..

ΕΤΣΙ...

Ψάχνετε θεραπεία για τη μέση;;; Ορίστε η λύση...

Ψάχνετε θεραπεία για τη μέση;;; Ορίστε η λύση... Όπως έχουμε πει επανειλημμένως, είναι ισχυρή μας πεποίθηση ότι όλες ανεξαιρέτως οι ασθένειες προέρχονται από την ψυχολογική κατάσταση του ατόμου. Παρόλο που η θεώρηση αυτή γίνεται ολοένα και πιο αποδεκτή στη σύγχρονη Ελληνική Κοινωνία, η συντριπτική πλειοψηφία σπεύδει στην καταπολέμηση του συμπτώματος στον πρώτο πόνο που θα συναντήσει. Αυτό σημαίνει ότι η αποδοχή αυτή έχει γίνει μόνο σε ένα νοητικό επίπεδο. Το έχουμε πει και θα το ξαναπούμε, πιστεύουμε ότι όλες, μα όλες οι ασθένειες έχουν την ρίζα τους στην ψυχολογία μας και έπεται ο βασικότατος επίσης ρόλος της διατροφής και της άσκησης. Ήδη, ακόμα και η συμβατική ιατρική εχει στραφεί και παίρνει πλέον πολύ σοβαρά τον συναισθηματικό ή νοητικό παράγοντα του ασθενή. Ωστόσο, όταν προτείνονται σχετικές λύσεις, η Παγκόσμια Φαρμακοβιομηχανία φροντίζει για τον αποκεφαλισμό και την εξόντωση όλων όσων υπερασπίζονται τέτοιες λύσεις, ακόμα κι αν αυτοί που τα υπερασπίζονται είναι οι ίδιοι γιατροί. (Φαντάζομαι οι λόγοι είναι αυτονόητοι) Ένα τρανό παράδειγμα είναι ο Δρ Χάμερ που απέδειξε ότι ο καρκίνος έχει μοναδική αιτία τη συναισθηματική και νοητική κατάσταση του ασθενούς. (Διαβάστε για τον Χάμερ εδώ)και ως τέτοια πρέπει να αντιμετωπίζεται: Χωρίς φάρμακα, χωρίς χημειοθεραπείες, μόνο με ψυχολογική υποστήριξη! (Σύμφωνα πάντα με τον Δρ Χάμερ) Το αποτέλεσμα ήταν να τον διώξουν με κάθε μέσο, μέχρι που τον φυλάκισαν σε φυλακές υψίστης ασφαλείας, σαν να ήταν ο χειρότερος εγκληματίας. Το αποτέλεσμα; Μετά από δεκάδες δικαστήρια, αθωώθηκε γιατί απέδειξε ότι είχε θεραπεύσει το 95% των καρκινοπαθών ασθενών του σε αντίθεση με την συμβατική τότε ιατρική που σκότωνε το 95% των ασθενών της. Ωστόσο, σε αυτό το άρθρο παρουσιάζουμε άλλον έναν καταξιωμένο γιατρό, τον Δρ Τζον Σαρνο ο οποίος σπούδασε ορθοπεδικός και η κλινική του εμπειρία τον οδήγησε να προσεγγίσει τα σύνδρομα πόνου της σπονδυλικής στήλης τελείως διαφορετικά. Τα αποτελέσματα της μεθόδου που ανέπτυξε είναι εξαιρετικά και έχει θεραπεύσει χιλιάδες ασθενείς, αποκαθιστώντας την ποιότητα ζωής τους. Όλα τα παρακάτω αποσπάσματα είναι από το βιβλίο του "Ο ΠΟΝΟΣ ΤΗΣ ΜΕΣΗΣ" - "Κατανόηση των αιτιών και θεραπεία" Εκδ. ΡΕΩ (Μπορείτε να το βρείτε και στο Ιντερνετ και στα βιβλιοπωλεία). Σας συνιστούμε να το προμηθευτείτε γιατί είναι ένας θησαυρός γνώσης και οι πληροφορίες του είναι ανεκτίμητες. Εξάλλου περιέχονται και άλλες ζωτικές πληροφορίες για την μεθοδολογία του. Ο ίδιος ο Δρ Σάρνο μας πληροφορεί ότι σε πολλές περιπτώσεις η ίδια η ανάγνωση του βιβλίου ήταν αρκετή για να απαλλάξει τον ασθενή από το πρόβλημα... "Το βιβλίο αυτό διαδέχεται το προηγούμενο βιβλίο μου, με τίτλο "Η κυριαρχία της σκέψης στον πόνο της μέσης", που εκδόθηκε το 1984 και περιγράφει μια διαταραχή, γνωστή με την ονομασία Σύνδρομο εξ Εντάσεως προκαλούμενης Μυοσίτιδας* (ΣΕΜ), το οποίο πιστεύω ότι αποτελεί την κύρια αι­τία της συνήθους επώδυνης προσβολής που εντοπίζεται στη μέση, τον αυχένα, τους ώμους, τους γλουτούς και τα άκρα. Στα χρόνια που μεσολάβησαν από την έκδοση του πρώτου βιβλίου, ανέπτυξα περαιτέρω και αποσαφήνισα τις απόψεις μου όσον αφορά στον τρόπο διάγνωσης και θεραπείας του ΣΕΜ. Τα νέα δεδομένα και τα συμπεράσματα βρίσκονται στο βιβλίο που κρατάτε στα χέρια σας. Με την πάροδο των χρόνων, η συχνότητα εμφάνισης του συνδρόμου αυξήθηκε τόσο πολύ, ώστε το σύνδρομο είναι πλέον πρόβλημα δημόσιας υγείας μεγάλων διαστάσεων. Σύμφωνα με τις στατιστικές, περίπου το 8ο% του πληθυσμού έχει προσβληθεί του­λάχιστον μία φορά από αυτή την επώδυνη κατάσταση. Δεν γνωρίζω κανέναν ασθενή με πόνο στον αυχένα, τους ώμους, τη μέση ή τους γλουτούς που να μην πιστεύει ότι ο πόνος του οφείλεται σε τραυματισμό, δηλαδή σε κάποιο «χτύπη­μα» που προκλήθηκε κατά τη διάρκεια σωματικής δραστηριότη­τας. «Χτύπησα την ώρα που έτρεχα (ή που έπαιζα μπάσκετ, τένις, μπόουλινγκ κτλ.)», ή «ο πόνος εμφανίστηκε μόλις σήκωσα την κορούλα μου» ή «όταν προσπάθησα να ανοίξω το παράθυρο που είχε φρακάρει», ή «πριν από δέκα χρόνια είχα ένα ατύχημα με το αυτοκίνητο και από τότε έχω επαναλαμβανόμενες κρίσεις πόνου στη μέση μου». Η σύνδεση του πόνου με κάποιο τραυματισμό είναι βαθιά ριζωμένη στη συνείδηση μας. Φυσικά, αν ο πόνος εμφανισθεί τη στιγμή που κάποιος καταπιάνεται με μια σωματική δραστηριότη­τα, είναι αναμενόμενο να τον αποδώσει σε αυτή. (Όμως, όπως θα δούμε στη συνέχεια, η λογική αυτή σύνδεση είναι συχνά απατη­λή). Αυτή η διαδεδομένη άποψη, σύμφωνα με την οποία η μέση είναι ευπαθής και μπορεί να τραυματιστεί εύκολα, είναι άκρως επι­κίνδυνη για τον κόσμο, θα λέγαμε, καταστροφική. Αυτή η νοοτροπία καλλιεργείται από τους γιατρούς και τους άλλους θεραπευτές εδώ και χρόνια. Υποτίθεται ότι ο πόνος της μέ­σης, του αυχένα, του ώμου και των γλουτών οφείλεται σε τραυματι­σμό ή σε ασθένεια της σπονδυλικής στήλης και άλλων οστών ή σε αδυναμία των μυών και των συνδέσμων που τα περιβάλλουν -χω­ρίς να υπάρχει επιστημονική επικύρωση των απόψεων αυτών. Από την άλλη μεριά υπάρχει η δική μου άποψη, την οποία εφαρμόζω επί δεκαεπτά χρόνια, με πολύ ικανοποιητικά αποτε­λέσματα. Παρατήρησα ότι στην πλειοψηφία των περιπτώσεων, ο πόνος είναι απόρροια μιας κατάστασης των μυών, των νεύρων, των τενόντων και των συνδέσμων, που οφείλεται σε ένταση. Τα υψηλότατα ποσοστά επιτυχίας που δίνει το απλό, γρήγορο και ολοκληρωμένο θεραπευτικό πρόγραμμα που προτείνω είναι η κα­λύτερη απόδειξη. Η εμμονή της ιατρικής με τη σπονδυλική στήλη οφείλεται στην ίδια τη θεμελιώδη θεώρηση της ιατρικής φιλοσοφίας και εκπαίδευσης. Ο προσανατολισμός της σύγχρονης ιατρικής είναι, ως επί το πλείστον, μηχανικός και δομικός. Το σώμα αντιμετωπί­ζεται ως εξαιρετικά περίπλοκη μηχανή και η ασθένεια ως δυσλει­τουργία της, που προκαλείται από μόλυνση, τραυματισμό, κληρο­νομικές ανωμαλίες, εκφυλισμό ή καρκίνο. Ταυτοχρόνως, η ιατρική κοινότητα είναι «ερωτευμένη» με τα εργαστήρια, πιστεύοντας ότι τίποτα δεν είναι έγκυρο αν δεν είναι δυνατό να δοκιμαστεί και να επιβεβαιωθεί εργαστηριακά. Η συμβολή του εργαστηρίου στην ιατρική πρόοδο είναι φυσικά αναμφισβήτητη (ας θυμηθούμε την πενικιλίνη και την ινσουλίνη), δυστυχώς όμως υπάρχουν και πράγ­ματα που δύσκολα διερευνώνται στο εργαστήριο. Ένα από αυτά είναι η νόηση και ο εγκέφαλος. Επίσης και τα συναισθήματα δεν προσφέρονται για πειραματισμούς με δοκιμαστικούς σωλήνες και μετρήσεις. Έτσι, η σύγχρονη ιατρική επιλέγει να τα αγνοεί, πεπει­σμένη ότι, ούτως ή άλλως, έχουν ελάχιστη σχέση με την υγεία ή την αρρώστια. Ως εκ τούτου, η πλειονότητα των γιατρών θεωρεί ό­τι τα συναισθήματα δεν συνεισφέρουν στην πρόκληση οργανικών διαταραχών, αν και υπάρχουν πολλοί που θα αναγνώριζαν ότι ενδεχομένως επιδεινώνουν μία ασθένεια που έχει ήδη εμφανιστεί και οφείλεται σε «οργανικά» αίτια. Γενικά, οι γιατροί αισθάνονται αμηχανία όταν αντιμετωπίζουν ένα πρόβλημα που συνδέεται με συγκινήσεις. Έχουν την τάση να διαχωρίζουν αυστηρά τα «πράγ­ματα του μυαλού» από τα «πράγματα του σώματος» και αισθάνο­νται άνετα μόνο όταν εμπλέκονται με τα τελευταία. ΠΟΙΟΙ ΠΡΟΣΒΑΛΛΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΣΕΜ; Θα μπορούσε να πει κανείς ότι το ΣΕΜ μας ακολουθεί από τη γέννηση μέχρι το θάνατο, μιας και εμφανίζεται ακόμα και σε παιδιά, αν και όχι πριν από τα πέντε ή τα έξι τους χρόνια. Ακόμα και οι λεγόμενοι «πόνοι ανάπτυξης» των παιδιών είναι στην πραγματικότητα σύνδρομο ΣΕΜ. ΤΑ ΜΕΡΗ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ ΠΟΥ ΕΚΔΗΛΩΝΕΤΑΙ ΤΟ ΣΕΜ ΟΙ ΜΥΕΣ Ο ιστός που σχετίζεται κυρίως με το ΣΕΜ είναι ο μυικός εξού και η ονομασία Σύνδρομο εξ Εντάσεως προκαλούμενης Μυοσίτιδας. Οι μόνοι μύες που είναι ευάλωτοι στο ΣΕΜ είναι του αυχένα και όλοι οι μυς της πλάτης και των γλουτών οι οποίοι συνολικά αναφέρονται ως μύες στάσης. ΤΑ ΝΕΥΡΑ Ο δεύτερος ιστός που εμπλέκεται στο Σύνδρομο είναι ο νευρικός ιστός, που συνήθως αναφέρεται ως περιφερειακά νεύρα. Όπως είναι αναμενόμενο, τα νεύρα που επηρεάζονται περισσότερο είναι εκείνα που βρίσκονται στους ευπαθείς μυς. ΤΕΝΟΝΤΕΣ ΚΑΙ ΣΥΝΔΕΣΜΟΙ Στο Σύνδρομο περιλαμβάνονται και διάφορα είδη