12 απρόβλεπτα μυστικά των ευτυχισμένων ζευγαριών!

Όπως μας τα αποκαλύπτουν δώδεκα νέες επιστημονικές μελέτες!

1. Κάντε σεξ! 
Η αύξηση της σεξουαλικής δραστηριότητας προκαλεί τόση ευδαιμονία όσο 50.000 ευρώ επιπλέον εισόδημα το χρόνο, σύμφωνα με τους ερευνητές από το Dartmouth College και το Πανεπιστήμιο του Warwick στην Αγγλία. Και δεν είναι τόσο το ίδιο το σεξ που οδηγεί στην ευτυχία. Η συχνότητα είναι η καλύτερη ένδειξη για μια επιτυχημένη σχέση. «Τα ζευγάρια που αρέσει ο ένας στον άλλον καταλήγουν στο κρεβάτι πιο συχνά», λέει ο συγγραφέας της μελέτης Andrew J. Oswald, Ph.D. «Και το να αρέσουμε ο ένας στον άλλο αυξάνει τη χαρά μας»

2. Κοιμηθείτε καλά! 
Σύμφωνα με έρευνα του Πανεπιστημίου του Berkeley τα ζευγάρια είναι πιο πιθανό να τσακωθούν μετά από μια νύχτα αϋπνίας ή κακού ύπνου. Οι επιστήμονες προχώρησαν σε δυο πειράματα με 149 ζευγάρια, στα οποία αποδείχθηκε ότι όσοι είχαν περάσει μια άσχημη νύχτα… ήταν περισσότερο πιθανό να πουν «ναι» σε μια σύγκρουση ή να μην βρουν μια λύση την επόμενη ημέρα.

3. Οι γυναίκες χρειάζονται το χρόνο τους 
Μετά από ένα τσακωμό, ο χρόνος είναι καθοριστικός για τις συζύγους, καθώς προσπαθούν να ανακτήσουν τη ψυχραιμία τους και να βρουν επιχειρήματα και λύσεις. Πρόκειται για ένα σημάδι που θα κρίνει την επιτυχία του γάμου τους. Πιο συγκεκριμένα, έρευνα του UC Berkeley μας λέει ότι ο χρόνος αποκατάστασης μετά από έναν τσακωμό είχε μεγαλύτερη σημασία για τις γυναίκες παρά για τους άντρες. Οι τελευταίοι απλά προχωρούν άμεσα στην επίλυση του προβλήματος και επικρίνονται από τις γυναίκες», σχολιάζει ο Lian Bloch, καθηγητής στο Pacific Graduate School Psychology της Καλιφόρνια.

4. Παντρευτείτε!  Το να είσαι παντρεμένος είναι 20 φορές πιο σημαντικό για την ευτυχία ενός ατόμου σε σχέση με το μισθό και 13 φορές πιο σπουδαίο από την ιδιοκτησία ενός σπιτιού, σύμφωνα με τηνΕθνική Στατιστική Υπηρεσία της Αγγλίας. Πάνω από 165.000 Βρετανοί ρωτήθηκαν για το πόσο ικανοποιητική είναι η ζωή τους και για τα επίπεδα άγχους τους. Η έρευνα διαπίστωσε ότι ογάμος είναι ο τρίτος πιο σημαντικός παράγοντας που σχετίζεται με την ευτυχία και την ευημερία, μετά από την υγεία και το επάγγελμα.

5. Μια ελκυστική σύζυγος φέρνει ευτυχία στο γάμο!
Μελέτη που δημοσιεύτηκε στο Journal of Personality and Social Psychology αναφέρει ότι μια ελκυστική γυναίκα είναι ικανή να οδηγήσει σε έναν ευτυχισμένο γάμο. Σύμφωνα με τον ψυχολόγο Andrea Meltzer, που παρακολούθησε 450 νιόπαντρα ζευγάρια για τέσσερα χρόνια, οι άντρες δίνουν ιδιαίτερη βάση στην ελκυστικότητα της συζύγου τους, βλέποντας το ως ένα από τα «κριτήρια» του γάμου. Αντίστοιχα, οι ελκυστικές γυναίκες δηλώνουν υψηλότερα επίπεδα ικανοποίησης, ακριβώς επειδή έχουν έναν ικανοποιημένο σύζυγο δίπλα τους.

6. Τρία χρόνια γάμου: Τα πιο ευτυχισμένα για το ζευγάρι  
Σύμφωνα με έρευνα του δικηγορικού γραφείου “Slater & Gordon” στο Ηνωμένο Βασίλειο, τα παντρεμένα ζευγάρια είναι πιο ευτυχισμένα στο τρίτο έτος του γάμου τους. Η πλειοψηφία από τα 2.000 άτομα απάντησαν ότι τον πρώτο χρόνο κυριαρχούσε η αυθόρμητη χαρά και ο ενθουσιασμός, το δεύτερο χρόνο η γνωριμία μεταξύ τους και τον τρίτο χρόνο η ευτυχία του γάμου! Αντίθετα, πολλοί ανέφεραν ότι ο πιο δύσκολος χρόνος είναι ο πέμπτος, καθώς τότε οι περισσότεροι κουράζονται λόγω των μικρών παιδιών και της δουλειάς.

7. Μην υπερεκτιμάτε το ρομαντισμό Οι ρομαντικές κωμωδίες μπορεί να δημιουργήσουν παράλογες προσδοκίες και να οδηγήσουν σε άσκοπη ταλαιπωρία», λέει οSean Patrick Hatt, Ph.D., ψυχολόγος στο Πανεπιστήμιο του Σιάτλ. «Συγκρίνοντας τη δική σας σχέση με τις εξιδανικευμένες των ταινιών είναι σίγουρο πως θα βγείτε χαμένοι». Σίγουρα, οι ρομαντικές κομεντί μπορεί να είναι μια απόδραση, αλλά μπορεί να δημιουργήσει λάθος σκέψεις σχετικά με τις σχέσεις. Όταν για παράδειγμα, οι σχέσεις που ωριμάζουν και η αρχική ένταση τείνει να ξεθωριάζει, πολλά ζευγάρια προσπαθούν να καταλάβουν την ευφορία που είχαν στην αρχή, λέει ο Hatt.

8. Μακριά από ακρότητες και ουσίες! 
Κάθε σχέση πρέπει να ταραχθεί από την υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ και η έρευνα αποδεικνύει ότι οι νέοι που πίνουν πολύ (δηλαδή τέσσερα ή περισσότερα ποτά σε μια περίσταση για τις γυναίκες και πέντε ή περισσότερα για τους άντρες) είναι λιγότερο πιθανό καταρχάς να παντρευτούν και στη συνέχεια διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο να χωρίσουν σύντομα αν το κάνουν. «Αν θέλετε να διατηρήσετε μια σχέση, χρειάζεστε όλη σας την ορθή κρίση και τη συμπόνια που μπορείτε να έχετε,» λέει ο Hatt.

9. Τσακωθείτε! Αλλά με μέτρο! 
Με την προϋπόθεση ότι ο σύντροφός  είναι σε θέση να πέσει στα γόνατα, θα έχετε την εμπειρία της μεγαλύτερη ικανοποίησης, σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα. Το σημάδι της σωστής ανάρρωσης είναι να μην επιτρέπεται όταν υπάρχει σύγκρουση για ένα θέμα, π.χ. τα χρήματα, να επεκταθεί και σε άλλους τομείς της σχέσης σας, λέει η συγγραφέας της μελέτης Jessica E. Salvatore , Ph.D., του Πανεπιστημίου της Μινεσότα.

10. Χρησιμοποιείτε λιγότερο τα social media 
Σύμφωνα με μια έρευνα σε 100.000 άτομα στη σελίδα OkCupid.com, αυτός που ασχολείται άπληστα με τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, τείνει να έχει μικρότερες σχέσεις (10 % μικρότερες κατά μέσο όρο) από εκείνους που δεν τα χρησιμοποιούν και τόσο! Το να έχουμε κολλημένα τα μάτια μας στην οθόνη ενός smartphone δεν είναι ότι καλύτερο για τη σχέση, λέει ο Hatt. Δαπανήστε καλύτερα το χρόνο σας με το να ασχολείστε με την κοινωνία με τον άνθρωπό σας.

11. Ασπαστείτε τον φεμινισμό! 
Ο φεμινισμός είναι το νέο ειδύλλιο, λένε οι ειδικοί στο Πανεπιστήμιο Rutgers στο Νιου Τζέρσεϊ. Οι γυναίκες των οποίων οι άνδρες πιστεύουν στον φεμινισμό έχουν καλύτερη ποιότητα στη σχέση τους, ενώ οι άνδρες με γυναίκες φεμινίστριες έχουν μεγαλύτερη σεξουαλική ικανοποίηση και σταθερότητα στη σχέση. «Ένας φεμινιστής άνδρας μπορεί να αυξήσει την ικανότητα μιας γυναίκας να συνειδητοποιήσει τους δικούς της στόχους και τις φιλοδοξίες για την καριέρα της», λέει ο συγγραφέας της μελέτης Laurie Rudman, Ph.D. «Και οι άνδρες φεμινιστές πιθανόν να μην απειλούνται από τους πόθους της συντρόφου τους.» Πλέον, οι γυναίκες μπορούν να θελήσουν πρώτες το σεξ και κανένας άντρας δεν θα διαμαρτυρηθεί ποτέ γι’αυτό.



12. Στηρίξτε τις σχέσεις των φίλων σας 
Σύμφωνα με ερευνητές, η διάλυση του γάμου μιας στενής φίλης αυξάνει τις πιθανότητες του διαζυγίου μέχρι και 75 τοις εκατό. «Μερικοί άνθρωποι μπορούν να δουν το διαζύγιο του άλλου ως ευκαιρία για να αλλάξουν τη δική τους ζωή», λέει ένας από τους ερευνητές, ο Rose McDermott, Ph.D. Όταν ενθαρρύνετε τους φίλους να μείνουν μαζί μπορείτε να δημιουργήσετε λόγους που να εφαρμόζονται και στη δική σας σχέση.

Η επιλογή συντρόφου καθορίζει το πόσο θα ζήσουμε

Οι σχέσεις που κάνουμε στη ζωή μας -και κυρίως ο γάμος μας- φαίνεται πώς είναι από τις πιο καθοριστικές αποφάσεις που καλούμαστε να πάρουμε, όπως υποστηρίζουν δανοί ερευνητές από το Πανεπιστήμιο της Κοπεγχάγης. Μάλιστα, οι στρεσογόνες σχέσεις μπορούν να είναι τόσο επικίνδυνες, ώστε να προκαλέσουν ακόμα και πρόωρο θάνατο.

