Παρασκευή 26 Σεπτεμβρίου 2014

Πλήρης δίαιτα για να χάσεις κιλά σε μέση και πόδια!


Το να αποκλείσουμε κάποια τρόφιμα από το διαιτολόγιό μας δεν έχει καμία αξία. Χρειάζεται να τρώμε τα πάντα και να μειώσουμε αρκετά το αλάτι, το οποίο ευνοεί τις κατακρατήσεις, τα γλυκά και τα πολύ επεξεργασμένα προϊόντα, επειδή μας δίνουν θερμίδες που μετατρέπονται αμέσως σε λίπος. Επίσης, πρέπει να εστιάσουμε στιςφυτικές ίνες (φρούτα, λαχανικά, όσπρια, δημητριακά ολικής άλεσης), που δεσμεύουν τη χοληστερίνη των τροφών και μειώνουν την απορρόφηση του λίπους, καθώς και στις πρωτεΐνες -κυρίως αυτές που προέρχονται από άπαχα κρέατα, πουλερικά, ψάρι και αυγά-, οι οποίες βοηθούν στην αύξηση της μυϊκής μας μάζας και κατ’ επέκταση στην τόνωση του μεταβολικού μας ρυθμού. Σημαντικό ρόλο παίζει ακόμη η κατανάλωση νερού και προβιοτικών (το γιαούρτι είναι πολύ καλή πηγή τους), τα οποία προάγουν την καλή λειτουργία του εντέρου και άρα μπορούν να συμβάλουν στο «ξεφούσκωμα». Δεν πρέπει όμως να αμελούμε και την άσκηση, η οποία θα βοηθήσει να «πέσουν» τα ενοχλητικά παχάκια.
Γράφει ο  Κλινικός Διαιτολόγος- Βιολόγος, Χάρης Δημοσθενόπουλος MMedSci.SRD, www.dimosthenopoulos.gr



Τα σημαντικότερα βήματα
* Τρώμε 3 ισορροπημένα γεύματα την ημέρα
Με αυτόν τον τρόπο η πρόσληψη ζάχαρης και λίπους είναι πιο καλά κατανεμημένη μέσα στην ημέρα, τα επίπεδα της γλυκόζης παραμένουν σταθερά και επίσης μειώνονται οι πιθανότητες για παραστρατήματα και τσιμπολογήματα. Επιπλέον, οι ανάγκες του οργανισμού σε βιταμίνες και μέταλλα είναι πιο καλά καλυμμένες στη διάρκεια ολόκληρης της ημέρας.
* Προτιμούμε σαλάτα για πρώτο πιάτο
Φροντίζουμε σε κάθε κύριο γεύμα (μεσημεριανό και βραδινό) το πρώτο πιάτο να αποτελείται από μία πλούσια σαλάτα με πολλά λαχανικά, ωμά ή βραστά ή στον ατμό ή ψητά, αρκετό λεμόνι ή ξίδι, μυρωδικά και 1 κουταλιά ελαιόλαδο.
* Φροντίζουμε να τρώμε στο σπίτι
Έτσι αποφεύγουμε πρόσθετα (π.χ. αλάτι) που έχουν συχνά τα φαγητά εκτός σπιτιού και μας κάνουν κακό τόσο όσον αφορά στις κατακρατήσεις όσο και στην εμφάνιση της κυτταρίτιδας.
* Δεν ζυγιζόμαστε, προτιμάμε τη μεζούρα
Οι ενδείξεις της ζυγαριάς, ειδικά όταν πρόκειται για τα παχάκια που εντοπίζονται κάτω από τη μέση, δεν είναι πολύ κατατοπιστικές σε σχέση με την πρόοδό μας. Είναι σκόπιμο να προτιμάμε να μετράμε τους πόντους που καταφέραμε να χάσουμε με τη βοήθεια της μεζούρας ή του στενού μας τζιν.
* Έχουμε πάντα στο ψυγείο λαχανικά και πρωτεϊνούχα τρόφιμα
Ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα στη δίαιτα είναι ότι φτάνουμε να πεινάσουμε πάρα πολύ, με αποτέλεσμα να τρώμε ανεξέλεγκτα ό,τι πρόχειρο βρούμε μπροστά μας ή να παραγγέλνουμε ό,τι πιο παχυντικό μπορούμε να σκεφτούμε. Μια καλή ιδέα είναι να γεμίζουμε το ψυγείο μας με λαχανικά και πρωτεϊνούχα τρόφιμα που μπορούμε να καταναλώνουμε εύκολα. Για παράδειγμα, ντοματάκια, αγγούρια, καρότα, ήδη κομμένες σαλάτες, μπρόκολο, κουνουπίδι, χόρτα (μπορούμε να τα βράζουμε κάθε 3 ή 4 ημέρες και να τα κρατάμε στο ψυγείο), ζαμπόν γαλοπούλας, αυγά, τυρί με χαμηλά λιπαρά ή τύπου κότατζ. 
* Τρώμε όσο πιο νωρίς γίνεται για βράδυ
Το ιδανικό είναι να τρώμε το δείπνο μας πριν τις οκτώ το βράδυ και μετά να μην τρώμε τίποτε άλλο. Έρευνες έχουν δείξει ότι εκείνοι που τρώνε νωρίτερα το τελευταίο γεύμα έχουν καλύτερες και περισσότερες πιθανότητες να χάσουν πόντους από τη μέση και κάτω από όσους δειπνούν αργά. Έτσι, έχουν και καλύτερη ποιότητα ύπνου, που βοηθά στη ρύθμιση του μεταβολισμού και των ορμονών. 
* Κοιτάμε το ρολόι μας
20 λεπτά: Είναι το διάστημα που πρέπει να κρατάει ένα γεύμα. Όταν τρώμε βιαστικά, καταπίνουμε αέρα, με αποτέλεσμα να αντιμετωπίζουμε πρόβλημα με τα φουσκώματα. Γι’ αυτό, επιλέγουμε να απολαμβάνουμε κάθε γεύμα μας καθιστοί, ήρεμοι, στο τραπέζι, μασώντας καλά και συνειδητοποιώντας την κάθε μας μπουκιά.
* Επιλέγουμε προϊόντα ολικής άλεσης
Τα μακαρόνια, το ρύζι, το ψωμί που είναι ολικής άλεσης (μαύρα) είναι πολύ πιο υγιεινά και χορταστικά (μας δίνουν φυτικές ίνες, οι οποίες μας χορταίνουν και επιπλέον δεσμεύουν τη χοληστερίνη και το λίπος των άλλων τροφίμων) και υπερτερούν  γενικά των αντίστοιχων «λευκών». 
* Λέμε «ναι» στις πρωτεΐνες
Όλα τα άπαχα πρωτεϊνούχα τρόφιμα είναι μια καλή επιλογή. Μας χορταίνουν, αυξάνουν τη μυϊκή μάζα, επιταχύνουν τον μεταβολισμό μας. 
* Βάζουμε στο τραπέζι όσπρια 2 φορές τη βδομάδα
Οι φακές, τα φασόλια, τα ρεβίθια, η φάβα, τα όσπρια εν γένει, μας δίνουν φυτικές ίνες, μας χορταίνουν και είναι πολύ υγιεινά. Για να τα κάνουμε πιο ελαφριά, τα μουλιάζουμε σε νερό για ένα βράδυ πριν τα μαγειρέψουμε ή τα βράζουμε και πετάμε το πρώτο νερό. Ας μην ξεχνάμε ότι αν δεν μας αρέσουν οι σούπες ή τώρα το καλοκαίρι προτιμάμε κάτι πιο δροσερό, μπορούμε να τα καταναλώνουμε και σε σαλάτες. 
* Τρώμε κάθε μέρα κόκκινα φρούτα
Φράουλες, σταφίδες, κράνμπερι, μύρτιλα και γενικά τα διάφορα μούρα είναι πολύ ευεργετικά τόσο για την υγεία μας όσο και για τη σιλουέτα μας. Μειώνουν το σάκχαρο, επιταχύνουν τον μεταβολισμό, έχουν θετική επίδραση στα μικρά αγγεία και συμβάλλουν στην απώλεια βάρους. 
* Καταναλώνουμε 40 γρ. βρώμης στο πρωινό μας
Οι νιφάδες βρώμης είναι πολύ πλούσιες σε φυτικές ίνες και έχουν πολύ χαμηλό γλυκαιμικό δείκτη, πράγμα που σημαίνει ότι μας χορταίνουν χωρίς να αυξάνουν το σάκχαρό μας και να μας επιβαρύνουν. 
* Προσλαμβάνουμε καθημερινά προβιοτικά και πρεβιοτικά
Είτε πρόκειται για γιαούρτια -ειδικά αν είναι εμπλουτισμένα με ειδικά προβιοτικά- είτε για κεφίρ είτε για προβιοτικά σε μορφή κάψουλας, είναι μια καλή επιλογή, γιατί βοηθούν στην καλύτερη λειτουργία του εντέρου, συνεπώς και στη δραστική μείωση των φουσκωμάτων. Αυτό που χρειάζεται να προσέχουμε είναι να αποφεύγουμε τα πολύ γλυκά ή πολύ επιβαρυμένα θερμιδικά τέτοια προϊόντα (π.χ. πλήρη, με ζάχαρη, με πολλά φρούτα κ.λπ.).
* Τρώμε λιπαρά ψάρια 2 φορές τη βδομάδα
Ψάρια όπως οι σαρδέλες, ο γαύρος, ο κολιός, το λαβράκι, το σκουμπρί κ.ά. μας δίνουν τα πολύτιμα ω-3 πολυακόρεστα λιπαρά οξέα, που βοηθούν εκτός των άλλων και στην εξισορρόπηση των ορμονών μας, που είναι υπεύθυνες και για τις κατακρατήσεις υγρών. 
* Αντικαθιστούμε τη ζάχαρη
Τα υποκατάστατα ζάχαρης, φυσικά (π.χ. στέβια) και τεχνητά (π.χ. ασπαρτάμη), αλλά και διάφορα άλλα υλικά που μπορούμε να προσθέσουμε στα επιδόρπιά μας, όπωςκανέλαμαστίχα, βανίλια, που δίνουν ιδιαίτερο άρωμα, θα μας βοηθήσουν να μειώσουμε την επιβαρυντική ζάχαρη. 
* Προτιμούμε τα καυτερά
Το πιπέρι, οι πιπεριές και γενικά τα καυτερά ευνοούν την καύση του λίπους και την ενίσχυση του μεταβολισμού.  

