Τι λένε οι παιδίατροι για την επαφή των παιδιών με τον ψηφιακό κόσμο;

Νέες οδηγίες από την Αμερικανική Παιδιατρική Ακαδημία σχετικά με τον χρόνο που περνούν τα παιδιά μπροστά σε μια οθόνη.

Λαμβάνοντας υπόψη ότι πάνω από το 30% των παιδιών στις Η.Π.Α. παίζουν για πρώτη φορά με κινητό τηλέφωνο ενώ φορούν ακόμη πάνα, οι παιδίατροι θέλουν να βοηθήσουν τους γονείς να διαχειριστούν αυτόν τον ψηφιακό κόσμο. Μέχρι τώρα η οδηγία της Αμερικανικής Παιδιατρικής Ακαδημίας έλεγε ότι τα παιδιά κάτω των δύο ετών δεν πρέπει να έχουν καμία επαφή με κανενός είδους οθόνη, ενώ τα μεγαλύτερα παιδιά δεν πρέπει να περνούν περισσότερες από δύο ώρες την ημέρα μπροστά σε μια οθόνη. Έρχεται όμως σήμερα να δώσει νέες συμβουλές προς τους γονείς, καθώς τα παιδιά μεγαλώνουν πλέον σε έναν αναπόφευκτα ψηφιακό κόσμο.

Το πιο σημαντικό είναι να βοηθήσουμε τα παιδιά να μάθουν τις θετικές πλευρές τις τεχνολογίας. Από και κει και πέρα, είναι στο χέρι του κάθε γονιού να αποφασίσει πότε θα εισάγει την τεχνολογία στη ζωή των παιδιών του και πόση ώρα θα τους επιτρέπει να περνάνε μπροστά σε μια οθόνη.

Αντιμετωπίστε τις ηλεκτρονικές συσκευές όπως κάθε άλλη κατάσταση στη ζωή του παιδιού. Θα πρέπει οι ίδιοι κανόνες να ισχύουν και στον πραγματικό και στον εικονικό κόσμο. Θα πρέπει να θέσουμε όρια, τα παιδιά το έχουν ανάγκη και το περιμένουν. Θα πρέπει να γνωρίσουμε τους φίλους τους, και όσους είναι online και όσους δεν είναι. Επίσης, θα πρέπει να γνωρίζουμε σε ποια site μπαίνουν και τι κάνουν.

Δώστε το καλό παράδειγμα. Θα πρέπει να μάθουμε στα παιδιά να είναι ευγενικά online και να περιορίσουμε τις ώρες που χρησιμοποιούμε εμείς τις ηλεκτρονικές συσκευές. Για να είμαστε προσηλωμένοι γονείς, θα πρέπει να περνάμε χρόνο με το παιδί μακριά από τις οθόνες.

Κατανοήστε την αξία της επικοινωνίας πρόσωπο με πρόσωπο. Η ώρα που μιλάμε με το παιδί είναι ζωτικής σημασίας για τη γλωσσική του ανάπτυξη. Είτε συζητώντας πρόσωπο με πρόσωπο είτε κάνοντας Skype με τον μπαμπά που ταξιδεύει ή με τους παππούδες, ο διάλογος βελτιώνει τις γλωσσικές δεξιότητες των παιδιών.

Στις οικογένειες που παίζουν όλοι μαζί, μαθαίνουν και όλοι μαζί. Όταν όλη η οικογένεια χρησιμοποιεί ηλεκτρονικές συσκευές, ενισχύεται η κοινωνική αλληλεπίδραση και η μάθηση. Μπορούμε για παράδειγμα, να παίξουμε με το παιδί ένα ηλεκτρονικό παιχνίδι. Η άποψη που έχουμε εμείς για τις ηλεκτρονικές συσκευές θα βοηθήσει το παιδί να τους δώσει τη θέση που πρέπει να έχουν στη ζωή του. Επίσης, είναι ένας καλός τρόπος να μάθουμε στο παιδί την έννοια της ευγενούς άμιλλας και της καλής συμπεριφοράς στα ηλεκτρονικά παιχνίδια.

Θέστε όρια και εφαρμόστε συγκεκριμένη ώρα για παιχνίδι. Η ώρα που έχει το παιδί για να παίζει ελεύθερα, χωρίς κάποια οργανωμένη δραστηριότητα, κινητοποιεί τη δημιουργικότητά του. Ειδικά για τα μικρότερα παιδάκια, η ώρα για ελεύθερο παιχνίδι θα πρέπει να είναι καθημερινή προτεραιότητα. Όμως, όπως σε όλες τις δραστηριότητες, έτσι και στη χρήση της τεχνολογίας θα πρέπει να θέσουμε κάποια όρια.

Δεν πειράζει αν το παιδί χρησιμοποιεί τα social media. Οι σχέσεις που δημιουργούν οι έφηβοι online είναι μέρος της ανάπτυξής τους. Τα social media βοηθούν τους έφηβους να βρουν την ταυτότητά τους. Θα πρέπει όμως να βεβαιωθούμε ότι το παιδί συμπεριφέρεται σωστά και στον πραγματικό αλλά και στον διαδικτυακό κόσμο. Θα πρέπει να δώσουμε στο παιδί να καταλάβει ότι μπορεί να επικοινωνεί μαζί μας και ότι θα είμαστε εκεί αν θέλει να μας ρωτήσει κάτι ή αν ανησυχεί για κάτι.

Ζήστε στιγμές μακριά από την τεχνολογία. Είναι καλό την ώρα του φαγητού να σβήνουμε όλες τις ηλεκτρονικές συσκευές και το βράδυ να μην τις φορτίζουμε στο δωμάτιο του παιδιού. Όλα αυτά βελτιώνουν το χρόνο που περνάμε όλοι μαζί σαν οικογένεια και μας βοηθούν να έχουμε πιο υγιεινές διατροφικές συνήθειες και καλύτερο ύπνο.

Τα παιδιά παραμένουν παιδιά. Τα παιδιά θα κάνουν λάθη κατά τη χρήση των ηλεκτρονικών συσκευών. Εμείς θα πρέπει να διαχειριστούμε αυτά τα λάθη με κατανόηση και να βοηθήσουμε τα παιδιά να μάθουν μέσα από τα λάθη τους. Αν όμως παρατηρήσουμε ανάρμοστη συμπεριφορά του παιδιού, όπως το να στέλνει σεξουαλικά μηνύματα ή να ανεβάζει φωτογραφίες που του κάνουν κακό, θα πρέπει να επέμβουμε.

Μεγαλώνοντας ένα ευτυχισμένο αγόρι

17 συμβουλές για να δημιουργήσουμε σωστούς άντρες στο μέλλον.

Αναρωτιέστε πώς μπορείτε να μεγαλώσετε ευτυχισμένα και τρυφερά αγόρια, που θα γίνουν ανεξάρτητοι, δυνατοί και ευγενικοί άντρες;

1. Μάθετε στον γιο σας να εκφράζει ανοιχτά αυτά που νιώθει. Μπορεί να νιώθει ότι θέλει να κλάψει επειδή νιώθει απελπισμένος ή επειδή φοβάται. Πρέπει να του εξηγήσουμε ότι αυτά τα συναισθήματα είναι σημάδια που του λένε τι να κάνει. Μπορούμε να συζητήσουμε τα δικά μας συναισθήματα μαζί του. Όταν μεγαλώσει, θα ξέρει τη διαφορά ανάμεσα στο θυμό και την αναστάτωση, στην απογοήτευση και τη στεναχώρια. Επίσης, θα μπορεί να διαχειριστεί τα συναισθήματά του και να τα εκφράσει με τον κατάλληλο τρόπο. 

2. Μάθετέ του να καθαρίζει, να μαγειρεύει, να πλένει τα ρούχα του και να σιδερώνει τα μπλουζάκια του. Ό,τι και αν γίνει, κάποια στιγμή στο μέλλον θα μας ευγνωμονεί που του μάθαμε να είναι αυτάρκης από μικρός.