Για τις απαιτήσεις της συγκεκριμένης έρευνας, που δημοσιεύτηκε στην επιστημονική επιθεώρηση «Journal of Epidemiology and Community Health», αξιολογήθηκαν τα στοιχεία 10.000 περίπου εθελοντών, ηλικίας 36-52 ετών, των οποίων οι ειδικοί παρακολουθούσαν την πορεία της υγείας τουςγια μία 10ετία.

Από αυτούς, όσοι ανέφεραν ότι βιώναν στρεσογόνες σχέσεις με το σύντροφό τους, τα παιδιά τους, τους συγγενείς τους, τους φίλους τους και τους γείτονες παρουσίαζαν αυξημένες πιθανότητες να πεθάνουν νωρίτερα. Μάλιστα, σε όλη τη διάρκεια της μελέτης, απεβίωσε το 4% των γυναικών και το 6% των αντρών. Σχεδόν, το 50% των θανάτων οφειλόταν στον καρκίνο, ενώ ανάμεσα στις υπόλοιπες αιτίες συμπεριλαμβάνονταν οι καρδιαγγειακές και ηπατικές νόσοι, τα ατυχήματα και οι αυτοκτονίες.

Φυσικά, όλα αυτά δεν φαντάζουν και τόσο περίεργα, σωστά; Αρκεί να αναλογιστούμε πώς νιώθουμε κάθε φορά μετά από έναν καβγά με το σύντροφό μας. Η πίεσή μας ανεβαίνει, η ένταση φέρνει το κλάμα και ο κόσμος γύρω μας φαντάζει εχθρικός. Σκεφτείτε το, λοιπόν, όλο αυτό να συμβαίνει καθημερινά;

Ωστόσο, δεν είναι λίγοι εκείνοι που κατακρίνουν όσους επιλέγουν το διαζύγιο, αν και στην πραγματικότητα ίσως οι τελευταίοι να είναι τελικά και οι πιο τυχεροί. Παρόλο που ενδεχομένως να είναι ανέφικτο να απεγκλωβιστούμε εντελώς από οποιαδήποτε αρρωστημένη και στρεσογόνα σχέση στη ζωή μας, φαίνεται πως ο γάμος δεν είναι μία από αυτές. Μπορεί να μη γίνεται να «ξεκόψουμε» από τα αδέρφια μας ή τους γονείς μας (τουλάχιστον, στις περισσότερες των περιπτώσεων), αλλά μπορούμε σίγουρα να επιλέξουμε ποιον θα παντρευτούμε και πώς θέλουμε να είναι η σχέση μας μαζί του.    

Υπάρχουν ορισμένοι που ισχυρίζονται ότι, αν ο γάμος είναι κακός, μπορούμε πάντα να βρούμε καταφύγιο σε άλλου είδους σχέσεις στη ζωή μας, π.χ. στους φίλους μας ή στην οικογένειά μας, αλλά μάλλον δεν είναι έτσι. Ο γάμος μας είναι αυτός που καθορίζει όλα τα υπόλοιπα. Είναι αυτός που διαμορφώνει το πώς θα είναι οι σχέσεις μας με τα παιδιά μας και το πώς θα νιώθουμε μέσα στο σπίτι μας. Αν είναι κακός, τότε όλα γύρω μας είναι κακά… σχεδόν θανατηφόρα!

Από την άλλη, ένας ευτυχισμένος γάμος συχνά οδηγεί σε μια ευτυχισμένη ζωή. Ακόμα κι αν υπάρχουν διάφορα άλλα πράγματα που μας αγχώνουν γύρω μας, ο ευτυχισμένος γάμος είναι αυτός που θέτει γερά θεμέλια. Αν μαλώσουμε με ένα φίλο, έχοντας σταθερότητα και ασφάλεια στο γάμο μας μας βοηθά να επιστρέψουμε στο σπίτι μας και να νιώθουμε καλύτερα. Από όλες τις σχέσεις στη ζωή μας, καμία δεν είναι τόσο σπουδαία όσο αυτήν που έχουμε με το σύντροφό μας.

Συμφωνείτε με την άποψη ότι το ποιον θα παντρευτούμε αποτελεί την πιο σημαντική απόφαση της ζωής μας;  

Κι όμως, το σεξ δεν είναι το σημαντικότερο σε μια σχέση!

Ο αστικός μύθος ότι το σεξ αλλά και αγάπη είναι τα δυο πιο δυνατά ατού μια επιτυχημένης σχέσης, τώρα καταρρίπτεται από τους επιστήμονες. 

Αυστραλοί ερευνητές βρήκαν ότι τα δυο αυτά  συστατικά δεν είναι τα μοναδικά που χρειάζεται να έχει ένα ζευγάρι για να ζήσει ευτυχισμένα μαζί. 

έρευνα του Αυστραλιανού Εθνικού Πανεπιστημίου με τίτλο «Τι ρόλο παίζει η αγάπη;», στην οποία πήραν μέρος 2. 500 ζευγάρια, εκ των οποίων τα μισά ήταν παντρεμένα  και τα άλλα μισά στη φάση της συγκατοίκησης, βρήκαν τους παράγοντες που δένουν το ζευγάρι  ώστε να περάσουν το υπόλοιπο της ζωής του μαζί.

Τα συμπεράσματα είναι αποκαλυπτικά:  

Η διαφορά ηλικίας είναι ένας πολύ σημαντικός παράγοντας σε μια σχέση. Έτσι όταν ο άντρας είναι εννιά ή περισσότερα χρόνια μεγαλύτερος από τη σύντροφό του,  οι πιθανότητες χωρισμού διπλασιάζονται. Το ίδιο συμβαίνει και με όσους αποφασίζουν να παντρευτούν πριν κλείσουν τα 25 χρόνια της ζωής τους.  

Τα παιδιά που αποκτά ή δεν αποκτά ένα ζευγάρι, είναι ένας ακόμα παράγοντας ευτυχίας.  Το 1/5 των ζευγαριών που έχει παιδιά από προηγούμενους γάμους χωρίζει σε σύγκριση με το 95% των ζευγαριών που αποκτούν παιδιά μετά το γάμο.  
Όσες μάλιστα γυναίκες επιθυμούν και πιέζουν ασφυκτικά  τον σύντροφο τους για να γίνουν μάνες είναι πιο πιθανό να οδηγηθούν στο διαζύγιο.

Ζευγάρια που οι γονείς τους υπήρξαν χωρισμένοι έχουν 165 περισσότερες πιθανότητες να ακολουθήσουν την ίδια μοίρα, ενώ στην αντίθετη περίπτωση, το ποσοστό πέφτει στο 10%.

Άτομα που παντρεύονται για δεύτερη ή τρίτη φορά, έχουν 90% περισσότερες πιθανότητες να χωρίσουν και πάλι, σε σχέση με όσους δεν έχουν ξαναπαντρευτεί.

Η φτώχεια φέρνει γκρίνια λέει η παροιμία και αυτό ισχύει τελικά! Η συγκεκριμένη έρευνα έδειξε πως τα  ευκατάστατα ζευγάρια έχουν 9% πιθανότητες χωρισμού, ενώ τα πιο φτωχά ζευγάρια ειδικά όταν ο άντρας είναι άνεργος- χωρίζουν σε ποσοστό κατά 19% περισσότερο.

Και μια τελευταία (αν και λίγο παράδοξη) αιτία χωρισμού, αποτελεί ο καπνός του τσιγάρου. Όταν ο ένας από τους δύο καπνίζει, η σχέση δυσχεραίνεται μέχρι το σημείο του χωρισμού.
Πάντως η έρευνα κατέληξε πως η απασχόληση της γυναίκας, ο αριθμός και η ηλικία των παιδιών ή τα χρόνια σχέσης ενός ζευγαριού, δεν αποτελούν σημαντικά στοιχεία που θα οδηγούσαν σε ένα χωρισμό.

10 πράγματα που δεν μας είπε -ποτέ- κανείς για το γάμο!

Πριν παντρευτούμε ακούμε πολλά από ανθρώπους ήδη παντρεμένους, αλλά δε μπαίνουμε στον κόπο να τα επεξεργαστούμε….Και τις περισσότερες φορές καλά κάνουμε μια που για κάθε άνθρωπο ο γάμος ερμηνεύεται διαφορετικά. Από την άλλη, όλοι έχουμε διαβάσει διάφορα εγχειρίδια για το «τι-πρέπει» και «τι- δεν -πρέπει» να κάνουμε για να έχουμε έναν ευτυχισμένο γάμο! Η αλήθεια είναι ότι δεν υπάρχουν manual και οδηγίες χρήσης για τον ευτυχισμένο γάμο. Και αυτό γιατί δεν υπάρχουν ευτυχισμένοι γάμοι, αλλά ευτυχισμένοι άνθρωποι!  Εμείς απλώς σας παραθέτουμε 10 πράγματα που ποτέ δεν μας είπε κανένα εγχειρίδιο ευτυχίας για να μακροημερεύσει ο γάμος μας. Και είναι και τα 10 πέρα ως πέρα…αληθινά!

1. Ο γάμος δεν σε ολοκληρώνει 
Το ότι κάποιος βρίσκει «το άλλο του μισό», είναι απλώς ένας αστικός μύθος! Στο γάμο 1+ 1 δεν κάνουν…2 αλλά 3. Και η ευτυχισμένη εξίσωση λέει: Είναι δύο «κομμάτια» που δημιουργούν ένα τρίτο «κομμάτι», δηλαδή το γάμο. Το κάθε άτομο μέσα στο γάμο είναι υπεύθυνο για την δική ολοκλήρωση…και οι δύο υπεύθυνοι να κρατήσουν ζωντανό το τρίτο κομμάτι!

