Αυτό τονίζουν οι γυναικολόγοι και συνιστούν στις γυναίκες αναπαραγωγικής ηλικίας ( 25 με 45 χρόνων) με πρόβλημα υπογονιμότητας σχολαστικό έλεγχο για την ύπαρξη η όχι ινομυωμάτων στην μήτρα.
Διαβάστε περισσότερα στο mothersblog.gr
Παρασκευή 20 Φεβρουαρίου 2015
...
Μην ερωτεύεστε εγωιστές, εκτός από κακομαθημένοι, είναι κι επικίνδυνα λογικοί. Αυτοί μετράνε με το στανιό τι δώσανε, μη δώσουν κάτι παραπάνω και θίξουν τον εγωισμό τους.
Μονάχα τους τρελούς να ερωτεύεστε, αυτοί θα διέσχιζαν χιλιόμετρα για σας, θα σκαρφάλωναν βουνά, μόνο για ένα χαμόγελό σας.
Μονάχα τους τρελούς να ερωτεύεστε, αυτοί θα διέσχιζαν χιλιόμετρα για σας, θα σκαρφάλωναν βουνά, μόνο για ένα χαμόγελό σας.
Από την Πωλίνα Πανέρη.
Μην ερωτεύεστε τους εγωιστές Ας πάρουμε ως δεδομένο πως οι άνθρωποι δεν είμαστε όντα αψεγάδιαστα. Κανείς δεν είναι τέλειος, όλοι έχουμε τα μικρά και μεγάλα ελαττώματά μας. Ως εδώ όλα κατανοητά και λογικά. Υπάρχουν όμως και κάποια ελαττώματα που δεν είναι μικρά, ούτε χαριτωμένα, που δεν είναι το αλάτι κι η νοστιμιά σε μία σχέση αλλά μάλλον η ταφόπλακα. Μια σχέση αφορά πάντα δύο άτομα, δύο διαφορετικούς ως και άκρα αντίθετους χαρακτήρες κι ο μόνος τρόπος για να επιβιώσει είναι αυτή η προσωπική «συμφωνία», αυτό που ονομάζουμε «αμοιβαίοι συμβιβασμοί». Υπάρχουν όμως κι άτομα που ο εγωισμός τους δεν τους επιτρέπει καμία υποχώρηση κι η εμπειρία μου με κάνει πια να πιστεύω πως εκεί που μπαίνει ο εγωισμός, ο έρωτας φεύγει τρέχοντας. Οι εγωιστικές προσωπικότητες πέρα από εγωκεντρισμό συνήθως διακατέχονται από ναρκισσισμό κι αλαζονεία. Αγαπούν τον εαυτό τους τόσο που αφήνουν περιθώρια αμφιβολίας αν μπορούν πραγματικά να αγαπήσουν κάποιον άλλον. Επιδιώκουν να έχουν πάντα τον έλεγχο, το «πάνω χέρι». Συχνά τείνουν να γίνονται καταπιεστικοί κι εμμονικοί. Επικαλούνται το δύσκολο παρελθόν τους που τους σκλήρυνε ενώ στην ουσία απλώς λειτουργούν με μία ιεραρχία όπου στην κορυφή βασιλεύει η αφεντιά τους. Απαιτούν να ακολουθήσεις το δικό τους πρόγραμμα, ικανοποιούν τις δικές τους ανάγκες, καλύπτουν τα δικά τους κενά, αδιαφορούν για τα δικά σου «θέλω» κι ανάγκες και στην ουσία σε χρησιμοποιούν ως εργαλείο για την επίτευξη της δικής τους ισορροπίας. Ο εγωισμός τους αναγάγει τον εαυτό τους σε κάτι ανώτερο με άμεση συνέπεια τη δική σου ηθική υποβάθμιση. Προτεραιότητα αδιαμφισβήτητη το δικό τους συμφέρον, γαλήνη κι ευημερία, αδιαφορώντας για τις δικές σου ψυχικές ανάγκες. Δε θα τρέξουν πίσω σου φυσικά, δε θα σηκώσουν το ακουστικό τους ούτε θα στείλουν πρώτοι αυτό το μήνυμα που τόσο περιμένεις, δε θα παραδεχτούν το λάθος τους ή μάλλον θα περιμένουν τη δική σου «συγγνώμη» ακόμη κι αν δε φταις. Δε θα σε σταματήσουν όταν πας να φύγεις, δε θα κλείσει την πόρτα για να μη βγεις, ούτε θα χτυπήσει το δικό σου κουδούνι. Η συμπεριφορά του αυτή θα του χαρίσει μια στιγμιαία υπεροχή, μια αίσθηση εξουσίας ή και ανωτερότητας, ο εγωιστής θα νιώσει μια περηφάνια για το υπερυψωμένο «εγώ» του που δε λύγισε. Δε θα αργήσει όμως να ακολουθήσει η μοναξιά και το κενό ως συνέπεια όσων έκανε ή δεν έκανε. Και το σκηνικό αυτό θα επαναληφθεί πολλές φορές, με τους πρωταγωνιστές να αλλάζουν, τα στόρι όμως να μένει ίδιο. Όσο για το αν θεραπεύεται ο εγωισμός, είναι σα να ρωτάμε αν οι άνθρωποι αλλάζουν. Αλλάζουν, αρκεί να το συνειδητοποιήσουν και κυρίως να το θελήσουν. Ίσως να μην είναι και το τέρας που παρουσιάζω, ίσως να κάνει και κάποια υποχώρηση. Είσαι όμως σίγουρος πως κι αυτή δεν την κάνει για να αντιστρέψει τους ρόλους και να ‘χει πάλι τον έλεγχο; Ένας εγωιστής άνθρωπος δεν μπορεί να ερωτευτεί. Μπορεί να διεκδικήσει με σκοπό να κατακτήσει. Αυτό ναι, μπορεί να το κάνει με επιτυχία καθώς αποτελεί μια πρόκληση και μία νίκη για τον εαυτό του. Είναι αδύναμος όμως στην πραγματικότητα και δειλός. Αυτή του τη δειλία προσπαθεί να καλύψει όταν επιδιώκει τον έλεγχο και το «ατσαλάκωτο» σκληρό πρόσωπό του. Κι οι δειλοί άνθρωποι είναι ανίκανοι να ζήσουν τον έρωτα, αδυνατούν να ερωτευτούν, εξάλλου δεν τον αξίζουν. Ο έρωτας θέλει θυσίες κι αμοιβαίες υποχωρήσεις. Θέλει να πέφτεις με τα μούτρα κι ας έχεις πιθανότητες να τα σπάσεις. Ο έρωτας δε γουστάρει τον έλεγχο. Κανείς δεν έχει το «πάνω χέρι» εδώ. Έχουν κι οι δύο χέρια ενωμένα, ακόμα κι όταν σφάζονται. Πρέπει να είσαι έτοιμος όχι να βρεις τον άλλον στη μέση της διαδρομής, αλλά να τη κάνεις ολόκληρη μόνος σου για να τον βρεις, όσο μεγάλη και δύσκολη κι αν είναι. Δεν έχει μέτρο η αγάπη, δεν υπολογίζεται. Δεν μπορείς να βάλεις τα συναισθήματά σου σ’ ένα σακί, να τα μετρήσεις στη ζυγαριά μαζί με τα δικά του να δεις αν είναι ίσα. Και να μπορούσες όμως, δεν θα ήθελες να το κάνεις, δε θα σ’ ένοιαζε. Μην ερωτεύεστε λοιπόν εγωιστές, εκτός από κακομαθημένοι, είναι κι επικίνδυνα λογικοί. Αυτοί μετράνε με το στανιό τι δώσανε, μη δώσουν κάτι παραπάνω και θίξουν τον εγωισμό τους. Μονάχα τους τρελούς να ερωτεύεστε, αυτοί θα διέσχιζαν χιλιόμετρα για σας, θα σκαρφάλωναν βουνά, μόνο για ένα χαμόγελό σας.
Πηγή: http://www.pillowfights.gr/agapate_katallilous/item2318/Μην_ερωτεύεστε_τους_εγωιστές
Copyright © pillowfights.gr
Μην ερωτεύεστε τους εγωιστές Ας πάρουμε ως δεδομένο πως οι άνθρωποι δεν είμαστε όντα αψεγάδιαστα. Κανείς δεν είναι τέλειος, όλοι έχουμε τα μικρά και μεγάλα ελαττώματά μας. Ως εδώ όλα κατανοητά και λογικά. Υπάρχουν όμως και κάποια ελαττώματα που δεν είναι μικρά, ούτε χαριτωμένα, που δεν είναι το αλάτι κι η νοστιμιά σε μία σχέση αλλά μάλλον η ταφόπλακα. Μια σχέση αφορά πάντα δύο άτομα, δύο διαφορετικούς ως και άκρα αντίθετους χαρακτήρες κι ο μόνος τρόπος για να επιβιώσει είναι αυτή η προσωπική «συμφωνία», αυτό που ονομάζουμε «αμοιβαίοι συμβιβασμοί». Υπάρχουν όμως κι άτομα που ο εγωισμός τους δεν τους επιτρέπει καμία υποχώρηση κι η εμπειρία μου με κάνει πια να πιστεύω πως εκεί που μπαίνει ο εγωισμός, ο έρωτας φεύγει τρέχοντας. Οι εγωιστικές προσωπικότητες πέρα από εγωκεντρισμό συνήθως διακατέχονται από ναρκισσισμό κι αλαζονεία. Αγαπούν τον εαυτό τους τόσο που αφήνουν περιθώρια αμφιβολίας αν μπορούν πραγματικά να αγαπήσουν κάποιον άλλον. Επιδιώκουν να έχουν πάντα τον έλεγχο, το «πάνω χέρι». Συχνά τείνουν να γίνονται καταπιεστικοί κι εμμονικοί. Επικαλούνται το δύσκολο παρελθόν τους που τους σκλήρυνε ενώ στην ουσία απλώς λειτουργούν με μία ιεραρχία όπου στην κορυφή βασιλεύει η αφεντιά τους. Απαιτούν να ακολουθήσεις το δικό τους πρόγραμμα, ικανοποιούν τις δικές τους ανάγκες, καλύπτουν τα δικά τους κενά, αδιαφορούν για τα δικά σου «θέλω» κι ανάγκες και στην ουσία σε χρησιμοποιούν ως εργαλείο για την επίτευξη της δικής τους ισορροπίας. Ο εγωισμός τους αναγάγει τον εαυτό τους σε κάτι ανώτερο με άμεση συνέπεια τη δική σου ηθική υποβάθμιση. Προτεραιότητα αδιαμφισβήτητη το δικό τους συμφέρον, γαλήνη κι ευημερία, αδιαφορώντας για τις δικές σου ψυχικές ανάγκες. Δε θα τρέξουν πίσω σου φυσικά, δε θα σηκώσουν το ακουστικό τους ούτε θα στείλουν πρώτοι αυτό το μήνυμα που τόσο περιμένεις, δε θα παραδεχτούν το λάθος τους ή μάλλον θα περιμένουν τη δική σου «συγγνώμη» ακόμη κι αν δε φταις. Δε θα σε σταματήσουν όταν πας να φύγεις, δε θα κλείσει την πόρτα για να μη βγεις, ούτε θα χτυπήσει το δικό σου κουδούνι. Η συμπεριφορά του αυτή θα του χαρίσει μια στιγμιαία υπεροχή, μια αίσθηση εξουσίας ή και ανωτερότητας, ο εγωιστής θα νιώσει μια περηφάνια για το υπερυψωμένο «εγώ» του που δε λύγισε. Δε θα αργήσει όμως να ακολουθήσει η μοναξιά και το κενό ως συνέπεια όσων έκανε ή δεν έκανε. Και το σκηνικό αυτό θα επαναληφθεί πολλές φορές, με τους πρωταγωνιστές να αλλάζουν, τα στόρι όμως να μένει ίδιο. Όσο για το αν θεραπεύεται ο εγωισμός, είναι σα να ρωτάμε αν οι άνθρωποι αλλάζουν. Αλλάζουν, αρκεί να το συνειδητοποιήσουν και κυρίως να το θελήσουν. Ίσως να μην είναι και το τέρας που παρουσιάζω, ίσως να κάνει και κάποια υποχώρηση. Είσαι όμως σίγουρος πως κι αυτή δεν την κάνει για να αντιστρέψει τους ρόλους και να ‘χει πάλι τον έλεγχο; Ένας εγωιστής άνθρωπος δεν μπορεί να ερωτευτεί. Μπορεί να διεκδικήσει με σκοπό να κατακτήσει. Αυτό ναι, μπορεί να το κάνει με επιτυχία καθώς αποτελεί μια πρόκληση και μία νίκη για τον εαυτό του. Είναι αδύναμος όμως στην πραγματικότητα και δειλός. Αυτή του τη δειλία προσπαθεί να καλύψει όταν επιδιώκει τον έλεγχο και το «ατσαλάκωτο» σκληρό πρόσωπό του. Κι οι δειλοί άνθρωποι είναι ανίκανοι να ζήσουν τον έρωτα, αδυνατούν να ερωτευτούν, εξάλλου δεν τον αξίζουν. Ο έρωτας θέλει θυσίες κι αμοιβαίες υποχωρήσεις. Θέλει να πέφτεις με τα μούτρα κι ας έχεις πιθανότητες να τα σπάσεις. Ο έρωτας δε γουστάρει τον έλεγχο. Κανείς δεν έχει το «πάνω χέρι» εδώ. Έχουν κι οι δύο χέρια ενωμένα, ακόμα κι όταν σφάζονται. Πρέπει να είσαι έτοιμος όχι να βρεις τον άλλον στη μέση της διαδρομής, αλλά να τη κάνεις ολόκληρη μόνος σου για να τον βρεις, όσο μεγάλη και δύσκολη κι αν είναι. Δεν έχει μέτρο η αγάπη, δεν υπολογίζεται. Δεν μπορείς να βάλεις τα συναισθήματά σου σ’ ένα σακί, να τα μετρήσεις στη ζυγαριά μαζί με τα δικά του να δεις αν είναι ίσα. Και να μπορούσες όμως, δεν θα ήθελες να το κάνεις, δε θα σ’ ένοιαζε. Μην ερωτεύεστε λοιπόν εγωιστές, εκτός από κακομαθημένοι, είναι κι επικίνδυνα λογικοί. Αυτοί μετράνε με το στανιό τι δώσανε, μη δώσουν κάτι παραπάνω και θίξουν τον εγωισμό τους. Μονάχα τους τρελούς να ερωτεύεστε, αυτοί θα διέσχιζαν χιλιόμετρα για σας, θα σκαρφάλωναν βουνά, μόνο για ένα χαμόγελό σας.
Πηγή: http://www.pillowfights.gr/agapate_katallilous/item2318/Μην_ερωτεύεστε_τους_εγωιστές
Copyright © pillowfights.gr
ΙΝΟΜΥΩΜΑΤΑ: ΕΥΘΥΝΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΑΠΟΒΟΛΕΣ ΚΑΙ ΥΠΟΓΟΝΙΜΟΤΗΤΑ
Τη χαρά της μητρότητας μπορούν να στερήσουν τα ινομυώματα, στις γυναίκες αναπαραγωγικής ηλικίας αν δεν εντοπιστούν έγκαιρα, καθώς εμποδίζουν την σύλληψη ενώ είναι υπεύθυνα για τις αυτόματες αποβολές!
Read more: http://www.mothersblog.gr/tha-gino-mama/item/24425-inomyomata-efthynontai-gia-apovoles-kai-ypogonimotita#ixzz3SGn7VPyc
Δείτε πώς λευκά αιμοσφαίρια επιτίθενται σε σκουλήκι-εισβολέα (vid)
Ο οργανισμός μας οργανώνεται κάθε δευτερόλεπτο, προκειμένου να είναι σε θέση να αντιμετωπίζει πιθανούς κινδύνους από λοιμώξεις και ασθένειες.
Σε ένα πρωτότυπο πείραμά τους, ερευνητές από το Πανεπιστήμιο του Σαν Φρανσίσκο πέτυχαν να καταγράψουν την επίθεση που δέχεται ένα νηματώδες σκουλήκι C.elegans, από ηωσινόφιλα, μία κατηγορία λευκών αιμοσφαιρίων.
Στο πλαίσιο της μελέτης τους, οι ερευνητές εισήγαγαν στον νωτιαίο μυελό ενός ποντικού το νηματώδες σκουλήκι και παρακολούθησαν την αντίδραση του οργανισμού του.
Μόλις 60 δευτερόλεπτα ήταν αρκετά, ώστε ένας «στρατός» ηωσινόφιλων να συγκεντρωθεί γύρω από το σκουλήκι, προκειμένου να ξεκινήσει η οργανωμένη επίθεση.
Μάλιστα, όπως θα παρατηρήσετε, κάποια στιγμή, τα ηωσινόφιλα συγχρονίζονται στην προσπάθειά τους να εξουδετερώσουν το σκουλήκι.
*Πατήστε για να ξεκινήσει η αναπαραγωγή
Πηγή: http://www.onmed.gr/ygeia-eidhseis/item/326335-deite-pos-lefka-aimosfairia-epitithentai-se-skouliki-eisvolea-vid#ixzz3SGmkOSH4
ΕΧΩ ΑΝΑΙΜΙΑ: ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΑΡΩ ΣΙΔΗΡΟ;
Πολλοί άνθρωποι συνδέουν αυθαίρετα την έλλειψη σιδήρου με την αναιμία, θεωρώντας ότι πρέπει να πάρουν συμπληρώματα σιδήρου για να αναπληρώσουν την απώλειά του στον οργανισμό.
