Ο Αριστοφάνης, το νόμισμα και οι πολιτικοί

Στους «Βάτραχους» ο Αριστοφάνης βάζει τον θεό Διόνυσο να κατεβαίνει στον Αδη για να φέρει πίσω τον δραματουργό Ευριπίδη. Είναι απελπισμένος από την κατάσταση που επικρατεί στο θέατρο (405 π.Χ.) και επιζητεί την επάνοδο κάποιου μεγάλου ποιητή για να επανέλθει η δραματική δημιουργία στην πρότερη μεγαλοσύνη της. Σε ένα σημείο ο Χορός λέει: (ελεύθερη μετάφραση) Αυτή η πόλις, συχνά μου φαίνεται πως συμπεριφέρεται στους καλύτερους και αξιότερους πολίτες μας με τον τρόπο που φέρεται στα παλιά ασημένια νομίσματά μας, αλλά και τα καινούργια χρυσά. Αυτά τα χρήματα δεν ήταν ποτέ κίβδηλα… Παντού ανάμεσα σε βάρβαρους περνούσαν τον έλεγχο. Αλλά δεν τα χρησιμοποιούμε, αντίθετα έχουμε τα υποβαθμισμένα μπρούτζινα που πριν από λίγες μέρες τα κόψαμε, ίσως και σήμερα. Ετσι φερόμαστε στους καλύτερους πολίτες μας, από ευγενική γενιά, δίκαιους, τους πιο καλούς και καλύτερα εκπαιδευμένους στις μούσες και στην παλαίστρα. Αντίθετα χρησιμοποιούμε ξενόφερτο μπρούντζο για κάθε τι… (717-27) Σήμερα η πόλις μας βρίσκεται σε μια πρωτόφαντη κρίση έχοντας για κέντρο της, με μια πρώτη παρατήρηση, το νόμισμα, το ευρώ. Ο Αριστοφάνης, σύμφωνα με τους μελετητές, στους παραπάνω στίχους διατυπώνει τον νόμο του Gresham: Το κακό νόμισμα διώχνει το καλό. Η θέση αυτή δεν είναι απολύτως ακριβής, αν δεν προστεθούν ορισμένες συνθήκες τις οποίες σύγχρονοι οικονομολόγοι έχουν μελετήσει. Το κεντρικό όμως σημείο παραμένει. Αυτό που περιέγραφε ο Αριστοφάνης, όπως και ο λόρδος Gresham για την Αγγλία του Ερρίκου 8ου. Στη σύγχρονη Ελλάδα υπάρχει ένα καλό νόμισμα, το ευρώ, το οποίο κατά περίεργο τρόπο έχει συμβάλει σε μια οικονομική καταστροφή. Ομως ο Αριστοφάνης δεν αναφέρει τον νόμο του Gresham για να μας κάνει μαθήματα οικονομίας. Τον χρησιμοποιεί, όπως διαβάζουμε, ώστε να μπορέσει ο Χορός να κάνει τη σύγκριση του κακού νομίσματος με τους κακούς πολιτικούς και ηγέτες της πόλης. Μετά από τόσες αναλύσεις είναι πια προφανές πως είχαμε ένα καλό νόμισμα, αλλά κακούς, κάκιστους πολιτικούς. Δεν θα αναφέρουμε εδώ τις ισότητες του μοντέλου παραγωγής και του διεθνούς καταμερισμού εργασίας της ζώνης του ευρώ, αλλά είναι ηλίου φαεινότερoν πως τις εγγενείς δυσκολίες του καλού ευρώ οι κακοί πολιτικοί τις μετέτρεψαν σε καταστροφή. Ο νόμος του Αριστοφάνη, ότι το κακό νόμισμα διώχνει το καλό, αναφέρεται στην πραγματικότητα των πολιτικών. Το πλαστό, ψευδές, ανήθικο, διεφθαρμένο πολιτικό υποκείμενο, είτε πολίτης είτε επίδοξος πολιτικός, εξοβελίζει το έντιμο, το εκπαιδευμένο, το αυθεντικό πολιτικό στοιχείο. Και ο Αριστοφάνης συνεχίζει. «Αλλά τώρα, ανόητοι τρελοί, είναι καιρός να αλλάξετε τους τρόπους σας. Χρησιμοποιήστε άξιους ανθρώπους και πάλι. Θα δείτε, αν πετύχετε, τότε θα αξίζετε έπαινο. Αν αποτύχετε, τότε θα ταιριάζετε με το δέντρο από όπου κρέμεστε. Ετσι και αλλιώς αν λαθέψετε, αυτό θα πουν οι σοφοί». (στίχοι 730-7) Σκληρά λόγια από έναν κωμωδιογράφο αλλά πραγματιστή δραματουργό. Ο Αριστοφάνης στον Αδη πρώτιστα ενδιαφέρεται γι” αυτό στο οποίο ο ίδιος μετέχει, το δράμα. Ο Διόνυσος οργανώνει έναν διαγωνισμό ανάμεσα στον Αισχύλο και τον Ευριπίδη και τελικά φέρνει πίσω τον Αισχύλο. Ο Πλούτωνας λέει στο τέλος: «Στο καλό Αισχύλε, πήγαινε να σώσεις την πόλη μας με τις ευγενικές σου σκέψεις και εκπαίδευσε τους ανόητούς μας. Εχουμε τόσους πολλούς… Δώσε αυτό το σκοινί στον φοροεισπράκτορα Μύρμηκα και αυτό το κώνειο στον Αρχήνομο» (1500-10). Ο ποιητής στον νου του έχει το πώς θα εκπαιδεύσει την πόλη για να εκλέξει έντιμους και ικανούς πολίτες. Και αυτό, γιατί βλέπει γύρω του την έκπτωση των πολιτών και προσπαθεί, ως θεατές των Βατράχων, να τους εμπνεύσει με μια μεγάλη ποιητική παράδοση, του καλού νομίσματος που είχαν, ώστε να εκλέξουν ικανούς και έντιμους ηγέτες. Ο Χάροντας θέλοντας να σώσει την πόλη στέλνει όργανα τιμωρίας για τους διεφθαρμένους πολιτικούς. Η Ελλάδα του 2013 δεν έχει ούτε μεγάλους δραματουργούς ή ποιητές, ούτε διανοούμενους οι οποίοι μπορούν να εμπνεύσουν τους πολίτες ώστε να ξεχωρίσουν ικανούς και έντιμους ηγέτες. Ο νόμος του Αριστοφάνη για το κακό νόμισμα που διώχνει το καλό ισχύει, σύμφωνα με αναλύσεις, για τους πολιτικούς γενικώς ως επαγγελματίες στον συγκεκριμένο χώρο. Είναι αξιοσημείωτο πως ο Ανταμ Σμιθ, ο γνωστός εκφραστής της αόρατης χειρός της αγοράς, στην πραγματικότητα ένας φιλόσοφος των προβλημάτων ηθικής, μελέτησε το ζήτημα της τιμιότητας των πολιτικών στις Διαλέξεις της Γλασκώβης και τους κατέταξε στους πιο ανέντιμους επαγγελματίες μετά τους πρέσβεις. Οι σύγχρονοι μελετητές ισχυρίζονται πως οι πολιτικοί δεν έχουν κίνητρο να είναι έντιμοι και ειλικρινείς διότι μπορούν να επιτύχουν τον σκοπό τους με εύκολη εξαπάτηση των ψηφοφόρων. Η εξαπάτηση έγκειται στο ότι οι πολίτες δεν έχουν αρκετές πληροφορίες για να αξιολογήσουν τους ενδιαφερόμενους, οι οποίοι θέλουν να κάνουν καριέρα στην πολιτική. Αυτή τη φορά όμως δεν πρέπει να αποτύχουμε. Οφείλουμε να ψάξουμε καλά κάθε πληροφορία για όλους τους επίδοξους ηγέτες, να μάθουμε για αυτούς και τις προθέσεις τους για μας. Αν δεν το κάνουμε, θα μας ταιριάζει το δέντρο που θα κρεμαστούμε (αν δεν είμαστε ήδη), μια και θα είμαστε σαν τους βατράχους που πιστεύουν πως τα κοάσματά τους είναι μελωδίες στα αυτιά των Μουσών και του Απόλλωνα. ……………………………………………………………………..  Του Νικόλαου Α. Μπινιάρη - Συγγραφέα Πηγή: http://www.efsyn.gr Αντικλείδι , http://antikleidi.com

Αντικλείδι, http://antikleidi.com/2013/06/12/aristofanis/

Μοντέρνες δουλειές , αλλοτρίωση της εργασίας.

