15 δοκιμασμένα τρικ που μειώνουν την πείνα

Μείωσε το αίσθημα πείνας και πάψε να τσιμπολογάς με απλές και εύκολες λύσεις.

Αν πεινάς όλη τη μέρα ενώ κάνεις διατροφή και κάνεις παρασπονδίες θα πρέπει να βρεις τρόπο να νιώσεις το αίσθημα του κορεσμού. Δε θέλει κόπο αλλά τρόπο. Ακολούθησε αυτά τα 15 tips και θα δεις μεγάλες αλλαγές αν τα εφαρμόσεις!

1. Να πίνεις νερό

Είναι γενικά γνωστό ότι όταν πεινάς και πιεις νερό, το... γουργουρητό μειώνεται. Πολλές φορές, μάλιστα, συμβαίνει να διψάμε και να ξεγελιόμαστε νομίζοντας ότι πεινάμε.

2. Να πίνεις καφέ και τσάι

Εκτός από νερό δοκίμασε να πιεις καφέ ή τσάι χωρίς, ωστόσο, να έχεις προσθέσει ζάχαρη.

3. Κατανάλωσε φυτικές ίνες

Τροφές όπως το αλεύρι βρώμης, το ψωμί ολικής άλεσης και το καστανό ρύζι έχουν υψηλή περιεκτικότητα σε φυτικές ίνες με αποτέλεσμα να νιώθεις το αίσθημα κορεσμού και να μην πεινάς σύντομα. Μια ακόμη πηγή φυτικών ινών είναι το Glucomannan το οποίο παράλληλα συμβάλλει και στην αντιμετώπιση της δυσκοιλιότητας.

Είναι το μοναδικό συμπλήρωμα διατροφής για το οποίο η Ευρωπαϊκή ένωση έχει εγκρίνει τον ισχυρισμό ότι προκαλεί μείωση του σωματικού βάρους.

4. ΟΧΙ στη ζάχαρη

Απόφυγε τη ζάχαρη όπως και τα προϊόντα που την περιέχουν. Πες "όχι" σε λευκό ψωμί και ρύζι, καθώς και σε ποτά τα οποία θα σου εκτινάξουν την ινσουλίνη στα ύψη άρα και το αίσθημα της πείνας θα είναι έντονο.

5. Να τρως πρωινό

Το πρωινό είναι το βασικότερο γεύμα της μέρας αφού σε κάνει να νιώθεις χορτάτη για αρκετές ώρες με αποτέλεσμα να μην τσιμπολογάς μέχρι το μεσημεριανό.

6. Ναι στα λαχανικά

Τα λαχανικά είναι γεμάτα φυτικές ίνες και δεν έχουν πολλές θερμίδες.

7. Κατανάλωσε πρωτεΐνη

Η πρωτεΐνη μειώνει δραστικά την όρεξη και την πείνα.

8. Ναι και στα ροφήματα πρωτεΐνης

Τα συγκεκριμένα ροφήματα κατανάλωσε τα ως σνακ μέσα στη μέρα, το πολύ δύο καθημερινά.

9. Προτίμησε υγιεινά λίπη

Όταν λέμε υγιεινά λίπη εννοούμε ξηρούς καρπούς, ελαιόλαδο, ψάρι και φυστικοβούτυρο.

10. Καλύτερα στερεά τροφή παρά υγρή

Τα τρόφιμα σε στερεά μορφή προσφέρουν μεγαλύτερη αίσθηση κορεσμού από εκείνα που είναι σε υγρή μορφή.

11. Φρούτα αντί για χυμούς

Οι χυμοί ξεγελούν και μπορείς να ξεφύγεις εύκολα στην ποσότητα κατανάλωσης.

12. Να τρως αργά

Όσο και αν βιάζεσαι, φρόντισε να τρως αργά ώστε να νιώσεις χορτασμένη.

13. Το κόλπο της τσίχλας

Αν πεινάς αρκετά και δεν είναι η ώρα για το γεύμα σου, μάσησε τσίχλα καθώς θα σου μειώσει την όρεξη.

14. Πάρε συμπληρώματα διατροφής

Θα σε βοηθήσουν να νιώσεις χορτασμένη και έχουν ελάχιστες θερμίδες. Προτίμησε το Glucomannan το οποίο θα λαμβάνεις μισή ώρα πριν το φαγητό, μαζί με δύο ποτήρια νερό.

