«Ο παιδαγωγός σου δεν μπορεί να είναι άλλο από ελευθερωτής σου»

Νίτσε – Ο Σοπενχάουερ ως παιδαγωγός

Ο ταξιδευτής εκείνος, που είχε δει πολλές χώρες και λαούς και κάμποσες ηπείρους, και τον ρώτησαν ποια ιδιότητα των ανθρώπων συνάντησε παντού, έλεγε: «έχουν μια κλίση στην οκνηρία». Σε μερικούς θα φανεί ότι θα μιλούσε σωστότερα και πιο έγκυρα αν έλεγε: «είναι όλοι δειλοί». Κρύβονται κάτω από ήθη και απόψεις.

Κατά βάθος, κάθε άνθρωπος ξέρει καλά πως βρίσκεται στον κόσμο για μία φορά και μόνο, ως κάτι μοναδικό, και πως καμιά άλλη τόσο παράξενη σύμπτωση δε θα συνταιριάξει, για δεύτερη φορά, μια τόσο θαυμάσια πολλαπλότητα σε ενότητα, όπως είναι αυτός: το ξέρει αυτό, αλλά το κρύβει σαν μια κακή συνείδηση – για ποιο λόγο; Από φόβο μπρος στον γείτονα, ο οποίος απαιτεί τη σύμβαση, τη στιγμή που και ο ίδιος καλύπτεται με αυτή.

Τι είναι όμως αυτό που αναγκάζει κάποιον να φοβάται τον γείτονα, να σκέφτεται και να πράττει αγεληδόν, και να μην είναι ευχαριστημένος με τον ίδιο του τον εαυτό; Η ντροπαλοσύνη, ίσως, για λίγους και σπάνιους. Για τους περισσότερους, όμως, είναι η νωθρότητα, η φυγοπονία, δηλαδή εκείνη η ροπή στην οκνηρία, για την οποία μίλησε ο ταξιδιώτης.

Έχει δίκιο: οι άνθρωποι είναι περισσότερο οκνηροί απ’ ό,τι δειλοί και φοβούνται περισσότερο τους κόπους που θα τους επέβαλε μια απόλυτη εντιμότητα και γύμνια. Μόνο οι καλλιτέχνες μισούν αυτή την αμέριμνη πορεία, με τα δανεικά φερσίματα και τις αταίριαστες γνώμες, και φανερώνουν το μυστικό, την κακή συνείδηση του καθενός, την πρόταση πως κάθε άνθρωπος είναι ένα μοναδικό θαύμα.

Τολμούν να μας δείξουν τον άνθρωπο · πως αυτός, ως και στην κάθε κίνηση των μυών, είναι μόνος του · ακόμα περισσότερο πως αυτός, με την αυστηρή συνέπεια της μοναδικότητάς του, είναι όμορφος και αξιοθαύμαστος, καινοφανής και απίστευτος, όπως κάθε έργο της φύσης, και βέβαια καθόλου βαρετός.

Όταν ένας μεγάλος στοχαστής περιφρονεί τους ανθρώπους, περιφρονεί την οκνηρία τους · διότι εξαιτίας της οι άνθρωποι εμφανίζονται ως βιομηχανικά προϊόντα, ως αδιάφοροι, ανάξιοι για συναναστροφή και νουθεσία. Ο άνθρωπος που δε θέλει να ανήκει στη μάζα χρειάζεται μόνο να πάψει να είναι νωθρός απέναντι στον εαυτό του και θα πρέπει να ακολουθεί τη συνείδησή του, η οποία του φωνάζει: «να είσαι ο εαυτός σου! Όλα αυτά δεν είσαι εσύ, αυτά που τώρα κάνεις, σκέφτεσαι, λαχταράς».

Κάθε νεανική ψυχή ακούει αυτή τη φωνή μέρα νύχτα και τρέμει · γιατί νιώθει αιωνίως σίγουρη την επιτυχία, όταν συλλογίζεται την πραγματική της απελευθέρωση · για τούτη την ευτυχία, όμως, όσο καιρό βρίσκεται στις αλυσίδες των γνωμών και του φόβου, κανείς και με κανένα τρόπο δεν μπορεί να τη βοηθήσει. Και δίχως την απελευθέρωση εκείνη, πόσο απελπισμένη και παράλογη μπορεί να γίνει η ζωή!

