Έφθασε η στιγμή που θα χρειαστεί να αφήσετε το παιδί μόνο στο σπίτι… Τι συμβουλεύουν οι παιδοψυχολόγοι;

Είναι γεγονός πως αργά ή γρήγορα το παιδί θα κληθεί να περάσει κάποιο χρονικό διάστημα στο σπίτι ,μόνο του, χωρίς την επίβλεψη κάποιου ενήλικα. Το κάθε παιδί αντιδρά διαφορετικά στην ιδέα του να μείνει μόνο, ανάλογα με την ηλικία και τον χαρακτήρα του. Κάποια ενθουσιάζονται, ενώ άλλα νιώθουν φόβο και άγχος.  Είτε χρειαστεί να μείνει μόνο του για μια ώρα μετά το σχολείο, ή για περισσότερες, βεβαιωθείτε πως  αισθάνεται άνετα με αυτήν την κατάσταση.

Το πρώτο πράγμα που χρειάζεται να κάνετε είναι να έχετε μια συζήτηση με το παιδί. Εάν εκφράσει φόβο, πρέπει να το συζητήσετε και να βρείτε τρόπους να νιώσει ασφαλές.  Συχνά, για παράδειγμα, η μουσική αποτελεί καλή συντροφιά για τα παιδιά και αποσπά την προσοχή τους από θορύβους  του σπιτιού που μπορεί να το τρομοκρατήσουν. 
Επιπλέον, είναι σημαντικό να δώσετε στο παιδί σαφείς οδηγίες για όλα τα ενδεχόμενα. Εξηγείστε, για παράδειγμα, τι πρέπει να κάνει σε περίπτωση που χτυπήσει η πόρτα, ή τι πρέπει να λέει στο τηλέφωνο σε αγνώστους, αλλά, ακόμη, και κανόνες ασφαλείας εάν πρόκειται π.χ. να ζεστάνει μόνο του το φαγητό του. 
Συμβουλέψτε το παιδί να αντιδράσει σωστά σε διάφορες περιπτώσεις:
•    Να πει πως ο μπαμπάς ή η μαμά κοιμάται ή είναι στο μπάνιο- και όχι πως λείπουν- εάν κάποιος άγνωστος ζητήσει  να μιλήσει σε έναν από τους δύο γονείς.
•    Να κλείσει το τηλέφωνο εάν ακούσει αισχρολογίες.
•    Να μη δίνει κανενός είδους πληροφορίες (οικογενειακές ή προσωπικές), ούτε να απαντάει σε ερωτήσεις που αφορούν σε ωράρια δουλειάς της μαμάς ή του μπαμπά ή διευθύνσεις  σπιτιού κ.τ.λ. 
•    Να αρνηθεί ένα κάποιος ζητήσει να περάσει από το σπίτι για να κάνει μια παράδοση π.χ. ένα δέμα για τον μπαμπά ή να επιδιορθώσει μια βλάβη.  (Καλό είναι να έχετε κάποια εναλλακτικά υποθετικά σενάρια π.χ. εάν τηλεφωνήσει κάποιος άγνωστος και πει πως είναι φίλος του μπαμπά).

Επίσης, οφείλετε να ενημερώσετε  το παιδί για το ποιός είναι ο σωστός τρόπος αντίδρασης σε περίπτωση ανάγκης, π.χ. σε έναν τραυματισμό ή μια πυρκαγιά. 
Και αφού φροντίσετε για την ασφάλειά του, φροντίστε να επιβάλετε και την …τάξη, θεσπίζοντας  κανόνες.
Εξηγείστε στο παιδί πως το διάβασμα είναι προτεραιότητα και ορίστε τον ακριβή χρόνο που μπορεί να αφιερώσει σε άλλου είδους δραστηριότητες, όπως να δει τηλεόραση ή να μιλήσει στο τηλέφωνο. Καλό είναι να νιώθει ότι- παρά την απουσία σας- υπάρχει έλεγχος. Πείτε του πως είστε σε θέση να γνωρίζετε ακριβώς πόση ώρα περνάει π.χ. σερφάροντας στο Ίντερνετ . (Αν, και, καλό θα είναι  η πρόσβαση στο διαδίκτυο να γίνεται πάντα υπό την επίβλεψη ενός ενήλικα). 
Τα παιδιά δεν πρέπει να νιώθουν εγκαταλελειμμένα. Τα τακτικά τηλέφωνα δίνουν ένα αίσθημα ασφάλειας και ελέγχου που είναι απαραίτητο.  Επίσης,  μπορείτε να αφήνετε  σημειώματα, που ενισχύουν αυτό το αίσθημα ασφάλειας, και  φυσικά, έναν κατάλογο με τηλέφωνα, καθώς το παιδί θα πρέπει να είναι σε θέση να μπορεί να επικοινωνήσει μαζί σας ανά πάσα στιγμή. 
Τέλος, για να είστε σίγουρες πως ακολουθεί τις οδηγίες σας, μπορείτε να κάνετε κάποια «τεστ». Βάλτε κάποιον συνάδελφο από τη δουλειά, τον οποίο  το παιδί δεν γνωρίζει, να τηλεφωνήσει παριστάνοντας π.χ.  κάποιον τεχνίτη που θέλει να περάσει από το σπίτι. 
Σύμφωνα με τους παιδοψυχολόγους, είναι πολύ σημαντικό να επαινούμε τα παιδιά  που καταφέρνουν να φροντίζουν τον εαυτό τους τόσο καλά. Να τους λέτε συχνά πόσο περήφανοι είστε που φέρονται με υπευθυνότητα και μπορείτε να τα εμπιστεύεστε. Η εμπειρία του να μείνουν μόνα θα βοηθήσει τα παιδιά να γίνουν υπεύθυνοι ενήλικες και να αποκτήσουν αυτοεκτίμηση.