Όταν ο οργανισμός παρουσιάζει έλλειψη σε σίδηρο, διαταράσσεται δηλαδή η λειτουργία της αιμοσφαιρίνης με αποτέλεσμα να περιορίζεται η μεταφορά του οξυγόνου στους ιστούς, πρόκειται για σιδηροπενική αναιμία.
Διαβάστε περισσότερα στο onmed.gr
Read more: http://www.onmed.gr/ygeia/item/326344-exo-anaimia-prepei-na-paro-sidiro#ixzz3SGmFUJDL
ΜΑΘΕΤΕ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΓΙΑ ΤΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΩΝ ΣΧΗΜΑΤΩΝ!
Η Θεραπεία Σχημάτων προσφέρει ένα νέο σύστημα ψυχοθεραπείας που ταιριάζει ιδιαίτερα σε ασθενείς με βαθιά ριζωμένες, χρόνιες ψυχολογικές διαταραχές, οι οποίοι μέχρι τώρα θεωρούνται δύσκολα θεραπεύσιμοι.
Ποιους μπορεί να βοηθήσει;
Η Θεραπεία Σχημάτων έχει σχεδιαστεί να θεραπεύει τις διαταραχές προσωπικότητας και έχει αποδειχθεί χρήσιμη στη θεραπεία της χρόνιας κατάθλιψης και του άγχους, των διατροφικών διαταραχών (βουλιμία – ανορεξία), των δύσκολων προβλημάτων των ζευγαριών, των παρατεινόμενων δυσκολιών στη διατήρηση ικανοποιητικών προσωπικών σχέσεων, και, τέλος, για την πρόληψη υποτροπής στους χρήστες απαγορευμένων ουσιών.
Πώς λειτουργεί η θεραπεία σχημάτων;
Μπορεί να είναι σύντομη, ενδιάμεση ή μακρόχρονη, ανάλογα με τον θεραπευόμενο. Δίνει μεγάλη έμφαση στη διερεύνηση των παιδικών και εφηβικών πηγών των ψυχολογικών προβλημάτων, σε συναισθηματικές τεχνικές, στη σχέση θεραπευτή – θεραπευόμενου και στους δυσπροσαρμοστικούς τρόπους αντιμετώπισης.
Διαβάστε περισσότερα στο Onmed.gr
Read more: http://www.onmed.gr/ygeia-psyhikh/item/326264-mathete-ta-panta-gia-ti-therapeia-ton-sximaton-ti-nea-therapeia-gia-tis-psyxiatrikes-diataraxes#ixzz3SGlkp37k
Επισκληρίδιος αναισθησία: Τα υπέρ και τα κατά
Η επισκληρίδιος είναι η αναισθητική μέθοδος που επιλέγουν οι περισσότερες γυναίκες για να φέρουν στον κόσμο το παιδί τους.
Όπως όλα τα πράγματα έτσι κι αυτό έχει τα πλεονεκτήματα αλλά και τα μειονεκτήματά του.
Στα υπέρ συγκαταλέγεται το γεγονός ότι ο τοκετός γίνεται ανώδυνος. Μέσω ενός καθετήρα στο κάτω μέρος της σπονδυλικής στήλης ο αναισθησιολόγος χορηγεί το αναισθητικό το οποίο έχει την ιδιότητα να μουδιάζει τα νεύρα που έχουν σχέση με τον πόνο από τη μήτρα στον εγκέφαλο. Γι” αυτό και στον τοκετό λείπει ο έντονος πόνος που πιθανότατα νιώθει η γυναίκα που γεννάει χωρίς αναισθησία.
Όσο για το ποια είναι τα κατά; Μπορεί να προκαλέσει υπόταση ενώ αρκετές γυναίκες που έχουν κάνει επισκληρίδιο δεν μπορούν να κινηθούν άνετα ώστε να βοηθήσουν το μωρό να πάρει την καλύτερη θέση στη γέννα. Επειδή η δράση της ξεκινάει μετά από 25 λεπτά αν ο τοκετός είναι σε προχωρημένο στάδιο δεν υπάρχει λόγος να γίνεται.
Βέβαια για ό, τι χρειαστείτε θα σας ενημερώσει ο μαιευτήρας σας αναλυτικότερα.
Πηγή: mothersblog.gr
Ενδομητρίωση: Ο ύπουλος εχθρός της γονιμότητας
Η ενδομητρίωση απασχολεί ένα μεγάλο ποσοστό γυναικών αναπαραγωγικής ηλικίας, ενοχοποιείται για προβλήματα υπογονιμότητας και συχνά δεν δίνει συμπτώματα. Πώς θα την αναγνωρίσουμε και θα την αντιμετωπίσουμε;
Τι είναι
Η ενδομητρίωση παρουσιάζεται όταν το ενδομήτριο, δηλαδή ο ιστός που φυσιολογικά επενδύει το εσωτερικό τοίχωμα της μήτρας και αποκολλάται κάθε μήνα μαζί με το αίμα της εμμήνου ρύσης αναπτύσσεται έξω από αυτήν. Συνήθως προσκολλάται σε όργανα της πυελικής περιοχής, όπως στις σάλπιγγες, στις ωοθήκες ή πίσω από τη μήτρα, ενώ κάποιες φορές επεκτείνεται στο έντερο και την ουροδόχο κύστη. Σε εξαιρετικά σπάνιες περιπτώσεις μπορεί να φτάσει και σε μέρη του σώματος που είναι μακριά από τα γεννητικά όργανα (πνεύμονες, εγκέφαλος, ακουστικός πόρος, βλεννογόνος της μύτης).
Στα σημεία όπου εγκλωβίζεται το ενδομήτριο δημιουργούνται κύστεις (ενδομητριωσικές εστίες) με αίμα και μέγεθος από μερικά χιλιοστά έως κάποια εκατοστά, που επίσης αιμορραγούν κατά την έμμηνο ρύση αλλά δεν έχουν τον τρόπο να φύγουν από το σώμα. Έτσι, προκαλούν φλεγμονή και δημιουργούν ουλώδη ιστό (συμφύσεις), που συνδέει τα ζωτικά όργανα μεταξύ τους. Με λίγα λόγια, τα όργανα κολλάνε μεταξύ τους και ακινητοποιούνται, με αποτέλεσμα οι φυσιολογικές κινήσεις τους (π.χ. οι κινήσεις των σαλπίγγων και των ωοθηκών κατά την ωορρηξία, οι κινήσεις του εντέρου, οι κινήσεις κατά τη σεξουαλική επαφή) να προκαλούν έντονο πόνο.
Πώς εκδηλώνεται
Το πιο συχνό σύμπτωμα είναι οι έντονοι πόνοι και κράμπες στην κοιλιά λίγο πριν από την περίοδο και κατά τη διάρκειά της (δυσμηνόρροια). Άλλες ενδείξεις μπορεί να είναι ο πόνος χαμηλά στην κοιλιά και πίσω στη λεκάνη εκτός της εμμήνου ρύσης, ακόμη και σε καθημερινή βάση, ο πόνος κατά τη σεξουαλική επαφή (δυσπαρευνία), η μεγάλη απώλεια αίματος κατά την περίοδο, που συνήθως διαρκεί για 7 ή περισσότερες ημέρες, ο μικρός κύκλος (25 ημέρες ή λιγότερο), οι γαστρεντερικές ενοχλήσεις (διάρροια, δυσκοιλιότητα, μετεωρισμός), η επώδυνη και συχνή ούρηση, ακόμη και το αίσθημα κόπωσης. Πάντως, η έκταση της πάθησης δεν σχετίζεται με την ένταση του πόνου. Συμβαίνει, δηλαδή, γυναίκες με έντονο πόνο να έχουν μικρές εστίες ενδομητρίωσης ή γυναίκες χωρίς απολύτως κανένα σύμπτωμα να έχουν βαριά ενδομητρίωση.
Ποιες γυναίκες ταλαιπωρείΥπολογίζεται ότι το 10-15% των γυναικών που βρίσκονται σε αναπαραγωγική ηλικία ταλαιπωρούνται από ενδομητρίωση, ενώ έχει παρατηρηθεί ότι εκδηλώνεται συχνότερα στις ηλικίες μεταξύ 25-40 ετών, δηλαδή αρκετά χρόνια μετά την έναρξη της εμμηνορρυσίας. Η κληρονομικότητα φαίνεται να παίζει καθοριστικό ρόλο στην εμφάνισή της. Μάλιστα, έχει διαπιστωθεί ότι οι γυναίκες με οικογενειακό ιστορικό έχουν δεκαπλάσιο κίνδυνο να την εμφανίσουν και οι ίδιες. Επίσης, περισσότερες πιθανότητες να την εκδηλώσουν έχουν και οι γυναίκες με ανατομικές ανωμαλίες στα γεννητικά όργανα.
Ποιους κινδύνους κρύβει
Από τα σοβαρότερα προβλήματα της ενδομητρίωσης είναι η υπογονιμότητα. Εκτιμάται ότι το 40% των γυναικών που έχουν διαγνωστεί με ενδομητρίωση έχουν προβλήματα υπογονιμότητας, ενώ έχει παρατηρηθεί ότι μία στις τρεις γυναίκες με πρόβλημα υπογονιμότητας πάσχει από ενδομητρίωση. Συνήθως, μετά τη θεραπεία η γονιμότητα αποκαθίσταται και η εγκυμοσύνη επιτυγχάνεται. Γενικά, πάντως, συστήνεται η ενδομητρίωση να αντιμετωπίζεται αμέσως, γιατί με την πάροδο του χρόνου επιδεινώνεται.
Η ώρα της διάγνωσηςΟ γιατρός, αφού πάρει ένα λεπτομερές ιστορικό, προχωρά σε γυναικολογική εξέταση, ώστε να αποκλείσει άλλες αιτίες με παρόμοια συμπτώματα (π.χ. απλές κύστεις). Το ενδοκολπικό υπερηχογράφημα και η μαγνητική τομογραφία δίνουν αξιόπιστες πληροφορίες, ωστόσο η μόνη σίγουρη μέθοδος διάγνωσης είναι το χειρουργείο (λαπαροσκόπηση και ιστολογική εξέταση). Αντίθετα, ο δείκτης CA 125, που ελέγχεται με αιματολογική εξέταση, δεν είναι αξιόπιστος, αφού δεν αυξάνεται πάντα. Όταν γίνει η διάγνωση, ο γιατρός είναι σε θέση να γνωρίζει και την έκταση της νόσου. Υπάρχουν τα στάδια 1, 2, 3 και 4, που αντίστοιχα αναφέρονται σε ελάχιστη, ελαφριά, μέτρια και βαριά ενδομητρίωση.
Οι διαθέσιμες θεραπείες
Φάρμακα: Ο γυναικολόγος χορηγεί αναλγητικά για την ανακούφιση των συμπτωμάτων και παράλληλα συστήνει την κατάλληλη θεραπεία λαμβάνοντας υπόψη το στάδιο του προβλήματος. Στις περιπτώσεις που η νόσος βρίσκεται σε αρχικό στάδιο, συνιστάται η λήψη αντισυλληπτικών ή προγεστερόνης προκειμένου να κατασταλεί η λειτουργία των ωοθηκών, η οποία ευνοεί την επέκταση της ενδομητρίωσης. Τα αντισυλληπτικά έχουν ελάχιστες παρενέργειες, ενώ η λήψη προγεστερόνης μπορεί να οδηγήσει σε αύξηση βάρους ή να προκαλέσει μετεωρισμό και ακανόνιστη περίοδο. Αν, όμως, η διάγνωση δείξει ενδομητρίωση σε προχωρημένο στάδιο, συστήνονται ειδικά φάρμακα (τριπτορελίνη, γοσερελίνη, λευπρολίδη), με τα οποία σταματά τελείως η ωορρηξία και η εμμηνορρυσία (συνήθως για 3 έως 8 μήνες ανάλογα με την περίπτωση). Τα φάρμακα αυτά δεν χορηγούνται για μεγάλα χρονικά διαστήματα και παρουσιάζουν αρκετές παρενέργειες, όπως εξάψεις, πονοκεφάλους, διαταραχές ύπνου, μελαγχολική διάθεση, ξηρότητα κόλπου, μειωμένη λίμπιντο και οστεοπόρωση.
Χειρουργείο: Στις πολύ σοβαρές περιπτώσεις ή όταν παρατηρούνται υποτροπές γίνεται λαπαροσκόπηση με στόχο να απομακρυνθούν οι ορατές εστίες ενδομητρίωσης. Αυτό επιτυγχάνεται είτε με τον καυτηριασμό με λέιζερ είτε με την αφαίρεσή τους. Έχει παρατηρηθεί, πάντως, ότι οι εστίες δεν αλλάζουν θέση. Δηλαδή, αν στο πρώτο χειρουργείο βρέθηκε ενδομητρίωση στο έντερο, τότε το πιθανότερο είναι ότι θα βρεθεί ξανά στο ίδιο σημείο.
Συνδυασμός: Όταν κρίνεται σκόπιμο, γίνεται συνδυασμός φαρμακευτικής αγωγής και χειρουργείου. Σε κάθε περίπτωση, το είδος της θεραπείας εξαρτάται τόσο από το στάδιο της νόσου και την ένταση των συμπτωμάτων όσο και από άλλους παράγοντες, όπως η ηλικία της γυναίκας και η επιθυμία της για εγκυμοσύνη. ˜
Μύθος: Η εγκυμοσύνη θεραπεύει την ενδομητρίωσηΜετά τη θεραπεία της ενδομητρίωσης συχνά συστήνεται η λύση της εγκυμοσύνης. Το διάστημα αυτό, κατά το οποίο σταματά η ωορρηξία και η περίοδος και συμβαίνουν ορμονικές αλλαγές, οι ενδομητριωσικές εστίες συρρικνώνονται και γίνονται λιγότερο επώδυνες, ωστόσο δεν φεύγουν. Μετά τον τοκετό και τον θηλασμό τα συμπτώματα επιστρέφουν και πολλές φορές είναι εντονότερα σε σχέση με πριν.
TipΑν οι προσπάθειές σας να μείνετε έγκυος δεν επιτυγχάνονται, υπάρχει το ενδεχόμενο να ευθύνεται η ενδομητρίωση, που ενοχοποιείται για προβλήματα υπογονιμότητας.
ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ τον κ. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟ Ι. ΠΡΙΟΝΙΣΤΗ, μαιευτήρα-χειρουργό γυναικολόγο.
Η ενδομητρίωση παρουσιάζεται όταν το ενδομήτριο, δηλαδή ο ιστός που φυσιολογικά επενδύει το εσωτερικό τοίχωμα της μήτρας και αποκολλάται κάθε μήνα μαζί με το αίμα της εμμήνου ρύσης αναπτύσσεται έξω από αυτήν. Συνήθως προσκολλάται σε όργανα της πυελικής περιοχής, όπως στις σάλπιγγες, στις ωοθήκες ή πίσω από τη μήτρα, ενώ κάποιες φορές επεκτείνεται στο έντερο και την ουροδόχο κύστη. Σε εξαιρετικά σπάνιες περιπτώσεις μπορεί να φτάσει και σε μέρη του σώματος που είναι μακριά από τα γεννητικά όργανα (πνεύμονες, εγκέφαλος, ακουστικός πόρος, βλεννογόνος της μύτης).
Στα σημεία όπου εγκλωβίζεται το ενδομήτριο δημιουργούνται κύστεις (ενδομητριωσικές εστίες) με αίμα και μέγεθος από μερικά χιλιοστά έως κάποια εκατοστά, που επίσης αιμορραγούν κατά την έμμηνο ρύση αλλά δεν έχουν τον τρόπο να φύγουν από το σώμα. Έτσι, προκαλούν φλεγμονή και δημιουργούν ουλώδη ιστό (συμφύσεις), που συνδέει τα ζωτικά όργανα μεταξύ τους. Με λίγα λόγια, τα όργανα κολλάνε μεταξύ τους και ακινητοποιούνται, με αποτέλεσμα οι φυσιολογικές κινήσεις τους (π.χ. οι κινήσεις των σαλπίγγων και των ωοθηκών κατά την ωορρηξία, οι κινήσεις του εντέρου, οι κινήσεις κατά τη σεξουαλική επαφή) να προκαλούν έντονο πόνο.
Πώς εκδηλώνεται
Το πιο συχνό σύμπτωμα είναι οι έντονοι πόνοι και κράμπες στην κοιλιά λίγο πριν από την περίοδο και κατά τη διάρκειά της (δυσμηνόρροια). Άλλες ενδείξεις μπορεί να είναι ο πόνος χαμηλά στην κοιλιά και πίσω στη λεκάνη εκτός της εμμήνου ρύσης, ακόμη και σε καθημερινή βάση, ο πόνος κατά τη σεξουαλική επαφή (δυσπαρευνία), η μεγάλη απώλεια αίματος κατά την περίοδο, που συνήθως διαρκεί για 7 ή περισσότερες ημέρες, ο μικρός κύκλος (25 ημέρες ή λιγότερο), οι γαστρεντερικές ενοχλήσεις (διάρροια, δυσκοιλιότητα, μετεωρισμός), η επώδυνη και συχνή ούρηση, ακόμη και το αίσθημα κόπωσης. Πάντως, η έκταση της πάθησης δεν σχετίζεται με την ένταση του πόνου. Συμβαίνει, δηλαδή, γυναίκες με έντονο πόνο να έχουν μικρές εστίες ενδομητρίωσης ή γυναίκες χωρίς απολύτως κανένα σύμπτωμα να έχουν βαριά ενδομητρίωση.
