Από σήμερα ηλεκτρονικά η υποβολή του Ε9

Από σήμερα έως και τις 30 Μαΐου θα πρέπει να υποβάλλουν ηλεκτρονικά το έντυπο στοιχείων ακινήτων Ε9, οι φορολογούμενοι με μεταβολές στην περιουσιακή τους κατάσταση το 2013.

Με βάση τα στοιχεία αυτά, θα υπολογιστεί γι αυτούς ο ενιαίος φόρος ακινήτων, καθώς και ο συμπληρωματικός φόρος στην περίπτωση που η αξία της ακίνητης περιουσίας τους υπερβαίνει τα 300.000 ευρώ. Σημειώνεται ότι ο ενιαίος φόρος ακινήτων επιβάλλεται φέτος για πρώτη φορά και θα καταβληθεί το δεύτερο εξάμηνο του έτους.

Γι αυτό ακόμη και οι φορολογούμενοι που δεν είχαν μεταβολές στην περιουσιακή κατάστασή τους, κατά το 2013, θα πρέπει να ελέγξουν, μέσω του TAXISnet, ότι είναι σωστά τα στοιχείων των προηγούμενων δηλώσεων ακινήτων Ε9 για να αποφευχθούν λάθη στον υπολογισμό του φόρου.

Αυτός που σωπαίνει (Τάσος Λειβαδίτης)

Το σούρουπο έχει πάντα τη θλίψη
ενός ατέλειωτου χωρισμού
Κι εγώ έζησα σε νοικιασμένα δωμάτια
με τις σκοτεινές σκάλες τους
που οδηγούνε
άγνωστο που…

Με τις μεσόκοπες σπιτονοικοκυρές
που αρνούνται
κλαίνε λίγο
κι ύστερα ενδίδουν
και τ’ άλλο πρωί,
αερίζουν το σπίτι
απ’ τους μεγάλους στεναγμούς…

Στα παλαιικά κρεβάτια
με τα πόμολα στις τέσσερις άκρες
πλάγιασαν κι ονειρεύτηκαν
πολλοί περαστικοί αυτού του κόσμου
κι ύστερα αποκοιμήθηκαν
γλυκείς κι απληροφόρητοι
σαν τους νεκρούς στα παλιά κοιμητήρια

Όμως εσύ σωπαίνεις…
Γιατί δε μιλάς;
Πες μου!
Γιατί ήρθαμε εδώ;
Από πού ήρθαμε;
Κι αυτά τα ιερογλυφικά της βροχής πάνω στο χώμα;
Τι θέλουν να πουν;

Ω, αν μπορούσες να τα διαβάσεις!!!
Όλα θα άλλαζαν…

Όταν τέλος, ύστερα από χρόνια ξαναγύρισα…
δε βρήκα παρά τους ίδιους έρημους δρόμους,
το ίδιο καπνοπωλείο στη γωνιά…

Κι ολόκληρο το άγνωστο
την ώρα που βραδιάζει…

About these ads

Ο επίλογος (Τάσος Λειβαδίτης)

Κι αν έφτασα τόσο μακριά, ήταν για να μην ακούσω που δε μου αποκρίθηκαν
κι αχ, πλανήθηκα πολύ σε δρόμους, ακολουθώντας τούτο η εκείνο, κληρονόμος μιας ανεξήγητης ώρας: τότε που όλα θα εξηγηθούν,
……χωρίς λόγια ή και χωρίς να υπάρχουμε καν — όταν, τέλος, ξαναγύρισα η πόλη είχε λεηλατηθεί, τα βαγόνια αναποδογυρισμένα,
……η εξέγερση ήταν πια παρελθόν κι όσοι απόμεναν όρθιοι πυροβολούσαν ακόμα
για ένα φτωχό έπαθλο στα υπαίθρια σκοπευτήρια
……και το βράδυ «τι ώρα είναι;» ρωτάς, «οχτώ» σου απαντάνε, με τέτοιες άθλιες βεβαιότητες ζούμε
και κανείς δεν είδε το έγκλημα — αφού το τέλειο έγκλημα έγινε
……εκεί που δεν μπορεί πια τίποτα να συμβεί. Όμως εγώ υπήρξα ανυπόμονος
σαν κάποιον που ανοίγει την ομπρέλα του σε καιρούς ξηρασίας (ίσως γιατί δε θέλει να ξεχάσει),
……ή κάποιον που ντύνεται γυναίκα για να πει ένα ψέμα ακόμα παιδικό —
μη μ’ αδικείτε, λοιπόν, αν έκλεισα τα μάτια, ήταν για να υπερασπίσω τον κόσμο
……ή θυμόμουν τα χέρια της μητέρας καθώς έβαζαν τη σκούπα πίσω απ’ τη χαλαρωμένη πόρτα
……— στερεώνοντας ίσως κάτι πιο μακρινό,
……ενώ το κοιμητήρι, αντίκρυ, θρόιζε απαλά, σαν το σύντομο επίλογο ενός μυστηρίου.