2 Δεν θα νιώθουμε πάντα έλξη για το σύντροφό μας
Και αυτό είναι κάτι που θεωρητικά το γνωρίζουμε, αλλά όταν πρέπει να το αντιμετωπίσουμε πρακτικά όλοι και όλες μας…πανικοβαλλόμαστε! Ίσως είναι ακόμη ένας αστικός μύθος που λέει ότι όταν δεν υπάρχει πάθος με ένα άτομο, τότε είσαι με το λάθος άτομο! Αυτό απλά δεν είναι η πραγματικότητα. Σε ένα γάμο, βλέπουμε τους συντρόφους μας σε όλες τους τις εκφάνσεις. Από καλοντυμένους και περιποιημένους για να πάμε στο εστιατόριο, μέχρι πάνω από τη λεκάνη της τουαλέτας, μετά από μια εντερική κρίση. Ακόμη και κατά τη διάρκεια μιας ημέρας ή μιας ώρας, η έλξη μας μπορεί να παρουσιάζει διακυμάνσεις, και αυτό είναι απολύτως φυσιολογικό. Γνωρίζοντας αυτό μπορεί να μας ανακουφίσει από πολύ περιττό άγχος του να σκεφτούμε: «τι τρέχει μεταξύ μας, πού πήγε τόσο πάθος;»

3. Δεν θα «μας αρέσει» πάντα ο σύντροφός μας!
Μερικά αστεία του, μπορεί να μη σας φαίνονται πια αστεία, αντίθετα να σας εκνευρίζουν. Και το γέλιο του μερικές φορές μπορεί να σας ακούγεται όπως η κιμωλία πάνω στον μαυροπίνακα.  Αυτό συμβαίνει όμως με κάθε άνθρωπο που περνάμε πολλές ώρες μαζί. Με τους φίλους μας όμως, την οικογένεια ή τους συναδέλφους είμαστε πιο ανεκτικοί! Γιατί δεν είμαστε και μαζί του λοιπόν;

4. Το στάδιο του «είμαι ερωτευμένος» (-η) δεν κρατάει για πάντα 
Τα συνηθισμένα στάδια για τους ανθρώπους είναι:   «Συναντιόμαστε- ερωτευόμαστε - ζούμε ευτυχισμένοι». Πάντα όμως ξεχνάμε το ενδιάμεσο στάδιο που λέει «δεν είμαστε πια ερωτευμένοι». Και κάπου εκεί «χάνουν τη μπάλα», μια που πιστεύουν ο έρωτας είναι το βασικό συστατικό της ευτυχίας! Αυτό το στάδιο του «δεν είμαι πια ερωτευμένος» δεν έχει καμία σχέση με το αν ένα ζευγάρι θα ζήσει ή όχι ευτυχισμένα μέχρι το τέλος. Απλώς γιατί μέσα στη σχέση μπορείς να ερωτευτείς δεκάδες άλλα πράγματα. Όπως ένα ηλιοβασίλεμα, έναν όμορφο πίνακα ή μια υπέροχη βραδιά ηρεμίας με το σύντροφό σου!  

5. Η αγάπη για να μεγαλώσει χρειάζεται χρόνο αλλά και… προσπάθεια 
Και μπορεί να μεγαλώσει σε όποιο στάδιο της σχέσης κι αν βρισκόμαστε. Είτε πιστεύουμε ότι είμαστε πολύ ερωτευμένοι, είτε ότι δεν είμαστε τόσο ερωτευμένοι! Γιατί η αλήθεια είναι ότι η αγάπη δεν είναι μετρήσιμη. Δεν έχει ένα σταθερό δείκτη μέτρησης, αλλά μεγαλώνει με την πάροδο του χρόνου!. Η αγάπη μοιάζει με έναν άδειο κήπο, που χρειάζεται φροντίδα και προσοχή. Όταν τον καλλιεργείς σωστά και τραβάς συχνά τα ζιζάνια, ο κήπος αυτός θα είναι πάντα ανθισμένος!

6. Δεν χρειάζεται να αισθάνεσαι αγάπη για να την δώσεις
Στη δυτική κουλτούρα που η αγάπη είναι μόνο ένα συναίσθημα, συχνά αισθανόμαστε σύγχυση όταν νιώθουμε τα συναισθήματά μας να «ξεθωριάζουν». Και βέβαια μετά τη σύγχυση, μπαίνουμε στη διαδικασία ή να προσποιηθούμε ή να θυμώσουμε. Λάθος και τα δύο. Κάποιες φορές, σε μια μακροχρόνια σχέση, μπορούμε να καθιερώσουμε πολλές γλυκές συνήθειες, ακόμη κι όταν δεν τις αισθανόμαστε. Αν δηλαδή συνηθίζετε να καλημερίζετε το σύντροφό σας μια ένα φιλί κάντε το κι ας μην το αισθάνεστε 100%.

7. Το σεξ είναι μια ιερή πράξη κατά τη διάρκεια της οποίας και δίνεις και παίρνεις! 
Είναι θλιβερό και συχνά επιζήμιο να αναζητάμε την απόλαυση από λάθος πηγές! Η  πορνογραφία, ή το Internet αποτελούν σαφώς κακούς καθοδηγητές, όπως και κακοί καθοδηγητές είναι να χρησιμοποιούμε το σεξ για να πάρουμε επικύρωση ή ασφάλεια. Το υγιές σεξ είναι μια έκφραση αγάπης, μια πράξη σύνδεσης και βασικά η τέχνη του δούναι και λαβείν.

8. Ο γάμος είναι ένα μέσο που μας βοηθάει να αναπτυσσόμαστε 
Γάμος δε σημαίνει «ευτυχισμένοι για πάντα». Δεν είναι το τέλος του δρόμου, η κατάκτηση της ηρεμίας ή η υπόσχεση της αιώνιας ευτυχίας. Ο γάμος είναι μια από τις όμορφες προκλήσεις για να αναπτυχθούμε και να δεσμευτούμε. Έχει δρομάκια, μονοπάτια, σκοτάδι και φως. Έχει θλίψη, στεναχώριες, φόβους, αφύλακτα σημεία. Είναι ένα δύσκολο ταξίδι που όταν το δείτε με καρτερία μπορεί να σας οδηγήσει σε ένα υπέροχο φως!

9. Η πρώτη σας εμπειρία με το γάμο καθορίζει το πώς θα προσεγγίσετε και το δικό σας γάμο 
Αν έχετε βιώσει έναν υγιή γάμο στην οικογένειά σας, τότε έχετε πολλές πιθανότητες να πετύχετε ως παντρεμένος (-η)! Από την άλλη, αν έχετε βιώσει ένα γάμο που χαρακτηριζόταν από την κριτική, τη γκρίνια, την απόσταση, ίσως να πρέπει να πολεμήσετε για να αλλάξετε πρότυπο. Φυσικά και δεν είναι εύκολη δουλειά, αλλά μόνο και μόνο επειδή είναι δύσκολη δε σημαίνει ότι είστε με το λάθος άτομο. Αν διαλέξατε ένα σύντροφο στοργικό, τότε είστε σίγουρα σε πολύ καλό δρόμο!

10. Η ζωή με μικρά παιδιά είναι αγχωτική 
 Αυτό σημαίνει ότι κάποιες φορές νιώθει να σε κατακλύζει να σε καταπίνει, αλλά από την άλλη είναι πλούσια και όμορφη και ενδιαφέρουσα. Και τα μικρά παιδιά, συχνά είναι η μεγαλύτερη δοκιμασία ακόμη και για τον πιο ευτυχισμένο γάμο! Συχνά μοιάζει με θαύμα που ένα ζευγάρι μπορεί να επιβιώνει…είναι τόσες οι ανάγκες των παιδιών που εσύ ο ίδιος ακυρώνεσαι! Όμως όλα αυτά-περιέργως- δημιουργούν ένα υπέροχο δέσιμο!   

*Από την Sheryl Paul, σύμβουλο γάμου και συγγραφέα των βιβλίων: The Conscious Bride and The Conscious Bride's Wedding Planner.! 

στιγμές...

Η καρδιά μας μετρά τη ζωή μας μ’ αυτό το συνεχές τικ τακ που φαίνεται τόσο δεδομένο και μονότονο κάποιες στιγμές.Κάποιες άλλες μας κάνει να νιώθουμε τόσο ζωντανοί και να θυμόμαστε τις συγκεκριμένες στιγμές για πάντα.Όπως και να χει οι στιγμές είναι αυτές που αν τις ενώσεις φτιάχνεις το παζλ της ζωής σου.Ακούστε λοιπόν και αρχίστε να τις συναρμολογείτε,ώστε να μπορέσετε να τις κρατήσετε μέσα σας,γιατί χάνονται πριν προλάβεις να το καταλάβεις.
Να έχετε μια όμορφη μέρα!

Νικήστε την κυτταρίτιδα με… αλάτι: Δείτε πώς!

---

Κυτταρίτιδα. Ναι, αυτός ο αιώνιος εχθρός. Όλες λίγο πολύ ξέρουμε βασικούς κανόνες για να την ξεφορτωθούμε. Ο βασικότερος όλων; Μακριά από το αλάτι. Είναι γεγονός. Οι τροφές που είναι πλούσιες σε αλάτι προκαλούν κατακράτηση υγρών κι έτσι επιδεινώνουν το πρόβλημα.

Μήπως όμως τελικά μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε το αλάτι έξυπνα και μάλιστα προς όφελός μας; Μπορεί το αλάτι από εχθρός μας να γίνει φίλος μας; Η απάντηση είναι ναι. Πάμε να δούμε πώς:

Η απολέπιση είναι το μυστικό της επιτυχίας. Μην ξεχνάτε να απολεπίζετε το σώμα σας ανά τακτά διαστήματα και φυσικά να εφαρμόζετε κατευθείαν αντικυτταριδικές κρέμες.

Διαδικασία: Βρέξτε το σώμα σας με ζεστό νερό. Πάρτε στα χέρια σας μια χούφτα χοντρό θαλασσινό αλάτι και κάνετε με αυτό μασάζ στα προβληματικά σημεία. Επιμείνετε για 3-4 λεπτά και έπειτα ξεπλύνετε με δροσερό και ζεστό νερό (γρήγορες εναλλαγές). Με αυτόν τον τρόπο θα τονώσετε την κυκλοφορία του αίματος και θα διώξετε τις τοξίνες από το σώμα σας. Τέλος, επιβάλλεται μασάζ με ειδική κρέμα. Δοκιμάστε το!

Πηγή: queen.gr

Όρια και πειθαρχία

Μπορεί οι λέξεις «όρια» και «πειθαρχία» να παραπέμπουν σε παλιότερες και αυστηρότερες εποχές, αλλά όλοι οι ειδικοί υποστηρίζουν ότι επιβάλλοντας ήρεμα και σταθερά την πειθαρχία, ουσιαστικά προστατεύουμε το παιδί μας.

Οι περισσότεροι γονείς συμφωνούν ότι τα όρια είναι σημαντικά, αλλά δυσκολεύονται πραγματικά στο να τα θέσουν και να τα τηρήσουν γιατί:

-Φοβούνται μη «χάσουν» την αγάπη του παιδιού τους.

-Ανησυχούν μην περιορίσουν την ελευθερία έκφρασης και το πνεύμα του.

-Δεν θέλουν να εφαρμόσουν τους κανόνες πειθαρχίας που δέχτηκαν οι ίδιοι ως παιδιά από τους γονείς τους.

-Απουσιάζουν πολλές ώρες από το σπίτι και τις ελάχιστες ώρες που περνούν μαζί τους δεν θέλουν να βάζουν κανόνες πειθαρχίας.        