15. Κοιμήσου

Σαν έσχατη λύση προσπάθησε να κοιμηθείς ώστε να μην τσιμπολογήσεις. Άλλωστε ο ύπνος βοηθά στο χάσιμο των κιλών.

Πηγή : Ladylike

ΝΕΟΣ ΚΩΔΙΚΑΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ!

Μ. Βαμβουνάκη: Τα ψυχολογικά προβλήματα προκαλούν εγωισμό ή το αντίστροφο;

Ήταν μια γυναίκα που ήθελε να δίνει πολλές εξηγήσεις. Αφού διατύπωνε στον συνομιλητή της εκείνο που είχε να του πει, την κυρίευε κατόπιν το άγχος μήπως δεν του το εξήγησε όσο πρέπει σωστά. Μήπως δεν την καταλάβει, μήπως τον μπερδέψει, μήπως φταίει η ίδια για μια τυχόν κακή συνεννόηση. Έτρεμε τις παρεξηγήσεις, την άρνηση, κατά βάθος την απόρριψη.

Ασφαλώς αναστατωνόταν πολύ περισσότερο όταν ο απέναντι την ενδιέφερε ιδιαίτερα. Στις περιπτώσεις μάλιστα που υπήρχε ερωτικό στοιχείο ανάμεσα σ' εκείνη και στον άλλο, αυτού του είδους το άγχος εξελισσόταν σε ξέφρενο.

Γενικώς υπήρχαν περιπτώσεις που η στάση της γινόταν εξαιρετικά προβληματική. Τηλεφωνούσε συνέχεια, έστελνε σημειώματα, μηνύματα στο κινητό, παρακαλούσε για μια συνάντηση με σκοπό να διευκρινίσει σαφέστερα όσα είχε πει και ξαναπεί, να συμπληρώσει κάτι βασικό, να κάνει ακόμη μια υποσημείωση.

Υπέφερε όταν επανεξέταζε στο μυαλό της εκ των υστέρων μια φράση της, μια λέξη της, για να μην πω και το ύφος που φανταζόταν πως είχε· τα έβρισκε τώρα λαθεμένα, ανεπαρκή, συχνά γελοία, προσπαθούσε να υποθέσει πώς τα έχει εκλάβει ο άλλος, αγωνιζόταν να μπει στη σκέψη του. Ένα μεγάλο μέρος της καθημερινότητας της περνούσε με αυτό το κουραστικό βάσανο.

Νομίζω ότι οι χαρακτήρες οι οποίοι φοβούνται υπερβολικά την απόρριψη είναι απ' αυτούς που καταλήγουν να μιλούν και να επεξηγούν υπερβολικά. Εξηγούν ξανά και ξανά τη θέση τους, τον εαυτό τους, τη γνώμη τους, την πρόταση τους και, πιο αγχωμένα από όλα, τις προθέσεις τους.

Το ότι τείνουν έτσι πυρετωδώς να εξηγούν, να απολογούνται και να αναλύουν την άποψη τους δε σημαίνει πως είναι πάντοτε και ειλικρινείς. Θα έλεγα μάλιστα πως στη δική τους κατηγορία ανήκουν εκείνοι που, ανήσυχοι μήπως διαφανεί ένα ψέμα τους, μια ανακρίβεια, συχνότατα η υπερβολή και η μεγαλοποίηση που τείνουν να προσθέτουν, κάποια παραλλαγή έστω στο θέμα τους, μια πτυχή τους που κρύβουν, αγωνίζονται να πείσουν με λόγια πάρα πολλά, με εντονότερες εκφράσεις, με δραματικότητα που τους αρέσει να χρησιμοποιούν. Εφαρμόζουν συνειδητά ή ασυνείδητα την παλιά συνταγή: Αν σερβίρεις ένα ψέμα μαζί με πολλές, εντυπωσιακές αλήθειες, τότε θα το περάσεις πιο εύκολα.