Τάσος Λειβαδίτης, Ο επίλογος, από τη συλλογή Ανακάλυψη, ενότητα,Εκκρεμότητες, Τόμος 2 της τρίτομης έκδοσης του Κέδρου, σελίδα 362

Τα πάθη της βροχής (Κική Δημουλά)

άρχισε κι η βροχή να λιώνει τα μεσάνυχτα
μ’ αυτόν τον πάντα νικημένο ήχο
σι, σι, σι.
Ήχος συρτός, συλλογιστός, συνέρημος,
ήχος κανονικός, κανονικής βροχής.

Όμως ο παραλογισμός
άλλη γραφή κι άλλην ανάγνωση
μού’ μαθε για τους ήχους.
Κι όλη τη νύχτα ακούω και διαβάζω τη βροχή,
σίγμα πλάι σε γιώτα, γιώτα κοντά στο σίγμα,
κρυστάλλινα ψηφία που τσουγκρίζουν
και μουρμουρίζουν ένα εσύ, εσύ, εσύ.

Και κάθε σταγόνα κι ένα εσύ,
όλη τη νύχτα
ο ίδιος παρεξηγημένος ήχος,
αξημέρωτος ήχος,
αξημέρωτη ανάγκη εσύ,
βραδύγλωσση βροχή,
σαν πρόθεση ναυαγισμένη
κάτι μακρύ να διηγηθεί
και λέει μόνο εσύ, εσύ, εσύ,
νοσταλγία δισύλλαβη,
ένταση μονολεκτική,
το ένα εσύ σαν μνήμη,
το άλλο σαν μομφή
και σαν μοιρολατρία,
τόση βροχή για μια απουσία,
τόση αγρύπνια για μια λέξη,
πολύ με ζάλισε απόψε η βροχή
μ’ αυτή της τη μεροληψία
όλο εσύ, εσύ, εσύ,
σαν όλα τ’ άλλα νά’ ναι αμελητέα
και μόνο εσύ, εσύ, εσύ.

Πληθυντικός αριθμός (Κική Δημουλά)

Ο έρωτας
όνομα ουσιαστικόν
πολύ ουσιαστικόν,
ενικού αριθμού,
γένους ούτε θηλυκού ούτε αρσενικού,
γένους ανυπεράσπιστου.
Πληθυντικός αριθμός
οι ανυπεράσπιστοι έρωτες.

Ο φόβος,
όνομα ουσιαστικόν,
στην αρχή ενικός αριθμός
και μετά πληθυντικός:
οι φόβοι.
Οι φόβοι
για όλα από δω και πέρα.

Η μνήμη,
κύριο όνομα των θλίψεων,
ενικού αριθμού,
μόνον ενικού αριθμού
και άκλιτη.
Η μνήμη, η μνήμη, η μνήμη.

Η νύχτα,
όνομα ουσιαστικόν, γένους θηλυκού,
ενικός αριθμός.
Πληθυντικός αριθμός
οι νύχτες.
Οι νύχτες από δω και πέρα.