Αποτέλεσμα όλων αυτών είναι να χάνουν τη σταθερότητά τους στο μεγάλωμα του παιδιού και εκείνο να καταλήγει εκτός από ανεξέλεγκτο και συγχυσμένο.    

Πότε ξεκινάμε να βάζουμε όρια;

Όσο πιο νωρίς, τόσο το καλύτερο. Οι κανόνες που ορίζουμε βέβαια πρέπει πάντα να είναι ανάλογοι με την ηλικία του παιδιού. Οι ειδικοί μας λένε πως από τον όγδοο κιόλας μήνα οφείλουμε να  «δείχνουμε» στο μωρό ότι κάποια πράγματα πρέπει να γίνονται ή να μη γίνονται. Όταν αρχίσει, για παράδειγμα, το μωρό να μας γρατζουνάει ή να μας τραβάει τα μαλλιά (εξερευνώντας στην ουσία τόσο εμάς όσο και τις κινήσεις του), εμείς οφείλουμε να του δείχνουμε ότι αυτό δεν μας αρέσει. Πώς; Κρατώντας απαλά τα χέρια του και λέγοντας ήρεμα: «Αυτό δεν μου αρέσει, σε παρακαλώ μην το κάνεις». Είναι σίγουρο ότι θα το ξανακάνει και είναι και απόλυτα φυσιολογικό, αλλά εσείς οφείλετε να δείξετε τη δυσαρέσκειά σας, δίχως εκνευρισμό και φωνές. Όσο νωρίτερα διδάξετε στο παιδί σας ποιοι είναι οι κανόνες που ισχύουν στο σπίτι σας (και οι οποίοι ισχύουν για όλους σας), τόσο πιο εύκολα θα τους κατανοήσει και θα τους ακολουθήσει.

Μετά τον πρώτο χρόνο

Σε αυτήν την ηλικία το μωρό θέλει να μαθαίνει, να ακουμπάει, να δοκιμάζει, να εξερευνά τα πάντα. Τώρα είναι η κατάλληλη στιγμή να θέσετε τα πρώτα θεμέλια για τους κανόνες πειθαρχίας που θα το στηρίξουν στο μέλλον. Είναι σημαντικό να είστε απόλυτα συνεπείς και σταθεροί. Κι αυτό θα είναι πολλές φορές δύσκολο, γιατί θα είστε κουρασμένοι, εξαντλημένοι από άλλες υποχρεώσεις και θα πρέπει να επαναλαμβάνετε ξανά και ξανά τα ίδια πράγματα. Και κυρίως δείξτε σταθερότητα.  Σε κανένα γονιό δεν αρέσει να ακούει και να βλέπει το παιδί του να κλαίει, όταν όμως βάλει τα χέρια του στα μάτια της κουζίνας ή τρέξει στο δρόμο αφήνοντας το χέρι σας, οφείλετε να του δώσετε να καταλάβει πόσο επικίνδυνο είναι αυτό. Αφήστε το να κλάψει χωρίς να το πάρετε αμέσως αγκαλιά, διαφορετικά θα το μπερδέψετε. Όταν πρόκειται για τη σωματική του ακεραιότητα πρέπει να είστε απόλυτα σαφείς. Με την επιβράβευση για την καλή του συμπεριφορά και το μάλωμα για την κακή θα αρχίσει σιγά σιγά να καταλαβαίνει τη διαφορά του σωστού και του λάθους.

Δεύτερος χρόνος

 Ο δεύτερος χρόνος είναι ιδιαίτερα σημαντικός όσον αφορά τη συνέπεια στην τήρηση των κανόνων. Είναι η ηλικία που ξεκινάνε τα πείσματα και τα ξεσπάσματα και πολλές φορές θα απορείτε τι έχει συμβεί με το υπάκουο μωρό που ξέρατε μέχρι χθες. Ψυχραιμία. Θυμηθείτε πως αυτή είναι η ηλικία των πρώτων εκρήξεων. Σε αυτήν την ηλικία είναι σημαντικό να συνεχίσετε να του μιλάτε και να του εξηγείτε τα πρέπει και τα μη, ξανά και ξανά. Θα χρειαστεί αρκετός καιρός και αρκετά ξεσπάσματα και κλάματα μέχρι να καταλάβει και να είναι σε θέση να ελέγξει τα πείσματα και τις εκρήξεις του. Η αγάπη, η υπομονή και η σταθερότητά σας θα το βοηθήσουν. Επίσης, μην ξεχνάτε πόσο σημαντική είναι για το παιδί η επιβράβευση για την καλή συμπεριφορά του. Και βέβαια όσον αφορά εμάς η υπομονή είναι η λέξη-κλειδί. Γι' αυτό θυμηθείτε::

-Να παίρνετε μερικές βαθιές ανάσες πριν ξεσπάσετε άγρια

-Να θυμάστε πως ότι εσείς είστε οι ενήλικες.

-Να σκέφτεστε ότι η τιμωρία δεν πρέπει να στρέφετε προς το παιδί αλλά προς την πράξη του.  

Μετά τον τρίτο χρόνο

Οι βάσεις έχουν μπει, όμως βρίσκεται ακόμη στην ηλικία που δεν είναι εντελώς ξεκάθαρο ποιο είναι το σωστό και ποιο το λάθος, μια και τώρα διανύει τη φάση της αντίδρασης ανακαλύπτοντας ποια είναι τα δικά του και ποια τα δικά σας όρια. Θα ακούσετε πολλές φορές της λέξη «όχι» από το στόμα του. Εσείς δεν έχετε να ακολουθήσετε ό,τι κάνατε μέχρι τώρα (κι αν δεν το κάνατε δεν είναι αργά να το ξεκινήσετε τώρα), αγάπη, υπομονή και σταθερότητα. Το παιδί σας τώρα πρέπει να είναι σε θέση να καταλαβαίνει τι σημαίνει κοινωνική συμπεριφορά και ότι υπάρχουν κανόνες που πρέπει να ακολουθεί. Η «τιμωρία» του σε αυτή τη φάση μπορεί να είναι η απομόνωσή του στο δωμάτιό του (με ανοιχτή πόρτα) μέχρι να το φωνάξετε εσείς. Να είστε σίγουροι ότι σε δύο λεπτά από τη στιγμή που θα το στείλετε θα έχει ξεχάσει γιατί βρίσκεται εκεί και θα παίζει (ακόμη και κλαίγοντας).

Μέχρι την ηλικία των πέντε ετών μπαίνουν οι κανόνες για όλη την υπόλοιπη ζωή του. Τώρα γνωρίζει καλά ποια είναι τα πρέπει και ποιες οι επιπτώσεις των πράξεών του, μπορεί ποια να διακρίνει το σωστό από το λάθος. Σε αυτή την ηλικία εδραιώνονται ο σεβασμός, ο αυτοέλεγχος και η συνέπεια. Το να έχεις όρια σημαίνει πάνω απ' όλα να σέβεσαι τα όρια του άλλου. Και ένα παιδί που έχει μάθει να τηρεί τα όρια δεν θα επιτρέψει εύκολα να καταπατήσουν τα δικά του.

Με τη συνεργασία της Αναστασίας Φρόντζου-Χρηστίδη (σύμβουλος σχέσεων παιδιού και οικογένειας).

Η σωστή «τιμωρία» για κάθε ηλικία!

Πριν θέσετε του κανόνες πειθαρχίας στο παιδί σας, θα πρέπει να λάβετε υπ’ όψιν σας και την ηλικία του. Εννοείται πως δεν φερόμαστε το ίδιο σε ένα μωρό με ένα νήπιο. Η Ruth Peters παιδαγωγός και συγγραφέας του βιβλίου It's Never Too Soon to Discipline μας δίνει τους σωστούς κανόνες πειθαρχία σε κάθε ηλικία

1 έτους  Στην ηλικία αυτή τα μωρά είναι περίεργα, δραστήρια κάποιες φορές υπερδραστήρια και βασική τους δουλειά είναι να εξερευνούν το περιβάλλον. 

Τι κάνουν 
Αρχίζουν να μιλάνε και προσπαθούν να βάλουν σειρά στις λέξεις.
Ακόμη κι αν δεν ξέρουν τι σημαίνει «όχι» το χρησιμοποιούν συνεχώς.
Τώρα αρχίζουν να καταλαβαίνουν πως λειτουργούν τα πράγματα γύρω τους. 
Και ότι το βάζο θα σπάσει αν το κλοτσήσουν. 

Οι καλύτερες στρατηγικές 
Ένας σταθερός τόνος στη φωνή και μια σοβαρή έκφραση στο πρόσωπό σας αρκεί για να τα «συμμορφώσει» μια που στην ηλικία αυτήν δεν κατανοούν ακριβώς την έννοια της τιμωρίας.
Μην αντιδράτε υπερβολικά και με φωνές, γιατί το μόνο που θα καταφέρετε είναι να τα τρομάξετε. Επειδή στην ηλικία αυτή δεν θυμούνται τι έκαναν πριν από δύο ώρες θα πρέπει να οπλιστείτε με υπομονή και να είστε έτοιμες για επανάληψη της σκανταλιάς τους.
Κάντε focus στην πρόβλεψη. Για να μην χρειαστεί να βγείτε εκτός εαυτού εξαφανίστε από το οπτικό τους πεδίο οποιοδήποτε εύθραυστο αντικείμενο. 
Χρησιμοποιήστε την τακτική του αντιπερισπασμού. Αν δηλαδή το μωρό σας επιμένει να τραβάει το τραπεζομάντιλο, για να δει πως σπάνε τα πιάτα στρέψτε την προσοχή του σε κάτι άλλο λιγότερο επικίνδυνο. 

2 ετών Η ζωή στην ηλικία αυτή θυμίζει συναισθηματικά τρενάκι του λούνα παρκ. Τώρα αρχίζει να κατανοεί τα συναισθήματά του και να πειραματίζεται με αυτά σε σχέση με τους άλλους. 

Τι κάνουν 
Τσεκάρουν αντιδράσεις. Τι θα συμβεί αν αρνηθώ να φορέσω τα παπούτσια μου; Είναι λίγο μπερδεμένα σε σχέση με τις δυνάμεις τους. Άλλοτε τις υπερεκτιμούν άλλοτε τις υποτιμούν και εκνευρίζονται. Ανακαλύπτουν πως δεν μπορούν να κάνουν ότι θέλουν και πάλι εκνευρίζονται.