3. Διαβάστε του και διαβάστε μαζί του. Τα παιδιά μαθαίνουν να αγαπούν τα βιβλία όταν κάθονται ακόμη στα γόνατα των γονιών τους. Το παιδί βλέπει ότι διαβάζουμε. Μπορούμε να του μιλήσουμε για τα αγαπημένα μας βιβλία και τους αγαπημένους μας ήρωες και να του εξηγήσουμε πόσο σημαντικό είναι το διάβασμα. Μπορούμε να διαβάσουμε βιβλία μαζί με το γιο μας και μετά να τα συζητήσουμε, να αναλύσουμε την πλοκή τους ή να ζωγραφίσουμε τα αγαπημένα του κομμάτια της ιστορίας.

4. Ενθαρρύνετέ τον να χορέψει! Η μουσική, ο ρυθμός και ο χορός είναι μια παγκόσμια γλώσσα που καταλαβαίνουν όλοι. Απαραίτητη προϋπόθεση για την αρμονική ανάπτυξη ενός ανθρώπου είναι να μπορεί να ελέγχει τέλεια το σώμα του.

5. Εξηγήστε του ότι πριν από αυτόν υπήρξαν πολλοί άνθρωποι που κατόρθωσαν σπουδαία πράγματα – έξυπνοι, γενναίοι, δυνατοί, ταλαντούχοι, έντιμοι άνθρωποι. Μπορούμε να μιλήσουμε στο παιδί για τις ζωές σπουδαίων συγγραφέων, επιστημόνων, καλλιτεχνών, για το πώς έζησαν και πώς κατάφεραν όσα κατάφεραν. Μπορούμε επίσης να του εξηγήσουμε ότι η ομορφιά της ψυχής ενός ανθρώπου είναι πολύ πιο σημαντική από την εξωτερική του εμφάνιση.

6. Γίνετε παράδειγμα για το παιδί. Εννοείται πώς για το παιδί είμαστε υπερήρωες. Θα πρέπει όμως να δείχνουμε καθημερινά στο μικρό μας αγοράκι πόσο όμορφες, έξυπνες και ειλικρινείς είμαστε. Είμαστε το ιδανικό ανθρώπινο ον, το πρότυπο με το οποίο θα συγκρίνει όλους τους άλλους ανθρώπους που θα περάσουν από τη ζωή του.

7. Μάθετέ του καλούς τρόπους. Θα πρέπει να του μάθουμε να λέει «ευχαριστώ» και «παρακαλώ», να βοηθάει τους ανθρώπους και να είναι ευγενικός. Έτσι, θα βοηθήσει να γίνει ο κόσμος καλύτερος.

8. Δώστε του μια ιδέα να πιστεύει. Σε πολλές περιπτώσεις στη ζωή του, θα νιώσει φόβο, ανησυχία, πόνο και θυμό. Και το πιθανότερο είναι να υπάρξουν πολλές στιγμές στη ζωή του που θα μας χρειάζεται δίπλα του. Γι” αυτό, μπορούμε να του δώσουμε κάτι στο οποίο θα πιστεύει έτσι ώστε να μπορεί να συνεχίζει όταν το ηθικό του είναι πεσμένο και να ξέρει ότι δεν είναι ποτέ μόνος.

9. Εξηγήστε του ότι κάποιες φορές θα πρέπει να είναι πολύ προσεκτικός: με τα μικρά παιδάκια, με τα ζώα, με τα λουλούδια και με τα αισθήματα των άλλων.

10. Αφήστε τον να χαλάσει πράγματα που θα τα χαλάσει ούτως ή άλλως. Αν είμαστε έτοιμες να νευριάσουμε κάθε φορά που το παιδί μπαίνει στο σπίτι με λασπωμένα ή σκισμένα ρούχα, το αποτέλεσμα θα είναι να τσακωνόμαστε διαρκώς μαζί του. Δεν πρέπει όμως να καταναλώνουμε ενέργεια για να νευριάσουμε για κάτι αναπόφευκτο. Τα παιδιά γνωρίζουν τον κόσμο τρέχοντας συνεχώς έξω και αυτό περιλαμβάνει και πολλά πεσίματα και πολλή λάσπη. Αυτό είναι δεδομένο.

11. Δείξτε ενδιαφέρον για τα χόμπι του. Μπορούμε να μάθουμε πληροφορίες για την αγαπημένη του ποδοσφαιρική ομάδα ή να μάθουμε τα τραγούδια του αγαπημένου του συγκροτήματος. Θα πρέπει να έχουμε ενεργή παρουσία στη ζωή του και να μην είμαστε απλοί παρατηρητές.

12. Βγείτε μαζί από το σπίτι. Αντί να ασχολούμαστε συνεχώς με τις ηλεκτρονικές συσκευές, μπορούμε να βγούμε έξω με το παιδί και να πάμε όπου θέλει αυτό, να παρατηρήσουμε τις αντιδράσεις του και να του κάνουμε ερωτήσεις.

13. Μην προσπαθείτε να τον προστατέψετε από τις αποτυχίες. Αν και το ευχόμαστε, ξέρουμε ότι το παιδί δεν μπορεί πάντα να κερδίζει. Και αυτό είναι καλό, γιατί όταν πέσει, θα μάθει και να σηκώνεται. Είναι ένα πολύ σημαντικό μάθημα που θα τον βοηθήσει να αντιμετωπίσει την κατάσταση αν ξανασυμβεί στο μέλλον και θα του μάθει να μην τα παρατάει ποτέ.

14. Δώστε του την ευκαιρία να βοηθήσει άλλους ανθρώπους. Είναι άλλο να του δώσουμε την ευκαιρία να βοηθήσει και άλλο να τον αναγκάσουμε να βοηθήσει. Αν κάνουμε το πρώτο, θα του μάθουμε από μικρή ηλικία την έννοια της γενναιοδωρίας και της αξιοπρέπειας. Και όταν μεγαλώσει, θα τις χρησιμοποιήσει για να αλλάξει τον κόσμο.

15. Εξηγήστε του ότι η εξάσκηση θα τον κάνει καλύτερο. Αυτό δεν ισχύει μόνο στα αθλήματα, αλλά και στη μουσική και στη ζωή γενικότερα. Θα πρέπει να τον βοηθήσουμε να αποκτήσει τις κατάλληλες δεξιότητες που θα τον βοηθήσουν ως ενήλικα να αντιμετωπίζει οτιδήποτε έρθει στη ζωή του.

16. Όταν ρωτάει γιατί, απαντήστε του. Ή αν δεν ξέρετε την απάντηση, βρείτε μία μαζί. Θα πρέπει να καθοδηγήσουμε το παιδί ώστε να βρει μόνο του την απάντηση. Εναλλακτικά, μπορούμε να απαντήσουμε εμείς στην ερώτηση του παιδιού έτσι ώστε μετά να το σκεφτεί περισσότερο. Έτσι, αν κάποια στιγμή ντραπεί να μας ρωτήσει για κάποιο θέμα, θα ξέρει ότι μπορεί να βρει και αλλού την απάντηση.

17. Φιλήστε τον και αγκαλιάστε τον. Δεν πρέπει να φοβόμαστε να είμαστε τρυφερές μαζί του. Τα αγόρια χρειάζονται την ίδια αγάπη με τα κορίτσια.

6 φράσεις που πρέπει να λέμε καθημερινά στα παιδιά

Εκτός από το καθημερινό «Σ” αγαπώ», δείτε κάποιες φράσεις που είναι σημαντικό να ακούνε καθημερινά τα παιδιά.

Αν τα παιδιά ακούνε καθημερινά αυτές τις 6 φράσεις, θα τους γίνουν βίωμα και θα τα συντροφεύουν σε όλη την υπόλοιπη ζωή τους.

1. «Πιστεύω σε σένα!»

