Μήπως πρέπει να ξανασυστήθουμε;

Πολλές φορές νομίζουμε ότι γνωριζόμαστε με τους δικούς μας ανθρώπους, αλλά τελικά δεν ισχύει αυτό.

Μπορεί να μοιραζόμαστε τον χώρο και τον χρόνο μας, αλλά στην ουσία ποιοι είναι όλοι αυτοί γύρω μας; Εμείς ποιοι είμαστε;

Ζούμε τόσο αφοσιωμένοι στην καθημερινότητά μας, που πολλές φορές ξεχνάμε τους ανθρώπους γύρω μας. Τους έχουμε δεδομένους. Την αγάπη τους, το ενδιαφέρον τους, τα συναισθήματά τους. «Έλα μωρέ τι ανάγκη έχει;», «Αφού τον ξέρω, θα του περάσει». Δεν ασχολούμαστε παραπάνω. Θα μπορούσε να πει κανείς πως ζούμε επιφανειακά.

Θυμηθείτε, πότε ήταν η τελευταία φορά που κάνετε μια ουσιαστική συζήτηση με τους φίλους σας, το σύντροφό σας, τα παιδιά σας; Πότε ήταν τότε που συνδεθήκατε συγκινησιακά; Πώς νιώθεις; Γυρνάς σπίτι με τι συναισθήματά έρχεσαι; Είμαι εδώ και θέλω να νιώσω όπως νιώθεις. Να έρθω κοντά σου και να σε καταλάβω.

Οι συνθήκες, η πορεία της ζωής αλλάζει, εμείς οι ίδιοι αλλάζουμε.Μαθαίνουμε νέα πράγματα, βλέπουμε διαφορετικά τη ζωή. Αν λοιπόν εμείς δεν τα επικοινωνήσουμε στους ανθρώπους μας και δεν ενδιαφερθούμε για τα δικά τους, τότε χάνουμε την επαφή και την επικοινωνία. Ξαφνικά, συμβαίνει κάτι και τότε συνειδητοποιείς το μέγεθος.

Αφήστε λοιπόν για λίγο τις υποχρεώσεις και το άγχος σας και επικοινωνήστε με τους ανθρώπους που έχετε στη ζωή σας. Μην αποξενώνεστε επειδή διανύουμε δύσκολες εποχές. Δεν θα πρέπει να αποτελεί δικαιολογία. Η ευτυχία που αναζητούμε βρίσκετε στην τριβή των σχέσεων και στην καθημερινή επαφή. Στο μοίρασμα όμορφων στιγμών.