Διαιτολόγιο για 1 εβδομάδα
Κάθε πρωί * 1η επιλογή: Καφές, τσάι ή άλλο ρόφημα χωρίς ζάχαρη, 2 αποξηραμένα σύκα (ή βερίκοκα ή δαμάσκηνα ή 200 γρ. κόκκινα φρούτα), 40 γρ. νιφάδες βρώμης, 1 φλιτζάνι γάλα με 1,5% λιπαρά * 2η επιλογή: Καφές, τσάι ή άλλο ρόφημα χωρίς ζάχαρη, 1 φέτα ψωμί ολικής άλεσης, 1 κουταλάκι μαργαρίνη ή ταχίνι ολικής άλεσης, 1 φλιτζάνι γάλα με 1,5% λιπαρά, 1 πορτοκάλι (ή 1 γκρέιπφρουτ ή 2 ακτινίδια)
Κάθε απόγευμα 1 γιαούρτι με 2% λιπαρά και 1 αχλάδι (ή 2 μανταρίνια ή 1 πορτοκάλι ή 1 μήλο ή 2 φέτες ανανά ή 1 φέτα πεπόνι ή 1 ροδάκινο ή 2 βερίκοκα ή 5 φράουλες ή 1 κουταλιά σταφίδες)

Δευτέρα
Μεσημεριανό: 125 γρ. μοσχάρι (βραστό ή μαγειρευτό) μαζί με βραστά ή ψητά λαχανικά ή μία μερίδα χόρτα (με 1 κουταλιά ελαιόλαδο).
Βραδινό: 1 μερίδα φασολάκια κοκκινιστά, 1 φέτα ψωμί ολικής άλεσης και 1 κουταλιά της σούπας τυρί τύπου κότατζ ή κατίκι.

Τρίτη
Μεσημεριανό: 125 γρ. ψάρι ψητό ή βραστό, 1 μικρό πιάτο ψητά μανιτάρια και μία μεγάλη σαλάτα λάχανο – καρότο με μία κουταλιά ελαιόλαδο.
Βραδινό: 1 μερίδα αγκινάρες αλά πολίτα και 1 φέτα ψωμί ολικής άλεσης.

Τετάρτη
Μεσημεριανό: 150 γρ. κοτόπουλο ψητό ή βραστό, 1 μέτρια πατάτα ψητή ή βραστή ή ½ κούπα μακαρόνια ολικής άλεσης και 1 μεγάλη πράσινη σαλάτα με μία κουταλιά ελαιόλαδο.
Βραδινό: 1 τονοσαλάτα χωρίς σος και με 1 κουταλιά ελαιόλαδο και 1 φέτα ψωμί ολικής άλεσης.
Πέμπτη
Μεσημεριανό: 1 μερίδα μοσχάρι με μελιτζάνες στην κατσαρόλα ή 1 μερίδα κοτόπουλο με μπάμιες και 1 μεγάλη σαλάτα λάχανο – καρότο με μία κουταλιά ελαιόλαδο.
Βραδινό: 125 γρ. ψάρι ψητό ή βραστό, 1 μικρό πιάτο ψητά μανιτάρια και 1 μεγάλη πράσινη σαλάτα με μία κουταλιά ελαιόλαδο.

Παρασκευή
Μεσημεριανό: 1 μερίδα φακές σούπα, 5 ελιές, μαζί με βραστά ή ψητά λαχανικά, με 1 κουταλιά ελαιόλαδο.
Βραδινό: 150 γρ. κοτόπουλο ψητό ή βραστό, 1 μέτρια πατάτα ψητή ή βραστή και μία μεγάλη σαλάτα λάχανο – καρότο με μία κουταλιά ελαιόλαδο.

Σάββατο
Μεσημεριανό: 1 μερίδα σπανακόρυζο ή πρασόρυζο, 1 φέτα ψωμί ολικής άλεσης, 1 κουταλιά της σούπας τυρί τύπου κότατζ ή κατίκι.
Βραδινό: 2 αυγά ομελέτα χωρίς λάδι σε αντικολλητικό τηγάνι (όπου μπορούμε να προσθέσουμε μανιτάρια, πιπεριές, κρεμμύδι, ντομάτα κλπ.), 1 χωριάτικη σαλάτα (αγγούρι, ντομάτα, κρεμμύδι, πιπεριές) με 1 κουταλιά ελαιόλαδο.

Κυριακή
Μεσημεριανό: 150 γρ. ψαρονέφρι, 1 μέτρια πατάτα ψητή ή βραστή ή ½ κούπα μακαρόνια ή ρύζι και 1 μεγάλη πράσινη σαλάτα με μία κουταλιά ελαιόλαδο.
Βραδινό: 1 μερίδα μπριάμ (διάφορα λαχανικά στον φούρνο με ντομάτα και λίγο ελαιόλαδο), 1 φέτα ψωμί ολικής άλεσης και 1 κουταλιά της σούπας τυρί τύπου κότατζ ή κατίκι.

Πόσο διαφέρει η ανατροφή του πρώτου παιδιού από το δεύτερο;

Πόσο διαφέρει η ανατροφή του πρώτου παιδιού από το δεύτερο;
Με τον ερχομό του πρώτου παιδιού, πιστεύεις ότι έχεις πολλή ενέργεια και διάθεση για νέες εμπειρίες. Είσαι αφοσιωμένος στηνανατροφή του και θέλεις να γίνουν όλα τέλεια. Είσαι απόλυτος και δεν κάνεις συμβιβασμούς και εκπτώσεις. Μετά, έρχεται το δεύτερο, και ξαφνικά γκρεμίζονται τα πάντα. Τίποτα δεν είναι όπως πριν και ό,τι ήξερες μέχρι σήμερα φαντάζει υπερβολικό και αναποτελεσματικό. Διαβάστε τις παρακάτω χιουμοριστικές εξομολογήσεις για τις διαφορές στον τρόπο ανατροφής του πρώτου παιδιού από το δεύτερο, και -πού ξέρετε;- κάπου εκεί ανάμεσα στις γραμμές μπορεί ν’ ανακαλύψετε και τον εαυτό σας…
Φαγητό
Πρώτο παιδί: Όλα σπιτικά, φτιαγμένα σε ειδικό μούλτι παιδικής τροφής. Κινόα, σπανάκι, γλυκοπατάτα!
Δεύτερο: Κράκερ.
Κρεβάτι
Πρώτο παιδί: Η πιο εξεζητημένη κούνια, με όλα τα έξτρα αξεσουάρ και με το πιο εντυπωσιακό ντιζάιν.
Δεύτερο: Το κρεβάτι της μαμάς, με τον μπαμπά εξορισμένο στον καναπέ.
Ρούχα
Πρώτο παιδί: Από 100% οργανικό βαμβάκι. Ορισμένα ακόμα και από μπαμπού.
Δεύτερο: Τα παλιά ρούχα του αδερφού του.
Γενέθλια
Πρώτο παιδί: Θεματικά πάρτι με τον αγαπημένο του ήρωα, μικροί και μεγάλοι καλεσμένοι και ο πιο εντυπωσιακός μπουφές.   
Δεύτερο: Πίτσες στο πάτωμα του σαλονιού.
Μπάνιο
Πρώτο παιδί: Κάθε βράδυ στο ειδικό μπανάκι, που έχει το σωστό μέγεθος. Με το πιο μαλακό πανάκι που υπάρχει ή με μεταξωτό σφουγγαράκι.
Δεύτερο: Δύο φορές την εβδομάδα (συμπεριλαμβανομένων και των μπάνιων στην πισίνα!).
Ύπνος
Πρώτο παιδί: Σκεπασμένο με ειδική κουβερτούλα ύπνου υπό τον ήχο του νανουρίσματος της μαμάς, αυστηρά στις 7.30 το απόγευμα.
Δεύτερο: Να το παίρνει, τελικά, ο ύπνος στο στήθος της μαμάς στις 10.30 το βράδυ.
Φιλίες
Πρώτο παιδί: Ραντεβού για παιχνίδι σε σπίτια φίλων και καθημερινές βόλτες στο πάρκο μαζί με τη μαμά.
Δεύτερο: Με τους φίλους του αδερφού του.
Παιχνίδια
Πρώτο παιδί: Κατασκευασμένα όλα από ξύλο, κυρίως σουηδικά.
Δεύτερο: Τα κουτιά από τα παιχνίδια του αδερφού του.
Κινούμενα σχέδια
Πρώτο παιδί: Sesame Street μόνο, δύο 30λεπτα επεισόδια τη μέρα.
Δεύτερο: Χειρίζεται μόνο του το ίντερνετ.
Παπούτσια
Πρώτο παιδί: Οι πιο ενδεδειγμένες παιδικές μάρκες στο εμπόριο.
Δεύτερο: Κυρίως, τα παπούτσια του αδερφού του.
Εκμάθηση τουαλέτας
Πρώτο παιδί: Πάνες, μετά κάποιου τύπου βοηθητικά εσώρουχα, τέλος τα κανονικά εσώρουχα.
Δεύτερο: Θα μπορούσε να μείνει με την πάνα μέχρι το κολέγιο.
Μπέιμπι-σίτερ
Πρώτο παιδί: Μια υπέροχη γυναίκα, εκλεπτυσμένη και κομψή, την οποία θα λατρεύει και θα θαυμάζει για όλη την υπόλοιπη ζωή του.
Δεύτερο: Δεν υπάρχει καν. Δεν βγαίνουμε πια καθόλου έξω.
 
Από τον Jason Good και το βιβλίο του «This Is Ridiculous This Is Amazing: Parenthood in 71 Lists».

Εξισωση Επιτυχιας

ΚΑΛΗΜΕΡΑ!!!!!!

