Ν. Χριστιανόπουλος: Αλαμπουρνέζικα - Η γλώσσα των κουλτουριάρηδων

Κουλτουριάρηδες είναι οι διανοούμενοι που δίνουν μεγαλύτερη σημασία στη γνώση και την πληροφόρηση και λιγότερη στο αίσθημα και το βίωμα. Ότι έμαθαν ή δεν έμαθαν έχει γι' αυτούς μεγαλύτερη αξία από τη σκέψη. Κουλτουριάρηδες βρίσκονται σ' όλες τις εποχές.

Στην αρχαία Ελλάδα τους κοροϊδεύει πολύ άσχημα ο Αριστοφάνης επειδή χρησιμοποιούσαν πάντα καινούριες και παράξενες λέξεις για να ξιπάσουν τον κόσμο. Και οι σοφιστές ήταν ένα είδος κουλτουριάρηδων της εποχής τους, γιατί έδωσαν πολλή σημασία στη γνώση και όχι στη σωστή κρίση.

Αλλά και παλαιότερα όταν λέγαμε «οι διανοούμενοι» ή «οι άνθρωποι των γραμμάτων» νιώθαμε κάτι σαν δυσφορία και ενόχληση, γιατί καταλαβαίναμε ότι αυτοί οι άνθρωποι είχαν ξεφύγει πολύ από τη ζωή εν ονόματι δήθεν της τέχνης. Αυτοί νομίζανε ότι, επειδή ήτανε άνθρωποι των γραμμάτων, έπρεπε να μιλούν με ειδικό λεξιλόγιο, να καταλαβαίνονται μεταξύ τους, κι ας μην τους καταλαβαίνουν οι άλλοι.

Σε τελική ανάλυση, οι κουλτουριάρηδες είναι ψευτομορφωμένοι. Μόνο ένας ψευτομορφωμένος μπορεί να χρησιμοποιεί λεξιλόγιο που ξιπάζει και ξαφνιάζει, ή να μεταχειρίζεται ωραίες λέξεις και φράσεις για να κάνει εντύπωση, ενώ καταβάθος δεν κατέχει τη γλώσσα και δεν την χρησιμοποιεί σωστά.

Αυτό που σήμερα αποκαλούμε γλώσσα των κουλτουριάρηδων, είναι ένα κουρκούτι από νεόκοπες λέξεις, από ξένες αμετάφραστες λέξεις και από λέξεις παρμένες από διάφορες επιστήμες, λ.χ. «η μεταστοιχείωση της ντεμί νομενκλατούρας».

Μ' ένα τέτοιο κουρκούτι στο τέλος δε βγάζουν νόημα ούτε αυτοί, ούτε φυσικά κι εμείς. Ας πάρουμε για παράδειγμα τη λέξη «δομή» που αναφέρεται στον χώρο, ενώ η λέξη «διαδικασία» αναφέρεται στον χρόνο. Τι θα λέγατε όμως αν ξαφνικά διαβάζατε «δομικές διαδικασίες» ή «διαδικαστικές δομές»;

Ρωτήθηκαν κάποιοι να τις εξηγήσουν, μα δεν μπόρεσε κανείς. Γιατί όπως καταλαβαίνετε, πρόκειται για μπαρούφες. Τι μπορεί λοιπόν να σημαίνουν οι δύο αυτές φράσεις, όταν στην καθεμία το επίθετο αναιρεί το ουσιαστικό; Αλλά τι θα λέγατε αν αυτή η φράση γινόταν ολόκληρη πρόταση;

Διαβάστε λοιπόν: «Όταν οι δομικές διαδικασίες λειτουργούν ανασταλτικά μέσα στον χώρο του μεταμοντέρνου...». Τι να πρωτοσχολιάσει κανείς σ' αυτή τη φράση; Πρώτα πρώτα πόσοι ξέρουν τον όρο «μεταμοντέρνο»; Κι έπειτα, τι ακριβώς συμβαίνει μέσα στον χώρο του «μεταμοντέρνου», εάν λειτουργήσουν ή δε λειτουργήσουν οι «δομικές διαδικασίες»;

Αυτά είναι ακατανόητα και γι' αυτόν που τα γράφει και γι' αυτόν που τα διαβάζει. Είναι αλαμπουρνέζικα. Και σκεφτείτε ότι σαν κι αυτή τη φράση υπάρχουν χιλιάδες, που επαληθεύουν τα τρία χαρακτηριστικά των κουλτουριάρηδων: Πρώτον ότι δεν γνωρίζουν καλά τις λέξεις και τις έννοιές τους (κάποιος έγραφε τη λέξη «ενδιαίτημα» και εννούσε «ένδυμα»!), δεύτερον θέλουν να ξιπάσουν τους άλλους με διάφορες ακαταλαβίστικες λέξεις και τρίτον, δεν έχουν χωνέψει καλά αυτό που λένε.

Χώρια που δεν τα καταφέρνουν ούτε και με το συντακτικό και μπερδεύονται. Βέβαια το μπέρδεμα υπάρχει πρώτα στο μυαλό. Πάντως μ' αυτά και μ' αυτά, καταφέρνουν να κομπλεξάρουν πολλούς, και καμιά φορά όλους, ενώ συντελούν στο να πάει η γλώσσα μας κατά διαόλου.

θα μπορούσε να αναρωτηθεί κάποιος, ότι αφού αποδεχόμαστε την ερμητική γραφή ορισμένων ποιητών, γιατί να μην αποδεχτούμε και τον δυσνόητο τρόπο γραφής των κουλτουριάρηδων; Από μία άποψη, κι ο ποιητής θα έπρεπε, οποιαδήποτε τεχνοτροπία κι αν ακολουθεί, να γράφει κατά τρόπο κατανοητό, για να μπορεί ο αναγνώστης να τον καταλαβαίνει.

Γιατί, τι να την κάνουμε την οποιαδήποτε ποίηση, όταν έχει κοπεί η γέφυρα της επικοινωνίας; Τι να τα κάνουμε τα ερμητικά ποιήματα, όταν δεν τα καταλαβαίνει κανείς; Κι αφού δεν μας λένε τίποτε, πως είναι δυνατόν να μας συγκινήσουν;

Βέβαια ο ποιητής έχει τη δικαιολογία ότι γράφει για να εκφράσει τον εαυτό του, αν και πάλι θα μπορούσε να πει κανείς ότι ένας ποιητής που εκφράζεται ερήμην του αναγνώστη, τι σόι ποιητής είναι; Και αν ο σουρεαλισμός στην πρώτη φράση το παραξύλωσε, τι να πούμε για τους σημερινούς σουρεαλιστές της αρπακόλας, που γράφουν ότι τους κατέβει; Πάντως ο στοχαστής, επειδή δεν έχει καν τη δικαιολογία της έμπνευσης κι επειδή ο στόχος του είναι η συζήτηση με τον αναγνώστη, δεν θα έπρεπε να είναι ακαταλόγιστος σαν τους μοντέρνους ποιητές.

Κάποιοι ισχυρίζονται πως έτσι εμπλουτίζεται η γλώσσα μας, ενώ η απλότητα και η σαφήνεια διατηρούν τη γλώσσα στάσιμη. Αν όμως ο εμπλουτισμός της γλώσσας, γίνεται αιτία για να θριαμβεύσει η ακατανοησία, μήπως θα έπρεπε να προτιμήσουμε κάποιες φυλές τις Αφρικής που συνεννοούνται μόνο με τριακόσιες λέξεις;

Η αιτία του φαινομένου αυτού, οφείλεται όχι μόνο στην ημιμάθεια των περισσότερων κουλτουριάρηδων αλλά και στον εγωισμό τους. Δε θα μπορέσουν ποτέ οι άνθρωποι αυτοί να ακούνε περισσότερο απ' όσο μιλάνε, να σκέφτονται περισσότερο απ' όσο γράφουν, και να περνούν κάθε πληροφορία από το κόσκινο της κρίσης.

Για να συμβεί αυτό θα πρέπει να είναι ταπεινός, να μη νομίζει πως αυτός τα ξέρει όλα και κανείς άλλος. Να μη λέει διαρκώς «εγώ νομίζω», «εγώ πιστεύω», «έχω τη γνώμη», και τα συναφή.Μέσα σ' αυτό το βραχυκύκλωμα ημιμάθειας και εγωισμού, χωρούνε αριστεροί και δεξιοί, εφημερίδες και τηλεόραση, και ορθόδοξοι και νεο-ορθόδοξοι.

Κάποτε ένας κομμουνιστής πιπίλιζε τον Μαρξ και τελικά αποδείχτηκε πως δεν είχε διαβάσει ούτε μια σελίδα από το «Κεφάλαιο». Και πόσοι χριστιανοί δεν έχουν μεσάνυχτα από το ευαγγέλιο; Κι αφήστε εκείνους που δεν διαβάζουν λογοτεχνία, αλλά μόνο τις βιβλιοπαρουσιάσεις, κι έτσι είναι σαν να τα έχουν διαβάσει όλα!

Ας αφήσουμε όμως την πολλή θεωρία κι ας δούμε ένα παράδειγμα κουλτουριάρη. Ας δούμε λ.χ. ένα τεχνοκριτικό σημείωμα που αναφέρεται στη ζωγραφική ενός σπουδαίου καλλιτέχνη. Απολαύστε λοιπόν κριτική ζωγραφικής:

«Η χρονικότητα -στον τάδε ζωγράφο- είναι ψευδαίσθηση, απάτη, διάσπαση, εξαλλαγή, διαστολή υποκειμένου και αντικειμένου, κατακερματισμός και αλλοτρίωση, γι' αυτό κύριο μέλημά του είναι να την εξοστρακίσει αναζητώντας την πρωτογένεια μιας νέας ονοματοθεσίας, μιας ιδιωματικής μορφής, που θα του επιτρέψει την αναδόμηση (βάι, βάι, βάι, κι εδώ αναδόμηση), ενός κόσμου όπου μέσα του, ερωτικά συγκλίνουν τα πάντα, ικανοποιούνται, αποκαθίσταται».

Καταλάβατε τίποτα ή νιώθετε ανεπαρκείς;

Το πιο πιθανό είναι να μην καταλάβατε τίποτα, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι είστε ανεπαρκείς. Ανεπαρκείς είναι αυτοί που γράφουν τέτοια πράγματα. Αλλά ας αρχίσουμε το ψείρισμα. Πρόκειται ουσιαστικά για μία και μόνη πρόταση. Στην αρχή δίνει την εντύπωση, πως αν το διαβάσεις προσεκτικά, θα βγάλεις κάποιο νόημα. Γελιέσαι, γιατί όσο προχωράς, ακόμη κι εκείνο που υποτίθεται κατάλαβες στην αρχή, ξεχνιέται. Η «χρονικότητα» λοιπόν για τον ζωγράφο μας, είναι «ψευδαίσθηση».