Ποιες γυναίκες ταλαιπωρείΥπολογίζεται ότι το 10-15% των γυναικών που βρίσκονται σε αναπαραγωγική ηλικία ταλαιπωρούνται από ενδομητρίωση, ενώ έχει παρατηρηθεί ότι εκδηλώνεται συχνότερα στις ηλικίες μεταξύ 25-40 ετών, δηλαδή αρκετά χρόνια μετά την έναρξη της εμμηνορρυσίας. Η κληρονομικότητα φαίνεται να παίζει καθοριστικό ρόλο στην εμφάνισή της. Μάλιστα, έχει διαπιστωθεί ότι οι γυναίκες με οικογενειακό ιστορικό έχουν δεκαπλάσιο κίνδυνο να την εμφανίσουν και οι ίδιες. Επίσης, περισσότερες πιθανότητες να την εκδηλώσουν έχουν και οι γυναίκες με ανατομικές ανωμαλίες στα γεννητικά όργανα.
Ποιους κινδύνους κρύβει
Από τα σοβαρότερα προβλήματα της ενδομητρίωσης είναι η υπογονιμότητα. Εκτιμάται ότι το 40% των γυναικών που έχουν διαγνωστεί με ενδομητρίωση έχουν προβλήματα υπογονιμότητας, ενώ έχει παρατηρηθεί ότι μία στις τρεις γυναίκες με πρόβλημα υπογονιμότητας πάσχει από ενδομητρίωση. Συνήθως, μετά τη θεραπεία η γονιμότητα αποκαθίσταται και η εγκυμοσύνη επιτυγχάνεται. Γενικά, πάντως, συστήνεται η ενδομητρίωση να αντιμετωπίζεται αμέσως, γιατί με την πάροδο του χρόνου επιδεινώνεται.
Η ώρα της διάγνωσηςΟ γιατρός, αφού πάρει ένα λεπτομερές ιστορικό, προχωρά σε γυναικολογική εξέταση, ώστε να αποκλείσει άλλες αιτίες με παρόμοια συμπτώματα (π.χ. απλές κύστεις). Το ενδοκολπικό υπερηχογράφημα και η μαγνητική τομογραφία δίνουν αξιόπιστες πληροφορίες, ωστόσο η μόνη σίγουρη μέθοδος διάγνωσης είναι το χειρουργείο (λαπαροσκόπηση και ιστολογική εξέταση). Αντίθετα, ο δείκτης CA 125, που ελέγχεται με αιματολογική εξέταση, δεν είναι αξιόπιστος, αφού δεν αυξάνεται πάντα. Όταν γίνει η διάγνωση, ο γιατρός είναι σε θέση να γνωρίζει και την έκταση της νόσου. Υπάρχουν τα στάδια 1, 2, 3 και 4, που αντίστοιχα αναφέρονται σε ελάχιστη, ελαφριά, μέτρια και βαριά ενδομητρίωση.
Οι διαθέσιμες θεραπείες
Φάρμακα: Ο γυναικολόγος χορηγεί αναλγητικά για την ανακούφιση των συμπτωμάτων και παράλληλα συστήνει την κατάλληλη θεραπεία λαμβάνοντας υπόψη το στάδιο του προβλήματος. Στις περιπτώσεις που η νόσος βρίσκεται σε αρχικό στάδιο, συνιστάται η λήψη αντισυλληπτικών ή προγεστερόνης προκειμένου να κατασταλεί η λειτουργία των ωοθηκών, η οποία ευνοεί την επέκταση της ενδομητρίωσης. Τα αντισυλληπτικά έχουν ελάχιστες παρενέργειες, ενώ η λήψη προγεστερόνης μπορεί να οδηγήσει σε αύξηση βάρους ή να προκαλέσει μετεωρισμό και ακανόνιστη περίοδο. Αν, όμως, η διάγνωση δείξει ενδομητρίωση σε προχωρημένο στάδιο, συστήνονται ειδικά φάρμακα (τριπτορελίνη, γοσερελίνη, λευπρολίδη), με τα οποία σταματά τελείως η ωορρηξία και η εμμηνορρυσία (συνήθως για 3 έως 8 μήνες ανάλογα με την περίπτωση). Τα φάρμακα αυτά δεν χορηγούνται για μεγάλα χρονικά διαστήματα και παρουσιάζουν αρκετές παρενέργειες, όπως εξάψεις, πονοκεφάλους, διαταραχές ύπνου, μελαγχολική διάθεση, ξηρότητα κόλπου, μειωμένη λίμπιντο και οστεοπόρωση.
Χειρουργείο: Στις πολύ σοβαρές περιπτώσεις ή όταν παρατηρούνται υποτροπές γίνεται λαπαροσκόπηση με στόχο να απομακρυνθούν οι ορατές εστίες ενδομητρίωσης. Αυτό επιτυγχάνεται είτε με τον καυτηριασμό με λέιζερ είτε με την αφαίρεσή τους. Έχει παρατηρηθεί, πάντως, ότι οι εστίες δεν αλλάζουν θέση. Δηλαδή, αν στο πρώτο χειρουργείο βρέθηκε ενδομητρίωση στο έντερο, τότε το πιθανότερο είναι ότι θα βρεθεί ξανά στο ίδιο σημείο.
Συνδυασμός: Όταν κρίνεται σκόπιμο, γίνεται συνδυασμός φαρμακευτικής αγωγής και χειρουργείου. Σε κάθε περίπτωση, το είδος της θεραπείας εξαρτάται τόσο από το στάδιο της νόσου και την ένταση των συμπτωμάτων όσο και από άλλους παράγοντες, όπως η ηλικία της γυναίκας και η επιθυμία της για εγκυμοσύνη. ˜
Μύθος: Η εγκυμοσύνη θεραπεύει την ενδομητρίωσηΜετά τη θεραπεία της ενδομητρίωσης συχνά συστήνεται η λύση της εγκυμοσύνης. Το διάστημα αυτό, κατά το οποίο σταματά η ωορρηξία και η περίοδος και συμβαίνουν ορμονικές αλλαγές, οι ενδομητριωσικές εστίες συρρικνώνονται και γίνονται λιγότερο επώδυνες, ωστόσο δεν φεύγουν. Μετά τον τοκετό και τον θηλασμό τα συμπτώματα επιστρέφουν και πολλές φορές είναι εντονότερα σε σχέση με πριν.
TipΑν οι προσπάθειές σας να μείνετε έγκυος δεν επιτυγχάνονται, υπάρχει το ενδεχόμενο να ευθύνεται η ενδομητρίωση, που ενοχοποιείται για προβλήματα υπογονιμότητας.
ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ τον κ. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟ Ι. ΠΡΙΟΝΙΣΤΗ, μαιευτήρα-χειρουργό γυναικολόγο.
Τέλειο σώμα χωρίς να ιδρώσετε!
Τι πρέπει να κάνουμε για να αυξήσουμε την ενέργειά μας, να δυναμώσουμε το σώμα μας και να χάσουμε βάρος γρηγορότερα;
Μόλις βγάλουμε τα αθλητικά μας παπούτσια και πέσουμε εξαντλημένοι στον καναπέ είναι η στιγμή που το σώμα μας αρχίζει να επιδιορθώνει τη «ζημιά» που υπέστησαν οι μύες μας με την άσκηση. Στην πραγματικότητα, αυτή η «διαδικασία ανάκτησης» και όχι η ίδια η άσκηση είναι αυτή που μας δυναμώνει και συντελεί στην απώλεια βάρους. Για να μεγιστοποιήσουμε την αποτελεσματικότητα της γυμναστικής και να πετύχουμε όσο το δυνατόν πιο γρήγορα τους στόχους μας (ενδυνάμωση, απώλεια βάρους κ.λπ.), οι έρευνες δείχνουν πως ό,τι κάνουμε κατά το χρονικό διάστημα που ξεκουραζόμαστε είναι σχεδόν εξίσου σημαντικό με την ίδια την προπόνηση. Ας δούμε, λοιπόν, πώς μπορούμε να κάνουμε την άσκησή μας πιο αποτελεσματική στον μισό χρόνο, καταβάλλοντας την ελάχιστη δυνατή προσπάθεια.
Η ΚΙΝΗΣΗ
Μετρήστε... προβατάκια Τα οφέλη Όλοι γνωρίζουμε τα οφέλη του καλού ύπνου. Πόσοι, όμως, από εμάς έχουμε καταφέρει να κάνουμε συνήθεια τις 7-8 ώρες ύπνου καθημερινά; Ας το εμπεδώσουμε, λοιπόν: Ο πολύωρος νυχτερινός ύπνος συνδέεται άμεσα με τη διατήρηση του βάρους στα φυσιολογικά επίπεδα. Αντίθετα, η μικρή διάρκεια ύπνου (λιγότερο από 6 ώρες) επηρεάζει τον μεταβολισμό των υδατανθράκων, γεγονός που αυξάνει τα επίπεδα του σακχάρου και της ινσουλίνης στο αίμα, οδηγώντας έτσι σε αποθήκευση λίπους στο σώμα. Παράλληλα, μειώνει τα επίπεδα της ορμόνης λεπτίνης, αυξάνοντας έτσι την όρεξη για γλυκά, και περιορίζει τα επίπεδα της αυξητικής ορμόνης, η οποία ρυθμίζει το ποσοστό του λίπους και της μυϊκής μάζας στο σώμα.
Tip Αν συνηθίζουμε να μας παίρνει ο ύπνος με ανοιχτή την τηλεόραση, καιρός να αλλάξουμε τακτική. Όσο κοιμόμαστε, το μυαλό μας ξεκουράζεται, χωρίς όμως να σταματάει να λειτουργεί. Είναι μάλιστα σε θέση να «πιάνει» οπτικά και ακουστικά ερεθίσματα, ακόμα και μικρής έντασης. Ο εγκέφαλός μας προσπαθεί να αγνοεί τα ενοχλητικά αυτά ερεθίσματα, ώστε να μην χρειαστεί να ξυπνήσουμε, ωστόσο αυτά επεμβαίνουν στον κύκλο του ύπνου και έτσι ξυπνάμε κουρασμένοι και εκνευρισμένοι χωρίς να ξέρουμε τον λόγο.
Η ΚΙΝΗΣΗ
Ποντάρετε στο νερό Τα οφέλη Ακόμα και μια ελαφριά αφυδάτωση μπορεί να μειώσει τον μεταβολισμό μας. Έτσι, παρόλο που δαπανάμε ατελείωτες ώρες στο γυμναστήριο, μπορεί να μην έχουμε τα αναμενόμενα αποτελέσματα αν δεν πίνουμε παράλληλα και αρκετό νερό. Οι ανάγκες κάθε ανθρώπου σε νερό είναι εξατομικευμένες και εξαρτώνται από παράγοντες όπως τα χαρακτηριστικά του (π.χ. ύψος, βάρος), το επίπεδο της σωματικής του δραστηριότητας, οι κλιματολογικές συνθήκες στις οποίες ζει και η κατάσταση της υγείας του. Σε γενικές γραμμές, πάντως, πρέπει να πίνουμε τόσο νερό όσο απαιτείται προκειμένου να αποβάλλουμε τουλάχιστον μισό λίτρο ούρα, ώστε να μπορούν να απομακρύνονται οι άχρηστες ουσίες από τον οργανισμό μας. Αυτό αντιστοιχεί σε περίπου
8-10 ποτήρια νερό την ημέρα.
Tip Καλό είναι να πίνουμε νερό (σιγά-σιγά) κατά την άσκηση και φυσικά μετά το τέλος της. Δεν πρέπει επίσης να ξεχνάμε ότι το 20% των υγρών που χρειάζεται καθημερινά ο οργανισμός μας το προσλαμβάνει από τροφές, όπως τα φρούτα, τα λαχανικά, αλλά και από τρόφιμα με υψηλή περιεκτικότητα σε νερό, όπως το γιαούρτι.
Η ΚΙΝΗΣΗ
Βάλτε (πάλι) τα αθλητικά σας Τα οφέλη Πιστεύουμε ότι η μεγαλύτερη επιβράβευση για τον εαυτό μας μετά από μια απαιτητική προπόνηση είναι η ξεκούραση. Πράγματι, καλό είναι να αφήνουμε τους μυς να ξεκουράζονται για μια μέρα πριν τους βάλουμε να δουλέψουν και πάλι εντατικά. Στο μεσοδιάστημα, όμως, μπορούμε να βοηθήσουμε το σώμα μας, συμβάλλοντας στην αύξηση της κυκλοφορίας του αίματος. Πώς; Παραμένοντας δραστήριοι. Μπορούμε, δηλαδή, να επιλέξουμε ένα μάθημα γιόγκα ή να βγούμε για μια βόλτα στη φύση με τους φίλους μας, αφού σύμφωνα με τους ειδικούς οι ενεργητικοί άνθρωποι κινδυνεύουν λιγότερο από φλεγμονές που προέρχονται από την άσκηση.
Tip Αν η δουλειά μας είναι καθιστική, καλό είναι να σηκωνόμαστε ανά τακτά διαστήματα και να κάνουμε σύντομες βόλτες μέσα στο γραφείο ή ακόμα καλύτερα γύρω από το οικοδομικό τετράγωνο.
Top tip: Φορέστε στον καρπό σας το Garmin Vívofit, ένα fitnessband, το οποίο θα σας υπενθυμίζει ότι καθίσατε για παρατεταμένο διάστημα και ότι είναι ώρα για άσκηση! Μια κόκκινη μπάρα εμφανίζεται στην οθόνη μετά από μία ώρα ακινησίας και συνεχίζει να μεγαλώνει για κάθε τέταρτο όσο δεν κινείστε. Σηκωθείτε και περπατήστε μερικά λεπτά για να την εξαφανίσετε. Το Vívofit καταγράφει την πρόοδό σας, τα βήματα που κάνετε μέσα στην ημέρα, αλλά και τις συνολικές θερμίδες που καίει ο μεταβολισμός σας (μέσος όρος με βάση την ηλικία του προφίλ σας) κατά τη διάρκεια του 24ώρου. Ουσιαστικά, πριν χρησιμοποιήσετε το Vívofit, το συνδέετε με τον Η/Υ και φτιάχνετε το προσωπικό σας προφίλ, σύμφωνα με το οποίο ορίζονται καθημερινοί στόχοι εντός των δυνατοτήτων σας. Εφόσον μια μέρα ξεπεράσετε το όριο που σας έχει θέσει, ο στόχος της επόμενης μέρας αναπροσαρμόζεται αυτόματα! Το Vívofit καταγράφει την πρόοδό σας 24 ώρες το 24ωρο και δεν πρόκειται να σας… προδώσει, αφού μπορεί να μείνει ανοιχτό για περισσότερο από ένα χρόνο χωρίς να απαιτείται αλλαγή μπαταρίας.
Η ΚΙΝΗΣΗ
Φτιάξτε το ιδανικό πιάτο Τα οφέλη Η άσκηση, ειδικά όταν είναι έντονη, δεν είναι καθόλου εύκολη υπόθεση. Για να αποκτήσουμε, όμως, το σώμα που ονειρευόμαστε, δεν αρκεί μόνο ο ιδρώτας. Τις επιδόσεις μας επηρεάζει σε μεγάλο βαθμό και η διατροφή μας. Ένα φρούτο μία ώρα πριν από την άσκηση και ένας φρεσκοστυμμένος χυμός μετά, ώστε να αναπληρώσουμε τα υγρά και τα ιχνοστοιχεία που χάσαμε, είναι μια πολύ καλή επιλογή για σνακ. Εναλλακτικά, μπορούμε να απολαύσουμε ένα γιαούρτι με ξηρούς καρπούς και μέλι, ένα σάντουιτς με γαλοπούλα και σαλάτα ή μια σαλάτα με κοτόπουλο. Γενικά, την περίοδο που γυμναζόμαστε χρειαζόμαστε αυξημένη ενέργεια, γι’ αυτό και πρέπει να τρώμε σωστά. Από το πιάτο μας, λοιπόν, δεν πρέπει να λείπουν τα δημητριακά, τα οποία είναι πλούσια σε υδατάνθρακες και αποτελούν κύρια πηγή ενέργειας του οργανισμού. Το κρέας και το ψάρι είναι επίσης σημαντικές τροφές για όσους αθλούνται λόγω της περιεκτικότητάς τους σε πρωτεΐνες, που αποτελούν βασικό συστατικό των μυών. Όταν οι υδατάνθρακες συνδυάζονται με πρωτεΐνη, επιταχύνεται η διαδικασία αποκατάστασης του οργανισμού. Φυσικά, κάθε γεύμα καλό είναι να περιέχει και ποικιλία λαχανικών, τα οποία δίνουν άμεσα ενέργεια, μας τροφοδοτούν με βιταμίνες και ιχνοστοιχεία και παρέχουν προστασία από τις ελεύθερες ρίζες λόγω των ινών που περιέχουν.
Tip Για την καλύτερη και γρηγορότερη αποκατάσταση του μυϊκού γλυκογόνου, το σνακ ή το γεύμα είναι προτιμότερο να καταναλώνεται αμέσως μετά τη σωματική δραστηριότητα.
Η ΚΙΝΗΣΗ
Ανακαλύψτε το µασάζ Τα οφέλη Το μασάζ δεν έχει να κάνει μόνο με την απόλαυση. Έρευνες δείχνουν ότι μετά από απαιτητική άσκηση ένα χαλαρωτικό μασάζ προφυλάσσει από τα μυϊκά τραύματα, ενώ κρατάει τους μυς σε καλή κατάσταση, ώστε να είναι σε θέση να αποδώσουν όσο το δυνατόν καλύτερα στην επόμενη προπόνηση. Ουσιαστικά, το μασάζ μειώνει τις φλεγμονές που προέρχονται από την άσκηση, περιορίζει τον πόνο, ανακουφίζει από τη δυσκαμψία και βελτιώνει τις αθλητικές κακώσεις.