Η φράση «πιστεύω σε σένα» έχει μια κινητήρια δύναμη που δεν μπορούμε να την εξηγήσουμε. Πάντως είναι πολύ σημαντικό να τη λέμε στο παιδί την κατάλληλη στιγμή.

2. «Μην τα παρατάς!»

Αυτή η απλή φράση μπορεί να ενθαρρύνει κάθε παιδί. Μπορούμε να τη χρησιμοποιήσουμε για να βοηθήσουμε το παιδί να ξεπεράσει μια δύσκολη κατάσταση ή ένα πρόβλημα. Θα πρέπει να εξηγήσουμε στο παιδί ότι ναι μεν είναι σημαντικό να μην τα παρατάει, αλλά και ότι θα πρέπει να είναι ανοιχτό σε νέες ιδέες.

3. «Διαρκώς μαθαίνουμε.»

Το παιδί πρέπει να ξέρει ότι είναι φυσιολογικό να αντιμετωπίζει δυσκολίες και να κάνει λάθη. Θα πρέπει να του μάθουμε να μη νευριάζει κάθε φορά που κάτι ασήμαντο πηγαίνει στραβά. Και είναι σημαντικό να του το υπενθυμίζουμε όχι μόνο στις δύσκολες στιγμές αλλά και όταν συμβαίνουν σημαντικά γεγονότα ή όταν πρέπει να πάρουν σημαντικές αποφάσεις.

4. «Κάποτε όλοι ήμασταν σαν εσένα.»

Είναι πολύ σημαντικό να υπενθυμίζουμε πού και πού στο παιδί ότι όλοι όσοι έχουν καταφέρει κάτι σημαντικό στη ζωή τους ήταν κάποτε απλοί και κανονικοί άνθρωποι όπως το ίδιο και ότι τα κατάφεραν με σκληρή δουλειά. Θα πρέπει να το βοηθήσουμε να καταλάβει ότι τα λάθη, οι ήττες και οι μάχες που θα δίνει στη ζωή του θα είναι η γέφυρα που θα το οδηγήσει στην επίτευξη των στόχων του. Το παιδί θα πρέπει να καταλάβει ότι είναι πιο σημαντικό να έχει υπομονή και επιμονή και να είναι εργατικό παρά να είναι τέλειο.

5. «Κάθε εμπειρία σού δίνει και ένα μάθημα»

Κάθε φορά που το παιδί κάνει ένα λάθος ή αντιμετωπίσει μια δυσάρεστη κατάσταση, θα πρέπει να το ρωτήσουμε τι έμαθε από αυτό. Θα πρέπει να του εξηγήσουμε ότι παίρνουμε μαθήματα από οτιδήποτε συμβαίνει στη ζωή μας.

6. «Είσαι ασφαλής γιατί γύρω σου υπάρχουν άνθρωποι που σε αγαπάνε και σε φροντίζουν.»

Όλοι μας θα θυμόμαστε τις στιγμές που ήμασταν παιδιά και νιώθαμε την αγάπη και τη φροντίδα που μας περιέβαλλε. Τέτοιες στιγμές ηρεμίας, ζεστασιάς και αρμονίας θα πρέπει να περιβάλλουν όλα τα παιδιά. Είναι πολύ σημαντικό να μεγαλώσουμε το παιδί μας σε ένα περιβάλλον γεμάτο αγάπη και τρυφερότητα και να βεβαιωθούμε ότι νιώθει ασφαλές. Με αυτό τον τρόπο, το παιδί αποκτά περισσότερη αυτοεκτίμηση και γίνεται δυνατό και ανεξάρτητο. Κάθε φορά που βάζουμε το παιδί για ύπνο θα πρέπει να του λέμε ότι είναι ασφαλές γιατί υπάρχουν γύρω του άνθρωποι που το αγαπάνε και το φροντίζουν. Θα πρέπει να του το λέμε ήρεμα και τρυφερά ώστε να αποτυπωθεί στο μυαλό του και να το συνοδεύει μέχρι να ενηλικιωθεί. Το παιδί θα το θυμάται σε κάθε δύσκολη στιγμή και θα μας ευγνωμονεί για αυτό. Υπάρχει τίποτα καλύτερο για έναν γονιό;

Το παιχνίδι μεγαλώνει έξυπνα και ανεξάρτητα παιδιά

Τα οφέλη του παιχνιδιού για τη σωματική και συναισθηματική ανάπτυξη των παιδιών.

Σε μια εποχή που η τεχνολογία έχει καθηλώσει τα παιδιά σε μια καρέκλα και όλα γίνονται μέσα από τον μαγικό κόσμο του διαδικτύου, είναι σημαντικό να θυμηθούμε τη σπουδαιότητα που έχει το παιχνίδι στην ανάπτυξη του παιδιού.

Το παιχνίδι είναι το πιο ισχυρό μέσο έκφρασης για ένα παιδί και μια δραστηριότητα που του δίνει την ευκαιρία να αποκτήσει πολλές γνώσεις, να αναπτυχθεί και να εξελιχθεί τόσο σωματικά όσο και συναισθηματικά. Είναι λοιπόν πολύ σημαντικό σε κάθε ευκαιρία που έχουμε και στον ελάχιστο χρόνο που διαθέτουμε να προτρέπουμε το παιδί να παίζει, είτε πηγαίνοντάς το σε κάποιο πάρκο ή παιδική χαρά είτε καλώντας γείτονες και συμμαθητές του στο σπίτι.

Ας δούμε λοιπόν, αναλυτικά ποια είναι τα οφέλη του παιχνιδιού για τη σωματική και συναισθηματική ανάπτυξη των παιδιών:

Αυξάνεται η κοινωνικότητά τους
Μέσα από το παιχνίδι τα παιδιά κάνουν φιλίες, συνεργάζονται, μαθαίνουν να μοιράζονται, αναπτύσουν τις διαπροσωπικές σχέσεις, δρουν ελεύθερα, αρχίζουν να αντιλαμβάνονται τι σημαίνει είμαι μέλος μιας κοινωνικής ομάδας. Επίσης, υποδύονται διάφορους ρόλους, γίνονται μάγοι, πειρατές, μαχητές, πρίγκιπες ή πριγκίπισσες, ακολουθούν άλλοτε τους καλούς και άλλοτε τους κακούς και όλη αυτή η διαδικασία τα βοηθά να αντιληφθούν τη διαφορετικότητα των ανθρώπων γύρω τους.

Αποκτούν έντονη κινητικότητα
Το τρέξιμο, το σκαρφάλωμα, τα πηδηματάκια βοηθούν στην ανάπτυξη του μυικού συστήματος και κάνουν ένα παιδί περισσότερο ευλύγιστο. Ακόμα και τα πιο στατικά παιχνίδια που μπορεί να χρειάζονται ειδικούς χειρισμούς βοηθούν το παιδί να βελτιώσει τη λεπτή του κινητικότητα και ταυτόχρονα την αίσθηση του χώρου.

Αναπτύσσονται συναισθηματικά
Μέσα από το παιχνίδι το παιδί μαθαίνει να εκφράζει τις επιθυμίες αλλά και τα συναισθημάτα του. Ωριμάζει και γίνεται πιο υπεύθυνο. Συναισθήματα που δημιουργούνται μέσα από το παιχνίδι όπως χαρά, ευχαρίστηση, έκπληξη, αγωνία, θυμός, λύπη, βοηθούν στην ομαλή ψυχοσυναισθηματική ανάπτυξη και εξέλιξη.

Διευρύνονται οι γνώσεις τους
Το παιχνίδι βοηθά στην ανάπτυξη της γλωσσικής ικανότητας και γενικότερα της επικοινωνίας. Οξύνει τη φαντασία, τη μνήμη, τη δημιουργικότητα, την αφαιρετική σκέψη, και βάζει το παιδί στη διαδικασία να σκεφτεί και να αναζητήσει νέους και διαφορετικούς τρόπους έκβασης μιας κατάστασης, εξελίσσοντας τη νοημοσύνη του.