Απόσπασμα από το βιβλίο του Δ. Χαριτόπουλου «Ημών των Ιδίων» "Ο πραγματικός πλούτος της χώρας παράγεται στο χωράφι και στο εργοστάσιο, γι  αυτό οι αγρότες και οι εργάτες δε διανοήθηκαν ποτέ να επικαλεστούν κάποια  νεφελώδη ιδεολογήματα για τη δουλειά τους. Η προσφορά τους είναι αυταπόδεικτη. Αντιθέτως οι απασχολούμενοι στον τριτογενή τομέα των υπηρεσιών, δεν αρκούνται  στην υψηλότερη αμοιβή που εισπράττουν, αλλά αγωνιούν να δώσουν και ανώτερο  νόημα σε αυτό που κάνουν. Το επάγγελμα έγινε ιδεολογία. Ο καλώς εννοούμενος επικερδής χαρακτήρας αποσιωπάται συστηματικά και  προβάλλεται κατά κόρον σα ζωτική ωφέλεια για το κοινωνικό σύνολο. Οι  χρηματιστές κόπτονται για την «ανάπτυξη», οι διαφημιστές μοχθούν για την  «επικοινωνία», οι ασφαλιστές χτίζουν την «ασφαλιστική συνείδηση», οι  δημοσιογράφοι αγωνιούν για την «ενημέρωση» κοκ. Εξ ου και το καταγέλαστο ορισμένων  ότι ασκούν λειτούργημα . Η κοινωνία που διευθύνεται από τους εγγράμματους, έχει περί πολλού αυτά τα  επαγγέλματα και περιφρονεί εξόφθαλμα τον αγρότη και τον εργάτη. Απόδειξη ότι  τους αμείβει με τα χαμηλότερα των εισοδημάτων και τους επιφυλάσσει πενιχρές  συντάξεις και ανεπαρκέστατη υγειονομική περίθαλψη. Ουδείς ζηλεύει τη μοίρα τους. Οι νέοι ονειρεύονται να σπουδάσουν για να κάνουν καριέρα σε κάποιες από τις  μοντέρνες και αστραφτερές δουλειές. Αυτές έχουν πέραση, προσφέρουν υψηλές  αμοιβές και απείρως υψηλότερο κοινωνικό στάτους. Δεν υποψιάζονται καν πως η  καριέρα είναι η δική τους κοιλάδα των δακρύων. Για να πετύχεις σε αυτές τις  δουλειές, το παν είναι να ξέρεις να πουλάς τον εαυτό σου. Αλλού σε θέλουν  τολμηρό και επιθετικό και αλλού μετρημένο και αξιόπιστο. Οι απαιτήσεις αλλάζουν  ανάλογα με τον κλάδο. Άλλο σειλς και άλλο φαϊνανς. Σ’ αυτή την κωμωδία του  αγκρέσιβ ή του ρελαϊαμπλ δε θα σταματήσεις ποτέ να συμμετέχεις, αυτή θα σε κρατάει στη δουλειά. Επίσης από την ημέρα που θα εισέλθεις σε έναν κλάδο, θα  πρέπει να ασπαστείς και τις ιδεοληψίες του, σα να μυείσαι σε θρησκευτική  αίρεση. Ο κλάδος υπεράνω όλων. Είναι ο ιερός δεσμός που προστατεύει και ανυψώνει τα μέλη του, ασχέτως των  εσωτερικών ανταγωνισμών. Με αυτή τη συντεχνιακή αντίληψη της χειρίστης μορφής  οι «συνάδελφοι» θωρακίζουν την επαγγελματική τους ιδιότητα και διεκδικούν από την κοινωνία διαρκώς και νέα προνόμια. Μαζί με την είσοδο στην αγορά εργασίας των νέων επαγγελμάτων εισήχθη και η  δυτική νοοτροπία του ολοκληρωτικά αφοσιωμένου στην δουλειά του προτεστάντη. Ο  χρόνος που αφιερώνουν οι υπάλληλοι στην εταιρία είναι τρομακτικός.  Στις σύγχρονες επιχειρήσεις η εργασιακή σκλαβιά επανήλθε λουστραρισμένη, αλλά  εξίσου εξοντωτική. Η μοίρα του σπουδασμένου εργαζόμενου είναι δυσμενέστερη από  αυτή του αγράμματου εργάτη. Το καθορισμένο ωράριο θεωρείται παρωχημένη  αντίληψη, και η αμοιβή για υπερωρίες είναι αδιανόητη. Οι υπάλληλοι δουλεύουν  εντυπωσιακά περισσότερες ώρες από τις προβλεπόμενες από το νόμο, απασχολούνται  Σαββατοκύριακα και αργίες χωρίς την ανάλογη αμοιβή. Τα εξοντωτικά δωδεκάωρα δουλειάς είναι nonstop. Η μεσημβρινή σιέστα έχει τεθεί  πλέον και στη χώρα μας υπό διωγμόν, κατάντησε μομφή. Λένε πως αυτός κοιμάται  μεσημέρι εννοώντας πως είναι εκτός πνεύματος, εν ολίγοις ακατάλληλος. Ο ύπνος  του μεσημεριού είναι βάλσαμο για τη ψυχική και τη σωματική υγεία και εννοείται,  συμβάλλει καίρια στη μακροβιότητα . Είναι κατά πολύ πιο απαραίτητος και  ζωογόνος από όλες τις χελθι βιταμίνες, τα σπα και τις λοιπές τεχνικές στήριξης  του ανθρώπινου οργανισμού. Ο ευπρεπής μισθός και ίσως κάποιο ετήσιο bonus που παρέχουν οι εταιρίες στα  μοντέρνα εργατόσκυλα δεν αντισταθμίζουν τις ατέλειωτες ώρες πρόσθετης δουλειάς. Γι αυτό υπάρχουν συνήθως κάποιες έξτρα παροχές κολακείας το ωραίο γραφείο (με  παράθυρο ή όχι ανάλογα με τη θέση σου στην ιεραρχία) και κάποιοι φανταχτεροί  τίτλοι που ουσιαστικά δε σημαίνουν τίποτε. Προβιβάζεσαι σε εξέκιουτιβ, σινιορ  εξέκιουτιβ, κορντινέιτορ, σουπερβάιζορ, νταιρέκτορ, βάιζπρεζιντεν, τσιφ, μέλος  του εξέκιουτιβ μπόρντ και άλλα του σωρού και χωρίς νόημα. Η επιτυχημένη καριέρα σε μια σύγχρονη εταιρία αποτελείται από δύο βασικά  στοιχεία: την όλο και μεγαλύτερη «τρέλα» για δουλειά και το λόγιαλτυ  (πιστότητα) για την εταιρία και τους στόχους της. Επίσης είναι απαραίτητο να  συμμεριστείς κάποιες νέες αξίες. Όπως το σχιζοφρενικό «άλλο δουλειά και άλλο  φιλία» λές και ο άνθρωπος μπορεί να κάνει αναστολή αισθημάτων. Ή το δόγμα ότι με κάθε θυσία πρέπει να φέρεις σε πέρας την αποστολή που σού ανέθεσαν. Όλα αυτά  καλύπτονται με την πρόστυχη στρεψοδικία του σωστού επαγγελματία. Που σημαίνει  ότι προκειμένου να γίνει η δουλειά σου όλα επιτρέπονται. Η δουλειά προηγείται  κάθε ανθρώπινου αισθήματος , φιλία, αγάπη, δίκιο, κατανόηση είναι δευτερεύοντα. Λέμε είμαι προφέσιοναλ και αυτό τα εξηγεί όλα. Και ο Αλ Καπόνε προφέσιοναλ ήτανε. Το πλέον ψυχοφθόρο για τον εργαζόμενο είναι πως πρέπει να δίνει κάθε μέρα  εξετάσεις. Τα σύγχρονα επαγγέλματα έχουν υψηλό βαθμό ανασφάλειας σε σχέση με τα  παραδοσιακά. Και απείρως σκληρότερο ανταγωνισμό τόσο εξωτερικό, από άλλες  ομοειδείς εταιρίες, όσο και κυρίως εσωτερικό, από άλλους καπάτσους που  εποφθαλμιούν την ίδια θέση. Ακόμη και το υψηλόβαθμο στέλεχος δεν αισθάνεται  σιγουριά: πάει ένα πρωί στη δουλειά και χωρίς καμιά προειδοποίηση βρίσκει το  γραφείο του στο διάδρομο. Στο πίσω μέρος του κεφαλιού μας όλοι ξέρουμε ότι στον κόσμο δεν ήρθαμε για να  κάνουμε καριέρα, λεφτά και όνομα, ήρθαμε πρωτίστως για να ζήσουμε και ει  δυνατόν να αφήσουμε αυτό τον κόσμο λίγο καλύτερο από ότι τον βρήκαμε. Αλλά δε  ζούμε κι αυτό μας τρελαίνει. Το άγχος, το στρες, ο φόβος, η ντροπή, η  περιφρόνηση, η επιθετικότητα, η θέληση της δύναμης γεννιούνται από μια  καταπιεσμένη θέληση για ζωή. Με την πιο κοινή λογική όσες ώρες δουλεύεις, άλλες  τόσες πρέπει να έχεις ελεύθερες για να χαρείς αυτά που έβγαλες. Όμως ο νέος άνθρωπος  σπαταλά όλο το χρόνο, την ευφυία, την εφευρετικότητα και τις εμπνεύσεις του για  την καριέρα του και όχι για τη ζωή του. Ο ψυχισμός του μολύνεται από αυτό το  δηλητηριώδες αλισβερίσι. Φυσικά, το εξέκιουτιβ τερατάκι γραφείου θα μεταφέρει μακάβρια το πάρε δώσε και  στις προσωπικές του σχέσεις. «Αυτά έκανα για σένα, περιμένω ανταπόδοση».  Μοιραία οι λαμπρές καριέρες είναι πυραμίδες που θεμελιώνονται πάνω σε  προσωπικές και οικογενειακές τραγωδίες." Διονύσης Χαριτόπουλος «Ημών των Ιδίων» Για όσους δεν το γνωρίζουν ο Δ. Χαριτόπουλος ήταν από τα κορυφαία ονόματα στον  χώρο της διαφήμισης με πολύ λαμπρό όνομα και εξαιρετικές δημιουργίες. Ήταν  μέρος του συστήματος που περιγράφει και ενδεχομένως είναι ακόμα, αλλά τώρα πια  μάλλον βρίσκεται στις παρυφές αυτού. by Αντικλείδι , http://antikleidi.wordpress.com

