Φρ. Νίτσε: Ευγένεια και Χυδαιότητα

Επιμέλεια: Σέβη Μουκριώτη

Οι χυδαίοι άνθρωποι βλέπουν τα ευγενικά και γεναιόφρονα αισθήματα σαν κάτι να τους λείπει, να τους λείπει η ορθότητα , άρα –να τους λείπει -, η αληθοφάνεια : όταν μιλούν γι’ αυτό , κλείνουν πονηρά το μάτι, σα να λένε: «κάποιο συμφέρον υπάρχει κρυμμένο πίσω απ αυτό ‘ δεν μπορεί να δεί κανείς τι υπάρχει μέσα σε όλα τα πράγματα», και υποψιάζονται πως το ευγενικό πλάσμα γυρεύει να κερδίσει κάτι μ ΄ έναν ελιγμό . Όταν όμως πεισθούν , με αναμφισβήτητο τρόπο, πως ο άνθρωπος αυτός δεν έχει καμία εγωιστική πρόθεση , και πως περιφρονεί το μικρό κέρδος , τότε βλέπουν τον άνθρωπο αυτό σαν ένα τρελό : του δείχνουν περιφρόνηση όταν τον βλέπουν να χαίρεται και γελούν με τη λάμψη των ματιών του. Και αναρωτιούνται: «Πως μπορεί να είναι χαρούμενος όταν πάθει κάποια ζημιά ! Πως μπορεί να ζητά να ζημιώσει. Σίγουρα , το πάθος της ευγένειας θα είναι μπερδεμένο με κάποια αρρώστεια του λογικού !».

Τέτοιες ερωτήσεις κάνουν μέσα τους, έτσι σκέπτονται, όπως σκέπτεται κάποιος μπρος στη χαρά που αισθάνεται ένας τρελός για την έμμονη ιδέα του.

Μια χυδαία φύση αναγνωρίζεται εύκολα αν προσέξει κανείς δύο βασικά πράγματα. Πρώτον – μια χυδαία φύση –δεν λησμονά ποτέ ποιο είναι το συμφέρον της , δεύτερον , η μανία αυτή του σκοπού του κέρδους, είναι σ’ αυτή πιο ισχυρή , παρά το βίαιο ένστικτο. Μέλημα της και αξιοπρέπεια της είναι το να μην παρασύρεται απο την άλογη παρόρμηση σε άκαιρες πράξεις. Η ανώτερη φύση είναι πιο παράλογη και αυτό γιατί ο ευγενής ,ο γενναιόφρων άνθρωπος υπακούει στα ένστικτα του ΄στις πιο καλές στιγμές του , σταματάει το μυαλό του. Ένα αρσενικό ζώο που προστατέυει τα μικρά του βάζοντας σε κίνδυνο την ίδια του τη ζωή , ή που ακολουθεί το θηλυκό στο θάνατο , την εποχή του οργασμού , δεν λογαριάζει ούτε τον κίνδυνο , ούτε καν αυτόν τον ίδιο τον θάνατο, κι ΄αυτή γιατί ακόμα η λογική του σταματά, η ευχαρίστηση που του προσφέρουν τα μικρά του ή το θηλυκό του και ο φόβος μη τύχει και τα αποχωρισθεί το κυριέυουν ολοκληρωτικά, γίνεται πιο ζώο απ’ ότι συνήθως είναι , όπως ακριβώς συμβαίνει στον ευγενικό και γενναιόφρωνα άνθρωπο. Μέσα του, ο ευγενικός άνθρωπος έχει συγκεκριμένο αριθμό αισθημάτων, είτε έλξεις είτε απωθήσεις είναι αυτές, που μιλάνε με τόση δύναμη που μπροστά τους η διάνοια δεν μπορεί να κάνει τίποτα άλλο παρά να σωπάσει ή και να παραδοθεί και να γίνει υπηρέτης τους : η καρδιά αλλάζει θέση , ανεβαίνει στον εγκέφαλο και τότε μιλάμε για «πάθος». Βέβαια , συμβαίνει πολλές φορές να δημιουργείται ένα αντίστροφο φαινόμενο, μια αναστροφή του πάθους κάτα κάποιον τρόπο, όπως πχ. Στον Φόντενελ , που κάποιος του έλεγε μια φορά τοποθετώντας του το χέρι στην καρδιά : « Αυτό που υπάρχει εκεί μέσα , φίλτατε μου , είναι και αυτό εγκέφαλος».

Στο ευγενικό ον εκείνο που περιφρονεί ο όχλος, είναι ο παραλογισμός του πάθους του , η λανθασμένη λογική του, και προπάντος όταν αυτό το πάθος αφορά αντικείμενα που η αξία τους του είναι παντελώς χιμαιρική ή αυθαίρετη. Θυμώνει πολύ με όποιον υποκύπτει στο πάθος του στομαχιού του, αλλά καταλαβαίνει την έλξη αυτής της τυραννίας’ εκείνο που δεν μπορεί να καταλάβει είναι π.χ. το πως μπορεί κάποιος να παίζει με την υγεία του και την ευτυχία του απο πάθος για τη γνώση. Το γούστο των ανώτερων φύσεων στρέφεται σε πράγματα εξαιρετικά , σε πράγματα που αφήνουν αδιάφορους τους πιο πολλούς απο τους άλλους ανθρώπους και που δεν φαίνονται καθόλου γοητευτικά. Η ανώτερη φύση μετρά τις αξίες σε προσωπική κλίμακα. Γενικά όμως , δεν πιστεύει πως αυτή η κλίμακα προσιδιάζει ιδιαίτερα στην καλαισθητική της ιδιοσυγκρασία. Συμβαίνει το αντίθετο μάλιστα , εκτιμά τις προσωπικές αξίες και μή και πέφτει έτσι στην ακατανοησία και στο απραγματοποιήσιμο. Μια ανώτερη φύση είναι πολύ σπάνιο να διατηρήσει αρκετή λογική ώστε να θεωρεί και να μεταχειρίζεται τον μέτριο άνθρωπο σαν τέτοιο : γενικά πιστεύει ( μυστικά πως το πάθος της είναι σαν το πάθος όλου του κόσμου και η πίστη αυτή αποτελεί τη φλόγα της και την ευφράδεια της.

Άν οι εξαιρετικοί άνθρωποι δεν νιώθουν τον εαυτό τους πως θα μπορέσουν να καταλάβουν τον όχλο και να αναμετρήσουν δίκαια τον κανόνα;

Μιλάνε λοιπόν και αυτοί για τρέλλα, για έλλειψη πνέυματος ωφελιμιστικού φυσικά , και για τον «χιμαιρισμό» της ανθρωπότητας, και παραξενέυονται για το τραίνο της ζωής αυτού του ανόητου κόσμου που δεν επιθυμεί να αναγνωρίσει το « μόνο αναγκαίο του πράγμα ΄». Αυτή είναι η αδικία των ευγενικών φύσεων, η αιώνια αδικία.

Aπο το βιβλίο : H ΘΕΩΡΙΑ ΤΟΥ ΣΚΟΠΟΥ ΤΗΣ ΖΩΗΣ , ΦΡ.ΝΙΤΣΕ.

Ο κ. Ζήσης Σαρίκας σχολιάζει κάτω από το άρθρο

[quote_box author=»» profession=»»]ΔΙΟΡΘΩΣΗ!!! Δεν υπάρχει βιβλίο του Νίτσε με τον τίτλο αυτό!!! Η μετάφραση είναι απλουστευμένη και δεν έχει γίνει από τα γερμανικά. Δυστυχώς, αυτή η απαράδεκτη πρακτική χαρακτήριζε και χαρακτηρίζει κάποιους έλληνες “εκδότες”. Το απόσπασμα που παραθέσατε είναι από το βιβλίο του Νίτσε, ‘Η χαρούμενη επιστήμη”, βιβλίο πρώτο, παρ. 3, ‘Ευγενής και κοινός”. Να μου επιτρέψετε να αναφέρω την δική μου έκδοση των απάντων του Νίτσε, που, αν μη τι άλλο, δεν κοροϊδεύει τον συγγραφέα και τον αναγνώστη…http://www.panopticon.gr/index.php/menu-nitse[/quote_box]

...

Tα παιδιά μας κατανοούν ως «φυσιολογικό» ό,τι βλέπουν τους γονείς τους να κάνουν

Επειδή η δική μας συμπεριφορά είναι πάντα ο καλύτερος «δάσκαλος» για τα παιδιά μας, κι αυτά τα «μαθήματα» είναι πολύτιμα για το μέλλον τους! 

Ο καλύτερος τρόπος να κάνουμε το παιδί μας έναν ευτυχισμένο ενήλικα είναι να είμαστε εμείς ευτυχισμένοι ενήλικες. Γιατί αυτό που τα παιδιά μας κατανοούν ως «φυσιολογικό» είναι ό,τι βλέπουν τους γονείς τους να κάνουν.

Γι' αυτό, η οικογενειακή θεραπεύτρια και συγγραφέας των βιβλίων Parenting With Presence: Practices for Raising Conscious, Confident, Caring Kids και Parenting Without Power Struggles: Raising Joyful, Resilient Kids While Staying Cool, Calm and Connected, Σούζαν Στίφελμαν συμβουλεύει όλους τους γονείς να επιτρέπουν στα παιδιά τους να τους δουν...

Να κλαίνε

Πολλά παιδιά πιστεύουν ότι κλαίνε μόνο τα μωρά ή όποιος είναι αδύναμος ή... έχει χτυπήσει. Έτσι, μεγαλώνουν θεωρώντας ότι συναισθήματα όπως η θλίψη και η στεναχώρια είναι κάτι που πρέπει να κρύβουν ή να αρνούνται, κι όταν αυτά προκύψουν τα βιώνουν με ενοχές. Είναι σημαντικό να τους δείξουμε με το παράδειγμά μας ότι οι άνθρωποι δεν είναι μηχανές, αλλά έχουν αισθήματα τα οποία δεν είναι κακό να δείχνουν στους άλλους. 