τενοντίτιδας, περιλαμβανομένου και του αγκώνα του τενίστα. Σύμφωνα με την εμπειρία μου όμως, το πιο συνηθισμένο σημείο που προσβάλλεται από τενοντίτιδα δεν είναι ο αγκώνας, αλλά το γόνατο. Άλλες συνηθισμένα σημεία είναι το πόδι, ο αστράγαλος, ο Αχίλειος τένοντας και ο ώμος. Ο ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ ΤΗΣ ΕΝΑΡΞΗΣ ΤΟΥ ΣΕΜ Η ΞΑΦΝΙΚΗ ΚΡΙΣΗ Ίσως ο πλέον συνηθισμένος και σίουρα τρομακτικότερος τρόπος εκδήλωσης του Συνδρόμου είναι η ξαφνική προσβολή. Εμφανίζεται χωρίς προειδοποίηση και ο πόνος είναι συνήθως εξουθενωτικός. Προσβάλλεται συνήθως η μέση, συμπεριλαμβανομένου των οσφυικών ή των γλουτιαίων μυών, ή και των δύο. Πολλές φορές οι ασθενείς αναφέρουν ότι τη στιγμή που εμφανίστηκε ο πόνος, άκουσαν κάποιου είδους θόρυβο σαν σπάσιμο , κροτάλισμα, ή σκάσιμο. Είναι σίγουροι ότι κάτι έχει σπάσει. Στην πραγματικότητα τίποτα τέτοιο δεν έχει συμβεί, αλλά ο ασθενής θα μπορούσε να ορκιστεί ότι έγινε κάποιου είδους ζημιά στον σκελετό του. Άλλα μέρη ξαφνικών επεισοδίων που μπορούν να εμφανιστούν είναι στον αυχένα, τους ώμους και το πάνω τμήμα της πλάτης. Η ΣΤΑΔΙΑΚΗ ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΤΟΥ ΠΟΝΟΥ Στις περισσότερες από τις μισές περιπτώσεις ΣΕΜ, ο πόνος εμφανίζεται και εξελίσσεται σταδιακά, χωρίς κάποιο δραματικό ξέσπασμα. Σε μερικές περιπτώσεις δεν υπάρχει κανένα επεισόδιο στο οποίο θα μπορούσε να αποδοθεί. Σε άλλες, προηγείται ένα συμβάν και ο πόνος ακολουθεί, είτε ώρες, είτε μέρες είτε εβδομάδες αργότερα. Η ΧΡΟΝΙΚΗ ΣΤΙΓΜΗ ΤΗΣ ΕΜΦΑΝΙΣΗΣ ΤΟΥ ΠΟΝΟΥ Είτε πρόκειται για ξαφνική είτε για σταδιακή εισβολή, πρέπει να αναρωτηθούμε για ποιο λόγο εμφανίζεται ο πόνος, τη στιγμή που εμφανίζεται. Μην ξεχνάτε ότι το πραγματικό συμβάν, ακόμα κι αν ήταν συνταρακτικό, δεν είναι παρά το έναυσμα. Η απάντηση στο προηγούμενο ερώτημα, πρέπει φυσικά να αναζητηθεί στην ψυχολογική κατάσταση του καθενός. Μερικές φορές η αιτία είναι προφανής: κάποιο οικονομικό πρόβλημα, μία ασθένεια, ακόμα και ένα γεγονός που κανονικά θεωρείται ευχάριστο, όπως ο γάμος ή η γέννηση ενός παιδιού. Είχα αρκετούς ασθενείς με ιδιαίτερα αντα­γωνιστικό χαρακτήρα των οποίων ο πόνος εμφανίστηκε κατά τη διάρκεια μιας αθλητικής αναμέτρησης, για παράδειγμα, κατά τη διάρκεια ενός αγώνα τένις. Φυσικά, συμπέραναν ότι «χτύπησαν» κατά τον αγώνα. Όταν συνειδητοποίησαν ότι είχαν ΣΕΜ, παραδέ­χτηκαν ότι είχαν μεγάλο άγχος για την αναμέτρηση. Δεν είναι οι περιστάσεις αυτές καθαυτές που καθορίζουν την πιθανή εκδήλωση μιας σωματικής αντίδρασης, αλλά ο βαθμός του άγχους και του θυμού που γεννιέται με αφορμή τις περιστάσεις. Σημασία έχει το συναίσθημα που προκύπτει και καταστέλλεται, καθώς έχουμε την τάση να καταπνίγουμε τα συναισθήματα τα οποία προκαλούν δυσαρέσκεια, πόνο ή ντροπή. Αυτά τα κατα­πιεσμένα συναισθήματα είναι ο παράγοντας που προκαλεί το ΣΕΜ και άλλες ανάλογες διαταραχές. Άγχος και θυμός είναι δύο από αυτά τα συναισθήματα που θα προτιμούσαμε να μην βιώνουμε, και έτσι το μυαλό προσπαθεί να τα κρατά, όταν μπορεί, στην πε­ριοχή του υποσυνείδητου. Όλα αυτά αναλύονται περισσότερο στο κεφάλαιο «Η ψυχολογία του ΣΕΜ». (Σημείωση Ο θυμός είναι φυσιολογικό και υγιές συναίσθημα το οποίο πρέπει να εκδη­λώνεται και να εκτονώνεται, όταν οι συνθήκες το επιβάλλουν (μέσα στα πλαίσια της κοινωνικής συμβίωσης και ανεκτικότητας). Σε αντίθετη περίπτωση κατα­πιέζεται, απωθείται στο ασυνείδητο και προκαλεί είτε μόνιμη οργή και ευερεθι­στότητα είτε κατάθλιψη. Οι περισσότεροι άνθρωποι φοβούνται και αποφεύγουν να εκφράσουν ανοικτά τον θυμό τους με αποτέλεσμα να τον καταστέλλουν. Η στάση αυτή εδραιώνεται στη νηπιακή και πρώτη παιδική ηλικία, δηλαδή στην κρίσιμη περίοδο διαμόρφωσης του χαρακτήρα, και οφείλεται αφενός στην ανα­τροφή τους, η οποία απαγόρευε κάθε εκδήλωση επιθετικότητας, και αφετέρου στον φόβο τους ότι οποιαδήποτε έκφραση οργής προς τους γονείς θα είχε ως αποτέλεσμα να χάσουν για πάντα την αγάπη τους.) Φυσικά, υπάρχουν και ασθενείς που ισχυρίζονται ότι: «Δεν υπήρχε κανένα απολύτως πρόβλημα στη ζωή μου, τη στιγμή που εμφανίστηκε το πρόβλημα». Όταν, όμως, υπεισέλθουμε στις λεπτομέρειες και στα προβλήματα της καθημερινότητας, γίνε­ται φανερό ότι το συγκεκριμένο άτομο βιώνει διαρκώς άγχος. Πιστεύω ότι αυτοί οι άνθρωποι συσσωρεύουν συνεχώς άγχος το οποίο όταν ξεπεράσει κάποιο όριο πυροδοτείται η έναρξη των συ­μπτωμάτων τους. Αν κάποιος τους επισημάνει αυτή την κατάστα­ση, δεν δυσκολεύονται ιδιαίτερα να αναγνωρίσουν ότι ανήκουν στο είδος των τελειομανών και υπεύθυνων ανθρώπων, που υποσυ­νείδητα αναπτύσσουν έντονο άγχος και θυμό εξαιτίας της πίεσης που υφίστανται στην καθημερινή τους ζωή. Η ΒΡΑΔΥΦΛΕΓΗΣ ΕΚΡΗΞΗ Υπάρχει άλλη μία ενδιαφέρουσα μορφή εκδήλωσης του συνδρό­μου που παρατηρείται εξίσου συχνά. Στην περίπτωση αυτή, οι ασθενείς, αφού περάσουν μια ιδιαίτερα πιεστική περίοδο που διαρκεί εβδομάδες ή και μήνες, όπως μια αρρώστια στην οικογέ­νεια ή μια οικονομική κρίση, χωρίς να παρουσιάσουν οργανικό πρόβλημα, μία ή δύο εβδομάδες αργότερα προσβάλλονται από πόνο στη μέση, είτε απότομα είτε σταδιακά. Δηλαδή, ενώ στάθη­καν στο ύψος των περιστάσεων αντιμετωπίζοντας επιτυχώς τη δυσκολία, μόλις η τελευταία παρέρχεται, εμφανίζεται ο πόνος, ενδεχομένως ως αντίδραση στο συσσωρευμένο άγχος που απειλεί να τους κατακλύσει. Αν δούμε το θέμα από μια άλλη οπτική γωνία, ίσως κατά τη διάρκεια της κρίσης δεν αρρώστησαν διότι όλη η συναισθηματική τους ενέργεια αναλώθηκε στην προσπάθεια να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα. Μια τρίτη πιθανότητα είναι να προκαλεί η κατάσταση αρκετό συναισθηματικό πόνο και να αποσπά την προσοχή του ασθενούς σε τέτοιο σημείο, ώστε να μη χρειάζεται ο σωματικός πόνος για να στρέφει την προσοχή του μακριά από τα καταπιεσμένα και ανεπι­θύμητα συναισθήματα, όπως το άγχος και ο θυμός. Αν η δυστυχία που αισθάνεται είναι αρκετή, δεν έχει ανάγκη άλλων μηχανισμών για τον περισπασμό της προσοχής του. Όποια κι αν είναι η ψυχολογική της εξήγηση, η αντίδραση που περιγράψαμε είναι συνηθισμένη κι είναι σημαντικό να την αναγνωρίζουμε, ώστε να μην αποδίδουμε τον πόνο της μέσης σε σωματικά αίτια. ΤΟ ΣΥΝΔΡΟΜΟ ΤΩΝ ΔΙΑΚΟΠΩΝ ΚΑΙ ΤΟΥ ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟΥ Η δημιουργία άγχους εξαρτάται κυρίως από τα επιμέρους στοι­χεία της δομής της προσωπικότητας μας. Οι ασθενείς συχνά ανα­φέρουν ότι προσβάλλονται σχεδόν πάντα από επώδυνα επεισόδια όταν βρίσκονται σε διακοπές ή ότι, αν ο πόνος έχει ήδη εκδηλωθεί, επιδεινώνεται κατά τη διάρκεια του Σαβ βατοκύ ριακου. Για ο­ρισμένους, η αιτία είναι προφανής: η απομάκρυνση από την εργα­σία ή την επιχείρηση που έχουν τους δημιουργεί τεράστιο άγχος. Η εικόνα αυτών των ασθενών μοιάζει κάπως με τη βραδυφλεγή αντίδραση που περιγράψαμε προηγουμένως. Όσο βρίσκονται στην απασχόληση τους, «εκτονώνουν» το άγχος τους. Όταν όμως απομακρύνονται, ενώ υποτίθεται ότι θα ξεκουραστούν, το άγχος συσσωρεύεται και εμφανίζονται συμπτώματα. ΤΟ ΣΥΝΔΡΟΜΟ ΤΩΝ ΓΙΟΡΤΩΝ Ακούμε ή διαβάζουμε συχνά ότι οι γιορτές δημιουργούν στρες. Μια περίοδος που θα έπρεπε να ισοδυναμεί με χαλάρωση και διασκέδαση αποδεικνύεται συνήθως δυσάρεστη για ορισμένους ανθρώπους. Ο αριθμός των ασθενών που αναφέρουν ότι το ΣΕΜ εμφανίστηκε λίγο πριν, κατά τη διάρκεια ή λίγο μετά τις εορταστι­κές περιόδους είναι πολύ μεγάλος. Ο λόγος είναι προφανής: αυτές οι γιορτές συνοδεύονται από πολλή δουλειά, ειδικά για τις γυναίκες, οι οποίες, σύμφωνα με τις συνήθειες της χώρας μας, αναλαμβάνουν την ευθύνη να οργανώ­σουν και να προετοιμάσουν τις γιορτινές δραστηριότητες. Επιπλέ­ον, όλα αυτά είναι κοινωνικά απαραίτητο να γίνονται με χαμόγελο και ευχάριστη διάθεση. Δυστυχώς, οι περισσότερες γυναίκες συνή­θως αγνοούν εντελώς ότι αυτή η συμπεριφορά, που κατά κάποιο τρόπο τους επιβάλλεται, τους δημιουργεί τεράστια πίεση και γι' αυτό εκπλήσσονται όταν ξαφνικά εμφανίζεται ο πόνος. Ανακεφαλαιώνοντας, θα πούμε ότι το Σύνδρομο εξ Εντάσεως προ­καλούμενης Μυοσιτίδας προσβάλλει τους μυς στάσης, τα νεύρα που βρίσκονται μέσα και γύρω τους και διάφορους τένοντες και συνδέσμους των άνω και κάτω άκρων. Οι πληγείσες περιοχές πο­νούν και ενίοτε προκαλούν αίσθημα μυρμηγκιάσματος