Το παιχνίδι μεγαλώνει έξυπνα και ανεξάρτητα παιδιά

Τα οφέλη του παιχνιδιού για τη σωματική και συναισθηματική ανάπτυξη των παιδιών.

Σε μια εποχή που η τεχνολογία έχει καθηλώσει τα παιδιά σε μια καρέκλα και όλα γίνονται μέσα από τον μαγικό κόσμο του διαδικτύου, είναι σημαντικό να θυμηθούμε τη σπουδαιότητα που έχει το παιχνίδι στην ανάπτυξη του παιδιού.

Το παιχνίδι είναι το πιο ισχυρό μέσο έκφρασης για ένα παιδί και μια δραστηριότητα που του δίνει την ευκαιρία να αποκτήσει πολλές γνώσεις, να αναπτυχθεί και να εξελιχθεί τόσο σωματικά όσο και συναισθηματικά. Είναι λοιπόν πολύ σημαντικό σε κάθε ευκαιρία που έχουμε και στον ελάχιστο χρόνο που διαθέτουμε να προτρέπουμε το παιδί να παίζει, είτε πηγαίνοντάς το σε κάποιο πάρκο ή παιδική χαρά είτε καλώντας γείτονες και συμμαθητές του στο σπίτι.

Ας δούμε λοιπόν, αναλυτικά ποια είναι τα οφέλη του παιχνιδιού για τη σωματική και συναισθηματική ανάπτυξη των παιδιών:

Αυξάνεται η κοινωνικότητά τους
Μέσα από το παιχνίδι τα παιδιά κάνουν φιλίες, συνεργάζονται, μαθαίνουν να μοιράζονται, αναπτύσουν τις διαπροσωπικές σχέσεις, δρουν ελεύθερα, αρχίζουν να αντιλαμβάνονται τι σημαίνει είμαι μέλος μιας κοινωνικής ομάδας. Επίσης, υποδύονται διάφορους ρόλους, γίνονται μάγοι, πειρατές, μαχητές, πρίγκιπες ή πριγκίπισσες, ακολουθούν άλλοτε τους καλούς και άλλοτε τους κακούς και όλη αυτή η διαδικασία τα βοηθά να αντιληφθούν τη διαφορετικότητα των ανθρώπων γύρω τους.

Αποκτούν έντονη κινητικότητα
Το τρέξιμο, το σκαρφάλωμα, τα πηδηματάκια βοηθούν στην ανάπτυξη του μυικού συστήματος και κάνουν ένα παιδί περισσότερο ευλύγιστο. Ακόμα και τα πιο στατικά παιχνίδια που μπορεί να χρειάζονται ειδικούς χειρισμούς βοηθούν το παιδί να βελτιώσει τη λεπτή του κινητικότητα και ταυτόχρονα την αίσθηση του χώρου.

Αναπτύσσονται συναισθηματικά
Μέσα από το παιχνίδι το παιδί μαθαίνει να εκφράζει τις επιθυμίες αλλά και τα συναισθημάτα του. Ωριμάζει και γίνεται πιο υπεύθυνο. Συναισθήματα που δημιουργούνται μέσα από το παιχνίδι όπως χαρά, ευχαρίστηση, έκπληξη, αγωνία, θυμός, λύπη, βοηθούν στην ομαλή ψυχοσυναισθηματική ανάπτυξη και εξέλιξη.

Διευρύνονται οι γνώσεις τους
Το παιχνίδι βοηθά στην ανάπτυξη της γλωσσικής ικανότητας και γενικότερα της επικοινωνίας. Οξύνει τη φαντασία, τη μνήμη, τη δημιουργικότητα, την αφαιρετική σκέψη, και βάζει το παιδί στη διαδικασία να σκεφτεί και να αναζητήσει νέους και διαφορετικούς τρόπους έκβασης μιας κατάστασης, εξελίσσοντας τη νοημοσύνη του.

Πόσες και ποιες λέξεις πρέπει να ξέρει ένα παιδί 2 ετών;

Για τις νέες μαμάδες που έχουν απορίες σχετικά με την γλωσσική ανάπτυξη του παιδιού.

Από 1 – 2 ετών το λεξιλόγιο του παιδιού περιλαβάνει από 50 -100 ή και περισσότερες λέξεις.  Κυρίως ουσιαστικά (μωρό, μπάλα, μπάνιο, γεια, γάτα, μπαμπάς, μαμά, γάλα, ναι, όχι,αυτοκίνητο, μήλο, αντίο),τα ενεργητικά ρήματα (“πηγαίνω”, “μεταφέρω”, “τρώω”, πηδάω) είναι το επόμενο δημοφιλέστερο τμήμα της ομιλίας του και ακολουθούν οι προθέσεις (“επάνω”, “κάτω”, “έξω”). Επίσης σε αυτή την ηλικία τα παιδιά αρχίζουν να χρησιμοποιούν και αντωνυμίες (εγώ, εσύ, μου).

Από την ηλικία των 2 ετών το παιδί αρχίζει να μαθαίνει πάνω από μια λέξη την ημέρα. Τα περισσότερα παιδιά στην ηλικία των 2 ετών μαθαίνουν περίπου 50 λέξεις το μήνα.  Σε αυτή την ηλικία το παιδί δίνει μεγαλύτερη προσοχή στις λέξεις και όχι μόνο σε φθόγγους, ρωτάει «τι είναι αυτό», «τι είναι εκείνο», «που είναι το …», σχηματίζει προτάσεις 2 – 3 λέξεων, λέει το όνομα του, χρησιμοποιεί δύο λέξεις μαζί, καταλαβαίνει απλές και πιο σύνθετες οδηγίες, δείχνει μέρη του σώματος του καθώς και εικόνες διαφόρων αντικειμένων όταν του ζητηθεί, ακούει ευχάριστα παραμύθια και τραγούδια, συνδυάζει χειρονομίες και λόγο, ζητάει φαγητό, νερό, χρησιμοποιεί αρνητικές φράσεις δυο λέξεων όπως ‘δεν πάω’, ‘όχι σωστό’, ‘δεν θέλω’,
χρησιμοποιεί λέξεις στον πληθυντικό αριθμό π.χ. παιδιά-βιβλία.

Κάθε παιδί βέβαια αναπτύσσεται με το δικό του ρυθμό και δεν αναπτύσσουν όλα τα παιδιά την ίδια στιγμή το λόγο και την ομιλία. Επίσης είναι σημαντικό να γνωρίζουμε πως τα παιδιά σε αυτή την ηλικία μπορούν να κατανοήσουν περισσότερες λέξεις από όσες μπορούν να πουν.

Αν το παιδί δεν λέει κάποιες από αυτές τις λέξεις, δεν χρειάζεται να ανησυχούμε. Κάποια παιδάκια καθυστερούν να μιλήσουν και αρχίζουν να μαθαίνουν πιο γρήγορα στην ηλικία των 4 ή 5 ετών.

5 fun τρόποι να διδάξουμε στα παιδιά την αξία των χρημάτων

Γιατί παίζοντας μαθαίνεις καλύτερα!

Δυστυχώς ή ευτυχώς, το χρήμα είναι σημαντικό μέρος της ζωής μας. Μας επιτρέπει να αποκτήσουμε αυτά που θέλουμε, μας δίνει αυτονομία και μας προσφέρει ασφάλεια για το μέλλον. Η σωστή και ορθολογική διαχειρισή του, η οποία βοηθά να έχουμε έναν έλεγχο στην καθημερινότητά μας και να είμαστε συνεπείς στις υποχρεώσεις μας, είναι κάτι που πρέπει να μάθουμε από μικροί.

Πώς όμως θα βρούμε την ισορροπία ανάμεσα στο να διδάξουμε στα παιδιά την αξία του χρήματος και στο να τους περάσουμε την πεποίθηση ότι δεν είναι το παν στη ζωή; Ας δούμε μερικούς απλούς τρόπους να τους δείξουμε τη θέση που πρέπει να έχει το χρήμα στη ζωή μας, καθώς και τη διαχείρισή του.