Να προσπαθούν σκληρά

Η ζωή είναι μια συνεχής μάχη κι αυτό τα παιδιά πρέπει να το γνωρίζουν. Αντί να τα μεγαλώνουμε για να πιστεύουν ότι όλα είναι απλά και ρόδινα, είναι καλύτερο να τους επιτρέπουμε να βλέπουμε την πιο ρεαλιστική πλευρά μας, αυτή που προσπαθεί και αγωνίζεται για να πετύχει κάτι. Η εμπειρία αυτή θα συμβάλλει στο να αποκτήσουν τα παιδιά μας ευελιξία, μια δεξιότητα εξαιρετικά σημαντική στη ζωή. Αφήστε τα να σας βλέπουν να προσπαθείτε, να προβληματίζεστε, να ζητάτε βοήθεια και μετά να.. ξεκουράζεστε.

Να φιλιούνται

Εάν θέλουμε να μάθουν τα παιδιά μας να αγνωρίζουν μια υγιή συντροφική σχέση, θα πρέπει να τους δείξουμε πώς μοιάζει! Επιπλέον τα παιδιά νιώθουν ασφάλεια όταν αισθάνονται ότι υπάρχει στοργή, αγάπη και τρυφερότητα ανάμεσα στους γονείς τους. 

Να γυμνάζονται

Φροντίζοντας τη φυσική μας κατάσταση δείχνουμε στα παιδιά ότι η άσκηση είναι αναπόσπαστο και φυσιολογικό μέρος της καθημερινότητας, ότι είναι μάλλον παράξενο να μην γυμνάζεται κανείς κι έτσι θέτουμε τις βάσεις για να υιοθετήσουν έναν πιο δραστήριο τρόπο ζωής μεγαλώνοντας. 

Να οργανώνουν τα οικονομικά τους

Πολλοί γονείς προσπαθούν σκληρά να κρατήσουν τα παιδιά τους μακριά από θέματα που σχετίζονται με το χρήμα, ιδιαίτερα εάν τα οικονομικά τους δεν είναι ιδιαίτερα ανθηρά! Όμως με αυτόν τον τρόπο δεν μαθαίνουν ότι τα ποσά που μπορούμε να ξοδεύουμε είναι συγκεκριμένα κι ότι για να μπορούμε να εξασφαλίζουμε όλα όσα χρειαζόμαστε οφείλουμε να κάνουμε μια σωστή διαχείριση των εσόδων μας. Μην διστάζετε να μιλήσετε στα παιδιά σας για θέματα όπως πόσο πληρώνετε για το ενοίκιο του σπιτιού σας, πόσο κοστίζουν τα σχολικά τους και πώς θα πρέπει να αφήσετε κάποια αγορά για τον άλλο μήνα ώστε να σας φτάσουν τα χρήματα. Έτσι, δεν θα είναι εντελώς απροετοίμαστοι όταν θα χρειαστεί να διαχειριστούν μόνα τους κάποιο μπάτζετ. 

Να βοηθούν τους άλλους

Βλέποντας τους γονείς τους να συμμετέχουν εθελοντικά σε προσπάθειες να στηρίξουν άλλους ανθρώπους, τα παιδιά μεγαλώνουν θεωρώντας την αλληλεγγύη ως αναπόσπαστο μέρος τη ανθρώπινης φύσης. Δεν χρειάζεται να κάνετε κάτι που απαιτεί πολύ χρόνο... Μπορείτε απλά να πηγαίνετε κάθε τόσο φαγητό στον ηλικιωμένο γείτονα που ζει μόνος του, να κάνετε baby sitting στο μωρό της φίλης σας όταν εκείνη έχει ημικρανία ή να βοηθήσετε να καθαριστεί το πάρκο της περιοχής σας. 

Να μελετούν

Η μάθηση δεν τελειώνει μαζί με το Λύκειο ή το Πανεπιστήμιο αλλά είναι μια διαδικασία που συνεχίζεται σε όλη τη ζωή μας. Αυτό θέλετε για τα παιδιά σας κι αυτό πρέπει να δουν ότι κάνετε και για τον εαυτό σας. Ξεκινήστε μαθήματα για μια ξένη γλώσσα, ένα μουσικό όργανο ή παρακολουθήστε online μαθήματα για κάποιο αντικείμενο τους ενδιαφέροντός σας. Ή απλά πάρτε ένα βιβλίο και διαβάστε. Τα παιδιά που βλέπουν τους γονείς τους να διαβάζουν τείνουν να αγαπούν κι αυτά τα βιβλία και τη μάθηση. 

Να δημιουργούν

Κάνοντας κάτι που αγαπάτε πολύ δείχνετε στα παιδιά σας τον τρόπο να ζουν δημιουργικά και απολαυστικά. Παίξτε πιάνο, ζωγραφίστε, μαγειρέψτε, χορέψτε, κάντε ό,τι σας εκφράζει και σας φτιάχνει τη διάθεση, διδάσκοντάς τους ότι η καθημερινότητα δεν πρέπει να περιλαμβάνει μόνο υποχρεώσεις αλλά και στιγμές προσωπικής έκφρασης και χαράς. 

Να αγαπούν τον εαυτό τους

Ο άνθρωπος με τον οποίο συνήθως είναι πιο αυστηροί είναι ο εαυτό μας. Τις περισσότερες φορές εστιάζουμε σε όσα δεν κάναμε σωστά ή σε ό,τι δεν μας αρέσει πάνω μας, όπως το σώμα μας ή η ατολμία μας. Όταν τα παιδιά μάς ακούν να λέμε συχνά «πόσο έχω παχύνει» ή «τι βλακεία ήταν αυτή που έκανα» μαθαίνουν ότι αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο οι μεγάλοι μιλούν για τον εαυτό τους. Μάθετε να αγαπάτε τον εαυτό σας και να μιλάτε γι' αυτόν με τα καλύτερα λόγια. Αφήστε τα παιδιά να σας ακούν να μιλάτε για όσα έχετε καταφέρει, για όσα είστε ευγνώμονες που έχετε στη ζωή σας. Έτσι θα τα μάθετε να αγαπούν και να φροντίζουν και τα ίδια τον εαυτό τους μεγαλώνοντας! 

Πηγή: mikroimegaloi.gr

Δέκα πράγματα που έμαθα ταξιδεύοντας

Είναι γνωστό, όσο ζούμε μαθαίνουμε, το ξέρεις, το ξέρω, το ξέρουμε. Ξέρεις όμως πώς όσο ταξιδεύουμε μαθαίνουμε...ακόμα περισσότερα;

Ναι, ναι! Κάποιες φορές μάλιστα, όχι απλά μαθαίνουμε περισσότερα αλλά αναιρούμε πράγματα που στο παρελθόν θεωρούσαμε πως έχουν ας πούμε...μαύρο χρώμα και τελικά συνειδητοποιούμε πως τώρα τα βλέπουμε άσπρα ή γκρι ή ροζ.

Κάθε ταξίδι μικρό ή μεγάλο είναι ένα μάθημα και έτσι πρέπει να το βλέπεις και συ εκτός αν σε ενδιαφέρει μόνο να πας σε κάποια παραλία, σε κάποιο ξενοδοχείο στην άλλη άκρη του κόσμου και να μην κουνηθείς από εκεί ούτε λεπτό. Οκ, μπορώ να το δεχθώ και αυτό αλλά σίγουρα το συγκεκριμένο post δε θα σε ενδιαφέρει αν είσαι τέτοιος τύπος ταξιδιώτη. :)

Για σενα όμως που αγαπάς τα ταξίδια, αγαπάς να μπλέκεσαι στα άγνωστα δρομάκια μιας μακρινής πόλης, να πιάνεις κουβέντα με ντόπιους και να μαθαίνεις πράγματα που δε σου λένε οι ταξιδιωτικοί οδηγοί, τότε εδώ είσαι! Βέβαια, ξέρω πως είσαι και συ που ενώ σου αρέσει η ιδέα «της βουτιάς» στον πολιτισμό μιας άλλης χώρας, δεν το έχεις τολμήσει μέχρι στιγμής γιατί χρειάζεσαι κάποιον να σε σπρώξει ή ακόμα και να σου κρατήσει το χέρι όπως θα βουτάς... Ακόμα και να ανήκεις σε αυτή την κατηγορία, δικός μου είσαι και να ξέρεις πως θα προσπαθήσω τόσο με αυτό το post όσο και με τα επόμενα, να σε κάνω να πεις «Δώσε μου βατραχοπέδιλα και βουτάω».

Άκου να δεις 10 πράγματα που έμαθα λοιπόν ταξιδεύοντας... αν και είμαι σίγουρη πως έχω ακόμα πολλά να μάθω και συνεπώς πολλά ακόμα να προσθέσω στη συγκεκριμένη λίστα.

1. Έμαθα πως αν βρίσκω πάντα δικαιολογίες δε θα καταφέρω να δω ποτέ το ηλιοβασίλεμα στην άλλη άκρη του κόσμου

Αν περιμένω να κερδίσω το τζόκερ/ βρω πλούσιο άντρα/ αποκτήσω κληρονομιά από κάποιον θείο στο Αμέρικα για να πάω στην άλλη άκρη του κόσμου και να απολαύσω τον ήλιο να βουτάει στα νερά κάποιας τροπικής χώρας...θα πρέπει να περιμένω μια ζωή. Αλλά καθώς η ζωή μας είναι πολύ μικρή, έκανα οικονομίες, μάζεψα λεφτά και ορίστε... η παρακάτω φωτογραφία. Μην κάνεις όνειρα λοιπόν και τα αφήνεις όνειρα! Η μεγαλύτερη χαρά είναι να τα βλέπεις να υλοποιούνται και εσύ να είσαι ο πρωταγωνιστής φυσικά!