Είναι διγαμία ν’ αγαπάς και να ονειρεύεσαι (Οδυσσέας Ελύτης)

Α τι ωραία να ‘σαι νεφεληγερέτης
να γράφεις σαν τον Όμηρο εποποιίες στα παλιά παπούτσια σου
να μη σε νοιάζει αν αρέσεις ή όχι
τίποτε

Απερίσπαστος νέμεσαι την αντιδημοτικότητα
έτσι «με γενναιοδωρία» σαν να διαθέτεις
νομισματοκοπείο και να το κλείνεις
ν’ απολύεις όλο το προσωπικό
να κρατάς μια φτώχεια που δεν την έχει άλλος κανείς
εντελώς δική σου.
Την ώρα που μες στα γραφεία τους απεγνωσμένα
κρεμασμένοι απ’ τα τηλέφωνά τους
παλεύουν για’ να τίποτα οι χοντράνθρωποι
ανεβαίνεις εσύ μέσα στον Έρωτα
καταμουντζουρωμένος αλλ’ ευκίνητος
σαν καπνοδοχοκαθαριστής
κατεβαίνεις απ’ τον Έρωτα έτοιμος να ιδρύσεις
μια δική σου λευκή παραλία

χωρίς λεφτά

γδύνεσαι όπως γδύνονται όσοι νογούν τ’ αστέρια
και μ’ οργιές μεγάλες ανοίγεσαι να κλάψεις ελεύθερα…

Είναι διγαμία ν’ αγαπάς και να ονειρεύεσαι.

Οδυσσέας Ελύτης,

Περιμένοντας το βράδυ (Τάσος Λειβαδίτης)

Δεν ξέρω πώς, δεν ξέρω πού, δεν ξέρω πότε, όμως τα βραδιά
κάποιος κλαίει πίσω από την πόρτα
κι η μουσική είναι φίλη μας – και συχνά μέσα στον ύπνο
ακούμε τα βήματα παλιών πνιγμένων ή περνούν μες
στον καθρέφτη πρόσωπα
που τα είδαμε κάποτε σ’ ένα δρόμο η ένα παράθυρο
και ξανάρχονται επίμονα
σαν ένα άρωμα απ’ τη νιότη μας – το μέλλον είναι άγνωστο
το παρελθόν ένα αίνιγμα
η στιγμή βιαστική κι ανεξήγητη.
Οι ταξιδιώτες χάθηκαν στο βάθος
άλλους τους κράτησε για πάντα το φεγγάρι
οι καγκελόπορτες το βράδυ ανοίγουνε μ’ ένα λυγμό
οι ταχυδρόμοι ξέχασαν το δρόμο
κι η εξήγηση θα ‘ρθει κάποτε
όταν δεν θα χρειάζεται πια καμία εξήγηση

Α, πόσα ρόδα στο ηλιοβασίλεμα – τι έρωτες Θέε μου, τι ηδονές
τι όνειρα,
ας πάμε τώρα να εξαγνιστούμε μες στη λησμονιά.

Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος (Τάσος Λειβαδίτης)

Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
δεν θα πάψεις ούτε στιγμή ν΄αγωνίζεσαι για την ειρήνη και
για το δίκαιο.
Θα βγείς στους δρόμους, θα φωνάξεις, τα χείλια σου θα
ματώσουν απ΄τις φωνές
το πρόσωπό σου θα ματώσει από τις σφαίρες – μα ούτε βήμα πίσω.
Κάθε κραυγή σου μια πετριά στα τζάμια των πολεμοκάπηλων
Κάθε χειρονομία σου σα να γκρεμίζει την αδικία.
Και πρόσεξε: μη ξεχαστείς ούτε στιγμή.
Έτσι λίγο να θυμηθείς τα παιδικά σου χρόνια
αφήνεις χιλιάδες παιδιά να κομματιάζονται την ώρα που παίζουν ανύποπτα στις
πολιτείες
μια στιγμή αν κοιτάξεις το ηλιοβασίλεμα
αύριο οι άνθρωποι θα χάνουνται στη νύχτα του πολέμου
έτσι και σταματήσεις μια στιγμή να ονειρευτείς
εκατομμύρια ανθρώπινα όνειρα θα γίνουν στάχτη κάτω από τις οβίδες.
Δεν έχεις καιρό
δεν έχεις καιρό για τον εαυτό σου
αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος.

Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
μπορεί να χρειαστεί ν΄αφήσεις τη μάνα σου, την αγαπημένη
ή το παιδί σου.
Δε θα διστάσεις.
Θ΄απαρνηθείς τη λάμπα σου και το ψωμί σου
Θ΄απαρνηθείς τη βραδινή ξεκούραση στο σπιτικό κατώφλι
για τον τραχύ δρόμο που πάει στο αύριο.
Μπροστά σε τίποτα δε θα δειλιάσεις κι ούτε θα φοβηθείς.
Το ξέρω, είναι όμορφο ν΄ακούς μια φυσαρμόνικα το βράδυ,
να κοιτάς έν΄ άστρο, να ονειρεύεσαι
είναι όμορφο σκυμένος πάνω απ΄το κόκκινο στόμα της αγάπης σου
Να την ακούς να σου λέει τα όνειρα της για το μέλλον.
Μα εσύ πρέπει να τ΄αποχαιρετήσεις όλ΄αυτά και να ξεκινήσεις
γιατί εσύ είσαι υπεύθυνος για όλες τις φυσαρμόνικες του κόσμου,
για όλα τ΄άστρα, για όλες τις λάμπες και
για όλα τα όνειρα
αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος.

Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
μπορεί να χρειαστεί να σε κλείσουν φυλακή για είκοσι ή
και περισσότερα χρόνια
μα εσύ και μες στη φυλακή θα θυμάσαι πάντοτε την άνοιξη,
τη μάνα σου και τον κόσμο.
Εσύ και μες απ΄ το τετραγωνικό μέτρο του κελλιού σου
θα συνεχίσεις τον δρόμο σου πάνω στη γη .
Κι΄ όταν μες στην απέραντη σιωπή, τη νύχτα
θα χτυπάς τον τοίχο του κελλιού σου με το δάχτυλο
απ΄τ΄άλλο μέρος του τοίχου θα σου απαντάει η Ισπανία.
Εσύ, κι ας βλέπεις να περνάν τα χρόνια σου και ν΄ ασπρίζουν
τα μαλλιά σου
δε θα γερνάς.
Εσύ και μες στη φυλακή κάθε πρωί θα ξημερώνεσαι πιο νέος
Αφού όλο και νέοι αγώνες θ΄ αρχίζουνε στον κόσμο
αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος

Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
θα πρέπει να μπορείς να πεθάνεις ένα οποιοδήποτε πρωινό.
Αποβραδίς στην απομόνωση θα γράψεις ένα μεγάλο τρυφερό
γράμμα στη μάνα σου
Θα γράψεις στον τοίχο την ημερομηνία, τ΄αρχικά του ονόματος σου και μια λέξη :
Ειρήνη
σα ναγραφες όλη την ιστορία της ζωής σου.
Να μπορείς να πεθάνεις ένα οποιοδήποτε πρωινό
να μπορείς να σταθείς μπροστά στα έξη ντουφέκια
σα να στεκόσουνα μπροστά σ΄ολάκαιρο το μέλλον.
Να μπορείς, απάνω απ΄την ομοβροντία που σε σκοτώνει
εσύ ν΄ακούς τα εκατομμύρια των απλών ανθρώπων που
τραγουδώντας πολεμάνε για την ειρήνη.
Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος.

About these ads

Σε περιμένω παντού.. Τ.Λ.

Κι ἂν ἔρθει κάποτε ἡ στιγμὴ νὰ χωριστοῦμε, ἀγάπη μου,
μὴ χάσεις τὸ θάρρος σου.
Ἡ πιὸ μεγάλη ἀρετὴ τοῦ ἀνθρώπου, εἶναι νὰ ᾿χει καρδιά.
Μὰ ἡ πιὸ μεγάλη ἀκόμα, εἶναι ὅταν χρειάζεται
νὰ παραμερίσει τὴν καρδιά του.

Τὴν ἀγάπη μας αὔριο, θὰ τὴ διαβάζουν τὰ παιδιὰ στὰ σχολικὰ βιβλία, πλάι στὰ ὀνόματα τῶν ἄστρων καὶ τὰ καθήκοντα τῶν συντρόφων.
Ἂν μοῦ χάριζαν ὅλη τὴν αἰωνιότητα χωρὶς ἐσένα,
θὰ προτιμοῦσα μιὰ μικρὴ στιγμὴ πλάι σου.