Δεν υπάρχει στη φύση πιο βαρετό και αντιπαθητικό πλάσμα από τον άνθρωπο που παραμερίζει το πνεύμα του και τώρα κοιτάζει δεξιά και αριστερά, πίσω και παντού. Σε έναν τέτοιο άνθρωπο δεν πρέπει τελικά να εναντιωνόμαστε, γιατί είναι φλοιός δίχως πυρήνα, ένα σάπιο, ζωγραφιστό, διογκωμένο ένδυμα, ένα καλλωπισμένο φάντασμα το οποίο δεν μπορεί να προκαλέσει φόβο, ούτε ασφαλώς συμπόνια.

Και αν δικαίως λέμε πως ο τεμπέλης σκοτώνει τον χρόνο, τότε πρέπει να ανησυχούμε σοβαρά μήπως μια εποχή που στηρίζει την ευτυχία της στις κοινές γνώμες, δηλαδή στις ατομικές νωθρότητες, σκοτωθεί στ’ αλήθεια: εννοώ ότι θα σβηστεί από την ιστορία της πραγματικής απελευθέρωσης της ζωής. Πόσο μεγάλη πρέπει να είναι η απέχθεια κατοπινών γενεών που θα ασχολούνται με την κληρονομιά εκείνης της εποχής, στην οποία βασίλευαν όχι οι ζωντανοί άνθρωποι αλλά ανθρωποειδή της κοινής γνώμης.

Γι’ αυτό τον λόγο η εποχή μας, για κάποιους μακρινούς απογόνους, μπορεί να είναι η πιο σκοτεινή και πιο άγνωστη, καθότι η πιο απάνθρωπη, περίοδος της ιστορίας. Διασχίζω τις καινούριες οδούς των πόλεών μας και σκέφτομαι πως από όλα τα φρικτά σπίτια, που έχτισε για λογαριασμό της η γενιά της κοινής γνώμης, δε θα υπάρχει τίποτα σε μια εκατονταετία και πως επίσης, τότε, οι γνώμες αυτών των οικοδόμων πιθανώς θα έχουν διαλυθεί.

Πόσο γεμάτοι ελπίδα πρέπει απεναντίας να είναι όλοι εκείνοι που δε νιώθουν πολίτες εκείνης της εποχής. Γιατί, αν ήταν κάτι τέτοιο, τότε θα συνεργάζονταν για να σκοτώσουν την εποχή τους και μαζί με την εποχή τους να βουλιάξουν – ενώ αυτοί, μάλλον, θέλουν να χαρίσουν στην εποχή τους ζωή για να εξακολουθήσουν, οι ίδιοι, να ζουν σε αυτή τη ζωή.

Αλλά ακόμα κι αν το μέλλον δε μας επιτρέπει να ελπίζουμε τίποτα, η αλλόκοτη ύπαρξή μας ακριβώς σε αυτό το Τώρα μας ενθαρρύνει πειστικότατα να ζήσουμε σύμφωνα με έναν ιδιαίτερο νόμο και μέτρο: είναι αυτό το ανεξήγητο, το ότι ζούμε ακριβώς σήμερα, ενώ είχαμε άπειρο χρόνο για να υπάρξουμε, το ότι δεν κατέχουμε τίποτε άλλο από μια σπιθαμή σήμερα και πρέπει να δείξουμε γιατί και προς τι γεννηθήκαμε τώρα ακριβώς.

Έχουμε να δώσουμε λόγο για την ύπαρξή μας ενώπιον του ίδιου μας του εαυτού · συνεπώς θέλουμε επίσης να αποκαλύψουμε τους πραγματικούς πηδαλιούχους αυτής της ύπαρξης και να μην επιτρέψουμε η ύπαρξή μας να μοιάζει με μια αστόχαστη σύμπτωση. Πρέπει να την αντιμετωπίσουμε τολμηρά και ριψοκίνδυνα αφού μάλιστα, στη χειρότερη όπως και στην καλύτερη περίπτωση, πάντα θα τη χάνουμε.