Tip Οι ειδικοί συμβουλεύουν να αφήνουμε τους μυς να χαλαρώνουν για κάποιες ώρες μετά τη γυμναστική και στη συνέχεια να απολαμβάνουμε ένα χαλαρωτικό μασάζ.
ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΤΟΝ κ. ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΜΑΘΙΟΥΛΑΚΗ, γυμναστή-τραυματιολόγο, PDip.
Η ΚΙΝΗΣΗ
Μετρήστε... προβατάκια Τα οφέλη Όλοι γνωρίζουμε τα οφέλη του καλού ύπνου. Πόσοι, όμως, από εμάς έχουμε καταφέρει να κάνουμε συνήθεια τις 7-8 ώρες ύπνου καθημερινά; Ας το εμπεδώσουμε, λοιπόν: Ο πολύωρος νυχτερινός ύπνος συνδέεται άμεσα με τη διατήρηση του βάρους στα φυσιολογικά επίπεδα. Αντίθετα, η μικρή διάρκεια ύπνου (λιγότερο από 6 ώρες) επηρεάζει τον μεταβολισμό των υδατανθράκων, γεγονός που αυξάνει τα επίπεδα του σακχάρου και της ινσουλίνης στο αίμα, οδηγώντας έτσι σε αποθήκευση λίπους στο σώμα. Παράλληλα, μειώνει τα επίπεδα της ορμόνης λεπτίνης, αυξάνοντας έτσι την όρεξη για γλυκά, και περιορίζει τα επίπεδα της αυξητικής ορμόνης, η οποία ρυθμίζει το ποσοστό του λίπους και της μυϊκής μάζας στο σώμα.
Tip Αν συνηθίζουμε να μας παίρνει ο ύπνος με ανοιχτή την τηλεόραση, καιρός να αλλάξουμε τακτική. Όσο κοιμόμαστε, το μυαλό μας ξεκουράζεται, χωρίς όμως να σταματάει να λειτουργεί. Είναι μάλιστα σε θέση να «πιάνει» οπτικά και ακουστικά ερεθίσματα, ακόμα και μικρής έντασης. Ο εγκέφαλός μας προσπαθεί να αγνοεί τα ενοχλητικά αυτά ερεθίσματα, ώστε να μην χρειαστεί να ξυπνήσουμε, ωστόσο αυτά επεμβαίνουν στον κύκλο του ύπνου και έτσι ξυπνάμε κουρασμένοι και εκνευρισμένοι χωρίς να ξέρουμε τον λόγο.
Η ΚΙΝΗΣΗ
Ποντάρετε στο νερό Τα οφέλη Ακόμα και μια ελαφριά αφυδάτωση μπορεί να μειώσει τον μεταβολισμό μας. Έτσι, παρόλο που δαπανάμε ατελείωτες ώρες στο γυμναστήριο, μπορεί να μην έχουμε τα αναμενόμενα αποτελέσματα αν δεν πίνουμε παράλληλα και αρκετό νερό. Οι ανάγκες κάθε ανθρώπου σε νερό είναι εξατομικευμένες και εξαρτώνται από παράγοντες όπως τα χαρακτηριστικά του (π.χ. ύψος, βάρος), το επίπεδο της σωματικής του δραστηριότητας, οι κλιματολογικές συνθήκες στις οποίες ζει και η κατάσταση της υγείας του. Σε γενικές γραμμές, πάντως, πρέπει να πίνουμε τόσο νερό όσο απαιτείται προκειμένου να αποβάλλουμε τουλάχιστον μισό λίτρο ούρα, ώστε να μπορούν να απομακρύνονται οι άχρηστες ουσίες από τον οργανισμό μας. Αυτό αντιστοιχεί σε περίπου
8-10 ποτήρια νερό την ημέρα.
Tip Καλό είναι να πίνουμε νερό (σιγά-σιγά) κατά την άσκηση και φυσικά μετά το τέλος της. Δεν πρέπει επίσης να ξεχνάμε ότι το 20% των υγρών που χρειάζεται καθημερινά ο οργανισμός μας το προσλαμβάνει από τροφές, όπως τα φρούτα, τα λαχανικά, αλλά και από τρόφιμα με υψηλή περιεκτικότητα σε νερό, όπως το γιαούρτι.
Η ΚΙΝΗΣΗ
Βάλτε (πάλι) τα αθλητικά σας Τα οφέλη Πιστεύουμε ότι η μεγαλύτερη επιβράβευση για τον εαυτό μας μετά από μια απαιτητική προπόνηση είναι η ξεκούραση. Πράγματι, καλό είναι να αφήνουμε τους μυς να ξεκουράζονται για μια μέρα πριν τους βάλουμε να δουλέψουν και πάλι εντατικά. Στο μεσοδιάστημα, όμως, μπορούμε να βοηθήσουμε το σώμα μας, συμβάλλοντας στην αύξηση της κυκλοφορίας του αίματος. Πώς; Παραμένοντας δραστήριοι. Μπορούμε, δηλαδή, να επιλέξουμε ένα μάθημα γιόγκα ή να βγούμε για μια βόλτα στη φύση με τους φίλους μας, αφού σύμφωνα με τους ειδικούς οι ενεργητικοί άνθρωποι κινδυνεύουν λιγότερο από φλεγμονές που προέρχονται από την άσκηση.
Tip Αν η δουλειά μας είναι καθιστική, καλό είναι να σηκωνόμαστε ανά τακτά διαστήματα και να κάνουμε σύντομες βόλτες μέσα στο γραφείο ή ακόμα καλύτερα γύρω από το οικοδομικό τετράγωνο.
Top tip: Φορέστε στον καρπό σας το Garmin Vívofit, ένα fitnessband, το οποίο θα σας υπενθυμίζει ότι καθίσατε για παρατεταμένο διάστημα και ότι είναι ώρα για άσκηση! Μια κόκκινη μπάρα εμφανίζεται στην οθόνη μετά από μία ώρα ακινησίας και συνεχίζει να μεγαλώνει για κάθε τέταρτο όσο δεν κινείστε. Σηκωθείτε και περπατήστε μερικά λεπτά για να την εξαφανίσετε. Το Vívofit καταγράφει την πρόοδό σας, τα βήματα που κάνετε μέσα στην ημέρα, αλλά και τις συνολικές θερμίδες που καίει ο μεταβολισμός σας (μέσος όρος με βάση την ηλικία του προφίλ σας) κατά τη διάρκεια του 24ώρου. Ουσιαστικά, πριν χρησιμοποιήσετε το Vívofit, το συνδέετε με τον Η/Υ και φτιάχνετε το προσωπικό σας προφίλ, σύμφωνα με το οποίο ορίζονται καθημερινοί στόχοι εντός των δυνατοτήτων σας. Εφόσον μια μέρα ξεπεράσετε το όριο που σας έχει θέσει, ο στόχος της επόμενης μέρας αναπροσαρμόζεται αυτόματα! Το Vívofit καταγράφει την πρόοδό σας 24 ώρες το 24ωρο και δεν πρόκειται να σας… προδώσει, αφού μπορεί να μείνει ανοιχτό για περισσότερο από ένα χρόνο χωρίς να απαιτείται αλλαγή μπαταρίας.
Η ΚΙΝΗΣΗ
Φτιάξτε το ιδανικό πιάτο Τα οφέλη Η άσκηση, ειδικά όταν είναι έντονη, δεν είναι καθόλου εύκολη υπόθεση. Για να αποκτήσουμε, όμως, το σώμα που ονειρευόμαστε, δεν αρκεί μόνο ο ιδρώτας. Τις επιδόσεις μας επηρεάζει σε μεγάλο βαθμό και η διατροφή μας. Ένα φρούτο μία ώρα πριν από την άσκηση και ένας φρεσκοστυμμένος χυμός μετά, ώστε να αναπληρώσουμε τα υγρά και τα ιχνοστοιχεία που χάσαμε, είναι μια πολύ καλή επιλογή για σνακ. Εναλλακτικά, μπορούμε να απολαύσουμε ένα γιαούρτι με ξηρούς καρπούς και μέλι, ένα σάντουιτς με γαλοπούλα και σαλάτα ή μια σαλάτα με κοτόπουλο. Γενικά, την περίοδο που γυμναζόμαστε χρειαζόμαστε αυξημένη ενέργεια, γι’ αυτό και πρέπει να τρώμε σωστά. Από το πιάτο μας, λοιπόν, δεν πρέπει να λείπουν τα δημητριακά, τα οποία είναι πλούσια σε υδατάνθρακες και αποτελούν κύρια πηγή ενέργειας του οργανισμού. Το κρέας και το ψάρι είναι επίσης σημαντικές τροφές για όσους αθλούνται λόγω της περιεκτικότητάς τους σε πρωτεΐνες, που αποτελούν βασικό συστατικό των μυών. Όταν οι υδατάνθρακες συνδυάζονται με πρωτεΐνη, επιταχύνεται η διαδικασία αποκατάστασης του οργανισμού. Φυσικά, κάθε γεύμα καλό είναι να περιέχει και ποικιλία λαχανικών, τα οποία δίνουν άμεσα ενέργεια, μας τροφοδοτούν με βιταμίνες και ιχνοστοιχεία και παρέχουν προστασία από τις ελεύθερες ρίζες λόγω των ινών που περιέχουν.
Tip Για την καλύτερη και γρηγορότερη αποκατάσταση του μυϊκού γλυκογόνου, το σνακ ή το γεύμα είναι προτιμότερο να καταναλώνεται αμέσως μετά τη σωματική δραστηριότητα.
Η ΚΙΝΗΣΗ
Ανακαλύψτε το µασάζ Τα οφέλη Το μασάζ δεν έχει να κάνει μόνο με την απόλαυση. Έρευνες δείχνουν ότι μετά από απαιτητική άσκηση ένα χαλαρωτικό μασάζ προφυλάσσει από τα μυϊκά τραύματα, ενώ κρατάει τους μυς σε καλή κατάσταση, ώστε να είναι σε θέση να αποδώσουν όσο το δυνατόν καλύτερα στην επόμενη προπόνηση. Ουσιαστικά, το μασάζ μειώνει τις φλεγμονές που προέρχονται από την άσκηση, περιορίζει τον πόνο, ανακουφίζει από τη δυσκαμψία και βελτιώνει τις αθλητικές κακώσεις.
Tip Οι ειδικοί συμβουλεύουν να αφήνουμε τους μυς να χαλαρώνουν για κάποιες ώρες μετά τη γυμναστική και στη συνέχεια να απολαμβάνουμε ένα χαλαρωτικό μασάζ.
ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΤΟΝ κ. ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΜΑΘΙΟΥΛΑΚΗ, γυμναστή-τραυματιολόγο, PDip.
Tι συμβολίζουν τα χρώματα που προτιμάτε;
Σε ένα ερωτικό ραντεβού, σε μια επαγγελματική συνάντηση, τι χρώμα ρούχα να φορέσετε; Στην κρεβατοκάμαρα, στην κουζίνα, στο γραφείο, ποια χρώματα να προτιμήσετε; Tι αποκαλύπτουν και πώς συνδέονται με τον ψυχισμό μας τα χρώματα;
Tο χρώμα γεννιέται μαζί με εμάς, υπάρχει στη ζωή μας από τη στιγμή που ερχόμαστε στον κόσμο. Tα πράσινα ρούχα του μαιευτήρα, οι γαλάζιοι τοίχοι των δωματίων του μαιευτηρίου, τα κόκκινα, κίτρινα και πορτοκαλί λουλούδια που προσφέρουν στη μητέρα, τα ροζ ρουχαλάκια για τα κορίτσια, τα μπλε για τα αγόρια... Έτσι, σιγά-σιγά γνωρίζουμε και «γευόμαστε» όλα τα χρώματα που έφτιαξε η φύση και βέβαια όλα αυτά με τα οποία ο άνθρωπος επέλεξε να χρωματίσει -για λόγους αισθητικούς ή κοινωνικούς- τη ζωή και την καθημερινότητά του. Γιατί όμως; Γιατί επιλέγουμε κάποια χρώματα και αποκλείουμε κάποια άλλα; Έχουν όλα τα χρώματα συμβολισμούς προφανείς ή λιγότερο αναγνωρίσιμους; Mπορούν πράγματι να μας επηρεάσουν ή σημαίνουν κάτι;
H σχέση μας με τα χρώματα υπαγορεύεται καταρχήν από τη φύση, που μας προσφέρει για παράδειγμα το κίτρινο του ήλιου στη διάρκεια της ημέρας, προτρέποντάς μας να δραστηριοποιηθούμε, ή αντίθετα το βαθύ μπλε της νύχτας όταν ξεκουραζόμαστε και χαλαρώνουμε. Eπίσης, επηρεάζεται από τις αισθητικές και τις κοινωνικές μας προσλαμβάνουσες: το μαύρο είναι το χρώμα του πένθους, το κόκκινο είναι σέξι, το ροζ παιδικό, το λευκό είναι σύμβολο αγνότητας... Σύμφωνα όμως με κάποιες θεωρίες, η κατανόηση των χρωμάτων φτάνει σε πιο βαθιά επίπεδα της ανθρώπινης υπόστασης, πέρα από τα όσα έχουμε δει στη φύση, έχουμε συνηθίσει από τις κοινωνικές τους χρήσεις ή μας υπαγορεύει η ψυχολογία μας. Η αναγνώριση των χρωμάτων συνδέεται άμεσα με βασικές λειτουργίες του εγκεφάλου.
είναι το τυπικά γήινο χρώμα, που σχετίζεται με την πνευματικότητα. Όταν το παρομοιάζουμε με το θυμικό του ανθρώπου, θα μπορούσε να είναι μια έγχρωμη παράσταση της παράνοιας, όχι όμως της μελαγχολίας ή της υποχονδρίας, αλλά μιας μανιακής προσβολής, της τυφλής τρέλας, της φρενίτιδας.
είναι το τυπικά ουράνιο χρώμα, αυτό που αναπτύσσει σε βάθος το στοιχείο της ηρεμίας.
φέρνει τη δυναμική ισορροπία ανάμεσα στο κίτρινο και το μπλε. Aυτή η ισορροπία επιδρά στο μάτι και τελικά, μέσω του ματιού, στην ψυχή. Tο απόλυτο πράσινο είναι το πιο κατευναστικό χρώμα που υπάρχει, δεν κινείται σε καμία κατεύθυνση και δεν έχει καμία παρήχηση χαράς, θλίψης, πάθους... Eίναι το βασικό χρώμα του καλοκαιριού, όταν η φύση έχει ξεπεράσει τη θυελλώδη και ορμητική περίοδο της περασμένης χρονιάς και έχει βυθιστεί στην ηρεμία. Παρ’ όλα αυτά, το πράσινο μπορεί εύκολα να γίνει πληκτικό.
θεωρείται συχνά «μη χρώμα» (κυρίως εξαιτίας των ιμπρεσιονιστών, που δεν διακρίνουν κανένα άσπρο στη φύση). Hχεί εσωτερικά σαν ένας μη ήχος, σαν παύση στη μουσική, γι’ αυτό και επενεργεί στον ψυχισμό μας σαν μια μεγάλη σιωπή, μια σιωπή όμως που δεν είναι νεκρή, αλλά γεμάτη δυνατότητες.
συμβολίζει κάτι που έχει εκλείψει, μια σβησμένη πυρά, κάτι ακίνητο. Eίναι το χρώμα που στερείται κάθε ήχο και γι’ αυτό επάνω του ηχεί εντονότερα κάθε άλλο χρώμα, ακόμα και τα αδύναμα.
προκύπτει από την ανάμειξη του άσπρου και του μαύρου. Όσο πιο σκούρο είναι το γκρι, τόσο πιο πολύ κυριαρχεί το απαρηγόρητο και το αποπνικτικό. Όταν ξανοίγει, όμως, δίνει ένα σημείο κρυφής ελπίδας.
επενεργεί εσωτερικά ως ένα πολύ ζωντανό, ζωηρό και ανήσυχο χρώμα, που όμως δεν περιέχει τον επιπόλαιο χαρακτήρα του κίτρινου. Mαρτυρεί μια έντονη νότα σχεδόν ενσυνείδητης τεράστιας δύναμης, μιας ανδρικής ωριμότητας.
μοιάζει με έναν άνθρωπο σίγουρο για τις δυνάμεις του και προκαλεί γι’ αυτόν το λόγο μια ιδιαίτερα υγιή αίσθηση.
είναι ένα κόκκινο που έχει αποσυρθεί και ψυχραθεί, γι’ αυτό και έχει κάτι θλιμμένο. Στην Kίνα είναι το χρώμα του πένθους.
Έχει συμβεί σε όλους μας να συγκαλούμε οικογενειακό συμβούλιο για να καταλήξουμε στο χρώμα που θα επιλέξουμε για τις κουρτίνες, τους πίνακες, τα φωτιστικά, τα ριχτάρια του καναπέ ή τους τοίχους του σπιτιού μας... Συνειδητά ή υποσυνείδητα, τα χρώματα μας επηρεάζουν ψυχολογικά, και έτσι πρέπει να είμαστε προσεκτικοί στην επιλογή τους ανάλογα με το χώρο για τον οποίο προορίζονται. Έτσι:
μπορούμε να επιλέξουμε κίτρινο, αφού είναι ένα χρώμα που προάγει την πνευματική εργασία. Φυσικά, δεν πρέπει να υπερβάλλουμε βάφοντας ολόκληρο το δωμάτιο κίτρινο, κυρίως αν πρόκειται για έντονες αποχρώσεις του. Aντίθετα, καλύτερα είναι να το αποφύγουμε σε υπνοδωμάτια, καθώς τα παιδιά φαίνεται να είναι πιο ανήσυχα και οι ενήλικοι πιο επιθετικοί σε κίτρινα δωμάτια.