2. Έμαθα πως αν δεν πιάσεις κουβέντα με ντόπιους δεν έχεις γνωρίσει πραγματικά ένα μέρος

Πώς θα είχα μάθει για εκείνο το υπέροχο μέρος λίγο πιο έξω από τον Παναμά αν δεν έμενα στο σπίτι του Alejandro και δε μου εξηγούσε πως να πάω και αν φυσικά δε μου έβρισκε εκείνο τον φίλο του για να με ξεναγήσει εκεί; Πώς θα μάθαινα για τον καλύτερο φούρνο της Καρταχένα αν δεν είχα πιάσει κουβέντα με τον Γιώργο, μόνιμο κάτοικο Κολομβίας;

3. Έμαθα να μην είμαι ντίβα με το φαγητό μου

Πριν αρχίσω να ταξιδεύω συστηματικά, ήμουν πολύ δύσκολη με την επιλογή του φαγητού μου. Δε μου άρεσε να δοκιμάζω νέες γεύσεις και έκρινα τα φαγητά καθαρά και μόνο από την εξωτερική τους εμφάνιση. Ταξιδεύοντας, έμαθα να μην κρίνω κανέναν και τίποτα από την εξωτερική του εμφάνιση, έμαθα πως μπορώ να φάω και με τα χέρια χωρίς να με κοιτάνε οι γύρω μου περίεργα και πως για να μπορώ να έχω γνώμη για όλα, πρέπει πρώτα να τα δοκιμάσω, έστω και αν χρειαστεί να καθίσω σταυροπόδι στο πάτωμα και να φάω με τα χέρια χωρίς να τα έχω πλύνει πριν και χωρίς να έχω χαρτοπετσέτα για να τα σκουπίσω μετά. χα

4. Έμαθα να αντιμετωπίζω τους φόβους μου

Πολλές φορές θα έχεις αναρωτηθεί πώς είναι δυνατό να μη φοβάμαι όταν πηγαίνω στην άλλη άκρη μόνη μου ή χωρίς να γνωρίζω τι ακριβώς θα βρω εκεί. Δεν είναι εύκολο το ομολογώ αλλά τη στιγμή που αποφασίζω να βάλω τους φόβους μου στην άκρη και να ζήσω τη στιγμή σαν να είναι η τελευταία, τότε και μόνο τότε συνειδητοποιώ πως η καρδιά μου χτυπά τόσο δυνατά που πάει να σπάσει. Και όμως, εκείνα τα λεπτά δεν είναι ο φόβος που την κάνει να χτυπάει έτσι αλλά η χαρά, η ανυπομονησία, η αδρεναλίνη.

Πρώτη φορά ιππασία 4 ολόκληρες ώρες πάνω σε ένα όχι και τόσο εξημερωμένο άλογο στη μέση του πουθενά στη Μογγολία, ήταν για μενα από τις πιο έντονες εμπειρίες της -μέχρι τώρα- ζωής μου. Τα 30 λεπτά χαμένη στα στενάκια -hutongs του Πεκίνου χωρίς χάρτη, η λάθος διαδρομή στο μετρό της Μόσχας, η στιγμή που συνειδητοποίησα πως είμαι μόνη μου σε ένα νησάκι της Καραϊβικής με 5 ντόπιους, χωρίς άλλους τουριστές, χωρίς σήμα στο κινητό. Ε ναι, επιστρέφοντας στην Αθήνα όλα τα άλλα φαίνονται παχνιδάκι. Τόλμησε και συ να κάνεις βουτιά... στους φόβους σου και να είσαι σίγουρος πως θα βγεις πιο σίγουρος για τον εαυτό σου και πιο αποφασισμένος να Ζήσεις!

5. Έμαθα να δέχομαι πως η θρησκεία έχει πολλά πρόσωπα

Κάποτε θυμάμαι μου έλεγαν «κοίτα αυτός είναι καθολικός» και νόμιζα πως αυτός ο άνθρωπος ήταν κακός. Στο σχολείο βλέπεις μας τάισαν από νωρίς με πράγματα και ιδεολογίες που ως μωρά παιδιά δεν είχαμε τα δικά μας κριτήρια και τη γνώμη ώστε να σχηματίσουμε μια σφαιρική άποψη για την θρησκεία.

Ταξιδεύοντας γνώρισα βουδιστές, ινδουιστές, μουσουλμάνους, προτεστάντες, χριστιανούς καθολικούς αλλά και άθεους και συνειδητοποίησα πως δεν υπάρχει ΜΙΑ μόνο θρησκεία, πως δεν υπάρχει μόνο άσπρο ή μαύρο, πως δεν υπάρχουν καλές και κακές θρησκείες. Ο καθένας μας είναι ελεύθερος να πιστεύει εκεί που θέλει, ο καθένας μας είναι ελεύθερος να μην πιστεύει πουθενά και ακόμα περισσότερο ο καθένας μας πρέπει να σέβεται τη θρησκεία του διπλανού του όποια και αν είναι ή δεν είναι αυτή.

6. Έμαθα πως στη μέση του πουθενά βρίσκεις τον εαυτό σου

Ναι, αυτή η φράση είναι χιλιοφορεμένη. Είμαι σίγουρη πως την έχεις διαβάσει σε πολλά περιοδικά και websites αμπελοφιλοσοφιών. Και όμως φίλε μου, έχω να σου πω πως αυτή ακριβώς η φράση είναι πέρα για πέρα αληθινή και το συνειδητοποίησα μόλις ένα μήνα πριν όταν κάπου στις στέπες της Μογγολίας, βρέθηκα να περπατάω μόνη μου χωρίς να έχω κάποιο συγκεκριμένο προορισμό.

Βάλθηκα να περπατάω στη μέση του πουθενά ανοίγοντας τα κουτάκια του μυαλού μου ένα ένα και βάζοντάς τα σε τάξη. Ποιοι μου λείπουν αυτή τη στιγμή; Ποιοι δε με ενδιαφέρουν; Τι θέλω να κάνω στη ζωή μου; Πού θέλω να βρίσκομαι σε 2 χρόνια; Ποιες είναι οι προτεραιότητες μου; Και ναι, εκεί στη μέση του πουθενά μπήκαν όλα στη θέση τους, τόσο απλά. Το μόνο που χρειάστηκα τελικά ήταν ο ορίζοντας, ο εαυτός μου και ένα μπουκαλάκι νερό. Τίποτα άλλο.

7. Έμαθα πως χρειαζόμαστε ελάχιστα πράγματα για να επιβιώσουμε

Είμαστε όλοι παθιασμένοι με τα ψώνια, με τα νέα gadgets, με τα ακριβά ρούχα και τα πανάκριβα αυτοκίνητα, γεμίζουμε τα σπίτια και τις ζωές μας με αντικείμενα που μας κάνουν ευτυχισμένους προσωρινά και μετά απλά καταφέρνουν να μας έχουν δέσμιούς τους.

Ζώντας με λιγότερα υλικά αγαθά ζούμε καλύτερα, πιο ήρεμα. Δεν έχουμε το άγχος μη μας κλέψουν τη μηχανή, δεν έχουμε το άγχος μη μας σπάσουν τα πανάκριβα γυαλιά ηλίου, δεν έχουμε το άγχος τι να πρωτοχωρέσουμε στη βαλίτσα. Ζούμε καλύτερα με πολύ λιγότερα, ζούμε πιο καλά και χωρίς εκείνη την πορτοκαλί τσάντα, χωρίς εκείνο το τόσο γλυκούλι κάδρο για τον τοίχο, χωρίς το φωτιστικό δαπέδου με την ξύλινη επένδυση.

8. Έμαθα πως ο παράδεισος είναι low cost

Την επόμενη φορά που θα δεις κάποιον εξωτικό προορισμό και θα ευχηθείς να μπορούσες να βρεθείς εκεί, πριν αρχίσεις να ψάχνεις σε μεγάλα ταξιδιωτικά γραφεία... για να μην πάθεις καρδιακό από τα ποσά που θα σου ζητήσουν, στείλε μου email να σου πω περισσότερα για το πως να κάνεις διακοπές σε εξωτικούς προορισμούς πληρώνοντας πραγματικά ελάχιστα.

Προϋπόθεση, να μην ορίζεις το εξωτικό με το «βρίσκομαι σε λουξ καμπάνα» πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας και τρέφομαι με αστακούς και λούζομαι με σαμπάνιες. Όχι, σε τέτοια περίπτωση, δε μπορώ να σε βοηθήσω φίλε μου. Λυπάμαι.

9. Έμαθα πως η τρέλα δεν πάει στα βουνά αλλά παντού

Πολλές φορές όταν μιλάω για τα ταξίδια μου υπάρχει κόσμος που με κοιτάει περίεργα και με ρωτάει «Μα καλά πώς το έκανες αυτό; Είσαι τρελή;».

Και όμως, ταξιδεύοντας γνώρισα κόσμο με την ίδια τρέλα σαν τη δική μου, ίσως και με περισσότερη. Γνώρισα κόσμο από την Αμερική μέχρι και την Κίνα που ταξιδεύει σα να μην υπάρχει αύριο, που ονειρεύεται και επιδιώκει να πραγματοποιεί αυτά τα όνειρα όση τρέλα και αν κουβαλάνε μέσα τους. Γνώρισα ανθρώπους που μοιράζονται την ίδια αγάπη για το άγνωστο, την ίδια αγάπη για τον κόσμο γύρω τους, την ίδια αγάπη για τον συνάνθρωπό τους. Ένιωσα τόσο ξεχωριστή και παράλληλα τόσο όμοια με ανθρώπους που μπορεί να μη μιλούν την ίδια γλώσσα με τη δική μου αλλά καταλαβαίνουν πολλά περισσότερα σε σχέση με πολλούς συντοπίτες μου. Και αν τελικά αυτό που ζω είναι τρέλα, τότε αφήστε με να ζήσω ελεύθερη μαζί με όλους εκείνους τους τρελούς που παίρνουν ένα σακίδιο στον ώμο και ανακαλύπτουν τον κόσμο.

10. Έμαθα πως το άλλο μου μισό είμαι εγώ η ίδια

Ο μοναδικός άνθρωπος που δε θα σε πληγώσει ποτέ είναι ο ίδιος σου ο εαυτός. Ο μοναδικός άνθρωπος που θα σε αγαπήσει πραγματικά είσαι εσύ ο ίδιος. Ο μοναδικός άνθρωπος που θα σε προστατέψει είσαι εσύ και μόνο εσύ. Ναι ναι, έτσι ακριβώς, όπως τ'ακούς!

Ταξιδεύοντας έμαθα να εμπιστεύομαι τον εαυτό μου, το ένστικτό μου. Έμαθα να χαίρομαι τις στιγμές μοναξιάς χωρίς να έχω την ανάγκη να έχω κάποιον δίπλα μου για να μου πει πως όλα θα πάνε καλά. Ταξιδεύοντας μόνη μου έμαθα να είμαι ανεξάρτητη, να φτιάχνω το πρόγραμμά μου σύμφωνα με τις δικές μου ανάγκες και απαιτήσεις, έμαθα να αγαπώ εμένα και να με προσέχω, έμαθα να είμαι ευτυχισμένη και συμβιβάστηκα με την ιδέα πως το άλλο μου μισό είναι λάθος να το ψάχνω έξω... γιατί πολύ απλά βρίσκεται μέσα μου.