Οι ανασφαλείς, οι εξαρτημένοι χαρακτήρες, έχουν μεγαλύτερη ανάγκη την πειθώ τους, την ένταση, το δράμα, τις επανειλημμένες διευκρινίσεις σε όσα ήδη έχουν εκφράσει. Δεν εμπιστεύονται τις εντυπώσεις που άφησαν, και οι εντυπώσεις που άφησαν έχουν τρομακτική σημασία για την ηρεμία τους. Η ανάγκη τους να τα καταφέρουν σε αυτό που υποστηρίζουν είναι βαριά ανάγκη, θεωρούν πως θα καταστραφεί ο κόσμος αν δε συμφωνήσει μαζί τους ο άλλος. Είναι σαν να βιώνουν κάθε λίγο τη διαδικασία μιας δίκης σε δικαστήριο, όπου τα πολυτιμότερα της ψυχής τους κρέμονται από την απόφαση.

Το θλιβερό είναι πως βιώνουν ως σοβαρή δίκη ακόμη και το πιο μηδαμινό ή φαιδρό ζήτημα που τίθεται. Δεν πρόκειται ακριβώς για διαπραγμάτευση σημαντικών ζητημάτων, αλλά για μια διαδικασία ψυχολογικής επιβίωσης. Δε ζουν δίχως απανωτές δικαιώσεις, επειδή είναι πρόσωπα εξόχως ενοχικά, βαθιά ανασφαλή, αλλά και βαριά εγωιστικά.

Το ζήτημα του εγωισμού, του εγωκεντρισμού, πάντα τίθεται όταν αναφερόμαστε σε ψυχολογικά προβλήματα και αναζητούμε κάποια ανακούφιση. Όπως καλός μου φίλος και γιατρός επαναλαμβάνει και το επαναλαμβάνω μετά κι εγώ: «Ας αφαιρέσουν οι νευρωσικοί κάτι από τον εγωισμό τους και θα γίνουν πολύ πιο εύκολα τα πράγματα».

Το ερώτημα αν μια ψυχολογική ασθένεια προκαλεί εγωισμό ή είναι ο εγωισμός που μας οδηγεί σε ψυχολογικά προβλήματα θα παραμένει ερώτημα στη σκέψη των πιο πολλών. Προσωπικά τολμώ να πω, από όση πείρα μάζεψα μελετώντας τον εαυτό μου και κοντινούς άλλους, πως προηγείται ο εγωισμός. Η εγωιστική ματιά μας στη ζωή και στις σχέσεις δυσκολεύει εξαιρετικά σχέσεις και ζωή, είναι φυσικό να οδηγεί σε εμπόδια και ήττες.

Και οι επαναλαμβανόμενες δυσκολίες, οι συνεχείς αποτυχίες, κάποια στιγμή κουράζουν και κλονίζουν το νευρικό σύστημα. Από εκεί και πέρα είναι φυσικό η δυσθυμία, η δυσφορία, η δυστυχία, ο θυμός και όσα ακολουθούν τις ματαιώσεις μας να επιβαρύνουν κι άλλο τη ροπή στον εγωκεντρισμό. Δύσκολα είμαστε επιεικείς και φιλάνθρωποι όταν είμαστε δυστυχισμένοι.

Απόσπασμα από το βιβλίο της Μάρως Βαμβουνάκη "Σιωπάς Για να Ακούγεσαι" Εκδόσεις Ψυχογιός

Πηγή: enallaktikidrasi.com

Να επιζητούμε συναναστροφή με ανθρώπους που μας κάνουν καλύτερους...

Οι άνθρωποι είναι σαν τα χημικά στοιχεία: όταν δύο από αυτά έρχονται σε επαφή, είτε αδρανούν είτε αντιδρούν. Στη δεύτερη περίπτωση αλλάζουν και τα δύο.

Πολλές φορές, μετά από μια βραδιά που περάσαμε μαζί με άλλους, λέμε: «Απόψε το κανιβαλίσαμε». Τι σημαίνει αυτό; Το αισθητικό μας επίπεδο έπεσε, η συμπεριφορά μας αλλοιώθηκε λόγω της ύπαρξής μας στο εσωτερικό μιας ομάδας. Η ομάδα εξασκεί μια μορφή πίεσης, μας κάνει όλους λίγο πολύ όμοιους, μας ισοπεδώνει.