Αντικλείδι, http://antikleidi.com/2011/09/23/imontonidio/

Εγχειρίδιο Βλακείας

Αποσπάσματα από το βιβλίο «Εγχειρίδιο Βλακείας» του Διονύση Χαριτόπουλου. ______ Το μέγεθος και οι αυλακώσεις του εγκεφάλου που χώρισαν τους ανθρώπους από το υπόλοιπο ζωικό βασίλειο χωρίζουν και τους ίδιους (με την επίδραση και του περιβάλλοντος όπου αναπτύσσονται) , ανεξαρτήτως φυλής , χρώματος , φύλου , πλούτου , σπουδών , ιδεολογίας , σε δύο βασικές κατηγορίες : στους ΕΞΥΠΝΟΥΣ και στους ΒΛΑΚΕΣ. Αν και η μεταξύ τους διάκριση δεν είναι δύσκολη , όσοι ανήκουν στην πρώτη κατηγορία δεν το λένε και όσοι ανήκουν στη δεύτερη δεν το ξέρουν. ______ Η βλακεία είναι απρόβλεπτη. ‘Εχει τόση ποικιλία εκδηλώσεων, όσοι και οι βλάκες που ο καθένας ξεχωριστά είναι μια αστείρευτη πηγή εμπνεύσεων. ______ Κατά το χαριτολόγημα του Σαμφόρ , ο βλάκας ζει απερίσκεπτα σε έναν κόσμο που δεν ξέρει , όπως οι μύγες δεν ξέρουν φυσική ιστορία. ______ Η μήτρα της ευφυίας και της βλακείας ήταν ανέκαθεν αντικείμενο σκυλοκαυγά. : γεννήθηκαν ή έγιναν; Έτσι βγήκαν από τα γεννοφάσκια τους ή τους γάνωσε το μυαλό ο κόσμος όπου φύτρωσαν; Με δύο λόγια , η νόηση είναι κληρονομική (γονίδιο) ή επίκτητη; (περιβάλλον). Νοητικά ο καθένας μας κληρονομεί ένα ορισμένο οικόπεδο , μικρό ή μεγάλο. Αν σου αναλογούν 200 τετραγωνικά , ανάλογα με το περιβάλλον μπορείς να κτίσεις παράγκα ή να φτιάξεις μια χαρά μεζονέτα , αλλά είναι αδύνατον να σηκώσεις πυραμίδα. ______ Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι όλοι υποτιμούμε τον αριθμό των βλακών ανάμεσα μας , αφού το κρίσιμο ποσοστό που όλοι γνωρίζουμε ότι υφίσταται σε κάθε τυχαία πληθυσμιακή ομάδα παραμένει ως σήμερα απροσδιόριστο. Σύμφωνα με την καμπύλη του Gauss η οποία χρησιμοποιείται για την ανίχνευση διάφορων χαρακτηριστικών ενός πληθυσμού , έχουμε το λιγότερο ένα ποσοστό 25% βλακών , 25% έξυπνων και 50% μέσης νοημοσύνης. Ο ένας στους τέσσερις είναι βλάκας… ______ Ένας ικανοποιητικός (και συνάμα πολύ γενικός) ορισμός για την ευφυία διατυπώθηκε από τον Μπερξόν και είναι ότι ευφυία θεωρείται η «ισορροπία ενστίκτων , συναισθημάτων και νόησης». Αντίθετα , η ανισσοροπία των ανωτέρω ιδιοτήτων ορίζει την βλακεία. ______ Οι έξυπνοι άνθρωποι είναι αισθαντικοί , έχουν μία αδιόρατη θλίψη πάνω τους. Το αντίθετο ισχύει με τον ηλίθιο , που είναι λίγο αδιάβροχος σε αυτά , αφού όσα λιγότερα εννοεί τόσα λιγότερα νοιώθει. Είναι όπως λέμε «χοντρόπετσος» δεν «συν- αισθάνεται». Συνήθως αντιλαμβάνεται και θαυμάζει ποσότητες , απτά μεγέθη , χειροπιαστά : ώρες δουλειάς και όχι αποτέλεσμα , μεγάλη ορχήστρα και όχι άκουσμα , πολλά λεφτά , μεγάλο σπίτι , πολύ φαϊ , μεγάλα βυζιά. ______ Οι εκτιμήσεις για την προσφορά των ηλίθιων είναι αντικρουόμενες. Μία λέει ότι «η ταχύτητα μιας νηοπομπής είναι η ταχύτητα του πιο αργού πλοίου» και μία άλλη ότι «κάποιοι έπρεπε να κάνουν τις σκατοδουλειές είτε είναι στην φάμπρικα είτε στην πολυεθνική». ______ Ο έξυπνος την πατάει κατ’ εξαίρεση και όχι κατ’ εξακολούθηση. Διαπράττει την ανοησία σχεδόν εις γνώση του , υποκύπτοντας στο ξύπνημα κάποιου βαθύτερου ενστίκτου , μιας έντονης παρόρμησης που καπελώνει το μυαλό και το εκτροχιάζει. Αν ο ευφυής είναι όντως ευφυής έχει την σύνεση να μην την ξαναπατήσει , τουλάχιστον στο ίδιο θέμα και με τον ίδιο τρόπο. ______ Ένας ηλίθιος άνδρας , όσο εμφανίσιμος και να είναι , απογοητεύει το θηλυκό, δεν του εμπνέει την αναγκαία αίσθηση σιγουριάς. Εκτός και αν τη χαζομάρα του αντισταθμίζει η οικονομική ή κοινωνική του θέση , οπότε το παλικάρι είναι λαχείο. Αντιθέτως μία νεαρή και όμορφη χαζοβιόλα είναι σταθερή αντρική φαντασίωση. Γενικώς , στα ερωτικά οι άντρες ψάχνουν τα μικρά , οι γυναίκες τα μεγάλα και η αποκολοκύνθωση καλά κρατεί. Η διαφορά είναι ότι ο ηλίθιος όταν καυλ...σει νομίζει ότι ερωτεύτηκε και η χαζή πιστεύει ότι όσοι θέλουν να την πη...ξουν θέλουν να την παντρευτούν. ______ Το πτυχίο δεν είναι πιστοποιητικό ευφυίας. Αν το μυαλό κάποιου φτάνει για να πάρει δίπλωμα οδήγησης , κατά πάσα πιθανότητα φτάνει και για πάρει ένα δίπλωμα σπουδών. Τα νοητικά απαιτούμενα είναι περίπου ισοδύναμα. Άπαξ και μπορεί να απομνημονεύσει το ΚΟΚ και τα σήματα , το μόνο που χρειάζεται για το «χαρτί» είναι να στρώσει τον κώλο του κάτω , να μουλαρώσει δεόντως και αμέτι μουχαμέτι , έστω και «νύχτα» , θα το πάρει το στραβόχαρτο. ______ Όπως υποστηρίζει μία ομάδα ερευνητών που μελέτησε το θέμα σε μεγάλα πανεπιστήμια των ΗΠΑ , εντόπισε το ίδιο ακριβώς ποσοστό «χοντροκέφαλων» ανάμεσα στις καθαρίστριες , τους διοικητικούς υπαλλήλους , τους φοιτητές και τους καθηγητές (C.M. Cipolla). Προφανώς , αν η έρευνα στρεφόταν και προς τους ίδιους τους ερευνητές θα ανακάλυπταν και το δικό τους ποσοστό μπούφων. ______ Το έχουν γράψει ο Κανέτι και παλιότερα ο Λεμπόν : «Οι άνθρωποι που ανήκουν σε μάζες τείνουν προς τη διανοητική τους εξίσωση» ______ Οι πρώτοι που θα τρέξουν να ενταχθούν σε σωματεία , συλλόγους , οργανώσεις , κυκλώματα είναι οι βλάκες και οι ατάλαντοι. Οι έξυπνοι και ταλαντούχοι τα βγάζουν πέρα μόνοι τους, δεν θέλουν κεχαγιά στο κεφάλι τους. Και επειδή , όπως λένε οι Γάλλοι , «οι βλάκες κινούνται μαζί» , πολύ γρήγορα ορδές βλακών πνίγουν ελπιδοφόρες συσπειρώσεις και κινήματα και η ανθρώπινη ανάγκη για συλλογικότητα νεκρώνεται. ______ Ο βλάκας δεν χωράει στην πραγματικότητα. Δεν μπορεί να δώσει ούτε να δεχτεί εξηγήσεις για το πεπερασμένο της ύπαρξης και συνήθως αγκιστρώνεται σε κάτι που υπερβαίνει την εγκόσμια τάξη. Σε κάποιο θεό , σε μια ανώτερη δύναμη ή στο σύμπαν που συνωμοτεί για χάρη του. Η ευπιστία του ηλίθιου είναι παροιμιώδης : γοητεύεται , αναπαράγει ή εφευρίσκει ο ίδιος θρησκευτικά θαύματα , οράματα , εξωγήινα όντα , μετεμψυχώσεις , μεταλλαγμένους , λείψανα αγίων , τσαγιέρες που περιστρέφονται στο Διάστημα , προϊστορικούς γίγαντες , νεράιδες , λυκάνθρωπους , ψυχές που βουρλίζονται γύρω μας. ______ Αν το καταφύγιο του ανθρώπου είναι η κοινωνία, του βλάκα είναι η ομάδα, η συσπείρωση με άλλους βλάκες… ______ Ο πιο πονηρός βλάκας είναι ο σοβαρός. Το υστερικά τυπικό και λιγόλογο ανθρωπάκι που οχυρώνεται καχύποπτο προς όλους πίσω από ένα προσωπείο σοβαρότητας…. ‘Ενας τέτοιος έφτασε να γίνει και πρωθυπουργός… …Αλησμόνητη είναι η σκηνή του εν λόγω όταν μετά τους σεισμούς του 1999 πήγε με τις κάμερες να επισκεφθεί τους καταυλισμούς των σεισμοπλήκτων. Κοίταξε ξινά τα παιδάκια που πλατσούριζαν ξυπόλητα στις λάσπες ανάμεσα στα κοντέϊνερ και, κάνοντας προσπάθεια να φερθεί ανθρώπινα, τα ρώτησε: Πού είναι πιο καλά, εδώ ή στο σπίτι;”… ______ το λειψό μυαλό “πόση αλήθεια μπορεί να αντέξει;” Δεν μπορεί να δώσει ούτε να δεχτεί εξηγήσεις για το πεπερασμένο της ύπαρξης και συνήθως αγκιστρώνεται σε κάτι που υπερβαίνει την εγκόσμια τάξη, σε κάποιο Θεό, σε μια ανώτερη δύναμη ή στο σύμπαν που συνωμοτεί για χάρη του. Η ευπιστία του κουφιοκεφαλάκη είναι παροιμιώδης: Γοητεύεται, αναπαράγει και εφευρίσκει ο ίδιος θρησκευτικά θαύματα, οράματα, εξωγήινα όντα, μετεμψυχώσεις, μεταλλαγμένους, λείψανα αγίων, τσαγιέρες που περιστρέφονται στο Διάστημα, προϊστορικούς γίγαντες, νεράϊδες, λυκανθρώπους, ψυχές που βουρλίζονται γύρω μας. Και βέβαια είναι πρώτος πελάτης για κάθε είδους τσαρλατάνους και απατεώνες που ρίχνουν τα χαρτιά, βλέπουν το φλιτζάνι, διαβάζουν τα άστρα, κάνουν μαγιολίκια, λένε τη μοίρα (μέλλον), ρυθμίζουν τα φενγκ σούι, δίνουν θετική ενέργεια, διαβάζουν ευχές και μυστικά βιβλία, αλλά στην πργαματικότητα διαβάζουν τη φάτσα του ηλίθιου που έχουν απέναντί τους. by Antikleidi , http://antikleidi.com

Αντικλείδι, http://antikleidi.com/2012/01/15/stupid/

Ο μοναχικός θρήνος - το ζεϊμπέκικο Αντικλείδι,

Το ζεϊμπέκικο δύσκολα χορεύεται. Δεν έχει βήματα· είναι ιερατικός χορός με εσωτερική ένταση και νόημα που ο χορευτής οφείλει να το γνωρίζει και να το σέβεται. Είναι η σωματική έκφραση της ήττας. Η απελπισία της ζωής. Το ανεκπλήρωτο όνειρο. Είναι το «δεν τα βγάζω πέρα». Το κακό που βλέπεις να έρχεται. Το παράπονο των ψυχών που δεν προσαρμόστηκαν στην τάξη των άλλων. Το ζεϊμπέκικο δεν χορεύεται ποτέ στην ψύχρα ει μη μόνον ως κούφια επίδειξη. Ο χορευτής πρέπει πρώτα «να γίνει», να φτιάξει κεφάλι με ποτά και όργανα, για να ανέβουν στην επιφάνεια αυτά που τον τρώνε. Η περιγραφή της προετοιμασίας είναι σαφής: Παίξε, Χρήστο, το μπουζούκι, ρίξε μια γλυκιά πενιά, σαν γεμίσω το κεφάλι, γύρνα το στη ζεϊμπεκιά. (Τσέτσης)  Ο αληθινός άντρας δεν ντρέπεται να φανερώσει τον πόνο ή την αδυναμία του· αγνοεί τις κοινωνικές συμβάσεις και τον ρηχό καθωσπρεπισμό. Συμπάσχει με τον στίχο ο οποίος εκφράζει σε κάποιον βαθμό την προσωπική του περίπτωση, γι' αυτό επιλέγει το τραγούδι που θα χορέψει και αυτοσχεδιάζει σε πολύ μικρό χώρο ταπεινά και με αξιοπρέπεια. Δεν σαλτάρει ασύστολα δεξιά κι αριστερά· βρίσκεται σε κατάνυξη. Η πιο κατάλληλη στιγμή για να φέρει μια μαύρη βόλτα είναι η στιγμή της μουσικής γέφυρας, εκεί που και ο τραγουδιστής ανασαίνει. Ο σωστός χορεύει άπαξ· δεν μονοπωλεί την πίστα. Το ζεϊμπέκικο είναι σαν το «Πάτερ Ημών». Τα είπες όλα με τη μία. Τα μεγάλα ζεϊμπέκικα είναι βαριά, θανατερά: Ίσως αύριο χτυπήσει πικραμένα του θανάτου η καμπάνα και για μένα. (Τσιτσάνης)  ***** Τι πάθος ατελείωτο που είναι το δικό μου, όλοι να θέλουν τη ζωή κι εγώ το θάνατό μου. (Βαμβακάρης)  Το ζεϊμπέκικο δεν σε κάνει μάγκα*· πρέπει να είσαι για να το χορέψεις. Οι τσιχλίμαγκες με το τζελ που πατάνε ομαδικά σταφύλια στην πίστα εκφράζουν ακριβώς το χάος που διευθετεί η εσωτερική αυστηρότητα και το μέτρο του ζεϊμπέκικου. Το ζεϊμπέκικο δεν χορεύεται σε οικογενειακές εξόδους ή γιορτές στο σπίτι· απάδει προς το πνεύμα. Πόσο μάλλον όταν υπάρχουν κουτσούβελα που κυκλοφορούν τριγύρω παντελώς αναίσθητα. Είναι χορός μοναχικός. Όταν το μνήμα χάσκει στα πόδια σου, ο τόπος δεν σηκώνει άλλον. Είναι προσβολή να ενοχλήσει μια ξένη κι απρόσκλητη παρουσία. Γι' αυτό κάποιοι ανίδεοι αριστεροί διανοούμενοι ερμήνευσαν την επιβεβλημένη ερημία του χορού με τα δικά τους φοβικά σύνδρομα· αποκάλεσαν το ζεϊμπέκικο «εξουσιαστικό χορό», που περιέχει, δήθεν, μια «αόρατη απειλή». Είδαν, φαίνεται, κάποιον σκυλόμαγκα να χορεύει και τρόμαξαν. Όμως, και έναν κυριούλη αν ενοχλήσεις στο βαλσάκι του, κι αυτός θα αντιδράσει. Το ζεϊμπέκικο δεν είναι γυναικείος χορός. Απαγορεύεται αυστηρώς σε γυναίκα να εκδηλώσει καημούς ενώπιον τρίτων· είναι προσβολή γι' αυτόν που τη συνοδεύει. Αν δεν είναι σε θέση να ανακουφίσει τον πόνο της, αυτό τον μειώνει ως άντρα και δεν μπορεί να το δεχτεί. Και στο μάτι δεν κολλάει. Μια γυναίκα δεν είναι μάγκας· είναι θηλυκό ή τίποτα. Κι ένας άντρας, πρώτα αρσενικό και μετά όλα τ' άλλα. Αυτό είναι το αρχέτυπο. Κι αν το εποικοδόμημα γέρνει καμιά φορά χαρωπά, η βάση μένει ακλόνητη. Εξαιρούνται οι γυναίκες μεγάλης ηλικίας που μπορεί να έχουν προσωπικά βάσανα: χηρεία ή πένθος για παιδιά. (Κι όμως είδα σπουδαίο ζεϊμπέκικο από δύο γυναίκες· τη Λιλή Ζωγράφου, που αυτοσχεδίαζε έχοντας αγκαλιάσει τον εαυτό της από τους ώμους με τα χέρια χιαστί σαν αρχαία τραγωδός· και μια νεαρή πουτάνα σε ένα καταγώγιο των Τρικάλων, πιο αυτεξούσια απ' όλους τους αρσενικούς εκεί μέσα.) Η μεγάλη ταραχή είναι οι χωρικοί. Σε πλατείες χωριών, με την ευκαιρία του τοπικού πανηγυριού ή άλλης γιορτής, κάτι καραμπουζουκλήδες ετεροδημότες χορεύουνε ζεϊμπέκικο στο χώμα· προφανώς για να δείξουνε στους συγχωριανούς τους πόσο μάγκες γίνανε στην πόλη. Οι άνθρωποι της υπαίθρου δεν έχουν μπει στο νόημα κι ούτε μπορούν να εννοήσουν. Τα δικά τους ζόρια είναι κυκλικά· έρχονται, περνάνε και ξαναέρχονται σαν τις εποχές του χρόνου. Δεν είναι όλη η ζωή ρημάδι. Γι' αυτό χορεύουν εξώστρεφα, κάνουν φούρλες, σηκώνουν το γόνατο ή όλο το πόδι, κοιτάνε τους γύρω αν τους προσέχουν, χαμογελάνε χορεύοντας. Μιλάνε με τον Θεό των βροχών και του ήλιου, όχι τον σκοτεινό Θεό του χαμόσπιτου και των καταγωγίων. Δεν γίνεται καν λόγος για το τσίρκο που χορεύει επιδεικτικά, σηκώνει τραπέζια με τα δόντια και ισορροπεί ποτήρια στο κεφάλι του. Ή τη φρικώδη καρικατούρα ζεϊμπέκικου που παρουσιάζουν οι χορευτές στις παλιές ελληνικές ταινίες και προσφάτως στα τηλεοπτικά σόου. Το ζεϊμπέκικο είναι κλειστός χορός, με οδύνη και εσωτερικότητα. Δεν απευθύνεται στους άλλους. Ο χορευτής δεν επικοινωνεί με το περιβάλλον. Περιστρέφεται γύρω από τον εαυτό του, τον οποίο τοποθετεί στο κέντρο του κόσμου. Για πάρτη του καίγεται, για πάρτη του πονάει και δεν επιζητεί οίκτο από τους γύρω. Τα ψαλίδια, τα τινάγματα, οι ισορροπίες στο ένα πόδι είναι για τα πανηγύρια. Το πολύ να χτυπήσει το δάπεδο με το χέρι «ν' ανοίξει η γη να μπει». Και, όσο χορεύει, τόσο μαυρίζει. Πότε μ' ανοιχτά τα μπράτσα μεταρσιώνεται σε αϊτό που επιπίπτει κατά παντός υπεύθυνου για τα πάθη του και πότε σκύβει τσακισμένος σε ικεσία προς τη μοίρα και το θείο. Τα παλαμάκια που χτυπάνε οι φίλοι ή οι γκόμενες καλύτερα να λείπουν. Ο πόνος του άλλου δεν αποθεώνεται. Το πιο σωστό είναι να περιμένουν τον χορευτή να τελειώσει και να τον κεράσουν. Να πιούνε στην υγειά του· δηλαδή να του γιάνει ο καημός που τον έκανε να χορέψει. Ειπώθηκε πως το ζεϊμπέκικο σβήνει. Ο αρχαϊκός χορός της Θράκης που τον μετέφεραν οι ζεϊμπέκηδες στη Μικρά Ασία και τον επανέφεραν στην Ελλάδα οι πρόσφυγες του 1922 έχει ολοκληρώσει τον ιστορικό του κύκλο· δεν έχει θέση σε μια νέα κοινωνία με άλλα αιτήματα και άλλες προτεραιότητες. Μπορεί και να γίνει έτσι. Αν χαθούν η αδικία, ο έρωτας και ο πόνος· αν βρεθεί ένας άλλος τρόπος που οι άντρες θα μπορούν να εκφράζουν τα αισθήματά τους με τόση ομορφιά και ευγένεια, μπορεί να χαθεί και το ζεϊμπέκικο. Όμως βλέπεις μερικές φορές κάτι παλικάρια να γεμίζουν την πίστα με ήθος και λεβεντιά που σε κάνουν να ελπίζεις όχι απλώς για τον συγκεκριμένο χορό, αλλά για τον κόσμο ολόκληρο. --------- * Ο μάγκας είναι άντρας σεμνός, καλοντυμένος και μοναχικός. Δεν είναι επιδεικτικό κουτσαβάκι και αλανιάρης. Όπως αναφέρεται και στο Μείζον Ελληνικό Λεξικό, «μάγκας: έξυπνος και με συμπεριφορά που ταιριάζει σε άντρα».  Άρθρο του Διονύση Χαριτόπουλου στην εφημερίδα Τα Νέα, 14/9/2002.  Αντικλείδι , http://antikleidi.com

