Σχέδιο για παράλληλο νόμισμα και Grexit είχε ο Βαρουφάκης. Όπως λέει, έθεσε το θέμα στην κυβέρνηση αλλά μειοψήφησε και έτσι προχώρησε στα capital controls.

news247: «Σκεφτόμουν από την αρχή το Grexit» παραδέχεται ο Γιάνης Βαρουφάκης σε συνέντευξή του στο Newstatesman, ενώ παραδέχεται ότι υπήρχε ομάδα 4-5 ατόμων που εξέταζε το ζήτημα. Μάλιστα αποκαλύπτει ότι είχε εισηγηθεί να εκδώσει η χώρα παράλληλο νόμισμα (IOU) αλλά και να κουρευτούν τα δάνεια της ΕΚΤ σε περίπτωση που οι δανειστές τολμούσαν να κλείσουν τις τράπεζες. Την συνέντευξη του κοινοποίησε ο Γιάνης Βαρουφάκης και μέσω του twitter ως απολογισμό της δική του διαπραγμάτευσης το πεντάμηνο που μας πέρασε. Η συνέντευξη του δόθηκε στο Newstatesman και η απόδοση έγινε από το dikaiologitika.gr.  Όπως λέει έθεσε το θέμα στην κυβέρνηση αλλά μειοψήφησε (σε έξι υπέρ τάχθηκαν… δυο) και γι’ αυτό προχώρησε στα capital controls. Σύμφωνα με τον κ. Βαρουφάκη, από την αρχή των διαπραγματεύσεων, οι πιστωτές εν ολίγοις του ξεκαθάρισαν πως είτε θα δεχθεί τη συμφωνία ή η συμφωνία είναι νεκρή, σημειώνοντας παράλληλα πως ενώ η ελληνική πλευρά παρουσίαζε τα στοιχεία που της ζητούνταν (όπως π.χ. τη δημοσιονομική κατάσταση της Ελλάδας, τα στοιχεία για τις κρατικές οντότητες) και ανέπτυσσε τα σχέδιά της για τον ΦΠΑ, οι πιστωτές απέρριπταν τις προτάσεις χωρίς όμως να δίνουν κάποια δική τους εναλλακτική πρόταση. «Στη συνέχεια, πριν προλάβουμε να συμφωνήσουμε μαζί τους για τον ΦΠΑ, θα άλλαζαν θέμα και θα πήγαιναν στις αποκρατικοποιήσεις». Όπως ανέφερε, είχε προτείνει στην τρόικα να συμφωνήσουν σε τρεις-τέσσερις σημαντικές μεταρρυθμίσεις στις οποίες όλοι θα συμφωνούσαν, όπως για παράδειγμα το φορολογικό σύστημα και τον ΦΠΑ, και να εφαρμοστούν άμεσα. Ως αντάλλαγμα θα υπήρχε χαλάρωση των περιορισμών από την ΕΚΤ. Οι μεταρρυθμίσεις αυτές θα πήγαιναν στη βουλή ενώ θα συνεχίζονταν οι διαπραγματεύσεις. Ωστόσο, η απάντηση των θεσμών ήταν αρνητική, καθώς ήθελαν μια «συνολική αξιολόγηση». «Τίποτα δεν θα εφαρμοστεί αν τολμήσετε να εισάγετε νομοθεσία. Θα θεωρηθεί μονομερής ενέργεια που θα αντιτίθεται στη διαδικασία της επίτευξης συμφωνίας». Ο πρώην υπουργός Οικονομικών ερωτήθηκε αν θα «σοκάρονταν» αν παραιτούνταν ο Αλέξης Τσίπρας. Απάντησε ότι «τίποτα δεν με σοκάρει αυτές τις μέρες –η ευρωζώνη μας είναι ένα πολύ αφιλόξενο μέρος για αξιοπρεπείς ανθρώπους. Ούτε θα με σοκάριζε να συνέχιζε και αποδέχονταν μια πολύ κακή συμφωνία. Διότι κατανοώ ότι αισθάνεται πως έχει υποχρέωση προς τον λαό που τον στηρίζει, να μην αφήσει τη χώρα να μετατραπεί σε failed state». Ο κ. Βαρουφάκης ερωτήθηκε αν σκεφτόταν το Grexit από την πρώτη ημέρα. Η απάντηση ήταν «Ναι, οπωσδήποτε». Ερωτηθείς αν έγιναν προετοιμασίες για Grexit είπε «η απάντηση είναι ναι και όχι. Είχαμε μια μικρή ομάδα, ένα «πολεμικό συμβούλιο» εντός του υπουργείου, περίπου πέντε ατόμων που έκαναν το εξής: Επεξεργαζόμασταν στη θεωρία όλα όσα θα έπρεπε να γίνουν (για να προετοιμαστούμε για το ενδεχόμενο Grexit). Είναι ένα όμως να το κάνεις αυτό σε επίπεδο 4-5 ατόμων και τελείως διαφορετικό να προετοιμάζεις μια χώρα για αυτό το ενδεχόμενο. Για να προετοιμαστεί η χώρα έπρεπε να ληφθεί διοικητική απόφαση, και αυτή η απόφαση δεν ελήφθη ποτέ». «Η άποψή μου ήταν ότι θα έπρεπε να είμαστε πολύ προσεκτικοί να μην ενεργοποιήσουμε την προετοιμασία για Grexit. Δεν ήθελα αυτό να γίνει μια αυτοεκπληρούμενη προφητεία. Αλλά επίσης πίστευα πως τη στιγμή που το Eurogroup μας έκλεισε τις τράπεζες, θα πρέπει να ενεργοποιήσουμε αυτή τη διαδικασία». Σε ερώτηση για τις δυο επιλογές της Ελλάδας, δηλαδή την άμεση έξοδο από το ευρώ ή την έκδοση IOUs, ο κ. Βαρουφάκης είπε πως: «Δεν πίστευα ποτέ πως πρέπει να πάμε κατ” ευθείαν σε νέο νόμισμα. Η άποψή μου ήταν πως αν τολμούσαν να κλείσουν τις τράπεζές μας, κάτι που θεωρούσα επιθετική κίνηση απίστευτης ισχύος, θα πρέπει να απαντήσουμε δυναμικά χωρίς να περνάμε το σημείο χωρίς επιστροφή. Θα πρέπει να εκδώσουμε δικά μας IOUs, ή τουλάχιστον να ανακοινώσουμε ότι θα εκδώσουμε δική μας ρευστότητα σε ευρώ. Θα πρέπει να «κουρέψουμε» τα ελληνικά ομόλογα του 2012 που κατέχει η ΕΚΤ ή να ανακοινώσουμε ότι θα το κάνουμε. Και θα πρέπει να πάρουμε τον έλεγχο της Τράπεζας της Ελλάδος. Αυτό ήταν το τρίπτυχο, τα τρία πράγματα με τα οποία νόμισα ότι έπρεπε να απαντήσουμε αν η ΕΚΤ έκλεινε τις τράπεζές μας. Προειδοποιούσα το υπουργικό συμβούλιο ότι αυτό θα συνέβαινε (η ΕΚΤ θα έκλεινε τις τράπεζές μας) για έναν μήνα, προκειμένου να μας σύρει σε μια εξευτελιστική συμφωνία. Όταν συνέβη, η σύστασή μου για «ενεργητική» απάντηση, ας πούμε ότι καταψηφίστηκε. Ερωτηθείς πόσο κοντά έφθασε η Ελλάδα σ” αυτό το ενδεχόμενο, είπε «να σας πω ότι από τα έξι άτομα ήμασταν μειοψηφία των δυο… όταν δεν έγινε πήρα τις εντολές μου να κλείσω τις τράπεζες ομόφωνα και προφορικά από την ΕΚΤ και την Τράπεζα της Ελλάδος, κάτι στο οποίο εγώ ήμουν αντίθετος, όμως το έκανα διότι είμαι ομαδικός παίκτης, πιστεύω στην συλλογική ευθύνη. Και τότε έγινε το δημοψήφισμα και το δημοψήφισμα μας έδωσε μια απίστευτη ώθηση, μια που θα δικαιολογούσε αυτού του είδους την ενεργητική απάντηση έναντι της ΕΚΤ, όμως τότε το ίδιο βράδυ η κυβέρνηση αποφάσισε ότι η βούληση του λαού, αυτό το ηχηρό «Όχι», δεν θα πρέπει να είναι αυτό που θα ενεργοποιήσει αυτή την ενεργητική προσέγγιση. Αντιθέτως θα πρέπει να οδηγήσει σε σημαντικές υποχωρήσεις προς την άλλη πλευρά: η συνεδρίαση του συμβουλίου των πολιτικών αρχηγών, με τον πρωθυπουργό μας να αποδέχεται τον όρο ότι ό,τι και να συμβεί, ότι και αν κάνει η άλλη πλευρά, δεν θα απαντήσουμε με τρόπο που τους προκαλεί. Και ουσιαστικά αυτό σημαίνει υποχώρηση… σταματάς να διαπραγματεύεσαι». Ο κ. Βαρουφάκης σχολίασε επίσης την συνεδρίαση του Eurogroup από την οποία αποκλείστηκε η Ελλάδα. «Υπάρχει μια συνθήκη πως τα ανακοινωθέντα πρέπει να είναι ομόφωνα και ο πρόεδρος δεν μπορεί απλά να συγκαλεί συνεδρίαση της ευρωζώνης και να αποκλείει ένα κράτος μέλος. Και είπε “είμαι σίγουρος ότι μπορώ να το κάνω”. Έτσι ζήτησα νομική γνώμη. Δημιούργησε κάποια αναταραχή. Για περίπου 5-10 λεπτά σταμάτησε η συνεδρίαση και στο τέλος κάποιος αξιωματούχος, κάποιος ειδήμον της νομικής μου μίλησε και είπε τα εξής λόγια «Το Eurogroup δεν υφίσταται νομικά, δεν υπάρχει συνθήκη που να έχει συγκροτήσει σε σώμα αυτή την ομάδα». Άρα έχουμε μια ανύπαρκτη ομάδα που έχει την μεγαλύτερη εξουσία να καθορίσει τις ζωές των ευρωπαίων. Δεν λογοδοτεί σε κανέναν, δεδομένου ότι δεν υφίσταται νομικά. Δεν τηρούνται πρακτικά και είναι εμπιστευτικό. Έτσι κανένας πολίτης δεν γνωρίζει τι λέγεται πίσω από κλειστές πόρτες… πρόκειται για αποφάσεις σχεδόν ζωής και θανάτου και κανένα μέλος δεν λογοδοτεί σε κανέναν». Ο ίδιος ισχυρίστηκε ότι το Eurogroup ελέγχεται παντελώς και πλήρως από τον υπουργό Οικονομικών της Γερμανίας, ενώ σημείωσε πως υπήρχε μια μικρή διαφοροποίηση της Γαλλίας από τη γερμανική γραμμή. Το πρωτότυπο κείμενο εδώ... 