Η σημασία της αναμονής

Δεν υπάρχουν πιο ανυπόμονα πλάσματα από τα παιδιά. Δεν αντέχουν να περιμένουν για τίποτα, από τη σειρά τους για την τσουλήθρα μέχρι το παιχνίδι που τους γυάλισε στο περίπτερο. Έτσι λοιπόν, καλό είναι να τα κάνετε να περιμένουν για να πάρουν αυτό που θέλουν, είτε μέχρι τον επόμενο μήνα είτε μέχρι τα γενέθλιά τους. Εντωμεταξύ, συζητήστε το πώς καταφέρατε εσείς να αγοράσετε κάτι που θέλατε πολύ, και το πόσο χρειάστηκε να περιμένετε μέχρι να το αποκτήσετε.

Μαθαίνουμε παίζοντας

Υπάρχουν πολλά επιτραπέζια που βοηθούν τα παιδιά να κατανοήσουν τη σημασία των χρημάτων και της σωστής διαχείρισής τους, με κορυφαίο και κλασικό την αγαπημένη Μονόπολη. Είναι σημαντικό να συζητάμε με τα παιδιά την ώρα του παιχνιδιού και να εξετάζουμε μαζί τις αποφάσεις μας και τις συνέπειές τους. Έτσι τα μαθήματα οικονομίας θα γίνουν fun και θα μείνουν μέσα τους ως βιώματα.

Ξοδεύω, μαζεύω και μοιράζομαι

Πάρτε τρία βαζάκια και βάλτε τους ετικέτες με τις λέξεις «Ξοδεύω», «Μαζεύω» και «Μοιράζομαι». Ζητήστε από τα παιδιά να μοιράσουν το χαρτζιλίκι τους όπως θέλουν στα τρία βάζα.

Τα χρήματα στο βάζο «Ξοδεύω» μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να αγοράζουν μικρά παιχνιδάκια, αυτοκόλλητα και άλλα μικροπράγματα.

Τα χρήματα στο βάζο «Μαζεύω» είναι για να μπορέσουν να αγοράσουν αργότερα κάτι μεγαλύτερης αξίας που μπορεί να θέλουν.

Τα χρήματα στο βάζο «Μοιράζομαι» είναι για να βοηθήσουν κάποιον λιγότερο προνομιούχο. Μπορείτε να τα βοηθήσετε να δείξουν την αλληλεγγύη τους επιλέγοντας μαζί πού και με ποιον τρόπο θα αξιοποιήσουν αυτά τα χρήματα για να φανούν χρήσιμα στην κοινωνία.

Η δύναμη της επιλογής

Μην χάνετε ευκαιρία να διδάξετε στα παιδιά τη σημασία του να κάνουν επιλογές συνειδητά, εξετάζοντας τα υπέρ και τα κατά. Αν θέλουν δύο παιχνίδια, συζητήστε μαζί τους διεξοδικά ώστε να διαλέξουν αυτό που πιστεύουν ότι αξίζει περισσότερο.

Στο σούπερ μάρκετ

Δώστε στο παιδί ένα συγκεκριμμένο ποσό και μια λίστα με τα πράγματα που χρειάζεται η οικογένεια και αφήστε το να κάνει εκείνο τα ψώνια στο σούπερ μάρκετ. Κοιτάξτε μαζί τις τιμές των προϊόντων, συγκρίνετε τις προσφορές και αφήστε το παιδί να σκεφτεί και να διαχειριστεί το μπάτζετ που έχει.

Oι μαγικές ιδιότητες των λαχανικών

15 απίθανα πράγματα που δεν ξέρουμε για τα λαχανικά!

Διαβάζουμε και ακούμε συνέχεια πόσο σημαντικό είναι να καταναλώνουμε καθημερινά μεγάλη ποσότητα φρούτων και λαχανικών. Αυτό που ίσως δεν γνωρίζουμε είναι οι μαγικές ιδιότητες που κρύβουν τα λαχανικά. Κάντε πιο διασκεδαστική και εύκολη την κατανάλωση λαχανικών στην καθημερινή διατροφή των παιδιών, μαθαίνοντάς τους τις μαγικές ιδιότητες που κρύβουν.

Τα μανιτάρια έχουν το δικό τους ανοσοποιητικό σύστημα.

Έχοντας μια φέτα ψωμί στο στόμα σας, όταν καθαρίζετε κρεμμύδια, αποφεύγετε να δακρύσουν τα μάτια σας.

Αληθεύει πως η κατανάλωση τεράστιας ποσότητας καρότων μπορεί να κάνει το δέρμα του ανθρώπου κιτρινοπορτοκαλί.

Βάφοντας τα μαλλιά σας με παντζάρια αποκτάτε ένα υπέροχο φυσικό, προσωρινό κοκκινωπό χρώμα, χωρίς να επιβαρύνετε τον οργανισμό σας με χημικές ουσίες.

Γράφετε με στυλό και κάνατε λάθος; Η εξωτερική πλευρά ενός αγγουριού λειτουργεί σαν γόμα για στυλό. Tρίψτε σιγά σιγά το λάθος και θα το σβήσετε.

H ντομάτα είναι φρούτο. Η σύγχυση προέκυψε μετά το 1890, όταν το Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ τις μετονόμασε σε λαχανικό για φορολογικούς λόγους.

Το καλαμπόκι ανήκει στην οικογένεια των ποοειδών.

Oι πατάτες ήταν η πρώτη τροφή που καλλιεργήθηκε στο διάστημα. Το 1996 μεταφέρθηκαν πατατιές με το διαστημικό λεωφορείο Columbia.

Oι κολοκύθες πρωτοεμφανίστηκαν τον 17ο αιώνα, όταν γράφτηκε το παραμύθι της Σταχτοπούτας.

To μπρόκολο κάποτε θεωρούνταν εξωτικό φυτό στους κήπους των σπιτιών.

Oι μελιτζάνες είναι γνωστές ως «τρελά μήλα» στην Ιταλία λόγω της πεποίθησης ότι μια διατροφή πλούσια σε μελιτζάνες οδηγεί στην τρέλα.

Με ραπανάκια πληρώθηκαν οι Αρχαίοι Αιγύπτιοι εργάτες που έχτισαν τις πυραμίδες.

Η πόλη του Σικάγο ονομάστηκε έτσι από ένα είδος σκόρδου. «Chicagaoua” ήταν η ινδιάνικη λέξη για το άγριο σκόρδο.

Όταν μαγειρεύουμε λάχανο σκόπιμο είναι να μην το μαγειρεύουμε σε σκεύος αλουμινίου καθώς το μαγείρεμα σε αλουμίνιο μπορεί να προκαλέσει χημική αντίδραση που αποχρωματίζει τα λαχανικά και επίσης μπορεί να αλλοιώσει τη γεύση.

Ένα δημοφιλές επιστημονικό πείραμα στα σχολεία περιλαμβάνει τη σύνδεση ηλεκτροδίων σε ένα λεμόνι χρησιμοποιώντας το ως μπαταρία για να ανάψει μια λάμπα. Η ηλεκτρική ενέργεια που παράγεται με αυτό τον τρόπο μπορεί επίσης να τροφοδητήσει έναν μικρό κινητήρα.

13 πράγματα που πρέπει να μάθουμε στα παιδιά μέχρι τα 18 τους

Για να μεγαλώσουμε παιδιά με αυτοπεποίθηση που θα γίνουν ανεξάρτητοι ενήλικες!

Βασικές γνώσεις της καθημερινότητας, για να μπορούν τα παιδιά όταν μεγαλώσουν να ζήσουν μόνα τους, με αυτάρκεια και αυτονομία, χωρίς τη μανούλα να τρέχει από πίσω τους για να τους κάνει τη μπουγάδα και να τους θυμίζει να πληρώσουν τους λογαριασμούς τους!