Αντικλείδι, http://antikleidi.com/2014/02/09/zempek/

Το σποτάκι για τον παιδικό καρκίνο που συγκλονίζει (BINTEO)

Tον περασμένο Φεβρουάριο, μια πρωτότυπη διαφήμιση για σαμπουάν τράβηξε το ενδιαφέρον των Σουηδών επιβατών του μετρό. Κάθε φορά που έφτανε ο συρμός, τα μαλλιά της κοπέλας στο διαδραστικό πάνελ ανέμιζαν ανέμελα και οι παρευρισκόμενοι χαμογελούσαν εντυπωσιασμένοι.

Με βάση την ίδια ακριβώς ιδέα, το Σουηδικό Ίδρυμα για τον Παιδικό Καρκίνο δημιούργησε ένα αντίστοιχο σποτάκι, η κατάληξή του όμως είναι εντελώς αναπάντεχη…

Η διαφήμιση αναμφίβολα σοκάρει, στόχος της είναι όμως να τονίσει τον καταστροφικό αντίκτυπο του παιδικού καρκίνου και να ευαισθητοποιήσει το κοινό να δωρίσει χρήματα στον οργανισμό.

onmed.gr

Μουτζούρες και γραμμούλες!Τι αποκαλύπτουν για την «ευφυΐα» του παιδιού!

Μουτζούρες και γραμμούλες. Αυτά είναι τα πρώτα σχέδια που μπορεί να κάνει ,ένα μικρό παιδί μόλις πρωτοπάθεια στο χέρι του μολύβι για να “ζωγραφίσει” στο χαρτί. Καθώς εξοικειώνεται με τις μπογιές του, βάζει χρώμα και έπειτα αναπαριστά όλο και πιο «αληθινά» μια εικόνα. Ποια ανάγκη σπρώχνει τα παιδιά παγκοσμίως ανεξαρτήτως φύλου, , κουλτούρας και πολιτισμού να ζωγραφίζουν; Υπάρχουν κάποια  «κρυφά»,μηνύματα που θέλουν να μας δώσουν;

Φαίνεται όμως ότι οι επιστήμονες μπορούν να δουν σ’ αυτές τις ζωγραφιές πολύ περισσότερα από ένα ουράνιο τόξο, ένα σπιτάκι, μια εικόνα που να περιγράφει την οικογένεια του!

Ερευνητές από το Βασιλικό Κολέγιο της Μ. Βρετανίας διαπίστωσαν ότι ο τρόπος με τον οποίο ζωγραφίζει το παιδί στη νηπιακή ηλικία μπορεί να αποτελέσει ένδειξη για το ποιος θα είναι ο δείκτης ευφυΐας του όταν μετέπειτα φτάσει στην εφηβεία.

Για τις ανάγκες της έρευνάς τους, ζήτησαν από 7.753 ζευγάρια από δίδυμα παιδιά να ζωγραφίσουν ένα παιδάκι. Στη συνέχεια, τα έργα τους βαθμολογήθηκαν με βάση τον αριθμό των χαρακτηριστικών που διέθεταν (πόδια, χεράκια, κεφάλι κ.α). Τα ίδια παιδιά κλήθηκαν να συμπληρώσουν ένα τεστ ευφυΐας στην ηλικία των 4 και των 14 ετών. Αυτό που έδειξε η μελέτη είναι, πως όσο καλύτερο «βαθμό» είχαν πάρει οι ζωγραφιές τόσο μεγαλύτερο ήταν η βαθμολογία στο IQ τεστ που έκαναν δέκα χρόνια αργότερα.

Όπως σχολίασε η επικεφαλής της έρευνας Δρ. Ψυχιατρικής Ρόζαλιντ Άρντεν, η δοκιμασία «Ζωγράφισε ένα παιδάκι» είναι κάτι που χρησιμοποιείται από τη δεκαετία του ’20 και οι συσχετισμοί ανάμεσα σ’ αυτή και την εξυπνάδα του παιδιού έχουν γίνει εδώ και χρόνια. «Η ικανότητα να αναπαράγουμε φιγούρες είναι κάτι που διαθέτει μόνο ο άνθρωπος και αποτελεί έκφραση των γνωστικών δεξιοτήτων μας -ακριβώς όπως η γραφή- που επέτρεψε στο ανθρώπινο είδος να αποθηκεύσει πληροφορίες και να χτίσει πολιτισμό», λέει η ίδια. Το ενδιαφέρον σημείο πάντως της συγκεκριμένης έρευνας, σύμφωνα πάντα με την Άρντεν είναι πως αποδείχτηκε ότι ο συσχετισμός μεταξύ της καλλιτεχνικής δεξιότητας και της ευφυΐας ισχύει ακόμα και δέκα χρόνια μετά.

Τα ευρήματα μπορεί να είναι ενδιαφέροντα αλλά σε καμία περίπτωση δεν είναι λόγος να αρχίσουν να ανησυχούν οι γονείς εάν το παιδί τους δεν ζωγραφίζει καλά», καταγράφει η ίδια.

Η ικανότητα αυτή δεν καθορίζει απόλυτα την ευφυΐα του, η οποία επηρεάζεται από ένα σωρό άλλους παράγοντες, γενετικούς και του περιβάλλον που αναπτύσσεται, οι οποίοι θα διαμορφώσουν την ευφυΐα του αργότερα στη ζωή του.

Ν.Π

"Καμιά φορά οι άνθρωποι δεν παντρεύονται το μεγάλο τους έρωτα…"