Λογικά, η χρονικότητα πρέπει να έχει σχέση με την έννοια του χρόνου. Τώρα πως ο χρόνος γίνεται χρονικότητα, αυτό είναι ένα από τα μυστήρια των κουλτουριάρηδων. Εδώ έχουμε ένα συγκεκριμένο έργο, ζωγραφιές, υλικά, τεχνοτροπίες, και μόνο στη χρονικότητα βρήκες να σκαλώσεις;

Έστω. Ο χρόνος λοιπόν για τον ζωγράφο μας είναι «ψευδαίσθηση». Είναι όμως και «απάτη». Πως μπορούν αυτά τα δύο να σταθούν πλάι πλάι; Δηλαδή, αν ο χρόνος τον εξαπατά, τότε πως μπορεί ο χρόνος να είναι ψευδαίσθηση; Ακολουθεί η «διάσπαση». Ο χρόνος δηλαδή, πρώτα τον εξαπατάει και τον κοροϊδεύει και ύστερα τον αναγκάζει να διασπαστεί; Και ποιο είναι το υποκείμενο; Διασπάται ο ζωγράφος ή ο ίδιος ο χρόνος είναι διασπασμένος;

Τι από τα δύο συμβαίνει; Ακολουθεί η «εξαλλαγή». Τι σημαίνει εξαλλαγή; Είναι ιατρικός όρος που σημαίνει την μεταβολή των καλοηθών νεοπλασμάτων σε κακοήθη. Δηλαδή ο χρόνος είναι καρκίνος; Καλό κι αυτό: Αμ τότε πως ο καρκίνος είναι ψευδαίσθηση; Παρακάτω γράφει: «διαστολή υποκειμένου και αντικειμένου».

Η φράση ταιριάζει σε φιλοσοφική πραγματεία, όχι σε τεχνοκριτικό σημείωμα. Το κάθε ουσιαστικό απ' αυτά που είδαμε ως τώρα δεν ταιριάζει με το διπλανό του, αλλά το ένα αναιρεί το άλλο. Προχωρώντας, διαβάζουμε «κατακερματισμός και αλλοτρίωση». Ενώ η προηγούμενη φρασούλα «διαστολή υποκειμένου και αντικειμένου», είναι παρμένη από την φιλοσοφία, το «κατακερματισμός και αλλοτρίωση» ανήκει στο σύγχρονο λεξιλόγιο των κουλτουριάρηδων.

Συνοψίζοντας: Η χρονικότητα του τάδε ζωγράφου είναι 1) ψευδαίσθηση, 2) απάτη, 3) διάσπαση, 4) εξαλλαγή, 5) διαστολή υποκειμένου και αντικειμένου, 6) κατακερματισμός, 7) αλλοτρίωση.

Κατάλαβε φαίνεται η συγγραφέας ότι μας μπούκωσε αρκετά και σταμάτησε εδώ τον κατάλογο, για να προχωρήσει σε κάποιες επεξηγήσεις: «γι' αυτό κύριο μέλημά του είναι να την εξοστρακίσει». Το «την» αναφέρεται βέβαια στην χρονικότητα, θα μπορούσε όμως ν' αναφέρεται και σε οποιοδήποτε ουσιαστικό θηλυκού γένους που αναφέρθηκε πιο πάνω, όπως την ψευδαίσθηση, την απάτη, την εξαλλαγή.

Καταλαβαίνετε λοιπόν τι σύγχυση δημιουργείται όταν κάποιος δεν ελέγχει τα λόγια του; Θέλει να πει ότι ο ζωγράφος προσπαθεί να βγάλει τον χρόνο έξω από το έργο του και για να το πει αυτό αυτό, μας αράδιασε του κόσμου τα αφηρημένα ουσιαστικά. Πως όμως θα το κάνει αυτό (να εξοστρακίσει τη χρονικότητα);

«Αναζητώντας την πρωτογένεια μιας νέας ονοματοθεσίας». Τι σημαίνει άραγε η λέξη «πρωτογένεια»; Μήπως θα πει το πρώτο γένος; Η πρώτη γέννηση; Η πρώτη φάση της ζωής του ανθρώπου; Αλλά εκείνο που είναι για γέλια, είναι η «νέα ονοματοθεσία». Τι θέλει να πει η ποιήτρια, ότι να εξοστρακίσει ο ζωγράφος τον χρόνο από τους πίνακές του, δίνει νέα ονομασία στα πράγματα; Γιατί μιλούμε βέβαια, για ζωγράφο. Και στη ζωγραφική, τι πάει να πει «ονοματοθεσία»; Και ποια είναι η νέα ονοματοθεσία και τι σχέση έχει με την πρωτογένεια, με τη διάσπαση του χρόνου και μ' όλα τ' άλλα που μας είπε παραπάνω;

Και δεν σταματά εδώ, αλλά συνεχίζει: Μέλημα του ζωγράφου είναι να εξοστρακίσει τη χρονικότητα, αναζητώντας, εκτός από την πρωτογένεια μιας νέας ονοματοθεσίας, και την πρωτογένεια μιας «ιδιωματικής γραφής». Αυτό το τελευταίο, παραδόξως φαίνεται κάπως κατανοητό. Υποθετικά πάντα, η ιδιωματική μορφή, είναι μια δική του τεχνοτροπία που αποδίδει το δικό του πρόσωπο ή έστω το ιδίωμα. Κι αυτό το απλό πράγμα, δηλαδή το να βρει ο ζωγράφος το προσωπικό του ύφος, το κάνει μόνο και μόνο για να εξοστρακίσει τον χρόνο; Μυστήρια πράγματα συμβαίνουν στον χώρο της τέχνης κι ακόμα πιο μυστήρια στον χώρο της κριτικής...

Προσέξτε όμως να δείτε, ότι αυτή η ιδιωματική μορφή θα εκκολάψει στην τεχνοκριτικό, πολλά πράγματα παρακάτω: «...μιας ιδιωματικής μορφής, που θα του επιτρέψει την αναδόμηση, ενός κόσμου όπου μέσα του, ερωτικά συγκλίνουν τα πάντα, ικανοποιούνται, αποκαθίσταται».

Εδώ μπαίνει και το ερωτικό στοιχείο. Έτσι, πρωτού τελειώσει το τεχνοκριτικό σημείωμα της κυρίας αυτής, εμείς θα έχουμε γνωρίσει και το πρόβλημα του έρωτα του καλλιτέχνη μας. Αν καταλάβαμε λοιπόν σωστά, ο ζωγράφος προσπαθεί να εξοστρακίσει τον χρόνο, που είναι ένα σωρό πράγματα -αυτά τα περνάμε στο ντούκου- κι αυτό το κάνει αναζητώντας την προσωπική του έκφραση για να ξαναδημιουργήσει (η αναδόμηση που λέγαμε) τον κόσμο και να πετύχει και στον έρωτα, θαρρείς πως ο έρωτας δεν έχει σχέση με τον χρόνο. Βλέπετε λοιπόν, ότι αυτή κουλτουριάρα, με το να θέλει να πει πολλά, τελικά δεν λέει τίποτα;

Το «αφιέρωμα» στα αλαμπουρνέζικα των κουλτουριάρηδων, θα κλείσει με ένα ακόμα μικρό δείγμα της «κουλτούρας» τους. Δεν θα γίνει κάποια ανάλυση, όπως στο προηγούμενο κείμενο. Πάρτε το ως «άσκηση» για το σπίτι και πέστε και σε μας τι καταλάβατε:

«Ο ελλαδικός άνθρωπος στην Ορθοδοξία διατυπώνει τον αρνητικό του νόστο ως «ζώο θεούμενο», μέσα από τον διάλογο του Εγώ του με το Άλλο, ως Ανταρσία ενάντια σε ένα Είναι δίχως Πρόσωπο, αφηγείται το καθολικό του βίωμα, τη διαδικασία ενσάρκωσης στο Εγώ του, την πρόσκτηση, με ενοποιό τον εαυτό του, του διάχυτου και απρόσωπου ως την έλευση του γίγνεσθαι που μετουσιώνεται τώρα, μέσα από την ιστορία του, την διάρκεια της Πράξης του, στο Εσύ και το Εμείς του Εκκαθολικευόμενου Εγώ του...

Ο χριστιανικός άνθρωπος εγκολπώνει το Άλλο στο εκκαθολικευμένο του Εγώ, στο Εσύ και στο Εμείς, «ζωντανό σώμα του Θεού», εκκλησία του. Το Άλλο γίνεται έτσι Εσύ για να θριαμβεύσει ως Εμείς μέσα σε ένα Εγώ μεγαλωμένο δυνάμει στο άπειρο, Έρωτας ως Πράξη του Εσύ έξω από τον Καιρό, και ιστορία ως Πράξη του Εμείς, ενσαρκωμένος Καιρός, συμπίπτουν σε μια δισυπόστατη υφή ενός γίγνεσθαι που εκφράζεται στο Πρόσωπο, στην Παρουσία του Ανθρώπου ως ερωτικής σχέσεως, ως αγαπητικής πράξης».

(Περιοδικό «Αντί», αρ. 239, σελ. 20-21, 1983)

Κείμενα σαν τα παραπάνω, δίνουν το κακό παράδειγμα στη χρήση της γλώσσας, στους νέους που τα διαβάζουν. Η νεότερη γενιά που ψευτομορφώνεται με τέτοια κείμενα, θα γράφει ακόμα χειρότερα και οι παρατηρήσεις της θα είναι και χειρότερες και πιο γελοίες. Ο Στρατής Δούκας έλεγε χαρακτηριστικά, ότι με την λογοτεχνία σήμερα ασχολούνται αποκλειστικά οι άνθρωποι που δεν έχουν ιδέα από γλώσσα. Τα κακά επομένως είναι δύο:

1) Η διαφθορά των νέων που θα εκφράζονται χειρότερα στο μέλλον.
2) Η διαφθορά της ίδιας της γλώσσας που κι αυτή θα γίνει θολή και νερόβραστη.

Παλαιότερα, κάποιος καθηγητής γλωσσολογίας έλεγε: «Μακριά από τους μορφωμένους!» κι αυτό που έλεγε εκείνος ο αγαθός άνθρωπος, ισχύει εκατό φορές περισσότερο για τους σύγχρονους κουλτουριάρηδες που ούτε τη γλώσσα ξέρουν και ούτε έχουν οργανωμένη σκέψη.

Για όσους συναισθάνονται αυτή την εξαχρείωση της γλώσσας και θλίβονται κατάκαρδα για όλη αυτή την κατάντια, η λύση είναι μία: Να προσέχουμε πολύ τα λόγια μας κι ακόμα περισσότερο τα γραπτά μας. Κάθε τι που λέμε να το σκεφτόμαστε, και προπάντων πρέπει να γράφουμε κατανοητά. Και για να γίνει αυτό, πρέπει να διαβάζουμε κλασικά κείμενα της λογοτεχνίας μας, που έχουν σωστή και ζωντανή γλώσσα κι επίσης να στήνουμε αυτί στις κουβέντες του λαού.