Τι κάνουμε όταν το παιδί μας φέρνει σε δύσκολη θέση;

Πώς να διαχειριστούμε 4 φοβερά αμήχανες στιγμές της ζωή μας ως γονείς.

Το παιδί μας πιάνει να κάνουμε έρωτα. Ρωτάει δυνατά για τα ελαττώματα κάποιου άλλου ανθρώπου στο σούπερ μάρκετ. Ναι, όλοι μας έχουμε αντιμετωπίσει τέτοιες αμήχανες στιγμές ως γονείς, στιγμές που θα θέλαμε να έχει ανοίξει η γη να μας καταπιεί. Όμως, δεν θα έπρεπε να νιώθουμε έτσι. Αυτές οι καταστάσεις θα έπρεπε να αντιμετωπίζονται με τρόπο που να δίνουν ένα μάθημα στο παιδί και να το φέρνουν ακόμη πιο κοντά μας.

Με τα παιδιά πρέπει να προλαβαίνουμε τις καταστάσεις. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να προσπαθήσουμε να εξηγήσουμε στο παιδί τι επιτρέπεται και τι όχι.

Όταν το παιδί λέει κάτι αγενές για κάποιον δημοσίως, όπως «Γιατί αυτή η γυναίκα είναι χοντρή;»

Το βασικό είναι να παραμείνουμε ψύχραιμοι και να μην αντιδράσουμε. Το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνουμε είναι να μιλήσουμε με το παιδί για την άσχημη συμπεριφορά του, πράγμα που είναι προτιμότερο να γίνει ιδιωτικά. Μπορούμε να πούμε στη γυναίκα «Συγγνώμη», να πάμε κάπου πιο μακριά και να πούμε στο παιδί «Καρδιά μου, δεν λέμε τέτοια πράγματα. Δεν είναι ωραίο». Με αυτό τον τρόπο, μαθαίνουμε στο παιδί την έννοια της ενσυναίσθησης ώστε να μπορεί να καταλάβει ότι ο άλλος άνθρωπος πληγώθηκε με αυτό που είπε. Αν έχουμε την απόλυτη προσοχή του παιδιού, μπορούμε να του ζητήσουμε να ζητήσει συγγνώμη.

Όταν το παιδί συμπεριφέρεται με αγένεια ενώ είμαστε στο σπίτι φίλων για φαγητό, λέγοντας «Αυτό είναι αηδία».

Παρόλο που ανησυχούμε μήπως οι άλλοι σκεφτούν ότι η αγενής συμπεριφορά του παιδιού είναι μέρος της ανατροφής που του δίνουμε, δεν πρέπει να αντιδράσουμε και να του βάλουμε τις φωνές. Δεν χρειάζεται να πέσουμε στο επίπεδο του παιδιού. Πρέπει να απομακρυνθούμε με το παιδί μας για να το βοηθήσουμε να αλλάξει τα συναισθήματά του. Προσοχή: δεν πρέπει να διορθώσουμε το παιδί μπροστά στους άλλους, γιατί θα το κάνουμε να ντραπεί. Πρέπει να του εξηγήσουμε ότι με αυτό που είπε πλήγωσε την οικοδέσποινα και να το ρωτήσουμε αν νιώθει καλύτερα για να επιστρέψουμε στο τραπέζι. Πρώτα όμως πρέπει να κάνουμε το παιδί να μας εμπιστευτεί, διαβεβαιώνοντάς το ότι όταν επιστρέψουμε σπίτι, θα του φτιάξουμε εμείς κάτι να φάει.

Όταν το παιδί μας πιάνει να κάνουμε έρωτα

Ο τρόπος που θα αντιμετωπίσουμε αυτή την αμήχανη στιγμή εξαρτάται από την ηλικία του παιδιού. Ένα παιδί 2 ή 3 χρονών δεν θα χρειαστεί πολλές εξηγήσεις. Όμως, όσο τα παιδιά μεγαλώνουν, είναι πολύ δύσκολο να τους λέμε ψέματα. Μπορούμε να πούμε ότι «η μαμά και ο μπαμπάς κάνανε αγκαλιές γιατί όλες οι μαμάδες και οι μπαμπάδες κάνουν». Άρα το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε είναι να απαντήσουμε με ειλικρίνεια στις ερωτήσεις τους, γιατί τα παιδιά από εμάς παίρνουν παράδειγμα.

Όταν το παιδί αποκαλύπτει σε κόσμο μια ιδιωτική μας στιγμή, όπως «Η μαμά μου κοιμάται γυμνή»

Ως γονείς, αν θέλουμε να επιβιώσουμε, πρέπει να έχουμε χιούμορ. Μόνο με το χιούμορ μπορούμε να αντιμετωπίσουμε στιγμές σαν αυτή. Μπορούμε λοιπόν να αστειευτούμε και μετά να απομακρυνθούμε λίγο με το παιδί και να του εξηγήσουμε ότι υπάρχουν πράγματα που λέμε στην οικογένειά μας, αλλά δεν μπορούμε να τα λέμε και έξω από αυτή. Θα πρέπει να εξηγήσουμε στο παιδί ότι σε εμάς μπορεί να λέει ό,τι θέλει, αλλά ότι τα ιδιωτικά θέματα της οικογένειας είναι μόνο για την οικογένεια. Μετά, πρέπει να επιστρέψουμε και το παιδί να ζητήσει συγγνώμη.

Ως γονείς, είναι βέβαιο ότι θα ζήσουμε άπειρες τέτοιες αμήχανες στιγμές. Είναι όμως στο χέρι μας να τις χρησιμοποιήσουμε με τέτοιο τρόπο ώστε το παιδί να ωριμάσει μέσα από αυτές. Επιπλέον, μέσα από αυτές μπορούμε και εμείς να καταλάβουμε καλύτερα τον εαυτό μας, να δούμε ποια πράγματα μας ενοχλούν και να δουλέψουμε πάνω σε αυτά.

Το ωραιότερο λάθος σε σχολικό τεστ για τα ζώα

Δείτε τι απάντησε ένα 7χρονο κοριτσάκι στην ερώτηση «Τι χρειάζεται ένα ζώο για να μεγαλώσει και να ζήσει».

Στο επαναληπτικό τεστ της Μελέτης με θέμα τα ζώα, στην ερώτηση «Για να μεγαλώσει και να ζήσει κάθε ζώο χρειάζεται…», μια 7χρονη μαθήτρια συμπλήρωσε «νερό, τροφή και αγάπη»! Ο δάσκαλος πρόσθεσε τη λέξη «αέρα» που ήταν η απάντηση που ζητούσε το τεστ.

Μα ποιος μπορεί να αρνηθεί ότι η αυθόρμητη απάντηση του παιδιού είναι η αλήθεια που γνωρίζει όποιος μοιράζεται τη ζωή του με ένα ζωάκι; Όπως είπε και η μικρή στη μαμά της, όταν τη ρώτησε γιατί έδωσε αυτή την απάντηση: «Μα εμείς τα ταΐζουμε, τα ποτίζουμε και τα αγαπάμε. Δεν τα βγάζουμε έξω στον αέρα να κρυώσουν»!

Πηγή: istoriesadespoton.gr

Μάρω Βαμβουνάκη: "Μόνο από τον εαυτό μας κινδυνεύουμε.."

Από έναν έρωτα μπορείς να ξεφύγεις πιο εύκολα. Από τον οίκτο όχι.

Ο κίνδυνος της συμπόνιας, της συμπόνιας με την έννοια του ρυπαρού οίκτου και όχι της φιλαλληλίας που εξευγενίζει τη ζωή, είναι εξουθενωτικός, ευνουχιστικός, παραμορφωτικός.

Είναι αδύνατον να πιστέψει κανείς πόσο πολλές, στενές σχέσεις βασίζονται σε τούτο το νοσηρό αίσθημα και μόνο, επιβιώνουν μέσα στον δικό του εγκλωβισμό, γι' αυτό και είναι γεμάτες από ακατανόητα σκοτάδια, αρνητικά αισθήματα, συγκρούσεις και αντιφάσεις, παρανοϊκούς διαλόγους.

