o cosmos mas

Τετάρτη 25 Ιουνίου 2014

Τι προκαλεί τους πόνους της γέννας;

Επιστήμονες από την Αυστραλία υποστηρίζουν ότι έλυσαν ένα από τα μεγαλύτερα μυστήρια της ανθρώπινης βιολογίας: τι είναι αυτό που προκαλεί τους πόνους της γέννας μετά από περίπου 40 εβδομάδες κύησης.

Τα αποτελέσματα της έρευνας δημοσιεύτηκαν στο επιστημονικό περιοδικό Nature Communications, και σύμφωνα με άρθρο της βρετανικής εφημερίδας Daily Mail, οι ερευνητές δε μπορούν να εξηγήσουν πώς ακριβώς λειτουργεί το χρονοδιάγραμμα μιας γέννας ή να προβλέψουν τη γέννηση ενός παιδιού με μεγαλύτερη ακρίβεια.

Αυτό που γνωρίζουν όμως είναι, ότι όταν έρθει η ώρα, ο οργανισμός της γυναίκας παράγει μια πρωτεΐνη, η οποία απελευθερώνει ένα διακόπτη-ασφαλείας, που επιτρέπει στη μήτρα να συσπάται με τέτοιο τρόπο, όπως ένας τεντωμένος μυς. Αυτό, όπως τονίζει το δημοσίευμα, θα μπορούσε να οδηγήσει στη δημιουργία νέων φαρμάκων για την πρόκληση τοκετού στις υπέρβαρες ή παχύσαρκες γυναίκες, καθώς και στην πρόληψη των πρόωρων γεννήσεων.

«Επί δεκαετίες προσπαθούσαμε να βρούμε τι είναι αυτό που ξεκινά τη διαδικασία του τοκετού» ανέφερε ο καθηγητής Shaun Brennecke από το πανεπιστήμιο της Μελβούρνης. «Αντί για τις ορμονικές αλλαγές, που συζητούσαμε στο παρελθόν, αυτή η πρωτεΐνη είναι ο πραγματικός διακόπτης που ξεκινά τον τοκετό» πρόσθεσε ο ίδιος.

Σκοπός των ερευνητών είναι να βρεθούν εναλλακτικές μέθοδοι αντί της επικίνδυνης καισαρικής τομής, που είναι πολύ κοινή στις περιπτώσεις υπέρβαρων και παχύσαρκων γυναικών.

ΧΑ ΧΑ ΚΑΛΟ

"Ο «μονόλογος» του Θεού"

Σε κοίταξα όταν ξύπνησες το πρωί. Περίμενα να μου πεις δύο-τρεις λέξεις, ευχαριστώντας με για όσα σου συνέβαιναν, ζητώντας την γνώμη μου για ότι πρόκειται να κάνεις σήμερα.

Παρατήρησα ότι ήσουν πολύ απασχολημένος προσπαθώντας να βρεις τα κατάλληλα ρούχα για να πας στη δουλειά σου. Ήλπιζα να βρεις κάποιες στιγμές να μου πεις μια καλημέρα!

Αλλά ήσουν πολύ απασχολημένος. Για να δεις ότι είμαι κοντά σου, έφτιαξα για σένα τον πολύχρωμο ουρανό και το κελάηδημα των πουλιών. Κρίμα όμως που δεν παρατήρησες ούτε τότε την Παρουσία μου.

Σε ατένιζα όταν έφευγες βιαστικός προς τη δουλειά σου και πάλι περίμενα. Υποθέτω ότι εξαιτίας της απασχόλησης σου, δεν είχες χρόνο ούτε τότε να μου πεις δύο λόγια.

Όταν γυρνούσες από τη δουλειά είδα τη κούραση και το στρες σου και σου έστειλα ένα ψιλόβροχο για να σε απαλλάξει από την πίεση της ημέρας. Νόμιζα ότι κάνοντας σου αυτή τη χάρη θα με θυμηθείς.

Ως αντάλλαγμα όμως στενοχωρημένος, με έβρισες. Επιθυμούσα τόσο πολύ να μου μιλήσεις.

Οπωσδήποτε η ημέρα ήταν ακόμα μεγάλη. Άνοιξες μετά την τηλεόραση, και όταν παρακολουθούσες την αγαπημένη σου εκπομπή, εγώ περίμενα. Έπειτα δείπνησες με τους δικούς σου και για άλλη μια φορά δεν με θυμήθηκες.

Βλέποντας σε τόσο κουρασμένο κατάλαβα τη σιωπή σου και έσβησα τη λαμπρότητα του ουρανού για να μπορείς να ξεκουραστείς, αλλά δεν σε άφησα σε σκοτάδι πίσσα. Άφησα ξάγρυπνα για σένα πλήθος από αστέρια. Ήταν τόσο όμορφα, κρίμα που δεν τα παρατήρησες…αλλά δεν πειράζει!

Μήπως πράγματι συνειδητοποίησες ότι Εγώ είμαι εδώ για σένα. Έχω περισσότερη υπομονή από ότι εσύ μπορείς ποτέ να φανταστείς. Θέλω να σου το δείξω αυτό, για να το δείξεις και εσύ με τη σειρά σου στους γύρω σου.

Σ’ αγαπώ τόσο πολύ ώστε θα σε ανέχομαι.

Τώρα από στιγμή σε στιγμή θα ξυπνήσεις πάλι. Δεν μου μένει παρά να σ’ αγαπώ και να ελπίζω ότι τουλάχιστον σήμερα θα Μου χαρίσεις λίγο χρόνο από το χρόνο σου…