*Το άρθρο δημοσιεύθηκε αρχικά στο blog travelstoriesfromyworld. Περισσότερα στη σελίδα του στο Facebook.

**photo credits: Μαρία Κόφου

Πηγή: travelstoriesfromyworld.com

Παιδικά βιώματα: O κρυφός μαέστρος της ζωής μας..

Τα παιδιά είναι σαν τα σφουγγάρια, απορροφούν συνεχώς πληροφορίες από το περιβάλλον τους και αναπτύσσουν ένα εσωτερικό σύστημα προσαρμογής.

Σε κάθε στάδιο ανάπτυξης, από την πρώτη μέρα ζωής μας μέχρι και την ολοκλήρωση της παιδικής μας ηλικίας, δημιουργούμε σαν ένα είδος πυλώνων για το εσωτερικό μας σπίτι-εαυτός. Εκείνη την περίοδο κτίζουμε και τους τοίχους που περιτριγυρίζουν το εσωτερικό οικοδόμημα, δηλ. τον τρόπο που ανταποκρινόμαστε στο περιβάλλον μας.

Επειδή η μάθηση στα παιδικά χρόνια γίνεται κυρίως με τρόπους μη-συνειδητούς όπως η μίμηση, η αντιγραφή, η προσαρμογή και η υπακοή, μας είναι δύσκολο να έχουμε ξεκάθαρη αντίληψη της επίδρασης της στην ενήλικη μας προσωπικότητα.

Παρόλα αυτά, εκείνες οι εγγραφές καθορίζουν το πώς αντιλαμβανόμαστε κι αντιμετωπίζουμε τον εαυτό μας, τη ζωή και τις σχέσεις μας με τους άλλους, σαν ένας κρυφός Μαέστρος ορχήστρας.

Όσο καλύτερα τα καταλαβαίνουμε τόσο μπορούμε να διαχειριστούμε την επίδραση τους πάνω μας.

Τι μου ήρθε κι αντέδρασα έτσι, πάλι;

Ίσως να έχετε ξεχάσει πως η μητέρα σας έλεγε όταν ήσασταν παιδιά, να καθήσετε φρόνιμα και να προσέχετε πως μιλάτε, αλλά σήμερα κάθε φορά που είστε ανάμεσα σε πολλούς άγνωστους ανθρώπους νοιώθετε αυθόρμητα μια συστολή ενώ θα θέλατε να είστε πιο κοινωνικοί… Φυσικά δεν σκέφτεστε σε κάθε περίσταση, τον σοβαρό ή απών συναισθηματικά πατέρα σας, αλλά ως ενήλικας μπορεί να δυσκολεύεστε να μοιραστείτε με τους άλλους τα συναισθήματα σας.

Είναι αλήθεια πως δεν αντιλαμβανόμαστε άμεσα τις συνδέσεις ανάμεσα στις αυθόρμητες αντιδράσεις μας με τον τρόπο που μεγαλώσαμε, γι’ αυτό και πολλές φορές μας φαίνονται ανεξήγητες. Δηλαδή, δεν αντιλαμβανόμαστε πως το κλίμα, οι συμπεριφορές και τα συμβάντα μέσα στην οικογένεια των παιδικών μας χρόνων είναι αυτά που δίνουν τον τόνο στη ενήλικη ζωή μας, επειδή απλά αντιδρούμε αυτόματα βάση των όσων μάθαμε κάποτε παλιά.

Αλλά τι είναι αυτά που μαθαίνουμε τότε και πως μπορούν να έχουν τόσο ισχυρή επίδραση στη ζωή μας;

Ανακαλύψτε τις βάσεις του εσωτερικού σας κόσμου: Αυτοεκτίμηση, αυτοπεποίθηση, θάρρος ή φόβος, σχέσεις με τους άλλους.

Η αυτοεκτίμηση μοιάζει μ’ ένα καζάνι, αν τα σημαντικά πρόσωπα της ζωής μας το αφήσουν άδειο τότε όλη μας τη ζωή θα προσπαθούμε να το γεμίσουμε, συχνά με λάθος τρόπο – επειδή δεν θα έχουμε μάθει πως γίνεται αυτό. Αν στο εσωτερικό καζάνι αντί για ενίσχυση κι υποστήριξη, έχει μπει αμφισβήτηση και φόβος τότε ότι εκφράζουμε θα έχει και μια απόχρωση ανασφάλειας και φόβου. Αντίθετα, αν έχουμε πάρει αποδοχή θα έχουμε εσωτερικό απόθεμα για ν’ αντιμετωπίσουμε με θάρρος κι αισιοδοξία τη ζωή.

Είναι σημαντικό πως κάποιες οικογένειες αντιμετωπίζουν κάποια συναισθήματα. Σε ορισμένες επικρατεί κυρίως σοβαρότητα και αυτοπειθαρχία, σε κάποιες άλλες απαγορεύεται η λύπη και η κατσουφιά. Τα παιδιά στις οικογένειες αυτές μαθαίνουν ν’ ανταποκρίνονται στο οικογενειακό κλίμα, στους κανόνες και τις αντιλήψεις είτε με ταύτιση, είτε με αντίδραση, είτε και με τα δύο ανάλογα με το θέμα.

Όμως ένα είναι σίγουρο, πως οι νοητικό- συναισθηματικές αντιδράσεις διαμορφώνονται σε σχέση με το περιβάλλον που αναπτύσσονται.

Αν είναι έτσι, τι κάνουμε; Είμαστε καταδικασμένοι στη φυλακή των παιδικών μας χρόνων;

Ποιος κινεί τα νήματα στη ζωή μου τελικά;

Έχουμε διαμορφώσει βαθιά μέσα μας, με τρόπους μη συνειδητούς, εικόνα και άποψη για τον εαυτό μας όπως αντιδράσεις και συμπεριφορές, τις οποίες θεωρούμε ως ενήλικες κομμάτι της προσωπικότητάς μας. Οι βάσεις των αντιλήψεων και των αντιδράσεων αυτών έχουν τη ρίζα τους στο ξεκίνημα της ζωής μας.

Τότε μαθαίνουμε επίσης τι επιτρέπεται και τι απαγορεύεται στις σχέσεις αλλά επίσης ενθαρρύνονται κάποιες συμπεριφορές ενώ αποθαρρύνονται άλλες. Έτσι το πόσο τολμηροί ή άτολμοι θα είμαστε στις αλλαγές και τις προκλήσεις της ζωής, πως αντιμετωπίζουμε τις δυσκολίες, πόσο ισότιμοι ή ανταγωνιστικοί θα είμαστε στις σχέσεις μας με τους άλλους, πως εκφράζουμε ή κρύβουμε τα συναισθήματα μας διαμορφώνεται τότε, στα χρόνια που βάζουμε τις βάσεις τον εσωτερικό μας κόσμο και τις συμπεριφορές ανταπόκρισης στο περιβάλλον.

Χρειάζεται θάρρος για να κάνουμε μια ειλικρινή και βαθιά βουτιά μέσα μας, για ν’ ανακαλύψουμε τι συστατικά έχει στο βάθος το προσωπικό καζάνι και να βρούμε τι υπάρχει στον πυθμένα του. Εκεί μπορεί να κρύβονται πληγές αλλά και κρυφές δυνάμεις, όνειρα, επιθυμίες και προσωπικά χαρακτηριστικά ξεχασμένα από το χρόνο.

Σίγουρα όμως αξίζει να πάρουμε εμείς την μπαγκέτα του Μαέστρου που ορίζει τη μελωδία της ζωής μας.

Διερευνήστε τον αυθεντικό σας εαυτό

Πως ήσασταν παιδιά, τι σας άρεσε τότε και τι σας ανησυχούσε;

Πως θυμάστε τα σημαντικά πρόσωπα της ζωής σας, μητέρα, πατέρας, αδέλφια ή άλλα πρόσωπα στην οικογένεια που ήταν για εσάς σημαντικά;

Μπορείτε να συσχετίσετε τις στάσεις και τις απόψεις των σημαντικών προσώπων με τις δικές συμπεριφορές και πεποιθήσεις τότε; Ως ενήλικες, μπορείτε να αναγνωρίσετε τέτοιες συσχετίσεις;

Υπάρχουν προσωπικά όνειρα ή επιθυμίες που δεν τολμάτε να εκφράσετε ως ενήλικες; Έχουν άραγε κάποια σύνδεση με τις εμπειρίες της παιδικής σας ζωής;

Βρείτε τις συνδέσεις ανάμεσα στον τρόπο επικοινωνίας στην οικογένεια και τον τρόπο που ανταποκρίνεστε στις σχέσεις σας με τους άλλους, ειδικά στις διαπροσωπικές σχέσεις. Αναζητήστε μοντέλα σχέσεων που επαναλαμβάνονται, εκεί κρύβονται οι πιο βαθιές μας εμπειρίες.

Πολλές φορές για τη δημιουργία ενός διαφορετικού τρόπου σκέψης κι αντιμετώπισης της ζωής και των σχέσεων μας με τους άλλους, χρειάζεται μια καινούργια μάθηση. Η ψυχοθεραπεία είναι ένας τρόπος που μπορεί να μας το προσφέρει.

Ο αυθεντικός μας εαυτός, μπορεί να είναι κρυμμένος πίσω από γερές στρώσεις μάθησης, αλλά είναι πάντα εκεί και μας περιμένει. Το ταξίδι της ανακάλυψης του αξίζει, γιατί τότε μπορούμε ν’ απολαύσουμε μια γεμάτη χαρά ζωή.

Όλγα Μουλάκη, M.Sc., Ψυχολόγος

Πηγή: olgamoulaki.gr

Στη ζωή αξίζει να ξοδεύεις μόνο για ταξίδια και βιβλία!

Έρχονται κάποιες στιγμές που κάνουμε τον απολογισμό μας. Ο απολογισμός δεν έχει μια μορφή. Μπορούμε να κάνουμε τον συναισθηματικό απολογισμό μας, τον οικονομικό, τον οικογενειακό· εξαρτάται κάθε φορά, έχει πολλές όψεις.