Γιατί να κρεμόμαστε από αυτό τον σβώλο γης, από αυτό το επάγγελμα, γιατί να ακούμε προσεκτικά τι λέει ο γείτονας; Είναι τόσο επα­ρχιώτικο να υποχρεώνεσαι σε γνώμες στις οποίες, διακόσια μίλια πιο πέρα, δε θα υποχρεωνόσουν πια. Ανατολή και Δύση είναι γραμμές με κιμωλία, που κάποιος μας τις ζωγράφισε μπρος στα μάτια μας για να περιπαίξει τη δειλία μας.

«Θέλω να προσπαθήσω να φτάσω στην ελευθερία» μονολογεί η νεανική ψυχή · και σε αυτό έμελλε να την εμποδίσει το γεγονός ότι, τυχαία, δύο έθνη μισούνται και πολεμούν το ένα το άλλο, ή το ότι μια θάλασσα βρίσκεται ανάμεσα σε δυο κομμάτια γης, ή το ότι τριγύρω της θα διαδοθεί μια θρησκεία η οποία δεν υπήρχε βέβαια πριν από δύο χιλιάδες χρόνια.

«Όλα αυτά δεν είσαι εσύ» λέει στον εαυτό της.

«Κανείς δεν μπορεί για χάρη σου να χτίσει τη γέφυρα, που πάνω της πρέπει να βαδίσεις, πάνω από το ποτάμι της ζωής, κανείς, εκτός από σένα και μόνο. Ναι μεν υπάρχουν αναρίθμητα μονοπάτια και γέφυρες και ημίθεοι, που θέλουν να σε περάσουν από το ποτάμι, όμως μόνο με τίμημα τον εαυτό σου · θα έβαζες ενέχυρο τον εαυτό σου και θα τον έχανες. Στον κόσμο υπάρχει μόνο ένας δρόμος, που άλλος δεν μπορεί να τον διαβεί, εκτός από σένα: πού οδηγεί; Μη ρωτάς, προχώρησε».

Ποιος ήταν αυτός που ξεστόμισε τη φράση «ποτέ ένας άνθρωπος δε σηκώνεται ψηλότερα, όσο όταν δεν ξέρει προς τα πού μπορεί ο δρόμος του ακόμα να τον πάει»;

Πώς όμως να ανακαλύψουμε τον εαυτό μας; Πώς ο άνθρωπος μπορεί να γνωρίσει τον εαυτό του; Είναι ένα σκοτεινό και κρυμμένο πράγμα · και όπως ο λαγός έχει εφτά δέρματα, έτσι και ο άνθρωπος τραβάει το δικό του εβδομήντα εφτά φορές, χωρίς να μπορέσει να πει: «αυτό είσαι λοιπόν πραγματικά, αυτό δεν είναι πια δέρμα».

Επιπλέον, το να σκάβει στον εαυτό του με αυτό τον τρόπο, και βίαια, στον επόμενο δρόμο, να κατεβαίνει στη στοά της ύπαρξής του, είναι ένα βασανιστικό και επικίνδυνο ξεκίνημα.

Τραυματίζεται τόσο ελαφρά ώστε κανένας γιατρός δεν μπορεί να τον θεραπεύσει. Και εκτός αυτού: γιατί να ήταν κάτι τέτοιο απαραίτητο, αν βέβαια όλα μπορούν να σταθούν ως μαρτυρίες για την ύπαρξή μας: οι φιλίες και οι έχθρες μας, το βλέμμα και η χειραψία μας, οι αναμνήσεις μας και ό,τι ξεχνάμε, τα βιβλία και τα χαρακτηριστικά της πένας μας. [...]

