις διαφορετικές απόψεις, που, τις καλές εποχές, διασκέδαζε συζητώντας με τους ξένους επισκέπτες της για άλλους θεούς και άλλα έθιμα, όπως κάθε κοινωνία που αντιμετωπίζει την διάλυση, στρέφεται σε οτιδήποτε μπορεί να προσφέρει ένα στέρεο θεμέλιο για την θεραπεία της. Και αυτή δεν ήταν μία καλή εποχή για αμφισβητήσεις, πόσω μάλλον για προκλήσεις. 

*Αποφράδες ημέρες ήταν οι γρουσούζικες μέρες, συνήθως ημερομηνίες κατά τις οποίες είχαν συμβεί τραγικά γεγονότα. Τις ημέρες αυτές δεν λειτουργούσαν οι δημόσιες υπηρεσίες, δεν διοργανώνονταν εκδηλώσεις πολιτικές ή θρησκευτικές και δεν σταματούσαν οι εμπορικές συναλλαγές. Αποφράς, από την πρόθεση από και το ρήμα φράζω = λέγω, διότι ούτε καν αναφέρονταν σε αυτές.  

ΠΗΓΕΣ

E.R. Dodds, The Greeks and the Irrational, Berkeley: U. California Press, 1951 

W. K. C. Guthrie, The Sophists, Cambridge University, 1971

Θουκυδίδη, Ιστορίη, βιβλίο Β΄ 

Το προσωπικό μου blog

Αθηνά Ταρλά

Η σκοτεινή πλευρά των φωτεινών πνευμάτων της Αναγέννησης

Γράφει η Αθηνά Ταρλά στις 07.07.2014, 09:30

Χαρισματικοί καλλιτέχνες που άφησαν το σημάδι τους στον κόσμο μας, με επίπεδο ευφυΐας και δημιουργίας αξιοθαύμαστο μέχρι σήμερα, που είχαν όμως κι αυτοί τα βάσανά τους. Η καθημερινότητά τους, ο χαρακτήρας τους, τα πάθη και οι φόβοι τους δεν διαφέρουν από εκείνα οποιουδήποτε ανθρώπου. Μόνο που εκείνοι μπόρεσαν να φωτίσουν τα σκοτάδια της ψυχής τους –και της δικής μας-  με την ομορφιά της τέχνης. 

Sandro Botticelli (Φλωρεντία 1445 -1510)

Τα έργα του Μποτιτσέλι (ειδικά τα πρώτα του) είναι μία σύνοψη του πνεύματος που είχε καταλάβει τον άνθρωπο της Αναγέννησης. Η Primavera του, το σύμβολο του ανθρωπισμού του 15ου αιώνα και η «Γέννηση της Αφροδίτης», η απόδοση της ανύψωσης του ανθρώπου ή της εξανθρώπισης του θείου (ανάλογα με τους «φακούς» του καθενός) είναι ανάμεσα στους δημοφιλέστερους πίνακες όλων των εποχών.

Αυτός, όμως, ο εκφραστής των ουμανιστικών ιδεών της σημαντικότερης ίσως εποχής της ευρωπαϊκής ιστορίας, το 1492, μετά τον θάνατο του Λορέντζο των Μεδίκων και του αδελφού του, Τζοβάνι, αφέθηκε στη σκοτεινή γοητεία του θρησκόληπτου Σαβοναρόλα, ο οποίος για δέκα περίπου χρόνια ανέκοψε την αναγεννησιακή πορεία στη Φλωρεντία.

 Όπως η πλειονότητα των συμπολιτών του, ο Σάντρο έριξε με τα ίδια του τα χέρια στις «φωτιές της ματαιοδοξίας» ό, τι θύμιζε την εποχή της πολυτέλειας και του έκλυτου (κατά τον φανατικό κληρικό) βίου της Φλωρεντίας. 

Έτσι, ανάμεσα στα κοσμήματα, τα απαγορευμένα βιβλία και άλλα προϊόντα ευημερίας και πολιτισμού, έλιωσαν στις φωτιές και πολλά έργα του Μποτιτσέλι με θέματα παγανιστικά -και ως εκ τούτου προσβλητικά- για την εκκλησία. 