Ο Σολωμός πήγαινε στις ταβέρνες της Κέρκυρας για ν' ακούσει πρόσφυγες από την Κρήτη που τραγουδούσαν μαντινάδες. Ο Καβάφης πήγαινε στα καφενεία και τα φαρμακεία της ελληνικής παροικίας της Αλεξάνδρειας κι έστηνε αυτί για να τσακώσει καμιά ζωντανή ελληνική φράση.

Ενώ εμείς, σήμερα διαμορφώνουμε τη γλώσσα μας από τις εφημερίδες, το ραδιόφωνο και την τηλεόραση, και χώρια που δεν μας μένει καιρός ούτε να σκεφτούμε, ούτε να χωνέψουμε αυτά που βλέπουμε κι ακούμε. Πάντως, ούτε το να στήνουμε αυτί αρκεί. Χρειάζεται και κάτι ακόμα: Να ασκούμαστε στο γράψιμο. Και η άσκηση γραφής, κρατάει μια ζωή...

Το κείμενο είναι του συγγραφέα Ντίνου Χριστιανόπουλου και αποτελεί διασκευασμένο απόσπασμα από συζήτηση με τον επίσης συγγραφέα Περικλή Σφυρίδη («Αλαμπουρνέζικα ή η γλώσσα των σημερινών κουλτουριάρηδων», πρώτη έκδοση 1990).

Πηγή: pare-dose.net

Αλμπέρ Καμύ: Ο «Επαναστατημένος άνθρωπος»

Η τετραμελής παρέα είχε ξεκινήσει την προηγούμενη ημέρα από το Λουρμαρέν της Προβηγκίας με προορισμό το Παρίσι. Αφού διανυκτέρευσαν στο μικρό πανδοχείο «Chapon Fin», στο Θουασί, συνέχισαν τον δρόμο τους πλησιάζοντας προς τη γαλλική πρωτεύουσα. Το σπορ Φασέλ-Βεγκά οδηγούσε ο εκδότης Μισέλ Γκαλιμάρ. Δίπλα του καθόταν ο φίλος του και νομπελίστας λογοτέχνηςΑλμπέρ Καμύ.

Στα πίσω καθίσματα η σύζυγος του Γκαλιμάρ Ζανίν, η κόρη τους Αννα και ο Φλοκ, ο ράτσας τεριέ σκύλος τους.

Εριχνε χιόνι, γεγονός που έκανε τον δρόμο ιδιαιτέρως ολισθηρό. Επρόκειτο όμως για διαδρομή εύκολη, μια ευθεία με ψηλά δέντρα αριστερά και δεξιά. Ο οδηγός πάτησε γκάζι, όταν κάποια στιγμή έχασε τον έλεγχο. Το αμάξι άρχισε να κάνει ζιγκ ζαγκ για να τερματίσει βίαια την τρελή πορεία του πάνω σε έναν πλάτανο.

Ηταν δύο το μεσημέρι της 4ης Ιανουαρίου 1960. Ο Καμύ ανασύρθηκε νεκρός, ο Γκαλιμάρ βαρύτατα τραυματισμένος για να υποκύψει πέντε ημέρες αργότερα, οι δύο γυναίκες δεν είχαν πάθει απολύτως τίποτε, ενώ ο σκύλος είχε εξαφανιστεί.

Ατύχημα-«σκάνδαλο»

Μετά το αρχικό σοκ ο Ζαν-Πολ Σαρτρ έγραφε αποχαιρετώντας τον φίλο και (από κάποια στιγμή) ιδεολογικό αντίπαλό του:

«Αλλοι πεθαίνουν γέροι, άλλοι πάλι (πάντα με αναστολή) μπορούν να πεθάνουν οποιαδήποτε στιγμή χωρίς να αλλάξει το νόημα της ζωής τους, το νόημα της ζωής γενικότερα. Εχουμε όμως ανάγκη οι καλύτεροι από εμάς άνθρωποι να φτάνουν ως το τέρμα της σήραγγας.

Σπάνια ο χαρακτήρας ενός έργου και οι συνθήκες της ιστορικής στιγμής απαιτούσαν με τόσο ξεκάθαρο τρόπο να ζήσει ένας συγγραφέας. Το ατύχημα που σκότωσε τον Καμύ το αποκαλώ "σκάνδαλο" γιατί προβάλλει στην καρδιά του ανθρώπινου κόσμου τον παραλογισμό των βαθύτερων απαιτήσεών μας.

Ο Καμύ, στα είκοσι χρόνια του, χτυπημένος ξαφνικά από μια αρρώστια που ανέτρεψε τη ζωή του, ανακάλυψε το παράλογο - ανόητη άρνηση του ανθρώπου. Το συνήθισε, στοχάστηκε την ανυπόφορη υπόστασή του, τα βρήκε με τον εαυτό του, γλίτωσε. Ωστόσο (...) ο ασθενής που γιατρεύτηκε συνετρίβη από έναν θάνατο απρόβλεπτο, που ήρθε από αλλού. Και το παράλογο μοιάζει να προβάλλει ως το ερώτημα που κανένας δεν του θέτει πια, που ο ίδιος δεν θέτει πια σε κανέναν, είναι η σιωπή που δεν είναι πια σιωπή, που δεν είναι πια απολύτως τίποτε...».

Σήμερα, ο «προφήτης του παραλόγου», όπως τον αποκάλεσαν - με τη λέξη «προφήτης» να αποκτά σχεδόν κυριολεκτική διάσταση, δεδομένου ότι ο Καμύ ήταν εκείνος που χαρακτήρισε τον εικοστό αιώνα «αιώνα του άγχους και του στρες» και τον 21ο «αιώνα της κατάθλιψης και της μελαγχολίας» -, η συζήτηση σχετικά με το πόσο ο τραγικός θάνατός του αποτελεί την επιβεβαίωση της θεωρίας του περί ύπαρξης του παραλόγου μέσα στον κόσμο αλλά και μέσα στον άνθρωπο (μόνη σωτηρία μας είναι η αποδοχή του, έλεγε) συνεχίζεται. Εξάλλου και ο ίδιος είχε πει, σε ανύποπτο χρόνο, ότι «δεν υπάρχει τίποτε πιο παράλογο από τον θάνατο σε τροχαίο δυστύχημα»...

Ατενίζοντας αυτούς που υφίστανται την Ιστορία, από το μπαλκόνι των γραφείων του εκδότη του στο Παρίσι

Ηθική και πολιτική

Την ίδια στιγμή τα πανανθρώπινα νοήματα που εμπεριέχονται στο έργο του είναι εδώ, διαχρονικά και επίκαιρα, για να πυροδοτήσουν τη σκέψη του σύγχρονου ανθρώπου: ο έντονος ανθρωπισμός του όπως έχει αποτυπωθεί στα κείμενα και στα θεατρικά του, οι βαθιά ηθικές απόψεις του για την πολιτική (δεν μπορεί να υπάρχει πολιτική χωρίς ηθική, διακήρυττε), για την ελευθερία («η άνευ όρων ελευθερία είναι το αντίθετο της ελευθερίας»), για τον ρόλο των πνευματικών ανθρώπων («αρκεί η σιωπή ενός άγνωστου φυλακισμένου που ταπεινώνεται στην άλλη άκρη της γης για να ανασύρει τον συγγραφέα από την εξορία του»), για την ιστορική ευθύνη των λαών («ενώπιον ενός κόσμου που απειλείται με διάσπαση, όπου οι μεγάλοι Ιεροεξεταστές κινδυνεύουν να εδραιώσουν για πάντα τα βασίλεια του θανάτου, η γενιά μου ξέρει ότι οφείλει μια ειρήνη ανάμεσα στα έθνη που να μην είναι απότοκο δουλείας»)...

Η ανάλυση και αποτίμηση του συνόλου της δημιουργίας του είναι βεβαίως υπόθεση δύσκολη και αφορά τους μελετητές, ερευνητές και τους σύγχρονους φιλοσόφους. Εμείς, ως απλοί αναγνώστες αλλά και ως άνθρωποι διψασμένοι για την αλήθεια που εμπεριέχει ο λόγος των αληθινά φωτισμένων, μπορούμε πάντα να ανατρέχουμε σε αυτή τη δημιουργία και να βρίσκουμε, αν όχι λύσεις και απαντήσεις, σίγουρα παρηγοριά από ένα πνεύμα βαθιά οξυδερκές αλλά και απέραντα συμπονετικό. Από τον συγγραφέα που θεωρούσε ότι δεν μπορεί να τεθεί «στην υπηρεσία εκείνων που δημιουργούν την Ιστορία αλλά μόνο στην υπηρεσία εκείνων που την υφίστανται». Από τον άνθρωπο που δήλωσε: «Ανάμεσα στη Δικαιοσύνη σας (σ.σ.: αναφερόταν, βεβαίως, στην κατεστημένη εξουσία) και στη μάνα μου προτιμώ τη μάνα μου».

Ελευθερία ως το τέλος

Επίλογος: Ο Αλμπέρ Καμύ ετάφη στο χωριό Λουρμαρέν, ο ήλιος του οποίου του θύμιζε την Αλγερία. Το 2009 με αφορμή την πεντηκοστή επέτειο του θανάτου του (1960) ο Νικολά Σαρκοζί πρότεινε ως «μια εξαιρετικά συμβολική πράξη» τη μεταφορά των οστών του στο παρισινό Πάνθεον (όπου, μεταξύ άλλων, βρίσκονται οι τάφοι των Ρουσό, Ουγκό, Ζολά, Βολταίρου...). Ο γιος του, Ζαν Καμύ, αρνήθηκε λέγοντας ότι κάτι τέτοιο ερχόταν σε αντίθεση με τις απόψεις και με τη στάση ζωής του πατέρα του. Η δίδυμη αδελφή του Κατρίν θύμισε ότι «δεν του άρεσαν οι τιμές». Ο διδάκτωρ της Φιλοσοφίας Μισέλ Ονφρέ σε επιστολή που απηύθυνε στον Σαρκοζί τόνισε: «Ο Καμύ υπερασπίστηκε την ελευθερία και τη δικαιοσύνη. Γι' αυτόν η ελευθερία χωρίς δικαιοσύνη είναι η αγριότητα του πιο ισχυρού. Και η δικαιοσύνη χωρίς ελευθερία είναι η κυριαρχία του συρματοπλέγματος. Η κοινωνία μας, αυτή που εσείς επίσημα ενσαρκώνετε, δεν είναι ελεύθερη παρά μόνο για τους ισχυρούς και είναι άδικη για τους αδύναμους». Ο Καμύ αναπαύεται μέχρι σήμερα στο Λουρμαρέν.