Θὰ θυμᾶμαι πάντα τα μάτια σου, φλογερὰ καὶ μεγάλα,
σὰ δύο νύχτες ἔρωτα, μὲς στὸν ἐμφύλιο πόλεμο.

Ἄ! ναί, ξέχασα νὰ σοῦ πῶ, πὼς τὰ στάχυα εἶναι χρυσὰ κι ἀπέραντα, γιατὶ σ᾿ ἀγαπῶ.

Κλεῖσε τὸ σπίτι. Δῶσε σὲ μιὰ γειτόνισσα τὸ κλειδὶ καὶ προχώρα. Ἐκεῖ ποὺ οἱ φαμίλιες μοιράζονται ἕνα ψωμὶ στὰ ὀκτώ, ἐκεῖ ποὺ κατρακυλάει ὁ μεγάλος ἴσκιος τῶν ντουφεκισμένων. Σ᾿ ὅποιο μέρος τῆς γῆς, σ᾿ ὅποια ὥρα,
ἐκεῖ ποὺ πολεμᾶνε καὶ πεθαίνουν οἱ ἄνθρωποι γιὰ ἕνα καινούργιο κόσμο… ἐκεῖ θὰ σὲ περιμένω, ἀγάπη μου!

Μάθε να αγαπάς τον εαυτό σου!

Πόσο εύκολο είναι να μάθουμε να αγαπάμε τον εαυτό μας; Με τα θετικά μας και τα αρνητικά μας. Έχουμε άραγε την επιλογή αυτή;

Η αυτοεκτίμηση είναι επιλογή, όχι αυτονόητη και σίγουρα θέλει προσπάθεια. Το αν λοιπόν αγαπάμε ή όχι τον εαυτό μας, ουσιαστικά μας το δείχνει η ίδια μας η πορεία, η ίδια μας η ζωή, οι επιλογές μας σε προσωπικό και σε επαγγελματικό επίπεδο.

Το δείχνει το σώμα μας, το δείχνει η ψυχή μας.

Το να αγαπάμε τον εαυτό μας, σεβόμενοι τις ανάγκες μας αλλά σεβόμενοι και τον άλλον, είναι πολύ σημαντικό. Συνήθως στην ελληνική κοινωνία έχουμε μεγαλώσει με το να αγαπάμε τους άλλους, να τους φροντίζουμε και να ξεχνάμε τον εαυτό μας.

Για να μπορούμε όμως να βοηθήσουμε ή να αγαπήσουμε τους άλλους, χρειάζεται να μπορούμε να βοηθήσουμε και να αγαπήσουμε πρώτα τον εαυτό μας. Αν δεν είμαστε εμείς ευτυχισμένοι και επαρκείς συναισθηματικά, δυστυχώς δεν μπορούμε να κάνουμε ευτυχισμένους και τους σημαντικούς άλλους της ζωής μας.

Μπορούμε λοιπόν να μάθουμε να αγαπάμε τον εαυτό μας; Είναι εύκολο να ξεπεράσουμε τα κοινωνικά / οικογενειακά μας βιώματα; Η απάντηση είναι ότι μπορούμε να προσπαθήσουμε και σιγά σιγά να αγαπήσουμε αυτό που είμαστε, με τα θετικά μας και τα αρνητικά μας (άλλωστε και τα δύο μας χρησιμεύουν στη ζωή μας).