Από μία ηλικία και πέρα κάθεσαι κι αναρωτιέσαι: «Εγώ τι έκανα σ’ αυτή τη ζωή; Τι έδωσα; Τι πήρα; Τι απέκτησα; Τι μου έμεινε;». Λέω από μια ηλικία και πέρα γιατί κάτω απ’ τα τριάντα, συνήθως, οι προτεραιότητες κι οι εκτιμήσεις έχουν άλλα κριτήρια. Ένα παραπάνω η γενικότερη οικονομική, πολιτική, κοινωνική κατάσταση μας οδηγούν σε τέτοιου είδους σκέψεις.

Τελικά, το συμπέρασμα είναι ένα. Ξέρετε πού πρέπει να ξοδεύουμε τα χρήματά μας; Σε ταξίδια και βιβλία, μόνο αυτά μένουν και μόνο αυτά τ’ αξίζουν τα λεφτά τους.

Τα ταξίδια και τα βιβλία προσφέρουν αναμνήσεις, εικόνες, μυρωδιές, προβληματίζουν, ανοίγουν τους ορίζοντες, σε βάζουν να δεις κι άλλους κόσμους άγνωστους, φανταστικούς ή πραγματικούς, πηγαίνουν τη σκέψη ένα βήμα παραπέρα.

Το κυριότερο είναι πως δε χαλάνε, κανείς δεν μπορεί να τα καταστρέψει. Κι αν καούν οι φωτογραφίες του ταξιδιού κι αν σκιστούν οι σελίδες του βιβλίου, η μνήμη τα κρατάει ζωντανά έτσι κι αλλιώς. Ακόμη κι όταν ένας άνθρωπος νοσήσει από ασθένεια που του καταστρέφει τη μνήμη, έχει γίνει τόσο ξεχωριστός άνθρωπος, τόσο ανοιχτόμυαλος, τόσο χορτασμένος που κανένας δεν είναι σε θέση να αμφισβητήσει το ποιόν του.

Γιατί να ξοδεύουμε χρήματα σε υλικά; Γιατί έχουμε γίνει τόσο άπληστοι κι αχόρταγοι και ταυτόχρονα ανικανοποίητοι; Όσα έχουμε άλλα τόσα θέλουμε κι όσα χρήματα κι αν ξοδέψουμε θέλουμε άλλα τόσα για να συνεχίσουμε να ξοδεύουμε.

Θέλουμε σπίτια, αυτοκίνητα, ρούχα, κοσμήματα, καλλυντικά, παπούτσια, τσάντες, έπιπλα. Ανοίγουμε γεμάτες ντουλάπες και ως δια μαγείας δεν έχουμε τίποτα να φορέσουμε, μετά από πέντε χρόνια δε μας αρέσει ο καναπές και θέλουμε καινούριο. Παθαίνουμε παράκρουση με τις ρυτίδες και τρέχουμε να τις γεμίσουμε, αν το παπούτσι δεν είναι φέτος στη μόδα ούτε γι’ αστείο δεν μπαίνει στο πόδι μας, «χρειαζόμαστε» και κινητό και τάμπλετ και υπολογιστή, ξυπνάμε και κοιμόμαστε με «θέλω αυτό» και «πρέπει να πάρω εκείνο».

Τελικά; Χάνουμε το νόημα, χάνουμε την ουσία.

Ένα ζευγάρι παπούτσια, δυο μπλούζες, ένα κολιέ, μια κρέμα, ένα γκατζετάκι λιγότερα και θα μπορούσαμε να πάρουμε δέκα βιβλία ή να κάναμε ένα ταξίδι. Δε θέλει κόπο, τρόπο θέλει. Δε μιλάω για υπερβολές, για μέτρο μιλάω κι αξίες. Σαφώς κι όλοι χρειαζόμαστε ποιότητα στην καθημερινότητα μας, δε χρειαζόμαστε, όμως, τις υπερβολές και τις πολυτέλειες.

Διάβασε και ταξίδεψε κι όταν σε ρωτήσει κάποιος: «Εσύ τι κέρδισες απ’ τη ζωή σου;» Θα έχεις ένα εκατομμύριο πράγματα να του πεις. «Γνώρισα χώρες, πόλεις, χωριά που μόνο όταν τα είδα κατάλαβα πόσο «μικροί» είμαστε, πόσο «τίποτα» μέσα σ’ έναν πελώριο κόσμο. Είδα ανθρώπους διαφορετικούς, μ’ άλλες συνήθειες. Δοκίμασα γεύσεις παράξενες στο δικό μου ουρανίσκο, άκουσα πρωτόγνωρους ήχους, έφτασαν στη μύτη μου ξεχωριστές μυρωδιές.

Μίλησα μ’ ανθρώπους άλλων θρησκειών, άλλης φιλοσοφίας και διαπίστωσα την πολυπλοκότητα της ανθρώπινης σκέψης. Έζησα για μερικές ώρες στην εποχή της Αναγέννησης, στην Κατοχή, στη γαλλική επανάσταση, στην αρχαία Ελλάδα, στη μεταπολίτευση.

Για τετρακόσιες σελίδες ήμουν μια ζωγράφος, μια υπηρέτρια, μια πόρνη, μια καταζητούμενη, μια ηθοποιός, μια δημοσιογράφος, μια πολύτεκνη μητέρα.

Στ’ αλήθεια ή στα ψέματα ο κόσμος ανοίχτηκε μπροστά μου και δε θα σταματήσει ν’ ανοίγεται γιατί ο κόσμος είναι τεράστιος. Τα μέρη δεν τελειώνουν ποτέ και τα βιβλία είναι άπειρα.»

Γι’ αυτό τα επόμενα χρήματα που θα φτάσουν στα χέρια σου, φρόντισε να τα επενδύσεις σωστά.

Επιμέλεια Κειμένου Σταυρούλας Φωτιάδου: Πωλίνα Πανέρη

Πηγή: pillowfights.gr

Σ' αγαπώ αλλά πρέπει να είσαι αυτός που θέλω

"Σ'αγαπώ αλλά πρέπει να είσαι αυτός που θέλω. Αν δεν είσαι δε μπορώ να σ'αγαπώ. Αν μ' αγαπάς θα κάνεις αυτό που σου λέω". Αγάπη. Εγκλήματα έχουν γίνει στο όνομά της. Τι θα γινόταν άραγε αν οι άνθρωποι αγαπούσαν λιγότερο και σέβονταν περισσότερο ο ένας τον άλλον; Αν είχαν μάθει να ακούνε ο ένας τον άλλον. Μεγαλώσαμε σε ένα εγωιστικό σκηνικό.

Από μικρή ηλικία μάθαμε ότι αυτό που έχει σημασία - το μόνο που έχει σημασία - είναι να επιβάλλουμε την αλήθεια μας στους άλλους.

Να μην ανεχόμαστε ούτε για ένα δευτερόλεπτο την πιθανότητα η αλήθεια του άλλου να έχει κάποιο νόημα.

Πρέπει με κάθε τρόπο η αλήθεια η δική μας να επικρατήσει.

Και τελικά χωρίζουν οι άνθρωποι, διαλύονται οι σχέσεις και το μόνο που μένει στην αίσθηση της κοινωνίας είναι περισπούδαστοι τίτλοι.

"Την παράτησε", "τον άφησε"... έτσι απλά... καμία σημασία δεν έχουν οι επιμέρους διεργασίες που έκαναν δυο ανθρώπους να φτάσουν μέχρι εκεί.

Καμία σημασία δεν έχουν οι ψυχές. Πάντα υπάρχει ένα θύμα που μένει πίσω και ένας θύτης που φεύγει.

Τόσο απλά, τόσο εύκολα. Γνωρίζονται δυο άνθρωποι και κάποια στιγμή απλά συνυπάρχουν.

Έχουν γίνει ξένοι μεταξύ τους και το μόνο που έχουν να κάνουν είναι να μην το αποδεχτούν ποτέ.

Παραμένουν και μετασχηματίζονται ως φροντιστές παιδιών και μετά έχουν να παλέψουν από τη μια με τα συναισθηματικά τους κενά και από την άλλη με τις επιταγές του ρόλου τους.

Αλληλοκατηγορίες, τσακωμοί, κανείς δεν καταλαβαίνει κανέναν.

Η ζωή μετατρέπεται από κάτι όμορφο σε κάτι άλλο.

Σε μια ανηφόρα ατελείωτη που πρέπει να αποδείξεις στον εαυτό σου ότι μπορείς να την ανέβεις.

Ακόμη κι αν υπάρχουν κι άλλοι δρόμοι, εσύ πρέπει να ανέβεις από το συγκεκριμένο για να αποδείξεις ότι αντέχεις.

Η ζωή έχει πια μετατραπεί όχι σε αυτό που θα έπρεπε να είναι, αλλά σε κάτι άλλο. Σε ένα διαρκή αγώνα. Και μέσα σε όλα αυτά, μια κολώνα παραμένει όρθια.

Η μόνη απαίτηση που υπάρχει ανάμεσα στους δύο ανθρώπους είναι η αποκλειστικότητα στο σώμα του άλλου.

Αν υπάρχει αυτό δεν έχει σημασία το να λείπουν όλα τα υπόλοιπα. Η αποκλειστικότητα στην ψυχή, δεν έχει καμμία σημασία.

Ίσως γιατί αυτή δεν κερδίζεται έτσι εύκολα.

Αναρωτιέμαι αν ήταν τα πράγματα ανάποδα.

Αν είμαστε υποθετικά σε μια φανταστική κοινωνία, όπου η αποκλειστικότητα στο σώμα δε θα είχα καμμία σημασία και η αποκλειστικότητα στην ψυχή, ήταν απαραίτητη προυπόθεση για να συνεχίσει να υφίσταται μία σχέση.

Αν ξαφνικά ξυπνά ο ένας από τους δύο και αντιλαμβάνεται ότι δεν υπάρχει αλληλοεπαφή με την ψυχή του άλλου.

Ότι και οι δύο έχουν κλείσει τις διόδους για την ψυχή τους και τη βιώνουν ο καθένας μόνος του.

Και ως απαραίτητο στοιχείο αυτής της φανταστικής κοινωνίας, αναστατώνονται οι δύο φανταστικοί επίσης σύντροφοι και τρέχουν πάνω κάτω ως απατημένοι.