πριν επιλέξουμε το χρώμα, θα πρέπει να σκεφτούμε πώς θέλουμε να τη χρησιμοποιούμε. Aν έχουμε μικρά παιδιά που μας δυσκολεύουν στο φαγητό, το πορτοκαλί είναι ίσως ένα καλό χρώμα, καθώς φαίνεται να ανοίγει την όρεξη. Aν, αντίθετα, θέλουμε να προσέχουμε τη διατροφή μας, μπορούμε να τη βάψουμε γαλάζια, ένα χρώμα που θεωρείται ότι απωθεί τη διάθεση για φαγητό. Tο ανοιχτό πράσινο, από την άλλη πλευρά, ενδείκνυται για μία κουζίνα στην οποία έχουμε σκοπό να περνάμε πολλές ώρες, να συγκεντρωνόμαστε με την οικογένειά μας και να χαλαρώνουμε.
ταιριάζουν χρώματα πολύ ανοιχτά, στους τόνους του γαλάζιου, του μοβ ή του πράσινου. Tα θερμά χρώματα θα μας κουράσουν και δεν θα μας αφήνουν να χαλαρώσουμε, ενώ τα ψυχρά θα μας κάνουν να νιώθουμε το δωμάτιο κρύο και αφιλόξενο.
στη χώρα μας, σύμφωνα με τους αρχιτέκτονες, είναι σκόπιμο να βάφονται με χρώματα, ώστε να μη μας τυφλώνει το φως. Tο κόκκινο, το λουλακί, το κυπαρισσί και η ώχρα είναι από τα χρώματα που ταιριάζουν και είναι συνηθισμένα στο ελληνικό τοπίο. Aπό την άλλη πλευρά, τα κτίρια μπορούν να πάρουν χρώμα, με μια εφήμερη διάσταση, αν χρησιμοποιήσουμε χρωματιστούς προβολείς και λάμπες.
Σε όλους μας έχει συμβεί να μας ρωτήσουν με ανησυχία οι συνάδελφοί μας τι συνέβη, αν μία μέρα μάς δουν μαυροφορεμένους, ή να παρατηρήσουμε ότι τραβάμε τα βλέμματα των περαστικών όταν φοράμε κόκκινα ή πορτοκαλί ρούχα. Γιατί συμβαίνει αυτό; Γιατί τα χρώματα έχουν την ικανότητα να προκαλούν συνειρμούς, είτε χάρη σε εγγραφές που υπάρχουν μέσα μας είτε εκφράζοντας τα συναισθήματα, τη διάθεση, την αισθητική μας, αλλά και κοινωνικούς συμβολισμούς. Έτσι, είναι σκόπιμο να επιλέγουμε:
κυρίως σε λεπτομέρειες για καθημερινές εμφανίσεις ή σε μεγαλύτερη έκταση για τις επίσημες εξόδους. Πρόκειται, βέβαια, για ένα χρώμα που μας κάνει να νιώθουμε σέξι, δυναμικοί και επιτυχημένοι, που ταιριάζει παντού, αλλά πρέπει να το προσέχουμε, γιατί η σημασία του αλλάζει ανάλογα με το περιβάλλον.
όταν ο σκοπός μας είναι να φανούμε φιλικοί, ζεστοί και ευχάριστοι. Ίσως είναι καλή ιδέα να επιλέξουμε ένα πορτοκαλί αξεσουάρ όταν πηγαίνουμε σε συνέντευξη για μια καινούργια δουλειά ή σε ένα χώρο που δεν μας γνωρίζουν και θέλουμε να πείσουμε για τον ανοιχτό χαρακτήρα μας.
σε περιπτώσεις που χρειάζεται να αποδείξουμε την πνευματικότητα και τη σπιρτάδα του μυαλού μας. Θα πρέπει όμως να αποφεύγουμε τα πολλά και τα πολύ έντονα κίτρινα ρούχα, γιατί κινδυνεύουμε εκτός από έξυπνοι να φανούμε... ξινοί.
είναι το χρώμα που ταιριάζει σε μια χαλαρή ημέρα διακοπών, είναι σύμβολο γονιμότητας αλλά και ευημερίας.
θα δώσει την εντύπωση ότι είμαστε πιστοί και άξιοι εμπιστοσύνης, αλλά θα πρέπει να προσέξουμε γιατί στην υπερβολή του μπορεί να μας κάνει να φανούμε εκτός από ήρεμοι... και ψυχροί.
επειδή δεν βρίσκεται εύκολα στη φύση, προσδίδει μυστήριο, οπότε είναι καλή επιλογή σε ένα ερωτικό ραντεβού για παράδειγμα. Στην υπερβολή του, όμως, μπορεί να μας προσδώσει, εκτός από το χαρακτηριστικό της πολυτέλειας, την εντύπωση του ψεύτικου και του τεχνητού.
είναι ένα ουδέτερο χρώμα. Όταν το επιλέγουμε, φαινόμαστε σταθεροί και συνεργάσιμοι.
εκφράζει την αγνότητα, την προστασία και την καθαρότητα. Aν όμως δεν ταιριάζει στο στυλ μας, μπορεί να φαινόμαστε ακόμα και... κρύοι.
εκφράζει, εκτός από το πένθος, τη σοβαρότητα και την επισημότητα. Eίναι η χρωματική λύση σε κάθε «δύσκολη» περίσταση. Μπορεί, όμως, αν υπερβάλουμε, να φανούμε βαρετοί.
Πρόκειται για μια εναλλακτική θεραπεία που έχει τις ρίζες της στο απώτερο παρελθόν του ανθρώπου. Oι πρόγονοί μας πίστευαν ότι τα χρώματα μπορούν να επιδράσουν θετικά ή αρνητικά σε σωματικά προβλήματα, αλλά και στην ψυχική μας διάθεση. Oι σύγχρονοι χρωματοθεραπευτές θεωρούν ότι, χρησιμοποιώντας διαφορετικά χρωματιστά φώτα, μπορύν να μας βοηθήσουν να βελτιώσουμε, τουλάχιστον έως ένα βαθμό, τα σωματικά και ψυχικά μας προβλήματα. Συγκεκριμένα:
Xαλαρώνει και ηρεμεί.
Δίνει αισιοδοξία, ελπίδα, δύναμη και αντοχή.
Διεγείρει πνευματικά και βοηθά το μυοσκελετικό σύστημα.
Δίνει χαρά και ευθυμία, λειτουργώντας ως «αντικαταθλιπτικό».
Προσφέρει χαλάρωση και γείωση.
Διεγείρει πνευματικά αλλά και σωματικά.
Bοηθά αρκετά στην έκφραση και στην εξισορρόπηση των συναισθημάτων.
είναι ακραία χρώματα. Tο μαύρο απορροφά την περισσευούμενη ενέργεια, ενώ το άσπρο βοηθά στον εξαγνισμό και στην εξισορρόπηση.
Στο παρελθόν οι χρωματοθεραπευτές τοποθετούσαν πάνω στον θεραπευόμενο φύλλα, λουλούδια ή υφάσματα με το χρώμα που ήθελαν. Στις μέρες μας, είτε χρησιμοποιούν χρωματιστά μεταξωτά υφάσματα είτε ρίχνουν το φως με λάμπες ή προβολείς, καλυμμένους με χρωματιστά φίλτρα. Έτσι, εκπέμπεται το επιθυμητό χρώμα στον άνθρωπο ή στην περιοχή που πάσχει.
Nα χρησιμοποιήσουμε τα χρώματα που ενδείκνυνται για το πρόβλημά μας στα ρούχα, στα υφάσματα που υπάρχουν στο σπίτι μας, στις λάμπες με τις οποίες φωτίζεται ο χώρος μας κλπ. Eπίσης, μπορεί να μας συστήσει να κλείνουμε τα μάτια και να φανταζόμαστε ότι εισπνέουμε κάποιο χρώμα, βαθύ μπλε για παράδειγμα, όταν έχουμε ανάγκη να χαλαρώσουμε.
Γενικά, θα πρέπει να αποφεύγεται η εφαρμογή θερμών χρωμάτων σε ανθρώπους που έχουν υπέρταση, τάση για αιμορραγίες και υπερδιέγερση του οργανισμού. Aντίστοιχα, θα πρέπει να αποφεύγονται τα ψυχρά σε όσους είναι υποτασικοί, υποφέρουν από αναιμίες, είναι γενικά υποτονικοί κλπ.
H σχέση μας με τα χρώματα υπαγορεύεται καταρχήν από τη φύση, που μας προσφέρει για παράδειγμα το κίτρινο του ήλιου στη διάρκεια της ημέρας, προτρέποντάς μας να δραστηριοποιηθούμε, ή αντίθετα το βαθύ μπλε της νύχτας όταν ξεκουραζόμαστε και χαλαρώνουμε. Eπίσης, επηρεάζεται από τις αισθητικές και τις κοινωνικές μας προσλαμβάνουσες: το μαύρο είναι το χρώμα του πένθους, το κόκκινο είναι σέξι, το ροζ παιδικό, το λευκό είναι σύμβολο αγνότητας... Σύμφωνα όμως με κάποιες θεωρίες, η κατανόηση των χρωμάτων φτάνει σε πιο βαθιά επίπεδα της ανθρώπινης υπόστασης, πέρα από τα όσα έχουμε δει στη φύση, έχουμε συνηθίσει από τις κοινωνικές τους χρήσεις ή μας υπαγορεύει η ψυχολογία μας. Η αναγνώριση των χρωμάτων συνδέεται άμεσα με βασικές λειτουργίες του εγκεφάλου.
είναι το τυπικά γήινο χρώμα, που σχετίζεται με την πνευματικότητα. Όταν το παρομοιάζουμε με το θυμικό του ανθρώπου, θα μπορούσε να είναι μια έγχρωμη παράσταση της παράνοιας, όχι όμως της μελαγχολίας ή της υποχονδρίας, αλλά μιας μανιακής προσβολής, της τυφλής τρέλας, της φρενίτιδας.
είναι το τυπικά ουράνιο χρώμα, αυτό που αναπτύσσει σε βάθος το στοιχείο της ηρεμίας.
φέρνει τη δυναμική ισορροπία ανάμεσα στο κίτρινο και το μπλε. Aυτή η ισορροπία επιδρά στο μάτι και τελικά, μέσω του ματιού, στην ψυχή. Tο απόλυτο πράσινο είναι το πιο κατευναστικό χρώμα που υπάρχει, δεν κινείται σε καμία κατεύθυνση και δεν έχει καμία παρήχηση χαράς, θλίψης, πάθους... Eίναι το βασικό χρώμα του καλοκαιριού, όταν η φύση έχει ξεπεράσει τη θυελλώδη και ορμητική περίοδο της περασμένης χρονιάς και έχει βυθιστεί στην ηρεμία. Παρ’ όλα αυτά, το πράσινο μπορεί εύκολα να γίνει πληκτικό.
θεωρείται συχνά «μη χρώμα» (κυρίως εξαιτίας των ιμπρεσιονιστών, που δεν διακρίνουν κανένα άσπρο στη φύση). Hχεί εσωτερικά σαν ένας μη ήχος, σαν παύση στη μουσική, γι’ αυτό και επενεργεί στον ψυχισμό μας σαν μια μεγάλη σιωπή, μια σιωπή όμως που δεν είναι νεκρή, αλλά γεμάτη δυνατότητες.
συμβολίζει κάτι που έχει εκλείψει, μια σβησμένη πυρά, κάτι ακίνητο. Eίναι το χρώμα που στερείται κάθε ήχο και γι’ αυτό επάνω του ηχεί εντονότερα κάθε άλλο χρώμα, ακόμα και τα αδύναμα.
προκύπτει από την ανάμειξη του άσπρου και του μαύρου. Όσο πιο σκούρο είναι το γκρι, τόσο πιο πολύ κυριαρχεί το απαρηγόρητο και το αποπνικτικό. Όταν ξανοίγει, όμως, δίνει ένα σημείο κρυφής ελπίδας.
επενεργεί εσωτερικά ως ένα πολύ ζωντανό, ζωηρό και ανήσυχο χρώμα, που όμως δεν περιέχει τον επιπόλαιο χαρακτήρα του κίτρινου. Mαρτυρεί μια έντονη νότα σχεδόν ενσυνείδητης τεράστιας δύναμης, μιας ανδρικής ωριμότητας.
μοιάζει με έναν άνθρωπο σίγουρο για τις δυνάμεις του και προκαλεί γι’ αυτόν το λόγο μια ιδιαίτερα υγιή αίσθηση.
είναι ένα κόκκινο που έχει αποσυρθεί και ψυχραθεί, γι’ αυτό και έχει κάτι θλιμμένο. Στην Kίνα είναι το χρώμα του πένθους.
Έχει συμβεί σε όλους μας να συγκαλούμε οικογενειακό συμβούλιο για να καταλήξουμε στο χρώμα που θα επιλέξουμε για τις κουρτίνες, τους πίνακες, τα φωτιστικά, τα ριχτάρια του καναπέ ή τους τοίχους του σπιτιού μας... Συνειδητά ή υποσυνείδητα, τα χρώματα μας επηρεάζουν ψυχολογικά, και έτσι πρέπει να είμαστε προσεκτικοί στην επιλογή τους ανάλογα με το χώρο για τον οποίο προορίζονται. Έτσι:
μπορούμε να επιλέξουμε κίτρινο, αφού είναι ένα χρώμα που προάγει την πνευματική εργασία. Φυσικά, δεν πρέπει να υπερβάλλουμε βάφοντας ολόκληρο το δωμάτιο κίτρινο, κυρίως αν πρόκειται για έντονες αποχρώσεις του. Aντίθετα, καλύτερα είναι να το αποφύγουμε σε υπνοδωμάτια, καθώς τα παιδιά φαίνεται να είναι πιο ανήσυχα και οι ενήλικοι πιο επιθετικοί σε κίτρινα δωμάτια.
πριν επιλέξουμε το χρώμα, θα πρέπει να σκεφτούμε πώς θέλουμε να τη χρησιμοποιούμε. Aν έχουμε μικρά παιδιά που μας δυσκολεύουν στο φαγητό, το πορτοκαλί είναι ίσως ένα καλό χρώμα, καθώς φαίνεται να ανοίγει την όρεξη. Aν, αντίθετα, θέλουμε να προσέχουμε τη διατροφή μας, μπορούμε να τη βάψουμε γαλάζια, ένα χρώμα που θεωρείται ότι απωθεί τη διάθεση για φαγητό. Tο ανοιχτό πράσινο, από την άλλη πλευρά, ενδείκνυται για μία κουζίνα στην οποία έχουμε σκοπό να περνάμε πολλές ώρες, να συγκεντρωνόμαστε με την οικογένειά μας και να χαλαρώνουμε.
ταιριάζουν χρώματα πολύ ανοιχτά, στους τόνους του γαλάζιου, του μοβ ή του πράσινου. Tα θερμά χρώματα θα μας κουράσουν και δεν θα μας αφήνουν να χαλαρώσουμε, ενώ τα ψυχρά θα μας κάνουν να νιώθουμε το δωμάτιο κρύο και αφιλόξενο.
στη χώρα μας, σύμφωνα με τους αρχιτέκτονες, είναι σκόπιμο να βάφονται με χρώματα, ώστε να μη μας τυφλώνει το φως. Tο κόκκινο, το λουλακί, το κυπαρισσί και η ώχρα είναι από τα χρώματα που ταιριάζουν και είναι συνηθισμένα στο ελληνικό τοπίο. Aπό την άλλη πλευρά, τα κτίρια μπορούν να πάρουν χρώμα, με μια εφήμερη διάσταση, αν χρησιμοποιήσουμε χρωματιστούς προβολείς και λάμπες.
Σε όλους μας έχει συμβεί να μας ρωτήσουν με ανησυχία οι συνάδελφοί μας τι συνέβη, αν μία μέρα μάς δουν μαυροφορεμένους, ή να παρατηρήσουμε ότι τραβάμε τα βλέμματα των περαστικών όταν φοράμε κόκκινα ή πορτοκαλί ρούχα. Γιατί συμβαίνει αυτό; Γιατί τα χρώματα έχουν την ικανότητα να προκαλούν συνειρμούς, είτε χάρη σε εγγραφές που υπάρχουν μέσα μας είτε εκφράζοντας τα συναισθήματα, τη διάθεση, την αισθητική μας, αλλά και κοινωνικούς συμβολισμούς. Έτσι, είναι σκόπιμο να επιλέγουμε:
κυρίως σε λεπτομέρειες για καθημερινές εμφανίσεις ή σε μεγαλύτερη έκταση για τις επίσημες εξόδους. Πρόκειται, βέβαια, για ένα χρώμα που μας κάνει να νιώθουμε σέξι, δυναμικοί και επιτυχημένοι, που ταιριάζει παντού, αλλά πρέπει να το προσέχουμε, γιατί η σημασία του αλλάζει ανάλογα με το περιβάλλον.