και/ή αδυ­ναμίας. Οι μορφές και τα σημεία όπου εμφανίζονται τα συμπτώμα­τα είναι πολλά. Σημαντική επίσης διαφοροποίηση παρουσιάζεται ως προς την ένταση του πόνου, που ποικίλλει από ήπια ενόχληση έως ολική σχεδόν ανικανότητα. Ο ασθενής με ΣΕΜ υποφέρει από επεισόδια που επαναλαμ­βάνονται, φοβάται διαρκώς την ενδεχόμενη επανεμφάνιση τους, αναστέλλει ή περιορίζει τη σωματική του δραστηριότητα, οι δε συμβατικές θεραπείες στις οποίες υποβάλλεται αποτυγχάνουν. Τα συμπτώματα του πόνου, του μουδιάσματος, του μυρμη­γκιάσματος και της αδυναμίας προκαλούνται από τον εγκέφαλο, προκειμένου το άτομο να αυθυποβάλλεται πιστεύοντας ότι υπο­φέρει από κάποιο οργανικό πρόβλημα. Για τους περισσότερους ανθρώπους, γιατρούς και μη, «οργανικό πρόβλημα» σημαίνει τραυματισμό, αδυναμία, ανικανότητα, εκφυλισμό, ή συνδυασμό των προηγουμένων. Ο πόνος συχνά ξεκινά ταυτόχρονα και αποδί­δεται σε κάποια σωματική δραστηριότητα, όσο πιο έντονη, τόσο πιο εύκολα πιστευτή. Ο ασθενής δεν μπορεί παρά να συμπεράνει ότι συνέβη κάποιος τραυματισμός ή μετατόπιση σπονδύλου. Εξού και η συνηθισμένη περιγραφή του γεγονότος με την πρόταση «Μου βγήκε η μέση». Σημαντικό ρόλο στην ενίσχυση της άποψης περί της δομικής βλάβης παίζει η πανίσχυρη τάση των ανθρώπων να αυτοπρογραμματίζονται να φοβούνται διάφορα απλά και συνηθισμένα πράγ­ματα, όπως να κάθονται, να στέκονται όρθιοι, να σκύβουν ή να σηκώνουν βάρος. Η τελική συνέπεια των συμπτωμάτων, των φόβων και των αλ­λαγών στον τρόπο ζωής και τις καθημερινές δραστηριότητες είναι η δημιουργία ενός ατόμου, που όλη του η προσοχή είναι στραμμέ­νη στο σώμα του. Όπως θα φανεί στη συνέχεια, αυτός ακριβώς είναι ο σκοπός του Συνδρόμου: να δημιουργήσει δηλαδή έναν αντι­περισπασμό, ώστε ο ασθενής να αποφύγει να βιώσει ανεπιθύμητα συναισθήματα. Το αντίτιμο φαίνεται βαρύ, ωστόσο οι βαθύτερες διεργασίες του νου δεν είναι ακόμα πλήρως κατανοητές και μόνο υποθέσεις μπορούμε να κάνουμε για τον βαθμό στον οποίο απο­στρέφεται αυτά τα τρομακτικά και επώδυνα συναισθήματα. Η ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΣΕΜ ΕΝΤΑΣΗ Ο όρος ένταση αναφέρεται σε συναισθήματα που γεννιούνται στο ασυνείδητο και σε μεγάλο βαθμό παραμένουν εκεί. Αυτά τα συναισθήματα είναι αποτέλεσμα μιας σύνθετης αλληλεπίδρασης μεταξύ διαφορετικών περιοχών του νου και ανάμεσα στο νου και τον εξωτερικό κόσμο. Πολλά από αυτά είναι δυσάρεστα και οδυνηρά, είτε προκαλούν στενοχώρια και αίσθημα ντροπής, επομένως κατά κάποιο τρόπο απορριπτέα από εμάς και/ή από την κοινωνία κι έτσι τα απωθούμε (καταπιέζουμε). Πρόκειται για άγχος, θυμό και αισθήματα χαμηλής αυτοεκτίμησης (αισθήματα κατωτερότητας). Καταπιέζονται διότι το μυαλό μας δεν θέλει να τα βιώσουμε, ούτε να γίνουν αντιληπτά από τους άλλους. Είναι πιθανόν ότι, αν μας δινόταν η ευκαιρία μιας συνει­δητής επιλογής, οι περισσότεροι θα αποφασίζαμε να τα αντιμε­τωπίσουμε. Όμως, λόγω της ιδιοσυστασίας του ανθρώπινου νου, τέτοιου είδους συναισθήματα απωθούνται αμέσως και αυτομάτως. Δεν υπάρχει δυνατότητα επιλογής. Συμπερασματικά λοιπόν, θα λέγαμε ότι η όρος ένταση χρησι­μοποιείται εδώ, αναφερόμενος σε καταπιεσμένα και μη αποδεκτά συναισθήματα. ΣΤΡΕΣ Ο όρος στρες συγχέεται συνήθως με την ένταση και συνήθως συμπεριλαμβάνει οτιδήποτε συναισθηματικά αρνητικό. Εγώ τον χρησιμοποιώ όταν θέλω να αναφερθώ σε οποιοδήποτε παράγο­ντα, επιρροή ή κατάσταση θέτει σε δοκιμασία, καταπονεί ή, με ο­ποιοδήποτε τρόπο, πιέζει το άτομο. Μπορούμε να καταπονηθούμε (στρεσαριστούμε) σωματικά ή συναισθηματικά. Η υπερβολική ζέ­στη ή το υπερβολικό κρύο είναι φυσικοί στρεσογόνοι παράγοντες, ενώ μια απαιτητική δουλειά ή τα διάφορα οικογενειακά προβλήματα, συναισθηματικοί. Το στρες που συνδέεται με το ΣΕΜ προκαλεί συναισθηματικές αντιδράσεις που πρέπει να καταπιεστούν. Η εργασία του δρ. Χανς Σέλιε είναι η πρώτη που επισήμανε την επίδραση του στρες στο σώμα. Η έρευνα και το συγγραφικό του έργο υπήρξαν γόνιμα και συγκαταλέγονται στα μεγάλα ιατρι­κά επιτεύγματα του 20ού αιώνα. Ο ορισμός του δρ. Σέλιε για το βιολογικό στρες είναι ο εξής: «η μη συγκεκριμένη αντίδραση του σώματος σε οτιδήποτε απαιτείται από αυτό». Το στρες μπορεί να οφείλεται είτε σε εξωτερικούς είτε σε ε­σωτερικούς παράγοντες. Στην πρώτη κατηγορία περιλαμβάνονται η εργασία, τα οικονομικά προβλήματα, μια ασθένεια, η αλλαγή εργασιακού περιβάλλοντος, η μετακόμιση, οι απαιτήσεις που δημιουργούνται από τη φροντίδα παιδιών ή γονέων. Ωστόσο, οι εσωτερικοί παράγοντες φαίνεται ότι παίζουν σημαντικότερο ρόλο στη δημιουργία έντασης. Είναι τα χαρακτηριστικά της προσωπικό­τητας του καθενός, για παράδειγμα, η ευσυνειδησία, η τελειομα­νία, η ανάγκη διάκρισης κ.ο.κ. Οι άνθρωποι θεωρούν συχνά ότι η πολύ πιεστική εργασία που κάνουν τους προκαλεί ένταση. Αν όμως, δεν ήταν τόσο ευσυνείδητοι, προσπαθώντας να ανταποκρι­θούν όσο καλύτερα γίνεται, αν δεν προσπαθούσαν να πετύχουν, να τα καταφέρουν και να διαπρέψουν, δεν θα εμφανιζόταν έντα­ση. Συχνά, αυτού του είδους οι άνθρωποι είναι ιδιαίτερα ανταγωνι­στικοί και αποφασισμένοι να επιτύχουν. Είναι χαρακτηριστικό ότι επικρίνουν τον εαυτό τους περισσότερο από ό,τι τους επικρίνουν οι άλλοι. Το τμήμα της προσωπικότητας μας, το οποίο γνωρίζουμε, εδρεύ­ει στο συνειδητό. Περιλαμβάνει τα συναισθήματα που μπορούμε να νιώσουμε, όπως τη θλίψη, τη χαρά, την αγαλλίαση ή την κα­τάθλιψη. Γνωρίζουμε επίσης κατά πόσον είμαστε ευσυνείδητοι, εργατικοί, καταναγκαστικοί, τελειομανείς ή ευσυγκίνητοι. Ίσως πάλι διαπιστώνουμε ότι είμαστε συχνά ευερέθιστοι ή ότι χρειάζε­ται να δείξουμε παρρησία. Κάποιος μπορεί να αισθάνεται έντονα και συνειδητά την υπεροχή της αρρενωπότητάς του και να είναι υπερήφανος γι' αυτήν. Όλα αυτά συναποτελούν τη σφαίρα του συ­νειδητού και φαίνεται να καθορίζουν τι κάνουμε στη ζωή μας και πώς χειριζόμαστε τον εαυτό μας. Είναι όμως έτσι τα πράγματα; Συ-χνά, αυτά τα εξωτερικά χαρακτηριστικά αποτελούν αντανάκλαση εσωτερικών ωθήσεων, τις οποίες ενδεχομένως αγνοούμε εντελώς. Είναι λοιπόν απαραίτητο να εξετάσουμε και το υποσυνείδητο, κά­τι που θα κάνουμε αμέσως μετά. ΤΟ ΑΣΥΝΕΙΔΗΤΟ Η λέξη ασυνείδητο στην αγγλική γλώσσα ερμηνεύεται και με ένα δεύτερο μάλλον ατυχή ορισμό, ως η κατάσταση ελλείψεως επαφής με το περιβάλλον, όπως κατά τη διάρκεια του ύπνου ή σε περίπτω­ση εγκεφαλικής βλάβης. Ωστόσο, στα πλαίσια της βιβλιογραφίας της Ψυχολογίας, ο όρος ασυνείδητο έχει καθιερωθεί να αναφέρε­ται σε εκείνο το τμήμα της συναισθηματικής δραστηριότητας, το οποίο συνήθως αγνοούμε. Επομένως, αυτόν θα πρέπει να χρησιμο­ποιούμε όταν αναφερόμαστε σε συναισθήματα. Ο όρος υποσυνεί­δητο είναι πιθανώς σαφέστερος και θα τον χρησιμοποιούμε όταν αναφερόμαστε σε πράγματα που βρίσκονται πέρα από το επίπεδο της συνειδητότητας, αλλά δεν είναι συναισθήματα. Το ασυνείδητο είναι υπόγειο, είναι το βασίλειο του κρυφού και του μυστηριώδους, το μέρος όπου βρίσκονται συναισθήματα κάθε είδους, χωρίς να είναι απαραίτητα λογικά ή αγαθά όλα τους, και μερικά από αυτά μάλιστα είναι πράγματι τρομακτικά. Κά­ποιους υπαινιγμούς για τη φύση των πραγμάτων που κατοικούν στο ασυνείδητο βρίσκουμε στα όνειρα μας. Όπως είπε κάποιος, όταν πηγαίνουμε για ύπνο το βράδυ, γινόμαστε όλοι, ήσυχα και εκ του ασφαλούς, παράφρονες. Τότε μπορούν να εμφανιστούν, απαλ­λαγμένα από τον έλεγχο του συνειδητού, τα κατάλοιπα της παιδι­κής, πρωτόγονης, άγριας συμπεριφοράς, που αποτελούν μέρος του συναισθηματικού μας κόσμου. Το ασυνείδητο είναι η αποθήκη όλων των συναισθημάτων μας, ασχέτως αν οι ίδιοι ή η κοινωνία τα αποδέχεται. Είναι εξαιρετικά σημαντικό να γνωρίζουμε για το ασυνείδητο, διότι οτιδήποτε συμβαίνει εκεί ίσως ευθύνεται για τα χαρακτηριστικά της προσωπικότητας μας, που μας οδηγούν στις όποιες καθημερινές συμπεριφορές. Το ΣΕΜ και άλλες παρόμοιες διαταραχές προέρχονται από το ασυνείδητο. Η συντριπτική πλειοψηφία της συναισθηματικής και πνευμα­τικής δραστηριότητας λαμβάνει χώρα πέρα από το επίπεδο του συνειδητού κι αυτό είναι ένα ιδιαίτερα ενδιαφέρον γεγονός. Ο ανθρώπινος νους μοιάζει με το παγόβουνο: το τμήμα το οποίο γνω­ρίζουμε, δηλαδή το συνειδητό, αντιπροσωπεύει ένα πολύ μικρό μέ­ρος του συνόλου. Στο χώρο του υποσυνείδητου συμβαίνουν