Ίσως θα ήταν πολύ καλύτερα τα πράγματα σε μια τέτοια κοινωνία.

Ίσως δε θα υπήρχαν τόσο αρνητικά συναισθήματα ανάμεσα στους ανθρώπους, ακριβώς γιατί το καμπανάκι δε θα ήταν για κάτι τόσο επιφανειακό όσο η αποκλειστικότητα του σώματος, αλλά θα ήταν ένα καμπανάκι ικανό να αποκαταστήσει τις αληθινές ισορροπίες άμεσα. Εν τη γεννέσει τους.

Αλλά μιας και δεν αναφερόμαστε σε αυτήν την κοινωνία που δεν υπάρχει,αλλά σε μία άλλη που υπάρχει και τη ζούμε, να κλείσω λέγοντας μόνο τούτο.

Ότι οι ψυχές των ανθρώπων δεν ανοίγουν με το έτσι θέλω. Κανείς δε δικαιούται να απαιτεί από κάποιον άλλον να του ανοίξει την ψυχή του.

Αυτό κερδίζεται καθημερινά με πολύ κόπο.

Αν δε γίνεται, δε φταίει ο κατέχων την ψυχή, αλλά ο άλλος που δε βρήκε τον κατάλληλο τρόπο να το κάνει και αντ'αυτού απαιτεί απλά παράδοση άνευ όρων.

Όλα τα παραδίδει ο άνθρωπος αν τύχει στην πορεία της ζωής του.

Την ψυχή του ποτέ έτσι αβασάνιστα.

Δεν υπάρχουν θύτες και θύματα στις σχέσεις των ανθρώπων.

Υπάρχουν μόνο άνθρωποι που έχουν λάθος κλειδιά για λάθος ψυχές.

Και ακόμη κι αυτή η μικρή παραδοχή θα ήταν ικανή να φτιάξει μια πιο αληθινή σχέση.

Αλλά ούτε αυτό ο εγωισμός μας δεν το αντέχει. Όχι. "Εγώ είχα το σωστό κλειδί...εσύ δεν ήθελες να ανοίξεις την ψυχή σου"....

Χρήστος Κακουλίδης, Ψυχίατρος-Ψυχοθεραπευτής

Πηγή: psychiatrosonline.gr

CoverPhoto: Sally Mann

Η αναλυτική σκέψη υποσκάπτει την πίστη και προάγει την αθεΐα

Πολλοί πιστοί είναι σίγουροι ότι η πίστη τους είναι στέρεη σαν βράχος, όμως ίσως να υπερεκτιμούν τη σταθερότητα των πεποιθήσεών τους. Η αναλυτική σκέψη μπορεί να μειώσει τη θρησκευτική και μεταφυσική πίστη ακόμα και σε αφοσιωμένους πιστούς, σύμφωνα με μία νέα έρευνα Καναδών ψυχολόγων, η οποία επιβεβαιώνει ότι ο λογικός τρόπος σκέψης έχει τη δυνατότητα να υποσκάψει τη θρησκευτικότητα και να προάγει τον σκεπτικισμό και την αθεΐα.

Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον καθηγητή κοινωνικής ψυχολογίας Ara Norenzayan του Τμήματος Ψυχολογίας του πανεπιστημίου της Βρετανικής Κολομβίας στο Βανκούβερ, που δημοσίευσαν τη σχετική μελέτη στο περιοδικό «Science», ανέφεραν ότι πολλοί παράγοντες επηρεάζουν την πνευματικότητα του καθενός και η τάση για περισσότερη ή λιγότερη αναλυτική σκέψη είναι ένας από αυτούς.

Οι ψυχολόγοι έκαναν διάφορα τεστ και πειράματα με 650 εθελοντές, συσχετίζοντας τον βαθμό αναλυτικής σκέψης του καθενός με την ένταση των θρησκευτικών και άλλων μεταφυσικών πεποιθήσεών του (π.χ. πίστη σε αγγέλους), διαπιστώνοντας ότι αυτά τα δύο πράγματα είναι γενικά αντιστρόφως ανάλογα. Όσο περισσότερο οι εθελοντές ανέπτυσσαν αναλυτικούς συλλογισμούς και έκαναν λογικές σκέψεις, τόσο έτεινε να μειώνεται η θρησκευτική πίστη τους και, αντίθετα, αυξανόταν ο αθεϊσμός ή έστω ο αγνωστικισμός και ο σκεπτικισμός τους σχετικά με τα θρησκευτικά ζητήματα.

Η έρευνα δείχνει ότι οι θρησκευτικές πεποιθήσεις σχετίζονται όχι τόσο με το πιο αργό και αναλυτικό σύστημα λειτουργίας του νου, όσο με το διαισθητικό- συναισθηματικό που είναι πιο γρήγορο και αυτόματο. Όταν ενεργοποιείται περισσότερο το αναλυτικό σύστημα, τότε «σκεπάζει» το διαισθητικό και αντίστροφα. Αυτό εξηγεί γιατί οι περισσότεροι (αν και όχι όλοι) επιστήμονες, που καλλιεργούν την αναλυτική σκέψη, τείνουν να είναι άθεοι ή αγνωστικιστές.

Με πιο απλά λόγια, όσοι άνθρωποι τείνουν να λειτουργούν ενστικτωδώς, είναι πιο πιθανό να πιστεύουν στον Θεό, σε σχέση με όσους σκέφτονται πιο πολύ και είναι λιγότερο ενστικτώδεις και αυτό γιατί η πίστη είναι περισσότερο συναίσθημα παρά σκέψη. Μελλοντικές έρευνες από τους ίδιους ψυχολόγους θα μελετήσουν κατά πόσον είναι πρόσκαιρη ή διαρκής η επίδραση της αναλυτικής σκέψης στη θρησκευτική πίστη και αν αυτή η επίδραση ισχύει σε όλους τους πολιτισμούς της Γης και όχι μόνο στη Δύση.

Οι πιο πρόσφατες έρευνες της κοινής γνώμης αποκαλύπτουν ότι η μεγάλη πλειονότητα της ανθρωπότητας πιστεύει στον Θεό, αν και οι αγνωστικιστές και οι άθεοι είναι αρκετές εκατοντάδες εκατομμύρια. Το ποσοστό των πιστών και των άθεων μεταβάλλεται διαχρονικά υπό την επίδραση διαφόρων ψυχολογικών και πολιτισμικών παραγόντων.

Οι ερευνητές ξεκαθάρισαν πάντως ότι δεν αρκεί η αναλυτική σκέψη για να μετατρέψει έναν πιστό σε άπιστο. Άλλοι ισχυροί υποσυνείδητοι παράγοντες, όπως ο φόβος του θανάτου και η επιθυμία για διαιώνιση της ζωής, παίζουν σημαντικό ρόλο στην ανατροφοδότηση της πίστης στη θρησκεία και σε άλλες πνευματικές παραδόσεις. Οι ερευνητές επίσης φρόντισαν να διευκρινίσουν ότι η μελέτη τους δεν έχει να κάνει με την ίδια την αξία της θρησκείας, αλλά με τους γνωσιακούς-νοητικούς μηχανισμούς που την υποσκάπτουν ή την ενισχύουν.

Ο διάσημος νομπελίστας ψυχολόγος Daniel Kahneman, του πανεπιστημίου Πρίνστον, δήλωσε ότι «αυτό ουσιαστικά που δείχνει η νέα έρευνα, είναι πως όταν κανείς σκέφτεται με πιο κριτικό τρόπο, απορρίπτει πεποιθήσεις που αλλιώς θα τις υιοθετούσε. Δείχνει ότι υπάρχουν ορισμένες θρησκευτικές πεποιθήσεις που οι άνθρωποι πιστεύουν και τις οποίες δεν θα υιοθετούσαν, αν σκέφτονταν πιο κριτικά».

Πηγή: ΑΠΕ, sciencearchives

Τα 24 Χαρακτηριστικά των Ιδιοφυών Ανθρώπων

Οι άνθρωποι πιστεύουν ότι οι ιδιοφυΐες γεννιούνται. Τίποτα δεν είναι πιο λάθος από μια τέτοια άποψη. Μπορεί κάποιος άνθρωπος να γεννηθεί με κάποιο ιδιαίτερο ταλέντο ή προτέρημα, όμως σχεδόν σε καμία περίπτωση δεν είναι αυτό αρκετό για να φτάσει κανείς ψηλά στη ζωή και να θεωρηθεί ιδιοφυΐα. Μάλιστα πολλές φορές αυτά τα άτομα έχουν φοβερές δυσκολίες προσαρμογής. Κάτι τέτοιο χρειάζεται πολλά περισσότερα ταλέντα και δουλειά.

Έχουν γίνει πολλές έρευνες κατά καιρούς από διακεκριμένα πανεπιστήμια και ερευνητικά κέντρα σχετικά με την απομόνωση των χαρακτηριστικών εκείνων που είναι κοινά σε όλα τα άτομα που θεωρούνται ως ιδιοφυΐες. Διασταυρώσαμε περισσότερες από 30 τέτοιες διεθνείς έρευνες και σε συνάρτηση με την έρευνα που έχει γίνει στην NT Method σας παρουσιάζουμε τα 24 Χαρακτηριστικά των Ιδιοφυϊών Ανθρώπων.

1. ΕΝΕΡΓΗΤΙΚΟΤΗΤΑ & ΕΠΙΜΟΝΗ
Οι ιδιοφυΐες εργάζονται σκληρά, πολύ (αλλά και κερδοφόρα). Δίνουν όλο τους τον εαυτό για να πετύχουν τα σχέδια τους και θα επιμείνουν εκεί που οι άλλοι άνθρωποι σταματούν. Αν και στην αρχή μπορεί να είναι πιο δύσκολο, επέβαλε στον εαυτό σου να κινηθεί ενεργητικά προς τους στόχους σου. Εστίασε στην μελλοντική σου επιτυχία και προχώρησε.

2. ΘΑΡΡΟΣ
Μη σε νοιάζει τι θα σκεφτούν οι άλλοι άνθρωποι – απαλλάξου από την λαχτάρα της έγκρισης τους. Να έχεις θάρρος να κινηθείς αντίθετα στο ρεύμα μερικές φορές και να λες αυτό που πιστεύεις, είτε συμφωνεί με τη μάζα, είτε όχι. Το θάρρος είναι κάτι που κατακτά κανείς όταν αρνείται να υπακούσει τον εσωτερικό του φόβο.