Βίδος Κοσμάς

Πηγή: tovima.gr

Χρόνης Μίσσιος - Η ζωή μας μια φορά μας δίνεται

Η ζωή μας μια φορά μάς δίνεται. Άπαξ, που λένε. Σαν μια μοναδική ευκαιρία. Τουλάχιστον, μ'αυτήν την αυτόνομη μορφή της, δεν πρόκειται να ξαναϋπάρξουμε ποτέ. Και μεις τί την κάνουμε, ρε; Αντί να τη ζήσουμε; Τί την κάνουμε; Την σέρνουμε από δω και από κει δολοφονώντας την...

Οργανωμένη κοινωνία, οργανωμένες ανθρώπινες σχέσεις.

Μα αφού είναι οργανωμένες, πώς είναι σχέσεις;

Σχέση σημαίνει συνάντηση, σημαίνει έκπληξη, σημαίνει γέννα συναισθήματος.

Πώς να οργανώσεις τα συναισθήματα;

Έτσι, μ' αυτήν την κωλοεφεύρεση που τη λένε ρολόι, σπρώχνουμε τις ώρες και τις μέρες μας, σα να είναι βάρος. Και μάς είναι βάρος. Γιατί δε ζούμε... κατάλαβες;

Όλο κοιτάμε το ρολόι! Να φύγει κι αυτή η ώρα, να φύγει κι αυτή η μέρα, να έρθει το αύριο, και πάλι φτου κι απ'την αρχή.

Χωρίσαμε τη μέρα σε πτώματα στιγμών, σε σκοτωμένες ώρες που θα τις θάβουμε μέσα μας, μέσα στις σπηλιές του είναι μας, στις σπηλιές όπου γεννιέται η ελευθερία της επιθυμίας, και τις μπαζώνουμε με όλων των ειδών τα σκατά και τα σκουπίδια που μας πασάρουν σαν "αξίες", σαν "ανάγκες", σαν "ηθική", σαν "πολιτισμό".

Κάναμε το σώμα μας ένα απέραντο νεκροταφείο δολοφονημένων επιθυμιών και προσδοκιών.

Αφήνουμε τα πιο σημαντικά, τα πιο ουσιαστικά πράγματα, όπως να παίξουμε και να κουβεντιάσουμε με τα παιδιά και τα ζώα, με τα λουλούδια και τα δέντρα, να παίξουμε και να χαρούμε μεταξύ μας, να κάνουμε έρωτα, να απολαύσουμε τη φύση, τις ομορφιές του ανθρώπινου χεριού και του πνεύματος, να κατεβούμε τρυφερά μέσα μας, να γνωρίσουμε τον εαυτό μας και το διπλανό μας...

Όλα, όλα Σαλονικιέ, τ' αφήσαμε, γι' αυτό το αύριο, που δεν θα 'ρθει ποτέ...

Μόνο όταν ο θάνατος χτυπήσει κάποιο αγαπημένο μας πρόσωπο, πονάμε, γιατί συνήθως σκεφτόμαστε πως θέλαμε να του πούμε τόσα σημαντικά πράγματα, όπως: Πόσο τον αγαπούσαμε, πόσο σημαντικός ήταν για μας. Όμως, τ' αφήσαμε για αύριο.

Για να πάμε πού ρε Σαλονικιέ; Αφού ανατέλλει, δύει ο ήλιος, και δεν πάμε πουθενά αλλού παρά στο θάνατο.

Και μεις οι μαλάκες, αντί να κλαίμε το δειλινό, γιατί χάθηκε άλλη μια μέρα απ' τη ζωή μας, χαιρόμαστε! Ξέρεις γιατί; Γιατί η μέρα μας είναι φορτωμένη με οδύνη, αντί να είναι μια περιπέτεια, μια σύγκρουση με τα όρια της ελευθερίας μας.

Την καταντήσαμε έναν καθημερινό -χωρίς καμιά ελπίδα ανάστασης- θάνατο! Διότι, αυτός είναι θάνατος!

Ο άλλος, όταν γεράσουμε σε αρμονία και ελευθερία με τον εαυτό μας, όταν δηλαδή παραμείνουμε εμείς, δεν είναι θάνατος. Είναι μετάβαση.

Είναι διάσπαση σε μύριες άλλες ζωές, στις οποίες, αν εδώ σε τούτη τη μορφή ζωής είσαι ζωντανός, αν δεν δολοφονήσεις την ουσία σου, εκεί, θα δώσεις χάρη κι ομορφιά, όπως η Μαρία, που φούνταρε προχτές από την ταράτσα για να μην πεθάνει...

Ήρθανε να την πάρουνε, και η Μαρία, είπε το "όχι", με τον πιο αμετάκλητο τρόπο. Πήγαμε στην κηδεία της. Και τί άκουσα τον παππά να λέει; "Χοῦς εἶ, καὶ εἰς χοῦν ἀπελεύσει"...

Και τότε κατάλαβα, πως η Μαρία σώθηκε. Του χρόνου, όλα τα στοιχεία της, που τα κράτησε ζωντανά σε τούτη τη μορφή ζωής, θα γίνουν πανσέδες, δέντρα, πουλιά, ποτάμια... -

Χρόνης Μίσσιος

Πηγή: roadartist.blogspot.gr

Richard Dawkins – O νέος Δεκάλογος

Το ηθικό Zeitgeist. Ξεκινήσαμε το παρόν κεφάλαιο δείχνοντας ότι δεν στηρίζουμε —ούτε καν οι θρήσκοι— την ηθικότητά μας σε ιερά βιβλία, όσο κι αν μας αρέσει ίσως να υποθέτουμε το αντίθετο. Με ποιον τρόπο όμως διακρίνουμε το σωστό από το λάθος;

Ανεξάρτητα από το πώς θα απαντήσουμε σε αυτή την ερώτηση, γεγονός είναι ότι υπάρχει ένα είδος συναίνεσης ως προς το τι πράγματι θεωρούμε σωστό και τι λάθος —μια συναίνεση που επικρατεί σε εντυπωσιακά ευρεία κλίμακα. Η εν λόγω συναίνεση δεν έχει καμία φανερή σχέση με τη θρησκεία. Εντούτοις, σε αυτήν περιλαμβάνονται και οι περισσότεροι θρήσκοι, είτε οι ίδιοι πιστεύουν ότι αντλούν τις ηθικές τους αξίες από τις Γραφές είτε όχι.

Με κάποιες χαρακτηριστικές εξαιρέσεις, όπως των Αφγανών Ταλιμπάν και των αμερικανών χριστιανών ομολόγων τους, οι περισσότεροι άνθρωποι δηλώνουν ότι συμμερίζονται τις ίδιες ευρέως και κοινώς αποδεκτές ηθικές αρχές. Οι περισσότεροι δεν προκαλούμε ανώφελο πόνο· πιστεύουμε στην ελευθερία του λόγου και την προστατεύουμε ακόμη και όταν διαφωνούμε με όσα λέγονται· πληρώνουμε τους φόρους μας· δεν εξαπατούμε τους άλλους, δεν σκοτώνουμε, δεν διαπράττουμε αιμομιξία και, γενικά, δεν κάνουμε στους άλλους ότι δεν θα επιθυμούσαμε να μας κάνουν.

Μερικές από τις χρηστές αυτές αρχές υπάρχουν και στα ιερά κείμενα, θαμμένες όμως κάτω από πολλά άλλα τα οποία κανένας καλός άνθρωπος δεν θα ήθελε να ενστερνιστεί —εντούτοις, τα ιερά βιβλία δεν παρέχουν κανόνες για τη διάκριση μεταξύ καλών και κακών ηθικών αρχών.

Ένας τρόπος για να εκφραστεί η συναινετική αυτή ηθική μας είναι να παρουσιαστεί ως ένας «Νέος Δεκάλογος», πράγμα που έχουν επιχειρήσει αρκετά άτομα και οργανισμοί. Εκείνο όμως που έχει σημασία σε τέτοια εγχειρήματα είναι η τάση τους να καταλήγουν σε παρόμοια συμπεράσματα, τα οποία επιπλέον είναι χαρακτηριστικά της εποχής στην οποία ζουν οι δημιουργοί τους. Ακολουθεί ένας σύγχρονος «Νέος Δεκάλογος», τον οποίο έτυχε να βρω σε μια ιστοσελίδα αθεϊστικού περιεχομένου.

Μην κάνεις στους άλλους ότι δεν θα ήθελες να σου κάνουν.

Σε όλα σου τα εγχειρήματα, προσπάθησε να μην προκαλείς βλάβες.

Να φέρεσαι στους συνανθρώπους σου, στα έμβια όντα και στον κόσμο γενικότερα με αγάπη, εντιμότητα, συνέπεια και σεβασμό.

Μην παραβλέπεις το κακό όταν γίνεται, ούτε να αποφεύγεις να αποδώσεις δικαιοσύνη· όμως να είσαι επίσης πρόθυμος και να συγχωρήσεις κάποιον για αδικήματα που έχει αυτοβούλως παραδεχθεί και για τα οποία ειλικρινώς έχει μεταμεληθεΐ.

Ζήσε τη ζωή με αίσθημα χαράς και θαυμασμού.

Να προσπαθείς πάντα να μαθαίνεις κάτι νέο.

Να εξετάζεις όλα τα πράγματα· να ελέγχεις πάντα τις ιδέες σου βάσει των γεγονότων και να είσαι έτοιμος να αποκηρύξεις ακόμη και πεποιθήσεις που διαφυλάσσεις ως κόρη οφθαλμού αν δεν συμβαδίζουν με αυτά.

Ποτέ να μη λογοκρίνεις ούτε να γυρνάς την πλάτη στην έκφραση κριτικής· να σέβεσαι πάντοτε το δικαίωμα των άλλων να διαφωνούν μαζί σου.

Να διαμορφώνεις τις απόψεις σου ανεξάρτητα, με βάση τη λογική σου και την πείρα σου- μην επιτρέπεις στον εαυτό σου να καθοδηγείται τυφλά από τους άλλους.

Να αμφιβάλλεις για το καθετί.