όλες οι περίπλοκες διαδικασίες που μας επιτρέπουν, για παράδειγμα, να παράγουμε γραπτό και προφορικό λόγο, να σκεπτόμαστε, να αναπτύσσουμε λογικά επιχειρήματα ή να θυμόμαστε. Δηλαδή, με λίγα λόγια, τα περισσότερα από τα πράγματα τα οποία μας προσ­διορίζουν ως ανθρώπινα όντα. Η ικανότητα μας να κατανοούμε τα πράγματα που βλέπουμε, να αναγνωρίζουμε πρόσωπα και δε­κάδες άλλες πνευματικές δραστηριότητες, τις οποίες θεωρούμε δε­δομένες, είναι αποτέλεσμα εγκεφαλικών διαδικασιών, τις οποίες δεν γνωρίζουμε. Είναι πολύ πιθανόν ότι η πλειοψηφία των συναισθηματικών αντιδράσεων συμβαίνει στο ασυνείδητο. Τα συναισθήματα που υπάρχουν εκεί παραμένουν επειδή καταπιέζονται. Αυτά ακριβώς ευθύνονται για την αλληλουχία των γεγονότων που προκαλεί ΣΕΜ. Πρόκειται για μία διεργασία που ξεκινά και ολοκληρώνεται στο ασυνείδητο. ΧΑΜΗΛΗ ΑΥΤΟΕΚΤΙΜΗΣΗ Πιθανόν, για τους περισσότερους από εμάς, η επιτακτική ανάγκη να τα καταφέρουμε , να επιτύχουμε και να διαπρέψουμε είναι η αντανάκλαση βαθιά ριζωμένων αισθημάτων κατωτερότητας. Αυτή η ανάγκη να εκπληρώσουμε ιδανικά κάποιον ρόλο, όπως του τέλειου γονιού, μαθητή ή εργαζόμενου, απ' όπου κι αν προέρχεται, είναι πολύ κοινό χαρακτηριστικό των ανθρώπων που υποφέρουν από ΣΕΜ. ΑΓΧΟΣ ΚΑΙ ΘΥΜΟΣ Από την αρχή της ενασχόλησής μου με το ΣΕΜ, ήταν προφανές ότι αυτά τα χαρακτηριστικά είναι κοινά στις περισσότερες προσωπικότητες των ασθενών. Ακόμα και εκείνοι που αρνούνταν πεισματικά ότι είχαν οποιοδήποτε από τα χαρακτηριστικά αυτά τελικά παραδέχονταν ότι βασανίζονται από πολλές ανησυχίες, αλλά προτιμούσαν να το αρνούνται και να τις «διώχνουν από το μυαλό τους». ΝΑΡΚΙΣΙΣΜΟΣ Περιγράψαμε παραπάνω τον ρόλο της χαμηλής αυτοεκτίμησης σε σχέση με το ΣΕΜ. Ένα άλλο βαθιά θαμμένο συναίσθημα, που εμ­φανίζει κάποιες αναλογίες και είναι εξίσου σημαντικό, είναι ο ναρ­κισσισμός. Πρόκειται για την τάση του ανθρώπου να ερωτεύεται τον εαυτό του και να γίνεται σε υπερβολικό βαθμό εγωκεντρικός. ΘΥΜΟΣ Κάποιος βαθμός ναρκισσισμού υπάρχει σε όλους τους ανθρώπους, αλλά μόνο όταν είναι υπερβολικός μπορεί να δημιουργήσει προ­βλήματα, καθώς κάνει το άτομο να είναι ιδιαίτερα οξύθυμο και να απογοητεύεται από την επαφή του με τους υπόλοιπους, που δεν εκπληρώνουν τις επιθυμίες του ή δεν τις εκπληρώνουν όπως θα ήθελε. Το αποτέλεσμα είναι θυμός και μάλιστα, αν το άτομο έχει έντονο ναρκισσισμό, μπορεί να είναι διαρκώς θυμωμένο, αλλά να μην το γνωρίζει. Αυτό που συμβαίνει με το άγχος, συμβαίνει και στην περίπτωση του θυμού: το άτομο τον απωθεί και τον καταπιέ­ζει στο ασυνείδητο. Εδώ συναντάμε κάτι που φαινομενικά είναι παράδοξο. Αφε­νός υποφέρουμε από χαμηλή αυτοεκτίμηση και αφετέρου εξαιτίας του ναρκισσισμού συμπεριφερόμαστε συναισθηματικά ως απόλυ­τοι μονάρχες. Η κατάσταση θυμίζει την ιστορία με τον πρίγκηπα και τον φτωχό, που τελικά είναι ένα και το αυτό πρόσωπο. Αυτά τα διαμετρικά αντίθετα συναισθήματα είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος, όσο και αν μας φαίνεται παράξενο να υφίστανται ταυτοχρόνως. Είναι ένα φαινόμενο τυπικό στον ανθρώπινο νου, που μοιάζει να είναι μια αποθήκη συχνά συγκρουόμενων συναισθημάτων και τάσεων, τα περισσότερα απ' τα οποία αγνοούμε εντελώς. ΑΠΩΘΗΣΗ Θυμάμαι μια μητέρα που μου αφηγήθηκε με περηφάνια πώς σταμάτησε τις κρίσεις οργής του δεκαπέντε μηνών παιδιού της. Ο «σοφός» οικογενειακός γιατρός πρότεινε να ρίχνει παγωμένο νερό στο πρόσωπο του παιδιού, όποτε το έπιανε κρίση. Η μέθοδος απέδωσε απόλυτα: το παιδί έπαψε να παθαίνει κρίσεις οργής. Σε ηλικία δεκαπέντε μηνών είχε ήδη μάθει την τεχνική της απώθη­σης. Προγραμματίστηκε να καταπιέζει τον θυμό του, φοβούμενο τις πολύ δυσάρεστες συνέπειες και έτσι αυτό το αμφιβόλου αξίας ταλέντο θα το συνόδευε σε όλη την υπόλοιπη ζωή του. Τώρα, όπο­τε αντιμετωπίζει απογοητεύσεις, ενοχλήσεις, ίσως και εξοργιστικές καταστάσεις, όλο αυτό το πλήθος πραγμάτων που συμβαίνουν στους ανθρώπους κάθε μέρα, αυτομάτως εσωτερικεύει τον φυσικό του θυμό. Ο θυμός αυτός συσσωρεύεται, με αποτέλεσμα να παθαί­νει ΣΕΜ ή κάποια παρόμοια σωματική αντίδραση εξαιτίας του. Η ιστορία αυτή υποδεικνύει μία από τις αιτίες της ανάγκης μας να απωθούμε συναισθήματα: την αθώα, γονική επιρροή. Ίσως πρόκειται για τον πιο συνηθισμένο λόγο, για τον οποίο μαθαίνει κανείς να καταπιέζεται. Στην προσπάθεια τους να κάνουν τα παι­διά τους καλούς ανθρώπους, οι γονείς, χωρίς πρόθεση βέβαια, διαμορφώνουν τις συνθήκες για την δημιουργία ψυχολογικών προ­βλημάτων που θα εμφανισθούν αργότερα. Αν το σκεφτεί κανείς, υπάρχουν πολλοί λόγοι για τους οποί­ους απωθούμε τον θυμό μας, όλοι λογικοί και, κυρίως, ασυνείδη­τοι. Κάθε άνθρωπος επιθυμεί να αρέσει και να τον αγαπούν. Κανέ­νας δεν θέλει να τον αποδοκιμάζουν κι έτσι απωθεί τα συναισθή­ματα που οδηγούν σε δυσάρεστη συμπεριφορά. Δεν θέλουμε να το παραδεχτούμε, αλλά ασυνείδητα φοβόμαστε την αντεκδίκηση. Οι οικογενειακές και οι κοινωνικές επιταγές μας δίνουν ισχυρά κίνητρα να μην εκφράζουμε θυμό. Πρόκειται για κάτι που εμπε­δώνουμε από την παιδική ακόμα ηλικία. Διαπιστώνουμε, πάντα ασυνείδητα, ότι ο θυμός είναι συνήθως ανάρμοστος, ότι οφείλεται σε ερεθίσματα που δεν θα έπρεπε να μας κάνουν να θυμώνουμε κι έτσι τον καταπιέζουμε (τον απωθούμε). Ενστικτωδώς αισθανό­μαστε ότι ο θυμός είναι εξευτελιστικός αλλά και -κάτι ίσως πιο ισχυρό- ότι μας κάνει να χάνουμε τον έλεγχο. Αυτό το τελευταίο είναι που δεν μπορεί να αντέξει το άτομο με προσωπικότητα τύ­που ΣΕΜ. Όλα αυτά συμβαίνουν ασυνείδητα κι έτσι αγνοούμε την ανάγκη να απωθήσουμε τον θυμό μας. Αντ' αυτού, παρουσιάζουμε ένα σωματικό σύμπτωμα, για παράδειγμα, ΣΕΜ ή κάποια γαστρεντερική διαταραχή. Η ΣΩΜΑΤΙΚΗ ΑΜΥΝΑ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΟΥ ΑΠΩΘΗΜΕΝΟΥ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΟΣ Οι άμυνες εναντίον των απωθημένων συναισθημάτων λειτουρ­γούν αποσπώντας την προσοχή κάποιου από τα συναισθήματα που κρατούνται κρυμμένα στο ασυνείδητο. Οι ασθενείς περιγρά­φουν τη διαδικασία χρησιμοποιώντας διάφορες μεταφορές όπως: ότι η άμυνα λειτουργεί ως καμουφλάζ, ως παραπλάνηση, ως αντι­περισπασμός. Για να επιτύχει τον στόχο της, πρέπει να αποσπάσει την προσοχή του ασθενούς και λειτουργεί ακόμα καλύτερα, αν μο­νοπωλήσει το ενδιαφέρον του απόλυτα, δηλαδή αν γίνει εμμονή. Αυτός είναι ο λόγος που οι σωματικές άμυνες είναι τόσο αποτελε­σματικές: έχουν τη δυνατότητα να τραβούν πλήρως την προσοχή κάποιου, ιδιαίτερα αν είναι επώδυνες, τρομακτικές και τον καθι­στούν ανίκανο. Αυτό ακριβώς συμβαίνει με το ΣΕΜ. Ο συνήθης πόνος της μέσης, του αυχένα και των ώμων έλα­βε διαστάσεις επιδημίας στις Ηνωμένες Πολιτείες τα τελευταία τριάντα χρόνια, επειδή έγινε η προτιμητέα άμυνα των ανθρώπων έναντι των απωθημένων (καταπιεσμένων) συναισθημάτων τους. Το χαρακτηριστικό του αποτελεσματικού καλού καμουφλάζ είναι ότι κανείς δεν το αναγνωρίζει ως τέτοιο, κανείς δεν καταλαβαίνει ότι κρύβει κάτι. Το ίδιο συμβαίνει και με όσους υποφέρουν από αυτά τα επώδυνα σύνδρομα, αφού σχεδόν κανείς δεν μπορεί καν να φαντασθεί ότι συνδέονται με συναισθηματικούς παράγοντες. Αντιθέτως, όλοι σχεδόν νομίζουν ότι οφείλονται είτε σε τραυμα-τισμό, είτε σε εκ γενετής ή εκφυλιστικά προβλήματα της σπονδυ­λικής στήλης. Αφετέρου υπάρχει μια δεύτερη ομάδα διαταραχών που περιλαμβάνονται στο ΣΕΜ και θεωρείται ότι οφείλονται σε προβλήματα των μαλακών ιστών (μεταξύ άλλων ινομυαλγία,* ινοσίτιδα, μυοπεριτονίτιδα), αλλά αποδίδονται επίσης σε τραυμα­τισμό, μυϊκή ανεπάρκεια και τα συναφή - δηλαδή πρόκειται για ένα τέλειο καμουφλάζ. Όσο η προσοχή του ανθρώπου παραμένει εστιασμένη στον πόνο, δεν υπάρχει κίνδυνος να αποκαλυφθεί κα­νένα συναίσθημα. Έχω επανειλημμένως παρατηρήσει, ότι, όσο πιο επώδυνο εί­ναι το απωθημένο συναίσθημα, τόσο πιο έντονος είναι ο πόνος του ΣΕΜ. Για παράδειγμα, ο ασθενής που ανακαλύπτουμε ότι έχει συσσωρεύσει τεράστια ποσότητα οργής, ως αποτέλεσμα παιδικής κακοποίησης, συνήθως πάσχει από οξύ, εξουθενωτικό πόνο, από τον οποίο απαλλάσσεται μόνον όταν του δοθεί η ευκαιρία να εκ­φράσει την τρομερή, συσσωρευμένη του οργή, που έχει επί χρόνια καταλάβει το ασυνείδητο του - άλλη μία απόδειξη ότι ο θυμός μπορεί να προκαλέσει ΣΕΜ. awakengr