Διαβάστε όλο το άρθρο: http://www.mixanitouxronou.gr/schedio-gia-parallilo-nomisma-ke-grexit-iche-o-varoufakis-opos-lei-ethese-to-thema-stin-kivernisi-alla-miopsifise-ke-etsi-prochorise-sta-capital-controls/

Μιλάμε για εντελώς διαφορετική επανάσταση

Jiddu Krishnamurti […] Εμείς μιλάμε για μια εντελώς διαφορετική επανάσταση. Μιλάμε για μια επανάσταση η οποία μεταμορφώνει ριζικά, βαθιά, την ψυχολογική δομή του ανθρώπου.

[…] Τι είναι κοινωνία; Δεν είναι δημιούργημα της σχέσης μας, της σχέσης ανάμεσα σε εσάς και σε εμένα και κάποιους άλλους; Οι σχέσεις μας είναι η κοινωνία και η κοινωνία δεν είναι κάτι ξεχωριστό από εμάς. Επομένως, το ν’ αλλάξουμε τη δομή της τωρινής κοινωνίας χωρίς να κατανοήσουμε τις σχέσεις μας μεταξύ μας είναι απλώς το να συνεχίζουμε την τωρινή κοινωνία με τροποποιημένη μορφή. Η σύγχρονη κοινωνία είναι σάπια, είναι μια διαδικασία διαφθοράς, βίας, μέσα στην οποία υπάρχουν πάντα αδιαλλαξία, σύγκρουση και πόνος΄ και για να επιφέρουμε μια ριζική αλλαγή στην κοινωνία, της οποίας είμαστε μέρος, πρέπει να υπάρξει κατανόηση του εαυτού μας.