Η νεανική ψυχή κοιτάζει πίσω τη ζωή με την απορία: τι αγάπησες μέχρι τώρα αληθινά, τι τράβηξε την ψυχή σου προς τα πάνω, τι την κυρίεψε και συγχρόνως τι την έκανε ευτυχισμένη;

Παράθεσε εμπρός σου τη σειρά των αγαπημένων αυτών αντικειμένων και ίσως σου δώσουν, μέσω της ύπαρξης και της σειράς τους, έναν νόμο, τον θεμελιώδη νόμο του ίδιου σου του εαυτού. Σύγκρινε αυτά τα αντικείμενα, κοίτα πώς το ένα συμπληρώνει το άλλο, πώς το προεκτείνει, το υπερβαίνει, το μεταμορφώνει, το αποσαφηνίζει, πώς σχηματίζουν μια κλίμακα πάνω στην οποία εσύ, ως τώρα, αναρριχήθηκες προς τον εαυτό σου · γιατί η αληθινή ύπαρξή σου δε βρίσκεται βαθιά κρυμμένη μέσα σου, αλλά σε απροσμέτρητο ύψος πάνω από σένα ή, τουλάχιστον, πάνω από αυτό που συνήθως ονομάζεις εγώ σου.

Συνοψίζει όσα γράφει ορίζοντας την εκπαίδευση:

Ο παιδαγωγός σου δεν μπορεί να είναι άλλο από ελευθερωτής σου. Όμως απελευθέρωση σημαίνει απαλλαγή από κάθε ζιζάνιο, σκουπίδι, σκουλήκι, που θέλει να αγγίξει το τρυφερό φύτρο του φυτού, ανά­βλυσμα φωτός και θερμότητας, γεμάτος αγάπη βόμβος νυχτερινής βροχής.

(«Ο Σοπενχάουερ ως παιδαγωγός», 1874) [ελλ. μτφρ., ό.π., σ. 2

 

Πηγή: alfavita.gr

4+1 πράξεις ψυχολογικής φροντίδας του εαυτού μας

Γράφει ο Γιάννης Ξηντάρας – Ψυχολόγος.

Η καθημερινότητά μας είναι συνήθως αδυσώπητη. Απαιτητική. Δουλειά, σπίτι, υποχρεώσεις, αρκετό stress και πολλή πίεση για να ανταπεξέλθουμε. Σαν να μιλάμε για μια μηχανή που δουλεύει ασταμάτητα, παράγει αδιάκοπα... μια μηχανή χωρίς ζωή! Αυτός είναι ο κίνδυνος της ρουτίνας: Να αποκοπούμε από την ίδια μας τη ζωή, να αποκοπούμε από τον εαυτό μας. Αλλοτρίωση. Τι μπορούμε να κάνουμε; Μικρά ψήγματα καθημερινής φροντίδας για τον καθένα.

Μην ξεχνάτε τον ήλιο: Το φως του ήλιου, η λάμψη του, καθημερινά μας λούζει ζωή και εμείς τον αγνοούμε, δεν του ρίχνουμε μια ματιά.

Μην ξεχνάτε το γέλιο, έστω το χαμόγελο, την ευφορική έκφανση της ανθρώπινης υπόστασης.

Μια βόλτα με έναν καλό φίλο μπορεί να βελτιώσει την διάθεση μια μέρα που όλα δείχνουν να πηγαίνουν στραβά.  

Μην ξεχνάτε το κλάμα, το δάκρυ, τη έκφραση του πόνου, της θλίψης, της στεναχώριας, του θυμού... που εγκλωβίζονται μέσα μας και μας στενα/χωρούν, μας κατα/θλίβουν, μας μελαν/χολούν.

Μην ξεχνάτε την ανάπαυση, την χαλάρωση, τον ύπνο. Το σώμα χρειάζεται ξεκούραση, ο νους χρειάζεται αγρανάπαυση, το πνεύμα χρειάζεται αποφόρτιση.

Μην ξεχνάτε τους φίλους, μια συζήτηση, μια έξοδο, έναν περίπατο, μια παράσταση ή μια ταινία, έναν καφέ, ένα ποτό, δύο κουβέντες...