Πέμπτη 25 Σεπτεμβρίου 2014

Τα 8 πρώιμα σημάδια της εγκυμοσύνης πριν την καθυστέρηση!

6bcc32902ab93c7ba7db32da659e16be_L
Η καθυστέρηση της περιόδου είναι το βασικότερο και εμφανέστερο σύμπτωμα μιας επικείμενης εγκυμοσύνης. Ωστόσο, οι περισσότερες ενδείξεις της εγκυμοσύνης εμφανίζονται πριν την καθυστέρηση.
Δείτε ποιες είναι αυτές!
1. Ναυτία και τάση προς έμετο
1pre
Οφείλεται στα αυξημένα επίπεδα οιστρογόνων και προγεστερόνης, με αποτέλεσμα το στομάχι να αδειάζει με πιο αργό ρυθμό.
2. Πρησμένο και ευαίσθητο στήθος
2pre
Δύο με τρεις εβδομάδες μετά τη σύλληψη, οι ορμονικές μεταβολές που παρατηρούνται στο σώμα έχουν σαν αποτέλεσμα την αυξημένη ευαισθησία των μαστών.
3. Κόπωση
3pre
Η αυξημένη κούραση και η υπνηλία οφείλονται κυρίως στα αυξημένα επίπεδα προγεστερόνης.
4. Οξυμένη όσφρηση και λιγούρες
4pre
Τα αυξημένα οιστρογόνα κάνουν την όσφρηση… βιονική! Αν και τα μπρόκολα μπορεί να προκαλούν την έντονη αποστροφή, η μυρωδιά του φρεσκοψημένου ψωμιού συνήθως ανοίγει την όρεξη.
5. Ήπια αιμορραγία και κράμπες
5pre
Οι σταγόνες αίματος οφείλονται στη προσκόλληση του γονιμοποιημένου ωαρίου στο τοίχωμα της μήτρας (περίπου 10-14 ημέρες μετά τη σύλληψη). Συνήθως η ήπια αιμορραγία συνοδεύεται από τις κοιλιακές κράμπες.
6. Εναλλαγές στη διάθεση
6pre
Η μαζική απελευθέρωση ορμονών στα πρώτα στάδια της εγκυμοσύνης επηρεάζει τη διάθεση και τη συναισθηματική κατάσταση.
7. Ζαλάδα
7pre
Η ζαλάδα οφείλεται στη διαστολή των αιμοφόρων αγγείων και την απότομη πτώση της αρτηριακής πίεσης. Μπορεί επίσης να οφείλεται στα χαμηλά επίπεδα της γλυκόζης στο αίμα.
8. Δυσκοιλιότητα
8pre
Τα αυξημένα επίπεδα προγεστερόνης έχουν σαν αποτέλεσμα την επιβράδυνση της πέψης.
onmed.gr

Είμαστε ό,τι σκεφτόμαστε

Είμαστε ό,τι σκεφτόμαστε
Αγάπη, οργή, έρωτας, ζήλεια, φθόνος, μίσος, ηρεμία, απληστία, γκρίνια, νηφαλιότητα, φιλία, εμπειρίες, επιρροές, γνώση, μνήμες, και τόσα άλλα άϋλα συστατικά του εαυτού μας. Ο Πιραντέλλο έγραψε το 1916 το Così è (se vi pare) (Έτσι είναι, αν έτσι νομίζετε). Παραφράζοντάς τον: "Έτσι είστε, αν έτσι νομίζετε".
Είμαστε όλα μας τα συναισθήματα, οι σκέψεις, και κυρίως οι μνήμες.
Συχνά όμως η μνήμη κρατά μόνο τα καλά.
Έτσι, σαν αυτοβελτίωση, γινόμαστε καλύτεροι μέσα από τη διαδικασία της λήθης.
Η μνήμη ξεθωριάζει με τα χρόνια, κρατώντας κυρίως μυρωδιές, συναισθήματα και χρώματα.
Η επιλεκτική λήθη είναι εξαιρετικά δύσκολη αν όχι ακατόρθωτη. Για κάποιους πάλι ίσως και όχι.
Το χειρότερο όμως είναι όταν η μνήμη μας μάς απατά. Τότε γινόμαστε μυθικά όντα της φαντασίας μας, του ψέμματος.
Κάπου είχα διαβάσει πριν χρόνια πως ανακάλυψαν μια ουσία που σβήνει τελείως τις μνήμες από το μυαλό. Πρέπει να είναι εφιαλτικό να χάσεις τις μνήμες σου...
Όλες αυτές οι σκέψεις οδηγούν σε κάτι που με απασχολεί πολύ τελευταία. Την σταθερότητα ή την μεταβλητότητα του χαρακτήρα μας.
Τείνω προς την εκδοχή ότι μεταβαλλόμαστε/εξελισσόμαστε στον χρόνο, ανεπαίσθητα αλλά σταθερά, όμως αυτή η μεταβλητότητα πηγάζει εκ των έσω και δεν επιδέχεται παρέμβαση από άλλους. Ή όχι;
Ο ρόλος της εμπειρίας και των μνημών που συλλέγουμε ζώντας είναι σημαντικότατος, υποθέτω, όχι όμως όσο ο ρόλος της λήθης. Θα επανέλθω αλλού για τη σημασία της λήθης, όχι μόνο ως σμίλη του χαρακτήρα μας, αλλά και ως θεραπεία επούλωσης των ψυχικών μας τραυμάτων.
Από την άλλη, η γνώση και η παιδεία μεταβάλει τον Άνθρωπο. Αν δεν το έκανε, δεν θα υπήρχε λόγος ύπαρξής της.
Η γνώση και η παιδεία όμως αφήνουν ελεύθερο το νου να επιλέξει πώς θα μεταβληθεί με βάση τα νέα άϋλα συστατικά που του προσθέτουν. Ή όχι;
Σε τί διαφέρει η έξωθεν κατευθυνόμενη παιδεία και εκπαίδευση ενός παιδιού ή ενήλικα στον Δυτικό πολιτισμό για να γίνει μέλος της κοινωνίας με θετική συνεισφορά, από την πλύση εγκεφάλου ενός μικρού παιδιού που εκπαιδεύουν κάποιοι να αψηφά τον θάνατο, για να γίνει μαρτυρικός αυτόχειρας ανατινάζονται τον εαυτό του ανάμεσα στους εχθρούς;
Αν ο Άνθρωπος δεν άλλαζε χαρακτήρα μετά τα 5 του χρόνια, ποιος ο λόγος ύπαρξης ενός Σωφρονιστικού Συστήματος;
Όμως όντως αλλάζουμε δύσκολα, ή απλά έτσι θέλουμε να πιστεύουμε;
Ίσως αυτό να οφείλεται στην προσπάθεια του Εγώ μας να παραμείνει αμετάβλητο, παραγνωρίζοντας ότι όλα αλλάζουν.
Ίσως πάλι να είναι αυτή η ψευδαίσθηση που μας κρατά ζωντανούς, ότι δήθεν είμαστε ανά πάσα στιγμή η καλύτερη εκδοχή του εαυτού μας που θα μπορούσαμε να είμαστε. Όμως, είμαστε;

Φωτογραφία - Artist: René Magritte - Memory

Νέο ρεκόρ κβαντικής τηλεμεταφοράς σε απόσταση άνω των 25 χιλιομέτρων

Νέο ρεκόρ κβαντικής τηλεμεταφοράς σε απόσταση άνω των 25 χιλιομέτρων
Επιστήμονες στην Ελβετία πέτυχαν ένα νέο παγκόσμιο ρεκόρ κβαντικής τηλεμεταφοράς, καταφέρνοντας να μεταφέρουν την κβαντική κατάσταση ενός φωτονίου (σωματιδίου του φωτός) σε έναν κρύσταλλο ύλης, μέσω μιας οπτικής ίνας, σε απόσταση άνω των 25 χιλιομέτρων.
Το επίτευγμα συντρίβει το προηγούμενο ρεκόρ κβαντικής μεταφοράς σε απόσταση έξι χιλιομέτρων, το οποίο είχε πετύχει το 2003 η ίδια επιστημονική ομάδα του Πανεπιστημίου της Γενεύης (UniGe), υπό τον καθηγητή φυσικής Νικολά Γκιζίν και τον συνεργάτη του Φελίξ Μπουσιέρ.
Οι ερευνητές, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό φωτονικής Nature Photonics, ανέφεραν ότι το πέρασμα από το φως στην ύλη, καθώς ένα φωτόνιο τηλεμεταφέρθηκε σε έναν κρύσταλλο, δείχνει ότι στην κβαντική φυσική το σημαντικό δεν είναι η σύνθεση του σωματιδίου, αλλά η (κβαντική) κατάστασή του, η οποία παραμένει ίδια είτε στο φως, είτε στην ύλη.
Το τελευταίο επιτυχές πείραμα επιβεβαιώνει ότι η κβαντική κατάσταση ενός σωματιδίου του φωτός είναι δυνατό να διατηρηθεί αμετάβλητη παρόλο που αυτό μεταφέρεται σε έναν υλικό κρύσταλλο. Σύμφωνα με τους ερευνητές, ο κρύσταλλος λειτουργεί ως ένα είδος «τράπεζας μνήμης» που αποθηκεύει τις κβαντικές πληροφορίες του φωτονίου, οι οποίες έχουν τηλεμεταφερθεί μέσω μεγάλων χιλιομετρικών αποστάσεων.
Η τηλεμεταφορά βασίζεται στο μυστηριώδες φαινόμενο της κβαντικής εμπλοκής. Στο συγκεκριμένο πείραμα, οι επιστήμονες ξεκίνησαν με δύο φωτόνια κβαντικά «μπλεγμένα» μεταξύ τους (δηλαδή αλληλεξαρτημένα με μια κοινή κβαντική κατάσταση), από τα οποία το ένα, αλλά όχι το «σιαμαίο αδελφάκι» του, στάλθηκε -μέσω μιας οπτικής ίνας μήκους 25 χιλιομέτρων- σε έναν κρύσταλλο.
Πηγή: news.in.gr

