Πέμπτη 17 Δεκεμβρίου 2015

Ελληνική γλώσσα: Η ανώτερη μορφή γλώσσας που έχει επινοήσει ποτέ το ανθρώπινο πνεύμα!

Ει θεοί διαλέγονται τη των Ελλήνων γλώττη χρώνται»
Η Αγγλική γλώσσα έχει 490.000 λέξεις από τις οποίες 41.615 λέξεις είναι από την Ελληνική γλώσσα.. (βιβλίο Γκίνες)
Η Ελληνική με την μαθηματική δομή της είναι η γλώσσα της πληροφορικής και της νέας γενιάς των εξελιγμένων υπολογιστών, διότι μόνο σ” αυτήν δεν υπάρχουν όρια.
(Μπιλ Γκέιτς, Microsoft)
Η Ελληνική και η Κινέζικη, είναι οι μόνες γλώσσες με συνεχή ζώσα παρουσία από τους ίδιους λαούς και…..στον ίδιο χώρο εδώ και 4.000 έτη. Όλες οι γλώσσες θεωρούνται κρυφοελληνικές, με πλούσια δάνεια από τη μητέρα των γλωσσών, την Ελληνική.
(Francisco Adrados, γλωσσολόγος).
Η Ελληνική γλώσσα έχει λέξεις για έννοιες οι οποίες παραμένουν χωρίς απόδοση στις υπόλοιπες γλώσσες, όπως άμιλλα, θαλπωρή και φιλότιμο Μόνον η Ελληνική γλώσσα ξεχωρίζει τη ζωή από το βίο, την αγάπη από τον έρωτα. Μόνον αυτή διαχωρίζει, διατηρώντας το ίδιο ριζικό θέμα, το ατύχημα από το δυστύχημα, το συμφέρον από το ενδιαφέρον.
Το εκπληκτικό είναι ότι η ίδια η Ελληνική γλώσσα μας διδάσκει συνεχώς πώς να γράφουμε σωστά. Μέσω της ετυμολογίας, μπορούμε να καταλάβουμε ποιός είναι ο σωστός τρόπος γραφής ακόμα και λέξεων που ποτέ δεν έχουμε δει ή γράψει.
Το «πειρούνι» για παράδειγμα, για κάποιον που έχει βασικές γνώσεις Αρχαίων Ελληνικών, είναι προφανές ότι γράφεται με «ει» και όχι με «ι» όπως πολύ άστοχα το γράφουμε σήμερα. Ο λόγος είναι πολύ απλός, το «πειρούνι» προέρχεται από το ρήμα «πείρω» που σημαίνει τρυπώ-διαπερνώ, ακριβώς επειδή τρυπάμε με αυτό το φαγητό για να το πιάσουμε.
Επίσης η λέξη «συγκεκριμένος» φυσικά και δεν μπορεί να γραφτεί «συγκεκρυμμένος», καθώς προέρχεται από το «κριμένος» (αυτός που έχει δηλαδή κριθεί) και όχι βέβαια από το «κρυμμένος» (αυτός που έχει κρυφτεί). Άρα το να υπάρχουν πολλά γράμματα για τον ίδιο ήχο (π.χ. η, ι, υ, ει, οι κτλ) όχι μόνο δεν θα έπρεπε να μας δυσκολεύει, αλλά αντιθέτως να μας βοηθάει στο να γράφουμε πιο σωστά, εφόσον βέβαια έχουμε μια βασική κατανόηση της γλώσσας μας.
Επιπλέον η ορθογραφία με την σειρά της μας βοηθάει αντίστροφα στην ετυμολογία αλλά και στην ανίχνευση της ιστορική πορείας της κάθε μίας λέξης. Και αυτό που μπορεί να μας βοηθήσει να κατανοήσουμε την καθημερινή μας νεοελληνική γλώσσα περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, είναι η γνώση των Αρχαίων Ελληνικών.
Είναι πραγματικά συγκλονιστικό συναίσθημα να μιλάς και ταυτόχρονα να συνειδητοποιείς τι ακριβώς λές, ενώ μιλάς και εκστομίζεις την κάθε λέξη ταυτόχρονα να σκέφτεσαι την σημασία της.
Είναι πραγματικά μεγάλο κρίμα να διδάσκονται τα Αρχαία με τέτοιο φρικτό τρόπο στο σχολείο ώστε να σε κάνουν να αντιπαθείς κάτι το τόσο όμορφο και συναρπαστικό.
Η ΣΟΦΙΑ
Στη γλώσσα έχουμε το σημαίνον (την λέξη) και το σημαινόμενο (την έννοια). Στην Ελληνική γλώσσα αυτά τα δύο έχουν πρωτογενή σχέση, καθώς αντίθετα με τις άλλες γλώσσες το σημαίνον δεν είναι μια τυχαία σειρά από γράμματα. Σε μια συνηθισμένη γλώσσα όπως τα Αγγλικά μπορούμε να συμφωνήσουμε όλοι να λέμε το σύννεφο car και το αυτοκίνητο cloud, και από την στιγμή που το συμφωνήσουμε να ισχύει. Στα Ελληνικά κάτι τέτοιο είναι αδύνατον. Γι” αυτό το λόγο πολλοί διαχωρίζουν τα Ελληνικά σαν «εννοιολογική» γλώσσα από τις υπόλοιπες «σημειολογικές» γλώσσες.
Μάλιστα ο μεγάλος φιλόσοφος και μαθηματικός Βένερ Χάιζενμπεργκ είχε παρατηρήσει αυτή την σημαντική ιδιότητα για την οποία είχε πει «Η θητεία μου στην αρχαία Ελληνική γλώσσα υπήρξε η σπουδαιότερη πνευματική μου άσκηση. Στην γλώσσα αυτή υπάρχει η πληρέστερη αντιστοιχία ανάμεσα στην λέξη και στο εννοιολογικό της περιεχόμενο».
Όπως μας έλεγε και ο Αντισθένης, «Αρχή σοφίας, η των ονομάτων επίσκεψις». Για παράδειγμα ο «άρχων» είναι αυτός που έχει δική του γη (άρα=γή + έχων). Και πραγματικά, ακόμα και στις μέρες μας είναι πολύ σημαντικό να έχει κανείς δική του γη / δικό του σπίτι.
Ο «βοηθός» σημαίνει αυτός που στο κάλεσμα τρέχει. Βοή=φωνή + θέω=τρέχω. Ο Αστήρ είναι το αστέρι, αλλά η ίδια η λέξη μας λέει ότι κινείται, δεν μένει ακίνητο στον ουρανό (α + στήρ από το ίστημι που σημαίνει στέκομαι).
Αυτό που είναι πραγματικά ενδιαφέρον, είναι ότι πολλές φορές η λέξη περιγράφει ιδιότητες της έννοιας την οποίαν εκφράζει, αλλά με τέτοιο τρόπο που εντυπωσιάζει και δίνει τροφή για τη σκέψη.
Για παράδειγμα ο «φθόνος» ετυμολογείται από το ρήμα «φθίνω» που σημαίνει μειώνομαι. Και πραγματικά ο φθόνος σαν συναίσθημα, σιγά-σιγά μας φθίνει και μας καταστρέφει. Μας «φθίνει» – ελαττώνει ως ανθρώπους – και μας φθίνει μέχρι και την υγεία μας. Και, βέβαια, όταν αναφερόμαστε σε κάτι που είναι τόσο πολύ ώστε να μην τελειώνει, πως το λέμε; Μα, φυσικά, «άφθονο».
Έχουμε τη λέξη «ωραίος» που προέρχεται από την «ώρα». Διότι για να είναι κάτι ωραίο, πρέπει να έλθει και στην ώρα του. Ωραίο δεν είναι το φρούτο όταν είναι άγουρο ή σαπισμένο και ωραία γυναίκα δεν είναι κάποια ούτε στα 70 της άλλα ούτε φυσικά και στα 10 της. Ούτε το καλύτερο φαγητό είναι ωραίο όταν είμαστε χορτάτοι, επειδή, σε αυτή την περίπτωση, δεν μπορούμε να το απολαύσουμε.