Οι καλύτερες στρατηγικές 
Προσπαθήστε να του δώσετε να καταλάβει ότι δεν είναι εκείνος ο αρχηγός. 
Βάλτε όρια χωρίς πισωγυρίσματα. 
Δώστε του απλές επιλογές και μην υπερεκτιμάτε αυτά που μπορεί να κάνει. Το βασικό είναι να του δώσετε την ευκαιρία να συνεργαστεί μαζί σας.Επίσης πρέπει να κατανοήσετε πως ότι κάνει το κάνει για να σας τεστάρει.
Βοηθήστε το να αρχίσει να διαχειρίζεται τα συναισθήματά του. Αν αρχίσει να χτυπάει, μάθετέ το πώς η πράξη αυτή πονάει. 

3 ετών 
Είναι η ηλικία που αρχίζουν να διεκδικούν την ανεξαρτησία τους. Τώρα πρόκληση γι’ αυτό είναι να προσπαθεί να ελέγχει τα συναισθήματα του 

Τι κάνουν 
Έχουν άποψη για πολλά. Αρνούνται να κάνουν μπάνιο, να φορέσουν παπούτσια, να ντυθούν ή να φάνε κάποιο φαγητό. 
Αρχίζουν να κατανοούν τι είναι αιτία και τι αποτέλεσμα. Κάνουν μια ζημιά και περιμένουν την τιμωρία  Τα νεύρα ακόμη είναι συχνά, αλλά πιο σύντομα. 
Τώρα αρχίζουν να διαχειρίζονται κάπως τον θυμό τους.  

Οι καλύτερες στρατηγικές. Να τους δίνετε δικαιοδοσία και να τους βάζετε καθήκοντα.Εξηγήστε τους με απλά λόγια τι περιμένετε από αυτά.   
Αρχίστε το μάθημα της καλής συμπεριφοράς. Παίξτε μαζί τους κάποια παιχνίδια ρουτίνας. Για παράδειγμα βάλτε ένα τραγούδι και ζητήστε του να τελειώσει τη συγκεκριμένη δουλειά μόλις τελειώσει το τραγούδι. Και φυσικά επαναλάβετε την συγκεκριμένη διαδικασία 
Μην έχετε μεγάλες προσδοκίες. Ένα τρίχρονο δεν μπορεί να καταλάβει ακριβώς την έννοια του χρόνου 

4 ετών  
Μαθαίνει να αποδέχεται κανόνες. Μιμείται τη συμπεριφορά των σημαντικών ενηλίκων. Μπορεί να αναλάβει απλές ευθύνες και μπορεί τις περισσότερες φορές να κάνει κάτι εκ περιτροπής. Λατρεύει να χρησιμοποιεί τη λέξη «όχι» 

Τι κάνουν 
Ενδιαφέρονται πολύ για τα παιχνίδια και τις δραστηριότητες. Εξαιτίας αυτού σταματούν να σας προσέχουν και να σας ακούν. 
Επιδεικνύουν μια τεράστια επιμονή, μια που τώρα είναι περισσότερο ικανά να σκεφτούν αυτό που θέλουν και να το υπερασπιστούν με σθένος. 
Καμιά φορά λένε ψέματα, όχι από πρόθεση, αλλά επειδή έχουν μια περίεργη αίσθηση της αλήθειας. Και δεν καταλαβαίνουν ότι το να λες ψέματα είναι κακό. 

Οι καλύτερες στρατηγικές
Αποφύγετε την επίδειξη δύναμης και υιοθετήστε μια στρατηγική ευγένειας 
Δώστε του τον χρόνο που χρειάζεται. Αν ας πούμε περνάει καλά με τους φίλους του μην τον παίρνετε βιαστικά. Αγνοήστε τις υστερίες του. 
Παραμείνετε ψύχραιμες και με χαμηλή φωνή θέστε και πάλι τους κανόνες σας. Μην επικεντρώνεστε ποτέ στις στριγκλιές του γιατί τότε θα γίνουν πιο δυνατές. 
Χειριστείτε ήρεμα τα ψέματα του.
Μην δείχνετε στους άλλους ότι ντρέπεστε γι’ αυτά. Και ποτέ μην του πείτε ότι ντρέπεστε για το ίδιο.   

5 ετών
Η κοινωνικότητα τους αρχίζει να αναπτύσσεται. Πρόκληση γι’ αυτά τώρα είναι να ισορροπήσουν τις δικές τους ανάγκες με αυτές των γύρω τους. 
Τι κάνουν 
Γενικά αρνούνται να κάνουν μπάνιο, να τηρήσουν οποιοδήποτε πρόγραμμα,  χρησιμοποιούν απρεπές λεξιλόγιο, αρνούνται να έρθουν μαζί σας στα μαγαζιά και όταν έρθουν αρνούνται να μείνουν. 

Οι καλύτερες στρατηγικές 
Τηρείτε ευλαβικά τις όποιες συνέπειες, παρά τις αντιδράσεις που θα αντιμετωπίσετε. Αν υποχωρήσετε από τις θέσεις σας, το παιδί θα καταλάβει πως με τον ένα ή τον άλλο τρόπο μπορεί να σας ξεφύγει. Αν όμως γνωρίζουν ακριβώς τι περιμένετε από αυτά και τι συνέπειες θα έχουν αν δεν το κάνουν, μπορούν να προβλέψουν το αποτέλεσμα των επιλογών τους. Και αυτό τους δίνει ένα αίσθημα ελέγχου. Αποφύγετε λοιπόν τον πειρασμό να κάνετε τα στραβά μάτια έστω και για μία φορά.  
Ίσως χρειαστεί να πείτε κάτι 50 φορές μέχρι να μάθει το παιδί σας να υπακούει. Αξίζει όμως τον κόπο αυτού του είδους η επανάληψη

Μια νέα μέθοδος πειθαρχίας χωρίς φωνές!

Μπορεί να βελτιωθεί η συμπεριφορά ενός παιδιού δίχως φωνές και γκρίνιες; Η ψυχολόγος και οικογενειακή σύμβουλος Noël Janis-Norton, στο βιβλίο της «Calmer, Easier, Happier Parenting, The Revolutionary Programme That Transforms Family Life» μας αποκαλύπτει 7 απλούς τρόπους πειθαρχίας που υπόσχονται να φέρουν την πολυπόθητη γαλήνη στο σπίτι μας.

1. Αποφύγετε τους γενικευμένους και υπερβολικούς επαίνους 
Όλοι ξέρουμε ότι πρέπει να επαινούμε τα παιδιά μας, αλλά οι γενικές και οι υπερβολικές εκφράσεις τους κάνουν περισσότερο κακό παρά καλό. Αντί λοιπόν να λέτε «υπέροχα», «άψογα», «θαυμάσια», επιλέξτε τον συγκεκριμένο και συγκρατημένο έπαινο, όπως «βλέπω ότι διάβασες προσεκτικά τα μαθήματά σου, προσέχοντας την ορθογραφία σου και κάνοντας την αντιγραφή σου. Βλέπω επίσης ότι δεν άφησες κενά. Αυτό είναι πολύ καλό». Το κλειδί, κατά την Janis-Norton είναι να παρατηρείτε, να περιγράφετε με ακρίβεια και να μην χρησιμοποιείτε υπερθετικούς βαθμούς.

2. Προτιμήστε να επαινείτε το παιδί όταν συμπεριφέρεται καλά 
 Για να αντιμετωπίσετε μια ενοχλητική συμπεριφορά του παιδιού (π.χ. ότι μιλάει απότομα, τρώει τα νύχια του, σας διακόπτει όταν μιλάτε στο τηλέφωνο, ζητάει διαρκώς κάτι, δεν διαβάζει) προτιμήστε να δώσετε έμφαση στις περιπτώσεις που δεν το κάνει αυτό. Μπορείτε μάλιστα να χρησιμοποιείτε τον συγκεκριμένο έπαινο για να του τις επισημαίνετε μια θετική του συμπεριφορά. Για παράδειγμα μπορείτε να του πείτε «χαίρομαι που δε με διέκοψες και έκανες μόνο σου τα μαθήματα. Μπράβο σου».

3. Αφιερώστε σε κάθε παιδί «το δικό του» χρόνο 
Κάθε ένας από τους γονείς πρέπει να αφιερώνει σε κάθε ένα από τα παιδιά λίγο αποκλειστικό χρόνο, που θα περνάνε κάνοντας οι δυο τους κάποιες δραστηριότητες. Ο χρόνος αυτός πρέπει να είναι καθημερινός και να διαρκεί τουλάχιστον 10 λεπτά σε κάτι που αρέσει και στους δύο.

4. Ακούστε το παιδί 
Για να λύσετε κάποιο πρόβλημα, πρέπει πρώτα να ακούσετε τι έχει να πει το παιδί, και αναλόγως να προσαρμόζετε την απάντησή σας. Με τον τρόπο αυτό τα παιδιά ξεπερνούν πιο εύκολα και πιο γρήγορα τον θυμό ή τα αρνητικά συναισθήματά τους, ενώ έχουν και την ευκαιρία να επεξεργαστούν τα συναισθήματά τους, να τα νιώσουν πλήρως και μετά να τα ξεπεράσουν και να ηρεμήσουν. Μπορείτε να βρείτε μια γλώσσα επικοινωνίας, μέσα από την οποία θα συνεννοείστε και θα του δίνετε μαθήματα ζωής.  Για να ακούσετε το παιδί, βάλτε στην άκρη τα δικά σας συναισθήματα, σταματήστε ό,τι κι αν κάνετε, συγκεντρωθείτε σε ό,τι σας λέει κοιτάζοντάς το στα μάτια και αναλογισθείτε πως μπορεί να νιώθει το παιδί.

5. Προετοιμαστείτε για τις αρνητικές συμπεριφορές 
Αυτή είναι μια πανίσχυρη τεχνική για να εξασφαλίσετε ότι το παιδί θα ακολουθεί τους κανόνες του σπιτιού. Πρέπει να την εφαρμόσετε πριν συμβεί η αρνητική συμπεριφορά και οπωσδήποτε όχι εν ώρα αψιμαχίας ή όταν βιάζεστε.
Πως θα την εφαρμόσετε  
Διαλέξτε μια ουδέτερη στιγμή που θα έχετε άφθονο χρόνο στη διάθεσή σας. Καθίστε κάτω με το παιδί και θέστε του μερικά βασικά ερωτήματα (για κάθε ερώτημα και απάντηση, να αφιερώνετε έως 60 δευτερόλεπτα). Κάθε ερώτηση πρέπει να είναι λεπτομερής και να μην απαντιέται με «ναι» ή «όχι», αλλά να έχει συγκεκριμένη απάντηση. Επιπλέον, επειδή το παιδί ξέρει τις απαντήσεις, εσείς δεν πρέπει να του τις πείτε, αλλά να περιμένετε να τις πει μόνο του. Για παράδειγμα πείτε του: «Όταν γυρνάμε από το κολυμβητήριο, τι είναι το πρώτο που πρέπει να κάνουμε; Που θα βάλουμε την τσάντα; Που θα βάλουμε τα παπούτσια; Τι θα κάνουμε τα λερωμένα ρούχα;». Όσο πιο λεπτομερής είναι κάθε απάντηση του παιδιού, τόσο περισσότερο εντυπώνεται στη μνήμη του.