Η "ηλιθιότητα" βλάπτει σοβαρά την αγάπη

Η "ηλιθιότητα" βλάπτει σοβαρά την αγάπη
Heil Hitler μάθαινε ο υπαρχηγός της χ.α., Χρήστος Παππάς σε μικρά παιδιά, όπως δείχνει βίντεο που βγήκε προ ολίγων ημερών στα ΜΜΕ, Heil Ηλιθιότητα  μαθαίνουν σε εμάς από πολύ νεαρή ηλικία. Θα μου πείτε μάλλον ταυτόσημες είναι οι δύο φράσεις, επομένως και εγώ θα τις αντιμετωπίσω σαν μία. Και πάμε να σας μιλήσω για όσα μου ήρθαν στο μυαλό μετά τη συγκεκριμένη είδηση!
Μπορεί όλοι να καταδικάζουμε τις θηριωδίες της χρυσής αυγής, ωστόσο πολλοί από αυτούς που σηκώνουν το δάκτυλο και την κατηγορούν δε βρίσκονται σε καλύτερη μοίρα. Δυστυχώς ο φασισμός (λέξη που επίσης δυστυχώς έχει γίνει μόδα των ημερών) είναι βαθιά ριζωμένος μέσα μας και δε χρειάζεται να έχει απαραιτήτως όνομα για να είναι εξίσου ειδεχθής και προάγων, ανθρώπινης και μη, δυστυχίας. Δε χρειάζεται όνομα, βρίσκεται εκεί σαν ένας ανώνυμος τρομοκράτης, έτοιμος να ξεριζώσει και το τελευταίο ίχνος ανθρωπιάς. Εντάξει, μπορεί να σου αφήσει λίγο για την οικογένειά σου και τους ομοϊδεάτες/ομόθρησκους/ομοεθνείς, αλλά αν το σκεφτείς αυτό που σου έχει απομείνει δεν είναι ανθρωπιά, παρά μια εγωιστική ανάγκη να προασπίσεις όσα πιστεύεις. 
Όχι δεν είμαστε/είναι όλοι έτσι. Ευτυχώς. Δεν ξέρω όμως πόσο παρήγορο είναι αυτό.  Είναι εξαιρετικά ανησυχητικό πως κάθε φορά που συζητάς με έναν άνθρωπο, η αγάπη και η ανοχή που δείχνει, κάπου θα σκαλώσει, θα σκοντάψει. Σε κάποια προτίμηση, σε κάποια μειονότητα, στη θρησκεία… η λίστα είναι μεγάλη. Και μένεις να αναρωτιέσαι γιατί δε φτάνει η αγάπη για όλους; Πόσο απόθεμα αγάπης είχατε; Σώθηκαν οι αποθήκες, τι έγινε;
Και φυσικά ούτε σας τελείωσε, ούτε την ξοδιάσατε στην ανθρωπότητα και στον κόσμο. Δε γουστάρετε να αγαπάτε. Μπορώ εδώ να σας κάνω μία ψυχολογική ανάλυση των λόγων που σας οδήγησαν στο “μακρυά η αγάπη από εμάς”-mode , αλλά είναι κρίμα να σας βάλω όλους σε ένα σακί.
Όσοι περιμένετε να μάθετε για ποιο λόγο η αγάπη φαίνεται να είναι πεπερασμένη, και εσάς θα σας στενοχωρήσω. Σύντομη, αλλά και έτοιμη απάντηση δε χωράει. Να σκεφτείτε, ο καθένας μόνος του. Να κάτσετε σε ένα άδειο δωμάτιο, με τέσσερις τοίχους να πλησιάζουν απειλητικά να συνθλίψουν αυτό που καταντήσαμε να αποκαλούμε ύπαρξη, και εκεί κάτω από την πίεση του χρόνου να σκεφτείτε. Και μόλις νομίσετε ότι αρκετά σκεφτήκατε, να σκεφτείτε κι άλλο τόσο. Χωρίς όλα όσα σας αποσυντονίζουν, χωρίς εκείνα που σέρνουν το μυαλό σας σε στημένες φαρσοκωμοδίες. Να μείνετε εσείς, μόνο εσείς, χωρίς τα φτασίδια και τις μάσκες που σας έντυσαν για να μπορέσουν να σας αντέξουν, για να μπορέσετε να ταιριάξετε. Παιδιά να γίνετε. Παιδιά πριν τα πονηρέψουν. Σκέψη. Λόγος. Σιωπή…
-Και είναι αρκετό αυτό; Η σκέψη θα παράγει αγάπη;
-Όχι.
-Τότε γιατί με "αναγκάζεις" να σκεφτώ;
-Για να σκοτώσουμε την ηλιθιότητα.
-Και η αγάπη; Πως θα παράγουμε αγάπη;
-Την αγάπη δεν την παράγουμε ανόητε, μια λέξη είναι. Ένα δημιούργημα. Η λεγόμενη “αγάπη” είσαι εσύ, είναι η ανθρωπιά σου. Η αγάπη είναι συνυφασμένη με την ύπαρξή σου. Μόλις απαλλαγείς από τη μιασματική ηλιθιότητα που σαν μέγγενη συνθλίβει τη δύσμοιρη ύπαρξή σου…
-Θα έρθει η αγάπη;
-Όχι, αλλά δε θα χρειάζεται πια να σε ακούω να ρωτάς. Η αγάπη θα είσαι εσύ μικρέ ανόητε συνάνθρωπέ μου, και ας μη σ’ αρέσει... Και αυτό και αν είναι κάτι!

«Δεν υπάρχει ευτυχισμένος έρωτας»