Ακόμα έχουμε την λέξη «ελευθερία» για την οποία το «Ετυμολογικόν Μέγα» διατείνεται «παρά το ελεύθειν όπου ερά» = το να πηγαίνει κανείς όπου αγαπά .. Άρα βάσει της ίδιας της λέξης, ελεύθερος είσαι όταν έχεις τη δυνατότητα να πάς όπου αγαπάς. Πόσο ενδιαφέρουσα ερμηνεία!!!
Το άγαλμα ετυμολογείται από το αγάλλομαι (ευχαριστιέμαι) επειδή όταν βλέπουμε (σε αρχική φάση οι Θεοί) ένα όμορφο αρχαιοελληνικό άγαλμα η ψυχή μας ευχαριστείται, αγάλλεται. Και από το θέαμα αυτό επέρχεται η αγαλλίαση. Αν κάνουμε όμως την ανάλυση της λέξης αυτής θα δούμε ότι είναι σύνθετη από αγάλλομαι + ίαση(=γιατρειά). Άρα, για να συνοψίσουμε, όταν βλέπουμε ένα όμορφο άγαλμα (ή οτιδήποτε όμορφο), η ψυχή μας αγάλλεται και γιατρευόμαστε. Και πραγματικά, γνωρίζουμε όλοι ότι η ψυχική μας κατάσταση συνδέεται άμεσα με τη σωματική μας υγεία.
Παρένθεση: και μια και το έφερε η «κουβέντα», η Ελληνική γλώσσα μας λέει και τι είναι άσχημο. Από το στερητικό «α» και την λέξη σχήμα μπορούμε εύκολα να καταλάβουμε τι. Για σκεφτείτε το λίγο.
Σε αυτό το σημείο, δεν μπορούμε παρά να σταθούμε στην αντίστοιχη Λατινική λέξη για το άγαλμα (που μόνο Λατινική δεν είναι). Οι Λατίνοι ονόμασαν το άγαλμα, statua από το Ελληνικό «ίστημι» που ήδη αναφέραμε, και το ονόμασαν έτσι επειδή στέκει ακίνητο. Προσέξτε την τεράστια διαφορά σε φιλοσοφία μεταξύ των δύο γλωσσών, αυτό που σημαίνει στα Ελληνικά κάτι τόσο βαθύ εννοιολογικά, για τους Λατίνους είναι απλά ένα ακίνητο πράγμα.
Είναι προφανής η σχέση που έχει η γλώσσα με τη σκέψη του ανθρώπου. Όπως λέει και ο George Orwell στο αθάνατο έργο του «1984», απλή γλώσσα σημαίνει και απλή σκέψη. Εκεί το καθεστώς προσπαθούσε να περιορίσει την γλώσσα για να περιορίσει την σκέψη των ανθρώπων, καταργώντας συνεχώς λέξεις.
«Η γλώσσα και οι κανόνες αυτής αναπτύσσουν την κρίση», έγραφε ο Μιχάι Εμινέσκου, εθνικός ποιητής των Ρουμάνων.
Μια πολύπλοκη γλώσσα αποτελεί μαρτυρία ενός προηγμένου πνευματικά πολιτισμού. Το να μπορείς να μιλάς σωστά σημαίνει ότι ήδη είσαι σε θέση να σκέφτεσαι σωστά, να γεννάς διαρκώς λόγο και όχι να παπαγαλίζεις λέξεις και φράσεις.
Η ΜΟΥΣΙΚΟΤΗΤΑ
Η Ελληνική φωνή κατά την αρχαιότητα ονομαζόταν «αυδή». Η λέξη αυτή δεν είναι τυχαία αφού προέρχεται από το ρήμα «άδω» που σημαίνει τραγουδώ.
Όπως γράφει και ο μεγάλος ποιητής και ακαδημαϊκός Νικηφόρος Βρεττάκος:
«Όταν κάποτε φύγω από τούτο το φώς θα ελιχθώ προς τα πάνω, όπως ένα ποταμάκι που μουρμουρίζει. Κι αν τυχόν κάπου ανάμεσα στους γαλάζιους διαδρόμους συναντήσω αγγέλους, θα τους μιλήσω Ελληνικά, επειδή δεν ξέρουνε γλώσσες. Μιλάνε Μεταξύ τους με μουσική».
Ο γνωστός Γάλλος συγγραφεύς Ζακ Λακαρριέρ επίσης μας περιγράφει την κάτωθι εμπειρία από το ταξίδι του στην Ελλάδα:
«Άκουγα αυτούς τους ανθρώπους να συζητούν σε μια γλώσσα που ήταν για μένα αρμονική αλλά και ακατάληπτα μουσική. Αυτό το ταξίδι προς την πατρίδα – μητέρα των εννοιών μας – μου απεκάλυπτε ένα άγνωστο πρόγονο, που μιλούσε μια γλώσσα τόσο μακρινή στο παρελθόν, μα οικεία και μόνο από τους ήχους της. Αισθάνθηκα να τα έχω χαμένα, όπως αν μου είχαν πει ένα βράδυ ότι ο αληθινός μου πατέρας ή η αληθινή μου μάνα δεν ήσαν αυτοί που με είχαν αναστήσει».
Ο διάσημος Έλληνας και διεθνούς φήμης μουσικός Ιάνης Ξενάκης, είχε πολλές φορές τονίσει ότι η μουσικότητα της Ελληνικής είναι εφάμιλλη της συμπαντικής.
Αλλά και ο Γίββων μίλησε για μουσικότατη και γονιμότατη γλώσσα, που δίνει κορμί στις φιλοσοφικές αφαιρέσεις και ψυχή στα αντικείμενα των αισθήσεων. Ας μην ξεχνάμε ότι οι Αρχαίοι Έλληνες δεν χρησιμοποιούσαν ξεχωριστά σύμβολα για νότες, χρησιμοποιούσαν τα ίδια τα γράμματα του αλφαβήτου.
«Οι τόνοι της Ελληνικής γλώσσας είναι μουσικά σημεία που μαζί με τους κανόνες προφυλάττουν από την παραφωνία μια γλώσσα κατ” εξοχήν μουσική, όπως κάνει η αντίστιξη που διδάσκεται στα ωδεία, ή οι διέσεις και υφέσεις που διορθώνουν τις κακόηχες συγχορδίες», όπως σημειώνει η φιλόλογος και συγγραφεύς Α. Τζιροπούλου-Ευσταθίου.
Είναι γνωστό εξάλλου πως όταν οι Ρωμαίοι πολίτες πρωτάκουσαν στην Ρώμη Έλληνες ρήτορες, συνέρρεαν να θαυμάσουν, ακόμη και όσοι δεν γνώριζαν Ελληνικά, τους ανθρώπους που «ελάλουν ώς αηδόνες».
Δυστυχώς κάπου στην πορεία της Ελληνικής φυλής, η μουσικότητα αυτή (την οποία οι Ιταλοί κατάφεραν και κράτησαν) χάθηκε, προφανώς στα μαύρα χρόνια της Τουρκοκρατίας.
Να τονίσουμε εδώ ότι οι άνθρωποι της επαρχίας, του οποίους συχνά κοροϊδεύουμε για την προφορά τους, είναι πιο κοντά στην Αρχαιοελληνική προφορά από ό,τι εμείς οι άνθρωποι της πόλεως.
Η Ελληνική γλώσσα επιβλήθηκε αβίαστα (στους Λατίνους) και χάρη στην μουσικότητά της.
Όπως γράφει και ο Ρωμαίος Οράτιος «Η Ελληνική φυλή γεννήθηκε ευνοημένη με μία γλώσσα εύηχη, γεμάτη μουσικότητα».
Πηγή: olympia.gr

Παρασκευή 4 Δεκεμβρίου 2015

Η αναλυτική σκέψη υποσκάπτει την πίστη και προάγει την αθεΐα


Πολλοί πιστοί είναι σίγουροι ότι η πίστη τους είναι στέρεη σαν βράχος, όμως ίσως να υπερεκτιμούν τη σταθερότητα των πεποιθήσεών τους. Η αναλυτική σκέψη μπορεί να μειώσει τη θρησκευτική και μεταφυσική πίστη ακόμα και σε αφοσιωμένους πιστούς, σύμφωνα με μία νέα έρευνα Καναδών ψυχολόγων, η οποία επιβεβαιώνει ότι ο λογικός τρόπος σκέψης έχει τη δυνατότητα να υποσκάψει τη θρησκευτικότητα και να προάγει τον σκεπτικισμό και την αθεΐα.
Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον καθηγητή κοινωνικής ψυχολογίας Ara Norenzayan του Τμήματος Ψυχολογίας του πανεπιστημίου της Βρετανικής Κολομβίας στο Βανκούβερ, που δημοσίευσαν τη σχετική μελέτη στο περιοδικό «Science», ανέφεραν ότι πολλοί παράγοντες επηρεάζουν την πνευματικότητα του καθενός και η τάση για περισσότερη ή λιγότερη αναλυτική σκέψη είναι ένας από αυτούς.
Οι ψυχολόγοι έκαναν διάφορα τεστ και πειράματα με 650 εθελοντές, συσχετίζοντας τον βαθμό αναλυτικής σκέψης του καθενός με την ένταση των θρησκευτικών και άλλων μεταφυσικών πεποιθήσεών του (π.χ. πίστη σε αγγέλους), διαπιστώνοντας ότι αυτά τα δύο πράγματα είναι γενικά αντιστρόφως ανάλογα. Όσο περισσότερο οι εθελοντές ανέπτυσσαν αναλυτικούς συλλογισμούς και έκαναν λογικές σκέψεις, τόσο έτεινε να μειώνεται η θρησκευτική πίστη τους και, αντίθετα, αυξανόταν ο αθεϊσμός ή έστω ο αγνωστικισμός και ο σκεπτικισμός τους σχετικά με τα θρησκευτικά ζητήματα.
Η έρευνα δείχνει ότι οι θρησκευτικές πεποιθήσεις σχετίζονται όχι τόσο με το πιο αργό και αναλυτικό σύστημα λειτουργίας του νου, όσο με το διαισθητικό- συναισθηματικό που είναι πιο γρήγορο και αυτόματο. Όταν ενεργοποιείται περισσότερο το αναλυτικό σύστημα, τότε «σκεπάζει» το διαισθητικό και αντίστροφα. Αυτό εξηγεί γιατί οι περισσότεροι (αν και όχι όλοι) επιστήμονες, που καλλιεργούν την αναλυτική σκέψη, τείνουν να είναι άθεοι ή αγνωστικιστές.
thinker
Με πιο απλά λόγια, όσοι άνθρωποι τείνουν να λειτουργούν ενστικτωδώς, είναι πιο πιθανό να πιστεύουν στον Θεό, σε σχέση με όσους σκέφτονται πιο πολύ και είναι λιγότερο ενστικτώδεις και αυτό γιατί η πίστη είναι περισσότερο συναίσθημα παρά σκέψη. Μελλοντικές έρευνες από τους ίδιους ψυχολόγους θα μελετήσουν κατά πόσον είναι πρόσκαιρη ή διαρκής η επίδραση της αναλυτικής σκέψης στη θρησκευτική πίστη και αν αυτή η επίδραση ισχύει σε όλους τους πολιτισμούς της Γης και όχι μόνο στη Δύση.
Οι πιο πρόσφατες έρευνες της κοινής γνώμης αποκαλύπτουν ότι η μεγάλη πλειονότητα της ανθρωπότητας πιστεύει στον Θεό, αν και οι αγνωστικιστές και οι άθεοι είναι αρκετές εκατοντάδες εκατομμύρια. Το ποσοστό των πιστών και των άθεων μεταβάλλεται διαχρονικά υπό την επίδραση διαφόρων ψυχολογικών και πολιτισμικών παραγόντων.
Οι ερευνητές ξεκαθάρισαν πάντως ότι δεν αρκεί η αναλυτική σκέψη για να μετατρέψει έναν πιστό σε άπιστο. Άλλοι ισχυροί υποσυνείδητοι παράγοντες, όπως ο φόβος του θανάτου και η επιθυμία για διαιώνιση της ζωής, παίζουν σημαντικό ρόλο στην ανατροφοδότηση της πίστης στη θρησκεία και σε άλλες πνευματικές παραδόσεις. Οι ερευνητές επίσης φρόντισαν να διευκρινίσουν ότι η μελέτη τους δεν έχει να κάνει με την ίδια την αξία της θρησκείας, αλλά με τους γνωσιακούς-νοητικούς μηχανισμούς που την υποσκάπτουν ή την ενισχύουν.
Ο διάσημος νομπελίστας ψυχολόγος Daniel Kahneman, του πανεπιστημίου Πρίνστον, δήλωσε ότι «αυτό ουσιαστικά που δείχνει η νέα έρευνα, είναι πως όταν κανείς σκέφτεται με πιο κριτικό τρόπο, απορρίπτει πεποιθήσεις που αλλιώς θα τις υιοθετούσε. Δείχνει ότι υπάρχουν ορισμένες θρησκευτικές πεποιθήσεις που οι άνθρωποι πιστεύουν και τις οποίες δεν θα υιοθετούσαν, αν σκέφτονταν πιο κριτικά».

Πηγή: ΑΠΕ, sciencearchives

«Κοίτα μην πεθάνεις χωρίς να δοκιμάσεις τι θαύμα είναι να γαμάς από έρωτα..»