Από τότε εγκαταλείπει τις μυθολογικές αλληγορίες και περιορίζεται σε θέματά αυστηρά θρησκευτικά (ο Θρήνος, η Μυστική Γέννηση κ.ά), ενώ πολλοί πιστεύουν πως σε αυτό το διάστημα δημιούργησε πολλές από τις διάσημες Μαντόνες του. 

Έγγραφα του 1503 αποκαλύπτουν πως την εποχή αυτή αντιμετωπίζει πολύ σοβαρά οικονομικά προβλήματα, καθώς στον χώρο είχαν ήδη εμφανιστεί οι δύο καινοτόμοι κολοσσοί της Ιταλικής Αναγέννησης, ο Ντα Βίντσι και ο Μικελάντζελο. Σαν να μην έφτανε αυτό, ο Μποτιτσέλι υπέστη μία παραμόρφωση στην πλάτη, η οποία δεν του επέτρεπε πια να εργάζεται.

Ο Σάντρο πιθανότατα δεν ανέκαμψε οικονομικά έως τον θάνατό του, και οι πίνακες της τελευταίας δεκαετίας της ζωής του φανερώνουν και την εντυπωσιακή αλλαγή στην ψυχοσύνθεσή του. 

Οι δύο πίνακες που ακολουθούν έχουν το ίδιο θέμα: Ιουδήθ και Ολοφέρνης, αλλά τους χωρίζουν 35 χρόνια. 

Ο πρώτος (1472) αποδίδει το θέμα με την χαρακτηριστική αισιοδοξία την κίνηση και ελαφρότητα της περιόδου εκείνης που γέννησαν την Primavera και την Αφροδίτη.

Ο δεύτερος (1500) χαρακτηρίζεται από σκοτεινά χρώματα, αυστηρότητα και ύφος λιτό, όχι πια στην εξοχή, αλλά σε ένα κλειστό χώρο.

Πέθανε το 1510, αφού υπέφερε για αρκετά χρόνια από διάφορες ασθένειες.

Leonardo Da Vinci (1452 - 1519 Φλωρεντία/ Γαλλία)

Η κορυφαία μορφή της τέχνης και της επιστήμης της Αναγέννησης, ο Λεονάρντο, σε όλη του σχεδόν τη ζωή αγωνιζόταν να κερδίσει την εύνοια του άκαρδου πατέρα του και να διαχειριστεί τα πολύπλοκα συναισθήματα που έτρεφε για τη μητέρα του..

Ο συμβολαιογράφος Σερ Πιέρο Ντα Βίντσι αγάπησε πολύ την Κατερίνα (τη μητέρα του Λεονάρντο), αλλά δεν την παντρεύτηκε. Φρόντισε για την αποκατάστασή της προσφέροντάς της ένα κτήμα και φροντίζοντας να παντρευτεί έναν χωρικό.

Εκεί πέρασε ο Λεονάρντο τα πρώτα χρόνια της ζωής του, σε ένα επαρχιώτικο περιβάλλον, σε μία φτωχή, πολύτεκνη οικογένεια (η μητέρα του απέκτησε άλλα πέντε παιδιά), χωρίς ιδιαίτερη μόρφωση, αλλά με άμεση και συνεχή πρόσβαση στη φύση και στις αγροτικές εργασίες. Ο ίδιος αποκαλεί τον εαυτό του «αγράμματο άνθρωπο», αλλά με καμάρι, θεωρώντας πως η φύση είναι πιο αποτελεσματικός δάσκαλος από οποιονδήποτε λόγιο. Και το απέδειξε.

Ο πατέρας του παντρεύτηκε, λίγους μήνες μετά τη γέννησή του, μία νεαρή του κύκλου του, η οποία πέθανε δώδεκα χρόνια αργότερα κατά τη διάρκεια της γέννησης του πρώτου τους παιδιού (που επίσης δεν επέζησε). Ένα χρόνο μετά παντρεύτηκε μία δεκαπεντάχρονη κοπέλα και λίγους μήνες αργότερα, ο Λεονάρντο έρχεται στη Φλωρεντία να φοιτήσει στο εργαστήριο του Βερόκιο και να λάβει ταυτόχρονα την απαραίτητη εκπαίδευση για να μπορέσει να εργαστεί ως βοηθός στο συμβολαιογραφείο του πατέρα του. Αν και ήταν ο μοναδικός γιος του Σερ Πιέρο, δεν θα μπορούσε να αναλάβει μόνος του το συμβολαιογραφείο, επειδή ήταν νόθος.