«Δεν υπάρχει ευτυχισμένος έρωτας»
Συνέντευξη του Γάλλου ψυχιάτρου και ψυχαναλυτή Didier Lauru.
Ρ.Ντ: Αγάπη ή Αγάπες; Μια αγάπη ή περισσότερες μορφές αγάπης – μητρική, των εραστών, για την Πατρίδα;
D.L: Πράγματι, υπάρχουν διάφορα είδη αγάπης. Αλλά ο Freud ήταν ένας από τους πρώτους που είπε ότι όλες οι παραδοχές της λέξης αγάπη επιστρέφουν σε μία, πρόκειται για τον ίδιο τύπο αγάπης. Συνδέεται με το γεγονός ότι όταν είμαστε μωρά, είτε αγόρια είτε κορίτσια, πριν από όλα αγαπάμε τη μαμά μας και στη συνέχεια, τον μπαμπά μας.
Αλλά σε όλη μας τη ζωή, τελικά, επαναλαμβάνουμε ή ξαναζούμε, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, το γεγονός ότι αγαπήσαμε τη μητέρα μας και ότι αγαπηθήκαμε από τη μητέρα μας.
Υπάρχει ένας είδος μήτρας (καλουπιού) στην οποία φτιαχτήκαμε μέσα από τη σχέση μας με τη μητέρα μας – καταρχήν αυτήν που φροντίζει, που προσφέρει το στήθος, που ασχολείται μαζί μας. Αυτό δίνει ένα καλούπι και με βάση αυτό το καλούπι θα αγαπήσουμε τους άλλους και θα αγαπηθούμε από τους άλλους με βάση αυτή την πρώτη σχέση αγάπης.
Ρ.Ντ: Γνωρίζουμε τη διάσημη αυτή φράση του Freud, ο οποίος έπειτα από τριάντα χρόνια μελέτης της γυναικείας ψυχής, δεν κατόρθωσε να απαντήσει στην ερώτηση «τι θέλει η γυναίκα». Εγώ αμφιβάλλω ότι απάντησε κάποιος ικανοποιητικά στην ερώτηση «τι θέλει ένας άνδρας».
D.L: Λοιπόν, καταρχήν οι άνδρες και οι γυναίκες δεν αγαπούν με τον ίδιο τρόπο.
Χονδρικά, αυτό που αρέσει σε μια γυναίκα είναι να αγαπιέται από έναν άνδρα. Ενώ αυτό που αρέσει στον άνδρα είναι να αγαπά μια γυναίκα. Και μερικές υστερικές γυναίκες σχεδόν αρρωσταίνουν από αυτό, γιατί αυτό που πράγματι μετράει γι’ αυτές είναι να αποπλανούν τους άνδρες, αλλά πέρα από αυτό αδιαφορούν τελείως, δεν τις ενδιαφέρει τίποτα άλλο.
Ο κινηματογράφος έχει στρέψει τους προβολείς σε αυτό, υπάρχουν πολλές – οι αποκαλούμενες «Ωραίες αδιάφορες»- οι γυναίκες οι οποίες προφανώς δεν αγαπούν παρά τον εαυτό τους. Δεν μπορούν να αγαπήσουν πραγματικά έναν άνδρα, γιατί εκείνο που τις ενδιαφέρει είναι οι άνδρες να τις κοιτάζουν, να τους λένε ότι είναι όμορφες, έξυπνες και να τις βρίσκουν αξιοθαύμαστες. Αποτελούν έναν τύπο γυναικών που δείχνει σε υπερβολικό βαθμό αυτό που αρέσει στις γυναίκες – να αγαπιούνται.
Ενώ ένας άνδρας, αυτό που του αρέσει είναι να αγαπά μία γυναίκα. Αλλά συχνά εξιδανικεύει τη γυναίκα, δηλαδή δεν την αντιλαμβάνεται όπως είναι αλλά την αντιλαμβάνεται πάντοτε σαν μια άλλη. Και με αυτήν την έννοια πλανάται, είναι μέσα στην ψευδαίσθηση, μα και ο καθένας είναι μέσα στην αυταπάτη όταν ερωτεύεται.
Δηλαδή όταν ερωτευόμαστε κάποιον, αυτό που αγαπάμε δεν είναι ακριβώς ο άλλος, είναι ο άλλος όπως θα θέλαμε να είναι. Οι άνθρωποι αποδίδουν στους άλλους τέτοιες ποιότητες, οι οποίες γενικά απαντούν ακριβώς στην έλλειψη που ο καθένας αισθάνεται μέσα του – ξέρω πως μου λείπει αυτό, πως μου λείπει το άλλο, θα ήθελα να είμαι όπως αυτό και το άλλο – και ξαφνικά όταν ερωτευόμαστε το άλλο φύλο, τη στιγμή αυτή ανακαλύπτουμε τις ιδιότητες αυτές στον άλλο. Και στην πραγματικότητα, αυτός ή αυτή δεν τις έχει, αυτό είναι το πρόβλημα.
Είμαστε στο φαντασιακό επίπεδο, μέσα στην αυταπάτη και στην αρχή, είναι υπέροχα να πιστεύεις ότι ο άλλος έχει κάτι που σου λείπει. Μετά, κάποια στιγμή καταλαβαίνουμε ότι ο άλλος δεν είναι καθόλου έτσι, ότι είναι αυτός που είναι, κι ότι δεν είναι έτσι όπως είχαμε θελήσει να τον φαντασιωθούμε.
Εξ ου και η απομάγευση, εξ’ου και ο πόνος, εξ ου και η δυσκολία να είσαι ζευγάρι, η δυσκολία να συνεχίζεις να αγαπάς. Γιατί είναι δύσκολο να συνεχίζεις να αγαπάς κάποιον που σε έχει όντως απογοητεύσει.
Ρ.Ντ: Η οπτική σας για τον έρωτα είναι υπερβολικά απαισιόδοξη, θα είμαστε πάντα απογοητευμένοι στον έρωτα…
D.L: Δεν είναι απαισιόδοξη, είναι ρεαλιστική. Αυτό δεν εμποδίζει να είναι η αγάπη όμορφη και γι” αυτό όλοι θέλουμε να γνωρίσουμε την αγάπη, το μεγάλο έρωτα. Είναι γιατί αυτό μας δίνει την εντύπωση ότι είμαστε πλήρως ευτυχισμένοι και ευχαριστημένοι, αφού ο άλλος έρχεται ακριβώς να γεμίσει τη στιγμή αυτή τα κενά μας.
Αλλά θέλω να ξαναγυρίσω στην πρώτη σας ερώτηση- τι θέλει ένας άνδρας; Είναι σχεδόν πιο απλό, αυτό που θέλει, είναι -να αγαπήσει μια γυναίκα κι έπειτα- να οδηγήσει την επιθυμία της, δηλαδή – να έχει μια ερωτική και σεξουαλική σχέση με τη γυναίκα που επιθυμεί, θέλει να είναι με αυτή τη γυναίκα, θέλει να την απολαύσει, να νιώσει σεξουαλική ευχαρίστηση από αυτήν. Ενώ για τη γυναίκα είναι πιο περίπλοκο, πιο δύσκολο. Γιατί για να έχει τη γυναικεία της ικανοποίηση, πρέπει αυτή να νιώθει ότι αγαπιέται πραγματικά.
Το ξαναδιαβάζω αυτό στην ανατομία, μια γυναίκα έχει τα αναπαραγωγικά της όργανα περισσότερο εσωτερικά παρά εξωτερικά (σε αντίθεση με τον άνδρα) και εξαιτίας αυτού έχει ανάγκη από ένα κλίμα συναισθηματικής ασφάλειας, να γνωρίζει περισσότερα για τα συναισθήματα του άνδρα.
Κλασσικά λέμε επίσης ότι ένας άνδρας θα πει ότι αγαπάει για να έχει σεξουαλικότητα και μια γυναίκα θα προσφέρει τη σεξουαλικότητα για να αγαπηθεί, για να έχει λίγη αγάπη ως αντάλλαγμα. Άρα, αυτά κάπου συναντώνται, αλλά δεν είναι εντελώς συμμετρικά – ο άνδρας και η γυναίκα δεν περιμένουν ακριβώς το ίδιο πράγμα.
Και για παράδειγμα, μια γυναίκα θα της είναι πολύ δύσκολο να κάνει έρωτα με έναν άνδρα που δεν αγαπά, ενώ ένας άνδρας το διαχωρίζει πιο εύκολα, του είναι πιο εύκολο να κοπεί στα δύο ώστε να θέλει να έχει σεξουαλικές σχέσεις με μια γυναίκα που δεν αγαπά, που την επιθυμεί αλλά δεν αγαπά.
Ρ.Ντ: Πιστεύετε πως ο έρωτας έρχεται κεραυνοβόλα; Σε ένα ποίημα, ο Jacques Prévert λέει:
Ο έρωτας όπως εγώ φεύγει ταξίδι
μια μέρα θα τον ξανασυναντήσω
Μόλις που θα δω το πρόσωπο του
αμέσως θα τον αναγνωρίσω