«Κοίτα μην πεθάνεις χωρίς να δοκιμάσεις τι θαύμα είναι να γαμάς από έρωτα..»
Τη χρονιά που έκλεινα τα ενενήντα χρόνια μου θέλησα να κάνω δώρο στον εαυτό μου μια νύχτα τρελού έρωτα με μια έφηβη παρθένα. Θυμήθηκα τη Ρόζα Καμπάρκας, ιδιοκτήτρια ενός παράνομου οίκου ανοχής, η οποία συνήθως ειδοποιούσε τους καλούς πελάτες της όταν είχε κάποια άβγαλτη διαθέσιμη. Ποτέ δεν είχα υποκύψει σ' εκείνον ή σε κάποιον άλλο από τους πολλούς αισχρούς πειρασμούς της, αλλά αυτή δεν πίστευε στην αγνότητα των αρχών μου.
"Ακόμα και η ηθική είναι υπόθεση χρόνου", έλεγε μ' ένα μοχθηρό χαμόγελο, "θα το δεις".
Ένας ηλικιωμένος δημοσιογράφος αποφασίζει να γιορτάσει τα ενενηκοστά γενέθλιά του με μεγαλειώδη τρόπο, δίνοντας στον εαυτό του ένα δώρο που θα τον κάνει να αισθάνεται ότι είναι ακόμα ζωντανός, μία νεαρή παρθένα.
Όταν τη συναντά σε έναν οίκο ανοχής, ανακαλύπτει ότι βρίσκεται στο χείλος του θανάτου, όχι από γηρατειά αλλά από έρωτα.
Aυτό το συγκινητικό νέο μυθιστόρημα του Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες, γραμμένο με το απαράμιλλο στιλ ενός από τους μεγαλύτερους συγγραφείς του αιώνα μας, αποτελεί έναν ύμνο προς τον έρωτα. biblionet.gr
-"Με κοίταξε κατάματα, μέτρησε την αντίδραση μου σε αυτό που μόλις μου είχε διηγηθεί και μου είπε: "Γι' αυτό πήγαινε αμέσως να βρεις εκείνο το πλάσμα, ακόμα κι αν είναι αλήθεια αυτό που σου λέει η ζήλεια σου, όπως και να ΄ναι, γιατί αυτά που έζησες κανείς δε μπορεί να σου τα πάρει. Αλλά πρόσεξε, χωρίς γεροντικούς ρομαντισμούς. Ξύπνησε την, γάμησε την μέχρι τα αυτιά, μ' εκείνο το μουλαρίσιο πούτσο που σου χάρισε ο διάβολος για τη δειλία και τη τσιγκουνιά σου. Σοβαρά όμως", συνέχισε από καρδιάς, "κοίτα μην πεθάνεις χωρίς να δοκιμάσεις τι θαύμα είναι να γαμάς από έρωτα."
Αξιοσημείωτα από το βιβλίο «Οι θλιμμένες πουτάνες της ζωής μου» του Gabriel Garcia Marquez
-Η έμπνευση δεν προειδοποιεί.
-…είμαι άσχημος, συνεσταλμένος και παλιομοδίτης. Αλλά κατέληξα να προσποιούμαι εντελώς το αντίθετο, επειδή δεν ήθελα να είμαι έτσι.
-Ποτέ δεν είχα φανταστεί την ηλικία σαν ένα λεκέ από υγρασία που να δείχνει πόση ζωή απομένει ακόμα.
-…όταν πεθαίνει ένας άνθρωπος, οι ψείρες που φωλιάζουν στα μαλλιά βγαίνουν τρομοκρατημένες στα μαξιλάρια ντροπιάζοντας την οικογένεια…
…μικρός φοβόμουν περισσότερο το δημόσιο εξευτελισμό παρά το θάνατο.
– είχα τόσο ευρεία αντίληψη για τη νεότητα, που ποτέ δεν μου φαινόταν πως ήταν πολύ αργά.
-Γαμώτο, σκέφτηκα, τί προδότης αυτό το κοκκίνισμα!
-…μια από τις χαρές των γηρατειών είναι η προκλητική στάση των νέων γυναικών που πιστεύουν πως είμαστε εκτός λειτουργίας
-Το θεωρώ αφύσικο ένας άντρας να συνεννοείται καλύτερα με το σκύλο του απ΄ότι με τη γυναίκα του…
–Μετά την καταιγίδα εξακολουθούσα να έχω την αίσθηση πως δεν ήμουν μόνος στο σπίτι.
-Δεν μετράει η ηλικία, αλλά τα χρόνια που νιώθει κανείς πως έχει.
-…αυτοί που δεν τραγουδούν, δεν μπορούν ούτε καν να φανταστούν τι ευτυχία είναι να τραγουδάς.
-Της αρέσει να τα δοκιμάζει όλα, από περιέργεια, αλλά θα μετανιώσει αν δεν προσανατολίζεται με την καρδιά της.
-Χάρη σε αυτή αντιμετώπισα για πρώτη φορά τη φυσική μου ύπαρξη.
–Το σπίτι αναγεννιόταν μέσα από τις στάχτες του κι εγώ έπλεα στον έρωτα της Ντελγαδίνα με μια ένταση και μια ευτυχία που ποτέ δεν είχα γνωρίσει στην προηγούμενη ζωή μου.
-…η ακατανίκητη δύναμη που κάνει την Γη να γυρίζει δεν είναι οι ευτυχισμένοι έρωτες, αλλά όσοι συναντούν εμπόδια.
-Ανακάλυψα ότι δεν είμαι πειθαρχημένος εκ πεποιθήσεως, αλλά από αντίδραση στην αμεριμνησία μου.
-Μην παρεξηγείτε: οι ακίνδυνοι τρελούτσικοι είναι πάντα πρωτοπόροι
-Το δωμάτιο απέμενε τότε τόσο άδειο όσο ήταν αρχικά για τους θλιβερούς έρωτες των περιστασιακών πελατών.
-Είναι αδύνατο να μην καταλήξει κανείς να γίνει όπως οι άλλοι πιστεύουν πως είναι.
- ...κοίτα μην πεθάνεις χωρίς να δοκιμάσεις τι θαύμα είναι να γαμάς από έρωτα."
-…χιλιάδες άντρες που πέρασαν από το κρεββάτι μου και θα έδινα και την ψυχή μου ακόμα για να είχα μείνει έστω με τον χειρότερο.
– Άρχισα να κλαίω εύκολα. Οποιοδήποτε συναίσθημα είχε να κάνει με τρυφερότητα μου προκαλούσε έναν κόμπο στο λαιμό που δεν κατάφερνα πάντα να ελέγχω και σκέφτηκα να παραιτηθώ…για τον πόνο να τη φαντάζομαι χωρίς εμένα στην υπόλοιπη ζωή της.
-…δεν είναι κάτι που περνάει σαν το ορμητικό ποτάμι του Ηράκλειτου, αλλά μια μοναδική ευκαιρία να γυρίσουμε πάνω στη σχάρα και να συνεχίσουμε να ψηνόμαστε από την άλλη πλευρά για άλλα πενήντα χρόνια.

Αποσπάσματα από το βιβλίο «Οι θλιμμένες πουτάνες της ζωής μου» του Gabriel Garcia Marquez

Ευγένιος Τριβιζάς: To «Γιατί» και το «Γιατί Όχι»

Ευγένιος Τριβιζάς: To «Γιατί» και το «Γιατί Όχι»
«Το κάθε παιδί είναι ένας καλλιτέχνης. Το πρόβλημα είναι πώς να παραμείνει καλλιτέχνης όταν ενηλικιώνεται» είχε πει ο Πικάσο.
Και η πικρή αλήθεια είναι ότι κάνουμε ό,τι μπορούμε για να καυτηριάσουμε τον καλλιτέχνη μέσα στο παιδί. Αντί να ενθαρρύνουμε και να αναπτύσσουμε,  αγνοούμε ή ακόμα και διώκουμε τη φαντασία και τη δημιουργικότητα, τα δύο sine qua non της τέχνης.
H ενθάρρυνση της δημιουργικότητας και η καλλιέργεια της φαντασίας είναι από τις πιο παραμελημένες πλευρές των σύγχρονων εκπαιδευτικών συστημάτων.
Η φαντασία συνδέεται με το ψεύδος και η δημιουργικότητα με την παράβαση κανόνων και την προσβολή ιερών αγελάδων. Τα παιδιά εισέρχονται στο σχολείο προικισμένα με πλούσια φαντασία και αστείρευτη δημιουργικότητα και αποφοιτούν με φαντασίες ατροφικές και δημιουργικές δυνατότητες στραγγαλισμένες.
«Είναι σκανδαλώδες, γράφει ο John Watson, ότι τα σχολεία παραγεμίζουν τα παιδιά σαν γαλοπούλες με γνώσεις, ενώ αφήνουν τη φαντασία τους να λιμοκτονεί». 
Σε μια εποχή που η γνώση είναι εύκολα προσβάσιμη και τη θέση «των βιβλίων τσέπης» παίρνουν «βιβλιοθήκες τσέπης» (γιατί τι άλλο είναι οι ηλεκτρονικές συσκευές που επιτρέπουν στον καθένα να κυκλοφορεί με το περιεχόμενο πολλών βιβλιοθηκών στην τσέπη του;) η εκπαίδευση, αντί να εμπνέει και να χαρίζει δημιουργικά φτερά, συνθλίβει και καταθλίβει με τη συσσώρευση γνώσεων το παιδί, ενώ θα έπρεπε να του προσφέρει το εφόδιο της φαντασίας για τη δημιουργική αξιοποίηση αυτών των γνώσεων.
Αυτό συμβαίνει επειδή η πάσης φύσεως εξουσία, θρησκευτική, πολιτική οικονομική, εκπαιδευτική, έχει τη ροπή να θεωρεί αμετάβλητα όσα είναι ρευστά, να μην ανέχεται διαφορετική από την κρατούσα πραγματικότητα, να ανάγει σε υπέρτατες αξίες τη σταθερότητα και την προβλεψιμότητα. Η κάθε εξουσία τότε μόνο αισθάνεται ασφαλής όταν τα πάντα είναι αυστηρά καθορισμένα και οριοθετημένα.
Οι ασκούντες εξουσία λατρεύουν τη στασιμότητα και φοβούνται καθετί το ρευστό, το αντιφατικό, το μεταβατικό, το υπερβατικό, το μεταβλητό. Εκλαμβάνουν συνεπώς ως απειλή την αντιφατική ματιά, την απείθαρχη εστίαση της φαντασίας και το «εν δυνάμει» της δημιουργικότητας και έχουν κάθε συμφέρον να τα θέτουν υπό διωγμόν.
Ο διωγμός όμως της φαντασίας και της δημιουργικότητας όχι μόνον στραγγαλίζει τον καλλιτέχνη μέσα στο παιδί, αλλά απονευρώνει και τον μελλοντικό επιστήμονα δεδομένου του κρίσιμου ρόλου των δύο αυτών παραγόντων στην επιστημονική πρόοδο και καινοτομία.
Όσο οι επιστήμονες ερευνούν όλο και ευρύτερες εκτάσεις χώρου, όσο ανατέμνουν όλο και μικρότερες μονάδες ύλης, τόσο και πιο δυσδιάκριτη καθίσταται η διαχωριστική γραμμή μεταξύ πραγματικού και φανταστικού. 
Στην κβαντική φυσική τα συστατικά στοιχεία της πραγματικότητας που μας περιβάλλει, δηλαδή τα άτομα, είναι δυνατόν να υπάρχουν την ίδια στιγμή σε δύο διαφορετικούς χώρους. Ένα σύμπαν γεμάτο «κόκκινους νάνους» και «μαύρες τρύπες» που καταπίνουν αστέρια είναι πιο κοντά στον χώρο τou φανταστικού παρά στην κλασική φυσική. Eξού και το μεταμοντερνιστικό συμπέρασμα ότι «η αλήθεια είναι μύθος και ο μύθος είναι αλήθεια».
Μόνο αν καταφέρουμε να διατηρήσουμε τον καλλιτέχνη μέσα στο παιδί,  μόνο αν τονώσουμε τη φαντασία και καλλιεργήσουμε τη δημιουργικότητά του, μόνο αν το μάθουμε, αντί να υπηρετεί, να υπερβαίνει την πραγματικότητα, και πιο πολύ από «γιατί;» να ρωτάει «γιατί όχι;» έχουμε ελπίδα να αποφύγουμε τη στασιμότητα, την αδράνεια και την κοινωνική αποτελμάτωση.