ΔΕΙΤΕ τα επαγγέλματα που είναι τίγκα στους... ψυχοπαθείς!!! Αν είναι δυνατόν!!!

Σύμφωνα με μια ιδιάζουσα και πρωτότυπη έρευνα, τα πράγματα δεν είναι καθόλου καλά, καθώς ένα κάρο επαγγέλματα με τα οποία έχουμε καθημερινή επαφή, έστω κι αν δεν τα ασκούμε, είναι τίγκα στους ψυχοπαθείς. Ο ψυχολόγος Kevin Dutton έκανε την έρευνά του και μας παρουσιάζει τα 10 επαγγέλματα με τους περισσότερους ψυχοπαθείς: 
1. Διευθύνων Σύμβουλος
2. Δικηγόρος,
3. Εργαζόμενος στα Media (TV / Radio)
4. Πωλητής
5. Χειρουργός
6. Δημοσιογράφος
7. Αστυνομικός
8. Κληρικός
9. Σεφ
10. Δημόσιος υπάλληλος

Παρά το γεγονός ότι τείνουμε να σκεφτόμαστε τους ψυχοπαθείς ως δολοφόνους ή κάτι ακραίο, στην πραγματικότητα δεν είναι. Μόλις το 15-25% των ανθρώπων που βρίσκονται στις φυλακές είναι ψυχοπαθείς, ενώ πολλοί άνθρωποι με τέτοιες τάσεις δεν είναι καθόλου μα καθόλου εγκληματίες ή επικίνδυνοι. 

Μερικά από τα χαρακτηριστικά των ψυχοπαθών, είναι τα εξής: 
1. Αυτοπεποίθηση
2. Σκληρότητα
3. Χειραγώγηση
4. Έλλειψη φόβου
5. Εγωκεντρισμός
6. Υπέρμετρη ψυχραιμία κάτω από συνθήκες πίεσης

Μάλιστα, αν κοιτάξουμε μέσα στη λίστα των επαγγελμάτων, μπορούμε να δούμε πως μερικά από αυτά τα χαρακτηριστικά μπορεί να είναι εξαιρετικά χρήσιμα. Φυσικά αυτό δε σημαίνει σε καμία περίπτωση ότι π.χ. κάθε διευθύνων σύμβουλος ή δικηγόρος είναι ψυχοπαθής ή έχει την τάση. 

Πολλοί ψυχολόγοι, όμως, έχουν θέσει υπό αμφισβήτηση το αν πραγματικά υπάρχει άνθρωπος που να ονομάζεται «επιτυχημένος ψυχοπαθής». Αυτό συμβαίνει επειδή έρευνες όπως αυτή διαπιστώνουν ότι οι ψυχοπαθείς γενικά κάνουν χειρότερα τα πράγματα που συνδέονται συχνά με την επιτυχία: οι σχέσεις τους είναι χειρότερες, κερδίζουν λιγότερα χρήματα και δεν επιτυγχάνουν γενικά υψηλές θέσεις. 

Στη λίστα του Dutton, υπάρχει και ο αντίποδας, δηλαδή τα επαγγέλματα με τους λιγότερους ψυχοπαθείς: 
1. Βοηθός φροντίδας
2.Νοσοκόμα
3. Θεραπευτής
4. Μάστορας
5. Εργαζόμενος για φιλανθρωπικούς σκοπούς
6. Δάσκαλος
7. Αισθητικός
8. Creative Artist
9. Γιατρός
10. Λογιστής

Ο Dutton έχει δημιουργήσει και στη σελίδα του ένα ανάλογο τεστ για να μετρήσουμε κι εμείς την τάση μας προς την ψυχοπάθεια, ανώνυμα και μέσα σε 26 ερωτήσεις.

Πολλοί υποστηρίζουν πως το πρότυπο των «επιτυχημένων ψυχοπαθών» πρέπει να αλλάξει. Και ίσως το ποσοστό να είναι πολύ μικρότερο, αφού ο καθένας μας μέσα από τις καθημερινές αντιξοότητες και δυσκολίες, αλλάζει. Ίσως απλώς θα έπρεπε να μας προκαλείται έκπληξη, ακόμα και θαυμασμός, όταν συναντάμε ανθρώπους με μικρή αντίδραση φόβου ή σούπερ-ψυχραιμία, ενώ γίνεται χαμός. Όσο για τα στοιχεία της λίστας που μοιάζουν εντελώς σαν κουσούρια, όπως η χειραγώγηση και ο εγωκεντρισμός, ίσως να προκύπτουν από υπέρμετρη ανάγκη για επιβίωση και ανασφάλεια. Οπότε ας έχουμε κατανόηση. Αγαπάτε αλλήλους.

πηγή:doctv.gr

ΣΟΚΑΡΙΣΤΙΚΗ καμπάνια εταιρείας καλλυντικών! Βασάνιζαν επί δέκα ώρες μια γυναίκα μπροστά σε βιτρίνα γιατί...!!! (ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΕΣ PHOTOS)

H LUSH είναι μια παγκόσμια εταιρεία καλλυντικών που δίνει έμφαση στη χρήση φυσικών, βιολογικών προϊόντων, φιλικών προς τους πελάτες και το περιβάλλον καθώς και στη λυσσαλέα εναντίωσή της στις δοκιμές που γίνονται σε ζώα.

Για να αποδειξει στους καταναλωτές πόσο βάναυσα είναι τα πειράματα που εφαρμόζονται στα ζώα, σύμφωνα με το iefimerida, οργάνωσε μια συγκλονιστική ζωντανή καμπάνια υπό τον τίτλο «Live Human Testing» που εκτυλίχθηκε μπροστά στα μάτια των περαστικών που βρέθηκαν μπροστά στη βιτρίνα του καταστήματος στην Regent Street του Λονδίνου.

H Jacqueline Traide πέρασε από δοκιμές 10 ωρών μπροστά στη βιτρίνα δείχνοντας τι περνούν τα ζώα για τη βιομηχανία καλλυντικών. Πολλοί περαστικοί υποδέχτηκαν θετικά την εκστρατεία αν και πολλοί σχολίασαν αρνητικά στην επιλογή ενός θηλυκού θύματος, χαρακτηρίζοντάς την σεξιστική.

Δείτε τις συγκλονιστικές εικόνες που αντίκρισαν οι περαστικοί στο Λονδίνο:

ΝΤΡΟΠΗ σε όλους μας! Δείτε την φωτογραφία από το Φαρμακονήσι που προκαλεί ΟΡΓΗ και ΑΓΑΝΑΚΤΗΣΗ!!!

Σελίδα ντροπής της ιστορίας μας το πτώμα του μικρού αυτού κοριτσιού Συγκλονιστικές ήταν οι μαρτυρίες και σοκαριστικές οι καταγγελίες των διασωθέντων, που έφτασαν χθες στο λιμάνι του Πειραιά, μετά την τραγωδία στο Φαρμακονήσι, όπου χάθηκαν 12 άνθρωποι (εννιά παιδιά -βρέφη- και τρεις γυναίκες)… «Οταν προσπάθησε η γυναίκα μου να πιαστεί από τη βάρκα του Λιμενικού, οι άνδρες του Λιμενικού την κλωτσούσαν.

Δεν με άφησαν να πέσω στη θάλασσα να σώσω τη γυναίκα με το παιδί μου», έλεγε με δάκρυα στα μάτια ένας πρόσφυγας που έχασε τη γυναίκα του και τρία παιδιά. «Οι άνδρες του Λιμενικού μας έβριζαν και μας απειλούσαν με τα όπλα. Εβλεπαν να πνίγονται γυναίκες και παιδιά και δεν έκαναν τίποτα», κατήγγειλε άλλος πρόσφυγας. 

Σύμφωνα με τους διασωθέντες, το σκάφος του Λιμενικού έσυρε τη δική τους βάρκα προς την Τουρκία με μεγάλη ταχύτητα, με αποτέλεσμα το μικρό σκάφος να βουλιάξει. «Σοκ και αναταραχή μου προξενεί η νέα τραγωδία στο Φαρμακονήσι, σε μια υπόθεση που φαίνεται να αποτελεί μια αποτυχημένη μαζική απέλαση.

Την περασμένη εβδομάδα, η ελληνική κυβέρνηση δεσμεύτηκε να βάλει τέλος στην παράνομη πρακτική των μαζικών απελάσεων. Τους ζητώ εντόνως να κρατήσουν την υπόσχεσή τους», τόνισε ο επίτροπος του Συμβουλίου της Ευρώπης για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα Νιλς Μούιζνιεκς. Η Διεθνής Αμνηστία ζητεί διεξοδική, διάφανη και ανεξάρτητη έρευνα και άσκηση δίωξης στους υπαιτίους.

Εντονη ήταν η αντίδραση του υπουργού Ναυτιλίας Μιλτιάδη Βαρβιτσιώτη, μιλώντας χθες στο ραδιόφωνο του ΣΚΑΪ. «Ο Μούιζνιεκς και διάφοροι άλλοι θέλουν να προκαλέσουν πολιτικό θέμα στην Ελλάδα. Κανένας, ούτε από το ΠΑΣΟΚ ούτε από τον ΣΥΡΙΖΑ έχει έρθει για να ενημερωθεί», τόνισε ο κ. Βαρβιτσιώτης. «Δεν μπορούν όλα αυτά να αποτελούν αντικείμενο χαζής εκμετάλλευσης, δεν πιστεύω ότι κανείς θέλει να ανοίξουμε τις πύλες και όλοι οι μετανάστες να απολαμβάνουν άσυλο στη χώρα» υπογράμμισε.