Τι μπορούμε να κάνουμε

• Να επιβραβεύουμε τον εαυτό μας και να μην θεωρούμε δεδομένα τα καλά μας στοιχεία, τις ικανότητές μας και τις δεξιότητές μας.
• Να Σημειώνουμε τα θετικά μας σημεία και να προσπαθούμε να τα ενισχύσουμε. Παράλληλα, να παρατηρούμε και τα αρνητικά μας και έχοντας ως εφόδια τα θετικά μας χαρακτηριστικά, να προσπαθούμε να τα μειώσουμε και να τα διορθώσουμε, εφόσον είναι δυσλειτουργικά για την καθημερινότητά μας και για τη σχέση μας με τον εαυτό μας και τους άλλους.
• Να Αναδεικνύουμε τα ωραία μας εσωτερικά και εξωτερικά χαρακτηριστικά.
• Να Φροντίζουμε τον εαυτό μας τόσο σε επίπεδο οργανικό, ψυχικό όσο και σε επίπεδο σώματος (διατροφή, γυμναστική, εξωτερική εμφάνιση).
• Να Σεβόμαστε τον εαυτό μας.
• Να μαθαίνουμε από τα λάθη μας. Η όποια ‘αποτυχία’ μπορεί να μας δημιουργεί αρνητικά συναισθήματα, όμως από κάθε δυσκολία μπορούμε να κρατήσουμε τα θετικά και τα αρνητικά, να μάθουμε και να προχωρήσουμε μπροστά.
• Να συναναστρεφόμαστε με ανθρώπους θετικούς, αληθινούς που ξέρουμε ότι μας αγαπάνε.
• Να μάθουμε να διεκδικούμε σωστά. Σωστή διεκδίκηση σημαίνει ότι είμαστε τίμιοι, ανοιχτοί, υπεύθυνοι, διεκδικούμε σεβόμενοι τα δικαιώματά μας αλλά και τα δικαιώματα των άλλων.
• Να αλλάξουμε την καθημερινότητά μας. Να αυξήσουμε τα ‘ θέλω’ και να μειώσουμε τα ‘ πρέπει’.
• Να έχουμε ευχάριστες, ήρεμες, και χαλαρωτικές στιγμές. Άλλωστε οι στιγμές έχουν αξία.
• Και φυσικά να χαμογελάμε περισσότερο….

Πώς λοιπόν θα μας αγαπήσουν οι άλλοι, αν δεν αγαπήσουμε και αν δεν αγκαλιάσουμε πρώτοι εμείς τον εαυτό μας; Πώς να ακούσουμε τις ανάγκες των άλλων, αν πρώτα δεν ακούσουμε τις δικές μας ανάγκες;

Μην αναβάλλουμε άλλο να ακούμε τον εαυτό μας, να τον αγκαλιάσουμε και να τον αγαπήσουμε…

http://enallaktikidrasi.com/

ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟ: Μητέρα χιμπατζής “έχασε” το μωρό της και είναι απαρηγόρητη!! (βίντεο)

Στο παρακάτω video θα δείτε τη θλίψη μιας μητέρας χιμπατζή που έχει χάσει το μικρό της…..

Αφού μεταφέρει το σώμα για 24 ώρες ανά τακτά χρονικά διαστήματα επιστρέφει στο πτώμα και το αγγίζει στο στόμα και στο λαιμό για να επιβεβαιώσει τον θάνατο του…

Δεν θέλει να το πιστέψει από την στεναχώρια της ή είναι απλά περίεργη για το νεκρό σώμα διερωτώνται οι επιστήμονες.

Μάλλον δεν θα μπορέσουμε να το μάθουμε αλλά σίγουρα το βίντεο είναι άκρως συγκινητικό.

http://www.24wro.eu/

Δέκα ψέματα που θεωρούμε ότι είναι αλήθεια…

1. Μόνος σημαίνει μοναξιά

«Μόνος» δεν σημαίνει πάντα μοναξιά, και «σχέση» δεν σημαίνει πάντα ευτυχία. Το να είσαι μόνος δεν προκαλεί τόσο πολύ μοναξιά όσο μια λάθος σχέση. Αν τα πράγματα δεν πηγαίνουν καλά, κάντε ένα διάλειμμα και περάστε λίγο χρόνο με τον πιο σημαντικό άνθρωπο – τον εαυτό σας. Ψάξτε πρώτα μέσα σας. Εκτιμήστε πόσο μεγάλη αξία έχει ο εαυτός σας. Και την επόμενη φορά που θα βρεθείτε σε μια σχέση που βουλιάζει, θα είστε έτοιμοι να κολυμπήσετε με ασφάλεια.

2. Η ευτυχία έρχεται όταν έχετε ό, τι επιθυμείτε

Το να είναι κάποιος ευτυχισμένος, δεν σημαίνει ότι δεν επιθυμεί περισσότερα, αλλά μπορεί να σημαίνει ότι είναι ευγνώμον για αυτά που έχει και επιπλέον αναμένει τα καλά που θα έρθουν. Κάποιες φορές είμαστε τόσο απασχολημένοι στην προσπάθεια να πετύχουμε κάτι μεγάλο, που αδυνατούμε να παρατηρήσουμε τα μικρά πράγματα που δίνουν την μαγεία της ζωής. Εκτιμήστε την αξία όλων αυτών που έχετε. Αυτές είναι ‘οι παλιές καλές μέρες’ που θα αναπολείτε τα επόμενα χρόνια !