Κομποδένουν και κουρελιάζουν τη γνώμη μας και την εκτίμησή μας προς τον εαυτό μας, μας μεταβάλλουν στα μάτια μας σε ένα ανεξέλεγκτο, ρευστό πράγμα.

Τις σχέσεις αυτές τις διαρρέει ο οίκτος.

Όχι η αγάπη, όχι η απολαυστική συνομιλία, όχι ο υγιής θαυμασμός και η γενναία αλληλοστήριξη, αλλά ο γλιστερός, σαν χυμένο βρώμικο λάδι, οίκτος και οι ενοχές που σέρνει μαζί του, αρρωστημένα και παραμορφωμένα τερατώδη μέλη.

Έτσι όπως κάποιοι ζητιάνοι, επιδεικνύοντας τους αποτρόπαιους ακρωτηριασμούς τους, μας κάνουν να νιώθουμε ένοχοι επειδή εμείς είμαστε γεροί και καταβάλλουμε το τίμημα που θα εξορκίσει την ατυχία.

Σ' αυτές λοιπόν τις σχέσεις δεν υφίσταται ισοτιμία.

Ο ένας πρέπει να είναι ισχυρός και ο άλλος αδύναμος, ώστε να προσφέρει ο ισχυρός και να απορροφάει, σαν αξεδίψαστη άμμος το νερό, ο διαρκώς αδύναμος.

Το δαιμονικό σ' αυτό το ζευγάρωμα είναι ότι στην πραγματικότητα η ισορροπία δυνάμεων είναι εντελώς ανάστροφη.

Δυνατός εδώ είναι ο αδύναμος και αδύναμο θύμα ο χαρακτηρισμένος – από τον αδύναμο – ισχυρός.

Τον ιστό της αράχνης τον πλέκει και τον τυλίγει ο δήθεν αδύναμος και μια μέρα θα ξυπνήσει ο δήθεν δυνατός, μυγάκι ακινητοποιημένο, αποδυναμωμένο και τυλιγμένο από την κολλώδη ουσία του.

Συμβαίνει συχνά σε ζευγάρια παντρεμένα, αλλά εκεί που κάτι τέτοιο φτάνει το έγκλημα είναι όταν συμβαίνει ανάμεσα σε παιδί και γονιό, παιδί και μάνα τις περισσότερες φορές.

Μια προσωπικότητα, όταν δεν αισθάνεται ισχυρή, ελεύθερη και αξιαγάπητη ώστε να εμπνεύσει αγάπη και αυθεντικούς δεσμούς, θα χρησιμοποιήσει στην πορεία το δόλωμα του οίκτου.

Θα προσπαθεί να είναι διαρκώς «αδύναμη», «δυστυχής», «άρρωστη», προκειμένου να κρατήσει κοντά της εκείνους που «είναι υποχρεωμένοι» να μένουν κοντά της και να τη νοιάζονται.

Ένα από τα μεγαλύτερα βασανιστήρια που έχει ανακαλύψει ο άνθρωπος, προκειμένου να δυναστεύει και να εκμεταλλεύεται το συνάνθρωπό του, είναι να του εμπνέει ενοχές.

Όταν αισθανόμαστε ενοχές, κατά βάθος θυμώνουμε με αυτόν που μας τις εμπνέει. Ακόμη και με το γονιό, ακόμη και με τον Θεό, εφόσον οι σχέσεις μαζί τους είναι τσιμεντωμένες με ενοχές.

Μπορεί να μη βρίσκουμε το σθένος να απομακρυνθούμε, ωστόσο τους θυμώνουμε διότι μας στερούν ό, τι πολυτιμότερο μας έχει χαριστεί: την ελευθερία μας. Μας κρατούν αλυσοδεμένους πάνω τους και μας ακινητοποιούν με απειλές.

Απειλές όχι εναντίον μας – αυτές θα ήταν πιο εύκολο να τις αντιμετωπίσουμε – αλλά εναντίον του κακόμοιρου του εαυτού τους.

Κυρίως: «Με βασανίζεις...» ή «Είσαι αχάριστος, αναίσθητος», ή «Θα με αρρωστήσεις, θα με πεθάνεις», ή «Εγώ για σένα θυσιάστηκα».

Μόνο από τον εαυτό μας κινδυνεύουμε, μόνο εκεί στο βυθό του βρίσκεται η Κόλαση και ο Παράδεισός μας, γι' αυτό και προς τα εκεί, προς τα μέσα, αξίζει να οδοιπορούμε.

Κάθε δρόμος, και ο πιο μακρινός, και ο πιο φιλόδοξος πνευματικά, από εκεί περνάει. Από εκεί περνάει ακόμη και η απάρνηση του εαυτού όταν την αποφασίσουμε.

Γι' αυτό θυμώνουμε όταν μας εμποδίζουν το μόνο δημιουργικό ταξίδι ζωής: να βρούμε τον εαυτό μας.

Μάρω Βαμβουνάκη

Η μοναχικότητα μοιράζεται. Η μοναξιά όχι.

Πριν μερικά χρόνια βρέθηκα να παρακολουθώ μια ταινία σε κινηματογράφο, έχοντας πάει μόνη. Είχε αρκετό κόσμο και περίμενα ότι θα χανόμουν μέσα στο πλήθος. Αλλά με το που μπήκα στην αίθουσα ένιωσα πως όλοι με κοίταζαν κάπως περίεργα. Ακόμα και ο υπάλληλος στο ταμείο. Όλοι ήταν με την παρέα τους και εγώ έψαχνα τριγύρω μήπως κάποιος ακόμα είχε την ίδια φαεινή ιδέα με εμένα να έρθει μόνος του στην προβολή.

Μπορεί να ήταν όμως η ιδέα μου καθώς αισθανόμουν και εγώ αρκετά περίεργα που πήγα μόνη μου σινεμά –πρώτη φορά βλέπετε.

Από τότε έχει επαναληφθεί αρκετές φορές.

Κάποιες φορές μόνη στο σινεμά.

Άλλες φορές μόνη για καφέ.

Μια φορά μόνη και σε διακοπές.

Παντού τα ίδια βλέμματα απορίας. Μα γιατί ο κόσμος απορεί τόσο όταν κάποιος είναι μόνος του; Γιατί το βλέμμα του, εκτός από απορία, έχει και οίκτο;

Το να είσαι μόνος σου δε σημαίνει πως νιώθεις και μόνος. Γιατί όπως καταλαβαίνετε, η μοναχικότητα μοιράζεται, η μοναξιά όχι.

Δεν απορούμε το ίδιο όταν κάποιος είναι με κόσμο αλλά κλείνεται μέσα στον μικρόκοσμο του κινητού του, του υπολογιστή ή της τηλεόρασης. Δε νιώθουμε οίκτο για κάποιον που έχει μεν παρέα, αλλά δε θέλει να έχει τη συγκεκριμένη παρέα. Προτιμάμε να συμβιβαζόμαστε με αυτόν που είναι δίπλα μας, από το να έχουμε το θάρρος να σταθούμε μόνοι μας απέναντι σε κάθε περίσταση. Επιλέγουμε ανούσιες στιγμές με άλλους και από την άλλη φοβόμαστε ουσιαστικές στιγμές με τον εαυτό μας.

Ο καθένας προφανώς έχει τους λόγους του.

Ίσως ο λόγος να είναι ένας: ο φόβος της μοναξιάς.

Πρόσφατα βρέθηκα ξανά σε έναν θερινό κινηματογράφο. Δεν είχε πολύ κόσμο. Περασμένες έντεκα. Ήμασταν πέντε άτομα όλα κι όλα. Και ο καθένας μας είχε έρθει μόνος του.