Όταν γνωριστήκαμε με τον Φώτη, εγώ ήμουν 17 και εκείνος 24 και σχεδόν αμέσως, γίναμε ένα. Μοιραζόμασταν την αγάπη μας για το θέατρο, το σινεμά, το φαγητό και φυσικά για τον άλλον. Είχαμε δέσει εντελώς και η διαφορά ηλικίας δεν ήταν τόσο μεγάλο θέμα ώσπου...έγινε. Περνώντας σε ένα Πανεπιστήμιο 400 χλμ. μακριά από το σπίτι μου, ο χωρισμός ήταν μονόδρομος.
Πέρασαν τα χρόνια και ενώ άρχισα να αποκτώ νέες εμπειρίες από τη φοιτητική ζωή, μου έλειπε ο Φώτης. Και κάπως ξεκινήσαμε πάλι να μιλάμε στο τηλέφωνο μέχρι αργά, σχεδόν κάθε βράδυ. Η φωνή του και το γέλιο του με ανακούφιζαν στις εξεταστικές και στα μαθήματα, με έκανε με ένα δικό του τρόπο, να ηρεμώ και να αισθάνομαι πως όλα θα πηγαίναν καλά. Δυστυχώς όμως, όσο κι αν αγαπιόμασταν, η απόσταση μας σκότωνε.
Μετά το Πανεπιστήμιο, προσπαθήσαμε να τα ξαναφτιάξουμε όταν γύρισα πάλι στο πατρικό μου. Αλλά δεν ξέρω γιατί, δεν ήταν το ίδιο. Τα όνειρά μου δεν συμβάδιζαν με το ασφαλές, μικροαστικό και οικονομικά άνετο μέλλον που ονειρευόταν ο Φώτης κι όταν του το είπα, πληγώθηκε. Μετά από έναν άγριο καυγά, έφυγε χτυπώντας τη πόρτα πίσω του κι έτσι γράφτηκε ο επίλογος της σχέσης μας.
Πέρασαν άλλα 5 χρόνια από τότε κι ακόμη, μου έλειπε. Παρ' όλο που ήμουν παντρεμένη πια με άλλον (παντρεύτηκα 3 χρόνια μετά από εκείνον τον καυγά) κάθε μέρα που περνούσε, ήθελα να τρέξω πίσω στον Φώτη. Πάντα όποτε γυρνούσα σπίτι μου από τη δουλειά ή έβγαινα για περπάτημα στη γειτονιά, κοιτούσα γύρω μου ελπίζοντας να τον δω τη στιγμή που ένα κομμάτι μου, φοβόταν ακριβώς αυτό. Μπορεί να το πείτε εγωιστικό αλλά ένιωθα απαίσια για τον τρόπο που είχαν τελειώσει τα πράγματα μεταξύ μας και ήθελα να βάλω μια τελεία. Ήθελα να τον δω και να του ζητήσω συγγνώμη. Ήθελα να δω τον Φώτη...μου!
Βρήκα το τηλέφωνό του από μια παλιά γνωστή και τον πήρα. Του είπα πόσο άσχημα ένιωθα και ότι ήθελα να του ζητήσω συγγνώμη. Με ρώτησε αν ήθελα να βγούμε για φαγητό και τότε του είπα πως ήμουν παντρεμένη και έγκυος, αλλά δεν τον ένοιαζε είπε, ήθελε να με δεί.
Βλέποντάς τον να μπαίνει μέσα στο εστιατόριο, η καρδιά μου , χτύπησε σαν τρελλή. Με αγκάλιασε με εκείνη τη γνώριμη αγκαλιά που με έκλεινε ολόκληρη μέσα, με τόση αγάπη και θέρμη, που δεν είχα νιώσει ποτέ με τον άντρα μου. Δεν ήθελα με τίποτα να φύγω.
Καθίσαμε και τα είπαμε όλα. Πώς μας είχαν αλλάξει εκείνα τα πρώτα χρόνια που πήγα στο Πανεπιστήμιο, πόσο λυπόμασταν για εκείνο το τέλος όπως το δώσαμε. Εκείνος δεν είχε παντρευτεί αλλά ήταν μια χαρά με τη ζωή του.Αποφασίσαμε πως ήταν κρίμα αυτή η επαφή να χαθεί και συμφωνήσαμε να μείνουμε φίλοι. Και πράγματι μείναμε...για λίγο!
Πηγαίναμε βόλτες στα μαγαζιά ή για φαγητό και κάναμε πίκ νίκ. Όταν γεννήθηκε η κόρη μου, λίγους μήνες μετά, πήγαμε για Κινέζικο και η σερβιτόρα του είπε «Να σας ζήσει» νομίζοντας ότι το παιδί είναι δικό του. «Δεν είναι δική μου κόρη, αλλά θα έπρεπε» απάντησε. Ξέρω ότι ήθελε να παντρευτούμε από τότε που ήμασταν μικροί αλλά μου είπε πως ποτέ δεν μου το ζήτησε, γιατί φοβόταν την αντίδρασή μου.
Μας έδενε πάντα μια αόρατη κλωστή. Όταν ήμασταν μαζί, ήταν σαν να ζούσαμε στο δικό μας ροζ σύννεφο. Κάθε φορά που βλεπόμασταν, ό,τι προβλήματα κι αν είχα με τη δουλειά, με τους γονείς μου, με τα προσωπικά μου, όλα περνούσαν. Ένιωθα ότι κάποιος ήταν εκεί για μένα, με άκουγε και με καταλάβαινε. Όλα όσα δεν ένιωθα μέσα στο γάμο μου.
Τελικά η πραγματικότητα, μας κατέβασε μια μέρα από το ροζ σύννεφο και μάλιστα με άγριο τρόπο. Κι επειδή αρχίσαμε να συνειδητοποιούμε ότι ήταν θέμα χρόνου να είμαστε ξανά μαζί κι εγώ ήμουν παντρεμένη, συμφωνήσαμε να κρατήσουμε επαφή μόνο από το τηλέφωνο. Σε ένα από αυτά τα τηλεφωνήματα, ο Φώτης μου είπε πως είχε καρκίνο του πνεύμονα. Σοκαρίστηκα και έβαλα τα κλάματα «Αποκλείεται!» φώναξα.
Όταν έκανε τη πρώτη του χημειοθεραπεία, πήγα στο νοσοκομείο και τον είδα. Αντί να τον παρηγορώ εγώ, με παρηγορούσε εκείνος. Μια μέρα κανονίσαμε να πάμε για φαγητό. Περίμενα, περίμενα αλλά δεν φαινόταν πουθενά. Πανικοβλήθηκα. Τον πήρα τηλέφωνο και ανακουφίστηκα όταν μου είπε ότι απλά τον είχε πάρει ο ύπνος. Όσο άρρωστος κι αν ήταν, ήρθε μέσα στη βροχή να με δεί.
Μερικές εβδομάδες μετά, δεν τον αναγνώριζες. Είχε αδυνατίσει τραγικά, ήταν χλωμός σχεδόν κίτρινος. Η καρδιά μου διαλύονταν σε χιλιάδες κομμάτια. Όταν του έφερα να δεί παλιές φωτογραφίες μας για να του ανεβάσω τη ψυχολογία, μου είπε «Ποιος είναι αυτός στις φωτογραφίες; Τι μου συνέβη;». Με κοίταξε με τόσο φόβο, που ήταν σαν να είχα δίπλα μου έναν άνθρωπο εγκλωβισμένο σε ένα σώμα που δεν ήταν δικό του. Καθίσαμε εκεί αγκαλιασμένοι για ώρες.
Λίγες μέρες μετά με πήρε η μητέρα του να πάω στο νοσοκομείο να τον αποχαιρετίσω. Μόλις μπήκα, άνοιξε τα μάτια του, με κοίταξε και δάκρυσε. «Σ' ευχαριστώ που ήσουν ένα τόσο σημαντικό κομμάτι στη ζωή μου. Σ' αγαπώ και θα σ' αγαπώ για πάντα» του είπα και του ζήτησα, όταν πάει εκεί ψηλά, να μου δώσει ένα σημάδι ότι είναι καλά.Τον φίλησα κι έφυγα. Ήμουν ράκος για πολλούς μήνες μετά.
Για κάποιο λόγο, δεν ήταν γραφτό μας να είμαστε ζευγάρι σε αυτή τη ζωή.
Και μπορεί να με πείτε τρελλή ή ονειροπόλα, αλλά μου έχει δώσει πολλά σημάδια ότι είναι εδώ δίπλα μου και αυτό με ηρεμεί. Μας χωρίζει ένα σύμπαν μωρό μου, αλλά θα είμαστε για πάντα μαζί. Μου λείπεις...

singleparent.gr

Αέρια στο στομάχι και πρήξιμο; Φυσικοί τρόποι για να τα αντιμετωπίσετε!

Δώστε προσοχή!

Φούσκωμα, πρήξιμο στομαχιού, καούρες, παλινδρόμηση. Οι ενοχλήσεις του στομάχου συνδέονται με την κακή ποιότητα της ζωής μας. Η κακή διατροφή καθώς και το υπερβολικό άγχος μπορούν να δημιουργήσουν προβλήματα που θα σας ακολουθούν για το υπόλοιπο της ζωής σας.

Αν τα συμπτώματα επιμένουν τότε καλό θα ήταν να επισκεφθείτε το γιατρό σας και να εξετάσετε αναλυτικότερα το πρόβλημα. Αν πάλι θέλετε να χαλαρώσετε και να ανακουφιστείτε άμεσα, ακολουθήστε τα παρακάτω tips:

1. Αυξήστε την κατανάλωση υγρών (αποφύγετε τις πορτοκαλάδες και γενικότερα τα όξινα)2. Ναι στα μικρά και συχνά γεύματα. SOS: Μην τρώτε βιαστικά. Απολαύστε με την ησυχία σας το φαγητό σας.3. Αν θέλετε να ηρεμήσετε από το ενοχλητικό φούσκωμα και τα αέρια ρίξτε το στους... σπόρους κύμινου. Μασουλήστε μερικούς μετά το φαγητό και τα ενοχλητικά συμπτώματα θα αποτελέσουν παρελθόν!4. Περιορίστε την κατανάλωση των ακολούθων τροφών: κουνουπίδι, φασόλια, μπρόκολο, κρεμμύδι, σοκολάτα, σφολιάτες... καθώς προκαλούν φούσκωμα.5. Όχι στα αναψυκτικά.6. Αν έχετε άγχος και νεύρα καλό θα ήταν να το ρίξετε στο χαμομήλι. Απολαύστε ένα ζεστό τσαγάκι το οποίο θα καταπραΰνει τα συμπτώματα και θα σας χαλαρώσει.7. Το ρόφημα πιπερόριζας αποδεικνύεται σωτήριο. Διευκολύνει την πέψη και ανακουφίζει από τις επίμονες καούρες. Προσθέστε το στο καθημερινό σας διαιτολόγιο.8. Ναι στην ήπια δραστηριότητα. Μην ξεχνάτε να βγαίνετε για περπάτημα ή για ποδήλατο. Η ήπια δραστηριότητα λίγες ώρες μετά το φαγητό θα βοηθήσει την πέψη.

Απίστευτο ψυχολογικό τεστ: Οι πόρτες! Kάντο στους φίλους σου...

Ο τρόπος που λειτουργούν τα τεστ είναι πολύ απλός...

Απευθύνουμε μια ερώτηση με τέτοιον τρόπο, ώστε ο συνειδητός νους να μην μπορεί να την απαντήσει. Οι ερωτήσεις έχουν δημιουργηθεί με τέτοιο τρόπο ώστε να απευθύνονται κατευθείαν στο υποσυνείδητο και εκείνο ανενόχλητο από τον έλεγχο του συνειδητού νου, να απαντάει.

Το παρακάτω τεστ είναι πολύ απλό αλλά και αρκετά ενδιαφέρον.

Η ερώτηση είναι:

Μπαίνεις σε ένα δωμάτιο και γύρω σου υπάρχουν 4 πόρτες:

Μία Λευκή, μία Μαύρη, μία Μπλε και μια Ροζ

Με ποιά σειρά τις ανοίγεις και τι βλέπεις πίσω από αυτές τις πόρτες; (Έχεις το δικαίωμα να μην ανοίξεις κάποια εάν δεν θέλεις.)

Δώστε την απάντηση πριν δείτε τη ανάλυση

Ανάλυση:

Λευκή: Η προσωπική ζωή

Μαύρη: Θάνατος

Μπλε: Επάγγελμα

Ροζ: Αγάπη

Εάν η πρώτη είναι:

-η λευκή, το άτομο

νοιάζεται επαρκώς για τον εαυτό του

-η ροζ, το άτομο ή είναι ερωτευμένο ή αναζητά επειγόντως μία σχέση

-η μπλε, το άτομο έχει θέσει σε απόλυτη προτεραιότητα την καριέρα του, πράγμα που σημαίνει οτι είτε έχει παραγκωνίσει τη ζωή για χάρη της καριέρας του, είτε καίγεται για χρήματα.

-η μαύρη, το άτομο έχει έντονες τάσεις φυγής, βρίσκεται σε κατάθλιψη ή σε πλήρη εσωστρέφεια.

Γενικά 

η επιλογή της μαύρης πόρτας δείχνει μια κακή ψυχολογία και κάποιες φορές μια πλήρη παραίτηση.

Εάν η δεύτερη πόρτα είναι:

η λευκή, το άτομο έχει βάλει σε δεύτερη μοίρα τη ζωή του, αλλά ακόμα κι έτσι αγαπάει τον εαυτό του

η ροζ, ο άνθρωπος είναι σε συναισθηματική ισορροπία, είτε γιατί έχει μια ομαλή σχέση αγάπης, είτε γιατί απλά είναι ισορροπημένος μέσα του

η μπλε, το άτομο ξοδεύει αρκετό χρόνο στην εργασία του εις βάρος άλλων σημαντικότερων τομέων της ζωής του. Πολλές φορές αυτή η θέση δείχνει ένα άτομο το οποίο το έχει ρίξει απλά στη δουλειά για να καλύψει τα κενά της ζωής του. Εάν πάλι είναι κάτω από τη μαύρη πόρτα, τότε τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα…

η μαύρη, το άτομο έχει πάλι τάσεις φυγής, ίσως όχι τόσο έντονες όπως αν ήταν η πρώτη του επιλογή, αλλά και πάλι, οι τάσεις είναι έντονες. Πολλοί έφηβοι δίνουν αυτή τη πόρτα ως δεύτερη, και αυτό διότι συνήθως στην εφηβεία υπάρχουν ούτως η άλλως γενικότερες τάσεις φυγής. Πάλι όμως, το πρόβλημα είναι κι εδώ έντονο.

Εάν η τρίτη πόρτα είναι:

η λευκή, το άτομο φαίνεται να έχει παρατήσει τη ζωή του, δεν ενδιαφέρεται ιδιαίτερα. Συνήθως αυτά τα άτομα έχουν χαμηλή αυτοεκτίμηση και ρέπουν στην απαισιοδοξία

η ροζ, το άτομο είτε βρίσκεται σε μια τελματωμένη σχέση, είτε έχει παραιτηθεί του δικαιώματος να αγαπά και να αγαπιέται.

η μπλε, το άτομο έχει μια καλή σχέση με την εργασία του, άπό την οποία φαίνεται να είναι ικανοποιημένος…

η μαύρη, το άτομο πάσχει σε κάποιον από τους υπόλοιπους τομείς. (Για να δείτε σε ποιον τομέα πάσχει, αρκεί να δείτε ποιά είναι η τέταρτη πόρτα. Δηλαδή εάν η μαύρη είναι τρίτη και μετά την μαύρη είναι οποιαδήποτε από τις άλλες τρεις, θα καταλάβετε οτι το πρόβλημα υπερτονίζεται στον τομέα που φαίνεται από την τελευταία πόρτα. Εδώ το άτομο νιώθει πως κάτι του λείπει από τη ζωή του και δεν νιώθει πλήρης.)