3. Ο πόνος είναι κάτι που μπορείτε να δείτε

Ποτέ μην υποτιμάτε τον πόνο που κρύβει ο κάθε συνάνθρωπος σας. Αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς, όλοι έχουν προβλήματα και όλοι δίνουν τον προσωπικό τους αγώνα. Απλώς μερικοί άνθρωποι είναι καλύτεροι στο να κρύβουν τα προβλήματα τους. Δεν μπορείτε να ξέρετε τι συμβαίνει πίσω από τις κλειστές πόρτες. Οι εύκολες κρίσεις είναι μια περιττή σπατάλη χρόνου και ενέργειας. Αν έχετε χρόνο να κατακρίνετε τους άλλους ανθρώπους, τότε έχετε πολύ διαθέσιμο χρόνο. Αξιοποιήστε τον κάνοντας κάτι πιο ουσιαστικό.

4. Η ζωή μπορεί να είναι όπως επιθυμούμε 

Τελικά είναι οι δικές μας σκέψεις που μας πληγώνουν. Απλά συναισθανόμενοι ειλικρινά τα συναισθήματα μας, μπορεί να αποδειχτεί πολύ θεραπευτικό. Έχουμε πάντα την ελευθερία να επιλέξουμε πώς θα ανταποκριθούμε σ’ αυτά που μας φέρνει η ζωή. Ξεχάστε πως φαντάζεστε ότι θα έπρεπε να είναι η ζωής σας, και αποδεχτείτε την πραγματική ζωή. Αλλάξτε ότι μπορείτε να αλλάξετε, αλλάξετε τις σκέψεις σας σχετικά με το τι δεν μπορείτε να αλλάξετε, και προχωρήστε μπροστά.

5. Υποτίθεται ότι πρέπει να είμαστε και να λειτουργούμε με συγκεκριμένο τρόπο

Όταν σταματήσουμε να συγκρίνουμε τον εαυτό μας με άλλες εκδοχές του εαυτού μας, πραγματικές ή φανταστικές, και όταν σταματήσουμε να συγκρίνουμε τον εαυτό μας με άλλους ανθρώπους, πραγματικούς ή φανταστικούς, τότε θα βρούμε πραγματική εσωτερική γαλήνη.

6. Μόνο λίγοι προνομιούχοι έχουν τη δυνατότητα να ζήσουν μια υπέροχη ζωή

Αν κάθε πρωί λέτε όταν ξυπνάτε “Ναι, σήμερα πρόκειται να είναι μια σπουδαία μέρα.”
Και κάθε απόγευμα, μπορείτε να βρείτε ένα λόγο για να πείτε “Ναι, σήμερα είναι μια σπουδαία μέρα.”.
Και κάθε βράδυ έχετε ένα λόγο να πείτε “Ναι, σήμερα ήταν μια σπουδαία μέρα.”.
Τότε μια μέρα, μετά από πολλά φεγγάρια, όταν θα κάνετε ανασκόπηση της ζωής σας θα χαμογελάστε και θα πείτε «Ναι, έχω ζήσει μια υπέροχη ζωή.”

7. Οι δύσκολες μέρες είναι περιττές

Κάποιες φορές τα πράγματα μπορεί να πάνε άσχημα, πριν αρχίσουν να πηγαίνουν καλά. Κάποιες φορές θα πρέπει να απομακρύνουμε τους λάθος ανθρώπους, πριν έρθουν κοντά μας οι άνθρωποι που θέλουμε. Κάποιες φορές θα πρέπει να αισθανθούμε αδύναμοι, ώστε να αντιληφθούμε πως είναι να είμαστε πραγματικά ισχυροί. Κάποιες φορές θα πρέπει να αισθανθούμε το έδαφος να υποχωρεί από τα πόδια μας, για να διαπιστώσουμε τελικά ότι δεν πρόκειται να συντριβούμε. Κάποιες φορές θα πρέπει να συναντήσουμε πολλούς ανθρώπους που μας αρέσουν, πριν να βρούμε αυτόν που θα αγαπήσουμε.
Θα πρέπει να μάθουμε να αντιμετωπίζουμε τα άσχημα, αναγνωρίζοντας ότι τελικά αποτελούν μια χρήσιμη διδακτική εμπειρία.