D.L: Καταρχήν, υπάρχει ένα πράγμα πολύ ξεχωριστό που είναι ο κεραυνοβόλος έρωτας. Σε πολλές γλώσσες (στα αγγλικά, στα γερμανικά, στα ισπανικά, στα βουλγαρικά επίσης) λέμε «έρωταςμε την πρώτη ματιά», στα γαλλικά λέμε «κεραυνοβόλος έρωτας». Πρόκειται για ένα γεγονός πολύ ιδιαίτερο που δεν το ζουν όλοι οι άνθρωποι. Δεν ξέρουμε γιατί.
Εγώ έχω κάποιες ιδέες. Ο κεραυνοβόλος έρωτας είναι αμοιβαίος, συμβαίνει όταν δυο άνθρωποι συναντώνται και κοιτάζονται και μαγεύονται τελείως ο ένας από τον άλλο.
Έχω μια ιδέα γι” αυτό: σκέφτομαι πως είναι ένας τρόπος να επιστρέψουν στην παιδική κατάσταση ταυτόχρονα. Αυτό ανταποκρίνεται εντελώς στην αγάπη, στον τρόπο με τον οποίο κοιτάζονται τα μωρά και οι μαμάδες- κοιτάζονται πολύ κοντά, κάνουν αστεία οι δυο τους, ελκύονται και γοητεύονται όπως μας γοητεύει μια εικόνα.
Και στον κεραυνοβόλο έρωτα ξαναβρίσκουμε αυτή τη γοητεία, αλλά τότε  γοητευόμαστε πάλι από μια εικόνα και όχι από μια πραγματικότητα, γιατί ερωτευόμαστε με την πρώτη ματιά χωρίς να γνωρίζουμε τον άλλο. Και είναι ένας πολύ ιδιαίτερος τρόπος για να ερωτευτεί κανείς.
Υπάρχει ένα τραγούδι του Φρανκ Σινάτρα που γνωρίζει όλος ο κόσμος – «Strangers in the night». Σε αυτήν την ιστορία, δυο άγνωστοι συναντώνται μέσα στη νύχτα και ερωτεύονται για πάντα. Και στο τέλος του τραγουδιού, ο Σινάτρα λέει κάτι που γνωρίζουν όλοι οι άνθρωποι σε όλες τις γλώσσες.
Που είναι: «ντου- μπι- ντου- μπι- ντου, ντα- ντα- ντα- ντα- ντα». Και αναρωτήθηκα: «τι είναι αυτό; γιατί το χρησιμοποίησε;». Δεν είναι αγγλικά, είναι απλά λέξεις που δε λένε τίποτα, αλλά που θυμίζουν αυτό που κάνουν τα μωρά, κάνουν : «ντα- ντα- ντα», «μπα- μπα- μπα», «ντου- ντου- ντου».
Για μένα είναι μια απεικόνιση αυτού που λέω: παραμένουμε ενήλικες κατά ένα μέρος, κατά ένα άλλο μέρος, για αυτό που αφορά την αγάπη τέλος πάντων, ξαναπέφτουμε εντελώς στην παιδική κατάσταση, ξαναγινόμαστε μωρά κι ερωτευόμαστε και γοητευόμαστε πραγματικά από τον άλλο, από τη μητέρα.
Ρ.Ντ: Και λοιπόν – ο έρωτας είναι πάθος;
D.L: Ο έρωτας δεν είναι ούτε πάθος. Η ετυμολογική ρίζα της λέξης (amour) προέρχεται από τα λατινικά και συνδέεται με τον πόνο.
Ερωτευόμαστε πολύ, πολύ δυνατά, αλλά ταυτόχρονα υποφέρουμε. Θέλουμε όλο και περισσότερη αγάπη και δεν την αποκτούμε. Κι έπειτα δεν είμαστε ευτυχισμένοι, γιατί δεν έχουμε αγαπηθεί αρκετά, όπως θα θέλαμε. Είναι ο παράφορος έρωτας που είναι πολύ όμορφος και δυνατός, αλλά σημαίνει να είσαι ερωτευμένος με τρόπο υπερβολικό.
Και είναι πολύ όμορφο συναίσθημα, αλλά γενικά δεν διαρκεί πολύ. Κι έπειτα, υπάρχει το «είμαι κανονικά ερωτευμένος» – αυτό που περιγράψαμε ως τώρα και που είναι ευχάριστο.
Γνωρίζοντας ότι ν” αγαπάς είναι η ύπαρξη μιας ερωτικής σχέσης. Στην αρχή είμαστε πολύ ερωτευμένοι, καμιά φορά  παθιασμένα ερωτευμένοι -όχι πάντα- και στη συνέχεια, μετά από κάποιο διάστημα, κάποιους μήνες, κάποια χρόνια, αυτό κατευνάζεται κάπως.
Είτε σταματάει γιατί τελείωσε, είτε αυτό το συναίσθημα μεταμορφώνεται σε ένα συναίσθημα πολύ πιο ήρεμο και που μας κάνει να υποφέρουμε λιγότερο και πρόκειται για την αγάπη. Αγαπάμε. Απλά.
Ρ.Ντ: Στα άρθρα σας αναφέρεστε συχνά στην ευγενή αγάπη. Είναι κρίμα κατά τη γνώμη μου που ιστορικά οι Βούλγαροι άνδρες δε είχαν αυτήν την εμπειρία…
D.L: Είναι καταπληκτικό για μια γυναίκα να έχει αγαπηθεί με ευγενικό τρόπο. Το συνάντησα αυτό στους εφήβους, αλλά για τον εξής λόγο: έχουν ανάγκη να περάσουν από στάδια, να έχουν χρόνο, πριν να συναντήσουν αληθινά μια γυναίκα, πριν να την πλησιάσουν, να την αγγίξουν φυσικά, να την φιλήσουν, και μετά να κάνουν έρωτα – χρειάζονται στάδια έτσι, χρειάζονται χρόνο.
Γιατί; Γιατί τους φοβίζει. Τα νεαρά κορίτσια φοβούνται επίσης. Αλλά οι νέοι άνδρες πράγματι έχουν στην περίπτωση αυτή ανάγκη από απόσταση, από ποίηση, από τραγούδια. Ο ευγενής έρωταςήταν η αγάπη, η ποίηση, η μουσική. Ήταν ποιήματα τραγουδισμένα ταυτόχρονα, αυτό μπορούσε να διαρκέσει πολύ καιρό και ήταν κωδικοποιημένο σε στάδια. Δεν γνωρίζω πως είναι οι άνδρες στη Βουλγαρία, αλλά οι άνδρες είναι παντού οι ίδιοι.
Οι άνδρες έχουν δύο ρεύματα- το ερωτικό ρεύμα και το σεξουαλικό ρεύμα – αλλά όπως έλεγα, είναι πολύ πιο επείγον για τον άνδρα να καταπραΰνει την σεξουαλική του ένταση, δηλαδή όταν έχει επιθυμία για μια γυναίκα θα κάνει όλα όσα μπορεί για να αποκτήσει αυτό που θέλει από εκείνη- να έχει μια σεξουαλική σχέση μαζί της, να πάρει ευχαρίστηση από αυτή. Ενώ οι γυναίκες μπορεί να διαφέρουν.
Οι άνδρες στη Δυτική Ευρώπη, ναι, μπορεί να είναι περιποιητικοί, να προσφέρουν λουλούδια, αλλά το να γράφουν ποιήματα είναι σπάνιο. Μόνο οι ποιητές το κάνουν αυτό, οι ποιητές και οι έφηβοι.
Αλλά εγώ έχω δει αρκετούς ενήλικες σε όλες τις ηλικίες -στα 40, 50 ακόμη και 60 χρόνια- να ερωτεύονται ξανά μια γυναίκα και σε εκείνη τη φάση μοιάζουν λίγο στους εφήβους, γράφουν ποιήματα, φαντασιώνονται τόσα πράγματα για τη γυναίκα που αγαπούν και πλησιάζουν λιγάκι την ευγενή αγάπη. Αλλά η ευγενής αγάπη ξεχάστηκε στον 12ο- 13ο αιώνα, κυρίως στη Γαλλία και την Ισπανία. Έχω συζητήσει γι’ αυτό το θέμα με Άραβες συναδέλφους οι οποίοι ισχυρίζονται ότι υπάρχει κάτι αντίστοιχο στις χώρες της Β. Αφρικής στο επίπεδο της ποίησης, ακριβώς λίγο πριν, κατά το 10ο αιώνα.
Ρ.Ντ: Από εκεί ίσως προέρχεται το ρητό «Η γυναίκα αγαπά με τα αυτιά, ο άνδρας με τα μάτια».
D.L: Όχι, διότι και στις γυναίκες αρέσει να τις κοιτάζουν. Τους αρέσει πολύ να τους μιλάμε: «πες μου ότι μ” αγαπάς, πες μου λόγια αγάπης«. Η γυναίκα είναι: «πες μου πως μ” αγαπάς». Αλλά τους αρέσουν επίσης τα βλέμματα που τους αποθέτουν οι άνδρες, η προσοχή με την οποία παρατηρούν ότι είναι όμορφες, ελκυστικές, θελκτικές…
Αλλά όπως σας έλεγα, ο έρωτας είναι μια ιστορία φαντασιωσική, δηλαδή ερωτευόμαστε μια εικόνα, την εικόνα του άλλου, όχι αυτό που είναι ο άλλος, αλλά αυτό που φανταζόμαστε ότι είναι. Αυτό είναι το δράμα του έρωτα. Μιλάτε για ποιητές αλλά είναι ο Αραγκόν που έλεγε, επίσης: «Δεν υπάρχει ευτυχισμένος έρωτας». Και τελικά είναι αλήθεια, γιατί πάντοτε τελειώνει άσχημα, οι ερωτικές ιστορίες, δεν τελειώνουν όπως τέλος πάντων θα θέλαμε.