Info: Αν και σπούδασε νομικά και ειδικεύτηκε στο ποινικό δίκαιο και τη συγκριτική εγκληματολογία, οΕυγένιος Τριβιζάς έχει συγγράψει πάνω από 120 βιβλία για παιδιά και είναι ένας από τους δημοφιλέστερους Έλληνες συγγραφείς. Τα έργα του περιλαμβάνουν διηγήματα, παραμύθια , εικονογραφημένα βιβλία, μυθιστορήματα, ποιήματα , τηλεοπτικές σειρές, τραγούδια, θεατρικά έργα, ακόμα και λιμπρέτα όπερας. Το έργο του Τριβιζά έχει τύχει βραβεύσεων όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και το εξωτερικό περιλαμβανομένων τιμητικών διακρίσεων από τη Βιβλιοθήκη του Κογκρέσου των ΗΠΑ και το Πολωνικό Κέντρο Νεότητας.
Πηγή: culturenow.gr

Πέμπτη 3 Δεκεμβρίου 2015

Το συγκλονιστικό γράμμα ενός παιδιού στον Άη Βασίλη

Δείτε το απίστευτο γράμμα που έλαβαν αυτές τις μέρες τα Ελληνικά Ταχυδρομεία για τον Άη Βασίλη.
Τα Ελληνικά Ταχυδρομεία ανέβασαν στη σελίδα τους στο Facebook το γράμμα ενός μικρού παιδιού στον Άη Βασίλη με το εύστοχο σχόλιο «Πώς να κρυφτείς απ” τα παιδιά, έτσι κι αλλιώς τα ξέρουν όλα».
Τα λόγια είναι περιττά…
12314047_910358192345781_6291782682413356841_n

Τετάρτη 2 Δεκεμβρίου 2015

Το μυστικό για να εξαφανίσετε το λίπος στην κοιλιά

Το μυστικό για να εξαφανίσετε το λίπος στην κοιλιά
Σύμφωνα με νέα μελέτη που δημοσιεύεται στο επίσημο περιοδικό της Αμερικανικής Καρδιολογικής Εταιρείας, τα αμύγδαλα είναι το ιδανικό σνακ για όσους θέλουν να απαλλαγούν από το περιττό λίπος στην κοιλιά.

Η επιλογή αυτού του ξηρού καρπού έναντι τροφών που περιέχουν πολλούς υδατάνθρακες, όπως το λευκό ψωμί ή τα κέικ, συμβάλλει σημαντικά στη μείωση του κινδύνου καρδιοπάθειας, μέσω της μείωσης του κοιλιακού λίπους. Το λίπος που συσσωρεύεται στην κοιλιά είναι πιο επικίνδυνο από το λίπος σε άλλα σημεία του σώματος, καθώς βρίσκεται κοντά σε αρκετά ζωτικά όργανα.

Σύμφωνα με τη νέα μελέτη, μόλις 42 γραμμάρια αμύγδαλα την ημέρα για έξι εβδομάδες –σνακ που θα πρέπει να επιλέξουμε αντί για ένα ατομικό τσουρέκι ή ένα ατομικό κέικ με την ίδια ακριβώς ποσότητα θερμίδων– είναι αρκετά για να βελτιωθούν τα επίπεδα της χοληστερόλης και των βλαβερών λιπιδίων στο αίμα, αναφέρει το σχετικό δημοσίευμα του Forbes.

Σημαντικό εύρημα των ερευνητών από το Πανεπιστήμιο της Πενσυλβάνια ήταν ότι, εκτός από τους δείκτες χοληστερόλης και λιπιδίων, υποχώρησε επίσης και το κοιλιακό λίπος χάρη στον ξηρό καρπό.

Τα αμύγδαλα είναι λοιπόν το ιδανικό σνακ για κάθε στιγμή της ημέρας, καθώς μας παρέχουν λίγους υδατάνθρακες και μεγάλες ποσότητες πρωτεϊνών και φυτικών ινών. Μία μερίδα αμύγδαλα (30 γραμμάρια) περιλαμβάνει περίπου 20-24 ολόκληρα αμύγδαλα. Η μερίδα αυτή παρέχει περίπου 163 θερμίδες, 14 γραμμάρια λιπαρά (κυρίως υγιεινά μονοακόρεστα λιπαρά και Ω-3 λιπαρά οξέα), 3,5 γραμμάρια φυτικές ίνες και 6 γραμμάρια υδατάνθρακες.
- See more at: http://www.imommy.gr/mama/diatrofi/article/7914/to-mystiko-gia-na-eksafanisete-to-lipos-sthn-koilia/#sthash.WRMijEOD.dpuf

Φρ. Νίτσε: Ευγένεια και Χυδαιότητα


Νίτσε


Επιμέλεια: Σέβη Μουκριώτη
Οι χυδαίοι άνθρωποι βλέπουν τα ευγενικά και γεναιόφρονα αισθήματα σαν κάτι να τους λείπει, να τους λείπει η ορθότητα , άρα –να τους λείπει -, η αληθοφάνεια : όταν μιλούν γι’ αυτό , κλείνουν πονηρά το μάτι, σα να λένε: «κάποιο συμφέρον υπάρχει κρυμμένο πίσω απ αυτό ‘ δεν μπορεί να δεί κανείς τι υπάρχει μέσα σε όλα τα πράγματα», και υποψιάζονται πως το ευγενικό πλάσμα γυρεύει να κερδίσει κάτι μ ΄ έναν ελιγμό . Όταν όμως πεισθούν , με αναμφισβήτητο τρόπο, πως ο άνθρωπος αυτός δεν έχει καμία εγωιστική πρόθεση , και πως περιφρονεί το μικρό κέρδος , τότε βλέπουν τον άνθρωπο αυτό σαν ένα τρελό : του δείχνουν περιφρόνηση όταν τον βλέπουν να χαίρεται και γελούν με τη λάμψη των ματιών του. Και αναρωτιούνται: «Πως μπορεί να είναι χαρούμενος όταν πάθει κάποια ζημιά ! Πως μπορεί να ζητά να ζημιώσει. Σίγουρα , το πάθος της ευγένειας θα είναι μπερδεμένο με κάποια αρρώστεια του λογικού !».
Τέτοιες ερωτήσεις κάνουν μέσα τους, έτσι σκέπτονται, όπως σκέπτεται κάποιος μπρος στη χαρά που αισθάνεται ένας τρελός για την έμμονη ιδέα του.
Μια χυδαία φύση αναγνωρίζεται εύκολα αν προσέξει κανείς δύο βασικά πράγματα. Πρώτον – μια χυδαία φύση –δεν λησμονά ποτέ ποιο είναι το συμφέρον της , δεύτερον , η μανία αυτή του σκοπού του κέρδους, είναι σ’ αυτή πιο ισχυρή , παρά το βίαιο ένστικτο. Μέλημα της και αξιοπρέπεια της είναι το να μην παρασύρεται απο την άλογη παρόρμηση σε άκαιρες πράξεις. Η ανώτερη φύση είναι πιο παράλογη και αυτό γιατί ο ευγενής ,ο γενναιόφρων άνθρωπος υπακούει στα ένστικτα του ΄στις πιο καλές στιγμές του , σταματάει το μυαλό του. Ένα αρσενικό ζώο που προστατέυει τα μικρά του βάζοντας σε κίνδυνο την ίδια του τη ζωή , ή που ακολουθεί το θηλυκό στο θάνατο , την εποχή του οργασμού , δεν λογαριάζει ούτε τον κίνδυνο , ούτε καν αυτόν τον ίδιο τον θάνατο, κι ΄αυτή γιατί ακόμα η λογική του σταματά, η ευχαρίστηση που του προσφέρουν τα μικρά του ή το θηλυκό του και ο φόβος μη τύχει και τα αποχωρισθεί το κυριέυουν ολοκληρωτικά, γίνεται πιο ζώο απ’ ότι συνήθως είναι , όπως ακριβώς συμβαίνει στον ευγενικό και γενναιόφρωνα άνθρωπο. Μέσα του, ο ευγενικός άνθρωπος έχει συγκεκριμένο αριθμό αισθημάτων, είτε έλξεις είτε απωθήσεις είναι αυτές, που μιλάνε με τόση δύναμη που μπροστά τους η διάνοια δεν μπορεί να κάνει τίποτα άλλο παρά να σωπάσει ή και να παραδοθεί και να γίνει υπηρέτης τους : η καρδιά αλλάζει θέση , ανεβαίνει στον εγκέφαλο και τότε μιλάμε για «πάθος». Βέβαια , συμβαίνει πολλές φορές να δημιουργείται ένα αντίστροφο φαινόμενο, μια αναστροφή του πάθους κάτα κάποιον τρόπο, όπως πχ. Στον Φόντενελ , που κάποιος του έλεγε μια φορά τοποθετώντας του το χέρι στην καρδιά : « Αυτό που υπάρχει εκεί μέσα , φίλτατε μου , είναι και αυτό εγκέφαλος».
Στο ευγενικό ον εκείνο που περιφρονεί ο όχλος, είναι ο παραλογισμός του πάθους του , η λανθασμένη λογική του, και προπάντος όταν αυτό το πάθος αφορά αντικείμενα που η αξία τους του είναι παντελώς χιμαιρική ή αυθαίρετη. Θυμώνει πολύ με όποιον υποκύπτει στο πάθος του στομαχιού του, αλλά καταλαβαίνει την έλξη αυτής της τυραννίας’ εκείνο που δεν μπορεί να καταλάβει είναι π.χ. το πως μπορεί κάποιος να παίζει με την υγεία του και την ευτυχία του απο πάθος για τη γνώση. Το γούστο των ανώτερων φύσεων στρέφεται σε πράγματα εξαιρετικά , σε πράγματα που αφήνουν αδιάφορους τους πιο πολλούς απο τους άλλους ανθρώπους και που δεν φαίνονται καθόλου γοητευτικά. Η ανώτερη φύση μετρά τις αξίες σε προσωπική κλίμακα. Γενικά όμως , δεν πιστεύει πως αυτή η κλίμακα προσιδιάζει ιδιαίτερα στην καλαισθητική της ιδιοσυγκρασία. Συμβαίνει το αντίθετο μάλιστα , εκτιμά τις προσωπικές αξίες και μή και πέφτει έτσι στην ακατανοησία και στο απραγματοποιήσιμο. Μια ανώτερη φύση είναι πολύ σπάνιο να διατηρήσει αρκετή λογική ώστε να θεωρεί και να μεταχειρίζεται τον μέτριο άνθρωπο σαν τέτοιο : γενικά πιστεύει ( μυστικά πως το πάθος της είναι σαν το πάθος όλου του κόσμου και η πίστη αυτή αποτελεί τη φλόγα της και την ευφράδεια της.
Άν οι εξαιρετικοί άνθρωποι δεν νιώθουν τον εαυτό τους πως θα μπορέσουν να καταλάβουν τον όχλο και να αναμετρήσουν δίκαια τον κανόνα;
Μιλάνε λοιπόν και αυτοί για τρέλλα, για έλλειψη πνέυματος ωφελιμιστικού φυσικά , και για τον «χιμαιρισμό» της ανθρωπότητας, και παραξενέυονται για το τραίνο της ζωής αυτού του ανόητου κόσμου που δεν επιθυμεί να αναγνωρίσει το « μόνο αναγκαίο του πράγμα ΄». Αυτή είναι η αδικία των ευγενικών φύσεων, η αιώνια αδικία.
Aπο το βιβλίο : H ΘΕΩΡΙΑ ΤΟΥ ΣΚΟΠΟΥ ΤΗΣ ΖΩΗΣ , ΦΡ.ΝΙΤΣΕ.
Ο κ. Ζήσης Σαρίκας σχολιάζει κάτω από το άρθρο
[quote_box author=»» profession=»»]ΔΙΟΡΘΩΣΗ!!! Δεν υπάρχει βιβλίο του Νίτσε με τον τίτλο αυτό!!! Η μετάφραση είναι απλουστευμένη και δεν έχει γίνει από τα γερμανικά. Δυστυχώς, αυτή η απαράδεκτη πρακτική χαρακτήριζε και χαρακτηρίζει κάποιους έλληνες “εκδότες”. Το απόσπασμα που παραθέσατε είναι από το βιβλίο του Νίτσε, ‘Η χαρούμενη επιστήμη”, βιβλίο πρώτο, παρ. 3, ‘Ευγενής και κοινός”. Να μου επιτρέψετε να αναφέρω την δική μου έκδοση των απάντων του Νίτσε, που, αν μη τι άλλο, δεν κοροϊδεύει τον συγγραφέα και τον αναγνώστη…http://www.panopticon.gr/index.php/menu-nitse[/quote_box]