[…] Ένα σοβαρό πείραμα βαθιάς αλλαγής πρέπει ν’ αρχίσει από τον εαυτό μας, από τον καθένα μας. Είναι μάταιο να αλλάζουμε μόνο τις εξωτερικές συνθήκες χωρίς βαθιά εσωτερική αλλαγή. Η κοινωνία είναι ό,τι είναι ο άνθρωπος, αυτό που είναι η σχέση τού ενός με τον άλλο είναι και η δομή της κοινωνίας μιας χώρας. Δεν μπορούμε να δημιουργήσουμε μια ειρηνική κοινωνία που να έχει νοημοσύνη, αν το άτομο είναι αδιάλλακτο, βάναυσο και ανταγωνιστικό.

Αν από κάθε άνθρωπο λείπει η ευγένεια, η στοργή, η φροντίδα στη σχέση του με τους άλλους, δεν μπορεί παρά να δημιουργεί σύγκρουση, ανταγωνισμό και σύγχυση. Η κοινωνία είναι επέκταση των ανθρώπων, η κοινωνία είναι προβολή του εαυτού μας. Μέχρι να το συλλάβουμε αυτό, να κατανοήσουμε βαθιά τον εαυτό μας και να τον αλλάξουμε ριζικά, η αλλαγή απλώς του έξω δεν θα δημιουργήσει ειρήνη στον κόσμο ούτε θα φέρει αυτή την ηρεμία και τη γαλήνη που είναι απαραίτητες για ευτυχισμένες σχέσεις σε μια κοινωνία. Ας μη σκεφτόμαστε, λοιπόν, ν’ αλλάξουμε το περιβάλλον αυτό θα συμβεί –και πρέπει να συμβεί- αν ολόκληρη η προσοχή μας κατευθύνεται στη μεταμόρφωση του ατόμου, του εαυτού μας και της σχέσης μας με τον άλλο.

[…] Μια ριζική αλλαγή στην κοινωνία μπορεί να γίνει όχι μέσα από ιδέες, αλλά μέσα από τη δική μου μεταμόρφωση στη σχέση μου με τους άλλους. Η κοινωνία προφανώς χρειάζεται μεταμόρφωση –πάντα όλες οι κοινωνίες χρειάζονται μεταμόρφωση. Θα έπρεπε, όμως, αυτή η μεταμόρφωση να βασίζεται σε κάποια ιδέα, δηλαδή στην σκέψη, σε υπολογισμούς, σε έξυπνες διαλεκτικές αποδοχές ή αρνήσεις κι ένα σωρό άλλα; Ή από τη στιγμή που όλα τα μοντέλα το μόνο που δημιουργούν είναι αντιθέσεις, θα έπρεπε μια τέτοια επανάσταση να πραγματοποιηθεί χωρίς κανένα ιδιαίτερο μοντέλο;

Μια πραγματική επανάσταση μπορεί να γίνει μόνο όταν πάψει να υπάρχει η ιδέα του «εγώ σαν μια οντότητα ξεχωριστή από την κοινωνία΄ και αυτό το «εγώ» θα υπάρχει μόνο όσο θα συνεχίζεται η σκέψη, που είναι η διαμορφωμένη επιθυμία για ασφάλεια με διάφορους τρόπους. Η κοινωνική επανάσταση –είτε είναι η γαλλική είτε η κομμουνιστική είτε οποιαδήποτε άλλη- είναι αποτέλεσμα γεγονότων, απρόβλεπτων περιστάσεων, εννοιών, ιδεών, συμπερασμάτων και, τελικά, το συμπλήρωμα ενός κύκλου.

[…] Εμείς μιλάμε για μια εντελώς διαφορετική επανάσταση. Μιλάμε για μια επανάσταση η οποία μεταμορφώνει ριζικά, βαθιά, την ψυχολογική δομή του ανθρώπου.

[…] Βλέπει κανείς ότι μια ριζική επανάσταση πρέπει να γίνει στο κέντρο, όχι στην επιφάνεια. Η αλλαγή στην επιφάνεια δεν έχει κανένα νόημα.

[…] Αυτό, λοιπόν που πρέπει σίγουρα να κάνουμε είναι να έχουμε επίγνωση του συνόλου του προβλήματαος, όχι μόνο στο συνειδητό, αλλά κυρίως στο υποσυνείδητο΄ πρέπει να έχουμε επίγνωσή του εσωτερικά, βαθιά. Ο επιφανειακός νους μπορεί να δώσει αιτίες, εξηγήσεις, μπορεί λογικά να ξεδιαλύνει ορισμένα προβλήματα΄ αλλά όταν ενδιαφερόμαστε για ένα βαθύ πρόβλημα, η επιφανειακή προσέγγιση έχει πολύ μικρή αξία.

Κι εμείς νοιαζόμαστε για ένα πολύ βαθύ πρόβλημα, που είναι πώς να φέρουμε μια αλλαγή, μια επανάσταση στο κέντρο. Χωρίς αυτή τη θεμελιώδη μεταμόρφωση, οι αλλαγές απλώς στην επιφάνεια δεν έχουν νόημα και οι αναμορφώσεις χρειάζονται διαρκή αναμόρφωση.

[…] Δεν ξέρετε πραγματικά τον εαυτό σας. Το να ξέρετε τον εαυτό σας σημαίνει ότι ξέρετε την εξαιρετική ικανότητα του νου σας να φωτίζει τις κρυφές γωνίες της καρδιάς σας΄ σημαίνει ότι ξέρετε πώς λειτουργεί ο νους σας και αν αυτό που σκέφτεστε είναι δράση ή απλώς αντίδραση΄ σημαίνει ότι έχετε επίγνωση της πολυπλοκότητας του υποσυνείδητου και ότι βλέπετε όλους τους υπαινιγμούς και τις νύξεις που το υποσυνείδητο προβάλλει στο συνειδητό.

Αποσπάσματα από το βιβλίο του Jiddu Krishnamurti “Εγώ χωρίς εγώ”

Ο Τζίντου Κρισναμούρτι κατάγεται από οικογένεια Βραχμάνων. Γεννήθηκε το Μάιο του 1895 στο Μαντάναπαλι, ένα μικρό χωριό κοντά στο Μαντράς. Η μητέρα του πέθανε το 1905 και ο πατέρας του, την επόμενη χρονιά, πήγε μαζί με τους τέσσερις γιους του να ζήσει στο Άντιαρ, όπου ήταν τα κεντρικά γραφεία της Θεοσοφικής Εταιρείας, στα οποία τον προσέλαβαν.