Εάν η τέταρτη πόρτα είναι:

η λευκή, το άτομο έχει παραιτηθεί πλήρως από την προσωπική του ζωή. Πολλές φορές την απάντηση αυτή τη δίνουν γυναίκες οι οποίες έχουν παραδοθεί στις υποχρεώσεις του σπιτιού, του άνδρα, των παιδιών και των εγγονών τους. Όπως και να ‘χει όμως, δείχνει μια έντονα προβληματική κατάσταση.

η ροζ, το άτομο έχει παραιτηθεί πλήρως από το συναισθηματικό του κόσμο, είτε γιατί ζει σε μια πλήρως τελματωμένη σχέση, είτε γιατί το ίδιος έχει αποκλείσει αυτό το κομμάτι από τη ζωή του.

η μπλε, η εργασία δεν αρέσει στο άτομο. Την κάνει απλά για λόγους επιβίωσης.

η μαύρη, το άτομο είναι υγιές, έχει επιθυμία για ζωή.

Εάν δεν ανοίξει:

η λευκη, το άτομο βρίσκεται σε σοβαρή σύγχυση. Έχει άρνηση να ασχοληθεί με οτιδήποτε αφορά τον εαυτό του. Πολλές φορές είναι σημάδι έντονων ενοχών και ως εκ τούτου ο άνθρωπος πιστεύει οτι δεν του αξίζει να ζει. Συχνή δικαιολογία: Η άσπρη μου θύμιζε πόρτα νοσοκομειου

η ροζ, το άτομο έχει πληγωθεί εξαιρετικά σοβαρά. Ο συναισθηματικός του κόσμος είναι χαώδης και τρομοκρατείται στην ιδέα να τον αντικρύσει. Συχνή δικαιολογία: Ή ροζ είναι για παιδιά

η μπλε, το άτομο νιώθει ανίκανο να επιτύχει σε οτιδήποτε. Πιστεύει οτι δεν μπορεί να καταξιωθεί σε τίποτα. Εξαιρετικά χαμηλή αυτοεκτίμηση.

η μαύρη. Η μαύρη είναι συνήθως η πιο συχνή πόρτα την οποία επιλέγουν να μην ανοίξουν. Εδώ υποδηλώνεται ένας έντονος φόβος προς το θάνατο. Ισχυρές φοβίες, τραυματικά σοκ, βίαιη ιστορία, υποχονδρισμός κ.λ.π.

Τι βλέπει πίσω από την πόρτα;

1) Η σειρά που θα ανοίξει τις πόρτες έχει τη μεγαλύτερη σημασία

2) Ότι και να δει από πίσω είναι ένας απλός συμβολισμός συήθως. Θα πρέπει λοιπόν να ξέρετε και να αποσυμβολίζετε αρχέτυπα; Καλό θα ήταν αλλά αφήστε το για αργότερα…

Για παράδειγμα, πολλοί ανοίγουν την άσπρη πόρτα και βλέπουν ένα λιβάδι… Τι συναισθήματα έχει το ανοιχτό λιβάδι; Έχει χαρά, ελαφρότητα, ελευθερία κ.λ.π

Πολλοί ανοίγουν τη ροζ πόρτα και βλέπουν ένα παιδικό δωμάτιο με κουκλίτσες (κυρίως οι γυναίκες) ή βλέπουν κρεβάτια, γλυκά, ζαχαρωτά κ.ο.κ.

Ποιό είναι το συναίσθημα πίσω από αυτά;

Ενθουσιασμός, παιχνίδι, ευχαρίστηση κ.λ.π.

Πολλοί ανοίγουν τη μπλε πόρτα και βλέπουν το διάστημα ή το σύμπαν. Συνήθως δείχνει την αίσθηση οτι υπάρχει προοπτική για επέκταση και εξέλιξη

Πολλοί ανοίγουν τη μαύρη και βλέπουν ένα σκοτεινό κάστρο, σπίτι ή δωμάτιο. Εδώ φαίνεται όπως είναι φυσικό η θλίψη για το γεγονός του θανάτου.

Κάποιες φορές θα διαπιστώσετε οτι θα σας απαντούν με πολύ κυριολεξία στο τι βλέπουν πίσω από την πόρτα.

Παράδειγμα:

Ανοίγει την άσπρη και βλέπει τον εαυτό του χαρούμενο, να τρέχει, να είναι ευτυχισμένος κ.λ.π.

Ανοίγει τη ροζ και βλέπει τον ή την σύντορφό του ή μια σκηνή αγάπης

Ανοίγει τη μπλε και βλέπει τον εαυτό του να κάθεται σε ένα γραφείο όπου εργάζεται

Ανοίγει τη μαύρη και βλέπει ένα φέρετρο

Για να συμβεί το παραπάνω, τρεις λόγοι μπορεί να συντρέχουν:

1) Το άτομο είναι πεζό, εξαιρετικά ρεαλιστής και γήινος

2) Το άτομο έχει πολύ καλή σχέση με το υποσυνείδητό του και αποσυμβολίζει εύκολα τις έννοιες των χρωμάτων και

3) Ξέρει το τεστ

Υπάρχουν και οι αντιδραστικοί…

Τι γίνεται εάν στο ροζ δωμάτιο βλέπει νοσκομείο, στο μαύρο βλέπει τον εαυτό του ευτυχισμένο, στο μπλε βλέπει τον ή την αγαπημένη και στη ροζ βλέπει ένα γραφείο όπου διαβάζει;

Ευτυχώς μέσα στην ανθρώπινη ποικιλία υπάρχει κι αυτός ο τύπος του ανθρώπου που σπάει τη ρουτίνα μας.

Στην προκειμένη περίπτωση, πριν βγάλουμε κάποιο συμπερασμα κρίνουμε από τη σειρά. Δηλαδή εάν η λευκή πόρτα για παράδειγμα είναι τελευταία και βλέπει και ένα νοσοκομείο, τότε αυτό δεν είναι αντίδραση, είναι απλά επιπλέον πειστήριο οτι το άτομο οδεύει σε εξαιρετικά επικίνδυνο δρόμο.

Το ίδιο σημαίνει κι αν η μαύρη πόρτα είναι πρώτη και βλέπει τον εαυτό του ευτυχισμένο. Απλά σημαίνει οτι έχει τάσεις φυγής και η ιδέα του θανάτου τον ενθουσιάζει ιδιιαίτερα…

Εάν όμως η σειρά με την οποία ανοίγει της πόρτες είναι σχετικά ομαλή, αλλά αυτά που βλέπει αντιστοιχούν συναισθηματικά με ποιότητες των άλλων πορτών, τότε συνήθως έχουμε έναν συνδυασμό τομέων.

Ας πούμε έχει συμβεί πολλές φορές άτομα τα οποία να έχουν βρει το σύντροφό τους από την εργασία, να απαντήσουν οτι πίσω από τη ροζ πόρτα βλέπουν έναν εργασιακό χώρο ή το αντίθετο..

Πώς να μεγαλώσετε ένα ήρεμο μωρό

Ένα ήρεμο μωρό είναι το όνειρο κάθε μητέρας. Και η ηρεμία δεν είναι απλά ένα χαρακτηριστικό της προσωπικότητάς του. Διδάσκεται από τον πρώτο κιόλας χρόνο της ζωής του.

Από την πρώτη στιγμή που το μωρό σας βλέπει το φως, νιώθει πως βρίσκεται σε έναν κόσμο άγνωστο. Ο μόνος φάρος που μπορεί να του δείξει το «δρόμο» για το νέο του σύμπαν είστε εσείς. Στην αρχή της ζωής του, το μωρό σας είναι αρκετά μπερδεμένο. Όσο δυναμική κι αν είναι η προσωπικότητά του, πάντα χρειάζεται να νιώθει την παρουσία σας. Αυτό που οφείλετε εσείς να του καλλιεργήσετε είναι η σιγουριά και η αυτοπεποίθηση από τους πρώτους κιόλας μήνες της ζωής του, όσο παράξενο κι αν σας ακούγεται. Για να το καταφέρετε, χρειάζεται να είστε πάντα «δίπλα του», να του ενισχύετε τη δυναμικότητα και κυρίως να κατανοήσετε από νωρίς τα «θέλω» του.

1. Υποδεχτείτε το με τρυφερότηταΠριν δει τον κόσμο, το μωρό ζει μέσα σε ένα προστατευμένο σύμπαν. Βγαίνοντας από εκεί, νιώθει πως φτάνει σε ένα περιβάλλον εντελώς διαφορετικό. Πρόκειται για μια βίαιη αλλαγή, που μπορούμε να απαλύνουμε φροντίζοντας να το μεταφέρουμε ομαλά στο νέο του περιβάλλον. Πώς; Δημιουργώντας μια συνέχεια ανάμεσα στο πριν και το μετά. Κρατήστε σταθερά το μωρό μέσα στα μπράτσα σας, ώστε να νιώσει τη ζεστασιά σας. Μιλήστε του, ψιθυρίστε του γλυκόλογα, ώστε να συνηθίσει και να εξοικειωθεί με τη φωνή σας. Ακουμπήστε το στην κούνια του απαλά και πλησιάστε το πρόσωπό σας στο δικό σας, ώστε να αισθανθεί τη μυρωδιά σας. Τραγουδήστε του χαμηλόφωνα. Αυτές οι πρώτες στιγμές μεταξύ σας θα το κάνουν να νιώσει μια απίστευτη σιγουριά. 

2. Μην το αφήνετε να κλαίειΤις πρώτες εβδομάδες είστε για το μωρό το μόνο πρόσωπο που υπάρχει στη ζωή του. Από εσάς περιμένει τα πάντα. Τροφή, χάδια, μπάνιο, ακόμη και ο ύπνος του εξαρτώνται εν μέρει από τη δική σας συμπεριφορά. Αυτές οι «απαιτήσεις» του θα υπάρχουν για τους δύο-τρεις πρώτους μήνες. Όλο αυτό το διάστημα, το μόνο μέσο που έχει για να διεκδικήσει τα «θέλω» του και να τα εξωτερικεύσει είναι το κλάμα. Για να αισθανθεί ασφαλές, θα πρέπει να ανταποκρίνεστε θετικά στο κλάμα του. Πάρτε το αγκαλιά, ταΐστε το, παρηγορήστε το, νανουρίστε το, μιλήστε του με καθησυχαστική φωνή. Η παρηγορητική σας συμπεριφορά θα το απαλλάξει από το στρες και θα το εκπαιδεύσει στην ηρεμία.

3. Βοηθήστε το να αποκτήσει πρόγραμμαΤο τάισμα, η αλλαγή πάνας, αλλά και ο ύπνος αποτελούν τις πιο βασικές διαδικασίες για τους βιορυθμούς του μωρού σας. Μέρα με τη μέρα το μωρό αρχίζει να συνειδητοποιεί πως στη ζωή του υπάρχει μια ρουτίνα, πράγμα που σαφώς το καθησυχάζει. Καθώς μεγαλώνει και αρχίζει να καταλαβαίνει, μπορείτε να αρχίσετε να του μιλάτε για τη ρουτίνα αυτή. Φράσεις όπως: «Τώρα θα σε βάλω στο κρεβατάκι σου και θα κοιμηθείς» ή «Ο μπαμπάς θα σου αλλάξει την πάνα», θα το βοηθήσουν σιγά-σιγά να κατανοήσει πως το πρόγραμμα είναι κάτι που υπάρχει στη ζωή του.

4. Να είστε αληθινή μαζί τουΕίναι αλήθεια πως η νέα μαμά είναι κουρασμένη και φυσικά πολύ απασχολημένη. Από την άλλη, να θυμάστε πως το μωρό είναι συναισθηματικό σφουγγάρι. Καταλαβαίνει το βλέμμα σας, ακούει τη φωνή σας, βλέπει την έκφραση των ματιών σας. Το μωρό αντιλαμβάνεται πότε η μητέρα του είναι συναισθηματικά παρούσα.Αν προσποιούμαστε πως όλα είναι καλά, καταλαβαίνει πως κάτι δεν πηγαίνει καλά στη μεταξύ σας επικοινωνία. Είναι καλύτερο να του μιλάτε με ειλικρίνεια, παρά να παίζετε θέατρο. Αντί, λοιπόν, να φοράτε τη μάσκα τού «όλα πάνε καλά», είναι προτιμότερο να του πείτε: «Η μαμά είναι κουρασμένη» ή «Δεν έχω όρεξη να παίξω τώρα μαζί σου». Κάτι που οφείλετε να θυμάστε είναι πως η μεταξύ σας επικοινωνία πρέπει πάντα να είναι ειλικρινής. Αυτό θα το βοηθήσει να σας εμπιστεύεται.