6. Απομακρύνετε ό,τι αποσπά την προσοχή του από αυτό που πρέπει να κάνει
Αν για παράδειγμα τα παιδιά σας καθυστερούν το πρωί να ετοιμαστούν για το σχολείο, βάλτε τα ρούχα τους σε ξεχωριστά δωμάτια ώστε να μην συναντηθούν πριν ντυθούν.

7. Μην ζητάτε ποτέ δεύτερη φορά το ίδιο πράγμα
Για να κάνει το παιδί ό,τι ζητάτε , χωρίς να χρειαστεί να επαναλαμβάνεστε εφαρμόστε την απλή μέθοδο που ακολουθεί:
1. Πηγαίνετε στο δωμάτιο όπου βρίσκεται το παιδί, σταθείτε δίπλα του και κοιτάξτε το.
2. Περιμένετε να γυρίσει να σας κοιτάξει και αυτό – αλλά να κοιτάει μόνο εσάς και πουθενά αλλού. 3. Πείτε στο παιδί τι θέλετε να κάνει – αργά, με απλά λόγια, με σαφήνεια και μόνο μία φορά.
4. Ζητήστε από το παιδί να επαναλάβει ό,τι του είπατε, λέγοντας «Πες μου σε παρακαλώ τι πρέπει να κάνεις» (μόλις το παιδί αρχίσει να το λέει, έχει αρχίσει να γίνεται δική του απόφαση και ευθύνη).
5. Περιμένετε στη θέση σας να κάνει το παιδί ό,τι του ζητήσατε – και κάθε τι σωστό που κάνει, να το επαινείτε συγκεκριμένα και συγκρατημένα.

Πειθαρχία: Οι φωνές έχουν το ίδιο αποτέλεσμα με το ξύλο!

Η επιβολή τιμωρίας από τους γονείς με φωνές και υποτιμητικές εκφράσεις (π.χ. βλάκας, τεμπέλης, κ.λπ.)  αυξάνει τον κίνδυνο το παιδί να εμφανίσει κατάθλιψη ή επιθετική συμπεριφορά, σύμφωνα με νέα έρευνα που δημοσιεύτηκε στην ψηφιακή επιστημονική επιθεώρηση Child Development.

Οι επιστήμονες επισημαίνουν ότι αυτές οι τεχνικές που χρησιμοποιούνται πολύ συχνά από γονείς προκειμένου να κάνουν τα παιδιά τους να πειθαρχήσουν, έχουν ακριβώς τον ίδιο αντίκτυπο στο παιδί με τη φυσική βία. «Τα αρνητικά αποτελέσματα που είχαν οι φωνές μέσα στα δύο χρόνια που διήρκεσε η έρευνα ήταν παρόμοια με αυτά που προέκυψαν σε ανάλογες έρευνες την ίδια περίοδο που μελετούσαν τις επιπτώσεις του ξύλου και της σωματικής βίας στα παιδιά«, εξηγεί ο επικεφαλής της έρευνας, καθηγητής ψυχολογίας Ming-Te Wang.


Για τις ανάγκες της έρευνας μελετήθηκαν οι συνήθειες 976 13χρονων και 14χρονων και των γονιών τους επί δύο συνεχόμενα χρόνια. Φάνηκε, λοιπόν, ότι συμπτώματα κατάθλιψης και κακής συμπεριφοράς ήταν πιο διαδεδομένα ανάμεσα στα παιδιά που ήταν εκτεθειμένα σε σκληρές πρακτικές λεκτικής πειθαρχίας.

«Φωνάζοντας, δεν λύνεις ένα πρόβλημα στη συμπεριφορά του παιδιού. Αντίθετα, το κάνεις χειρότερο», σχολιάζει ο επικεφαλής της έρευνας. Ειδικά στην εφηβεία, που είναι μια πολύ ευαίσθητη περίοδο όπου τα παιδιά αναπτύσσουν την ταυτότητά τους, οι φωνές μπορεί να βλάψουν την αυτοεικόνα τους και να τα κάνουν να νιώθουν ότι δεν αξίζουν τίποτα». Όπως επισημαίνει ο ίδιος, η έρευνα θα ήταν καλό να χρησιμεύσει σαν υπενθύμιση τους γονείς ώστε να θυμούνται ότι πρέπει να κρατούν την ψυχραιμία τους.

Ποια τιμωρία «πιάνει»;

Ακόμα δεν «βγήκε από το αυγό» και θέλει να είναι το αφεντικό. Έχετε την εντύπωση ότι σας σέρνει από τη μύτη και δεν ξέρετε πώς να βάλετε όρια και ποια τιμωρία θα το συμμορφώσει. Το μυστικό είναι: ψυχραιμία και όχι βία.
Η αλήθεια είναι ότι υπάρχουν φορές που τα παιδιά είναι ικανά με την συμπεριφορά τους να μας φτάσουν στα όρια της απόγνωσης και στην κυριολεξία να μας εξαντλήσουν ψυχολογικά. Και εκεί, ο κάθε γονιός προσπαθεί να «εφεύρει» την πιο «αποτελεσματική»τιμωρία για να βάλει φρένο στο ατίθασο πιτσιρίκι του. Είτε με φωνές, είτε με σωματική βία, είτε με καλοπιάσματα, είτε με απαγορεύσεις, ακόμα και στέλνοντας το στην απομόνωση του δωματίου του για λίγο. Όπως θα έχετε αντιληφθεί και εσείς, το περίεργο είναι ότι τις περισσότερες φορές, ότι κι αν έχουμε σκεφτεί, απλά δεν φέρνει το επιθυμητό αποτέλεσμα, γιατί μετά από λίγη ώρα, εκείνο συνεχίσει απτόητο! Άρα, τι κάνουμε; Μήπως χρειάζεται κάποια πιο δραστική τιμωρία; Και ποια είναι η έννοια της τιμωρίας όπως την φαντάζεται ο καθένας μας; Ουσιαστικά αυτό που θέλουμε όλοι μας είναι να του μάθουμε να φέρεται σωστά και συνετά, από μόνο του, και όχι επειδή φοβάται την τιμωρία. Υπάρχει τρόπος να τα καταφέρουμε;

Διαχωρίστε την τιμωρία από την «εκδίκηση» 
Να βάζετε στο παιδί τιμωρίες οι οποίες έχουν άμεση και λογική σχέση με το παράπτωμά του, διαφορετικά το παιδί θα εκλαμβάνει την τιμωρία σας σαν μια καθαρή μορφή εκδίκησης και δεν θα έχει κανένα νόημα και αποτέλεσμα, παρά μόνο να δηλητηριάζουν μακροπρόθεσμα τις σχέσεις σας και δημιουργούν ένα άσχημο κλίμα μεταξύ σας. Για παράδειγμα: Δεν μπορούμε να πούμε σε ένα παιδί «δεν θα πάμε βόλτα το απόγευμα επειδή δεν τρως όλο σου το φαγητό». Ακούγεται παράλογο και είναι. Τι σχέση έχει το ένα με το άλλο; Αυτή η έλλειψη σύνδεσης μεταξύ της συμπεριφοράς του παιδιού και της τιμωρίας προκαλεί στα παιδιά σύγχυση και την αίσθηση πως τα εκδικούμαστε. Μπορούμε όμως να του πούμε «δεν θα φας γλυκό, αν δεν φας το φαγητό σου πρώτα». 

Μάθετε το παιδί ότι την έννοια της «συνέπειας των πράξεων μας» 
Αφήσετε το παιδί να υποστεί τις φυσικές συνέπειες των πράξεων του, χωρίς να του επιβάλλετε εσείς την τιμωρία του. Για παράδειγμα, το παιδί σας αρνείται να μαζέψει τα παιχνίδια του, παρά τη δική σας ενθάρρυνση και τις συμβουλές σας ότι κινδυνεύουν να χαθούν. Και δυστυχώς χάνει ένα παιχνίδι του. Δεν χρειάζεται να το τιμωρήσετε για να διορθωθεί, απλώς, αφήστε τα πράγματα να εξελιχθούν από μόνα τους. Δείξτε κατανόηση, με φράσεις τύπου «είναι λυπηρό να χάνεις ένα παιχνίδι σου. Τι κρίμα!», και παρηγορήστε το. Όταν σας ζητήσει όμως να του το αγοράσετε πάλι, εξηγήστε του ήρεμα και απλά ότι δεν ευθύνεστε εσείς για την απώλειά του και υπενθυμίστε του ότι ήταν δική του η απόφαση να μην μαζέψει τα παιχνίδια του, με κίνδυνο κάποιο να χαθεί. Έτσι, θα πρέπει να υποστεί τις συνέπειες της επιλογής του. Ουσιαστικά η έννοια της τιμωρίας είναι ότι καθετί έχει και το τίμημα του και ότι θα πρέπει να  υποστεί τις συνέπειες των πράξεών του και της συμπεριφοράς του. Μάθετέ του ότι οι συνέπειες ακολουθούν σχεδόν πάντα μία λάθος επιλογή ή συμπεριφορά και αυτό ισχύει για όλους –όχι  μόνο για τα παιδιά.

Βάλτε όρια και κανόνες
Για να καταλάβουν τα παιδιά τα όρια, απαραίτητη προϋπόθεση είναι οι δύο γονείς να έχετε κοινές απόψεις και αντιδράσεις για τη διαπαιδαγώγηση και να είστε σταθεροί. Δεν μπορεί τη μια μέρα για ένα θέμα να είστε αρνητικοί, και την άλλη για το ίδιο θέμα να είστε ελαστικοί. Οι κανόνες θα πρέπει να ισχύουν για όλα τα μέλη της οικογένειας και όχι μόνο για τα παιδιά. Φροντίστε να τηρούνται χωρίς πολλές-πολλές συζητήσεις και ελαφρύνσεις. Τα παιδιά δέχονται τους κανόνες, όταν εμείς οι γονείς δεν κάνουμε υπερβολές και είμαστε λογικοί στις απαιτήσεις μας. Όταν βάζουμε ένα κανόνα και εξηγούμε με επιχειρήματα γιατί πρέπει να τηρηθεί. Έτσι φαινόμαστε στα μάτια τους σταθεροί, υπολογίσιμοι, δυνατοί και άνθρωποι που μπορεί κανείς να εμπιστευτεί.