Λίγο αργότερα ο Κρισναμούρτι υιοθετήθηκε από την Annie Besant, πρόεδρο της Θεοσοφικής, που είχε πειστεί ότι το αγόρι ήταν ο Παγκόσμιος Διδάσκαλος τον οποίο περίμεναν οι θεοσοφιστές σε όλο τον κόσμο. Τρία χρόνια αργότερα τον πήγαν στην Αγγλία για να μορφωθεί, ενώ ίδρυσαν στο όνομά του το “Τάγμα του Αστέρα της Ανατολής”, που αριθμούσε χιλιάδες οπαδούς.

Το 1929, όμως, ύστερα από 18 χρόνια, ο Κρισναμούρτι το διέλυσε και επέστρεψε όλη την περιουσία του πίσω στους δωρητές της. Η αναγγελία της διάλυσης εκείνη την ημέρα άρχισε έτσι: “Πιστεύω ότι η αλήθεια είναι μια χώρα χωρίς κανένα μονοπάτι προς αυτήν, και δεν μπορεί να πλησιαστεί μέσα από κανένα δρόμο, καμιά θρησκεία, καμιά οργάνωση”

Από τότε ο Κρισναμούρτι -και μέχρι το θάνατό του, το Φεβρουάριο του 1986- συνέχισε να ταξιδεύει σε όλο τον κόσμο μιλώντας, συζητώντας και ακούγοντας εκατοντάδες ανθρώπους που ήθελαν να τον δουν.

Μιλούσε όπου τον καλούσαν – σε ιδιώτες και μικρά σχολεία, σε πανεπιστήμια ή στο Κέντρο Πυρηνικών Ερευνών στο Los Alamos και στον Ο.Η.Ε., που τον παρασημοφόρησε για το έργο του, λίγο πριν πεθάνει, το 1985. Ο Κρισναμούρτι ανέπτυξε τη μοναδική, πραγματικά, διδασκαλία του αντλώντας την από την ίδια του την ύπαρξη και τη ζωή του, αφού δεν είχε διαβάσει κανενός είδους φιλοσοφικό ή θρησκευτικό βιβλίο.

Έως τώρα έχουν εκδοθεί γύρω στα 80 δικά του βιβλία, ενώ τα πιο πολλά έχουν μεταφραστεί σε περισσότερες από 10 γλώσσες σε όλο τον κόσμο. Υπάρχουν επίσης καταγραμμένες, σε βιντεοκασέτες και κασέτες ήχου, δημόσιες ομιλίες του και προσωπικές συζητήσεις του με διάφορους επιστήμονες και πνευματικούς ανθρώπους, ενώ γι’ αυτόν έχουν γράψει κείμενα ο Άλντους Χάξλεϋ, ο Χένρι Μίλλερ, η Άιρις Μέρντοχ κ.ά.

Ο Κρισναμούρτι υπήρξε τελικώς ένας παγκόσμιος διδάσκαλος. Παρ’ όλο που είχε γεννηθεί από Ινδούς γονείς, δε σταμάτησε να δηλώνει ότι δεν είχε καμιά εθνικότητα, ότι δε συνέχιζε καμιά παράδοση και δεν ανήκε σε καμιά οργάνωση. Ο ίδιος βίωσε όλα όσα έλπιζε πως θα μάθουν εκείνοι που τον άκουγαν.

Ο Κρισναμούρτι άφησε ένα πολύ μεγάλο υλικό από δημόσιες ομιλίες, συζητήσεις (με δασκάλους, μαθητές, επιστήμονες, σημαντικούς εκπροσώπους διαφόρων θρησκειών, ιδιώτες), τηλεοπτικές και ραδιοφωνικές συνεντεύξεις, γραπτά κείμενα και επιστολές. Ένα μεγάλο μέρος από αυτό το υλικό έχει καταγραφεί σε βιβλία, κασέτες ήχου και DVD.

Αξίζει να μελετηθούν όλα τα βιβλία αυτού του μεγάλου ανθρώπου, άλλωστε είναι ένας από του ελάχιστους, αληθινά Μεγάλους Πολεμιστές Ταξιδιώτες.

Επιμέλεια: Κρυσταλία Πατούλη
tvxs.gr

Πηγή: http://www.awakengr.com/2014/09/blog-post_73.html#ixzz3fl0J1zLq
Under Creative Commons License: Attribution Share Alike

7 ΒΑΣΙΚΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ!!!

Κρουγκμαν: Αυτό είναι πραξικόπημα!

Με άρθρο του στους New York Times υπό τον τίτλο «Σκοτώνοντας το ευρωπαϊκό εγχείρημα», ο νομπελίστας οικονομολόγος Πολ Κρούγκμαν, χαρακτηρίζει τις απαιτήσεις των δανειστών «Τρέλα», μιλά για προσπάθεια ανατροπής του Αλέξη Τσίπρα, τονίζοντας ότι το hashtag ThisIsACoup (Αυτό είναι πραξικόπημα), το οποίο είναι από τα πρώτα παγκοσμίως αυτήν την ώρα στο twitter και αναφέρεται στην διαπραγμάτευση, «είναι ακριβές».

Ολόκληρο το κείμενο του Πολ Κρούγκμαν:

«Ας υποθέσουμε ότι θεωρείτε τον Τσίπρα ανίκανο. Ας υποθέσουμε πως θέλεις να δεις τον ΣΥΡΙΖΑ να χάνει την εξουσία. Ας υποθέσουμε ακόμα ότι καλωσορίζεις μια εξέλιξη όπως τον διωγμό των ενοχλητικών Ελλήνων από το ευρώ.

Ακόμα και αν όλα αυτά είναι αλήθεια, αυτή η λίστα απαιτήσεων του Eurogroup είναι ΤΡΕΛΑ. Το hashtag ThisIsACoup (Αυτό είναι πραξικόπημα) είναι ακριβές. Αυτό ξεπερνά τα όρια του αυστηρού και γίνεται καθαρή εκδικητικότητα, ολοκληρωτική καταστροφή της εθνικής κυριαρχίας και με καμία ελπίδα για ανακούφιση.

Μπορεί κάτι να τραβήξει την Ευρώπη από το χείλος του γκρεμού; Οι φήμες θέλουν τον Μάριο Ντράγκι να προσπαθεί να συστήσει λογική, ο Ολαντ αντιστέκεται επιτέλους στα ηθικίστικο οικονομικό παιχνίδι της Γερμανίας, κάτι που δεν είχε καταφέρει στο παρελθόν. Ποιος μπορεί να εμπιστευτεί ξανά τις καλές προθέσεις της Γερμανίας;

Με έναν τρόπο, η οικονομία έχει μπει σχεδόν σε δεύτερο πλάνο. Ακόμα κι έτσι, ας είμαστε σαφείς: Αυτό που μάθαμε τις τελευταίες δύο εβδομάδες είναι πως το να είσαι μέλος της Ευρωζώνης σημαίνει ότι οι δανειστές μπορούν να καταστρέψουν την οικονομία σου, αν δεν ακολουθείς επακριβώς την γραμμή τους.