όταν ο σκοπός μας είναι να φανούμε φιλικοί, ζεστοί και ευχάριστοι. Ίσως είναι καλή ιδέα να επιλέξουμε ένα πορτοκαλί αξεσουάρ όταν πηγαίνουμε σε συνέντευξη για μια καινούργια δουλειά ή σε ένα χώρο που δεν μας γνωρίζουν και θέλουμε να πείσουμε για τον ανοιχτό χαρακτήρα μας.
σε περιπτώσεις που χρειάζεται να αποδείξουμε την πνευματικότητα και τη σπιρτάδα του μυαλού μας. Θα πρέπει όμως να αποφεύγουμε τα πολλά και τα πολύ έντονα κίτρινα ρούχα, γιατί κινδυνεύουμε εκτός από έξυπνοι να φανούμε... ξινοί.
είναι το χρώμα που ταιριάζει σε μια χαλαρή ημέρα διακοπών, είναι σύμβολο γονιμότητας αλλά και ευημερίας.
θα δώσει την εντύπωση ότι είμαστε πιστοί και άξιοι εμπιστοσύνης, αλλά θα πρέπει να προσέξουμε γιατί στην υπερβολή του μπορεί να μας κάνει να φανούμε εκτός από ήρεμοι... και ψυχροί.
επειδή δεν βρίσκεται εύκολα στη φύση, προσδίδει μυστήριο, οπότε είναι καλή επιλογή σε ένα ερωτικό ραντεβού για παράδειγμα. Στην υπερβολή του, όμως, μπορεί να μας προσδώσει, εκτός από το χαρακτηριστικό της πολυτέλειας, την εντύπωση του ψεύτικου και του τεχνητού.
είναι ένα ουδέτερο χρώμα. Όταν το επιλέγουμε, φαινόμαστε σταθεροί και συνεργάσιμοι.
εκφράζει την αγνότητα, την προστασία και την καθαρότητα. Aν όμως δεν ταιριάζει στο στυλ μας, μπορεί να φαινόμαστε ακόμα και... κρύοι.
εκφράζει, εκτός από το πένθος, τη σοβαρότητα και την επισημότητα. Eίναι η χρωματική λύση σε κάθε «δύσκολη» περίσταση. Μπορεί, όμως, αν υπερβάλουμε, να φανούμε βαρετοί.
Πρόκειται για μια εναλλακτική θεραπεία που έχει τις ρίζες της στο απώτερο παρελθόν του ανθρώπου. Oι πρόγονοί μας πίστευαν ότι τα χρώματα μπορούν να επιδράσουν θετικά ή αρνητικά σε σωματικά προβλήματα, αλλά και στην ψυχική μας διάθεση. Oι σύγχρονοι χρωματοθεραπευτές θεωρούν ότι, χρησιμοποιώντας διαφορετικά χρωματιστά φώτα, μπορύν να μας βοηθήσουν να βελτιώσουμε, τουλάχιστον έως ένα βαθμό, τα σωματικά και ψυχικά μας προβλήματα. Συγκεκριμένα:
Xαλαρώνει και ηρεμεί.
Δίνει αισιοδοξία, ελπίδα, δύναμη και αντοχή.
Διεγείρει πνευματικά και βοηθά το μυοσκελετικό σύστημα.
Δίνει χαρά και ευθυμία, λειτουργώντας ως «αντικαταθλιπτικό».
Προσφέρει χαλάρωση και γείωση.
Διεγείρει πνευματικά αλλά και σωματικά.
Bοηθά αρκετά στην έκφραση και στην εξισορρόπηση των συναισθημάτων.
είναι ακραία χρώματα. Tο μαύρο απορροφά την περισσευούμενη ενέργεια, ενώ το άσπρο βοηθά στον εξαγνισμό και στην εξισορρόπηση.
Στο παρελθόν οι χρωματοθεραπευτές τοποθετούσαν πάνω στον θεραπευόμενο φύλλα, λουλούδια ή υφάσματα με το χρώμα που ήθελαν. Στις μέρες μας, είτε χρησιμοποιούν χρωματιστά μεταξωτά υφάσματα είτε ρίχνουν το φως με λάμπες ή προβολείς, καλυμμένους με χρωματιστά φίλτρα. Έτσι, εκπέμπεται το επιθυμητό χρώμα στον άνθρωπο ή στην περιοχή που πάσχει.
Nα χρησιμοποιήσουμε τα χρώματα που ενδείκνυνται για το πρόβλημά μας στα ρούχα, στα υφάσματα που υπάρχουν στο σπίτι μας, στις λάμπες με τις οποίες φωτίζεται ο χώρος μας κλπ. Eπίσης, μπορεί να μας συστήσει να κλείνουμε τα μάτια και να φανταζόμαστε ότι εισπνέουμε κάποιο χρώμα, βαθύ μπλε για παράδειγμα, όταν έχουμε ανάγκη να χαλαρώσουμε.
Γενικά, θα πρέπει να αποφεύγεται η εφαρμογή θερμών χρωμάτων σε ανθρώπους που έχουν υπέρταση, τάση για αιμορραγίες και υπερδιέγερση του οργανισμού. Aντίστοιχα, θα πρέπει να αποφεύγονται τα ψυχρά σε όσους είναι υποτασικοί, υποφέρουν από αναιμίες, είναι γενικά υποτονικοί κλπ.
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΙ ΑΠΟ ΠΟΤΕ ΟΙ ΦΤΩΧΟΙ ΣΤΗ ΓΕΡΜΑΝΙΑ
Η φτώχεια αυξήθηκε κι άλλο στη Γερμανία, την ισχυρότερη οικονομία της ευρωζώνης, και ανήλθε στο υψηλότερο επίπεδο μετά την επανένωση της χώρας το 1990, με οργανώσεις κοινωνικής αρωγής να κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου σε μια έκθεση που έδωσαν στη δημοσιότητα σήμερα (19/2).
«Ποτέ άλλοτε η φτώχεια δεν ήταν τόσο διευρυμένη στη Γερμανία, ποτέ άλλοτε ο διαχωρισμός μεταξύ των ομόσπονδων κρατιδίων τόσο βαθύς» επισήμανε κατά τη διάρκεια μιας συνέντευξης τύπου στο Βερολίνο ο Ούλριχ Σνάιντερ, πρόεδρος της "Paritätische Gesamtverband", της ομοσπονδίας στην οποία συμμετέχουν 10.000 οργανώσεις κοινωνικής αρωγής και του τομέα της υγείας.
Στην έκθεση, που τιτλοφορείται «Ραγισμένη Δημοκρατία» καταγράφεται το υψηλότερο «στην ιστορία» ποσοστό φτώχειας μετά την επανένωση της Γερμανίας το 1990, καθώς αυξήθηκε από το 15% το 2012 στο 15,5% το 2013 (12,1 εκατομμύρια άνθρωποι το 2012, 12,5 εκατομμύρια το 2013, επί του συνόλου του πληθυσμού των 80 εκατομμυρίων κατοίκων).
Μονογονεϊκές οικογένειες, συνταξιούχοι και πολλοί ανήλικοι πλήττονται ως επί το πλείστον, υπογραμμίζεται στην έκθεση, που εξηγεί ότι το 43% των μονογονεϊκών οικογενειών και σχεδόν το 60% των ανέργων έχουν καταγραφεί ότι ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας έχοντας κατά μέσο όρο εισοδήματα μικρότερα του 60% του μέσου εισοδήματος στη Γερμανία.
Ο Σνάιντερ επέμεινε ιδίως στην περίπτωση των συνταξιούχων, που έχουν πληγεί «από το 2006 από την πλέον ραγδαία άνοδο της φτώχειας» καταγγέλλοντας επιπλέον την «πλήρη αποσύνδεση» μεταξύ των θετικών αποτελεσμάτων που καταγράφει η γερμανική οικονομία και της ανόδου της φτώχειας στην χώρα.
«Το χάσμα μεταξύ των πιο πλούσιων κρατιδίων με τα φτωχότερα κρατίδια μεγεθύνεται όλο και περισσότερο» τονίζεται.
«Το χάσμα μεταξύ των πιο πλούσιων κρατιδίων με τα φτωχότερα κρατίδια μεγεθύνεται όλο και περισσότερο» τονίζεται.
Σύμφωνα με την έκθεση η κατάσταση επιδεινώθηκε στα 13 από τα 16 κρατίδια: η Βρέμη και το Βερολίνο, όπως και το Μεκλεμβούργο-Δυτική Πομερανία, στη βόρεια Γερμανία, είναι τα κρατίδια που έχουν εκτεθεί περισσότερο στην φτώχεια. Αντιθέτως, η Βαυαρία (νότια) και η Βάδη-Βυρτεμβέργη (νοτιοδυτικά) είναι τα κρατίδια που έχουν πληγεί λιγότερο.
Στο Αμβούργο (βόρεια) και σε πολλές περιοχές της Βόρειας Ρηνανίας Βεστφαλίας (δυτικά) τα ποσοστά της φτώχεια καταγράφουν μεγάλη άνοδο, ενώ τα ποσοστά αυτά παραμένουν σταθερά, ή παρουσιάζουν μικρή πτώση, στη Σαξονία- Άνχαλτ (κεντρικά), το Βρανδεμβούργο και τη Σαξονία (ανατολικά).
Η "Paritätische Gesamtverband" απευθύνει έκκληση προκειμένου να αυξηθεί το ύψος των κοινωνικών επιδομάτων, όπως και τα προγράμματα αρωγής των μακροχρόνια ανέργων και των μητέρων με μονογονεϊκές οικογένειες.
Read more: http://www.newsbomb.gr/kosmos/news/story/558632/perissoteroi-apo-pote-oi-ftoxoi-sti-germania#ixzz3SGZjR1bf
MΑΧΑΙΡΩΣΑΝ 19 ΦΟΡΕΣ ΣΥΜΜΑΘΗΤΡΙΑ ΤΟΥΣ ΓΙΑ ΝΑ ΤΗΝ ΘΥΣΙΑΣΟΥΝ ΣΤΟΝ SLENDER ΜAN
Η σοκαριστική ιστορία με την απόπειρα δολοφονίας μιας 12χρονης από συμμαθήτριές της επανέρχεται στο φως της δημοσιότητας, με νέες αποκαλύψεις.
Η Πέιτον Λέουτνερ βρέθηκε μαχαιρωμένη σε δάσος στο Ουισκόνσιν, το Μάιο του 2014 και σύμφωνα με τις έρευνες των αρχών, υπεύθυνες είναι οι 12χρονες.
Η Μόργκαν Γκέισερ και η Ανίσα Γουέιερ σχεδίαζαν την επίθεση από το Φεβρουάριο του 2014. Αρχικά είχαν σκεφτεί να σκοτώσουν το θύμα τους βάζοντας μονωτική ταινία στο στόμα της ενώ κοιμόταν και στη συνέχεια θα τη μαχαίρωναν στο λαιμό, σύμφωνα με τον εισαγγελέα. Κατόπιν, σκόπευαν να τη σκοτώσουν σε μια μπανιέρα, ώστε να μπορούν να καθαρίσουν πιο εύκολα. Τελικά όμως, τα κορίτσια αποφάσισαν να το κάνουν σε ένα πάρκο, ενώ έπαιζαν κρυφτό.
Σύμφωνα με τα στοιχεία οι δύο κοπέλες προέβησαν σε αυτή την πράξη, επιχειρώντας να κάνουν μια θυσία σ' ένα φανταστικό πρόσωπο, τον Slender Man.
Στο σημειωματάριο ενός εκ των δύο κοριτσιών βρέθηκε ένα τρομακτικό σκίτσο που απεικονίζει μια δολοφονία. Ένα κορίτσι που έχει μάτια γάτας και κρατά ένα δρεπάνι, έχει σκοτώσει ένα άλλο κορίτσι, ενώ από πάνω, η ίδια έχει γράψει:
«I love killing people» δηλαδή «Αγαπώ να σκοτώνω ανθρώπους».
Οι δικαστές εξετάζουν την περίπτωση να δικαστούν τα κορίτσια ως ενήλικα. Σε περίπτωση που καταδικαστούν θα έρθουν αντιμέτωπες με ποινή φυλάκισης ως και 60 χρόνια.
Στα αντικείμενα των κοριτσιών βρέθηκαν ακόμη, κούκλες με ακρωτηριασμένα μέλη, οι οποίες έφεραν σατανικά σύμβολα στον κορμό τους, αλλά και ένα σημειωματάριο στο οποίο υπήρχε ένας κατάλογος με σημαντικά στοιχεία – ευρήματα, όπως ένας χάρτης για το δάσος, μαχαίρι κουζίνας και ακρωτηριασμένες κούκλες Μπάρμπι.
Οι δικηγόροι των 12χρονων προσπαθούν να πετύχουν την εκδίκαση των κοριτσιών ως ανήλικα, ισχυριζόμενοι πως οι κατηγορούμενες τους είναι ψυχικά διαταραγμένες.
Παραδέχονται πως μαχαίρωσαν 19 φορές τη συμμαθήτρια τους αλλά η εμμονή τους στον Slender Man τις έκανε να πιστεύουν πως αν δεν εκτελέσουν τις διαταγές του, αυτός θα σκότωνε τις οικογένειες τους
Read more: http://www.newsbomb.gr/kosmos/news/story/558311/maxairosan-19-fores-symmathitria-toys-gia-na-tin-thysiasoyn-ston-slender-man#ixzz3SGYPneSx
Πέμπτη 19 Φεβρουαρίου 2015
πώς οι γονείς μπορούν να μεγαλώσουν ηθικά παιδιά.
Ο Adam Grant, καθηγητής μάνατζμεντ και ψυχολογίας στο Wharton School του Πανεπιστημίου της Πενσυλβάνια και συγγραφέας του βιβλίου “Give and Take: Why Helping Others Drives Our Success” αναπτύσσει σε βάθος στο άρθρο του στους New York Times το πώς οι γονείς μπορούν να μεγαλώσουν ηθικά παιδιά. Πρέπει να επαινείτε το χαρακτήρα και όχι τις πράξεις των παιδιών σας όταν αυτά φέρονται καλά και να εκφράζετε ήρεμα την απογοήτευσή σας στην κακή συμπεριφορά. Και το πιο σημαντικό μάθημα απ’ όλα για τα παιδιά σας; Οι πράξεις σας. Ό,τι και να λέτε, το πρότυπο είναι τα όσα κάνετε.
Τι πρέπει να κάνει κανείς για να θεωρηθεί καλός γονιός; Γνωρίζουμε ορισμένες συμβουλές σχετικά με το πώς να μάθουμε στα παιδιά να θέτουν και να πετυχαίνουν υψηλούς στόχους. Η έρευνα έχει δείξει πως όταν οι γονείς επαινούν την προσπάθεια παρά την ικανότητα, τα παιδιά αναπτύσσουν μία ισχυρότερη ηθική στάση απέναντι στην εργασία και παρακινούνται περισσότερο.
Παρόλο που ορισμένοι γονείς τρέφονται από τα κατορθώματα των παιδιών τους για να ζήσουν, η επιτυχία των παιδιών τους δεν αποτελεί την πρώτη προτεραιότητα των γονιών. Ενδιαφερόμαστε περισσότερο τα παιδιά μας να γίνουν ευγενικοί, συμπονετικοί άνθρωποι που βοηθούν τους άλλους. Οι έρευνες έχουν αποκαλύψει πως στην Αμερική, γονείς ευρωπαϊκής, ασιατικής, ισπανόφωνης και αφρικανικής καταγωγής δίνουν μεγαλύτερη βαρύτητα στη συμπόνια παρά στα κατορθώματα. Αυτό το μοτίβο ισχύει και ανά τον κόσμο: Όταν ζητήθηκε από άτομα σε 50 χώρες του κόσμου να αναφέρουν τις αρχές με τις οποίες πορεύονται, η αξία που υπερίσχυσε δεν ήταν η επιτυχία, αλλά η συμπόνια.
Παρά τη σπουδαιότητα που δίνουμε σε αυτό στη ζωή μας, δεν είναι εύκολο να διδάξεις στα παιδιά να νοιάζονται για τους άλλους. Μία έρευνα από το Ισραήλ στην οποία συμμετείχαν 600 οικογένειες έδειξε πως οι γονείς οι οποίοι εκτιμούσαν την καλοσύνη και τη συμπόνια συχνά δεν κατάφερναν να μεγαλώσουν παιδιά που θα ενστερνίζονταν τις ίδιες αξίες.
Είναι άραγε κάποια παιδιά καλά από τη φύση τους; Ή μήπως όχι; Την τελευταία δεκαετία μελετώ την εντυπωσιακή επιτυχία που έχουν οι άνθρωποι που συχνά βοηθούν άλλους άνευ όρων. Ως πατέρας δύο κοριτσιών και ενός αγοριού, είμαι όλο και πιο περίεργος να καταλάβω πώς ανέπτυξαν αυτοί αυτή την τάση της προσφοράς.
Έρευνες σε δίδυμα αναφέρουν πως ένα 25%-50% της τάσης μας να προσφέρουμε και να νοιαζόμαστε κληρονομείται. Αυτό σημαίνει πως υπάρχει χώρος να επηρεαστεί το αποτέλεσμα από τον τρόπο που μεγαλώνουμε και τα στοιχεία για το πώς τελικά τα παιδιά μεγαλώνοντας αποκτούν καλοσύνη και συμπόνια φαίνεται να αντικρούουν το πώς αντιδρούν ακόμη και οι πιο καλοπροαίρετοι γονείς επαινώντας την καλή συμπεριφορά, αντιμετωπίζοντας την κακή συμπεριφορά και επικοινωνώντας τις αξίες τους.