Ας φροντίσουμε τον εαυτό μας. Καθημερινές, μικρές πράξεις φροντίδας, μια υπενθύμιση της αξίας μας, μια περιποίηση, στοιχειώδης των αναγκών μας...

Γιάννης Ξηντάρας 
Πτυχιούχος Ψυχολογίας από το Εθνικό Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, Επιστημονικός Υπεύθυνος στο Κέντρο Συμβουλευτικής και Ψυχολογικής Υποστήριξης «Επαφή». Μέλος της Εθνικής Εταιρείας Ψυχοθεραπείας Ελλάδος & του Συλλόγου Ελλήνων Ψυχολόγων

/www.clickatlife.gr

Σπιτικό αναψυκτικό για το καλοκαίρι με μόνο 12 θερμίδες

Ο Κλινικός Διαιτολόγος, Γιώργος Μίλεσης, μας δίνει 3 διαφορετικές γεύσεις–εκδοχές της πιο δροσερής, σπιτικής λεμονάδας, ώστε να τις φτιάξουμε μόνοι μας, με απλά υλικά, χωρίς ιδιαίτερο κόστος, χωρίς θερμίδες, που θα τις απολαύσουν και τα παιδιά.

Τώρα το καλοκαίρι, λίγη βοήθεια για να καταναλώσουμε παραπάνω υγρά, είναι πάντα χρήσιμη. Άλλωστε, όπως φαίνεται, το (σκέτο) νεράκι δεν ενθουσιάζει τους περισσότερους…

Γι’ αυτό, δείτε παρακάτω 3 διαφορετικές εκδοχές της σπιτικής λεμονάδας χωρίς ζάχαρη, ώστε να ικανοποιηθούν όλα τα γούστα, χωρίς να επιβαρύνετε το σώμα και τη… σιλουέτα. Σημειώστε ότι ανά ποτήρι 240 ml δίνει μόνο 12 θερμίδες και 3 gr υδατανθράκων!

Διαβάστε λοιπόν παρακάτω τις παραλλαγές του απόλυτου καλοκαιρινού σπιτικού αναψυκτικού, για να κάνετε οικονομία (θα χρειαστείτε 0.15 ευρώ ανά μερίδα), να το δώσετε στα παιδιά (παρακάτω θα βρείτε και μια εναλλακτική χωρίς γλυκαντικά) ή να περιποιηθείτε τους καλεσμένους σας!

Καλή σας απόλαυση!

Σπιτική λεμονάδα, χωρίς ζάχαρη [Μερίδες 8]

• 6 φρέσκα λεμόνια, για χυμό
• 1 λεμόνι σε φέτες, για την κανάτα
• 1 κ.γ. υγρή στέβια σε σταγόνες
• 1,8 lt νερό
• 1 κούπα παγάκια

Οδηγίες

Στύψτε τα λεμόνια και τοποθετήστε το χυμό τους σε μια μεγάλη κανάτα.

Προσθέστε το (παγωμένο) νερό στην κανάτα. Εναλλακτικά μπορείτε να το αντικαταστήσετε –κατά το ήμισυ ή εξολοκλήρου– με φυσικό ανθρακούχο νερό.

Ανακατέψτε στο μείγμα 1 κ.γ. υγρή στέβια, δοκιμάστε και δείτε αν θέλετε να προσθέσετε λίγο ακόμη για να γίνει η λεμονάδα πιο γλυκιά.

Κόψτε ένα ακόμα λεμόνι σε φέτες και ρίξτε το στην κανάτα.

Προσθέστε τον πάγο και σερβίρετε παγωμένη τη λεμονάδα.

Tips

• Δοκιμάστε να βάλετε εξαρχής φύλλα μέντας στην κανάτα. Θα της δώσει μια ξεχωριστή σπιρτάδα.
• Εναλλακτικά, μπορείτε να αντικαταστήσετε τη στέβια με χυμό λευκών σταφυλιών (σε αναλογία σε 4/1 με το χυμό λεμονιού) και να προσθέσετε (προαιρετικά) κουρκουμά στο μείγμα.