Δευτέρα 23 Νοεμβρίου 2015

Tα παιδιά μας κατανοούν ως «φυσιολογικό» ό,τι βλέπουν τους γονείς τους να κάνουν

Tα παιδιά μας κατανοούν ως «φυσιολογικό»  ό,τι βλέπουν τους γονείς τους να κάνουν
Επειδή η δική μας συμπεριφορά είναι πάντα ο καλύτερος «δάσκαλος» για τα παιδιά μας, κι αυτά τα «μαθήματα» είναι πολύτιμα για το μέλλον τους! 
Ο καλύτερος τρόπος να κάνουμε το παιδί μας έναν ευτυχισμένο ενήλικα είναι να είμαστε εμείς ευτυχισμένοι ενήλικες. Γιατί αυτό που τα παιδιά μας κατανοούν ως «φυσιολογικό» είναι ό,τι βλέπουν τους γονείς τους να κάνουν.
Γι' αυτό, η οικογενειακή θεραπεύτρια και συγγραφέας των βιβλίων Parenting With Presence: Practices for Raising Conscious, Confident, Caring Kids και Parenting Without Power Struggles: Raising Joyful, Resilient Kids While Staying Cool, Calm and Connected, Σούζαν Στίφελμαν συμβουλεύει όλους τους γονείς να επιτρέπουν στα παιδιά τους να τους δουν...
Να κλαίνε
Πολλά παιδιά πιστεύουν ότι κλαίνε μόνο τα μωρά ή όποιος είναι αδύναμος ή... έχει χτυπήσει. Έτσι, μεγαλώνουν θεωρώντας ότι συναισθήματα όπως η θλίψη και η στεναχώρια είναι κάτι που πρέπει να κρύβουν ή να αρνούνται, κι όταν αυτά προκύψουν τα βιώνουν με ενοχές. Είναι σημαντικό να τους δείξουμε με το παράδειγμά μας ότι οι άνθρωποι δεν είναι μηχανές, αλλά έχουν αισθήματα τα οποία δεν είναι κακό να δείχνουν στους άλλους. 
Να προσπαθούν σκληρά
Η ζωή είναι μια συνεχής μάχη κι αυτό τα παιδιά πρέπει να το γνωρίζουν. Αντί να τα μεγαλώνουμε για να πιστεύουν ότι όλα είναι απλά και ρόδινα, είναι καλύτερο να τους επιτρέπουμε να βλέπουμε την πιο ρεαλιστική πλευρά μας, αυτή που προσπαθεί και αγωνίζεται για να πετύχει κάτι. Η εμπειρία αυτή θα συμβάλλει στο να αποκτήσουν τα παιδιά μας ευελιξία, μια δεξιότητα εξαιρετικά σημαντική στη ζωή. Αφήστε τα να σας βλέπουν να προσπαθείτε, να προβληματίζεστε, να ζητάτε βοήθεια και μετά να.. ξεκουράζεστε.
Να φιλιούνται
Εάν θέλουμε να μάθουν τα παιδιά μας να αγνωρίζουν μια υγιή συντροφική σχέση, θα πρέπει να τους δείξουμε πώς μοιάζει! Επιπλέον τα παιδιά νιώθουν ασφάλεια όταν αισθάνονται ότι υπάρχει στοργή, αγάπη και τρυφερότητα ανάμεσα στους γονείς τους. 
Να γυμνάζονται
Φροντίζοντας τη φυσική μας κατάσταση δείχνουμε στα παιδιά ότι η άσκηση είναι αναπόσπαστο και φυσιολογικό μέρος της καθημερινότητας, ότι είναι μάλλον παράξενο να μην γυμνάζεται κανείς κι έτσι θέτουμε τις βάσεις για να υιοθετήσουν έναν πιο δραστήριο τρόπο ζωής μεγαλώνοντας. 
Να οργανώνουν τα οικονομικά τους
Πολλοί γονείς προσπαθούν σκληρά να κρατήσουν τα παιδιά τους μακριά από θέματα που σχετίζονται με το χρήμα, ιδιαίτερα εάν τα οικονομικά τους δεν είναι ιδιαίτερα ανθηρά! Όμως με αυτόν τον τρόπο δεν μαθαίνουν ότι τα ποσά που μπορούμε να ξοδεύουμε είναι συγκεκριμένα κι ότι για να μπορούμε να εξασφαλίζουμε όλα όσα χρειαζόμαστε οφείλουμε να κάνουμε μια σωστή διαχείριση των εσόδων μας. Μην διστάζετε να μιλήσετε στα παιδιά σας για θέματα όπως πόσο πληρώνετε για το ενοίκιο του σπιτιού σας, πόσο κοστίζουν τα σχολικά τους και πώς θα πρέπει να αφήσετε κάποια αγορά για τον άλλο μήνα ώστε να σας φτάσουν τα χρήματα. Έτσι, δεν θα είναι εντελώς απροετοίμαστοι όταν θα χρειαστεί να διαχειριστούν μόνα τους κάποιο μπάτζετ. 
Να βοηθούν τους άλλους
Βλέποντας τους γονείς τους να συμμετέχουν εθελοντικά σε προσπάθειες να στηρίξουν άλλους ανθρώπους, τα παιδιά μεγαλώνουν θεωρώντας την αλληλεγγύη ως αναπόσπαστο μέρος τη ανθρώπινης φύσης. Δεν χρειάζεται να κάνετε κάτι που απαιτεί πολύ χρόνο... Μπορείτε απλά να πηγαίνετε κάθε τόσο φαγητό στον ηλικιωμένο γείτονα που ζει μόνος του, να κάνετε baby sitting στο μωρό της φίλης σας όταν εκείνη έχει ημικρανία ή να βοηθήσετε να καθαριστεί το πάρκο της περιοχής σας. 
Να μελετούν
Η μάθηση δεν τελειώνει μαζί με το Λύκειο ή το Πανεπιστήμιο αλλά είναι μια διαδικασία που συνεχίζεται σε όλη τη ζωή μας. Αυτό θέλετε για τα παιδιά σας κι αυτό πρέπει να δουν ότι κάνετε και για τον εαυτό σας. Ξεκινήστε μαθήματα για μια ξένη γλώσσα, ένα μουσικό όργανο ή παρακολουθήστε online μαθήματα για κάποιο αντικείμενο τους ενδιαφέροντός σας. Ή απλά πάρτε ένα βιβλίο και διαβάστε. Τα παιδιά που βλέπουν τους γονείς τους να διαβάζουν τείνουν να αγαπούν κι αυτά τα βιβλία και τη μάθηση. 
Να δημιουργούν
Κάνοντας κάτι που αγαπάτε πολύ δείχνετε στα παιδιά σας τον τρόπο να ζουν δημιουργικά και απολαυστικά. Παίξτε πιάνο, ζωγραφίστε, μαγειρέψτε, χορέψτε, κάντε ό,τι σας εκφράζει και σας φτιάχνει τη διάθεση, διδάσκοντάς τους ότι η καθημερινότητα δεν πρέπει να περιλαμβάνει μόνο υποχρεώσεις αλλά και στιγμές προσωπικής έκφρασης και χαράς. 
Να αγαπούν τον εαυτό τους
Ο άνθρωπος με τον οποίο συνήθως είναι πιο αυστηροί είναι ο εαυτό μας. Τις περισσότερες φορές εστιάζουμε σε όσα δεν κάναμε σωστά ή σε ό,τι δεν μας αρέσει πάνω μας, όπως το σώμα μας ή η ατολμία μας. Όταν τα παιδιά μάς ακούν να λέμε συχνά «πόσο έχω παχύνει» ή «τι βλακεία ήταν αυτή που έκανα» μαθαίνουν ότι αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο οι μεγάλοι μιλούν για τον εαυτό τους. Μάθετε να αγαπάτε τον εαυτό σας και να μιλάτε γι' αυτόν με τα καλύτερα λόγια. Αφήστε τα παιδιά να σας ακούν να μιλάτε για όσα έχετε καταφέρει, για όσα είστε ευγνώμονες που έχετε στη ζωή σας. Έτσι θα τα μάθετε να αγαπούν και να φροντίζουν και τα ίδια τον εαυτό τους μεγαλώνοντας! 