5. Διαχειριστείτε σωστά τους αποχωρισμούς σαςΚανένα μωρό δεν θέλει να αποχωρίζεται τη μητέρα του, ωστόσο δεν μπορείτε να είστε μαζί του παντού και πάντα, όσο κι αν το θέλετε. Απλώς φροντίστε να μη βλέπει τον αποχωρισμό ως ρήξη. Να εξηγείτε κάθε φορά, όταν φεύγετε, πως θα ξαναγυρίσετε, είτε λείψετε για μία ώρα είτε για ένα οχτάωρο. Πριν φύγετε, βρείτε λίγο χρόνο να μιλήσετε με τον άνθρωπο που θα μείνει μαζί του. Αυτό θα το βοηθήσει να αποκτήσει εμπιστοσύνη στο πρόσωπό του. Αν αρχίσει να κλαίει, πάρτε το για λίγο αγκαλιά και παρηγορήστε το.

6. Δεχτείτε τις αντιδράσεις τουΣτους έξι πρώτους μήνες της ζωής του, ένα μωρό αρχίζει πλέον να διεκδικεί. Δεν θέλει να κοιμάται μόνο του, κλαίει όταν συναντά ένα άγνωστο πρόσωπο ή αρνείται να φάει κάποια τροφή. Στους οχτώ μήνες της ζωής του, περνάει -όπως λένε οι ψυχολόγοι- μια περίοδο αγωνίας. Είναι τότε που συνειδητοποιεί πως η μητέρα του το αφήνει μόνο, και αρνείται να το δεχτεί. Αυτό σημαίνει πως αρχίζει να αποκτά συνείδηση του τι συμβαίνει γύρω του. Γι' αυτό, αποφύγετε να κάνετε μηχανικές κινήσεις. Για παράδειγμα, μην το ταΐζετε βλέποντας τηλεόραση ή μιλώντας με άλλους. Επικεντρώστε το ενδιαφέρον σας πάνω του και σεβαστείτε τα «θέλω» του.

7. Βοηθήστε το να αποκτήσει εμπιστοσύνη στον εαυτό τουΤα μωρά ανακαλύπτουν τον κόσμο με τους δικούς τους ρυθμούς. Το παιδί σας ξέρει πως μπορεί να στηρίζεται σε εσάς, αλλά χρειάζεται να αρχίσει να κατακτά την αυτονομία του. Αν σε κάθε του κλάμα ή ξύπνημα τρέχετε από πάνω του, δεν θα μάθει ποτέ να κοιμάται μόνο του. Αποφύγετε να είστε υπερπροστατευτική. Αφήστε το να μεγαλώσει, όντας βέβαια πάντα «δίπλα του». Όχι από πάνω του. Απλώς, δίπλα του.

8. Προσπαθήστε να είστε ήρεμηΤα μωρά είναι υπερβολικά δεκτικά στις αντιδράσεις των ανθρώπων που είναι πλάι τους. Αν έχετε στρες, το νιώθει. Αν είστε νευρική, πιάνει αμέσως τον παλμό σας. Όσο κι αν προσπαθήσετε να κρύψετε τα συναισθήματά σας, εκείνο θα τα καταλάβει. Γι' αυτό, όσο δύσκολο κι αν σας φαίνεται, προσπαθήστε να είστε ήρεμη. Το καλύτερο δώρο που μπορείτε να του κάνετε τον πρώτο χρόνο της ζωής του είναι να είστε μια μητέρα δυνατή και ευχαριστημένη με τον εαυτό της.

Με τη συνεργασία της Νέλλυς Θεοδοσίου (παιδοψυχολόγος).

Πώς να μεγαλώσετε ένα ήρεμο μωρό

Ένα ήρεμο μωρό είναι το όνειρο κάθε μητέρας. Και η ηρεμία δεν είναι απλά ένα χαρακτηριστικό της προσωπικότητάς του. Διδάσκεται από τον πρώτο κιόλας χρόνο της ζωής του.

Από την πρώτη στιγμή που το μωρό σας βλέπει το φως, νιώθει πως βρίσκεται σε έναν κόσμο άγνωστο. Ο μόνος φάρος που μπορεί να του δείξει το «δρόμο» για το νέο του σύμπαν είστε εσείς. Στην αρχή της ζωής του, το μωρό σας είναι αρκετά μπερδεμένο. Όσο δυναμική κι αν είναι η προσωπικότητά του, πάντα χρειάζεται να νιώθει την παρουσία σας. Αυτό που οφείλετε εσείς να του καλλιεργήσετε είναι η σιγουριά και η αυτοπεποίθηση από τους πρώτους κιόλας μήνες της ζωής του, όσο παράξενο κι αν σας ακούγεται. Για να το καταφέρετε, χρειάζεται να είστε πάντα «δίπλα του», να του ενισχύετε τη δυναμικότητα και κυρίως να κατανοήσετε από νωρίς τα «θέλω» του.

1. Υποδεχτείτε το με τρυφερότηταΠριν δει τον κόσμο, το μωρό ζει μέσα σε ένα προστατευμένο σύμπαν. Βγαίνοντας από εκεί, νιώθει πως φτάνει σε ένα περιβάλλον εντελώς διαφορετικό. Πρόκειται για μια βίαιη αλλαγή, που μπορούμε να απαλύνουμε φροντίζοντας να το μεταφέρουμε ομαλά στο νέο του περιβάλλον. Πώς; Δημιουργώντας μια συνέχεια ανάμεσα στο πριν και το μετά. Κρατήστε σταθερά το μωρό μέσα στα μπράτσα σας, ώστε να νιώσει τη ζεστασιά σας. Μιλήστε του, ψιθυρίστε του γλυκόλογα, ώστε να συνηθίσει και να εξοικειωθεί με τη φωνή σας. Ακουμπήστε το στην κούνια του απαλά και πλησιάστε το πρόσωπό σας στο δικό σας, ώστε να αισθανθεί τη μυρωδιά σας. Τραγουδήστε του χαμηλόφωνα. Αυτές οι πρώτες στιγμές μεταξύ σας θα το κάνουν να νιώσει μια απίστευτη σιγουριά. 

2. Μην το αφήνετε να κλαίειΤις πρώτες εβδομάδες είστε για το μωρό το μόνο πρόσωπο που υπάρχει στη ζωή του. Από εσάς περιμένει τα πάντα. Τροφή, χάδια, μπάνιο, ακόμη και ο ύπνος του εξαρτώνται εν μέρει από τη δική σας συμπεριφορά. Αυτές οι «απαιτήσεις» του θα υπάρχουν για τους δύο-τρεις πρώτους μήνες. Όλο αυτό το διάστημα, το μόνο μέσο που έχει για να διεκδικήσει τα «θέλω» του και να τα εξωτερικεύσει είναι το κλάμα. Για να αισθανθεί ασφαλές, θα πρέπει να ανταποκρίνεστε θετικά στο κλάμα του. Πάρτε το αγκαλιά, ταΐστε το, παρηγορήστε το, νανουρίστε το, μιλήστε του με καθησυχαστική φωνή. Η παρηγορητική σας συμπεριφορά θα το απαλλάξει από το στρες και θα το εκπαιδεύσει στην ηρεμία.

3. Βοηθήστε το να αποκτήσει πρόγραμμαΤο τάισμα, η αλλαγή πάνας, αλλά και ο ύπνος αποτελούν τις πιο βασικές διαδικασίες για τους βιορυθμούς του μωρού σας. Μέρα με τη μέρα το μωρό αρχίζει να συνειδητοποιεί πως στη ζωή του υπάρχει μια ρουτίνα, πράγμα που σαφώς το καθησυχάζει. Καθώς μεγαλώνει και αρχίζει να καταλαβαίνει, μπορείτε να αρχίσετε να του μιλάτε για τη ρουτίνα αυτή. Φράσεις όπως: «Τώρα θα σε βάλω στο κρεβατάκι σου και θα κοιμηθείς» ή «Ο μπαμπάς θα σου αλλάξει την πάνα», θα το βοηθήσουν σιγά-σιγά να κατανοήσει πως το πρόγραμμα είναι κάτι που υπάρχει στη ζωή του.

4. Να είστε αληθινή μαζί τουΕίναι αλήθεια πως η νέα μαμά είναι κουρασμένη και φυσικά πολύ απασχολημένη. Από την άλλη, να θυμάστε πως το μωρό είναι συναισθηματικό σφουγγάρι. Καταλαβαίνει το βλέμμα σας, ακούει τη φωνή σας, βλέπει την έκφραση των ματιών σας. Το μωρό αντιλαμβάνεται πότε η μητέρα του είναι συναισθηματικά παρούσα.Αν προσποιούμαστε πως όλα είναι καλά, καταλαβαίνει πως κάτι δεν πηγαίνει καλά στη μεταξύ σας επικοινωνία. Είναι καλύτερο να του μιλάτε με ειλικρίνεια, παρά να παίζετε θέατρο. Αντί, λοιπόν, να φοράτε τη μάσκα τού «όλα πάνε καλά», είναι προτιμότερο να του πείτε: «Η μαμά είναι κουρασμένη» ή «Δεν έχω όρεξη να παίξω τώρα μαζί σου». Κάτι που οφείλετε να θυμάστε είναι πως η μεταξύ σας επικοινωνία πρέπει πάντα να είναι ειλικρινής. Αυτό θα το βοηθήσει να σας εμπιστεύεται.

5. Διαχειριστείτε σωστά τους αποχωρισμούς σαςΚανένα μωρό δεν θέλει να αποχωρίζεται τη μητέρα του, ωστόσο δεν μπορείτε να είστε μαζί του παντού και πάντα, όσο κι αν το θέλετε. Απλώς φροντίστε να μη βλέπει τον αποχωρισμό ως ρήξη. Να εξηγείτε κάθε φορά, όταν φεύγετε, πως θα ξαναγυρίσετε, είτε λείψετε για μία ώρα είτε για ένα οχτάωρο. Πριν φύγετε, βρείτε λίγο χρόνο να μιλήσετε με τον άνθρωπο που θα μείνει μαζί του. Αυτό θα το βοηθήσει να αποκτήσει εμπιστοσύνη στο πρόσωπό του. Αν αρχίσει να κλαίει, πάρτε το για λίγο αγκαλιά και παρηγορήστε το.

6. Δεχτείτε τις αντιδράσεις τουΣτους έξι πρώτους μήνες της ζωής του, ένα μωρό αρχίζει πλέον να διεκδικεί. Δεν θέλει να κοιμάται μόνο του, κλαίει όταν συναντά ένα άγνωστο πρόσωπο ή αρνείται να φάει κάποια τροφή. Στους οχτώ μήνες της ζωής του, περνάει -όπως λένε οι ψυχολόγοι- μια περίοδο αγωνίας. Είναι τότε που συνειδητοποιεί πως η μητέρα του το αφήνει μόνο, και αρνείται να το δεχτεί. Αυτό σημαίνει πως αρχίζει να αποκτά συνείδηση του τι συμβαίνει γύρω του. Γι' αυτό, αποφύγετε να κάνετε μηχανικές κινήσεις. Για παράδειγμα, μην το ταΐζετε βλέποντας τηλεόραση ή μιλώντας με άλλους. Επικεντρώστε το ενδιαφέρον σας πάνω του και σεβαστείτε τα «θέλω» του.

7. Βοηθήστε το να αποκτήσει εμπιστοσύνη στον εαυτό τουΤα μωρά ανακαλύπτουν τον κόσμο με τους δικούς τους ρυθμούς. Το παιδί σας ξέρει πως μπορεί να στηρίζεται σε εσάς, αλλά χρειάζεται να αρχίσει να κατακτά την αυτονομία του. Αν σε κάθε του κλάμα ή ξύπνημα τρέχετε από πάνω του, δεν θα μάθει ποτέ να κοιμάται μόνο του. Αποφύγετε να είστε υπερπροστατευτική. Αφήστε το να μεγαλώσει, όντας βέβαια πάντα «δίπλα του». Όχι από πάνω του. Απλώς, δίπλα του.