Αυτό δεν έχει καμία σχέση με τις υφιστάμενες οικονομικές συνθήκες της λιτότητας. Μοιάζει πιο αληθινό από ποτέ, το ότι η αυστηρή λιτότητα χωρίς μείωση του χρέους, είναι μια καταδικασμένη πολιτική ανεξάρτητα από το πόσο διατεθειμένη είναι μια χώρα να δεχτεί να υποφέρει. Και αυτό με τη σειρά του σημαίνει ότι ακόμη και μια πλήρης ελληνική συνθηκολόγηση, θα ήταν ένα αδιέξοδη.

Μπορεί η Ελλάδα να κάνει μια πετυχημένη έξοδο; Θα προσπαθήσει η Γερμανία να μπλοκάρει την ανάκαμψη; (Λυπάμαι, αλλά αυτού του είδους την ερώτηση πρέπει να κάνουμε τώρα)

Το ευρωπαϊκό εγχείρημα –ένα εγχείρημα που πάντα εξήρα και στήριζα- έχει δεχτεί ένα άσχημο, ίσως θανατηφόρο χτύπημα. Και ο,τιδήποτε και αν σκέφτεστε για τον ΣΥΡΙΖΑ, ή για την Ελλάδα, δεν φταίνε γι αυτό οι Έλληνες.»

Σύμφωνα με την Welt όλοι οι σύμμαχοι των ναζί στον Β´ΠΠ θέλουν την Ελλάδα εκτός Ευρώ. ΤΙ ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΕΣ;

Αλίμονο σε όποιον δεν διδάσκεται από την ιστορία. Την ξαναζεί.

«Οι χώρες της Βαλτικής (Λετονία, Εσθονία, Λιθουανία), η Ολλανδία, η Φινλανδία, η Σλοβακία και η Σλοβενία θα ήθελαν να διώξουν την Ελλάδα από την ευρωζώνη. Κάποιες μάλιστα και χωρίς διαπραγματεύσεις.»
Συμπτωματικά υπήρξαν όλες τους σύμμαχοι των ναζί στον Β´ ΠΠ.
Ίσως με τον διαμελισμό της Σερβίας, να μην το κατάλαβες.
Ίσως με τον διαμελισμό και την απόπειρα εξαθλίωσης της ΕΣΣΔ, πάλι να μην το κατάλαβες.
Ίσως με την σφαγή των Σέρβων του Κοσόβου πάλι να μην το κατάλαβες.
Ίσως με την σφαγή στην Ουκρανία, πάλι να μην το κατάλαβες.
ΣΗΜΕΡΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΝΑ ΜΗΝ ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙΣ.

...

ΕΤΣΙ!!!!!

naiii

Οι «μεταλλάδες» πιο ευτυχισμένοι από όλους; Έρευνα που έγινε σε μεταλλάδες της δεκαετίας του ’80 απέδειξε ότι προσαρμόζονται καλύτερα κι ευκολότερα στις αλλαγές, από τους fan άλλων μουσικών ειδών.

Τι κι αν οι Quiet Riot επέμεναν ότι «Το metal σε οδηγεί στην τρέλα» (“Metal health will drive you mad”) το 1983, πρόσφατες έρευνες, σύμφωνα με τη Guardian, απέδειξαν ότι οι «μεταλλάδες» της δεκαετίας του ’80, είναι σημαντικά πιο ευτυχισμένοι στα νιάτα τους και προσαρμόζονται πολύ πιο εύκολα στη μετέπειτα ζωή τους από τους θιασώτες άλλων μουσικών ειδών.

Αν και πολλοί από τους λάτρεις της μέταλ μουσικής έχουν ζήσει τον τρόπο ζωής «sex, drugs and rock-and-roll», η μέταλ ταυτότητα λειτουργεί καθώς φαίνεται και ως προστατευτική ασπίδα απέναντι σε κάθε αρνητισμό.

Η έρευνα έδειξε ότι οι μεταλλάδες έζησαν περισσότερο ευτυχισμένοι στα νιάτα τους, ενώ φαίνεται να μην μετανιώνουν για τίποτα που έκαναν στο παρελθόν.

Το κλειδί στην ευτυχία των μεταλλάδων βρίσκεται στο αίσθημα ενότητας κατά την νεανική ηλικία. Η κοινωνική αποδοχή και υποστήριξη είναι κομβικής σημασίας παράγοντες στην εξέλιξη της προσωπικότητας και της ψυχολογίας ενός νέου Οι μέταλ κοινότητες προσφέρουν απλόχερα το αίσθημα ενότητας, ενώ οι απανταχού θιασώτες του μέταλ αισθάνονται έντονα ότι ανήκουν σε μια ομάδα.

Η ειρωνεία της υπόθεσης είναι ότι η συγκεκριμένη έρευνα έρχεται να διαψεύσει ό,τι πίστευαν οι περισσότεροι τη δεκαετία του ’80, πως το μέταλ ήταν εξαιρετικά επικίνδυνο για την ηθική και τις αξίες των νέων…

Η χαμένη "εκπομπή" της αξιοπρέπειας !

Η χαμένη "εκπομπή" της αξιοπρέπειας !
Στις σύγχρονες κοινωνίες στις οποίες είμαστε αφομοιωμένοι, μπορούμε να τις επιβραβεύσουμε για ελάχιστα, αλλά σίγουρα μπορούμε να τις κατακρίνουμε για ακόμα περισσότερα. Είναι εκείνο το “τρένο των αξιών” που μαθαίνουμε εξ απαλών ονύχων να πρεσβεύουμε, και μεγαλώνοντας, το περιμένουμε στη “στάση”, και ας ξέρουμε ότι δε θα ‘ρθει πια.

Σε εκείνο το “τρένο” που ακόμα και αν δεν πέρασε ποτέ, επιβάτης με εισιτήριο πρώτης θέσης ήταν η αξία της αξιοπρέπειας!

Είναι εκείνο το χαρακτηριστικό που θα έπρεπε να διέπει όλους τους συνανθρώπους μας καθώς αποτελεί το γνώμονα για τη συνέπεια τόσο στην ανθρώπινη συνείδηση όσο και τη συγκρότηση του ατόμου.