Η σχέση πατέρα και γιου ήταν δύσκολη. Ο Σερ Πιέρο ήταν απότομος με τον γιο του και απόμακρος. Και τα πράγματα έγιναν ακόμα χειρότερα το 1476, όταν με την τρίτη του γυναίκα αποκτά έναν ακόμα γιο, τον Αντόνιο, ο οποίος, βέβαια, θα είναι ο μοναδικός νόμιμος απόγονός του. Ο Λεονάρντο περνάει στη σκιά της ζωής του πατέρα του, ο οποίος δεν θα τον αναφέρει καν στη διαθήκη του!

Στις σημειώσεις του έχει καταγράψει παράξενα και συχνά τρομακτικά όνειρα, τα οποία έγιναν αντικείμενο ανάλυσης από τον Φρόιντ, που έβλεπε σε αυτά τον πόνο της εγκατάλειψης και το άγχος της απόρριψης. Κινηματογραφικές σκηνές, κυρίως με πουλιά, που προφανώς σχετίζονται και με το πάθος του για τις πτήσεις.

Σχέδιο πτητικής μηχανής, Ντα Βίντσι , 1485

Ως χαρακτήρας ήταν αυτό που λέμε «με τα φεγγάρια του». Περνούσε περιόδους έντονης δημιουργικότητας, οπότε ξεκινούσε πολλά έργα τα μαζί και άφηνε τα περισσότερα ημιτελή. Άλλες φορές περνούσε μεγάλα διαστήματα χωρίς να ζωγραφίσει ή να σχεδιάσει το παραμικρό.

Σε μία τέτοια φάση της ζωής του, άφησε μισοτελειωμένο τον πίνακα με το θείο βρέφος, την Παναγία και την Αγ. Άννα (1510). Ήταν μία παραγγελία του τάγματος των Σερβιτών, αλλά ο Λεονάρντο, εντωμεταξύ, απέκτησε έναν ακαταμάχητο ενθουσιασμό για τα μαθηματικά. Παράλληλα, τέθηκε στην υπηρεσία του Καίσαρα Βοργία, ο οποίος χρειαζόταν τον καλύτερο διαθέσιμο μηχανικό για τις πολεμικές του επιχειρήσεις. Ο πίνακας έμεινε ανολοκλήρωτος και το αρνάκι (ίσως και τμήμα του τοπίου) είναι ζωγραφισμένο από άλλο χέρι. Προφανώς, κάποιος από το εργαστήριο ανέλαβε να παραδώσει την παραγγελία.

Όλοι γνώριζαν τον φόβο που είχε πως θα του έκλεβαν τις ιδέες και γι’ αυτό κρατούσε κωδικοποιημένες σημειώσεις. Φόβος που δεν ήταν και τόσο παράλογος όσο ακούγεται, όταν ένα πρωτοπόρο πνεύμα δημιουργεί υπό το άγρυπνο βλέμμα της Ιεράς Εξέτασης.

Michelangelo Buonarroti (1475 – 1564 Φλωρεντία/Ρώμη)

Ο Μικελάντζελο έμεινε ορφανός από μητέρα σε ηλικία 6 ετών. Έζησε 88 χρόνια έχοντας αποκτήσει τεράστια περιουσία, ζούσε όμως λιτά χωρίς απολαύσεις, «σαν φτωχός», όπως έλεγε ο ίδιος. Οι βιογράφοι του αναφέρουν πως κοιμόταν λίγο, έτρωγε ελάχιστα και μόνο από ανάγκη και πως ήταν εργασιομανής σε τέτοιο βαθμό, που για μήνες δεν έβγαζε καν τα ρούχα και τα παπούτσια του, ούτε κατά τη διάρκεια του ύπνου! 