Διατηρήστε την αυτοκυριαρχία σας 
Ξεκινάμε από το γεγονός ότι κάθε παιδί όταν έχει μια ανάρμοστη συμπεριφορά ξέρει πολύ καλά ότι παραβαίνει κάποιους κανόνες. Κι έπειτα η έκφραση και οι κινήσεις σας (σοβαρεύετε, σηκώνεστε απότομα όρθιοι) του δείχνουν ξεκάθαρα ότι έκανε κάτι κακό. Το παιδί διαισθάνεται την ένταση, διαισθάνεται όμως και την ικανότητά σας να διατηρήσετε την ψυχραιμία σας ή και το αντίθετο. Και αυτό έχει μεγάλη σημασία. Εξάλλου με την κακή συμπεριφορά του το μόνο που επιθυμεί είναι να σας προκαλέσει. Ο στόχος του είναι να καταφέρει να σας κάνει να χάσετε την ψυχραιμία σας και μετά να ασχοληθείτε αποκλειστικά μαζί του και για περισσότερο χρόνο. Αντιδρώντας ψύχραιμα και συγκρατημένα, αποδεικνύετε τη δύναμή σας. Το παιδί αντιλαμβάνεται ότι δεν μπορεί να σας κάνει ό,τι θέλει. Και βαθιά μέσα του θα αισθάνεται περήφανο και ασφαλές που έχει έναν δυνατό γονιό. Γι’ αυτό, λοιπόν, μετρήσετε από μέσα σας ως το 20, πάρτε βαθιές ανάσες και προσπαθήστε να δείχνετε όσο το δυνατόν λιγότερο εκνευρισμό.

Πείτε «όχι» στο ξύλο  
Όταν ο γονιός απλώνει το χέρι πάνω στο παιδί, χωρίς δεύτερη σκέψη, για να δώσει ένα μικρό αθώο μπατσάκι ή ακόμη και ένα γερό ανεπιθύμητο χαστούκι, το  μόνο που καταφέρνει είναι ν’ αφήσει ξεκάθαρα σημάδια του στο μάγουλο αλλά και στην ψυχή του παιδιού. Η βία δεν πρέπει να χρησιμοποιείται σε καμία περίπτωση στη διαπαιδαγώγηση των παιδιών. Μην ξεχνάμε επίσης ότι τα παιδιά πολλές φορές έχουν ως πρότυπα είτε εμάς, είτε μεγαλύτερα αδέρφια, είτε ακόμη και ήρωες καρτούν που δυστυχώς στις μέρες μας είναι συνήθως πολύ βίαιοι. Κατ’ επέκταση αν εμείς δίνουμε το καλό παράδειγμα και αποτρέπουμε την ταύτιση των παιδιών με τέτοια πρότυπα, τότε θα καταφέρουμε να ελαχιστοποιήσουμε τη βία γενικότερα στην οικογένεια.

Μην βάζετε τις φωνές 
«Δεν ακούς που σου μιλάω;» Φυσικά και σας ακούει και καταλαβαίνει πολύ καλά τι λέτε αλλά και πως το λέτε. Όμως οι φωνές δεν θα κάνουν το παιδί πιο προσεκτικό και πιο ήσυχο, αντιθέτως το κάνουν αντιδραστικό και το στενοχωρούν. Και το κακό είναι ότι ο τόνος της φωνής μας μπορεί πολύ εύκολα να υψωθεί, χωρίς να συνειδητοποιήσουμε ότι εκείνη τη στιγμή ουσιαστικά φωνάζουμε στο παιδί μας. Και αυτό γιατί τα όρια μεταξύ μιας λογικής κουβέντας με τα παιδιά μας και των διαταγών, των κατηγοριών και των ταπεινωτικών σχολίων είναι πολύ ρευστά. Οι φωνές ντροπιάζουν τα παιδιά και τα ταπεινώνουν. Από την άλλη, μια έντονη σύντομη φωνή είναι πιο αποτελεσματική και σαφώς προτιμότερη από μια συνεχή γκρίνια, ένα διαρκές μάλωμα. Για παράδειγμα: το παιδί δεν έχει πιει το γάλα του και πρέπει να φύγει για το νηπιαγωγείο. Μια φωνή δυνατή με παιχνιδιάρικο αλλά και συνάμα αποφασιστικό ύφος «Τι; Ακόμα δεν ήπιαμε το γάλα μας; Γρήγορα!» μπορεί να κάνει θαύματα. Και μπορεί το παιδί να αναρωτιέται γιατί το λέτε με τόσο έντονη φωνή, αλλά το σημαντικό είναι ότι καταλαβαίνει ότι εκείνη τη στιγμή είστε σοβαροί, ότι δεν είναι παιχνίδι και πρέπει να συμμορφωθεί.

Προσπαθήστε να καταλάβετε τα αίτια της συμπεριφοράς του 
Υπάρχουν διάφορες αιτίες για την παιδική προκλητική συμπεριφορά. Γι’ αυτό λοιπόν είναι λάθος να τις προσπερνάτε έτσι απλά και σιωπηλά. Όταν το παιδί κάνει ανοησίες συνειδητά, τότε σημαίνει ότι κάτι μπορεί να το απασχολεί και πρέπει να το συζητήσετε με τον σύντροφό σας και με όλους τους ενήλικες που βρίσκονται κοντά στο παιδί (παππούδες, δασκάλα, babysitter). Και φυσικά θα μιλήσετε και με το ίδιο το παιδί. Θα πρέπει νααναρωτηθείτε τι κρύβεται πίσω από την προκλητική συμπεριφορά του παιδιού. Ασχολείστε αρκετά μαζί του; Του λείπετε; Ζηλεύει κάποιο αδελφάκι; Είστε χαλαροί και ευδιάθετοι όταν επιστρέφετε σπίτι; Μήπως η συμπεριφορά του είναι η «απάντησή» του στη δική σας στάση απέναντι του;

Δείξτε αδιαφορία 
Μερικές φορές, ακόμη και η αδιαφορία στην προκλητική του συμπεριφορά και ο προσανατολισμός του ενδιαφέροντος σε κάτι άλλο βοηθούν το αδιάλλακτο παιδί σημαντικά. Ακόμη και η αρνητική προσοχή (δηλαδή η τιμωρία) είναι πιο θεμιτή για κάποια παιδιά απ’ ό,τι η αδιαφορία μας. Ασχοληθείτε με το παιδί όσο περισσότερο μπορείτε, κάντε μαζί του πράγματα που αρέσουν και στους δύο ενισχύστε τις θετικές συμπεριφορές και θα δείτε τη διαφορά.

Επαινέστε την καλή του συμπεριφορά 
Πολλά παιδιά είναι εξαιρετικά ευαίσθητα στην κριτική. Ένας πολύ καλός τρόπος για να τους δείξετε το λάθος τους, χωρίς να τα πληγώνετε είναι η μέθοδος «έπαινος – κριτική - έπαινος». Για παράδειγμα, πείτε στο παιδί: «Η δασκάλα μου είπε ότι είσαι πολύ καλός στα μαθηματικά. Πρέπει όμως να κάνεις πιο μελετημένα τις ασκήσεις σου. Έχεις βελτιωθεί πολύ όμως». Έτσι, σταδιακά θα καταλάβει ότι μπορεί να κερδίζει το ενδιαφέρον σας με θετικό τρόπο και να εισπράττει τον έπαινο.

Με την συνεργασία της κας Βάσως Μακαρώνη (ψυχολόγος - παιδοψυχολόγος)

6 βασικοί κανόνες για να μεγαλώσετε ένα «καλό» παιδί

Σε όλη τους τη ζωή, τα παιδιά μας θα αντιμετωπίζουν μια σειρά ηθικών επιλογών. Η «δουλειά» μας είναι να τους δείξουμε τη σωστή κατεύθυνση.

Σαν γονείς, όλοι έχουμε διαφορετικές ελπίδες και όνειρα για τα παιδιά μας. Όμως κάθε μαμά και μπαμπάς θέλει να μεγαλώσει ένα παιδί με έναν δυνατό και ηθικό χαρακτήρα. Θέλουμε τα παιδιά μας να ξέρουν ποιό είναι το καλό και ποιό το κακό. Ελπίζουμε ότι θα μάθουν να συμπεριφέρονται με ήθος, και μεγαλώνοντας να είναι συνετοί, ειλικρινείς, να είναι φιλάνθρωποι και ευγενικοί. Με λίγα λόγια, θέλουμε τα παιδιά μας να αναπτύξουν συνείδηση - μια δυνατή εσωτερική φωνή που θα τους δείχνει τον σωστό δρόμο και θα τους παρέχει μικρές δόσεις ενοχής όποτε χρειάζεται.

Όμως τα παιδιά δεν γεννιούνται με συνείδηση, γι' αυτό η δουλειά του "χτισίματος" είναι δική μας. Είναι μια διαδικασία που οι γονείς χρειάζονται να δουλέψουν μέρα με τη μέρα, χρόνο με το χρόνο. Πρέπει να διαχωρίζετε συνεχώς το καλό από τα κακό και να αναφέρετε το μοντέλο της σωστής συμπεριφοράς. Σιγά σιγά  το παιδί σας θα αφομοιώσει τα μηνύματά σας και θα γίνουν ο πυρήνας του χαρακτήρα του.

Τα μαθήματα πρέπει να παραδίδονται σταδιακά: τα παιδιά ενός έτους περίπου αντιλαμβάνονται ότι η καλή συμπεριφορά κάνει τους γονείς τους ευτυχισμένους, τα παιδιά προσχολικής ηλικίας ακολουθούν τους κανόνες για να μην μπλέξουν. Πώς μπορείτε να βεβαιωθείτε ότι τα παιδιά σας θα ακολουθήσουν τους κανόνες σας - και της κοινωνίας - όταν δεν θα είσαστε δίπλα τους για να τους θυμίζετε τι να κάνουν;

Πλημμυρίστε το μωρό σας με αγάπη και προσοχή.

Τα παιδιά δεν μπορούν να κατανοήσουν την ιδέα του καλού και του κακού μέχρι την ηλικία των δύο περίπου. Αν όμως δημιουργήσετε έναν δυνατό δεσμό με το μωρό σας από την αρχή, θα είναι πιο εύκολο να του μάθετε την έννοια όταν έρθει η ώρα. Αν συντονιστείτε με το μωρό σας και ανταποκρίνεστε στις ανάγκες του από νωρίς, θα είναι πιο πρόθυμο να σας ακούει και να το καθοδηγείτε καθώς θα μεγαλώνει.