3. ΑΦΟΣΙΩΣΗ ΣΤΟΥΣ ΣΤΟΧΟΥΣ – ΓΡΑΠΤΟΙ ΣΤΟΧΟΙ
Να έχεις πολύ συγκεκριμένους στόχους. Να τους γράφεις σε χαρτί, ιδανικά χειρόγραφα. Αν και αυτή η συμβουλή είναι χιλιοειπωμένη δυστυχώς ακόμα το 97% των ανθρώπων δεν την ακολουθούν. Παρ’ όλο που υπάρχει κάποια αξία στο να απολαμβάνεις την τυχαιότητα της ζωής, σε γενικές γραμμές είναι πολύ πιο ασφαλές να προσπαθείς να καθορίζεις την πορεία σου.

Αποφάσισε που θα είσαι και τι θα κάνεις για όλες τις επόμενες μέρες. Σταμάτα να ζεις με βάση ένα θολό, γενικό πλάνο και αγόρασε ένα ημερολόγιο. Θέσε συγκεκριμένους εφικτούς στόχους κάθε μέρα, μάθε τα όρια σου και ξεκίνα κάθε μέρα με σκοπό να τους ολοκληρώσεις στον χρόνο που έχεις ορίσει. Δημιούργησε μια κουλτούρα “καπετάνιου” για τη ζωή σου. Προσπάθησαν να μας πουν ότι ο έλεγχος είναι κακό πράγμα. Δεν είναι κακός, αντιθέτως είναι απαραίτητος για να δημιουργήσουμε σταθερές και ποιοτικές ζωές.

4. ΓΝΩΣΗ
Να εκθέτεις τον εαυτό σου σε νέες πληροφορίες. Να “βουτάς” και να μελετάς νέα “σώματα γνώσης”, νέες πραγματικότητες, νέα θέματα. Να είσαι αχόρταγος στο θέμα αυτό. Το πιο μεγάλο σου βοήθημα σε αυτό είναι τα βιβλία. Πάντα να διαβάζεις ένα βιβλίο. Μάθε να βρίσκεις ότι σε ενδιαφέρει εκεί, μελέτησέ το βαθιά και μην σταματήσεις μέχρι να γνωρίζεις πολύ καλά το αντικείμενο. Μπορείς επίσης να χρησιμοποιήσεις τον πλούτο του ίντερνετ, ντοκιμαντέρ, άρθρα, κ.λπ.

Το μόνο που θα πρέπει να έχεις υπόψιν σου είναι να μάθεις να αξιολογείς την γνώση. Μάθε να ξεχωρίζεις τις καλές από τις κακές πηγές. Μάθε να ξεχωρίζεις την αλήθεια από το ψέμα. Μάθε να αναγνωρίζεις τα σημαντικά δεδομένα από εκείνα που δεν είναι σημαντικά. Μάθε να αναγνωρίζεις την υπόθεση από την πραγματικότητα. Μάθε να αξιολογείς κατά καιρούς ακόμα και τη δική σου γνώση, όσα δηλαδή πιστεύεις ότι γνωρίζεις. Μάθε να ξεχωρίζεις τι πράγματι ξέρεις και τι νομίζεις ότι ξέρεις.

5. ΕΝΤΙΜΟΤΗΤΑ
Να είσαι ειλικρινής, ακόμα και όταν αυτό είναι δύσκολο. Να είσαι ευθύς και έντιμος, αλλά όχι αγενής φυσικά. Να παραδέχεσαι όταν κάνεις κάποιο λάθος και να διορθώνεις την κατάσταση όσο είναι εφικτό. Να είσαι έμπιστος στους άλλους και να μην προδώσεις ποτέ τα μυστικά τους. Παρ’ όλα αυτά μην δέχεσαι να κρατήσεις επίσης μυστικό κάτι που βλάπτει το γενικότερο καλό. Να λειτουργείς με βάση το μεγαλύτερο καλό για τους περισσότερους εμπλεκόμενους ανθρώπους.

6. ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑ – ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ
Να δημιουργείς ελπιδοφόρες εικόνες για το μέλλον και να εστιάζεις το νου σου στην θετική έκβαση των καταστάσεων. Μάθε να εμπιστεύεσαι τον εαυτό σου και να μην μετανιώνεις ακόμα και όταν δε τα καταφέρνεις. Πρέπει να δώσεις στον εαυτό σου πολλές “δεύτερες ευκαιρίες” μέχρι να σταθείς με υπερηφάνεια ψηλά και να τον θαυμάσεις ειλικρινά.

7. ΙΚΑΝΟΤΗΤΑ ΚΡΙΣΗΣ
Μην υποτιμήσεις ποτέ την ικανότητα σου να αποφασίζεις για πρόσωπα και καταστάσεις. Παρ’ όλα αυτά να αξιολογείς και να βελτιώνεις πάντα την ικανότητα κρίσης σου. Προσπάθησε να συγκρατείς την παρόρμηση να αποφασίζεις στιγμιαία και να παρατηρείς πραγματικά τα δεδομένα κάθε κατάστασης. Σκέψου με ανοιχτό μυαλό και δες πώς βλέπουν και οι άλλοι τα πράγματα. Να εντοπίζεις και να καταστρέφεις τις προκαταλήψεις σου και να είσαι πρόθυμος να αλλάξεις γνώμη χωρίς να ντρέπεσαι, εφόσον καταλάβεις ότι κάτι άλλο είναι πιο σωστό/αληθινό/κατάλληλο, κ.λπ.

8. ΕΝΘΟΥΣΙΑΣΜΟΣ
Σε ότι κάνεις να προσθέτεις ενθουσιασμό. Μην περιμένεις να συμβεί πάντα μόνο του, κάντο να συμβεί. Ξεσήκωνε τους ανθρώπους και μη φοβάσαι να ενθουσιαστείς. Ξέχνα το “μην ενθουσιάζεσαι”. Όπως τα περισσότερα πράγματα, ναι θα πληγωθείς, αλλά μόνο αν υπερβάλλεις λίγο καιρό σε κάτι θα το μάθεις. Και μόλις μάθεις κάτι, μετά το ελέγχεις από ένα νέο, ανώτερο επίπεδο.

9. ΚΑΝΕ ΤΑ ΛΑΘΗ ΜΑΘΗΜΑΤΑ
Εκεί που ο μέσος άνθρωπος βλέπει ένα “λάθος”, ο έξυπνος βλέπει “πληροφορίες”. Μην δένεσαι συναισθηματικά με τις πράξεις. Ξέχνα τις ενοχές και σταμάτα να σε ενοχλούν τα λάθη των άλλων. Μελέτησέ τα στον εαυτό σου, βγάλε χρήσιμα συμπεράσματα που βελτιώνουν τις καταστάσεις και δοκίμασέ τα στη ζωή. Μετά εξέτασε εν καιρώ την επιτυχία ή όχι που είχαν. Ο πατέρας μου έλεγε “λάθη δεν κάνει εκείνος που δεν κάνει τίποτα”. Και σε ένα από τα πιο δημοφιλή εγχειρίδια της ιαπωνική κουλτούρας των σαμουράι αναφέρεται, “εμπιστεύομαι αυτόν που έχει σφάλει αρκετά στο παρελθόν, γιατί σήμερα είναι πιο σοφός από τον άλλον που δεν έχει προλάβει να σφάλει”.

10. ΔΥΝΑΜΙΚΟΤΗΤΑ
Μην αναπαύεσαι για μεγάλα διαστήματα γιατί θα γίνεις νωθρός. Κινήσου ενεργά προς οτιδήποτε κάνεις. Ακόμα και να περιμένεις ή αναμένεις, να “περιμένεις ενεργά”. Μπορεί να ακούγεται σαν μια αντίθεση αλλά είναι πραγματικά διαφορετικό από το να περιμένεις απλώς παθητικά κάτι να συμβεί. Μην περιμένεις τα πράγματα να έρθουν, βγες και κέρδισέ τα ή κάνε τα να έρθουν σε σένα ακόμα καλύτερα. Σε κάθε περίπτωση να είσαι ενεργητικά η αιτία των καταστάσεων.

11. ΤΟΛΜΗΡΟΤΗΤΑ
Να αναλαμβάνεις δουλειές που οι άλλοι δεν αγγίζουν. Να είσαι πρώτος όταν εμφανίζεται μια ευκαιρία. Μην φοβάσαι να χάσεις, γιατί θα χάσεις περισσότερα αν δεν είσαι εκεί σε κάθε ευκαιρία. Χάσε επειδή τόλμησες και ανοίγεις τον δρόμο να κερδίσεις. Προσπάθησε πολύ “να μην χάσεις” και βεβαιώνεις την μετριότητα σου. Κατανόησε ότι όλοι θα χάσουμε πολλά. Απλώς μια φορά μπορείς να κερδίσεις τόσο που δε θα έχει σημασία ότι και αν έχασες πριν.

12. ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΥΦΥΪΑ
Μάθε να αναγνωρίζεις τα συναισθήματα των άλλων ανθρώπων. Μελέτησε το θέμα και εξασκήσου. Βρες με ποιο τρόπο να χειρίζεσαι τις σχέσεις σου ώστε να προκαλείς τις καλύτερες δυνατές συναισθηματικές αποκρίσεις. Να κατανοείς τις ανάγκες των άλλων ανθρώπων και να διαβάζεις τις καταστάσεις. Δώσε αυτό που χρειάζονται και πρόβλεψε την πορεία των καταστάσεων. Να μάθεις να διαβάζεις και τα δικά σου συναισθήματα με ακρίβεια. Οι ευφυείς άνθρωποι ξέρουν να ασκούν δημιουργικό έλεγχο πάνω στα συναισθήματα τους.

13. ΕΞΩΣΤΡΕΦΕΙΑ
Να είσαι εκείνος που θα γνωρίζει νέο κόσμο. Να μιλάς σε όλους και να μην αφήνεις κανέναν απ’ έξω. Να “επικοινωνείς” με όσο περισσότερο κόσμο μπορείς και να μάθεις να δημιουργείς οικειότητα πιο γρήγορα. Να κάνεις περισσότερες ερωτήσεις και να ζητάς από τον κόσμο να σου πει τη γνώμη του ή τα δικά του θέματα.