Αν όλοι βάζαμε ως πρώτη προτεραιότητα την αξιοπρέπεια τότε θα ήταν ίσως ευκολότερο να αντιληφθούμε και το σεβασμό όχι μόνο προς τον εαυτό μας, αλλά και ως προς τις προσωπικότητες των άλλων. Προφανώς και δε ταυτίζω τον καθωσπρεπισμό με την αξιοπρέπεια! Ο προαναφερόμενος εκφράζει μια υποκριτική στάση που υιοθετείται από αρκετά άτομα προκειμένου να γίνουν κοινωνικά αποδεκτά.

Η έλλειψη αυτοσεβασμού και σεβασμού προς το συνάνθρωπο, καθώς επίσης και η αδιαφορία για το ηθικό περιεχόμενο των ανθρώπινων πράξεων κατέληξαν στην ασυνειδησία! Η ισορροπία μεταξύ υλικού και πνευματικού ενδιαφέροντος έχει ανατραπεί, γεγονός που έχει ως αποτέλεσμα την αλλοίωση του κώδικα αξιών που οδηγούν σε πλήθος κρουσμάτων διαφθοράς.

Είναι λοιπόν επιτακτική ανάγκη εναρμόνισης των ηθικών αξιών στις σύγχρονες συνθήκες ζωής. Σε αυτό μπορούν να συμβάλουν ιδιαίτερα η οικογένεια, η εκπαίδευση, τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και οι πολιτικοί ηγέτες. Εντούτοις, η προσήλωση στις ηθικές αξίες πρέπει να γίνει εμπράκτως για την αποφυγή μιας ψεύτικης ηθικής που καταλήγει στην υποκρισία.

Χρήστος Γιανναράς: «Όταν γεννιέται ο έρωτας, γεννιέται η ζωή»

Γνωρίζουμε τὸν ἔρωτα μόνο στὴν ἀπόσταση τῆς ἀποτυχίας. Πρὶν τὴν ἀποτυχία δὲν ὑπάρχει γνώση· ἡ γνώση ἔρχεται πάντα μετὰ τὴ βρώση τοῦ καρποῦ. Σὲ κάθε ἔρωτα ξαναζεῖ ἡ ἐμπειρία τῆς γεύσης τοῦ παραδείσου καὶ τῆς ἀπώλειας τοῦ παραδείσου. Σπουδάζουμε τὸν ἔρωτα μόνον ἐξόριστοι ἀπὸ τὴν πληρότητα τῆς ζωῆς ποὺ αὐτὸς χαρίζει.

Στὴν ἐμπειρία τοῦ ἔρωτα εἴμαστε ὅλοι πρωτόπλαστοι. Ἡ πείρα τῶν ἄλλων δὲν μᾶς μαθαίνει τίποτα γιὰ τὸν ἔρωτα. Εἶναι γιὰ τὸν καθένα μας τὸ ἀρχέγονο καὶ μέγιστο μάθημα τῆς ζωῆς, ἡ ἀρχέγονη καὶ μέγιστη ἐξαπάτηση. Μέγιστο μάθημα, γιατὶ σπουδάζουμε στὸν ἔρωτα τὸν τρόπο τῆς ζωῆς. Καὶ μέγιστη ἐξαπάτηση, ἀφοῦ αὐτὸς ὁ τρόπος ἀποδείχνεται ἀνέφικτος γιὰ τὴν ἀνθρώπινη φύση μας.

Ἡ ἀνθρώπινη φύση μας (αὐτὸ τὸ ἀκαθόριστο κράμα τῆς ψυχῆς καὶ τοῦ κορμιοῦ μας) «ξέρει», μὲ φοβερὴ ὀξυδέρκεια πέρα ἀπὸ νοήματα, πὼς ἡ πληρότητα τῆς ζωῆς κερδίζεται μόνο στὴν ἀμοιβαιότητα τῆς σχέσης. Στὴν ἀμοιβαία ὁλοκληρωτικὴ αὐτοπροσφορά. Γι᾿ αὐτὸ καὶ ἐπενδύει ἡ φύση μας, στὸν ἔρωτα ὅλη τὴ ἀπύθμενη δίψα της γιὰ ζωή. Δίψα τοῦ κορμιοῦ καὶ τῆς ψυχῆς μας.

Διψᾶμε τὴ ζωή, καὶ τὸ ἐνδεχόμενο τῆς ζωῆς περνάει μόνο μέσα ἀπὸ τὴ σχέση μὲ τὸν Ἄλλον. Στὸ πρόσωπο τοῦ Ἄλλου ἀναζητᾶμε τὴ δυνατότητα τῆς ζωῆς - τὴν ἀμοιβαιότητα στὴ σχέση. Ὁ Ἄλλος γίνεται τὸ «σημαῖνον» τῆς ζωῆς, ἡ αἰσθητὴ ἀνταπόκριση στὴν πιὸ βαθειὰ καὶ κυρίαρχη τῆς φύσης μας ἐπιθυμία. Ἴσως αὐτὸ ποὺ ἐρωτευόμαστε νὰ μὴν εἶναι τὸ πρόσωπο τοῦ Ἄλλου, ἀλλὰ ἡ δίψα μας ἔνσαρκη στὸ πρόσωπό του. Ὁ Ἄλλος νὰ εἶναι πρόσχημα κι ἡ αὐτοπροσφορά μας αὐταπάτη. Ὅμως κι αὐτὸ θὰ διαφανεῖ μόνο στὴν ἀπόσταση τῆς ἀποτυχίας.

Μετὰ τὴν ἀποτυχία ξέρουμε ὅτι ὁ ἔρωτας εἶναι ὁ τρόπος τῆς ζωῆς, ἀλλὰ τρόπος ἀνέφικτος γιὰ τὴν ἀνθρώπινη φύση μας. Ἡ φύση μας διψάει ἀπεγνωσμένα τὴ σχέση, δίχως νὰ ξέρει νὰ ὑπάρχει μὲ τὸν τρόπο τῆς σχέσης. Δὲν ξέρει νὰ μοιράζεται, νὰ κοινωνεῖ, ξέρει μόνο νὰ ἰδιοποιεῖται τὴ ζωή, νὰ τὴν κατέχει καὶ νὰ τὴν νέμεται. Ἂν ἡ γεύση τῆς πληρότητας εἶναι κοινωνία τῆς ζωῆς μὲ τὸν Ἄλλον, ἡ ὁρμὴ τῆς φύσης μας ἀλλοτριώνει τὴν κοινωνία σὲ ἀπαίτηση ἰδιοκτησίας καὶ κατοχῆς τοῦ Ἄλλου. Ἡ ἀπώλεια τοῦ παραδείσου δὲν εἶναι ποτὲ ποινή, εἶναι μόνο αὐτοεξορία.