Χρειάζεται προσοχή: όταν συναναστρεφόμαστε ανθρώπους, είτε γινόμαστε ίδιοι με αυτούς («Αν ο γείτονάς σου είναι βρόμικος, θα σε βρομίσει κι εσένα» λέει ο Επίκτητος) είτε εκείνοι ακολουθούν τους δικούς μας τρόπους. Οι περισσότεροι από μας δεν καταφέρνουμε να κατευθύνουμε τις συναναστροφές μας — αφηνόμαστε να μας κατευθύνουν εκείνες.

Η οχλοκρατία είναι η ακραία μορφή αυτής της συμπεριφοράς: το άτομο αποποιείται κάθε ευθύνη και συμπεριφέρεται σαν μέλος ενός κοπαδιού.

Λέει ο Βρετανός συγγραφέας Τέρρυ Πράτσετ: «Το IQ του όχλου ισούται με το IQ του πιο ηλιθίου που βρίσκεται μέσα σ' αυτόν διαιρεμένο διά του πλήθους του».

Συχνά παρασυρόμαστε από χυδαίες αντιλήψεις, χρησιμοποιούμε χυδαία γλώσσα, η αυτοάμυνά μας εξασθενεί. Κατά κάποιον τρόπο χάνουμε τον εαυτό μας — ο Όσκαρ Ουάιλντ έλεγε: «Να είσαι ο εαυτός σου, όλοι οι άλλοι ρόλοι είναι πιασμένοι».

Για να διατηρήσουμε τον εαυτό μας, χρειάζεται ένστικτο και αυστηρότητα στην επιλογή των ανθρώπων που μας περιβάλλουν. Χρειάζεται ένστικτο και αυστηρότητα στην επιλογή των συζητήσεων και των πράξεων στις οποίες συμμετέχουμε. Το ερώτημα είναι ένα: θα το έλεγα αυτό, θα έκανα το Α ή θα έκανα το Β αν ήμουν μόνος; Θα έλεγα το Α ή το Β, θα έκανα το Α ή το Β αν έπρεπε να αναλάβω ολόκληρη την ευθύνη;

Καλό είναι να μη συζητάμε πράγματα που είναι σημαντικά για μας με ανθρώπους που δεν γνωρίζουμε και δεν εμπιστευόμαστε. «Ου πάντα τοις πάσι ρητά» (δεν λέγονται όλα σε όλους) έγραφε ο Πυθαγόρας ο Σάμιος. Οι άνθρωποι μπορούν να παρερμηνεύσουν, να διαστρεβλώσουν, να κουτσομπολέψουν.

Ανεξαρτήτως τόπου και χρόνου, πρέπει να συμπεριφερόμαστε σαν διακεκριμένα πρόσωπα. Και να θυμόμαστε πως ο φθόνος των άλλων για μας δεν είναι παρά συντετριμμένος θαυμασμός.

Max Exelman, 61 Μαθήματα καθημερινής σοφίας από τους στωικούς, εκδ. Πατάκη

Πηγή: sciencearchives.wordpress.com

Άλις Μίλερ: Το σώμα δεν ψεύδεται ποτέ

«Από τότε που επέτρεψα στα αισθήματά μου, τα οποία επί μακρόν ήταν εγκλωβισμένα μέσα μου, να εκφραστούν και κατάφερα να τα νιώσω, απελευθερωνόμουν ολοένα και περισσότερο από το παρελθόν μου. Τα αληθινά συναισθήματα δεν αποβάλλονται δια της βίας... Προσπαθούσα να φαντασιώνομαι θετικά συναισθήματα και να αγνοώ τα αρνητικά, ώστε να βρίσκομαι σε συμφωνία με την Ηθική, με το σύστημα αξιών που αποδεχόμουν. Ομως, οι προσπάθειές μου ήταν μάταιες... Το σώμα ξέρει τι του λείπει, δεν μπορεί να ξεχάσει τις στερήσεις, το κενό είναι πάντα παρόν και περιμένει να γεμίσει... Mε έναν καλό, όχι ουδέτερο θεραπευτή μπορεί κανείς να βρει την αλήθεια του.

Μπορεί να απαλλαγεί από τα συμπτώματά του, να απελευθερωθεί από την κατάθλιψη και να νιώσει τη χαρά της ζωής. Μπορεί να εξέλθει από την κατάσταση της εξάντλησης και να νιώσει το απόθεμα ενέργειας μέσα του, εφόσον αυτή η ενέργεια δεν θα καταναλώνεται πλέον στην απώθηση της αλήθειας του.