Γιώργος Μίλεσης, MSc Κλινικός Διαιτολόγος
george@milessis.gr
www.milessis.gr 
FB page: milessisgeorge

www.clickatlife.gr

Φτιάξτε έξι υγιεινά smoothies με λιγότερες από 150 θερμίδες

Το καλοκαίρι είναι ό,τι πρέπει γι’ αυτό το απολαυστικό, δροσερό και ωφέλιμο ρόφημα. Δείτε πώς να φτιάξετε διάφορες παραλλαγές, πλούσιες σε οφέλη, αλλά όχι και σε θερμίδες!

Φρούτα εποχής, παγάκια και λίγη φαντασία αρκούν για να φτιάξετε γευστικά smoothies που θα σας τονώσουν, θα σας χαρίσουν ενέργεια, οφέλη κι όλα αυτά χωρίς να σας φορτώσουν με πλήθος θερμίδων. Κι αν σας λείπει η φαντασία, σας δίνουμε έτοιμες συνταγές που εγγυώνται όλα τα παραπάνω.

Ροδάκινο-τζίντζερ
Η γλυκύτητα του ροδάκινου συνδυάζεται με την πιο καυτερή χροιά του τζίντζερ και το αποτέλεσμα; Σούπερ αντιοξειδωτικό!
Θα χρειαστείτε (για 2 μερίδες): 1 φλιτζάνι (250ml) αμυγδαλόγαλα, 2 φλιτζάνια (500ml) φέτες ροδάκινου με τη φλούδα, καλά πλυμένα, μισό κουταλάκι του γλυκού (2ml) τριμμένο τζίντζερ, μια χούφτα παγάκια, λίγο μέλι (προαιρετικό). Αναμείξτε τα όλα μαζί και έτοιμο! Θερμίδες: 100 ανά μερίδα.

Ενέργεια εσπεριδοειδών
Ποιος χρειάζεται καφεΐνη όταν μπορεί να αντλεί φυσική ενέργεια από τα σάκχαρα των φρούτων, συνδυάζοντάς τα με σίδηρο και φυλλικό οξύ;
Θα χρειαστείτε (για 2 μερίδες): 1 πορτοκάλι καθαρισμένο και ψιλοκομμένο χωρίς κουκούτσια, 1 λεμόνι καθαρισμένο και ψιλοκομμένο χωρίς κουκούτσια, 4 φύλλα σπανακιού, 2 καρότα καθαρισμένα και ψιλοκομμένα (ή σε ξύσμα), 1 ½ φλιτζάνι (275ml) αμυγδαλόγαλα, 1 ροδάκινο ξεφλουδισμένο και ψιλοκομμένο. Αναμείξτε τα όλα μαζί και στην υγειά σας! Θερμίδες: 143 ανά μερίδα.

Το πράσινο smoothie
Εδώ θα βρείτε πλήθος αντιοξειδωτικών και όλα τα καλά των πράσινων λαχανικών για άμεση τόνωση και ευεξία.
Θα χρειαστείτε: ½ φλιτζάνι (125ml) μύρτιλα, 1 κουταλιά της σούπας (15ml) σκόνη κακάο, ½ αβοκάντο, ½ μπανάνα, 1 χούφτα baby σπανάκι ή άλλα πράσινα λαχανικά της αρεσκείας σας, λίγο πιπέρι cayenne, 1 κουταλιά της σούπας (15ml) ωμό μέλι, 2 φλιτζάνια (500ml) νερό. Αναμείξτε όλα τα υλικά μέχρι το μείγμα να ομογενοποιηθεί. Θερμίδες: 97 ανά μερίδα.

Σπανάκι-φράουλα
Μην σας τρομάζει ο συνδυασμός. Η γλυκύτητα της φράουλας και της μπανάνας θα σας χαρίσουν μέγιστη απόλαυση και δροσιά.
Θα χρειαστείτε (για 2 μερίδες): ½ φλιτζάνι (125ml) γιαούρτι με χαμηλά λιπαρά, 2 φλιτζάνια (500ml) νερό, 1 μέτρια μπανάνα, 1 φλιτζάνι (250ml) ψιλοκομμένες φράουλες, 2 φλιτζάνια (500ml) ψιλοκομμένο φρέσκο σπανάκι, λίγο μέλι (προαιρετικό). Αναμείξτε όλα τα υλικά και δοκιμάστε το. Θερμίδες: 120 ανά μερίδα.