Τὸν τρόπο τῆς ζωῆς τὸν σπουδάζουμε πάντοτε σὰν χαμένο παράδεισο. Τὸν ψηλαφοῦμε στὴ στέρηση, στὸ ἐκμαγεῖο τῆς ἀπουσίας του. Ἔγγλυφο ἴχνος τοῦ τρόπου τῆς ζωῆς εἶναι ἡ πίκρα τῆς μοναξιᾶς στὴν ψυχή μας, ἡ ἀνέραστη μοναχικότητα. Γεύση θανάτου. Μὲ αὐτὴ τὴ γεύση μετρᾶς τὴ ζωή. Πρέπει νὰ σὲ ναυτολογήσει ὁ θάνατος γιὰ νὰ περιπλεύσεις τὴ ζωή, νὰ καταλάβεις ὅτι πρόκειται γιὰ τὴν πληρότητα τῆς σχέσης. Τότε ξεδιακρίνεις τὶς ἀκτὲς τοῦ νοήματος: Ζωὴ σημαίνει νὰ παραιτεῖσαι ἀπὸ τὴν ἀπαίτηση τῆς ζωῆς γιὰ χάρη τῆς ζωῆς τοῦ Ἄλλου. Νὰ ζεῖς, στὸ μέτρο ποὺ δίνεσαι γιὰ νὰ δεχθεῖς τὴν αὐτοπροσφορὰ τοῦ Ἄλλου. Ὄχι νὰ ὑπάρχεις, καὶ ἐπιπλέον νὰ ἀγαπᾶς. Ἀλλὰ νὰ ὑπάρχεις μόνο ἐπειδὴ ἀγαπᾶς, καὶ στὸ μέτρο ποὺ ἀγαπᾶς.

Διψᾶμε τὴ ζωὴ καὶ δὲν τὴν διψᾶμε μὲ σκέψεις ἢ νοήματα. Οὔτε καὶ μὲ τὴ θέλησή μας. Τὴν διψᾶμε μὲ τὸ κορμὶ καὶ τὴν ψυχή μας. Ἡ ὁρμὴ τῆς ζωῆς, σπαρμένη μέσα στὴ φύση μας, ἀρδεύει κάθε ἐλάχιστη πτυχὴ τῆς ὕπαρξής μας. Καὶ εἶναι ὁρμὴ ἀδυσώπητη γιὰ σχέση, γιὰ συν-ουσία: Νὰ γίνουμε ἕνα μὲ τὴν ἀντι-κείμενη οὐσία τοῦ κόσμου, ἕνα μὲ τὸ κάλλος τῆς γῆς, τὴν ἀπεραντοσύνη τῆς θάλασσας, τὴ νοστιμιὰ τῶν καρπῶν, τὴν εὐωδιὰ τῶν ἀνθῶν. Ἕνα κορμὶ μὲ τὸν Ἄλλον. Ὁ Ἄλλος εἶναι ἡ μόνη δυνατότητα νὰ ἔχει ἀμοιβαιότητα ἡ σχέση μας μὲ τὸν κόσμο. Εἶναι τὸ πρόσωπο τοῦ κόσμου, ὁ λόγος κάθε ἀντι-κείμενης οὐσίας. Λόγος ποὺ ἀπευθύνεται σὲ μένα καὶ μὲ καλεῖ στὴν καθολικὴ συν-ουσία. Μοῦ ὑπόσχεται τὸν κόσμο τῆς ζωῆς, τὸ ἔκπαγλο κόσμημα τῆς ὁλότητας. Στὴ μία σχέση.

Αποσπάσματα από το βιβλίο του Χρήστου Γιανναρά, Σχόλιο στο Άσμα Ασμάτων, εκδ. Δομός.

Ο Χρήστος Γιανναράς (10 Απριλίου 1935) είναι σύγχρονος Έλληνας καθηγητής φιλοσοφίας και συγγραφέας. Σπούδασε θεολογία στην Αθήνα και φιλοσοφία στη Βόννη και στο Παρίσι (Σορβόνη). Το συγγραφικό του έργο σχετίζεται πολύ με την έρευνα των διαφορών ανάμεσα στην ελληνική και στη δυτικοευρωπαϊκή φιλοσοφία και ορθόδοξη χριστιανική παράδοση. Πολλά από τα έργα του έχουν μεταφραστεί σε πάνω από 10 γλώσσες.

Πηγή: users.uoa.gr

doctv.gr

CoverPhoto: The Lovers, Auguste Levêque

...

Η ζωή σαν ένα ντόµινο… «Ενα ταξίδι χιλίων χιλιοµέτρων αρχίζει µε ένα βήµα»

Ο, τι µεγάλο και σπουδαίο καταφέρνουµε, είναι µία ακολουθία γεγονότων, που συµβαίνουν σε µία σωστή σειρά! Από κάτι µικρό και ασήµαντο µπορεί να συµβεί κάτι µεγαλύτερο. Μετά από αυτό, κάτι ακόµη πιο µεγάλο, κι έτσι…συµβαίνει ξαφνικά κάτι τόσο σηµαντικό και µεγάλο, που µοιάζει µε θαύµα.

Κι, όµως, αυτό το θαύµα χτίστηκε σιγά σιγά από µικρά γεγονότα που έδειχναν άσχετα και ασύνδετα µεταξύ τους. Μπορεί κάποιες φορές να καταλάβουµε πώς το ένα προκάλεσε το άλλο, µόνο όταν δούµε το µεγάλο και θαυµαστό γεγονός να γίνεται µπροστά µας, αν τότε κοιτάξουµε τι προηγήθηκε…

Η «Δύναμη» της Πεταλούδας

Λέγεται ποιητικά (στην επιστηµονική θεωρία του χάους) ότι αν µια πεταλούδα κινήσει τα φτερά της στον Αµαζόνιο, µπορεί να φέρει βροχή στην Κίνα. ∆ηλαδή, ακόµη και η πιο µικρή και ασήµαντη ενέργεια στον µικρόκοσµο, µπορεί να θέσει σε κίνηση µια σειρά γεγονότων, που βαθµιαία µπορούν να οδηγήσουν σε ένα πολύ µεγάλο αποτέλεσµα.