Ήταν μελαγχολικός, ζούσε απομονωμένα καθώς είχε αλαζονικό χαρακτήρα και οργιζόταν εύκολα. Ούτε με τον εαυτό του, όμως, ήταν ευχαριστημένος κι ένιωθε συνεχώς την ανάγκη να αποδεικνύει την αξία του, προσπαθώντας να καλύψει την ανεπάρκεια στη μόρφωσή του και ήταν συνεχώς ανασφαλής, τόσο για την τέχνη του όσο και για την εμφάνισή του.

 Χαρακτηριστική της προσωπικότητάς του ήταν η αντίδρασή του στο παρακάτω περιστατικό. Μια μέρα (μάλλον γύρω στο 1503), ο Λεονάρντο Ντα Βίντσι διέσχιζε τον δρόμο της Σάντα Τρινιτά με έναν φίλο του, όταν τον φώναξαν από μία παρέα που μελετούσε ένα απόσπασμα από το έργο του Δάντη. Ζήτησαν από τον Λεονάρντο να τους εξηγήσει ένα σημείο κι εκείνος του είπε πως καλύτερα θα τους το εξηγούσε ο Μικελάντζελο, που τυχαίως διάβαινε τον δρόμο την ώρα εκείνη. Ο Μικελάντζελο όμως το εξέλαβε ως ειρωνεία και του απάντησε: « Να το εξηγήσεις εσύ, που σχεδίασες κι έφτιαξες το καλούπι για το μπρούτζινο άλογο, και αφού δεν ήσουν ικανός να το συνεχίσεις, το παράτησες γεμάτος ντροπή». Ύστερα γύρισε την πλάτη του και έφυγε, αφήνοντας σύξυλο και κατακόκκινο από θυμό τον έκπληκτο Λεονάρντο.

Αυτό το υπέροχο γλυπτό του 1550, το οποίο προόριζε για τον τάφο του, φέρει τα σημάδια του οξύθυμου χαρακτήρα του. Το χέρι και το πόδι του Ιησού, κάποια στιγμή έντονου θυμού, θρυμματίστηκαν από το χέρι του δημιουργού τους, ποιος ξέρει για ποιον λόγο και η ζημιά αποκαταστάθηκε από κάποιον τον μαθητή του Tiberio Calcagni και τελικά, ο Μικελάντζελο το δώρισε στον υπηρέτη του, Antonio.

Όταν εργαζόταν στο Βατικανό, διακοσμώντας την οροφή του Αγ. Πέτρου, παραπονιόταν συνεχώς, επειδή αυτή η δουλειά δεν του έδινε ικανοποίηση. Ο Μικελάντζελο δεν αγαπούσε τη ζωγραφική και θεωρούσε ανώτερη τέχνη τη γλυπτική. Έλεγε πως, όταν επεξεργάζεται έναν μαρμάρινο όγκο, στην πραγματικότητα αποκαλύπτει απλώς τη μορφή που έχει ήδη κρυμμένη μέσα του.

Λεπτομέρεια από την "Ημέρα της Κρίσης", Βατικανό 1537-1541

Αν ζητούσαμε από τους τρεις Φλωρεντινούς να μας φτιάξουν τον επίλογο, ο Σάντρο, ίσως να μας έλεγε πως και η υποτίμηση της ματαιοδοξίας, δεν είναι παρά μία άλλη μορφή της ματαιοδοξίας. Μπορεί να μας έλεγε και για το σκληρό πρόσωπο του ανταγωνισμού και το δράμα της ύπαρξης που γίνεται τέχνη. Δεν γνωρίζουμε, γιατί δεν έγραψε τίποτα.

Οι άλλοι δύο όμως, δεν ήταν τόσο σιωπηλοί.

Ο Μικελάντζελο πιθανότατα θα μας έλεγε πως «ευφυΐα είναι η αιώνια υπομονή» και πως «στη ζωή δεν υπάρχει μεγαλύτερη ζημιά από τον χρόνο που αφήνουμε αναξιοποίητο». Και ο Λεονάρντο θα συμπλήρωνε πως «οι άνθρωποι που επιτυγχάνουν, σπανίως στέκονται άπραγοι περιμένοντας να τους συμβούν πράγματα. Βγαίνουν έξω και συμβαίνουν αυτοί στα πράγματα».

Το προσωπικό μου blog

Αθηνά Τ