«Το σκάφος του Λιμενικού οδηγούσε το πλεούμενο με τους παράνομους μετανάστες προς το Φαρμακονήσι και όχι προς την Τουρκία. Φαίνεται, εξάλλου, από τα στίγματα τα οποία έχουμε στη διάθεσή μας. Μία γυναίκα και ένα παιδί έπεσαν στη θάλασσα, ενώ στη συνέχεια γύρισαν όλοι προς την πλευρά τους, με αποτέλεσμα να ανατραπεί το σκάφος. Χάθηκαν ανθρώπινες ζωές μέσα στη θαλασσοταραχή και με τουμπαρισμένο το σκάφος και αυτό είναι το τραγικό. Προφανώς κάποιοι εγκλωβίστηκαν κάτω από αυτό».

«Ατυχέστατη» χαρακτηρίζει τη δήλωση Βαρβιτσιώτη το ΠΑΣΟΚ, ζητώντας τη διερεύνηση των αιτιών της τραγωδίας. «Η προστασία των συνόρων πρέπει να είναι αποτελεσματική και ο σεβασμός των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και πρωτίστως της ανθρώπινης ζωής απόλυτος», σημειώνει το ΠΑΣΟΚ.

Ο ΣΥΡΙΖΑ καταγγέλλει τις «παράνομες πρακτικές αποτροπής εισόδου προσφύγων», ενώ χαρακτήρισε τις δηλώσεις Βαρβιτσιώτη «μνημείο πολιτικής αναισθησίας και απαξίωσης της ανθρώπινης ζωής». Οι 16 διασωθέντες φιλοξενούνται στο Κέντρο Αστέγων του Δήμου Αθηναίων, όπου τους προσφέρεται ιατρική και ψυχολογική φροντίδα.

ΑΛΛΑΓΕΣ στα σχολεία... Στις 8 Σεπτεμβρίου θα ανοίγουν... Ποιες αργίες όμως 'κόβονται';;;

Καταργούνται σχολικές αργίες, όπως του Αγίου Ιωάννη (7 Ιανουαρίου) - Τετάρτη του Πάσχα αντί για Δευτέρα του Θωμά η επιστροφή των μαθητών - Αξιολόγηση των εκπαιδευτικών προωθεί ο Κωνσταντίνος Αρβανιτόπουλος

Στην επιμήκυνση του σχολικού έτους προχωρά ο υπουργός Παιδείας, Κωνσταντίνος Αρβανιτόπουλος, όπως αποκάλυψε στην εφημερίδα «Πρώτο Θέμα», ενώ παράλληλα μειώνεται η σχολική ύλη και αλλάζει ο τρόπος διδασκαλίας, προκειμένου να βελτιωθούν όχι μόνο οι γνώσεις, αλλά και οι δεξιότητες και οι ικανότητες των μαθητών.
Σύμφωνα με πληροφορίες, η επιμήκυνση του σχολικού έτους ενδέχεται να ισχύσει και από εφέτος για τους καθηγητές, προκειμένου μέχρι τα μέσα Ιουλίου να ολοκληρωθούν όλες οι εργασίες, που συνήθως γίνονται στο «παρά πέντε», πριν την έναρξη των σχολικών μαθημάτων.

«Η νέα χρονιά πρέπει να βρει το σχολείο καθόλα έτοιμο να ξεκινήσει και να μην γίνεται αγώνας δρόμου στις αρχές Σεπτεμβρίου, προκειμένου να τακτοποιηθούν οι προετοιμασίες» επισημαίνει στέλεχος του υπουργείου.
Σύμφωνα με τις ίδιες πληροφορίες, τα μαθήματα την ερχόμενη χρονιά μελετάται να ξεκινήσουν στις 8 Σεπτεμβρίου, αντί στις 11 που είναι καθιερωμένο, ενώ η λήξη του σχολικού έτους να γίνεται λίγες ημέρες μετά. Μελετάται επίσης η κατάργηση σχολικών αργιών, όπως της 7ης Ιανουαρίου του Αγίου Ιωάννη, η οποία καθιερώθηκε ως αργία ύστερα από φορά που «έπεσε» Παρασκευή και δόθηκε ως αργία.
Στο ίδιο μήκος κύματος, μελετάται η επιστροφή στο σχολείο την Τετάρτη, μετά τον εορτασμό του Πάσχα, χωρίς να έχει οριστικοποιηθεί ακόμα.

Σε συνέντευξη του στο «Πρώτο Θέμα», ο υπουργός Παιδείας Κωνσταντίνος Αρβανιτόπουλος τόνισε: "Πιστεύω ότι περισσεύουν οι αργίες. Οι μαθητές πρέπει να μάθουν περισσότερα και καλύτερα. Γι' αυτό χρειάζεται πέραν της εμβάθυνσης του μαθήματος, η επιμήκυνση του σχολικού έτους. Τα δημοτικά μας κάνουν μάθημα 170 ημέρες και τα γυμνάσια και λύκεια 150. Άλλωστε, ιδιαίτερα στο Λύκειο, περισσότερες ημέρες στο σχολείο σημαίνει λιγότερες ώρες στο φροντιστήριο". Επίσης, ο κ. Αρβανιτόπουλος ξεκαθάρισε ότι η αξιολόγηση των εκπαιδευτικών θα προχωρήσει, λέγοντας: «Θεσμοθετήσαμε μετά από 30 χρόνια την αξιολόγηση των εκπαιδευτικών, αλλά και του εκπαιδευτικού έργου. Όχι  μόνον θα προχωρήσει, αλλά και θα επιταχυνθεί.

Οι αντιδράσεις είναι το κύκνειο άσμα μιας συντεχνίας, και όχι της πλειοψηφίας των εκπαιδευτικών που την επιζητούν». Σε ό,τι αφορά στις νέες παιδαγωγικές μεθόδους, το υπουργείο Παιδείας αναμένεται να μειώσει τη σχολική ύλη και να εφαρμόσει νέα παιδαγωγική μέθοδο, προκειμένου οι μαθητές να κατανοούν αυτά που διδάσκονται από τα βιβλία τους και να αποκτούν τις αντίστοιχες ικανότητες.

protothema,gr

ΤΡΟΜΟΣ στην Εθνική Τράπεζα! Σαστισμένοι οι επενδυτές ΠΟΥΛΑΝΕ μαζικά τις μετοχές τους...!!! Τι φοβούνται;

Με μαζικές πωλήσεις μετοχών της Εθνικής τράπεζας, προσπαθούν οι επενδυτές να αποφύγουν το μεγάλο ρίσκο διακράτησης της μετοχής, καθώς καταρρέει η αποτίμηση της και ενώ είναι άγνωστο αυτή τη στιγμή πώς θα χειριστεί η τρόικα το μεγάλο – άλυτο για ορισμένους χρηματιστές και τραπεζίτες – πρόβλημα της ΕΤΕ

Η υποτίμηση της τουρκικής λίρας και η υποχώρηση της κεφαλαιοποίησης της τουρκικής θυγατρικής της ΕΤΕ, Finansbank, πυροδοτεί σενάρια τρόμου για την αποτίμηση της ελληνικής τράπεζας. Παράλληλα, η σιωπή της τρόικας σχετικά με τις κεφαλαιακές ανάγκες των ελληνικών τραπεζών (με βάση τις εκτιμήσεις της Blackrock) και κυρίως τις κεφαλαιακές ανάγκες της Εθνικής η οποία σύμφωνα με τις πληροφορίες έχει και το μεγαλύτερο πρόβλημα μεταξύ των ελληνικών τραπεζών, προδιαγράφουν ένα μάλλον ασταθές μέλλον για τους μετόχους της τράπεζας. Κανείς δεν γνωρίζει ακόμη αν η Εθνική θα χρειασθεί κεφάλαια 500 εκατομ. ευρώ ή αν θα χρειασθούν πολύ περισσότερα κεφάλαια, της τάξεως του 1 δις ή και ακόμη περισσότερα, όπως εκτιμούν χρηματιστές και τραπεζίτες.

Η αξία της Εθνικής επηρεάζεται άμεσα από την αξία της Finasbank την οποία η κατάρρευση της τουρκικής λίρας και η πολιτική κρίση στη γείτονα, επηρεάζουν άμεσα. Ουδείς επίσης γνωρίζει αν θα αποφασίσει η τρόικα ότι η Εθνική θα πρέπει να πουλήσει μεγαλύτερο πακέτο ή και ολόκληρη τη Finansbank και όχι μόνο το 20% που μέχρι σήμερα συζητείται. Εξάλλου, ουδείς έχει εμφανισθεί να ενδιαφέρεται σοβαρά για να αγοράσει μόνο το 20% της τουρκικής τράπεζας και να αφήνει το υπόλοιπο ποσοστό στην Εθνική. Η αποτίμηση της Finansbank περιορίζεται καθημερινά και βρίσκεται σήμερα λίγο πάνω από τα 2 δισ ευρώ, πράγμα που σημαίνει ότι το 20% που σκοπεύει να πουλήσει η ΕΤΕ αξίζει μόνο 400 εκατομύρια, ποσό που δεν αρκεί για την κάλυψη των κεφαλαιακών αναγκών της Εθνικής.

Οι χρηματιστές φοβούνται ότι η τρόικα μπορεί να απαιτήσει την πώληση ολόκληρης της Finansbank πράγμα που θα δημιουργήσει πρόβλημα στις προοπτικές της ΕΤΕ της οποίας ολόκληρη η κερδοφορία εξαρτάται αποκλειστικά και μόνο από τις επιδόσεις της τουρκικής θυγατρικής της. Όλα θα εξαρτηθούν από τις αποφάσεις της τρόικας σχετικά με το ζήτημα, ενώ η διοίκηση των κ.κ. Τουρκολιά και Χριστοδούλου, παρακολουθεί ανήμπορη να αντιδράσει στις εξελίξεις. Καθησυχάζουν βεβαίως τους επενδυτές με διαρροές διαφόρων επιχειρημάτων, ότι έχει γίνει hedging για την τουρκική λίρα και ότι δεν υπάρχει κίνδυνος, όμως τα επιχειρήματα αυτά δεν φαίνεται προς το παρόν να πείθουν τους επενδυτές οι οποίοι ξεπουλούν με βία τις μετοχές της ΕΤΕ προκαλώντας πτώση πάνω από 5,2% (χθές).

Στο μεταξύ, η «εξαφάνιση» της τρόικας και οι δηλώσεις κορυφαίων ευρωπαίων αξιωματούχων ότι αν η Ελλάδα δεν υιοθετήσει όλα τα προαπαιτούμενα δεν θα δοθεί η δόση, δεν προιδεάζουν για ευνοική στάση των ελεγκτών των ξένων πιστωτών (δηλαδή της τρόικας) σε κανένα διαπραγματευτικό ζήτημα, ούτε φυσικά στον ευνοικό προσδιορισμό των κεφαλαιακών αναγκών των τραπεζών και κυρίως της ΕΤΕ, η οποία έχει και τις μεγαλύτερες ανάγκες όλων, σε κεφάλαια. Αν οι κεφαλαιακές ανάγκες της ΕΤΕ προσδιορισθούν σε περισσότερο από 1 δισ ευρώ, τότε η τράπεζα μπαίνει σε μεγάλη πειρπέτεια και αυτό είναι που ανησυχεί τους μετόχους της που πουλάνε πανικόβλητοι τις τελευταίες ημέρες.

reporter.gr

LOVE

ΝΑΙ ΡΕΕΕ!!!!!

ΕΤΣΙ ΠΑΙΔΙΑ...ΤΟ ΧΡΩΣΤΑΜΕ...