8. Αν είσαι ‘δυνατός’, δεν αισθάνεσαι πόνο

Στην πραγματικότητα, οι΄δυνατότεροι’ άνθρωποι είναι αυτοί που αισθάνονται τον πόνο, τον αποδέχονται, μαθαίνουν από αυτό, και καταφέρνουν να τον ξεπεράσουν. Έχει να κάνει με το θάρρος να ζητήσετε ένα time-out, να αφήσετε να κυλήσει ένα δάκρυ, να ανασυγκροτηθείτε, και στη συνέχεια να επιστρέψτε στο ρινγκ για να αγωνιστείτε όπως ποτέ δεν έχετε αγωνιστεί στο παρελθόν.

9. Το λέω χωρίς να το πιστεύω

Νιώστε την αγάπη πριν πείτε”Σ ‘αγαπώ”. Νιώσε την ευγνωμοσύνη πριν πείτε “Ευχαριστώ”. Νιώσε την ταπεινότητα πριν πείτε “Λυπάμαι”. Νιώστε την απελευθέρωση πριν πείτε “Σε συγχωρώ”. Αν νιώθετε πραγματικά κάτι πριν το πείτε, χρειάζονται λιγότερα λόγια για να το εκφράσετε και στοχεύετε κατ ‘ευθείαν στην καρδιά του άλλου.

10. Το να ονειρεύεσαι είναι χάσιμο χρόνου

Τα μεγαλύτερα δώρα είναι αόρατα για τα μάτια, αλλά τα αισθάνεται βαθιά η καρδιά. Αυτό που μπορούμε να δούμε δεν είναι πάντα η πλήρης εικόνα. Η φαντασία μας επιτρέπει να δούμε τι βρίσκεται κάτω από την επιφάνεια – να μορφοποιήσουμε την πλήρη εικόνα με δεδομένα που δεν είναι ορατά στο μάτι. Κάπου, κάτι πολύ όμορφο σας περιμένει να το βρείτε, απλώς πρέπει να ονειρευτείτε αρκετά ώστε να το ανακαλύψετε.

Συγκλονιστικό βίντεο… Πώς αλλάζει η ζωή 20 καρκινοπαθών έστω και για ένα δευτερόλεπτο!!!

Με κύριο στόχο να χαρίσουν έστω και μια στιγμή ξεγνοιασιάς σε καρκινοπαθείς και να ευαισθητοποιήσουν όλους τους υπολοίπους για την ασθένεια αυτή, η ανθρωπιστική οργάνωσηMimi Foundation αποφάσισε να βγάλει ένα λεύκωμα με πρωταγωνιστές τους ανθρώπους αυτούς των οποών άλλαξε ριζικά την εμφάνιση.

Οι ασθενείς έμαθαν ότι κάποιοι θα τους βάψουν και θα τους μακιγιάρουν πριν φωτογραφηθούν. Ωστόσο τους ζητήθηκε να έχουν κλειστά τα μάτια τους και να τα ανοίξουν μόνο όταν θα τους το πουν, για να δουν στον καθρέφτη που είχαν μπροστά τους το τελικό αποτέλεσμα.

Βέβαια, δεν τους είχαν διευκρινήσει πώς δεν θα τους έβαφαν απλά αλλά θα τους… μεταμόρφωναν. Στο βίντεο που ονομάζεται «έστω και για ένα δευτερόλεπτο» καταγράφεται η στιγμή που οι καρκινοπαθείς ανοίγουν τα μάτια τους και αντικρίζουν το τελικό αποτέλεσμα το οποίο τους προκαλεί έκπληξη και τους διασκεδάζει.

«Αυτό που θέλαμε ήταν να δούμε χαρούμενα πρόσωπα, να δούμε αυτούς τους ανθρώπους να γελάνε και να διασκεδάζουν ξανά», είπαν οι επικεφαλής του project.