Αυτή η μικρή συλλογή εντολών δεν αποτελεί έργο κάποιου μεγάλου σοφού ή προφήτη ή επαγγελματία ηθικού φιλοσόφου. Είναι απλώς η συμπαθέστατη απόπειρα ενός ανώνυμου χρήστη του Διαδικτύου να συνοψίσει τις σύγχρονες ηθικές αρχές στο ιστοημερολόγιό του, προκειμένου να αντιπαραβληθούν στις βιβλικές Δέκα Εντολές.Ήταν ο πρώτος κατάλογος που βρήκα όταν έδωσα τη φράση «Νέος Δεκάλογος» στη διαδικτυακά μηχανή αναζήτησης, και σκοπίμως δεν έψαξα περαιτέρω. Σημασία όμως έχει ότι ο παραπάνω δεκάλογος μοιάζει με εκείνον που θα κατάρτιζε κάθε συνηθισμένος, ευπρεπής άνθρωπος της εποχής μας. Δεν θα συνέκλιναν όλοι βέβαια στις ίδιες ακριβώς εντολές. Ο φιλόσοφος John Rawls θα περιλάμβανε ενδεχομένως και μια εντολή σαν την εξής: «Τους κανόνες να τους θεσπίζεις πάντοτε σαν να μη γνώριζες εάν θα βρίσκεσαι στην κορυφή ή στο κατώτατο σημείο της ιεραρχίας». Ένα σύστημα για δίκαιη μοιρασιά της τροφής που λέγεται πως έχουν οι Ινουίτ αποτελεί πρακτική εφαρμογή της αρχής τού Rawls: όποιος μοιράζει το φαγητό σε μερίδες παίρνει το τελευταίο κομμάτι.

Για τη δική μου βελτιωμένη εκδοχή των Δέκα Εντολών θα δανειζόμουν μερικές από τις προαναφερθείσες, αλλά θα προσπαθούσα μεταξύ άλλων να βρω θέση και για τις ακόλουθες:

Να απολαμβάνεις την ερωτική σου ζωή (εφόσον δεν βλάπτεις οποιονδήποτε άλλο) και να επιτρέπεις και στους άλλους να απολαμβάνουν κατ'ιδίαν τη δική τους, όποιες κι αν είναι οι προτιμήσεις τους, οι οποίες δεν σε αφορούν ούτε στο ελάχιστο.

Μην κάνεις διακρίσεις και μην καταδυναστεύεις άλλα πλάσματα εξαιτίας του φύλου, της φυλής τους ή (όσο είναι δυνατόν) του είδους τους.
Μην κατηχείς τα παιδιά σου σε δόγματα. Δίδαξε τα πώς να σκέπτονται ανεξάρτητα, πώς να αξιολογούν δεδομένα και πώς να διαφωνούν μαζί σου.

Να υπολογίζεις το μέλλον σε χρονική κλίμακα που ξεπερνά τη διάρκεια της δικής σου ζωής.

Απο το βιβλίο του Richard Dawkins – Η περί Θεού αυταπάτη

Πηγή: antichainletter

Οι καλλιεργημένοι άνθρωποι...

"Οι καλλιεργημένοι άνθρωποι σέβονται την ανθρώπινη ατομικότητα και γι' αυτό είναι πάντοτε συγκαταβατικοί, γελαστοί, ευγενικοί, υποχρεωτικοί.

Δεν χαλούν τον κόσμο για το σφυρί ή για τη γομολάστιχα που χάθηκαν. Δεν αγανακτούν για τους θορύβους ή το κρύο. Δέχονται με καλοσύνη τα χωρατά και την παρουσία ξένων ανθρώπων στο σπιτικό τους. Δεν συμπονούν μονάχα τους κατώτερους, τους αδύναμους και τις γάτες. Πονάει η ψυχή τους και για κείνο που δεν φαίνεται με γυμνό μάτι.

Είναι ντόμπροι και φοβούνται το ψέμα σαν τη φωτιά. Δεν λένε ψέματα ακόμα και για τιποτένια πράγματα. Το ψέμα προσβάλλει εκείνους που το ακούνε και ταπεινώνει στα μάτια τους εκείνους που το λένε. Δεν παίρνουν ποτέ πόζα, στο δρόμο είναι όπως και στο σπίτι τους, δεν ρίχνουν στάχτη στα μάτια του κατώτερου τους.

Δεν είναι φλύαροι και δεν αναγκάζουν τον άλλο να ακούει τις εκμυστηρεύσεις τους όταν δεν τους ρωτάει. Δεν ταπεινώνονται για να κεντήσουν τη συμπόνια του διπλανού. Δεν παίζουν με τις ευαίσθητες χορδές της ψυχής των άλλων για να κερδίζουν σαν αντάλλαγμα αναστεναγμούς και χάδια.

Δεν λένε "εμένα κανείς δεν με καταλαβαίνει", ούτε "πουλήθηκα για πέντε δεκάρες", γιατί αυτά δείχνουν πως αποζητάν τις φτηνές εντυπώσεις. Είναι πρόστυχα τερτίπια, ξεθωριασμένα, ψεύτικα. Δεν είναι ματαιόδοξοι. Δεν τους απασχολούν τέτοια ψεύτικα διαμάντια όπως οι γνωριμίες με εξοχότητες.

Όταν κάνουν δουλειά που δεν αξίζει ένα καπίκι, δεν γυρίζουν με χαρτοφύλακα των εκατό ρουβλιών και δεν καμαρώνουν πως τάχα τους άφησαν να μπουν εκεί που δεν επιτρέπουν στους άλλους. Κι ο Κριλώφ ακόμα λέει πως το άδειο βαρέλι ακούγεται πιο πολύ από το γεμάτο.

Αν έχουν ταλέντο, το σέβονται. Θυσιάζουν γι' αυτό την ησυχία τους, τις γυναίκες, το κρασί, την κοσμική ματαιότητα. Είναι περήφανοι για την αξία τους και έχουν συνείδηση της αποστολής τους. Αηδιάζουν από την ασχήμια και καλλιεργούν μέσα τους την ομορφιά.

Δεν μπορούν να κοιμηθούν με τα ρούχα, δεν μπορούν να βλέπουν στο τοίχο κοριούς, να πατούν σε φτυσιές. Δαμάζουν όσα μπορούν και εξευγενίζουν το ερωτικό ένστικτο. Δεν κατεβάζουν βότκα όπου βρεθούν. Πίνουν μονάχα όταν είναι ελεύθεροι και τους δίνεται ευκαιρία. Γιατί τους χρειάζεται "γερό μυαλό σε γερό κορμί".

Απόσπασμα από ένα γράμμα του Αντόν Τσέχωφ στον αδερφό του Νικολάι.

Πηγή: karaggelikyriakimaria

Οι προτιμήσεις των αντρών στο γυναικείο στήθος, φανερώνουν το χαρακτήρα τους!

Τι δείχνουν οι προτιμήσεις τους για το μικρό ή μεγάλο στήθος;

Οι άντρες πάντα παρατηρούν το γυναικείο στήθος και εμείς το ξέρουμε! Γι’αυτό άλλωστε ξοδεύουμε και αρκετά χρήματα σε push up σουτιέν, σε κρέμες σύσφιξης αλλά και σε αισθητικές επεμβάσεις, για να τονίσουμε το πιο ερωτικό σημείο του σώματος μας…

Οι επιστήμονες βέβαια διαφωνούν για το αν και κατά πόσο οι άντρες προτιμούν αποκλειστικά και μόνο το πλούσιο στήθος και υποστηρίζουν ότι οι προτιμήσεις τους συνδέονται άμεσα με το ένστικτο της επιβίωσης του ανθρώπινου είδους.

Είναι γνωστό ότι το γυναικείο στήθος αποκαλύπτει σημαντικές πληροφορίες για την ηλικία και τη γονιμότητα της γυναίκας και οι άντρες το γνωρίζουν –υποσυνείδητα. Τι δείχνουν λοιπόν οι προτιμήσεις τους για το μικρό ή το μεγάλο στήθος;

1. Οι πεινασμένοι άντρες προτιμούν το μεγάλο στήθος:

Το μεγάλο στήθος θεωρείται υποσυνείδητα «πηγή τροφής» για τον άντρα, καθώς είναι ενδεικτικό της διαθεσιμότητας αποθεμάτων λίπους, άρα και της πρόσβασης σε πολύτιμους «πόρους». Βρετανοί ερευνητές θέλησαν να εξετάσουν την επίδραση της πείνας και του κορεσμού στις προτιμήσεις μιας ομάδας αντρών, ώστε να διαπιστώσουν ποιοι παράγοντες πράγματι επηρεάζουν τις επιλογές τους. Η μελέτη που δημοσιεύθηκε στην επιθεώρηση The Journal of Socio-Economics κατέδειξε πως οι άντρες προτιμούν σταθερά το μεγαλύτερο στήθος όταν είναι πεινασμένοι.

2. Οι άντρες που υποτιμούν τις γυναίκες προτιμούν το μεγάλο στήθος:

Οι προτιμήσεις του άντρα στο γυναικείο στήθος είναι επίσης ενδεικτικές για τις απόψεις του σχετικά με το ρόλο της γυναίκας στην κοινωνία. Μελέτη που δημοσιεύθηκε το 2013 στην επιθεώρηση Archives of Sexual Behavior και στην οποία συμμετείχαν 300 άντρες ηλικίας 18 έως 68 ετών κατέδειξε πως οι άντρες που βλέπουν τις γυναίκες ως αντικείμενα, είναι εχθρικοί απέναντί τους και τις θεωρούν κατώτερες βρίσκουν ελκυστικό το μεγάλο στήθος.

3. Οι άντρες που θέλουν μια υποτακτική σύντροφο προτιμούν το μικρό στήθος:

Ο ψυχολόγος Stuart Fischoff υποστηρίζει ότι οι προτιμήσεις των αντρών στο μικρό στήθος υποδεικνύουν έναν άντρα που θέλει να έχει δίπλα του μια πειθήνια, μη απειλητική και πιστή γυναίκα. Επίσης, είναι πιθανό ένας άντρας να προτιμά το μικρό στήθος επειδή η πρώτη κοπέλα που ερωτεύτηκε είχε μικρό στήθος κι έτσι διαμορφώθηκαν αυτές οι προτιμήσεις από μικρή ηλικία.

4. Οι ανεξάρτητοι και επιδειξιομανείς άντρες προτιμούν το μεγάλο στήθος:

Ένας άντρας που προτιμά γυναίκες με μεγάλο στήθος είναι πιο πιθανό να είναι επιδειξιομανής,σύμφωνα με μελέτη που δημοσιεύεται στην επιθεώρηση Journal of Personality and Social Psychology. Με άλλα λόγια, θέλει πάντα να είναι το κέντρο της προσοχής και του αρέσει να «παίζει» με τις γυναίκες.

5. Οι άντρες που έχουν οικονομική σταθερότητα στη ζωή τους προτιμούν το μικρό στήθος:

Σύμφωνα με μελέτη που δημοσιεύθηκε το 2008 στην επιθεώρηση The Journal of Socio-Economics υποδεικνύει πως ο μισθός του άντρα δείχνει ποιο τύπο στήθους προτιμά! Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι οι άντρες που δεν έχουν σταθερή πηγή εσόδων προτιμούν συνήθως γυναίκες με μεγαλύτερο στήθος, καθώς αναζητούν κάθε είδους πόρους (βλέπε 1) που θα τους δώσουν σιγουριά στη ζωή τους!