Κράνμπερι-τζίντζερ
Συνδυασμός που… σκοτώνει τις ελεύθερες ρίζες και χαρίζει αντιοξειδωτική προστασία στον οργανισμό σας, προσφέροντάς σας βιταμίνη C και σωστή ενυδάτωση.
Θα χρειαστείτε (για 2 μερίδες): 1 φλιτζάνι (250ml) κράνμπερι, μισό κουταλάκι του γλυκού (2ml) τριμμένο τζίντζερ, 1 κουταλιά της σούπας (15ml) μέλι, 2 φλιτζάνια (500ml) νερό καρύδας, μια χούφτα παγάκια. Αναμείξτε όλα τα υλικά μέχρι το μείγμα να ομογενοποιηθεί και απολαύστε το. Θερμίδες: 102 ανά μερίδα.

Πικάντικη… μπανάνα
Ίσως το πιο αρωματικό από όλα τα smoothies, αφού συνδυάζει μπανάνα με 3 αρωματικά και γεμάτα αντιοξειδωτικά μπαχαρικά: κανέλα, μοσχοκάρυδο και γαρίφαλο.
Θα χρειαστείτε (για 2 μερίδες): 2 μέτριες μπανάνες, μισό κουταλάκι του γλυκού (2ml) μοσχοκάρυδο, μισό κουταλάκι του γλυκού (2ml) κανέλα, μισό κουταλάκι του γλυκού γαρίφαλο, 1½  φλιτζάνι (375ml) αμυγδαλόγαλα, μια χούφτα παγάκια. Αναμείξτε όλα τα υλικά μαζί και το smoothie σας είναι έτοιμο. Θερμίδες: 133 ανά μερίδα.

/www.clickatlife.g

Ποια ελληνικά νησιά αξίζει να επισκεφτείτε τον Σεπτέμβριο;

Κάποιοι λένε ότι τυχεροί είναι όσοι πάνε διακοπές τον Σεπτέμβριο, μακριά από τα πλήθη, τα μελτέμια και την ακρίβεια της κορυφαίας περιόδου της σεζόν και μάλλον δεν έχουν άδικο. Ποια είναι τα νησιά, όμως, που αλλάζουν πρόσωπο τον πρώτο μήνα του φθινοπώρου και κάνουν τις διακοπές δυο φορές πιο απολαυστικές;

Νάξος
Το μεγαλύτερο νησί των Κυκλάδων είναι από αυτά που για να βρεις εισιτήριο πλοίου με αυτοκίνητο τον Αύγουστο, πρέπει να είσαι από των φρονίμων τα παιδιά και να το «κλείσεις» τουλάχιστον από την αρχή του καλοκαιριού. Τον Σεπτέμβριο, όμως, το σκηνικό αλλάζει: η πιο δημοφιλής παραλία του νησιού, ο Άγιος Προκόπης, γίνεται πιο χαλαρή για να απλώσετε την ψάθα σας, η Παλιά Χώρα μετατρέπεται σε πανέμορφο μέρος για να το περπατήσετε, χωρίς να σκοντάφτετε ο ένας πάνω στον άλλον, οι φωνές από παιδιά και οικογένειες μειώνονται σημαντικά και οι τιμές στα δωμάτια είναι ξεκάθαρα πιο χαμηλές. Αν ο καιρός το επιτρέπει επισκεφτείτε τη Μικρή Βίγλα στη δυτική ακτή του νησιού και μην παραλείψετε μια βόλτα στην Απείρανθο, το πιο όμορφο χωριό –για πολλούς- της Νάξου.