Πηγή: mikroimegaloi.gr

Δέκα πράγματα που έμαθα ταξιδεύοντας

Δέκα πράγματα που έμαθα ταξιδεύοντας
Είναι γνωστό, όσο ζούμε μαθαίνουμε, το ξέρεις, το ξέρω, το ξέρουμε. Ξέρεις όμως πώς όσο ταξιδεύουμε μαθαίνουμε...ακόμα περισσότερα;
Ναι, ναι! Κάποιες φορές μάλιστα, όχι απλά μαθαίνουμε περισσότερα αλλά αναιρούμε πράγματα που στο παρελθόν θεωρούσαμε πως έχουν ας πούμε...μαύρο χρώμα και τελικά συνειδητοποιούμε πως τώρα τα βλέπουμε άσπρα ή γκρι ή ροζ.
Κάθε ταξίδι μικρό ή μεγάλο είναι ένα μάθημα και έτσι πρέπει να το βλέπεις και συ εκτός αν σε ενδιαφέρει μόνο να πας σε κάποια παραλία, σε κάποιο ξενοδοχείο στην άλλη άκρη του κόσμου και να μην κουνηθείς από εκεί ούτε λεπτό. Οκ, μπορώ να το δεχθώ και αυτό αλλά σίγουρα το συγκεκριμένο post δε θα σε ενδιαφέρει αν είσαι τέτοιος τύπος ταξιδιώτη. :)
0 deka pragmata pou ematha taksideyontas0
Για σενα όμως που αγαπάς τα ταξίδια, αγαπάς να μπλέκεσαι στα άγνωστα δρομάκια μιας μακρινής πόλης, να πιάνεις κουβέντα με ντόπιους και να μαθαίνεις πράγματα που δε σου λένε οι ταξιδιωτικοί οδηγοί, τότε εδώ είσαι! Βέβαια, ξέρω πως είσαι και συ που ενώ σου αρέσει η ιδέα «της βουτιάς» στον πολιτισμό μιας άλλης χώρας, δεν το έχεις τολμήσει μέχρι στιγμής γιατί χρειάζεσαι κάποιον να σε σπρώξει ή ακόμα και να σου κρατήσει το χέρι όπως θα βουτάς... Ακόμα και να ανήκεις σε αυτή την κατηγορία, δικός μου είσαι και να ξέρεις πως θα προσπαθήσω τόσο με αυτό το post όσο και με τα επόμενα, να σε κάνω να πεις «Δώσε μου βατραχοπέδιλα και βουτάω».
Άκου να δεις 10 πράγματα που έμαθα λοιπόν ταξιδεύοντας... αν και είμαι σίγουρη πως έχω ακόμα πολλά να μάθω και συνεπώς πολλά ακόμα να προσθέσω στη συγκεκριμένη λίστα.
1. Έμαθα πως αν βρίσκω πάντα δικαιολογίες δε θα καταφέρω να δω ποτέ το ηλιοβασίλεμα στην άλλη άκρη του κόσμου
Αν περιμένω να κερδίσω το τζόκερ/ βρω πλούσιο άντρα/ αποκτήσω κληρονομιά από κάποιον θείο στο Αμέρικα για να πάω στην άλλη άκρη του κόσμου και να απολαύσω τον ήλιο να βουτάει στα νερά κάποιας τροπικής χώρας...θα πρέπει να περιμένω μια ζωή. Αλλά καθώς η ζωή μας είναι πολύ μικρή, έκανα οικονομίες, μάζεψα λεφτά και ορίστε... η παρακάτω φωτογραφία. Μην κάνεις όνειρα λοιπόν και τα αφήνεις όνειρα! Η μεγαλύτερη χαρά είναι να τα βλέπεις να υλοποιούνται και εσύ να είσαι ο πρωταγωνιστής φυσικά!
1 deka pragmata pou ematha taksideyontas
2. Έμαθα πως αν δεν πιάσεις κουβέντα με ντόπιους δεν έχεις γνωρίσει πραγματικά ένα μέρος
Πώς θα είχα μάθει για εκείνο το υπέροχο μέρος λίγο πιο έξω από τον Παναμά αν δεν έμενα στο σπίτι του Alejandro και δε μου εξηγούσε πως να πάω και αν φυσικά δε μου έβρισκε εκείνο τον φίλο του για να με ξεναγήσει εκεί; Πώς θα μάθαινα για τον καλύτερο φούρνο της Καρταχένα αν δεν είχα πιάσει κουβέντα με τον Γιώργο, μόνιμο κάτοικο Κολομβίας;
3. Έμαθα να μην είμαι ντίβα με το φαγητό μου
Πριν αρχίσω να ταξιδεύω συστηματικά, ήμουν πολύ δύσκολη με την επιλογή του φαγητού μου. Δε μου άρεσε να δοκιμάζω νέες γεύσεις και έκρινα τα φαγητά καθαρά και μόνο από την εξωτερική τους εμφάνιση. Ταξιδεύοντας, έμαθα να μην κρίνω κανέναν και τίποτα από την εξωτερική του εμφάνιση, έμαθα πως μπορώ να φάω και με τα χέρια χωρίς να με κοιτάνε οι γύρω μου περίεργα και πως για να μπορώ να έχω γνώμη για όλα, πρέπει πρώτα να τα δοκιμάσω, έστω και αν χρειαστεί να καθίσω σταυροπόδι στο πάτωμα και να φάω με τα χέρια χωρίς να τα έχω πλύνει πριν και χωρίς να έχω χαρτοπετσέτα για να τα σκουπίσω μετά. χα
4. Έμαθα να αντιμετωπίζω τους φόβους μου
Πολλές φορές θα έχεις αναρωτηθεί πώς είναι δυνατό να μη φοβάμαι όταν πηγαίνω στην άλλη άκρη μόνη μου ή χωρίς να γνωρίζω τι ακριβώς θα βρω εκεί. Δεν είναι εύκολο το ομολογώ αλλά τη στιγμή που αποφασίζω να βάλω τους φόβους μου στην άκρη και να ζήσω τη στιγμή σαν να είναι η τελευταία, τότε και μόνο τότε συνειδητοποιώ πως η καρδιά μου χτυπά τόσο δυνατά που πάει να σπάσει. Και όμως, εκείνα τα λεπτά δεν είναι ο φόβος που την κάνει να χτυπάει έτσι αλλά η χαρά, η ανυπομονησία, η αδρεναλίνη.
Πρώτη φορά ιππασία 4 ολόκληρες ώρες πάνω σε ένα όχι και τόσο εξημερωμένο άλογο στη μέση του πουθενά στη Μογγολία, ήταν για μενα από τις πιο έντονες εμπειρίες της -μέχρι τώρα- ζωής μου. Τα 30 λεπτά χαμένη στα στενάκια -hutongs του Πεκίνου χωρίς χάρτη, η λάθος διαδρομή στο μετρό της Μόσχας, η στιγμή που συνειδητοποίησα πως είμαι μόνη μου σε ένα νησάκι της Καραϊβικής με 5 ντόπιους, χωρίς άλλους τουριστές, χωρίς σήμα στο κινητό. Ε ναι, επιστρέφοντας στην Αθήνα όλα τα άλλα φαίνονται παχνιδάκι. Τόλμησε και συ να κάνεις βουτιά... στους φόβους σου και να είσαι σίγουρος πως θα βγεις πιο σίγουρος για τον εαυτό σου και πιο αποφασισμένος να Ζήσεις!
3 deka pragmata pou ematha taksideyontas
5. Έμαθα να δέχομαι πως η θρησκεία έχει πολλά πρόσωπα
Κάποτε θυμάμαι μου έλεγαν «κοίτα αυτός είναι καθολικός» και νόμιζα πως αυτός ο άνθρωπος ήταν κακός. Στο σχολείο βλέπεις μας τάισαν από νωρίς με πράγματα και ιδεολογίες που ως μωρά παιδιά δεν είχαμε τα δικά μας κριτήρια και τη γνώμη ώστε να σχηματίσουμε μια σφαιρική άποψη για την θρησκεία.
Ταξιδεύοντας γνώρισα βουδιστές, ινδουιστές, μουσουλμάνους, προτεστάντες, χριστιανούς καθολικούς αλλά και άθεους και συνειδητοποίησα πως δεν υπάρχει ΜΙΑ μόνο θρησκεία, πως δεν υπάρχει μόνο άσπρο ή μαύρο, πως δεν υπάρχουν καλές και κακές θρησκείες. Ο καθένας μας είναι ελεύθερος να πιστεύει εκεί που θέλει, ο καθένας μας είναι ελεύθερος να μην πιστεύει πουθενά και ακόμα περισσότερο ο καθένας μας πρέπει να σέβεται τη θρησκεία του διπλανού του όποια και αν είναι ή δεν είναι αυτή.
5 deka pragmata pou ematha taksideyontas
6. Έμαθα πως στη μέση του πουθενά βρίσκεις τον εαυτό σου
Ναι, αυτή η φράση είναι χιλιοφορεμένη. Είμαι σίγουρη πως την έχεις διαβάσει σε πολλά περιοδικά και websites αμπελοφιλοσοφιών. Και όμως φίλε μου, έχω να σου πω πως αυτή ακριβώς η φράση είναι πέρα για πέρα αληθινή και το συνειδητοποίησα μόλις ένα μήνα πριν όταν κάπου στις στέπες της Μογγολίας, βρέθηκα να περπατάω μόνη μου χωρίς να έχω κάποιο συγκεκριμένο προορισμό.
Βάλθηκα να περπατάω στη μέση του πουθενά ανοίγοντας τα κουτάκια του μυαλού μου ένα ένα και βάζοντάς τα σε τάξη. Ποιοι μου λείπουν αυτή τη στιγμή; Ποιοι δε με ενδιαφέρουν; Τι θέλω να κάνω στη ζωή μου; Πού θέλω να βρίσκομαι σε 2 χρόνια; Ποιες είναι οι προτεραιότητες μου; Και ναι, εκεί στη μέση του πουθενά μπήκαν όλα στη θέση τους, τόσο απλά. Το μόνο που χρειάστηκα τελικά ήταν ο ορίζοντας, ο εαυτός μου και ένα μπουκαλάκι νερό. Τίποτα άλλο.
7. Έμαθα πως χρειαζόμαστε ελάχιστα πράγματα για να επιβιώσουμε
Είμαστε όλοι παθιασμένοι με τα ψώνια, με τα νέα gadgets, με τα ακριβά ρούχα και τα πανάκριβα αυτοκίνητα, γεμίζουμε τα σπίτια και τις ζωές μας με αντικείμενα που μας κάνουν ευτυχισμένους προσωρινά και μετά απλά καταφέρνουν να μας έχουν δέσμιούς τους.
Ζώντας με λιγότερα υλικά αγαθά ζούμε καλύτερα, πιο ήρεμα. Δεν έχουμε το άγχος μη μας κλέψουν τη μηχανή, δεν έχουμε το άγχος μη μας σπάσουν τα πανάκριβα γυαλιά ηλίου, δεν έχουμε το άγχος τι να πρωτοχωρέσουμε στη βαλίτσα. Ζούμε καλύτερα με πολύ λιγότερα, ζούμε πιο καλά και χωρίς εκείνη την πορτοκαλί τσάντα, χωρίς εκείνο το τόσο γλυκούλι κάδρο για τον τοίχο, χωρίς το φωτιστικό δαπέδου με την ξύλινη επένδυση.
8. Έμαθα πως ο παράδεισος είναι low cost
Την επόμενη φορά που θα δεις κάποιον εξωτικό προορισμό και θα ευχηθείς να μπορούσες να βρεθείς εκεί, πριν αρχίσεις να ψάχνεις σε μεγάλα ταξιδιωτικά γραφεία... για να μην πάθεις καρδιακό από τα ποσά που θα σου ζητήσουν, στείλε μου email να σου πω περισσότερα για το πως να κάνεις διακοπές σε εξωτικούς προορισμούς πληρώνοντας πραγματικά ελάχιστα.
Προϋπόθεση, να μην ορίζεις το εξωτικό με το «βρίσκομαι σε λουξ καμπάνα» πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας και τρέφομαι με αστακούς και λούζομαι με σαμπάνιες. Όχι, σε τέτοια περίπτωση, δε μπορώ να σε βοηθήσω φίλε μου. Λυπάμαι.
4 deka pragmata pou ematha taksideyontas
9. Έμαθα πως η τρέλα δεν πάει στα βουνά αλλά παντού
Πολλές φορές όταν μιλάω για τα ταξίδια μου υπάρχει κόσμος που με κοιτάει περίεργα και με ρωτάει «Μα καλά πώς το έκανες αυτό; Είσαι τρελή;».
Και όμως, ταξιδεύοντας γνώρισα κόσμο με την ίδια τρέλα σαν τη δική μου, ίσως και με περισσότερη. Γνώρισα κόσμο από την Αμερική μέχρι και την Κίνα που ταξιδεύει σα να μην υπάρχει αύριο, που ονειρεύεται και επιδιώκει να πραγματοποιεί αυτά τα όνειρα όση τρέλα και αν κουβαλάνε μέσα τους. Γνώρισα ανθρώπους που μοιράζονται την ίδια αγάπη για το άγνωστο, την ίδια αγάπη για τον κόσμο γύρω τους, την ίδια αγάπη για τον συνάνθρωπό τους. Ένιωσα τόσο ξεχωριστή και παράλληλα τόσο όμοια με ανθρώπους που μπορεί να μη μιλούν την ίδια γλώσσα με τη δική μου αλλά καταλαβαίνουν πολλά περισσότερα σε σχέση με πολλούς συντοπίτες μου. Και αν τελικά αυτό που ζω είναι τρέλα, τότε αφήστε με να ζήσω ελεύθερη μαζί με όλους εκείνους τους τρελούς που παίρνουν ένα σακίδιο στον ώμο και ανακαλύπτουν τον κόσμο.
10. Έμαθα πως το άλλο μου μισό είμαι εγώ η ίδια
Ο μοναδικός άνθρωπος που δε θα σε πληγώσει ποτέ είναι ο ίδιος σου ο εαυτός. Ο μοναδικός άνθρωπος που θα σε αγαπήσει πραγματικά είσαι εσύ ο ίδιος. Ο μοναδικός άνθρωπος που θα σε προστατέψει είσαι εσύ και μόνο εσύ. Ναι ναι, έτσι ακριβώς, όπως τ'ακούς!
Ταξιδεύοντας έμαθα να εμπιστεύομαι τον εαυτό μου, το ένστικτό μου. Έμαθα να χαίρομαι τις στιγμές μοναξιάς χωρίς να έχω την ανάγκη να έχω κάποιον δίπλα μου για να μου πει πως όλα θα πάνε καλά. Ταξιδεύοντας μόνη μου έμαθα να είμαι ανεξάρτητη, να φτιάχνω το πρόγραμμά μου σύμφωνα με τις δικές μου ανάγκες και απαιτήσεις, έμαθα να αγαπώ εμένα και να με προσέχω, έμαθα να είμαι ευτυχισμένη και συμβιβάστηκα με την ιδέα πως το άλλο μου μισό είναι λάθος να το ψάχνω έξω... γιατί πολύ απλά βρίσκεται μέσα μου.