Αντρικός VS Γυναικείος οργασμός: Ποιες οι διαφορές τους;

Ποιοι έχουν περισσότερους οργασμούς και ποια είναι η βασική διαφορά τους;

Νέα μελέτη που πραγματοποιήθηκε στην Αμερική παρουσιάζει μερικές αισθητές διαφορές μεταξύ του γυναικείου και του ανδρικού οργασμού.

Πέρα από ήδη γνωστές διαφορές ως προς το χρόνο που χρειάζεται για να επιτευχθεί με τα προκαταρκτικά, τη σεξουαλική πράξη ή την αυτοϊκανοποίηση, οι ερευνητές από το Πανεπιστήμιο της Ιντιάνα έκαναν μερικές πολύ ενδιαφέρουσες παρατηρήσεις που αφορούν στη συχνότητα του οργασμού στα δύο φύλα.

Η έρευνα έδειξε ότι οι άνδρες έχουν πιο συχνά οργασμό όταν κάνουν σεξ με έναν οικείο σύντροφο. Συγκεκριμένα, το «ποσοστό επιτυχίας» στην περίπτωση αυτή αγγίζει το συντριπτικό 85,1%, ενώ το αντίστοιχο ποσοστό για τις γυναίκες ήταν 62,9%.

Αυτό που σημειώνουν, όμως, οι ερευνητές είναι πως ο γυναικείος οργασμός έχει μεγαλύτερη «ποικιλία» από τον ανδρικό, καθώς εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τις σεξουαλικές προτιμήσεις της γυναίκας.

5 λάθη που σαμποτάρουν την καλή υγεία σου

Υπάρχουν 5 λάθη που κάνεις σχεδόν καθημερινά και τα οποία δε θα έπρεπε να κάνεις. Δες ποια είναι αυτά..

Παρακοιμήθηκες

Παρόλο που μπορεί να νομίζεις πως αν κοιμηθείς όσο θέλεις το Σαββατοκύριακο, αυτό δεν είναι αλήθεια. Όπως δείχνουν οι τελευταίες έρευνες δεν πρόκειται να νιώθεις  λιγότερο κουρασμένη και ξεκούραστη. Οι νοητικές διαταραχές, η παχυσαρκία και το "φτωχό" ανοσοποιητικό είναι όλα συμπτώματα του πολύ ύπνου. Ένας κανονικός ύπνος, το να ξυπνάς και να κοιμάσαι την ίδια περίπου ώρα κάθε μέρα, εφτά μέρες την εβδομάδα, είναι πολύ σημαντικά για να βελτιωθεί η υγεία σου. 

Αγνοείς τις μυικές κράμπες

Αυτές οι κράμπες που έρχονται ξαφνικά όταν δεν το περιμένεις (συνήθως στα πόδια, τις γάμπες και τις πατούσες σου) δεν είναι πάντα τόσο αθώες. Συνήθως κάτι τέτοιο σημαίνει πως έχεις αφυδάτωση ή ότι σου λείπουν κάποια βασικά ιχνοστοιχεία όπως είναι το ασβέστιο, το μαγνήσιο, το κάλιο και το νάτριο. 

Δε δίνεις σημασία στην κακή σου διάθεση

Ναι, μερικές φορές μία κακή διάθεση είναι απλά αυτό, μία κακή διάθεση. Υπάρχουν, όμως, πολλοί παράγοντες που μπορούν αν επηρεάσουν την διάθεσή σου και η διατροφή είναι ένας από αυτούς. Η σχέση ανάμεσα σε αυτό που τρως και σε αυτά που αισθάνεσαι είναι περίπλοκη αλλά υπάρχουν κάποια πράγματα στα οποία οι ειδικοί έχουν συμφωνήσει: Τα γεύματα πρέπει να είναι τακτικά και ισορροπημένα, πρέπει να τρως σωστές ποσότητες  υδατανθράκων και Ωμέγα-3 λιπαρών, τα οποία όταν είναι σε χαμηλά επίπεδα στο σώμα σου μπορεί να προκαλέσουν κατάθλιψη και άσχημη διάθεση. 

Αγνοείς το περιβάλλον σου

Το περιβάλλον σου και ο χώρος που ζεις είναι μεγάλο κομμάτι της υγείας του σώματος και του πνεύματός σου. Ένα καθάρισμα του σπιτιού σου είναι πολύ σημαντικό για την υγεία σου καθώς μπορεί να αποτρέψει τις αλλεργείες  καθώς και την πιθανότητα να εμφανίσεις άσθμα και έκζεμα. Να θυμάσαι να καθαρίζεις τα πατώματα και τα στρώματά σου συχνά και να θυμάσαι πως τα μαξιλάρια σου έχουν ημερομηνία λήξης. 

Αναβάλλεις την τακτική άσκηση 

To να αναβάλλεις την άσκησή σου όταν είσαι σε μικρή ηλικία δεν είναι και τόσο κακό (φυσικά, όμως, δεν είναι και καλό) αλλά το να την αναβάλλεις όσο μεγαλώνεις μπορεί να έχει πολύ άσχημες συνέπειες στην πορεία. Τα πλεονεκτήματα της άσκησης είναι: η χαμηλή πίεση του αίματος και η μειωμένη πιθανότητα να έχεις καρδιακά προβλήματα στο μέλλον, οστεοπόρωση και διαβήτη. Καλό είναι να γυμνάζεσαι τουλάχιστον 30 λεπτά την ημέρα.

Έρευνα: Ο ύπνος με αναμμένο φως αυξάνει τον κίνδυνο εμφάνισης καρκίνου του μαστού

Η κληρονομικότητα, η κακή διατροφή, το κάπνισμα και το αλκοόλ είναι μερικοί παράγοντες που ευθύνονται για την εμφάνιση καρκίνου του μαστού, σύμφωνα τους ειδικούς.

Μία νέα έρευνα όμως από το Israel που δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό περιοδικό Chronobiology International έδειξε ότι ο βραδινός ύπνος με αναμμένο φως αυξάνει τον κίνδυνο εμφάνισης της νόσου. Στην έρευνα συμμετείχαν 1.679 γυναίκες και τα αποτελέσματα έδειξαν ότι όσες συνήθιζαν να κοιμούνται το βράδυ με φως ή τηλεόραση είχαν διπλάσιες πιθανότητες να νοσήσουν από τις υπόλοιπες.

Αυτό συμβαίνει γιατί το φως κατά τη διάρκεια της νύχτας επηρεάζει τα επίπεδα της μελατονίνης, της ορμόνης που αποτελεί τη σημαντικότερη φυσική άμυνα του οργανισμού ενάντια στον καρκίνο.

Μητροπολίτης Αργολίδας: Kαλά έκανε ο Τσίπρας και δεν ορκίστηκε Πηγή: www.lifo.gr

Ακόμη ένας υψηλόβαθμος κληρικός συντάσσεται με την απόφαση του πρωθυπουργού 




"Είναι απαράδεκτο να ορκιζόμαστε στο Ευαγγέλιο, ας βρεθεί κάτι άλλο", ανέφερε ο σεβασμιότατος μητροπολίτης Αργολίδας κ. Νεκτάριος, ο οποίος με σημερινές δηλώσεις του τάχθηκε κατά της χρήσης του θρησκευτικού όρκου, ακόμα και στα δικαστήρια.   Χθες, ο Μητροπολίτης Αλεξανδρουπόλεως, Άνθιμος πρότεινε επίσης την κατάργηση του θρησκευτικού όρκου αναφέροντας "Νιώθω ενοχή όταν αναγκάζω βουλευτές, περιφερειάρχες και δημάρχους να επιορκήσουν" "Είμαι κατά της θρησκευτικής ορκωμοσίας όχι μόνο στην Βουλή, όχι μόνο στις υπηρεσίες, αλλά και στα δικαστήρια. Είναι απαράδεκτο να ορκιζόμαστε στο Ευαγγέλιο" δήλωσε ο μητροπολίτης Αργολίδας ο οποίος συμπλήρωσε πως πολύ καλά έκανε ο κ. πρωθυπουργός που δεν ορκίστηκε. Πηγή: www.lifo.gr

ΤΕΣΤ: Τι δείχνει ο τρόπος γραφής για το χαρακτήρα

Θα εκπλαγείτε πόσα αποκαλύπτιε ο τρόπος που γράφουμε για το χαρακτήρα και την προσωπικότητα μας.

Παρατήρησε το στυλ της γραφής σου, δες τα επιμέρους χαρακτηριστικά της και δες αν συμφωνείς με όσα αποκαλύπτει για τον χαρακτήρα σου.

1. Τα γράμματα τείνουν να…
A Έχουν κλίση προς τα αριστερά
B. Έχουν κλίση προς τα δεξιά
Γ. Σε ευθεία γραμμή δίχως κάποια κλίση

2. Τα γράμματα μέσα στις λέξεις είναι…

Α. Ενωμένα μεταξύ τους, με κενά ανάμεσα στις λέξεις;
Β. Αλλά ενωμένα, άλλα όχι
Γ. Διαχωρισμένα και ξεκάθαρα με κενά μεταξύ τους, σαν να επρόκειτο για δαχτυλογραφημένο κείμενο

3. Ανάμεσα στις λέξεις αφήνεις…

Α. Μεγάλα κενά;
Β. Μικρά κενά;
Γ. Δεν αφήνεις συχνά κενά, οι λέξεις φαίνονται σαν να είναι ενωμένες

4. Σε τι απόσταση βρίσκονται οι γραμμές μέσα στο γραπτό σου;

Α. Με μεγάλη απόσταση μεταξύ τους
Β. Σε τέτοια απόσταση ώστε τα γράμματα της μιας γραμμής να μην κολλούν σε καμία περίπτωση με τα γράμματα της άλλης
Γ. Αρκετά κοντά, σε σημείο που κάποια γράμματα όπως το ρ ή το γ να κολλούν με τα γράμματα της από κάτω γραμμής

5. Τι χρώμα στυλό θα διάλεγες από τα 3 παρακάτω;

Α. Σκούρο μπλε
Β. Κόκκινο
Γ. Ανοιχτό μπλε

6. Σε σχέση με τα υπόλοιπα γράμματα το Ι που γράφεις είναι:

Α. Πιο μακρύ από τα υπόλοιπα κεφαλαία
Β. Πιο κοντό από τα υπόλοιπα κεφαλαία

7. Αν γράφεις πλάγια η πρότασή σου….

Α. Είναι ανοδική, με κλίση προς τα πάνω, προσπαθώντας να αγγίξει την αρχή της σελίδας
Β. Καθοδική, με κλίση προς τα κάτω, προσπαθώντας να αγγίξει τον πάτο της σελίδας

8. Πόση πίεση βάζεις στο στυλό ή το μολύβι;

Α. Ελάχιστη, ίσα ίσα που να φαίνονται έστω κι αχνά τα γράμματα στο γραπτό.
Β. Όσο χρειάζεται για να είναι ευανάγνωστα, δίχως όμως να χαράζονται στη σελίδα.
Γ. Αρκετή, τόση ώστε τα γράμματα να φαίνονται παχιά και ευδιάκριτα σαν να είναι χαραγμένα.