Στην ηλικία των 2 ετών, τα παιδιά γνωρίζουν ορισμένα ηθικά συναισθήματα – συναισθήματα που προκαλούνται από τις έννοιες του σωστού και του λάθους. Για να ενισχυθεί ο ρόλος της συμπόνιας ως σωστή συμπεριφορά, οι έρευνες αναφέρουν πως ο έπαινος έχει μεγαλύτερο αποτέλεσμα από την επιβράβευση. Η επιβράβευση μπορεί να κάνει τα παιδιά να είναι ευγενικά μόνο όταν τους προσφέρεται κάτι, ενώ ο έπαινος μεταφέρει το μήνυμα πως το να μοιράζονται πράγματα με τους άλλους είναι στην ουσία του κάτι που αξίζει από μόνο του. Με ποιο τρόπο όμως μπορούμε να επαινέσουμε τα παιδιά μας όταν δείχνουν τα πρώτα σημάδια της γενναιοδωρίας;
Πολλοί γονείς θεωρούν πως είναι σημαντικό να επαινούν τη συμπεριφορά και όχι το παιδί – με αυτό τον τρόπο, το παιδί μαθαίνει να επαναλαμβάνει τη συμπεριφορά αυτή. Πράγματι, γνωρίζω ένα ζευγάρι που προσέχει πώς μιλάει στο παιδί τους, λέγοντας «Αυτή ήταν μία πολύ καλή πράξη» αντί «Είσαι ένα πολύ καλό παιδί».
Είναι όμως αυτή η σωστή προσέγγιση; Μέσω ενός πειράματος για τη μελέτη της ευφυΐας, οι ερευνήτριες Joan E. Grusec και Erica Redler επιχείρησαν να εξετάσουν τι συμβαίνει όταν επαινούμε τη γενναιόδωρη συμπεριφορά και όχι το γενναιόδωρο του χαρακτήρα. Αφού μία ομάδα 7χρονων και 8χρονων κέρδισαν βώλους και δώρισαν ορισμένους σε φτωχά παιδιά, η ερευνήτρια τους είπε «Πωπω, μοιραστήκατε αρκετούς βώλους με τα άλλα παιδιά».
Οι ερευνήτριες επαίνεσαν τυχαία παιδιά με διαφορετικό τρόπο. Σε κάποια, επαίνεσαν την πράξη τους: «Ήταν πολύ καλό το ότι έδωσες μερικούς από τους βώλους σου στα φτωχά παιδιά. Πράγματι, ήταν μία πολύ καλή και ευγενική πράξη». Σε άλλα παιδιά, επαίνεσαν τον χαρακτήρα που επέδειξαν, πίσω από την πράξη: «Φαντάζομαι είσαι ένα καλό παιδί που αρέσει να βοηθάει τους άλλους όποτε μπορεί. Πράγματι, είσαι ένα πολύ καλό και ευγενικό παιδί».
Ορισμένες εβδομάδες αργότερα, όταν τα παιδιά είχαν πάλι την ευκαιρία να μοιραστούν τους βώλους τους, ήταν πολύ πιο γενναιόδωρα αν είχαν λάβει έπαινο για το χαρακτήρα τους παρά για τις πράξεις τους. Επαινώντας τον χαρακτήρα τους, κατάφεραν να εσωτερικεύσουν το γεγονός αυτό ως κομμάτι της ταυτότητάς τους. Τα παιδιά μάθαιναν για το ποιόν τους παρατηρώντας τις πράξεις τους: Είμαι ένας ευγενικός άνθρωπος. Αυτό συνάδει και με μία νέα έρευνα με επικεφαλής τον ψυχολόγο Christopher J. Bryan, ο οποίος ανακάλυψε πως στην περίπτωση της ηθικής συμπεριφοράς, βοηθά να χρησιμοποιούμε στο λόγο μας ουσιαστικά και όχι ρήματα. Για να καταφέρει να κάνει παιδιά 3 έως 6 ετών να τον βοηθήσουν, αντί να τους ζητήσει «να βοηθήσουν», ήταν 22-29% πιο αποτελεσματικό να τους παροτρύνει να γίνουν «ο βοηθός του». Οι περιπτώσεις όπου τα παιδιά «έκλεβαν» στο πείραμα περιορίστηκαν στο μισό όταν οι συμμετέχοντες άκουγαν «Σε παρακαλώ, μην είσαι κλέφτης» παρά «Παρακαλώ, μην κλέβετε». Όταν οι πράξεις μας αντανακλούν τον χαρακτήρα μας, κλίνουμε περισσότερο σε πιο ηθικές και γενναιόδωρες επιλογές. Με τον καιρό, αυτό γίνεται κομμάτι του εαυτού μας.
Ο έπαινος φαίνεται να ασκεί σημαντικότερη επιρροή σε κρίσιμες περιόδους όπου τα παιδιά αναπτύσσουν πιο ισχυρά την αίσθηση της ταυτότητας. Όταν οι ερευνητές Joan E. Grusec και Erica Redler επαίνεσαν τον χαρακτήρα παιδιών ηλικίας 5 ετών, τα όποια θετικά αποτελέσματα παρουσιάστηκαν δεν έδειξαν να διαρκούν για πολύ: Ίσως να ήταν πολύ μικρά σε ηλικία για να εσωτερικεύσουν τις ηθικές αξίες ως κομμάτι μίας σταθερής αυτοαντίληψης. Όταν τα παιδιά έγιναν 10 ετών, η διαφορά σε περιπτώσεις όπου επαινούνταν ο χαρακτήρας ή οι πράξεις εξαφανίστηκε: Και τα δύο είχαν αποτέλεσμα. Το να συνδέει κανείς τη γενναιοδωρία με το χαρακτήρα φαίνεται να έχει μεγαλύτερη σημασία γύρω στην ηλικία των 8 ετών, όπου τα παιδιά αρχίζουν να αποκρυσταλλώνουν την ταυτότητά τους.
Βοηθά κατά μέρος να επαινούμε την καλή συμπεριφορά, αλλά το πώς απαντούμε στην κακή συμπεριφορά φέρει επίσης συνέπειες. Όταν τα παιδιά κάνουν κάτι κακό, συνήθως αισθάνονται ντροπή ή ενοχές. Παρά την πεποίθηση πως αυτά τα συναισθήματα είναι αλληλένδετα, έρευνα με επικεφαλής την ψυχολόγο June Price Tangney αποκαλύπτει πως έχουν διαφορετικές αιτίες και συνέπειες.
Η ντροπή είναι το συναίσθημα που αισθανόμαστε όταν νιώθουμε κακοί άνθρωποι, οι ενοχές είναι το συναίσθημα όταν νιώθουμε πως έχουμε κάνει κάτι κακό. Η ντροπή κατακρίνει τον χαρακτήρα, κάτι που είναι τρομερό: Η ντροπή κάνει τα παιδιά να αισθάνονται μικρά και ανάξια, κι έτσι αυτά αντιδρούν ξεσπώντας στον στόχο τους από εκνευρισμό ή προσπαθούν να αποδράσουν εντελώς από την κατάσταση. Αντιθέτως, οι ενοχές κατακρίνουν μία πράξη, κάτι που διορθώνεται με την καλή συμπεριφορά. Όταν τα παιδιά αισθάνονται ενοχές, αισθάνονται συνήθως τύψεις και στενοχώρια, συμπάσχουν με το άτομο που έβλαψαν και προσπαθούν να το διορθώσουν.
Σε μία έρευνα με επικεφαλής την ψυχολόγο Karen Caplovitz Barrett, οι γονείς έκριναν την τάση των νηπίων τους στο συναίσθημα της ντροπής και των ενοχών. Έδωσαν στα νήπια μία κούκλα, της οποίας το πόδι έπεφτε ενώ έπαιζαν μαζί της. Τα νήπια που αισθάνθηκαν ντροπή απέφυγαν την ερευνήτρια και δεν αποκάλυψαν πως εκείνα χάλασαν την κούκλα. Τα νήπια που αισθάνθηκαν ενοχές προσπαθούσαν να φτιάξουν την κούκλα και προσέγγισαν την ερευνήτρια, εξηγώντας τι είχε συμβεί. Τα νήπια που ντρέπονταν απέφευγαν την κατάσταση, ενώ αυτά που ένιωθαν ενοχές προσπάθησαν να τη διορθώσουν.
Αν θέλουμε τα παιδιά μας να νοιάζονται για τους άλλους, θα πρέπει να τους διδάξουμε να αισθάνονται ενοχές και όχι ντροπή όταν δεν φέρονται σωστά. Σε μία επισκόπηση της έρευνας στα συναισθήματα και την ανάπτυξη του ήθους, η ψυχολόγος Nancy Eisenberg σημειώνει πως η ντροπή εμφανίζεται όταν οι γονείς εκφράζουν θυμό, δεν εκφράζουν την αγάπη τους ή όταν χρησιμοποιούν απειλές ή τιμωρία, επιβεβαιώνοντας τη δύναμή τους. Τα παιδιά αρχίζουν να πιστεύουν πως είναι κακοί άνθρωποι. Από το φόβο τους μήπως συμβεί κάτι τέτοιο, ορισμένοι γονείς δεν εξασκούν καθόλου την πειθαρχία, κάτι που μπορεί να εμποδίσει την ανάπτυξη ισχυρών ηθικών προτύπων.
Η πιο αποτελεσματική αντίδραση στην κακή συμπεριφορά είναι το να εκφράσετε την απογοήτευσή σας. Σύμφωνα με ανεξάρτητες μελέτες των καθηγητών Eisenberg και David R. Schaffer, οι γονείς μεγαλώνουν παιδιά που νοιάζονται για τους άλλους όταν εκφράζουν την απογοήτευσή τους και εξηγούν γιατί αυτή η συμπεριφορά αυτή ήταν κακή, πώς επηρέασε τους άλλους και τι θα μπορούσαν να κάνουν για να διορθώσουν την κατάσταση. Αυτό δίνει τη δυνατότητα στα παιδιά να αναπτύξουν πρότυπα με βάση τα οποία κρίνουν τις πράξεις τους και αισθάνονται συμπόνια και ευθύνη απέναντι στους άλλους, καθώς και μία αίσθηση ηθικής ταυτότητας, στοιχεία που οδηγούν στο να γίνει κανείς ένας ευγενικός άνθρωπος. Είναι ωραίο να εκφράζετε την απογοήτευσή σας γιατί αυτό μεταφέρει το μήνυμα της πως η κακή συμπεριφορά δεν είναι αποδεκτή, αλλά και πως υπάρχουν υψηλότερες προσδοκίες και η πιθανότητα βελτίωσης: «Είσαι καλός άνθρωπος, ακόμη και αν έκανες κάτι κακό, εγώ ξέρω πως μπορείς να φερθείς πολύ καλύτερα».
Όση ισχύ και να έχει η κριτική της κακής συμπεριφοράς και ο έπαινος του καλού χαρακτήρα, το να μεγαλώνει κανείς ένα γενναιόδωρο παιδί σημαίνει πως δεν επαναπαύεται στο να περιμένει να αντιδράσει στις πράξεις του παιδιού του.Ως γονείς, πρέπει να δρούμε προορατικά και να επικοινωνούμε τις αξίες μας στα παιδιά μας. Πολλοί όμως το χειρίζονται λανθασμένα.
Σε ένα κλασικό πείραμα, ο ψυχολόγος J. Philippe Rushton μοίρασε σε 140 μαθητές δημοτικού και γυμνασίου μάρκες, επειδή είχαν κερδίσει ένα παιχνίδι, τις οποίες θα μπορούσαν να κρατήσουν ή να δωρίσουν σε ένα φτωχό παιδί. Στην αρχή παρακολούθησαν έναν δάσκαλο να προσποιείται πως παίζει το παιχνίδι είτε εγωιστικά είτε γενναιόδωρα και στη συνέχεια να τους κηρύττει την αξία του να κερδίζεις, να χαρίζεις ή και καμία από τις δύο. Η επιρροή του ενήλικα ήταν σημαντική: Οι πράξεις μετρούσαν περισσότερο από τα λόγια. Όταν ο ενήλικος δρούσε εγωιστικά, τα παιδιά ακολουθούσαν το παράδειγμά του. Οι λέξεις δεν έκαναν τη διαφορά – τα παιδιά έδιναν λιγότερες μάρκες έχοντας δει τον ενήλικα να δρα εγωιστικά, είτε τους είχε μιλήσει υπέρ του εγωισμού είτε υπέρ της γενναιοδωρίας. Όταν ο ενήλικας ενήργησε γενναιόδωρα, οι μαθητές έδωσαν τις ίδιες μάρκες είτε είχαν ακούσει τον ενήλικα να υπερασπίζεται τη γενναιοδωρία είτε όχι – δώρισαν 85% περισσότερες μάρκες απ’ ό,τι συνήθως και στις δύο αυτές περιπτώσεις. Όταν ο ενήλικας υπερασπίστηκε τον εγωισμό, έχοντας πριν δράσει γενναιόδωρα, οι μαθητές και πάλι δώρισαν 49% περισσότερες μάρκες απ’ ότι συνήθως. Τα παιδιά μαθαίνουν τη γενναιοδωρία μέσα από τις πράξεις των ανθρώπων που έχουν ως πρότυπα, όχι μέσα από τα λόγια τους.
Για να εξετάσουν αν η επίδραση του προτύπου αυτού είχε διάρκεια στο χρόνο, οι ερευνητές μελέτησαν τα παιδιά στο ίδιο παιχνίδι και πάλι δύο μήνες αργότερα. Τι θα επηρέαζε το αν τα παιδιά θα δώριζαν τις μάρκες τους; Θα ήταν το πρότυπο της πράξης ή τα λόγια; Και θα θυμούνταν τι είχε συμβεί δύο μήνες νωρίτερα;
Τα παιδιά που είχαν φερθεί με περισσότερη γενναιοδωρία ήταν εκείνα που παρακολούθησαν τον δάσκαλο να είναι γενναιόδωρος χωρίς να λέει κάτι. Δύο μήνες αργότερα, τα παιδιά αυτά ήταν 31% πιο γενναιόδωρα από εκείνα που παρακολούθησαν την ίδια συμπεριφορά αλλά άκουσαν το δάσκαλο να επικροτεί τη γενναιοδωρία. Το μήνυμα της έρευνας είναι ξεκάθαρο: Πρέπει να γίνετε πρότυπο γενναιοδωρίας. Δεν αρκούν τα λόγια, καθώς αυτά δεν βοηθούν βραχυπρόθεσμα, ενώ μακροπρόθεσμα, τα λόγια είναι λιγότερο αποτελεσματικά από το να δίνετε και να μη λέτε τίποτα.
Ο κόσμος συχνά θεωρεί πως οι πράξεις πηγάζουν από τον χαρακτήρα, αλλά όταν μιλούμε για τη μετάδοση των ηθικών αξιών στα παιδιά, θα πρέπει να έχουμε κατά νου ότι οι πράξεις επίσης έχουν τη δύναμη να μορφώσουν το χαρακτήρα. Όπως συνηθίζει να ρωτά ο ψυχολόγος Karl Weick «Πώς μπορώ να ξέρω ποιος είμαι μέχρι να δω τι μπορώ να κάνω; Πώς μπορώ να ξέρω τι εκτιμώ μέχρι να δω πού οδεύω;»
Μεγαλώνοντας παιδιά με ηθικές αξίες
Ο Adam Grant, καθηγητής μάνατζμεντ και ψυχολογίας στο Wharton School του Πανεπιστημίου της Πενσυλβάνια και συγγραφέας του βιβλίου “Give and Take: Why Helping Others Drives Our Success” αναπτύσσει σε βάθος στο άρθρο του στους New York Times το πώς οι γονείς μπορούν να μεγαλώσουν ηθικά παιδιά. Πρέπει να επαινείτε το χαρακτήρα και όχι τις πράξεις των παιδιών σας όταν αυτά φέρονται καλά και να εκφράζετε ήρεμα την απογοήτευσή σας στην κακή συμπεριφορά. Και το πιο σημαντικό μάθημα απ’ όλα για τα παιδιά σας; Οι πράξεις σας. Ό,τι και να λέτε, το πρότυπο είναι τα όσα κάνετε.
Τι πρέπει να κάνει κανείς για να θεωρηθεί καλός γονιός; Γνωρίζουμε ορισμένες συμβουλές σχετικά με το πώς να μάθουμε στα παιδιά να θέτουν και να πετυχαίνουν υψηλούς στόχους. Η έρευνα έχει δείξει πως όταν οι γονείς επαινούν την προσπάθεια παρά την ικανότητα, τα παιδιά αναπτύσσουν μία ισχυρότερη ηθική στάση απέναντι στην εργασία και παρακινούνται περισσότερο.
Παρόλο που ορισμένοι γονείς τρέφονται από τα κατορθώματα των παιδιών τους για να ζήσουν, η επιτυχία των παιδιών τους δεν αποτελεί την πρώτη προτεραιότητα των γονιών. Ενδιαφερόμαστε περισσότερο τα παιδιά μας να γίνουν ευγενικοί, συμπονετικοί άνθρωποι που βοηθούν τους άλλους. Οι έρευνες έχουν αποκαλύψει πως στην Αμερική, γονείς ευρωπαϊκής, ασιατικής, ισπανόφωνης και αφρικανικής καταγωγής δίνουν μεγαλύτερη βαρύτητα στη συμπόνια παρά στα κατορθώματα. Αυτό το μοτίβο ισχύει και ανά τον κόσμο: Όταν ζητήθηκε από άτομα σε 50 χώρες του κόσμου να αναφέρουν τις αρχές με τις οποίες πορεύονται, η αξία που υπερίσχυσε δεν ήταν η επιτυχία, αλλά η συμπόνια.
