Μόνος είχα ξεκινήσει κι είμαι πάλι μόνος...

Μες τα σκοτεινά σου μάτια, 
τρέμουνε τ’ αστέρια.
Ήσουν νύχτα και γυναίκα
και μ’ αγκάλιασες.
Έπαιξα στον έρωτά σου, 
με δεμένα χέρια.
Κι όταν ήμουν πια δικός σου, 
με κομμάτιασες...

Μόνος μου το πέρασα κι αυτό
και στο τέλος με γονάτισε, 
δεν υπάρχει λάθος και σωστό
για τον άντρα που αγάπησε.

Μες τα σκοτεινά σου μάτια, 
χάθηκε ο χρόνος.
Η αγάπη πάντα ελπίζει 
κι ονειρεύεται.
Μόνος είχα ξεκινήσει
κι είμαι πάλι μόνος.
Και η νύχτα μακρυά σου, 
δεν παλεύεται...

Μόνος μου το πέρασα κι αυτό
και στο τέλος με γονάτισε, 
δεν υπάρχει λάθος και σωστό
για τον άντρα που αγάπησε.

Μόνος μου το πέρασα κι αυτό
με βαρύ τσιγάρο σέρτικο.
Μόνος μες τη νύχτα ακροβατώ, 
στης ζωής μου το ζεϊμπέκικο.