Τι δείχνουν οι απαντήσεις σου;

1. Τα γράμματα σου έχουν κλίση;

Α. Προς τα αριστερά: Είσαι ιδιαίτερα ντροπαλή, διστάζεις και φοβάσαι να δείξεις τα συναισθήματά σου.
Β. Σε ευθεία γραμμή δίχως κλίση: Έχεις ανάγκη την επικοινωνία με άλλους.,
Γ. Προς τα δεξιά: Είσαι συγκρατημένη αλλά και αυτόνομη

2. Τα γράμματα μέσα στις λέξεις είναι…

Α. Πλήρως συνδεδεμένα: Είσαι κοινωνική και επιζητάς την επικοινωνία
Β. Εν μέρει συνδεδεμένα: Είσαι σχετικά ντροπαλή και δύσκολα κάνεις σχέσεις
Γ. Με κενά μεταξύ τους: Είσαι άτομο που σκέφτεται πριν ενεργήσει, έξυπνη και ολοκληρωμένη.

3. Τα κενά ανάμεσα στις λέξεις που γράφεις είναι..

Α. Μεγάλα: Είσαι αρκετά ντροπαλή, επιφυλακτική και σκεπτική.
Β. Μικρά: Είσαι αρκετά ομιλητική ακόμη και σε άγνωστο περιβάλλον
Γ. Δεν αφήνεις κενά: Εχεις μεγάλη αυτοπεποίθηση και είσαι ανυπόμονη

4. Πόσο κοντά είναι οι γραμμές στο γραπτό σου;

Α.Πολύ μακριά η μια με την άλλη: Είσαι άτομο ανεξάρτητο αλλά κι επιφυλακτικό
Β.Όσο μακριά χρειάζεται για να μην ακουμπούν τα γράμματα: Είσαι κοινωνική και πολύ ομιλητική
Γ. Πολύ κοντά η μια με την άλλη: Μάλλον πρέπει να οργανωθείς

5. Τι χρώμα μελάνι διάλεξες;

Α. Μπλε σκούρο ή μαύρο: Δείχνει ότι είσαι ορθολογίστρια και αρκετά συντηριτική ακολουθώντας τα πατροπαράδοτα.
Β. Κόκκινο: Δεν δίνεις σημασία στα υλικά αγαθά κι ενδιαφέρεσαι για το πνεύμα.
Γ. Γαλάζιο: Σ΄αρέσει η πρωτοτυπία κι έχεις αρκετά ισχυρή προσωπικότητα. Παρά τον δυναμικό σου χαρακτήρα όμως είσαι αρκετά στοργική με τους ανθρώπους γύρω σου.

6. Πόσο μακρύ είναι συνήθως το γράμμα Ι μέσα στο γραπτό σου;

Α. Μεγαλύτερο από ό, τι τα άλλα κεφαλαία γράμματα μέσα στην πρόταση: Δείχνει ότι είσαι ένα άτομο με μεγάλη αυτοπεποίθηση.
Β. Μικρότερο από ό,τι τα άλλα κεφαλαία γράμματα μέσα στην πρόταση: Έχεις βρει την αρμονία στη ζωή σου και προτιμάς να ζεις ήρεμα δίχως εντάσεις.

7. Η πλάγια γραφή σου «βλέπει» προς τον… ουρανό ή το πάτωμα;

Α. Ανοδική γραφή: Είσαι ενεργητική και αισιόδοξη αλλά και κατηγορηματική σε όσα πιστεύεις.
Β. Καθοδική γραφή: Είσαι σταθερή σαν χαρακτήρας, θέτεις στόχους και προσπαθείς αρκετά μέχρι να τους πετύχεις.

8. Πόση πίεση βάζεις στο στυλό ή το μολύβι;

Α. Σχεδόν καθόλου: Τα «αραχνούφαντα» γράμματα δείχνουν ένα άτομο ευαίσθητο, σεμνό, πνευματικό, με φινέτσα αλλά και υπερβολικά αυστηρό με διάθεση για κριτική.
Β. Μέτρια: Έχεις αρκετά ισχυρή προσωπικότητα και διαθέτεις θέληση και πείσμα, που σου επιτρέπουν να κάνεις κάθε στόχο σου πραγματοποιήσιμο.
Γ. Αρκετή: Ευέλικτη και με μεγάλη προσαρμοστικότητα μπορείς να ελίσσεσαι σαν αίλουρος ξεπερνώντας κάθε εμπόδιο.

WASHINGTON POST: Η ΕΛΛΑΔΑ ΕΙΧΕ ΣΥΜΦΩΝΗΣΕΙ ΣΤΗ ΜΕΙΩΣΗ ΤΟΥ ΓΕΡΜΑΝΙΚΟΥ ΧΡΕΟΥΣ

«Στην ελληνική κρίση, η Γερμανία θα πρέπει να διδαχθεί από το δικό της δημοσιονομικό παρελθόν» τονίζεται σε άρθρο του Χάρολντ Μέιρσον στην εφημερίδα Washington Post.

Όπως αναφέρεται, «τόσο για λόγους στρατηγικής, όσο και οικονομικούς, θα αποτελούσε καταστροφή για τη Γερμανία, εάν η Ελλάδα υποχρεωνόταν στην αποκήρυξη των χρεών της και στην έξοδό της από την ευρωζώνη, καθώς μία τέτοια κίνηση θα απειλούσε την ίδια την ύπαρξη της νομισματικής ένωσης». 


«Η νέα ελληνική κυβέρνηση αντιπροσωπεύει, το λιγότερο, τη ρήξη με την πρότερη κακοδιαχείρηση της Ελλάδας, όπως είχε πράξει και η κυβέρνηση του Αντενάουερ ως προς εκείνη του Χίτλερ. Οι πρώτοι διορισμοί σηματοδοτούν μία καινοφανή εξέλιξη στη διακυβέρνηση της Ελλάδας, τη μάχη κατά της διαφθοράς και του ευνοιοκρατικού καπιταλισμού που διαβρώνουν εδώ και χρόνια την οικονομία της χώρας» προστίθεται.

Σύμφωνα με το άρθρο της αμερικανικής εφημερίδας, «η Γερμανία, μολονότι έχει κατανοήσει τα διδάγματα από τα λάθη που διέπραξε τον 20ό αιώνα, δεν φαίνεται να διδάσκεται από το κόστος που ενέχει η προσκόλληση στη δημοσιονομική ορθοδοξία, παρά το γεγονός ότι η ευημερία της οφείλεται στην απόφαση των αντιπάλων της κατά τον Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο που επέτρεψε στη μεταπολεμική Δ.Γερμανία να διαγράψει το ήμισυ των χρεών της. Μετά την κατάρρευση του 2008, η Γερμανία, ως η κυρίαρχη οικονομία της Ευρώπης και η σημαντικότερη πιστώτρια χώρα, υποχρέωσε τις χώρες της μεσογειακής Ευρώπης και κυρίως την Ελλάδα να λεηλατήσουν τις ίδιες τις οικονομίες τους για να αποπληρώσουν τα χρέη τους».

Στη συνέχεια, μεταξύ άλλων, υπογραμμίζεται ότι «η επιμονή της Γερμανίας οδήγησε στη συρρίκνωση της Ελλάδας στο επίπεδο της Μεγάλης Ύφεσης των ΗΠΑ. Η ανεργία εκτινάχθηκε στο 25%, ενώ η νεανική ανεργία ξεπέρασε το 50%, η οικονομία βυθίστηκε κατά 26% και η κατανάλωση κατά 40%. Το χρέος ανήλθε στο 175% του ΑΕΠ, ενώ τα κεφάλαια από τα δάνεια που παραχώρησαν η Γερμανία και τα άλλα κράτη στην Ελλάδα, δόθηκαν, είτε για την κάλυψη των επιτοκίων, είτε για την αποπληρωμή παλαιότερων δανείων. Μόλις το 11% εξ΄αυτών δόθηκε πραγματικά στην ελληνική κυβέρνηση. 

»Δεν προκαλεί, λοιπόν, έκπληξη ότι οι Έλληνες ψηφοφόροι επέλεξαν μία νέα κυβέρνηση, η οποία διεκδικεί την επαναδιαπραγμάτευση του χρέους. Οι αξιωματούχοι της Γερμανίας και της ΕΕ αντέδρασαν σθεναρά στις όποιες αλλαγές.

»Ευτυχώς για τη Γερμανία, οι δικοί της πιστωτές είχαν υιοθετήσει διαφορετική στάση μετά τον Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο. Στη συμφωνία του Λονδίνου για το χρέος, το 1953, 20 κράτη, συμπεριλαμβανομένης της Ελλάδας, που είχαν δανείσει χρήματα στη Γερμανία κατά την προναζιστική Δημοκρατία της Βαϊμάρης και μετά το 1945, συμφώνησαν να μειώσουν το χρέος της Δ. Γερμανίας κατά το ήμισυ. Επιπλέον, συμφώνησαν ότι η αποπληρωμή του δεν θα προέρχεται από τις κυβερνητικές δαπάνες, αλλά αποκλειστικά από τις εξαγωγές. 

»Με τη συγκατάθεση όλων των μερών, η συμφωνία του Λονδίνου και οι διαδοχικές τροποποιήσεις της, κατέστησαν τη Γερμανία ισότιμη με τους πιστωτές της, διαθέτοντας τη δυνατότητα, την οποία χρησιμοποίησε κατά καιρούς, να απορρίπτει τους όρους των πιστωτών και να εμμένει σε νέες διαπραγματεύσεις».

Καταλήγοντας, ο αρθρογράφος σημειώνει ότι «ο κόσμος θα ήταν ένα καλύτερο μέρος, αν οι Γερμανοί γνωρίζαν την ιστορία τους».IN.GR
ΠΡΕΖΑ TV
30-1-2015

Επιστήμονες ανακάλυψαν το γηραιότερο πλανητικό σύστημα

Ερευνητές από τα πανεπιστήμια του Σίδνεϊ και του Μπέρμιγχαμ ανακάλυψαν ένα πλανητικό σύστημα το οποίο δημιουργήθηκε στην «αυγή» του Γαλαξία μας, αφού ο μητρικός αστέρας του έχει ηλικία 11,2 δισεκατομμύρια χρόνια.

Έτσι, με δεδομένο πως είναι ο αρχαιότερος που έχει βρεθεί ποτέ, αυτό σημαίνει πως πλανητικά συστήματα σχηματίζονταν ακόμη και στο «νεαρό» σύμπαν, κάτι που με τη σειρά του διευρύνει το χρονικό «παράθυρο» στο οποίο θα μπορούσε να έχει αναπτυχθεί εξωγήινη ζωή.