Μια μακροχρόνια μελέτη που έγινε, απέδειξε ότι τα μωρά που είχαν δεσμό ασφάλειας με τη μητέρα τους μέχρι τον δέκατο τέταρτο μήνα, ήταν πιο πειθαρχημένα - οφειλόταν σε μεγάλο βαθμό στην διδασκαλία των βασικών κανόνων ηθικής, όπως: «Μην χτυπάς τους άλλους», «Βοήθησέ με να μαζέψουμε τα παιχνίδια» και «Ας το μοιραστούμε». Στις ηλικίες των  τεσσάρων και πέντε, αυτά τα παιδιά έδειξαν αξιοσημείωτη ανάπτυξη της συνείδησής τους. Δεν ήθελαν να παραβούν τους κανόνες που τους είχαν βάλει οι μαμάδες τους όταν αφέθησαν μόνα σε ελκυστικές καταστάσεις.

Επιπλέον, ένα παιδί που νιώθει ότι το υπολογίζουν, παίρνει το σημαντικό μήνυμα ότι όλοι αξίζουν τον ίδιο σεβασμό και ευγένεια. Αντιλαμβάνονται ότι είναι λάθος να κάνουν πράγματα που πληγώνουν τους άλλους. Και αυτή είναι η ουσία της ευσυνειδησίας.

Να απαιτήσετε σεβασμό από την αρχή.

Αν αφήσετε τα παιδιά σας να τη γλυτώσουν έχοντας συμπεριφερθεί ασεβώς, ακόμα και σε πολύ μικρή ηλικία, θα αγνοούν την ηθική σας εξουσία πολύ γρήγορα. Αν δεν σέβονται την «εξουσία» σας, δεν θα σεβαστούν τους κανόνες σας και  τα παραδείγματά σας. Γι' αυτό λοιπόν, απαιτείστε σεβασμό από την αρχή και ξεκάθαρα. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να θέτετε κανόνες και να μην κάνετε πίσω όταν βλέπετε τα παιδιά σας να στεναχωριούνται.

Μπορείτε να αρχίσετε να ζητάτε τον σεβασμό πριν ακόμα ξεκινήσουν να μιλάνε. Αν το δεκαέξι μηνών παιδί σας δώσει σφαλιάρα, η απάντησή σας με ένα δυνατό όχι, θα του στείλει το μήνυμα. Αν το τρίχρονο παιδί σας φωνάζει ότι σας μισεί ή αν το επτάχρονο βλαστάρι σας σας αντιμιλήσει, να τα επαναφέρετε στην τάξη. Μπορείτε να πείτε: «Δεν σου επιτρέπεται να μου μιλάς με αυτόν τον τρόπο ακόμα και αν είσαι εκνευρισμένος».

Είναι εξίσου σημαντικό να νιώθει και το παιδί σας ότι το σέβεστε. Εξηγείστε του γιατί θέτετε τους κανόνες. Ακούστε αυτά που έχει να  σας πει πριν το τιμωρήσετε και να είσαστε πρόθυμοι να παραδεχτείτε το λάθος σας όταν το κάνετε. Προσπαθήστε - σε κάθε ευκαιρία - να κάνετε το παιδί σας να νιώθει ότι είσαστε δίκαιη μαζί του. Τα παιδιά που έχουν μεγαλώσει με αυτόν τον τρόπο, έχουν την τάση να είναι πιο υπάκουα, ίσως επειδή δεν νιώθουν αδικημένα και πικρία.

Δώστε βάρος στην ενσυναίσθηση.

Με το να προσπαθείτε να καλλιεργήσετε τη συνείδηση σε ένα παιδί χωρίς να του μάθετε την έννοια του να προσπαθεί να μπαίνει στη θέση των άλλων, είναι σαν να προσπαθείτε να φυτέψετε ένα λουλούδι σε άγονο έδαφος. Εξάλλου, αν δεν μπορείτε να μπείτε στη θέση των άλλων, ποτέ δεν θα νιώσετε την ανάγκη να συμπεριφερθείτε στους άλλους με τον τρόπο που θα θέλατε να συμπεριφερθούν σε σας. Τα μωρά δείχνουν σημάδια ενσυναίσθησης από την αρχή της ζωής τους - κλαίνε όταν κλαίνε και άλλα μωρά, ανταποδίδουν το χαμόγελο όταν τους χαμογελάτε. Είναι στο χέρι σας να αναπτύξετε αυτή την ιδιότητα με το να κάνετε τα παιδιά σας να μπαίνουν στη θέση των άλλων. Αν το παιδί σας που είναι σε προσχολική ηλικία χτυπήσει τη φίλη της στο κεφάλι με την κούκλα της, φροντίστε να την κάνετε να καταλάβει γιατί η φίλη της κλαίει. Ρωτήστε τη πώς θα ένιωθε αν τη χτύπαγε η φίλη της.

Με τα μεγαλύτερα παιδιά, μπορείτε να χρησιμοποιήσετε τρέχοντα γεγονότα τα οποία  θα τα βοηθήσουν να γίνουν πιο ευαίσθητα απέναντι στους άλλους. Αφήστε το παιδί σας (που πάει ήδη σχολείο) να παρακολουθήσει τις καταστροφές που προκάλεσε μια καταιγίδα στην τηλεόραση και ρωτήστε το πως θα μπορούσε να νιώθει κάποιος ο οποίος έζησε ένα τέτοιο γεγονός. Βοηθώντας το να καταλάβει τι περνάνε οι άλλοι, θα μάθει γιατί είναι καλό να τηλεφωνήσει στον άρρωστο φίλο του ή να πάει κουλουράκια στον ηλικιωμένο γείτονα. 

Κάντε πράξη αυτά που πιστεύετε.

Αν θέλετε να είναι τα παιδιά σας ειλικρινή, ηθικά ανθρώπινα όντα, θα πρέπει να προχωρήσετε βήμα βήμα. Αν λέτε ψέματα  ή αν λέτε κακά πράγματα για τους γείτονες πίσω από την πλάτη τους, πώς περιμένετε να συμπεριφερθεί το παιδί σας διαφορετικά; Όμως το να δίνετε το καλό παράδειγμα δεν είναι αρκετό. Πρέπει να λέτε ξεκάθαρα στα παιδιά ποιο είναι το σωστό.

Για να κάνετε ξεκάθαρες τις ηθικές απαίτησης σας, θα πρέπει να τους τις θυμίζετε συνεχώς. Να χρησιμοποιείτε εκφράσεις, όπως: «Στην οικογένειά μας, είμαστε πάντα ειλικρινείς μεταξύ μας» ή «Συμπεριφερόμαστε στους άλλους όπως θέλουμε να μας συμπεριφέρονται». Να τους δίνετε καθημερινά παραδείγματα ειλικρίνειας, επιμονής και ευγενείας  και να συζητάτε γιατί είναι σημαντικές αυτές οι αξίες.

Να προσέχετε και τη δική σας συμπεριφορά επίσης. Πείτε: «Ξέρεις, είναι πολύ δελεαστικό να οδηγήσω λίγο πιο γρήγορα από το όριο ταχύτητας, αλλά προτιμώ να καθυστερήσω να πάω στο μάθημα μουσικής, παρά να προκαλέσω ατύχημα και να χτυπήσω κάποιον άλλον». Το πιο σημαντικό είναι να γνωρίζει το παιδί σας τις καλές πράξεις. Για παράδειγμα: «Πόσο ωραίο ήταν που θυμήθηκες να μαζέψεις τα παιχνίδια σου! Είμαι πολύ περήφανη για σένα».

Να του μάθετε την τέχνη της πειθαρχίας.

Όταν το παιδί σας κάνει κάτι κακό μην πείτε απλά στα παιδιά σας ότι οι πράξεις τους ήταν λάθος. Πρέπει να τα βοηθήσετε να καταλάβουν και τον λόγο. Πείτε στο τεσσάρων ή πέντε χρονών παιδί σας ότι έκανε την φίλη του να κλάψει όταν της είπε ότι το φόρεμά της ήταν άσχημο. Μετά μεταφέρετε τον κανόνα στο σπίτι: «Δεν λέμε άσχημα πράγματα στον κόσμο. Αυτό δεν ήταν καλό». Αν το τιμωρήσετε, να ξαναναφέρετε το γεγονός μετά την τιμωρία. Αν νομίζετε ότι το παιδί σας θα το καταλάβει, μπείτε πιο βαθειά. Ρωτήστε τη πώς θα ένιωθε η ίδια αν η φίλη της της έλεγε άσχημα πράγματα. Δεν πειράζει αν νιώσει ενοχές. Όταν ένα παιδί έχει την ευαισθησία ότι δεν θα έπρεπε να κάνει κάτι, είναι σημάδι καλής λειτουργίας της συνείδησής του. Τέλος, βοηθήστε το να καταλάβει πώς μπορεί να διορθώσει τα πράγματα. Ίσως να χρειάζεται να ζητήσει απλά συγγνώμη. Ή να κάνει ένα κομπλιμέντο για τα μαλλιά ή τα παπούτσια της φίλης της. Αυτό το σημαντικό βήμα της μετάνοιας δεν δείχνει μόνο ότι το παιδί σας μπορεί να απαλύνει τα «άσχημα» συναισθήματα κάποιου κάνοντας κάτι καλό, αλλά και το βοηθάει να καταλάβει ότι είναι ικανό να λύνει τα προβλήματα - έτσι χτίζει την αυτοεκτίμησή του.

Αφιερώστε χρόνο στα παιδιά σας.

Ο καλύτερος τρόπος για να έχετε πολλές ευκαιρίες για να σχηματίσετε την συνείδηση του παιδιού σας είναι να περνάτε όσο περισσότερο χρόνο μπορείτε μαζί του.

Όταν είσαστε μαζί, ψάξτε για αυθόρμητες ευκαιρίες για να του διδάξετε τις αξίες σας: στο σουπερμάρκετ, παραχωρείστε τη σειρά σας στο ταμείο σε μια ηλικιωμένη κυρία. Στο πρωινό, δείξτε του το άρθρο στην εφημερίδα που λέει για τον οδηγό ταξί που βρήκε στο αυτοκίνητό του ένα πορτοφόλι με εκατό ευρώ και το επέστρεψε στον ιδιοκτήτη του. Όταν βάζετε το μικρό σας για  ύπνο, πείτε του ότι εκτιμάτε πολύ το γεγονός που συμπεριφέρθηκε με ευγένεια το πρωί και πώς είσαστε σίγουρη ότι θα συνεχίσει να συμπεριφέρεται το ίδιο καλά και στο μέλλον. Με τέτοιου είδους υποστήριξη και ενθάρρυνση να αποκτήσουν συνείδηση - και θα θριαμβέψουν.

Με την συνεργασία της κας Ειρήνης Αργύρη (ψυχολόγος - παιδοψυχολόγος MSc UCLan UK)