Κοίταξα γύρω μου και μια έντονα θετική αύρα με πλημμύρισε. Αλληλοκοιταχτήκαμε και αλληλοστηριχτήκαμε.

Ήταν σα να λέγαμε με κλειστό στόμα:

-Ε ναι, επιτέλους, είναι η δική μας ώρα. Η ώρα να γιορτάσουμε την παρέα με τον εαυτό μας.

Σα να θέλαμε να θέσουμε τα όριά μας αλλά και σαν καταλαβαίναμε από μόνοι μας ότι οι άλλοι έχουν όρια που οφείλουμε να σεβαστούμε, καθίσαμε ο καθένας μας σε άλλη πλευρά του χώρου, ο ένας μακριά από τον άλλον.

Ήταν η δική μας ώρα.

Και επιτέλους είχαμε κάποιους τριγύρω που το συμμερίζονταν.

Γελάσαμε πολύ. Συγκινηθήκαμε πολύ. Αλλά περισσότερο συμπονέσαμε ο ένας τον άλλον. Στη διάρκεια της προβολής κοιταζόμασταν και μοιραζόμασταν τα ίδια συναισθήματα.

Ίσως η αίσθηση του «ανήκειν» και η συντροφικότητα θα έπρεπε να περνάνε αναγκαστικά από τη μοναχικότητα. Ίσως να αξίζει να αφήνεις τη μοναχικότητά σου όταν ο άλλος σου προσφέρει πραγματική συντροφιά. Όταν υπάρχει πραγματική «συνάντηση».Ή ίσως να αξίζει μέσα από τη μοναχικότητα να ανακαλύψεις τον εαυτό σου, πριν συναντήσεις τον άλλον, τον οποιονδήποτε άλλον.

Φεύγοντας από εκεί ένιωθα πιο δυνατή. Είχα μαζί μου την ενέργεια πέντε ανθρώπων. Ανθρώπων που άντεχαν τη μοναχικότητα του εαυτού τους και μπορούσαν να την μοιραστούν.

Το να είσαι μόνος σου δε σημαίνει πως νιώθεις και μόνος.

Γιατί όπως καταλαβαίνετε, η μοναχικότητα μοιράζεται, η μοναξιά όχι.

Ίσως η αίσθηση του «ανήκειν» και η συντροφικότητα θα έπρεπε να περνάνε αναγκαστικά από τη μοναχικότητα.

Ίσως να αξίζει να αφήνεις τη μοναχικότητά σου όταν ο άλλος σου προσφέρει πραγματική συντροφιά. Όταν υπάρχει πραγματική «συνάντηση».

Ή ίσως να αξίζει μέσα από τη μοναχικότητα να ανακαλύψεις τον εαυτό σου, πριν συναντήσεις τον άλλον, τον οποιονδήποτε άλλον.

Η μοναχικότητα είναι η παρουσία του εαυτού.
Η μοναχικότητα είναι πολύ θετική,
είναι αληθινή ελευθερία.
Είναι μια παρουσία που ξεχειλίζει.
(Όσσο)

Γράφει η Ψυχολόγος Ματίνα Σταθάκη

Πηγή: ThinkingPeople.gr

Έριχ Φρομ - Η ώριμη ερωτική αγάπη

Η παιδαριώδης αγάπη ακολουθεί την αρχή: «Αγαπώ επειδή με αγαπούν». Η ώριμη αγάπη ακολουθεί την αρχή «με αγαπούν επειδή αγαπώ». Η ανώριμη αγάπη λέει: «Σ’ αγαπώ επειδή σε χρειάζομαι». Η ώριμη αγάπη λέει: «Σε χρειάζομαι επειδή σ’ αγαπώ».

Αν ένα πρόσωπο αγαπά μονάχα ένα άλλο πρόσωπο και αδιαφορεί για τους άλλους συνανθρώπους του, η αγάπη του δεν είναι αγάπη, αλλά μεγενθυμένος εγωισμός. Αν αγαπώ πραγματικά έναν άνθρωπο, τότε αγαπώ όλους τους ανθρώπους, αγαπώ όλον τον κόσμο, αγαπώ τη ζωή. Αυτή είναι η αδελφική αγάπη και βρίσκεται στη βάση κάθε άλλης αγάπης.

Η σεξουαλική επιθυμία μπορεί να διεγερθεί από την αγωνία της μοναξιάς. Καμιά φορά από ματαιοδοξία. Η πηγή της μπορεί να είναι η επιθυμία για κατάκτηση, για εκδίκηση ή για καταστροφή. Η αγάπη είναι μόνο ένα από τα δυνατά συναισθήματα που μπορούν να προκαλέσουν σεξουαλική επιθυμία. Οι περισσότεροι άνθρωποι εύκολα ξεγελιούνται και πιστεύουν ότι είναι ερωτευμένοι όταν επιθυμούν ο ένας τον άλλον σεξουαλικά. Η αγάπη μ.π.ο.ρ.ε.ί να εμπνεύσει την επιθυμία για σεξουαλική ένωση κι όταν γίνει αυτό, η σωματική σχέση είναι ένα με την τρυφερότητα. Αν η επιθυμία για σωματική ένωση δεν έχει προκληθεί από αγάπη, τότε ποτέ δεν οδηγεί σε κάτι πέρα από μια φευγαλαία ένωση.

Η ώριμη ερωτική αγάπη θα πρέπει να είναι ουσιαστικά, μια πράξη θέλησης. Να δεσμεύει κανείς τη ζωή του απόλυτα στη ζωή ενός άλλου προσώπου. Το να αγαπά κανείς κάποιον δεν είναι απλώς ένα δυνατό συναίσθημα – είναι μια απόφαση, μια κρίση, μια υπόσχεση. Η αγάπη δεν είναι αποτέλεσμα σεξουαλικής ικανοποίησης. Αντίθετα, η σεξουαλική ευτυχία – ακόμα και η γνώση της λεγόμενης σεξουαλικής τεχνικής – είναι αποτέλεσμα της αγάπης. Αν ένα ανίκανο ή ψυχρό πρόσωπο μπορέσει να αναδυθεί από το φόβο ή το μίσος και να αγαπήσει, τότε τα σεξουαλικά προβλήματα του λύνονται. Αν δεν μπορέσει, τότε καμιά σεξουαλική τεχνική δεν θα τον βοηθήσει.

Οι πραγματικές συγκρούσεις δεν είναι καταστρεπτικές. Όταν αντιμετωπιστούν τίμια, οδηγούν σε ένα ξεκαθάρισμα από το οποίο και οι δύο βγαίνουν κερδισμένοι σε δύναμη και γνώση. Η αγάπη είναι εφικτή μόνο αν δυο πρόσωπα επικοινωνούν μεταξύ τους από το κ.έ.ν.τ.ρ.ο του είναι τους και αν δεν προσπαθούν να αποφύγουν τα προβλήματά τους.

Μόνον ο άνθρωπος που έχει πίστη στον εαυτό του μπορεί να είναι πιστός στους άλλους. Η αγάπη είναι μια δύναμη που παράγει αγάπη. Η ικανότητα να αγαπά κανείς σαν μια πράξη δοσίματος, εξαρτάται από το κατά πόσο ο χαρακτήρας του ανθρώπου έχει εξελιχτεί πέρα από την ανάγκη της εξάρτησης, από την αγάπη του εαυτού του, από την επιθυμία να χρησιμοποιεί και να εκμεταλλεύεται τους άλλους ή να συσσωρεύει. Αγαπώ σημαίνει εγκαταλείπομαι χωρίς καμία εγγύηση, δίνομαι εντελώς ελπίζοντας ότι η αγάπη μου θα αφυπνίσει την αγάπη στον άλλον.

Έριχ Φρομ – Η τέχνη της αγάπης

Ο Έριχ Φρομ (23 Μαρτίου 1900-18 Μαρτίου 1980) ήταν Γερμανός ψυχολόγος, ψυχαναλυτής, κοινωνιολόγος, φιλόσοφος και ανθρωπιστής.