Η ανακάλυψη βασίσθηκε σε δεδομένα από το διαστημικό τηλεσκόπιο Kepler της ΝΑΣΑ, από την ανάλυση των οποίων προέκυψε πως γύρω από τον αστέρα, που ονομάστηκε Kepler-444, περιστρέφονται πέντε πλανήτες μικρότεροι της Γης, με μέγεθος ανάμεσα στον Ερμή και την Αφροδίτη.

«Πότε άλλοτε στο παρελθόν δεν είχε βρεθεί κάτι ανάλογο – η ηλικία του αστέρα και ο μεγάλος αριθμός των πλανητών καθιστούν ξεχωριστή την ανακάλυψη», ανέφερε στο δελτίο Τύπου της ερευνητικής ομάδας ο Ντάνιελ Χούμπερ, επιστήμονας από το πανεπιστήμιο του Σίδνεϊ που συμμετείχε στη μελέτη.

«Είναι εντυπωσιακό το γεγονός ότι ένα τέτοιο σύστημα με γήινους πλανήτες σχηματίσθηκε στις απαρχές της κοσμικής ιστορίας, όταν το σύμπαν είχε το 1/5 της σημερινής ηλικίας του.

Ο Kepler-444 έχει 2,5 φορές μεγαλύτερη ηλικία από το ηλιακό μας σύστημα, το οποίο δημιουργήθηκε πριν από 4,5 δισεκατομμύρια χρόνια. Αυτό μας δείχνει πως οι πλανήτες τέτοιου μεγέθους σχηματίζονταν σε ακόμη μεγαλύτερο μέρος της “ιστορίας” του σύμπαντος».

Σύμφωνα πάντως με τον Τιάγκο Καμπάντε, επικεφαλής των επιστημόνων από το πανεπιστήμιο του Μπέρμιγχαμ, η ακόμη πιο πρώιμη έναρξη σχηματισμού πλανητικών συστημάτων σημαίνει πως τυχόν εξωγήινες μορφές ζωής μπορεί να εμφανίσθηκαν νωρίτερα απ’ ό,τι υπολογιζόταν μέχρι σήμερα.

«Πλέον ξέρουμε πως γήινοι πλανήτες δημιουργούνταν σχεδόν καθ’ όλη τη διάρκεια των 13,8 δισεκατομμυρίων ετών ύπαρξης του σύμπαντος, διευρύνοντας έτσι το χρονικό πλαίσιο πιθανής ύπαρξης “αρχαίας” ζωής στον Γαλαξία».

Για τον προσδιορισμό της ηλικίας του αστέρα και των πλανητών, οι επιστήμονες αξιοποίησαν μια τεχνική γνωστή ως αστροσεισμολογία. Έτσι, μέτρησαν τις μικρές περιοδικές μεταβολές της φωτεινότητας του αστέρα σε συγκεκριμένα μήκη κύματος, οι οποίες υποδηλώνουν τη διάμετρο, τη μάζα και την ηλικία του.

Από την άλλη πλευρά, ο προσδιορισμός του μεγέθους των πλανητών έγινε με τη μέτρηση της μείωσης της φωτεινότητας που προκαλεί καθένα στο άστρο, όταν βρίσκεται ανάμεσα σε αυτόν και τη Γη.

Μάλιστα, όπως σημειώνει η ομάδα, οι μετρήσεις είναι τόσο ακριβείς, που η διάμετρος του μικρότερου πλανήτη υπολογίσθηκε με περιθώριο σφάλματος μόλις 100 χιλιόμετρα.

Οι πλάνητες του Kepler-444 ολοκληρώνουν μία πλήρη περιστροφή σε λιγότερο από 10 ημέρες, και βρίσκονται σε αποστάσεις μικρότερες από το 1/10 της απόστασης ανάμεσα στη Γη και τον Ήλιο.

Έτσι, λόγω της θερμοκρασίας που θα επικρατεί σε αυτές, αλλά και της ηλιακής ακτινοβολίας που δέχονται, είναι απίθανο να διαθέτουν νερό σε υγρή μορφή και, κατά συνέπεια, κάποιου είδους μικροοργανισμό.

Παρ’ όλα αυτά, τέτοιες ανακαλύψεις παρέχουν χρήσιμα στοιχεία για το κατά πόσο μπορεί α υπάρχει κάποιος πλανήτης που πραγματικά να αντιστοιχεί στη Γη.

«Κάναμε ένα ακόμη βήμα πιο κοντά στο να βρούμε το “ιερό δισκοπότηρο” για εμάς τους αστρονόμους – έναν πλανήτη με μέγεθος όσο η Γη, ο οποίος να περιστρέφεται γύρω από τον μητρικό του αστέρα σε περίπου 1 γήινο έτος», καταλήγει ο Καμπάντε.

Ένας browser για πραγματικά «προχωρημένους χρήστες»

Ο πρώην διευθύνων σύμβουλος της εταιρείας που ανέπτυξε τον browser Opera, Τζον φον Τέτζνερ, λάνσαρε την Τρίτη έναν νέο browser, ο οποίος απευθύνεται σε πολύ «προχωρημένους χρήστες», γνωστούς και με τον χαρακτηρισμό «power users».

Όπως αναφέρεται σε δημοσίευμα του Mashable, ο Vivaldi (ο φον Τέτζνερ φαίνεται ότι συνεχίζει να προτιμά ονόματα καλλιτεχνικού και δη οπερατικού χαρακτήρα για τα δημιουργήματά του) είναι σχεδιασμένος για τους χρήστες οι οποίοι προσπαθούν να χωρέσουν όλα τα tabs τους σε μια οθόνη.

Ο browser βρίσκεται ακόμα σε στάδιο «technical preview», οπότε έχει ακόμα πολλά περιθώρια εξέλιξης μπροστά του, ενώ δεν υπάρχει έκδοσή του για φορητές συσκευές προς το παρόν.

Ωστόσο, η όλη ιδέα των «στοιβών» από tabs, που επιτρέπει στον χρήστη την ομαδοποίηση πολλών παρεμφερών tabs σε συμπλέγματα αντί για μια ενιαία γραμμή στο πάνω μέρος, φαίνεται αν μη τι άλλο ιδιαίτερα πρακτική. Υπάρχει παραμετροποιήσιμο σύστημα shortcuts, και ένα χαρακτηριστικό Notes, που επιτρέπει στον χρήστη να κρατά σημειώσεις και screenshots.

O φον Τέτζνερ εκτιμά ότι ο Vivaldi θα είναι ελκυστικός στο κοινό λόγω των χαρακτηριστικών που ενδείκνυνται για χρήστες οι οποίοι θέλουν «κάτι παραπάνω».

Αξίζει να σημειωθεί πως αρχικά ο Opera προοριζόταν ως browser τέτοιου προσανατολισμού, ωστόσο η κατάληξή του ήταν περισσότερο στα πρότυπα του Chrome, κάτι που δεν του άρεσε. «Οι περισσότεροι browsers φαίνονται να έχουν στόχο να κάνουν κάτι όλο και πιο απλό» ανέφερε στο Mashable ο ίδιος. «Ο προχωρημένος χρήστης δεν καλύπτεται».

Έκδοση technical preview είναι διαθέσιμη για download (https://vivaldi.com/) , ωστόσο προορίζεται κυρίως ως επίδειξη. Η ομάδα ανάπτυξης δουλεύει επίσης και πάνω σε ένα σύστημα email. Αξίζει να σημειωθεί ότι θα είναι δυνατή η χρήση του Vivaldi απλά και μόνο με το πληκτρολόγιο.

Μορφωθείτε... για να μη θυμώνετε

Οι νεότεροι, όσοι έχουν παιδιά και οι λιγότερο μορφωμένοι είναι οι τρεις κατηγορίες ανθρώπων που είναι πιθανότερο να εκδηλώσουν θυμό, σύμφωνα με μια νέα επιστημονική έρευνα.

Ο θυμός, ένα από τα πιο κοινά αρνητικά συναισθήματα, μπορεί να έχει σημαντικές ψυχικές και σωματικές συνέπειες αν διαρκεί πολύ, αν και η σύγχρονη ψυχολογία τον θεωρεί μάλλον ως ένα φυσικό συναίσθημα, που ορισμένες φορές μπορεί να βοηθήσει έναν άνθρωπο, γι' αυτό, άλλωστε, ενθαρρύνει την εκδήλωσή του. Μάλιστα μια προηγούμενη μελέτη έχει διαπιστώσει ότι όσοι εκφράζουν συχνά το θυμό τους (σε λογικά πλαίσια!) μπορούν να ζήσουν περισσότερο από όσους τον κρατούν μέσα τους.
Η νέα έρευνα έγινε από ερευνητές του πανεπιστημίου του Τορόντο υπό τον καθηγητή Σκοτ Σίμαν του τμήματος κοινωνιολογίας, σύμφωνα με το Live Science, και θα δημοσιευτεί στο "International Handbook of Anger" (Διεθνές Εγχειρίδιο του Θυμού), που θα κυκλοφορήσει τον Ιανουάριο του 2010.
Σύμφωνα με την έρευνα:
Οι νεότεροι άνθρωποι κάτω των 30 ετώννιώθουν πιο συχνά θυμό σε σχέση με τους μεγαλύτερους, κυρίως επειδή βιώνουν μεγαλύτερη πίεση χρόνου, περισσότερες οικονομικές δυσκολίες (ειδικά σε περιόδους οικονομικής κρίσης) και μεγαλύτερες διαπροσωπικές σχέσεις στο εργασιακό περιβάλλον τους.
Η έλλειψη χρόνου και το συνακόλουθο αίσθημα πίεσης είναι ο συχνότερος παράγων πρόκλησης θυμού. Πέρα από τις πολλές χαρές της, μια οικογένεια με παιδιά (ειδικά όταν αυτά είναι άτακτα…) είναι ένα περιβάλλον όπου συχνά γεννιούνται συναισθήματα θυμού και επιθετικές συμπεριφορές, κάτι που ισχύει περισσότερο για τις γυναίκες παρά για τους άνδρες.
Οι περισσότερο μορφωμένοιείναι λιγότερο επιρρεπείς στον θυμό και, όταν θυμώνουν, μιλάνε πιο ανοιχτά από τους λιγότερους μορφωμένους για τις αιτίες του θυμού τους. Προηγούμενες μελέτες έχουν δείξει ότι γενικά ο αυτοέλεγχος αυξάνεται ανάλογα με το επίπεδο της μόρφωσης ενός ανθρώπου.
Όσοι έχουν μεγαλύτερα οικονομικά προβλήματα, τείνουν να έχουν και περισσότερο θυμό, κάτι που ισχύει επίσης περισσότερο για τις γυναίκες σε σχέση με τους άνδρες.

mediasoup.gr