Ρ.Ντ: Ναι, με χωρισμό, ή με γάμο…
D.L: Ναι, ή με αυτό το γνωστό συναίσθημα που ανακάλεσα: την αγάπη. Όχι το πάθος, όχι το ερωτικό συναίσθημα, αλλά την αγάπη που είναι πιο ήρεμη, η οποία μπορεί να ευχαριστεί ταυτόχρονα.
Κατά τη γνώμη μου συνιστά τον καλύτερο τρόπο να τελειώσει μια ερωτική σχέση. Να ερωτεύεσαι μέσα στην αγάπη. Μια αγάπη λογική, ήρεμη, λιγότερο βίαιη, λιγότερο υπερβολική, η οποία όμως επιτρέπει σε δυο ανθρώπους να συνεχίζουν να έχουν οικειότητα, να ζουν μαζί, ενδεχομένως να αποκτήσουν παιδιά, γιατί όχι;
Ρ.Ντ: «Ο έρωτας» (l“ amour) και «ο θάνατος» (la mort) -δυο λέξεις σχεδόν ομόηχες στα γαλλικά…
D.L: Ναι, στα γαλλικά γίνονται λογοπαίγνια με αυτές τις λέξεις. Είναι αλήθεια ότι ο έρωταςπαραπέμπει στο θάνατο. Στα γαλλικά υπάρχει μια έκφραση – όταν έχουμε μια ερωτική επαφή και έχουμε οργασμό, μια κάποια στιγμή κατά την οποία χανόμαστε ανάμεσα σε δυο επίπεδα, είμαστε κουρασμένοι, αλλά αισθανόμαστε όμορφα, το αποκαλούμε αυτό «μικρό θάνατο».
Και υπάρχει μεγάλη σχέση ανάμεσα στον έρωτα και το θάνατο: είναι ότι ενδεχομένως οέρωτας επίσης συνιστά μια προσέγγιση του θανάτου, με την έννοια ότι αντιλαμβανόμαστε πως αν και έχουμε την ψευδαίσθηση να είμαστε δυο, είμαστε αποφασιστικά μόνοι. Και αυτό συναντά το γεγονός ότι όταν πεθαίνουμε είμαστε μόνοι, πάντοτε, ακόμα κι αν είμαστε περιτριγυρισμένοι από άλλους στις καλύτερες των περιπτώσεων, είμαστε μόνοι στο θάνατο. Αυτό δείχνει τα όρια της ύπαρξής μας, τα όρια του τι μπορούμε να περιμένουμε από τη ζωή.
Ρ.Ντ: Και ποια είναι η σημασία που αποδίδετε στο βλέμμα του πατέρα ώστε να το τοποθετείτε στον τίτλο του βιβλίου σας;
D.L: Μια γυναίκα δεν κατασκευάζεται μέσα σε μια μέρα. Η θηλυκότητα μεταδίδεται από τη γυναίκα καταρχήν, δηλαδή από τη μητέρα, σ” αυτήν θέλει να μοιάσει το κορίτσι συνειδητά ή ασυνείδητα, με αυτήν θέλει να ταυτιστεί.
Αλλά για να ανθίσει, ένα κορίτσι χρειάζεται τον πατέρα του, να αγαπηθεί μέσα στο βλέμμα του πατέρα του. Η εφηβεία είναι μια ιδιαίτερη φάση για τη νεαρή κοπέλα, γιατί στην εφηβεία αυτό που έχει σημασία για εκείνη είναι να μπορέσει να αναγνωρίσει ο πατέρας ότι έγινε γυναίκα.
Και ο πατέρας έχει, χοντρικά, δυο- τρεις πιθανές στάσεις: είτε δεν βλέπει, κάνει ότι δεν βλέπει ότι η κόρη του έγινε γυναίκα, δεν την αναγνωρίζει ως τέτοια, κάτι που είναι δραματικό για το κορίτσι. Είτε αντίθετα, την αναγνωρίζει, της αναγνωρίζει πολλά πράγματα, έχει ένα βλέμμα σχεδόν επιθυμίας για την κόρη του, κι εκεί συναντάμε φαντασιωτικά την αιμομιξία, είναι σοβαρό για το κορίτσι να το συναισθανθεί αυτό.
Είτε έχει μια ενδιάμεση θέση η οποία θα ήταν ιδανική, ένα βλέμμα που λέει: «βλέπω ότι έγινες μια νεαρή κοπέλα, μια νέα γυναίκα και σε αναγνωρίζω, μπορείς να αρέσεις και θα αρέσεις και θα βρεις μια μέρα ένα αγόρι ή έναν άνδρα που θα σου αρέσει και με τον οποίο θα έχεις μια όμορφη ιστορία, αλλά αυτός όπως και να “χει δε θα είμαι εγώ, θα είναι ένας άλλος άνδρας».
Ο πατέρας της δίνει ένα διαβατήριο για τη γυναικεία θέση. Και αυτό παρέχει μεγάλη εμπιστοσύνη στη νεαρή κοπέλα η οποία ανακαλύπτει ότι μπορεί να στηριχτεί σε αυτήν την εμπιστοσύνη, έχοντας μέσα της γαλήνη θα μπορέσει να πάει προς τον άλλο.
Είναι αλήθεια, πράγματι, σχετικά με τις μετέπειτα ερωτικές επιλογές των γυναικών, θα επιλέξουν κάποιον σε αναφορά με την πατρική φιγούρα, θετικά ή αρνητικά. Είτε κάποιον που του μοιάζει (όχι αναγκαστικά στην εξωτερική εμφάνιση, αλλά κάποιον που έχει το ίδιο πνευματικό γούστο, ή στον τρόπο ζωής του, ή που έχει ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό που είναι μέρος της προσωπικότητάς του, κτλ).
Είτε αντιθέτως κάποιον εντελώς διαφορετικό. Υπάρχουν υπερβολικές περιπτώσεις, σε σημείο που μια γυναίκα να βρίσκει έναν άνδρα από διαφορετική χώρα, κουλτούρα, και μάλιστα με διαφορετικό χρώμα, μόνο και μόνο για να είναι σίγουρη πως δεν θα ξαναπέσει πάνω στον πατέρα της.
Τόσο μακριά από τον πατέρα που κυρίως δεν του μοιάζει. Και υπάρχουν άλλες γυναίκες που αναζητούν με επαναληπτικό τρόπο να βρουν έναν πατέρα, μέσω των ανδρών τον δικό τους πατέρα, κάτι που δε μπορεί παρά να αποτύχει γιατί στην ουσία έχουν κρατήσει μια εικόνα τελείως εξιδανικευμένη για τον πατέρα τους, δεν τον έχουν αποκαθηλώσει από το βάθρο της παιδικής ηλικίας. Δεν μπορούν παρά να απογοητεύονται από έναν άνδρα, αφού όπως και να “χει δε θα μπορέσει ποτέ να φτάσει το επίπεδο στο οποίο εκείνες έχουν τοποθετήσει τον πατέρα τους.
Και η ψυχική δουλειά που κάθε γυναίκα πρέπει να κάνει κατά τη διάρκεια της εφηβείας ειδικότερα, είναι να επανατοποθετήσει τους γονείς στη θέση τους, δηλαδή να γίνει ο πατέρας ένας άνδρας όπως οι άλλοι, όχι ο φοβερός, παντοδύναμος πατέρας που τα ξέρει όλα. Ώστε να μπορέσει, στη συνέχεια, να στραφεί προς τους άνδρες και να τους αγαπήσει «κανονικά».
 Περίληψη
  • Κάθε αγάπη παραπέμπει στον πρωταρχικό δεσμό μητέρας -παιδιού.
  • Στη γυναίκα αρέσει να αγαπιέται από έναν άνδρα. Στον άνδρα αρέσει να αγαπάει μια γυναίκα.
  • Στην αγάπη ο Άλλος έρχεται να συμπληρώσει τις ελλείψεις μας.
  • Ο κεραυνοβόλος έρωτας αποτελεί έναν τρόπο κατά τον οποίο δυο άνθρωποι επιστρέφουν στην παιδική ηλικία την ίδια στιγμή.
  • Ο καλύτερος τρόπος να τελειώσει μια ερωτική σχέση είναι με μια αγάπη λογική, ήσυχη, λιγότερο βίαιη, λιγότερο υπερβολική η οποία όμως επιτρέπει στους δυο να έχουν οικειότητα, να ζουν μαζί.
  • Στην αγάπη και στο θάνατο είμαστε αποφασιστικά μόνοι.
  • Οι γυναίκες επιλέγουν το αντικείμενο της αγάπης σε συνάρτηση με την πατρική φιγούρα- θετικά ή αρνητικά.
  • Για να ανθίσει, η θηλυκότητα χρειάζεται ένα βλέμμα αγάπης από τον πατέρα.

