αναρωτιέμαι αν υπάρχει ένα σχολείο να ξεμαθαίνεις. όσα μας μαθαίνουν από μικρή ηλικία. ότι η ζωή έχει νόημα όταν είσαι όμορφος, πλούσιος, επιτυχημένος, όταν δείχνεις τα προτερήματα και ποτέ τα ελαττώματά σου, όταν γελάς σε όλες τις φωτογραφίες σου και ποτέ δεν κλαις, όταν μόνο οι νίκες έχουν σημασία για τους άλλους και ποτέ οι ήττες, μας μαθαίνουν γράμματα και αριθμούς κι ανάγνωση και γεωγραφία και δε μένει χώρος να μας μάθουν συναισθήματα, με τη γεωγραφία της καρδιάς κανείς δεν ασχολείται, δε μένει χρόνος να μας μάθουν ανθρωπιά, ότι ο κόσμος δε γυρίζει γύρω από μας, ότι δεν είμαστε ένα «ξέρεις ποιος είμαι εγώ». θα ήθελα κάποιος να μας μαθαίνει ένα «ΞΕΡΩ ΠΟΙΟΣ ΕΙΣΑΙ ΚΙ ΕΣΥ», να μας διδάσκουν να νοιαζόμαστε από μικροί για τον διπλανό, τον γείτονα, ακόμα και για εκείνον που ζει στην άλλη άκρη του κόσμου. οι κυνικοί πάντα θα λένε «δε θα σώσεις τον κόσμο», «ό,τι και να κάνεις είναι σταγόνες στον ωκεανό», δεν είναι πιο όμορφο όμως να προσπαθείς από το να κάθεσαι να κρίνεις αυτούς που προσπαθούν, με όποιον τρόπο κι αν το κάνουν; στο κάτω κάτω όλοι οι ΩΚΕΑΝΟΙ από ΣΤΑΓΟΝΕΣ ΓΙΝΟΝΤΑΙ. κι εγώ θέλω πάντα να είμαι αυτή η σταγόνα, αυτή η μικρή προσπάθεια, αυτό το σχολείο που σε ξεμαθαίνει. να πιάνω τον μικρό μάριο από το χέρι που μεγάλωσε κι εκείνος με λίγα και να του πω Ξέρεις, δεν έχουν σημασία μόνο τα λεφτά, τα υλικά αγαθά, τα πτυχία, τα μεταπτυχιακά, οι σπουδές και τα βιογραφικά σου. Η ζωή σου θα είναι γεμάτη συναντήσεις με ανθρώπους που θα θυμούνται αν τους αγάπησες ή όχι, αν σε αγάπησαν ή όχι. κανείς δε θα θυμάται τις σπουδές σου, παρά μόνο τα συναισθήματα που τους προκάλεσες και που μοιράστηκες. κι οι άνθρωποι εδώ έχουν αυτό, συναισθήματα και τα μοιράζονται. η καρδιά μου έχει ξεχειλίσει από την αγάπη που βλέπω εδώ, με τρόπο που ξέρω ότι δε θα μπορέσω να σκεφτώ ποτέ όπως πριν. η Αφρική ήταν το σχολείο που με βοήθησε να ξεμάθω. κι έχουμε ανάγκη από σχολεία που να μαθαίνουν να είμαστε ΑΝΘΡΩΠΟΙ.

(το απόσπασμα από το βιβλίο «Το αγόρι, ο τυφλοπόντικας, η αλεπού και το άλογο», που έφερα μαζί γιατί είναι κομμάτι της ψυχής μου)

https://www.facebook.com/share/15vxn4f167/

Αναγνωστικο/schoolmarius

 

Υπάρχουν αξίες που δεν κοστολογούνται γιατί γεννιούνται από το βάθος της ψυχής και όχι από το βάρος του πορτοφολιού. Είναι τα αόρατα και άυλα χαρίσματα που δεν αποκτώνται με συναλλαγές αλλά με ήθος, χρόνο και πράξη. Τα λεφτά μπορούν να αγοράσουν δύναμη και πολυτέλεια, όχι όμως τρόπους, σεβασμό και ψυχική αρχοντιά.

Οι τρόποι δεν είναι επίδειξη αλλά στάση ζωής. Είναι η λεπτότητα που αναδύεται όταν αναγνωρίζεις την αξία του άλλου ακόμη κι όταν δεν έχεις τίποτα να κερδίσεις. Η ηθική δεν πωλείται ούτε δανείζεται, σμιλεύεται μέσα από επιλογές και από τη σιωπηλή μάχη του ανθρώπου με τον εαυτό του. Ο σεβασμός είναι η πιο σπάνια μορφή δικαιοσύνης, να στέκεσαι μπροστά στον άλλον και να τον βλέπεις ως ίσο, όχι ως μέσο. Ο χαρακτήρας δεν χτίζεται με λόγια αλλά με συνέπεια, είναι το αποτύπωμα που αφήνουμε στον κόσμο, ακόμη κι όταν δεν μας βλέπει κανείς.

Η κοινή λογική είναι η απλή σοφία του μέτρου, αυτό που ενώνει τους ανθρώπους πέρα από γνώμες και συμφέροντα. Η εμπιστοσύνη χτίζεται αργά, πέτρα την πέτρα, με βλέμματα, πράξεις και υποσχέσεις που τηρούνται. Κανένα νόμισμα δεν αγοράζει αυτή τη σιωπηλή γέφυρα. Η υπομονή είναι η τέχνη του χρόνου, να περιμένεις χωρίς να χάνεις την πίστη σου, να αντέχεις χωρίς να σκληραίνεις.

Η κλάση δεν είναι ρούχο ή τίτλος, είναι ο τρόπος που περπατάς μέσα στον κόσμο χωρίς να χρειάζεσαι επιβεβαίωση. Η αξιοπρέπεια είναι η σιωπηλή φλόγα που δεν σβήνει ακόμη κι όταν όλα γύρω καταρρέουν, είναι η επίμονη δήλωση του ανθρώπου πως είμαι και αξίζω, ανεξάρτητα από χρήμα ή θέση. Και τέλος η αγάπη, το μόνο πράγμα που όσο περισσότερο δίνεις τόσο περισσότερο έχεις. Η αγάπη δεν αγοράζεται γιατί δεν είναι συναλλαγή, είναι δώρο, προσφορά, υπέρβαση του εγώ.

Σε έναν κόσμο που μετρά τα πάντα σε τιμές, αυτά τα δέκα ανεκτίμητα αγαθά θυμίζουν ότι η ουσία της ζωής δεν μετριέται, δεν υπογράφεται, δεν εξαγοράζεται. Το χρήμα μπορεί να ανοίξει πόρτες αλλά μόνο η ψυχή ανοίγει καρδιές. Μπορεί να εξασφαλίσει άνεση αλλά ποτέ δεν χαρίζει πληρότητα. Γιατί ό,τι αξίζει πραγματικά δεν έχει τιμή, έχει βάθος.

Θέλει τρόπο να το ζήσεις, ήθος να το κρατήσεις και αγάπη να το μοιραστείς.

Αυτά δεν αποκτώνται με χρήμα, παρά μόνο με ψυχή, γιατί πρέπει πρώτα να τα καλλιεργήσεις μέσα σου, για να τα βιώσεις αληθινά.

📷 Web

✍️ Leonidas