*Το άρθρο δημοσιεύθηκε αρχικά στο blog travelstoriesfromyworld. Περισσότερα στη σελίδα του στο Facebook.
**photo credits: Μαρία Κόφου

Παιδικά βιώματα: O κρυφός μαέστρος της ζωής μας..

Παιδικά βιώματα: O κρυφός μαέστρος της ζωής μας..
Τα παιδιά είναι σαν τα σφουγγάρια, απορροφούν συνεχώς πληροφορίες από το περιβάλλον τους και αναπτύσσουν ένα εσωτερικό σύστημα προσαρμογής.
Σε κάθε στάδιο ανάπτυξης, από την πρώτη μέρα ζωής μας μέχρι και την ολοκλήρωση της παιδικής μας ηλικίας, δημιουργούμε σαν ένα είδος πυλώνων για το εσωτερικό μας σπίτι-εαυτός. Εκείνη την περίοδο κτίζουμε και τους τοίχους που περιτριγυρίζουν το εσωτερικό οικοδόμημα, δηλ. τον τρόπο που ανταποκρινόμαστε στο περιβάλλον μας.
Επειδή η μάθηση στα παιδικά χρόνια γίνεται κυρίως με τρόπους μη-συνειδητούς όπως η μίμηση, η αντιγραφή, η προσαρμογή και η υπακοή, μας είναι δύσκολο να έχουμε ξεκάθαρη αντίληψη της επίδρασης της στην ενήλικη μας προσωπικότητα.
Παρόλα αυτά, εκείνες οι εγγραφές καθορίζουν το πώς αντιλαμβανόμαστε κι αντιμετωπίζουμε τον εαυτό μας, τη ζωή και τις σχέσεις μας με τους άλλους, σαν ένας κρυφός Μαέστρος ορχήστρας.
Όσο καλύτερα τα καταλαβαίνουμε τόσο μπορούμε να διαχειριστούμε την επίδραση τους πάνω μας.
Τι μου ήρθε κι αντέδρασα έτσι, πάλι;
Ίσως να έχετε ξεχάσει πως η μητέρα σας έλεγε όταν ήσασταν παιδιά, να καθήσετε φρόνιμα και να προσέχετε πως μιλάτε, αλλά σήμερα κάθε φορά που είστε ανάμεσα σε πολλούς άγνωστους ανθρώπους νοιώθετε αυθόρμητα μια συστολή ενώ θα θέλατε να είστε πιο κοινωνικοί… Φυσικά δεν σκέφτεστε σε κάθε περίσταση, τον σοβαρό ή απών συναισθηματικά πατέρα σας, αλλά ως ενήλικας μπορεί να δυσκολεύεστε να μοιραστείτε με τους άλλους τα συναισθήματα σας.
Είναι αλήθεια πως δεν αντιλαμβανόμαστε άμεσα τις συνδέσεις ανάμεσα στις αυθόρμητες αντιδράσεις μας με τον τρόπο που μεγαλώσαμε, γι’ αυτό και πολλές φορές μας φαίνονται ανεξήγητες. Δηλαδή, δεν αντιλαμβανόμαστε πως το κλίμα, οι συμπεριφορές και τα συμβάντα μέσα στην οικογένεια των παιδικών μας χρόνων είναι αυτά που δίνουν τον τόνο στη ενήλικη ζωή μας, επειδή απλά αντιδρούμε αυτόματα βάση των όσων μάθαμε κάποτε παλιά.
Αλλά τι είναι αυτά που μαθαίνουμε τότε και πως μπορούν να έχουν τόσο ισχυρή επίδραση στη ζωή μας;
Ανακαλύψτε τις βάσεις του εσωτερικού σας κόσμου: Αυτοεκτίμηση, αυτοπεποίθηση, θάρρος ή φόβος, σχέσεις με τους άλλους.
Η αυτοεκτίμηση μοιάζει μ’ ένα καζάνι, αν τα σημαντικά πρόσωπα της ζωής μας το αφήσουν άδειο τότε όλη μας τη ζωή θα προσπαθούμε να το γεμίσουμε, συχνά με λάθος τρόπο – επειδή δεν θα έχουμε μάθει πως γίνεται αυτό. Αν στο εσωτερικό καζάνι αντί για ενίσχυση κι υποστήριξη, έχει μπει αμφισβήτηση και φόβος τότε ότι εκφράζουμε θα έχει και μια απόχρωση ανασφάλειας και φόβου. Αντίθετα, αν έχουμε πάρει αποδοχή θα έχουμε εσωτερικό απόθεμα για ν’ αντιμετωπίσουμε με θάρρος κι αισιοδοξία τη ζωή.
Είναι σημαντικό πως κάποιες οικογένειες αντιμετωπίζουν κάποια συναισθήματα. Σε ορισμένες επικρατεί κυρίως σοβαρότητα και αυτοπειθαρχία, σε κάποιες άλλες απαγορεύεται η λύπη και η κατσουφιά. Τα παιδιά στις οικογένειες αυτές μαθαίνουν ν’ ανταποκρίνονται στο οικογενειακό κλίμα, στους κανόνες και τις αντιλήψεις είτε με ταύτιση, είτε με αντίδραση, είτε και με τα δύο ανάλογα με το θέμα.
Όμως ένα είναι σίγουρο, πως οι νοητικό- συναισθηματικές αντιδράσεις διαμορφώνονται σε σχέση με το περιβάλλον που αναπτύσσονται.
Αν είναι έτσι, τι κάνουμε; Είμαστε καταδικασμένοι στη φυλακή των παιδικών μας χρόνων;
Ποιος κινεί τα νήματα στη ζωή μου τελικά;
Έχουμε διαμορφώσει βαθιά μέσα μας, με τρόπους μη συνειδητούς, εικόνα και άποψη για τον εαυτό μας όπως αντιδράσεις και συμπεριφορές, τις οποίες θεωρούμε ως ενήλικες κομμάτι της προσωπικότητάς μας. Οι βάσεις των αντιλήψεων και των αντιδράσεων αυτών έχουν τη ρίζα τους στο ξεκίνημα της ζωής μας.
Τότε μαθαίνουμε επίσης τι επιτρέπεται και τι απαγορεύεται στις σχέσεις αλλά επίσης ενθαρρύνονται κάποιες συμπεριφορές ενώ αποθαρρύνονται άλλες. Έτσι το πόσο τολμηροί ή άτολμοι θα είμαστε στις αλλαγές και τις προκλήσεις της ζωής, πως αντιμετωπίζουμε τις δυσκολίες, πόσο ισότιμοι ή ανταγωνιστικοί θα είμαστε στις σχέσεις μας με τους άλλους, πως εκφράζουμε ή κρύβουμε τα συναισθήματα μας διαμορφώνεται τότε, στα χρόνια που βάζουμε τις βάσεις τον εσωτερικό μας κόσμο και τις συμπεριφορές ανταπόκρισης στο περιβάλλον.
Χρειάζεται θάρρος για να κάνουμε μια ειλικρινή και βαθιά βουτιά μέσα μας, για ν’ ανακαλύψουμε τι συστατικά έχει στο βάθος το προσωπικό καζάνι και να βρούμε τι υπάρχει στον πυθμένα του. Εκεί μπορεί να κρύβονται πληγές αλλά και κρυφές δυνάμεις, όνειρα, επιθυμίες και προσωπικά χαρακτηριστικά ξεχασμένα από το χρόνο.
Σίγουρα όμως αξίζει να πάρουμε εμείς την μπαγκέτα του Μαέστρου που ορίζει τη μελωδία της ζωής μας.
Διερευνήστε τον αυθεντικό σας εαυτό
Πως ήσασταν παιδιά, τι σας άρεσε τότε και τι σας ανησυχούσε;
Πως θυμάστε τα σημαντικά πρόσωπα της ζωής σας, μητέρα, πατέρας, αδέλφια ή άλλα πρόσωπα στην οικογένεια που ήταν για εσάς σημαντικά;
Μπορείτε να συσχετίσετε τις στάσεις και τις απόψεις των σημαντικών προσώπων με τις δικές συμπεριφορές και πεποιθήσεις τότε; Ως ενήλικες, μπορείτε να αναγνωρίσετε τέτοιες συσχετίσεις;
Υπάρχουν προσωπικά όνειρα ή επιθυμίες που δεν τολμάτε να εκφράσετε ως ενήλικες; Έχουν άραγε κάποια σύνδεση με τις εμπειρίες της παιδικής σας ζωής;
Βρείτε τις συνδέσεις ανάμεσα στον τρόπο επικοινωνίας στην οικογένεια και τον τρόπο που ανταποκρίνεστε στις σχέσεις σας με τους άλλους, ειδικά στις διαπροσωπικές σχέσεις. Αναζητήστε μοντέλα σχέσεων που επαναλαμβάνονται, εκεί κρύβονται οι πιο βαθιές μας εμπειρίες.
Πολλές φορές για τη δημιουργία ενός διαφορετικού τρόπου σκέψης κι αντιμετώπισης της ζωής και των σχέσεων μας με τους άλλους, χρειάζεται μια καινούργια μάθηση. Η ψυχοθεραπεία είναι ένας τρόπος που μπορεί να μας το προσφέρει.
Ο αυθεντικός μας εαυτός, μπορεί να είναι κρυμμένος πίσω από γερές στρώσεις μάθησης, αλλά είναι πάντα εκεί και μας περιμένει. Το ταξίδι της ανακάλυψης του αξίζει, γιατί τότε μπορούμε ν’ απολαύσουμε μια γεμάτη χαρά ζωή.