Ο Didier Lauru είναι Γάλλος ψυχίατρος και ψυχαναλυτής.
Didier-Lauru.jpg
Είναι διευθυντής του ιατρο-παιδαγωγικού κέντρου «Etienne Marcel», το οποίο έχει ιδρυθεί από τηFrançoise Dolto (εμβληματική φιγούρα της γαλλικής ψυχανάλυσης) όπου γίνεται θεραπεία παιδιών από 0 έως 20 χρόνων. Ιδιωτικά, ο Δρ. Lauru εργάζεται θεραπευτικά κυρίως με ενήλικες. Είναι συγγραφέας βιβλίων με 2-3 κύρια θέματα, εκ των οποίων η εφηβεία και η αγάπη. Το τελευταίο του βιβλίο με τίτλο «Πατέρας- κόρη. Μια ιστορία του βλέμματος» αναλύει τις σχέσεις ανάμεσα στους πατέρες και τις κόρες και τις δυσκολίες που μπορεί να προκύπτουν στις μετέπειτα ερωτικές ή συναισθηματικές σχέσεις των γυναικών.
Συνέντευξη στη Ροζαλίνα Ντότσεβα
Μετάφραση: Ελπίδα Μαρκοπούλου, Ψυχολόγος, D.E.A.

Έρμαν Έσσε - Για την αγάπη και τον έρωτα

Έρμαν Έσσε - Για την αγάπη και τον έρωτα
Συγγραφέας και µύστης, ο Έρμαν Έσσε γράφει απλά και κατανοητά για τα καίρια ερωτήματα της ανθρώπινης ύπαρξης. Τα αποφθέγματά του για τον έρωτα, την αγάπη, το φόβο, το μίσος και την κοινωνία, αποτυπώνονται στο εγχειρίδιο του Άλαν Πέρσι, Έρμαν Έσσε: "66 μαθήματα καθημερινής σοφίας", ο οποίος αναλύει τον Έσσε και προσφέρει τη δική του οπτική, για µια ζωή λιγότερο περίπλοκη και πιο ουσιώδη.
Τρία αποσπάσματα για την αγάπη και τον έρωτα.
«ΧΩΡΙΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΓΑΠΗ-ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΓΑΠΗ ΑΛΗΘΙΝΑ ΒΑΘΙΑ».
Το δημοφιλές παραμύθι του Χανς Κρίστιαν Άντερσεν, Το Ασχημόπαπο, έχει ως ερμηνευτικό κλειδί για τον ενήλικο αναγνώστη την αναζήτηση του εαυτού. Το ασχημόπαπο γεννιέται ανάμεσα σε άλλα παπάκια, όμως είναι διαφορετικό. Δεν το αναγνωρίζουν ως ίδιο με εκείνα και το απορρίπτουν. Προσπαθεί να τα κάνει να το αγαπήσουν, ελπίζει να γίνει σαν εκείνα, αλλά δε μπορεί, γιατί στο βάθος είναι διαφορετικό. Νιώθει κατώτερο και περιφρονημένο και πασχίζει να γίνει αποδεκτό.
Αλλά, όσο το ασχημόπαπο δεν ανακαλύπτει την ταυτότητά του, δε βρίσκει την αγάπη -όσο δεν ανακαλύπτει πως είναι κύκνος και δεν αποδέχεται αυτό που είναι, δε μπορεί να αγαπήσει αληθινά, ούτε να αγαπηθεί.
Η αναζήτηση αποδοχής από το ασχημόπαπο ξεκινάει με κατεύθυνση προς τα έξω, καθώς προσπαθεί να ενταχθεί, θέλει να είναι κάτι που δεν είναι. Αλλά, στην περίπτωση του παραμυθιού, το ασχημόπαπο δεν ξεγελάει με τη θέλησή του, απλώς βρίσκεται σε αυτήν την κατάσταση χωρίς να ξέρει το γιατί. Πρέπει να ξεκινήσει μια πορεία που θα το οδηγήσει να ανακαλύψει ποιο είναι, και αυτό θα του επιτρέψει να βρει την αγάπη των άλλων.
Πολλοί άνθρωποι προσπαθούν να δείχνουν κάτι που δεν είναι, είτε γιατί νομίζουν πως αυτό θέλουν οι άλλοι είτε γιατί δεν τους αρέσει το πώς είναι. Είναι εξαρτημένοι από τη γνώμη των άλλων και χρειάζονται απελπισμένα την επιδοκιμασία τους.
Όμως, η αληθινή αγάπη δε γεννιέται από τη στέρηση, με το να περιμένουμε να καλύψει ο άλλος τα εσωτερικά μας κενά ή να μας πει τι πρέπει να κάνουμε.
Αγαπάμε κάτι αληθινά, μόνο αποδεχόμενοι αυτό που είναι. Μόνο αν αποδεχτούμε τον εαυτό μας όπως είναι, συμπεριλαμβανομένων των πληγών μας, θα μπορέσουμε να είμαστε κύριοι της ζωής μας.
Και γι' αυτό πρέπει πρώτα να γνωρίσουμε τον εαυτό μας. Κι έτσι, οι άλλοι θα μπορέσουν να αγαπήσουν το πρόσωπο που πραγματικά είμαστε και όχι ένα προσωπείο που έχουμε δημιουργήσει.
Ένα γνωστό τάνγκο με στίχους του Κάρλος Αντρές Μπαρ λέει: «Δε θα μπορέσω να γίνω καλύτερος, αν και το θέλεις αφού με παροτρύνεις ν' αλλάξω, δε θα μπορέσω να γίνω καλύτερος, αν και το θέλω, και για τη δική σου αγάπη και για τη δική μου. Αγάπα με όπως είμαι, με την αγάπη μου και τα πιστεύω μου, αγάπα με όπως είμαι, με την ενοχή μου και τη μνησικακία μου, μην περιμένεις από μένα, για να μ' αγαπήσεις, να πάψω να είμαι εγώ».
«Ο ΕΡΩΤΑΣ ΜΑΣ ΚΑΝΕΙ ΝΑ ΥΠΟΦΕΡΟΥΜΕ, ΑΛΛΑ ΟΣΟ ΠΙΟ ΠΑΡΑΔΟΜΕΝΟΙ ΤΟΝ ΥΠΟΜΕΝΟΥΜΕ, ΤΟΣΟ ΠΙΟ ΔΥΝΑΤΟΥΣ ΜΑΣ ΚΑΝΕΙ».
Ο άγγλος ποιητής Άλφρεντ Τέννυσον είπε: «Καλύτερα να έχεις ερωτευτεί και να έχεις χάσει παρά να μην έχεις ερωτευτεί ποτέ».
Και το να γνωρίσεις τον έρωτα, ακόμα και με τον κίνδυνο να τον χάσεις ή να πονέσεις εξαιτίας του, είναι η πιο υπέροχη εμπειρία που μπορεί να βιώσει η ψυχή. Όταν νιώθουμε ερωτευμένοι, η ψυχή μας ανοίγεται και τολμάμε πράγματα που πριν ούτε που τα ονειρευόμασταν.
Όπως είπε ο Πλάτων: «Δεν υπάρχει άνθρωπος τόσο δειλός, που να μη μπορεί να μεταμορφωθεί σε ήρωα χάρη στον έρωτα».
Ξαναγυρνώντας στον Σιντάρτα, στην αρχή της αναζήτησής του, είναι τόσο επικεντρωμένος στο να βρει τον Θεό και το νόημα της ύπαρξής του, που δε γνωρίζει την αληθινή αγάπη, παρόλο που έχει μοιραστεί το χρόνο του με την ωραία Καμάλα και την έχει ερωτευτεί. Ωστόσο, στο τέλος του ταξιδιού του γνωρίζει τον γιο του και τότε ανακαλύπτει ένα συναίσθημα που αγνοούσε.
Βιώνει μια αγάπη που δεν προέρχεται από την επιθυμία ή την ανάγκη, μια αγάπη αγνή και απόλυτη, που τον ωθεί να φροντίζει και να προστατεύει το παιδί του. Αυτό το είδος αγάπης είναι ένα μεγάλο δώρο που μας γεμίζει την καρδιά, αλλά παράλληλα μπορεί να κουβαλάει και πόνο. Κάθε σχέση γονέα-παιδιού συνεπάγεται ένα βαθμό πόνου και ανησυχίας.
Ανησυχούμε σημαίνει νοιαζόμαστε για κάτι προκαταβολικά, δηλαδή προτού αυτό συμβεί, ενδιαφερόμαστε να προλάβουμε τα γεγονότα, υποφέρουμε για κάτι που ακόμα δεν έχει συμβεί, αλλά που φοβόμαστε ότι μπορεί να συμβεί.
Το μόνο αντίδοτο στην ανησυχία είναι η ενασχόληση με κάτι. Όταν δινόμαστε ενεργά σε κάτι, δε μένει πια καιρός ούτε χώρος για ανησυχία.
Ο ώριμος έρωτας πρέπει να συνεπάγεται περισσότερη ενασχόληση με τον άλλο και λιγότερη ανησυχία. Να ζούμε τη σχέση και την αγάπη στο εδώ και στο τώρα.
Αν ασχολούμαστε με τον άλλο, αντί να ανησυχούμε, θα εξοικονομήσουμε πολύτιμη ενέργεια, που τη σπαταλάμε φτιάχνοντας καταστροφικά σενάρια.
Όταν έρθουν τα προβλήματα, αν έρθουν, τότε θα τα βάλουμε σε πρώτο πλάνο, όχι πριν. Με την ανησυχία δεν αποτρέπονται ούτε ο δικός μας πόνος ούτε του άλλο. Η ενασχόληση με τον άλλο είναι το μόνο χρήσιμο.
«ΕΥΤΥΧΙΑ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΑΓΑΠΗ, ΤΙΠΟΤΕ ΑΛΛΟ. ΟΠΟΙΟΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΓΑΠΑΕΙ, ΕΙΝΑΙ ΕΥΤΥΧΗΣ».
Ο Έρμαν Έσσε κλείνει το βιβλίο του Σιντάρτα, μόλις ο ήρωάς του βρίσκει την απόλυτη ειρήνη, μόλις ανακαλύπτει το σημαντικότερο που υπάρχει: την αγάπη.
Συλλαμβάνει το νόημα της ζωής, του κόσμου, του ανθρώπου -ανακαλύπτει ότι τα πάντα είναι ενωμένα και γι' αυτό μπορεί να τα αγαπήσει όλα, με μια αγάπη αγνή, πλήρη και απόλυτη, χωρίς να εκφέρει κρίσεις ή απόψεις.
Θυμάμαι ένα καθηγητή φιλοσοφίας που έλεγε πάντα ότι υπάρχει μια μεγάλη διαφορά ανάμεσα στη φράση «σ' αγαπώ, γιατί σε χρειάζομαι» και σ' εκείνη που λέει «σε χρειάζομαι, γιατί σ' αγαπώ».
Και στις δύο φράσεις έχουμε μια ερωτική εξομολόγηση, όμως δείχνουν και οι δύο στ' αλήθεια έρωτα; Η Λουίζ Μ. Νόρμαν έχει πει ότι «το μυστικό της ευτυχίας βρίσκεται μάλλον στο να τη χαρίζεις παρά στο να την περιμένεις».
Το να περιμένουμε να αγαπηθούμε μόνο απογοήτευση μπορεί να μας φέρει και μια σταδιακή αποψίλωση της ικανότητάς μας να αγαπάμε. Αυτή η άποψη για τον έρωτα μας κάνει να βάζουμε όρους, να ζητάμε ανταλλάγματα, να υπολογίζουμε κινδύνους, σαν να είναι η αγάπη επιχείρηση.
Η απάντηση είναι πάντα έξω από μας και πρέπει να έρθει σε μας. Δεχόμαστε κριτικές και πιέσεις για να αποδείξουμε την αγάπη αυτή, όταν ίσως η αγάπη δε μπορεί να αποδειχτεί, αλλά μόνο να δείξει.
Ίσως η κυριότερη διαφορά ανάμεσα στην αγάπη που αναφέρει ο Έσσε και στο πώς την αντιλαμβανόμαστε εμείς είναι ο τρόπος που μιλάμε γι' αυτή. Θέλουμε να μας αγαπούν. Θέλουμε ν' αγαπάμε. Ενδυόμαστε τον κτητικό έρωτα, τον βιαστικό, τον αναγκαίο.
Όμως η τέχνη του αγαπάν είναι κάτι πολύ πιο ευρύ, πιο αγνό και πιο απροσδιόριστο.
Ο Έσσε έλεγε: «Όσο λιγότερο πιστεύω, γενικά, στην εποχή μας, όσο περισσότερο νομίζω ότι βλέπω την ανθρωπότητα να εκφυλίζεται και να μαραίνεται, τόσο λιγότερο σκέφτομαι την επανάσταση ως φάρμακο γι' αυτή την παρακμή και τόσο περισσότερο πιστεύω στη μαγεία τηςαγάπης».
Ο Έκχαρτ Τόλλε σχολιάζει ότι η αγάπη ως διαρκής κατάσταση είναι πολύ σπάνια και περιορισμένη, τόσο σπάνια, όσο ο ευσυνείδητος άνθρωπος. Ίσως γι' αυτό πρέπει ν' αρχίσουμε από ένα προκαταρκτικό στάδιο: να αφυπνιστούμε και να τολμήσουμε να βυθοσκοπήσουμε το ποιοι είμαστε και τι αναζητάμε.

Πηγή: doctv.gr

Ειδικό Εποχικό Βοήθημα έως 916 ευρώ - Ποιοι το δικαιούνται

Ειδικό Εποχικό Βοήθημα έως 916 ευρώ - Ποιοι το δικαιούνται

Την 01/10/2014 ξεκινά ηλεκτρονικά η υποβολή των αιτήσεων (εκτός ΚΕΠ) για την καταβολή του ειδικού εποχικού βοηθήματος στις επαγγελματικές κατηγορίες εργαζομένων, που περιλαμβάνονται στην παρ. 1 του άρθρου 22 του Ν. 1836/89 όπως ισχύει.
Η λήξη υποβολής των αιτήσεων για την καταβολή του ειδικού εποχικού βοηθήματος ορίζεται η 01/12/2014.
Δικαιούχοι του ειδικού εποχικού βοηθήματος είναι τα άτομα που παρέχουν την εργασία στην Ελλάδα, εφ' όσον υπάγονται στην υποχρεωτική ασφάλιση του ΙΚΑ – ΕΤΑΜ και ασκούν ένα από τα πιο κάτω επαγγέλματα. Συγκεκριμένα αυτά του οικοδόμου, λατόμου, ασβεστοποιού, πλινθοποιού, αγγειοπλάστη, δασεργάτη, ρητινοσυλέκτη, καπνεργάτη, μουσικού μέλους του οικείου επαγγελματικού σωματείου, υποδηματεργάτη, μισθωτού ναυπηγοεπισκευαστικης ζώνης, χειριστή εκσκαπτικών, ανυψωτικών, οδοποιητικών, γεωτρητικών μηχανημάτων, ηθοποιού, τεχνικού κινηματογράφου και τηλεόρασης, χείριστη και βοηθού χείριστη κινηματογράφου, ελεγκτή κινηματογράφου και θεάτρου, ταμία κινηματογράφου και θεάτρου , μισθωτού τουριστικού και επισιτιστικού κλάδου και σμυριδεργάτη.
Επίσης σύμφωνα με την διάταξη του Ν. 3762/09 - ΜΕΡΟΣ Β - ΚΕΦ. Α - ΑΡΘΡΟ 14 παρ. 1 (ΦΕΚ 75 Α/15-5-2009) δικαιούχοι είναι και οι μισθωτοί της ναυπ/κής ζώνης, εφόσον υπάγονται στην υποχρεωτική ασφάλιση του ΙΚΑ – ΕΤΑΜ , όταν παρέχουν την εργασία τους σε επιχειρήσεις με έδρα στην Ελλάδα και δραστηριότητες σε μία ή περισσότερες χώρες – μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Συνταξιούχοι, οι οποίοι υπέβαλαν αίτηση συνταξιοδότησης μέχρι και την 10/9/2014, που κατά το έτος 2013 ασκούσαν ένα από τα παραπάνω επαγγέλματα και έχουν τις προϋποθέσεις για την λήψη του βοηθήματος έτους 2014, δικαιούνται το εποχικό βοήθημα εφ' όσον η σύνταξη που λαμβάνουν (κύρια και επικουρική) είναι μικρότερη από την κατώτερη σύνταξη που χορηγεί το ΙΚΑ – ΕΤΑΜ και η οποία για το έτος 2014 ανέρχεται στο ποσό των 486,84 €.
Όσοι καθίστανται συνταξιούχοι από 11/9/2014 και μετά, και πληρούν τις προϋποθέσεις, είναι δικαιούχοι του βοηθήματος.
Περισσότερα εδώ

Νονοι και δωρα (ιδεες)

  Ένα από τα πιο σημαντικά  δώρα  που πρέπει να κάνετε στα βαφτιστήρια σας είναι η πασχαλινή λαμπάδα. Συμβολίζει την Ανάσταση του Κυρίου, τη...