Αρκούδα παίζει με τον εκπαιδευτή της! (βίντεο)

Στη θέα και μόνο μιας αρκούδας ο καθένας το λιγότερο που αισθάνεται είναι… δέος. Όχι όμως και ο 71χρονος Doug Seus από τη Γιούτα που τα τελευταία 40 χρόνια ζει με τη γυναίκα του σε ένα μεγάλο αγρόκτημα, μαζί με τέσσερις αρκούδες! Μια αγαπημένη οικογένεια όλοι μαζί, έχουν μάθει να σέβονται ο ένας τον άλλον και συμβιώνουν μια χαρά. «Πολλά χρόνια ζω με αρκούδες, έχω διαβάσει πολύ γι’ αυτές και προσπάθησα να τους μάθω όχι κόλπα, όπως κάνουν στο τσίρκο, αλλά πώς να κατανοούν την αγάπη και τη φροντίδα που τους δείχνω και να φέρονται ανάλογα! Μπήκα στην καρδιά και στην ψυχή τους και ποτέ δεν τις τρομοκράτησα. Τις αγαπώ σαν παιδιά μου και εκείνες με σέβονται…», λέει ο Doug. Και για του λόγου το αληθές το βίντεο που ακολουθεί είναι χαρακτηριστικό των παιχνιδιώνπου κάνουν μαζί…

Tα 5 πράγματα που δεν ξέραμε για το μυαλό ενός μωρού

Αν δεν έχετε γίνει ακόμα γονείς, τότε είναι πολύ πιθανό να υπάρχουν κάποια πράγματα που δεν ξέρετε για το μυαλό ενός μωρού και που αν τα μάθετε θα εκπλαγείτε. Πάρτε μια γεύση:

1. Ο θηλασμός είναι μια υπερευαίσθητη διαδικασία
Είναι σε όλους μας γνωστό ότι ο θηλασμός είναι απόλυτα σημαντικός τόσο για τη μαμά όσο και για το μωρό. Όμως, ήξερες ότι τα μωρά ρυθμίζουν τη δύναμη με την οποία θηλάζουν, ανάλογα με την προφανή ηδονή ή πρωτοτυπία της κατάστασης στην οποία βρίσκονται;
Μάλιστα, μία δυνατή τραχιά φωνή θα κάνει ένα μωρό να σταματήσει, ενώ μια μαλακή και οικεία  φωνή θα το κάνει να θηλάζει γρηγορότερα και δυνατότερα. Έρευνες δείχνουν ότι το μωρό ευθύς μόλις γεννηθεί όχι μόνο βυζαίνει πιο δυνατά όταν ακούει τη φωνή της γυναίκας παρά άντρα, αλλά μάλιστα προτιμά τη φωνή της μητέρας του από άλλων γυναικών.

2. Τα μωρά δε βλέπουν καθόλου καλά
Η οπτική οξύτητα ενός νεογέννητου είναι πενήντα φορές μικρότερη απ’αυτή ενός ενήλικου ανθρώπου. Ακόμη και αυτή η όραση όμως καθιστά το βρέφος ικανό να ανταποκριθεί στις ανάγκες του δικού του μικρού κόσμου. Υπάρχουν ενδείξεις ότι πολύ νεαρά βρέφη προτιμούν να κοιτάζουν πρόχειρα σκίτσα προσώπων παρά μπερδεμένες παραλλαγές του ίδιου πάντα σχήματος. Η ενστικτώδης προσήλωση του βλέμματος σε πρόσωπα είναι πιθανόν να εξυπηρετεί τη ζωτική λειτουργία του δεσμού του γονέα με το παιδί.

3. Τα παιδιά γεννιούνται έτοιμα να μάθουν οποιαδήποτε γλώσσα
Όπως πρώτη παρατήρησε η επιστήμονας Janet Werker σε πειράματά της, το παιδί γεννιέται έτοιμο να μάθει οποιαδήποτε γλώσσα. Ακολούθως, η εμπειρία περιορίζει το ευρύ φάσμα των δυνατοτήτων του στη συγκεκριμένη γλώσσα που μαθαίνει. Η Werker  ανακάλυψε ότι τα μωρά καθώς μαθαίνουν μία διάλεκτο χάνουν την ικανότητα να αναγνωρίζουν όλους τους δυνατούς ήχους των γλωσσών. Η παρατήρηση αυτή στηρίζεται στο γεγονός ότι τη στιγμή της γέννησης ο εγκέφαλός μας διαθέτει άπειρες νευρικές συνάψεις οι οποίες επηρεαζόμενες από τις εμπειρίες του κάθε ατόμου αλλάζουν αναλόγως. Αυτός είναι και ο λόγος που το μυαλό του καθενός μας είναι τόσο ξεχωριστό και διαφορετικό από των υπολοίπων. Όλες οι αισθητικές εμπειρίες μας από τη στιγμή της γέννησης και μετά διαφέρουν ριζικά.

4. Το χαμόγελο της αναγνώρισης
Πριν τους 8-10 μήνες ζωής, το παιδί δεν είναι αρκετά ώριμο ώστε να αναγνωρίσει διαφορετικά πρόσωπα και να μπορέσει να θυμηθεί το παρελθόν. Τα παιδιά σε αυτή την περίοδο χαμογελούν συχνά και σε όλους. Αυτή η δυναμική αντίδραση δεν μπορεί να δηλώνει αναγνώριση ή και συναίσθημα. Το πιθανότερο είναι ότι αποτελεί αυτόματο αντανακλαστικό μηχανισμό που τοποθέτησε η φύση για να ενθαρρύνει τις προστατευτικές αντιδράσεις των ενηλίκων απέναντί του και τη σύσφιξη της σχέσης. Όμως, στο τέλος του πρώτου έτους, εμφανίζεται η ικανότητα αναγνώρισης και το άγχος του ξένου καθώς το παιδί αναπτύσσει αντιληπτικές και γνωστικές ικανότητες. Τότε, το χαμόγελο δεν είναι απλά ασυνείδητη απαίτηση για προστασία, αλλά γνήσια ένδειξη των συναισθημάτων του παιδιού. Ίσως το πρώτο χαμόγελο αληθινής ευχαρίστησης να σηματοδοτεί την ίδια τη γέννηση ενός νέου νου.

5. Η εμφάνιση του «εγώ» και της ηθικής γίνεται στους 18-20 μήνες
Τα παιδιά καταλαβαίνουν το νόημα του ειδώλου σε έναν καθρέφτη στους 18-20 μήνες, διότι τότε η συνείδηση του «εγώ» έχει ωριμάσει. Τότε, το παιδί που έχει ρουζ στη μύτη του, όταν κοιταχτεί στο καθρέφτη  θα σηκώσει το χέρι να το αγγίξει.
Τον ίδιο καιρό κάνει την εμφάνισή του στο παιδί και το ηθικό αίσθημα. Τότε το νήπιο, όταν παρατηρήσει μία σπασμένη κούκλα, ή ένα κατεστραμμένο αυτοκινητάκι, ανησυχήσει και θα αναγνωρίσει την ύπαρξη λάθους. Το παιδί για πρώτη φορά αναγνωρίζει ότι υπάρχει μια ακεραιότητα στα πράγματα και αν αυτή θιγεί τότε μάλλον κάποιος έκανε κάτι «κακό».
Πηγή

Όταν η γυναίκα εκνευρίζεται…

Απολαυστικό βίντεο με μια γυναίκα να πετάει τα πράγματα του αγαπημένου της από το μπαλκόνι. Το φινάλε όμως δεν τη δικαιώνει… 

Ροχαλίζεις; πιες μια γουλιά λάδι!

Το ροχαλητό είναι ένα ενοχλητικό σύμπτωμα, που μπορεί να προκαλέσει πολλά προβλήματα – τόσο υγείας όσο και… συναισθηματικά. Αν υποφέρεις κι εσύ, υπάρχει ένας φυσικός τρόπος να το μειώσεις ή ακόμα και να το εξαλείψεις (εφόσον η αιτία που το προκαλεί δεν είναι σοβαρή):

Δοκίμασε λοιπόν λίγο πριν πέσεις για ύπνο να πεις μια γουλιά ελαιόλαδο. Αυτό ενδέχεται να σε σώσει, όπως εξηγούν οι ειδικοί, καθώς το ελαιόλαδο βοηθάει τους μαλακούς ιστούς στο εσωτερικό του λαιμού να παραμείνουν ελαστικοί όλο το βράδυ (και τον αέρα να κυκλοφορεί πιο αθόρυβα ανάμεσά τους) μειώνοντας το ροχαλητό.*

Και για τον ερεθισμένο λαιμό
Το ελαιόλαδο θα κάνει ένα επιπλέον καλό σε περίπτωση που ο λαιμός σου είναι ερεθισμένος και έχεις την αίσθηση ότι σε γδέρνει: Θα καταπραΰνει τον ερεθισμό και θα σε ανακουφίσει. Το πρωί θα ξυπνήσεις με πολύ καλύτερη αίσθηση. Και αυτό είναι φυσικό, αφού το ελαιόλαδο, εκτός των άλλων, είναι ένα αποτελεσματικό αντιφλεγμονώδες φάρμακο.

Πηγή

Γιατί η ώρα έχει 60 λεπτά και η μέρα 24 ώρες;

Μια ιστορία που μάλλον δεν ξέρετε..

Χάρη σε αρχαίους πολιτισμούς αντιλαμβανόμαστε σήμερα το χρόνο Το πιο ευρέως χρησιμοποιούμενο σύστημα αρίθμησης στον κόσμο σήμερα είναι το δεκαδικό (με βάση το 10). Το σύστημα αυτό κατά πάσα πιθανότητα προήλθε από το γεγονός ότι ήταν πιο εύκολο στους ανθρώπους να μετράνε μέχρι το δέκα, χρησιμοποιώντας τα δάχτυλά τους.

Οι πρώτοι πολιτισμοί που «χώρισαν» την ημέρα σε μικρότερα κομμάτια, ωστόσο, χρησιμοποιούσαν διαφορετικά αριθμητικά συστήματα, είτε με βάση το 12 είτε με τη βάση το 60.
Χάρη σε αποδεικτικά στοιχεία που ανακάλυψαν οι επιστήμονες γνωρίζουμε σήμερα ότι οι Αιγύπτιοι χρησιμοποιούσαν ηλιακά ρολόγια. Πολλοί ιστορικοί «πιστώσουν» στους Αιγύπτιους ότι ήταν ο πρώτος πολιτισμός που «χώρισε» την ημέρα σε μικρότερα μέρη.

Τα πρώτα ηλιακά ρολόγια ήταν απλοί πάσσαλοι που τοποθετούνταν στο έδαφος και υποδήλωναν την ώρα χάρη στο μήκος και την κατεύθυνση της σκιάς.

Μέχρι το 1500 π.Χ. οι Αιγύπτιοι είχαν αναπτύξει ένα ακόμη πιο εξελιγμένο ηλιακό ρολόι. Μια ράβδος σε σχήμα Τ τοποθετούνταν στο έδαφος και χάρη σε κάποιες ρυθμίσεις διαιρούσε το χρονικό διάστημα από την ανατολή έως τη δύση του Ηλίου σε 12 μέρη.

Αυτός ο διαχωρισμός αντικατόπτριζε τη χρήση του δωδεκαδικού αριθμητικού συστήματος από τους Αιγύπτιους –η σημασία του αριθμού 12 έγκειται στο γεγονός ότι ισοδυναμεί με τον αριθμό των σεληνιακών κύκλων μέσα σε ένα χρόνο ή με τον αριθμό των αρθρώσεων σε κάθε χέρι (τρεις σε κάθε ένα από τα τέσσερα δάχτυλα, χωρίς να υπολογίζεται ο αντίχειρας), καθιστώντας δυνατό το μέτρημα μέχρι το 12 με τον αντίχειρα.

Η επόμενη γενιά ηλιακών ρολογιών, γράφει ο Michael A. Lombardi από το Scientific American στο salon.com, αποτέλεσε πιθανότατα τον «πρόγονο» αυτού που αποκαλούμε σήμερα «ώρα».
Παρότι οι ώρες μέσα σε μια δεδομένη ημέρα ήταν περίπου ίσες, η χρονική διάρκειά τους μεταβαλλόταν κατά τη διάρκεια του έτους, με τις καλοκαιρινές ώρες να είναι πιο μεγάλες από τις χειμερινές.
Χωρίς την ύπαρξη τεχνητού φωτός οι άνθρωποι εκείνης της περιόδου θεωρούσαν το φως της ημέρας και εκείνο της νύχτας ως δύο «αντίπαλα στρατόπεδα», αντί για δύο τμήματα της ίδιας ημέρας.
Χωρίς τη βοήθεια των ηλιακών ακτινών, το να διαχωρίσουν τα «σκοτεινά διαλείμματα» από τη δύση του Ηλίου μέχρι την ανατολή ήταν αρκετά περίπλοκη υπόθεση, συγκριτικά με το «μοίρασμα» των περιόδων ηλιοφάνειας.