Η πεταλούδα µπορεί να χτυπήσει πολλές φορές τα φτερά της χωρίς αυτό να σηµαίνει ότι το αποτέλεσµα θα είναι πάντοτε µια… βροχή στην Κίνα. Μπορεί να γίνουν διάφορα άλλα, µπορεί όντως να έρθει βροχή, όµως θα γίνουν. Κάθε φορά θα υπάρχει κι ένα διαφορετικό αποτέλεσµα από το χτύπηµα των φτερών της. Επειδή δεν µπορούµε να παρακολουθήσουµε τη συνέχεια µιας απλής συµπεριφοράς µας, νοµίζουµε ότι δεν έχει µεγάλη σηµασία.

Το ποιητικό αυτό παράδειγµα δείχνει ότι κάθε απλή πράξη µας, δεν είναι ποτέ η ίδια, και ότι µπορεί να πυροδοτήσει µια σειρά γεγονότων, οδηγώντας σε ένα απρόσµενο και θεαµατικό αποτέλεσµα.

 Το πείραμα

Ενας άνθρωπος σκηνοθέτησε ένα πείραµα για να δείξει πώς κάτι µικρό και ασήµαντο µπορεί να καταφέρει κάτι απίστευτο. Χρησιµοποίησε δεκατρείς µαρµάρινες πλάκες, η µία µεγαλύτερη από την άλλη, και τις τοποθέτησε σε σειρά, σχηµατίζοντας ένα ντόµινο. Η πρώτη ήταν µόλις πέντε χιλιοστά, την κρατούσες µε ένα τσιµπιδάκι. Η δεύτερη δεκαπέντε, όµως η πλάκα των πέντε χιλιοστών µπορούσε να τη ρίξει µε το βάρος της… Η τελευταία είχε ύψος ένα µέτρο και δεν σηκωνόταν εύκολα εξαιτίας του βάρους της. Το ντόµινο λειτούργησε. Κάθε πλάκα έριξε κάτω την αµέσως επόµενη και πολύ µεγαλύτερή της, έως και την τελευταία του ενός µέτρου ύψους.

Το φαινόµενο «επίδραση ντόµινο», όπου ένα µικρό γεγονός προκαλεί ένα µεγαλύτερο και πιο σηµαντικό, αν παρατηρήσουµε, θα δούµε ότι συµβαίνει παντού τριγύρω µας!

Στον έρωτα… Ποτέ δεν ξέρουµε ένα βλέµµα, κάποια λόγια, πώς θα αγγίξουν έναν άνθρωπο από τους πολλούς που συναντούµε καθηµερινά, πώς θα αρχίσουν, αν τον αγγίξουν, να απασχολούν το µυαλό του! Τι µικρό ή σπουδαίο ρόλο µπορεί να παίξει µετά αυτός στη ζωή κάποιων άλλων ανθρώπων, επειδή τα λόγια µας άλλαξαν αυτό που πίστευε για τον εαυτό του και «εξέπεµπε» προς τους άλλους.

 Τα προαπαιτούμενα

Στην πραγµατικότητα… κάθε µικρή καθηµερινή δραστηριότητά µας, ή µια µικρή αλλαγή σε αυτήν, δηµιουργεί πολλά «κλιµακωτά ντόµινο», πολλά πιθανά µέλλοντα της προσωπικής µας ζωής. Με τη συνεχή προσπάθεια, αυξάνουµε τις πιθανότητες να συµβεί αυτό που επιθυµούµε. Το µόνο λάθος είναι να έχουµε στήσει µια ψηλότερη πλάκα και µετά µια µικρή. Αν, δηλαδή, προσπαθούµε να κάνουµε ένα µεγαλύτερο βήµα, παραλείποντας ένα µικρό που προηγείται. Σα να περιµένουµε έναν ιδανικό άνθρωπο, που θα αλλάξει τη ζωή µας, µειώνοντας όµως το χρόνο που έχουµε πραγµατική επαφή µε ανθρώπους. Η εξοικείωση, η ιεροτελεστία, το να περιµένεις κάτι, είναι προαπαιτούµενες πλάκες στο ντόµινο της ζωής. Αρκεί να µην φοβόµαστε να κινούµαστε.

Το ντόµινο της ζωής µας υπάρχει στον εαυτό µας. Αυτόν που θεωρούµε ότι γνωρίζουµε και ότι καθορίζεται από τα γονίδιά µας. Κι, όµως, είναι απλά µία εκδοχή που το περιβάλλον, οι γονείς µας, επηρέασαν σαν ένα συγκεκριµένο ντόµινο, στο να σχηµατισθεί όπως είναι. Συχνά συµβαίνει σε ανθρώπους, αν κάτι τους ωθήσει, να ανακαλύπτουν ότι έχουν ικανότητες, που απλά δεν είχαν µάθει ότι διαθέτουν.

 Συναισθηματική Διάθεση

Συχνά, οι άνθρωποι στέκονται µπροστά σε αυτό που θέλουν να πετύχουν για τον εαυτό τους, σα να βρίσκονται µπροστά στη µεγάλη µαρµάρινη πλάκα, ύψους ενός µέτρου, και απορούν γιατί δεν µπορούν να τη ρίξουν. Αυτό συµβαίνει γιατί δεν µπορούν να δουν τις µικρότερες πλάκες που πρέπει πρώτα να ρίξουν. Τα µικρότερα, φαινοµενικά ασήµαντα βήµατα, που το ένα µετά το άλλο, τους κάνουν δυνατούς ώστε να µπορούν να ρίξουν τη µεγάλη πλάκα στο έδαφος. Ετσι, λανθασµένα µπορεί να νοµίσουν ότι δεν είναι ικανοί να τη ρίξουν. Κάποιες φορές µπορεί να λείπει µια µικρή µαρµάρινη πλάκα, που πρέπει να φροντίζουµε να υπάρχει, η συναισθηµατική µας διάθεση.

Σε αυτή τη φαινοµενική ασηµαντότητα ενός µικρού πρώτου βήµατος και στο τι απίστευτο µπορεί να φέρει, αναφέρθηκε ένας φιλόσοφος του 6ου αιώνα π.Χ., λέγοντας ότι «ένα ταξίδι χιλίων χιλιοµέτρων αρχίζει µε ένα βήµα». Αναφερόταν ακριβώς στη δύναµη που έχει το τίναγµα των φτερών µιας πεταλούδας…

Νικόλαος Βακόνδιος, Ψυχολόγος 

Πηγή: sciencearchives.wordpress.com