8. Προσπαθήστε να είστε ήρεμηΤα μωρά είναι υπερβολικά δεκτικά στις αντιδράσεις των ανθρώπων που είναι πλάι τους. Αν έχετε στρες, το νιώθει. Αν είστε νευρική, πιάνει αμέσως τον παλμό σας. Όσο κι αν προσπαθήσετε να κρύψετε τα συναισθήματά σας, εκείνο θα τα καταλάβει. Γι' αυτό, όσο δύσκολο κι αν σας φαίνεται, προσπαθήστε να είστε ήρεμη. Το καλύτερο δώρο που μπορείτε να του κάνετε τον πρώτο χρόνο της ζωής του είναι να είστε μια μητέρα δυνατή και ευχαριστημένη με τον εαυτό της.

Με τη συνεργασία της Νέλλυς Θεοδοσίου (παιδοψυχολόγος).

Η ώρα του ύπνου είναι δύσκολη για τους γονείς.Tα τρία πράγματα που πρέπει να αποφύγετε!

Η ώρα του ύπνου είναι δύσκολη για τους γονείς. Είστε τόσο κουρασμένοι από την υπόλοιπη μέρα και η υπομονή σας έχει εξαντληθεί. Η ώρα του ύπνου είναι η πιο σημαντική στιγμή για τα παιδιά αλλά και για εσάς καθώς μπορείτε να δεθείτε με το παιδί σας.Η ώρα του ύπνου μπορεί να είναι μια πολύ γλυκιά στιγμή της ημέρας πάρα τις γκρίνιες και τις περίεργες απαιτήσεις των παιδιών σας. Το κλειδί για μια ήρεμη ώρα του ύπνου είναι η δική σας υπομονή. Υπάρχουν τρία πράγματα που πρέπει να αποφύγετε όταν βάζετε τα παιδιά σας για ύπνο. Ποια είναι τα τρία όχι του ύπνου;

• Ποτέ μην προσπαθείτε να το διαπαιδαγωγήσετε πριν τον ύπνο.

Φυσικά και μπορείτε να το διορθώνετε και να το καθοδηγείτε αλλά δεν είναι η σωστή στιγμή να του επιβάλλετε βαριά πειθαρχία. Πρέπει να θυμάστε πως τα παιδιά είναι αρκετά κουρασμένα και τα αποθέματα της καλής τους συμπεριφοράς είναι αρκετά χαμηλά. Ακόμη και αν παλεύετε για να το βάλετε για ύπνο και εκείνο αντιστέκεται, προσπαθήστε να μην χάσετε την υπομονή σας. Ο στόχος σας πρέπει να είναι να το στείλετε για ύπνο ήρεμα.

• Μην φύγετε χωρίς να δείξετε αγάπη.

Μην φύγετε από το δωμάτιό του χωρίς να του δείξετε αγάπη. Το ξέρουμε ότι νιώθετε κουρασμένοι και θέλετε και εσείς να ξαπλώσετε και να ξεκουραστείτε αλλά καλό θα ήταν να αφιερώσετε έστω 30 δευτερόλεπτα για μια αγκαλιά, ένα φιλί και έναν καλό λόγο. Για αυτό προσπαθήστε να βρείτε έστω λίγη ενέργεια για να του δείξετε πόσο το αγαπάτε και να το βοηθήσετε να κοιμηθεί ήρεμα.

• Μην δείξετε ενόχληση.

Είναι όντως κουραστικό να έχετε βάλει το παιδί σας στο κρεβάτι του και εκείνο να θυμάται ότι δίψασε και να θέλει ένα ποτήρι νερό, η να θέλει να βουρτσίσει τα δόντια του η να πάει τουαλέτα κλπ. Πάρτε μια βαθιά ανάσα και προσπαθήστε να μην του δείξετε ότι ενοχλείστε καθώς ο σκοπός σας είναι η ήρεμη διάθεση πριν τον ύπνο και κατά την διάρκεια του ύπνου.

Όνειρα γλυκά λοιπόν!

babyradio.gr- Γκαλίτσιου Μαριάννα

Αντιμετώπιση περιπτώσεων απελπισίας.

Αντιμετώπιση περιπτώσεων απελπισίας.

Νοεμβρίου 15, 2010 — Χαράλαμπος

Ήρθε  κάποιος  νεαρός  αναστατωμένος  καί  μου  είπε: Γέροντα,  δέν  πρόκειται  νά διορθωθώ. Μου είπε ό πνευματικός μου: “αυτά είναι καί κληρονομικά…”. Τόν είχε πιάσει απελπισία.  Έγώ,  όταν  μου  πή  κάποιος  ότι  έχει  προβλήματα  κ.λπ.,  θά  του  πώ:  Αυτό
συμβαίνει  γι’  αυτόν  καί  γι’  αυτόν  τόν  λόγο γιά  ν’  άλλάξης,  πρέπει  νά  κάνης  εκείνο  κι εκείνο. Έχει λ.χ. κάποιος έναν λογισμό πού τόν βασανίζει καί δέν κοιμάται, παίρνει χάπια γιά τό κεφάλι, γιά τό στομάχι καί μέ ρωτάει: Νά κόψω τά χάπια;. Όχι, του λέω, νά μήν κόψης τά χάπια. Νά πετάξης τόν λογισμό πού σέ βασανίζει καί ύστερα νά τά κόψης. Αν δέν πετάξης  τόν  λογισμό,  έτσι  θά  πάς  θά  ταλαιπωρήσαι.  Γιατί,  τί  θά  ώφελήση  νά  κόψη  τά χάπια, όταν κρατάη μέσα του τόν λογισμό πού τόν βασανίζει;
Καλά είναι ό πνευματικός νά μή φθάνη μέχρι του σημείου νά άνάβη κόκκινο φως νά ανέχεται λίγο μία κατάσταση, αλλά φυσικά πρέπει καί ό άλλος νά δουλεύη σωστά, γιά νά βοηθηθή. Ένας  νεαρός  ζόρισε  κάποια φορά  τήν  αρραβωνιαστικιά του  – ποιος  ξέρει  τί  της έλεγε; -καί εκείνη άπό τήν αγανάκτηση της πήρε τό αυτοκίνητο καί έφυγε καί στόν δρόμο σκοτώθηκε. Μετά ό νεαρός ήθελε νά  αύτοκτονήση, γιατί ένιωθε ότι αυτός έγινε αιτία καί σκοτώθηκε ή κοπέλα. Όταν ήρθε καί μου τό είπε, άν καί στήν ουσία είχε κάνει έγκλημα, τόν παρηγόρησα  καί  τόν  έφερα  σέ  λογαριασμό.  Έπειτα  όμως τό  έρριξε  τελείως  έξω,  έγινε τελείως αδιάφορος, βρήκε έν τω μεταξύ καί μιά άλλη. “Οταν ξαναήρθε μετά άπό δύο-τρία χρόνια,  τού έδωσα ένα τράνταγμα γερό,  γιατί  τότε  δέν υπήρχε κίνδυνος  νά  αύτοκτονήση. Χρειαζόταν τό τράνταγμα, άφού δέν υπήρχε αναγνώριση. Δέν καταλαβαίνεις, τού είπα, ότι έκανες φόνο, ότι έγινες αιτία καί σκοτώθηκε ή κοπέλα;. Άν δούλευε σωστά, θά συνέχιζε νά ύποφέρη,  άλλά  θά  ανταμειβόταν  μέ  θεϊκή  παρηγοριά  δέν  θά  έφθανε  σ’  αυτήν  τήν κατάσταση τήν άλήτικη τής αδιαφορίας. Θέλει δηλαδή πολλή προσοχή. Κάνει κάποιος ένα σφάλμα καί πέφτει στήν απελπισία. Εκείνη τήν στιγμή μπορεί νά τόν παρηγόρησης, άλλά, γιά νά μή βλαφθή, χρειάζεται καί τό δικό  του  φιλότιμο.  Μιά  φορά  είχε  έρθει  στο  Καλύβι  ένα  νέο  παιδί  απελπισμένο,  γιατί έπεφτε σέ σαρκική αμαρτία καί δέν μπορούσε νά απαλλαγή άπό αυτό τό πάθος. Είχε πάει σέ δυο πνευματικούς πού προσπάθησαν μέ αυστηρό τρόπο νά τό βοηθήσουν νά καταλάβη ότι είναι βαρύ αυτό πού κάνει. Τό παιδί απελπίσθηκε. Άφού ξέρω ότι αυτό πού κάνω είναι αμαρτία, είπε, καί δέν μπορώ νά σταματήσω νά τό κάνω καί νά διορθωθώ, θά κόψω κάθε σχέση  μου  μέ  τόν  Θεό.  Όταν  άκουσα  τό  πρόβλημα  του,  τό  πόνεσα  τό  καημένο  καί  τού είπα: Κοίταξε, ευλογημένο, ποτέ νά μήν ξεκινάς τον αγώνα σου άπό αυτά πού δέν μπορείς νά κάνης, άλλά άπό αυτά πού μπορείς νά κάνης. Γιά νά δούμε τί μπορείς νά κάνης, καί νά άρχίσης  άπό  αυτά.  Μπορείς  νά  εκκλησιάζεσαι  κάθε  Κυριακή;.  Μπορώ,  μού  λέει. Μπορείς  νά  νηστεύης  κάθε  Τετάρτη  και  Παρασκευή;.  Μπορώ. Μπορείς  νά  δίνης ελεημοσύνη τό ένα δέκατο άπό τόν μισθό σου ή νά επισκέπτεσαι άρρωστους καί νά τούς βοηθάς;. Μπορώ. Μπορείς νά προσεύχεσαι κάθε βράδυ, έστω κι άν αμάρτησες, καί νά λές  “Θεέ  μου, σώσε τήν ψυχή μου”;. Θά τό  κάνω,  Γέροντα, μού λέει. Άρχισε λοιπόν, του λέω, άπό σήμερα νά κάνης όλα αυτά πού μπορείς, καί ό παντοδύναμος Θεός θά κάνη τό ένα πού δέν μπορείς. Τό καημένο ηρέμησε καί συνέχεια έλεγε: Σ’ ευχαριστώ, πάτερ. Είχε, βλέπεις, φιλότιμο καί ό Καλός Θεός τό βοήθησε.

(ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ – ΛΟΓΟΙ Γ’ – ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ)

Το μυστικό που ενεργοποιεί το μεταβολισμό και συστήνουν όλοι οι personal trainers!

• 
  
  

Αν έχεις βαρεθεί να κάνεις δίαιτες που σου στερούν σχεδόν τα πάντα, τότε πρέπει να διαβάσεις το παρακάτω..

Υπάρχει ένας κανόνας που είναι ο αγαπημένος των μεγαλύτερων και διασημότερων personal trainer και διατροφολόγων στον κόσμο. Ποιο είναι το μυστικό; Δεν παίζει ρόλο πάντα το τι τρως αλλά το πότε το τρως. 

Μία φράση πρέπει να θυμάσαι όταν προσπαθείς να χάσεις βάρος και αυτή είναι η εξής: “Τρώγε σαν βασιλιάς το πρωί, σαν πρίγκιπας το μεσημέρι και σαν φτωχός το βράδυ”. Γιατί; Επειδή δε θα έχεις μόνο περισσότερο χρόνο στη διάθεσή σου να κάψεις το πλούσιο πρωινό σου στη διάρκεια της ημέρας αλλά επίσης, με το να αφήνεις τον εαυτό σου να λιμοκτονεί κατά τη διάρκεια της ημέρας θα σε οδηγήσει σε κακές επιλογές τη νύχτα. 

Το μεγαλύτερο λάθος των ανθρώπων που δεν μπορούν να χάσουν βάρος είναι ότι δεν τρώνε πρωινό ή δεν τρώνε σχεδόν τίποτα κατά τη διάρκεια της ημέρας με αποτέλεσμα όταν έρχεται το βράδυ να πεινάνε σαν τρελοί και να τρώνε τα πάντα. Δεν μπορείς να νικήσεις τη Μητέρα Φύση. Έτσι, μην προσπαθείς να παίζεις παιχνιδάκια με αυτήν.

Αν θέλεις να κάνεις κάποια διατροφική παρασπονδία καλό είναι να την κάνεις όσο πιο νωρίς γίνεται μέσα στη μέρα σου. Οι περισσότεροι διατροφολόγοι συστήνουν στους πελάτες τους να μην τρώνε υδατάνθρακες (μακαρόνια, ρύζι, πατάτες, ψωμί) από το μεσημέρι και μετά καθώς είναι πιο δύσκολο για τον οργανισμό να τους κάψει.