Παρά τη σπουδαιότητα που δίνουμε σε αυτό στη ζωή μας, δεν είναι εύκολο να διδάξεις στα παιδιά να νοιάζονται για τους άλλους. Μία έρευνα από το Ισραήλ στην οποία συμμετείχαν 600 οικογένειες έδειξε πως οι γονείς οι οποίοι εκτιμούσαν την καλοσύνη και τη συμπόνια συχνά δεν κατάφερναν να μεγαλώσουν παιδιά που θα ενστερνίζονταν τις ίδιες αξίες.
Είναι άραγε κάποια παιδιά καλά από τη φύση τους; Ή μήπως όχι; Την τελευταία δεκαετία μελετώ την εντυπωσιακή επιτυχία που έχουν οι άνθρωποι που συχνά βοηθούν άλλους άνευ όρων. Ως πατέρας δύο κοριτσιών και ενός αγοριού, είμαι όλο και πιο περίεργος να καταλάβω πώς ανέπτυξαν αυτοί αυτή την τάση της προσφοράς.
Έρευνες σε δίδυμα αναφέρουν πως ένα 25%-50% της τάσης μας να προσφέρουμε και να νοιαζόμαστε κληρονομείται. Αυτό σημαίνει πως υπάρχει χώρος να επηρεαστεί το αποτέλεσμα από τον τρόπο που μεγαλώνουμε και τα στοιχεία για το πώς τελικά τα παιδιά μεγαλώνοντας αποκτούν καλοσύνη και συμπόνια φαίνεται να αντικρούουν το πώς αντιδρούν ακόμη και οι πιο καλοπροαίρετοι γονείς επαινώντας την καλή συμπεριφορά, αντιμετωπίζοντας την κακή συμπεριφορά και επικοινωνώντας τις αξίες τους.
Στην ηλικία των 2 ετών, τα παιδιά γνωρίζουν ορισμένα ηθικά συναισθήματα – συναισθήματα που προκαλούνται από τις έννοιες του σωστού και του λάθους. Για να ενισχυθεί ο ρόλος της συμπόνιας ως σωστή συμπεριφορά, οι έρευνες αναφέρουν πως ο έπαινος έχει μεγαλύτερο αποτέλεσμα από την επιβράβευση. Η επιβράβευση μπορεί να κάνει τα παιδιά να είναι ευγενικά μόνο όταν τους προσφέρεται κάτι, ενώ ο έπαινος μεταφέρει το μήνυμα πως το να μοιράζονται πράγματα με τους άλλους είναι στην ουσία του κάτι που αξίζει από μόνο του. Με ποιο τρόπο όμως μπορούμε να επαινέσουμε τα παιδιά μας όταν δείχνουν τα πρώτα σημάδια της γενναιοδωρίας;
Πολλοί γονείς θεωρούν πως είναι σημαντικό να επαινούν τη συμπεριφορά και όχι το παιδί – με αυτό τον τρόπο, το παιδί μαθαίνει να επαναλαμβάνει τη συμπεριφορά αυτή. Πράγματι, γνωρίζω ένα ζευγάρι που προσέχει πώς μιλάει στο παιδί τους, λέγοντας «Αυτή ήταν μία πολύ καλή πράξη» αντί «Είσαι ένα πολύ καλό παιδί».
Είναι όμως αυτή η σωστή προσέγγιση; Μέσω ενός πειράματος για τη μελέτη της ευφυΐας, οι ερευνήτριες Joan E. Grusec και Erica Redler επιχείρησαν να εξετάσουν τι συμβαίνει όταν επαινούμε τη γενναιόδωρη συμπεριφορά και όχι το γενναιόδωρο του χαρακτήρα. Αφού μία ομάδα 7χρονων και 8χρονων κέρδισαν βώλους και δώρισαν ορισμένους σε φτωχά παιδιά, η ερευνήτρια τους είπε «Πωπω, μοιραστήκατε αρκετούς βώλους με τα άλλα παιδιά».
Οι ερευνήτριες επαίνεσαν τυχαία παιδιά με διαφορετικό τρόπο. Σε κάποια, επαίνεσαν την πράξη τους: «Ήταν πολύ καλό το ότι έδωσες μερικούς από τους βώλους σου στα φτωχά παιδιά. Πράγματι, ήταν μία πολύ καλή και ευγενική πράξη». Σε άλλα παιδιά, επαίνεσαν τον χαρακτήρα που επέδειξαν, πίσω από την πράξη: «Φαντάζομαι είσαι ένα καλό παιδί που αρέσει να βοηθάει τους άλλους όποτε μπορεί. Πράγματι, είσαι ένα πολύ καλό και ευγενικό παιδί».
Ορισμένες εβδομάδες αργότερα, όταν τα παιδιά είχαν πάλι την ευκαιρία να μοιραστούν τους βώλους τους, ήταν πολύ πιο γενναιόδωρα αν είχαν λάβει έπαινο για το χαρακτήρα τους παρά για τις πράξεις τους. Επαινώντας τον χαρακτήρα τους, κατάφεραν να εσωτερικεύσουν το γεγονός αυτό ως κομμάτι της ταυτότητάς τους. Τα παιδιά μάθαιναν για το ποιόν τους παρατηρώντας τις πράξεις τους: Είμαι ένας ευγενικός άνθρωπος. Αυτό συνάδει και με μία νέα έρευνα με επικεφαλής τον ψυχολόγο Christopher J. Bryan, ο οποίος ανακάλυψε πως στην περίπτωση της ηθικής συμπεριφοράς, βοηθά να χρησιμοποιούμε στο λόγο μας ουσιαστικά και όχι ρήματα. Για να καταφέρει να κάνει παιδιά 3 έως 6 ετών να τον βοηθήσουν, αντί να τους ζητήσει «να βοηθήσουν», ήταν 22-29% πιο αποτελεσματικό να τους παροτρύνει να γίνουν «ο βοηθός του». Οι περιπτώσεις όπου τα παιδιά «έκλεβαν» στο πείραμα περιορίστηκαν στο μισό όταν οι συμμετέχοντες άκουγαν «Σε παρακαλώ, μην είσαι κλέφτης» παρά «Παρακαλώ, μην κλέβετε». Όταν οι πράξεις μας αντανακλούν τον χαρακτήρα μας, κλίνουμε περισσότερο σε πιο ηθικές και γενναιόδωρες επιλογές. Με τον καιρό, αυτό γίνεται κομμάτι του εαυτού μας.
Ο έπαινος φαίνεται να ασκεί σημαντικότερη επιρροή σε κρίσιμες περιόδους όπου τα παιδιά αναπτύσσουν πιο ισχυρά την αίσθηση της ταυτότητας. Όταν οι ερευνητές Joan E. Grusec και Erica Redler επαίνεσαν τον χαρακτήρα παιδιών ηλικίας 5 ετών, τα όποια θετικά αποτελέσματα παρουσιάστηκαν δεν έδειξαν να διαρκούν για πολύ: Ίσως να ήταν πολύ μικρά σε ηλικία για να εσωτερικεύσουν τις ηθικές αξίες ως κομμάτι μίας σταθερής αυτοαντίληψης. Όταν τα παιδιά έγιναν 10 ετών, η διαφορά σε περιπτώσεις όπου επαινούνταν ο χαρακτήρας ή οι πράξεις εξαφανίστηκε: Και τα δύο είχαν αποτέλεσμα. Το να συνδέει κανείς τη γενναιοδωρία με το χαρακτήρα φαίνεται να έχει μεγαλύτερη σημασία γύρω στην ηλικία των 8 ετών, όπου τα παιδιά αρχίζουν να αποκρυσταλλώνουν την ταυτότητά τους.
Βοηθά κατά μέρος να επαινούμε την καλή συμπεριφορά, αλλά το πώς απαντούμε στην κακή συμπεριφορά φέρει επίσης συνέπειες. Όταν τα παιδιά κάνουν κάτι κακό, συνήθως αισθάνονται ντροπή ή ενοχές. Παρά την πεποίθηση πως αυτά τα συναισθήματα είναι αλληλένδετα, έρευνα με επικεφαλής την ψυχολόγο June Price Tangney αποκαλύπτει πως έχουν διαφορετικές αιτίες και συνέπειες.
Η ντροπή είναι το συναίσθημα που αισθανόμαστε όταν νιώθουμε κακοί άνθρωποι, οι ενοχές είναι το συναίσθημα όταν νιώθουμε πως έχουμε κάνει κάτι κακό. Η ντροπή κατακρίνει τον χαρακτήρα, κάτι που είναι τρομερό: Η ντροπή κάνει τα παιδιά να αισθάνονται μικρά και ανάξια, κι έτσι αυτά αντιδρούν ξεσπώντας στον στόχο τους από εκνευρισμό ή προσπαθούν να αποδράσουν εντελώς από την κατάσταση. Αντιθέτως, οι ενοχές κατακρίνουν μία πράξη, κάτι που διορθώνεται με την καλή συμπεριφορά. Όταν τα παιδιά αισθάνονται ενοχές, αισθάνονται συνήθως τύψεις και στενοχώρια, συμπάσχουν με το άτομο που έβλαψαν και προσπαθούν να το διορθώσουν.
Σε μία έρευνα με επικεφαλής την ψυχολόγο Karen Caplovitz Barrett, οι γονείς έκριναν την τάση των νηπίων τους στο συναίσθημα της ντροπής και των ενοχών. Έδωσαν στα νήπια μία κούκλα, της οποίας το πόδι έπεφτε ενώ έπαιζαν μαζί της. Τα νήπια που αισθάνθηκαν ντροπή απέφυγαν την ερευνήτρια και δεν αποκάλυψαν πως εκείνα χάλασαν την κούκλα. Τα νήπια που αισθάνθηκαν ενοχές προσπαθούσαν να φτιάξουν την κούκλα και προσέγγισαν την ερευνήτρια, εξηγώντας τι είχε συμβεί. Τα νήπια που ντρέπονταν απέφευγαν την κατάσταση, ενώ αυτά που ένιωθαν ενοχές προσπάθησαν να τη διορθώσουν.
Αν θέλουμε τα παιδιά μας να νοιάζονται για τους άλλους, θα πρέπει να τους διδάξουμε να αισθάνονται ενοχές και όχι ντροπή όταν δεν φέρονται σωστά. Σε μία επισκόπηση της έρευνας στα συναισθήματα και την ανάπτυξη του ήθους, η ψυχολόγος Nancy Eisenberg σημειώνει πως η ντροπή εμφανίζεται όταν οι γονείς εκφράζουν θυμό, δεν εκφράζουν την αγάπη τους ή όταν χρησιμοποιούν απειλές ή τιμωρία, επιβεβαιώνοντας τη δύναμή τους. Τα παιδιά αρχίζουν να πιστεύουν πως είναι κακοί άνθρωποι. Από το φόβο τους μήπως συμβεί κάτι τέτοιο, ορισμένοι γονείς δεν εξασκούν καθόλου την πειθαρχία, κάτι που μπορεί να εμποδίσει την ανάπτυξη ισχυρών ηθικών προτύπων.
Η πιο αποτελεσματική αντίδραση στην κακή συμπεριφορά είναι το να εκφράσετε την απογοήτευσή σας. Σύμφωνα με ανεξάρτητες μελέτες των καθηγητών Eisenberg και David R. Schaffer, οι γονείς μεγαλώνουν παιδιά που νοιάζονται για τους άλλους όταν εκφράζουν την απογοήτευσή τους και εξηγούν γιατί αυτή η συμπεριφορά αυτή ήταν κακή, πώς επηρέασε τους άλλους και τι θα μπορούσαν να κάνουν για να διορθώσουν την κατάσταση. Αυτό δίνει τη δυνατότητα στα παιδιά να αναπτύξουν πρότυπα με βάση τα οποία κρίνουν τις πράξεις τους και αισθάνονται συμπόνια και ευθύνη απέναντι στους άλλους, καθώς και μία αίσθηση ηθικής ταυτότητας, στοιχεία που οδηγούν στο να γίνει κανείς ένας ευγενικός άνθρωπος. Είναι ωραίο να εκφράζετε την απογοήτευσή σας γιατί αυτό μεταφέρει το μήνυμα της πως η κακή συμπεριφορά δεν είναι αποδεκτή, αλλά και πως υπάρχουν υψηλότερες προσδοκίες και η πιθανότητα βελτίωσης: «Είσαι καλός άνθρωπος, ακόμη και αν έκανες κάτι κακό, εγώ ξέρω πως μπορείς να φερθείς πολύ καλύτερα».
Όση ισχύ και να έχει η κριτική της κακής συμπεριφοράς και ο έπαινος του καλού χαρακτήρα, το να μεγαλώνει κανείς ένα γενναιόδωρο παιδί σημαίνει πως δεν επαναπαύεται στο να περιμένει να αντιδράσει στις πράξεις του παιδιού του.Ως γονείς, πρέπει να δρούμε προορατικά και να επικοινωνούμε τις αξίες μας στα παιδιά μας. Πολλοί όμως το χειρίζονται λανθασμένα.
Σε ένα κλασικό πείραμα, ο ψυχολόγος J. Philippe Rushton μοίρασε σε 140 μαθητές δημοτικού και γυμνασίου μάρκες, επειδή είχαν κερδίσει ένα παιχνίδι, τις οποίες θα μπορούσαν να κρατήσουν ή να δωρίσουν σε ένα φτωχό παιδί. Στην αρχή παρακολούθησαν έναν δάσκαλο να προσποιείται πως παίζει το παιχνίδι είτε εγωιστικά είτε γενναιόδωρα και στη συνέχεια να τους κηρύττει την αξία του να κερδίζεις, να χαρίζεις ή και καμία από τις δύο. Η επιρροή του ενήλικα ήταν σημαντική: Οι πράξεις μετρούσαν περισσότερο από τα λόγια. Όταν ο ενήλικος δρούσε εγωιστικά, τα παιδιά ακολουθούσαν το παράδειγμά του. Οι λέξεις δεν έκαναν τη διαφορά – τα παιδιά έδιναν λιγότερες μάρκες έχοντας δει τον ενήλικα να δρα εγωιστικά, είτε τους είχε μιλήσει υπέρ του εγωισμού είτε υπέρ της γενναιοδωρίας. Όταν ο ενήλικας ενήργησε γενναιόδωρα, οι μαθητές έδωσαν τις ίδιες μάρκες είτε είχαν ακούσει τον ενήλικα να υπερασπίζεται τη γενναιοδωρία είτε όχι – δώρισαν 85% περισσότερες μάρκες απ’ ό,τι συνήθως και στις δύο αυτές περιπτώσεις. Όταν ο ενήλικας υπερασπίστηκε τον εγωισμό, έχοντας πριν δράσει γενναιόδωρα, οι μαθητές και πάλι δώρισαν 49% περισσότερες μάρκες απ’ ότι συνήθως. Τα παιδιά μαθαίνουν τη γενναιοδωρία μέσα από τις πράξεις των ανθρώπων που έχουν ως πρότυπα, όχι μέσα από τα λόγια τους.
Για να εξετάσουν αν η επίδραση του προτύπου αυτού είχε διάρκεια στο χρόνο, οι ερευνητές μελέτησαν τα παιδιά στο ίδιο παιχνίδι και πάλι δύο μήνες αργότερα. Τι θα επηρέαζε το αν τα παιδιά θα δώριζαν τις μάρκες τους; Θα ήταν το πρότυπο της πράξης ή τα λόγια; Και θα θυμούνταν τι είχε συμβεί δύο μήνες νωρίτερα;
Τα παιδιά που είχαν φερθεί με περισσότερη γενναιοδωρία ήταν εκείνα που παρακολούθησαν τον δάσκαλο να είναι γενναιόδωρος χωρίς να λέει κάτι. Δύο μήνες αργότερα, τα παιδιά αυτά ήταν 31% πιο γενναιόδωρα από εκείνα που παρακολούθησαν την ίδια συμπεριφορά αλλά άκουσαν το δάσκαλο να επικροτεί τη γενναιοδωρία. Το μήνυμα της έρευνας είναι ξεκάθαρο: Πρέπει να γίνετε πρότυπο γενναιοδωρίας. Δεν αρκούν τα λόγια, καθώς αυτά δεν βοηθούν βραχυπρόθεσμα, ενώ μακροπρόθεσμα, τα λόγια είναι λιγότερο αποτελεσματικά από το να δίνετε και να μη λέτε τίποτα.
Ο κόσμος συχνά θεωρεί πως οι πράξεις πηγάζουν από τον χαρακτήρα, αλλά όταν μιλούμε για τη μετάδοση των ηθικών αξιών στα παιδιά, θα πρέπει να έχουμε κατά νου ότι οι πράξεις επίσης έχουν τη δύναμη να μορφώσουν το χαρακτήρα. Όπως συνηθίζει να ρωτά ο ψυχολόγος Karl Weick «Πώς μπορώ να ξέρω ποιος είμαι μέχρι να δω τι μπορώ να κάνω; Πώς μπορώ να ξέρω τι εκτιμώ μέχρι να δω πού οδεύω;»
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
Νονοι και δωρα (ιδεες)
Ένα από τα πιο σημαντικά δώρα που πρέπει να κάνετε στα βαφτιστήρια σας είναι η πασχαλινή λαμπάδα. Συμβολίζει την Ανάσταση του Κυρίου, τη...
-
Γιατί οι γυναίκες βρίσκουν το πυγοράπισμα – κοινώς χαστούκια στα οπίσθια – διεγερτικό [βίντεο] Δεν αρέσει σε όλες, αλλά σε α...