14. ΕΚΡΟΗ ΙΔΕΩΝ
Να είσαι δημιουργός ιδεών και να τις “επικοινωνείς προς τα έξω” στους άλλους ανθρώπους. Ένας ηγέτης εν τέλη, είναι ένας άνθρωπος που υλοποιεί μια μεγάλη ιδέα και φροντίζει τον κόσμο που ηγείται. Να εξηγείς τις ιδέες σου και βοηθάς τους ανθρώπους να δουν αυτό που βλέπεις. Να μάθεις να μιλάς στη γλώσσα τους.

15. ΕΠΙΜΟΝΗ & ΥΠΟΜΟΝΗ
Αποφάσισε ότι οι αποτυχίες του παρελθόντος δε θα συσσωρεύονται σαν μια στοίβα πάνω στην προσπάθεια που κάνεις σήμερα. Μην κάνεις πίσω εύκολα και συνέχισε. Ισχύει σε πολύ μεγάλο βαθμό ότι αν επιμένεις για πολύ καιρό προς μια κατεύθυνση αυξάνεις πολύ τις πιθανότητες να τα καταφέρεις.

Να είσαι υπομονετικός και αυστηρός με τον εαυτό σου και να δείχνεις κατανόηση και υπομονή προς τους άλλους γενικά. Ανακάλυψε πότε πραγματικά δεν μπορούν να κάνουν κάτι (π.χ. δεν ξέρουν πως) και πότε δεν θέλουν ή εναντιώνονται.

16. ΔΙΑΙΣΘΗΤΙΚΗ ΛΟΓΙΚΗ – ΔΙΑΙΣΘΗΣΗ
Να εξασκείς σθεναρά την διαίσθηση σου και να οξύνεις συνεχώς την λογική νοητική σου ικανότητα. Να λύνεις προβλήματα και γρίφους και να αναζητήσεις τη νοητική δοκιμασία σε κάθε μορφή, επειδή όσο εξασκείς το νου σου, τόσο θα μεγαλώνει και η διαισθητική σου λογική. Η κρίση σου θα βελτιωθεί και θα μάθεις να εμπιστεύεσαι περισσότερο τον εαυτό σου. Θα λαμβάνεις καλύτερες αποφάσεις σε μικρότερο χρονικό διάστημα και θα δρας πιο ακαριαία. Η αποτελεσματικότητα σου και η δύναμη σου θα αυξηθούν κατακόρυφα.

17. ΤΕΛΕΙΟΘΗΡΙΑ
Οι ιδιοφυΐες δεν αντέχουν τη μετριότητα, ειδικά στον εαυτό τους. Χρειάζεται να βρεις μια ισορροπία μεταξύ του να μην είσαι ευχαριστημένος με τον εαυτό σου ώστε να ενδιαφέρεσαι να βελτιωθείς και στο να είσαι περήφανος ότι προχωράς σωστά και καλά και ξεχωρίζεις από το πλήθος.

18. ΧΙΟΥΜΟΡ
Τα άτομα που έχουν αυτογνωσία και εσωτερική ειρήνη δεν εκνευρίζονται πραγματικά ποτέ με αστεία εις βάρος τους, επειδή στην ουσία η γνώμη των άλλων είναι απλώς “μία γνώμη προς εξέταση χωρίς επιβαλλόμενες συναισθηματικές δεσμεύσεις”. Επίσης πολλές φορές ενδιαφέρονται για να δημιουργήσουν πραγματικό γέλιο και και στους άλλους, καθώς γνωρίζουν τη θεραπευτική του αξία. Να διατηρείς ένα “παιχνιδιάρικο” ύφος στις περισσότερες καταστάσεις. Προσοχή όμως μην μπεις στη διαδικασία να το κάνεις με “πολύ προσπάθεια” γιατί θα φανεί άσχημο και ανώριμο. Στον αντίποδα όμως, μη φοβάσαι να εκτεθείς και να φανείς “κάπως” μερικές φορές. Η επιτυχία περνάει μέσα από την έκθεση μας.

19. ΕΥΣΤΡΟΦΙΑ ΚΑΙ ΤΑΧΥΤΗΤΑ ΑΠΟΦΑΣΗΣ
Δεν υπάρχει τίποτα τέτοιο όπως “η σωστή σκέψη θέλει πολύ χρόνο”. Όσο περισσότερο μαθαίνεις πραγματικά από τις εμπειρίες σου και σε ότι εκτίθεσαι, τόσο περισσότερο αποκτάς σοφία και εμπιστοσύνη στην κρίση σου. Και σε αυτό το βαθμό θα μειώνεις τις αμφιβολίες σου για τη χρήση της δύναμης σου. Θα αντιλαμβάνεσαι, θα αξιολογείς και θα αποφασίζεις όλο και πιο γρήγορα.

20. ΠΡΟΣΑΡΜΟΣΤΙΚΟΤΗΤΑ
Όταν είσαι ευέλικτος προσαρμόζεσαι αμέσως στις συνθήκες που αλλάζουν. Μην ακολουθείς πάντα τον “παλιό καλό τρόπο”. Να λαμβάνεις υπόψιν σου τις νέες δυνατότητες και να εξετάζεις το περιβάλλον για να κατανοήσεις “πώς παίζεται το παιχνίδι εδώ”. Μόλις θα έχεις ανακαλύψεις τους κανόνες θα είσαι σε θέση να το κατακτήσεις και στην πορεία να το υπερβείς.

21. ΠΕΡΙΕΡΓΕΙΑ
“Προτιμώ να πεθάνω από την περιέργεια παρά να ζήσω χωρίς λύσω τον γρίφο” (απόφθεγμα της NTM). Άλλο ένα πολυ-τιμωρημένο χαρακτηριστικό που στην πραγματικότητα είναι κοινό σε όλους τους ανθρώπους που διέπρεψαν και/ή ευτύχησαν. Ο λόγος είναι σαφώς ότι η περιέργεια αποτελεί ακρογωνιαίο λίθο της επιμονής και της ενέργειας που θα χρειαστείς στο ταξίδι σου. Καλλιέργησε την σαν διψασμένος και μη τη φοβάσαι ποτέ. Θα σε οδηγήσει σε περισσότερη σοφία, που με τη σειρά της θα αντισταθμίσει τους κινδύνους της (οι οποίοι αξίζουν χιλιάδες φορές λιγότερο από τα κέρδη που θα αποκομίσεις).

22. ΑΤΟΜΙΚΟΤΗΤΑ
Να κάνεις τα πράγματα με τον τρόπο που εσύ πιστεύεις ότι είναι σωστό, χωρίς να φοβάσαι την επίκριση των άλλων. Πρόσεξε ιδιαίτερα πως επηρεάζουν υποσυνείδητα η γνώμη και οι επιθυμίες των ανθρώπων που εκτιμάς, θαυμάζεις και αγαπάς. Να αναρωτιέσαι συχνά αν αυτό που επιλέγεις ή κάνεις είναι πραγματικά δική σου επιθυμία.

23. ΙΔΕΑΛΙΣΜΟΣ
Να κρατάς τα πόδια σου στη Γη και τα μάτια σου στον Ουρανό. Να στοχεύεις σε μεγάλα αποτελέσματα χωρίς να ξεχνάς πώς πρέπει να συνδέονται με μια ρεαλιστική γέφυρα με την κατάσταση που επικρατεί τώρα στη ζωή σου. Οι στόχοι σου να περιλαμβάνουν και την ανύψωση και όφελος και άλλων ανθρώπων. Για ένα επιχειρηματία οι άνθρωποι είναι το προσωπικό του, οι οικογένειες τους, οι πελάτες του, οι προμηθευτές του και οι συνεργάτες του.

24. ΦΑΝΤΑΣΙΑ
Μια από τις μεγαλύτερες ίσως διαφορές των ιδιοφυών ανθρώπων έναντι όλων των άλλων είναι ότι “δημιουργούν γνώση και ιδέες”. Για να ανοίξει κανείς το σεντούκι της πραγματικής Δημιουργικής Φαντασίας πρέπει να έχει βάλει τάξη στο διανοητικό και υλικό του περιβάλλον. Η αρχή για αυτή την ικανότητα είναι να αλλάζεις οπτική γωνία που βλέπεις τα πράγματα. Νέα οπτική γωνία σημαίνει νέα “θέαση”, άρα νέα πληροφορία και νέα “διάσταση” των πραγμάτων. Τότε δε μαθαίνεις απλώς νέες πληροφορίες, αλλά διαλύεις ψευδαισθήσεις γνώσης και εμβαθύνεις στην αλήθεια. Η φαντασία που τόσο λίγο εκτιμάται από την μάζα και την αγορά, είναι το λίκνο της αρετής για τους διαβασμένους και ευφυείς ανθρώπους.

Επίλογος

Πάρε ένα ένα αυτά τα χαρακτηριστικά και εξασκήσου κάθε βδομάδα σε ένα από αυτά. Σε περίπου 6 μήνες που θα έχεις ολοκληρώσει τη διαδικασία θα έχεις γίνει τόσο καλύτερος άνθρωπος που δε θα σε αναγνωρίζουν ούτε οι γνωστοί σου! Από μόνο του αυτό το άρθρο, με τη σχετική δέσμευση μπορεί να αντικαταστήσει μερικές δεκάδες ώρες Coaching ή θεραπείας.

Αν μου επιτρέπεις θέλω να σου δώσω μια συμβουλή σε αυτό το σημείο. Σταμάτα να διαβάζεις πολλά άρθρα σαν αυτό. Γράψε σε ένα χαρτί ή μια κάρτα μια ποιότητα που θα εξασκήσεις αυτή τη βδομάδα και κάνε το αυτό το πιο σημαντικό πράγμα στη ζωή σου. Η ίδια η επιμονή και διατήρηση της προσοχής είναι θησαυρός. Μην ανησυχήσεις αν δε δεις τα αποτελέσματα αμέσως γιατί η δουλειά γίνεται και ας μην φαίνεται. Συνέχισε και μην φοβάσαι, γιατί στην άλλη άκρη σε περιμένει ομορφιά και σοφία.

Στην NT Method έχουμε ένα ρητό: Υπάρχει μόνο ένας δρόμος και αυτός είναι προς τα πάνω.

Πηγή: ntmethod.gr