Διότι η κούραση που προκαλεί η κατάθλιψη εμφανίζεται κάθε φορά που καταπιέζουμε τα δυνατά συναισθήματά μας, οπότε υποτιμούμε τις μνήμες του σώματος και δεν τους δίνουμε την πρέπουσα σημασία...

Το σώμα γνωρίζει ακριβώς τι μας λείπει, τι χρειαζόμαστε, τι δεν ανεχόμαστε, τι μας προκαλεί αλλεργία.

Ωστόσο, πολλοί άνθρωποι καταφεύγουν στα φάρμακα, στα ναρκωτικά ή στο αλκόολ, που κλείνουν ακόμα περισσότερο τον δρόμο προς την αλήθεια. Γιατί; Μήπως επειδή η αναγνώριση της αλήθειας είναι επώδυνη; Προφανώς! Αυτή η οδύνη όμως είναι προσωρινή και με έναν καλό θεραπευτή υποφερτή...»

«Ποτέ δεν πόθησα έναν παράδεισο για τον οποίον προϋπόθεση της ευτυχίας θα ήταν η υπακοή και η άγνοια. Πιστεύω στη δύναμη της αγάπης, κάτι που δεν σημαίνει να είναι κανείς καλός και υπάκουος.

Για μένα η αγάπη έχει να κάνει με το να είμαστε πιστοί στον εαυτό μας, την ιστορία μας, τα συναισθήματα και τις ανάγκες μας. Μέσα σε αυτά περικλείεται και η λαχτάρα για γνώση.

Προφανώς ο Θεός ήθελε να "κλέψει" από τον Αδάμ και την Εύα αυτή την πίστη στον εαυτό τους».

Αποσπάσματα από το βιβλίο της Άλις Μίλερ, Το σώμα δεν ψεύδεται ποτέ, εκδ. Ροές.

Η Άλις Μίλερ (1923-2010) σπούδασε στη Βασιλεία (Ελβετία) φιλοσοφία, ψυχολογία και κοινωνιολογία. Μετά τη διδακτορική διατριβή της, εκπαιδεύτηκε στη Ζυρίχη ως ψυχαναλύτρια και, για 20 χρόνια, άσκησε αυτό το επάγγελμα ενώ παράλληλα δίδασκε. Το 1980 αποφάσισε να σταματήσει την ψυχαναλυτική και διδακτική πρακτική και να ασχοληθεί με τη συγγραφή βιβλίων. Δημοσίευσε συνολικά 13 βιβλία (μεταφρασμένα μέχρι σήμερα σε 30 γλώσσες), με τα οποία γνωστοποίησε στο ευρύ κοινό τα αποτελέσματα των ερευνών της όσον αφορά τις αιτίες και τις συνέπειες των τραυμάτων της παιδικής ηλικίας. Όπως έχει πει η ίδια, «Το κύριο θέμα όλων των βιβλίων μου είναι η άρνηση των δεινών που έχουμε υποστεί στην παιδική μας ηλικία. Καθένα από τα βιβλία πραγματεύεται κάποια πτυχή αυτού του φαινομένου και επικεντρώνεται σε ένα συγκεκριμένο ζήτημα». Η Άλις Μίλερασχολήθηκε συστηματικά με τους κρυφούς χειρισμούς των γονέων κατά τη διάρκεια της ανατροφής των παιδιών τους, με τις διάφορες στρατηγικές προφύλαξης ενάντια στα τραύματα της παιδικής ηλικίας, με τις συνέπειες της απώθησης αυτών των τραυμάτων σε προσωπικό και κοινωνικό επίπεδο και, τέλος, με τις σύγχρονες δυνατότητες ανάλυσης των συνεπειών των παιδικών τραυμάτων. Γι' αυτές τις έρευνές της η συγγραφέας κέρδισε τη διεθνή αναγνώριση.

Πηγή: doctv

...

!!!!!!!!!!!!

ΧΑΧΑΧΑΧΑ...

ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟ!

....

ΕΤΣΙ ΑΚΡΙΒΩΣ!

ΝΑ ΕΚΤΙΜΑΤΕ ΛΟΙΠΟΝ..

ΕΤΣΙ!!!!