Την εποχή που πρωτοχρησιμοποιήθηκαν τα ηλιακά ρολόγια, ωστόσο, οι αιγύπτιοι αστρονόμοι παρατήρησαν επίσης πρώτοι ένα σύστημα 36 άστρων που χώριζαν τον κύκλο των ουρανών σε ίσα μέρη.
Η διάρκεια της νύχτας μπορούσε να προσδιοριστεί από την εμφάνιση 18 αστεριών από αυτά, τρία από τα οποία συνδέθηκαν με κάθε μία από τις δύο περιόδους λυκόφωτος, όταν ήταν δύσκολο να δουν τα υπόλοιπα αστέρια.

Η περίοδος του απόλυτου σκοταδιού σηματοδοτούνταν από τα υπόλοιπα 12 αστέρια, που και πάλι διαιρούσαν τη νύχτα σε 12 τμήματα (ακόμη μία αναφορά στο δωδεκαδικό σύστημα).
Κατά την περίοδο του Νέου Βασιλείου (1550 – 1070 π.Χ.) αυτό το σύστημα μέτρησης απλοποιήθηκε και εγκαθιδρύθηκε η χρήση ενός συστήματος 24 άστρων, 12 από τα οποία σηματοδοτούσαν τη διάρκεια της νύχτας.

Η κλεψύδρα, ή το ρολόι νερού χρησιμοποιήθηκαν επίσης για να καταγράφουν το χρόνο κατά τη διάρκεια της νύχτας, και ήταν ίσως οι πιο ακριβείς μηχανισμοί μέτρησης του χρόνου στον αρχαίο κόσμο.
Το ρολόι –ένα τμήμα του οποίου βρέθηκε στο Ναό του Άμμωνα στο Karnak και χρονολογείται πίσω στο 1400 π.Χ.- ήταν ένα δοχείο με κεκλιμένες εσωτερικές επιφάνειες, που καθιστούσαν δυνατή τη μείωση της πίεσης του νερού, χαραγμένο με κλίμακες που διαιρούσαν τη νύχτα σε 12 μέρη κατά τη διάρκεια διαφόρων μηνών.

Όταν χωρίστηκε σε 12 μέρη τόσο η διάρκεια της ημέρας, όσο και της νύχτας, προέκυψε η «ιδέα» της 24ωρης ημέρας. Βέβαια, η έννοια των ωρών σταθερής χρονικής διάρκειας, δεν προέκυψε μέχρι την ελληνιστική περίοδο, όταν οι έλληνες αστρονόμοι άρχισαν να χρησιμοποιούν ένα τέτοιο σύστημα για τους θεωρητικούς υπολογισμούς τους.

Ο Ίππαρχος ο Ρόδιος (147 -127 π.Χ.) πρότεινε το διαχωρισμό της ημέρας σε 24 ισονύκτιες ώρες, με βάση τις 12 ώρες της ημέρας και τις 12 ώρες της νύχτας που παρατηρήθηκαν κατά τις ημέρες ισημερίας.
Ο λαός ωστόσο συνέχισε να χρησιμοποιεί εποχιακά διαφορετικές ώρες για πολλούς αιώνες, ενώ οι ώρες σταθερού μήκους άρχισαν να γίνονται συνήθεια μετά την εμφάνιση των μηχανικών ρολογιών στην Ευρώπη του 14ου αιώνα.

Ο Ίππαρχος και άλλοι έλληνες αστρονόμοι χρησιμοποίησαν αστρονομικές τεχνικές που είχαν προηγουμένως αναπτύξει οι Βαβυλώνιοι, στην περιοχή της Μεσοποταμίας.
Οι Βαβυλώνιοι έκαναν τους αστρονομικούς υπολογισμούς τους με βάση το 60, ένα σύστημα που «κληρονόμησαν» από τους Σουμέριους, οι οποίοι το είχαν αναπτύξει περίπου γύρω στο 2000 π.Χ.
Παρότι δεν είναι γνωστό γιατί επιλέχθηκε το 60, είναι ιδιαίτερα βολικό για την έκφραση κλασμάτων, καθώς ο αριθμός 60 είναι ο μικρότερος αριθμός διαιρετός από τους έξι πρώτους αριθμούς, όπως επίσης από το 10, το 12, το 15, το 20 και το 30.

Παρότι δε χρησιμοποιείται πια για γενικούς υπολογισμούς, το σύστημα με βάση το 60 χρησιμοποιείται ακόμη για τη μέτρηση γωνιών, γεωγραφικών συντεταγμένων και για τη μέτρηση του χρόνου.
Για την ακρίβεια, τόσο η κυκλική πρόσοψη των ρολογιών, όσο και η σφαίρα του πλανήτη οφείλουν τις διαιρέσεις τους σε ένα αριθμητικό σύστημα ηλικίας 4000 ετών από την εποχή των Βαβυλωνίων.
Ο έλληνας αστρονόμος Ερατοσθένης, ο οποίος έζησε περίπου στο 276 – 194 π.Χ., χρησιμοποίησε ένα αριθμητικό σύστημα με βάση το 60 για να χωρίσει έναν κύκλο σε 60 ίσα τμήματα, προκειμένου να διαμορφώσει ένα πρώιμο γεωγραφικό σύστημα γεωγραφικού πλάτους, με τις οριζόντιες γραμμές που «διέτρεχαν» γνωστά μέρη της Γης εκείνη την εποχή.

Έναν αιώνα μετά ο Ίππαρχος ομαλοποίησε τις γραμμές γεωγραφικού πλάτους, κάνοντάς τις παράλληλες και σύμφωνα με τη γεωμετρία της Γης. Επινόησε ακόμη ένα σύστημα γραμμών μήκους που περιλάμβανε 360 μοίρες και που «έτρεχαν» από το βόρειο στο νότιο πόλο.

Στην πραγματεία του («Αλμαγέστη» περίπου στο 150 μ.Χ.) ο Κλαύδιος Πτολεμαίος εξηγεί και προχωρά ακόμη παραπέρα το έργο του Ίππαρχου, υποδιαιρώντας κάθε μία από τις 360 μοίρες γεωγραφικού πλάτους και μήκους σε μικρότερα κομμάτια.

Κάθε μοίρα χωρίστηκε σε 60 τμήματα, κάθε ένα από τα οποία υποδιαιρέθηκε σε 60 ακόμη μικρότερα.
Η πρώτη κατηγορία, ή αλλιώς «πρώτο λεπτό» (partes minutae primae), έγινε γνωστή ως το «λεπτό». Η δεύτερη κατάτμηση, ή αλλιώς «δεύτερο λεπτό) (partes minutae secundae), έγινε γνωστή ως «δευτερόλεπτο».

Τα λεπτά αι τα δευτερόλεπτα, ωστόσο, δεν χρησιμοποιήθηκαν για τη διάρκεια του χρόνου κατά τη διάρκειας της ημέρας παρά μόνο αρκετούς αιώνες μετά την Αλμαγέστη.
Τα ρολόγια της εποχής χώριζαν την ώρα σε μισά, σε τρίτα, τέταρτα, μερικές φορές μέχρι και σε 12 μέρη, αλλά ποτέ σε 60.

Η ώρα δεν είχε συνδεθεί με τη χρονική διάρκεια των 60 λεπτών.
Δεν ήταν πρακτικό για το γενικό πληθυσμό μέχρι την εμφάνιση των πρώτων μηχανικών ρολογιών, που εμφάνιζαν τα λεπτά, προς το τέλος του 16ου αιώνα.

Ακόμη και σήμερα, πολλά ρολόγια (τοίχου ή χειρός) δείχνουν μόνο τα λεπτά και όχι τα δευτερόλεπτα.
Χάρη στους αρχαίους πολιτισμούς που προσδιόρισαν και διατήρησαν τις υποδιαιρέσεις του χρόνου, οι σύγχρονες κοινωνίες αντιλαμβάνονται την ημέρα ως χρονικής διάρκειας 24 ωρών, ότι μια ώρα αποτελείται από 60 λεπτά και πως ένα λεπτό είναι ίσο με 60 δευτερόλεπτα.

Πηγή

Αυτά είναι τα 10 πιο σέξι πράγματα που οι άνδρες κάνουν χωρίς καν να το συνειδητοποιούν

Oρισμένοι άνδρες προσπαθούν υπερβολικά να το παίξουν σέξι δήθεν βαραίνοντας τη φωνή τους ή κάνοντας πικάντικο χιούμορ αλλά το αποτέλεσμα είναι μάλλον τραγελαφικό. Ισως γιατί το να είναι ένας άνδρας ελκυστικός είναι τελικά κάτι πολύ απλό και αυθόρμητο που συχνά το πετυχαίνει «κατά λάθος».

Το Reddit έκανε ένα διαδικτυακό γκάλοπ και αποκαλύπτει τα 10 καθημερινά πράγματα που κάνει από συνήθεια ένας άνδρας κι όμως οι γυναίκες τα βρίσκουν απίστευτα σέξι.

Να είστε ευγενικοί, ειδικά με τους ξένους
Είτε δίνοντας περισσότερο πουρμπουάρ στο παιδί που έφερε τη πίτσα, είτε βοηθώντας κάποιον που έμεινε με το αμάξι, είτε ανοίγοντας την πόρτα σε κάποιον που περνάει φορτωμένος, το να μοιάζετε «ευγενικός σουπερήρωας» στα μάτια της σας κάνει απίστευτα ελκυστικό.

Γελάστε δυνατά
Δεν υπάρχει τίποτα πιο σέξι από έναν χαρούμενο άνθρωπο. Το ανεξέλεγκτο γέλιο που βγαίνει πραγματικά από τη καρδιά σας προσδίδει μία ευχάριστη αύρα.

Σηκώνετε τα μανίκια σας
Οσο ελκυστικό είναι το μπούστο για τους άνδρες, άλλο τόσο είναι και τα δυνατά μπράτσα για τις γυναίκες. Ετσι, αμα τα έχετε, μην τα κρύβετε.

Κοιτάξτε την στα μάτια
Τα μάτια είναι ο καθρέφτης της ψυχής λένε και ο τρόπος που κάποιος κοιτάζει μπορεί να είναι πολύ αποκαλυπτικός. Ενα βλέμμα με νόημα που πετάει σπίθες σίγουρα δεν περνάει απαρατήρητο.

Ενθουσιαστείτε
Οπως ανέφεραν οι ερωτηθέντες, όταν ένας άνδρας μιλάει με ενθουσιασμό για κάτι που τον ενδιαφέρει πολύ είναι τρομερά ελκυστικό.

Εξυπνες συζητήσεις
Η ικανότητα ενός άνδρα να κάνει έξυπνο διάλογο είναι ένα σοβαρά υποτιμημένο στοιχείο γοητείας.

Μαγειρέψτε
Είναι πολύ σημαντικό να φαίνεται ότι είστε αυτάρκεις και ανεξάρτητοι και μάλιστα ότι μπορείτε να καταπλήξετε ακόμη και μία γυναίκα με τις μαγειρικές σας ικανότητες.

Δώστε όλη σας την προσοχή
Είναι υπέροχο συναίσθημα για μία γυναίκα, να γνωρίζει ότι ενώ υπάρχουν ένα σωρό όμορφα κορίτσια γύρω, ο αγαπημένος της δεν έχει μάτια για άλλη.

Καθημερινή σκέψη
Οι γυναίκες ελκύονται και κολακεύονται από έναν άνδρα που φαίνεται πώς νοιάζεται γι' αυτές. Το να της στείλετε μήνυμα το πρωί για καλημέρα, ή μέσα στη μέρα γιατί απλά την σκέφτεστε, ή κάτι που είδατε και σας τη θύμισε, ανεβάζει το σκορ σας στα ύψη.

Αγκαλιάστε την κρυφά από πίσω
Είναι μία χαριτωμένη έκπληξη και αυτού του είδους η αγκαλιά κάνει τις γυναίκες να νιώθουν ασφάλεια.

Πηγή: iefimerida.gr