Όλγα Μουλάκη, M.Sc., Ψυχολόγος
Πηγή: olgamoulaki.gr

Στη ζωή αξίζει να ξοδεύεις μόνο για ταξίδια και βιβλία!

Στη ζωή αξίζει να ξοδεύεις μόνο για ταξίδια και βιβλία!
Έρχονται κάποιες στιγμές που κάνουμε τον απολογισμό μας. Ο απολογισμός δεν έχει μια μορφή. Μπορούμε να κάνουμε τον συναισθηματικό απολογισμό μας, τον οικονομικό, τον οικογενειακό· εξαρτάται κάθε φορά, έχει πολλές όψεις.
Από μία ηλικία και πέρα κάθεσαι κι αναρωτιέσαι: «Εγώ τι έκανα σ’ αυτή τη ζωή; Τι έδωσα; Τι πήρα; Τι απέκτησα; Τι μου έμεινε;». Λέω από μια ηλικία και πέρα γιατί κάτω απ’ τα τριάντα, συνήθως, οι προτεραιότητες κι οι εκτιμήσεις έχουν άλλα κριτήρια. Ένα παραπάνω η γενικότερη οικονομική, πολιτική, κοινωνική κατάσταση μας οδηγούν σε τέτοιου είδους σκέψεις.
Τελικά, το συμπέρασμα είναι ένα. Ξέρετε πού πρέπει να ξοδεύουμε τα χρήματά μας; Σε ταξίδια και βιβλία, μόνο αυτά μένουν και μόνο αυτά τ’ αξίζουν τα λεφτά τους.
Τα ταξίδια και τα βιβλία προσφέρουν αναμνήσεις, εικόνες, μυρωδιές, προβληματίζουν, ανοίγουν τους ορίζοντες, σε βάζουν να δεις κι άλλους κόσμους άγνωστους, φανταστικούς ή πραγματικούς, πηγαίνουν τη σκέψη ένα βήμα παραπέρα.
Το κυριότερο είναι πως δε χαλάνε, κανείς δεν μπορεί να τα καταστρέψει. Κι αν καούν οι φωτογραφίες του ταξιδιού κι αν σκιστούν οι σελίδες του βιβλίου, η μνήμη τα κρατάει ζωντανά έτσι κι αλλιώς. Ακόμη κι όταν ένας άνθρωπος νοσήσει από ασθένεια που του καταστρέφει τη μνήμη, έχει γίνει τόσο ξεχωριστός άνθρωπος, τόσο ανοιχτόμυαλος, τόσο χορτασμένος που κανένας δεν είναι σε θέση να αμφισβητήσει το ποιόν του.
Γιατί να ξοδεύουμε χρήματα σε υλικά; Γιατί έχουμε γίνει τόσο άπληστοι κι αχόρταγοι και ταυτόχρονα ανικανοποίητοι; Όσα έχουμε άλλα τόσα θέλουμε κι όσα χρήματα κι αν ξοδέψουμε θέλουμε άλλα τόσα για να συνεχίσουμε να ξοδεύουμε.
Θέλουμε σπίτια, αυτοκίνητα, ρούχα, κοσμήματα, καλλυντικά, παπούτσια, τσάντες, έπιπλα. Ανοίγουμε γεμάτες ντουλάπες και ως δια μαγείας δεν έχουμε τίποτα να φορέσουμε, μετά από πέντε χρόνια δε μας αρέσει ο καναπές και θέλουμε καινούριο. Παθαίνουμε παράκρουση με τις ρυτίδες και τρέχουμε να τις γεμίσουμε, αν το παπούτσι δεν είναι φέτος στη μόδα ούτε γι’ αστείο δεν μπαίνει στο πόδι μας, «χρειαζόμαστε» και κινητό και τάμπλετ και υπολογιστή, ξυπνάμε και κοιμόμαστε με «θέλω αυτό» και «πρέπει να πάρω εκείνο».
Τελικά; Χάνουμε το νόημα, χάνουμε την ουσία.
Ένα ζευγάρι παπούτσια, δυο μπλούζες, ένα κολιέ, μια κρέμα, ένα γκατζετάκι λιγότερα και θα μπορούσαμε να πάρουμε δέκα βιβλία ή να κάναμε ένα ταξίδι. Δε θέλει κόπο, τρόπο θέλει. Δε μιλάω για υπερβολές, για μέτρο μιλάω κι αξίες. Σαφώς κι όλοι χρειαζόμαστε ποιότητα στην καθημερινότητα μας, δε χρειαζόμαστε, όμως, τις υπερβολές και τις πολυτέλειες.
Διάβασε και ταξίδεψε κι όταν σε ρωτήσει κάποιος: «Εσύ τι κέρδισες απ’ τη ζωή σου;» Θα έχεις ένα εκατομμύριο πράγματα να του πεις. «Γνώρισα χώρες, πόλεις, χωριά που μόνο όταν τα είδα κατάλαβα πόσο «μικροί» είμαστε, πόσο «τίποτα» μέσα σ’ έναν πελώριο κόσμο. Είδα ανθρώπους διαφορετικούς, μ’ άλλες συνήθειες. Δοκίμασα γεύσεις παράξενες στο δικό μου ουρανίσκο, άκουσα πρωτόγνωρους ήχους, έφτασαν στη μύτη μου ξεχωριστές μυρωδιές.
Μίλησα μ’ ανθρώπους άλλων θρησκειών, άλλης φιλοσοφίας και διαπίστωσα την πολυπλοκότητα της ανθρώπινης σκέψης. Έζησα για μερικές ώρες στην εποχή της Αναγέννησης, στην Κατοχή, στη γαλλική επανάσταση, στην αρχαία Ελλάδα, στη μεταπολίτευση.
Για τετρακόσιες σελίδες ήμουν μια ζωγράφος, μια υπηρέτρια, μια πόρνη, μια καταζητούμενη, μια ηθοποιός, μια δημοσιογράφος, μια πολύτεκνη μητέρα.
Στ’ αλήθεια ή στα ψέματα ο κόσμος ανοίχτηκε μπροστά μου και δε θα σταματήσει ν’ ανοίγεται γιατί ο κόσμος είναι τεράστιος. Τα μέρη δεν τελειώνουν ποτέ και τα βιβλία είναι άπειρα.»
Γι’ αυτό τα επόμενα χρήματα που θα φτάσουν στα χέρια σου, φρόντισε να τα επενδύσεις σωστά.

Επιμέλεια Κειμένου Σταυρούλας Φωτιάδου: Πωλίνα Πανέρη
Πηγή: pillowfights.gr

Νονοι και δωρα (ιδεες)

  Ένα από τα πιο σημαντικά  δώρα  που πρέπει να κάνετε στα βαφτιστήρια σας είναι η πασχαλινή λαμπάδα. Συμβολίζει την Ανάσταση του Κυρίου, τη...