Μύκονος
Δεν είναι λίγοι αυτοί που την αποφεύγουν για να μη ζήσουν την κοσμοσυρροή του Αυγούστου στα Ματογιάννια, τους celebrities με τους παπαράτσι και τις αυξημένες τιμές του Αυγούστου. Αν και η σεζόν στο Νησί των Ανέμων δεν τελειώνει με το τέλος του Αυγούστου, παρ’ όλ’ αυτά τον Σεπτέμβριο τα πράγματα είναι σαφώς πιο ήρεμα με περισσότερους ξένους τουρίστες και οι ομορφιές του νησιού αναδεικνύονται πολύ περισσότερο. Τώρα είναι η ώρα να απολαύσετε βόλτα στην πολύ προσεγμένη και παραδοσιακά κυκλαδίτικη Χώρα του, με πλήθος από ασβεστωμένα σοκάκια, κατάλευκα σπίτια, ανεμόμυλους, καμπαναριά, να περάσετε από τη Μικρή Βενετία με τα κομψά και πολύχρωμα σπίτια ακριβώς πάνω από τη θάλασσα, τα Ματογιάννια, την πλατεία της Μαντώ Μαυρογένους κ.ο.κ. Κατευθυνθείτε στην Άνω Μερά, το χωριό της Μυκόνου, το οποίο κινείται σε πιο παραδοσιακούς ρυθμούς, στα 8 χιλιόμετρα από την πρωτεύουσα και τώρα που (σχεδόν) ο κάθε κατεργάρης έχει γυρίσει στον πάγκο του, να πάτε για μπάνιο στην Ελιά, την Ψαρού, την Αγία Άννα και το Καλό Λιβάδι. Μην περιμένετε να βρείτε έρημες παραλίες, αλλά σίγουρα δεν θα έχουν ούτη τη φασαρία, ούτε τους ανέμους του καλοκαιριού.

Πάρος
Από τον Ιούνιο μέχρι και τον Αύγουστο, το κυκλαδίτικο αυτό νησί γεμίζει σιγά-σιγά με νεαρό κόσμο που καταφτάνει για να διασκεδάσει στα όμορφα νυχτερινά στέκια της Νάουσας και να φλερτάρει στα διάφορα beach bar με μουσική στο μεσημεριανό μπάνιο. Αν δεν ανήκετε σε αυτόν τον κόσμο, η Παρος είναι ιδανική για τον Σεπτέμβριο, όπου θα απολαύσετε τις βουτιές σας στις ξεκούραστες Κολυμπήθρες, στην πιο άδεια Χρυσή Ακτή, θα κάνετε τη βόλτα σας το βράδυ στην κατάλευκη Νάουσα με τα μπαράκια και τα εστιατόρια που πλέον δεν είναι γεμάτα κόσμο, θα βρείτε με άνεση φθηνότερο δωμάτιο στο κέντρο της Νάουσας και θα περιηγηθείτε στα χωριά της, όπως στη Μάρπησσα, στον Πρόδρομο, το Πίσω Λιβάδι, αλλά και στην Παροικιά, το λιμάνι της, με την ησυχία σας, χωρίς καύσωνες και ενοχλητικά μελτέμια.

Κουφονήσια
Αν πρέπει να ξεχωρίσουμε ποιο νησί είναι κοντά στο να «βουλιάξει» τον Αύγουστο, τότε το δημοφιλές Άνω Κουφονήσι σίγουρα κερδίζει τον τίτλο. Ο λόγος είναι ότι εκτός από δημοφιλές κυρίως στη νεολαία, είναι και μικρό, κάτι που κάνει... στενάχωρα τα πράγματα τις περιόδους αιχμής. Τον Σεπτέμβριο θα βρείτε δωμάτιο με την άνεσή σας, θα περπατήσετε ευχάριστα απ’ άκρη σ’ άκρη του, θα κάνετε το μπάνιο σας στην Ιταλίδα και το Πορί χωρίς να εφάπτεται η ψάθα του διπλανού στη δική σας και η ζωή θα είναι σίγουρα πιο φθηνή, ξεκούραστη και χαλαρή. Οι πιο σκληροπυρηνικοί μπορούν να επισκεφτούν και το Κάτω Κουφονήσι, αν δεν τρομάζουν από την ερημιά του. 

/www.clickatlife.gr